Immortality Chapter 1237 Eye cross-eye
Chapter 1237 Eye cross-eye
眼对眼
ตามองตา.
"หงจวินเหล่าจู่!"จงซานเป็นคนเริ่มเอ่ยปากออกมา.
老祖เหลาจู่ บูรพาจารย์
เกี่ยวกับหงจวิน,จงซานย่อมไม่ต้องการเป็นศัตรูเวลานี้,ดังนั้น,จึงจำเป็นต้องเผยความเคารพออกมา,ทว่าการต่อสู้เล็กๆ,เพื่อหยั่งเชิงนั้น,ก็ไม่ถือว่าเป็นการสร้างความเกลียดชัง.
การหยั่งเจิงของจงซานนั้นเป็นการแสดงสถานะของตัวเอง,ไม่เช่นนั้นก็จะไม่สามารถที่จะมีสิทธิ์ที่จะเอ่ยวายาได้,การแก้ไขด้วยกำลังไม่สามารถที่จะแก้ไขเรื่องทั้งหมดได้,นอกจากนี้การเผชิญหน้ากับหงจวิน,การจะเอาชนะเขานั้น,จงซานไม่กล้าอหังการผลีผลามในเวลานี้แน่นอน.
ในอดีตเขาคือบุคคลอันดับหนึ่งของโลกหล้า,ไม่ใช่ประจบประแจง,หากแต่เขาทรงพลังน่าเกรงขามจริงๆ,ใครกันเล่าที่จะกล้าท้าทายเขา?
หงจวินนั้นหลังจากที่จุติกลับมา,ไม่ว่าพลังที่เขาถือครอง,ต้องบอกเลยว่าทรงพลังแข็งแกร่งอย่างแท้จริง.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จงซาน!"หงจวินที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
หงจวินที่เอ่ยนามของเขานั้น,เป็นเรื่องชัดเจนว่าหงจวินเองเริ่มที่จะให้ความสำคัญกับจงซาน.
เหล่าข้าราชบริพารต้าเจิ้งที่พ่นลมหายใจ,โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าเซียนโบราณ,แม้นว่าก่อนหน้านี้พวกเขาจะไม่ได้หนีจากไป,ทว่าการต่อสู้กับหงจวินก็รู้สึกหวั่นเกรงเป็นอย่างมาก,หากสามารถจบด้วยการพูดคุยก็นับว่าเป็นเรื่องดี.
ที่ด้านหลังจงซาน,ช่องทางของโลกเขตแดนเทวะของเขาที่เปิดใหญ่ขึ้น,แม้นว่าปราชญ์เทพโหยวหลานจะตื่นตะลึงกับการต่อสู้ก่อนหน้านี้,ทว่าเขาก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้จริงๆ.
หน้าที่ของเขาในเวลานี้,ได้ส่งมอบเทียนเต๋า 600
เส้นเข้าไปในโลกเทวะของจงซานแล้ว.
กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,ในอาณาจักรลับมังกรบรรพชนมีเทียนเต๋า
1000 ,ตอนนี้เหลือเพียง 400
เทียนเต๋าบนท้องฟ้า,เนตแสงสวรรค์เองก็อ่อนแอลงเรื่อยๆ,ดวงตาของมันที่สั่นไหวเล็กน้อย,เริ่มรู้สึกหวั่นเกรงและกระวนกระวายใจ.
ที่ใต้เท้าโหยวหลาน,แท่นบูชาฟ้าดินก็อ่อนแรงลงเรื่อยๆเช่นกัน,เวลานี้มันจางแทบมองไม่เห็นแล้ว.
โลกใบนี้เองก็เริ่มที่จะล่มสลายเร็วขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน.
ในเวลาเดียวกัน,ปราชญ์เทพโหยวหลานที่ส่งเทียนเต๋าสีขาวให้ปรากฏขึ้นในทันที.
เทียนเต๋าดังกล่าวนี้ดูแตกต่างจากเทียนเต๋าเส้นอื่นๆ,มันดูสงบ,เห็นเด่นชัด,ทำให้ห้วงมิติสั่นไหว,เต็มเปลี่ยนด้วยพลัง.
ก่อนหน้านี้ปราชญ์เทพโหยวกลานไม่กล้าเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าเส้นดังกล่าว,ทว่าในเวลานี้,โลกใบนี้กำลังจะล่มสลายลงในไม่ช้า,ทำให้ปราชญ์เทพโหยวหลานส่งมันต่อให้จงซานในทันที.
ด้วยการยื่นมือออกไป.
พลังฟ้าดินที่เคลื่อนย้ายเตรียมพร้อมดึงดูดเทียนเต๋าเส้นสีขาว.
"หืม!"หงจวินฝั่งตรงข้ามที่เผยท่าทางไม่พอใจออกมาในทันที.
"วูซซ ~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พื้นที่รอบๆ,ทันใดนั้นปรากฏเส้นแสงสีเขียวขนาดใหญ่ขึ้นในทันที,ด้วยเส้นแสงสีเขียวนี้,ทำให้ปราชญ์เทพโหยวหลานไม่สามารถขยับได้,ทันใดนั้นพลังฟ้าดินที่ราวกับหยุดชะงัก,ไม่,น่าจะบอกว่ามันกำลังไหลย้อนกลับ.
ถ้าจะให้กล่าวล่ะก็เป็นเวลาที่กำลังไหลย้อนกลับ,การดูดซับอำนาจฟ้าดินที่กำลังไหลย้อน,เหล่าเซียนโบราณที่ต่างก็หวาดผวาขึ้นมาในทันที.
ในเวลานี้,เซียนโบราณบางคนแทบหายใจไม่ออก,ภายใต้การไหลย้อนของเวลา,ทำให้ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้,กระแสอากาศกำลังพลุ้งพล่าน,ทุกอย่างไหลย้อน,กลายเป็นเรื่องที่เรื่องไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
บนท้องฟ้า,เนตรแสงสวรรค์ที่ดูกระวนกระวายใจ,ปรากฏรอยแยกอีกรอยขึ้นรอบๆดวงตา,ในพริบตานั้นดูเหมือนว่ามันต้องการหลบหนีจากการควบคุมจากศพปราชญ์เทพในทันที.
แม้นว่าตัวมันจะดูมืดคลึ้ม,แต่อย่างน้อยก็ยังเหลือ
400 เทียนเต๋าที่ยังคงสภาพอยู่,ถูกเก็บกลับไปอย่างรวดเร็ว.
เนตรแสงสวรรค์ต้องการทำอะไร?
แน่นอนว่าในเวลานี้มันต้องการตัดขาดเทียนเต๋าที่ได้เสียไป,ยอมทำลายบ้างส่วนลดระดับพลัง,หยุดควบคุมอากาศ,เตรียมที่จะหนีไปยังโลกใบใหญ่.
หนีรึ?เนตรแสงสวรรค์ต้องการจะหนีอย่างงั้นรึ?
"คิดหนี! ชิ!"
จงซานแค่นเสียง.
"ครืนนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
แสงสีม่วงที่ถูกปล่อยปกคลุมฟ้าดินในทันที,บนเนตรแสงสวรรค์,ปรากฏเมฆที่มือคลึ้มอีกกลุ่ม,ที่ใจกลางถูกแยกออกมา,ดวงตาสีม่วงปรากฏออกมาในทันที.
เนตรเทียนฟา!
เนตรเทียนฟา,ขนาดของมันที่มีขนาดมากกว่าหนึ่งร้อยล้านลี้ปรากฏขึ้น,ทำให้ห้วงมิติที่กำลังแตกแยกเพื่อสร้างทางหนีหายไปอย่างรวดเร็ว.
ไม่ใช่ว่ามันหายไป,แต่ถูกส่งเข้าไปในโลกเขตแดนเทวะของจงซานนั่นเอง.
โลกเทวะปรากฏ,เป็นเหมือนกับเงาแสงที่ซ้อนทับอาณาจักรลับมังกรบรรพชนอีกชั้นหนึ่ง.
เนตรเทียนฟาที่เบิกกว้างชำเลืองมอง,แผ่แสงสีม่วงอาบไปทั่วบริเวณ,ปกคลุมเนตรแสงสวรรค์ในทันทีเช่นกัน,เนตรแสงสวรรค์ที่ต้องการหนีหายสูญสิ้นความสามารถจากไปทันที,มันกำลังถูกเนตรเทียนฟาดึงเอาไว้ไม่ให้ไปใหนได้.
เนตรแสงสวรรค์ที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศกจดจ้องมองเนตรเทียนฟาบนอากาศ,ส่วนเนตรเทียนฟ้าที่เผยความดีใจไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย,ดวงตาที่จ้องมองดวงตา.
700 เทียนเต๋าที่หมุนวน,ล้อมรอบ 400
เทียนเต๋าเอาไว้,เพื่อปกป้องไม่ให้เนตรแสงสวรรค์หนีไปใหน.
โลกเทวะก่อนหน้านี้มีเทียนเต๋าอยู่ 200
เส้นอยู่แล้ว,ในเวลานี้ถูกส่งออกมา 100 เส้นบวกกับของใหม่ที่ดูดมา 600
เส้น,ทำให้ปรากฏเทียนเต๋าเจ็ดร้อยเส้นกำราบมิติโลกอาณาจักรลับมังกรบรรพชน.
700 ต่อ 400
ไม่ว่าอย่างไร,เนตรเทียนฟ้าก็เหนือกว่ามาก.
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นพร้อมๆกัน,น่าจะบอกว่ามีการซ้อนทับกันขึ้นระหว่างโลกเขตแดนสามแห่ง,โลกใบใหญ่,โลกเขตแดนมังกรบรรพชน,โลกเทวะของจงซาน.
ห้วงมิติที่ซ้อนทับกัน,เป็นเหตุให้ทุกอย่างกลายเป็นมั่นคง.
ปราชญ์เทพโหยวหลานที่ไม่สามารถขยับได้,ทว่าภายในใจในเวลานี้กำลังรู้สึกว่าสถานการณ์กำลังตรึงเครียด,เดิมที่ต่อหน้าเขาก็มียอดฝีมือปรากฏ,ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะต้านได้เลย,ในเวลานี้เพียงแค่หงจวินลงมือ,ไม่มีทางที่ตัวเขาจะรอดพ้น.นอกจากนี้เซิ่งหวังน่าเกรงขามมากขนาดนี้เลยรึ?
นี่มันคืออะไร? เซิ่งหวังเองก็มีเนตรแสงสวรรค์อย่างงั้นรึ? เนตรแสงสวรรค์สีม่วง?
นี่ข้าเห็นอะไร?
เหล่าเซียนโบราณของต้าเจิ้ง,จ้องมองหงจวินที่ลงมือก่อนหน้านี้เริ่มผ่อนคลายลง,เวลานี้พวกเขาจ้องมองจงซานด้วยความเคารพ,เซิ่งหวังมีเนตรแสงสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ศพปราชญ์เทพที่เวลานี้สูญเสียการควบคุมของเนตรแสงสวรรค์แล้ว,เซียนเซิงซือที่สั่นกระดิ่งควบคุมให้บินออกมาเพื่อคุ้มกันจงซานเอาไว้ในทันที.
รอบๆร่างของกุยเอ๋อที่ปลดปล่อยปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นออกมาในทันที,หมุนวนล้อมรอบร่างกายพร้อมกับบินออกไป,หวนจีเองก็บินขึ้นไป,จินเผิงเองก็ด้วย.
เหล่าข้าราชบริพารทั้งหมดที่กำลังห้อมล้อมจงซาน,จดจ้องมองหงจวินด้วยความเย็นชา,ในเวลานี้พวกเขาทุกคนที่รวมเข้ารวมผสานกำลังกับจงซานในทันที.
เห็นทุกคนที่ร่วมแรงร่วมใจกัน,จงซานที่จ้องมองไปยังหงจวิน.
"หงจวินเหล่าจู่,หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
หงจวินที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,จากนั้นก็จ้องมองไปยังเนตรเทียนฟา,และหันมามองจงซาน.
"จงซาน?"หงจวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ก่อนหน้านี้เขาเอ่ยเสียงเบา,หากแต่ในเวลานี้กล่าวออกมาอย่างจริงจัง,เห็นชัดเจนว่าหงจวินที่มองเห็นจงซานแล้วเผยท่าทางเคร่งขรึมจริงจังขึ้นมาเช่นกัน.
"หงจวินเหล่าจู,ข้าและพวกไม่ต้องการเป็นศัตรูของท่าน,ทว่าเรื่องนี้,ไม่คิดที่จะให้ข้าเอ่ยเหตุผลหน่อยรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,หากแต่ก็แสดงท่าทางระมัดระวังออกมาเช่นกัน.
"เจ้าล่อข้ามายังทิศตะวันออก,ยังต้องการให้ข้าถามหาเหตุผลเจ้าอย่างงั้นรึ?"หงจวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
หงจวินที่เอ่ยออกมาเป็นปรกติในที่สุด,ภายในใจที่ลอบถอยหายเบาๆในที่สุด.
ในขณะนั้น,จงซานที่ไม่จำเป็นต้องกังวลเหมือนกับตอนต้นแล้ว,เพราะว่า,เป้าหมายของเขาที่สำเร็จแล้ว,ไม่จำเป็นต้องต่อสู้เพื่อเพิ่มน้ำหนักการพูดอีกแล้ว,ในเวลานี้ขึ้นอยู่กับการเจรจาแล้ว,ในเวลานี้กลายเป็นการชิงไหวชิงพริบกันแล้ว.
"ข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง,เซิ่งกงเป้า,ถูกท่านผนึกเอาไว้,ด้วยเหตุนี้จึงเป็นเหตุแห่งกรรมที่ข้าต้องนำหงจวินเหล่าจูมา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เหตุแห่งกรรม?"หงจวินจ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า.
เซิ่งกงเป้าที่จ้องมองจงซานด้วยความขอบคุณ,ก่อนที่จะก้าวออกมาข้างหน้า,"แม่ทัพกองกำลังที่
11 ของต้าเจิ้ง,เซิ่งกงเป้า,คารวะหงจวินเหล่าจู่!"
จ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า,หงจวินที่กลายเป็นเงียบเล็กน้อย.
"ข้าคิดว่าหงจวินเหล่าจูนั้นคงไม่ต้องการชักช้าเสียเวลา,เซิ่งกงเป้าที่ถูกผนึก,ทำให้มีกรรมต่อท่านมีผลต่องานมังกรบรรพชน,พวกเราต้องการที่จะแลกการปลดผนึกด้วยจานหยกเจาหัวและเจิ้นหยวนจื่อ?"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
เหล่าเซียนโบราณที่เผยความชื่นชมจ้องมองไปยังจงซาน,เซิ่งหวังกำลังกล่าวต่อรองเงื่อนไขกับหงจวินอย่างงั้นรึ?
หงจวินที่เปลี่ยนเป็นเงียบ.
จงซานที่จ้องมองไปยังหงจวินและกล่าวขึ้นมาอีกครั้ง,"ท่านควรจะรับรู้ความแข็งแกร่งของข้าดี,หากข้าสู้ตาย,บางที่ท่านอาจจะชนะข้าได้,ทว่าร่างแยกของท่านั้นรับรองว่าจะต้องชดใช้ไปด้วยราคาที่สาสม,แต่นี้ไม่ใช่การขู่,ทว่าความวุ่นวายโกลาหลได้เริ่มขึ้นแล้ว,ร่างแยกของท่านั้นยังมีงานใหญ่รออยู่,การต่อสู้กับข้าวันนี้,มันไม่ได้ก่อประโยชน์ใดๆแม้แต่น้อย!"
จากนั้น,จงซานที่จ้องมองหงจวินที่ยังคงเงียบงัน.
หงจวินเป็นคนที่เปี่ยมด้วยปัญญา,เองใดที่ควรจะหยุดหรือลงมือ,ไม่จำเป็นต้องสาธยายแต่อย่างใด.
หงจวินที่จ้องมองไปยังจงซานอย่างลึกล้ำ,ดูเหมือนว่าข้อตกลงยังไม่เพียงพอ,และในเวลานั้นเขาที่หันหน้าไปมองเทียนเต๋า.
เทียนเต๋าสีขาวที่ปราชญ์เทพโหยวกลานกำลังดึงออกมาก่อนหน้านี้.
"อำนาจหลิน,ส่งมอบมาให้ข้า!"หงจวินที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"ตกลง!"จงซานที่รับคำในทันที.
ท้ายที่สุดก็เข้าใจว่าขณะที่กำลังเจรจาก่อนหน้านี้,ทำไมหงจวินถึงได้ลงมือ,แท้จริงแล้วเป็นเพราะเทียนไมหลินนั่นเอง,คาดไม่ถึงเลยว่าในอาณาจักรลับนี้จะมีอำนาจจำแลงของเทียนไมหลินเช่นกัน.
ไม่ใช่ว่าในโลกใบใหญ่หงจวินเองก็ครอบครองเทียนไมหลินอยู่แล้วไม่ใช่รึ?
ทำไมถึงได้ต้องการอำนาจจำแลงเทียนไหมหลินเส้นนี้อีกล่ะ?
จงซานจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ,เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะสั่นกระดิ่ง,ศพปราชญ์เทพที่บินออกไป.
เนตรเทียนฟาที่สะกดเนตรแสงสวรรค์,ปล่อยให้ศพปราชญ์เทพ,ทำการตัดการเชื่อมต่อเนตรแสงสวรรค์และเทียนไหมในทันที.
ปราชญ์เทพโหยวหลานที่ลงมืออีกครั้ง,สะบัดมือ,เคลื่อนย้ายอำนาจเทียนไมหลินไปยังทิศทางของหงจวิน.
เทียนเต๋าที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นรอบๆหงจวิน,ก่อนที่หงจวินจะสบัดมือ,ปรากฏทางเข้าดูดซับเทียนไมหลินไปในทันที.
หงจวินที่พยักหน้าพึงพอใจ.
ก่อนที่หงจวินจะชี้นิ้ว,ปล่อยลำแสงสีฟ้าพุ่งตรงไปยังร่างของเซิ่งกงเป้า,เซิ่งกงเป้าไม่ได้หลบยอมให้แสงสีฟ้าเข้ามาในร่างกาย,ทันใดนั้นร่างของเซิ่งกงเป้าที่ส่องประกายแสงสว่างขึ้นในทันที.
"เปรี้ยง!"อำนาจเซียนบรรพชนที่ระเบิดออกมาในทันที.
"ขอบคุณเซิ่งหวัง!"เซิ่งกงเป้าที่แสดงความเคารพต่อจงซาน.
แม้นว่าหงจวินจะเป็นคนปลดผนึก,ทว่าเซิ่งกงเป้าก็เข้าว่าทุกอย่างเป็นเพราะจงซาน,ดังนั้นจึงต้องขอบคุณเพียงจงซาน.
หงจวินที่ปลดผนึกให้กับเซิ่งกงเป้า,ไม่ใช่ว่าเข้าหวากลัวจงซาน,ดังนั้นจึงไม่ได้ติดค้างอะไร,และไม่มีใครกล้าติดค้างหงจวินด้วย.
จงซานที่พยักหน้า,โบกมือ.
จินเผิงที่ส่งจานหยกเจาหัวออกไป,จื่อหยางจิงหงที่อยู่ข้างๆที่พยักหน้ารับด้วยความอัศจรรย์ใจ.
จื่อหยางจิงหงที่สะบัดมือ,นำเจิ้นหยวนจื่ออกมาทันที,ก่อนหน้านี้เจิ้นหยวนจื่อถูกซ่อนเอาไว้ในโลกเขตแดนของจื่อหยางจิงหง,ด้วยการเป็นผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,ไม่มีใครสามารถพยากรณ์เขาได้นั่นเอง.
หงจวินที่สะบัดมือรับจากหยกเจาหัว.
"คารวะเหล่าจู่!"เจิ้นหยวนจื่อที่แสดงความเคารพออกมา.
ชัดเจนว่าเจิ้นหยวนจื่อพอจะคาดการณ์เรื่องราวที่เกิดขึ้นได้.
"อืม!"หงจวินที่พยักหน้าเล็กน้อย.
การแลกเปลี่ยนเสร็จแล้ว,แน่นอน,เหตุแห่งกรรมก็หมดแล้ว,ทว่าเป็นแค่คำพูดที่สวยหรูที่จงซานใช้เอ่ยเท่านั้น,หากว่าเหตุแห่งกรรมแก้ไขได้ง่ายๆเช่นนั้น,คงไม่เรื่องกรรม,ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้,ไม่มีใครรู้ว่ามันจะสิ้นสุดเมื่อไหร่,ไม่รู้ว่าฝั่งใหนที่จะทำให้อีกฝ่ายได้รับภัยพิบัติ,ไม่มีใครบอกได้เลยว่ากรรมนี้ได้สิ้นสุด,แต่ตอนนี้,การแลกเปลี่ยนได้สิ้นสุดแล้ว.
การแลกเปลี่ยนระหว่างจงซานและหงจวิน!
Chapter 1237 Eye cross-eye
眼对眼
ตามองตา.
"หงจวินเหล่าจู่!"จงซานเป็นคนเริ่มเอ่ยปากออกมา.
老祖เหลาจู่ บูรพาจารย์
เกี่ยวกับหงจวิน,จงซานย่อมไม่ต้องการเป็นศัตรูเวลานี้,ดังนั้น,จึงจำเป็นต้องเผยความเคารพออกมา,ทว่าการต่อสู้เล็กๆ,เพื่อหยั่งเชิงนั้น,ก็ไม่ถือว่าเป็นการสร้างความเกลียดชัง.
การหยั่งเจิงของจงซานนั้นเป็นการแสดงสถานะของตัวเอง,ไม่เช่นนั้นก็จะไม่สามารถที่จะมีสิทธิ์ที่จะเอ่ยวายาได้,การแก้ไขด้วยกำลังไม่สามารถที่จะแก้ไขเรื่องทั้งหมดได้,นอกจากนี้การเผชิญหน้ากับหงจวิน,การจะเอาชนะเขานั้น,จงซานไม่กล้าอหังการผลีผลามในเวลานี้แน่นอน.
ในอดีตเขาคือบุคคลอันดับหนึ่งของโลกหล้า,ไม่ใช่ประจบประแจง,หากแต่เขาทรงพลังน่าเกรงขามจริงๆ,ใครกันเล่าที่จะกล้าท้าทายเขา?
หงจวินนั้นหลังจากที่จุติกลับมา,ไม่ว่าพลังที่เขาถือครอง,ต้องบอกเลยว่าทรงพลังแข็งแกร่งอย่างแท้จริง.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จงซาน!"หงจวินที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
หงจวินที่เอ่ยนามของเขานั้น,เป็นเรื่องชัดเจนว่าหงจวินเองเริ่มที่จะให้ความสำคัญกับจงซาน.
เหล่าข้าราชบริพารต้าเจิ้งที่พ่นลมหายใจ,โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าเซียนโบราณ,แม้นว่าก่อนหน้านี้พวกเขาจะไม่ได้หนีจากไป,ทว่าการต่อสู้กับหงจวินก็รู้สึกหวั่นเกรงเป็นอย่างมาก,หากสามารถจบด้วยการพูดคุยก็นับว่าเป็นเรื่องดี.
ที่ด้านหลังจงซาน,ช่องทางของโลกเขตแดนเทวะของเขาที่เปิดใหญ่ขึ้น,แม้นว่าปราชญ์เทพโหยวหลานจะตื่นตะลึงกับการต่อสู้ก่อนหน้านี้,ทว่าเขาก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้จริงๆ.
หน้าที่ของเขาในเวลานี้,ได้ส่งมอบเทียนเต๋า 600
เส้นเข้าไปในโลกเทวะของจงซานแล้ว.
กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,ในอาณาจักรลับมังกรบรรพชนมีเทียนเต๋า
1000 ,ตอนนี้เหลือเพียง 400
เทียนเต๋าบนท้องฟ้า,เนตแสงสวรรค์เองก็อ่อนแอลงเรื่อยๆ,ดวงตาของมันที่สั่นไหวเล็กน้อย,เริ่มรู้สึกหวั่นเกรงและกระวนกระวายใจ.
ที่ใต้เท้าโหยวหลาน,แท่นบูชาฟ้าดินก็อ่อนแรงลงเรื่อยๆเช่นกัน,เวลานี้มันจางแทบมองไม่เห็นแล้ว.
โลกใบนี้เองก็เริ่มที่จะล่มสลายเร็วขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน.
ในเวลาเดียวกัน,ปราชญ์เทพโหยวหลานที่ส่งเทียนเต๋าสีขาวให้ปรากฏขึ้นในทันที.
เทียนเต๋าดังกล่าวนี้ดูแตกต่างจากเทียนเต๋าเส้นอื่นๆ,มันดูสงบ,เห็นเด่นชัด,ทำให้ห้วงมิติสั่นไหว,เต็มเปลี่ยนด้วยพลัง.
ก่อนหน้านี้ปราชญ์เทพโหยวกลานไม่กล้าเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าเส้นดังกล่าว,ทว่าในเวลานี้,โลกใบนี้กำลังจะล่มสลายลงในไม่ช้า,ทำให้ปราชญ์เทพโหยวหลานส่งมันต่อให้จงซานในทันที.
ด้วยการยื่นมือออกไป.
พลังฟ้าดินที่เคลื่อนย้ายเตรียมพร้อมดึงดูดเทียนเต๋าเส้นสีขาว.
"หืม!"หงจวินฝั่งตรงข้ามที่เผยท่าทางไม่พอใจออกมาในทันที.
"วูซซ ~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พื้นที่รอบๆ,ทันใดนั้นปรากฏเส้นแสงสีเขียวขนาดใหญ่ขึ้นในทันที,ด้วยเส้นแสงสีเขียวนี้,ทำให้ปราชญ์เทพโหยวหลานไม่สามารถขยับได้,ทันใดนั้นพลังฟ้าดินที่ราวกับหยุดชะงัก,ไม่,น่าจะบอกว่ามันกำลังไหลย้อนกลับ.
ถ้าจะให้กล่าวล่ะก็เป็นเวลาที่กำลังไหลย้อนกลับ,การดูดซับอำนาจฟ้าดินที่กำลังไหลย้อน,เหล่าเซียนโบราณที่ต่างก็หวาดผวาขึ้นมาในทันที.
ในเวลานี้,เซียนโบราณบางคนแทบหายใจไม่ออก,ภายใต้การไหลย้อนของเวลา,ทำให้ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้,กระแสอากาศกำลังพลุ้งพล่าน,ทุกอย่างไหลย้อน,กลายเป็นเรื่องที่เรื่องไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
บนท้องฟ้า,เนตรแสงสวรรค์ที่ดูกระวนกระวายใจ,ปรากฏรอยแยกอีกรอยขึ้นรอบๆดวงตา,ในพริบตานั้นดูเหมือนว่ามันต้องการหลบหนีจากการควบคุมจากศพปราชญ์เทพในทันที.
แม้นว่าตัวมันจะดูมืดคลึ้ม,แต่อย่างน้อยก็ยังเหลือ
400 เทียนเต๋าที่ยังคงสภาพอยู่,ถูกเก็บกลับไปอย่างรวดเร็ว.
เนตรแสงสวรรค์ต้องการทำอะไร?
แน่นอนว่าในเวลานี้มันต้องการตัดขาดเทียนเต๋าที่ได้เสียไป,ยอมทำลายบ้างส่วนลดระดับพลัง,หยุดควบคุมอากาศ,เตรียมที่จะหนีไปยังโลกใบใหญ่.
หนีรึ?เนตรแสงสวรรค์ต้องการจะหนีอย่างงั้นรึ?
"คิดหนี! ชิ!"
จงซานแค่นเสียง.
"ครืนนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
แสงสีม่วงที่ถูกปล่อยปกคลุมฟ้าดินในทันที,บนเนตรแสงสวรรค์,ปรากฏเมฆที่มือคลึ้มอีกกลุ่ม,ที่ใจกลางถูกแยกออกมา,ดวงตาสีม่วงปรากฏออกมาในทันที.
เนตรเทียนฟา!
เนตรเทียนฟา,ขนาดของมันที่มีขนาดมากกว่าหนึ่งร้อยล้านลี้ปรากฏขึ้น,ทำให้ห้วงมิติที่กำลังแตกแยกเพื่อสร้างทางหนีหายไปอย่างรวดเร็ว.
ไม่ใช่ว่ามันหายไป,แต่ถูกส่งเข้าไปในโลกเขตแดนเทวะของจงซานนั่นเอง.
โลกเทวะปรากฏ,เป็นเหมือนกับเงาแสงที่ซ้อนทับอาณาจักรลับมังกรบรรพชนอีกชั้นหนึ่ง.
เนตรเทียนฟาที่เบิกกว้างชำเลืองมอง,แผ่แสงสีม่วงอาบไปทั่วบริเวณ,ปกคลุมเนตรแสงสวรรค์ในทันทีเช่นกัน,เนตรแสงสวรรค์ที่ต้องการหนีหายสูญสิ้นความสามารถจากไปทันที,มันกำลังถูกเนตรเทียนฟาดึงเอาไว้ไม่ให้ไปใหนได้.
เนตรแสงสวรรค์ที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศกจดจ้องมองเนตรเทียนฟาบนอากาศ,ส่วนเนตรเทียนฟ้าที่เผยความดีใจไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย,ดวงตาที่จ้องมองดวงตา.
700 เทียนเต๋าที่หมุนวน,ล้อมรอบ 400
เทียนเต๋าเอาไว้,เพื่อปกป้องไม่ให้เนตรแสงสวรรค์หนีไปใหน.
โลกเทวะก่อนหน้านี้มีเทียนเต๋าอยู่ 200
เส้นอยู่แล้ว,ในเวลานี้ถูกส่งออกมา 100 เส้นบวกกับของใหม่ที่ดูดมา 600
เส้น,ทำให้ปรากฏเทียนเต๋าเจ็ดร้อยเส้นกำราบมิติโลกอาณาจักรลับมังกรบรรพชน.
700 ต่อ 400
ไม่ว่าอย่างไร,เนตรเทียนฟ้าก็เหนือกว่ามาก.
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นพร้อมๆกัน,น่าจะบอกว่ามีการซ้อนทับกันขึ้นระหว่างโลกเขตแดนสามแห่ง,โลกใบใหญ่,โลกเขตแดนมังกรบรรพชน,โลกเทวะของจงซาน.
ห้วงมิติที่ซ้อนทับกัน,เป็นเหตุให้ทุกอย่างกลายเป็นมั่นคง.
ปราชญ์เทพโหยวหลานที่ไม่สามารถขยับได้,ทว่าภายในใจในเวลานี้กำลังรู้สึกว่าสถานการณ์กำลังตรึงเครียด,เดิมที่ต่อหน้าเขาก็มียอดฝีมือปรากฏ,ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะต้านได้เลย,ในเวลานี้เพียงแค่หงจวินลงมือ,ไม่มีทางที่ตัวเขาจะรอดพ้น.นอกจากนี้เซิ่งหวังน่าเกรงขามมากขนาดนี้เลยรึ?
นี่มันคืออะไร? เซิ่งหวังเองก็มีเนตรแสงสวรรค์อย่างงั้นรึ? เนตรแสงสวรรค์สีม่วง?
นี่ข้าเห็นอะไร?
เหล่าเซียนโบราณของต้าเจิ้ง,จ้องมองหงจวินที่ลงมือก่อนหน้านี้เริ่มผ่อนคลายลง,เวลานี้พวกเขาจ้องมองจงซานด้วยความเคารพ,เซิ่งหวังมีเนตรแสงสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ศพปราชญ์เทพที่เวลานี้สูญเสียการควบคุมของเนตรแสงสวรรค์แล้ว,เซียนเซิงซือที่สั่นกระดิ่งควบคุมให้บินออกมาเพื่อคุ้มกันจงซานเอาไว้ในทันที.
รอบๆร่างของกุยเอ๋อที่ปลดปล่อยปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นออกมาในทันที,หมุนวนล้อมรอบร่างกายพร้อมกับบินออกไป,หวนจีเองก็บินขึ้นไป,จินเผิงเองก็ด้วย.
เหล่าข้าราชบริพารทั้งหมดที่กำลังห้อมล้อมจงซาน,จดจ้องมองหงจวินด้วยความเย็นชา,ในเวลานี้พวกเขาทุกคนที่รวมเข้ารวมผสานกำลังกับจงซานในทันที.
เห็นทุกคนที่ร่วมแรงร่วมใจกัน,จงซานที่จ้องมองไปยังหงจวิน.
"หงจวินเหล่าจู่,หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
หงจวินที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,จากนั้นก็จ้องมองไปยังเนตรเทียนฟา,และหันมามองจงซาน.
"จงซาน?"หงจวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ก่อนหน้านี้เขาเอ่ยเสียงเบา,หากแต่ในเวลานี้กล่าวออกมาอย่างจริงจัง,เห็นชัดเจนว่าหงจวินที่มองเห็นจงซานแล้วเผยท่าทางเคร่งขรึมจริงจังขึ้นมาเช่นกัน.
"หงจวินเหล่าจู,ข้าและพวกไม่ต้องการเป็นศัตรูของท่าน,ทว่าเรื่องนี้,ไม่คิดที่จะให้ข้าเอ่ยเหตุผลหน่อยรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,หากแต่ก็แสดงท่าทางระมัดระวังออกมาเช่นกัน.
"เจ้าล่อข้ามายังทิศตะวันออก,ยังต้องการให้ข้าถามหาเหตุผลเจ้าอย่างงั้นรึ?"หงจวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
หงจวินที่เอ่ยออกมาเป็นปรกติในที่สุด,ภายในใจที่ลอบถอยหายเบาๆในที่สุด.
ในขณะนั้น,จงซานที่ไม่จำเป็นต้องกังวลเหมือนกับตอนต้นแล้ว,เพราะว่า,เป้าหมายของเขาที่สำเร็จแล้ว,ไม่จำเป็นต้องต่อสู้เพื่อเพิ่มน้ำหนักการพูดอีกแล้ว,ในเวลานี้ขึ้นอยู่กับการเจรจาแล้ว,ในเวลานี้กลายเป็นการชิงไหวชิงพริบกันแล้ว.
"ข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง,เซิ่งกงเป้า,ถูกท่านผนึกเอาไว้,ด้วยเหตุนี้จึงเป็นเหตุแห่งกรรมที่ข้าต้องนำหงจวินเหล่าจูมา!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เหตุแห่งกรรม?"หงจวินจ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า.
เซิ่งกงเป้าที่จ้องมองจงซานด้วยความขอบคุณ,ก่อนที่จะก้าวออกมาข้างหน้า,"แม่ทัพกองกำลังที่
11 ของต้าเจิ้ง,เซิ่งกงเป้า,คารวะหงจวินเหล่าจู่!"
จ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า,หงจวินที่กลายเป็นเงียบเล็กน้อย.
"ข้าคิดว่าหงจวินเหล่าจูนั้นคงไม่ต้องการชักช้าเสียเวลา,เซิ่งกงเป้าที่ถูกผนึก,ทำให้มีกรรมต่อท่านมีผลต่องานมังกรบรรพชน,พวกเราต้องการที่จะแลกการปลดผนึกด้วยจานหยกเจาหัวและเจิ้นหยวนจื่อ?"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
เหล่าเซียนโบราณที่เผยความชื่นชมจ้องมองไปยังจงซาน,เซิ่งหวังกำลังกล่าวต่อรองเงื่อนไขกับหงจวินอย่างงั้นรึ?
หงจวินที่เปลี่ยนเป็นเงียบ.
จงซานที่จ้องมองไปยังหงจวินและกล่าวขึ้นมาอีกครั้ง,"ท่านควรจะรับรู้ความแข็งแกร่งของข้าดี,หากข้าสู้ตาย,บางที่ท่านอาจจะชนะข้าได้,ทว่าร่างแยกของท่านั้นรับรองว่าจะต้องชดใช้ไปด้วยราคาที่สาสม,แต่นี้ไม่ใช่การขู่,ทว่าความวุ่นวายโกลาหลได้เริ่มขึ้นแล้ว,ร่างแยกของท่านั้นยังมีงานใหญ่รออยู่,การต่อสู้กับข้าวันนี้,มันไม่ได้ก่อประโยชน์ใดๆแม้แต่น้อย!"
จากนั้น,จงซานที่จ้องมองหงจวินที่ยังคงเงียบงัน.
หงจวินเป็นคนที่เปี่ยมด้วยปัญญา,เองใดที่ควรจะหยุดหรือลงมือ,ไม่จำเป็นต้องสาธยายแต่อย่างใด.
หงจวินที่จ้องมองไปยังจงซานอย่างลึกล้ำ,ดูเหมือนว่าข้อตกลงยังไม่เพียงพอ,และในเวลานั้นเขาที่หันหน้าไปมองเทียนเต๋า.
เทียนเต๋าสีขาวที่ปราชญ์เทพโหยวกลานกำลังดึงออกมาก่อนหน้านี้.
"อำนาจหลิน,ส่งมอบมาให้ข้า!"หงจวินที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"ตกลง!"จงซานที่รับคำในทันที.
ท้ายที่สุดก็เข้าใจว่าขณะที่กำลังเจรจาก่อนหน้านี้,ทำไมหงจวินถึงได้ลงมือ,แท้จริงแล้วเป็นเพราะเทียนไมหลินนั่นเอง,คาดไม่ถึงเลยว่าในอาณาจักรลับนี้จะมีอำนาจจำแลงของเทียนไมหลินเช่นกัน.
ไม่ใช่ว่าในโลกใบใหญ่หงจวินเองก็ครอบครองเทียนไมหลินอยู่แล้วไม่ใช่รึ?
ทำไมถึงได้ต้องการอำนาจจำแลงเทียนไหมหลินเส้นนี้อีกล่ะ?
จงซานจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ,เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะสั่นกระดิ่ง,ศพปราชญ์เทพที่บินออกไป.
เนตรเทียนฟาที่สะกดเนตรแสงสวรรค์,ปล่อยให้ศพปราชญ์เทพ,ทำการตัดการเชื่อมต่อเนตรแสงสวรรค์และเทียนไหมในทันที.
ปราชญ์เทพโหยวหลานที่ลงมืออีกครั้ง,สะบัดมือ,เคลื่อนย้ายอำนาจเทียนไมหลินไปยังทิศทางของหงจวิน.
เทียนเต๋าที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นรอบๆหงจวิน,ก่อนที่หงจวินจะสบัดมือ,ปรากฏทางเข้าดูดซับเทียนไมหลินไปในทันที.
หงจวินที่พยักหน้าพึงพอใจ.
ก่อนที่หงจวินจะชี้นิ้ว,ปล่อยลำแสงสีฟ้าพุ่งตรงไปยังร่างของเซิ่งกงเป้า,เซิ่งกงเป้าไม่ได้หลบยอมให้แสงสีฟ้าเข้ามาในร่างกาย,ทันใดนั้นร่างของเซิ่งกงเป้าที่ส่องประกายแสงสว่างขึ้นในทันที.
"เปรี้ยง!"อำนาจเซียนบรรพชนที่ระเบิดออกมาในทันที.
"ขอบคุณเซิ่งหวัง!"เซิ่งกงเป้าที่แสดงความเคารพต่อจงซาน.
แม้นว่าหงจวินจะเป็นคนปลดผนึก,ทว่าเซิ่งกงเป้าก็เข้าว่าทุกอย่างเป็นเพราะจงซาน,ดังนั้นจึงต้องขอบคุณเพียงจงซาน.
หงจวินที่ปลดผนึกให้กับเซิ่งกงเป้า,ไม่ใช่ว่าเข้าหวากลัวจงซาน,ดังนั้นจึงไม่ได้ติดค้างอะไร,และไม่มีใครกล้าติดค้างหงจวินด้วย.
จงซานที่พยักหน้า,โบกมือ.
จินเผิงที่ส่งจานหยกเจาหัวออกไป,จื่อหยางจิงหงที่อยู่ข้างๆที่พยักหน้ารับด้วยความอัศจรรย์ใจ.
จื่อหยางจิงหงที่สะบัดมือ,นำเจิ้นหยวนจื่ออกมาทันที,ก่อนหน้านี้เจิ้นหยวนจื่อถูกซ่อนเอาไว้ในโลกเขตแดนของจื่อหยางจิงหง,ด้วยการเป็นผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,ไม่มีใครสามารถพยากรณ์เขาได้นั่นเอง.
หงจวินที่สะบัดมือรับจากหยกเจาหัว.
"คารวะเหล่าจู่!"เจิ้นหยวนจื่อที่แสดงความเคารพออกมา.
ชัดเจนว่าเจิ้นหยวนจื่อพอจะคาดการณ์เรื่องราวที่เกิดขึ้นได้.
"อืม!"หงจวินที่พยักหน้าเล็กน้อย.
การแลกเปลี่ยนเสร็จแล้ว,แน่นอน,เหตุแห่งกรรมก็หมดแล้ว,ทว่าเป็นแค่คำพูดที่สวยหรูที่จงซานใช้เอ่ยเท่านั้น,หากว่าเหตุแห่งกรรมแก้ไขได้ง่ายๆเช่นนั้น,คงไม่เรื่องกรรม,ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้,ไม่มีใครรู้ว่ามันจะสิ้นสุดเมื่อไหร่,ไม่รู้ว่าฝั่งใหนที่จะทำให้อีกฝ่ายได้รับภัยพิบัติ,ไม่มีใครบอกได้เลยว่ากรรมนี้ได้สิ้นสุด,แต่ตอนนี้,การแลกเปลี่ยนได้สิ้นสุดแล้ว.
การแลกเปลี่ยนระหว่างจงซานและหงจวิน!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น