Immortality Chapter 1272 Fights( first!)
Chapter 1272 Fights
战起
ต่อสู้.
"ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งมาแล้ว!"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,บนท้องฟ้าหนึ่งล้านลี้,ปรากฏฝ่ามือขนาดใหญ่ยักษ์,นิ้วแหลมคมสีม่วง,ผิวหนังที่แห้งเหี่ยวหยาบก้าน,มีรัศมีสามแสนลี้ที่มโหฬาร.
กงเล็บที่ยาวยักษ์,ขณะกระแทกกดลงบนม่านพลังป้องกันด้านบนที่อยู่ห่างหนึ่งล้านลี้ในทันที.
ปิศาจสวรรค์ที่กำลังทะลวงม่านป้องกันหนึ่งล้านลี้ลงมานั้น,ทว่าการทะลวงนั้นก็มีจำกัดเช่นกัน,ฝ่ามือที่กระแทกเข้ามา,ม่านพลังที่ยืดหยุ่นบุบลงมาถึงสองแสนลี้.
"ตูมมมมมม!"
ปิศาจสวรรค์ที่พยายามทะลวงบินลงมายังโลกใบใหญ่,ส่วนเหล่าปิศาจสวรรค์ระดับร่างนั้น,ต่างก็บินว่อนกระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
"ตูมมม!”
"ตูมมม!” "ตูมมม!”..............................
เผ่าเต่าทมิฬที่อยู่รอบๆ,พวกเขาที่เข้าประจำตำแหน่งทันที,ก่อนที่จะปรากฏกลิ่นอายของเผ่าเต่าทมิฬ,โดยมีเสาสวรรค์ทั้งสี่เป็นฐาน,เพิ่มพลังให้กับม่านพลังป้องกันปิศาจสวรรค์รุกเข้ามาได้อย่างคาดไม่ถึง.
"เผ่าเต่าทมิฬสามารถที่จะต่อต้านปิศาจสวรรค์ได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ม่านเต่า?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถเชื่อมต่อกับม่านพลังป้องกันปิศาจสวรรค์ได้?
"วิญญาณเหมันตร์,วิญญาณเหมันตร์..............................!”
ฝ่ามือที่ฟาดลงบนพื้นที่แปดแสนลี้บนอากาศ,เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,จงซานที่ดวงตาจดจ้องมอง,ฝ่ามือของปิศาจสวรรค์คาดไม่ถึงว่าจะเป็นปากของมันด้วย?
เสียงของมันที่ดังออกมาจากฝ่ามือ.
"ส่งวิญญาณเหมันตร์มา,ส่งวิญญาณเหมันตร์มา
..................!”
"ตูมมมมม!"
ฝ่ามือของมันที่ฟาดลงมาอีกครั้ง,ม่านพลังที่บุบลงมาหนึ่งแสนลี้,ในเวลานี้ม่านพลังที่ย่นลงเหลือระยะกว่าจะถึงพื้นเพียงแค่เจ็ดแสนลี้เท่านั้น.
"ส่งวิญญาณเหมันตร์มา!"
เสียงที่ดังออกมาจากฝ่ามือที่ดังมากขึ้นเรื่อยๆ,ขณะที่มั่นกดฝ่ามือลงม่านพลังครั้งแล้วครั้งเล่า.
"ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
จงซานที่ทำการวิเคราะห์ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งด้วยความประหลาดใจ,เสียงของมันที่ดูไม่สนใจอะไร,สายตาของมันที่กวาดตามองไปรอบๆ,ไม่สนใจสิ่งต่างเลยแม้แต่น้อย?
นี่ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งไร้ซึ่งเชาว์ปัญญาอย่างงั้นรึ?
"ชิงซือ,ถวายร่างของเจ้าเร็วเข้า,เรื่องรูรั่วที่ท่านหญิงหนีหว๋าได้เสียสละเพื่อทุกคนจะให้สุญเปล่าไม่ได้,หากปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งสร้างรูรั่วบนสวรรค์อีก,โลกปิศาจสวรรค์จะต้องมายังโลกใบใหญ่แน่."เจ้าหนักเทพเหมันตร์ที่แสดงท่าทางร้อนรน.
"ข้าต้องการวิญญาณเหมันตร์,วิญญาณเหมันตร์!"
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงของปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งที่ดังกึกก้องฉุนเฉียว,ฝ่ามือของมันที่ทะลวงลงมาด้านล่างไม่หยุด,ม่านพลังที่บางลง,ท้องฟ้าที่นวีหว๋าอุดไว้บุบลงมาหนึ่งแสนลี้,ส่วนแขนของปิศาจสวรรค์เองก็ปรากฏรอยร้าวขึ้นมาเช่นกัน.
รอยร้าวอย่างงั้นรึ?
"ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่ง,ดูเหมือนว่าจะต้องจ่ายไปด้วยราคาที่สูงลิ่วเช่นกันสินะ?"กุยเสอที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"วิญญาณเหมันตร์,วิญญาณเหมันตร์!"
"ตูมมมม!"
แขนของมันที่ทะลวงลงมาห้าหมื่นลี้,ทว่ารอบๆแขนของมันเกิดรอยร้าวมากมาย,แม้แต่เกิดบาดแผลเสียหายไม่น้อย.
นอกจากนี้จงซานยังพบเรื่องราวที่คาดไม่ถึง,นี่คือร่างของปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งอย่างงั้นรึ?
มีแขนเดียว?
ไร้ซึ่งร่าง,แขนเดียวและฝ่ามือ,นี่คือรูปร่างแท้จริงของปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งรึ?
ใบหน้าของเป่ยชิงซือที่เผยท่าทางรังเกียจ.
ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งรูปร่างเป็นปิศาจที่ดูน่าเกียจเกินคำอธิบาย,ปิศาจที่มีรูปร่างยาวเป็นแท่งอย่างงั้นรึ?
"ชิงซือ!"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่คำรามออกมาเสียงดัง.
"เจ้าตำหนัก,ท่านก็เห็น,เกี่ยวกับท้องฟ้าที่กำลังบุบลง,ราคาที่มันต้องจ่ายก็มากมายมหาศาลดูเหมือนว่ามันจะไม่สามารถต้านเอาไว้ได้นาน!"เป่ยชิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
"ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่ง,แม้นว่าจะมีความแข็งแกร่งที่สุด,ทว่าในบรรดาต้าจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์,มันกับไม่มีสมอง,มีเพียงสัญชาติญาณ,ความแข็งแกร่งที่มากมายนั้นต้าจื่อไจ้ตนอื่นๆไม่สามารถเทียบได้,ทว่ามันที่จะสามารถสร้างความวุ่นวายได้มากมาย,สัญชาติญาณที่มีไม่สิ้นสุด,หากไม่ได้กินวิญญาณเหมันตร์,มันจะไม่หยุด,หากมันได้กินวิญญาณเหมันตร์มันจะหลับไปหนึ่งหมื่นปี,หมื่นปีจะทำให้โลกนี้สงบสุข,เร็วเข้า,รีบเร็วเข้า!"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่กล่าวออกมาด้วยความร้อนรน.
"วิญญาณปิศาจสวรรค์! วิญญาณปิศาจสวรรค์!"
"ตูมมมมม!"
ม่านพลังบนอากาศที่บุบลึกด้วยปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งที่น่าเกลียดกดลงมาอีกห้าหมื่นลี้,เหลือเพียงห้าแสนลี้ก็จะถึงพื้น,ทว่ารอยแตกร้าวของมันเองก็มากขึ้นเช่นกัน.
แขนที่ใหญ่ยักษ์นั้น,ใกล้เข้ามาถึงพื้นมากขึ้นเรื่อยๆ,ทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยท่าทางร้อนใจ.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองมายังเป่ยชิงซือและจงซาน.
"ชิ,เสนอร่างให้กับพวกมัน?
เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ในอดีตเป็นพวกโง่เง่าจริงๆ,ทำไมไม่โจมตีมัน?"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดังด้วยความเย็นชา.
"โจมตีมันอย่างงั้นรึ?
พวกเราและพวกมันอยู่กันคนละโลก,คิดว่าจะสามารถโจมตีไปยังโลกปิศาจสวรรค์ที่มีพลังแห่งกฏที่แตกต่างกันได้อย่างงั้นรึ?
พลังโจมตีของมันนั้นสามารถทำลายสวรรค์ของโลกทางนี้ได้."เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,"ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งไม่สามารถลงมาถึงพื้นได้,ทว่าเจ้าตำหนักเทพเหมันตร์กับต้องการเสนอวิญญาณเหมันตร์เพื่อเพิ่มพลังให้กับมัน,ความต้องการของตำหนักเทพเหมันตร์,คือเพิ่มพลังให้มันเรื่อยๆจนมันสามารถทะลวงผ่านม่านป้องกันลงมาสะนะ!"
"เจ้าคิดว่ามีปัญญาต้านทานมันได้อย่างงั้นรึ?"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่จ้องเขม็งไปยังจงซาน.
"ตูมมมมมมม”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ม่านพลังที่ย่นลงเหลือเพียง
450,000 ลี้ก่อนถึงพื้น,ส่วนร่างปิศาจสวรรค์ก็มีรอยร้าวมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน.
"เป่ยชิงซือ,เพียงเพื่อความรู้สึกส่วนตัว,เจ้าไม่คิดที่จะทำเพื่อคนทั่วหล้าจริงๆรึ?"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ข้าไม่ทำเพื่อประชาชนทั่วหล้ารึ?
แล้วทำไมเจ้าไม่สังเวยร่างเองล่ะ?"เป่ยชิงซือที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางขุนเคือง.
หลายปีมานี้เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่พร่ำเอ่ยเรื่องหลักการความเที่ยงธรรมที่หนักอึ้งบีบทับนาง,จนทำให้ภายในใจของนางรู้สึกอัดอั้นเศร้าใจเป็นอย่างมาก.
ทำไมเจ้าไม่สังเวยตัวเองล่ะ?
คำพูดของเป่ยชิงซือที่มีความเกลียดชังที่เจ้าตำหนักเทพเหมัตร์ตำหนินาง,ความเป็นจริง,เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์เองก็สามารถเป็นเครื่องสังเวยได้,หากแต่นางกับบังคับกดดันให้เป่ยชิงซือเป็นเครื่องสังเวยไม่หยุด.
"ดวงวิญญาณของข้านั้นบริสุทธิ์กว่าเจ้า,ด้วยดวงวิญญาณบริสุทธิ์,ต้องเก็บเอาไว้ในช่วงเวลาอันตราย,หมื่นปีหลังจากนี้,หากไม่สามารถหาคนสังเวยได้แล้ว,ก็จะเป็นข้าที่เป็นเครื่องสังเวย."เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"แต่ว่าข้าวิญญาณเหมันตร์ของข้า,บริสุทธิ์มากกว่าเจ้า!"เป่ยชิงซือกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"บริสุทธิ์กว่าข้าอย่างงั้นรึ?
โง่เง่าฝันอยู่รึไง,วิญญาณเหมันตร์ของเจ้ามาจากสายโลหิตของข้า,เจ้าที่สืบทอดทักษะเทวะมาจากข้า,ข้าเป็นคนส่งให้,สายโลหิตนี้ไม่ต่างจากของเผ่าอสูร,ข้าเป็นบรรพชนวิญญาณเหมันตร์,คิดว่าเจ้าบริสุทธิ์กว่าข้าได้อย่างงั้นรึ?"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่กล่าวหยัน.
"ทักษะเทวะที่ส่งต่อทางสายโลหิตจากเจ้า,ทว่า,ทักษะเทวะวิญญาณเหมันตร์ของข้านั้นไม่ได้ด้อยกว่าเจ้า,เทียบกับเจ้าแล้วทักษะเทวะวิญญาณเหมันตร์ของเจ้าด้อยกว่า."เป่ยชิงซือกล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"บังอาจ!"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ภายใต้เสียงที่โกรธเกรี้ยวนั้น,ทำให้อากาศรอบๆเย็นลงในทันที,แม้แต่บนพื้นยังมีน้ำแข็งปกคลุม,ความเย็นที่โถมทับเต็มไปด้วยหิมะที่กำลังร่วงหล่นโถมทับไปยังทิศทางของเป่ยชิงซือ.
เป่ยชิงซือที่ก้าวออกไปด้านหน้า,ผมสีขาวเงินที่สะบัดไปมา,ดวงตาที่เผยความเย็นชาออกมา,พร้อมกับแผ่ความหนาวเย็นออกมาด้วยเช่นกัน.
"ครืนนนนนน!"
"แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก!"
เทือกเขาน้ำแข็งสองลูกที่ปรากฏขึ้นพร้อมกับเข้าปะทะกัน,น้ำเย็นที่เกิดรอยร้ายกระจายไปทั่วในทันที,ห้วงมิติที่เย็นยะเยือบเต็มไปด้วยฝุ่นของน้ำแข็งที่กระเด็นออกไปรอบๆ.
เหล่าผู้ฝึกตนรอบๆที่ดวงตาหดเกร็ง,นี่คือทักษะเทวะวิญญาณเหมันตร์อย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้พวกนางทั้งคู่? กำลังใช้ทักษะเทวะวิญญาณเหมัตร์ปะทะกันอยู่.
จงซานทีเห็นเป่ยชิงซือลงมือ,ขณะที่จะออกไปช่วย.
"ไม่ต้องช่วย,ข้าจะจัดการเอง!"เป่ยชิงซือที่ปฏิเสธจงซานอย่างคาดไม่ถึง.
ทุกคนที่ถอยห่างออกมาจากพื้นที่ดังกล่าว,จงซานพยักหน้าและถอยออกมาเช่นกัน.
เซียนเทียนจงที่ถอยออกมานำอาวุโสบินตรงไปยังเสาสวรรค์ทั้งสี่,จ้องมองไปยัง,เพลิงปิศาจเก้าหยิน,ในมือของเขาที่นำหยกผูกวิญญาณออกมา.
หยกที่ใช้ผูกวิญญาณของเป่ยชิงซือ,สามารถใช้เรียกมันมาได้โดยตรง.
"จงซาน!"เซียนเทียนจงที่ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น.
จงซานที่จ้องมองไปยังทิศทางของเป่ยชิงซืออยู่,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองเป่ยชิงซือ,จ้องมองหยกผูกวิญญาณในมือของเซียนเทียนจง.
"จงมองดู,สตรีของเจ้าถูกสังเวยซะ! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เซียนเทียนจงที่หัวเราะเสียงดัง.
หยกผู้วิญญาณที่ถูกโยนลงไปในสระเพลิงปิศาจเก้าหยินในทันที.
"ปัง!"หยกผูกวิญญาณที่ระเบิดเสียงดัง.
"วูซซซซ!"
ร่างของเป่ยชิงซือที่สั่นไปมา,ในเวลานี้ขณะที่นางปะมือกับเจ้าตำหนักเหมันตร์,ด้วยทักษะเทวะ,ภูเขาน้ำแข็งของนางที่ระเบิด,ร่างของนางที่ลอยระลิ่ว,มุมปากที่ปรากฏโหลิตไหลออกมา.
"ปัง!"จงซานที่เข้าไปรับร่างเป่ยชิงซือที่ได้บาดเจ็บ.
"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"เซียนเทียนจงที่ดวงตาเบิกกว้าง.
ดวงวิญญาณของเป่ยชิงซือที่ควรจะถูกดึงเข้าไปในสระเพลิงปิศาจเก้าหยิน,กลับไม่เกิดขึ้น.
เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่อยู่ตรงข้ามเผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์,ไม่ใช่ว่าดวงวิญญาณของเป่ยชิงซือถูกผูกแล้วรึ?
ไม่ใช่ว่าทำลายหยกแล้ว,จะดึงวิญญาณของนางมาหรอกรึ?"เซียนเทียนจงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"เป่ยชิงซือ,เจ้าแก้ผลของเม็ดยาเทวะสกัดวิญญาณแล้วอย่างงั้นรึ?"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
เป่ยชิงซือที่ปากโลหิตที่มุมปาก,กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา,"ใช่,วิญญาณของข้าถึงจะถูกผูกเอาไว้,หากแต่มันได้หลอมรวมเข้ากับกายเนื้ออีกครั้งแล้ว,ถึงจะพยายามดึงวิญญาณข้าไปก็เปล่าประโยชน์,นอกจากนี้ทักษะเทวะวิญญาณเหมันตร์ของเจ้าด้อยกว่าข้าจริงๆ!"
"ดอกทอง!"เจ้าตำหนักเหมันตร์ที่คำรามออกมาเสียงดังลั่นด้วยความโกรธ.
孽障 Nièzhàng มารผจญ,ลูกเวร,กากี
"จงซาน,ข้าและเจ้าตำหนักจะชำระความแค้นกัน,ข้าจะจัดการเอง,เจ้าไปจัดการเรื่องของเจ้าเถอะ!"เป่ยชิงซือที่เอ่ยกล่าวต่อจงซาน.
"บาดแผลของเจ้าล่ะ?"
"ข้าไม่เป็นไร,ถึงจะไม่สามารถชนะนางได้,ข้าก็ไม่แพ้เช่นกัน?"เป่ยชิงซือเอ่ยออกมาตรงๆ.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
จงซานที่ค่อยปล่อยเป่ยชิงซือ,แววตาที่เย็นชาของเขาที่จ้องมองไปยังทิศทางของเซียนเทียนจง.
"เซียนเทียนจง,ดูเหมือนวันนี้ข้าไม่สังหารเจ้าคงไม่ได้แล้ว!"จงซานที่กล่าวด้วยใบหน้าดุร้ายเย็นชา.
หากไม่ใช่เพราะว่าได้แก้ผลของยาเทวะสกัดวิญญาณล่ะก็,เป่ยชิงซือคงจบสิ้นแล้วก่อนหน้านี้,เซียนเทียนจงได้กลายเป็นศัตรูคู่แค้นของเขาไปในทันที.
"สังหารข้ารึ?
ฮ่าฮ่าฮ่า,อย่าปล่อยให้ใครหนีไปได้, ทุกคน,ลงมือ!"เซียนเทียนจงที่สั่งการเซียนบรรพชนทั้งสิบในทันที.
"อาวุโสเผ่าเต่าทมิฬรับคำสั่ง,จงซานพยายามกำราบเผ่าเต่าทมิฬ,ต้องการยึดครองเผ่าเต่าทมิฬของพวกเรา,ข้าในนามจื่อจุ้น,ขอสั่งการให้ทุกคนกำจัดจงซานในทันที!"เซียนเทียนจงออกคำสั่ง.
ใบหน้าของเหล่าอาวุโสเปลี่ยนสี,ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งกำลังรุกเข้ามาแล้ว,ในเวลานี้ยังคิดที่จะจัดการจงซานอยู่รึ?
ทว่าคำสั่งของจือจุ้น,พวกเขาทำได้แค่ต้องรับคำเท่านั้น,"รับทราบ!"
"ทุกคน,สังหาร,เฉิงโห่วจะมาถึงเร็วๆนี้!"เซียนเทียนจงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เป่ยชิงซือและเจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่กำลังปะทะกันด้วยทักษะเทวะวิญญาณเหมัตร์เช่นกัน.
"เซิ่งหวังจง,หากเจ้าไม่ตาย,ศาลเทวะติงหงต้องพบกับหายนะอย่างแน่นอน,ล่วงเกินแล้ว!"หนึ่งในสิบเซียนบรรพชนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
จงซานที่กวาดตามอง,ด้วยแววตาเย็นชาและมืดมน.
เซิ่งหวังติงหงที่รู้สึกเย็นยะเยือบ,ทว่าก็ชักกระบี่สีเขียวออกมา,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังจงซาน.
"ฟิ้ว,ซี่!"
ทันใดนั้นกระบี่สีแดงชาติ,ที่ปรากฏขึ้นกลางอากาศ,ทะลวงไปยังทิศทางของเซิ่งหวังติงหง.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กระบี่สีแดงกระแทกกระบี่สีเขียวเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,เซิ่งหวังติงหงที่กระเด็นถอยออกไปหนึ่งร้อยจั้ง.
"กระบี่ลู่เซียน?"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่อุทานออกมาทันที.
"ฟริบ, ฟริบ
............!”
หางของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่โผล่ออกมา,พร้อมกับเสียงของมันที่ฟังดูน่ารังน่าชัง,ขณะที่ร่างมหึมาปรากฏขึ้นมาหลังจากนั้นและพุ่งไปยังเซียนบรรพชนทั้งสิบทันที.
Chapter 1272 Fights
战起
ต่อสู้.
"ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งมาแล้ว!"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,บนท้องฟ้าหนึ่งล้านลี้,ปรากฏฝ่ามือขนาดใหญ่ยักษ์,นิ้วแหลมคมสีม่วง,ผิวหนังที่แห้งเหี่ยวหยาบก้าน,มีรัศมีสามแสนลี้ที่มโหฬาร.
กงเล็บที่ยาวยักษ์,ขณะกระแทกกดลงบนม่านพลังป้องกันด้านบนที่อยู่ห่างหนึ่งล้านลี้ในทันที.
ปิศาจสวรรค์ที่กำลังทะลวงม่านป้องกันหนึ่งล้านลี้ลงมานั้น,ทว่าการทะลวงนั้นก็มีจำกัดเช่นกัน,ฝ่ามือที่กระแทกเข้ามา,ม่านพลังที่ยืดหยุ่นบุบลงมาถึงสองแสนลี้.
"ตูมมมมมม!"
ปิศาจสวรรค์ที่พยายามทะลวงบินลงมายังโลกใบใหญ่,ส่วนเหล่าปิศาจสวรรค์ระดับร่างนั้น,ต่างก็บินว่อนกระจายไปทั่วทุกสารทิศ.
"ตูมมม!”
"ตูมมม!” "ตูมมม!”..............................
เผ่าเต่าทมิฬที่อยู่รอบๆ,พวกเขาที่เข้าประจำตำแหน่งทันที,ก่อนที่จะปรากฏกลิ่นอายของเผ่าเต่าทมิฬ,โดยมีเสาสวรรค์ทั้งสี่เป็นฐาน,เพิ่มพลังให้กับม่านพลังป้องกันปิศาจสวรรค์รุกเข้ามาได้อย่างคาดไม่ถึง.
"เผ่าเต่าทมิฬสามารถที่จะต่อต้านปิศาจสวรรค์ได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ม่านเต่า?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถเชื่อมต่อกับม่านพลังป้องกันปิศาจสวรรค์ได้?
"วิญญาณเหมันตร์,วิญญาณเหมันตร์..............................!”
ฝ่ามือที่ฟาดลงบนพื้นที่แปดแสนลี้บนอากาศ,เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,จงซานที่ดวงตาจดจ้องมอง,ฝ่ามือของปิศาจสวรรค์คาดไม่ถึงว่าจะเป็นปากของมันด้วย?
เสียงของมันที่ดังออกมาจากฝ่ามือ.
"ส่งวิญญาณเหมันตร์มา,ส่งวิญญาณเหมันตร์มา
..................!”
"ตูมมมมม!"
ฝ่ามือของมันที่ฟาดลงมาอีกครั้ง,ม่านพลังที่บุบลงมาหนึ่งแสนลี้,ในเวลานี้ม่านพลังที่ย่นลงเหลือระยะกว่าจะถึงพื้นเพียงแค่เจ็ดแสนลี้เท่านั้น.
"ส่งวิญญาณเหมันตร์มา!"
เสียงที่ดังออกมาจากฝ่ามือที่ดังมากขึ้นเรื่อยๆ,ขณะที่มั่นกดฝ่ามือลงม่านพลังครั้งแล้วครั้งเล่า.
"ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
จงซานที่ทำการวิเคราะห์ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งด้วยความประหลาดใจ,เสียงของมันที่ดูไม่สนใจอะไร,สายตาของมันที่กวาดตามองไปรอบๆ,ไม่สนใจสิ่งต่างเลยแม้แต่น้อย?
นี่ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งไร้ซึ่งเชาว์ปัญญาอย่างงั้นรึ?
"ชิงซือ,ถวายร่างของเจ้าเร็วเข้า,เรื่องรูรั่วที่ท่านหญิงหนีหว๋าได้เสียสละเพื่อทุกคนจะให้สุญเปล่าไม่ได้,หากปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งสร้างรูรั่วบนสวรรค์อีก,โลกปิศาจสวรรค์จะต้องมายังโลกใบใหญ่แน่."เจ้าหนักเทพเหมันตร์ที่แสดงท่าทางร้อนรน.
"ข้าต้องการวิญญาณเหมันตร์,วิญญาณเหมันตร์!"
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงของปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งที่ดังกึกก้องฉุนเฉียว,ฝ่ามือของมันที่ทะลวงลงมาด้านล่างไม่หยุด,ม่านพลังที่บางลง,ท้องฟ้าที่นวีหว๋าอุดไว้บุบลงมาหนึ่งแสนลี้,ส่วนแขนของปิศาจสวรรค์เองก็ปรากฏรอยร้าวขึ้นมาเช่นกัน.
รอยร้าวอย่างงั้นรึ?
"ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่ง,ดูเหมือนว่าจะต้องจ่ายไปด้วยราคาที่สูงลิ่วเช่นกันสินะ?"กุยเสอที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"วิญญาณเหมันตร์,วิญญาณเหมันตร์!"
"ตูมมมม!"
แขนของมันที่ทะลวงลงมาห้าหมื่นลี้,ทว่ารอบๆแขนของมันเกิดรอยร้าวมากมาย,แม้แต่เกิดบาดแผลเสียหายไม่น้อย.
นอกจากนี้จงซานยังพบเรื่องราวที่คาดไม่ถึง,นี่คือร่างของปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งอย่างงั้นรึ?
มีแขนเดียว?
ไร้ซึ่งร่าง,แขนเดียวและฝ่ามือ,นี่คือรูปร่างแท้จริงของปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งรึ?
ใบหน้าของเป่ยชิงซือที่เผยท่าทางรังเกียจ.
ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งรูปร่างเป็นปิศาจที่ดูน่าเกียจเกินคำอธิบาย,ปิศาจที่มีรูปร่างยาวเป็นแท่งอย่างงั้นรึ?
"ชิงซือ!"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่คำรามออกมาเสียงดัง.
"เจ้าตำหนัก,ท่านก็เห็น,เกี่ยวกับท้องฟ้าที่กำลังบุบลง,ราคาที่มันต้องจ่ายก็มากมายมหาศาลดูเหมือนว่ามันจะไม่สามารถต้านเอาไว้ได้นาน!"เป่ยชิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
"ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่ง,แม้นว่าจะมีความแข็งแกร่งที่สุด,ทว่าในบรรดาต้าจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์,มันกับไม่มีสมอง,มีเพียงสัญชาติญาณ,ความแข็งแกร่งที่มากมายนั้นต้าจื่อไจ้ตนอื่นๆไม่สามารถเทียบได้,ทว่ามันที่จะสามารถสร้างความวุ่นวายได้มากมาย,สัญชาติญาณที่มีไม่สิ้นสุด,หากไม่ได้กินวิญญาณเหมันตร์,มันจะไม่หยุด,หากมันได้กินวิญญาณเหมันตร์มันจะหลับไปหนึ่งหมื่นปี,หมื่นปีจะทำให้โลกนี้สงบสุข,เร็วเข้า,รีบเร็วเข้า!"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่กล่าวออกมาด้วยความร้อนรน.
"วิญญาณปิศาจสวรรค์! วิญญาณปิศาจสวรรค์!"
"ตูมมมมม!"
ม่านพลังบนอากาศที่บุบลึกด้วยปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งที่น่าเกลียดกดลงมาอีกห้าหมื่นลี้,เหลือเพียงห้าแสนลี้ก็จะถึงพื้น,ทว่ารอยแตกร้าวของมันเองก็มากขึ้นเช่นกัน.
แขนที่ใหญ่ยักษ์นั้น,ใกล้เข้ามาถึงพื้นมากขึ้นเรื่อยๆ,ทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยท่าทางร้อนใจ.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองมายังเป่ยชิงซือและจงซาน.
"ชิ,เสนอร่างให้กับพวกมัน?
เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ในอดีตเป็นพวกโง่เง่าจริงๆ,ทำไมไม่โจมตีมัน?"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดังด้วยความเย็นชา.
"โจมตีมันอย่างงั้นรึ?
พวกเราและพวกมันอยู่กันคนละโลก,คิดว่าจะสามารถโจมตีไปยังโลกปิศาจสวรรค์ที่มีพลังแห่งกฏที่แตกต่างกันได้อย่างงั้นรึ?
พลังโจมตีของมันนั้นสามารถทำลายสวรรค์ของโลกทางนี้ได้."เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,"ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งไม่สามารถลงมาถึงพื้นได้,ทว่าเจ้าตำหนักเทพเหมันตร์กับต้องการเสนอวิญญาณเหมันตร์เพื่อเพิ่มพลังให้กับมัน,ความต้องการของตำหนักเทพเหมันตร์,คือเพิ่มพลังให้มันเรื่อยๆจนมันสามารถทะลวงผ่านม่านป้องกันลงมาสะนะ!"
"เจ้าคิดว่ามีปัญญาต้านทานมันได้อย่างงั้นรึ?"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่จ้องเขม็งไปยังจงซาน.
"ตูมมมมมมม”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ม่านพลังที่ย่นลงเหลือเพียง
450,000 ลี้ก่อนถึงพื้น,ส่วนร่างปิศาจสวรรค์ก็มีรอยร้าวมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน.
"เป่ยชิงซือ,เพียงเพื่อความรู้สึกส่วนตัว,เจ้าไม่คิดที่จะทำเพื่อคนทั่วหล้าจริงๆรึ?"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ข้าไม่ทำเพื่อประชาชนทั่วหล้ารึ?
แล้วทำไมเจ้าไม่สังเวยร่างเองล่ะ?"เป่ยชิงซือที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางขุนเคือง.
หลายปีมานี้เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่พร่ำเอ่ยเรื่องหลักการความเที่ยงธรรมที่หนักอึ้งบีบทับนาง,จนทำให้ภายในใจของนางรู้สึกอัดอั้นเศร้าใจเป็นอย่างมาก.
ทำไมเจ้าไม่สังเวยตัวเองล่ะ?
คำพูดของเป่ยชิงซือที่มีความเกลียดชังที่เจ้าตำหนักเทพเหมัตร์ตำหนินาง,ความเป็นจริง,เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์เองก็สามารถเป็นเครื่องสังเวยได้,หากแต่นางกับบังคับกดดันให้เป่ยชิงซือเป็นเครื่องสังเวยไม่หยุด.
"ดวงวิญญาณของข้านั้นบริสุทธิ์กว่าเจ้า,ด้วยดวงวิญญาณบริสุทธิ์,ต้องเก็บเอาไว้ในช่วงเวลาอันตราย,หมื่นปีหลังจากนี้,หากไม่สามารถหาคนสังเวยได้แล้ว,ก็จะเป็นข้าที่เป็นเครื่องสังเวย."เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"แต่ว่าข้าวิญญาณเหมันตร์ของข้า,บริสุทธิ์มากกว่าเจ้า!"เป่ยชิงซือกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"บริสุทธิ์กว่าข้าอย่างงั้นรึ?
โง่เง่าฝันอยู่รึไง,วิญญาณเหมันตร์ของเจ้ามาจากสายโลหิตของข้า,เจ้าที่สืบทอดทักษะเทวะมาจากข้า,ข้าเป็นคนส่งให้,สายโลหิตนี้ไม่ต่างจากของเผ่าอสูร,ข้าเป็นบรรพชนวิญญาณเหมันตร์,คิดว่าเจ้าบริสุทธิ์กว่าข้าได้อย่างงั้นรึ?"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่กล่าวหยัน.
"ทักษะเทวะที่ส่งต่อทางสายโลหิตจากเจ้า,ทว่า,ทักษะเทวะวิญญาณเหมันตร์ของข้านั้นไม่ได้ด้อยกว่าเจ้า,เทียบกับเจ้าแล้วทักษะเทวะวิญญาณเหมันตร์ของเจ้าด้อยกว่า."เป่ยชิงซือกล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"บังอาจ!"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ภายใต้เสียงที่โกรธเกรี้ยวนั้น,ทำให้อากาศรอบๆเย็นลงในทันที,แม้แต่บนพื้นยังมีน้ำแข็งปกคลุม,ความเย็นที่โถมทับเต็มไปด้วยหิมะที่กำลังร่วงหล่นโถมทับไปยังทิศทางของเป่ยชิงซือ.
เป่ยชิงซือที่ก้าวออกไปด้านหน้า,ผมสีขาวเงินที่สะบัดไปมา,ดวงตาที่เผยความเย็นชาออกมา,พร้อมกับแผ่ความหนาวเย็นออกมาด้วยเช่นกัน.
"ครืนนนนนน!"
"แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก!"
เทือกเขาน้ำแข็งสองลูกที่ปรากฏขึ้นพร้อมกับเข้าปะทะกัน,น้ำเย็นที่เกิดรอยร้ายกระจายไปทั่วในทันที,ห้วงมิติที่เย็นยะเยือบเต็มไปด้วยฝุ่นของน้ำแข็งที่กระเด็นออกไปรอบๆ.
เหล่าผู้ฝึกตนรอบๆที่ดวงตาหดเกร็ง,นี่คือทักษะเทวะวิญญาณเหมันตร์อย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้พวกนางทั้งคู่? กำลังใช้ทักษะเทวะวิญญาณเหมัตร์ปะทะกันอยู่.
จงซานทีเห็นเป่ยชิงซือลงมือ,ขณะที่จะออกไปช่วย.
"ไม่ต้องช่วย,ข้าจะจัดการเอง!"เป่ยชิงซือที่ปฏิเสธจงซานอย่างคาดไม่ถึง.
ทุกคนที่ถอยห่างออกมาจากพื้นที่ดังกล่าว,จงซานพยักหน้าและถอยออกมาเช่นกัน.
เซียนเทียนจงที่ถอยออกมานำอาวุโสบินตรงไปยังเสาสวรรค์ทั้งสี่,จ้องมองไปยัง,เพลิงปิศาจเก้าหยิน,ในมือของเขาที่นำหยกผูกวิญญาณออกมา.
หยกที่ใช้ผูกวิญญาณของเป่ยชิงซือ,สามารถใช้เรียกมันมาได้โดยตรง.
"จงซาน!"เซียนเทียนจงที่ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น.
จงซานที่จ้องมองไปยังทิศทางของเป่ยชิงซืออยู่,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองเป่ยชิงซือ,จ้องมองหยกผูกวิญญาณในมือของเซียนเทียนจง.
"จงมองดู,สตรีของเจ้าถูกสังเวยซะ! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เซียนเทียนจงที่หัวเราะเสียงดัง.
หยกผู้วิญญาณที่ถูกโยนลงไปในสระเพลิงปิศาจเก้าหยินในทันที.
"ปัง!"หยกผูกวิญญาณที่ระเบิดเสียงดัง.
"วูซซซซ!"
ร่างของเป่ยชิงซือที่สั่นไปมา,ในเวลานี้ขณะที่นางปะมือกับเจ้าตำหนักเหมันตร์,ด้วยทักษะเทวะ,ภูเขาน้ำแข็งของนางที่ระเบิด,ร่างของนางที่ลอยระลิ่ว,มุมปากที่ปรากฏโหลิตไหลออกมา.
"ปัง!"จงซานที่เข้าไปรับร่างเป่ยชิงซือที่ได้บาดเจ็บ.
"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"เซียนเทียนจงที่ดวงตาเบิกกว้าง.
ดวงวิญญาณของเป่ยชิงซือที่ควรจะถูกดึงเข้าไปในสระเพลิงปิศาจเก้าหยิน,กลับไม่เกิดขึ้น.
เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่อยู่ตรงข้ามเผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์,ไม่ใช่ว่าดวงวิญญาณของเป่ยชิงซือถูกผูกแล้วรึ?
ไม่ใช่ว่าทำลายหยกแล้ว,จะดึงวิญญาณของนางมาหรอกรึ?"เซียนเทียนจงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"เป่ยชิงซือ,เจ้าแก้ผลของเม็ดยาเทวะสกัดวิญญาณแล้วอย่างงั้นรึ?"เจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
เป่ยชิงซือที่ปากโลหิตที่มุมปาก,กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา,"ใช่,วิญญาณของข้าถึงจะถูกผูกเอาไว้,หากแต่มันได้หลอมรวมเข้ากับกายเนื้ออีกครั้งแล้ว,ถึงจะพยายามดึงวิญญาณข้าไปก็เปล่าประโยชน์,นอกจากนี้ทักษะเทวะวิญญาณเหมันตร์ของเจ้าด้อยกว่าข้าจริงๆ!"
"ดอกทอง!"เจ้าตำหนักเหมันตร์ที่คำรามออกมาเสียงดังลั่นด้วยความโกรธ.
孽障 Nièzhàng มารผจญ,ลูกเวร,กากี
"จงซาน,ข้าและเจ้าตำหนักจะชำระความแค้นกัน,ข้าจะจัดการเอง,เจ้าไปจัดการเรื่องของเจ้าเถอะ!"เป่ยชิงซือที่เอ่ยกล่าวต่อจงซาน.
"บาดแผลของเจ้าล่ะ?"
"ข้าไม่เป็นไร,ถึงจะไม่สามารถชนะนางได้,ข้าก็ไม่แพ้เช่นกัน?"เป่ยชิงซือเอ่ยออกมาตรงๆ.
"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
จงซานที่ค่อยปล่อยเป่ยชิงซือ,แววตาที่เย็นชาของเขาที่จ้องมองไปยังทิศทางของเซียนเทียนจง.
"เซียนเทียนจง,ดูเหมือนวันนี้ข้าไม่สังหารเจ้าคงไม่ได้แล้ว!"จงซานที่กล่าวด้วยใบหน้าดุร้ายเย็นชา.
หากไม่ใช่เพราะว่าได้แก้ผลของยาเทวะสกัดวิญญาณล่ะก็,เป่ยชิงซือคงจบสิ้นแล้วก่อนหน้านี้,เซียนเทียนจงได้กลายเป็นศัตรูคู่แค้นของเขาไปในทันที.
"สังหารข้ารึ?
ฮ่าฮ่าฮ่า,อย่าปล่อยให้ใครหนีไปได้, ทุกคน,ลงมือ!"เซียนเทียนจงที่สั่งการเซียนบรรพชนทั้งสิบในทันที.
"อาวุโสเผ่าเต่าทมิฬรับคำสั่ง,จงซานพยายามกำราบเผ่าเต่าทมิฬ,ต้องการยึดครองเผ่าเต่าทมิฬของพวกเรา,ข้าในนามจื่อจุ้น,ขอสั่งการให้ทุกคนกำจัดจงซานในทันที!"เซียนเทียนจงออกคำสั่ง.
ใบหน้าของเหล่าอาวุโสเปลี่ยนสี,ปิศาจสวรรค์ลำดับหนึ่งกำลังรุกเข้ามาแล้ว,ในเวลานี้ยังคิดที่จะจัดการจงซานอยู่รึ?
ทว่าคำสั่งของจือจุ้น,พวกเขาทำได้แค่ต้องรับคำเท่านั้น,"รับทราบ!"
"ทุกคน,สังหาร,เฉิงโห่วจะมาถึงเร็วๆนี้!"เซียนเทียนจงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เป่ยชิงซือและเจ้าตำหนักเทพเหมันตร์ที่กำลังปะทะกันด้วยทักษะเทวะวิญญาณเหมัตร์เช่นกัน.
"เซิ่งหวังจง,หากเจ้าไม่ตาย,ศาลเทวะติงหงต้องพบกับหายนะอย่างแน่นอน,ล่วงเกินแล้ว!"หนึ่งในสิบเซียนบรรพชนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
จงซานที่กวาดตามอง,ด้วยแววตาเย็นชาและมืดมน.
เซิ่งหวังติงหงที่รู้สึกเย็นยะเยือบ,ทว่าก็ชักกระบี่สีเขียวออกมา,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังจงซาน.
"ฟิ้ว,ซี่!"
ทันใดนั้นกระบี่สีแดงชาติ,ที่ปรากฏขึ้นกลางอากาศ,ทะลวงไปยังทิศทางของเซิ่งหวังติงหง.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กระบี่สีแดงกระแทกกระบี่สีเขียวเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,เซิ่งหวังติงหงที่กระเด็นถอยออกไปหนึ่งร้อยจั้ง.
"กระบี่ลู่เซียน?"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่อุทานออกมาทันที.
"ฟริบ, ฟริบ
............!”
หางของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่โผล่ออกมา,พร้อมกับเสียงของมันที่ฟังดูน่ารังน่าชัง,ขณะที่ร่างมหึมาปรากฏขึ้นมาหลังจากนั้นและพุ่งไปยังเซียนบรรพชนทั้งสิบทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น