Immortality Chapter 158 Unparalleled City
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 158 เมืองอู๋ซวัง(เมืองนักรบ)
บทที่ 158 เมืองอู๋ซวัง(เมืองนักรบ)
"พวกเราไม่ได้ตั้งใจที่จะเข้ามารบกวนค่ายทหารแห่งนี้แต่อย่างใด!"อาวุโสจื่อซวินที่กล่าวออกมาในทันที.
แม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยชำเลืองมองไปยังอาวุโสจื่อซวิน,ไม่ได้สงสัยในอาวุโสจื่อซวินที่งดงามผู้นี้,บางที่จากการวิเคราะห์เรื่องทั้งหมดแล้วคงเป็นเช่นนั้น.
"ศาลาเจ็ดดาว? จื่อซวิน,ข้าได้ยินเรื่องเกี่ยวกับท่านมาไม่น้อย,ในเมื่อวันนี้เป็นเพียงแค่การเข้าใจผิด,เช่นนั้น,พวกท่านก็ไปเถอะ."เถี่ยเสวี๋ยคิดครู่หนึ่งพร้อมกล่าวออกมา.
ได้ยินคำพูดของแม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยแล้วจงซานถึงกับขมวดคิ้วไปมา,ไม่เพียงจงซาน,สุ่ยอู๋เหินและหนานป่าเทียน,อาวุโสอีกสองคน,หรือแม้แต่อาวุโสจื่อซวินก็ต้องขมวดคิ้วไปมาทันที.
ไม่สมเหตุสมผล!
ก่อนหน้านี้สุ่ยอู๋เหินได้กล่าวไว้ว่าราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีและราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวต่อสู้ห้ำหั่นกันมาหลายปี,เรื่องเช่นนี้ยากที่พวกเขาจะปล่อยฝ่ายตรงข้ามไปง่ายๆ.
จงซานที่เต็มไปด้วยความสงสัย,สับสนเป็นอย่างมาก,ไม่เข้าใจเกี่ยวกับสถานการณ์ของสองราชวงศ์นี้เลยแม้แต่น้อย,เพียงแค่คำพูดที่ได้รับจากสุ่ยอู๋เหินเกี่ยวกับสองฝ่าย,ย่อมไม่สามารถอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นของสองราชวงศ์อย่างแน่นอน.
ที่จริงแม้แต่สุ่ยอู๋เหินเวลานี้ก็ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,ไม่สมเหตุสมผล,ไม่สมเหตุผลเลย.
"ขอบคุณ!"จื่อซวินพยักหน้าเล็กน้อย.
ด้วยการก้าวขึ้นไปบนก้อนเมฆ,อาวุโสทั้งสามก็พา,จงซานกับคนอื่นๆจากไปอย่างรวดเร็ว.
เถี่ยเสวี๋ยในชุดสีแดงโลหิตลอยอยู่บนอากาศ,ดวงตาที่หรี่เล็กจ้องมองไปยังอาวุโสจื่อซวินที่นำคนของนางจากไป,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา.
"ท่านแม่ทัพ,ทำไมปล่อยพวกเขาไปล่ะ?"ขุนพลข้างกายเขาที่เอ่ยถามไปในทันที.
"การเจรจาระหว่างขุนเขาใกล้เข้ามาแล้ว,ไม่เหมาะที่จะสร้างปัญหา."แม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยที่จ้องมองออกไปด้านหน้า.
"ครับ."ขุนพลที่ตอบรับในทันที.
....
ระหว่างเดินทางบนทวีปศักดิ์สิทธิ์นี้,จงซานที่เงียบโดยตลอด,ไม่ได้กล่าวอะไรมากนัก,ทวีปศักดิ์สิทธิ์ที่กว้างขวาง,เต็มไปด้วยพยัคฆ์ซ่อนมังกรหลับ,มีผู้เยี่ยมยุทธ์มากมาย,หลังจากนี้เขาจำเป็นต้องศึกษาให้มากยิ่งกว่านี้.
ผ่านจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ก็ล่วงเลยมาสามวันแล้ว,เมฆสีขาวท้ายที่สุดก็มาหยุดในสถานที่แห่งหนึ่ง,ซึ่งก็หมายความว่า,พวกเขาได้มาถึงที่หมายแล้ว.
เมฆสีขาวที่ค่อยๆร่อนลงจากบนอากาศช้าๆ,ทว่าจงซานเวลานี้,ชำเลืองมองตากลมโตกับภาพฉากที่ได้เห็น.
เมืองด้านหน้า,ไม่,น่าจะเรียกมหานคร,เป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่โตเป็นอย่างมาก,ถึงแม้ว่าเขาจะเคยเห็นเมืองมากมายที่ใหญ่โต,ในชีวิตที่แล้ว,แต่เมื่อมายังโลกนี้,นี่นับเป็นครั้งแรกที่เขาเพิ่งเคยเห็นเมืองที่ใหญ่ขนาดนี้,จะไม่ทำให้เขาตื่นตะลึงได้อย่างไร.
เมืองอู๋ซวัง!
ชื่อเมือง,"อู๋ซวัง"
ด้วยการมองเห็นในระดับแกนทอง,ทว่ากำแพงเมืองนั้นคาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อย,มันจะยาว,ยาวมากจนไม่เห็นทั้งหมด.
กำแพงเมืองที่เป็นสีขาวบริสุทธิ์,ภายในสีขาวสว่างนั่น,ด้านในมีอักขระค่ายกล,สลักอยู่รอบๆ,นี่อาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่โตนัก,ที่เป็นที่น่าสนใจก็คือกำแพงนี้,มีความสูง
1200 เมตรเป็นกำแพงวิเศษที่ราวกับว่าสามารถป้องกันทุกอย่างได้ทั้งหมด.
เป็นเมืองที่ใหญ่โตขนาดนี้เลยรึ? ที่จริงกล่าวว่า
1200 เมตรก็ดูจะเกินจริงๆไปหน่อย,ตัวอาคารนั้นมีความสูงราวๆ 400 เมตร,ใช่แล้ว,นั่นแค่เพียงกำแพงเมืองอย่างงั้นรึ?
เหนือขึ้นไปบนกำแพงเมืองนั้นไม่สามารถมองเห็นยอดได้เลย,ดูเหมือนว่าจะมีอะไรปกคลุมอยู่,ดูแล้วเป็นเหมือนกับหมอกหนาที่ปกปิดพื้นที่ภายในเมืองเอาไว้.
มีกำแพงอากาศอีกชั้นอย่างแน่นอน.
ที่ด้านหน้าจงซาน,เป็นประตูเมืองทิศใต้,สูงขึ้นไปด้านบนมีอักขระส่องประกายสามตัวดูเด่นเป็นสง่า.
"เมืองอู๋ซวัง."
เมืองราชวงศ์สวรรค์,นี่เป็นเพียงแค่เมืองรอบนอกของราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?
เมื่อคิดถึงราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งของตัวเองแล้ว,จงซานถึงกับสูดหายใจลึก,รู้สึกมันช่างเป็นภาระที่หนักหน่วงหาใดเปรียบในวันข้างหน้าจริงๆ.
ภายใต้กำแพงของเมืองอู๋ซวังนี้,มีลมโกรกผ่านเข้ามาเป็นระยะ,ทว่าที่ภายในเมืองนั้นไม่มีใครบินไปมา,ทุกคนจะต้องลงจากระบี่เหินหรือเมฆเหิน,เพื่อที่จะสามารถเข้าไปในประตูเมืองได้.
ที่ประตูเมืองนั้น,เป็นประตูหยกบานคู่ที่มีความยาวเป็นอย่างมาก,แต่ละประตูนั้นมีความกว้างหลายร้อยเมตรและมีความสูงห้าร้อยเมตร,ที่ด้านหน้าประตูมีทหารสวมหมวกเหล็กอยู่มากมาย,คอยตรวจตราคนเข้าเมือง,ทว่าคนที่เข้าเมืองต่างก็ให้ความร่วมมือเหมือนว่านี่จะเป็นเรื่องปรกติ,มีเพียงแค่คนบางกลุ่มเท่านั้นที่ไม่จำเป็นต้องถูกตรวจ,บางทีคงจะเป็นกลุ่มคนที่มีชื่อเสียง,ดั้งนั้นจึงสามารเดินทางเข้าไปข้างในได้เลย.
"ถึงแล้ว,ที่นี่คือเมือง,อู่ซวัง!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวต่อจงซานและหนานป่าเทียน.
อาวุโสจื่อซวินที่ก้าวลงมาบนพื้นก้าวตรงไปยังประตูหยก,ก้าวตรงไปยังด้านหน้าเพื่อเข้าไปในเมือง,อาวุโสสองคนเองก็ก้าวตามไปติดๆทว่าจงซาน,หนานป่าเทียนและสุ่ยอู๋เฉิน,ย่อมต้องรักษาระยะห่างแต่พองาม.
จื่อซวินที่เดินตรงเข้าไปโดยไม่แยแส,ซึ่งเหล่าทหารคุ้มเองก็ไม่ได้ใส่ใจ,ปล่อยพวกเขาก้าวเข้าไปด้านใน.
ทว่าผู้คุ้มกันประตูสองคนที่เดินตรงมาอย่างรวดเร็ว,ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการที่จะขวางทางจงซานเอาไว้.
ในเวลาเดียวกัน,อาวุโสจื่อซวิน,ก็ล้วงป้ายสัญลักษณ์ออกมา,ทำให้ผู้คุ้มกันเหล่านั้นเปลี่ยนมาเป็นโค้งคำนับและเร่งรีบถอยไปทันที.
จื่อซวินที่เดิมนำหน้า,พาทุกคนก้าวผ่านประตูที่มีความกว้าง
800 เมตร,เมื่อก้าวผ่านเข้ามาด้านในแล้วสุดท้ายแล้วพวกเขาก็เข้ามาในเมืองอู๋ซังได้ในที่สุด.
จงซานทันทีที่ย่างก้าวเข้ามาในเมือง,ก็สัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณที่มากมาย,เพียงแค่เมืองทั่วไปก็ดูเทียบเท่ากับสำนักไคหยางแล้ว,ที่แห่งนี้เหล่าผู้ฝึกตนคงจะมีพลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นอย่างมาก.
ทันทีที่จงซานกวาดตาไปรอบๆ,ก็พบว่าภายในเมืองอู๋ซวังนั้น,มีเกาะลอยฟ้าอยู่มากมายบนท้องฟ้า,มีทั้งภูเขาขนาดใหญ่,ลำธารที่ใหญ่โต,ทะเลสาบที่สวยงามบนเกาะที่แปลกตา,เป็นบรรยากาศที่งดงามเป็นอย่างมาก,นอกจากนี้ยังมีฉากสีน้ำเงินและฉากสีแดงแยกพื้นที่บนท้องฟ้ากระจายแยกพื้นที่กันบนท้องฟ้า.
ทันทีที่เห็นจงซานและหนานป่าเทียนดวงตาเบิกกว้าง,สุ่ยอู๋เหินก็สะบัดพัดไปมา,เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล."ที่นี่คือเมืองอู๋ซวัง,ซึ่งพื้นที่ในเมืองแห่งนี้ถูกแบ่งออกเป็นสองอย่าง,ม่านสีแดง,ที่แห่งนี้เป็นพื้นที่หวงห้าม,ผ่านไปได้เฉพาะคนที่เกี่ยวข้อง,คนทั่วไปแล้วเข้าไปไม่ได้,ส่วนมากเป็นพื้นที่ทางการทหาร,ส่วนม่านสีน้ำเงิน,สถานที่แห่งนี้เป็นพื้นที่สาธารณะพิเศษทุกคนสามารถเข้าไปได้แต่ห้ามบินในเขตพื้นที่แห่งนั้น,จะต้องเดินเข้าไปเท่านั้น."
"อืม."จงซานที่พยักหน้าจดจำข้อมูลนี้เอาไว้.
"ส่วนพื้นที่อื่นๆ,สามารถบินได้,ทว่าไม่สามารถบินข้ามกำแพงเมืองได้."สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
"โอ้ว?"จงซานที่ค่อยข้างสงสัย,เพราะจงซานพบว่าแม้ว่าจะมีเกาะลอยฟ้าอยู่มากมายกระจายไปทั่วสารทิศ,และยังมีพื้นที่มีม่านแสงปกคลุมอยู่,และยังมีหอคอยที่สูงขึ้นไปเป็นเหมือนกับบันไดขึ้นไปยังบนเกาะลอยฟ้านั่นด้วย.
"เฮ้เฮ้,เพราะว่ามันอยู่ในเมือง,พื้นที่บนท้องฟ้า,จึงมีค่ายกลใหญ่สายฟ้าสวรรค์สังหารอยู่,หากมีใครบางคนบินเลยขึ้นไปบนเขตหวงห้ามล่ะก็,จะถูกสายฟ้าสังหารในทันที."สุ่ยอู๋เหินเผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล.
ค่ายกลสายฟ้าสวรรค์สังหารอยู่อย่างงั้นรึ?ที่บนอากาศที่สูงไปนั้นมีหมอกที่กระจายอยู่รอบๆ,ตัดกับแสงตะวันดูงดงามเป็นอย่างมาก,ทว่าก็ไม่สามารถที่จะมองเห็นพื้นที่ดังกล่าวได้ชัดเจน.
อย่างไรก็ตามจงซานเลือกที่จะเชื่อสุ่ยอู๋เหิน,เพราะว่าจากเท่าที่ดูแล้ว,ก็ไม่มีใครกล้าบินสูงขึ้นไป,อีกอย่างยังเป็นความสูงที่มากกว่า
1200 เมตรอีกด้วย.
"แล้วหมายความว่าอย่างไรเกี่ยวกับม่านแสง?ทำไมมีเพียงม่านแสงสีน้ำเงิน,ถึงไม่สามารถบินได้ล่ะ?"หนานป่าเทียนสอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"ฮ่าฮ่า,เกี่ยวกับม่านแสงนั้น,ที่จริงมันมีไว้เฉพาะเหล่าเกาะลอยฟ้า,เพราะว่าเหตุผลเกี่ยวกับความเป็นส่วนตัว,ดังนั้นมันจึงมีค่ายกลลวงตาปกคลุม,สีแดงก็คือค่ายกลลวงตาของพื้นที่หวงห้าม,ส่วนสีน้ำเงินแน่นอนว่าเป็นพื้นที่สาธารณะ,จึงมีคนเป็นจำนวนมากเพื่อป้องกันความวุ่นวายจึงได้ห้ามบินยังไงล่ะ"สุ่ยอู๋เหินที่อธิบาย.
"อืม."หนานป่าเทียนพยักหน้า.
สุยอู๋เหินยังคงแนะนำเรื่องต่างๆให้กับจงซาน,จากนั้นอาวุโสที่ทำการโบกสะบัดมือ,สร้างเมฆขาวขึ้น,ก่อนที่จะพาทุกคนลอยตรงไปยังพื้นที่แห่งหนึ่ง,ซึ่งเมืองอู๋ซวังนั้นนับว่าใหญ่โตมากๆ.
แม้ว่าจะเป็นผู้ฝึกตน,จำเป็นต้องลอยตรงไปกว่าครึ่งชั่วโมง,พวกเขาที่ไปหยุดที่ด้านหน้าของม่านแสงสีแดงขนาดใหญ่,สถานที่แห่งนี้เป็นเขตหวงหาม,ไม่ได้อนุญาตให้ทุกคนเข้าไป,หรืออาจจะกล่าวได้ว่า,พื้นที่หวงห้ามนี้,เป็นพื้นที่ทางการทหารนั่นเอง.
ทันทีที่ทุกคนบินเข้ามาใกล้,เหล่าทหารมากมายก็เข้ามาล้อมทันที,ทว่าหลังจากที่อาวุโสยื่นป้ายหยกออกมาแล้ว,เหล่าทหารทุกคนที่เผยสีหน้าท่าทางด้วยความเคารพไปในทันที,ก่อนที่จะถอยออกไป.
คนทั้งหก,ที่ลอยเข้าไปด้านใน.
ม่านแสงดังกล่าวดูเหมือนว่าจะเป็นม่านพลังป้องกันและปกปิดภาพของพื้นที่ด้านในเอาไว้,เมื่อเข้ามาด้านในแล้วก็มองไม่เห็นม่านแสงสีแดงอีกต่อไป,ลึกเข้ามาด้านในอีกมีภูเขาขนาดใหญ่หลายลูก,ภูเขาแต่ละลูกจะมีน้ำตกที่ไหลเอื่อยๆ,ดูเป็นภาพฉากที่งดงาม,ภูเขาแต่ละลูกเองก็มีพื้นที่หลายแห่ง,มีหมู่บ้านขนาดเล็กๆอยู่,เว้นแต่เพียงที่ใจกลางเป็นหุบเขาที่มีภูเขาล้อมรอบที่แห่งนี้มีพื้นที่ซับซ้อน,และมีสิ่งก่อสร้างที่โอ่อ่าอยู่ใจกลางพื้นที่ดังกล่าวด้วย.
อาวุโสพาพวกเขา,เหินอยู่เมฆสีขาวตรงไปยังพื้นที่ใจกลางที่มีสิ่งก่อสร้างที่ซับซ้อนนั่นเอง.
ที่ห้องโถงขนาดใหญ่มีศิลาจาลึกถูกสลักเอาไว้ว่า,ทิศใต้.
เป็นอักขระสองตัว.
คนทั้งหกที่ก้าวลงจากเมฆสีขาว,เดินตรงเข้าไปด้านในทันที,ที่ด้านในนั้นมีคนในชุดขุนนาง,ทว่าหนึ่งคนในนั้นดูน่าเกรงขาม,ดูเหมือนจะเป็นผู้นำขุนนางเหล่านี้.
"ท่านพ่อ."สุ่ยอู๋เหินที่เอ่ยปากออกมาทันที.
ขุนนางที่อยู่ด้านหน้านั้น,ทันทีที่เห็นกลุ่มคนเข้ามา,และสุ่ยอู่เหิน,ดวงตาเปล่งประกาย,ทันใดนั้นก็หันหน้าไปยังอาวุโสทั้งสาม,ก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยความเคารพ."ขอบคุณอาวุโสทั้งสาม.
"อืม,หนานเฉิงตง.,คนเหล่านี้คือคนที่พวกเราเลือกมา,เจ้ารู้ว่าควรทำอย่างไร,"อาวุโวจื่อซวินที่กล่าวออกมาในทันที.
南城同Nánchéng tóng ขุนนางเมืองทิศใต้
"ครับ,อาวุโสโปรดวางใจ,ในเมื่อเป็นคนของสำนักไคหยาง,แน่นอนว่าข้าจะดำเนินการทุกอย่างให้ในทันที."ชายคนดังกล่าวเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้ม.
จงซานที่ชำเลืองมองคนผู้นี้,ดูเหมือนว่าสุ่ยอู๋เหินเรียกเขาว่าบิดา,นั่นก็หมายความว่าเขามีสกุลว่า
สุย,ทว่าอาวุโสจื่อซวิน,เรียกเขาว่า
หนานเฉิงตง,นั่นก็หมายความว่า,"หนานเฉิงตง"ก็คือตำแหน่งอย่างเป็นทางการนั่นเอง.
"อืม."อาวุโสจื่อซวินพยักหน้าให้.
หลังจากนั้น,อาวุโสจื่อซวิน,ก็จับจ้องมองมายังจงซานในทันที.
หลังจากที่นางจัดการเทียนชา,อาวุโสจื่อซินไม่เคยจ้องมองไปยังจงซานอีกเลย,ท้ายที่สุดในเวลานี้,นางก็หันหน้ามามองจงซานอีกครั้ง.
เห็นสายตาที่เย็นชาจ้องมองมายังเขา,จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อยและกล่าวออกมาว่า"อาวุโสจื่อซวิน."
ได้ยินคำพูดของจงซาน,จื่อซวินที่กำหมัดของนางเบาๆ,ดูเหมือนว่านางจะรู้สึกตึงเครียดอยู่เล็กร้อย,ทว่าใบหน้าของนางยังคงเย็นชาอยู่,"เจ้าเป็นคนที่ข้าเลือก,ข้าจะมอบสิ่งนี้ให้เจ้า,เพื่อใช้รับรอง."
จากนั้นนางได้มอบเหรียญตราทรงกลมให้กับจงซาน,ที่ด้านบนมีอักขระ"ศาลาเจ็ดดาว."และที่ด้านหลังมีอักขระ"จื่อซวิน."
"ครับ."จงซานพยักหน้าและรับมา.
สุ่ยอู๋เหินและหนานป่าเทียนเอง,ยังแสดงท่าทางเคารพตราดังกล่าวด้วยเช่นกัน.
อาวุโสจื่อซวินหลังจากมอบเหรียญตาให้จงซานแล้ว,นางก็ไม่มองมาที่เขาอีกต่อไป,จากนั้นก็หันหน้าไปคุยกับขุนนางเมืองทิศใต้,"คนทั้งสามฝากเจ้าจัดการ."
"ครับ,เป็นงานของข้าเอง."หนานเฉิงตงที่พยักหน้ารับในทันที.
จากนั้น,อาวุโสจื่อซวินก็ขึ้นไปบนเมฆสีขาวพร้อมกับอาวุโสสองคนที่ตามนางไป.
จงซานที่รับเหรียญตรามาแล้ว,จ้องมองไปยังอาวุโสจื่อซวินที่ลอยห่างออกไป,พร้อมกับสูดหายใจลึก,ใบหน้าสายตาที่เย็นยะเยือบของจื่อซวิน,จงซานสามารถสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่ซับซ้อนอยู่ด้านใน,อย่างไรก็ตาม,ในเมื่อนางเป็นหญิงสาว,การพบเจอหน้ากับจงซานเช่นนี้,นางยังจะสามารถสงบใจได้อย่างงั้นรึ?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น