Immortality Chapter 154 Also is you
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 154 เป็นเจ้า!
บทที่ 154 เป็นเจ้า!
เป็นเขาอย่างงั้นรึ?อาวุโสจื่อซวินที่ชำเลืองมองตาโตจับจ้องไปยังจงซาน,สิบปี,แม้ว่าใบหน้าของเขาจะเปลี่ยนไปบ้าง,แต่ใบหน้านี้นางไม่เคยลืม,สิบปีมานี้,ไม่เพียงแค่ใบหน้านี้ยังจำได้เท่านั้น,มันยังเป็นเหมือนกับฝันร้ายของนาง,เพียงแค่เวลาไม่นานกับถูกสลักเอาไว้ในจิตใจของนางอย่างแน่นหนา.
คืนนั้น,แม้ว่านางจะอยู่ในสภาวะสับสน,ทว่าใบหน้าของเขา,อาวุโสจื่อซวินก็ไม่เคยลืม,แม้ว่าตอนนี้เขาจะหนุ่มขึ้นกว่าเดิม,ทว่าเป็นเขา,เป็นชายผู้นี้นั่นเอง,แม้ว่าชื่อของเขานางจะไม่รู้ด้วยซ้ำ.
นางที่คิดอยู่ตลอดเวลาอีกไม่นาน,บางทีอีกไม่กี่ปีนางคงจะสามารถลืมเขาได้อย่างสมบูรณ์!
เป็นไปได้อย่างไรที่สวรรค์จะเล่นตลกเช่นนี้? ทำไม,ทำไมเขายังปรากฏตัวออกมาล่ะ?
อาวุโสจื่อซวินที่หลับตาลง,คิดว่านางคงตาลาย,หวังว่าลืมตาขึ้นมาร่างของคนผู้นี้จะหายไป,ทว่า,หลังจากที่ลืมตาขึ้นมา,ก็ยังเห็นเป็นเขาจริงๆ.
ทำไมเป็นเขาล่ะ,เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
สำนักไคหยางอย่างงั้นรึ? สิบปี?
ด้วยพรสวรรค์ทางร่างกายเช่นนั้น,สิบปีสามารถก้าวไปถึงระดับแกนทองอย่างงั้นรึ?
จงซานที่เดินนำหงหนิวผ่าหมอกควันก้าวออกมา,ขณะที่ก้าวออกมา,ทันใดนั้นร่างของจงซานถึงกับชะงักงันเท้าติดหนึบไปกับพื้นเช่นกัน,ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
ในเวลานี้ที่ลานยอดเขาไคหยาง,มีคนหลายร้ายคนที่ยืนประจำทีเข้าแถวอยู่.
เทียนชา,หนานป่าเทียน,เสวียนซวินจื่อและกู่ซ่างจื่อ....
อีกหนึ่งร่างเป็นหญิงงามที่เขายังจำได้แม่นยำ,ดวงตาของเขาที่หดเกร็ง,เป็นนางเองรึ?
สิบปี,ท้ายที่สุดก็เห็นนางในสำนักไคหยาง,เทพธิดาจื่อซวิน.
อย่างไรก็ตาม,จงซานและเทพธิดาจื่อซวินนั้นก็เพียงแค่ศิษย์คนละรุ่นเท่านั้น,กับสายาตาของเขาที่จ้องมองไปที่นางก็เหมือนกับศิษย์คนอื่นๆ,เรื่องในวันนั้น,หากนึกดูแล้ว,มันเป็นเพียงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในสภาพไร้สติ,เรื่องที่เกิดขึ้น,ไม่ต่างจากความรักชั่วข้ามคืนเลย.
อย่างไรก็ตามมันกลับยากที่จะลืมได้เช่นกัน.
ดังคำกล่าวที่ว่า"แม้เพียงข้ามคืน,กลับสลักลึกตรึงใจ"
แน่นอน,ว่าเรื่องนี้จงซานย่อมเก็บมันเอาไว้ในใจ,ไม่มีทางที่จะเผยเรื่องที่เกิดขึ้นออกมาได้,หากว่าเทพธิดาจื่อซวินต้องการจะปกป้องศักดิ์ศรีของนางนางในวันนั้น,จงซานก็ยากที่จะรอดพ้นจากคมกระบี่,เรื่องนี้มีแต่เสียกับเสียเท่านั้น,จงซานไม่ควรที่จะแสดงท่าทีอะไรกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้นออกมา.
จงซานที่เก็บดาบยักษ์ของเขาในทันที,พร้อมกับจ้องมองออกไปด้วยความสงสัยที่มีคนมากมายกว่า
500
คนมาชุมนุมในสถานะที่แห่งนี้,ประมุขเสวียนซวินจื่อที่เดินตรงมายังทิศทางของจงซานในทันที.
อาวุโสจื่อซวินที่จ้องมองไปยังจงซาน,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา,คล้ายว่าสนใจจงซานเป็นพิเศษ,ดังนั้นจงซานที่จ้องมองกลับ,สายตาของทั้งคู่ที่ประสานกัน,ทว่าด้วยมีคนอยู่มากมายกำลังมองเขาอยู่,ทำให้เขาหลบสายตาของนางในทันที.
จื่อซวินรู้ว่าเขาจำนางได้,พลันนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในป่า,ทำให้นางรู้สึกเขินอายใบหน้าแดงเล็กน้อย,จากนั้นสายตาของนางก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา,จับจ้องมองไปยังจงซานที่หลบสายตานาง,ก่อนที่จะถอนสายตากลับมา.
ภายในใจของจื่อซวินตอนนี้กำลังสับสนวุ่นวาย,เต้นไปมาไม่เป็นจังหวะ,นางที่สูดหายใจยาว,เพื่อที่จะสะกดข่มหัวใจที่เต้นระส่ำนี้,จากนั้นความเย็นชาที่จ้องมองจงซาน,ก็หายไปในทันที,ถูกแทนที่ด้วยความเย็นยะเยือบ,ทว่าความเย็นนี้กลับดูแปลกประหลาด,ทุกคนสามารถเห็นได้ว่า,อาวุโสจื่อซวินนั้นจ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางแปลกประหลาด.
เสวียนซวินจื่อที่เดินเข้ามาหาทั้งสองคน,และกล่าวถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้น.
"อาวุโส,ท่านพูดจริงๆรึ?"จงซานที่จ้องมองด้วยความประหลาดใจจ้องมองไปยังเสวียนซวินจื่อ.
"อืม,พวกเจ้าก็ไปเข้าแถวได้แล้ว,อย่าล่าช้าให้อาวุโสได้คัดเลือก."เสวียนซวินจื่อที่กล่าวออกมาในทันที.
"ครับ."หงหนิวที่ตอบรับในทันที.
จงซานเองก็พยักหน้ารับคำก่อนที่จะเดินไปเข้าแถวซึ่งอยู่แถวสุดท้ายของเหล่าศิษย์ระดับแกนทอง,อย่างไรก็ตามตามความเห็นของเสวียนซวินจื่อแล้วถึงแม้อาวุโสทั้งสาม,ไม่สิ,เหลือเพียงแค่อาวุโสจื่อซวินที่ต้องเลือก.,นางไม่มีทางเลือกจงซานและหงหนิวแน่นอน,ต้องไม่ลืมว่าทั้งสองคน
เพิ่งมีระดับแกนทอง,หรือเพิ่งทะลวงผ่านระดับมา,โดยเฉพาะอย่างยิ่งจงซาน,ที่มีพรสวรรค์ทางร่างกายที่ย่ำแย่,ดูแล้วไม่มีอะไรน่าสนใจเลย,กับคนที่มีพรสวรรค์เช่นนี้อาวุโสจื่อซวินจะเลือกอย่างงั้นรึ?
ท้ายที่สุดเรื่องที่ขัดขวางการเลือกก็จบแล้ว,เหล่าศิษย์หลายร้อยคนตอนนี้ก็กำลังรอคอยอย่างคาดหวัง.
จงซานที่เดินข้าแถวท้ายสุด,สายตาของเขาที่จ้องมองไปยังด้านหน้า,หนานป่าเทียน,และชายอีกคนหนึ่ง,ที่ได้รับเลือกแล้ว,ดูเหมือนโอกาสสุดท้ายนั่นจะเหลือแค่เทพธิดาจื่อซวิน.
นางจะเลือกใครกัน?
จงซานคงไม่คาดหวังว่าด้วยความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนนั้น,จะทำให้จื่อซวินให้สิทธิ์พิเศษอะไรกับเขา,ต้องไม่ลืมว่า,ในวันนั้นเป็นควรที่จะเป็นคืนที่น่าลืมที่สุด,แน่นอนว่าไม่ควรที่จะเอามาใส่ใจหรือคาดหวัง,อีกทั้งตำแหน่งเจ้าหน้าที่ระดับห้าของราชวงศ์สวรรค์,เป็นอะไรที่น่าดึงดูดไม่น้อย.
จงซานเองไม่เพียงแค่ต้องการเพิ่มวาสนาให้กับร่างกาย,แต่ก็คิดที่จะร่วมกับราชวงศ์สวรรค์สักแห่ง,ภายในโพรงวิญญาณเอง,จงซานก็คิดเรื่องดังกล่าวนี้เช่นกัน,หลังจากที่ทะลวงผ่านไปยังระดับแกนทองแล้ว,เขาเองก็ต้องการที่จะเดินทางไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ด้วย,เหตุผลหนึ่งก็เพื่อเพิ่มพลังฝึกตนตลอดจนเพิ่มพูนประสบการณ์,อีกเหตุผลหนึ่งก็ต้องการหาสถานที่สร้างราชวงศ์วาสนาในทวีปศักดิ์สิทธิ์.
เพราะว่าจงซานรู้ดี,ราชวงศ์วาสนายิ่งมีขนาดใหญ่ก็ยิ่งยากที่จะควบคุม,จงซานจำต้องเรียนรู้และเข้าใจให้มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม,ภายใต้โลกใบนี้,มีรูปแบบต่างๆมากมาย,ที่ควรค่าที่จะศึกษา,ร่างแยกเงาของเขาที่กำลังสร้างราชวงศ์ต้าเจิ้ง,ส่วนร่างหลักนั้นจำเป็นต้องเฝ้าสังเกตและศึกษาเรื่องราวต่างๆของราชวงศ์วาสนาอื่นๆ,ซึ่งแน่นอนว่าจะสามารถช่วยยกระดับราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง,ให้เติบโตได้อย่างรวดเร็ว.
ตำแหน่งเจ้าหน้าที่ระดับห้าของราชวงศ์สวรรค์,ถือว่าเป็นทางลัดที่ดีที่สุด,นอกจากนี้ยังทำให้สามารถช่วยเพิ่มวาสนาให้กับร่างกาย,จะทำให้พลังฝึกตนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว.
ซึ่งซานที่กำลังขมวดคิ้วไปมา,สายตาของเขาจ้องมองตรงไปยังศิษย์พี่ใหญ่,ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับความสนใจจากอาวุโสจื่อซวิน,ทว่าในสายตาของนางเวลานี้ดูเหมือนว่าจะดูลังเล,ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง,
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม,คงเป็นไปไม่ได้ที่นางจะเลือกเขาด้วยเรื่องที่เคยเกิดขึ้น.
"อาวุโสจื่อซวิน,เมื่อสักครู่นี้เป็นศิษย์ที่เพิ่งออกมาจากโพรงวิญญาณ,ท่านดำเนินการต่อเถอะ."เสวียนซวินจื่อที่เอ่ยปากกล่าวต่อาวุโสจื่อซวิน.
อาวุโสอีกสองคนเองก็พยักหน้าให้,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาเองก็ไม่ได้สนใจ,และอาวุโสจื่อซวินก็พยักหน้าให้ด้วยเช่นกัน.
อาวุโสจื่อซวินที่ยืนอยู่ด้านหน้าเหล่าศิษย์ระดับแกนทองกว่าห้าร้อยคน,สูดหายใจลึก,เหล่าศิษย์แกนทองทุกคน,ต่างก็จ้องมองด้วยความคาดหวังมายังนาง,ก่อนหน้านี้,นางไม่ได้สนใจอะไรนัก,ต้องไม่ลืมว่า,ทุกคนที่มองมานั้น,ไม่มีใครอยู่ในสายตานางอยู่แล้ว.
ทว่า,ด้วยสายตาที่จับจ้องมองมาเป็นจำนวนมากนั้น,มีสายตาคู่หนึ่ง,เป็นสายตาคู่เดียวที่ทำให้นางร้อนรุ่มขึ้นมา,มันดูส่องประกายสุกใส,แอบซ่อนอยู่ในกลุ่มสายตามากมายนั่น.
ในกลุ่มศิษย์ระดับแกนทองนั้น,แน่นอนว่าเป็นเขานั่นเอง!
เทียนชาที่ยืนอยู่ด้านหน้า,ทันใดนั้นก็รู้สึกเกิดลางสังหรใจไม่ดีนัก,เพราะว่าอาวุโสจื่อซวินหลังจากคนสองคนออกมา,ดูเหมือนว่านางจะไม่สนใจเขาอีกแล้ว,สายตาของนางที่เหมือนกับเปลี่ยนไปยังทิศทางอื่น.
เกิดปัญหาอะไรขึ้นกัน?
เทียนชาที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังอาวุโสจื่อซวิน,แววตาของเขานั้นปรากฏท่าทางกระวนกระวายใจขึ้นมา.
"อาวุโส,ท่านจะเลือกใครอย่างงั้นรึ?"เสวียนซวินจื่อที่จ้องมองไปยังอาวุโสจื่อซวิน.
อาวุโสจื่อซวินที่จ้องมองไปยังเหล่าศิษย์แกนทองมากมายอย่างเฉยเมย,จ้องมองไปยังจงซานอย่างไม่แยแส,ทว่าไม่รู้ทำไมว่าเกิดอะไรขึ้น,นางที่สูดหายใจลึกเข้ามา,ก่อนที่จะชี้ไปยังจงซาน."คนที่ถือดาบใหญ่ก่อนหน้านี้."
คนที่ถือดาบใหญ่ก่อนหน้านี้!
ทันทีที่อาวุโสจื่อซวินกล่าวจบ,เหล่าศิษย์ระดับแกนทองมากมายถึงกับส่งเสียงดังอื้ออึ้งไปเลยทีเดียว,แน่นอนว่าที่พวกเขาส่งเสียงอื้ออึ้งนั้นเป็นเพราะว่าตื่นตะลึงนั่นเอง,ก่อนที่จะทุกคนจะเงียบลง,ทว่าใบหน้าของพวกเขายังไม่อยากเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นจดจ้องมองตรงไปยังจงซาน.
"จงซาน,เจ้าออกมา."เสวียนซวินจื่อเองก็ค่อนข้างตื่นเต้นดีใจเผยยิ้มออกมาเช่นกัน.
เกี่ยวกับจงซานนั้น,เขาเองก็รู้สึกมีความผูกพันเหมือนกับเป็นศิษย์ของเขาเอง,เพราะว่าเขาคือศิษย์ของเทียนซวินจื่อ,เป็นนวี่ซวี่ของเทียนซวินจื่อ,เป็นคนที่เทียนซวินจื่อให้การยอมรับ,ทำให้เสวียนซวินจื่อตื่นเต้นไปด้วย,เมื่อเห็นว่าจงซานมีความสุข,ภายในใจก็รู้สึกอาลัยอาวรณ์เทียนซวินจื่อไปพร้อมๆกันด้วย.
จงซาน? เขามีนามว่าจงซานอย่างงั้นรึ?
อาวุโสจื่อซวินที่จ้องมองไปยังจงซานที่อยู่ไกลออกไปพลางคิดอยู่ในใจ.
จงซานที่ตื่นตะลึงจ้องมองไปยังอาวุโสจื่อซวิน,ไม่อยากเชื่อเช่นกันว่านางจะเลือกเขา,อาวุโสจื่อซวินมีแผนการอะไรหรือไม่?ทำไมถึงเป็นเขา,จากผู้ฝึกตนแกนทองทั้งห้าร้อย,เขาคือคนที่อ่อนแอที่สุด?
ด้วยความสงสัยภายในใจ,สายตาของเขาที่กวาดไปมาก่อนที่จะค่อยๆเดินออกไปด้านหน้า.
จงซานไม่เข้าใจเช่นกันว่าทำไมอาวุโสจื่อซวินถึงได้เลือกเขา,ทว่าในเมื่อนางได้ให้โอกาสเขาเช่นนี้,จงซานไม่มีทางที่จะทิ้งโอกาสอย่างแน่นอน.
จงซานที่ค่อยๆเดินตรงไปยังด้านหน้า.
ใบหน้าของหนานป่าเทียนที่จ้องมองมายังจงซานด้วยความยินดี,ในสำนักไคหยางนั้น,หนานป่าเทียนทีสหายเพียงแค่สองคน,ก็คือเทียนหลิงเอ๋อและจงซานนั่นเอง,เทียนหลิงเอ๋อตอนนี้ไม่รู้เช่นกันว่าอยู่ที่ใหน,เกี่ยวกับจงซาน,หนานป่าเทียนแอบคาดหวังเล็กน้อยหากเป็นเขาคงจะยอดเยี่ยมที่สุด.
เหล่าศิษย์ทุกคนตอนนี้เผยสีหน้าผิดหวังไปตามๆกัน,หลายๆคนที่เผยสีหน้าอิจฉาเป็นอย่างมาก,แม้แต่สายตาที่เกลียดชังด้วย.
สายตาของเทียนชาในเวลานี้เต็มไปด้วยความเกลียดชังในตัวของจงซาน,เขาที่เห็นจงซานได้รับเลือก,ทั้งที่สิทธิ์นั่นควรจะเป็นของเขา,สุดท้ายกับถูกฉกฉวยไปหน้าด้านๆ.
เจ้าขโมย,เจ้าหัวโมย!!!
ดวงตาของเทียนชาที่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง,เขาที่จ้องมองไปยังจงซานอีกครั้งและก็อีกครั้ง,"อีกอย่างแล้ว"กับสิ่งที่เขาต้องการ,เทียนชาที่ราวกับว่าไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว,นี่ไม่ใช่ครั้งแรก,แต่มันถูกสะสมมาเรื่อยๆจวบจนเวลานี้มันได้หมักหมมพร้อมจะปะทุออกมาแล้ว.
ดวงตาของเทียนชาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงซ่าน,ลามไปถึงหน้าผากที่กำลังแดงขึ้นเรื่อย,ตอนนี้ราวกับว่ามันกำลังลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิง,หน้าผากของเขาที่สีแดงเข้มขึ้นเรื่อยๆ.
ดวงตาที่แดงกล่ำ,เสียงหึ่งๆที่ดังอยู่ในหูของเขา,ราวกับว่ากำลังถูกธาตุไฟเข้าแทรก.
"เป็นเจ้า,เป็นเจ้า!!!,ทำไมต้องมาหาแย่งของๆข้า!เป็นเจ้าทุกครั้งที่แย่งของๆข้าไป!เจ้าขยะ,เจ้าหัวขโมย!"เทียนชาที่ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น.
เสียงคำรามตะโกนลั่นที่ทำให้ทุกคนถึงกับหันมามอง,แทบจะในทันที,ที่ทุกคนจับจ้องมองไปยังเทียนชา,ทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยท่าทางตื่นตกใจหวาดผวากับท่าทางของเทียนชา,ศิษย์พี่ใหญ่กำลังจะทำอะไร?
เขาเป็นอะไรไป?
จงซานที่ก้าวมาอยู่ข้างๆหนานป่าเทียน,ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคำรามดังลั่นจากด้านหลัง,หัวใจที่บีบรัด,ขนทั่วร่างที่ตั้งชัน,สัมผัสได้ถึงอันตราย,ไม่ได้การแล้ว,เทียนชาต้องการที่จะสังหารเขา.
เหล่าศิษย์มากมายที่อยู่ที่นี่,อาวุโสทั้งสามและประมุขอีกด้วย,เขากล้าลงมืออย่างงั้นรึ?
เขาที่หันหน้ากลับไปในทันที,จงซานที่เห็นดวงตาสีแดงที่จดจ้อง,แววตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร,บนหน้าผากของเทียนชาที่มีเปลวเพลิงลุกไหม้,เต็มไปด้วยความมุ่งร้ายอย่างถึงที่สุด.
จงซานไม่เพียงแต่สัมผัสได้ถึงลางร้าย,แต่เป็นอันตรายที่แท้จริง,เทียนชาที่กุมมือไปที่กระบี่ที่เอวของเขา,ท่าทางที่ผิดปรกติของเขาแสดงท่าทางที่จะใช้กระบวนท่าเพลงกระบี่ออกมา.
เพลงกระบี่ตัดสวรรค์กลืนนภา!
เทียนชาที่กำลังจะใช้เพลงกระบี่ตัดสวรรค์กลืนนภาอย่างงั้นรึ?
"ฟรึบ!!!"
จงซานที่ไร้ซึ่งลังเล,นำกระบี่ยักษ์ฝันร้ายออกมา,พร้อมกับชี้คมกระบี่ไปยังเทียนชา.
เทียนชาที่ธาตุไฟเข้าแทรก,ตอนนี้กุมกระบี่แน่น,เตรียมใช้เพลิงกระบี่เพลงกระบี่ตัดสวรรค์กลืนนภา,เพื่อตัดสินเป็นตาย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น