Immortality Chapter 202 The number of sand

Immortality Chapter 202  The number of sand

 นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 202 จำนวนเม็ดทราย.  

งานเลี้ยงตำหนักจวีลู่,ไม่ต้องเอยเลยว่า,นี่เป็นงานเลี้ยงส่วนตัว,ระหว่างสามราชวงศ์,ซึ่งอาจจะมีผลหลายๆอย่างที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต,การพูดโอ้อวดหรือกล่าวประจบ,ย่อมมีเกิดขึ้นบ้าง.

เกี่ยวกับงานเลี้ยงนี้,กงจูเฉียนโหยวได้แลกเปลี่ยนมุมมองเรื่องต่างๆ,จงซานไม่ได้กล่าวอะไรมากนัก,เขายังใช้จังหวะในการลิ้มลองตับมังกร.

ตับมังกรทันทีที่เขากินเข้าไป,มันก็เปลี่ยนเป็นพลังงานที่บริสุทธิ์ผ่านเข้ามาในร่างเขาทันที,มันแผ่ไปทั่วร่างของจงซาน,กระจายไปทั่วเส้นปราณอาบไปทั่วกระดูก,ปราณบริเวณถึงกับทำให้เขาจมจ่อมอยู่กับโลกแห่งจิต,ทำให้เขารู้สึกเหมือนกับโบกบินอยู่บนสรวงสวรรค์.

จงซานที่ดื่มด่ำกับอาหารเลิศรส,ก่อนที่เขาจะฟื้นคืนสติ,พลางกับจ้องมองทอดถอนใจกับตับมังกรที่ยังเหลืออยู่บนจาน.

นี่คือของชั้นยอด,เป็นสมบัติวิเศษ,เพียงแค่กินไปคำเดียว,ไม่ต่างกับการกินเม็ดยายกระดับเลย,นอกจากนี้รสชาติยังดีอีกด้วย,อุดมไปด้วยพลังวิญญาณ,สิ่งสำคัญที่สุด,นี่เป็นอาหารชั้นหนึ่งในโลกหล้าอย่างไม่ต้องสงสัย.

อ๋องจวีลู,ซือจื่อหานจิวและกงจูเฉียนโหยว,พวกเขาทั้งสามที่ต่างก็ทดสอบเชาว์ปัญญาของกันและกัน,ไม่มีใครยกเว้นจงซานที่กล้าแตะอาหาร,จงซานที่กินตับมังกร,จากนั้นเขาก็เริ่มเปลี่ยนมาที่จานหัวใจหงสา.

หัวใจหงสาที่ดูอ่อนนุ่มประณีตราวกับสายไหม,ไม่ต่างจากตับมังกร,เพียงเข้าปากก็สัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณมหาศาล,มันอร่อยเลิศรส,เติมเต็มความพอใจให้กับจงซาน,เมื่อมันลงมาอยู่ในท้องของเขา.

ทันใดนั้น,จงซานรู้สึกราวกับเปลวเพลิงที่ร้อนแรง,ราวจะแผดเผาเขาให้กลายเป็นเถ้าถ่าน,เพลิงที่ลุกโชติช่วงที่ปะทุขึ้นมาในท้อง,แทบจะในทันที,เขาที่รู้สึกเหมือนเกิดใหม่ในกองเพลิง.

แม้ว่าจะเป็นเพียงความรู้สึก,ทว่าหลังจากเกิดใหม่,ทั่วร่างก็เต็มไปด้วยพลังวิญญาณ,จนทำให้ร่างกายร้อนขึ้นมาทีเดียว.

แน่นอน,เพียงแค่มีความรู้สึก,ทว่าไม่เพียงแค่พลังวิญญาณที่เอ่อล้นยังมีรสชาติที่ยอดเยี่ยม,ยอดเยี่ยม,เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!

ทว่าระหว่างจงซานลิ้มลองอาหารอยู่,ทั้งสามกลุ่มดูเหมือนว่าจะกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มทีเดียว.

"กงจูเฉียนโหยว,ซือจื่อหานจิว,นับว่าเป็นคนที่โดดเด่น,ข้าเพิ่งได้รับสมบัติหายากมาเมื่อไม่นานมานี้,เป็นสมบัติที่ลึกลับเป็นอย่างมาก,เป็นสมบัติที่เลือกเจ้าของเป็นของตัวเอง,และยังมีปริศนาอีกมากมาย,ในงานเลี้ยงวันนี้,ข้าจึงต้องการนำมาแสดงให้กับทุกท่านได้เห็นสมบัติหายากชิ้นนี้."อ๋องจวีลูที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"เป็นสมบัติหายากที่มีพลังลึกลับอย่างงั้นรึ? และยังเป็นสมบัติที่เลือกเจ้าของเองอย่างงั้นรึ?"ซือจื่อหานจิวที่สะบัดพัดใส่ฝ่ามือ,กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

ทว่าดูเหมือนว่าจงซานยังคงคีบหัวใจหงสาอยู่,แสดงท่าทางสนใจอาหารมากกว่า,ทำให้ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังกงจูเฉียนโหยวเล็กน้อย,ทว่ากงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังจงซานเล็กน้อย,คนทั้งคู่ที่ราวกับเข้าใจได้.

จงซานยังคงกินหัวใจหงสาโดยไม่สนใจอะไร,เขาเองก็สามารถคาดเดาได้ว่าอ๋องจวีลู่นั้นกำลังที่จะยั่วยุให้สองราชวงศ์เกิดความขัดแย้งกันรึ? เขาได้ซ่อนอะไรบางอย่างเพื่อสร้างหายนะอย่างงั้นรึ? ของวิเศษ? ราชวงศ์สวรรค์นั้นไม่ได้ขาดของวิเศษ,อ๋องจวีลูบอกว่ามีสมบัติหายาก,แล้วมันหายากระดับใด?

"เฉียนโหยว,รู้สึกคาดหวังจริงๆ."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวตอบรับกับซือจื่อหานจิว,แสดงท่าทางประหลาดใจพร้อมๆกัน.

จงซานที่จ้องมองไปยังซือจือหานจิวที่อยู่ตรงข้าม,ภายในใจแอบถอนหายใจ,ซือจื่อผู้นี้ไม่ธรรมดา,เขาที่ชาญฉลาดไม่น้อย,ทว่าคำพูดของเขานั้นสมบูรณ์แบบ,สามารถที่จะหลบเลี่ยงอ๋องจวีลู่ได้อย่างง่ายดาย,ไม่ปล่อยช่องว่างให้เขาได้ยั่วยุ่แม้แต่น้อย,ท่าทีของเขาที่สุขุมใจเย็น,เขาที่สามารถมองเห็นทุกอย่างได้เลยรึ?อย่างน้อยที่สุดภายในใจของจงซานก็สามารถบอกได้ว่า,ซือจื่อผู้นี้ร้ายกาจ,มีประสบการณ์ไม่น้อย.

"แปะๆ"อ๋องจวีลู่ที่ปรบมือสองครั้ง.

คนสีคนก็ยกชั้นขนาดใหญ่มา,ซึ่งมีม้วนภาพขนาดใหญ่แขวนอยู่.

เมื่อวางชั้นด้านหน้าพวกเขาเสร็จ,ก็ครี่ม้วนภาพขนาดใหญ่นั้นออกช้า.

ภาพผืนใหญ่ถูกครี่ออกมาแล้ว,มีประกายสีทองสว่างกระจายไปทั่ว,ทุกคนที่กวาดสายตาไปรอบๆเห็นจุดสีทองขนาดเล็กมากมาย,และดูจางและเข้มต่างกัน,ทำให้เกิดเป็นภาพทิวทัศน์.

อ๋องจวีลูเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ซือจื่อหานจิวและกงจูเฉียนโหยวที่กวาดตามองภาพดังกล่าว.

ภาพดังกล่าวนี้,เป็นภาพทะเลทราย,มีดวงอาทิตย์ที่ร้อนแรงอยู่ด้านบน,ด้านล่างเป็นทะเลทรายที่ไร้ที่สิ้นสุด,ภาพดูงดงาม,เม็ดทรายเองก็ดูระเอียด,ทว่าหากมองดูให้ระเอียดแล้วก็ไม่ได้ต่างจากภาพทั่วไปนัก.

จงซานที่ขมวดคิ้วแน่น,แววตาของเขาที่รู้สึกแปลกๆ,ราวกับว่าภาพนี้สมจริงเหมือนกับมีโลกใบหนึ่งซ่อนเลย.

"นี่คือสมบัติหายากอย่างงั้นรึ?"ซือจื่อที่ขมวดคิ้วไปมาพิจารณาภาพดังกล่าว.

"อืม,นี่คือสมบัติหายาก,อย่างที่ทุกคนเห็น,ใครสามารถบอกได้ว่ามันพิเศษอย่างไร."อ๋องจวีลู่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"แล้วมันพิเศษอย่างไร?"กงจูเฉียนโหยวที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.

"ในภาพนี้เป็นภาพโลกใบหนึ่ง,ที่ถูกสร้างขึ้นจริงๆรึไม่?"อ๋องจวีลู่ที่สอบถามทุกคน.

"มันก็ดูเหมือนภาพเหมือนทั่วไป,แต่มันเป็นภาพของโลกใบหนึ่งอย่างงั้นรึ?"ซือจื่อหานจิวที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"ข้าเองก็ไม่รู้,ทว่ามีคนที่โดดเด่นเอ่ยว่าภาพทรายเหล่านี้,เป็นโลกจริงๆ,สามารถที่จะเปิดออกมาได้หากพบรหัส,ซึ่งก็คือจำนวนของทราย,จำนวนทรายทั้งหมดที่สร้างภาพนี้ขึ้นมา."อ๋องจวีลู่เอ่ย.

"อย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"ผู้เชี่ยวชาญผู้โดดเด่นกล่าวไว้ว่าภาพนี้ถูกสร้างขึ้นมากว่า 100 ปีแล้ว,วันแรก,เขาใช้ทรายหนึ่งเม็ด,วันที่สองใช้ทรายสองเม็ด,วันที่สามใช้ทรายสามเม็ด,ทุกๆวันก็จะใช้ทรายเพิ่มขึ้นเท่ากับจำนวนวัน,จวบจนถึงตอนนี้ผ่านมา 36,500 วันแล้ว,แม้ว่าเพิ่มทรายขึ้นในทุกๆวัน,บนภาพนั้น,สามารถมองเห็นได้,หากใช้สัมผัสเทวะตรวจสอบก็จะสามารถรับรู้ได้,หรือว่าคำนวณได้ตามที่กล่าวมา,แต่มีข้อกำหนดไม่เห็นเกิน สองหรือสามลมหายใจในการนับ,กงจูเฉียนโหยวและซือจื่อหานจิว,ท่านสามารถบออกได้หรือไม่ว่ามีเม็ดทรายเท่าไหร่?"อ๋องจวีลูที่จ้องมองไปยังคนทั้งสอง.

"พวกเราต้องหาคำตอบสินะ."กงจูเฉียนโหยวพยักหน้าให้.

"คนทั้งสองต่างก็เป็นคนที่มีความสามารถที่มากล้น,ซือจื่อหานจิวที่มีความทรงจำเป็นเลิศผ่านตามิรู้ลืม,ข้าคิดว่าในต้ากวงท่านคงจะเป็นที่หนึ่ง,ทว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของกงจูเฉียนโหยวนามอาเอ้อเอง,ได้ยินว่ามีความทรงจำเป็นเป็นเลิศ,ที่หาตัวจับยากเช่นกัน,ลองทดสอบเป็นอย่างไร,ว่าจะสามารถนับจำนวนเม็ดทายได้หรือไม่?."อ๋องจวีลู่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"อืม."ซือจื่อหานจิวพยักหน้ารับ.

"ย่อมได้."กงจูเฉียนโหยวพยักหน้ารับเช่นกัน.

"อาเอ้อ"กงจูเฉียนโหยวที่เอ่ยออกมาทันที.

"ครับ."อาเอ้อที่พยักหน้าในทันที.จากนั้นก็เริ่มมองไปที่ภาพ,และนับอย่างรวดเร็ว.

นับจำนวนเหรอ? จงซานที่จ้องมองตาโต,สัมผัสเทวะที่กวาดไปทั่วแผนภาพ,ก่อนที่จะถูกผลักสัมผัสออกมาเพียงแค่สามอึดใจ,ให้นับจำนวนอย่างรวดเร็วอย่างงั้นรึ? สามารถนับได้แน่,ทว่าไม่รู้ว่าจะเสร็จตอนใหน?

จงซานที่จ้องมองไปยังใบหน้าของซือจื่อหานจิว,จากนั้นก็มองไปยังใบหน้าของอาเอ้อ,ก็เห็นใบหน้าที่ซับซ้อนอักอ่วน,นับได้จริงๆรึ? ด้วยสัมผัสเทวะนั้น,พวกเขาไม่สามารถที่จะจับจ่ออยู่ได้ตลอดเวลา,การนับด้วยสัมผัสเทวะมีแต่เสียเวลาเปล่า.

จงซานที่จ้องมองไปยังอ๋องจวีลู่,ที่ตอนนี้เผยรอยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล,แววตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าสามารถที่จะสร้างปัญหาให้กับคนทั้งสองราชวงศ์ด้วยภาพๆนี้ได้แล้ว.

ทันใดนั้นสายตาของกงจูเฉียนโหยวจึงจับจ้องมองมายังจงซานอย่างรวดเร็ว.

"เซียนเซิง,ทำไมไม่ลองดูล่ะ?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความเสียงเบาๆ.

ได้ยินกงจูเฉียนโหยวถาม,จงซานที่คิดอยู่ครู่หนึ่ง,ก่อนที่จะนำกระดาษออกมา,ขณะที่ทุกคนกำลังตั้งใจตรวจสอบภาพดังกล่าวอยู่,เขาก็เขียนจำนวนลงไปในกระดาษ.

The thing that subsequently will write hands in front of Princess Qianyou.

พร้อมกับยืนมันให้กับกงจูเฉียนโหยว.

กงจูเฉียนโหยวค่อนข้างสงสัยเล็กน้อย,กับกระดาษที่จงซานยื่นให้นาง,มีอักษรเขียนเอาไว้เก้าตัว.

667,969,525

กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ,ส่วนจงซานที่ยืนกระดาษให้นางแล้ว,ก็ทำการลิ้มลองตับมังกรและหัวใจหงสา,ไม่กล่าวสิ่งใดอีก.

กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังภาพและจ้องมองไปยังจงซาน,ดวงตาลุกวาว,ที่มุมปากเผยรอยยิ้มที่พึงพอใจเป็นอย่างมาก.

"กงจู,นับจำนวนของเม็ดทรายเรียบร้อยแล้วอย่างงั้นรึ?."ซือจื่อหานจิวที่กล่าวออกมาในทันที.

ได้ยินคำพูดของซือจื่อหานจิวที่กล่าวออกมา,จงซานที่กินตับมังกรอยู่นั้น,ถึงกับชำเลืองมองตาโตไปยังซือจื่อหานจิวเลยทีเดียว.

เสร็จแล้วอย่างงั้นรึ? ไม่ใช่ว่าเขาเองก็นับเสร็จแล้วรึ? จำนวนมากขนาดนั้น? เจ้าสามารถนับได้รึ? มันมีมากกว่า 600 ล้านเชียวนะ,ใช้เวลาไปเท่าไหร่กัน?

ซือจื่อหานจิวที่จ้องมองไปยังอาเอ้อที่อยู่ด้านข้าง,ทว่าใบหน้าของเขาแสดงท่าทางมั่นใจเป็นอย่างมาก.

"ได้ตัวเลขจำนวนเท่าไหร่."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

อย่างไรก็ตาม,อาเอ้อที่นับจำนวนอย่างรวดเร็วนั้น,ใบหน้าที่หลั่งเหงื่อออกมา,นับได้เท่าไหร่?ไม่สามารถที่จะนับได้.

อาต้าที่สะกิดอาเอ้อ,ใบหน้าของอาเอ้อที่จ้องมองไปยังกงจูเฉียนโหยวด้วยท่าทางละอายใจ.

"โอ้ว,แม้แต่ข้ายังต้องใช้เวลานับถึงสองชั่วโมง,พวกท่านใช้เวลาไม่ถึงสามอึดใจ,นับเสร็จแล้วอย่างงั้นรึ?"อ๋องจวีลู่ที่แสดงท่าทางไม่อยากเชื่อ.

"นับได้จริงๆรึ?"ซือจื่อหานจิวที่จ้องมองไปยังกงจูเฉียนโหยวแสดงท่าทางไม่อยากเชื่อนัก.

"อืม,เช่นนั้น,กงจูเฉียนโหยวและซือจื่อหานจิว,ลองเขียนออกมาสิ,ว่าจะเหมือนกันหรือไม่?."อ๋องจวีลู่ที่เผยยิ้มออกมา,ดวงตาเป็นประกาย,มีความนัยน์

"ข้าได้เขียนจำนวนเอาไว้แล้ว,เพียงแค่ให้ซือจื่อหานจิวบอกจำนวนออกมาเทียนกัน,จะได้รู้ว่าเหมือนกันหรือไม่?."กงจูเฉียนโหยวชูกระดาษที่ได้จากจงซานออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"โฮว?"อ๋องจวีลูที่จ้องมองกระดาษที่กงจูเฉียนโหยวที่สองมาให้ด้วยความประหลาดใจ,ดูเหมือนว่ากระดาษนี้จะถูกส่งมาจากชายที่มีนามว่าจงซานที่กำลังกินตับมังกรและหัวใจหงสาอย่างไม่สนใจใคร,แม้ว่าเขาจะทำเป็นการลับๆ,ทว่าก็มีหลายคนที่เห็น.

"อืม,จำนวนของเม็ดทรายก็คือ 667,969,525 เม็ด."ซือจื่อที่กล่าวออกมา,เช่นนั้นขอดูจำนวนของฝั่งกงจูเฉียนโหยวบ้าง.

จงซานยังคงก้มหน้าก้มตากินอาหารอยู่,อาเอ้อที่แสดงไม่สู้ดีนัก,ทว่าอาต้ากับแสดงท่าทางมั่นใจ,เพราะว่าก่อนหน้านี้เขาเห็นจงซานเขียนอะไรบางอย่างอยู่.

กงจูเฉียนโหยวโหยวที่แสดงจำนวนที่อยู่ในมือก่อนหน้าทุกคน,แน่นอนว่ามันไม่สามารถเปลี่ยนได้อย่างรวดเร็วอย่างแน่นอน.

667,969,525

เหมือนกัน,ตัวเลขเหมือกันทุกอย่างเลย.

เห็นจำนวนตัวเลขแล้ว,ซือจื่อหานจิวถึงกับต้องขมวดคิ้ว,เพราะว่าซือจื่อหานจิวรู้ก่อนหน้านี้ว่านางถือกระดาษเอาไว้ในมือมาซักพักแล้ว,นางรู้จำนวนเม็ดทรายก่อนหน้านี้อีกรึ? เป็นไปได้อย่างไร?

ดวงตาของอ๋องจวีลู่ถึงกับหดเกร็งจ้องมองไปยังจงซานที่อยู่ข้างๆ.

"ข้างๆกงจู,เขาเป็นใครอย่างงั้นรึ? เขาเป็นคนนับจำนวนก่อนหน้านี้อย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของอ๋องจวีลูที่เผยยิ้มออกมา,ทว่าสายตาของเขาที่แสดงท่าทางจริงจังออกมา.

ทันทีที่มีคนเอ่ยชื่อของเขา,จงซานก็ยังคงกินอาหารอยู่.

"อ๋องจวีลูสายตาแหลมคม,นี่คือเซียนเซิงจงซานเป็นคนบอกข้า,อันที่จริง,อ๋องจวีลูเองก็บอกจำนวนของเม็ดทรายทั้งหมดก่อนหน้านี้แล้ว,พวกเราไม่จำเป็นนับเลย."กงจูเฉียนโหยวกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าจงซานที่รับรู้ได้ด้วยการคำนวณก่อนหน้านี้แล้ว.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.