Immortality Chapter 196 Great Qin
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 196 ต้าฉิน.
大秦
ต้าฉิน.
ปราณทมิฬที่ระเบิดพุ่งออกมายังพื้นที่รอบทุกอย่างถูกแช่แข็งไปทันที,พื้นที่ทั้งหมดอาบไปด้วยปราณหยิน,เทือกเขาต้าหยิงนั้นได้หายไปแล้ว,พื้นที่ทุกอย่างรอบๆมีปราณทมิฬปะทุขึ้นไม่หยุด,ม้วนกวาดไปยังพื้นที่บริเวณใกล้เคียง.
เกิดอะไรขึ้นกัน,ภายในใจของจงซานสั่นไปมาคาดเดาเรื่องที่เกิดขึ้น.
ดูเหมือนว่าตั้งแต่แรกแล้วเทือกเขาต้าหยิงไม่ได้มีอยู่จริง,มันไม่มีสิ่งใดอยู่ที่นี่,มันเป็นเพียงแค่รูปร่างลวงหลอกเป็นภาพลวงตาที่ค่ายกลฮวงจุ้ยสร้างขึ้น,มีเพียงแค่แค่ค่ายกลฮวงจุ้ยที่ลึกล้ำเท่านั้น,ที่สร้างเทือกเขาขนาดใหญ่นี้ขึ้นมา.
ค่ายกลฮวงจุ้ยเป็นค่ายกลที่ลึกลับเป็นอย่างมาก,สามารถสร้างสิ่งที่ไม่มีอยู่ให้เกิดเป็นจริงขึ้นมาจากอากาศที่ว่างเปล่าได้.
ดูเหมือนว่าเมืองผีเฟิงตู,คือแกนกลางของค่ายกล,เมื่อทำลายเมืองผีเฟิงตู,ทำให้ค่ายกลฮวงจุ้ยบุฟผาเปิดโลกพลังทลายไปด้วย.
นี่เป็นปราณทมิฬที่มาจากสุสานเซิ่งซ่างอย่างงั้นรึ?
ไม่,มันถูกฉีดออกมาจากโพรงขนาดใหญ่.
โพรงขนาดใหญ่นี้,จงซานรู้จัก.
น้ำพุอเวจี!
ครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องน้ำพุอเวจีนี้,ก็เมื่อครั้งอยู่เกาะหมาป่าสวรรค์,ตอนนั้นเขายังไม่ได้เข้าสำนักไคหยางด้วยซ้ำ,มันเป็นสถานที่เดียวกับที่เขาได้รับเคล็ดวิชาเทพอสูร,ในเวลานั้นเขาได้ยินเซี่ยงเฉินพูดคุยเรื่องน้ำพุอเวจีในถ้ำแห่งหนึ่ง,จากนั้นเมื่อเขาได้เข้าร่วมสำนักไคหยางจึงได้สอบถามเรื่องดังกล่าวนี้กับเทียนซวินจื่อเป็นพิเศษ.
แม้ว่าครั้งนั้นเทียนซวินจื่อจะเต็มไปด้วยความสงสัย,ทว่าก็ยังอธิบายเรื่องดังกล่าวให้กับจงซานฟัง.
สิ่งที่เรียกว่าน้ำพุอเวจี?
พลังฟ้าดินที่แยกเป็นหยินและหยาง,บนผืนปฐพีแห่งนี้ได้แยกแหล่งกำเนิดของปราณเป็นสองแห่งออกจากกัน,หนึ่งเรียกว่าน้ำพุหยาง,ทว่าน้ำพุหยางนั้นจะมีแหล่งกำเนิดใต้ดินที่อยู่ใกล้กับภูเขาไฟ,ทว่าอีกแหล่งหนึ่งที่ปะทุขึ้นมาจากพื้นโลกก็คือปราณหยิน,ซึ่งก็คือน้ำพุอเวจี,กล่าวอีกอย่างหนึ่งแหล่งน้ำพุอเวจีนั้นมีความแข็งแกร่งและความหนาแน่นแตกต่างกันในแต่ละที,พื้นที่ส่วนมากที่น้ำพุหยินมักจะอยู่ใกล้ๆกับภูเขาน้ำแข็ง.
สำนักไคหยางที่มีเทือกเขาเหยี่ยนซานและเทือกเขาเสวี๋ยจู๋,ที่จริงทั้งสองยังเป็นแหล่งกำเนิดขนาดเล็ก,เป็นน้ำพุหยางและน้ำพุหยิน(น้ำพุอเวจี)ระดับต่ำเท่านั้น.
ก่อนหน้านี้ค่ายกงฮวงจุ้ย,ได้ผนึกน้ำพุอเวจีแห่งนี้เอาไว้.
เพื่อกักปราณฟ้าดินพลังหยิน,สุสานของเซิ่งซ่างสร้างขึ้นบนน้ำพุอเวจีอย่างงั้นรึ?ไม่น่าจะใช่เช่นนั้น.
เมื่อครั้งที่อยู่เกาะหมาป่าสวรรค์,เซี่งเฉินที่ถูกปราณหยินเล่นงาน,ถูกทำให้กลายเป็นผุยผงในพริบตาเดียว,ปราณหยินที่เข้มข้นนั่นจึงเป็นอันตรายอย่างที่สุด,หากไม่ปล่อยปราณคุ้มกายเอาไว้ตลอดเวลาล่ะก็ไม่มีทางที่จะทนได้แน่,แล้วนี้ยังสร้างสุสานไว้บนสถานที่แห่งนี้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่บินตรงไปยังพื้นที่แห่งหนึ่งที่ส่องประกายแสง,ไม่ไกลออกไปนั้น,มีแสงสว่างที่พุ่งสูงขึ้นมา,ท้ายที่สุดจงซานก็สามารถมองเห็นภาพด้านในได้อีกครั้ง.
กงจูเฉียนโหยว,อาต้า,อาเอ้อและคนอื่นๆ,ทุกคนยังอยู่ด้านใน,ตอนนี้กำลังลอยอยู่บนอากาศ,ร่างกายของพวกปล่อยปราณที่หนาแน่นออกมาคุ้มร่างกาย,และยังมีเส้นแสงส่องขึ้นมาจากด้านล่างด้วย.
ดูเหมือนว่าแสงที่แผ่ออกมานั้น,จะถูกส่งออกมาจากปราสาทหยก,ปราสาทหยกที่มีขนาดไม่ใหญ่นัก,เป็นเหมือนกับปราสาทในโลกปุถุชน,นอกจากนี้มันยังโปล่งใสจนสามารถมองลึกเข้าไปด้านในได้.
ปราสาทหยกนั้นมีอักษรสองตัวที่ลอยอยู่ด้านบน,"ต้าฉิน"
ปราสาทต้าฉิน?
ปราสาทต้าฉินนั้น,มองไปจนเห็นพื้นดิน,มันเป็นปราสาทที่โปรงใส่เป็นอย่างมาก,มีปราณหยินมากมาย,ที่แทรกซึมเข้ามาในปราสาทหยิน,จากนั้นก็แทรกซึมไปทั่วทั้งปราสาท.
ภายในปราสาท,มีนักรบหลายแสนคนที่ถืออาวุธครบมือ,เหล่านายทหารทั้งหมดไม่มีใครเคลื่อนไหว,มีปราณพลังที่กำลังหมุนวนร่างของพวกเขา,เป็นพลังหยินที่อาบไปทั่วร่าง,ราวกับว่ากำลังกลั่นร่างกายของพวกเขาด้วยพลังหยินที่ทรงพลัง.
กลั่นร่างกายด้วยพลังหยินอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้,เป็นไปได้ด้วยเหรอที่ร่างกายจะสามารถทนได้.
ขุนพลแต่ละคนนั้น,ที่บนศีรษะที่มียันต์อักขระสีทองแปะอยู่.
เจียงซือ?
เห็นภาพดังกล่าว,ภายใจของจงซานที่คิดถึงเจียงซือที่เกาะหมาป่าสวรรค์ซึ่งเซียนเซิงซือเป็นคนใช้ยันต์เหล่านี้ในการผนึกเจียงซือ.
กองกำลังเจียงซือหนึ่งแสนตนอย่างงั้นรึ?
จงซานที่กลืนน้ำลายคำโตลงคอ,ปราสาทต้าเฉินไม่ใหญ่นัก,ทว่ากลับดูแปลกประหลาดอย่างถึงที่สุด.
และที่ใจกลางของเจียงซือนับแสนนั้น,มีโลงศพหยกม่วงขนาดใหญ่อยู่.
ในโลงศพหยกม่วงนั้น,มีศพๆหนึ่งนอนอยู่,เป็นศพผู้ชาย,ที่สวมชุดมังกรสีดำทมิฬ,มีมงกุฏอยู่บนศีรษะ,ที่มือซ้ายของเขากุมตราลัญจกรเก้ามังกร,นี่คือตราประทับของราชวงศ์สวรรค์?
ที่มือขวาของเขานั้นกุมกระบี่ยาวสีดำ.
เซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์,นี่คือศพของเซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?
อย่างไรก็ตามจงซานไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน,ดูเหมือนว่าบนใบหน้าของเขานั้นจะมียันต์อักขระสีดำปะทับอยู่เช่นกัน.
พบแล้ว,สายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องมองไปยังโลงศพหยกสีม่วง,นี่คือศพของเซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?
ที่มือซ้ายของเขานั้นมีตราลัญจรกหยกอยู่?ที่มือขวานั้นจะต้องเป็นศาสตราวุธเทวะชั้นสูงแน่นอน.
ปราสาทต้าฉิน?
ด้านในนั้นถูกอัดแน่นด้วยปราณหยินที่มากมาย,เวลานี้มันกำลังปะทุพุ่งทะลายออกมาด้านนอกอย่างรุนแรง,พลังกดดันที่หนักหน่วงกำลังแผ่ออกมา,ปราณหยินที่หนาแน่นภายในปราสาทเวลานี้ถูกพ่นออกมาด้านนอก,สามารถมองเห็นได้ว่าภายในปราสาทต้าฉินนั้นเปียกโชกไปด้วยพลังหยิน.
บนท้องฟ้านั้น,แสงจันทร์เวลานี้กำลังค่อยหายไป,ดวงจันทราที่กำลังเคลื่อนที่ไปถึงขอบฟ้าทิศตะวันตกแล้ว,อีกไม่นานหลังจากนี้ดวงตะวันจะโผล่ขึ้นมาแทน.
ทุกๆคนตอนนี้จ้องมองไปยังปราสาทต้าฉิน,สายตาจับจ้องมองไปยังโลงศพม่วงเป็นสายตาเดียวกัน,ทุกคนต่างก็จ้องไปยังตราลัญจกรหยกราชวงศ์สวรรค์และกระบี่เทวะ,และศพของเซิ่งซ่างนั้น,ดูเป็นหุ่นที่ดูทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
"ฟิ้ว!"
ขณะที่ทุกคนเตรียมพุ่งตรงไปยังปราสาทต้าฉินนั้น,จักรพรรดิต้าเย่,ก็ตะวัดดาบกวาดไปยังด้านหน้าอย่างรวดเร็ว.
ประกายแสงของดาบยักษ์ที่สะกดข่มกลุ่มคนอื่นๆเอาไว้.
"ทุกท่าน,ทำตามใจตัวเองไปแล้ว,ค่ายกลฮวงจุ้ยถูกทำลายด้วยฝีมือของข้า,ตอนนี้โปรดกลับเถอะ,ข้าไป่เย่จะไม่ติดใจเอาความ"จักรพรรดิต้าเย่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ไป่เย่,จักรพรรดิไป่เย่.
"ไป่เย่,เจ้าต้องการที่จะยึดสุสานเอาไว้คนเดียวอย่างงั้นรึ?"พุทธะโหลวฮานที่ถลึงตามอง.
เซียนเซิงสุ่ยจิงที่สะบัดไปมา,ยังคงเงียบอยู่,กู่หลินที่รู้สึกขุ่นเคือง,กงจูเฉียนโหยวและอาต้า,อาเอ้อยังคงเงียบไม่กล่าวสิ่งใด.
มารฉู่ป้ายืนอยู่ด้านหลังเซี่ยเหยี่ยน,รอคอยปกป้องเขา,เซี่ยเหยี่ยนที่หรี่ตาจ้องมองไปยังไป่เย่.
พุทธะโหลวฮานในเวลานี้แสดงท่าทางขุ่นเคือง,ก่อนหน้านี้ที่ด้านนอกเมืองเฟิงตูนั้น,บัวหิมะพิสุทธิ์ถูกราชาภูติกินไป,ไม่รู้เลยว่าเมืองเฟิงตูก่อนหน้านี้มันคืออะไร,ภาพจริง,ภาพลวง,ทว่าเขามั่นใจได้ว่าบัวหิมะพิสุทธิ์เวลานี้ได้หายไปแล้ว,แล้วเขาจะกลับไปบอกกับจื่อจุ้นได้อย่างไร?
หากว่าได้อะไรจากซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์,เขายังสามารถพอจะชดเชยความผิดได้,ดังนั้นพุทธะโหลวฮานไม่ยอมจากไปแน่.
ขณะที่ไป่เย่กล่าวอยู่นั้น,ที่ด้านหลังมีเหล่าผู้ฝึกตนระดับก่อตั้งวิญญาณมากมายพุ่งตรงไปยังปราสาทต้าฉิน.
"โอหัง!"
ดวงตาของพุทธะโหลวฮานเบิกกว้าง,พุ่งตรงไปย่างรวดเร็ว,หมัดขวาของเขาที่ต่อยออกไป,ทว่าไป่เย่ก็เขามาขวางในทันที.
หมัดสีทองปรากฏขึ้นกลางอากาศขนาดหนึ่งร้อยจั้ง,เกิดเป็นสนามพลังที่รุนแรง,แม้แต่จงซานที่อยู่ไกลออกมายังสัมผัสได้,หมัดสีทองขนาดใหญ่พุ่งออกไปตรงออกไปด้านหน้า.
"เคล้ง!"
จักรพรรดิต้าเย่ที่สะบัดดาบยักษ์,ก่อนที่จะปรากฏเป็นภาพของดาบยักษ์ที่ขยายขึ้นหลายพันเท่า,เป็นดาบโลหิตที่สีแดงส่องประกายแสงสีแดงวับวาว,ราวกับว่าทั่วทั้งทองฟ้าถูกย้อมไปด้วยโลหิต,เป็นเหมือนกับภาพลวงตาที่ปรากฏขึ้นบนอากาศเข้าทะการโจมตีหมัดของพุทธะโหลวฮาน.
"ตูมมมมมมม!"
จงซานที่รู้สึกว่าบรรยากาศรอบๆสั่นไปหมดปราณสีดำถึงกับฟุ้งกระเจิ้งไปทั่ว,เป็นเวลากว้าง,แผ่นดินสั่นสะเทือนเป็นระยะ.
พลังที่แข็งแกร่งสองฝั่งเข้าปะทะกัน,ดาบยักษ์โลหิตของจักรพรรดิต้าเย่,ส่องแสงสีแดงจ้าปกคลุมไปทั่ว,จงซานถึงกับต้องหรี่ตาลง.
ก่อนจะได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่น,อยู่พักหนึ่ง,ก่อนที่แสงสีแดงจะค่อยๆจางลง,จงซานที่กวาดตามองไปยังพื้นที่ดังกล่าวอีกครั้ง.
จักรพรรดิต้าเย่,ยืนนิ่งยกดาบยักษ์สีแดงขึ้น,ทว่าพุทธะโหลวอานที่ลอยห่างออกไป,มือของเขาที่กุมไว้ที่หน้าอก,เสื้อผ้าของเขาที่ฉีกขาด,ที่มุมปากมีโลหิตไหลออกมา,สายตาที่ดูประหลาดใจจ้องมองไปยังจักรพรรดิต้าเย่.
แข็งแกร่ง,ถึงแม้ว่าจะมีระดับจักรพรรดิแท้,ทว่าพุทธะโหลวฮานจะไม่สามารถเทียบได้กับพลังดาบของไป่เย่.ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย.
จักรพรรดิไป๋เย่นั้น,ราวกับว่าเป็นการเตือนทุกคน,หากใครกล้าเข้ามาเขาจะไม่ยั้งมือให้แม้แต่น้อย.
ทว่า,ผลประโยชน์นั้นกับดูน่าสนใจเป็นอย่างมาก,แล้วพวกเขาจะยอมแพ้เพียงแค่การเตือนของไป่เย่อย่างงั้นรึ?
พุทธะโหลวฮานที่นำไม้เท้าขนาดใหญ่ออกมา,มารฉู่ป้าเองก็ชักกระบี่ดำด้านหลังออกมาเช่นกัน,ส่วนเซี่ยนเซิงสุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมา,กงจูเฉียนโหยวที่ชักกระบี่อ่อนออกมาเช่นกัน.
พวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวล,เพราะว่าเท่าที่เห็น,เหล่าผู้ฝึกตนก่อตั้งวิญญาณนั้น,ไม่ได้เข้าไปในปราสาทต้าหยิน,พวกเขาที่รั้งรออยู่ด้านนอกปราสาทต้าหยิน,เหมือนกับคอยคุ้มกันปราสาทโปรงแสงนี้,เพื่อที่จะรอให้ปราณหยินมากมายในปราสาทถูกขับออกมาให้หมด.
จงซานที่จ้องมองไปยังปราสาทต้าหยิน,สายตาที่เลื่อนไปมองโลงศพสีม่วง.
ตั้งแต่แรกที่ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไร,โลงศพม่วงนั้นที่ยังคงนอนนิ่ง,บนหน้าผากของเซิ่งซ่าง,มียันต์อักขระหยกทมิฬแปะอยู่,มันที่ขยับไปมาเล็กน้อย.
ด้วยพื้นที่รอบๆที่ดูมืดคลึ้มภายในปราสาท,บางทีคนอื่นๆคงจะไม่ใส่ใจนัก,ยันต์หยกทมิฬ,มีอักขระที่แปลกประหลาดสลักอยู่,แสงสีเงินของดวงจันทราที่กำลังลับแสงจากนั้นดวงจันทร์ที่ค่อยๆเลือนไปลับตา,พื้นที่รอบๆดูเหมือนว่าจะมืดลงไปในทันที,ด้วยประกายแสงสีเงินของแสงจันทราที่ล่อลวงยันต์แผ่นดังกล่าวทันทีที่แสงมันหายไป,แผนยันต์ดังกล่าวก็เริ่มขยับ.
สายตาของทุกคนที่กำลังล้อมรอบปราสาทต้าหยินนั้นต่างก็จ้องมองไปยังด้านบน,ยันต์แผ่นดังกล่าวที่ค่อยๆลอยออกมาช้าๆ,ตอนนี้มันได้เคลื่อนออกไปจากหน้าผากของเซิ่งซ่างแล้ว.
ยันต์แผ่นดังกล่าวที่ลอยออกไป,ดูเหมือนว่ามันจะพยายามลอยตามแสงจันทร์,ยันต์แผ่นนั้นที่พุ่งตรงไปยังทิศทางของดวงจันทร์ลับตา,พุ่งผ่านออกจากเหล่าผู้คุ้มกันตำหนักต้าหยิน,ยันต์หยกทมิฬ,ไม่มีใครรู้ว่ามันคือสิ่งใด,ทว่าเมื่อมันเป็นสิ่งของที่ติดอยู่บนหน้าผากของเซิ่งซ่าง,จะต้องไม่ใช่สมบัติทั่วไปอย่างแน่นอน.
"ทุกคน,รีบทำลายเมือง,นำตราลัญจกรหยกและกระบี่มา."ไป่เย่ที่ราวกับตระหนักถึงบางสิ่งได้,ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ครับ."เหล่าขุนพลระดับก่อตั้งวิญญาณ,แม่ทัพพิทักษ์ดินแดนทั้งห้า,รับคำเสียงดัง,ก่อนที่จะยกดาบพร้อมกับเข้าทำลายปราสาทต้าฉินทันที.
"ตูมมมมมม"
เหล่าผู้ฝึกตนหลายร้อยคนที่เข้าโจมตี,พลังทำลายของพวกเขาทั้งหมดไม่ได้น้อยกว่าพลังดาบของไป่เย่เลย,จงซานรุ้สึกพื้นที่รอบๆกำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง,ประกายแสงสีทองที่ส่องประกายไปทั่ว,จนไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย,จากนั้น,พื้นที่ไกลออกไปจงซานที่ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างที่เคลื่อนที่ผ่านอากาศไปด้วยความเร็ว,เสียงฉีกอากาศของสิ่งของบางอย่างที่ล่องลอยไป.
แม้ว่าจะไม่รู้ว่าคืออะไร,ทว่าจงซานที่มีการรับรู้ที่ไม่ธรรมดา,สายตาที่จับจ้องมองไปยังสิ่งดังกล่าว,เขาที่ไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยพุ่งตรงไล่สิ่งของดังกล่าวไปในทันที,ในเวลาเดียวกัน,ดอกบัวหงหลวนของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นมายิ่งกว่าเดิม.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น