Immortality Chapter 1321 Hates should not! Wish one could!
Chapter 1321 Hates should not! Wish one
could!
恨不该!恨不能!
ทั้งไม่พอใจและปรารถนาพอๆกัน!
เทพปิศาจหนึ่งร้อยตน,ทุกตนต่างก็มีพลังเซียนบรรพชนขั้นที่แปด,การต่อสู้นั้น,แม้แต่ปราชญ์เทพยังไม่สามารถทนได้,ดังนั้นไม่ต้องเอ่ยถึงก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน.
ครืนนนนนนน!
ในโลกเขตแดนเปลี่ยนเวลาแห่งนี้,มีผู้ฝึกตนมากมาย,อรหันต์กว่าสามพัน,มีเซียนบรรพชนจำนวนมาก,แม้ว่าจะกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,หากแต่ในเวลานี้มีผู้ฝึกตนจำนวนมากที่อยู่ใกล้ทะเลหมิงฉี,ทุกคนย่อมรับรู้ได้ถึงการต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรงนี้ได้.
นับตั้งแต่เซียนเซิงซือเริ่มต่อสู้,แรงกระแทกมากมายนั้น,แรงกดดันที่หนักหน่วง,ทำให้ผู้ฝึกตนมากมายเร่งรีบเดินทางมาอย่างรวดเร็ว.
จงซานที่พุ่งตรงบินเข้าไปในทะเลหมิงฉีลึกเข้าไป,พื้นที่รอบปรากฏแสงประกายแสงสว่างจ้า.
ทว่าเวลานี้มีอรหันต์สามคนที่อยู่ใกล้ๆสนามรบ,เวลานี้กำลังงงวยหนังหัวชาหนึบขนลุกทั่วร่าง.
"ปิศาจ,,เทพปิศาจอย่างงั้นรึ?"อรหันต์คนหนึ่งที่กล่าวเสียงสั่น.
"ก่อนหน้านี้เทพปิศาจตนเดียวพวกเราเกือบหนีไม่รอด?"อรหันต์อีกคนที่กล่าวด้วยความตกใจ.
"ตอนนี้มี 101 ตนรึ? แฮกก! พวกมันสามารถสังหารปราชญ์เทพได้เลย? น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว!"
"ถอย,ถอยก่อน,ถอยออกมาให้ห่าง!"ทุกคนที่ตื่นตระหนกหวาผวาขึ้นมาในทันที.
การจะพบกับเทพปิศาจ,ในโลกเปลี่ยนเวลาแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย,หากแต่เวลานี้กลับมาปรากฏถึงหนึ่งร้อยตัว,พวกเขาที่ตื่นตะลึง,ตกใจจนตาค้าง.
"เทพปิศาจกำลังทำอะไร?"
"ร่างสองร่างที่อาบโลหิต,นั่นมัน,นั่นมัน......!"หนึ่งในนั้นที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
"เหล่าหวง,เหล่าเสวียน,นิกายใต้เสวียนหวงอย่างงั้นรึ?
แฮก ~~~!
มีคนกำลังหาเรื่องนิกายใต้เสวียนหวงอย่างงั้นรึ?"มีใครบางคนที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันนั้น,รอบๆปรากฏเหล่าผู้ฝึกตนมากมายมารวมตัวกัน.
หลายคนที่บินหนีออกมาก่อนหน้านี้เพราะอยู่ใกล้เกินไป,ตอนนี้บินหนีออกมาอยู่รอบๆนี้ด้วยเช่นกัน,เทพปิศาจมากมาย,กว่าร้อยตน,เป็นภาพที่น่าสะพรึงสยองเป็นอย่างมาก.
"อาจารย์,เสียงนี่มันอะไร?
ทั้งน่าเคารพและน่าเศร้าใจ!"ปู่ซาคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
เสียงแตรฟ้าดิน,ที่เต็มไปด้วยความน่าเคารพ,เหล่าอรหันต์มากมายที่จ้องมองหน้ากันและกัน,พร้อมกับสูดหายใจลึก,พวกเขารับรู้นี่คือการปรากฏตัวของปราชญ์เทพ,จะทำให้ฟ้าดินส่งเสียงสอดประสานขึ้น.
ปราชญ์เทพ?
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังคนสองคนที่หน้าตาเหมือนกัน,หนึ่งคนยืนอยู่บนยอดเขา,หนึ่งคนลอยอยู่บนฟ้า,ร่างกายที่ราวกับหลอมรวมเข้ากับฟ้าดินจนเป็นหนึ่งเดียวกัน.
ทั้งคู่,ทำให้ฟ้าดินสอดประสานอย่างงั้นรึ?
พวกเขากำลังต่อสู้กับนิกายใต้เสวียนหวง? พวกเขากำลังควบคุมเทพปิศาจทั้ง 100
อย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้คนมากมายที่เงียบ,ไม่กล้าเอ่ยอะไรเสียงดัง.
เข้าไปยุ่งอย่างงั้นรึ? กับเทพปิศาจ 100
ต้นมีแต่เข้าไปหาความตายเท่านั้น,อีกอย่างนิกายใต้เสวียนหวง,พวกเขาก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งขนาดนั้น,ไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงอันตรายเพื่อพวกเขา.
"อาจารย์,นั่นมันข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง,เขาทรงพลังขนาดนั้นเลยรึ?
ศาลเทวะต้าเจิ้งมีคนแข็งแกร่งขนาดใหนมากเท่าใดกัน?"ปู่ซาคนหนึ่งที่งงงวยจ้องมองไปยังอรหันต์.
"เซียนเซิงซืออย่างงั้นรึ?
คนที่แข็งแกร่งเช่นเขา,คงไม่มีแล้วกระมั้ง!"อรหันต์คนหนึ่งที่เอ่ยออกมา.
„It is not right, teacher, since Mr. Corpse
is only Courtier, that can coerce his Zhong Shan surely incessantly so, a short
time ago Di Xuansha, seemingly also once was the Great Zheng person, now also
has the connection of not talking clearly with Great Zheng, that Sheng Gongbao,
was Great Zheng Courtier, Great Zheng was not so is absolutely simple, now or
Saint Courtyard that saw, becomes Heavenly Court is later inevitable, the
teacher, chaos under the heavens already affected in four directions , our that
small sect have not distinguished with rogue cultivator, if did not attach to a
big influence, at the appointed time was very possible to be ground by the
under the heavens situation, Great Zheng recruited the imperial edict on is the
opportunity, the teacher!” A that Bodhisattva face sincere looks to Buddha.
"ไม่ได้การ,อาจารย์,ในเมื่อเซียนเซิงซือเป็นเพียงข้าราชบริพาร,นี่จะต้องเป็นจงซานสั่งการอย่างแน่นอน,ก่อนหน้านี้พวกเราไม่สามารถเข้าใจได้ชัดเจน,ตี้เสวียนชาเอง,ก็ดูเหมือนว่าจะเคยเป็นคนของต้าเจิ้ง,ตอนนี้พวกเราไม่สามารถประเมินต้าเจิ้งได้อย่างชัดเจนได้เลย,เซิ่งกงเป้าเองก็เป็นคนของต้าเจิ้ง,ต้าเจิ้งต้องไม่ธรรมดาแน่,ตอนนี้เป็นเพียงศาลเทวะ,ต่อไปต้องเป็นศาลสวรรค์แน่,อาจารย์,ยุคแห่งความวุ่นวายมาถึงแล้ว,พวกเรานิกายเล็กๆ,พวกเราอาจจะถูกผู้ฝึกตนพเนจรกำจัดเอาได้?
หากว่าพวกเราไม่เข้าร่วมกลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่,พวกเราจะต้องถูกลบหายไปอย่างแน่นอน,ต้าเจิ้งเวลานี้กำลังรับคนอยู่,อาจารย์ตอนนี้ไม่ใช่ว่าเป็นโอกาสหรอกรึ?!"ปู่ซาคนหนึ่งที่เอ่ยต่อองค์อรหันต์.
"ข้าขอคิดก่อน!"อรหันต์ที่ไม่ปฏิเสธ,ทว่าขอเวลาครุ่นคิด.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เทียนเต๋าของเหล่าเสวียนที่พังทลายลงในทันที,เทพปิศาจที่สังหารเขาทันที.
"ไม่ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลังจากเสียงร้องด้วยความตกใจ,เหล่าเสวียนเซียนบรรพชนระดับ
9 ขั้นปลาย,ก็ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ,แม้แต่ดวงวิญญาณยังถูกขย้ำแตกสลาย,กลายเป็นอาหารให้กับเทพปิศาจอย่างรวดเร็ว.
"เหล่าเสวียน!"เหล่าหวงที่ตะโกนออกมาด้วยความตื่นตกใจ.
ทว่าเหล่าเสวียนไม่สามารถต้านทานเอาไว้ได้อีกแล้ว,เขาตกตาย,ทุกส่วนถูกรุมทึ้งกัดกินอย่างรวดเร็ว.
"เจ้าแก่เฒ่า,ข้าเกลียดแก,ข้าเกลียดที่ไม่ได้ตัดรากถอนโคนทั้งหมดในอดีต!"เหล่าหวงไม่แม้แต่สำนึกบาป,ถึงความตายจะมาถึงแล้วก็ตาม.
"ชิ!"เซียนเซิงซือที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
80 เทพปิศาจที่ลงมือพร้อมกับ,ทะลวงการป้องกันของเหล่าหวง,เหล่าหวงที่ไม่สามารถหลบหนีได้,ถูกรุมทึ้งทำลายกลายเป็นฝุ่นผงลงในทันที,ทุกชิ้นส่วนถูกแย่งกัดกินลงท้องเทพปิศาจอย่างรวดเร็ว.
นับจากนี้เป็นต้นไป,เหล่าเสวียน,เหล่าหวง,นิกายใต้เสวียนหวงได้ตายไปเรียบร้อยแล้ว,ถูกทำลายสิ้นทั้งวิญญาณ.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆที่เผยท่าทางตื่นตระหนกตกใจ.
จางเสวียน,จางหวง,ตกตายไปเรียบร้อยแล้ว,เสียงกระดิ่งของเซียนเซิงซือหยุดลง,ขณะที่เขาจ้องมองเทพปิศาจที่จ้องมองกัดกินดวงวิญญาณอีกฝ่าย,ภายในใจไม่ได้รู้สึกยินดีแต่อย่างใด,แม้แต่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าอย่างที่สุดออกมา.
"ฟิ้ว
....................................!”
ตราอักขระที่แตกหักในมือศพปราชญ์เทพ,ได้แตกสลายกลายเป็นฝุ่นผง,พร้อมกับค่อยๆสลายหายไป.
เหล่าเทพปิศาจทั้งร้อยตนที่ถูกตราอักขระนั่นคุมอยู่,ร่างกายของมันที่เริ่มขยับหลุดการควบคุม,พวกมันที่หันหน้ามามองเซียนเซิงซือด้วยความหวาดกลัว,จากนั้นก็แยกย้ายกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,เร่งรีบหนีอย่างรวดเร็ว.
ตราอักขระที่แตกหัก,เมื่อมันสลายหายไป,ก็ไม่สามารถที่จะควบคุมได้อีก,เทพปิศาจได้แยกย้ายหนีหายไปแล้ว,ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆเองเวลานี้ก็ยังคงหวาดผวาเช่นเดิม,คิดถึงว่าได้เป็นพยานในการสังหารของเซียนเซิงซือแล้ว,พวกเขาก็ไม่กล้าเข้าไปหาเรื่อง,แม้นเหล่าเทพปิศาจหนีไปหมดแล้ว.
เซียนเซิงซือที่กวาดตามองอย่างเย็นชาไปยังเหล่าผู้ฝึกตนที่มามุงรอบๆ,ท้ายที่สุดก็ไม่สันใจ,เขาที่สั่นกระดิ่ง,ก่อนที่จะนำศพปราชญ์เทพบินตรงลึกเข้าในในเทเลหมิงฉี.
จนกระทั่งเซียนเซิงซือและเทพปิศาจหนีหายไปหมดแล้ว,เหล่าผู้ฝึกตนจึงค่อยๆพูดคุยกัน,หลากหลายคนที่ได้รับข้อมูลทั้งหมดก่อนหน้านี้,ทำให้ตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างมาก.
ทะเลหมิงฉี.
เจ้าตำหนักกลางที่ต่อสู้กับ 11
เซียนบรรพชนเพียงคนเดียว,รอบๆทะเลหมิงฉีที่มีเปลวเพลิงลุกไหม้อย่างรุนแรง,การต่อสู้นั้นรุนแรงมาก.
หวนจีที่ไม่ได้เข้าใกล้สนามรบ,หากแต่นางสามารถชักนำปิศาจสวรรค์ออกมา,พื้นที่รอบๆเวลานี้,ไม่มีใครสามารถเข้ามาได้,อีกทั้งปิศาจสวรรค์ที่ลอบโจมตีไปยังเจ้าตำหนักกลางเป็นระยะๆเช่นกัน.
ปิศาจสวรรค์ไม่ใช่กำลังหลักในการต่อสู้แต่สามารถก่อกวน,พร้อมทำให้พื้นที่รอบๆถูกปิดเอาไว้ไม่ให้เป็นที่สนใจต่อคนอื่นๆ.
ปิศาจสวรรค์หนึ่งหมื่นตนอาจจะไม่มีผลมากนัก,หากแต่เป็นหนึ่งแสน,หนึ่งล้าน,สิบล้าน,แน่นอนว่าต้องส่งผลแน่,ปิศาจสวรรค์ที่ล่องลอยกระจายอยู่รอบๆ,และยังผุดออกมาไม่หยุด.
"วูซซซซซ!"
ปิศาจสวรรค์ที่ปรากฏรอบๆนั้นสร้างคลื่นพลังที่แปลกประหลาดขึ้น,คลื่นพลังที่สร้างการรบกวน,ป่วนความรู้สึกของเจ้าตำหนักกลางได้.
เจ้าตำหนักกลางที่จ้องมองหวนจีอย่างดุร้าย.
"เจ้าต้องการป่วนสัมผัสของข้าอย่างงั้นรึ?"เจ้าตำหนักกลางที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"ตูมมมม!"เจ้าตำหนักกลางปล่อยลำแสงใส่หวนจี.
"วูซซซซซซ!"
หวนจีหายไป,หากต้องการจับตัวหวนจีนั้น,ใต้สวรรค์แห่งนี้มีน้อยคนนัก,อย่างน้อย,เจ้าตำหนักกลางไม่มีทางทำสำเร็จ.
"เซียนบรรพชนขั้นที่สิบ,เจ้าตำหนักกลางต้องเป็นเซียนบรรพชนขั้นที่สิบอย่างแน่นอน! นอกจากนี้ยังเข้าใกล้ระดับ 11 แล้วด้วย!
บ้าไปแล้ว,ในโลกใบเล็กของเซิ่งหวัง,ทำไมมีอสุรกายมากมายขนาดนี้กัน."จินเผิงที่ใช้แขนปาดโลหิตใบหน้ากล่าวออกมาเสียงสั่น.
"ต่อไป!"จงเทียนที่ถือเจดีย์ฉีหลิง,ขณะตะโกนเสียงดังพุ่งเข้าต่อสู้กับเจ้านิกายกลางอีกครั้ง.
ในเวลานี้มีสามเซียนบรรพชนที่เพิ่งถอยออกมา,พวกเขาที่เพิ่งเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ได้รับคำสั่งให้มาหยุดเจ้านิกายกลาง,พวกเขาทั้งสามคาดไม่ถึงแม้แต่น้อย,เหล่าข้าราชบริพารของต้าเจิ้งที่ลงมืออย่างบ้าคลั่งไร้ซึ่งความหวาดกลัว.
คนเหล่านี้ราวกับเสียสติ,โดยเฉพาะจินเผิง,เต้าเหรินถู,ทั้งคู่ที่ต่อสู้อย่างไม่กลัว,แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บ,พวกเขาไม่กังวลว่าจะมีต่อการบำเพ็ญในอนาคตเลยรึ?
จินเผิงที่ได้รับบาดเจ็บหนัก,เห็นชัดเจนว่ามันเจ็บไปจนถึงพื้นฐาน,หากแต่เขากลับไม่ตื่นตระหนก,นี่พวกเขาเห็นภาพลวงตาอยู่อย่างงั้นรึ?
แน่นอนเซียนบรรพชนทั้งสามไม่รู้ถึงผลเนตรนิมิตดีของจงซาน,ดังนั้น,ภายในใจของพวกเขาย่อมหวาดกลัวต่อการบาดเจ็บที่รุนแรงเป็นธรรมดา.
ถึงอย่างไร,พวกเขาเองก็ไม่สามารถที่จะหยุดไม่ให้เจ้าตำหนักกลางไม่ให้เข้าใกล้เกาะที่อยู่ตรงกลางได้.
เกาะใจกลางที่มีคนอยู่บนนั้นสองคน,เกาะสองเกาะที่กำลังหมุนวนไปรอบๆ,ซึ่งเจ้านิกายกลางไม่รู้สึกสงสัยอะไร,เพราะว่านางสามารถสัมผัสได้ถึงเป่าเอ๋ออยู่ที่นั่น.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,หวนจีที่ปล่อยเสียงที่หวีดหวิว,ปิศาจสวรรค์มากมายที่หมุนวนรอบๆ,ทำลายสัมผัสไปในทันที,สัมผัสเป่าเอ๋อพริบตานั้น,นางกลับไม่สามารถสัมผัสได้ถึงตำแหน่งของเป่าเอ๋ออีกต่อไป.
"หยุดเท่านี้อย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้แน่นอน,เป่าเอ๋อเป็นของข้า,ไม่มีใครได้ไปครอง!"เจ้าตำหนักกลางที่ปล่อยแสงสีทองออกมารอบๆร่าง.
เกลียด!
เจ้านิกายกลางที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง,นางประเมินจงซานต่ำไป,นางไม่น่าปล่อยให้จงซานนำเป่าเอ๋อจากมาตั้งแต่แรก,นี่เป็นความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่,
ทั้งไม่พอใจและปรารถนาพอๆกัน!
----------------------------
การต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรงที่ทุกคนที่ถูกผลักเข้าใกล้ฝั่งเรื่อยๆ,ทว่าบนเกาะนั้นกลับไม่สามารถรับรู้ถึงด้านนอกได้.
"เจี่ยเจี่ยเป่าเอ๋อ,เจ้าอยู่ที่นี่,ข้าจะไปบอกพวกเขามาที่นี่!"เซียนเซียนเอ่ย.
"ด้านนอกเต็มไปด้วยอันตราย,เจ้าอยู่ที่นี่,ส่งหนูสัญญาณชีพออกไปก็พอ!"เป่าเอ๋อที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับเผยยิ้ม.
"ไม่,ข้าจะต้องไปแจ้งเอง,ส่งหนูสัญญาณชีพออกไปไม่สามารถเห็นรายระเอียดได้!"เซียนเซียนที่เอ่ยแย้งออกมาในทันที.
เป่าเอ๋อและเซียนเซียนอยู่ด้วยกันมาหลายปี,เห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของเซียนเซียน,นางสามารถบอกได้ว่านางมีเรื่องสำคัญซ่อนเอาไว้จากตัวนาง,นอกจากนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆแม้แต่น้อย.
เป่าเอ๋อที่ขมวดคิ้ว,ทว่าทันใดนั้นนางก็คิดถึงคำพูดของจงซานก่อนหน้านี้.
"วางใจได้,ไม่เป็นไร,เจ้าคำพูดของข้าเอาไว้,ต้องเชื่อใจเซียนเซียน!"
เชื่อเซียนเซียนอย่างงั้นรึ?
เป่าเอ๋อที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,เชื่อเซียนเซียน,มีเรื่องอันใดกัน,ทว่าเป่าเอ๋อเชื่อจงซานอย่างไม่มีเงื่อนไข,ในเมื่อเหล่าเยว่บอกให้เชื่อเซียนเซียน,พร้อมกล่าวกับนางด้วยความจริงจัง,เป่าเอ๋อจึงไม่ขัดขืนอีกต่อไป.
นางที่พยักหน้าเบาๆ,"ระวังตัวด้วย!"
"อืม,ดี!"เซียนเซียนที่เบาใจก่อนที่จะบินออกไปอย่างรวดเร็ว.
----------------------------
บนทะเลหมิงฉี,เจ้าตำหนักกลางที่ต่อสู้กับเหล่าเซียนบรรพชน,เหล่าเซียนบรรพชนที่ทำให้เจ้าตำหนักกลางได้รับบาดเจ็บ,พร้อมกังวลที่จะทำให้ฮวงโหวได้รับบาดเจ็บไปด้วย,ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าลงมือเต็มที่,ทำให้ค่อนข้างเสียเปรียบเจ้าตำหนักกลาง.
ในเวลานี้,เจ้าตำหนักกลางที่รู้สึกหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ,เพราะว่า,ทะเลหมิงฉีที่กำลังหมุนวนไปรอบๆ,นางมองไม่เห็นเกาะตรงกลางแม้แต่ไม่สามารถสัมผัสได้ถึงเป่าเอ๋อได้,ไม่สามารถสัมผัสถึงเป่าเอ๋อแล้วเช่นกัน.
ทันใดนั้น,จากทิศใต้,กลิ่นอายที่หนักหน่วงทรงพลังโถมทับแผ่มาถึงที่นี่,แม้นว่าร่างกายจะยังมาไม่ถึง,หากแต่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามนี้ได้มาถึงก่อนแล้ว.
"เป็นเซิ่งหวัง,เซิ่งหวังมาแล้ว!"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยความดีใจแม้นว่าตัวเองจะได้รับบาดเจ็บหนัก.
ทว่าเจ้าตำหนักกลางกลับยิ่งโมโหวฉุนเฉียวมากขึ้นกว่าเดิม,หากจงซานเพิ่มขึ้นมา,นางยิ่งหมดโอกาสมากขึ้นไม่ใช่รึ?
วันนี้หากไม่สามารถนำเป่าเอ่อไปได้,หลังจากนี้ยังจะมีโอกาสอีกรึ?
"เจ้าตำหนักกลาง,หยุดได้แล้ว!"ไท่จื่อจงเทียนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เจ้าตำหนักกลางจะหยุดได้อย่างไร,หัวใจของนางที่เต้นไปมาด้วยความหงุดหงิด,ทว่าทันใดนั้น,ที่ไกลออกไป,บางส่วนของเกาะ,ปรากฏตี้เซียนเซียนผุดออกมา,ตี้เซียนเซียนออกมา,เป็นเกาะนั่นแน่!
"ย๊ากกกกก!"
เจ้าตำหนักกลางที่ระเบิดพลังทั้งหมดออกมา,ก่อนที่จะพุ่งทะลวงการป้องกันตรงไปยังทิศทางดังกล่าวในทันที.
เต้าเหรินถูที่ตะวัดดาบยักษ์ฟันออกมา.
"ตูมมมมมมมมม!"
ดาบของเต้าเหรินถูที่เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,เจาตำหนักกลางที่กระแทกไปยังดาบยักษ์,ทะลวงการป้องกันของเต้าเหรินถูไปทันที.
"ไม่ได้การแล้ว!"จินเผิงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เหล่าเซียนบรรพชนที่พยายามที่จะเข้าไปขวาง,ทว่าเจ้าตำหนักกลางนั้นได้ทะลวงผ่านวงล้อมออกไปแล้ว,ถึงจะเป็นจงซานก็ไม่สามารถไล่ตามได้ทันที.
"ห๋า!"เซียนเซียนที่อุทานออกมา.
"วูซซซซซ!"
แสงสีแดงที่พุ่งอย่างรวดเร็ว,เจ้านิกายกลางที่พุ่งเข้าไปในเกาะที่เซียนเซียนเพิ่งผุดออกมาทันที.
"วูซซซซ!"
จงซานในเวลานี้เองก็ได้มาปรากฏขึ้นที่บนทะเลใกล้ๆแล้ว.
การมาของจงซานนั้น,เขาได้ส่งแรงกดดันวิญญาณมหาศาลออกมา,เพื่อเป็นสัญญาณให้กับเซียนเซียนเท่านั้น.
"เซิ่งหวัง,เจ้าตำหนักกลาง,นาง,นางเข้าไปหาฮวงโหวแล้ว!"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยความเป็นกังวล.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น