Immortality Chapter 1318 Your all are I teach
Chapter 1318 Your all are I teach
你们的一切都是我教的
ทุกสิ่งที่เจ้ารู้ข้าเป็นคนสอน.
เซียนเซิงซือที่ประณามเหล่าเสวียนและเหล่าหวง.
คำพูดที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังเจ็บแค้นเศร้าใจ,ความหดหู่ขั้นสุด,แม้แต่คนฟังยังเศร้าไปด้วย,จินเผิงและคนอื่นๆถึงกับดวงตาแดงซ่าน,เหล่าผู้ฝึกตนระดับเซียนบรรพชนที่มีจิตใจที่แข็งแข็งดุจหินผา,ในเวลานี้ยังรับรู้ได้ถึงความหดหู่ที่เกาะกินกระดูกของพวกเขา.
"สารเลว!"จินเผิงที่กัดฟันคำรามเบาๆออกมา.
"เดรัชฉาน,ยังมีกตัญญูให้กับผู้ให้กำเนิด,แต่พวกมันสารเลวเกินกว่าจะนำไปเทียบได้!"เต้าเหรินถูที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"พวกมันควรจะถูกสับให้ละเอียด,แม้แต่เถ้ากระดูกก็ไม่ควรใช้เป็นปุ๋ย,ดวงวิญญาณของพวกมันควรจะระเหิดหายไปทั้งหมด,อย่าให้หลงเหลืออะไรเอาไว้!"หวังคูกล่าวออกมาด้วยความเย็นชาอย่างที่สุด.
จินเผิงที่กำหมัดแน่น,ขอเพียงได้รับคำสั่ง,เขาจะต้องลงมือรีบสังหารเจ้าสารเลวทั้งสองในทันทีอย่างแน่นอน.
เซียนเซิงซือที่ปกติสุขุมไม่ค่อยพูด,มักปลีกวิเวก,เวลานี้คำรามลั่น,คำพูดของเขานั้นเกินกว่าจะอดทนได้,จนต้องประณามคนทั้งสองออกมา.
จงซานที่รู้ดีถึงความเจ็บปวดนี้,ถึงการแบกป้ายหลุมศพของบุตรชายของตัวเองเอาไว้.
คนหัวหงอกฝังคนหัวดำ,ตระกูลจางที่ใหญ่โต,ตอนนี้เหลือเพียงเซียนเซิงซือคนเดียวแล้ว.
เหล่าเสวียน,เหล่าหวงที่เซียนเซิงซือรับมาเป็นคนใช้,มอบความรู้สั่งสอนเลี้ยงดูอย่างบริสุทธิ์ใจ,ท้ายที่สุดกลับกลายเป็นไร้หัวใจทรยศ,กับคนทั้งสองที่ได้รับความเมตตา,ทว่ากับทำให้ตระกูลจางถูกทำลายล่มสลาย,เพราะคนทั้งสองเป็นต้นเหตุ.
ความเมตตาที่เขาเคยมอบให้มันได้กลายเป็นความเกลียดชัง,ปวดร้าย,ทำให้อารมณ์ความรู้สึกของเขาเสียหาย,กลายเป็นฝันร้ายที่อยู่กับเซียนเซิงซือตลอดมา.
เซียนเซิงซือที่โกรธเกรี้ยวเจ็บแค้น,เขาได้ทำลายความรู้สึกของเขาไปทั้งหมด,สิ่งทีเหลือมีเพียงแค่ความเกลียดชังที่มากมายเกินจะลบออกมาได้.
ความเจ็บปวดที่ต้องแบกป้ายหลุมศพของบุตรชาย,หัวใจที่แตกสลาย,ในเวลานี้เหลือเพียงแค่ความเกลียดชังเครียดแค้นที่ยังคงผลักดันไม่ให้เขายอมแพ้.
ที่ไกลออกไป,เหล่าเสวียน,เหล่าหวงที่ดวงตาสั่นไหวส่ายไปมา.
เขาจ้องมองอักษรแผนการในกระดาษ,ทำให้ทั้งสองผุดความทรงจำบางอย่างขึ้นมา.
เสียงเล็กๆที่ดังก้องลึกภายในใจ.
"พี่ชายเสวียน,ท่านพ่อมอบเม็ดยาจางหยวนให้กับข้าสามเม็ด,ยานี้,ใต้สวรรค์แห่งนี้ไม่มีใครสามารถหลอมขึ้นมาได้,ท่านและพี่ชายหวงจะได้คนละเม็ด!"
"พี่ชายเสวียน,ท่านพ่อมอบอักขระเคลื่อนย้ายให้กับข้า,ในเวลาวิกฤติ,สามารถทำลายมันเพื่อเคลื่อนย้ายทางไกล,ในตระกูลจากไม่มีใครหลอมขึ้นมาได้,ข้าได้มาสามอัน,ข้าเก็บมาอันหนึ่ง,ให้ท่านและพี่ชายหวงอีกอัน!"
"พี่ชายเสวียน,ไม่ต้องห้ามข้า,หากท่านพ่อไม่สัญญา,ข้าจะคุกเข่าต่อไป!"
..............................
..................
......
ความทรงจำในอดีตที่ผึดขึ้นมาเอง,ความรู้สึกเมื่อครั้งใช้ตะปูตรึงศพ,สายตาที่บิดเบี้ยว,ไม่อยากเชื่อในดวงตาคู่นั้น.
เหล่าเสวียนที่มือสั่นไปมา,เหล่าหวงเองก็เช่นกัน.
"เป็นไปไม่ได้,เป็นไปไม่ได้แน่นอน!"เหล่าเสวียนที่สั่นไหว,ปากสั่นตะโกนออกมาเสียงสั่น.
ที่ไกลออกไป,จงซานที่เห็นเหล่าเสวียนและเหล่าหวงที่จิตใจไม่อยู่กับตัว,ก่อนที่เขาจะหันหน้าไปยังจินเผิงและคนอื่นๆ.
"เจ้าตำหนักกลางเคลื่อนไหวแล้ว,เทียนเอ๋อ,นำทุกคนไปก่อน!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ให้พวกเราไป? แต่ว่า,ท่านพ่อ.......!"จงเทียนที่รู้สึกไม่ค่อยดีนัก.
จินเผิงและคนอื่นๆเองใบหน้าบิดเบี้ยวไม่อยากไปเช่นกัน,พวกเขาเองก็ต้องการสังหารทำลายเจ้าสารเลวทั้งสองด้วย.
"ไปเร็วเข้า!"ใบหน้าของจงซานที่กล่าวออกมาจริงจัง.
"รับทราบ!"ทุกคนทำได้แค่ยอมรับคำสั่ง.
ทุกคนที่ได้แต่บินออกไปยังพื้นที่ลึกเข้าไปในทะเลหมิงฉี.
ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ขวางแต่อย่างใด,ทว่ายังคงจดจ้องมองดูกระดาษ,แผนการในอนาคต,ของเส้าเหยี่ย,ใบหน้าของเขาที่ส่ายไปมา,เผยท่าทางโทมนัส,พร้อมพยายามปฏิเสธที่จะยอมรับ.
กับคำประณามที่พวกเขาได้รับ,ในเวลานี้ดูเหมือนว่าจะส่งผล,ทำให้จิตใจของพวกเขาสับสน.
"มีปัญหาอะไร? ต้องการสำนึกปาบอย่างงั้นรึ?"ทันใดนั้นเสียงๆหนึ่งที่ดังออกมาจากอากาศที่ว่างเปล่า!
ได้ยินเสียงดังกล่าว,สายตาของทุกคนที่จ้องมองออกไป,เผยท่าทางประหลาดใจ,รวมทั้งจงซานด้วย.
เพราะว่าเสียงดังกล่าว,เป็นเสียงของจงซาน.
ท่ามกลางเทพอสูรทั้ง 101
ที่ลอยบนอากาศ,ปรากฏชายที่สวมชุดสีทองขึ้น.
จงซาน!
ไม่,เพียงแค่คนที่มีรูปร่างเหมือนกับจงซาน,เป็นจงซานตัวปลอมที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความมืดคลึ้มเย็นชา.
เห็นจงซานสองคน,เหล่าเสวียน,เหล่าหวงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
"อสูรแม่พิมพ์?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึมจ้องมองไปยังตัวปลอม.
อสูรแม่พิมพ์ที่เปลี่ยนร่างเป็นจงซานอีกครั้ง,เหล่าเสวีวนและเหล่าหวงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"คิดว่าตระกูลจางจะมีอนาคตเหลืออยู่อีกรึ?
พวกเจ้าเสียใจอย่างงั้นรึ?"จงซานตัวปลอมกล่าวหยัน.
"จะเป็นไปได้อย่างไร!"เหล่าเสวียนที่ใบหน้าเปลี่ยนสี.
"ฮึ,ตระกูลจางล่มสลายไปนานแล้ว,นี่เพียงแค่กระดาษที่ไร้ประโยชน์,คิดว่าจะทำให้รู้สึกอย่างงั้นรึ?"เหล่าหวงที่กล่าวหยัน.
”!”
เหล่าหวงที่สะบัดมือ,ปล่อยแสงสีเหลืองพุ่งไปยังกระดาษที่ลอยอยู่.
"เก็บ!"
เซียนเซิงซือที่ยื่นมือออกไป,พร้อมกับเก็บกระดาษดังกล่าวกลับไป,แสงสีเหลืองไม่สามารถสัมผัสได้.
เซียนเซิงวือที่เก็บกระดาษกลับไป,แววตาที่เผยท่าทางเย็นชาออกมา.
"รู้ก็ดี,จำเอาไว้,เจ้าได้เข้าร่วมตระกูลหวงกู่แล้ว,นั่นก็คือเศษที่เหลือของตระกูลจาง!"จงซานตัวปลอมเอ่ยอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"คนทั้งสองที่พยักหน้ารับในทันที.
"ท่านประมุขกังวลว่าพวกเจ้าจะพบปัญหา,จึงให้ข้ามาดู,ไม่คิดเลยว่าจะพบเรื่องน่าประหลาดใจ,ในเมื่อสถานะของเซียนเซิงซือเปิดเผยแล้ว,ก็ไม่จำเป็นต้องห่วงอะไร,ทำลายพวกมันไปซะ!"จงซานตัวปลอมกล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"โปรดวางใจ,พวกเราเองก็คิดเช่นนั้น!"เหล่าหวงที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
ใบหน้าที่เย็นชาดุร้ายจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"เซิ่งหวัง,กับคนทรยศตระกูลจาง,เฉินจะจัดการเอง,ขอให้เซิ่งหวังขวางอสูรแม่พิมพ์ให้ด้วย!"เซียนเซิงซือกล่าวออกมาด้วยเสียงหนักแน่น.
"ตกลง!"จงซานพยักหน้ารับ.
จากนั้น,จงซานก็จ้องมองไปยังจงซานตัวปลอม.
ตัวปลอม? ราชานั้นเป็นอะไรที่พิเศษเป็นอย่างมาก,ไม่อนุญาตให้ใครปลอมแปลงเป็น,เหล่าคนที่ปลอมเป็นจะต้องถูกสังหารไม่สามารถอภัยให้ได้.
"จงซาน?
ก่อนหน้านี้ข้าประมาทไปหน่อย,ครั้งนี้,ข้าจะปลอมเป็นเจ้าทุกอย่าง,ดูซิว่าเจ้าจะรับมืออย่างไร?"เสียงของอสูรแม่พิมพ์ที่เต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง.
"อสูรแม่พิมพ์? ตามมา,ให้ข้าได้เห็นว่าเจ้าได้ปลอมเป็นข้าได้เหมือนขนาดใหน!"จงซานกล่าว.
จงซานที่บินออกไป,พร้อมกับล่อจงซานตัวปลอมออกไป,ซึ่งมันไม่ลังเลที่จะไล่ตามไปเช่นกัน.
ในสนามรบ,เวลานี้เหลือเพียงแค่เซียนเซิงซือและเหล่าเสวียนกับเหล่าหวง.
"จิ้งจอกเฒ่า,ไม่,ข้าควรเรียกเจ้าว่าอดีตประมุขอีกครั้ง,เจ้าก็เห็นแล้ว,พวกเรานั้นถูกบังคับไม่มีทางเลือก,ดังนั้น,เจ้าต้องตายวันนี้,ตระกูลจางมีวิชาลับแยกร่างหนีอย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าตลอดชีวิตจะใช้ได้แค่ครั้งเดียว,เจ้าได้ใช้มันไปหมดแล้ว,ไม่มีทางที่จะหนีได้อีก!"เหล่าหวงกล่าวหยัน.
"ในเวลานี้,เจ้าไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนดั่งในอดีตได้,ความสามารถของเจ้า,พวกเรารู้แทบไม่ต้องลงมือ,เพื่อเห็นแค่มิตรภาพในอดีต,พวกเราจะเหลือศพที่สมบูรณ์ให้เจ้าเอาไว้ก็แล้วกัน!"เหล่าเสวียนกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
เซียนเซิงซือที่เผยรอยยิ้มบางๆ,"เจ้าทำเช่นนี้,ข้ารู้สึกซาบซึ้งนัก,จนทำให้ข้าต้องกล่าวขอบคุณเลยทีเดียว!"
"ซาบซึ้ง? ขอบคุณอย่างงั้นรึ?"เหล่าหวงที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ขอบคุณเจ้าที่เหลือศพให้,ฮ่าฮ่าฮ่า,สุนัขตระกูลจางอย่างงั้นรึ?ไม่อยากเป็นสุนัขตระกูลจาง,เลยไปเข้าร่วมกับตระกูลกู่,กลายเป็นหมาตระกูลกู่,หมาสองตัวของกู่เซิ่งหมิง,คิดว่าพวกเขาจะทำอย่างไร! หากสุนักไร้ค่าเหล่านั้นหมดค่าลง!"ใบหน้าของเซียนเซิงซือที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ชิ,เรื่องของพวกเรา,ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะมาตัดสินใจ,ชีวิตของข้า,ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะมาตัดสินใจ,ความแข็งแกร่งของพวกเราเพิ่มขึ้นสิบเท่าจากในอดีต,ที่นี่ยังมีเทพปิศาจอีก
101 ตน,ข้าจะดูดว่าเจ้าจะรอดไปได้อย่างไร!"เหล่าหวงที่กล่าวออกมาเสียงดังด้วยความเย็นชา.
"ทุกสิ่งของเจ้ามีข้าเป็นคนสอน,วันนี้,ข้าจะนำมันทุกอย่างกลับคืน,รวมถึงชีวิตของเจ้าด้วย!"ใบหน้าของเซียนเซิงซือกล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"คิดจะใช้ตราในมือควบคุมเทพปิศาจรึ?
เจ้าไม่สามารถควบคุมพวกมันได้,เตรียมตัวตายได้เลย!"เหล่าเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ตาย,ใครกันที่จะตาย!"เสียงที่แหบเคลือเย็นชาของเซียนเซิงซือที่เปลี่ยนไป.
-----------------------------------------------------------
ที่ไกลออกไป,จงซานที่นำอสูรแม่พิมพ์ห่างออกมา.
ทั้งสองที่ไปหยุดที่ยอดเขาแห่งหนึ่ง,จ้องมองหน้ากันและกัน.
จงซานที่จ้องมองอสูรแม่พิมพ์พร้อมกับเผยท่าทางเหยียดหยัน.
"เจ้าเดรัชฉาน,เจ้าช่างหาญกล้ามากมายนัก!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ชิ,ก่อนหน้านี้ที่ข้าเป็นเจ้า,ข้ายังไม่เห็นความสามารถทั้งหมด,ความสามารถของเจ้าเพียงแค่ข้าเห็น,ข้าก็ทำได้ทั้งหมด! นอกจากนี้พลังของข้ายังเพิ่มมากกว่าเดิม!"อสูรแม่พิมพ์กล่าวดูแคลน.
"เช่นนั้นเนตรเทียนชู,เจ้าก็กล้าเลียนแบบอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวดูแคลน.
จงซานตัวปลอมที่ดวงตาหรี่เล็กลง,เนตรเทียนชูอย่างงั้นรึ?
"เจ้ากล้าหรือไม่?"จงซานที่กล่าวย้ำอีกครั้ง.
"ข้าย่อมกล้า,ทุกสิ่งที่เจ้ากล้าทำ....!"อสูรแม่พิมที่เอ่ยออกมาแม้ในใจจะอักอ่วน.
"ข้ากล้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"อสูรแม่พิมพ์ที่ไม่เข้าใจ.
"เปรี้ยงงง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนท้องฟ้าที่เกิดเสียงดังกระหึ่ม,เมฆที่มืดคลึ้มมากมายปกคลุม,เมฆสีดำมืด,ก่อนที่จะปรากฏรอยแยกย้าวออกมา.
เห็นรอยแยกแตก,อสูรแม่พิมพ์ที่ใบหน้าเปลี่ยสี.
"เปิด!"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
"วูซซซซซ!"
รอยแยกที่เปิดขึ้น,ดวงตาที่ใหญ่ยักษ์,ที่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า,จดจ้องมองอสูรแม่พิมพ์ด้วยความเย็นชา.
ดวงตาสีม่วง,ที่ปลอดปล่อยอำนาจที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังลงมา,ปราณศพบนทะเลหมิงฉี,ถูกแรงกดดันที่หนักหน่วงโถมทับลงมา,อำนาจสวรรค์ที่น่าเกรงขาม,ทำให้อสูรแม่พิมพ็ใบหน้าเปลี่ยนสีในทันที.
-------------------------------------------------------
ลึกเข้าไปในทะเลสาบเข้าไป,ที่ใจกลางนั้นเป็นเหมือนกับทะเลที่ถูกแช่แข็ง,มีเกาะขนาดใหญ่สองเกาะ,มีรูปร่างเหมือนกับปลาหยินหยาง,นอกจากนี้ยังค่อยๆหมุนช้าๆอีกด้วย.
ที่บนเกาะหนึ่งเกาะ.
"เซียนเซียน,เจ้าหาสถานที่นี้เจออย่างงั้นรึ?
ที่ด้านนอกนั้นมีปราณหยินที่หนาแน่น,ที่สามารถแช่แข็งทุกคนที่อยู่รอบๆได้,หากแต่ที่นี่กลับอบอุ่น,เต็มไปด้วยปราณหยินก่อเกิด,หนาแน่นมากมายไม่ได้ด้อยกว่าวิหารนิกายกลางเลย!"เป่าเอ๋อที่กวาดตามองรอบๆด้วยความประหลาดใจ.
"ที่นี่,พวกเราต้องใช้พลังไปมากมาย,ไม่ๆ,ข้าต้องใช้พลังมากมายกว่าจะหาเจอ!"เซียนเซียนที่แลบลิ้นเล็กของนางออกมา.
"หืม?"เป่าเอ๋อที่ราวกับตระหนักอะไรได้จึงได้พยักหน้ารับ,ไม่ได้เอ่ยสอบถามอีกต่อไป.
"เจี่ยเจี่ยเป่าเอ๋อ,อยู่ที่นี่ดีแล้ว,พวกเราต้องปลอดภัย!"เซียนเซียนที่กล่าวปลอบ.
"อืม!"เป่าเอ๋อทีพยักหน้ารับพร้อมกับเผยยิ้ม.
Chapter 1318 Your all are I teach
你们的一切都是我教的
ทุกสิ่งที่เจ้ารู้ข้าเป็นคนสอน.
เซียนเซิงซือที่ประณามเหล่าเสวียนและเหล่าหวง.
คำพูดที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังเจ็บแค้นเศร้าใจ,ความหดหู่ขั้นสุด,แม้แต่คนฟังยังเศร้าไปด้วย,จินเผิงและคนอื่นๆถึงกับดวงตาแดงซ่าน,เหล่าผู้ฝึกตนระดับเซียนบรรพชนที่มีจิตใจที่แข็งแข็งดุจหินผา,ในเวลานี้ยังรับรู้ได้ถึงความหดหู่ที่เกาะกินกระดูกของพวกเขา.
"สารเลว!"จินเผิงที่กัดฟันคำรามเบาๆออกมา.
"เดรัชฉาน,ยังมีกตัญญูให้กับผู้ให้กำเนิด,แต่พวกมันสารเลวเกินกว่าจะนำไปเทียบได้!"เต้าเหรินถูที่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"พวกมันควรจะถูกสับให้ละเอียด,แม้แต่เถ้ากระดูกก็ไม่ควรใช้เป็นปุ๋ย,ดวงวิญญาณของพวกมันควรจะระเหิดหายไปทั้งหมด,อย่าให้หลงเหลืออะไรเอาไว้!"หวังคูกล่าวออกมาด้วยความเย็นชาอย่างที่สุด.
จินเผิงที่กำหมัดแน่น,ขอเพียงได้รับคำสั่ง,เขาจะต้องลงมือรีบสังหารเจ้าสารเลวทั้งสองในทันทีอย่างแน่นอน.
เซียนเซิงซือที่ปกติสุขุมไม่ค่อยพูด,มักปลีกวิเวก,เวลานี้คำรามลั่น,คำพูดของเขานั้นเกินกว่าจะอดทนได้,จนต้องประณามคนทั้งสองออกมา.
จงซานที่รู้ดีถึงความเจ็บปวดนี้,ถึงการแบกป้ายหลุมศพของบุตรชายของตัวเองเอาไว้.
คนหัวหงอกฝังคนหัวดำ,ตระกูลจางที่ใหญ่โต,ตอนนี้เหลือเพียงเซียนเซิงซือคนเดียวแล้ว.
เหล่าเสวียน,เหล่าหวงที่เซียนเซิงซือรับมาเป็นคนใช้,มอบความรู้สั่งสอนเลี้ยงดูอย่างบริสุทธิ์ใจ,ท้ายที่สุดกลับกลายเป็นไร้หัวใจทรยศ,กับคนทั้งสองที่ได้รับความเมตตา,ทว่ากับทำให้ตระกูลจางถูกทำลายล่มสลาย,เพราะคนทั้งสองเป็นต้นเหตุ.
ความเมตตาที่เขาเคยมอบให้มันได้กลายเป็นความเกลียดชัง,ปวดร้าย,ทำให้อารมณ์ความรู้สึกของเขาเสียหาย,กลายเป็นฝันร้ายที่อยู่กับเซียนเซิงซือตลอดมา.
เซียนเซิงซือที่โกรธเกรี้ยวเจ็บแค้น,เขาได้ทำลายความรู้สึกของเขาไปทั้งหมด,สิ่งทีเหลือมีเพียงแค่ความเกลียดชังที่มากมายเกินจะลบออกมาได้.
ความเจ็บปวดที่ต้องแบกป้ายหลุมศพของบุตรชาย,หัวใจที่แตกสลาย,ในเวลานี้เหลือเพียงแค่ความเกลียดชังเครียดแค้นที่ยังคงผลักดันไม่ให้เขายอมแพ้.
ที่ไกลออกไป,เหล่าเสวียน,เหล่าหวงที่ดวงตาสั่นไหวส่ายไปมา.
เขาจ้องมองอักษรแผนการในกระดาษ,ทำให้ทั้งสองผุดความทรงจำบางอย่างขึ้นมา.
เสียงเล็กๆที่ดังก้องลึกภายในใจ.
"พี่ชายเสวียน,ท่านพ่อมอบเม็ดยาจางหยวนให้กับข้าสามเม็ด,ยานี้,ใต้สวรรค์แห่งนี้ไม่มีใครสามารถหลอมขึ้นมาได้,ท่านและพี่ชายหวงจะได้คนละเม็ด!"
"พี่ชายเสวียน,ท่านพ่อมอบอักขระเคลื่อนย้ายให้กับข้า,ในเวลาวิกฤติ,สามารถทำลายมันเพื่อเคลื่อนย้ายทางไกล,ในตระกูลจากไม่มีใครหลอมขึ้นมาได้,ข้าได้มาสามอัน,ข้าเก็บมาอันหนึ่ง,ให้ท่านและพี่ชายหวงอีกอัน!"
"พี่ชายเสวียน,ไม่ต้องห้ามข้า,หากท่านพ่อไม่สัญญา,ข้าจะคุกเข่าต่อไป!"
..............................
..................
......
ความทรงจำในอดีตที่ผึดขึ้นมาเอง,ความรู้สึกเมื่อครั้งใช้ตะปูตรึงศพ,สายตาที่บิดเบี้ยว,ไม่อยากเชื่อในดวงตาคู่นั้น.
เหล่าเสวียนที่มือสั่นไปมา,เหล่าหวงเองก็เช่นกัน.
"เป็นไปไม่ได้,เป็นไปไม่ได้แน่นอน!"เหล่าเสวียนที่สั่นไหว,ปากสั่นตะโกนออกมาเสียงสั่น.
ที่ไกลออกไป,จงซานที่เห็นเหล่าเสวียนและเหล่าหวงที่จิตใจไม่อยู่กับตัว,ก่อนที่เขาจะหันหน้าไปยังจินเผิงและคนอื่นๆ.
"เจ้าตำหนักกลางเคลื่อนไหวแล้ว,เทียนเอ๋อ,นำทุกคนไปก่อน!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ให้พวกเราไป? แต่ว่า,ท่านพ่อ.......!"จงเทียนที่รู้สึกไม่ค่อยดีนัก.
จินเผิงและคนอื่นๆเองใบหน้าบิดเบี้ยวไม่อยากไปเช่นกัน,พวกเขาเองก็ต้องการสังหารทำลายเจ้าสารเลวทั้งสองด้วย.
"ไปเร็วเข้า!"ใบหน้าของจงซานที่กล่าวออกมาจริงจัง.
"รับทราบ!"ทุกคนทำได้แค่ยอมรับคำสั่ง.
ทุกคนที่ได้แต่บินออกไปยังพื้นที่ลึกเข้าไปในทะเลหมิงฉี.
ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ขวางแต่อย่างใด,ทว่ายังคงจดจ้องมองดูกระดาษ,แผนการในอนาคต,ของเส้าเหยี่ย,ใบหน้าของเขาที่ส่ายไปมา,เผยท่าทางโทมนัส,พร้อมพยายามปฏิเสธที่จะยอมรับ.
กับคำประณามที่พวกเขาได้รับ,ในเวลานี้ดูเหมือนว่าจะส่งผล,ทำให้จิตใจของพวกเขาสับสน.
"มีปัญหาอะไร? ต้องการสำนึกปาบอย่างงั้นรึ?"ทันใดนั้นเสียงๆหนึ่งที่ดังออกมาจากอากาศที่ว่างเปล่า!
ได้ยินเสียงดังกล่าว,สายตาของทุกคนที่จ้องมองออกไป,เผยท่าทางประหลาดใจ,รวมทั้งจงซานด้วย.
เพราะว่าเสียงดังกล่าว,เป็นเสียงของจงซาน.
ท่ามกลางเทพอสูรทั้ง 101
ที่ลอยบนอากาศ,ปรากฏชายที่สวมชุดสีทองขึ้น.
จงซาน!
ไม่,เพียงแค่คนที่มีรูปร่างเหมือนกับจงซาน,เป็นจงซานตัวปลอมที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความมืดคลึ้มเย็นชา.
เห็นจงซานสองคน,เหล่าเสวียน,เหล่าหวงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
"อสูรแม่พิมพ์?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึมจ้องมองไปยังตัวปลอม.
อสูรแม่พิมพ์ที่เปลี่ยนร่างเป็นจงซานอีกครั้ง,เหล่าเสวีวนและเหล่าหวงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"คิดว่าตระกูลจางจะมีอนาคตเหลืออยู่อีกรึ?
พวกเจ้าเสียใจอย่างงั้นรึ?"จงซานตัวปลอมกล่าวหยัน.
"จะเป็นไปได้อย่างไร!"เหล่าเสวียนที่ใบหน้าเปลี่ยนสี.
"ฮึ,ตระกูลจางล่มสลายไปนานแล้ว,นี่เพียงแค่กระดาษที่ไร้ประโยชน์,คิดว่าจะทำให้รู้สึกอย่างงั้นรึ?"เหล่าหวงที่กล่าวหยัน.
”!”
เหล่าหวงที่สะบัดมือ,ปล่อยแสงสีเหลืองพุ่งไปยังกระดาษที่ลอยอยู่.
"เก็บ!"
เซียนเซิงซือที่ยื่นมือออกไป,พร้อมกับเก็บกระดาษดังกล่าวกลับไป,แสงสีเหลืองไม่สามารถสัมผัสได้.
เซียนเซิงวือที่เก็บกระดาษกลับไป,แววตาที่เผยท่าทางเย็นชาออกมา.
"รู้ก็ดี,จำเอาไว้,เจ้าได้เข้าร่วมตระกูลหวงกู่แล้ว,นั่นก็คือเศษที่เหลือของตระกูลจาง!"จงซานตัวปลอมเอ่ยอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"คนทั้งสองที่พยักหน้ารับในทันที.
"ท่านประมุขกังวลว่าพวกเจ้าจะพบปัญหา,จึงให้ข้ามาดู,ไม่คิดเลยว่าจะพบเรื่องน่าประหลาดใจ,ในเมื่อสถานะของเซียนเซิงซือเปิดเผยแล้ว,ก็ไม่จำเป็นต้องห่วงอะไร,ทำลายพวกมันไปซะ!"จงซานตัวปลอมกล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"โปรดวางใจ,พวกเราเองก็คิดเช่นนั้น!"เหล่าหวงที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
ใบหน้าที่เย็นชาดุร้ายจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"เซิ่งหวัง,กับคนทรยศตระกูลจาง,เฉินจะจัดการเอง,ขอให้เซิ่งหวังขวางอสูรแม่พิมพ์ให้ด้วย!"เซียนเซิงซือกล่าวออกมาด้วยเสียงหนักแน่น.
"ตกลง!"จงซานพยักหน้ารับ.
จากนั้น,จงซานก็จ้องมองไปยังจงซานตัวปลอม.
ตัวปลอม? ราชานั้นเป็นอะไรที่พิเศษเป็นอย่างมาก,ไม่อนุญาตให้ใครปลอมแปลงเป็น,เหล่าคนที่ปลอมเป็นจะต้องถูกสังหารไม่สามารถอภัยให้ได้.
"จงซาน?
ก่อนหน้านี้ข้าประมาทไปหน่อย,ครั้งนี้,ข้าจะปลอมเป็นเจ้าทุกอย่าง,ดูซิว่าเจ้าจะรับมืออย่างไร?"เสียงของอสูรแม่พิมพ์ที่เต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง.
"อสูรแม่พิมพ์? ตามมา,ให้ข้าได้เห็นว่าเจ้าได้ปลอมเป็นข้าได้เหมือนขนาดใหน!"จงซานกล่าว.
จงซานที่บินออกไป,พร้อมกับล่อจงซานตัวปลอมออกไป,ซึ่งมันไม่ลังเลที่จะไล่ตามไปเช่นกัน.
ในสนามรบ,เวลานี้เหลือเพียงแค่เซียนเซิงซือและเหล่าเสวียนกับเหล่าหวง.
"จิ้งจอกเฒ่า,ไม่,ข้าควรเรียกเจ้าว่าอดีตประมุขอีกครั้ง,เจ้าก็เห็นแล้ว,พวกเรานั้นถูกบังคับไม่มีทางเลือก,ดังนั้น,เจ้าต้องตายวันนี้,ตระกูลจางมีวิชาลับแยกร่างหนีอย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าตลอดชีวิตจะใช้ได้แค่ครั้งเดียว,เจ้าได้ใช้มันไปหมดแล้ว,ไม่มีทางที่จะหนีได้อีก!"เหล่าหวงกล่าวหยัน.
"ในเวลานี้,เจ้าไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนดั่งในอดีตได้,ความสามารถของเจ้า,พวกเรารู้แทบไม่ต้องลงมือ,เพื่อเห็นแค่มิตรภาพในอดีต,พวกเราจะเหลือศพที่สมบูรณ์ให้เจ้าเอาไว้ก็แล้วกัน!"เหล่าเสวียนกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
เซียนเซิงซือที่เผยรอยยิ้มบางๆ,"เจ้าทำเช่นนี้,ข้ารู้สึกซาบซึ้งนัก,จนทำให้ข้าต้องกล่าวขอบคุณเลยทีเดียว!"
"ซาบซึ้ง? ขอบคุณอย่างงั้นรึ?"เหล่าหวงที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ขอบคุณเจ้าที่เหลือศพให้,ฮ่าฮ่าฮ่า,สุนัขตระกูลจางอย่างงั้นรึ?ไม่อยากเป็นสุนัขตระกูลจาง,เลยไปเข้าร่วมกับตระกูลกู่,กลายเป็นหมาตระกูลกู่,หมาสองตัวของกู่เซิ่งหมิง,คิดว่าพวกเขาจะทำอย่างไร! หากสุนักไร้ค่าเหล่านั้นหมดค่าลง!"ใบหน้าของเซียนเซิงซือที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ชิ,เรื่องของพวกเรา,ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะมาตัดสินใจ,ชีวิตของข้า,ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะมาตัดสินใจ,ความแข็งแกร่งของพวกเราเพิ่มขึ้นสิบเท่าจากในอดีต,ที่นี่ยังมีเทพปิศาจอีก
101 ตน,ข้าจะดูดว่าเจ้าจะรอดไปได้อย่างไร!"เหล่าหวงที่กล่าวออกมาเสียงดังด้วยความเย็นชา.
"ทุกสิ่งของเจ้ามีข้าเป็นคนสอน,วันนี้,ข้าจะนำมันทุกอย่างกลับคืน,รวมถึงชีวิตของเจ้าด้วย!"ใบหน้าของเซียนเซิงซือกล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"คิดจะใช้ตราในมือควบคุมเทพปิศาจรึ?
เจ้าไม่สามารถควบคุมพวกมันได้,เตรียมตัวตายได้เลย!"เหล่าเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ตาย,ใครกันที่จะตาย!"เสียงที่แหบเคลือเย็นชาของเซียนเซิงซือที่เปลี่ยนไป.
-----------------------------------------------------------
ที่ไกลออกไป,จงซานที่นำอสูรแม่พิมพ์ห่างออกมา.
ทั้งสองที่ไปหยุดที่ยอดเขาแห่งหนึ่ง,จ้องมองหน้ากันและกัน.
จงซานที่จ้องมองอสูรแม่พิมพ์พร้อมกับเผยท่าทางเหยียดหยัน.
"เจ้าเดรัชฉาน,เจ้าช่างหาญกล้ามากมายนัก!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ชิ,ก่อนหน้านี้ที่ข้าเป็นเจ้า,ข้ายังไม่เห็นความสามารถทั้งหมด,ความสามารถของเจ้าเพียงแค่ข้าเห็น,ข้าก็ทำได้ทั้งหมด! นอกจากนี้พลังของข้ายังเพิ่มมากกว่าเดิม!"อสูรแม่พิมพ์กล่าวดูแคลน.
"เช่นนั้นเนตรเทียนชู,เจ้าก็กล้าเลียนแบบอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวดูแคลน.
จงซานตัวปลอมที่ดวงตาหรี่เล็กลง,เนตรเทียนชูอย่างงั้นรึ?
"เจ้ากล้าหรือไม่?"จงซานที่กล่าวย้ำอีกครั้ง.
"ข้าย่อมกล้า,ทุกสิ่งที่เจ้ากล้าทำ....!"อสูรแม่พิมที่เอ่ยออกมาแม้ในใจจะอักอ่วน.
"ข้ากล้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"อสูรแม่พิมพ์ที่ไม่เข้าใจ.
"เปรี้ยงงง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนท้องฟ้าที่เกิดเสียงดังกระหึ่ม,เมฆที่มืดคลึ้มมากมายปกคลุม,เมฆสีดำมืด,ก่อนที่จะปรากฏรอยแยกย้าวออกมา.
เห็นรอยแยกแตก,อสูรแม่พิมพ์ที่ใบหน้าเปลี่ยสี.
"เปิด!"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
"วูซซซซซ!"
รอยแยกที่เปิดขึ้น,ดวงตาที่ใหญ่ยักษ์,ที่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า,จดจ้องมองอสูรแม่พิมพ์ด้วยความเย็นชา.
ดวงตาสีม่วง,ที่ปลอดปล่อยอำนาจที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังลงมา,ปราณศพบนทะเลหมิงฉี,ถูกแรงกดดันที่หนักหน่วงโถมทับลงมา,อำนาจสวรรค์ที่น่าเกรงขาม,ทำให้อสูรแม่พิมพ็ใบหน้าเปลี่ยนสีในทันที.
-------------------------------------------------------
ลึกเข้าไปในทะเลสาบเข้าไป,ที่ใจกลางนั้นเป็นเหมือนกับทะเลที่ถูกแช่แข็ง,มีเกาะขนาดใหญ่สองเกาะ,มีรูปร่างเหมือนกับปลาหยินหยาง,นอกจากนี้ยังค่อยๆหมุนช้าๆอีกด้วย.
ที่บนเกาะหนึ่งเกาะ.
"เซียนเซียน,เจ้าหาสถานที่นี้เจออย่างงั้นรึ?
ที่ด้านนอกนั้นมีปราณหยินที่หนาแน่น,ที่สามารถแช่แข็งทุกคนที่อยู่รอบๆได้,หากแต่ที่นี่กลับอบอุ่น,เต็มไปด้วยปราณหยินก่อเกิด,หนาแน่นมากมายไม่ได้ด้อยกว่าวิหารนิกายกลางเลย!"เป่าเอ๋อที่กวาดตามองรอบๆด้วยความประหลาดใจ.
"ที่นี่,พวกเราต้องใช้พลังไปมากมาย,ไม่ๆ,ข้าต้องใช้พลังมากมายกว่าจะหาเจอ!"เซียนเซียนที่แลบลิ้นเล็กของนางออกมา.
"หืม?"เป่าเอ๋อที่ราวกับตระหนักอะไรได้จึงได้พยักหน้ารับ,ไม่ได้เอ่ยสอบถามอีกต่อไป.
"เจี่ยเจี่ยเป่าเอ๋อ,อยู่ที่นี่ดีแล้ว,พวกเราต้องปลอดภัย!"เซียนเซียนที่กล่าวปลอบ.
"อืม!"เป่าเอ๋อทีพยักหน้ารับพร้อมกับเผยยิ้ม.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น