Immortality Chapter 171 The first idea war crisis
นิยาย เรื่อง อมตะ Chapter 171 The first idea war crisis
第一计战争危机
แผนหนึ่ง วิกฤตสงคราม.
".."
กงจู่เฉียนโหยวที่ลุกพรวดพลาดด้วยความตื่นเต้น,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดีใจ.
จากนั้นก็ยกมือคารวะไปยังจงซาน,"ขอบคุณเซียนเซิง."
"มิกล้า!"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางถ่อมตัว.
"ไม่,เรื่องของเมืองอู๋ซวังนี้,ทำให้เฉียนโหยวชะงักมานานแล้ว,ไม่คาดคิดเลยว่าเพียงแค่คำพูดไม่กี่คำของเซียนเซิง,จะทำให้เฉียนโหยวสามารถก้าวต่อไปได้,ไม่ว่าอย่างไรเรื่องของเมืองอู๋ซวังนี้,หากได้เซียนเชิงช่วยแล้วล่ะก็,จะสามารถแก้ความยุ่งยากทั้งหมดได้แน่."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
ทว่าจงซานทำได้แค่พยักหน้ารับเท่านั้น,ก่อนที่จะผายมืออกไป,"กงจูเชิญนั่งก่อนเถอะ,จะสำเร็จแค่ใหน,เรื่องนี้ก็จำเป็นต้องให้ใต้เท้าสุ่ยดำเนินการ."
"อืม."กงจู่เฉียนโหยวที่นั่งลงด้วยท่าทางดีใจ.
ทว่าอาต้า,อาเอ้อและสุ่ยเทียนหยาที่จ้องมองไปยังหมากรุกจีนบนโต๊ะน้ำชานั้น,ใบหน้าว่างเปล่าเลือนลอยเต็มไปด้วยความงงงวย.
"เซียนเซิงจง,ท่านมีจุดมุ่งหมายอะไรอย่างงั้นรึ?"สุ่ยเทียนหยาที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"ใต้เท้าสุ่ย,หลังจากท่านกลับไป,ต้องปรับปรุงสำนักงานเมืองทิศใต้ใหม่,ต้องทำให้สถานะการเมืองในทิศใต้ดูตรึงเครียด,และให้ลอบปล่อยข้อมูลลับออกไป,ราชวงศ์ราชันต์ต้ายวีจะทำการบุกเข้าโจมตีอย่างคาดไม่ถึง,ทว่าดินแดนทิศใต้นั้นได้เตรียมระวังภัยอย่างเต็มกำลัง,และตอนนี้กำลังสืบสวนข่าวลือนั้นอยู่,พร้อมกับให้สร้างทีมจำนวนหนึ่ง,ส่งออกไปตรวจสอบที่นอกเมือง,"จงซานที่เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีจะบุกเข้าโจมตีทันทีอย่างงั้นรึ?
นี่เพิ่งตกลงเซ็นต์สัญญาสงบศึกเองไม่ใช่รึ?ข้าคิดว่าเรื่องนี้ไม่ดีนัก,หากว่ามีบางคนหลงเชื่อเข้าผสมโรง,อาจจะทำให้เกิดความวุ่นวายระหว่างสองราชวงศ์ได้,ด้วยแผนการนี้,ข้าคิดว่าไม่น่าจะได้ผล."สุ่ยเทียนหยาที่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย.
"ข่าวลือ? นี่ก็แค่ข่าวลือ?การที่ท่านเฝ้าระวังปกป้องเมืองมีอะไรผิด,ท่านไม่ได้เป็นคนกล่าวซะหน่อยว่าราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีเข้าโจมตี,ท่านเพียงแค่เสริมความแข็งแกร่งให้ป้อมปราการ,เพิ่มความปลอดภัย,เตรียมพร้อมให้กับเมืองอู๋ซวัง,มีใครจะว่ากล่าวท่านกัน?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อย่างไรรึ?"สุ่ยเทียนหยางคิดไปมา.
"แต่ว่า,การทำเช่นนี้จะได้ประโยชน์อะไร?"สุ่ยเทียนหยาที่ขมวดคิ้วขณะพูด.
"เพราะว่าการปล่อยข่าวว่าราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีจะเข้าโจมตีเมืองอู๋ซัง,ทุกคนจะสนับสนุนที่จะให้สร้างความมั่นคงและความปลอดภัยของป้อมปราการขึ้น,ทุกคนตระหนักได้ถึงอันตราย,ฝ่ายของโม่ไป่หลีนั้นไม่สามารถทำเช่นท่านได้อย่างแน่นอน,เพราะว่าพวกเขานั้นได้ทำการหาเสียงด้วยการกล่าวถึงความสงบ,โดยให้สองราชวงศ์นั้นอาศัยอยู่ด้วยกันอย่างผาสุก."จงซานกล่าวต่อสุ่ยเทียนหยา.
"ทำไมล่ะ?"สุ่ยเทียนหยากล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"สถานการณ์เวลานี้,หากจะกล่าวล่ะก็ในสายตาของผู้คนท่านด้อยกว่าอีกฝั่ง,หากแต่ทำให้ทุกคนคิดว่าวิสัยทัศน์ของโม่ไป่หลีด้อยกว่าท่านล่ะ,สิ่งนี้จะเป็นการพลิกให้พวกเรากลับคืนมาแข่งขัน,หากโม่ไป่หลีไม่สามารถเทียบท่านได้,นี่คือแผน,ที่พวกเขาไม่สามารถที่จะใช้เรื่องนี้ในการหาเสียงได้,ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร,ทั้งตระกูลใหญ่และกองทัพนั้นล้วนแล้วแต่สนับสนุนโม่ไป่หลี."จงซานกล่าว.
"หืม?"โม่ไป่หลียังคงจ้องมองไปยังจงซานด้วยความสงสัย.
"ใต้เท้าสุ่ยรากฐานของท่านในเมืองอู๋ซวังนั้นยังไม่ลึกพอ,การจะให้ตระกูลใหญ่ต่างๆสนับสนุนท่าน,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าในเวลาอันสั้นเป็นไปไม่ได้เลย,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าประชาชนทั่วไปยังไม่ค่อยรู้จักด้วยซ้ำ,นี่คือโอกาสที่จะสร้างความเชื่อมั่นและชื่อเสียงต่อประชาชนทั่วไป."จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"แต่ว่า,เพียงแค่ปล่อยข่าวว่าราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีจะเข้าโจมตี,ประชาชนทั่วไปจะสนับสนุนข้าอย่างงั้นรึ?"สุ่ยเทียนหยาที่ถามออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
จงซานที่จ้องมองไปยังสุ่ยเทียนหยา,ถึงกับพูดไม่ออก,ขนาดพูดออกมาขนาดนี้แล้ว,ยังไม่เข้าใจอีกรึ?
"เมืองอู๋ซวังนั้นเป็นพรมแดนระหว่างสองราชวงศ์,ก่อนหน้านี้ที่นี้,ต่างก็มีการสู้รบกันไม่หยุด,ประชาชนที่แห่งนี้,ต่างก็มีความเป็นกังวลเรื่องสงคราม,พวกเราจะรู้สึกอ่อนไหวกับเรื่องนี้มาก,เมื่อท่านใช้โอกาสนี้หาเสียงเกี่ยวกับเรื่องวิกฤติสงครามที่อาจเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้,หากเมืองถูกตีแตก,ผู้หญิงจะถูกจับไปเป็นทาสอารมณ์ให้กับทหารราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีทั้งวันทั้งคืน,ผู้ชายจะถูกจับไปเป็นทาส,เมืองแห่งนี้,ประชาชนทุกคนควรที่จะรู้สึกหวั่นเกรงกับความโหดร้ายของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีอยู่,ท่านควรที่จะกล่าวเรื่องนี้ทุกๆวัน."จงซานกล่าว.
"แต่ว่า,กองกำลังในทวีปศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้,ไม่เคยมีกองกำลังที่โหดร้ายเช่นนั้น,อาจจะมีเพียงแค่ภาคตะวันตก,แต่ก็มีไม่กี่แห่ง,อีกทั้งยังไม่เคยเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้น,เพราะว่ากองกำลังของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีนั้นเคร่งครัดเรื่องกฏมาก,จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น,แล้วประชาชนจะเชื่อเหรอ?"สุ่ยเทียนหยากล่าว.
เห็นท่าทางโง่งมของสุ่ยเทียนหยาแล้ว,จงซานถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว,ก่อนที่จะหันหน้าไปหากงจูเฉียนโหยว,"กงจู,ท่านช่วยอธิบายต่อใต้เท้าสุ่ยหน่อย."
กงจูเฉียนโหยวที่หรี่ตาจับจ้องมองการอธิบายของจงซานต่อสุ่ยเทียนหยาด้วยรอยยิ้ม,เห็นการตอบรับของสุ่ยเทียนหยาต่อจงซานแล้วถึงกับทำให้เขาพูดไม่ออก,เป็นเรื่องที่น่าขบขันยิ่งนัก,ในเวลาเดียวกัน,ความเข้าใจของสุ่ยเทียนหยาช่างน่าถอนหายใจจริงๆ,ตราบเท่าที่มีคนเชื่อทุกอย่างก็คือสำเร็จแล้ว,ถึงแม้ว่าเรื่องดังกล่าวนั้นอาจจะเกิดขึ้นจริงหรือไม่จริงก็ตาม.
"พวกเราต้องการให้เจ้าทำอะไร,เจ้าก็ทำ,ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
"ครับ."สุ่ยเทียนหยาหุบปากไปในทันที.
จงซานที่ยกน้ำชาขึ้นดื่ม,ก่อนที่จะหันหน้าไปกล่าวกลับกงจูเฉียนโหยว"นี่เป็นมาตรการชั่วคราว,ข้าคิดว่ายังจำเป็นต้องใช้อีกหลายวิธี,ที่จะตรึงผู้คนและดึงพวกเขาเข้ามา,พวกเราค่อยๆหาวิธีอื่นๆเพิ่มในภายหลัง."
"อืม."กงจูเฉียนโหยวพยักหน้า,เห็นได้อย่างชัดเจนว่านางรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก,กับเรื่องนี้ดูชะงักงันไม่มีความคืบหน้ามาระยะหนึ่งแล้ว,กับเวลาไม่กี่วัน,เขากลับมีวิธีการที่จะพาทุกคนก้าวไปต่อได้.
สิบวันหลังจากนั้น,ที่บนเกาะลอยฟ้าทิศเหนือ.
บนตำหนักใหญ่บนเกาะลอยฟ้าทิศเหนือนั้น,กู่หลิน,เซียนเซิงสุ่ยจิงและโม่ไป่หลียืนอยู่.
โม่ไป่หลี่เต็มไปด้วยความเคารพที่มีต่อกู่เหลินและเซียนเซิงเป็นอย่างมาก.
กู่หลินที่แสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย,ทว่าเซียนเซิงสุ่ยจิงนั้นกำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่.
"เจ้าได้บอกว่า,คนของสุ่ยเทียนหยาที่ถูกส่งออกไปนั้น,พูดว่าอย่างไรนะ?"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"ครับ,พวกเขาส่งคนไปหลากหลายพื้นที่,ส่วนใหญ่แล้วเป็นร้านอาหาร,คนเหล่านั้นสังเกตได้ว่าเป็นพวกฟุ่มเฟือยชอบดื่มสุรา,จากนั้นพวกเขาก็เริ่มพูดจาไร้สาระออกมา,บอกว่ากองกำลังราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีกว่าหนึ่งล้านคนได้ประจำการอยู่ที่เทือกเขาซือซวินหนึ่งล้านคน,พวกเขาเตรียมการเข้าโจมตีเมือง,บางคนถึงกับพูดจาใหญ่โตว่ามี,กองกำลังกว่า
50
ล้านคน,เป็นคำพูดที่ไร้สาระมาก,และยังพบว่ากองกำลังดังกล่าวกำลังจะบุกเมืองอู๋ซวัง,ผู้ชายจะถูกจับกลายเป็นทาส,ผู้หญิงจะถูกนำไปขาย,เหมือนว่าสุ่ยเทียนหยาเป็นคนตั้งใจปล่อยข่าวเช่นนี้ออกมา."โม่ไป่หลีกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"สุ่ยเทียนหยาเป็นบ้าไปแล้วรึ?
ปล่อยข่าวอะไรไร้สาระ,ใครจะไปเชื่อ?"กู่หลินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ย่อมมีบางคนหลงเชื่อ."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"ใครกัน,เป็นไปไม่ได้,เรื่องไร้สาระขนาดนี้ไม่มีทางหรอก."กู่หลินที่กล่าวออกมาในทันที.
เห็นท่าทางของกู่หลินแล้ว,เซียนเซิงสุยจิงที่ฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย."ซือจื่อ,คนที่ได้รับฟังเรื่องนี้ของเมืองอู๋ซวังนั้น,ไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีเชาว์ปัญญาที่ชาญฉลาดเหมือนซือจื่อ,ข่าวลือเช่นนี้,ย่อมไม่มีทางที่จะหลอกซือจื่อได้,ทว่าคนส่วนใหญ่,เป็นคนทั่วไป,ยิ่งเมืองใหญ่เช่นนี้,ประชาชนจำนวนเล็กน้อยไม่ค่อยฉลาดนั้นก็มีอยู่.."
"แค่เพียงเล็กน้อย,ต้องกลัวอะไรกัน?"กู่หลินกล่าว.
"มีคำกล่าวที่ว่า ขี้หนูเพียงก้อนเดียว
ทำให้ข้าวต้มทั้งหม้อเสียไป,คนโง่ย่อมทำให้คนที่อยู่รอบๆกลายเป็นคนโง่ไปด้วย,ประชาชนคนอื่นๆจะกลายเป็นเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง,แสดงความสงสัย,นี่คือแผนการของสุ่ยเทียนหยา."เซียนเซิงสุ่ยจิงตอบ.
*** 一粒老鼠屎坏了一锅粥 yī lì lǎo shǔ shǐ huài le yī guō zhōu หรือ 一粒老鼠屎糟蹋一锅粥 yī lì lǎo shǔ shǐ zāo tà yī guō zhōu แปลว่า ขี้หนูเพียงก้อนเดียว ทำให้ข้าวต้มทั้งหม้อเสียไป เทียบกับสำนวนไทยก็คือ ปลาเน่าตัวเดียวเหม็นทั้งข้อง ***
ได้ยินคำพูดของเซียนเซิงสุ่ยจิง,โม่ไป่หลีถึงกับตื่นตกใจ,ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร?
"เซียนเซิง,ข้าได้ยินมาด้วยว่า,บรรยากาศรอบๆเขตแดนทิศใต้อยู่ในการเฝ้าระวังและยังมีการส่งคนออกไปตรวจตราอย่างแข็งขันไปทุกพื้นที่,แม้แต่ประตูเมืองยังดูเข็มงวดเป็นอย่างมาก."โม่ไป่หลี่กล่าวออกมาทันที.
ได้ยินคำพูดของโม่ไป่หลีแล้ว,เซียนเซิงสุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมา,ขมวดคิ้วและพูดกับตัวเอง,"กงจูเฉียนโหยวช่างชาญฉลาดนัก,ไม่ใช่สิ,นี่ไม่น่าจะใช่นิสัยของกงจูเฉียนโหยว,บางทีอาจจะมีคนที่ข้าคิดไม่ถึงช่วยนางอยู่."
"สุ่ยจิง,หรือว่าพวกเราจะทำการหาเสียงเช่นนั้นบ้าง?"กู่หลินที่กล่าวออกมาทันที.
"ไม่ได้,เมื่อสุ่ยเทียนหยาได้ใช้ไปแล้ว,ก็ทำให้ได้ใจของประชาชนไปแล้ว,สุ่ยเทียนหยาได้ชิงส่วนได้เปรียบส่วนนี้ไปแล้ว,แต่เรื่องนี้กองทัพจะเชื่ออย่างงั้นรึ?
เหล่าตระกูลใหญ่จะเชื่ออย่างงั้นรึ?การทำเช่นนี้ยิ่งทำก็ยิ่งเสีย."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"แล้วพวกเราจะทำอย่างไรดี?"กู่หลินที่แสดงท่าทางเป็นกังวล.
สุ่ยจิงที่จ้องมองไปยังกู่หลิน.พร้อมกับเผยยิ้มออกมา."ซือจื่อโปรดวางใจ,เรื่องนี้สร้างความสนใจชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น,ไม่สามารถทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันได้,เมื่อเวลานานไป,เดียวเรื่องก็ซาหายไปเอง,ไม่มีใครเชื่อพวกเขา,พวกเราแค่ยื่นกรานในความสงบก็พอ,เมืองอู๋ซวังนั้นผู้คนต่างก็ต้องการความสงบ,ไม่มีสงครามอีกแล้ว,ทำให้พวกเขาเชื่อว่าตราบเท่าที่เลือกโม่ไป่หลีเป็นเจ้าเมือง,จะไม่มีสงครามอีกต่อไป."
"อืม."กู่หลินพยักหน้า.
"ใต้เท้าโม่,เจ้ารู้ใช่ใหม่ว่าควรทำอย่างไร?"เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าว.
"เซียนเซิงโปรดวางใจ,เรื่องนี้,ผู้น้อยสามารถจัดการได้อย่างแน่นอน."โม่ไป่หลีกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มในทันที.
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น.
ที่อาศัยของจงซานสระน้ำขนาดเล็กหลังบ้าน.
จงซานที่เหวี่ยงดาบยักษ์ของเขา,ฟันออกไปที่สระน้ำ,ตัดสายน้ำแยกออกเป็นสองฝั่ง,ทุกๆครั้งที่ฟันออกไปแยกผืนน้ำออกเป็นสองซี่,แน่นอนว่าหลังจากฟันออกไปแล้วสายน้ำก็กลับมาผสานกันและแยกออกจากกันสลับไปมา.
จงซานไม่ได้ใช้ปราณดาบแอย่างใด,นี่เป็นเพียงแค่การเหวี่ยงดาบฝึกกระบวนท่าทั่วไป.
ดาบที่เหวี่ยงออกไปช้าๆ,ทว่ากับสร้างเรื่องที่แปลกประหลาด,สามารถตัดแยกผืนน้ำออกเป็นสองฝั่งได้.
นี่คือการฝึกซ้อมทั่วไป,ทุกครั้งที่ฟันออกไปเกิดเป็นคลื่นอากาศ,ก่อนหน้านี้จงซานฝึกกับก้อนศิลาเพื่อที่จะหาจุดอ่อนในการฟันในแต่ละครั้ง,หลังจากเชี่ยวชาญแล้ว,ตอนนี้กำลังยกระดับมาใช้กับผิวน้ำ,ด้วยรูปร่างของผิวน้ำที่ยืดหยุ่น,เป็นการหาจุดอ่อนจากสายน้ำที่เลือนไหล?ทว่าจงซานก็เชื่อมั่นว่าจะต้องทำสำเร็จ.
ดูเหมือนว่าการฝึกวิธีนี้จะทำให้จงซานสามารถเพิ่มความคล่องตัวได้อย่างคาดไม่ถึง,อย่างน้อยด้วยการฟันของเขาก็สามารถแยกผืนน้ำออกเป็นสองซีกโดยไม่ใช่ปราณได้แล้ว.
ขณะที่จงซานฝึกฝนกระบวนท่าอยู่นั้น,กงจูเฉียนโหยวก็นำอาต้า,อาเอ้อและสุยเทียนหยาเดินทางเข้ามาช้าๆ.
กงจูเฉียนโหยวที่เห็นสาวใช้คารวะนางในทันที,กงจูเฉียนโหยวที่สะบัดพัด,หยุดพวกนางและให้พวกนางออกไป,พวกเขาที่เดินเข้ามา,ซึ่งได้ก้าวมายังโต๊ะศิลาที่ลานด้านหลัง.
กงจูเฉียนโหยวที่นั่งลงช้าๆ,คนทั้งสามที่ยืนอยู่ด้านหลังไม่กล้านั่งอย่างแน่นอน,ตอนนี้พวกเขากำลังรอคอยการฝึกฝนกระบวนท่าของจงซานอยู่.
สุ่ยเทียนหยาที่เห็นจงซานค่อยๆเหวี่ยงดาบช้าไปยังผิวน้ำ,ทว่ากลับสามารถแยกผิวน้ำออกมาได้,บนใบหน้าของเขาถึงกับกระตุกเลยทีเดียว,เพราะว่าสุ่ยเทียนหยาไม่เห็นว่าจงซานจะปล่อยปราณดาบออกไปเลย,แต่กลับสามารถตัดผืนน้ำออกมาได้.
กงจูเฉียนโหยวเองที่เห็นดาบยักษ์ของเขาสัมผัสลงไปยังผิวน้ำ,ก็แยกน้ำออกเป็นสองส่วน,ทำให้ดวงตาของนางหดเล็กลง,แววตาแสดงท่าทางอัศจรรย์ใจ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น