Immortality Chapter 1397 Fights Samsara Saint
Chapter 1397 Fights Samsara Saint
战轮回圣人
ต่อสู้กับปราชญ์เทพสังสารวัฏ
ภพหยิน,เมืองซ่าง!
จุนเทียนเซี่ยที่เปี่ยมไปด้วยประสบการณ์จึงค่อนข้างระมัดระวัง,แม้ว่าจะเห็นเห็นจงซานเตรียมการณ์ผิดแผนการไป,ทว่าก็ไม่ยินดีที่จะจากไปก่อน,เพราะว่าจุนเทียนเซี่ยคือราชา,แน่นอนว่าย่อมต้องมองสถานการณ์ต่างๆอย่างลึกล้ำ.
ภพหยินที่มีเซียนบรรพชนอยู่ไม่น้อย,แปลกว่าภพหยางเวลานี้ก็คงกำลังวุ่นวายอยู่อย่างแน่นอน.
จุนเทียนเซี่ยนรู้ดี,เทียนเต๋าจื่อ,เทียนโจวจื่อ,ลู่หย๋า,ไท่อี้,เฉิงโห่ว,หยิงเห่า,พวกเขาต้องการสังหารจงซาน,การรวมกลุ่มคนเหล่านี้ไว้ด้วยกัน,จงซานก็ยากจะรอดพ้น.
หากว่าในเวลานี้จากไป,จงซานก็จะเคลื่อนย้ายกองกำลังเหล่านี้ไปยังภพหยางแน่นอน.
หากเป็นเช่นนั้น,วิกฤติภพหยางต้องน้อยลง,แม้แต่จงซานอาจจะหนีรอดพ้นความตายได้อย่างแน่นอน.
หากจงซานผ่านพ้นภัยพิบัตินี้ไปได้,ก็จะทรงพลังน่าเกรงขามมากขึ้น,และจะต้องไล่ล่าทำลายล้างพวกเขาอย่างแน่นอน.
ทวีปเหนือภพหยิน,มีผู้ยิ่งใหญ่ได้แค่คนเดียว,ดังนั้นจุนเทียนเซี่ยไม่ยินดีจากไปแน่.
ร่างราชาจุนเทียนเซี่ย,ที่ระเบิดจิตสังหารออกมา,ซึ่งส่งผลให้เซียนบรรพชนทั้งสามสิบคนมีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ลุกโชนขึ้นด้วย.
"วันนี้,พวกเราจะทำลายเมืองซ่างแห่งนี้ให้พังทลาย!"จุนเทียนเซี่ยที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"รับทราบ!"สามสิบเซียนบรรพชนที่ตอบรับพร้อมๆกัน.
"ชิ,งั้นรึ?
จุนเทียนเซี่ย,ให้ข้าได้เห็นว่าเจ้ามีความสามารถแค่ใหน!"จงซานที่กล่าวเขื้อเชิญ.
จงซานเชื้อเชิญให้ต่อสู้อย่างงั้นรึ?
ปราชญ์เทพซือหยางเทียนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,จงซานมั่นใจว่าจะอยู่รอดปลอดภัยอย่างงั้นรึ?
"ฟิ้ว!"จงซานที่นำเหว่ยกุยเอ๋อและเชวียนเป๋าเอ๋อบินออกไป.
„Shouted!”
"วูซซซซซ!"
ขณะหวังคูนำยอดฝีมือเผ่าโครงกระดูก,ปลดปล่อยเทียนเต๋า,ต้าเต๋า,เข้าล้อมกรอบซือหยางเทียน.
"ปราชญ์เทพซือหยางเทียน!"หวังคูที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
แววตาของซือหยางเทียนที่เปลี่ยนเป็นเย็นชาจดจ้องมองไปยังหวังคู.
"การต่อสู้ครั้งนี้,หากปราชญ์เทพซือหยางเทียนมาเพื่อเฝ้ามองเฉิย,เจ้าและต้าเจิ้ง,ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นศัตรูกัน,แม้นว่าจะเป็นครั้งที่แล้ว,พวกเราก็ไม่ได้แค้นอะไรกัน,เซิ่งหวังเอ่ยบอกว่าการที่ท่านมานั้น,แน่นอนว่าก็แค่เพื่อตอบแทนบุญคุณคนอื่น."หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"แล้วอย่างไร?"ซือหยางเทียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"ท่านควรจะรู้ว่า,ในเวลานี้ภพหยางของข้าเองก็ต้องการคน,มีกลุ่มยอดฝีมือมากมายที่เดินทางมารุกรานสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ข้าและคนอื่นๆเองก็ต้องการไปยังสนามรบภพหยาง,ทว่าเพราะว่าเจ้า,ทำให้ข้าและพวกส่วนหนึ่งต้องลงมายังที่นี่,สิบห้าเซียนบรรพชน,ไม่จำเป็นต้องกล่าวโอ้อวด,ไม่ว่าอย่างไรก็เพียงพอที่จะขัดขวางปราชญ์เทพ."หวังคูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จริงรึ?"ซือหยางเทียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ต้าเต๋าหวังคู,ที่ปลดปล่อยหาดโครงกระดูกมามาย,กลิ่นอายที่น่าเกรงขามพวยพุ่งออกมา.
กลิ่นอายที่น่าเกรงขาม,ที่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวไปมา,กลิ่นอายที่หนักหน่วงนี้,ทำให้เซียนบรรพชนที่อยู่ไกลออกไปต้องขมวดคิ้ว,เห็นชัดเจนว่า,พลังของหวังคูนั้น,เกินกว่าที่พวกเขาจะคาดคิดได้เช่นกัน.
"ข้ารู้ว่าท่านได้ศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับต้าเจิ้งมามากมาย,รวมทั้งข้าได้,ทว่าข้อมูลที่ข้าได้นั้น,ข้าและเซียนบรรพชนสิบห้าคน,ไม่จำเป็นต้องสังหารเจ้า,เพียงแค่ขวางเจ้าเอ้าไว้ก็พอแล้ว,เห็นแก่พวกเราไม่ได้มีความแค้นต่อกัน,โปรดตามพวกเรามายังอวกาศ,แล้วรอผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นดีหรือไม่?"หวังคูที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ซือหยางเทียนที่ดวงตาหรี่เล็กลงจดจ้องมองไปยังหวังคู.
"เชิญ!"หวังคูเอ่ย.
จากนั้นกลุ่มเซียนบรรพชนเผ่าโครงกระดูกและซือหยางเทียน,ที่บินขึ้นไปบนอากาศ,พริบตาเดียวก็ไปอยู่นอกโลกแล้ว.
ในเวลานี้,กลุ่มคนทั้งหมดที่กำลังคุมเชิงกันอยู่.
เป็นความจริง,ไม่จำเป็นต้องสร้างความแค้นต่อต้าเจิ้งใดๆ,สิบห้าเซียนบรรพชน,แม้นว่าจะไม่สามารถเอาชนะปราชญ์เทพได้,ทว่าการจะขัดขวางให้ปราชญ์เทพอยู่นิ่งก็ไม่ได้ยากอะไรนัก,นอกจากนี้,ตามข้อมูลแล้ว,เผ่าโครงกระดูกที่ติดตามจงซานมาเป็นเวลานาน,พวกเขาที่พร้อมที่จะต่อสู้สุดกำลัง,เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้พลังแค่เล็กน้อยเพื่อจัดการพวกเขา,ไม่ว่าผลจะจบอย่างไร,ซือหยางเทียนต้องได้รับบาดเจ็บอย่างไม่ต้องสงสัย.
สิบห้าเซียนบรรพชนและซือหยางเทียนที่จ้องมองลงมายังด้านล่าง.
จงซาน,เหว่ยกุยเอ๋อ,เชวียนเป๋าเอ๋อ
ที่ต้องรับมือจุนเทียนเซี่ยทั้งสองร่าง.
ต่อสู้กับจงซาน?
จุนเทียนเซี่ยไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย,แม้แต่เผยท่าทางหยันด้วยซ้ำ.
ด้วยเซียนบรรพชน 30
คนที่เขานำมา,มีหรือที่เซียนบรรพชนสิบแปดคนของต้าเจิ้งจะรับมือได้?
"ประชาชนต้าเจิ้งรับบัญชา,โปรดชูมือขวา,มอบพลังให้กับข้า,เพื่อสังหารปราชญ์เทพ,ก่อตั้งศาลสวรรค์!
กองทัพทั้งหมดช่วยเหลือประชาชน,ปกป้องไม่ให้ใครได้รับอันตราย,หากใครล่วงเกินให้สังหารไม่ต้องปรานี~~~~~~~~~~~~!”
เสียงของจงซานที่ดังกึกก้อง,กระจายไปทั่วเมืองซ่าง,มังกรทองวาสนา
19 เล็บที่คำรามออกมาเสียงดัง.
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามของมังกรที่น่าเกรงขาม,เสียงที่ดังกระจายไปทั่วแผ่นดิน,ประชาชนทุกคนในทวีปเหนือของต้าเจิ้ง,ต่างก็ได้ยินเสียงของจงซาน.
ภพหยินและภพหยางต่างกัน,ภพหยางที่เป็นงานวันเกิดของต้าเจิ้ง,ที่ได้เชิญคนทั่วหล้า,ทว่าภพหยินนั้นไม่,ทว่าจงซานก่อนหน้านี้ได้ประกาศให้กับประชาชนก่อนแล้ว,ให้ประชาชนผัดผ่อนไม่ให้เร่งรีบปิดตน,ต้าเจิ้งจะมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น,ทว่าไม่ได้บอกว่าเป็นเรื่องอะไร.
ทว่าในเวลานี้,ทันทีที่ประชาชนได้ยินคำพูดของจงซานที่ส่งไปถึง.
"อะไรนะ? เซิ่งหวังกล่าวอะไร?"
"ล่าปราชญ์? ก่อตั้งศาลสวรรค์?
ข้าเข้าใจผิดหรือไม่?"
"ล่าปราชญ์เทพ?"
"ก่อตั้งศาลสวรรค์?"
..............................
..................
............
ต้าเจิ้งภพหยิน,ทั่วแผ่นดินที่ส่งเสียงดังอื้ออึง,ล่าปราชญ์เทพ?
ล่าปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ? เรื่องนี้,เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นรึ?
ประชาชนมากมายที่เผยแววตาตื่นเต้นดีใจ.
ในเมื่อเป็นประชาชนของต้าเจิ้งแล้ว,พวกเขาจะไม่คาดหวังในตัวของราชวงศ์วาสนาของตัวเองได้อย่างไร?
นอกจากนี้กองทัพยังปกป้องพวกเขาอีก,หลากหลายคนที่ยกมือขวาขึ้นในทันที.
"ยกมือขวา,เร็วเข้า!"
"ยกมือขวาขึ้นเร็วเข้า! ล่าปราชญ์เทพ,เซิ่งหวังกำลังจะล่าปราชญ์เทพ!"
"เร็วเข้า!"
........................
............
......
เพียงไม่นานที่เสียงของจงซานกระจายไปทั่วแผ่นดิน,พลังมากมายที่ถูกดูดซับเข้ามา,ไหลมารวมกันที่เมืองซ่างอย่างรวดเร็ว.
บนท้องฟ้า,จงซาน,เชวียนเป๋าเอ๋อ,เหว่ยกุยเอ๋อ,ที่ต้องเผชิญหน้ากับ,ร่างปราชญ์เทพจุนเทียนเซี่ย,ร่างราชาจุนเทียนเซี่ย.
สิ้นสุดเสียงคำรามของมังกรวาสนา,วาสนาบนเมืองซ่างที่พลุ้งพล่าน,กลายเป็นระลอกลื่นกระจายไปทั่ว.
พลังมากมายที่มารวมตัวกัน,เวลานี้กำไหลเข้ามาในร่างของจงซาน.
ร่างแยกเงาของจงซาน,ที่เวลานี้มีพายุที่หมุนวนกระจายไปทั่วร่าง,อำนาจสยบที่รุนแรง,แม้นว่าร่างกายของเขาจะไม่ได้เป็นร่างมังกรแท้เหมือนในภพหยาง,ทว่าพลังงานที่มารวมตัวกันนั้น,ก็ไม่ได้ทำให้ร่างกายของเขาเปลี่ยนแปลงไปแต่อย่างใด.
"แค่นี้?"ปราชญ์เทพจุนเทียนเซี่ยที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"จำไว้,อย่าได้ฝืนตัวเอง,หลีกเลี่ยงที่จะบาดเจ็บ,อย่าลืม?"จงซานที่กล่าวกับสตรีทั้งสอง.
"อืม!"สตรีทั้งสองที่พยักหน้ารับ,ใบหน้ามุ่งมั่น,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังร่างราชาจุนเทียนเซี่ย.
ฮวงโหวต้าเจิ้ง,ทั้งสองคน,ในเวลานี้ต่างก็มีระดับเซียนบรรพชนครั้งที่สิบ.
ร่างของกุยเอ๋อที่หลอมขึ้นมาใหม่จากธวัชผ่านกู๋,แม้แต่สามารถใช้ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นได้อีกด้วย,มีพลังไม่ได้ด้อยกว่าหยวนซือเทียนจุ้นในอดีตแม้แต่น้อย.
ส่วนเป่าเอ๋อ,ที่หลอมเจ้าตำหนักกลางเข้ามา,ทั้งประสบการณ์ความรู้ที่ได้รับ,ได้ผสานมาเป็นร่างเดียวกัน,นอกจากนี้ด้วยกระบวนการตัดสามศพ,ยิ่งทำให้พลังของนางนั้นแข็งแกร่งไร้เทียมทาน.
เป้าหมายของสตรีทั้งสอง,เพียงแค่สกัดกั้นร่างราชาของจุนเทียนเซี่ยเท่านั้น.
ทว่าตามการคาดการณ์ของจงซานแล้ว,จุนเทียนเซี่ยน่าจะมีพลังเซียนบรรพชนขั้นที่สิบ.
ถึงแม้นว่าร่างราชาจะแข็งแกร่ง,ทว่าด้วยจำนวนที่เหนือกว่า,กุยเอ่อ,เป่าเอ๋อ,ที่มีพลังน่าอัศจรรย์,ถึงจะไม่อาชนะได้,การจะถ่วงเวลาไว้ระยะหนึ่ง,จงซานเชื่อว่าไม่ใช่เรื่องยาก.
"ต่อสู้กับสตรีรึ? จงซาน,เจ้าช่างเป็นราชาที่หน้าไม่อายจริงๆ!"จุนเทียนเซี่ยที่กล่าวเหยียดหยัน.
เห็นชัดเจน,แววตาของจุนเทียนเซี่ย,สตรีก็ไม่ต่างจากของเล่น,ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้,ในการต่อสู้ที่แลกเป็นแลกตาย,จะให้เขาต่อสู้กับสตรีอย่างงั้นรึ?
"ชิ!"แววตาของกุยเอ๋อ,ทั่วร่างปะทุปราณกระบี่ฮุนตุ้นออกมา,ใบหน้าของเหว่ยกุยเอ๋อที่เต็มไปด้วยจิตสังหารจดจ้องมองไปยังจุนเทียนเซี่ย.
ส่วนร่างขอเป่าเอ๋อที่ส่องประกายแสงสีทอง,แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ.
จงซานที่จ้องมองไปยังจุนเทียนเซี่ย,กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"ไม่ให้สตรีต่อสู้อย่างงั้นรึ?
ภรรยาของข้านั้น,ไม่ใช่ดอกไม้บนแจกัน,พวกนานั้นยอดเยี่ยมไม่มีใครเทียบได้."
คำพูดของจงซาน,ที่ทำให้กุยเอ๋อและเป๋าเอ๋ยเผยแววตาอ่อนโยชน์,เห็นชัดเจนว่ามีสตรีคนใดที่ต้องการถูกเรียกว่าดอกไม้บนแจกันกัน?
"หืม?"จุนเทียนเซี่ยที่กล่าวหยัน.
"ก่อนจะตายมีอะไรสั่งเสีย!"จงซานที่กล่าวด้วยความเย็นชาออกมา.
"กำลังจะตายอย่างงั้นรึ?"แววตาของจุนเทียนที่เผยความเย็นชาออกมา.
ในเวลาเดียวกัน,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นขึ้นมาในทันที.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนอากาศที่ว่างเปล่า,ปรากฏปราณทมิฬมากมายฟุ้งกระจายไปทั่วในทันที,ปราณทมิฬที่ปกคลุมเมืองซ่างเอาไว้,แม้แต่เซียนบรรพชนมากมายก่อนหน้านี้ก็ถูกปกคลุมเอาไว้.
"ครืนนนนนนน!"
ปราณทมิฬที่มากมายไร้สิ้นสุด,กินบริเวณหนึ่งล้านลี้,พริบตาเดียวทุกอย่างที่กลายเป็นมืดมิด.
บนอากาศ,ซือหยางเทียนและกลุ่มหวังคูที่กำลังคุมเชิงกันอยู่.
"จงซานทำได้ดีจริงๆ,ก่อนมาก,ข้าและจุนเทียนเซี่ยได้ตรวจสอบดีแล้ว,แม้แต่ใช้อำนาจปราชญ์เทพปกคลุมอวกาศเอไว้,เพื่อป้องกันค่ายกลที่จะถูกว่างไว้บนอวกาศ,ทว่ากลับไม่ใช่บนอากาศ,ทว่าเป็นบนพื้นอย่างงั้นรึ?
ตั้งแต่แรกแล้ว,น่าขัน,น่าขันนัก,ที่มองค่ายกลไม่ออก,น่าหัวเราะ,ฮ่าฮ่าฮ่า,จงซาน!"ใบหน้าของซือหยางเทียนที่เปลี่ยนเป็นตกอกตกใจ.
จากบนพื้นค่ายกลที่ทำงาน,ปกคลุมเหล่าเซียนบรรพชนทั้งหมด?
ค่ายกลเปิดใช้งานอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าของจุนเทียนเซี่ยที่กระตุก,และขมวดคิ้วไปมา.
ประมาท! ประมาทจริงๆ!
"จงซาน~~~~~~~~~~~~~!”จุนเทียนเซี่ยที่คำรามเสียงเย็นชา.
"อย่าเพิ่งร้อง,นี่แค่เริ่ม!"จงซานกล่าวหยัน.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”
กุยเอ๋อที่ยื่นมือตวัดไปด้านหน้า,ห้วงมิติรอบๆ,ปรากฏปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นมากมายนับไม่ถ้วน,ราวกับพายุที่ใหญ่ยักษ์,พร้อมที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง,หมุนวนรอบๆที่มีร่างราชาจุนเทียนเซี่ยอยู่ตรงกลาง,ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นที่ปกคลุมทางหนีของเขาเอาไว้.
ส่วนเป่าเอ๋อที่ปล่อยต้าเต๋าสีแดงสลับทองกลายเป็นริ้วแสงลากยากผ่านออกไป.
ส่วนจงซาน,ที่จริงได้ยื่นฝ่ามืออกไป,โจมตีไปยังร่างปราชญ์เทพจุนเทียนเซี่ย,ฝ่ามือของเขา,ที่สร้างหลุมดำน้ำวนขึ้นทันที,หลุมสังสารวัฏ.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลังจากเสียงระเบิดที่ดังกึกก้อง,จงซานและร่างปราชญ์เทพจุนเทียนเซี่ยที่ผลักออกมาจากสนามรบอีกแห่งหนึ่ง.
"สังสารวัฏวิถีสวรรค์?"ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สังสารวัฏวิถีสวรรค์! เทียบกับเจ้าแล้วเป็นอย่างไร?"จงซานที่เผยรอยยิ้มออกมา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็ก,แปรเปลี่ยนเป็นสีเขียวทันที,หลุมสังสารวัฏสีน้ำเงิน,ที่ขยายขึ้นร้อยเท่าทันที,หมุนวนอย่างหนักหน่วงรุนแรง,เมือนกับเทียนเต๋า,ที่กำลังหมุนเป็นพายุบดขยี้ห้วงมิติ.
"ด้วยพลังของวาสนาแผ่นดินต้าเจิ้ง,ได้เพียงแค่นี้นะรึ?"ปราชญ์เทพสังสารวัฏกล่าวหยัน.
"ขยาย!"ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่ยื่นมือออกไปด้านหน้า.
"ครืนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~!”
สังสารวัฏวิถีสวรรค์ที่จงซานเป็นคนเปิด,ทันใดนั้นก็หมุนวนอย่างรุนแรงทันที,ความเร็วที่มากขึ้นเรื่อยๆ,ราวกับว่ามันถูกยึดครองไปยังปราชญ์เทพสังสารวัฏเรื่อยๆ.
ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่กำลังยึดครองสังสารวัฏวิถีสวรรค์ของจงซานไป.
การควบคุมสังสารวัฏวิถีสวรรค์ของจงซานที่อ่อนลงเรื่อยๆ,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ดูเหมือนว่าการควบคุมสังสารวัฏวิถีสวรรค์ของปราชญ์เทพสังสารวัฏนั้นจะแข็งแกร่งมาก.
"ยึดครอง!"ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,ขณะที่กำลังยึดครองสังสารวัฏวิถีสวรรค์โดยสมบูรณ์.
ทว่าในเวลานั้นจงซานที่เผยรอยยิ้มออกมา,สังสารวัฏวิถีสวรรค์ที่หมุนตามเข็มนาฬิกานั้น,ที่ใจกลางปรากฏหลุมสังหารวัฏอีกหนึ่งอันที่หมุนทวนเข็มนาฬิกาขึ้นทันที.
"สังสารวัฏวิถีเดรัชฉาน?"ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม.
"ผสาน ~~~~~~~!”
สิ้นเสียงจงซาน,หลุมสังสารวัฏทั้งสองที่หลอมรวมกันขึ้นมาทันที.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พริบตานั้นแรงสะท้อนกลับไปยังร่างของปราชญ์เทพสังสารวัฏเกิดระเบิดใหญ่ขึ้นบนร่างของเขา.
Chapter 1397 Fights Samsara Saint
战轮回圣人
ต่อสู้กับปราชญ์เทพสังสารวัฏ
ภพหยิน,เมืองซ่าง!
จุนเทียนเซี่ยที่เปี่ยมไปด้วยประสบการณ์จึงค่อนข้างระมัดระวัง,แม้ว่าจะเห็นเห็นจงซานเตรียมการณ์ผิดแผนการไป,ทว่าก็ไม่ยินดีที่จะจากไปก่อน,เพราะว่าจุนเทียนเซี่ยคือราชา,แน่นอนว่าย่อมต้องมองสถานการณ์ต่างๆอย่างลึกล้ำ.
ภพหยินที่มีเซียนบรรพชนอยู่ไม่น้อย,แปลกว่าภพหยางเวลานี้ก็คงกำลังวุ่นวายอยู่อย่างแน่นอน.
จุนเทียนเซี่ยนรู้ดี,เทียนเต๋าจื่อ,เทียนโจวจื่อ,ลู่หย๋า,ไท่อี้,เฉิงโห่ว,หยิงเห่า,พวกเขาต้องการสังหารจงซาน,การรวมกลุ่มคนเหล่านี้ไว้ด้วยกัน,จงซานก็ยากจะรอดพ้น.
หากว่าในเวลานี้จากไป,จงซานก็จะเคลื่อนย้ายกองกำลังเหล่านี้ไปยังภพหยางแน่นอน.
หากเป็นเช่นนั้น,วิกฤติภพหยางต้องน้อยลง,แม้แต่จงซานอาจจะหนีรอดพ้นความตายได้อย่างแน่นอน.
หากจงซานผ่านพ้นภัยพิบัตินี้ไปได้,ก็จะทรงพลังน่าเกรงขามมากขึ้น,และจะต้องไล่ล่าทำลายล้างพวกเขาอย่างแน่นอน.
ทวีปเหนือภพหยิน,มีผู้ยิ่งใหญ่ได้แค่คนเดียว,ดังนั้นจุนเทียนเซี่ยไม่ยินดีจากไปแน่.
ร่างราชาจุนเทียนเซี่ย,ที่ระเบิดจิตสังหารออกมา,ซึ่งส่งผลให้เซียนบรรพชนทั้งสามสิบคนมีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ลุกโชนขึ้นด้วย.
"วันนี้,พวกเราจะทำลายเมืองซ่างแห่งนี้ให้พังทลาย!"จุนเทียนเซี่ยที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"รับทราบ!"สามสิบเซียนบรรพชนที่ตอบรับพร้อมๆกัน.
"ชิ,งั้นรึ?
จุนเทียนเซี่ย,ให้ข้าได้เห็นว่าเจ้ามีความสามารถแค่ใหน!"จงซานที่กล่าวเขื้อเชิญ.
จงซานเชื้อเชิญให้ต่อสู้อย่างงั้นรึ?
ปราชญ์เทพซือหยางเทียนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,จงซานมั่นใจว่าจะอยู่รอดปลอดภัยอย่างงั้นรึ?
"ฟิ้ว!"จงซานที่นำเหว่ยกุยเอ๋อและเชวียนเป๋าเอ๋อบินออกไป.
„Shouted!”
"วูซซซซซ!"
ขณะหวังคูนำยอดฝีมือเผ่าโครงกระดูก,ปลดปล่อยเทียนเต๋า,ต้าเต๋า,เข้าล้อมกรอบซือหยางเทียน.
"ปราชญ์เทพซือหยางเทียน!"หวังคูที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
แววตาของซือหยางเทียนที่เปลี่ยนเป็นเย็นชาจดจ้องมองไปยังหวังคู.
"การต่อสู้ครั้งนี้,หากปราชญ์เทพซือหยางเทียนมาเพื่อเฝ้ามองเฉิย,เจ้าและต้าเจิ้ง,ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นศัตรูกัน,แม้นว่าจะเป็นครั้งที่แล้ว,พวกเราก็ไม่ได้แค้นอะไรกัน,เซิ่งหวังเอ่ยบอกว่าการที่ท่านมานั้น,แน่นอนว่าก็แค่เพื่อตอบแทนบุญคุณคนอื่น."หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"แล้วอย่างไร?"ซือหยางเทียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"ท่านควรจะรู้ว่า,ในเวลานี้ภพหยางของข้าเองก็ต้องการคน,มีกลุ่มยอดฝีมือมากมายที่เดินทางมารุกรานสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ข้าและคนอื่นๆเองก็ต้องการไปยังสนามรบภพหยาง,ทว่าเพราะว่าเจ้า,ทำให้ข้าและพวกส่วนหนึ่งต้องลงมายังที่นี่,สิบห้าเซียนบรรพชน,ไม่จำเป็นต้องกล่าวโอ้อวด,ไม่ว่าอย่างไรก็เพียงพอที่จะขัดขวางปราชญ์เทพ."หวังคูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จริงรึ?"ซือหยางเทียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ต้าเต๋าหวังคู,ที่ปลดปล่อยหาดโครงกระดูกมามาย,กลิ่นอายที่น่าเกรงขามพวยพุ่งออกมา.
กลิ่นอายที่น่าเกรงขาม,ที่ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวไปมา,กลิ่นอายที่หนักหน่วงนี้,ทำให้เซียนบรรพชนที่อยู่ไกลออกไปต้องขมวดคิ้ว,เห็นชัดเจนว่า,พลังของหวังคูนั้น,เกินกว่าที่พวกเขาจะคาดคิดได้เช่นกัน.
"ข้ารู้ว่าท่านได้ศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับต้าเจิ้งมามากมาย,รวมทั้งข้าได้,ทว่าข้อมูลที่ข้าได้นั้น,ข้าและเซียนบรรพชนสิบห้าคน,ไม่จำเป็นต้องสังหารเจ้า,เพียงแค่ขวางเจ้าเอ้าไว้ก็พอแล้ว,เห็นแก่พวกเราไม่ได้มีความแค้นต่อกัน,โปรดตามพวกเรามายังอวกาศ,แล้วรอผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นดีหรือไม่?"หวังคูที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ซือหยางเทียนที่ดวงตาหรี่เล็กลงจดจ้องมองไปยังหวังคู.
"เชิญ!"หวังคูเอ่ย.
จากนั้นกลุ่มเซียนบรรพชนเผ่าโครงกระดูกและซือหยางเทียน,ที่บินขึ้นไปบนอากาศ,พริบตาเดียวก็ไปอยู่นอกโลกแล้ว.
ในเวลานี้,กลุ่มคนทั้งหมดที่กำลังคุมเชิงกันอยู่.
เป็นความจริง,ไม่จำเป็นต้องสร้างความแค้นต่อต้าเจิ้งใดๆ,สิบห้าเซียนบรรพชน,แม้นว่าจะไม่สามารถเอาชนะปราชญ์เทพได้,ทว่าการจะขัดขวางให้ปราชญ์เทพอยู่นิ่งก็ไม่ได้ยากอะไรนัก,นอกจากนี้,ตามข้อมูลแล้ว,เผ่าโครงกระดูกที่ติดตามจงซานมาเป็นเวลานาน,พวกเขาที่พร้อมที่จะต่อสู้สุดกำลัง,เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้พลังแค่เล็กน้อยเพื่อจัดการพวกเขา,ไม่ว่าผลจะจบอย่างไร,ซือหยางเทียนต้องได้รับบาดเจ็บอย่างไม่ต้องสงสัย.
สิบห้าเซียนบรรพชนและซือหยางเทียนที่จ้องมองลงมายังด้านล่าง.
จงซาน,เหว่ยกุยเอ๋อ,เชวียนเป๋าเอ๋อ
ที่ต้องรับมือจุนเทียนเซี่ยทั้งสองร่าง.
ต่อสู้กับจงซาน?
จุนเทียนเซี่ยไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย,แม้แต่เผยท่าทางหยันด้วยซ้ำ.
ด้วยเซียนบรรพชน 30
คนที่เขานำมา,มีหรือที่เซียนบรรพชนสิบแปดคนของต้าเจิ้งจะรับมือได้?
"ประชาชนต้าเจิ้งรับบัญชา,โปรดชูมือขวา,มอบพลังให้กับข้า,เพื่อสังหารปราชญ์เทพ,ก่อตั้งศาลสวรรค์!
กองทัพทั้งหมดช่วยเหลือประชาชน,ปกป้องไม่ให้ใครได้รับอันตราย,หากใครล่วงเกินให้สังหารไม่ต้องปรานี~~~~~~~~~~~~!”
เสียงของจงซานที่ดังกึกก้อง,กระจายไปทั่วเมืองซ่าง,มังกรทองวาสนา
19 เล็บที่คำรามออกมาเสียงดัง.
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามของมังกรที่น่าเกรงขาม,เสียงที่ดังกระจายไปทั่วแผ่นดิน,ประชาชนทุกคนในทวีปเหนือของต้าเจิ้ง,ต่างก็ได้ยินเสียงของจงซาน.
ภพหยินและภพหยางต่างกัน,ภพหยางที่เป็นงานวันเกิดของต้าเจิ้ง,ที่ได้เชิญคนทั่วหล้า,ทว่าภพหยินนั้นไม่,ทว่าจงซานก่อนหน้านี้ได้ประกาศให้กับประชาชนก่อนแล้ว,ให้ประชาชนผัดผ่อนไม่ให้เร่งรีบปิดตน,ต้าเจิ้งจะมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น,ทว่าไม่ได้บอกว่าเป็นเรื่องอะไร.
ทว่าในเวลานี้,ทันทีที่ประชาชนได้ยินคำพูดของจงซานที่ส่งไปถึง.
"อะไรนะ? เซิ่งหวังกล่าวอะไร?"
"ล่าปราชญ์? ก่อตั้งศาลสวรรค์?
ข้าเข้าใจผิดหรือไม่?"
"ล่าปราชญ์เทพ?"
"ก่อตั้งศาลสวรรค์?"
..............................
..................
............
ต้าเจิ้งภพหยิน,ทั่วแผ่นดินที่ส่งเสียงดังอื้ออึง,ล่าปราชญ์เทพ?
ล่าปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ? เรื่องนี้,เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นรึ?
ประชาชนมากมายที่เผยแววตาตื่นเต้นดีใจ.
ในเมื่อเป็นประชาชนของต้าเจิ้งแล้ว,พวกเขาจะไม่คาดหวังในตัวของราชวงศ์วาสนาของตัวเองได้อย่างไร?
นอกจากนี้กองทัพยังปกป้องพวกเขาอีก,หลากหลายคนที่ยกมือขวาขึ้นในทันที.
"ยกมือขวา,เร็วเข้า!"
"ยกมือขวาขึ้นเร็วเข้า! ล่าปราชญ์เทพ,เซิ่งหวังกำลังจะล่าปราชญ์เทพ!"
"เร็วเข้า!"
........................
............
......
เพียงไม่นานที่เสียงของจงซานกระจายไปทั่วแผ่นดิน,พลังมากมายที่ถูกดูดซับเข้ามา,ไหลมารวมกันที่เมืองซ่างอย่างรวดเร็ว.
บนท้องฟ้า,จงซาน,เชวียนเป๋าเอ๋อ,เหว่ยกุยเอ๋อ,ที่ต้องเผชิญหน้ากับ,ร่างปราชญ์เทพจุนเทียนเซี่ย,ร่างราชาจุนเทียนเซี่ย.
สิ้นสุดเสียงคำรามของมังกรวาสนา,วาสนาบนเมืองซ่างที่พลุ้งพล่าน,กลายเป็นระลอกลื่นกระจายไปทั่ว.
พลังมากมายที่มารวมตัวกัน,เวลานี้กำไหลเข้ามาในร่างของจงซาน.
ร่างแยกเงาของจงซาน,ที่เวลานี้มีพายุที่หมุนวนกระจายไปทั่วร่าง,อำนาจสยบที่รุนแรง,แม้นว่าร่างกายของเขาจะไม่ได้เป็นร่างมังกรแท้เหมือนในภพหยาง,ทว่าพลังงานที่มารวมตัวกันนั้น,ก็ไม่ได้ทำให้ร่างกายของเขาเปลี่ยนแปลงไปแต่อย่างใด.
"แค่นี้?"ปราชญ์เทพจุนเทียนเซี่ยที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"จำไว้,อย่าได้ฝืนตัวเอง,หลีกเลี่ยงที่จะบาดเจ็บ,อย่าลืม?"จงซานที่กล่าวกับสตรีทั้งสอง.
"อืม!"สตรีทั้งสองที่พยักหน้ารับ,ใบหน้ามุ่งมั่น,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังร่างราชาจุนเทียนเซี่ย.
ฮวงโหวต้าเจิ้ง,ทั้งสองคน,ในเวลานี้ต่างก็มีระดับเซียนบรรพชนครั้งที่สิบ.
ร่างของกุยเอ๋อที่หลอมขึ้นมาใหม่จากธวัชผ่านกู๋,แม้แต่สามารถใช้ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นได้อีกด้วย,มีพลังไม่ได้ด้อยกว่าหยวนซือเทียนจุ้นในอดีตแม้แต่น้อย.
ส่วนเป่าเอ๋อ,ที่หลอมเจ้าตำหนักกลางเข้ามา,ทั้งประสบการณ์ความรู้ที่ได้รับ,ได้ผสานมาเป็นร่างเดียวกัน,นอกจากนี้ด้วยกระบวนการตัดสามศพ,ยิ่งทำให้พลังของนางนั้นแข็งแกร่งไร้เทียมทาน.
เป้าหมายของสตรีทั้งสอง,เพียงแค่สกัดกั้นร่างราชาของจุนเทียนเซี่ยเท่านั้น.
ทว่าตามการคาดการณ์ของจงซานแล้ว,จุนเทียนเซี่ยน่าจะมีพลังเซียนบรรพชนขั้นที่สิบ.
ถึงแม้นว่าร่างราชาจะแข็งแกร่ง,ทว่าด้วยจำนวนที่เหนือกว่า,กุยเอ่อ,เป่าเอ๋อ,ที่มีพลังน่าอัศจรรย์,ถึงจะไม่อาชนะได้,การจะถ่วงเวลาไว้ระยะหนึ่ง,จงซานเชื่อว่าไม่ใช่เรื่องยาก.
"ต่อสู้กับสตรีรึ? จงซาน,เจ้าช่างเป็นราชาที่หน้าไม่อายจริงๆ!"จุนเทียนเซี่ยที่กล่าวเหยียดหยัน.
เห็นชัดเจน,แววตาของจุนเทียนเซี่ย,สตรีก็ไม่ต่างจากของเล่น,ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้,ในการต่อสู้ที่แลกเป็นแลกตาย,จะให้เขาต่อสู้กับสตรีอย่างงั้นรึ?
"ชิ!"แววตาของกุยเอ๋อ,ทั่วร่างปะทุปราณกระบี่ฮุนตุ้นออกมา,ใบหน้าของเหว่ยกุยเอ๋อที่เต็มไปด้วยจิตสังหารจดจ้องมองไปยังจุนเทียนเซี่ย.
ส่วนร่างขอเป่าเอ๋อที่ส่องประกายแสงสีทอง,แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ.
จงซานที่จ้องมองไปยังจุนเทียนเซี่ย,กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"ไม่ให้สตรีต่อสู้อย่างงั้นรึ?
ภรรยาของข้านั้น,ไม่ใช่ดอกไม้บนแจกัน,พวกนานั้นยอดเยี่ยมไม่มีใครเทียบได้."
คำพูดของจงซาน,ที่ทำให้กุยเอ๋อและเป๋าเอ๋ยเผยแววตาอ่อนโยชน์,เห็นชัดเจนว่ามีสตรีคนใดที่ต้องการถูกเรียกว่าดอกไม้บนแจกันกัน?
"หืม?"จุนเทียนเซี่ยที่กล่าวหยัน.
"ก่อนจะตายมีอะไรสั่งเสีย!"จงซานที่กล่าวด้วยความเย็นชาออกมา.
"กำลังจะตายอย่างงั้นรึ?"แววตาของจุนเทียนที่เผยความเย็นชาออกมา.
ในเวลาเดียวกัน,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นขึ้นมาในทันที.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนอากาศที่ว่างเปล่า,ปรากฏปราณทมิฬมากมายฟุ้งกระจายไปทั่วในทันที,ปราณทมิฬที่ปกคลุมเมืองซ่างเอาไว้,แม้แต่เซียนบรรพชนมากมายก่อนหน้านี้ก็ถูกปกคลุมเอาไว้.
"ครืนนนนนนน!"
ปราณทมิฬที่มากมายไร้สิ้นสุด,กินบริเวณหนึ่งล้านลี้,พริบตาเดียวทุกอย่างที่กลายเป็นมืดมิด.
บนอากาศ,ซือหยางเทียนและกลุ่มหวังคูที่กำลังคุมเชิงกันอยู่.
"จงซานทำได้ดีจริงๆ,ก่อนมาก,ข้าและจุนเทียนเซี่ยได้ตรวจสอบดีแล้ว,แม้แต่ใช้อำนาจปราชญ์เทพปกคลุมอวกาศเอไว้,เพื่อป้องกันค่ายกลที่จะถูกว่างไว้บนอวกาศ,ทว่ากลับไม่ใช่บนอากาศ,ทว่าเป็นบนพื้นอย่างงั้นรึ?
ตั้งแต่แรกแล้ว,น่าขัน,น่าขันนัก,ที่มองค่ายกลไม่ออก,น่าหัวเราะ,ฮ่าฮ่าฮ่า,จงซาน!"ใบหน้าของซือหยางเทียนที่เปลี่ยนเป็นตกอกตกใจ.
จากบนพื้นค่ายกลที่ทำงาน,ปกคลุมเหล่าเซียนบรรพชนทั้งหมด?
ค่ายกลเปิดใช้งานอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าของจุนเทียนเซี่ยที่กระตุก,และขมวดคิ้วไปมา.
ประมาท! ประมาทจริงๆ!
"จงซาน~~~~~~~~~~~~~!”จุนเทียนเซี่ยที่คำรามเสียงเย็นชา.
"อย่าเพิ่งร้อง,นี่แค่เริ่ม!"จงซานกล่าวหยัน.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”
กุยเอ๋อที่ยื่นมือตวัดไปด้านหน้า,ห้วงมิติรอบๆ,ปรากฏปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นมากมายนับไม่ถ้วน,ราวกับพายุที่ใหญ่ยักษ์,พร้อมที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง,หมุนวนรอบๆที่มีร่างราชาจุนเทียนเซี่ยอยู่ตรงกลาง,ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นที่ปกคลุมทางหนีของเขาเอาไว้.
ส่วนเป่าเอ๋อที่ปล่อยต้าเต๋าสีแดงสลับทองกลายเป็นริ้วแสงลากยากผ่านออกไป.
ส่วนจงซาน,ที่จริงได้ยื่นฝ่ามืออกไป,โจมตีไปยังร่างปราชญ์เทพจุนเทียนเซี่ย,ฝ่ามือของเขา,ที่สร้างหลุมดำน้ำวนขึ้นทันที,หลุมสังสารวัฏ.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลังจากเสียงระเบิดที่ดังกึกก้อง,จงซานและร่างปราชญ์เทพจุนเทียนเซี่ยที่ผลักออกมาจากสนามรบอีกแห่งหนึ่ง.
"สังสารวัฏวิถีสวรรค์?"ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สังสารวัฏวิถีสวรรค์! เทียบกับเจ้าแล้วเป็นอย่างไร?"จงซานที่เผยรอยยิ้มออกมา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็ก,แปรเปลี่ยนเป็นสีเขียวทันที,หลุมสังสารวัฏสีน้ำเงิน,ที่ขยายขึ้นร้อยเท่าทันที,หมุนวนอย่างหนักหน่วงรุนแรง,เมือนกับเทียนเต๋า,ที่กำลังหมุนเป็นพายุบดขยี้ห้วงมิติ.
"ด้วยพลังของวาสนาแผ่นดินต้าเจิ้ง,ได้เพียงแค่นี้นะรึ?"ปราชญ์เทพสังสารวัฏกล่าวหยัน.
"ขยาย!"ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่ยื่นมือออกไปด้านหน้า.
"ครืนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~!”
สังสารวัฏวิถีสวรรค์ที่จงซานเป็นคนเปิด,ทันใดนั้นก็หมุนวนอย่างรุนแรงทันที,ความเร็วที่มากขึ้นเรื่อยๆ,ราวกับว่ามันถูกยึดครองไปยังปราชญ์เทพสังสารวัฏเรื่อยๆ.
ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่กำลังยึดครองสังสารวัฏวิถีสวรรค์ของจงซานไป.
การควบคุมสังสารวัฏวิถีสวรรค์ของจงซานที่อ่อนลงเรื่อยๆ,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ดูเหมือนว่าการควบคุมสังสารวัฏวิถีสวรรค์ของปราชญ์เทพสังสารวัฏนั้นจะแข็งแกร่งมาก.
"ยึดครอง!"ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,ขณะที่กำลังยึดครองสังสารวัฏวิถีสวรรค์โดยสมบูรณ์.
ทว่าในเวลานั้นจงซานที่เผยรอยยิ้มออกมา,สังสารวัฏวิถีสวรรค์ที่หมุนตามเข็มนาฬิกานั้น,ที่ใจกลางปรากฏหลุมสังหารวัฏอีกหนึ่งอันที่หมุนทวนเข็มนาฬิกาขึ้นทันที.
"สังสารวัฏวิถีเดรัชฉาน?"ปราชญ์เทพสังสารวัฏที่เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม.
"ผสาน ~~~~~~~!”
สิ้นเสียงจงซาน,หลุมสังสารวัฏทั้งสองที่หลอมรวมกันขึ้นมาทันที.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พริบตานั้นแรงสะท้อนกลับไปยังร่างของปราชญ์เทพสังสารวัฏเกิดระเบิดใหญ่ขึ้นบนร่างของเขา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น