Immortality Chapter 1394 Shakes palace Temple Lord
Chapter 1394 Shakes palace Temple Lord
震殿殿主
เจ้าตำหนักเจิ้น.
ห่างออกมาจากวิหารเหล่ยติง.
ทิศใต้,ในเมืองแห่งหนึ่ง,คฤหาสน์ส่วนตัว,ภายในตำหนักขนาดใหญ่.
ภายในห้องโถงหลัก,มีสตรีที่สูงเพียงครึ่งหนึ่งของคนทั่วไป,หลังค่อม,ดูเหมือนกับคนแก่ที่มีอายุ,ทุกๆก้าวของนางแทบจะเห็นว่าคลานไป,ดูอัปลักษณ์เป็นอย่างมาก.
อย่างไรก็ตามหญิงชราหลังค่อม,ก็นั่งบนบัลลังก์อันทรงเกียรติ,ในมือของนางที่ถือไม้เท้า,ที่ด้านหน้ามีกลุ่มชายหญิงกลุ่มหนึ่ง.
"เรียนเจ้าตำหนัก,วิหารเหล่ยติง,บางที่คงจะเข้าเงื่อนไขแล้ว,ทะเลกรรมวาสนาของพวกเขากำลังส่ายไปมา!"ชายคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
หญิงชราหลังค่อมที่ใบหน้าสั่นไหวเล็กน้อย,ก่อนที่จะลืมตาดวงตาเป็นประกาย.
"เฉิงโห่วเดินทางไปยังทวีปเหนือ,วิหารเหล่ยติงเลยว่างเปล่า,หรือว่ามีใครบางคนกำลังยึดครองวิหารเหล่ยติงหรือไม่?"หญิงชราหลังค่อมเอ่ยออกมาอย่างเค่งขรึม.
"ไม่น่าจะใช้,ไม่เช่นนั้นจะไม่ได้ยินเสียงอะไรไดย่างไร?"ชายคนดังกล่าวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าตำหนัก,เฉิงโห่วยังไงก็เดินทางไปยังทวีปเหนือ,ในเวลาสั้นๆคงไม่สามารถกลับมาได้,พวกเราก็สังหารคนของตำหนักเหล่ยติง,ชิงเตาเก้าทวีปสายฟ้ามาเลย!"สตรีที่อยู่ข้างๆเอ่ย.
"ชิงรึ? แม้นว่าพวกเราจะรู้ว่าเตาเก้าทวีปสายฟ้าอยู่ในตำหนักเหล่ยติง,ทว่า,เจ้ารู้รึอยู่ที่ใหน?
สงผู้คนมากมายเข้าไป,ทว่าไม่มีใครรู้,นอกจากนี้,การใช้พลังยึดครองวิหารเหล่ยติง,ด้านในนั้นมีค่ายกลปกป้องอยู่,การจะเปิดมันให้รวดเร็ว,เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ยาก,หากพวกเราไม่ได้รับเตาเก้าทวีปสายฟ้า,ยังจะกลายเป็นการยุแหย่เฉิงโห่วอีก,ไม่เป็นเรื่องที่ฉลาดเลย!"หญิงชราหลังค่อมส่ายหน้าไปมา.
"ใช่แล้ว,เต่าเก้าทวีปสายฟ้าซ่อนอยู่ที่ใดอย่างงั้นรึ?
จื่อซวินที่ได้เป็นเซิ่งหนี่,นางควรจะรู้!"
"จื่อซวิน? เด็กสาวผู้นี้มีวางแผนได้อย่างลึกล้ำ!"สตรีหลังค่อนที่เผยแววตาที่เย็นชา.
"จื่อซวิน? วางแผนได้ลึกล้ำ?
แฮกๆ,เจ้าตำหนัก,เฉิงโห่วไม่ได้มีร่างสถิตสายฟ้า,ไม่สามารถหลอมเข้ากับเตาเก้าทวีปสายฟ้าได้,ทว่าจื่อซวินนั้นเหมือนกับท่าน,ที่มีร่างสถิตสายฟ้า,นางไม่หลอมประสานเตาเก้าทวีปสายฟ้าก่อนหรอกรึ?"ชายคนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เป็นไปไม่ได้,ภายในวิหารเหล่ยติงนั้นต้องมียอดฝีมือเป็นจำนวนมาก,จะเป็นไปได้อย่างไรที่จื่อซินจะได้รับเตาเก้าทวีปสายฟ้าได้?"สตรีชราหลังค่อนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม,ชัดเจนว่านางเองก็เผยท่าทางกังวลเช่นกัน.
ในเวลานั้น,ที่ด้านนอกตำหนักมีคนเร่งรีบเข้ามาในทันที.
"เรียนเจ้าตำหนัก,เกิดเรื่องผิดปรกติเกิดขึ้นแล้ว!"ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.
"เร่งรีบอะไร,มีอะไรสำคัญขนาดนั้นเลยรึ?."สตรีหลังค่อมที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"วิหารเหล่ยติง,กรรมวาสนา,กรรมวาสนาหายไปหมดแล้ว!"ชายคนดังกล่าวเอ่ย.
"อะไรนะ?"สตรีหลังค่อนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนทันที.
"เป็นความจริง,วิหารเหล่ยติงถูกทำลายแล้ว!"ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางเร่งรีบ.
"ไปดู!"สตรีชราหลังค่อมที่เร่งรีบบินออกไปอย่างรวดเร็ว.
------------------------------------------------------------
วิหารเหล่ยติง.
กรรมวาสนามากมายทั่วทุกสารทิศ,ปกคลุมท้องฟ้าไร้ที่สิ้นสุด!
"ตูมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กรรมวาสนาที่ปกคลุมท้องฟ้า,เกิดระเบิดออกมาเสียงดัง,ก่อนที่จะแตกออกเป็นเสี่ยง,สลายหายไปทั้งหมด,กลุ่มก้อนเมฆวาสนาที่เบาบางลงเรื่อยๆ,ก่อนที่จะหายไปไม่มีเหลือ.
วิหารเหล่ยติง,ที่ไม่พังทลายก็เหมือนล่มสลายแล้ว.
ที่ด้านนอกตำหนักหลัก,มีร่างเงามากกว่า 200
ร่าง,ขณะที่ออกมาจากด้านใน.
"ตูมมมมม!"
ประตูตำหนักที่ระเบิดออกมาเสียงดัง.
จากด้านในจากนั้นก็ปรากฏร่างเงากว่าพันร่างที่ปรากฏออกมา.
ที่นำออกมานั้น,เป็นผู้บัญชาการหยิงเหว่ย,อันหวง,และอีกร่างเป็นจื่อซวินที่มีสายฟ้าปกคลุมร่างกาย.
"ท่านหญิงจื่อซวิน,ท่านไม่กลับต้าเจิ้งกลับพวกเราจริงๆรึ?"อันหวงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"!"จื่อซวินที่ส่ายหน้าไปมา.
"ท่านหญิงจื่อซวินจะไปที่ใดต่อ,ข้าจะได้กลับไปรายงานเซิ่งหวัง!"อันหวงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"พวกเจ้าไปเถอะ,อีกไม่ช้าก็จะมีบางคนมาพบข้า!"จื่อซวินที่ส่ายหน้าไปมา.
อันหวงที่จ้องมองไปยังจื่อซวิน,พร้อมกับพยักหน้ารับ.
จากนั้นเขาที่โบกมือ,หน่วนต่างๆของหยิงเหว่ย,ที่แยกย้ายพุ่งตรงออกไปยังทิศทางต่างๆ,จากนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็ว,ส่วนอันหวงที่ค่อยๆหายไปด้วยเช่นกัน.
ภายในวิหารเหล่ยติง,ในเวลานี้เหลือเพียงจื่อซวินแล้ว.
จื่อซวินที่ยืนอยู่ตำหนักหลักของวิหารเหล่ยติง,ขณะจ้องมองไปยังทิศใต้.
ผ่านไปไม่นาน.
"ฟิ้ว ~~~ ~~~~~~~~~~~~~~!”
จากพื้นที่ไกลออกไป,สายลมที่รุนแรงที่โบกพัดข้ามท้องฟ้ามา,ก่อนที่จะปรากฏร่างสิบสามร่าง,ที่นำมาโดยสตรีชราหลังค่อม,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาจดจ้องมองไปยังจื่อซวิน.
จื่อซวินที่เผยความสุขไร้ซึ่งความหวาดกลัว,ขณะเงยหน้าจ้องมองหญิงชราหลังค่อม.
"จื่อซวิน,คนของวิหารเหล่ยติงไปใหน?"สตรีชราหลังค่อมที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"จื่อซวิน,นี่หมายความว่าอย่างไร?"สายตาของทุกคนที่จดจ้องมองไปยังจื่อซวินเป็นสายตาเดียวกัน.
จื่อซวินที่จ้องมองคนทั้งสิบสามคน,ไม่ได้เอ่ย,ทว่ายื่นมือขวาออกไป,ก่อนที่จะแบฝ่ามือก่อนที่จะกระตุ้นพลัง,จากนั้นบนฝ่ามือของนางปรากฏสายฟ้าสีม่วงพลุ้งพล่านแล่นไปทั่ว.
แววตาของจื่อซวินที่เป็นประกาย,ที่ฝ่ามือของนางที่ปรากฏบางสิ่งขึ้น.
"วูซซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนห้วงอากาศ,ทันใดนั้น,ภาพเงาของเตายักษ์สีม่วงขนาดหนึ่งล้านจั้งก็ปรากฏ,ภาพเงาของเตาเก้าทวีปสายฟ้านั่นเอง.
ขณะที่จื่อซวินสะบัดมือ,ภาพเงาของเตายักษ์ก็สลายหายไป.
"ครืนนนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภาพเงาที่ระเบิดออกมา,ทะเลสายฟ้าที่มากมาย,แตกกระจายไปทั่วทุกสารทิศของวิหารเหล่ยติง,กระจายไปทั่วสิ่งก่อสร้างทุกอย่าง.
ทะเลสายฟ้าที่กระจายไปทั่วทุกสารทิศยกเว้นตำแหน่งของจื่อซวินและคนที่อยู่ด้านใน.
พริบตาเดียวหลังจากนั้น,สิ่งก่อสร้างต่างๆของวิหารเหล่ยติงที่พังทลายกลายเป็นพื้นราบ.
"แฮกๆๆ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ในเวลานี้คนทั้งสิบสามคนที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา,ไม่ได้หวาดกลัวในความแข็งแกร่งของจื่อววิน,ทว่าหวาดกลัวในสิ่งที่นางถือครอง,พวกเขาที่พูดไม่ออก,นี่นางหลอมประสานกับเตาเก้าทวีปสายฟ้าไปแล้วรึ?
"เตาเก้าทวีปสายฟ้า?
นี่เจ้าได้เตาเก้าทวีปสายฟ้าแล้วอย่างงั้นรึ? บัดซบ,สารเลว!"
แววตาที่เย็นชาของจื่อซวินจดจ้องมองออกไป,กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา,"ระวังคำพูดของเจ้าด้วย,กู่เสิ่นโหลว."
"หากไม่ใช่เพราะข้า,เจ้าก็ยังอยู่ในโลกใบเล็ก,เจ้ากล้าพูดเช่นนี้กับข้า?"สตรีชราหลั่งค่อมเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว.
"คิดว่าข้าต้องมายังวิหารเหล่ยติงเพื่ออะไร?"จื่อซวินกล่าวเหยียดหยัน.
"นังสารเลว,เจ้ากล้าแย่งเตาเก้าทวีปสายฟ้าของข้า............”กู่เสิ่นโหลวที่คำรามลั่น.
"กู่เสิ่นโหลว!"จื่อซวินทีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
กู่เสิ่นโหลวที่ถูกกล่าวขัด,จื่อซวินที่จ้องมองด้วยแววตาเย็นชา,"ในอดีตข้าสุภาพกับเจ้า,ไม่เคยแสดงอารมณ์อะไรออกมา,หากแต่ธรรมเนียมของตำหนักเจินในอดีตเจ้าคงลืมไปแล้ว?
เจ้าเป็นเพียงอดีตเจาตำหนักเท่านั้น,ตอนนี้ข้าหได้หลอมรวมกับเตาเก้าทวีปสายฟ้าแล้ว,ข้าคือเจ้าตำหนักเจิ้น,เจ้ากล้าขัดคำสั่งข้าอย่างงั้นรึ?"
ดวงตาของกู่เสิ่นโหลวที่กลายเป็นบ้าคลั่ง,ใบหน้าที่ซีดดำหายใจติดขัด.
"ข้าจะสังหารเจ้า!"ในมือของกู่เสิ่นโหลวที่ใช้ไม้เท้าค้ำเตรียมโจมตีจื่อซวิน.
"เจ้าตำหนัก,ไม่..................!”ทุกคนที่ขวางกู่เสิ่นโหลวเอาไว้ในทันที.
"ฆ่าข้าอย่างงั้นรึ? ถึงสังหารข้าเจ้าก็ไม่ได้เตาเก้าทวีปสายฟ้า,สมบัติเทวะเก้าทวีป,เป็นของวิเศษฟ้าดิน,สังหารข้า,มันก็จะสลายหายไปเกิดอีกที่,นอกจากนี้,ข้าคือเจ้าตำหนัก,หากเจ้าไม่เก็บจิตสังหาร,จะต้องถูกลงโทษ!"จื่อซวินที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
กู่เสิ่นโหลวที่กุมไม้เท้า,ใบหน้าที่เจ็บปวดรวดร้าว!
"คารวะเจ้าตำหนัก!"สองสามคนที่เริ่มกล่าวแสดงความเคารพต่อจื่อซวิน.
"อ๊ากๆ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~! ”
กู่เสิ่นโหลวไม่สามารถทนได้อีกต่อไป,ร่างของนางที่ระเบิดพลัง,ขณะเตรียมเข้าไปทำร้ายจื่อซวิน,หากแต่คนอื่นๆก็ขวางกั้นนางเอาไว้อย่างรวดเร็ว.
กู่เสิ่นโหลวที่ไม่สามารถแหวกเข้าไปได้,ก่อนที่นางจะบินขึ้นฟ้า! หายไปต่อหน้าทุกคนในทันที.
"เจ้าตำหนัก,อดีตเจ้าตำหนักยังไม่สามารถยอมรับได้."ชายคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"จื่อซวินพยักหน้ารับ,เห็นชัดเจนว่านางไม่ได้ใส่ใจ.
"คารวะเจ้าตำหนัก!"ทุกๆคนที่โค้งคำนับกล่าวออกมาอย่างพร้อมเพรียง.
"อืม,เอาล่ะ,ไป,กลับตำหนักเจิ้น,นำข้าไปยังตำหนักเจิ้น!"จื่อซวินเอ่ย.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.
จากนั้น,ทุกคนก็นำจื่อซวินมุ่งตรงไปยังทิศใต้.
จากนั้นไม่นาน,คนกลุ่มดังกล่าวที่หายไป.
ขณะที่จื่อซวินจากไป,ที่ไกลออกไปในหุบเขาแห่งหนึ่งปรากฏร่างๆหนึ่ง,เป็นอันหวงนั่นเอง.
อันหวงที่จ้องมองไปยังทิศทางที่จื่อซวินจากไป,ก่อนที่จะโค้งคำนับให้เล็กน้อย
ก่อนหน้านี้เขาที่จากไปเป็นพิธีเท่านั้น.
กลังจากที่โค้งคำนับให้ครั้งสุดท้าย,อันหวงก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย.
------------------------------------------------------
ลานตำหนักซ่างเฉิน.
จงซานและเฉินโห่วต่อสู้,ทันทีที่จงซานเอ่ยว่าข้าต้องการล่าเจ้าในวันนี้,จิตสังหารที่โถมทับไปยังทิศทางของเฉิงโห่ว.
เจี้ยนอ้าว,เสวียนหยวน,หยิง,เทียนเต๋าจื่อ,กุยกู่ซือ,หยิงเห่า,เทียนโจวจื่อที่ลุกขึ้นยืนเช่นกัน.
เพราะว่าเวลานี้ทุกคนรับรู้ว่าถึงเวลาต่อสู้แล้ว,อย่างไรก็ตาม,เหล่ายอดฝีมือทั้งหมดก็สงสัยเช่นกัน,จงซานจะล่าเฉิงโห่วรึ?
ไม่ใช่หยิงเห่าหรอกรึ?
โดยเฉพาะหยิง,ที่คิดว่าหากเป็นหยิงเห่าย่อมมีความเป็นไปได้สูงกว่าเฉิงโห่วมาก,ทว่าจงซานกับไม่เลือกหยิงเห่า,ทำไม?
ล่าปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,เพื่อข่มขวัญคนทั่วหล้ารึ?
แน่นอน,หยิงนั้นรู้ว่าจงซานเป็นไปไม่ได้ที่จะประมาท,เพราะว่าแท่นบูชาฟ้าดินเองก็เหมือนๆกัน,ในเวลานี้การนำชีวิตเข้าไปแลกกับโอกาสที่เสี่ยงมากกว่า,สำหรับราชาเป็นเรื่องที่ควรหลีกเลี่ยง.
นอกจากนี้หยิงเห่า,เฉิงโห่ว,ทั้งคู่ต่างก็เป็นศัตรูของจงซาน,จะให้กล่าวล่ะก็หยิงเห่าที่มีความแค้นมากกว่าด้วยซ้ำ,ทำไมจงซานถึงได้เลือกเฉิงโห่วกัน?
ทำไม?
แววตาของเทียนเต๋าจื่อที่เผยท่าทางสงสัยเช่นกัน.
อย่างไรก็ตามเทียนเต๋าจื่อไม่ได้จะปล่อยเวลาให้ยืดเยื้อเช่นกัน,เขาที่สบัดพู่ขนนกบนศีรษะ,พู่สีดำขาวที่รวมเป็นหนึ่ง.
"ปราชญ์เทพคือผู้นำต่อโลกหล้า,จงซานเป็นคนที่ยโสโอหัง,ไม่เคารพต่อฟ้าดิน,จงใจที่จะสร้างปัญหา,ทำให้ทั่วหล้าวุ่นวาย!"เทียนเต๋าจื่อที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
ท่าทางของเทียนเต๋าจื่อชัดเจน,ว่าเขานั้นอยู่ฝั่งของเฉิงโห่ว,เวลานี้เขาต้องการทำลายล้างศาลเทวะต้าเจิ้งให้ล่มสลายไป.
พลังวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเทียนเต๋าจื่อที่ระเบิดออกมา,จิตสังหารที่รุนแรงทำลายบัลลังก์ดอกบัวระเบิดเสียงดังสนั่น.
ในเวลาเดียวกันนั้น,เขาที่โบกมือเบาๆ,มือของเขาที่เปล่งลำแสงพุ่งตรงไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้.
ทิศตะวันตกเฉียงใต้,ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ในห้องโถงหลัก.
"ปัง!"หยกสัญญาณที่ระเบิดออกมาเสียงดัง.
ภายในห้องโถงมีคนยืนอยู่ 7-8
คน,ขณะที่กำลังสนทนากันอยู่หยุดลงในทันที.
"ท่านประมุขมีคำสั่ง,เตรียมลงมือ! แจ้งไปยังทุกคน!
"หนึ่งในนั้นที่ตะโกนออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
Chapter 1394 Shakes palace Temple Lord
震殿殿主
เจ้าตำหนักเจิ้น.
ห่างออกมาจากวิหารเหล่ยติง.
ทิศใต้,ในเมืองแห่งหนึ่ง,คฤหาสน์ส่วนตัว,ภายในตำหนักขนาดใหญ่.
ภายในห้องโถงหลัก,มีสตรีที่สูงเพียงครึ่งหนึ่งของคนทั่วไป,หลังค่อม,ดูเหมือนกับคนแก่ที่มีอายุ,ทุกๆก้าวของนางแทบจะเห็นว่าคลานไป,ดูอัปลักษณ์เป็นอย่างมาก.
อย่างไรก็ตามหญิงชราหลังค่อม,ก็นั่งบนบัลลังก์อันทรงเกียรติ,ในมือของนางที่ถือไม้เท้า,ที่ด้านหน้ามีกลุ่มชายหญิงกลุ่มหนึ่ง.
"เรียนเจ้าตำหนัก,วิหารเหล่ยติง,บางที่คงจะเข้าเงื่อนไขแล้ว,ทะเลกรรมวาสนาของพวกเขากำลังส่ายไปมา!"ชายคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
หญิงชราหลังค่อมที่ใบหน้าสั่นไหวเล็กน้อย,ก่อนที่จะลืมตาดวงตาเป็นประกาย.
"เฉิงโห่วเดินทางไปยังทวีปเหนือ,วิหารเหล่ยติงเลยว่างเปล่า,หรือว่ามีใครบางคนกำลังยึดครองวิหารเหล่ยติงหรือไม่?"หญิงชราหลังค่อมเอ่ยออกมาอย่างเค่งขรึม.
"ไม่น่าจะใช้,ไม่เช่นนั้นจะไม่ได้ยินเสียงอะไรไดย่างไร?"ชายคนดังกล่าวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าตำหนัก,เฉิงโห่วยังไงก็เดินทางไปยังทวีปเหนือ,ในเวลาสั้นๆคงไม่สามารถกลับมาได้,พวกเราก็สังหารคนของตำหนักเหล่ยติง,ชิงเตาเก้าทวีปสายฟ้ามาเลย!"สตรีที่อยู่ข้างๆเอ่ย.
"ชิงรึ? แม้นว่าพวกเราจะรู้ว่าเตาเก้าทวีปสายฟ้าอยู่ในตำหนักเหล่ยติง,ทว่า,เจ้ารู้รึอยู่ที่ใหน?
สงผู้คนมากมายเข้าไป,ทว่าไม่มีใครรู้,นอกจากนี้,การใช้พลังยึดครองวิหารเหล่ยติง,ด้านในนั้นมีค่ายกลปกป้องอยู่,การจะเปิดมันให้รวดเร็ว,เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ยาก,หากพวกเราไม่ได้รับเตาเก้าทวีปสายฟ้า,ยังจะกลายเป็นการยุแหย่เฉิงโห่วอีก,ไม่เป็นเรื่องที่ฉลาดเลย!"หญิงชราหลังค่อมส่ายหน้าไปมา.
"ใช่แล้ว,เต่าเก้าทวีปสายฟ้าซ่อนอยู่ที่ใดอย่างงั้นรึ?
จื่อซวินที่ได้เป็นเซิ่งหนี่,นางควรจะรู้!"
"จื่อซวิน? เด็กสาวผู้นี้มีวางแผนได้อย่างลึกล้ำ!"สตรีหลังค่อนที่เผยแววตาที่เย็นชา.
"จื่อซวิน? วางแผนได้ลึกล้ำ?
แฮกๆ,เจ้าตำหนัก,เฉิงโห่วไม่ได้มีร่างสถิตสายฟ้า,ไม่สามารถหลอมเข้ากับเตาเก้าทวีปสายฟ้าได้,ทว่าจื่อซวินนั้นเหมือนกับท่าน,ที่มีร่างสถิตสายฟ้า,นางไม่หลอมประสานเตาเก้าทวีปสายฟ้าก่อนหรอกรึ?"ชายคนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เป็นไปไม่ได้,ภายในวิหารเหล่ยติงนั้นต้องมียอดฝีมือเป็นจำนวนมาก,จะเป็นไปได้อย่างไรที่จื่อซินจะได้รับเตาเก้าทวีปสายฟ้าได้?"สตรีชราหลังค่อนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม,ชัดเจนว่านางเองก็เผยท่าทางกังวลเช่นกัน.
ในเวลานั้น,ที่ด้านนอกตำหนักมีคนเร่งรีบเข้ามาในทันที.
"เรียนเจ้าตำหนัก,เกิดเรื่องผิดปรกติเกิดขึ้นแล้ว!"ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.
"เร่งรีบอะไร,มีอะไรสำคัญขนาดนั้นเลยรึ?."สตรีหลังค่อมที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"วิหารเหล่ยติง,กรรมวาสนา,กรรมวาสนาหายไปหมดแล้ว!"ชายคนดังกล่าวเอ่ย.
"อะไรนะ?"สตรีหลังค่อนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนทันที.
"เป็นความจริง,วิหารเหล่ยติงถูกทำลายแล้ว!"ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางเร่งรีบ.
"ไปดู!"สตรีชราหลังค่อมที่เร่งรีบบินออกไปอย่างรวดเร็ว.
------------------------------------------------------------
วิหารเหล่ยติง.
กรรมวาสนามากมายทั่วทุกสารทิศ,ปกคลุมท้องฟ้าไร้ที่สิ้นสุด!
"ตูมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กรรมวาสนาที่ปกคลุมท้องฟ้า,เกิดระเบิดออกมาเสียงดัง,ก่อนที่จะแตกออกเป็นเสี่ยง,สลายหายไปทั้งหมด,กลุ่มก้อนเมฆวาสนาที่เบาบางลงเรื่อยๆ,ก่อนที่จะหายไปไม่มีเหลือ.
วิหารเหล่ยติง,ที่ไม่พังทลายก็เหมือนล่มสลายแล้ว.
ที่ด้านนอกตำหนักหลัก,มีร่างเงามากกว่า 200
ร่าง,ขณะที่ออกมาจากด้านใน.
"ตูมมมมม!"
ประตูตำหนักที่ระเบิดออกมาเสียงดัง.
จากด้านในจากนั้นก็ปรากฏร่างเงากว่าพันร่างที่ปรากฏออกมา.
ที่นำออกมานั้น,เป็นผู้บัญชาการหยิงเหว่ย,อันหวง,และอีกร่างเป็นจื่อซวินที่มีสายฟ้าปกคลุมร่างกาย.
"ท่านหญิงจื่อซวิน,ท่านไม่กลับต้าเจิ้งกลับพวกเราจริงๆรึ?"อันหวงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"!"จื่อซวินที่ส่ายหน้าไปมา.
"ท่านหญิงจื่อซวินจะไปที่ใดต่อ,ข้าจะได้กลับไปรายงานเซิ่งหวัง!"อันหวงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"พวกเจ้าไปเถอะ,อีกไม่ช้าก็จะมีบางคนมาพบข้า!"จื่อซวินที่ส่ายหน้าไปมา.
อันหวงที่จ้องมองไปยังจื่อซวิน,พร้อมกับพยักหน้ารับ.
จากนั้นเขาที่โบกมือ,หน่วนต่างๆของหยิงเหว่ย,ที่แยกย้ายพุ่งตรงออกไปยังทิศทางต่างๆ,จากนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็ว,ส่วนอันหวงที่ค่อยๆหายไปด้วยเช่นกัน.
ภายในวิหารเหล่ยติง,ในเวลานี้เหลือเพียงจื่อซวินแล้ว.
จื่อซวินที่ยืนอยู่ตำหนักหลักของวิหารเหล่ยติง,ขณะจ้องมองไปยังทิศใต้.
ผ่านไปไม่นาน.
"ฟิ้ว ~~~ ~~~~~~~~~~~~~~!”
จากพื้นที่ไกลออกไป,สายลมที่รุนแรงที่โบกพัดข้ามท้องฟ้ามา,ก่อนที่จะปรากฏร่างสิบสามร่าง,ที่นำมาโดยสตรีชราหลังค่อม,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาจดจ้องมองไปยังจื่อซวิน.
จื่อซวินที่เผยความสุขไร้ซึ่งความหวาดกลัว,ขณะเงยหน้าจ้องมองหญิงชราหลังค่อม.
"จื่อซวิน,คนของวิหารเหล่ยติงไปใหน?"สตรีชราหลังค่อมที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"จื่อซวิน,นี่หมายความว่าอย่างไร?"สายตาของทุกคนที่จดจ้องมองไปยังจื่อซวินเป็นสายตาเดียวกัน.
จื่อซวินที่จ้องมองคนทั้งสิบสามคน,ไม่ได้เอ่ย,ทว่ายื่นมือขวาออกไป,ก่อนที่จะแบฝ่ามือก่อนที่จะกระตุ้นพลัง,จากนั้นบนฝ่ามือของนางปรากฏสายฟ้าสีม่วงพลุ้งพล่านแล่นไปทั่ว.
แววตาของจื่อซวินที่เป็นประกาย,ที่ฝ่ามือของนางที่ปรากฏบางสิ่งขึ้น.
"วูซซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนห้วงอากาศ,ทันใดนั้น,ภาพเงาของเตายักษ์สีม่วงขนาดหนึ่งล้านจั้งก็ปรากฏ,ภาพเงาของเตาเก้าทวีปสายฟ้านั่นเอง.
ขณะที่จื่อซวินสะบัดมือ,ภาพเงาของเตายักษ์ก็สลายหายไป.
"ครืนนนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภาพเงาที่ระเบิดออกมา,ทะเลสายฟ้าที่มากมาย,แตกกระจายไปทั่วทุกสารทิศของวิหารเหล่ยติง,กระจายไปทั่วสิ่งก่อสร้างทุกอย่าง.
ทะเลสายฟ้าที่กระจายไปทั่วทุกสารทิศยกเว้นตำแหน่งของจื่อซวินและคนที่อยู่ด้านใน.
พริบตาเดียวหลังจากนั้น,สิ่งก่อสร้างต่างๆของวิหารเหล่ยติงที่พังทลายกลายเป็นพื้นราบ.
"แฮกๆๆ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ในเวลานี้คนทั้งสิบสามคนที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา,ไม่ได้หวาดกลัวในความแข็งแกร่งของจื่อววิน,ทว่าหวาดกลัวในสิ่งที่นางถือครอง,พวกเขาที่พูดไม่ออก,นี่นางหลอมประสานกับเตาเก้าทวีปสายฟ้าไปแล้วรึ?
"เตาเก้าทวีปสายฟ้า?
นี่เจ้าได้เตาเก้าทวีปสายฟ้าแล้วอย่างงั้นรึ? บัดซบ,สารเลว!"
แววตาที่เย็นชาของจื่อซวินจดจ้องมองออกไป,กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา,"ระวังคำพูดของเจ้าด้วย,กู่เสิ่นโหลว."
"หากไม่ใช่เพราะข้า,เจ้าก็ยังอยู่ในโลกใบเล็ก,เจ้ากล้าพูดเช่นนี้กับข้า?"สตรีชราหลั่งค่อมเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว.
"คิดว่าข้าต้องมายังวิหารเหล่ยติงเพื่ออะไร?"จื่อซวินกล่าวเหยียดหยัน.
"นังสารเลว,เจ้ากล้าแย่งเตาเก้าทวีปสายฟ้าของข้า............”กู่เสิ่นโหลวที่คำรามลั่น.
"กู่เสิ่นโหลว!"จื่อซวินทีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
กู่เสิ่นโหลวที่ถูกกล่าวขัด,จื่อซวินที่จ้องมองด้วยแววตาเย็นชา,"ในอดีตข้าสุภาพกับเจ้า,ไม่เคยแสดงอารมณ์อะไรออกมา,หากแต่ธรรมเนียมของตำหนักเจินในอดีตเจ้าคงลืมไปแล้ว?
เจ้าเป็นเพียงอดีตเจาตำหนักเท่านั้น,ตอนนี้ข้าหได้หลอมรวมกับเตาเก้าทวีปสายฟ้าแล้ว,ข้าคือเจ้าตำหนักเจิ้น,เจ้ากล้าขัดคำสั่งข้าอย่างงั้นรึ?"
ดวงตาของกู่เสิ่นโหลวที่กลายเป็นบ้าคลั่ง,ใบหน้าที่ซีดดำหายใจติดขัด.
"ข้าจะสังหารเจ้า!"ในมือของกู่เสิ่นโหลวที่ใช้ไม้เท้าค้ำเตรียมโจมตีจื่อซวิน.
"เจ้าตำหนัก,ไม่..................!”ทุกคนที่ขวางกู่เสิ่นโหลวเอาไว้ในทันที.
"ฆ่าข้าอย่างงั้นรึ? ถึงสังหารข้าเจ้าก็ไม่ได้เตาเก้าทวีปสายฟ้า,สมบัติเทวะเก้าทวีป,เป็นของวิเศษฟ้าดิน,สังหารข้า,มันก็จะสลายหายไปเกิดอีกที่,นอกจากนี้,ข้าคือเจ้าตำหนัก,หากเจ้าไม่เก็บจิตสังหาร,จะต้องถูกลงโทษ!"จื่อซวินที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
กู่เสิ่นโหลวที่กุมไม้เท้า,ใบหน้าที่เจ็บปวดรวดร้าว!
"คารวะเจ้าตำหนัก!"สองสามคนที่เริ่มกล่าวแสดงความเคารพต่อจื่อซวิน.
"อ๊ากๆ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~! ”
กู่เสิ่นโหลวไม่สามารถทนได้อีกต่อไป,ร่างของนางที่ระเบิดพลัง,ขณะเตรียมเข้าไปทำร้ายจื่อซวิน,หากแต่คนอื่นๆก็ขวางกั้นนางเอาไว้อย่างรวดเร็ว.
กู่เสิ่นโหลวที่ไม่สามารถแหวกเข้าไปได้,ก่อนที่นางจะบินขึ้นฟ้า! หายไปต่อหน้าทุกคนในทันที.
"เจ้าตำหนัก,อดีตเจ้าตำหนักยังไม่สามารถยอมรับได้."ชายคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"จื่อซวินพยักหน้ารับ,เห็นชัดเจนว่านางไม่ได้ใส่ใจ.
"คารวะเจ้าตำหนัก!"ทุกๆคนที่โค้งคำนับกล่าวออกมาอย่างพร้อมเพรียง.
"อืม,เอาล่ะ,ไป,กลับตำหนักเจิ้น,นำข้าไปยังตำหนักเจิ้น!"จื่อซวินเอ่ย.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.
จากนั้น,ทุกคนก็นำจื่อซวินมุ่งตรงไปยังทิศใต้.
จากนั้นไม่นาน,คนกลุ่มดังกล่าวที่หายไป.
ขณะที่จื่อซวินจากไป,ที่ไกลออกไปในหุบเขาแห่งหนึ่งปรากฏร่างๆหนึ่ง,เป็นอันหวงนั่นเอง.
อันหวงที่จ้องมองไปยังทิศทางที่จื่อซวินจากไป,ก่อนที่จะโค้งคำนับให้เล็กน้อย
ก่อนหน้านี้เขาที่จากไปเป็นพิธีเท่านั้น.
กลังจากที่โค้งคำนับให้ครั้งสุดท้าย,อันหวงก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย.
------------------------------------------------------
ลานตำหนักซ่างเฉิน.
จงซานและเฉินโห่วต่อสู้,ทันทีที่จงซานเอ่ยว่าข้าต้องการล่าเจ้าในวันนี้,จิตสังหารที่โถมทับไปยังทิศทางของเฉิงโห่ว.
เจี้ยนอ้าว,เสวียนหยวน,หยิง,เทียนเต๋าจื่อ,กุยกู่ซือ,หยิงเห่า,เทียนโจวจื่อที่ลุกขึ้นยืนเช่นกัน.
เพราะว่าเวลานี้ทุกคนรับรู้ว่าถึงเวลาต่อสู้แล้ว,อย่างไรก็ตาม,เหล่ายอดฝีมือทั้งหมดก็สงสัยเช่นกัน,จงซานจะล่าเฉิงโห่วรึ?
ไม่ใช่หยิงเห่าหรอกรึ?
โดยเฉพาะหยิง,ที่คิดว่าหากเป็นหยิงเห่าย่อมมีความเป็นไปได้สูงกว่าเฉิงโห่วมาก,ทว่าจงซานกับไม่เลือกหยิงเห่า,ทำไม?
ล่าปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,เพื่อข่มขวัญคนทั่วหล้ารึ?
แน่นอน,หยิงนั้นรู้ว่าจงซานเป็นไปไม่ได้ที่จะประมาท,เพราะว่าแท่นบูชาฟ้าดินเองก็เหมือนๆกัน,ในเวลานี้การนำชีวิตเข้าไปแลกกับโอกาสที่เสี่ยงมากกว่า,สำหรับราชาเป็นเรื่องที่ควรหลีกเลี่ยง.
นอกจากนี้หยิงเห่า,เฉิงโห่ว,ทั้งคู่ต่างก็เป็นศัตรูของจงซาน,จะให้กล่าวล่ะก็หยิงเห่าที่มีความแค้นมากกว่าด้วยซ้ำ,ทำไมจงซานถึงได้เลือกเฉิงโห่วกัน?
ทำไม?
แววตาของเทียนเต๋าจื่อที่เผยท่าทางสงสัยเช่นกัน.
อย่างไรก็ตามเทียนเต๋าจื่อไม่ได้จะปล่อยเวลาให้ยืดเยื้อเช่นกัน,เขาที่สบัดพู่ขนนกบนศีรษะ,พู่สีดำขาวที่รวมเป็นหนึ่ง.
"ปราชญ์เทพคือผู้นำต่อโลกหล้า,จงซานเป็นคนที่ยโสโอหัง,ไม่เคารพต่อฟ้าดิน,จงใจที่จะสร้างปัญหา,ทำให้ทั่วหล้าวุ่นวาย!"เทียนเต๋าจื่อที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
ท่าทางของเทียนเต๋าจื่อชัดเจน,ว่าเขานั้นอยู่ฝั่งของเฉิงโห่ว,เวลานี้เขาต้องการทำลายล้างศาลเทวะต้าเจิ้งให้ล่มสลายไป.
พลังวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเทียนเต๋าจื่อที่ระเบิดออกมา,จิตสังหารที่รุนแรงทำลายบัลลังก์ดอกบัวระเบิดเสียงดังสนั่น.
ในเวลาเดียวกันนั้น,เขาที่โบกมือเบาๆ,มือของเขาที่เปล่งลำแสงพุ่งตรงไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้.
ทิศตะวันตกเฉียงใต้,ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ในห้องโถงหลัก.
"ปัง!"หยกสัญญาณที่ระเบิดออกมาเสียงดัง.
ภายในห้องโถงมีคนยืนอยู่ 7-8
คน,ขณะที่กำลังสนทนากันอยู่หยุดลงในทันที.
"ท่านประมุขมีคำสั่ง,เตรียมลงมือ! แจ้งไปยังทุกคน!
"หนึ่งในนั้นที่ตะโกนออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น