Immortality Chapter 1327 Big mouth
Chapter 1327 Big mouth
好大的嘴啊
ปากยักษ์.
พิธีใต้หว่านฝูผาน,ตำแหน่งปราชญ์เทพที่ได้รับเป็นจงเทียน,ทั่วหล้าแซ่ซ้องสรรเสริญ!
ในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา,เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งทั้งหมดที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,พวกเขาทีเพิ่งเข้าร่วมต้าเจิ้งที่มีปราชญ์เทพเป็นของตัวเอง,ภายในใจที่พ่นลมหายใจยาว,ยินดีอย่างที่สุด.
ต้าเจิ้งยังคงเปิดรับคนอยู่เรื่อยๆ,ทว่าด้วยการที่ไท่จื่อได้กลายเป็นปราชญ์เทพ,ทำให้เกิดความแตกต่างเป็นอย่างมาก,เพียงแค่ไม่กี่วัน,ทันทีที่ทุกคนรู้ว่าไท่จื่อได้เป็นปราชญ์เทพนั้น,ทำให้มีคนเข้าร่วมต้าเจิ้งมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.
และเหล่าเสนาธิการที่เข้าร่วมปราชญ์เทพเองก็ช่วยแนะนำคนอื่นๆอีกด้วย.
เป่าเอ๋อ,เซียนเซียนที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจ,ทว่าจงซานนั้นหาได้แสดงความตื่นเต้นออกมา,จงซานเวลานี้ไม่สามารถตื่นเต้นได้,ที่จริงเขาจับจ้องมองเซียนเซิงซือด้วยความเห็นใจ.
เซียนเซิงซือที่คุกเข่าลงก่อนหน้านี้,ร้องของจงเทียนให้ได้เป็นปราชญ์เทพ,เซียนเซิงซือไม่ได้มีความสุข,ดวงตาที่สีแดงกำลังจ้องมองไปยังลูกตาที่อยู่บนเสาสวรรค์.
"ลูกหลาน,น้อมลาบรรพบุรุษ!"เซียนเซิงซือที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า.
ความโดดเดี่ยวอ้างว้าง,ความเศร้าอย่างที่สุด,ราวกับว่าในโลกหล้าเหลือเพียงเขาแค่คนเดียว.
ตระกูลจางคนสุดท้าย,โลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาที่ทรงพลังซับซ้อน,เซียนเซิงซือที่กล่าวลาบรรพบุรุษ,ความทรงจำสุดท้าย,จงซานเข้าใจดี,นี่คือบรรพบุรุษที่กำลังโรยราจากไป,กำลังสลายหายไปแล้ว.
ในโลกใบใหญ่ภายในสมาชิกตระกูลสายโลหิตย่อมเชื่อมต่อถึงกัน,เซียนเซิงซือเวลานี้กำลังจะเหลือเพียงแค่ตัวคนเดียว.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดเสียงระเบิดดังกระหึ่มทั่วโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา,เหล่าปิศาจร้ายมากมายตกตายไปจากรอยแยกแตกที่เกิดขึ้น,รอยแยกแตกที่ลามกระจายไปทั่วโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา.
ลูกตาสีทองตรงกลางที่หรี่แสงมือครึ้มลง,ราวกับว่าพลังมากมายมหาศาลถูกดึงออกไปเกือบหมด.
ลูกตาสีทองที่เล็กลงเรื่อยๆ,ลดขนาดลงไม่หยุด,มืดคลึ้มลงเรื่อยๆ.
"ครืนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
„แค๊ก แก๊ก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
โลกเขตแดนเปลี่ยนเวลากำลังล่มสลายลง,เสียงดังกึกก้องกระหึ่มดังลั่น.
ท้องฟ้าที่แตกแยกออกมาใหญ่ขึ้นเรื่อยๆแบ่งแยกกลายเป็นแผ่นรอยร้าวที่กระจายไปทั่วโลกเขตแดน.
รอยฉีกขาดรูโหว่ที่ใหญ่โต,กระจายเป็นเหมือนกับใยแมงมุม,รูมากมายใหญ่เล็กเกิดขึ้นทุกที่.
รอยแตกแยกที่เปิดออกมา,ไม่ใช่หลุมดำ,ทว่าเป็นทางออกไปยังด้านนอกโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา,ด้านนอกคือโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?
ทางออกอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้นมีบางคนที่บินออกไปยังช่องทางดังกล่าว,ทว่า,ขณะที่บินออกไป,กลับถูกกลิ่นอายของเนตรเทียนชูกดทับลงมา,จำต้องคุกเข่าลงด้วยความเคารพ,ผ่านเป็นระยะเวลานานไม่สามารถขยับตัวได้.
"กราบลาบรรพบุรุษ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ราวกับว่าใต้สวรรค์และปฐพีนั้นเหลือเพียงแค่เซียนเซิงซือ,คำพูดของเขาที่อ้างว้างอย่างที่สุด,ความโดดเดี่ยว,ความโศกเศร้าที่มากมายเกินจะหยั่ง.
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งที่ดีใจคราแรก,ในเวลานี้เปลี่ยนเป็นเงียบสงบ,พวกเขาที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือที่คุกเข่าน้อมส่งบรรพบุรุษเป็นครั้งสุดท้าย,ภายในใจของทุกคนที่รัดตรึงอย่างช่วยไม่ได้.
ที่ด้านนอก,จงเทียนที่อยู่บนท้องฟ้า,ดวงตาด้านล่าง,แสงสีทองที่ลดน้อยลงเรื่อยๆ,ลดลงไม่หยุด.
เกาะลูกตาสีทอง,เวลานี้กำลังเปลี่ยนเป็นมืดบอก,แสงสีทองที่เหือดแห้งหายไปทั้งหมด,เหลือเพียงสีดำมืด,ทะเลดวงตารอบๆที่แตกเป็นทาง,เกิดเป็นรูโหว่มากมายปรากฏขึ้น.
ดวงตาบนผืนโลก,ได้มาถึงจุดจบแล้ว,ได้มาถึงวาระสุดท้ายแล้ว,กำลังล่มสลายโดยสมบูรณ์.
แสงสีทองสุดท้ายที่เรียกเนตรเทียนชูมา,ที่เหือดหายไปในที่สุด.
เนตรเทียนชูที่เปล่งแสงสว่างจ้าสาดส่อง,จากนั้น,ก็ค่อยๆปิดลง,เมฆสีเหลืองมากมายที่ปกคลุม,ก็ค่อยๆสลายหายไป.
อำนาจสวรรค์ที่กดทับลงมา,พลังกดดันวิญญาณที่น่าเกรงขามหายไปทั้งหมด.
บนอากาศที่ว่างเปล่า,เหลือเพียงปราชญ์เทพจงเทียนที่กำลังยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,ดวงตาบนท้องฟ้าที่ปิดและหายไปหมดแล้ว.
เหล่าผู้ฝึกตนด้านนอก,ที่สามารถยืนขึ้นได้แล้ว.
ภายในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายเวลานี้เริ่มบินขึ้นท้องฟ้าหาทางออกกันแล้ว.
เพราะว่า,โลกเขตแดนเปลี่ยนเวลากำลังล่มสลายแล้ว,ท้องฟ้าที่ปรากฏรอยแตกมากมาย,หากไม่ออกไป,จะต้องได้รับหายนะแน่.
เหล่าอหาร,ปู่ซ่า,พุทธะที่บินออกไปมากมาย,บินออกมาเป็นกลุ่มเป็นก้อนพวกใครพวกมัน.
"เซิ่งกงเป้า!"จงซานออกคำสั่ง.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เซิ่งกงเป้าที่ตอบรับคำสั่งในทันที.
"เทียนเอ๋อที่กำลังเป็นปราชญ์เทพนั้น,อยู่ในช่างตระหนักรู้,ห้ามไม่ให้ใครเข้าไปรบกวน,นำเสนาธิการของต้าเจิ้งออกไปก่อน,คุ้มกันจงเทียน."จงซานออกคำสั่ง.
"น้อมรับบัญชา!"เซิ่งกงเป้าเอ่ยรับ.
แน่นอนว่าคนที่จงซานเอ่ย,เหล่าคนที่ต้องการเข้ารบกวนจงเทียนตระหนักรู้จงเทียนต้องเป็นคนของนิกายใต้เสวียนหวงที่เสียผลประโยชน์ในครั้งนี้.
และเหล่าคนอื่นๆที่เข้าร่วม,แม้นว่าจะได้รับแสงแห่งธรรมของจงเทียนตอบแทนกลับมาก็ตาม,ใครจะรับประกันว่าพวกเขาไม่คิดอะไรไม่ดีต่อจงเทียนกัน?
การเป็นปราชญ์เทพของจงเทียนนั้นยังไม่จบ,ในเวลานี้ยังอยู่ในช่วงสำคัญ,หากว่ามีใครต้องการสังหารจงเทียน,ตำแหน่งปราชญ์เทพก็ยังสามารถเปลี่ยนแปลงได้อีก?
แน่นอนว่าย่อมต้องมีใครต้องการช่วงชิงโอกาสเป็นปราชญ์เทพไม่ใช่รึ?
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร,เวลานี้ต้องคุ้มกันเอาไว้ก่อน.
ยกเว้นหวนจี,เป่าเอ๋อและเซียนเซียน,สามสตรี,คนอื่นๆต่างก็ตามเซิ่งกงเป้าออกไปอย่างรวดเร็ว,เพื่อคุ้มกันจงเทียน.
เป็นความจริง,ขณะที่เซิ่งกงเป้านำคนอื่นๆบินออกไป,มีเซียนบรรพชนบางส่วนที่บินพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงเทียน.
"ปัง!"
หวังคูที่บินออกไป,ขวางเซียนบรรพชนคนดังกล่าวเอาไว้ทันที.
"หืม?!"เซียนบรรพชนชุดแดงที่ถูกหวังคูขวางเอาไว้.
"ซูมมมม!"
แสงสีเงินที่ตัดผ่าน,เคียวยักษ์ของหวังคูที่ฟันฉับลงมา!
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เซียนบรรพชนคนดังกล่าวที่ลอยถอยหลังออกไป,จินเผิงเต้าเหรินถูและคนอื่นๆเองที่เข้าล้อมกรอบ.
เซียนบรรพชนชุดแดงที่ใบหน้าดำมืด,ก่อนที่จะตัดสินใจหนีทันที.
"ไม่ต้องไล่ตาม!"หวังคูที่หยุดจินเผิงเอาไว้.
การไล่ตามศัตรูออกไปนั้นเป็นเรื่องรอง,งานสำคัญที่แท้จริงนั้นคือคุ้มกันจงเทียนต่างหาก.
เมื่อคนของต้าเจิ้งมารวมตัวกันมากขึ้นและก็มากขึ้น,เหล่าคนที่คิดจะล่าปราชญ์เทพนั้น,ก็รู้สึกหวั่นเกรงขึ้นมาในทันที.
ตลอดทั้งเดือน,นับตั้งแต่เซียนเซิงซือได้ควบคุมเทพปิศาจกว่าร้อยสังหารเหล่าเสวียนและเหล่าหวง,เหล่าคนที่ต้าเจิ้งรับเข้ามาตลอดทั้งเดือนในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา,มีจำนวนมากมาย,ดังนั้นกลุ่มของต้าเจิ้งจึงมากมายน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
เหล่าองค์รักษ์คุ้มกันมากมายที่เพิ่มขึ้นมาจำนวนมากล้วนแต่เพิ่งรับเข้ามา.
จินเผิง,เต้าเหรินถู,หวังคู,โหยวกลาน,เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งทั้งหมด,ที่คอยคุ้มกันจงเทียน.
ผู้คนที่อยู่ในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาที่เหลือน้อยลงเรื่อยๆ,เซียนเซิงซือหลังจากคำนับเสร็จ,ใบหน้าของเขาที่กลับมาเป็นว่างเปล่าไร้ความรู้สึก.
จงซานที่ก้าวเดินตามไป,จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือที่ค่อนข้างเหนื่อยล้าผมแซมขาว,ด้วยการใช้ทั้งอายุไขและลิขิตไปก่อนหน้านี้,ทำให้จงซานถอนหายใจเบาๆ,ขณะที่เขาวางมือไปที่ไหล่ของเซียนเซิงซือ.
เซียนเซิงซือที่จ้องมองจงซาน.
"ข้าให้คำมั่นต่อเจ้า,ตราบเท่าที่ข้ายังอยู่,ตระกูลจางจะไม่ถูกกำจัด,ขอมีเพียงข้ายังอยู่ในสวรรค์แห่งนี้,ตระกูลจากจะต้องกลับมารุ่งโรจน,ต้าเจิ้งทุกคนคือครอบครัวของเจ้า,ต้าเจิ้งคือบ้านของเจ้า."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ใบหน้าของเซียนเซิงซือที่ว่างเปล่าก็สั่นไหวเล็กน้อย,ก่อนที่จะคุกเข่าและเอ่ยออกมาว่า,"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"
"ลุกขึ้นเถิด,ความแค้นของเจ้ายังไม่ชำระ,ศัตรูคู่แค้นของเจ้ายังรออยู่ด้านนอก!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"เซียนเซิงซือที่ลุกขึ้นช้าๆ.
เซียนเซิงซือที่กวาดตามองรอบๆ,จดจ้องมองโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา,เวลานี้มันกำลังล่มสลายแล้ว,พื้นที่รอบๆปรากฏรอยแตกแยกมากมายลามออกไปไม่หยุด.
"เซิ่งหวัง!เฉินรู้ว่าเซิ่งหวังต้องการเทียนเต๋า,ต้องการพลัง,ในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลานี้กำลังล่มสลายแล้ว,เซิ่งหวังรีบดูดซับเร็วเข้า!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ดูดซับ? ไม่ใช่ว่าเป็นบรร............!”
เซียนเซิงซือที่ฝืนยิ้ม,ส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย,"เซิ่งหวังไม่จำเป็นต้องห่วงความรู้สึกเฉิน,โลกเขตแดนเปลี่ยนเวลากำลังล่มสลาย,เทียนเต๋าจำลองนั้นกำลังจะสลายไปรวมกับโลกใบใหญ่,หายไปไม่มีเหลือ,กลายเป็นส่วนหนึ่งของโลกใบใหญ่ไป,จะดีกว่าหากว่าเซิ่งหวังดูดซับมันเข้ามา!"
"ดวงตาที่มืดบอดนั้น,เซิ่งหวังสามารถใช้แปดหางสวรรค์กลืนกินมัน,บรรพชนที่ได้กลายเป็นความว่างเปล่าเท่านั้น,เวลานี้เหลือเพียงแค่เปลือกเท่านั้น."เซียนเซิงซือที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
จงซานที่จ้องมองเซียนเซิงซือด้วยความซับซ้อน,ไม่ได้กล่าวปฏิเสธอย่างไร,เขาย่อมรับรู้ว่าภายในใจของเซียนเซิงซือยากที่จะละทิ้งได้,ทว่าเขาก็ไม่ต้องการเป็นคนเห็นแก่ตัว,หากยิ่งจงซานปฏิเสธ,ก็จะยิ่งทำให้เขารู้สึกผิด,วันนี้ผลประโยชน์ทั้งหมดควรเป็นของตระกูลจาง,และมันควรจะสามารถช่วยเหลือเซียนเซิงซือได้ในอนาคต.
ท้ายที่สุด,จงซานก็พยักหน้ารับ.
เห็นจงซานพยักหน้ารับแล้ว,เซียนเซิงซือที่เผยยิ้มเล็กน้อย,เป็นรอยยิ้มที่ยากจะเห็น.
จงซาน,หวนจี,เป่าเอ๋อ,เซียนเซียน,เซียนเซิงซือ,ที่ออกมาจากโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาในที่สุด.
โลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาที่กำลังล่มสลายรอยแตกล่มสลายที่มากขึ้นเรื่อยๆ.
ที่ด้านนอกนั้น,เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งกำลังปกป้องจงเทียนบนอากาศ.
ส่วนผู้ฝึกตนรอบๆไม่มีใครจากไป,หลายๆคนที่ได้รับแสงแห่งธรรมจากจงเทียนก่อนหน้านี้,บางคนเฝ้ามองเงียบๆ,บางคนเองภายในใจก็บังเกิดความต้องการสังหารปราชญ์เทพเช่นกัน.
อย่างไรก็ดี,ยังมีคนของนิกายใต้เสวียนหวงที่อยู่ไกลออกไป,เวลานี้ใบหน้าท่าทางที่เต็มไปด้วยความโกรธและอับอาย,ดวงตาของกู่เซิ่งหมิงที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย,ขณะที่เขากำลังรวมคนของนิกายใต้เสวียนหวง,เตรียมลงมือ.
"เซิ่งหวัง,กู่เซิ่งหมิง,โปรดมอบให้ข้าจัดการด้วยตัวเอง!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ตกลง!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เป่าเอ๋อ,เซียนเซียน,หวนจี,โปรดขัดขวางเหล่าเซียนบรรพชนคนอื่นๆไม่ให้เข้ามารบกวนการต่อสู้ของเซียนเซิงซือและกู่เซิ่งหมิง!"จงซานที่เอ่ยต่อสตรีทั้งสาม.
"อืม!"สตรีที่ทั้งสามที่รับคำอย่างจริงจัง.
แน่นอน,ในเวลานี้จงซานไม่จำเป็นต้องกังวลความปลอดภัยของทั้งสามสาว,เซียนเซียน,ยังต้องบอกว่ามีคนรังแกนางอีกรึ?ไม่มีใครต้องการหาเรื่องนางแน่,ไม่เช่นนั้นตี้เสวียนชาคงไม่ปล่อยพวกเขาเอาไว้,ก่อนหน้านี้ยูไลถูกสับเป็นท่อนๆตกตายไปอย่างอนาถทีเดียว.
และคนต่อมา,หวงจีเองก็เช่นกัน,ไม่มีใครสามารถสัมผัสนางได้,หากแต่นางสามารถจัดการคนอื่น,นางมีร่างกายและพลังที่ยากจะมีคนอื่นต่อกรได้.
ส่วนเป่าเอ๋อ,เป่าเอ๋อและเจ้าตำหนักกลางที่ผสานเป็นคนเดียวกัน,หลายวันมานี้หลังจากปรับสภาพร่างกายได้,ทั้งประสบการณ์ความรู้ของเจ้าตำหนักกลางนางที่ได้รับมาทั้งหมด,เซียนบรรพชนขั้นที่สิบ?
เป็นตัวตนที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
สตรีทั้งสามคนที่บินไปกับเซียนเซิงซือ,พุ่งตรงไปยังทิศทางของกู่เซิ่งหมิง.
ที่ไกลออกไป,กู่เซิ่งหมิงที่ทั้งโกรธและอับอาย,เวลานี้ได้รวมเหล่าศิษย์นิกายใต้เสวียนหวง,เตรียมไล่ล่าสังหารปราชญ์เทพ,ในเวลานี้กลิ่นอายพลังของพวกเขาที่ปะทุออกมา,ก่อนที่จะถูกหยุดเอาไว้.
ในเวลาเดียวกันเหล่าผู้ฝึกตนหลายแสนคนกำลังจ้องมองจงซาน,พวกเขาที่กำลังสงสัยว่าทำไมจงซานไม่ลงมือ,แต่กลับส่งสตรีทั้งสามออกมา?
พวกเขาที่เห็นเพียงจงซานที่ลอยอยู่บนอากาศ,มือทั้งสองข้างทื่ยื่นออกไป,ดวงตาที่หลับลง.
"จงซาน,เขากำลังทำอะไร?"
"ไม่รู้เขากำลังทำอะไร,ไม่ใช่ว่าต้องช่วยสนับสนุนปกป้องบุตรของเขาที่กำลังเป็นปราชญ์เทพไม่ใช่รึ?"
........................
............
......
หลายๆคนที่เต็มไปด้วยความสงสัย,ทันใดนั้น,ก็ปรากฏคนๆหนึ่งที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
"แปด,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ?"คนผู้หนึ่งที่อุทานออกมาเสียงดัง.
สายตาของคนอื่นๆที่จับจ้องมองตาม,ทุกคนที่กลายเป็นโง่งมกับภาพที่เห็น,หลายๆคนที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา.
ที่ไกลออกไป,พวกเขาที่เห็นปากยักษ์ที่กำลังกลืนท้องฟ้า,มันกำลังยืดขยายออกไปไกลสุดลูกหูลูกตา.
หางทั้งแปดที่ชี้สบัดไปมา.
พื้นดินรอบๆที่ส่งเสียงแตกระแหงดังกึกก้อง.
"แปดหางสวรรค์ของจงซาน,กำลังกลืนทะเลยักษ์อยู่อย่างงั้นรึ?"
"นี่มัน,ปากยักษ์กำลังอ้ากล้าง!"
"ปากยักษ์!"
........................
............
......
หลายๆคนที่อุทานออกมาด้วยความตื่นตระหนกตกใจ,เวลานี้ทำเลที่ใหญ่ยักษ์ถูกกลืนไปครึ่งหนึ่งแล้ว,ปากยักษ์ที่ยักคงขยายใหญ่ออกไปเรื่อยๆ.
Chapter 1327 Big mouth
好大的嘴啊
ปากยักษ์.
พิธีใต้หว่านฝูผาน,ตำแหน่งปราชญ์เทพที่ได้รับเป็นจงเทียน,ทั่วหล้าแซ่ซ้องสรรเสริญ!
ในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา,เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งทั้งหมดที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,พวกเขาทีเพิ่งเข้าร่วมต้าเจิ้งที่มีปราชญ์เทพเป็นของตัวเอง,ภายในใจที่พ่นลมหายใจยาว,ยินดีอย่างที่สุด.
ต้าเจิ้งยังคงเปิดรับคนอยู่เรื่อยๆ,ทว่าด้วยการที่ไท่จื่อได้กลายเป็นปราชญ์เทพ,ทำให้เกิดความแตกต่างเป็นอย่างมาก,เพียงแค่ไม่กี่วัน,ทันทีที่ทุกคนรู้ว่าไท่จื่อได้เป็นปราชญ์เทพนั้น,ทำให้มีคนเข้าร่วมต้าเจิ้งมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม.
และเหล่าเสนาธิการที่เข้าร่วมปราชญ์เทพเองก็ช่วยแนะนำคนอื่นๆอีกด้วย.
เป่าเอ๋อ,เซียนเซียนที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจ,ทว่าจงซานนั้นหาได้แสดงความตื่นเต้นออกมา,จงซานเวลานี้ไม่สามารถตื่นเต้นได้,ที่จริงเขาจับจ้องมองเซียนเซิงซือด้วยความเห็นใจ.
เซียนเซิงซือที่คุกเข่าลงก่อนหน้านี้,ร้องของจงเทียนให้ได้เป็นปราชญ์เทพ,เซียนเซิงซือไม่ได้มีความสุข,ดวงตาที่สีแดงกำลังจ้องมองไปยังลูกตาที่อยู่บนเสาสวรรค์.
"ลูกหลาน,น้อมลาบรรพบุรุษ!"เซียนเซิงซือที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า.
ความโดดเดี่ยวอ้างว้าง,ความเศร้าอย่างที่สุด,ราวกับว่าในโลกหล้าเหลือเพียงเขาแค่คนเดียว.
ตระกูลจางคนสุดท้าย,โลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาที่ทรงพลังซับซ้อน,เซียนเซิงซือที่กล่าวลาบรรพบุรุษ,ความทรงจำสุดท้าย,จงซานเข้าใจดี,นี่คือบรรพบุรุษที่กำลังโรยราจากไป,กำลังสลายหายไปแล้ว.
ในโลกใบใหญ่ภายในสมาชิกตระกูลสายโลหิตย่อมเชื่อมต่อถึงกัน,เซียนเซิงซือเวลานี้กำลังจะเหลือเพียงแค่ตัวคนเดียว.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดเสียงระเบิดดังกระหึ่มทั่วโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา,เหล่าปิศาจร้ายมากมายตกตายไปจากรอยแยกแตกที่เกิดขึ้น,รอยแยกแตกที่ลามกระจายไปทั่วโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา.
ลูกตาสีทองตรงกลางที่หรี่แสงมือครึ้มลง,ราวกับว่าพลังมากมายมหาศาลถูกดึงออกไปเกือบหมด.
ลูกตาสีทองที่เล็กลงเรื่อยๆ,ลดขนาดลงไม่หยุด,มืดคลึ้มลงเรื่อยๆ.
"ครืนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
„แค๊ก แก๊ก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
โลกเขตแดนเปลี่ยนเวลากำลังล่มสลายลง,เสียงดังกึกก้องกระหึ่มดังลั่น.
ท้องฟ้าที่แตกแยกออกมาใหญ่ขึ้นเรื่อยๆแบ่งแยกกลายเป็นแผ่นรอยร้าวที่กระจายไปทั่วโลกเขตแดน.
รอยฉีกขาดรูโหว่ที่ใหญ่โต,กระจายเป็นเหมือนกับใยแมงมุม,รูมากมายใหญ่เล็กเกิดขึ้นทุกที่.
รอยแตกแยกที่เปิดออกมา,ไม่ใช่หลุมดำ,ทว่าเป็นทางออกไปยังด้านนอกโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา,ด้านนอกคือโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?
ทางออกอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้นมีบางคนที่บินออกไปยังช่องทางดังกล่าว,ทว่า,ขณะที่บินออกไป,กลับถูกกลิ่นอายของเนตรเทียนชูกดทับลงมา,จำต้องคุกเข่าลงด้วยความเคารพ,ผ่านเป็นระยะเวลานานไม่สามารถขยับตัวได้.
"กราบลาบรรพบุรุษ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ราวกับว่าใต้สวรรค์และปฐพีนั้นเหลือเพียงแค่เซียนเซิงซือ,คำพูดของเขาที่อ้างว้างอย่างที่สุด,ความโดดเดี่ยว,ความโศกเศร้าที่มากมายเกินจะหยั่ง.
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งที่ดีใจคราแรก,ในเวลานี้เปลี่ยนเป็นเงียบสงบ,พวกเขาที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือที่คุกเข่าน้อมส่งบรรพบุรุษเป็นครั้งสุดท้าย,ภายในใจของทุกคนที่รัดตรึงอย่างช่วยไม่ได้.
ที่ด้านนอก,จงเทียนที่อยู่บนท้องฟ้า,ดวงตาด้านล่าง,แสงสีทองที่ลดน้อยลงเรื่อยๆ,ลดลงไม่หยุด.
เกาะลูกตาสีทอง,เวลานี้กำลังเปลี่ยนเป็นมืดบอก,แสงสีทองที่เหือดแห้งหายไปทั้งหมด,เหลือเพียงสีดำมืด,ทะเลดวงตารอบๆที่แตกเป็นทาง,เกิดเป็นรูโหว่มากมายปรากฏขึ้น.
ดวงตาบนผืนโลก,ได้มาถึงจุดจบแล้ว,ได้มาถึงวาระสุดท้ายแล้ว,กำลังล่มสลายโดยสมบูรณ์.
แสงสีทองสุดท้ายที่เรียกเนตรเทียนชูมา,ที่เหือดหายไปในที่สุด.
เนตรเทียนชูที่เปล่งแสงสว่างจ้าสาดส่อง,จากนั้น,ก็ค่อยๆปิดลง,เมฆสีเหลืองมากมายที่ปกคลุม,ก็ค่อยๆสลายหายไป.
อำนาจสวรรค์ที่กดทับลงมา,พลังกดดันวิญญาณที่น่าเกรงขามหายไปทั้งหมด.
บนอากาศที่ว่างเปล่า,เหลือเพียงปราชญ์เทพจงเทียนที่กำลังยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,ดวงตาบนท้องฟ้าที่ปิดและหายไปหมดแล้ว.
เหล่าผู้ฝึกตนด้านนอก,ที่สามารถยืนขึ้นได้แล้ว.
ภายในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายเวลานี้เริ่มบินขึ้นท้องฟ้าหาทางออกกันแล้ว.
เพราะว่า,โลกเขตแดนเปลี่ยนเวลากำลังล่มสลายแล้ว,ท้องฟ้าที่ปรากฏรอยแตกมากมาย,หากไม่ออกไป,จะต้องได้รับหายนะแน่.
เหล่าอหาร,ปู่ซ่า,พุทธะที่บินออกไปมากมาย,บินออกมาเป็นกลุ่มเป็นก้อนพวกใครพวกมัน.
"เซิ่งกงเป้า!"จงซานออกคำสั่ง.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เซิ่งกงเป้าที่ตอบรับคำสั่งในทันที.
"เทียนเอ๋อที่กำลังเป็นปราชญ์เทพนั้น,อยู่ในช่างตระหนักรู้,ห้ามไม่ให้ใครเข้าไปรบกวน,นำเสนาธิการของต้าเจิ้งออกไปก่อน,คุ้มกันจงเทียน."จงซานออกคำสั่ง.
"น้อมรับบัญชา!"เซิ่งกงเป้าเอ่ยรับ.
แน่นอนว่าคนที่จงซานเอ่ย,เหล่าคนที่ต้องการเข้ารบกวนจงเทียนตระหนักรู้จงเทียนต้องเป็นคนของนิกายใต้เสวียนหวงที่เสียผลประโยชน์ในครั้งนี้.
และเหล่าคนอื่นๆที่เข้าร่วม,แม้นว่าจะได้รับแสงแห่งธรรมของจงเทียนตอบแทนกลับมาก็ตาม,ใครจะรับประกันว่าพวกเขาไม่คิดอะไรไม่ดีต่อจงเทียนกัน?
การเป็นปราชญ์เทพของจงเทียนนั้นยังไม่จบ,ในเวลานี้ยังอยู่ในช่วงสำคัญ,หากว่ามีใครต้องการสังหารจงเทียน,ตำแหน่งปราชญ์เทพก็ยังสามารถเปลี่ยนแปลงได้อีก?
แน่นอนว่าย่อมต้องมีใครต้องการช่วงชิงโอกาสเป็นปราชญ์เทพไม่ใช่รึ?
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร,เวลานี้ต้องคุ้มกันเอาไว้ก่อน.
ยกเว้นหวนจี,เป่าเอ๋อและเซียนเซียน,สามสตรี,คนอื่นๆต่างก็ตามเซิ่งกงเป้าออกไปอย่างรวดเร็ว,เพื่อคุ้มกันจงเทียน.
เป็นความจริง,ขณะที่เซิ่งกงเป้านำคนอื่นๆบินออกไป,มีเซียนบรรพชนบางส่วนที่บินพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงเทียน.
"ปัง!"
หวังคูที่บินออกไป,ขวางเซียนบรรพชนคนดังกล่าวเอาไว้ทันที.
"หืม?!"เซียนบรรพชนชุดแดงที่ถูกหวังคูขวางเอาไว้.
"ซูมมมม!"
แสงสีเงินที่ตัดผ่าน,เคียวยักษ์ของหวังคูที่ฟันฉับลงมา!
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เซียนบรรพชนคนดังกล่าวที่ลอยถอยหลังออกไป,จินเผิงเต้าเหรินถูและคนอื่นๆเองที่เข้าล้อมกรอบ.
เซียนบรรพชนชุดแดงที่ใบหน้าดำมืด,ก่อนที่จะตัดสินใจหนีทันที.
"ไม่ต้องไล่ตาม!"หวังคูที่หยุดจินเผิงเอาไว้.
การไล่ตามศัตรูออกไปนั้นเป็นเรื่องรอง,งานสำคัญที่แท้จริงนั้นคือคุ้มกันจงเทียนต่างหาก.
เมื่อคนของต้าเจิ้งมารวมตัวกันมากขึ้นและก็มากขึ้น,เหล่าคนที่คิดจะล่าปราชญ์เทพนั้น,ก็รู้สึกหวั่นเกรงขึ้นมาในทันที.
ตลอดทั้งเดือน,นับตั้งแต่เซียนเซิงซือได้ควบคุมเทพปิศาจกว่าร้อยสังหารเหล่าเสวียนและเหล่าหวง,เหล่าคนที่ต้าเจิ้งรับเข้ามาตลอดทั้งเดือนในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา,มีจำนวนมากมาย,ดังนั้นกลุ่มของต้าเจิ้งจึงมากมายน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
เหล่าองค์รักษ์คุ้มกันมากมายที่เพิ่มขึ้นมาจำนวนมากล้วนแต่เพิ่งรับเข้ามา.
จินเผิง,เต้าเหรินถู,หวังคู,โหยวกลาน,เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งทั้งหมด,ที่คอยคุ้มกันจงเทียน.
ผู้คนที่อยู่ในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาที่เหลือน้อยลงเรื่อยๆ,เซียนเซิงซือหลังจากคำนับเสร็จ,ใบหน้าของเขาที่กลับมาเป็นว่างเปล่าไร้ความรู้สึก.
จงซานที่ก้าวเดินตามไป,จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือที่ค่อนข้างเหนื่อยล้าผมแซมขาว,ด้วยการใช้ทั้งอายุไขและลิขิตไปก่อนหน้านี้,ทำให้จงซานถอนหายใจเบาๆ,ขณะที่เขาวางมือไปที่ไหล่ของเซียนเซิงซือ.
เซียนเซิงซือที่จ้องมองจงซาน.
"ข้าให้คำมั่นต่อเจ้า,ตราบเท่าที่ข้ายังอยู่,ตระกูลจางจะไม่ถูกกำจัด,ขอมีเพียงข้ายังอยู่ในสวรรค์แห่งนี้,ตระกูลจากจะต้องกลับมารุ่งโรจน,ต้าเจิ้งทุกคนคือครอบครัวของเจ้า,ต้าเจิ้งคือบ้านของเจ้า."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ใบหน้าของเซียนเซิงซือที่ว่างเปล่าก็สั่นไหวเล็กน้อย,ก่อนที่จะคุกเข่าและเอ่ยออกมาว่า,"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง!"
"ลุกขึ้นเถิด,ความแค้นของเจ้ายังไม่ชำระ,ศัตรูคู่แค้นของเจ้ายังรออยู่ด้านนอก!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"เซียนเซิงซือที่ลุกขึ้นช้าๆ.
เซียนเซิงซือที่กวาดตามองรอบๆ,จดจ้องมองโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลา,เวลานี้มันกำลังล่มสลายแล้ว,พื้นที่รอบๆปรากฏรอยแตกแยกมากมายลามออกไปไม่หยุด.
"เซิ่งหวัง!เฉินรู้ว่าเซิ่งหวังต้องการเทียนเต๋า,ต้องการพลัง,ในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลานี้กำลังล่มสลายแล้ว,เซิ่งหวังรีบดูดซับเร็วเข้า!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ดูดซับ? ไม่ใช่ว่าเป็นบรร............!”
เซียนเซิงซือที่ฝืนยิ้ม,ส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย,"เซิ่งหวังไม่จำเป็นต้องห่วงความรู้สึกเฉิน,โลกเขตแดนเปลี่ยนเวลากำลังล่มสลาย,เทียนเต๋าจำลองนั้นกำลังจะสลายไปรวมกับโลกใบใหญ่,หายไปไม่มีเหลือ,กลายเป็นส่วนหนึ่งของโลกใบใหญ่ไป,จะดีกว่าหากว่าเซิ่งหวังดูดซับมันเข้ามา!"
"ดวงตาที่มืดบอดนั้น,เซิ่งหวังสามารถใช้แปดหางสวรรค์กลืนกินมัน,บรรพชนที่ได้กลายเป็นความว่างเปล่าเท่านั้น,เวลานี้เหลือเพียงแค่เปลือกเท่านั้น."เซียนเซิงซือที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
จงซานที่จ้องมองเซียนเซิงซือด้วยความซับซ้อน,ไม่ได้กล่าวปฏิเสธอย่างไร,เขาย่อมรับรู้ว่าภายในใจของเซียนเซิงซือยากที่จะละทิ้งได้,ทว่าเขาก็ไม่ต้องการเป็นคนเห็นแก่ตัว,หากยิ่งจงซานปฏิเสธ,ก็จะยิ่งทำให้เขารู้สึกผิด,วันนี้ผลประโยชน์ทั้งหมดควรเป็นของตระกูลจาง,และมันควรจะสามารถช่วยเหลือเซียนเซิงซือได้ในอนาคต.
ท้ายที่สุด,จงซานก็พยักหน้ารับ.
เห็นจงซานพยักหน้ารับแล้ว,เซียนเซิงซือที่เผยยิ้มเล็กน้อย,เป็นรอยยิ้มที่ยากจะเห็น.
จงซาน,หวนจี,เป่าเอ๋อ,เซียนเซียน,เซียนเซิงซือ,ที่ออกมาจากโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาในที่สุด.
โลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาที่กำลังล่มสลายรอยแตกล่มสลายที่มากขึ้นเรื่อยๆ.
ที่ด้านนอกนั้น,เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งกำลังปกป้องจงเทียนบนอากาศ.
ส่วนผู้ฝึกตนรอบๆไม่มีใครจากไป,หลายๆคนที่ได้รับแสงแห่งธรรมจากจงเทียนก่อนหน้านี้,บางคนเฝ้ามองเงียบๆ,บางคนเองภายในใจก็บังเกิดความต้องการสังหารปราชญ์เทพเช่นกัน.
อย่างไรก็ดี,ยังมีคนของนิกายใต้เสวียนหวงที่อยู่ไกลออกไป,เวลานี้ใบหน้าท่าทางที่เต็มไปด้วยความโกรธและอับอาย,ดวงตาของกู่เซิ่งหมิงที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย,ขณะที่เขากำลังรวมคนของนิกายใต้เสวียนหวง,เตรียมลงมือ.
"เซิ่งหวัง,กู่เซิ่งหมิง,โปรดมอบให้ข้าจัดการด้วยตัวเอง!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ตกลง!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เป่าเอ๋อ,เซียนเซียน,หวนจี,โปรดขัดขวางเหล่าเซียนบรรพชนคนอื่นๆไม่ให้เข้ามารบกวนการต่อสู้ของเซียนเซิงซือและกู่เซิ่งหมิง!"จงซานที่เอ่ยต่อสตรีทั้งสาม.
"อืม!"สตรีที่ทั้งสามที่รับคำอย่างจริงจัง.
แน่นอน,ในเวลานี้จงซานไม่จำเป็นต้องกังวลความปลอดภัยของทั้งสามสาว,เซียนเซียน,ยังต้องบอกว่ามีคนรังแกนางอีกรึ?ไม่มีใครต้องการหาเรื่องนางแน่,ไม่เช่นนั้นตี้เสวียนชาคงไม่ปล่อยพวกเขาเอาไว้,ก่อนหน้านี้ยูไลถูกสับเป็นท่อนๆตกตายไปอย่างอนาถทีเดียว.
และคนต่อมา,หวงจีเองก็เช่นกัน,ไม่มีใครสามารถสัมผัสนางได้,หากแต่นางสามารถจัดการคนอื่น,นางมีร่างกายและพลังที่ยากจะมีคนอื่นต่อกรได้.
ส่วนเป่าเอ๋อ,เป่าเอ๋อและเจ้าตำหนักกลางที่ผสานเป็นคนเดียวกัน,หลายวันมานี้หลังจากปรับสภาพร่างกายได้,ทั้งประสบการณ์ความรู้ของเจ้าตำหนักกลางนางที่ได้รับมาทั้งหมด,เซียนบรรพชนขั้นที่สิบ?
เป็นตัวตนที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
สตรีทั้งสามคนที่บินไปกับเซียนเซิงซือ,พุ่งตรงไปยังทิศทางของกู่เซิ่งหมิง.
ที่ไกลออกไป,กู่เซิ่งหมิงที่ทั้งโกรธและอับอาย,เวลานี้ได้รวมเหล่าศิษย์นิกายใต้เสวียนหวง,เตรียมไล่ล่าสังหารปราชญ์เทพ,ในเวลานี้กลิ่นอายพลังของพวกเขาที่ปะทุออกมา,ก่อนที่จะถูกหยุดเอาไว้.
ในเวลาเดียวกันเหล่าผู้ฝึกตนหลายแสนคนกำลังจ้องมองจงซาน,พวกเขาที่กำลังสงสัยว่าทำไมจงซานไม่ลงมือ,แต่กลับส่งสตรีทั้งสามออกมา?
พวกเขาที่เห็นเพียงจงซานที่ลอยอยู่บนอากาศ,มือทั้งสองข้างทื่ยื่นออกไป,ดวงตาที่หลับลง.
"จงซาน,เขากำลังทำอะไร?"
"ไม่รู้เขากำลังทำอะไร,ไม่ใช่ว่าต้องช่วยสนับสนุนปกป้องบุตรของเขาที่กำลังเป็นปราชญ์เทพไม่ใช่รึ?"
........................
............
......
หลายๆคนที่เต็มไปด้วยความสงสัย,ทันใดนั้น,ก็ปรากฏคนๆหนึ่งที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
"แปด,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ?"คนผู้หนึ่งที่อุทานออกมาเสียงดัง.
สายตาของคนอื่นๆที่จับจ้องมองตาม,ทุกคนที่กลายเป็นโง่งมกับภาพที่เห็น,หลายๆคนที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา.
ที่ไกลออกไป,พวกเขาที่เห็นปากยักษ์ที่กำลังกลืนท้องฟ้า,มันกำลังยืดขยายออกไปไกลสุดลูกหูลูกตา.
หางทั้งแปดที่ชี้สบัดไปมา.
พื้นดินรอบๆที่ส่งเสียงแตกระแหงดังกึกก้อง.
"แปดหางสวรรค์ของจงซาน,กำลังกลืนทะเลยักษ์อยู่อย่างงั้นรึ?"
"นี่มัน,ปากยักษ์กำลังอ้ากล้าง!"
"ปากยักษ์!"
........................
............
......
หลายๆคนที่อุทานออกมาด้วยความตื่นตระหนกตกใจ,เวลานี้ทำเลที่ใหญ่ยักษ์ถูกกลืนไปครึ่งหนึ่งแล้ว,ปากยักษ์ที่ยักคงขยายใหญ่ออกไปเรื่อยๆ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น