Immortality Chapter 95 Is I am heavy, is Da Kun Country is heavy?

Immortality Chapter 95  Is I am heavy, is Da Kun Country is heavy?

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่  95 เก็บเกี่ยว,แบกรับอาณาจักรต้าคุน?

บทที่ 95 เก็บเกี่ยว,แบกรับอาณาจักรต้าคุน?

เมืองเสวียน,คฤหาสน์จง.

จงซานที่เปิดประตูออกมา,ต้องขมวดคิ้วไปมา,เพราะว่าได้ยินเสียงด้านนอกดังไปหมด,ทั้งที่ตอนนี้ยังเป็นเวลากลางคืน?

ทำไมถึงได้มีคนมากมายขนาดนี้กัน?

จงซานที่ก้าวออกมายังสวนอย่างช้าๆ.

ขณะที่เปิดประตูด้านหน้าออกมาเบาๆ.

"กู่เหยี่ยเยี่ย,ในที่สุดท่านก็ออกมา."ที่ด้านนอกสวนนั้นหยิงหลานที่ร้องออกมาเสียงดังด้วยความดีใจ.

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของหยิงหลาน,ทำให้จงซานเผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล,ในเวลาเดียวกัน,จงซานก็เห็นใครคนอื่นที่อยู่ด้านหลังนั่นด้วย.

จงเจิ้ง,จงเทียน? จงเทียนกลับมาอย่างงั้นรึ?

"ฟู่อี้."จงเทียนและจงเจิ้งเอ่ยออกมาทันที,ใบหน้าที่แสดงท่าทางดีใจและตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.

จงซานที่เริ่มสงสัยกับท่าทางจริงจังของพวกเขา,ใบหน้าที่ดูตื่นตระหนกแฝงอยู่ในนั้น,ดูเหมือนว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น,และเป็นเรื่องที่หนักหนาทีเดียว.

"ไปที่ห้องโถงกล้วยไม้ก่อน."จงซานเอ่ย.

"ครับ."ทุกคนที่ตอบรับ.

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงที่ห้องโถงกล้วยไม้.

จงซานที่นั่งบนบัลลังก์ด้านบน,โดยมีจงเทียน,จงเจิ้งและหยิงหลานที่อยู่ด้านล่าง,รายงานเรื่องต่างๆให้กับจงซานฟัง.

จงซานที่หลับตา,เคาะนิ้วเบาๆไปที่พักมือฟังรายงาน,ภายในใจของเขาได้แต่ทอดถอนใจกับเหล่าบุตรบุญธรรมที่ทอดทิ้งเขา,ขลาดเขลา,ไร้จิตวิญญาณ,แม้ว่าส่วนใหญ่จะถูกครอบงำด้วยความกลัวและการชักชวนของจงจิน,ทว่าในเวลานี้การทอดทิ้งเขาหนีไป,ก็นับว่าได้ทิ้งศักดิ์ศรีไปแล้วเช่นกัน.

ในเมื่อก้าวออกไปจากคฤหาสน์จงแล้ว,คนเหล่านี้ก็จะถูกตัดขาดออกไปด้วยแล้วเช่นกัน.

ภายในใจของจงซานค่อนข้างสั่นไหวอยู่ไม่น้อย.

"กู่เหยี่ยเยี่ย,รอบๆประตูเมือง,ข้าได้สั่งการอย่างเข้มงวดแล้ว,หลังจากที่เหล่าผู้ทรยศได้หนีออกไปแล้ว,คนธรรมดาย่อมต้องการออกไปด้วย,ยิ่งเหล่าคนทั่วไปยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากกว่าเดิม,ข้ากลัวว่ามันจะส่งผลไปถึงเหล่าทหารประจำการด้วย,ดังนั้นจึงได้สั่งการไม่ให้ใครออกไปนอกเมืองอีกตั้งแต่วันนี้."หยิงหลานที่รายงานต่อจงซาน.

จงซานที่เผยยิ้มอย่างนุ่มนวลกล่าวต่อหยิงหลาน,"เจ้าทำถูกแล้ว.

"แต่ว่า,ภายในเมืองตอนนี้ประชาชนเริ่มตื่นตัว,สี่วันแล้วที่ประตูเมืองปิด,อาหารจากด้านนอกไม่สามารถนำเข้ามาได้,ทำให้ไม่สามารถเติมเสบียงได้,เมื่ออาหารไม่เพียงพอ,อาจะส่งผลให้เกิดการจลาจลขึ้นได้,เมื่อถึงเวลานั้น,ประชาชนมากมายจะรวมตัวกันบุกออกนอกเมือง,หากเป็นเช่นนั้น,ประชาชนที่มีกว่าหนึ่งล้านคน,เกรงว่าทหาร 8,000 นายคงไม่สามารถต้านทานเอาไว้ได้."หยิงหลานที่ส่ายหน้าไปมา.

"ประชาชนทั่วไปต้องการออกไปด้านนอกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ยังคงใจเย็นอยู่.

"ตอนนี้ยังไม่มี,ภายในเมืองนั้นส่วนมากเป็นพ่อค้า,พวกเขาเองได้นำเครื่องเรือนต่างๆออกไปแลกเสบียงที่มีอยู่ออกมาจัดจ่าย,กระจายออกไปรอบๆ,เพื่อบำรุงขวัญคนส่วนใหญ่เอาไว้,ทว่ายังมีคนกลุ่มหนึ่งที่เป็นสมาคมการค้าตอนนี้ได้มาชุมนุมที่หน้าคฤหาสน์จง,พวกเขาที่เป็นเหมือนกับตัวแทนของคนด้านนอก,ตอนนี้ได้ส่งเสียงประท้วงอยู่ด้านนอกคฤหาสน์จงแล้ว."หยิงหลานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ออกมาประท้วงอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังหยิงหลาน.

"พวกเขาต้องการพบท่าน."หยิงหลานกล่าว.

จงซานและจงเจิ้งในเวลานี้,ต่างก็นั่งอยู่,เพราะว่าการจัดการของพวกเขา,เรื่องที่ต้องจัดการจึงได้มากมายเท่าใดนัก.

"ต้องการพบข้า.เช่นนั้น,หยิงหลานนำข้าไป."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"อืม."หยิงหลานพยักหน้า.

จากนั้นคนทั้งสี่ก็เดินออกไปยังด้านนอกคฤหาสน์จง.

ที่ด้านหน้าประตู,มีคนกว่าพันคนที่มาชุมนุมอยู่เต็มทางเข้าไปหมด,คนส่วนมากที่มาต่างก็เป็นพ่อค้าแม่ค้าที่มีธุรกิจขนาดใหญ่ทั้งนั้น.

"ประมุขจงออกมา,พวกเราต้องการพบกับประมุขจง,"ไม่รู้ว่า,ใครเป็นคนเริ่มตะโกนออกมาคนแรก.

 แม้ว่ารูปร่างของจงซานจะเปลี่ยนไป,ทว่ารูปลักษณ์โดยทั่วไปแล้วก็ยังมีเคล้าเดิมอยู่ด้วยเช่นกัน.

กับเสียงที่โหวกเหวกโวยวายดังลั่น,ทันใดนั้นก็หยุดลง,เมื่อจ้องมองเห็นจงซานที่มีรูปร่างหนุ่มขึ้นเป็นอย่างมาก.

จงซาน,เมื่อจงซานปรากฏ,ในรูปร่างที่หนุ่มแน่น,ดูมีอายุราวๆสามสิบปี,ดูแข็งแกร่งทรงพลัง,เขาได้ก้าวไปยังระดับเซียนเทียนแล้ว,ทุกคนต่างก็ร้อนรุ่มขึ้นมาในทันที,นี่เขาก้าวไปถึงระดับเซียนเทียนได้แล้วจริงๆรึ?

ชายชราที่เป็นผู้นำ,เขาสามารถจดจำจงซานได้,ด้วยรูปร่างที่หนุ่มแน่นขึ้นของจงซาน, แม้ว่าจะไม่ได้พบหน้ากันมากว่าสิบปี,ทว่าเมื่อเห็นในครานี้ก็ทำให้เขาตื่นตะลึงทีเดียว.

"ป้าต้า,ไม่ได้เจอกันหลายปี,ยังจำข้าได้หรือไม่?"จงซานที่เริ่มเอ่ยปากออกไปด้วยท่าทางสุขุม.

"เหยียเยี่ย,คนผู้นี้คือประมุขจงอย่างงั้นรึ?"ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังเริ่มเอ่ยปากถามในทันที.

"หุบปาก!"ชายชราที่ตะโกนออกไปด้วยความโกรธเกรี้ยวกับผู้เยาว์ของพวกเขาในทันที,เหล่าชายหนุ่มถึงกับสั่นสะท้านเงียบงันณ ตอนนั้น,เหล่านายน้อยที่เป็นที่รักเป็นที่เอ็นดูกับหลานที่ได้รับการดูแลเอาใจใส่ตามใจมาแต่เด็ก,ทว่าใบหน้าที่ขึงขังจริงจังของเหยี่ยเยี่ย,เขาเคยเห็นเป็นครั้งแรก.

"คารวะเซียนเซิงจง."ชายชราป้าผู้นำกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"คารวะประมุขจง."คนอื่นๆเองก็เร่งรีบแสดงความเคารพในทันทีเช่นกัน.

จงเทียน,จงเจิ้ง,และหยิงหลานที่ตามหลังจงซานมา,พวกเขาพบว่าเมื่อจงซานมาถึงทุกๆแห่งก็เงียบลงในทันที.

จงซานที่จ้องมองไปยังคนอื่นๆ,ก่อนที่จะยกมือขึ้นประสานและกล่าวกับทุกคน,"ขอบคุณทุกท่านหลายวันที่ผ่านมานี้,เมืองเสวียนที่ขาดแคลนอาหาร,และเสบียงที่เพียงพอ,คฤหาสน์จงยากที่จะแก้ไขได้ทั้งหมด,ทว่าเสบียงที่ทุกท่านได้ช่วยเหลือและจ่ายไป,ข้าจะให้คนนำไปเพิ่มเติมให้เพียงพอ,หลายวันมานี้พวกท่านใช้ไปเท่าไหร่,คฤหาสน์จงจะช่วยเติมเต็มให้เท่านั้น."

"เซียนเซิงอย่าได้เกรงใจ."ชายชราป้ากล่าวออกมาอย่างเคารพ,ส่วนคนอื่นๆเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน.

เมื่อเห็นท่าทางของทุกคนแล้ว,จงซานก็เผยรอยยิ้มออกมา,"แต่ว่านะ,ในเมื่อทุกท่านยินดีที่จะแบกรับความยากลำบากในเมืองเสวียนด้วยกัน,ทำไมถึงได้มาปิดล้อมคฤหาสน์จงของข้ากันล่ะ?"

ในเวลาเดียวกันนั้น,ชายชราคนหนึ่งที่เปิดปากเอ่ยออกมาในทันที."ก่อนหน้านี้พวกเราได้รับข่าวลือมาว่า,เซียนเซิงจงนั้นเจ็บป่วยหนัก,ดังนั้นพวกเราจึงต้องการมาเห็นกับตา."

"ใช่แล้ว,พวกเราต้องการมาเห็นเซียนเซิงจง."ชายชราอีกคนที่กล่าวออกมาในทันที.

จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,แม้ไม่ได้เผยให้คนอื่นๆเห็น,ทว่าก็พยักหน้าและกล่าวต่อว่า"หวงตี้ซูเจิ้งเต๋อนำกองกำลัง 800,000 นายเข้ามาปะชิดด้วยตัวเอง,พวกเราเป็นพ่อค้า,ย่อมต้องรู้จักรอคอยโอกาสให้ได้รับราคาและผลกำไรที่ดีที่สุด,ข้าและทุกคนต่างก็เป็นพ่อค้าด้วยกันทั้งนั้น,ทุกคนน่าจะรู้ดี,ตอนนี้,ควรจะรับรู้ได้ว่า,มันสุกงอมและกลายเป็นโอกาสที่ดีที่สุดแล้ว,ที่ข้าจะเก็บเกี่ยว,และแบกรับอาณาจักรต้าคุนแห่งนี้มา!"

เก็บเกี่ยว,แบกรับอาณาจักรต้าคุน?

กับคำพูดไม่กี่คำของจงซาน,แต่กลับเป็นคำพูดที่ทุกคนคาดไม่ถึง,กับความมั่งคั่งที่พวกเขามีในเวลานี้,กลุ่มการค้ายิ่งใหญ่เพียงพอที่จะสามารถก้าวเหนือข้ามราชวงศ์ของอาณาจักรแห่งนี้แล้วอย่างรึ?

สำหรับพ่อค้าแล้วยิ่งร่ำรวยก็ยิ่งมีศัตรู,ในอดีตเองก็มีให้เห็น,ทว่ากลับไม่มีใครที่กล้าพูดจาใหญ่โตเช่นนี้อีกรึ? นอกจากนี้ในสถานการณ์เช่นนี้เขากลับเห็นว่ามันเป็นเรื่องเพียงเล็กน้อยเท่านั้น.

กับคำพูดไม่กี่คำของจงซาน,มันกับกระแทกเข้าภายในใจพวกเขาตะลึงงันไปตามๆกัน.

กับคำพูดที่สั่นสะเทือนไปถึงจิตวิญญาณของพวกเขา? จากอดีตจวบจนถึงตอนนี้,จงซานเองในความคิดของพวกเขา,กลายเป็นคนที่ลึกล้ำที่ฝั่งอยู่ในใจของทุกคนไม่สามารถที่จะคาดเดาได้จวบจนถึงตอนนี้.

มันสุกงอมพร้อมเก็บเกี่ยว,ที่จะแบกรับอาณาจักรต้าคุนมาไว้ในมือย่างงั้นรึ?

กลับคำพูดของเขาในเวลานี้ทำให้คนมากมายแทบประครองร่างเอาไว้ไม่อยู่.

ทุกคนที่อยู่รอบๆเวลานี้ต่างก็เงียบกริบไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไรออกมา,พ่อค้าที่แสดงหาผลกำไรที่ดีที่สุด,ทว่าก็เหมือนกับคำพูดที่กล่าวว่าจะก่อกบฏนั่นเอง,ใครกันที่จะกล้าพูดเช่นนี้ออกมาได้?

ทุกๆคนต่างก็จ้องมองไปยังชายชราป้า(ชายชราแปด)ที่อยู่ด้านหน้า.

ชายชราป้าจ้องมองไปยังจงซาน,ไม่ว่าอย่างก็ทำให้เขาต้องหายใจลึกยาวด้วยความตะลึง,แม้ว่าจะประสบเหตุการณ์ที่ตื่นตะลึงทุกครั้งที่พบเจอกับจงซาน,เขาเป็นเหมือนกับคลื่นทะเลที่นำคลื่นลูกใหญ่กระแทกเข้ามาในจิตใจเขาทุกๆครั้ง,ในทุกๆการเคลื่อนไหวของเขาและทุกๆครั้งที่ได้เจอด้วยเช่นกัน.

จงซานที่รอคอยอย่างใจเย็น,ท้ายที่สุดผ่านไปสิบลมหายใจ,ชายชราป้าก็เอ่ยปากออกมา.

"เซียนเซิงจง,ข้าเคารพท่านเสมอมา,กับคำพูดที่ห้าวหาญเช่นนั้นคงจะไม่มีใครอีกแล้ว,ที่จะกล่าวเช่นนั้นได้,ข้าขอสัญญาว่า,ตราบเท่าที่เมืองเสวียนสามารถอยู่รอดได้,ข้ายืนยัน,ว่าจะสนับสนุนเซียนเซิง,ขอให้สวรรค์เป็นพยาน."ชายชราที่กล่าวออกมาอย่างมั่นคง.

"ข้าและคนอื่นก็จะสนับสนุนเซียนเซิงจงเช่นกัน."ชายชราอีกหลายคนต่างก็เอ่ยออกมาพร้อมๆกัน.

"ข้าและทุกคนก็สนับสนุนประมุขจง."เหล่าพ่อค้ามากมายต่างก็เอ่ยออกมาพร้อมๆกัน.

หยิงหลานที่ยืนอยู่ด้านหลังจงซาน,จ้องมองไปยังจงซานด้วยตาตัวเอง,ที่กล่าวต่อพ่อค้ามากมาย,และทำให้ภายในใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น,น้ำเสียงคำพูดของจงซานนั้นทรงพลังมาก,เขาที่ต้องการจะแบกรับและสร้างอาณาจักรต้าคุน,ในสายตาของหยิงหลานแล้วเต็มไปด้วยความยกย่องในตัวของจงซาน,ยิ่งเหล่าพ่อค้ามากมายต่างก็ให้การสนับสนุนเขาด้วยแล้ว,ยิ่งทำให้หยิงหลานเทิดทูนจงซานมากยิ่งกว่าเดิม,เพราะว่านับตั้งแต่วันนี้,เขาจะต้องกลายเป็นคนสร้างประวัติศาสตร์มากมายขึ้นมาอย่างแน่นอน.

แม้ว่าจะไม่มีกองกำลังมากมายเพื่อแสดงพลัง,ไม่ได้เสนอผลกำไรอะไรมากมาย,หรือคำมั่นสัญญาอะไรเพื่อผูกมัด,มีเพียงแค่เกียรติยศ,และคำพูดที่ใหญ่โต,กับสามารถที่จะทำให้ทุกคนเอ่ยปากที่จะสนับสนุน,เป็นเรื่องที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย.

จงเทียนและจงเจิ้ง,ก็เผยสีหน้าตื่นเต้นดีใจด้วยเช่นกัน.

"เอาล่ะ,ในเมื่อทุกคนเห็นด้วย,ตอนนี้ขอให้ทุกคนกลับไปยังตระกูลก่อน,พร้อมกับดูแลเหล่าผู้คนในปกครองไม่ให้ก่อความวุ่นวายขึ้นมาก็พอ."จงซานที่เอ่ยบอกกับทุกคน.

"เซียนเซิงจง,เช่นนั้นพวกเราขอลา."

"ประมุขจง,พวกเราขอลา."

......

ผู้คนมากมาย,ที่กล่าวลากว่าพันคน,ที่เข้ามาชุมนุมในครานี้,พวกเขาค่อยๆจากไปอย่างรวดเร็ว.

จงซานและอีกสามคนที่จ้องมองเหล่าพ่อค้ากำลังจากไป.

"พ่อบ้าน."จงซานที่จ้องมองด้านหลังของพวกเขาก่อนที่จะเอ่ยออกมา.

"ขอรับ,เหล่าเยว่."พ่อบ้านเร่งรีบเข้ามา,ตอบรับคำสั่งของเขาในทันที.

"นำหยกมรกตนี้ไปยังสถานีใต้ดิน,นำรถไฟจากชิงเฉิงมา,นำเสบียงฉุกเฉินมายังที่นี่,พร้อมกับแจกจ่ายกับคนทั่วไปทั้งเมืองเสวียน,พร้อมกับตรวจสอบใครที่สูญเสียและขาดทุนไปก่อนหน้านี้,ชดใช้ให้กับพวกเขา."จงซานออกคำสั่ง.

"ขอรับ."พ่อบ้านรับคำสั่งและจากไปในทันที.

ก่อนหน้านี้จงเทียน,จงเจิ้งและหยิงหลาน,เคยถามหลายๆเรื่องอื่นๆจากพ่อบ้าน,ดูเหมือนว่าเขาจะปิดความจริงหลายอย่างจากพวกเขา,หลังจากที่จงซานได้สั่งการไป,พวกเขาถึงได้รู้,ทว่าเรื่องนี้ก็ไม่สามารถที่จะตำหนิเขาได้เช่นกัน.

"กู่เหยี่ยเยี่ย,ที่ท่านพูดเมื่อครู่นี้,เหล่าพ่อค้าที่คิดเห็นแต่ผลกำไร,พวกเขาจะยอมรับจริงรึ?ในเมื่อพวกเขาก็เป็นพ่อค้า? ยิ่งคำพูดที่กู่เหยียเยียกล่าวว่าจะก่อการปฏิวัติต่อต้านราชวงศ์ต้าคุนมันน่าจะเป็นเรื่องที่เสี่ยงมาก,เพียงแค่ชื่อเสียงของท่านทำไมพวกเขากับถึงกับยืนยันให้คำมั่นหนักแน่นถึงขนาดนั้น."หยิงหลานที่อดไม่ได้ที่สอบถามออกมาด้วยความตื่นเต้น.

เห็นท่าทีของหยิงหลานที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,จงซานที่เผยยิ้มออกมาอย่างอบอุ่น,"เพียงแค่ชื่อเสียงอย่างงั้นรึ?หากเพียงแค่นั้น,พวกเขาคงจะนำคนของพวกเขาทั้งหมดบุกออกจากเมืองแล้ว."

"หืม?"หยิงหลานทำหน้าสงสัย.

"เจ้าควรจะจำไว้,สัญชาติญาณของพ่อค้านั้นย่อมเกี่ยวกับผลกำไร มากยิ่งกว่าความชอบธรรม,เหล่าพ่อค้านั้นย่อมยินดีที่จะเสียงเพื่อข้าอยู่แล้ว,ไม่ได้เกี่ยวกับชื่อเสียงเกียรติยศอะไร,สิ่งที่สำคัญที่สุดคือผลประโยชน์เท่านั้น,ภายใต้ฟ้าทุกคนต่างก็คิดถึงประโยชน์มาก่อนเสมอ,สำหรับอาณาจักรต้าคุนนั้น,กลุ่มธุรกิจการค้าทั้งหมดต่างก็เคารพและพึ่งพาข้ากันทั้งหมด,ไม่ว่าจะธุรกิจอะไร,ล้วนแล้วแต่มีข้ามีหุ้นส่วนในนั้น,หากข้าตาย,ธุรกิจที่มีข้าเป็นส่วนหนึ่งจะเสียหายทันที,บอกได้เลยว่าพวกเขาจะขาดทุนครั้งใหญ่,กับความสูญเสียนี้อาจจะแทบทำให้พวกเขาหมดตัวได้เลย,ภาพของข้าในใจของพวกเขาก็เหมือนกับเครื่องหมายแห่งผลกำไร,ดูลึกลับและพึงได้,พวกเขาเชื่อในความแข็งแกร่งของข้า,ดังนั้นจึงยินดีที่จะมอบทุกอย่างให้ข้านั่นเอง,"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.

 "เป็นเพราะพวกเขาตระหนักถึงผลกำไรที่จะได้รับอย่างงั้นรึ?"หยิงหลานที่จำได้ในทันทีกับคำสอนของจงซานที่สอนนางตั้งแต่ยังเด็กแล้ว.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.