Immortality Chapter 113 Depression of Tiansha
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 113 ความเศร้าใจของเทียนชา.
บทที่ 113 ความเศร้าใจของเทียนชา.
เทียนชาตอนนี้ไม่มีปราณีแม้แต่น้อย,ผู้เชี่ยวชาญแกนทอง,แม้ว่าจะแข็งแกร่ง,ทว่าด้วยพลังความสามารถของเทียนชาและเพลงกระบี่ตัดสวรรค์กลืนนภา,การจะจัดการคนที่มีพลังฝึกตนที่ด้อยกว่า,ไม่ใช่เรื่องยากเลย,ตอนนี้เขาสังหารไปสี่คนแล้ว,อีกสี่คนตอนนี้หัวใจเย็นยะเยือบหนีตายไปในทันที.
เทียนชาที่ลอยไปยังทิศทางของธารน้ำแข็ง.
ยากที่จะมีใครต้านทานเขาได้,มีผู้ฝึกตนแกนทองแสงคนที่เข้ามาขวางเทียนชา,ทว่าพวกเขาสองคนก็ถูกสังหารไปทันที.
ทำให้คนอื่นๆนั้นถอยฉากหลบไป.
ความแข็งแกร่งของเทียนชานั้นทุกคนต่างก็ได้เห็น,ผู้ฝึกตนระดับแกนทองคนอื่นๆแม้ว่าจะไม่ได้อ่อนแอ,แต่ก็ไม่พอที่จะต้านเขาได้.
เป่ยชิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา,ทว่าจงซานที่อยู่ไกลออกมานั้น,เผยยิ้มอย่างเย็นชาออกมา,เจ้าโส่วเซี่ยงที่อยู่ใกล้ๆเองก็ขมวดคิ้ว,เฝ้ามองจงซานเช่นกัน.
เทียนชาที่ก้าวเคลื่อนเข้ามาช้าๆ,ด้วยแรงกดดันของเขานั้น,ผู้ฝึกตนแกนทองคนอื่นๆไม่มีใครกล้าขวาง,ทว่าเป่ยชิงซือนั้นทรงพลังมาก,เพียงแค่นางก็ทำให้ผู้ฝึกตนแกนทองคนอื่นๆรู้สึกกลัวแล้ว,กลุ่มของสำนักทวนเหล็กที่อยู่ต้องกลางจับจ้องมองไปยังเหล่าผู้ฝึกตนแกนทองที่เต็มไปด้วยสายตาที่เกลียดชัง,แน่นอน,เทียนชาที่สังหารพี่น้องพวกเขาไปหกคน,ทำให้พวกเขาโกรธเกลียดเป็นอย่างมาก,ทว่าก็ไม่กล้าพอที่จะเข้าโจมตี.
เทียนชาที่บินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ,เขาที่มองเห็นเป่ยชิงซือคราหนึ่ง,จ้องมองไปยังจงซาน,จากนั้นก็จับจ้องไปยังพื้นที่รอบๆ.
นี่คือความแข็งแกร่งของสำนักไคหยางอย่างงั้นรึ?
"คลืนนนนนน"
บนท้องฟ้า,มีเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ประกายแสงที่พวยพุ่งสว่างจ้า,ปราณกระบี่และปราณดาบ,ตลอดจนปราณหอกที่กระแทกกันจนเกิดเป็นแสงแปบๆ,เศษพลังที่แตกกระเซ็นล่วงหล่นไปทุกทิศทุกทาง,ปราณกระบี่ที่เหนือล้ำในระดับแกนทองไม่สามารถเทียบได้,มีความใหญ่หลายร้อยจั้งเป็นอย่างต่ำ.
"ตูมม,ตูมมมและตูมมม...."
นับว่าเป็นการต่อสู้ที่รุนแรงหนักหน่วงเป็นอย่างมาก,พลังที่หลุดออกมานั้นสามารถสร้างหลุมขนาดใหญ่บนภูเขาเลยทีเดียว,ศิลาขนาดยักษ์หลายก้อนเพียงแค่แสงของปราณที่หลุดพ้นออกมาถึงกับถูกบดขยี้แหลกเป็นผงทันที,อย่างไรก็ตามประกายแสงที่เกิดจากการหักเหแตกกระเซ็นของปราณกระบี่,ปราณดาบและปราณหอกไม่ได้หล่นลงมายังกลุ่มคนแต่อย่างใด.
เหล่าหมู่มวลเมฆาที่สลายหายไปหมด,ท้องฟ้าที่เปิดโล่ง,ปรากฏกลุ่มคนที่ลอยอยู่บนอากาศ.
เฉียนอู๋ตี้,และศัตรูสี่คน,หลังจากที่ต่อสู้มาพักหนึ่ง,เขาก็หยุดลอยอยู่บนอากาศ,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน,ดวงตาที่แดงซาน,เสื้อผ้าที่ขาดวิ่น,มีโลหิตที่ไหลซึมออกมาทั่วร่าง,กับการต่อสู้ที่หนักหน่วงของเฉียนอู๋ตี้นั้น,เขาไม่ได้หวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย,หอกยาวของเขาที่ชี้ไปยังคนทั้งสี่,มีหยดโลหิตกำลังหยดออกมา,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาต่อสู้กันอย่างหนักหน่วงรุนแรงเป็นอย่างมาก.
คนทั้งสี่ตอนนี้เผยสีหน้าตื่นตระหนกอยู่ไม่น้อย,คาดไม่ถึงเลยว่าเฉียนอู๋ตี้จะร้ายกายขนาดนี้,ประมุขหุบเขาเทียนโหยวและประมุขสำนักหมื่นปิศาจ,ที่ไหล่ของพวกเขาเป็นรูด้วยหอกยาวของเฉียนอู๋ตี้,โลหิตกำลังไหลซึม,ที่มุมปากเองก็มีโลหิตไหลออกมาเป็นทางยาว.
ส่วนประมุขหมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์แม้จะไม่ได้รับคมหอก,ทว่าอวัยวะภายในของเขาได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเลย,ที่มุมปากจึงมีโลหิตไหลออกมาเช่นกัน,ใบหน้าที่เป็นปฏิปักษ์จ้องมองไปยังเฉียนอู๋ตี้.
แม่ทัพเหล่ยติงมีสภาพดีที่สุด,บางทีเพราะว่าเขาไม่ได้ทุ่มกำลังอะไรมากมายเท่าไหร่,ดังนั้นจึงมีเพียงแค่ชุดมีรอยขาดบ้าง,ทว่าทั่วร่างไม่ได้มีบาดแผลแต่อย่างใด.
ผู้นำหุบเขาเทียนโหยวที่กุมดาบแน่นจ้องมองไปยังเฉียนอู๋ตี้,ดวงตาที่เผยประกายแสงหวาดกลัว,ท้ายที่สุดก็กล่าวออกมาเสียงสั่น"ศิษย์ของหุบเขาเทียนโหยวรับคำสั่ง."
"..."เหล่าศิษย์ของหุบเขาเทียนโหยวที่ติดต่อร้องเรียกกันไปมาทันที.
"กลับหุบเขา."ผู้นำหุบเขาเทียนโหยวที่กล่าวออกมาไม่ดังนัก,ก่อนที่จะบินตรงไปยังทิศตะวันออกเฉียงใต้.
ทว่าเหล่าศิษย์หุบเขาเทียนโหยวที่เห็นประมุขจากไป,พวกเขาเร่งรีบออกคำสั่ง,พร้อมกับนำเหล่าศพและศิษย์ที่ได้รับบาดเจ็บ,มุ่งหน้ากับไปยังทิศตะวันออกเฉียงใต้ด้วยเช่นกัน.
"ศิษย์สำนักหมื่นอสูรรับคำสั่ง."ประมุขสำนักหมื่นอสูรที่กุมไหล่ตัวเองไว้พร้อมกับออกคำสั่งออกมาเช่นกัน.
".."เหล่าศิษย์ของสำนักหมื่นอสูรต่างก็รับคำสั่ง.
"กลับภูเขา."ผู้นำสำนักหมื่นอสูรหลังจากสั่งการเสร็จก็เร่งรีบบินจากไปในทันที.
เหล่าศิษย์ของพวกเขาทั้งหมดของสำนักหมื่นอสูร,เร่งรีบตามไป.
ที่เหลือยู่ตอนนี้คือผู้นำหมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์และแม่ทัพเหล่ยติง.
เฉียนอู๋ตี้จ้องมองลงมายังด้านล่าง,ก่อนที่จะค่อยหย่อนร่างลงมาช้าๆ,ก่อนที่จะหยุดนิ่งอยู่บนธารน้ำแข็ง,แม้ว่าจะไม่เข้าใจเท่าใดนักกับสิ่งที่เกิดขึ้น,ทว่าเขาสามารถมองเห็นได้ว่ามีคนสองคนที่คอยช่วยเหลือกลุ่มคนของสำนักทวนเหล็ก,ไม่น่าจะมีปัญหา.
ประมุขหมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์และแม่ทัพเหล่ยติงที่ค่อยๆหย่อนร่างลงมาด้านล่างเช่นกัน,เหล่าศิษย์มากมายของสำนักหมู่บ้านพิสุทธิ์ทั้งระดับแกนทองและเซียนเทียน,ต่างเร่งรีบเข้ามารายล้อมประมุขของพวกเขา,พวกเขาที่กำลังเข้ามารายงานเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้,ทว่าแม่ทัพเหล่ยติง,เวลานี้เขากำลังจ้องมองไปยังจงซานที่อยู่ไกลออกไป.
"ยังไม่ตายอยู่อีกรึ?"แม่ทัพเหล่ยติงที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
จงซานที่ยืนอยู่ตรงกลาง,ก็จ้องมองไปยังแม่ทัพเหล่ยติงเช่นกัน,ภายในดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"ถูกแล้ว,ข้ายังไม่ตาย!"
ใช่!ข้ายังไม่ตาย!
ดูราวกับว่าเป็นคำเสียดสีแม่ทัพเหล่ยติง,กับมดปลวกเล็กๆ,ที่เขาควรจะตายไปแล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะโชคดีรอดมาได้,เขาจะต้องสังหารเขาให้ได้,ไม่เช่นนั้นคงไม่ดีแน่หากว่าฝ่าบาทของเขารับรู้.
"มู่ตู,เฉียนอู๋ตี้,ตอนนี้เป็นเพียงลูกธนูที่สุดแรงบิน,สังหารเขาในทันที
"แม่ทัพเหล่ยติงที่กล่าวออกมา.
强弩之末 Qiáng nǔ yǐ mò ลูกธนูที่สุดแรงบิน
หมายถึง กำลังอันเข้มแข็งเกรียงไกรนั้นเสื่อมทรุดจนเป็นม้าตีนปลายแล้ว
,หรือใกล้จะหมดแรงนั่นเอง.
ประมุขหมู่บ้านพิสุทธิ์ที่เช็ดโลหิตจากปากของเขาก่อนที่จะจ้องมองออกไป,เป่ยชิงซือ?เทียนชา?
จากพลังของทั้งคู่ที่แสดงออกมาก่อนหน้า,เทียบได้กับระดับก่อตั้งวิญญาณทีเดียว.
คนทั้งสองแม้ว่าจะยังไม่ก้าวไปถึงระดับก่อตั้งวิญญาณ,แต่ก็เทียบเท่าได้เลย,จะจัดการง่ายๆได้รึ,อีกอย่างเฉียนอู๋ตี้กำลังจะหมดแรงจริงๆรึ?
เขาที่หันหน้าจ้องมองไปยังแม่ทัพเหล่ยติง,ที่จริงเขาเห็นแม่ทัพเหล่ยติงกำลังจ้องมองเขม็งไปยังผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนในกลุ่มอย่างงั้นรึ?
"ฮ่าฮ่าฮ่า,มู่ตู,เหล่ยติง,เหลือเพียงพวกเจ้าแล้ว"เฉียนอู๋ตี้ที่เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล,สายตาของเขาที่เผยความบ้าคลั่งอย่างรุนแรง,หากว่าคนทั้งสองไม่เข้ามา,แสดงว่าจะเป็นไปตามแผนการของเขา.
ประมุขหมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์,ภายในดวงตาที่มีประกายแสงความโกรธอยู่,"ลูกธนูที่สุดแรงบินอย่างงั้นรึ?
หากว่าเป็นลูกธนูที่สุดแรงบินจริง,ทำไมก่อนหน้านี้เจ้าไม่ใช้แรงออกมาเต็มทีกัน?
ชิ,เจ้าต้องการสังหารเจ้าเด็กเซียนเทียนนั่นอย่างงั้นรึ?"
"ใช่,ตอนนี้ข้าต้องการสังหารเจ้าเด็กนั่น."เหล่ยติงที่ไม่ปฏิเสธ,ใบหน้าของเขาที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยจิตสังหารที่รุนแรง.
ได้ยินคำพูดของแม่ทัพเหล่ยติง,เป่ยชิงซือที่ย่างก้าวออกไป,ก่อนที่ธารน้ำแข็งจะเคลื่อนนำนางออกไป,ไปอยู่ด้านหน้าจงซาน,ทว่าเทียนชาเองก็เคลื่อนที่ลงมาด้านล่างในทันทีเช่นกัน.
เห็นเป่ยชิงซือและเทียนชาที่ร่อนลงมาอยู่ไม่ไกลจากจงซาน,สายตาของแม่ทัพเหล่ยติงเต็มไปด้วยความเย็นชาและกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ดี,ดีมาก,ไม่คาดเลยว่าแค่เพียงระดับเซียนเทียนกระจอกๆ,จะมีอิทธิพลมากขนาดนี้."
แม่ทัพเหล่ยติงที่เห็นคนทั้งสองร่อนลงมา,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขากำลังปกป้องจงซานเป็นพิเศษ.
ที่จริงเป่ยชิงซือนั้นต้องการปกป้องจงซาน,ส่วนเทียนชานั้นหวังที่จะให้จงซานตายไปในทันที,การที่เหินลงมานั้นก็เพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองดูไม่ดี,ทว่าในเวลานี้,สายตาที่เขาจ้องมองไปยังแม่ทัพเหล่ยติงนั้น,ได้ตะโกนออกมาลึกๆ,ว่าเขาไม่ได้ปกป้องจงซาน,ช่วยสังหารจงซานไปซะ,และนั่นจะทำให้สามารถทำลายตรวจที่ผูกมัดเป่ยชิงซือเอาไว้ได้.
ทว่า,เสียงร้องในหัวใจของเทียนชานั้นเขาไม่สามารถเอ่ยออกมาให้คนอื่นๆรับรู้ได้อย่างแน่นอน.
อย่างไรก็ตาม,เทียนชาที่จับจ้องมองไปยังแม่ทัพเหล่ยติง,กลับทำให้แม่ทัพเหล่ยติงคิดว่าเทียนชานั้นเป็นห่วงจงซาน,ดูแลดีผิดจากปกติ,การที่มีคนระดับก่อตั้งวิญญาณปกป้องคนในระดับเซียนเทียนเช่นนี้,ในอนาคตข้างหน้ายิ่งต้องเป็นกังวล,ไม่ใช่แค่เขา,ทว่าในอนาคตจะต้องสร้างปัญหาให้กับเหนือหัวของเขาอย่างแน่นอน.
สายตาของแม่ทัพเหล่ยติงที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร,ถึงแม้ว่าเทียนชาจะมองมาที่เขาอย่างดุดัน,ทว่าแม่ทัพเหล่ยติงก็ตัดสินใจว่าจะต้องเร่งรีบสังหารจงซานในทันที.
"ศิษย์สำนักหมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์รับคำสั่ง."มู่ตูที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ครับ!"เหล่าศิษย์สำนักหมู่บ้านพิสุทธิ์ที่ตอบรับพร้อมๆกัน.
"กลับขุนเขา."มู่ตูสั่งการออกไปในทันที.
ตามความเห็นของมู่ตูนั้น,ฝ่ายตรงข้ามมีความแข็งแกร่งก่อตั้งวิญญาณถึงสามคน,เฉียนอู๋ตี้นั้นได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน,ทว่าเขาไม่สามารถบอกได้ว่าหนักหนาขนาดใหน,มูตู,ไม่มั่นใจเลยแม้แต่น้อย,เขาในเวลานี้ก็ได้รับบาดเจ็บหนัก,ก่อนหน้านี้เขาได้เห็นอย่างชัดเจนว่า,เหล่ยติงนั้นไม่ได้พยายามอะไรเลย,ด้วยความหวาดหวั่น,กลับสถานการณ์ในเวลานี้,การกลับขุนเขาโดยเร็วเป็นเรื่องที่เหมาะที่สุดแล้ว.
น้ำเสียงของเขานั้นไม่สนใจเหล่ยติงแม้แต่น้อย,มู่ตูพาศิษย์ของเขาจากไปในทันที.
เห็นมู่ตูจากไปแล้ว,สายตาของแม่ทัพเหล่ยติงชำเลืองมองตาม,มีประกายแสงความผิดหวังซ่อนอยู่,เขาต้องการให้มู่ตูช่วยสู้อีกแรง,ทว่ามู่ตูกลับไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาหมดเชื่อใจไปแล้ว.
หลังจากที่คนของสำนักหมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์จากไป,หอกยาวของเฉียนอู๋ตี้ก็ชี้ตรงไปยังแม่ทัพเหล่ยติงในทันที.
ความแข็งแกร่งของเฉียนอู๋ตี้นั้น,แม่ทัพเหล่ยติงเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง,ระหว่างการต่อสู้นั้น,เฉียนอู๋ตี้ที่สามารถรับมือกับคนสี่คน,สามารถสร้างอาการบาดเจ็บไม่น้อยกับผู้ฝึกตนก่อตั้งวิญญาณสามคน,ก่อนหน้านี้เขาพูดออกไปต่อมู่ตู
ว่าเขาเป็นลูกธนูที่สุดแรงบิน ทว่าอาการบาดเจ็บที่แท้จริง,แม่ทัพเหล่ยติงเองก็ไม่มั่นใจแม้แต่น้อย.
บางทีแม้ว่าเป่ยชิงซือและเทียนชาไม่ปรากฏ,หากเขาไม่ได้บาดเจ็บจริงๆ,เฉียนอู๋ตี้น่าจะจัดการสถานการณ์ทั้งหมดได้ด้วยพลังของเขา,มู่ตู่จากไปแล้ว,กลายเป็นว่าเผือกร้อนนี้เขาจะต้องรับมันคนเดียว.
ทำอย่างไรดี? สามต่อหนึ่งอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าที่เย็นชาจดจ้องมองไปยังจงซาน,มีประกายแสงความหดหู่อยู่ภายในสายตาของเขา,ก่อนที่เขาจะหันหน้าและกระโดด,ก้าวผ่านสายลมหนีไป,เขายอมชั่วคราวที่จะสังหารจงซานไปก่อน.
เห็นแผ่นหลังของแม่ทัพเหล่ยติงที่ลอยออกไปไกล,ภายในสายตาของเทียนชาเผยท่าทางขมขื่นออกมา,นี่คิดว่าเขาจะขวางทางอย่างงั้นรึ?
เห็นเหล่าศัตรูที่จากไปหมดแล้ว,เป่ยชิงซือที่สะบัดมือออกไป,ธารน้ำแข็งกว่าร้อยเมตรก็สลายกลายเป็นสายธารดั่งเดิม,พร้อมกับไหลกลับแม่น้ำที่อยู่ด้านข้าง.
ชนะ,ปลอดภัยแล้ว.
เหล่าศิษย์ของสำนักทวนเหล็กทุกคนตอนนี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,สายตาของพวกเขาที่ยินดีที่รอดพ้นจากภัยพิบัติ.
"พรึดๆ"
ใบหน้าที่แดงซ่านของเฉียนอู๋ตี้,พ่นโลหิตออกไปในทันที,ร่างกายที่สั่นสะท้าน,ทรุดลงทันที.
"อาจารย์."
ศิษย์คนหนึ่งของสำนักทวนเหล็กที่ร้องออกมา,ร่างกายที่ขยับเข้าประครองเฉียนอู๋ตี้,และคนอื่นที่ตื่นตะลึงตั้งสติได้ก็เร่งรีบเข้ามาเช่นกัน.
"อาจารย์." "อาจารย์"
.....
เหล่าศิษย์ของสำนักทวนเหล็กที่ตื่นตระหนกตกใจ,ทว่าก็เร่งรีบส่งเม็ดยาใส่ปากของเฉียนอู๋ตี้ทันที.
เฉียนอู๋ตี้ที่โบกมือไปมา,ก่อนที่จะขวางกั้นไม่รับเม็ดยา,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างลำบาก,"ไร้ประโยชน์,ก่อนหน้านี้ข้าต่อต้านกับผู้ฝึกตนก่อตั้งวิญญาณสี่คน,ข้าได้เผาไหม้จิตวิญญาณไปแล้ว,พลังทั่วร่างตอนนี้กำลังย่ำแย่,ไม่สามารถช่วยได้แล้ว."
"ไม่,อาจารย์อย่าพูดเช่นนั้น."เหล่าศิษย์ของสำนักทวนเหล็กไม่อยากเชื่อ,เขาที่ต้องการส่งเม็ดยาใส่ปากของเฉียนอู๋ตี้.
เฉียนอู๋ตี้ส่ายหน้า,พร้อมกับหลับตา,เขาที่ได้ยินเสียงร้องระงมของเหล่าศิษย์,ก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ.
"เจ้าโส่วเซี่ยง,คุกเข่า."เฉียนอู๋ตี้ที่เอ่ยออกมาทันที.
เจ้าโส่วเซี่ยงเร่งรีบมายังด้านหน้าทันที,เขาที่คุกเข่าลงกับพื้น,คุกเขาต่อประมุข,ใบหน้าที่บวมปูดตอนนี้กำลังตื่นตกใจ,ท่านประมุขกำลังจะตายอย่างงั้นรึ?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น