Immortality Chapter 207 Puts to death to cause
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 207 ลอบสังหาร.
เมืองเทียนกง,ตำหนักราชวงศ์กลาง,ภายในห้องโถงแห่งหนึ่ง.
ภายในห้องโถงดังกล่าว,มีโต๊ะอาหารสามโต๊ะ,บนโต๊ะนั้นมีตับมังกรและหัวใจหงสา,เป็นอาหารชั้นยอดวางอยู่.
ตอนนี้พวกเขาเริ่มทานกันแล้ว.
หนึ่งคนอยู่หัวโต๊ะซึ่งมีคนอีกสองคนที่อยู่ด้านข้าง,ด้านซ้ายที่นั่งอยู่ก็คืออ๋องจวีลู่,ทว่าตรงกันข้ามกับอ๋องจวีลู่นั้นก็คืออี้เหยี่ยนนั่นเอง.
ทั้งสองคนต่างก็เป็นคนที่มีอำนาจเป็นอย่างมากในราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,และที่หัวโต๊ะชายในชุดมังกรทอง,ดูอหังการ,เต็มไปด้วยบารมี,ดวงตาที่คมกล้ามีประกายแสงสีทองระเรื่อ,ส่องกลิ่นอายกดข่มออกมาเป็นระยะๆ.
ราชันย์ต้ายวี,น่าหลานเพียวเสวี๋ย!
"หลังจากที่งานเลี้ยงจบลง,ทั้งสองท่านสามารถเก็บเกี่ยวอะไรได้บ้าง?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยได้จ้องมองไปยังคนทั้งสอง.
"เหนือหัว,ได้เพียงเล็กเท่านั้น,งานเลี้ยงห้าราชวงศ์นั้น,ข้าพบว่าเซียนเซิงสุ่ยจิงมีความสามารถที่ต่อต้านสวรรค์เป็นอย่างมาก."อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาคนแรก.
"สุ่ยจิง?
คนผู้นี้เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของอ๋องต้าเสวียน,ต้องให้ความสำคัญระวังคนผู้นี้?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่แล้ว,อ๋องต้าเสวียนนั้นมีความสามารถสูง,หากไม่ระวังล่ะก็,อีกร้อยปีหลังจากนี้,ต้ายวีของเขา,ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น.
"ความสามารถของคนผู้นี้,เทียนกับอุปราชแล้วเป็นอย่างไร?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่จ้องมองไปยังอี้เหยียน.
"ด้อยกว่าเล็กน้อย,ไม่ว่าอย่างไรตัวตนของเซียนเซิงสุ่ยจิง,ไม่ได้เป็นผลดีกับต้ายวีของเรา."อี้เหยียนที่ถอนหายใจเล็กน้อย.
น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่พยักหน้าเล็กน้อย,จากนั้นก็จ้องมองไปยังอ๋องจวีลู่.
"อ๋องจวีลู,ได้ยินมาว่าตำหนักของท่าน,ถูกคนของกงจูเฉียนโหยวระเบิดอย่างงั้นรึ?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยเผยยิ้มให้กับอ๋องจวีลู่.
"เรียนเหนือหัว,แผนการที่จะทำให้ต้าโหลวและต้ากวงเกิดการขัดแย้งกันนั้น,ถูกป่วนด้วยกุนซือเซียนเซิงจงซาน
ของกงจูเฉียนโหยว,คนผู้นี้มีความรู้ที่ลึกล้ำเป็นอย่างมาก."อ๋องจวีลู่กล่าว.
"โฮ้ว?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยจ้องมองไปยังอ๋องจวีลู่.
หลังจากนั้นอ๋องจวีลู่ก็ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่ตำหนักจวีลู่ทั้งหมดให้ทุกคนฟัง.
ระหว่างที่เล่านั้น,น่าหลานเพียวเสวี๋ยเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ทว่าอี้เหยียนนั้นขมวดคิ้วไปมาอย่างลึกลับที่ได้ฟัง.
"เซียนเซิง,จงซาน,คนผู้นี้ที่ท่านอ๋องเล่ามา,สามารถไปยืนอยู่ข้างกายของกงจูเฉียนโหยวได้,ย่อมไม่ใช่คนธรรมดา,หนำซ้ำยังมีพลังฝึกตนระดับแกนทองอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แกนทองระดับสี่."อ๋องจวีลู่ที่กล่าวยืนยันอีกครั้ง.
"ก่อนหน้านี้,ข้าก็รู้สึกสนใจคนผู้นี้เช่นกัน,การที่เขาติดตามอยู่ข้างกายกงจูเฉียนโหยว,แน่นอนว่าไม่ใช่คนธรรมดา,แต่นับว่าเป็นเรื่องที่แปลกมา,ไม่เคยมีใครเคยได้ยินเรื่องราวของคนผุ้นี้เลย,เขาติดตามกงจูเฉียนโหยวตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"อี้เหยียนสอบถาม.
"อืม,ข้าก็ไม่รู้อะไรนัก,ทว่าได้ยินเนียนโหยวโหยวบอกว่าเขาเป็นศิษย์สำนักไคหยางที่ได้รับการรับรองจากศาลาเจ็ดดาว,คนผู้นี้นับว่ามีโชคเป็นอย่างมาก,ได้พบกับตำราโบราณ,จนรับรู้วิธีในการเผาน้ำด้วยเปลวเพลิง."อ๋องจวีลู่ที่คิดและกล่าวออกมา.
"อาวุโสสำนักไคหยางอย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้เถี่ยเสวี๋ยเคยบอกว่าได้เจอเทพธิดาจื่อซวินศาลาเจ็ดดาวเมื่อสองปีที่แล้ว,ในเวลานั้นพวกเขาได้นำคนหลายคนเดินทางไปยังเมืองอู๋ซวังเพื่อรับตำแหน่งขุนนาง,ในเวลานั้นขณะที่พวกเขาเดินทางเข้าไปในเมืองอู๋ซวัง,มีการคัดเลือกเจ้าเมืองอู๋ซวังพอดี,หนานเฉิงตงสุ่ยเทียนหยา,ที่ได้รับชัยชนะอย่างขาดลอยเป็นเรื่องที่พลิกสวรรค์คว่ำปฐพีเลยทีเดียว,เป่ยเฉิงตงในเวลานั้นมีเซียนเซิงสุ่ยจิงอยู่ด้านหลัง,ทว่ากับพ่ายแพ้,ทว่าคนที่อยู่เบื้องหลังสุ่ยเทียนหยานั้นก็คือกงจูเฉียนโหยว,เป็นไปได้ว่านั่นเป็นฝีมือของเซียนเซิงจงซานอย่างงั้นรึ?"อี้เหยียนที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ,แววตาของเขาที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อออกมาในทันที.
"จงซาน?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ทุกอย่างยังคงคลุมเคลืออยู่,ทว่าข้าต้องหาโอกาสพบเจอกับเข้าคงจะพอรู้อะไรบ้าง."อี้เหยียนที่หรี่ตา,สายตาครุ่นคิด.
"เหนือหัว,เฉิ๋นรู้สึกอับอายยิ่งนัก."อ๋องจวีลูที่เอ่ยออกมาทันทีเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาทำงานไม่สำเร็จ.
***臣 (chén, เฌิ๋น)
ซึ่งปรกติจะหมายถึง 'ขุนนาง' หรือ 'ราษฎร' โดยทั่วไป บางครั้งก็ใช้เป็น 'สรรพนามแทนตัวเอง' เวลาที่พูดคุยกับพระราชา
แต่เนื่องจากการรับราชการในสมัยโบราณของจีนจะมีแต่ 'ผู้ชาย'
คำว่า 臣 (chén, เฌิ๋น) จึงใช้ในความมหมายที่สื่อถึง 'บุรุษ' มากกว่าที่จะหมายถึงเพศอื่นๆ ;***
"สวรรค์ไม่เป็นใจ,เรื่องนี้ไม่สามารถโทษเจ้าได้."น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่กล่าวปลอบ.
"เหนือหัว,เฉินมีแผนการ."อี้เหยียนกล่าวต่อน่าหลานเพียวเสวี๋ยด้วยท่าทางเคร่งขรึม.
"โอ้ว?
อี้เหยียน,เจ้ามีแผนการอะไรอย่างงั้นรึ?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ถามออกมาด้วยความสงสัย.
"เมื่อพวกเราต้องการทำให้ต้าโหลวและต้ากวง,สองราชวงศ์เคียดแค้นกัน,ขณะที่พวกเขาอยู่ในเมืองหนานกง,พวกเราลอบสังหารกลุ่มคนของกงจูเฉียนโหยว,แล้วป้ายความผิดให้กับซือจื่อหานจิวเพียงแค่นี้ก็น่าจะพอ."อี้เหยียนกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"หืม!"
น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ตะลึง,จนแก้วสุรากระฉอกเลยทีเดียว.
ใบหน้าของอ๋องจวีลู,ที่หวาดผวาจ้องมองไปยังอี้เหยียนด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ.
"อุปราช,สองราชวงศ์เพิ่งเซ็นสัญญาพักรบกัน,แล้วพวกเราจะละเมิดข้อตกลงได้อย่างไร?"อ๋องจวีลูที่ชำเลืองมองตาโต.
"ต้าโหลวและต้ายวี,ทำไมถึงต้องเซ็นต์สัญญาสงบศึกกันรึ?
นั่นก็เพราะว่า,ต้ายวียังต้องยกกองกำลังเข้าไปต่อสู้สองราชวงศ์จักรพรรดิที่ร่วมมือกับต้ากวง,หากว่ายังคงรบกับต้าโหลวอยู่,อีกร้อยปีจากนี้,พวกเราจะอยู่ในวงล้อมของทั้งสี่ราชวงศ์,ส่วนต้าโหลวในเวลานี้,มีอีกสามราชวงศ์ราชันย์ที่เป็นห่วงกับขังอยู่,ดังนั้นพวกเขาจึงยินดีที่จะเซ็นต์สัญญาสงบศึกกับพวกเรา,ทว่าตอนนี้แตกต่างออกไป."อี้เหยียนที่กล่าวออกมาทันที.
"มีอะไรต่าง?เมื่อสงครามเกิดขึ้น,กองกำลังสองราชวงศ์จักรพรรดิและต้ากวงที่สนับสนุนต้องเคลื่อนกองกำลังมาประชิดต้ายวีแน่นอน."อ๋องจวีลู่เอ่ย.
เห็นท่าทางของอ๋องจวีลู่แล้ว,อี้เหยียนที่กล่าวออกมาว่า"สองปี,ข้าจะทำให้สองราชวงศ์จักรพรรดิทั้งสองถอนกำลังออกไป,ส่วนราชวงศ์ต้ากวงนั้น,เมื่อกงจูต้าโหลวและซือจื่อตายไป,พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลกับการเคลื่อนทัพของต้ากวงอีก,แม้ว่าต้ากวงและราชวงศ์จักรพรรดิทั้งสองจะยกทัพมาประชิดก็ตาม,ด้วยตัวข้ายังอยู่,เรื่องนี้จึงไม่จำเป็นต้องกังวล."
"เหลวไหล,ระหว่างเดินทางมากลุ่มคนของกงจูเฉียนโหยว,เป็นเจ้าที่เคลื่อนทัพออกไปปกป้องพวกเขาไม่ใช่รึ?,ตอนนี้พวกนางมาอยู่ในเมืองเทียนกงแล้ว,เจ้ากับต้องการสังหารพวกนางที่นี่?
ในเวลานั้นราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีของพวกเราจะสามารถแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้อย่างไร."อ๋องจวีลู่ที่ไม่เห็นด้วย.
"ท่านอ๋องจวีลูกล่าวมีเหตุผล."น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่พยักหน้า.
เห็นท่าทางของน่าหลานเพียวเสวี๋ยแล้ว,ภายในใจของอี้เหยียนเต็มไปด้วยความกังวล.
"แค๊ก
แค๊ก แค๊ก แค๊ก!"
อี้เหยียนที่ไอไปมาอย่างรุนแรง,น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ขมวดคิ้วไปมา,พลางถอนหายใจเล็กน้อย.
หลังจากที่หยุดไอ,อี้เหยียนก็เอ่ยปากออกมาอีกครั้ง."เหนือหัว,สามราชวงศ์ราชันย์ที่กำลังต่อสู้กับต้าโหยวอยู่ตอนนี้,ในเวลานี้ต้ายวีของพวกเรา,มีโอกาสดีที่สุด,การพักรบกับพยัคฆ์มีแต่จะสร้างหายนะกับพวกเรา,หากพวกเรามีโอกาสที่จะสร้างความอ่อนแอให้กับพวกเขาก็ควรที่จะทำ,ต้าโหลวที่กำลังต่อสู้กับสามราชวงศ์ราชันย์อยู่ตอนนี้,หากต้าโหลวถูกกำจัดไปได้แล้วล่ะก็,ราชวงศ์ต้ายวีของพวกเราก็จะไม่มีความกังวลอีกต่อไป,การลอบสังหารกลุ่มของกงจูเฉียนโหยว
จากนั้นก็ป้ายความผิดให้กับซือจื่อหานจิวข้าเชื่อว่าเรื่องนี้จะต้องสำเร็จอย่างแน่นอน."
ใบหน้าที่จ้องมองไปยังน่าหลายเพียวเสวี๋ยด้วยความคาดหวัง,ซึ่งตอนนี้น่าหลานเพียวเสวี๋ยกำลังขมวดคิ้วครุ่นคิดไปมา.
"ไม่ได้,เป็นไปไม่ได้,การจะลอบสังหารกงจูเฉียนโหยว,เมื่อนางอยู่ในเมืองเทียนหลง,ไม่มีทางที่พวกเราจะรอดพ้นข้อกล่าวหาได้,หากจะทำให้ทำนอกเมือง,ไม่สามารถให้เกิดในเมืองเทียนกงได้,ไม่เช่นนั้น,ต้าโหลวและต้ายวี,จะต้องก่อสงครามกันต่อไปแน่."อ๋องจวีลูที่กล่าวออกมาในทันที.
ได้ยินคำพูดของอ๋องต้ายวีแล้ว,น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่พยักหน้า,จะเกิดสงครามไม่สิ้นสุดขึ้นแน่,หากกงจูเฉียนโหยวตายในเมืองเทียนกง,ไม่ว่าใครจะเป็นคนสังหารก็ตาม,ในเวลานั้นต้าโหลวย่อมเอาเรื่องต้ายวีอย่างไม่ต้องสงสัย.
"แค๊ก แค๊ก แค๊ก แค๊ก!"
อี้เหยียนเริ่มไออีกครั้ง,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่พึงพอใจกับคำพูดของอ๋องจวีลู่.
หลังจากไอเสร็จ,เหนือหัว,ราชวงศ์ต้ายวีและราชวงศ์ต้าโหลวต่างก็ก่อสงครามกันตลอดอยู่แล้ว,ตอนนี้ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวนั้นถูกราชวงศ์ราชันย์สามแห่งตรึงเอาไว้,เมื่อไหร่ก็ตามหากว่าต้าโหลวตั้งตัวได้,ราชวงศ์ต้ายวีของพวกเราจะต้องถูกกำจัดในวันข้างหน้าอย่างแน่นอน,เมื่อเวลานั้นมาถึงพวกเราจะเสียใจหากว่าไม่ตัดกำลังของพวกเขา,ตราบเท่าที่ราชวงศ์สวรรค์ถูกจัดการ,ใต้หล้าแห่งนี้,ด้วยกำลังของพวกเรา,ต้ายวีจะสามารถอยู่ได้อีกพันปีอย่างไม่ต้องเป็นกังวล."
"อุปราช,ท่านไม่เห็นต้องเร่งรีบเลย,หากต้องการลอบสังหารกลุ่มของนางล่ะก็,ท่านสามารถกระทำที่ด้านนอกเมืองได้,เวลานั้นที่นอกเมืองยังมีราชวงศ์วาสนาอื่นๆอีก,ทำไมจะต้องเลือกสถานที่ในราชวงศ์ราชันย์ของพวกเราล่ะ?หากต้องการให้กลุ่มของกงจูเฉียนโหยวตาย,พวกเราแทบจะไม่ต้องออกแรงเลยแม้แต่น้อย,เพียงแค่ตัดเส้นทางหนีของพวกเขา,ให้พวกเขาไปเจอกับศัตรูที่กำลังต้องการให้พวกเขาตายซึ่งมีอยู่อีกมากมาย?"อ๋องจวีลูที่กล่าวออกมาในทันที.
"อ๋องจวีลูกกล่าวมีเหตุผล,อี้เหยียนเจ้าไม่คิดเรื่องนี้เหรอ."น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่กล่าวออกมาในทันที.
ได้ยินคำพูดของน่าหลานเพียวเสวี๋ย,อี้เหยียนที่ชำเลืองมองไปยังอ๋องจวีลู,ดวงตาที่มีประกายความโกรธ,พร้อมกับชี้ไปยังอ๋องจวีลูและกล่าวออกมา"คนๆเดียว! คนๆเดียวที่ไม่รู้ความ!
คนๆเดียวที่จะทำให้อาณาจักรล่มจม!"
เสียงตะโกนด้วยความโกรธของอี้เหยียน,ใบหน้าของอ๋องจวีลู่เปลี่ยนเป็นมือคลึ้ม,แม้แต่น่าหลานเพียวเสวี๋ยยังโกรธเกรี้ยว,ทำให้ประเทศล่มจมอย่างงั้นรึ?
เอาอะไรมาพูดว่าข้าทำให้ประเทศชาติล่มจมกัน?
"แค๊ก
แค๊ก แค๊ก แค๊ก"
อี้เหยียนที่ไออย่างบ้าคลั่ง,จนใบหน้าซีดขาว,ปากสั่น,หลังจากไอติดต่อกัน,จนตอนนี้เริ่มมีโลหิตไหลออกมาที่ผ้าเช็ดหน้าของเขา.
เห็นโลหิตที่ไหลออกมา,ใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวของน่าหลานเพียงเสวี๋ยก็หายไปในทันที,จ้องมองไปยังอี้เหยียน,ภายในใจที่สั่นไหวเล็กน้อย.
....
ตำหนักสวนตะวันตก.
ในเวลานี้นอกจากเฉียนโหยว,กู่หลิน,สุ่ยจิง,จงซาน,อาต้าและอาเอ้อ,คนอื่นทั้งหมดถึงสั่งให้ออกไป.
พวกเขาอยู่ตรงกลางห้องโถง,เป็นโต๊ะหยก,ซึ่งสามารถฉายภาพ,ซึ่งตอนนี้มีภาพของตำหนักจวีลู่,ทว่าไม่ได้ครอบคลุมทั้งหมด,มีการบันทึกภาพจากหยกบันทึกในช่วงระยะเวลาหนึ่ง,เป็นการการจดจำของอาเอ้อ,เป็นวิชาบางอย่างที่บันทึกภาพออกมา,ซึ่งได้ถูกนำมาแสดง.
"เฉียนโหยว,มีอะไร,ดูลึกลับขนาดนี้?"กู่หลินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ข้าต้องการปรึกษากับทุกคน,ฝ่าบาทได้มีคำลั่งลับ,ยกเว้นพวกเราหกคน,ไม่สามารถให้คนอื่นๆรู้ได้."กงจูเฉียนโฆยวที่กล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"อืม."ทุกคนที่พยักหน้ารับ,โดยเฉพาะกู่หลินที่ดูเอาจริงเอาจัง.
คำสั่งลับเซิ่งซ่าง?
กงจูเฉียนโหยวที่กวาดตามองทุกคนแล้ว,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"เรื่องที่พวกเราเดินทางมายังเมืองเทียนกงนี้,เรื่องแสดงความยินดีวันเกิดพวกเขาเป็นเพียงแค่เรื่องลวง,เป้าหมายของเรามีอยู่ด้วยกันสองอย่าง,หนึ่งคือชิงตัวบุคคลหนึ่งกลับต้าโหลว,อีกเป้าหายหนึ่งคือขโมยสมบัติชิ้นหนึ่งกลับ."
"ช่วยคน,และขโมยสมบัติ?
ช่วยใคร,แล้วสมบัติอะไร?"กู่หลินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"คนที่พวกเราต้องช่วยกลับก็คือ,อู๋หว่านลี่,ส่วนสมบัติคือกระจกหมื่นนคร."กงจูเฉียนโหยวกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อู๋หว่านลี่?กระจกหมื่นนคร?
อยู่ในเมืองเทียนกงอย่างงั้นรึ?"กู่หลินที่ชำเลืองมองตาโต,แม้แต่สุ่ยจิงยังต้องขมวดคิ้วคิ้ว,อาต้าและอาเอ้อนั้นรู้มาก่อนแล้ว,ส่วนจงซาน,ตอนนี้ไม่รู้ว่าสองสิ่งนั้นมีคุณค่าอะไร!
"ใช่แล้ว,อยู่ในเมืองเทียนกง,นี่คือภารกิจของพวกเรา,หนึ่งคนหนึ่งของวิเศษ,ต้องนำกลับราชวงศ์ต้าโหลว."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาอย่างมั่นคง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น