Immortality Chapter 80 The Dragon Eye
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 80 ตามังกร.
บทที่ 80 ตามังกร.
ภายในประตูบานที่สองของประตูบาดเจ็บ(伤),กงจูเฉียนโหยว,อาต้า,อาเอ้อและกู่หลินพร้อมกับผู้ติดตามทั้งแปดคนที่ล้อมรอบพวกเขา,หยิงหลานและเทียนหลิงเอ๋อมีจงซานและเป่ยชิงซือปกป้อง.
หยิงหลานและเทียนหลิงเอ๋อดวงตาเบิกกว้างจ้องมองเหล่าทหารต้นหญ้ารอบๆพวกนางถูกจัดการไปอย่างง่ายดาย.พวกนางไม่สามารถบอกได้เลยว่าทำไมถึงแตกต่างกับเหล่าผู้ติดตามทั้งแปดซึ่งพวกเขามีพลังฝึกตนเทียบเท่าเมียวเซียนเหรินเลย,ทว่าเหล่าทหารที่จงซานต่อสู้ด้วยกับมีแต่พวกไร้ความสามารถ,ถูกทำลายได้อย่างง่ายดาย.
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง,สามในแปดของผู้ติดตามได้รับบาดเจ็บหนักทีเดียว,ส่วนจงซานกลับยังดูกระปี้กระเป่าเหมือนเขาไม่ต้องพยายามใดๆเลย.
"เฉียนโหยว,พวกเราจะต้องรออีกนานเท่าไหร่?
เป็นไปได้ใหมว่าสุ่ยจิงจะทำภารกิจล้มเหลว?"กู่หลินที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามออกไป.
"เซียนเซิงสุ่ยจิงลงมือด้วยตัวเอง,ไม่มีทางผิดพลาด,รอไปก่อน."เฉียนโหยวขมวดคิ้วขณะพูด.
"สุ่ยจิงไม่เห็นจะร้ายกาจตรงใหนเลย,ไม่เช่นนั้นที่ตำหนักของข้า,บิดาของข้า,ไม่เคยมอบงานสำคัญให้กับเขาเลย,"กู่หลินที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงปนอิจฉา.
"ก่อนหน้านี้ข้าเคยขอเซียนเซิงสุ่ยจิงกับบิดาเจ้าแล้ว,ข้าต้องการให้เขามาอยู่กับข้า,เช่นนั้นเจ้าช่วยขอบิดาเจ้าให้ข้าสิ?"กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังกู่หลินด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์.
กู่หลินตอบอย่างข่มๆ,"ข้าขอแล้ว,ทว่าเซียนเซิงสุ่ยจิงไม่ยอมจากไปจากตำหนักเราเองและบิดาของข้าเองก็ไม่ยอมด้วย,แล้วจะให้ข้าทำไง?ไว้ข้ากลับไปค่อยขออีกทีแล้วกันหรือว่าพวกเรากลับไปขอพร้อมกัน?"
กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมาและถอนหายใจ."เอาล่ะ,เอาล่ะ!หากบิดาเจ้าไม่ยินดี,เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรแล้ว,ไม่ว่าพูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์."
"คลืนๆๆๆๆ!"
พื้นที่รอบๆตอนนี้กำลังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง,แม้แต่พื้นที่กงจูเฉียนโหยวยังสั่นสะเทือนไปด้วย,ทั่วทั้งค่ายกลดูเหมือนว่าจะไม่เสถียรแล้ว.
"ฝั่งสุ่ยจิงทำสำเร็จแล้ว."กู่หลินตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
"คลืน คลืน คลืน..."
ที่ใจกลางของทุ่งหญ้า,ผืนปฐพีที่แตกแยกออก,ประตูบานใหญ่ที่ลอยขึ้นจากรอยแยก,ประตูขนาดใหญ่กว่า 300 เมตร,ตั้งตระหง่านรอคอยคนเข้าไปด้านใน.
ชั่วระยะเวลาทีเห็นประตูบานใหญ่,ทุกๆคนต่างไร้ซึ่งลังเล,บุกทะลวงเหล่าทหารต้นหญ้ามุ่งตรงไปยังประตูบานใหญ่ในทันที,แน่นอนว่ามีทหารต้นหญ้าขวางอยู่,ทว่าพวกเขาหากผ่านไปได้ก็จะไปถึงเป้าหมาย,ดังนั้นเหล่าผู้ฝึกตนทั้งหมดที่มีต่างก็บุกจู่โจมทะลวงเปิดทางเพื่อตรงไปยังประตู.
"องค์รักษ์ทั้งแปด,เปิดทาง."กงจูเฉียนโหยวที่สั่งการ.
"รับทราบ"ผู้ติดตามทั้งแปดต่างก็เร่งรีบจัดการทหารต้นหญ้าเพื่อเปิดทางไปยังประตูบานยักษ์.
คนทั้งสี่ที่ถูกคุ้มกันและกลุ่มของจงซานที่มีจงซานและเป่ยชงซือที่คุ้มครองหญิงสาวสองคน,เคลื่อนย้ายตรงไปยังประตูบานใหญ่อย่างราบรื่น.
บางคนที่เดินทางไปถึงประตูแล้ว,ขณะที่จะก้าวเข้าไป.
"ปัง!"
ดูเหมือนว่าจะมีม่านประตูคลิสตัลที่ปรากฏขึ้นมาขวางกั้นประตูบานใหญ่เอาไว้.
คนๆแรกที่พุ่งเข้าประตูอย่างรวดเร็วนั้น,เกิดเสียงดังสนั่นเมื่อเขากระแทกเข้ากับประตู,ศีรษะที่โลหิตไหลเป็นทาง,ก่อนที่เขาจะล้มลงและเหล่าทหารต้นหญ้าเข้าโจมตีเขาในทันที.
"ฉับ,ฉัวะ,ฉึบ!"
ชายคนดังกล่าวถูกตัดออกเป็นสิบท่อนตายไปในทันที!
เป็นความโชคร้ายอย่างที่สุดเขาที่เป็นคนแรกขาดความระมัดระวังเพียงพอ,ขณะที่เขามุ่งแต่เข้าประตูแต่ไม่สังเกตเห็นประตูคลิสตัลที่ขวางอยู่,หลายคนเวลานี้เริ่มจัดการเหล่าทหารต้นหญ้าให้เบาบางลงก่อนพร้อมกับโจมตีไปที่กำแพงคลิสตัลที่ขวางอยู่.
"ตูมมม,ตูมมม,ตูมมม.........."
เหล่าคนที่อยู่ในขั้นแกนทองได้ใช้ปราณเกราะกระบี่ออกมา,เพื่อทำลายม่านคลิสตัลนั่น,ทว่ากลับไม่สามารถสร้างได้แม้แต่รอยขีดข่วน,ดูเหมือนว่ามันจะทรงพลังเกินกว่าขั้นแกนทอง.พวกเขาไม่สามารถเปิดประตูได้อย่างงั้นึ?
แน่นอนบางทีเพียงแค่ผู้ฝึกตนระดับแกนทองคนเดียวอาจจะไม่สามารถทำได้,แต่ถ้าหากร่วมมือกันหลายคนอาจจะทำได้ก็ได้,อย่างไรก็ตามด้วยเหล่าทหารต้นหญ้านั้นได้เข้ามารบกวนพวกเขาตลอดเวลา,ทำให้พวกเขาไม่มีโอกาสทำเช่นนั้นได้.
ในเวลาเดียวกันนั้น,กงจูเฉียนโหยวและกลุ่มของนางตอนนี้ได้เข้าใกล้ประตูแล้ว.
พวกเขาไม่สงสัยในความแข็งแกร่งของกลุ่มกงจูเฉียนโหยวอย่างแน่นอน,ทุกๆคนต่างก็เห็นว่ากลุ่มของพวกนางบินมายังค่ายกลโดยไม่ใช่ของวิเศษหลายคน,หลังจากที่เข้ามายังค่ายกล,ทุกคนต่างก็จับจ้องมองมายังกลุ่มนี้อย่างใกล้ชิด.
เมื่อกลุ่มดังกล่าวนี้มาถึง,ทุกคนต่างก็เปิดทางโดยพร้อมเพรียง,และยังช่วยกันสกัดกลั้นเหล่าทหารต้นหญ้าไม่ให้เข้าไปใกล้ประตูคลิสตัลอีกด้วย.
ทุกคนรู้ดีว่ากงจูเฉียนโหยวและสององค์รักษ์ด้านหลังนางนั้นอยู่ในระดับก่อตั้งวิญญาณ,บางทีอาจจะเทียบเท่ากับประมุขของพวกเขาหรืออาจจะสูงกว่าด้วยซ้ำ.
กงจูเฉียนโหยวที่เห็นคนเหล่านั้นพร้อมกับหัวเราะเบาๆ,แสดงท่าทางดูแคลน,พร้อมกับจ้องมองไปยังประตูคลิสตัลด้านหน้า.
"อาต้า,หมัดมังกรคำราม."กงจูเฉียนโหยวที่ออกคำสั่ง.
"รับทราบ."อาต้าพยักหน้าพร้อมกับเดินไปด้านหน้าทันที,พร้อมกับเก็บกระบี่ของตัวเองไว้.
ทุกคนที่ถอยห่างออกจากประตู,อาต้าชำเลืองมองดูม่านคลิสตัลอยู่ชั่วขณะ,ก่อนที่จะนำถูกมือออกมาพร้อมกับใส่เข้าไป.
อาต้าก้าวไปยังด้านหน้าหนึ่งก้าว,หายใจลึกเข้ามาเต็มปอด,พร้อมกับโคจรพลังภายใน,คลื่นพลังมากมายกำลังส่งออกมาเป็นระลอก.
แทบจะในทันที,พลังที่แข็งแกร่งกลายเป็นลำแสงที่ถูกรวบรวมขึ้นที่หมัดของเขามันส่องประกายสว่างจ้าไปทุกทิศทาง.
"ฮึมๆ(หอบๆ)"
กระแสพลังที่มากมายมหาศาลแผ่เป็นไอจนทำให้อากาศรอบๆบิดเบี้ยว,พลังที่รวมรวมตัวกันมากขึ้นและก็มากขึ้น,ลำแสงที่สะท้อนม่านคลิสตัลสว่างจ้า,ก่อนที่หมัดของเขาจะพุ่งออกไป.
พลังมากมายที่หมุนวนรอบๆกำปั้นของเขา,พุ่งเป็นสาย
ตรงไปยังม่านประตู.
"ย๊ากๆๆ"
เสียงคำรามที่ดังออกมาจากหมัดฉีกอากาศ,ราวกับเสียงคำรามของพยัคฆ์ร้ายที่กำลังโกรธเกรี้ยว.
ลำแสงสีทองที่ยิงออกไปจากอาต้า,กลายเป็นพลังที่มากมายมหาศาลรวมตัวกันกระแทกไปยังม่านคลิสตัล,พลังที่ถูกกระแทกรวมตัวกันขึ้นมาเป็นรูปร่าง.
เป็นพยัคฆ์ตนหนึ่ง,เป็นพยัคฆ์ตัวใหญ่ที่น่าเกรงขาม,กำลังโกรธเกรี้ยว,เป็นรูปร่างของพลังบริสุทธิ์สีทองที่กำลังผลักดันกระแทกม่านคลิสตัลอย่างรุนแรง.
"ฮึมๆๆ(หอบๆ)"
เสียงคำรามลั่น.
เสียงของพยัคฆ์ที่กำลังกระแทกม่านคลิสตัลอยู่.
"ตูมมมมมม!"
พยัคฆ์พลังงานขนาดมหึมาที่พังทลายม่านคลิสตัลแตกออกเป็นเสี่ยงๆ.
"ตูมมม,โคลม!"
ม่านคลิสตัลขนาดใหญ่ที่แตกออกเป็นเสี่ยง,แหลกสลายพังทลายลงมา,ฟุ้งกระจายล่วงหล่นลงมารอบๆก่อนที่จะหายไป,ราวกับว่ามันไม่เคยมีอยู่.
ม่านคลิสตัลพังลงแล้ว.
เพียงแค่คนๆเดียวก็สามารถทำลายม่านคลิสตัลที่แข็งแกร่งลงได้,ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังอาต้าด้วยท่าทางหวั่นเกรง.
พลังหมัดของอาต้านั้นทรงพลังเกินกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการถึงได้.
แม้แต่จงซนยังหัวใจสั่นสะท้าน,ทว่าเขาก็ยังคงสงบใจ,ไม่แสดงความขลาดออกมา.
เมื่อม่านคลิสตัลถูกทำลาย,อาต้าก็กลับมายืนด้านหลังกงจูเฉียนโหยว,นางที่ไม่สนใจคนอื่นแม้แต่น้อย,นางที่นำพรรคพวกของนาง
เดินเข้าประตูบานใหญ่ไป,เมื่อพวกของนางจากไปหมดแล้ว,กลุ่มอื่นๆถึงค่อยๆก้าวตามไป.
เมื่อเข้ามาด้านใน,จงซานถึงกับต้องขยี้ตาอีกครั้ง,คิดว่าที่นี่คือดวงตามังกรแล้ว,อย่างไรก็ตามที่ด้านในนั้นยังกลายเป็นพื้นที่โล่งอีกเหมือนเดิม.
เอ๊ะ!,ที่จริงไม่ใช่พื้นที่เปิดโล่งซะทีเดียว,พื้นที่แห่งนี้มีภูเขาล้อมรอบ,เป็นหุบเขาขนาดใหญ่,ที่ด้านล่างนั้น,มีประตูขนาดเล็กมากมายนับไม่ถ้วน,แต่ละบานนั้นมีขนาดความสูงสิบเมตร.
ประตูแต่ละบานนั้นลอยอยู่บนอากาศ,ลอยอยู่เหมือนกับประตูบาดเจ็บ(伤),ที่ด้านหน้านั้นมีหมอกปกคลุมอยู่อีกชั้นทำให้ไม่สามารถมองเห็นอะไรด้านในประตูได้เลย.
จงซานที่ทำการกวาดตาจ้องมองประตูทั่วทั้งหุบเขา,จากการตรวจสอบแล้วมีอยู่ด้วยกันทั้งหมด
มากกว่า 80,000 ประตู.
"ทำไมที่นี่ มีประตูมากมายขนาดนี้กัน? ไม่ใช่ว่าที่นี่คือดวงตามังกรหรอกรึ?"กู่หลินที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ที่นี่คือดวงตามังกร,ไทซูจื่ออยู่ด้านหลังประตูบานใดบานหนึ่งในนี้."กงจูเฉียนโหยวที่หรี่ตาจ้องมองไปยังประตูด้านล่างที่มีอยู่มากมาย.
"เช่นนั้นพวกเรา,จะต้องค้นไปทุกบานเลยอย่างงั้นรึ?"กู่หลินที่ตะโกนเสียงดัง,จะสามารถเปิดประตูทั้งหมดกว่า
80,000 บานเลยรึไง?
กงจูเฉียนโหยวที่ชำเลืองมองไปยังกู่หลินพลางถอนหายใจ!เห็นได้ชัดเจนว่านางนั้นผิดหวังกับเขาเป็นอย่างมาก.
นางที่หันกลับไปเห็นคนที่ตามกลุ่มพวกนางมาข้างในกว่า
400 คน.
"ทุกๆท่าน,ที่ด้านล่างนั้น,มีประตูอยู่ด้วยกันทั้งหมด
88,888
ประตู,มีศิลาวิญญาณมากมายที่อยู่ด้านหลังประตู,หรือแม้แต่จิตวิญญาณค่ายกลที่รอคอยทายาทอยู่ด้านใน,ขอให้ทุกคนกระจายตัวออกไป,ขึ้นอยู่กับวาสนาของพวกเจ้าแล้ว."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกไปต่อคนที่ติดตามกลุ่มของนางเข้ามา.
"ขอบคุณ,อาวุโส."ทุกๆคนต่างก็ตอบรับ,พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่ากงจูเฉียนโหยวนั้นจะยอมเปิดโอกาสให้พวกเขาได้เข้าไปหลังประตู,แน่นอนว่ามีคนจำนวนหนึ่งที่ค่อนข้างสงสัย,ทว่าพวกเขาต่างก็รู้ดีว่า,ทุกอย่างก็เป็นเหมือนดั่งเช่นที่นางกล่าว,ที่ด้านหลังประตูนั้นมีศิลาวิญญาณมากมาย,หรือแม้แต่จิตวิญญาณค่ายกล.เพียงแต่คนเพียงไม่กี่คนยากที่จะเปิดประตูทั้งหมดได้ทุกบาน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น