Miracle Throne Chapter 418 Proxy city host

Miracle Throne Chapter 418 Proxy city host

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 418 รักษาการเจ้าเมือง

บทที่ 418 รักษาการเจ้าเมือง

เมืองลวีตีนั้นเป็นเมืองแห่งพงไพร,เป็นเมืองที่มีเผ่าแตกต่างกันหลากหลายเผ่า,เมืองแห่งนี้เป็นเหมือนกับสถานที่เปิด,เปิดตลาดฟรีให้ค้าขายของเผ่าที่แตกต่างกัน,เป็นเหมือนกับป่าทีเปิดให้เหล่าเผ่าใหญ่หรืออาจกล่าวได้ว่าทำการค้าขายแลกเปลี่ยนเหมือนเมืองเล็กก็ได้,อย่างไรก็ตามพวกเขาก็มีการจัดการด้วยกฏระเบียบที่เข้มงวดเป็นอย่างมาก,ทั้งขบวนคาราวานและเหล่านักท่องเที่ยวจำเป็นต้องมีเอกสารรับรองเท่านั้นถึงจะสามารถเข้ามาค้าขายได้.

เมืองลวีตีนั้นเป็นเผ่าโนมที่บริหารมากว่า 500 แล้ว,มีกองคาราวานสินค้าของเผ่าต่างๆและกลุ่มอิทธิมากมายเดินทางมา,เปิดร้านขึ้นที่แห่งนี้,ดูเหมือนว่าในเวลานี้จะแตกต่างจากเมื่อก่อนมาก,ไม่ค่อยจะมีใครเดินทางมานัก.

ความจริงแล้วรายได้หลักของพวกเขานั้นก็มาจากภาษีการค้าซึ่งแน่นอนว่ายิ่งมีคนเดินทางมาสถานที่แห่งนี้มากเท่าไหร่ก็จะทำให้พวกเขามีรายได้มากขึ้นเท่านั้น,ภายในเมืองเวลานี้ทั้งภายนอกและภายใน,เหล่าประชากรมากมายที่กำลังพูดคุยกันอยู่,ไม่เว้นแม้แต่เหล่านักเดินทางตามโรงแรมที่พัก,พ่อค้า,นักผจญภัยและโนมเอง,พวกเขาต่างก็พูดคุยกันออกรสเลยทีเดียว.

"เฮ้,สหาย,เจ้ารู้หรือไม่?"เหล่าร้านค้าของโนมที่กล่าวโม้เกินจริง"เมืองลวีตีเมือวานนี้เกิดการต่อสู้ใหญ่ขึ้นมา!"

พ่อค้าคนหนึ่งพยักหน้าสองสามครั้ง"ใช่,ใช่,ข้าคิดว่าเมืองลวีจะไม่รอดซะแล้ว,ตอนนี้จะเป็นอย่างไรที่แห่งนี้จะสามารถทำธุรกิจได้อยู่อีกรึ?เห็นว่าชาวเผ่าที่อยู่รอบๆนี้ก่อจลาจล,ข้าคิดว่านะบางทีเมืองลวีคงจะเสี่ยงเกินไปแล้ว,คงจะไม่มีใครกล้ามาค้าขายเหมือนเมื่อก่อนแน่."

"พวกเจ้าวางใจได้เลย."เหล่าโนมที่อธิบาให้กับเหล่าพ่อค้าคาราวานอื่นๆให้ได้รับรู้เพราะว่าพวกเขาคือแหล่งรายได้ของเมืองลวีตีจะสูญเสียความมั่นไจไม่ได้,โนมได้อธิบายออกมาทันที."วิกฤติในครั้งนี้เกิดจากพวกซาแมนเป็นคนก่อขึ้น,ตอนนี้พวกซาแมนเหลืออยู่ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ,ไม่มีความสามารถมาคุกคามพวกเราได้แล้ว."

โนมอีกตนกล่าวเสริมในทันที"เมืองลวีตีนั้นได้เปิดคลังสินค้ามอบเสบียงอาหารเพื่อบรรเทาความอดอยากให้กับชนเผ่าอื่นๆ,เป็นการลดวิกฤติความอดอย่างเพื่อปลดปล่อยความเสี่ยงและความขัดแย้งที่จะเกิดขึ้นจากเผ่าพันธ์ต่างๆ,แม้ว่าเมืองลวีตีจะนับว่าเสียหายเป็นอย่างมาก,ทว่าเชื่อว่าหลังจากผ่านเวลานี้ไป,รอบๆผืนป่าแห่งนี้ก็จะเป็นหนึ่งเดียวกัน,จากนี้ไปหากว่ามีผู้รุกราน,พวกเราก็จะร่วมมือกันป้องกันศัตรู!"

บนใบหน้าของพ่อค้าราวกับว่าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง.

ใครจะรู้ล่ะว่าเมืองลวีตีที่จะล้มแหล่มิล้มแหล่แห่งนี้,ถึงแม้ว่าจะไม่ล้มในเวลานี้,แต่ก็อาจจะพังทลายครั้งหน้าไม่ใช่รึ?

ในเวลาเดียวกันนั้นนักเดินทางเองราวกับได้ยินข่าวลือบางอย่างด้วย."เอาล่ะ,ข้าได้ยินมาว่าที่เมืองลวีตีนั้นไม่ได้รับความเสียหายหนักนั้น,เป็นเพราะว่าได้การช่วยเหลือจากมนุษย์ผู้หนึ่ง,ไม่เช่นนั้นแล้วเมืองลวีตีแห่งนี้อาจจะถูกยึดไปแล้ว,ด้วกการมีคนผู้นี้ จึงทำให้เมืองแห่งนี้ไม่ได้รับความเสียหายมากนัก!"

"เป็นความจริงเหรอ,มนุษย์กล้าหาญขนาดนั้นเลยเหรอ,หากว่าเขามีความสามารถขนาดนั้น,ทำไมข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย!"

โนมตนหนึ่งที่เกาหัวไปมาก่อนที่จะกล่าวไปว่า"ปู่ของข้าที่เป็นจี่ซือลวีตี,เขาเคยเห็นมนุษย์ผู้นี้มาก่อน,ชื่ออะไรน่ะ....ฉู่เทียน? ใช่แล้วเขามีอายุยังไม่ถึง 20 ด้วยซ้ำ."

ด้วยนามของเขานั้นเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก,ไม่เคยมีใครได้ยินชื่อของคนผู้นี้ในป่าแห่งนี้เลย,ดังนั้นการที่เขาสามารถเข้ามาแก้ปัญหาภัยพิบัติของเมืองลวีตีแห่งนี้,ทำให้ทุกคนรู้สึกตื่นตกใจเป็นอย่างมาก.

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้พวกตื่นตกใจเร็วเกินไป.

ในเวลานั้น,นักผจญภัยคนหนึ่งที่ทุบเข้ากับกำแพงโรงเตี้ยมเสียงดังสนั่น,ทำให้สิ่งของมากมายหล่นกระจัดกระจาย,ใบหน้าที่แปลกประหลาด,ตะโกนออกมาเสียงดัง,"มารดาเถอะ,เกิดเรื่องใหญ่แล้ว,พวกเจ้ามาดูกันเร็วเข้า!"

"นี่เกิดเรื่องบ้าอะไรกันขึ้นมันรวดเร็วขนาดนี้เลยรึ?"

搞什么鬼 gǎo shén mē guǐ ทำบ้าอะไร

"คงยากที่จะหลีกหนีจากสงคราวแล้ว?"

เสียงดังตุบตับ,เหล่าพ่อค้า,นักเดินทางต่างก็ยืนขึ้นพร้อมกับเข้ามาดูใบประกาศ,ผลสุดท้ายก็ไม่สามารถเข้าใจได้,พวกเขาที่จ้องมองไปยังเนื้อหาของมัน,หลายๆคนที่จับจ้องดวงตาเบิกกว้าง.

"มันเขียนอะไรไว้กันรึ?"ชายคนหนึ่งที่กล่าวออกมาเสียงดัง"ข้าไม่รู้ภาษาเอลฟ์!เจ้ารีบอ่านให้ข้าฟังเร็วเข้า!"

"นี่มันข่าวด่วนล่าสุด!"

"สถานะที่แท้จริงของมนุษย์คนนั้น,เขาได้รับการแต่งตั้งให้มาเป็นเจ้าเมืองโดยราชาเอลฟ์ป่านิรันดร์!"

"สวรรค์!"

"เป็นเรื่องจริงรึ?"

"ราชาเอลฟ์สมองเลอะเลือนไปแล้ว!"

ทุกคนต่างตะโกนออกไปเสียงดั่งก่นด่าด้วยความดูถูก,ที่จริงทุกคนก็พอจะรู้เรื่องดังกล่าวนี้อย่างลับๆมาก่อนหน้านี้แล้ว,ว่าป่านิรันทร์นั้นได้เตรียมที่จะมายึดครองธุรกิจเมืองแห่งนี้,ดังนั้นเหล่าคนที่มีความสามารถจึงยังคงสงบนิ่งอยู่,ตราบเท่าที่เมืองลวีตีแห่งนี้ตกไปเป็นของป่านิรันดร์แล้ว,เช่นนั้นด้วยกองกำลังที่ทรงพลังของเผ่าเอลฟ์.,อาจจะทำให้เมืองลวีตีแห่งนี้กลับกลายเป็นเมืองที่ยิ่งใหญ่อีกครั้งก็เป็นได้.

ท้ายที่สุดนะรึ?

ราชาเอลฟ์ที่ใช้เวลาเป็นนานนม,กลับกลายเป็นว่ายกเมืองให้กับมนุษย์.

ไม่ใช่เรื่องตลกแล้ว?หากว่าเผ่าเอลฟ์ไม่ยกกองกำลังมา,เพียงแค่มนุษย์คนเดียวจะทำให้เมืองแห่งนี้มั่นคงได้อย่างงั้นรึ?

"แล้วอย่างไร!"

"ด้วยการประกาศลงนามนี้ลงนามโดยต้าเหรินเคอลาเคอ,เขาได้ตัดสินใจว่าจะเข้าร่วมการวิจัยกับเหล่าวิหารลวีตีทั้งหมด,โดยได้มอบงานทุกอย่างให้กับฉู่เทียนเป็นคนบริหารเป็นการชั่วคราว!"

"ด้วยคำสั่งประกาศนี้มีผลในทันที,ตอนนี้มนุษย์นามฉู่เทียนได้กลายเป็นรักษาเจ้าเมืองไปแล้ว,เขาได้เข้าควบคุมธุรกิจทุกอย่างของโนมในเมืองนี้อย่างสมบูรณ์!"

เหมือนกับอมระเบิดเข้าไป!

ก่อนที่จะมีคนจุดชนวนในปากของพวกเขา!

หลายๆคนต่างอ้าปากค้างหุบไม่ลง,ราวกับว่าเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องตลก?ป่านิรันที่เหมือนกับเป็นตัวปัญหา,แต่กลับกลายเป็นว่าเป็นโนมที่ยอมรับปัญหาดังกล่าวมารึอย่างไร?

"ข้าได้ยินข่าวลือมา,มนุษย์ผู้นี้ก่อนหน้านี้,ไม่เพียงแต่ได้ติดต่อกับเหล่าหัวหน้ากลุ่มอิทธิพลขนาดเล็ก,เขายังกล่าวว่าตัวเองเป็นพ่อค้าของหอการค้าขนาดเล็กแห่งหนึ่ง,ทว่าไปๆมาๆกลับกลายมาเป็นเจ้าเมืองลวีตีแห่งนี้ไปซะแล้ว."

"บัดซบ,เจ้าเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนั่น,กลายเป็นเจ้าเมืองลวีตีได้อย่างไร!"

"สารเลว,เจ้าพวกโนมโง่ทำให้บิดาผิดหวังจริงๆ!"

"เมืองลวีตีแห่งนี้ไม่จบแล้วรึ?"

ไม่เพียงแต่เหล่าพ่อค้าภายนอก,นักเดินทางเท่านั้น,แม้แต่เผ่าโนมเองก็ยังเกิดความโกลาหลขึ้นเช่นกัน,ต้าเหรินเคอลาเคอให้มนุษย์ผู้นี้กลายเป็นรักษาการเจ้าเมืองจริงๆรึ?มันเป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลเลย!

............

ประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านั้น.

ฉู่เทียนที่เพิ่งถูกยอมรับการแต่งตั้ง.

แม้ว่าแผนการของเขาจะเกิดเรื่องที่ควบคุมไม่ได้เกิดขึ้น,ยังไม่สามารถควบคุมชนเผ่าต่างๆในป่าแห่งนี้,ทว่าก็ยังไม่นับว่าเป็นปัญหามากนัก,โนมที่มีความขัดแย้งกับเหล่าซาแมนมาเป็นเวลานาน,ตอนนี้ซาแมนในเมืองลวีตีได้หลู่ซือเป็นผู้นำ,พวกเขาไม่สามารถที่จะคุกคามเผ่าโนมได้อีกแล้ว,อีกอย่างหนึ่งพวกเขาไม่ได้รับความไว้วางใจจากที่ราบสูงอสูรอีกแล้ว,พวกเขามีทางเลือกเดียวคือต้องสนับสนุนฉู่เทียนเป็นเจ้าเมือง,ซึ่งนั่นจะเป็นการรับประกันว่าเผ่าซาแมนของเมืองลวีตีแห่งนี้จะได้รับการช่วยเหลือ,ให้สามารถอยู่ในร่มเงาให้พวกเขาได้หลบเลี่ยงในเมืองลวีตีแห่งนี้เพื่อพัฒนาลัทธิของพวกเขาเอง.

ออ-นวอเตอที่ให้การสนับสนุนฉู่เทียน,และยังมีเตอลวอลีซือของลัทธิเทพสรรพสัตว์,แม้ว่าจะยังมีผู้สนับสนุนไม่มากนัก,ทว่าก็ได้ทำความดีความชอบก่อนหน้านี้,รักษาการเจ้าเมืองเคอลาเคอจึงตัดสินใจมอบรักษาการตำแหน่งเจ้าเมืองดังกล่าวนี้ให้กับเขา.

ฉู่เทียนที่นำเตอลวอลูซือเดินไปบนถนนของป้อมปราการ,ใบหน้าของเตอลวอลีซือที่ดูห่อเหี่ยว.

"เฮ้,ก้าวแรกของข้านับว่าประสบความสำเร็จ,ในเมื่อได้รับรักษาการเจ้าเมืองมาครองแล้ว,ตำแหน่งเจ้าเมืองเต็มตัวก็ไม่ไกลออกไป,เจ้าเองก็จะได้กลายเป็นผู้ช่วยเจ้าเมือง,ไม่คิดจะฉลองอย่างงั้นรึ?"ฉู่เทียนที่สะบัดเสื้อคลุมเจ้าเมืองที่ดูโอ๋อ่า,ซึ่งเป็นชุดที่โนมเพิ่งมอบให้กับเขา"ยกตัวอย่างเช่นเข้ามากอดและหอมแก้มข้า อะไรประมาณนั้น."

หากว่าเป็นเวลาปกติละก็,เตอลวอลีซือคงเข้าไปเกี้ยวมนุษย์ผู้นี้ไปแล้ว,ทว่าตอนนี้นางไม่มีอารมณ์เลยแม้แต่น้อย"การที่ตัดสินใจประกาศเรื่องดังกล่าวนี้ออกไป จะต้องสร้างความขัดแย้งกับเหล่าโนมขึ้นมาอย่างแน่นอน,การที่ป่านิรันดร์ได้ทำการแต่งตั้งมนุษย์มาเป็นเจ้าเมืองลวีตี,บางทีมันเป็นความจริงที่ยากจะมีคนยอมรับได้,เจ้าไม่หวาดกลัวว่าผู้ใต้บังคับบัญชาจะก่อจลาจลหรอกรึ?"

ก่อจลาจลเหรอ.

ด้วยความสามามารถของฉู่เทียนนั้น,ด้วยข้อขัดแย้งกันกับซาแมนอู๋ซือ,หากไม่ได้วิธีการที่ยอดเยี่ยมของฉู่เทียนล่ะก็,เผ่าโนมคงจะเสียหายอย่างหนัก,ทว่าเขาก็ยังเป็นมนุษย์,ตอนนี้ยังไม่ได้เป็นที่ยอมรับ,กลับประกาศออกมาต่อสาธารณะชนเช่นนี้แล้ว.

ฉู่เทียนยังไม่ได้มีอิทธิพลเป็นของตัวเองเลย,ลัทธิเทพสรรพสัตว์เองก็หาได้มีอิทธิพลใดๆในเมืองลวีตีแห่งนี้,หลู่ซือเองไม่เพียงแต่ยอมรับเขาด้วยการบังคับ,มีแค่โนมชราบางคนเท่านั้นที่เห็นคุณค่าของเขา,ทว่าโนมเกือบทั้งหมดนั้นไม่มีทางที่จะยอมรับมนุษย์มาเป็นเจ้านายพวกเขาอย่างแน่นอน.

การกระทำเช่นนี้เป็นเหมือนกับจงใจโยนแรงกดดันทั้งหมดมาให้กับฉู่เทียน,แม้ว่าจะมองแค่ผิวเผินอาจจะดูเหมือนยอมรับ,ทว่าใต้น้ำนั่นเป็นแรงกดดันที่มากมายยิ่งนัก!

สถานภาพเจ้าเมืองของฉู่เทียนนั้นดูหัวเดียวกระเทียมลีบ.

เตอลวอลีซือกล่าวต่อ"ข้าคิดว่าโนมจงใจสร้างปัญหาให้กับเจ้า,ตอนนี้เจ้าได้รับความดีความชอบ,แน่นอนว่าทุกคนต่างรู้ดีว่าเจ้าเป็นคนที่ราชาเอลฟ์ได้ออกคำสั่งมา,ดังนั้นเหล่าโนมจึงไม่คิดที่จะจัดการเจ้าปล่อยให้เจ้าดีใจไปก่อน,ทว่าพวกเขาก็รอคอย,รอคอยที่จะให้เจ้าทำผิดพลาดอะไรออกมาก่อน."

ฉู่เทียนที่ได้รับตำแหน่งเจ้าเมืองมอบฉันทะซึ่งมันยังไม่มั่นคงพอ.

ตราบเท่าที่เขาไม่ใช่เจ้าเมืองที่แท้จริง,เหล่าโนมก็ยังคงสามารถยับยั้งเขาได้,สถานการณ์ในเมืองลวีตีนั้นซับซ้อนมาก,แม้ว่าเรื่องซาแมนจะถูกแก้ไปแล้ว,ทว่ามันแค่บรรเทาเท่านั้น,ยังมีเรื่องกองกำลังภายในและผู้รุกรานที่พร้อมจะสร้างปัญหาได้ทุกเมื่อ,ทวาหลังจากที่ฉู่เทียนได้นั่งตำแหน่งรักษากรเจ้าเมืองแล้ว,ดูเหมือนว่าเรื่องราวจะดูซับซ้อนมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก.

หากว่าฉู่เทียนทำเรื่องผิดพลาดหรือสร้างเสียหายใดๆขึ้นแล้วล่ะก็,แน่นอนว่าโนมจะต้องร้องขอป่านิรันทร์ให้ราชาเอลฟ์เปลี่ยนคำสั่งเขาแน่,ดูเหมือนว่าจะเป็นการแก้ไขปัญหาชั่วคราวของพวกเขาโดยให้เขารักษาการณ์ชั่วคราวไปก่อน.

แต่มันก็กลายเป็นโอกาสหนึ่งให้กับฉู่เทียน.

และเหล่าโนมเองก็ถอยหลังไปก้าวหนึ่งเพื่อเตรียมกลยุทธ์อยู่.

ไม่ว่าเขาจะได้รับความดีความชอบเท่าใดนัก,ทว่าภายในความคิดของโนมเองก็กำลังพิจารณาอยู่,ในเวลานี้พวกเขายังไม่มีเหตุผลพอ,และความสามารถของฉู่เทียนเองก็ยังเป็นที่สนอกสนใจต่อคนบางกลุ่ม.

"มันต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว,ข้าเองก็ชอบความท้าทาย."

ฉู่เทียนที่กำลังก้าวเข้ามาในปราสาทเจ้าเมืองอันโออ่า,เขายืนอยู่ตรงหน้าต่าง,แสงอาทิตย์ที่ส่องสว่างลอดเข้ามาจากด้านนอก,ทำให้พื้นที่ด้านนอกสว่างไสว,ที่ด้านนอกหน้าต่างเป็นสีขาวสุดลูกหูลูกตา.

เมื่อเปิดประตูเข้าไป.

ที่ด้านในพื้นที่แห่งนี้ราวกับเป็นสวนขนาดเล็กแห่งหนึ่ง.

หญ้าสีเขียวที่ถูกปลูกเป็นพื้น,เหล่ามวลดอกไม้นับร้อยชนิด,ช่องระบายอากาศขนาดเล็กที่นำลมพัดผ่านเข้ามา,มีน้ำตกไหลเอื่ยๆจากความสูงนับพันจ้างไหลงลงมาไปบนหน้าผ่า

เหล่ามวลเมฆาที่กำลังไหลผ่านหน้าต่างของเขา,ราวกับว่าสถานที่แห่งนี้เป็นเหมือนเกาะที่อยู่บนก้อนเมฆ,ตำหนักเจ้าเมืองที่ฉู่เทียนเข้ามานั้น,อยู่บนขุนเขาสูง,เป็นปราสาทที่สร้างอยู่บนยอดเขา,สามารถที่จะมองเห็นแนวเขาทั้งหมดจากที่นี่,และยังมองเห็นอาณาเขตของเมืองลวีตีได้ทั้งหมดอีกด้วย.

ตำหนักเจ้าเมืองนี้มีขนาดใหญ่มาก,สามารถที่จะมองเห็นปราสาทต่างๆได้นับร้อยที่อยู่ไกลออกไป,สร้างขึ้นบนยอดเขาสูงโผล่พ้นขึ้นมาเป็นปราสาท,นับว่าข้างบนี้มีบรรยากาศที่เป็นธรรมชาติเป็นอย่างมาก,การประดับตกแต่งที่ราวกับว่าเป็นงานศิลปะ.

บรรยากาศด้านบนนี้อุดมไปด้วยพลังงานสวรรค์ที่หล่อเลี่ยงพื้นที่แห่งนี้.

สถานที่แห่งนี้ราวกับเป็นอีกโลกหนึ่งที่มีพลังจิตวิญญาณหนาแน่น.

สถานที่แห่งนี้ราวกับเป็นสวนสวรรค์ที่หาได้ยากยิ่ง,นับเป็นตำแหน่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเมืองลวีตี,ช่างน่าสงสารที่มีคนน้อยมาก,ดังนั้นสถานทีแห่งนี้จึงค่อนข้างเงียบเหงาวังเวง,อย่างไรก็ตามเหตุการณ์เช่นนี้คงจะไม่เป็นเช่นนี้นานนัก,ตราบเท่าที่สำนักงานใหญ่หอการค้าปาฏิหาริย์ย้ายมาอยู่ที่นี่ล่ะก็,เมืองลวีตีแห่งนี้ก็จะเติบโตขึ้นเรื่อยๆ,ท้ายที่สุดก็จะกลายเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในป่าแห่งความวุ่นวายแห่งนี้.

ฉู่เทียนรู้สึกพึงพอใจปราสาทแห่งนี้มาก,ก่อนที่จะหันหน้าไปกล่าวต่อผู้ช่วย"เอาล่ะ,พวกเราจะใช้ที่นี่เป็นสถานที่ทำงาน,วันแรกคงจะขี้เกียจไม่ได้,เจ้าไปนำเอกสารต่างๆมาให้ข้าในทันที,เจ้าเมืองกำลังจะเริ่มทำงานแล้ว."

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP (สถานปัจจุบัน แปลจบ 658 แล้ว)==>  Click

-เว็ปฟรี วันละหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip ลงครบทุกลุ่มแล้ว