Immortality Chapter 197 Heavenly Clause
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 197 บัญชาสวรรค์
天条
บัญชาสวรรค์
สิ่งที่จงซานไล่ตามนี้คือสิ่งใด?
แม้ว่าจงซานจะไม่เคยเห็น,ทว่าด้วยภูมิปัญญาของจงซานแล้ว,เขาสามารถคาดเดาได้ในทันทีว่าเป็นของมีค่าอย่างแน่นอน,สิ่งของดังกล่าวที่ออกมาจากปราสาท,พร้อมกับเวลาเดียวกันกับปราสาทต้าฉินแตกออกเป็นเสี่ยงๆมันที่ได้พุ่งลอยออกมาตามแสงจันทร์,หรือก็คือยันต์หยกสีดำ.
ปราสาทต้าฉินที่แหลกเป็นชิ้นๆ,เศษชิ้นส่วนต่างๆมากมายกระจายไปทั่ว,สิ่งของชิ้นนี้ไม่ใช่สิ่งของชิ้นใหญ่นัก,มันคือยันต์หยกทมิฬ,กับพื้นที่รอบๆที่เต็มไปด้วยปราณสีดำคละคลุ้งทำให้กลมกลืนกับบรรยากาศ,จงซานเองก็ไม่สามารถมองเห็นรูปร่างของมันได้,ทว่าเขาได้ยินเสียงและแยกแยะได้อย่างแม่นยำ,จงซานที่ไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว,เขาที่จ้องมองไปยังยันต์หยกทมิฬมีแสงสีเงินอ่อนๆแผ่ออกมา,พุ่งออกมาจากด้านใน.
จงซานที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย,ที่ด้านหน้าปราสาทหยกนั้น,เขาไม่มีความสามารถที่จะจัดการได้อย่างแน่นอน,สิ่งเดียวที่ลอยออกมา,ยันต์หยกทมิฬ,น่าจะเป็นสิ่งเดียวที่เขาพอจะสามารถคว้าได้.
เร็วมาก,จงซานที่ยืนอยู่บนกระบี่เหินพุ่งไล่ตามด้วยความเร็วเต็มกำลัง,ผ่านอากาศม่านปราณสีดำ,ท้ายที่สุดก็สามารถมองเห็นได้ลิบๆ,แสงสีเงินตอนนี้ค่อยๆจางลงเรื่อยๆ,ปรากฏเป็นหยกอักขระสีดำ,ยันต์หยกทมิฬ,พุ่งตรงไปยังขอบฟ้าไกล.
วิชากายาเทพอสูร! ระดับสี่!
พลังที่เพิ่มขึ้นอีกห้าเท่า,จงซานที่เพิ่มความเร็วในการไล่ตามอีกครั้ง,เพราะว่าหยกอักขระทมิฬนั้นพุ่งผ่านอากาศที่หนาวเย็นทำให้ความเร็วของมันลดลงเรื่อยๆ,เวลานี้มันได้ลอยผ่านยอดเขาไปแปดลูกแล้ว,ท้ายที่สุดจงซานก็สามารถไล่กวดเข้าไปใกล้ยันต์หยกทมิฬได้ในที่สุด.
อย่างไรก็ตามจงซานยังไม่มั่นใจนัก,ไม่สามารถบอกได้ว่ายังมีอันตรายใดซ่อนเอาไว้อยู่หรือไม่,ด้วยโชคลาภมักจะซ่อนอันตรายเอาไว้เสมอ,แม้ว่าเขาไม่รู้ว่ามันมีส่วนเกี่ยวข้องกันอย่างไร,ทว่านับตั้งแต่เข้าก้าวมาสู่เส้นทางผู้ฝึกตน,จงซานกลับเชื่อเรื่องนี้สนิทใจ,ทุกครั้งที่เขาสามารถก้าวผ่านอันตรายไปได้,จะมีสิ่งที่ทำให้เขาพึงพอใจเสมอ.
ขณะที่จงซานไล่ตามยันต์หยกทมิฬ,จงซานก็ตรวจสอบพื้นที่รอบๆไปด้วย.
ทันที่ที่เขาหันหลังกลับไปมองด้านหลัง,หัวใจของจงซานถึงกับบีบรัด,เป็นเรื่องจริงเหมือนที่เคยเกิดขึ้นทุกครั้ง,ก่อนหน้านี้มีกองกำลังมากมายที่ล้อมกรอบทำลายตำหนักหยกอยู่,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีขุนพลคนหนึ่งที่ไล่ตามมา.
ระดับก่อตั้งวิญญาณ,ก้าวตามสายลม,หากแต่จงซานที่ต้องยืนอยู่บนดาบยักษ์ของเขา.
ขุนพลระดับก่อตั้งวิญญาณที่ไล่ตามยันต์หยกทมิฬเช่นกัน,เขาที่เห็นจงซานที่ยืนอยู่บนดาบยักษ์,กระบี่เหิน?ระดับแกนทองเหรอ?
ขุนพลระดับก่อตั้งวิญญาณที่เผยยิ้มออกมาอย่างเย็นชา,ทันใดน้นเขาก็ปล่อยสัมผัสเทวะไปจับเป้าหมายเอาไว้ได้,กับความเร็วเช่นนี้,ระดับแกนทองเร็วเหรอ?
จงซานที่หัวใจเต้นไปมา,เร่งรีบเพิ่มความเร็วขึ้นอีก,เขาจะต้องการคว้ายันต์หยกทมิฬเอาไว้ก่อน,ผู้ฝึกตนระดับก่อตั้งวิญญาณคนนี้ให้ได้.
จงซานที่ไล่ยันต์หยกทมิฬ,ทันที่ที่เขาคว้ามันเอาไว้ได้,ก็ล่วงหล่นลงแม่น้ำใหญ่แห่งหนึ่ง,ขุนพลก่อตั้งวิญญาณที่รู้สึกโกรธเกรี้ยว,ดาบยักษ์ของเขาที่ตะวัดออกมา.
เสียงดังสนั่น,ปราณดาบขนาดร้อยจั้ง,พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของจงซานอย่างรุนแรง.
"ตูมมมมม!"
จงซานที่ปล่อยปราณออกมาคุ้มกาย,ชนเขากับปราณดาบเสียงดังสนั่น,จมลึกลงไปในทะเลสาบ,เกิดคลื่นใหญ่ยักษ์พุ่งทะยานสูง.
"พรึดๆๆ"
โลหิตที่แผ่ออกไปรอบๆผิวน้ำ,จงซานที่จมลึกลงไปในทะเลสาบ,ทว่าจงซานนั้นทำสำเร็จ,เขาที่คว้ายันต์หยกทมิฬเอาไว้ได้.
อย่างไรก็ตาม,ยันต์หยกทมิฬนี้ไม่สามารถเก็บเข้าไปในกำไลเก็บของได้อย่างไม่คาดคิด.
ยันต์หยกทมิฬที่เขาถือเอาไว้,ใบหน้าของจงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,พร้อมกับแสดงความเป็นกังวลพร้อมๆกัน,เพราะว่ามันไม่สามารถเก็บเข้าไปในกำไลเก็บของเขาได้,ที่จริงแล้วเขาต้องการที่จะเก็บซ่อนมันเอาไว้,พร้อมกับออกมาเจรจากับขุนพลระดับก่อตั้งวิญญาณ,ด้วยมันสมองของเขาแล้ว,เขาจะต้องหลบเลี่ยงหลีกหนีไปได้แน่,ทว่าในเมื่อมันไม่สามารถซ่อนเอาไว้ได้?ทันทีที่ฝ่ายตรงข้ามเห็นต้องสังหารเขาแน่.
ทำอย่างไรดี?
ในเวลาเดียวกันจงซานที่ดำดิ่งลงไปใต้ทะเลสาบ,พร้อมกับคิดหาวิธี.
"เป็นสมบัติชั้นยอด!"ขุนพลบนผิวน้ำที่แสดงท่าทางประหลาดใจดีใจไปพร้อมกัน.
เพราะว่าขุนพลคนดังกล่าวเห็นการเคลื่อนไหวของจงซานได้,ไม่สามารถเก็บหยกทมิฬนั่นเข้าไปในกำไลเก็บของได้?
ไม่จำเป็นต้องเอ่ยเลยว่ามันเป็นสมบัติชั้นยอดขนาดใหน!
และเขายังไม่จำเป็นต้องกังวลอีกด้วย,ฝ่ายตรงข้ามมีระดับแกนทองเท่านั้น,นอกจากนี้เขายังใช้สัมผัสเทวะจับร่างของคนผู้นี้เอาไว้แล้ว,หนีรึ?ไม่มีทางที่จะหนีไปใหนได้.
ในทะเลสาบขนาดใหญ่,ขณะที่จงซานดำลึกลงมาได้ครึ่งหนึ่งนั้น,เขาที่ทำการตรวจสอบร่างกายในทันที,ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น,ในเวลาเดียวกัน,จงซานก็ปล่อยหมอกหงหลวนผสมเข้ากับสายน้ำเป็นจำนวนมาก.
ในเวลาเดียวกันสิ่งมีชีวิตใต้น้ำตอนนี้กำลังร้อนรุ่มไปหมด.
ขุนพลคนดังกล่าวดูไม่เร่งรีบ,เขายังคงรอคอยจงซานอยู่อย่างใจเย็น,เฝ้ามองอยู่บนผิวน้ำ,จงซานที่อยุ่ลึกลงไปใต้น้ำไม่มีทางที่จะหลบหนีเขาไปได้.
ขุนพลคนดังกล่าวที่เผยยิ้ม,เฝ้ามองเขาอย่างใจเย็น,จะหนีไปใหน?
จงซานเองก็ไม่ได้กระวนกระวายใจแต่อย่างใด,แม้ว่าจะต้องเชิญกับอันตรายเขาก็ยังคงสุขุม,ตั้งแต่อยู่ในระดับเซียนเทียนแล้ว,เขาเองยังสามารถสังหารแม่ทัพเหล่ยติงที่อยู่ในระดับก่อตั้งวิญญาณได้,ตอนนี้เขาอยู่ในระดับแกนทองขั้นที่สี่,จะไม่สามารถสังหารผู้ฝึกตนก่อตั้งวิญญาณได้อีกครั้งอย่างงั้นรึ?
ลึกลงไปในทะเลสาบนั้น,จงซานที่เคลื่อนที่ลึกลงมาช้าๆ.
ความลึกของทะเลสาบน่าจะอยู่ราวๆสองร้อยเมตร,นับว่าเป็นทะเลสาบที่ค่อนข้างลึก,จงซานที่พบเข้ากับศิลายักษ์ก้อนหนึ่ง,เขาที่ซ่อนตัวอยู่หลังศิลายักษ์,พร้อมกับกุมดาบเอาไว้แน่น,เขาที่จ้องมองขึ้นไปด้านบน,พร้อมกับปล่อยหมอกหงหลวนออกมาช้าๆ,ปกคลุมไปทั่วทั้งทะเลสาบ,เพราะว่าดวงตะวันยังไม่ส่องแสง,ดังนั้นจึงยากที่จะมองเห็นหมอกหงหลวนของเขา.
ขุนพลระดับก่อตั้งวิญญาณที่ยืนอยู่บนผิวน้ำ,สัมผัสเทวะของเขาที่ผูกร่างของจงซานเอาไว้,ที่ริมฝีปากยกขึ้นแสดงท่าทางเหยียดหยัน.
"เจ้าไม่มีทางหนีแล้ว,ส่งยันต์นั่นมา,ข้าอาจพอไว้ชีวิตเจ้าได้."ขุนพลคนดังกล่าวเอ่ย.
คิดว่าจงซานจะเชื่อเขาอย่างงั้นรึ?
ที่แห่งนี้มีเขาแค่คนเดียว,หากฆ่าเขาไปแล้ว,ก็จะไม่มีใครรู้ว่ายันต์นี้อยุ่กับเขา,มีเหรอที่เขาจะปล่อยจงซานไป.?
จงซานที่ไม่กล่าวอะไรอีกต่อไป,เขายังคงเฝ้ามองอย่างใจเย็นอยู่ใต้แม่น้ำ,สายตาที่จ้องมองขึ้นไปด้านบน,กุมดาบไม่เคลื่อนไหว.
จงซานที่เฝ้ามองขึ้นไปด้านบน,เขาไม่รู้ว่าขุนพลที่ยืนอยู่ด้านบนนั้น,อาจจะไม่ได้รับคำสั่งจากกองทัพมา,ไม่ใช่ว่าเขากำลังหนีออกมาอย่างงั้นรึ?
ทว่าก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องรู้,เพราะว่าจงซานเวลานี้ต้องการที่จะสังหารเขาให้ได้.
จกซานที่ยืนนิ่ง,ทันใดนั้นดาบยักษ์ของเขาก็ฟันออกไปอย่างหนักหน่วงและรุนแรง.
"ตูมมมมมม!"
การโจมตีของจงซานนั้นรวมเร็วเป็นอย่างมาก,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,แรงกระแทกจากการเหวี่ยงที่พุ่งขึ้นไปบนผิวน้ำในทันที.
อย่างไรก็ตามการโจมตี,ขุนพลคนดังกล่าวไม่มีเวลาที่จะถอยหลัง,เพราะว่าแม้จะอยู่ลึกลงมา
200 เมตร แต่ก็ไม่มีผลอะไรกับเขา,จงซานที่อยู่ในระดับสี่แกนทอง,และยังเพิ่มพลังขึ้นอีกห้าเท่าเป็นเวลาสองชั่วโมง.
ปราณดาบที่เขาพุ่งเข้าหาขุนพล,สายตาของเขาที่แสดงท่าทางเหยียดหยันไม่คิดหลบการโจมตีไปด้านหลัง.
"ชิ!"ขุนพลคนดังกล่าวแค่นเสียง,ร่างกายของเขาปล่อยปราณคุ้มกันให้หนาแน่นขึ้น,ก่อนที่จะค่อยพุ่งลงในแม่น้ำในทันที.
ทันทีที่เขาจมร่างลงมาในน้ำ,ที่มุมปากของจงซานก็เผยยิ้มเหยียดหยันในทันที.
จงซานที่กำลังยั้งเท้าที่ศิลายักษ์,ขณะที่ขุนพลคนดังกล่าวจมลึกลงมาราวๆร้อยเมตร,ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง,มือสองข้างที่สร้างปราณเกราะดาบขนาด
30 จั้งยืดยาวออกมาเตรียมที่จะเข้าปะทะกับขุนพลคนดังกล่าว.
ปราณดาบ,เกราะปราณดาบตั้งท่าเตรียมพร้อม
,ขุนพลคนดังกล่าวที่แสดงท่าทางเหยียดหยัน ,เขาที่อยู่ห่างออกมาร้อยเมตร,ไม่,น่าจะ
80 เมตร,คิดว่าดาบนั่นจะทำอะไรข้าได้,คนผู้นี้ไม่หนีอย่างงั้นรึ? โง่ขนาดนี้เลยรึ?
เส้นเลือดที่หน้าผากของจงซานที่โป่งพองเตรียมเหวี่ยงดาบ,ขุนพลคนดังกล่าวเต็มไปด้วยความเหยียดหยันพุ่งลงมาเรื่อยๆ.
ที่หน้าผากของจงซานเส้นเลือดปูดออกมา,การโจมตีครั้งนี้คือการโจมตีสุดกำลัง,เขาเป็นเพียงคนโง่อย่างงั้นรึ?
หากใครที่รู้จักจงซาน,แน่นอนย่อมไม่มีใครกล้าพูดว่าจงซานโง่,เพราะว่าคนที่เอ่ยว่าจงซานโง่,คนนั้นคือคนที่โง่อย่างแท้จริง.
จงซานที่ตะวัดดาบออกไปอย่างรุนแรง,ทว่าการเหวี่ยงดาบออกไปนั้นไม่ได้เพื่อตัดขุนพลที่กลังพุ่งเข้ามาอย่างเดียว,ทว่าเขาต้องการแยกทะเลสาบนี้ออกด้วย,ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้จ้องเขม็งไปยังขุนพลคนดังกล่าวอย่างเดียว,แต่เขากำลังมองหาจุดอ่อนการไหลของสายน้ำเพื่อที่จะแยกมันออกเป็นสองส่วนต่างหาก.
เพลงดาบที่สร้างขึ้นมาด้วยตัวเอง,ไม่สามารถบอกได้ว่ามันมีระดับสูงเท่าใด,ทว่าทุกครั้งที่จงซานใช้ออกมา,ก็ไม่มีใครเคยดูแคลนเขาเลย,การจะรับรู้พลังของมันก็ต้องจ่ายไปด้วยราคาที่แพงอย่างแน่นอน.
ขณะที่ขุนพลคนดังกล่าวกำลังเหยียดหยันจงซานอยู่นั้น,ทันใดนั้นภายในใจของเขาก็รู้สึกสูญเสียความสงบไป,เกิดความเหี้ยนกระหายในตัวของหญิงสาวที่งดงาม,เขาที่สูญเสียสมาธิไป,ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น,นี่คือวิชาลวงตาอย่างงั้นรึ?
"ตูมมมมมม!"
ที่ด้านบนของแม่ทัพนั้นเกิดเป็นเสาสายฟ้าขนาดใหญ่ขึ้น,หลังจากที่เขากำลังสูญเสียสมาธิไปแล้ว,ดาบยักษ์ก็สับลงมา.
"คลืนนนนนน"
คมดาบที่ฟาดฟันไปด้านหน้าพร้อมกับเสาสายฟ้าที่ฟาดลงมาพร้อมๆกัน,ในเวลานี้แม่ทัพที่นิ่งงัน,เขาที่เห็นได้แค่เพียงบางส่วน,อะไรกัน?
นี่เขาอยู่ในระดับแกนทองอย่างงั้นรึ?
เสาสายฟ้าที่ฟาดลงมาพร้อมกับการเหวี่ยงดาบของจงซาน,กระแทกไปยังร่างของเขาอย่างสมบูรณ์.
การฟันของเขาที่แยกทะเลสาบออกเป็นสองส่วน,ฉีกกระฉากเปิดสายน้ำออกมาด้วยพลังมหาศาล.
สายน้ำที่แยกออก,ด้วยพลังที่มองไม่เห็น,ตามคมดาบของจงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะแยกออกเป็นสองซีกได้.
สายน้ำที่แยกออกตามคมดาบ,เสาสายฟ้าที่พุ่งตรงลงมาพร้อมๆกัน.
เป็นเรื่องที่แปลก,สายน้ำที่แยกออกจากนั้นไม่ได้เกิดจากปราณดาย,แต่มันกับแยกออกจากกันด้วยพลังที่มอบไม่เห็นเหมือนกับพลังของสายน้ำเอง,เพื่อเปิดทางให้กับเสาสายฟ้าพุ่งตรงลงมายังร่างของขุนพลดังกล่าว.
ดวงตาของขุนพลที่หดเกร็ง,แม้ว่าเขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น,ทว่าเขาก็รู้ว่ากำลังอยู่ในสถานการณ์ไม่ดีแล้ว,อันตราย,อันตรายอย่างที่สุด!
คมเกราะดาบที่พุ่งตามมาตามด้วยเสาสายฟ้า,ตอนนี้เขาไม่มีเวลาหลบหนีได้,ทำได้แค่เพียงปล่อยปราณออกมาคุ้มกันร่างกายอย่างรวดเร็วเท่านั้น.
ปราณสีแดงโลหิตที่สร้างขึ้นมาปกคลุมตัวเองเหมือนกับเปลือกไข่ที่ซ่อนร่างของเขาอยู่ด้านใน.
เพลงดาบระดับแกนทอง,ส่วนตัวเขาที่อยู่ในระดับก่อตั้งวิญญาณ,เขาที่คิดเขาข้างตัวเอง,ทว่ากลับสัมผัสได้ถึงอันตรายไม่จางหายไป,ขนทั่วร่างที่ลุกตั้งชันโดยไม่ได้นัดหมาย.
ทันทีที่ปราณเกราะดาบเขาปะทะปราณคุ้มร่างของเขาก็แตกเป็นรอยร้าวออกมาอย่างรวดเร็ว,ขุนพลที่หวาดผวา.
ทรงพลังมาก,เป็นพลังที่เกินกว่าที่เขาจะคาดการได้,ปราณเกราะดาบที่ฟันลงมาอย่างรุนแรง,พลังที่หนักหน่วงทรงพลังสร้างรอยร้าวไปทั่วปราณคุ้มร่างของเขาอย่างบ้าคลั่ง.
นี่คือกลิ่นอายของระดับก่อตั้งวิญญาณที่ปล่อยออกมาคุ้มกันร่างกายตัวเอง,ทว่ามันกับต้านทานได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น,ก่อนที่จะถูกฉีกกระชากไปในทันที,พลังที่มากมายสร้างความเสียหายไปทั่วตัดผ่านปราณคุ้มร่างของเขา.
ดวงตาทั้งสองข้างขุนพลคนดังกล่าวเบิกกว้าง,ก่อนที่แขนขวาและขาขวาของเขาถูกดึงกะชาก,ตัดออกไปจากร่างกายของเขาทันที.
กับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ขุนพลผู้นี้ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย,ระดับแกนทอง,นี่เขามีระดับแกนทองอย่างงั้นรึ?เป็นไปได้อย่างไร,ที่เพลงดาบของเขาจะทรงพลังขนาดนี้?ทำไม?
"นี่มันเพลงดาบอะไร?"เป็นเหมือนกับคำถามสุดท้ายก่อนตายกับท่าทางไม่อยากยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้น.
จงซานที่จ้องมองอย่างเย็นชากล่าวออกมาช้าๆ,"เพลงดาบที่ข้าคิดค้นขึ้นเอง,แม้แต่ชื่อก็ยังไม่มี,ในเมื่อตอนนี้
วันนี้มันได้แสดงให้เห็นว่าทรงพลัง,ข้าก็ควรจะคิดชื่อมันสักหน่อย,จำเอาไว้ให้ดี,เพลงดาบนี้มีชื่อว่า"บัญชาสวรรค์"
"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น