Immortality Chapter 218 The heart of Expert
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 218 หัวใจของจอมยุทธ์.
****แก้คำผิดนะครับ
พุทธะโหลวฮาน แก้เป็นพุทธะฮุยกวง.
ที่จริง คำว่าพุทธะกับโหลวฮาน
มันเป็นคำๆเดียวกัน. 羅漢 [らかん, rakan] (n) (See 阿羅漢) arhat; Lohan
แปลว่านักบวช ครับ.
เมืองเทียนกง,ตำหนักสวนตะวันตก.
จงซาน,เฉียนโหยว,สุ่ยจิง,อาต้า,อาเอ้อและกู่หลิน
ที่ได้รวมตัวกัน,หกเดือนนี้พวกเขาที่ได้แบ่งงานกันทำ,จงซานที่เดินทางสำรวจเส้นทางเตรียมเส้นทางหนี,พร้อมกับบันทึกแผนที่สภาพภูมิประเทศ,และอธิบายให้กับทุกคน.
แม้ว่าหกเดือนมานี้,ความอิจฉาริษยาของกู่หลินที่มีต่อจงซานจะลดลงมาบ้าง,ทว่าสายตาของเขาก็ยังคงเย็นชาไม่เปลี่ยนแปลง.
หลังจากที่อธิบายทุกอย่างเสร็จ,กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาในทันที,"เซียนเซิง,ท่านควรจะรู้ว่า,ก่อนหน้านี้สามวัน,จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์ได้มาถึงเรียบร้อยแล้ว."
"มาถึงแล้วรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ใช่แล้วในเวลานี้เขาได้พักอยู่ที่วิหารชิงหลิงทิศตะวันออก,ฝึกฝนด้วยตัวเอง,เพิ่มพลังวิญญาณให้เข้ากับสภาพพื้นที่,หนึ่งเดือนหลังจากนี้เขาจะประลองกับน่าหลานเพียวเสวี๋ยอย่างเป็นทางการ.
"จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วครุ่นคิดไปมา.
"มีคนที่เดินทางมากับเขา,คือพุทธะฮุยกวงที่พวกเราพบกับเขาที่น้ำพุอเวจีเมื่อคราก่อน."เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าว.
"จื่อจิ้นเทพมังกรสวรรค์เป็นคนของแดนเทวะ,เทพพิสุทธิ์อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วและสอบถามออกมา.
"เหลวไหล,ก่อนหน้านี้บอกเจ้าไปแล้วไง."กู่หลินเผยรอยยิ้มเหยียดหยัน.
จงซานที่ครุ่นคิดเล็กน้อย,คนอื่นๆเองก็ครุ่นคิดเช่นกัน.
"ดินแดนเทวะ,เทพพิสุทธิ์อย่างงั้นรึ?เหลืออีกหนึ่งเดือน,หวังว่าคงจะสงบสุข."จงซานที่ถอนหายใจเบาๆ.
"ไม่สงบสุขอย่างงั้นรึ? มีอะไรจะไม่สงบสุข?"กู่หลินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ซือจื่อ,ก่อนหน้านี้ซือจื่อหานจิวของต้ากวงก็ถูกใช้เป็นแผนเล็งมายังพวกเรา,ตอนนี้แดนเทวะ,อาจจะถูกใช้เป็นแผนเล็งมายังพวกเราได้เช่นกัน?"เซียนเซิงสุ่ยจิงอธิบาย.
"อะไร?
เจ้าบอกว่ามีบางคนที่วางแผนเล็งมาที่เราอย่างงั้นรึ?"กู่หลินที่อุทานออกมาในทันที.
"ถูกแล้ว."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"ใครกัน?เป็นใครกันที่ต้องการจัดการกับพวกเรา?"กู่หลินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางกังวลด้วยเช่นกัน.
กู่หลินจดจำได้ดีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ทะเลสาบม่านหมอก,ทุกคนถูกสังหารหมด,แม้ว่าคนที่ส่งไปกลายเป็นแพะรับบาป,ตายแทนพวกเขาก็ตามที,ทว่าเรื่องนี้ไม่สามารถที่จะวางใจได้เลย,หากครั้งนั้นพวกเขาไปเอง,จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย.
"ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้าน
เปรียบถึงไม่ว่าจะมาวิธีไหนก็สามารถรับมือได้,เวลาที่เหลือพวกเราก็จะยังปลอดภัย,นิ่งดุจดั่งขุนเขา,ไม่กระวนกระวาย,ไม่โกรธเกรี้ยว,รักษาความสุขุม,ย่อมสามารถต้านทานทุกอย่างได้,หนึ่งเดือนหลังจากนี้,พวกเราจะเดินทางออกนอกเมืองเทียนกง."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่เอ่ยปากกล่าวออกมาในทันที.
兵来将挡，水来土掩 [bīngláijiāngdǎng, shuǐláitǔyǎn] ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ
น้ำมาใช้ดินต้าน เปรียบถึงไม่ว่าจะมาวิธีไหนก็สามารถรับมือได้
หลังจากนั้นผ่านมาอีกครึ่งเดือน,อีกครึ่งเดือนก็จะถึงงานวันเกิดของน่าหลานเพียวเสวี๋ย.
พระราชวัง,ห้องโถงลับ,น่าหลานเพียวเสวี๋ย,อ๋องจวีลู่และอี้เหยี่ยน,ที่ร่วมประชุมกันอีกครั้งหนึ่ง.
"เหนือหัว,จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์ดูเหมือนจะพร้อมมา
20 วันแล้ว."อ๋องจวีลูที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ข้ารู้,ข้าสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณของเขา,แม้ว่าเขาจะอยู่ห่างจากเมือง,ทว่าก็สัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณที่เพิ่มขึ้นในทุกวัน,ดูเหมือนว่าจะเพิ่มขึ้นไม่หยุด,ครึ่งเดือนหลังจากนี้,คงจะก้าวเข้าสู่ขั้นปลายได้,ข้าเองสัมผัสได้ถึงความต้องการสู้นี้ได้ด้วยเช่นกัน."น่าหลานเพียวเสวี๋ยกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"เรียนเหนือหัว,เฉินมีความคิด,รับรองว่าพันปีนี้ต้ายวีของพวกเราจะต้องไม่กังวลอีกเลย,และยังช่วยให้เหนือหัวได้รับชัยชนะในครั้งนี้ด้วย.
"โฮ้ว?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,อ่องจวีลู่ที่ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองไปยังอี้เหยี่ยนเช่นกัน.
"เพียงแค่ไม่ทำให้พลังวิญญาณของจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์ก้าวไปถึงระดับสูงสุดก็พอ,เฉินมีแผนการ,สามารถทำให้จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์และกลุ่มของกงจูเฉียนโหยวเกิดความขัดแย้งกันได้,ให้จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์สังหารกงจูเฉียนโหยวและพรรคพวก,พร้อมกับป้ายความผิดทั้งหมดให้กับจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์,จากนั้นพลังวิญญาณและแรงกดดันของเขาก็จะลดน้อยถอยลง,เหนือหัวก็จะสามารถได้รับชัยชนะอย่างง่ายดาย,นอกจากนี้,สายตาทุกคนก็จะได้เห็นว่ากลุ่มของกงจูเฉียนโหยวนั้นตายด้วยน้ำมือของจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์ไม่เกี่ยวกับเรา,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวและแดนเทวะเทพพิสุทธิ์ก็จะเกิดความขัดแย้งกัน,ในเวลาเดียวกัน,ราชวงศ์ราชันย์สี่ราชวงศ์ที่เข้าล้อมราชวงศ์สวรรค์ต้าโหยว,และยังมีแดนเทวะเทพพิสุทธิ์อีก,เมื่อถึงตอนนั้น,เฉินจะเป็นคนกลาง,ที่จะวางแผนให้เหล่าพุทธะฮุยกวงของแดนเทวะเทพพิสุทธิ์ถูกสังหาร,และราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวเกิดความขัดแย้งกันกับพวกเขา,แม้ว่าจะไม่ทำให้เขาถึงกับตายไปแต่ก็สามารถทำให้เหล่าผู้ฝึกตนของแดนเทวะเทพพิสุทธิ์เข้าร่วมสงคราม,ในตอนนั้น,สี่ราชวงศ์ราชันย์พร้อมกับแดนเทวะเทพพิสุทธิ์ที่ร่วมมือกันเข้าโจมตีราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวจะต้องพังทลายลง,ยากที่จะฟื้นตัว,และยังเป็นเหตุให้ราชวงศ์ราชันย์อื่นๆในปกครองของพวกเขาแข็งข้อแยกตัว,และด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่และราชวงศ์สวรรค์ต้าสุยก็จะเข้ามาเกี่ยวข้อง,สงครามจะรุนแรงขึ้นและพังทะลายลง,จนทำให้ต้าโหลวถูกกำจัดไปจนหมดสิ้น,ทวีปศักดิสิทธิ์ทิศตะวันออกก็จะยังคงเหลือแต่ราชวงศ์ราชันย์,ต้ายวีของพวกเราจะสามารถคงอยู่ได้นับพันปีโดยไม่ต้องเป็นกังวล!" อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ในเวลาเดียวกันอี้เหยี่ยนที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,หากว่ามันสำเร็จล่ะก็,ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีจะคงอยู่ได้นับพันปีโดยไร้ซึ่งกังวล.
กับคำพูดบางคำของอี้เหยี่ยนนั้น,ทำให้หัวใจของอ๋องจวีลู่เต้นไปมา,มือที่ถือแก้วสุราถึงกับสั่นกระฉอกออกมา,เป็นแผนการที่ร้ายแรงนัก! เชื่อมต่อกันด้วยกลยุทธ์มากมาย,นอกจากนี้ยังมองไปไกลมาก,กลายเป็นสงครามต่อเนื่องยาวนาน,มุมมองของอุปราชนั้นมองไปไกลเป็นอย่างมาก.
"ไม่ได้!"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่กล่าวโต้แย้งในทันที.
"เหนือหัว!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยออกมาทันที,แววตาของเขานั้นไม่เข้าใจแม้แต่น้อย.
"จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์นั้น,กว่าที่จะพบกันนั้นยากลำบาก,ข้าที่ต้องการยืมความแข็งแกร่งของเขา,เพื่อที่จะทะลวงระดับ,การต่อสู้นี้,ก็เพื่อยกระดับให้กับข้า,ในเวลานี้ข้าไม่ต้องการให้มีอะไรผิดพลาด,จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์นั้นไม่สามารถรบกวนได้,ข้าไม่ต้องการให้เขาอยู่ในสภาพที่อ่อนแอ,ข้าไม่ต้องการให้พลังวิญญาณของเขาอยู่ในสภาพไม่สมบูรณ์,ข้าต้องการเผชิญหน้ากับจื่อจิ้นเทพมังกรสวรรค์ด้วยพลังที่เตรียมพร้อมที่สุด."น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่กล่าวออกมาในทันที.
"เหนือหัว,จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์นั้นเป็นเพียงแค่ผู้เยี่ยมยุทธ์,ทว่าเหนือหัวนั้นเป็นราชันย์ของราชวงศ์,การประลองของผู้เยี่ยมยุทธ์หาได้มีอะไร,หลังจากนี้ท่านยังสามารถหาคนมาประลองได้ด้วยมากมาย,ทว่าราชวงศ์ของเรา,หากพ่ายแพ้,จะไม่สามารถฟื้นกลับคืนมาได้."อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ถอนหายใจยาว,พร้อมกับกล่าวว่า"เจ้าควรรู้ว่าการประลองกับจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์นั้น,ข้าได้เตรียมตัวมาหลายปีแล้ว?"
"เหนือหัว,ท่านเองก็ควรรู้ว่า,สงครามต่อสู้ของพวกเรากับต้าโหลวนั้น,ข้าได้เตรียมการมาหลายพันปีแล้ว?"อี้เหยี่ยนที่เอื้อนเอ่ยรำพึงออกมา.
"อี้เหยี่ยน,เจ้าไม่เข้าใจ."น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่กล่าวออกมาทันที.
"ขอให้เหนือหัวโปรดชี้แจง."อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาทันที.
"เจ้าไม่เข้าใจหัวใจของจอมยุทธ์,ปู่ของข้า,บิดาของข้าและข้าล้วนแล้วแต่ไล่ตาม,ไม่ใช่ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,ทว่าคือความเป็นอมตะ,การมีชีวิตประสบความสำเร็จกลายเป็นเซียนแท้,สามารถที่จะยกระดับไปได้อย่างต่อเนื่อง,เติบโตไม่หยุดหย่อน,ก้าวไปยังจุดที่สูงยิ่งขึ้นกว่าเดิม,ก้าวขึ้นไปยังจุดที่อยู่สูงกว่าเดิมตลอด,สามารถที่จะต่อต้านกฏของสวรรค์,ชีวิตของข้าจะต้องเป็นเซียนแท้ให้ได้,หลายปีมานี้ที่ข้ารวบรวมพลัง,อีกครึ่งเดือนก็จะเกิดการประลองแล้ว,นี่คือโอกาสที่จะได้ยกระดับ,หากว่าข้าไม่สู้,หากไม่ได้ต่อสู้แลกหมัดแล้วล่ะก็,พลังที่ข้าสะสมเอาไว้,ความตึงเคียดที่ไม่ได้ปลดปล่อย,จะทำให้ข้าต้องได้รับความเสียหาย."น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเคร่งขรึม.
"เหนือหัว,นี่คือความเป็นความตายของต้ายวี,นี่คือการคงอยู่ของพวกเรา,หากว่าราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวถูกกำจัด,ด้วยเชาว์ปัญญาของเหนือหัวแล้ว,การจะหายอดยุทธ์ที่เท่าเทียมยังมีอีกมาก,ไม่เป็นต้องกังวลเรื่องนี้เลย,ในเวลานี้พวกเรามีอันตรายจ่อคอพวกเราอยู่,เช่นนั้น..."อี้เหยี่ยนที่พยายาโน้มน้าวอีกครั้ง.
"นี่เป็นวิถีแห่งอมตะ,การละทิ้งโอกาสสักครั้ง,ก็ทำให้พ่ายแพ้ได้,ข้าไม่อยากสูญเสียโอกาสบนวิถีแห่งอมตะ,อี้เหยี่ยนเจ้าอย่าได้กล่าวอีกเลย,ข้าขอบอกว่าไม่ก็คือไม่."น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางจริงจัง.
อี้เหยี่ยนที่ชำเลืองมองตาโตไปยังราชันย์น่าหลาน,ดวงตาแดงซ่าน,นี่คือโอกาสดี,จะให้ยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
จะให้เขายอมแพ้จริงๆรึ? ใบหน้าของอี้เหยี่ยนที่แดงขึ้นเรื่อยๆ,เจ้าอาจจะสามารถรอได้,แต่ข้าสามารถรอได้อย่างงั้นรึ?
ในเวลานั้น,อ๋องจวีลู่ที่ทำตัวแปลกประหลาด,"อุปราช,กับเรื่องที่ท่านขัดคำสั่งก่อนหน้านี้,เหนือหัวไม่ได้สืบสวนท่าน,ในครั้งนี้ท่านคงไม่ขัดคำสั่งอีกหรอกนะ!"
"พรึด!!!"
กับคำพูดของอ๋องจวีลู่นั้นได้ทำให้ความโกรธของอี้เหยี่ยนปะทุ,โลหิตสดที่พุ่งกระฉูดออกมา,แววตาที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง,เขาที่ทำงานให้กับต้ายวีด้วยหัวใจด้วยชีวิต,เขาที่ทำทุกวิถีทางเพื่อต้ายวี,เขาทำไปเพื่ออะไร?
"อี้เหยี่ยน."น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่เข้ามาประครองอี้เหยี่ยนในทันที.
แม้ว่าอี้เหยี่ยนจะขัดคำสั่งของราชันย์,ทว่าเขาก็ทำเพื่อผลประโยชน์ของต้ายวี,เกียรติยศมากมายไม่ต้องเอ่ยถึง,น่าหลานเพียวเสวี๋ยย่อมไม่หวังที่จะให้อี้เหยี่ยนตายไป.
โลหิตที่พุ่งกระฉูด,น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่เข้ามาพยุงร่างของอี้เหยี่ยนเอาไว้,อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาช้าๆ,"ร่างกายเฉินนั้นไม่สู้ดีนัก,ขอกลับไปก่อน."
"อืม,ได้,อี้เหยี่ยนเจ้ารักษาตัวด้วย."น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่กล่าวออกมาพลางทอดถอนใจ.
ทว่าอ๋องจวีลูที่อยู่ด้านข้างที่จ้องมองอย่างเย้ยหยัน.
อี้เหยี่ยนที่ก้าวออกไปจากตำหนัก.
น่าหลานเพียวเสวี๋ยหลังจากที่อี้เหยี่ยนจากไปแล้ว,เขาที่จ้องมองไปยังอ๋องจวีลูที่อยู่ด้านหลัง.
"อ๋องจวีลู,ท่านคิดว่าอย่างไร?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"คิดเหมือนกับฝ่าบาท,แม้ว่าอุปราชจะรับปากฝ่าบาทก็ตาม,ทว่าเขาก็จะดำเนินแผนลอบสังหารกงจูเฉียนโหยวอยู่ดี,อุปราช..."อ๋องจวีลูที่กล่าวออกมาได้แค่ครึ่งประโยคและหยุดไม่กล่าวต่อ.
"ตอนนี้เป็นอย่างไร?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยเอ่ย.
"เฉินมิกล้าพูด."อ๋องจวีลู่กล่าว.
"กล่าวมา!
เจ้าไม่ผิด!"น่าหลานเพียวสวี๋ยที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ,อุปราชนั้นถือว่ามีเกียรติยศสูงเป็นอย่างมาก,สามารถที่จะคุกคามฝ่าบาทได้ในตอนนี้,เขาที่ขัดขืนคำสั่งฝ่าบาทครั้งหนึ่งแล้ว,ครั้งที่สองก็ใช่ว่าจะไม่มี,หากเขาที่คิดว่าตัวเองนั้นเป็นผู้ปกครองของต้ายวีที่แท้จริง,เฉินเองก็รู้สึกกังวล..."อ๋องจวีลูที่กล่าวตักเตือนราชันย์ในทันที.
"อย่างงั้นรึ!"น่าหลายเพียวเสวี๋ยที่กล่าวออกมาทันที.
"ครับ."อ๋องจวีลูที่ตอบรับไม่กล่าวต่อ.
น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่เงียบไปชั่วขณะ,ก่อนที่จะถอนหายใจยาว,"อี้เหยี่ยนนั้นรับคำสั่งจากจักรพรรดิองค์แรกโดยสมบูรณ์,แม้ว่าวิธีของเขานั้นจะสุดโต่ง,ทว่าทุกอย่างก็เพื่อต้ายวี,นอกจากนี้ร่างกายของเขา...."
ขณะที่น่าหลายเพียวเสวี๋ยพูด,ก็ขมวดคิ้วแน่น,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาโกรธและเกลียดอี้เหยี่ยนที่ขัดคำสั่งของเขา,ทว่าหากอี้เหยี่ยนตายไป,ต้ายวีก็จะต้องพบกับความยากลำบากแน่,น่าหลานเพียวเสวี๋ยเองก็พูดไม่ออกด้วยเช่นเดียวกัน.
"เช่นนั้น,คงได้แต่สนับสนุนฝั่งกงจูเฉียนโหยวและจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์อย่างงั้นรึ?"อ๋องจวีลูที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
"อี้เหยี่ยน,แม้ว่าจะรับปาก,ทว่าต้องเฝ้าระวัง,เจ้าจะไปรวบรวมยอดฝีมือ,ปกป้องกลุ่มของกงจูเฉียนโหยวเอาไว้,ส่วนจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์นั้น,ไม่จำเป็นต้องกังวล,ทั่วทั้งเมืองเทียนกงนั้น,ยกเว้นข้า,ไม่มีใครสามารถคุกคามเขาได้."น่าหลานเพียวเสวี๋ยกล่าว.
"ครับ."อ๋องจวีลูที่ตอบรับในทันที.
"เหลืออีกเพียงครึ่งเดือน,อย่าได้ให้อะไรผิดพลาดแม้แต่น้อย,ข้าต้องเก็บตัว,อย่าได้รบกวนข้า,หลังจากออกมาก็จะเป็นการประลองที่สำคัญ."น่าหลานเพียวเสวี่ยกล่าว.
"เฉินทราบแล้ว."อ๋องจวีรู้ที่ตอบรับในทันที.
....
ตำหนักอุปราช.
เถี่ยเสวี๋ยที่จ้องมองออกไปบนศาลากลางน้ำไม่ไกลออกไป,อุปราช,นับตั้งแต่กลับมาจากราชวัง,นี่ก็ผ่านมาสามวันแล้ว,เขายังคงนั่งอยู่บนศาลา,จ้องมองไปยังสระปลา,ไม่ขยับ,ไม่รู้ว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้น!
"เถี่ยเสวี๋ย!"อี้เหยี่ยนเอ่ยปากออกมาในทันที.
คำพูดของอี้เหยี่ยน,เสียงแผ่วๆแต่แม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยสามารถได้ยินได้,ก่อนที่จะเร่งรีบก้าวเข้ามา,ปรากฏอยู่บนศาลากลางน้ำ.
"อุปราช."เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวออกมาในทันที.
"เตรียมงานเลี้ยง,ข้าจะเชิญกงจูเฉียนโหยวและพุทธะโหลวฮาน."อี้เหยี่ยนที่หรี่ตาจ้องมอง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น