Immortality Chapter 195 Breaking through the enemy lines

Immortality Chapter 195 Breaking through the enemy lines

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 195 พังทะลาย.

破阵

พังทะลาย.

ภายในโลกใบเล็กนี้,ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยปราณทมิฬทำให้การบินของพวกเขาเคลื่อนที่ไปได้ช้ามาก.

คนที่เข้าไป,พลังต่ำสุดคือก่อตั้งวิญญาณ,มีด้วยกันหลายร้อยคน,หลักๆแล้วคือกลุ่มของราชวงศ์ต้าเย่,ซึ่งมีจักรพรรดิต้าเย่เป็นผู้นำทัพ,ซึ่งสวมชุดจักรพรรดิที่โอ่อ่า,ในมือของเขานั้นมีดาบยักษ์,ปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าเกรงขาม,และยังมีแม่ทัพพิทักษ์ดินแดนทั้งห้าคน,แต่ละคนก้าวไปถึงระดับหลอมกายธาตุแล้ว,และด้านหลังก็มีนายทหารของต้าเย่เป็นจำนวนมาก.

นอกเหนือจากกลุ่มของจักรพรรดิต้าเย่แล้ว,ยังมีกลุ่มอื่นๆอีกสามกลุ่ม.

กลุ่มแรก,กงจูเฉียนโหยว,เซียนเซิงสุ่ยจิง,กู่หลินและอาเอ้อ.

กลุ่มที่สอง,ฉู่ป้าและเซี่ยเหยี่ยน.

กลุ่มที่สามคือ,พุทธะโหลวฮาน.

ทั้งสี่กลุ่ม,ซึ่งดูเหมือนว่าพุทธะโหลวฮานจะมีความเร็วที่สุด,เพราะว่าที่มือของเขานั้นมีดอกบัวสีขาวบริสุทธิ์,ดอกบัวดังกล่าวนี้สามารถที่จะปล่อยประกายแสงอ่อนๆออกมา,เป็นพลังงานบริสุทธิ์ที่ผลักดันปราณทมิฬให้กระจายๆไห้หายออกไปได้.

เห็นดอกบัวสีขาวบริสุทธิ์แล้ว,จงซานก็หรี่ตาจ้องมอง,เพราะว่าจงซานเองก็มีอยู่อันหนึ่งเช่นกัน,เพราะว่าก่อนที่อาจารย์ของเขาจะตายไป,ได้มอบมันมาให้เขา,บัวหิมะพิสุทธิ์,ไม่ผิดแน่,กลีบดอกของมันนั้นดูพิเศษเป็นอย่างมากนั่นเอง.

พุทธะโหลวฮานเองก็มีอย่างงั้นรึ?

"บัวหิมะพิสุทธ์ของจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์อย่างงั้นรึ?"อาต้าที่อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"เจ้ารู้จักอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ถามอาต้าด้วยความสงสัย.

"อืม,บัวหิมะพิสุทธิ์,เป็นสมบัติวิเศษที่หายากของดินแดนเทพพิสุทธิ์,มันจะกำเนิดทุกๆ สามพันปี จำนวนสามดอก,ทว่าแต่ละครั้งที่เกิดดอกบัวหิมะพิสุทธิ์ก่อนหน้านี้ก็จะเหี่ยวแห้งไปด้วยเช่นกัน,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,ในโลกใบนี้มันจึงมีเพียงแค่สามชิ้นเท่านั้น,จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์มีอยู่ชิ้นหนึ่ง,ซึ่งดอกบัวหิมะพิสุทธิ์นี้เป็นสมบัติที่หายากมากๆ,ถึงแม้ว่าจะไม่กระตุ้น,รอบๆของสิ่งของชิ้นนี้ก็แผ่ปราณหยินบริสุทธิ์ออกมาในรัศมีสามจั้ง,เป็นปราณที่บริสุทธิ์มาก,พุทธะโหลวฮานนั้นติดตามจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์,แน่นอนว่านี้จะต้องเป็นของจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์อย่างแน่นอน."อาต้าตอบ.

ได้ยินคำพูดของอาต้าแล้วจงซานก็พยักหน้าให้.

ทันใดนั้นที่หน้าผากของจงซานดอกบัวหงหลวนตอนนี้ก็ส่งประกายแสงสีน้ำเงินอีกครั้ง,จงซานที่ขมวดคิ้วและจ้องมองไปยังที่ไกลออกไป.

"อาต้า,พวกเราถอนตัวกันก่อน."จงซานที่ขมวดคิ้วและกล่าวออกมา.

"หืม,ครับ,เซียนเซิง."อาต้าที่พยักหน้า,พร้อมกับถอยห่างออกมาด้านหลังในทันที.

ทันใดนั้นพวกเขาก็ถอยห่างออกมาจากพื้นที่บริเวณที่ถูกปกคลุมด้วยปราณทมิฬ,ดอกบัวหงหลวนก็กลับมาเปลี่ยนเป็นสีชมพูเหมือนเดิม.

เขามาหยุดที่ชายขอบ,ทว่าจงซานก็ยังสามารถมองเข้าไปด้านในได้.

พุทธะโหลวฮาน,เป็นคนแรกที่ไปถึงประตูเมืองเฟิงตู.

เหล่าปิศาจร้ายและเจียงซือทันทีที่สัมผัสได้ถึงบัวหิมะพิสุทธิ์,ก็เร่งรีบหนีอย่างบ้าคลั่ง,ทำให้พุทธะโหลวฮานเผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล.ก่อนที่จะเข้าไปในเมืองเฟิงตูเป็นคนแรก.

อีกสามกลุ่มที่อยู่ด้านหลังต่างก็ขมวดคิ้วแน่น.

ไม่สามารถได้ยินเสียงด้านในได้,ทว่า,จงซานสามารถมองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดได้,ที่ด้านหน้าประตูนั้น,มีปราณที่น่าเกรงขามถูกพ่นออกมาตลอดเวลา,ทำให้ให้เหล่าปิศาจร้ายถูกซัดปลิวออกมาด้านนอกประตูเมือง.

จากนั้นพุทธะโหลวฮานก็ลอยโด่งออกมา,กระแทกกระเด้งกระดอน คลูดไปกับพื้น,มือที่กุมหน้าอก,ใบหน้าที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก,ดูเหมือนว่าการที่เขาเร่งรีบเข้าไปนั้น,ทำให้ถูกลอบโจมตี,และยังเป็นการโจมตีที่ทรงพลังมาก,จนทำให้เขาลอยออกมา,บัวหิมะพิสุทธิ์ดูเหมือนว่าจะหายไปแล้ว.

หลังจากนั้นที่ด้านในก็มีร่างสีเหลืองค่อยๆก้าวออกมาช้าๆ.

ร่างสีเหลืองที่มีความสูงร้อยจั้ง,ร่างกายสีเหลืองอร่าม,เปลือยร่างกายส่วนบน,ส่วนล่างนั้นมีหนังสัตว์ปกคลุม,มือด้านหนึ่งถือกระบองหัวหมาป่าขนาด 80 จั้ง,อีกมือหนึ่งกุมบัวหิมะพิสุทธิ์.

บนหัวของมันไม่มีผมเลยสักเส้น,มีเขาสองเขาโผล่ออกมาที่หน้าผาก,รูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์น่าหวาดกลัว.

"ราชาภูติอย่างงั้นรึ?"อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

ราชาภูติที่อ้าปากกว้าง,ก่อนที่จะนำบัวหิมะพิสุทธิ์ใส่เข้าไปในปาก,พร้อมกับกลืนลงไปในทันที,ทุกคนที่ได้แต่จับจ้องมองด้วยด้วยท่าทางอัศจรรย์ใจ,จากนั้นราชันย์ภูติก็ชำเลืองมองตาโต,ใบหน้าอัปลักษณ์ของมันที่เผยท่าทางดีใจ,ก่อนที่จะหัวเราะออกมา.

พุทธะโหลวฮานที่เห็นใบหน้าถึงกับเปลี่ยนเป็นดำมืด,บัวหิมะพิสุทธิ์นั้นไม่ใช่ของเขา,ใต้สวรรค์แห่งนี้มีเพียงแค่สามชิ้น,คาดไม่ถึงเลยว่าราชันย์ภูติจะกินไปแล้วรึ?

พุทธะโหลวฮานที่สะบัดมือก่อนที่จะกระแทกไปยังราชาภูติ.

ฝ่ามือของเขาที่ขยายใหญ่กลายเป็นฝ่ามือยักษ์สีทองลอยออกไปตรงไปยังราชาภูติด้วยความรุนแรง.

ราชาภูติที่เห็นเช่นนั้น,ก็สะบัดกระบองหัวหมาป่าฟาดออกมาอย่างดุร้าย.

"ตูมมมมม"

แม้ว่าจงซานจะไม่ได้ยินเสียง,ทว่าก็สัมผัสได้ถึงพลังที่รุนแรงทั้งสองฝั่งเข้าปะทะกัน,เหล่าปิศาจร้ายและเจียงซือรอบๆถึงกับปลิวลอยกระจายๆ,ราชาภูติที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก,ร่างกายของมันที่เซถอยไปติดกำแพงเมืองทีเดียว.

ราชาภูติจ้องมองด้วยความโกรธ,กุมกระบองหัวหมาป่าแน่นก่อนที่จะพุ่งตรงเข้าหาพุทธะโหลวฮาน.

สองสุดยอดผู้เชี่ยวชาญที่เข้าปะทะกัน,ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,กลุ่มของจักรพรรดิต้าเย่,มารฉู่ป้าและกงจูเฉียนโหยว,ได้ฉวยโอกาสนี้,เข้าไปในเมืองเฟิงตูทันที.

กงจูเฉียนโหยวที่เข้าไปในเมืองเฟิงตู,ดวงตาของอาต้าที่หดเกร็ง,รู้สึกสังหารใจไม่ดี,ก่อนที่จะหันหน้ามาหาจงซาน.

"เซียนเซิง,ที่ท่านไม่เข้าไป,เพราะว่าเมืองเฟิงตูนั้นเต็มไปด้วยอันตรายอย่างงั้นรึ?"อาต้าที่แสดงท่าทางเป็นกังวลจ้องมองมายังจงซาน.

จงซานที่หันหน้าไปมองอาต้า,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล."เจ้าไปเถอะ,ข้าสามารถกลับไปเองได้,ข้ารู้ว่าที่ใหนปลอดภัยที่สุด.

อาต้าที่จ้องมองมายังจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ,พร้อมกับพยักหน้าให้,เขาไม่กล่าวสิ่งใดอีกต่อไปเร่งรีบบินตรงเข้าไปด้านใน,พริบตาเดียวเขาก็เข้าไปในโลกทรงกลมนั่นแล้ว,พุ่งตรงไปยังทิศทางเมืองเฟิงตูอย่างรวดเร็ว.

จงซานที่จ้องมองยังอาต้าที่บินออกไปไกล,สายตาของจงซานที่หรี่เล็ก,อาต้าและอาเอ้ออยุ่ในระดับก่อตั้งวิญญาณขั้นปลายจริงๆ? อืม,แม้ว่าในสายตาทุกคนจะเห็นพวกเขาอยู่ในระดับก่อตั้งวิญญาณขั้นปลายก็ตาม,ทว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆรึ?

แม้ว่าจงซานจะไม่รู้พลังฝึกตนของพวกเขามีระดับเท่าไหร่กันแน่,ทว่าจงซานก็สามารถคาดเดาได้นานแล้ว,กงจูเฉียนโหยวที่มีระดับหลอมกายธาตุ,คนทั้งสองเองที่เป็นคนปกป้องกงจูเฉียนโหยวโดยเฉพาะ,จะต้องมีความสามารถที่พิเศษมาก,พวกเขาจะมีพลังฝึกตนระดับระดับก่อตั้งวิญญาณจริงๆนะรึ? หากเป็นตัวเขาเองในตอนนี้,จะหาองค์รักษ์คุ้มกัน,เขาจะเอาคนที่มีระดับเซียนเทียนมาป้องกันตัวเองอย่างงั้นรึ?

จงซานไม่เชื่อแต่ก็ไม่ได้เอามาใส่ใจ,น้ำที่ใสสะอาดจนเกินไป จะไม่มีปลามาแหวกว่ายฉันใด คนที่แยกแยะเอาจริงเอาจังกับเรื่องต่าง ๆจนชัดเจนเกินไป ก็จะไร้ซึ่งมิตรสหายฉันนั้น,ใบหน้าท่าทางของอาต้าเช่นนั้น,แน่นอนว่าอาต้ารู้ถึงอันตรายได้,ขณะที่เห็นกงจูเข้าไปในเมืองเฟิงตู,จึงทำให้เขารู้สึกระวนกระวายใจขึ้นมา.

水至清则无鱼，人至察则无徒 Shuǐ zhì qīng zé wú yú, rén zhì chá zé wú tú น้ำที่ใสสะอาดจนเกินไป จะไม่มีปลามาแหวกว่ายฉันใด คนที่แยกแยะเอาจริงเอาจังกับเรื่องต่าง ๆจนชัดเจนเกินไป ก็จะไร้ซึ่งมิตรสหายฉันนั้น

ขณะที่อาต้าเข้าไปในโลกใบเล็ก,ทว่าในเวลาเดียวกัน,ดอกบัวหงหลวนสีชมพูที่หน้าผากจงซาน,ก็เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินอีกครั้ง,มีอันตรายอีกแล้วรึ?

ภายในใจของจงซานที่รู้สึกประหลาดใจ,ดอกบัวหงหลวนมีปัญหาอะไรรึไม่? มันเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินตลอดเลยรึ?อันตราย? อันตรายอย่างไร?

ขณะที่จงซานรู้สึกประหลาดใจอย่างนั้น.

"ทวนทองอาชาเหล็ก,พิชิตทั่วหล้า!"

ภายในเมืองเฟิงตู,เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นมาทันที.

ได้ยินเสียงดังกล่าว,จงซานถึงกับดวงตาเบิกกว้าง,รู้แล้วว่าทำไมดอกบัวหงหลวนถึงได้ส่งประกายแสงสีน้ำเงิน,จักรพรรดิต้าเย่ได้ทำลายเมือง.

แม้ว่าในโลกนั้นจะไม่ได้ยินเสียง,ทว่าในเวลานี้ราวกับว่าจงซานได้ยินเสียงแผ่วๆแว่วดังขึ้นในหูของเขาจริงๆ.

จงซานเร่งรีบถอนตัวอย่างรวดเร็ว.

อาต้าในเวลานี้พุ่งตรงไปยังทิศทางของเมืองเฟิงตูอย่างบ้าคลั่ง,พุทธะโหลวฮานตอนนี้ก็ยังต่อสู้กับราชาภูติ.

หลังจากที่เสียงระเบิดดังสนั่นด้านใน,ทุกๆคน,แม้แต่ราชาภูติ,รวมถึงจงซานที่อยู่ด้านนอก,สามารถมองเห็นเมืองเฟิงตูได้,กำแพงเมืองตอนนี้กำลังแตกกระจาย,พร้อมกับปลดปล่อยแสงสีทองที่ไร้ขอบเขตออกมาจากด้านใน.

ราชาภูติที่เห็นแสงสีทอง,ใบหน้าของมันที่แสดงความหวาดกลัวออกมา,ก่อนที่จะวิ่งตรงเข้าไปในเมืองเฟิงตู.

เมืองเฟิงตูที่พังทลาย,โลกใบเล็กที่แตกสลายค่ายกลฮวงจุ้ยพังทะลายลง.

เมืองเฟิงตู,ทันใดนั้น,ปราณทมิฬก็ปะทุพุ่งออกมาอย่างรุนแรง,กระแทกขึ้นไปบนชั้นเมฆ,โลกใบเล็กที่แตกสลายออกเป็นเสียงๆ,เหล่าปิศาจร้ายและเจียงซือหายไปทันที.เมืองเฟิงตูที่ระเบิดออกมาอย่างรุนแรง.

ปราณดาบ,ปราณทมิฬที่พุ่งออกไปรอบๆ,กระแทกออกไปทุกทิศทุกทาง,พุ่งทะลายขึ้นไปบนท้องฟ้าสูง,ทะลวงชั้นเมฆ,กวาดทุกสิ่งทุกอย่างให้หายไป.

โลกใบเล็กที่แตกสลาย,ปราณสีดำที่ผนึกตราลัญจกรหยกหยกระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ,จงซานที่ถอยห่างออกมาจากเทือกเขาต้าหยิง,ยืนอยุ่บนยอดเขาที่ห่างออกไป,ภายในใจเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,มังกรดำทมิฬถูกปราณดาบสีทอง,ตอนนี้เสียงของมันกำลังร้องออกมาอย่างโหยหวน,จากนั้นก็สลายหายเป็นฝุ่น.

พื้นที่รอบๆนับพ้นจั้ง,หายไปอย่างสมบูรณ์,ทุกๆอย่างกลายเป็นเมฆสีดำทมิฬ.

ปราณสีดำที่ถูกยิงขึ้นบนฟ้า,พื้นที่รอบๆเปลี่ยนเป็นหนาวเย็น,จงซานที่สัมผัสได้ว่าพื้นที่รอบๆมีหิมะและจับตัวกันเป็นน้ำแข็งช้าๆ,บนพื้นทุกหนแห่งถูกแช่แข็ง,แม้แต่แม่น้ำยังกลายเป็นน้ำแข็ง,ทุกอย่างเปลี่ยนเป็นธารน้ำแข็งในพริบตาเดียว.

ปราณสีดำที่กระจายหายไปทุกทิศทุกทาง,จงซานที่ซ่อนตัวอยู่พื้นที่ห่างออกมา,ปราณสีดำที่พุ่งระเบิดออกมานั้น,ทำให้ภายในใจจงซานบีบรัดทีเดียว,เขาที่หยิบบัวหิมะพิสุทธิ์ออกมาอย่างรวดเร็ว.

บัวหิมะที่ใส่เข้าไว้ในอกเสื้อ,ทำให้พื้นที่รอบๆร่างกายสามจั้ง,ปราณทมิฬนั้นไม่เข้ามาใกล้ร่างของตัวเขา.

ปราณทมิฬที่กระจายไปทุกทิศทุกทางอาบๆปทั่วป่ารอบๆนี้,ทุกพื้นที่ที่ปราณสีดำทมิฬพัดผ่าน,ทุกอย่างจะถูกแช่แข็งให้ตายไปหมด,ทุกอย่างกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งไปจนหมด.

ร่างกายของจงซานที่มีสนามพลังจากบัวหิมะพิสุทธิ์,ทำให้สามารถป้องกันความหนาวเย็นได้.

จงซานสามารถยืนยันได้ว่าเมืองผีเฟิงตูตอนนี้ได้พังทลายแล้ว,ค่ายกลฮวงจุ้ยนั้นได้แตกสลายด้วยฝีมือของจักรพรรดิต้าเย่,สุสานของเซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์ได้ระเบิดออกแล้ว,ปราณทมิฬที่อัดแน่นได้ในกระจายไปทั่วจนไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย.

หัวใจของจงซานเวลานี้สั่นไหวไปมา,ถอยรึ? เข้าไปรึ?

ขณะที่จงซานคิดจะเข้าไปดอกบัวหงหลวนที่เดิมเป็นสีชมพูก็เปลี่ยนเป็นสีแดงสด,เป็นแสงสีแดงที่เข็มเป็นอย่างมาก,ราวกับสีโลหิต.

โชคลาภ? เข้าไปได้รับโชคลาภ?

กับปราณทมิฬที่หนาแน่นเช่นนี้,การเข้าไปด้านในนับว่ามีอันตรายมากๆ,ทว่าตอนนี้จงซานที่เชื่อมั่นในบัวหงหลวน,ซึ่งก่อนหน้านี้มันได้ฉายแสงสีน้ำเงิน,ที่แสดงถึงภัยพิบัติ,หากเข้าไปในเมืองเฟิงตู,ตอนนี้เขาคงจะระเบิดไปพร้อมๆกับเมืองผีเฟิงตูไปแล้ว,

ตอนนี้เขาสามารถป้องกันปราณทมิฬได้ด้วย,และบัวหงหลวนยังแสดงสัญลักษณ์โชคดีอีกด้วย.

จงซานที่ขมวดคิ้วคิดไปมา,เข้าไป? ไม่เข้าไป? ดูเหมือนว่าเพียงแค่คิดก็สามารถบอกได้แล้ว,คิดที่จะเข้าไปมันจะเปลี่ยนเป็นสีแดง,ไม่เข้าไปก็เปลี่ยนเป็นสีชมพูปกติ.

กับสีแดงโลหิตเช่นนี้,ได้ชี้นำ,ให้เขาตัดสินใจในทันที,จงซานที่สะบัดมือ.

เรียกดาบยักษ์พร้อมก้าวขึ้นไปบนดาบยักษ์,บินตรงไปด้านใน,ด้วยการที่เขามีบัวหิมะพิสุทธิ์,ทำให้เขาสามารถต้านทานความหนาวเย็นได้.

โชคลาภที่ยิ่งใหญ่,ด้วยการที่บัวหิมะกลายเป็นสีแดงมากๆเช่นนี้แสดงว่าเขาจะได้รับโชคใหญ่อย่างงั้นรึ?

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.