Strongest Sect of All Times Chapter 187 Goes, Sect Master Ball!
นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล
Chapter 187 Goes, Sect
Master Ball!
去吧，掌门球！
เหล่าผู้ฝึกตนไร้สังกัดที่ไร้ทางเลือกก็ต้องจ่ายอีกหนึ่งพันเหรียญ,เพื่อที่จะได้ตามสำนักไท่กู่เจิ้งไปเก็บของเหลือ.
ช่วงระยะเวลาพัก,เหล่าผู้ฝึกยุทธ์บางคนที่มีความกล้าได้เข้าไปด้านในอุโมงค์ค์,เห็นศพของแมงมุมมากมายกองทับถมกันอยู่.
โอ้วสวรรค์!
แมงมุมพิษถูกสังหารไปทั้งหมดเลยรึ?
จากนั้นเขาที่เข้าไปจนสุด,หลังจากเห็นศพของราชาแมงมุมพิษ,พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าสำนักไท่กู่เจิ้งนั้นแข็งแกร่งจริง
ๆ!
หากพวกเขาไม่ตามไปเก็บของเหลือ,จะต้องขาดทุนแม้แต่เสียโอกาสครั้งใหญ่แน่นอน!
นอกจากนี้.
ขณะที่จุนซ่างเซียวนำศิษย์เข้าไปในรังแมงมุม,มีหลายคนที่ค่อย
ๆค้นหาแร่และทรัพยากรด้านนอกได้รับผลประโยชน์มาไม่น้อย.
เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ไร้สังกัด,ที่คาดหวังว่าหากไปยังพื้นที่อื่น,สำนักไท่กู่เจิ้งทำลายสัตว์ร้ายไปทั้งหมด,ควรจะมีของเหลือที่เป็นประโยชน์บ้าง,และพวกเขายังไม่ต้องกังวลความปลอดภัยอีกด้วย.
จุนซ่างเซียวที่นำศิษย์ไปยังพื้นที่ต่อไป,ในใจที่คิดที่จะหาสัตว์ร้ายที่ดูน่าจับตามากกว่าหมาป่าเพลิงชาดให้เจอ.
......
เมื่อผ่านช่องเขาแห่งหนึ่งไป,ที่ด้านหน้าปรากฏเป็นป่าละเมาะ,บางครั้งก็มีกลิ่นเหม็นสาบลอยโชยมาอีกด้วย.
จุนซ่างเซียวที่ถือสไนเปอร์ไรเฟิล,เพื่อกวาดตามองสำรวจ,ศพสัตว์ร้ายที่แตกต่างกันออกไป,แต่ละตัวนั้นมีขนาดไม่ได้ด้อยกว่าหมีภูเขาเลย.
พวกมันถูกสังหารไป,แน่นอนว่าต้องไม่ใช่ระดับต่ำ.
ดังนั้นเซียวจุ้ยจื่อและหลี่ยูหูได้รับคำสั่งให้ใช้โล่เดินนำหน้า,ก้าวตรงเข้าไปในป่าละเมาะ.
“โฮกกกก!”
“โฮกกกก!”
เพียงไม่นาน,ก็มีสัตว์ร้าย์วานรยักษ์ที่มีร่างกายใหญ่โตพุ่งเข้ามา.
จากกลิ่นอายที่แผ่ออกมานั้น,น่าจะมีพลังระดับศิษย์ยุทธ์ขั้นปลาย,อีกตัวมีระดับอาจารย์ยุทธ์ขั้นต้น.
เพราะรูปร่างไม่สง่างาม,จุนซ่างเซียวจึงไม่ได้ใช้บอลเจ้าสำนัก,ปล่อยให้ศิษย์สังหารไป.
ปัง!
ปัง!
ในเวลานี้,เพียงแค่สัตว์ป่าไม่กี่ตัว,ทำให้ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งจัดการได้อย่างแน่นอน.
ก่อนหน้านี้เผชิญหน้ากับฝูงหมาป่าและฝูงแมงมุม,ที่ถือว่าจัดการยากมาก
ๆ,สัตว์ป่าที่พบเจอตอนนี้,จึงเบามือมาก.
เซียวจุ้ยจื่อและหลี่ยูหัวก้าวเดินนำ,เพื่อค้นหาสัตว์ร้าย,เป็นคนนำโจมตี.
ท้ายที่สุดวานรยักษ์,ก็ถูกสังหาร,และสัตว์ร้ายที่ตามหาก็เพิ่มจากหนึ่งเป็นสามตัว.
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง.
สัตว์ร้ายที่ปรากฏขึ้นตัวแล้วตัวเล่าถูกสังหารไปอย่างง่ายดาย,ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งเก็บแกนผลึกและหนังของมันไป.
เหล่าผู้ฝึกตนไร้สังกัดที่ตามมา,ทุกคนต่างก็มุมปากกระตุก.
สัตว์ร้าย
20-30ตัว,แต่ละตัวมีพลังไม่ได้ด้อยกว่าระดับศิษย์ยุทธ์ขั้นปลาย,ถูกศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งจัดการโดยไม่ยากเย็นนัก,น่าหวาดกลัวจริง!
ฟิ้ว! ฟิ้ว!
หลังจากที่จุนซ่างเซียวนำศิษย์ออกไป,พวกเขาก็เริ่มตัดแบ่งเนื้อสัตว์ร้ายกาย,เพราะว่าพื้นที่แหวนมิติมีจำกัด,บางคนถึงกับโยนเนื้อวานรยักษ์ก่อนหน้านี้ทิ้งไป.
หลายผู้ฝึกตนไร้สังกัดบางคนที่สามารถหาสมุนไพรและแร่หายากได้,แม้นว่าจะไม่ได้รับสิ่งใดจากของเหลือ,อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ถึงกับขาดทุน.
......
ภายในหุบเขาแห่งความตายมีเส้นทางมากมาย,ไม่มีใครรู้อย่างระเอียด.
อย่างไรก็ตาม,เวลานี้เพียงแค่สำนักไท่กู่เจิ้งที่ผ่านไป,เหล่าสัตว์ร้ายที่ราวกับได้พบกับหายนะเข้าให้แล้ว.
“ปัง!”
วานรยักษ์อีกตนที่ล้มลงบนพื้นเสียงดัง,กล่าวได้ว่าพื้นที่แห่งนี้ถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว.
“ติ๊ง!
สังหารวานรยักษ์ 10 / 10.”
“ติ้ง!
โฮสน์ทำภารกิจมหากาพย์สังหารสัตว์ร้ายสำเร็จ 40%,โฮสน์ได้รับแต้มสนับสนุน.”
“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุน
: 925 / 1000.”
จุนซ่างเซียวที่ไม่คิดจะรีเฟรซอีก,เขาจึงได้ซื้อขวดน้ำยาเปลี่ยนพรสวรรค์ระดับกลางสี่ขวด.
การเปลี่ยนพรสวรรค์ของศิษย์,ยังถือเป็นเรื่องสำคัญและจำเป็น.
จุนซ่างเซียวเอ่ย,”ใกล้จะค่ำแล้ว,หาพื้นที่พักค้างคืน.”
“รับทราบ”
ทุกคนที่เริ่มตั้งกระโจมที่พักชั่วคราวของตัวเองขึ้นมา,และจัดเวรเฝ้ายามสลับกัน.
“ฟู่ ฟู่!”
เปลวเพลิงที่สุมไฟลุกโชติช่วง,ส่องสว่างเจิดจ้า.
จุนซ่างเซียวที่ทำการย่างเนื้อให้กับเหล่าศิษย์ได้กินอีกครั้ง.
ผู้ฝึกยุทธ์ไร้สังกัด,เห็นสำนักไท่กู่เจิ้งย่างเนื้อในหุบเขาแห่งความตายอย่างไร้ซึ่งความหวาดกลัว,ก็เผยความชื่นชมเป็นอย่างมากในทันที.
คืนดังกล่าวผ่านไปโดยไม่มีเรื่องราวใด ๆ.
เช้าวันถัดมา,จุนซ่างเซียวก็นำศิษย์เดินทางต่อ,ไล่ล่าสังหารสัตว์ร้ายอีก.
แน่นอน,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่พึงพอใจ.
ในเวลาเดี่ยวกันนั้นก็มีสัตว์ร้ายที่มีพลังเกือบเท่ากับระดับบรรพชนยุทธ์แล้ว,ทุกคนกำลังวิ่งหนีออกมาทว่าไม่ได้รับอันตรายอันใด.
“ไปเลย,บอลเจ้าสำนัก!”
ในเวลานั้น,จุนซ่างเซียวปรากฏขึ้นพร้อมกับขว้างลูกบอลออกไป,กระแทกไปยังหัวของสัตว์ร้ายพยัคฆ์ตัวใหญ่ยักษ์.
บอลเจ้าสำนักที่กระเด้งออกมา,ไม่เพียงแต่ไม่สามารถกำราบมันได้,หนำซ้ำยังทำให้มันโกรธอย่างหนัก,คำรามลั่น!
บัดซบ!
ไม่ได้ผล!
ระบบเอ่ย,”บอลเจ้าสำนักระดับสามัญ,สามารถจับได้เพียงแค่สัตว์ร้ายระดับต่ำเท่านั้น.”
”...”
จุนซ่างเซียวทำอะไรไม่ได้,มีแต่ต้องสังหารมันเท่านั้น.
“โอ้วสวรรค์,สัตว์ร้ายนั่นมีพลังไม่ได้ด้อยกว่าระดับอาจารย์ยุทธ์ขั้นปลายเลย.”
“ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งจะเป็นไรหรือไม่?!”
“ดูนั่นเซียวจุ้ยจื่อ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะต่อสู้กับพยัคฆ์ร้ายตัวนั้นด้วยมือเปล่า!”
เหล่าชาวยุทธ์ที่ตามมา,เมื่อเห็นพลังของศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้ง,ต่างก็เผยท่าทางตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.
......
พวกเขายังคงเดินทางต่อ,ยิ่งเข้าลึกไปเท่าไหร่ก็ยิ่งมีสัตว์ร้ายที่มีระดับสูงขึ้นและยังมีจำนวนมากขึ้นด้วย.
บางสถานที่ก็มีสัตว์ร้ายที่ทรงพลังมากเป็นเจ้าถิ่นเพียงตัวเดียว.
แน่นอนด้วยว่า.
พื้นที่ดังกล่าวนั้นมีสมุนไพรและแร่ธาตุระดับสูงอยู่.
ยกตัวอย่างหลังจากจัดการพื้นที่ดังกล่าวแล้ว,ซูเซียวโม่ก็พบหินภูเขาไฟสิบจิน.
นี่คือวัตถุดิบในการหลอมหอกผู้พิชิตระดับสามัญ.
ฟิ้ว!
จุนซ่างเซียวที่เปิดฟังก์ชั่นตีเหล็กทันที,ก่อนที่จะใช้แร่ที่ได้มาและเมล็ดเพลิงในการหลอมอาวุธดั่งกล่าวทันที.
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง.
หอกผู้พิชิตที่มีสีดำล้วนก็หลอมขึ้นมา.
หอกผู้พิชิตที่ด้านล่างสุดมีช่องใส่แกนผลึกด้วย,เมื่อเปิดฟังก์ชันความสามารถ,จะทำให้สร้างคลื่นทะลวงที่แข็งแกร่งออกมา.
......
เมื่อโผล่มายังอีกพื้นที่ใหม่,จุนซ่างเซียวที่ต้องการใช้งานหอกผู้พิชิต,เมื่อพบสัตว์ร้ายตนหนึ่งที่ซวยผ่านมา,เขาเปิดใช้งานความสามารถพิเศษ,พร้อมกับโจมตีออกไป,”หอกทะลวงมังกร!”
“ตูมมมมมม!”
หอกที่ปล่อยรังสี,กลายเป็นลำแสงทะลุทะลวง,กระแทกร่างสัตว์ร้ายตันดังกล่าวที่มีระดับกลางขั้นสี่ให้ตกตายไปในทันที!
ทุกคนที่จับจ้องมองตาค้างไปตาม ๆกัน.
“โอ้วสวรรค์.”
ซูเซียวโม่ที่ตกใจกล่าวออกมาว่า,”เจ้าสำนัก,อาวุธชิ้นนี้สามารถปล่อยทักษะพลังวิญญาณออกมาได้ด้วยรึ?”
“ไม่ดีอย่างงั้นรึ?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
“ดีมาก ๆเลย!”
“เอาไปเล่นไป.”
ซูเซียวโม่ที่รับหอกผู้พิชิตมาด้วยความตกใจ.
“ฟิ้ว!”
จากนั้น,ซูเซียวโม่ที่นำหน้าออกไป,ราวกับขุนพลชาญศึก,ที่กำลังทะลวงกองทัพศัตรูนับหมื่นด้วยความหล้าหาญ.
“อ๊าก!”
“เจ้าสำนักช่วยชีวิตข้าด้วย!”
อย่างไรก็ตาม,ในเวลาไม่นาน,เขาก็เห็นซูเซียวโม่วิ่งถือหอกวิ่งหนีตายมา,ที่ด้านหลังนั้นมีฝูงหมาป่าหลายสิบตนที่มีขนสีม่วง,ที่ใต้เท้าของมันมีหลุมวายุหมุนวน.
“แย่แล้ว!”
“นั่นมันหมาป่าวายุ!”
“จบ,จบสิ้นแล้ว,พวกเราต้องตายที่นี่แน่!”
เหล่าผู้ฝึกตนไร้สังกัดที่หวาดผวา.
อย่างไรก็ตามไม่มีใครกล้าหนีไปด้านหลังเลย,เพราะว่าหมาป่าวายุนั้นมีความเร็วที่ขึ้นชื่อลือชา,เวลานี้พวกเขาทำได้แค่มอง,ไม่สามารถทำอะไรได้.
ตอนนี้ทำได้แค่เพียงภาวนาให้สำนักไท่กู่เจิ้งจัดการพวกมันได้!
“ฟู่ ฟิ้ว!”
หมาป่าวายุหลายตนที่ไล่หลังซูเซียวโม่ที่ใช้ก้าวปิศาจ,ตอนนี้ใกล้เข้ามาทุกขณะ.
ดวงตาจุนซ่างเซียวที่ร้อนลุกขึ้นด้วยความปรารถนา.
นี่ไม่ใช่แค่เพียงเป้าหมาย,รูปร่างและขนมัน,น่าเกรงขามไม่ได้ด้อยกว่าหมาป่าเพลิงชาดเลย.
หากได้มันเป็นสัตว์ขี่ล่ะก็,มันจะต้องยอดเยี่ยมอย่างแน่นอน!
“หลบออกมา!”
เจ้าสำนักจุนที่นำบอลเจ้าสำนักออกมา.
จากนั้นก็วิ่งไปยังทิศทางของซูเซียวโม่.
“ไปเลย,บอลเจ้าสำนัก!”จุนซ่างเซียวที่ถ่ายพลังวิญญาณไปยังแขน,พร้อมกับเหวี่ยงออกไปทันที.
“ฟิ้ว-“
บอลเจ้าสำนักที่พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง,พุ่งตรงไปยังด้านหน้าหมาป่าวายุตนหนึ่ง,ขณะที่กำลังจะกระแทกร่างของมันแล้ว,ทว่าฝ่ายตรงข้ามกับอ้าปาก,พ่นสายลมที่รุนแรงออกมา.
เจ้าสำนักจุนกลัวว่าเป้าหมายจะตายก่อน,พลังที่ใช้จึงไม่ได้มากมายนัก,บอลเจ้าสำนักปลิวลอยออกไปในทันที,ก่อนที่จะไปล่วงหล่นยังภูเขาที่ไกลออกไป.
“ติ๊ง!
จับสัตว์ร้ายได้สำเร็จ!”
อะไรว้า???????????
นี่มันถูกพัดลอยไปจับอะไรมา?
จากนั้นไม่นานจุนซ่างเซียวที่มองเห็นสัตว์ตัวเล็กที่บอลเจ้าสำนักจับมา,เวลานี้มันกำลังยืนด้วยแววตาใสแป๋วเป็นประกายเป็นมิตรแสดงความเคารพต่อเขา.
หูใหญ่,จมูกยาว....
โถ๋ ไอ้บัดซบ!
หมู่ป่าแคระอย่างงั้นรึ?!
ที่มา https://lnmtl.com/novel/strongest-sect-of-all-times
#นิยายแปล #Strongest Sect of All Times #นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น