Immortality Chapter 106 Congratulations
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 106 ความยินดี.
บทที่ 106 ความยินดี.
"เจ้าเชื่อรึยังว่าข้ากำลังจะสังหารเจ้า."เสียงที่เย็นชาของเนี่ยชิงชิงกล่าวออกมา.
ได้ยินคำพูดของเนี่ยชิงชิง,ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็กลง,ทว่าจงซานไม่เชื่อว่านางจะทำ,หากเนี่ยชิงชิงมีเจตนาร้ายแล้วล่ะก็,นางคงจะไม่กล่าวสิ่งใด,คงจะลงมือสังหารเขาไปแล้ว,แต่นางกับไม่ทำ,อีกอย่างหนึ่งสถานที่แห่งนี้อยู่ในสำนักไคหยาง,เรื่องเช่นนี้นางย่อมไม่สามารถปิดบังได้อยู่แล้ว,หากนางต้องการสังหารเขาย่อมเป็นไปไม่ได้,เช่นนั้นการกระทำดังกล่าวจึงเป็นแค่เพียงข่มขู่เท่านั้น.
อย่างไรก็ตาม,จงซานก็เห็นท่าทางที่โกรธเกรี้ยวของนางได้,จึงได้กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึมว่า"ข้าเชื่อว่า,ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนความคิดของข้าได้,เรื่องของข้า,ไม่อนุญาตให้คนอื่นมาคิดแทน,ไม่ว่าจะเป็นโชคชะตา,หรือคนที่แข็งแกร่งกว่า,เรื่องทุกอย่างของข้าจะจัดการมันเอง,หากอาวุโสไม่ยอมรับล่ะก็,จะสังหารก็ลงมือเถอะ."
จากนั้น,จงซานก็ลุกขึ้น,ก่อนที่จะก้าวตรงไปยังหอตำราหายาก,ไม่สนใจเนี่ยชิงชิงต่อไป.
นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนทำเช่นนี้กับนาง,เดินหนีโดยไม่สนใจนางอย่างงั้นรึ?อยากฆ่าก็ฆ่าอย่างงั้นรึ?
กลับพูดของคนที่มีพลังฝึกตนที่ต่ำเตี้ย,นอกจากนี้ยังไร้ซึ่งพรสวรรค์ที่มีอยู่ดาษดื่น,กับคนเช่นนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำเช่นนี้กับนาง?
จงซานที่หันหลังหันพร้อมเดินจากไป,เพราะว่าแรงกดดันวิญญาณของนางนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก,หากไม่ก้าวออกไปให้เร็วล่ะก็,อาจจะมีเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นแน่,นอกจากนี้,จงซานยังรู้ดีว่านางได้ยินคำพูดของเขากับหลิงเอ๋อ,การที่นางแสดงพลังออกมาเช่นนี้,คงต้องการที่จะกดดันให้เขาถอยออกไปเอง,ซึ่งนางจะยิ่งข่มขู่ใช้พลังมากขึ้นเรื่อยๆจนเขาอาจจะได้รับอันตรายได้.
"หยุดตรงนั้น,หากก้าวออกไปอีกก้าว,ข้าสังหารเจ้าแน่."เนี่ยชิงชิงที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.
ที่จริง,จงซานก็หยุดในทันทีด้วยเช่นกัน.
เห็นจงซานหยุด,ท่าทางเนี่ยชิงชิงรู้สึกดีใจขึ้นมาหน่อยๆ.
ทันทีที่จงซานหยุดก้าวก็พูดออกมาในทันที"อาวุโสหวังว่าท่านควรจะเข้าใจ,คนบางคนไม่ได้กลัวตาย,เพราะว่าเขามีความคิดเป็นของตัวเองหรอกนะ."
จงซานได้กล่าวคำพูดที่ลึกลับยากแก่การเข้าใจออกมา,จากนั้นก็ก้าวเข้าไปในหอคอยสมบัติหายากทันที.
เนี่ยชิงชิงที่จ้องมองจงซานก้าวเข้าไปด้านใน,นางที่พูดอะไรไม่ออก,ก่อนหน้านี้ได้ได้ปลดปล่อยพลังวิญญาณมหาศาลออกมา,ตอนนี้ได้เก็บมันกลับมาหมดแล้ว,จงซานได้เข้าไปในหอตำราหายากไปแล้ว,สายตาของเนี่ยชิงชิงยังคงจ้องมองจะกินเลือดกินเนื้อเขาอยู่,ใบหน้าของนางที่บึ้งตึง,สุดท้ายก็สะบัดกายจากไปด้วยเช่นกัน.
ทว่าจงซานที่อยู่ด้านใน,ที่จริงหลังจากที่สัมผัสได้ว่าเนี่ยชิงชิงจากไปแล้ว,ท้ายที่สุดเขาก็เริ่มหยิบตำราและเริ่มอ่านอีกครั้ง.
ในเวลาเดียวกัน,ภายหุบเขาแห่งหนึ่ง,มีทะเลสาบขนาดเล็ก,ซึ่งมีชายชราสองคนปรากฏตัวขึ้นที่นี่,ซึ่งก็คือผู้พิทักษ์ขุนเขาและผู้พิทักษ์สำนักนั่นเอง,คนทั้งสองที่จ้องมองกันและกัน,พร้อมกับเผยสีหน้าประหลาดใจ,ทว่าหลังจากนั้นก็เริ่มนั่งลงและเล่นหมากรุกต่อเช่นกัน.
เย็นวันหนึ่ง,จงซานก็สามารถอ่านตำราทั้งหมด,ไม่,น่าจะเรียกว่าร่างแยกเงาของเขา,บันทึกรายระเอียดทั้งหมดของตำราสำนักไคหยางเอาไว้หมดแล้วนั่นเอง
ร่างหลักของจงซาน,ที่เดินออกมาจากหอตำราหายากช้าๆ,ตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องห่วงเกี่ยวกับหลิงเอ๋อแต่อย่างใด,เพราะว่าตอนนี้นางกำลังปิดตัวบำเพ็ญเพียร,ในห้องลับของสำนักไคหยาง,หลายวันมาแล้ว,ตอนนี้ไม่รู้ว่านางอยู่ที่ใหน.
หลังจากได้บันทึกรายระเอียดทั้งหมด,จงซานก็พบเรื่องที่ประหลาดใจ,ผลไม้อัคคีที่ด้านล่างน้ำพุร้อน,คือชื่อจริงของมัน,เป็นผลไม้อัคคีที่แท้จริง,ความสามารถของมันสามารถดูดซับพลังปราณธรรมชาติ,โดยเฉพาะพลังหยาง,นับว่ามีพลังที่ล้ำลึกเป็นสุดยอดโชคลาภเลยทีเดียว,มีพลังที่เทียบได้กับพลังของศิลาวิญญาณหยาง,ทว่าพลังของมันนั้นบริสุทธิ์กว่าศิลาวิญญาณหยางมาก,และยังเป็นผลไม้วิญญาณที่มีระดับห้า,เป็นของวิเศษที่ยากจะหาเจอ.
อย่างไรก็ตาม,ในเวลานี้จงซานยังไม่มีพลังพอที่จะดูดซับมันได้โดยตรง,ตอนนี้ทำได้แค่ดูซับกลิ่นอายที่มันแผ่ออกมาเท่านั้น,ตอนนี้นับว่ามันได้ช่วยส่งเสริมในการรวบรวมปราณแท้,เพื่อสร้างแกนแท้เป็นอย่างมาก.
ห้าเดือนมาแล้ว,จงซานที่อยู่ภายในถ้ำผลไม้สวรรค์,เขาที่อยู่ด้านล่างของบ่อน้ำพุร้อนอยู่ตลอดเวลา.
จงซานที่นั่งบำเพ็ญเพียร,ทั่วร่างของเขานั้นมีกลิ่นอายที่ล้ำลึกซ่อนเอาไว้อยู่อย่างชัดเจน,และจงซานยังใช้ศิลาวิญญาณหยางเพื่อเพิ่มพลังฟ้าดิน,ตลอดจนบริเวณรอบๆยังมีปราณวิญญาณของผลไม้หยางแผ่ออกมาเรื่อยๆอีกด้วย,ในเวลานี้ทำให้เขาสามารถที่จะรวมรวมปราณแท้เพื่อที่จะสร้างแกนแท้ได้อย่างง่ายขึ้น,กลิ่นอายที่ทรงพลังร้ายกาจกำลังถูกสร้างล้อมรอบร่างกายของจงซานช้าๆ,ก่อนที่จะแผ่ซึมเข้ามาภายในร่างของเขา.
จงซานที่หลับตาแน่น,พร้อมกับตั้งมั่นสมาธิโคจรรวบรวมพลังให้มาสะสมในจุดตานเถียน.
ที่จุดตานเถียนเวลานี้,ปราณแท้ถูกสูบเข้ามาราวกับหลุมดำ,มันกำลังหมุนวนอย่างช้าๆ,ดูเหมือนกับกลุ่มพายุเฮอลิเคน,กำลังไหลเข้ามาในร่างพร้อมกับก่อตัวกันขึ้นมาอยู่ในร่างของเขา,และมันกำลังเติบโตขึ้นช้าๆ,ก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างแล้ว.
ปราณแท้มากมายมหาศาลที่รวมตัวกันอยู่ตรงกลางเหมือนกับพายุหมุน,มันกำลังหมุนวนบีบอัดกันเข้า,สะสมอัดแน่นรวมตัวกันไม่หยุดหย่อน,พร้อมกับดึงดูดปราณแท้ที่อยู่ด้านนอก,ปราณแท้มากมายที่กำลังผสานเข้าไปกระทั่วทั่วร่างของเขา,ภายในร่างตอนนี้ราวกับว่าเกิดช่องว่างขึ้น,และมีปราณแท้มากมายกำลังถูกดูดจากด้านนอกไหลเข้ามาภายในร่างกายของเขาอยู่ตลอดเวลา.
จงซานเวลานี้นั่งสมาธิบำเพ็ญติดต่อกันถึงสามวัน,สามวันมานี้เขาไม่เคลื่อนไหวเลย,ในเวลานี้เขากำลังรอคอยเพื่อที่จะทะลวงผ่านระดับ,หากเป็นคนอื่นเมื่อไปถึงระดับห้าขั้นปลาย,พวกเขาสามารถใช้เวลาชั่วขณะก็จะสามารถทะลวงผ่านระดับได้แล้ว,ทว่าพรสวรรค์ทางร่างของของเขานั้นย่ำแย่เป็นอย่างมาก,ดังนั้นจึงทำได้แค่เพียงค่อยๆบีบอัดพลังดังกล่าวช้าๆและไม่หยุดเท่านั้น.
"คลื่นๆๆ"
ฐานพายุหมุน,เวลานี้มีกระแสไฟฟ้าที่ลั่นแปบๆ,ด้วยการบีบอัดปราณแท้อย่างไม่หยุดหย่อน,เวลานี้มันค่อยๆเปลี่ยนเป็นของเหลวสีแดงม่วงแล้ว.
นับจากนั้น,ราวกับเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่,มันได้เชื่อมต่อกับปราณแท้มากมาย,ปราณแท้ทั้งหมดได้กลายเป็นของเหลวสีแดงม่วงทั้งหมดอย่างไม่หยุดหย่อน,ตอนนี้มากขึ้นและก็มากขึ้นเรื่อยๆ,และเพิ่มปริมาณเพิ่มเรื่อยๆ.
แกนแท้,นี่คือแกนแท้,,สำเร็จแล้ว,ด้วยเวลาสามวันจงซานสามารถกลั่น
แกนแท้ได้แล้ว.
เป็นเรื่องที่หายากมากๆ,ที่ใช้เวลากลั่นแกนแท้ยาวนานขนาดนี้,สามวัน,ใช้เวลาถึงสามวันเต็ม,จงซานที่ไม่ยอมแพ้พยายามใช้ทุกอย่างที่จะทำได้,ด้วยความอดทน,เพราะว่าจงซานรู้ดี,หากว่าในครั้งนี้ไม่สามารถทะลวงระดับสำเร็จ,ครั้งต่อไปจะยิ่งยากกว่าเดิมมาก.
เหมือนว่าสวรรค์จะเห็นใจเขา,ท้ายที่สุดก็ยอมให้เขาสำเร็จ,แน่นอนว่า,มีประกายสายฟ้าลั่นแป็บๆไปทั่วปราณแท้,เป็นสายฟ้าที่ไม่สามารถลบออกได้ง่ายๆ,หากไม่มีประกายสายฟ้าที่วิ่งพล่านไปทั่วฐานพายุของปราณแท้,บางทีจงซานอาจจะต้องรออีกหลายวันถึงจะสามารถประสบความสำเร็จ,ทว่าด้วยกระแสไฟฟ้ามากมายที่วิ่งพล่าน,จึงทำให้เส้นทางของจงซานไม่ยาวมากนัก.
ประกายไฟฟ้าที่ลั่นแปบๆนั่น,เป็นผลกระทบที่เกิดขึ้นเมื่อหกเดือนที่แล้ว,จากตัวเขาที่ถูกฝังเอาไว้ในโพรงไข่แมงป่องอสนี,สายฟ้าดังกล่าวมันได้แทรกซึมซ่อนอยู่ในปราณแท้ของเขา,เทียนซวินจื่อที่ได้ทำการปัดมันออกไปแล้ว,ทว่าแน่นอนว่าไม่สามารถล้างมันออกไปได้หมด,เทียนซวินจื่อก็เคยบอกว่ายิ่งพลังฝึกตนของเขามากขึ้น,แกนแท้ของเขาก็จะยิ่งบริสุทธิ์ขึ้นเช่นเดียวกัน,และเมื่อนั้นมันก็จะค่อยๆจางไปเอง,จงซานรับรู้เรื่องนี้ดี,แต่คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะช่วยเขาในวันนี้.
หลังจากผ่านไปอีกสองชั่วโม.,ภายในร่างกายของเขาปราณแท้ได้กลายเป็นแกนแท้ทั้งหมด,แม้ว่าจะมีจำนวนไม่มากนัก,ทว่าเมื่อสามารถสร้างขึ้นมาได้แล้ว,ย่อมสามารถที่จะเพิ่มขึ้นได้ภายหลัง.
ในเวลานี้,ไม่จำเป็นต้องใช้วิชากายาเทพอสูรช่วย,จงซานก็สามารถปล่อยปราณดาบได้แล้ว.
ภายในจุดตานเถียนตอนนี้,ยังคงดูดซับพลังฟ้าดินเข้ามาสร้างของเหลว,เพื่อสร้างแกนแท้ขึ้นมาไม่หยุด,มันกำลังสะสมมากขึ้นกลั่นรวมตัวภายในร่างของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า,ตลอดจนตอนนี้กำลังกลั่นร่างกายของเขาไปด้วย,ซึ่งจะเพิ่มความสามารถของเขาขึ้นมาได้นั่นเอง.
หลังจากกินอะไรนิดหน่อย,จงซานก็เริ่มบำเพ็ญควบคุมลมหายใจ,ก่อนที่จะค่อยๆฟื้นฟูร่างกายตัวเอง,จนท้ายที่สุดตอนนี้ก็สะสมแกนแท้ได้เต็มแล้ว.
ห้าวันหลังจากนั้น,ใบหน้าของจงซานเต็มไปด้วยความตื่นเต้น,เตรียมตัวออกจากถ้ำด้านล่าง,เขาที่ทำการเก็บศิลาวิญญาณมากมายเข้ามา,ซึ่งเขาได้นำมันออกมาวางรอบๆร่างกายของเขานั่นเอง,จากนั้นก็เตรียมตัวเดินทางไปยังตำหนักไคหยางเพื่อขอคำแนะนำจากอาจารย์ต่อไป,ตลอดจนรายงานพลังฝึกตนของตัวเอง,เพื่อวางแผนในการฝึกฝนต่อไป.
"พรึดๆๆ"
จงซานออกมาจากปากถ้ำ.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,ที่ด้านบนบ่อน้ำนั้นก็ปรากฏใครคนหนึ่งอยู่เช่นกัน.
เป็นเป่ยชิงซือนั่นเอง,เสื้อผ้าของนางเวลานี้เต็มไปด้วยฝุ่นและรอยเปอะเปื้อน,เห็นได้อย่างชัดเจนว่านางได้ผ่านการต่อสู้ที่รุนแรงมานั่นเอง.
ด้วยการสะบัดมือหนึ่งครั้ง,ธวัชทั้งสิบหกก็ปรากฏไปรอบๆทิศทาง,เป็นค่ายกลอย่างหนึ่งนั่นเอง,ตอนนี้ปรากฏหมอกขึ้นทั่วทั้งหุบเขา,ปกคลุมไปทั่วทั้งพื้นที่ของบ่อน้ำร้อนแห่งนี้.
ด้วยค่ายกลหมอกขนาดใหญ่,สามารถที่จะปกคลุมปกปิดไปทั่วทั้งยอดเขาเลยทีเดียว,ที่บนยอดเขานั้นมีเทียนชาที่ยืนอยู่ด้านมนจ้องมองลงไปยังด้านล่าง,สายตาของเขาที่กวาดตามอง,เพ่งมองลงไปยังบ่อน้ำร้อน,ทว่าก็เกิดหมอกขึ้นไปทั่วทั้งบ่อน้ำร้อน.
ทันทีที่หมอกปรากฏขึ้น,เทียนชาก็สามารถเข้าใจได้อย่างชัดเจน,ว่าเกิดจากการกระทำของเป่ยชิงซือ,เพื่อปิดบังพื้นที่ด้านใน,ซึ่งนางกำลังจากเปลื้องผ้าอาบน้ำนั่นเอง.
สายตาของเทียนชาที่กวาดตามองไปรอบๆ,หวังว่าจะเห็นเป่ยชิงซือ,หวังไว้ว่าค่ายกลนี้จะมีจุดอ่อน.
เทียนชาที่ยืนอยู่บนอากาศรอคอยอย่างอดทน,ซึ่งแน่นอนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรก.
ที่ด้านบนของบ่อน้ำ,ขณะที่เตรียมการทุกอย่างเสร็จ,นางก็เตรียมตัวที่จะเปลื้องผ้า,สายตาสีเงินที่ขมวดคิ้วไปมา,คิดถึงเรื่องหน้าอายที่เคยเกิดขึ้นที่นี่,ในช่วงเวลาก่อนนี้,ทำให้ตอนนี้นางไม่ประมาท.
เป่ยชิงซือที่ใช้สัมผัสเทวะกวาดไปทั่วบ่อน้ำร้อน.
ในขอบเขตสัมผัสเทวะของนาง,ไม่มีสิ่งมีชีวิตใด.
นางที่เป่าลมออกไป,เพื่อปัดเป่าฝุ่นออกจากเสื้อผ้าของนาง.
ขณะที่นางเปลื้องผ้าด้านนอกออก,เผยให้เห็นชุดชั้นในซึ่งมีกลิ่นอายของน้ำแข็งแผ่ออกมา,ทันใดนั้นที่ใจกลางของบ่อน้ำร้อน,ฟองน้ำมากมายที่พ่นผุดๆเป็นระลอกคลื่น.
เห็นเหตุการณ์ดังกล่าว,เป่ยชิงซือที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,แสดงท่าทางประหลาดใจ,หัวใจของนางที่รู้สึกแปลกประหลาดมาขึ้นเรื่อยๆในทันที,มีอะไรเกิดขึ้นอย่างงั้นรึ?
"คลื่นๆๆ"
จงซานที่กำลังดีใจ,พุ่งขึ้นมาด้วยความเร็วสูง,พุ่งทะยานขึ้นมาจากก้นบ่อ.
เขาที่พุ่งขึ้นมาบนบ่อน้ำร้อน,ด้วยตอนนี้มีพลังฝึกตนระดับหกเซียนเทียน,ทำให้สามารถเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว.
ทว่าขณะที่เขาพุ่งขึ้นมาบนผิวบ่อน้ำร้อน,ก็ปรากฏเห็นหมอกที่ปกคลุมไปทั่ว,ใบหน้าที่เปลี่ยนไปในทันที,ตระหนักได้ถึงเรื่องที่ไม่ดีแล้ว,ขณะที่เขาหันหน้าออกไป,ก็เห็นเป่ยชิงซือที่ไม่ได้เห็นมาพักหนึ่งแล้ว.
เป่ยชิงซือที่ถอดชุดออกมาแล้ว,เหลือเพียงแค่ชุดชั้นใน,เผยให้เห็นรูปร่างที่สมส่วนแนบติดกายของนาง,ไหล่ที่ขาวสลวยราวกับหยกสลักสายตาของนางที่จับจ้องมองไปยังจงซาน,เหมือนกับที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้,ทว่าในเวลานี้นางยังคงสวมชุดชั้นใน,เทียบกับครั้งก่อนกับครั้งนี้,ก็ทำให้เลือดสูบฉีดได้เช่นกัน.
เป่ยชิงซือที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความงุนงง,ทำไมถึงเกิดเรื่องเช่นนี้อีกล่ะ?
หรือว่า,เขาตั้งใจอย่างงั้นรึ?
วันนี้นางกลับมายังสำนักไคหยาง,แม้แต่อาจารย์ยังไม่รู้เลย,แล้วจงซาน,เขาจะรู้ได้อย่างไรล่ะ?
หรือว่าเขามารอที่นี่ทุกวันเลย?
จงซานที่แสดงท่าทางเคร่งขรึม,ที่หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อที่เย็นเยือบจ้องมองไปยังเป่ยชิงซือ,เขารู้ดีว่าพลังฝึกตนของเขาเพิ่งจะทะลวงผ่าน,ทว่าไม่ควรเลยที่จะดีใจจนเกินไปจนประมาทเช่นนี้.
เป็นเหตุการณ์ที่บรรยากาศนิ่งงันไปทันที,เต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน,ไม่รู้ว่าเป่ยชิงซือจะตอบสนองเช่นไร,เป็นเรื่องที่น่าตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก,ทว่าจงซานก็เบี่ยงร่างไปอีกฝั่ง,เป็นความรู้สึกที่เขาก็พูดไม่ออกเช่นกัน.
"คลืนนนน!"
จงซานที่ล่วงหล่นลงพื้น,เกิดเสียงดังสนั่น,ก่อนที่จะปลุกเป่ยชิงซือจากอาการตื่นตะลึง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น