Immortality Chapter 1235 Hong Jun is near, fights
Chapter 1235 Hong Jun is near, fights
鸿钧临,大战起
หงจวินใกล้เข้ามา,การต่อสู้ที่กำลังเริ่มต้น.
จงซานที่ลอยอยู่บนอากาศ.
หลุมดำขนาดใหญ่ที่ปรากฏข้น,กำลังสูบทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไป,เป็นเหมือนกับปากทางเข้าของโลกอีกโลกหนึ่ง.
ทุกคนย่อมสามารถบอกได้ว่ามันคือโลกเขตแดนของจงซาน,โลกเขตแดนเทวะ.
โลกเขตแดนเทวะที่เปิดกว้างขึ้นเรื่อย,พลังแห่งกฏฟ้าดิน,วิถีเทียนเต๋าที่ถูกดึงเข้าไปในโลกเทวะด้วยการเคลื่อนย้ายของปราชญ์เทพโหยวกลาน.
"ครืนนนนน!"
เทียนเต๋าถูกดึงออกมา,ทั่วทั้งอาณาจักรลับมังกรบรรพชนกลายเป็นวุ่นวายขึ้นมาในทันที,ฟ้าดินที่เสถียรเกิดการเปลี่ยนแปลง,อย่างน้อยทั่วทั้งโลกใบกลายเป็นมือลง,ศิลากลายเป็นทรายพัดปลิว,ดวงตะวันที่อ่อนแสง,เริ่มกลายเป็นสีเทาขาดเงาแสงที่วับวาว.
ทวีปตะวันออก,เหล่ายอดฝีมือที่มารวมตัวกัน,เวลานี้ทุกคนกำลังรอคอยมังกรบรรพชนที่กำลังจะฟื้นกลับมา,ทว่าเวลานั้นฟ้าดินเปลี่ยนแปล,ทุกคนที่ขมวดคิ้วไปมาในทันที.
กองทัพของต้าฉิน,หยิงที่เงยหน้าขึ้นไปมองอากาศ,จดจ้องมองเส้นโลหิตมังกรที่กำลังวิ่นลงสู่ผืนปฐพี,ทว่าทันใดนั้นดวงตะวันที่อับแสงลงทันที,ดวงตาของหยิงที่หรี่เล็กลงเล็กน้อย.
"เทียนตี้,หงจวินดูเหมือนว่าจะถูกจงซานล่อไปยังทางทิศตะวันตกแล้ว!"ไป๋ฉีที่กล่าวรายงาน.
หยิงไม่ได้สนใจไป๋ฉี,ทว่ายังคงจ้องมองท้องฟ้า.
"เทียนตี้,นี่คือการดูดซับเทียนเต๋า,ทางทิศตะวันตก,ดูเหมือนว่าจะต้องเป็นจงซานที่กระทำ."กุยกู่จื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จงซาน?"หยิงที่กลายเป็นเงียบ.
"เป็นดั่งที่เทียนตี้คาดเดา,จงซานกลายเป็นตัวตนที่น่าเกรงข้ามจริงๆ,ต้าฉินของเราที่สามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ครั้งใหญ่ได้ในแต่ละครั้ง,ล้วนแต่มีจงซานเป็นคนสนับสนุน,ในเวลานี้ดูเหมือนว่าเขาก็เป็นหนึ่งในคนที่เก็บเกี่ยวที่ใหญ่โต,เป็นไปได้ว่า....,คาดไม่ถึงจริงๆ."กุยกู่ซือที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"อืม!"หยิงพยักหน้ารับ.
"ไม่สงสัยเลยว่าจงซานไม่สนใจมังกรบรรพชน,แท้จริงแล้วมีความต้องการที่ไม่ธรรมดาตั้งแต่แรกแล้ว!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"บรรพชนมังกรใกล้ที่จะถือกำเนิดแล้ว,เวลานี้สนใจบรรพชนมังกรก็พอ!"หยิงกล่าวเสียงเย็น.
"รับทราบ!"
ที่ไกลออกไป,ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง.
ไท่อี้ที่จ้องมองดวงตะวันที่มืดลง,ดวงตาที่หรี่เล็กลงในทันที.
"รายงานราชันย์เทวะ,หงจวินได้เดินทางไปยังภาคตะวันตกเรียบร้อยแล้ว!"ชายในชุดดำที่อยู่ด้านหลังกล่าวรายงาน.
"ข้าได้ประเมินเหล่ายอดฝีมือเอาไว้ต่ำจริงๆ."ไท่อี้ที่สูดหายใจลึก,อย่างไรก็ตามระหว่างที่เอ่ยนั้น,แววตาของเขาที่เผยความเย็นชาดุร้ายออกมาเหมือนเดิม.
"ราชันย์เทวะ,การเดินทางไปยังตะวันตกคงไม่มีเวลาพอแล้ว,ตอนนี้คงได้แค่มุ่งเน้นไปที่มังกรบรรพชน,ช่างน่าเสียดายที่เหรินชุดไม่ได้มา,ไม่เช่นนั้นคงจะมีวิธีการขัดขวางต้าฉิน."ชายในชุดดำที่ส่ายหน้าไปมา.
"เหรินชุนรึ?
ชิ,เซียนเซิงโหยวหมิงไม่ต้องพูดแทนเหรินชุน,ก่อนหน้านี้หากไม่เพราะว่าข้าไม่ลงโทษพวกเขา,เขากับกุยเช่อคงไม่ทำเรื่องเลอะเทะ,........!"ไทอี้ที่ไม่ต้องการจะพูด.
พวกเขาที่ทำเรื่องขายหน้า,แม้ตายไปยังดีกว่าอยู่,เหรินชุนและกุยเช่อที่ไม่สวมเสื้อผ้า,นอนกอดกันและยังถูกเขียนอักษรเย้ยหยันบนร่าง,ขณะที่ทุกคนไปเห็นแทบไม่มีใครอยากรู้จักพวกเขา,และหลังจากที่ทั้งคู่ฟื้นขึ้นมา,ก็รู้สึกอับอายเต็มไปด้วยความอัปยศ,ถึงกับพ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง,พลังฝึกตนลด,ได้รับบาดแผลทางใจที่หนักหน่วง,จนต้องซ่อนตัวอยู่ในทวีปภาคใต้.
"เหรินชุนน่าจะได้รับการลงโทษที่พอเพียงแล้ว!"เซียนเซิงโหยวหมิงเอ่ย.
"เอาล่ะ,อย่าได้เอ่ยเรื่องนี้,มังกรบรรพชนกำลังจะเกิดแล้ว,สนใจเรื่องตรงหน้าดีกว่า!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
เทียนโจวจื่อ,ม่อจื่อและยอดฝีมืออีกมากมายที่รอคอยต่างก็จดจ้องด้วยความสนใจ,มังกรบรรพชนกำลังจะออกมาแล้ว,ถึงโลกนี้จะล่มสลายพวกเขาก็หาได้สนใจ.
ทิศตะวันตก,อาณาจักรลับมังกรบรรพชน.
เนตรเทียนฟาที่กำลังกลืนกินเทียนเต๋าเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง.
ในเวลาเดียวกันนั้น,สิบเทียนเต๋าที่หายไป,อาณาจักรลับมังกรบรรพชนเพราะว่าสิบเทียนเต๋าหายไปทำให้โลกใบนี้เริ่มไม่เสถียร,ฟ้าดินเปลี่ยนแปลง,ทุกอย่างที่มืดลง,ดวงดารามือลง,ความสมดุลที่เริ่มพังทลายไป.
ส่วนในโลกใบใหญ่,บนทวีปตงเซิ่งเฉิน,มีคนมากมายที่ไม่กล้าเข้าไปในอาณาจักรลับมังกรบรรพชนก่อนหน้านี้,ทว่าพวกเขาก็ยังคงเฝ้ามือ,ซึ่งมีหมี่เทียนรวมอยู่ด้วย.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนในหุบเขาแห่งหนึ่ง,จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
ทันใดนั้น,กระจกยักษ์บนทวีปตงเซิ่งเฉิน,กำลังสั่นไหวไปมา,แรงสั่นสะเทือนส่งมาจนถึงพื้น,ราวกับว่าท้องฟ้ากำลังล่มสลาย.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่ดวงตาหรี่เล็กลง,แววตาที่เผยทั้งความเสียใจและดีใจไปพร้อมๆกัน.
เสียใจคือไม่สามารถมองเห็นสภาพด้านในที่แท้จริงได้,ดีใจที่การต่อสู้ด้านในนั้นรุนแรงจนโลกกำลังล่มสลาย,โชคดีที่เขาไม่ได้เข้าไป.
แน่นอนจงซานคงไม่รู้เช่นกันว่าปราชญ์เทพหมี่เทียนกำลังคิดอะไร.
"ต่อไป!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ครับ!"ปราชญ์โหยวหลานที่เคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินอย่างรวดเร็ว.
ภาคตะวันออก,มังกรบรรพชนที่ค่อยฟื้นคืนสติ,หากแต่เนตรแสงสวรรค์ที่อยู่ที่นี่กำลังตื่นตระหนกและหายไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน.
เพราะว่า,เนตรแสงสวรรค์รับรู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่ที่ภาคตะวันตก,มีใครบางคนขโมยเทียนเต๋า,เกิดเรื่องสำคัญขึ้นแล้ว,แน่นอนว่าเวลานี้มันจะต้องเร่งรีบไปจัดการก่อน.
ที่ทางตะวันตกเพราะว่าเนตรแสงสวรรค์ไม่สามารถโกรธได้,อันเนื่องมาจากตัวตนของศพปราชญ์เทพได้ตัดการเชื่อมต่อกับฟ้าดินอยู่.
"ครืนนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟ้าดินคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว,อย่างไม่มีทางเลือก,จงซานที่เวลานี้สวรรค์ไม่สามารถทำอะไรได้.
สิบ,ยี่สิบ,ห้าสิบ,หนึ่งร้อยเทียนเต๋า.
จงซานที่กำลังดูดซับเทียนเต๋ามากขึ้นเรื่อยๆ,อาณาจักรกลับมังกรบรรพชน,ที่มืดคลึ้มมากขึ้นเรื่อยๆ,แผ่นดินที่สั่นไหวบนท้องฟ้าที่กำลังมืดมิด,จากนั้นเหล่าต้นไม้ใบหญ้าเองก็แห่งเหี่ยวลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน.
ผ่านมาครึ่งวัน,ฟ้าดินที่เวลานี้เริ่มปรากฏรอยแตกขึ้นบนอากาศ,โลกใบนี้วุ่นวายสับสนในคราแรก,ในเวลานี้กลายเป็นเงียบสนิท.
เนตรแสงสวรรค์ที่ส่งเสียง หากแต่มันก็อ่อนแอลง,ดูเหมือนว่าพลังอำนาจของมันจะลดลงเรื่อยๆเช่นกัน.
400 เทียนเต๋า.
เพียงไม่นานก็หายไป 400 เทียนเต๋าแล้ว.
แม้นว่าตำแหน่งปราชญ์เทพของโหยวหลานจะอ่อนแอลง,แม้แต่แท่นบูชาฟ้าดินกำลังเลือนใสอ่อนแอลงเรื่อยๆ,ทว่าโหยวหลานยังคงเคลื่อนย้ายอำนาจเทียนเต๋าอย่างเต็มกำลัง,ในเวลาเดียวกันเองก็จ้องมองจงซานด้วยความชื่นชม.
พื้นที่รอบๆเกิดพายุหมุนซัดกระหน่ำ,เพราะว่ารอบๆนี้ไม่มีคนที่มีพลังฝึกตนต่ำ,จึงสามารถทนสายลมที่บ้าคลั่งนี้ได้.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทันใดนั้น,สายลมที่ทรงพลังแข็งแกร่งที่พัดพาพุ่งมาจากทิศตะวันออก.
สายลมที่แข็งแกร่งเหนือล้ำนี้,ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวไปมา.
เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งที่ตกใจ,ปรากฏความระมัดระวังขึ้นมาในทันที.
ในเวลานั้นบนอากาศ,ปรากฏชายในชุดสีฟ้าคนหนึ่งปรากฏขึ้น.
ชุดสีฟ้าที่ดูอลังการ,แม้แต่ริมเสื้อผ้าที่ขลิบทองเอาไว้,มือของเขาถือกระบี่ยาวสีเขียว,ใบหน้าที่เห็นไม่ชัด,แต่ที่หน้าผากกับมีประกายแสงอักขระผนึก,ซา,ประทับอยู่.
"หงจวิน!"เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งที่หน้าเปลี่ยนสี.
หงจวินที่ปรากฏขึ้น,ไม่ใช่แค่แรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงที่แผ่ลงมา,ผู้คนรอบๆถึงกับหายใจลำบาก.
"โหยวหลาน,ทำอะไร? ยังไม่ทำต่ออีก!"จงซานที่กล่าวเสียงเคร่งขรึม.
"ได้,ได้!"ปราชญ์เทพโหยวหลานที่เพ่งพิศครู่หนึ่ง,ก่อนที่จะเร่งรีบเคลื่อนย้ายอำนาจเทียนเต๋าต่อ.
โลกเขตแดนเทวะของจงซานที่กำลังดูดซับพลังฟ้าดินที่ปราชญ์เทพโหยวหลานส่งมา.
จงซานเวลานี้จ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้ามที่มองไม่เห็นใบหน้า,หงจวิน,หงจวินเองก็จ้องมองมายังจงซาน.
"วูซซซซซ!"
กลุ่มของเซียนบรรพชนที่บินเข้ามา,พวกเขาที่คอยพิทักษ์จงซาน,ก่อนที่จะนำอาวุธออกมา,พร้อมกับชี้ไปยังหงจวินด้วยท่าทางกระวนกระวาย.
ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าหงจวินนั้นมีชื่อเสียงขนาดใหน,กับการต่อสู้กับหยวนซือก่อนหน้านี้ยังทำให้ทุกคนตื่นตะลึงไม่หาย.
หงจวินที่มาถึง,กับไม่หันหน้าไปมาจานหยกเจาหัว.
ทว่าเขาที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,จ้องมองเนตรแสงสวรรค์ที่จากลงไปเรื่อยๆ,โดยเฉพาะจดจ้องมองศพปราชญ์เทพที่สะกดเนตรแสงสวรรค์เอาไว้.
สามารถตัดการเชื่อมต่อเนตรแสงสวรรค์ได้.
ศพ? เป็นศพของผู้ใดกัน?
หงจวินที่เงียบลงเล็กน้อย,เพราะว่ารากฐานร่างของตัวเขาเองก็เป็นศพเช่นกัน,ทว่าศพที่ลอยอยู่บนอากาศกับบริสุทธิ์ยิ่งกว่า.
หงจวินที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
เซียนเซิงซือที่ถือระฆัง,นิ่งงันไม่เคลื่อนไหว.
"ตระกูลจาง?ช่างน่าเสียดายที่ปรากฏสายจนเกินไป!"หงจวินเอ่ยออกมาเสียงดัง.
เซียนเซิงซือที่เหมือนจะไม่พออะไรตั้งแต่ต้นจนจบ,ทำเพียงแค่จ้องมองหงจวินด้วยความเย็นชา.
จากนั้น,หงจวินที่จ้องมองหยกเจาหัว.
เขาที่จ้องมองจินเผิง,หวนจีและเหว่ยกุยเอ๋อที่กำลังปกป้องจานหยกเจาเหยาอยู่.
หงจวินที่คล้ายจะไม่สนใจหยกเจาหัวมากมายนัก,เขาที่จ้องมองหวนจีและกุยเอ๋อ.
"ต้นกำเนิดปิศาจ?
พลังธวัชผ่านกู๋?"หงจวินที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่แน่นใจนัก.
ท้ายที่สุด,หงจวินก็จ้องมองไปยังจงซาน.
แน่นอนว่าหงจวินย่อมรับรู้ว่าผู้นำของคนกลุ่มนี้ก็คือจงซาน.
อย่างไรก็ตาม,นิสัยของหงจวินนั้นแปลกประหลาด,เป้าหมายของเขานั้นราวกับว่าจะไม่ใช่จานหยกเจาหู,หากแต่ไม่รู้ว่าเขากำลังสนใจอะไรอยู่.
จากที่ไกลออกไป,จงซานที่จ้องมองมาด้วยความลกล้ำ.
จงซานที่เข้าใจพร้อมกับระวังหงจวิน,พวกเขาไม่ได้มีการติดต่อกัน,มีเพียงแค่การพยากรต่อกันเท่านั้น,แต่ดูเหมือนว่าเพราะมุกสีแดง,ซึ่งมันไม่ได้ด้อยกว่าของวิเศษของหงจวิน,ซึ่งคราแรกนั้นมันได้เป็นคนนำพาจงซานมายังโลกนี้,และดูเหมือนว่ามันจะสามารถหลบเลี่ยงหงจวินได้,ทั้งที่เขาก็เป็นคนจากโลกภายใน.
ในเวลานี้กับตัวตนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของฟ้าดิน,การจะชักจูงเขาด้วยปากคงไม่ใช่เรื่องง่าย,ยิ่งสถานของเขา,ไม่มีทางที่จะสนใจ,แต่จงซานในเวลานี้เองก็ต้องการปกป้องคนของเขาเอาไว้,เพราะว่ามันคือรากฐานของพลัง.
หากมีพลังเพียงพอ,ก็จำเป็นต้องใช้สิ่งของที่สำคัญ,หากแต่หงจวินไม่สนใจล่ะก็,ก็ไม่มีอะไรที่จะทำให้เขาสนใจแล้ว.
เป็นความจริง,จงซานในเวลานี้,จำต้องระวังหงจวินที่จะลงมือ.
จงซานที่จ้องมองไปยังแสงสีฟ้าที่ปกคลุมร่างกาย,ในเวลาเดียวกันที่ด้านหลังของหงจวินก็มีริ้วแสงสาวรอยปรากฏขึ้น.
ที่ด้านหลังของเขาปรากฏร่างสามร่างที่รวมตัวกันหน้าขึ้นเรื่อยๆ.
ไม่ได้การ,ไม่ใช่ว่าเขามีสี่ร่างแล้วรึ?
"ร่างก็าซอย่างงั้นรึ?"หวังคูที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ไม่ได้การแน่,ร่างก๊าซดูเหมือนว่าจะโจมตีไม่ได้ผล!"เซิ่งหงเป้าที่เอ่ยออกมาในทันที.
เห็นแค่เพียงร่างทั้งสามมายืนอยู่ด้านหลัง,ร่างกายทั้งสามที่ขยับมาเข้าแถวด้านหลังหงจวิน.
ร่างทั้งสาม,ที่เหมือนกันเป็นอย่างมาก,ราวกับว่าเป็นร่างเดียวกัน,แตกต่างกันก็เพียงที่หน้าผากนั้นมีเส้นแนวตั้งประทับอยู่.
ส่วนร่างหลักของหงจวินนั้นมีอักขระซา.
"หยวนซือคาดเดาผิด,ตั้งแต่เริ่มมีสามคนนั้น,เขาไม่ได้หาผู้ใดมาเพิ่ม,แต่ทั้งหมดคือเขาร่างเดียว,หนึ่งคน,เติบโตเป็นสามร่างได้สำเร็จอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
หงจวินที่ยื่นมือออกไป,กระบี่ชิงปิงในมือของเขาที่ส่งไปยังร่างแยกด้านขวาร่างหนึ่ง.
ร่างแยกด้านขวาของหงจวินที่รับกระบี่ชิงปิง,ในเวลานี้ดูเหมือนว่ากำลังจะเริ่มสังหารผู้คนแล้ว.
หงจวินกำลังจะลงมืออย่างงั้นรึ?
เหล่าเซียนโบราณที่อยู่รอบๆถึงกับหนังหัวชาหนึบ,พวกเขาเข้าร่วมต้าเจิ้งนานเท่าไหร่กัน?
หากแต่เพียงเข้าร่วมต้าเจิ้งก็ต้องต่อสู้มากมายนับไม่ถ้วน,พบกับยอดฝีมือมากมาย,ใครจะคิดล่ะว่าเพียงไม่กี่ปี,ก็ต้องเผชิญหน้ากับหงจวินแล้ว?
นี่คือหงจวิน! มีอะไรผิดพลาดหรือไม่?
Chapter 1235 Hong Jun is near, fights
鸿钧临,大战起
หงจวินใกล้เข้ามา,การต่อสู้ที่กำลังเริ่มต้น.
จงซานที่ลอยอยู่บนอากาศ.
หลุมดำขนาดใหญ่ที่ปรากฏข้น,กำลังสูบทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไป,เป็นเหมือนกับปากทางเข้าของโลกอีกโลกหนึ่ง.
ทุกคนย่อมสามารถบอกได้ว่ามันคือโลกเขตแดนของจงซาน,โลกเขตแดนเทวะ.
โลกเขตแดนเทวะที่เปิดกว้างขึ้นเรื่อย,พลังแห่งกฏฟ้าดิน,วิถีเทียนเต๋าที่ถูกดึงเข้าไปในโลกเทวะด้วยการเคลื่อนย้ายของปราชญ์เทพโหยวกลาน.
"ครืนนนนน!"
เทียนเต๋าถูกดึงออกมา,ทั่วทั้งอาณาจักรลับมังกรบรรพชนกลายเป็นวุ่นวายขึ้นมาในทันที,ฟ้าดินที่เสถียรเกิดการเปลี่ยนแปลง,อย่างน้อยทั่วทั้งโลกใบกลายเป็นมือลง,ศิลากลายเป็นทรายพัดปลิว,ดวงตะวันที่อ่อนแสง,เริ่มกลายเป็นสีเทาขาดเงาแสงที่วับวาว.
ทวีปตะวันออก,เหล่ายอดฝีมือที่มารวมตัวกัน,เวลานี้ทุกคนกำลังรอคอยมังกรบรรพชนที่กำลังจะฟื้นกลับมา,ทว่าเวลานั้นฟ้าดินเปลี่ยนแปล,ทุกคนที่ขมวดคิ้วไปมาในทันที.
กองทัพของต้าฉิน,หยิงที่เงยหน้าขึ้นไปมองอากาศ,จดจ้องมองเส้นโลหิตมังกรที่กำลังวิ่นลงสู่ผืนปฐพี,ทว่าทันใดนั้นดวงตะวันที่อับแสงลงทันที,ดวงตาของหยิงที่หรี่เล็กลงเล็กน้อย.
"เทียนตี้,หงจวินดูเหมือนว่าจะถูกจงซานล่อไปยังทางทิศตะวันตกแล้ว!"ไป๋ฉีที่กล่าวรายงาน.
หยิงไม่ได้สนใจไป๋ฉี,ทว่ายังคงจ้องมองท้องฟ้า.
"เทียนตี้,นี่คือการดูดซับเทียนเต๋า,ทางทิศตะวันตก,ดูเหมือนว่าจะต้องเป็นจงซานที่กระทำ."กุยกู่จื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จงซาน?"หยิงที่กลายเป็นเงียบ.
"เป็นดั่งที่เทียนตี้คาดเดา,จงซานกลายเป็นตัวตนที่น่าเกรงข้ามจริงๆ,ต้าฉินของเราที่สามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ครั้งใหญ่ได้ในแต่ละครั้ง,ล้วนแต่มีจงซานเป็นคนสนับสนุน,ในเวลานี้ดูเหมือนว่าเขาก็เป็นหนึ่งในคนที่เก็บเกี่ยวที่ใหญ่โต,เป็นไปได้ว่า....,คาดไม่ถึงจริงๆ."กุยกู่ซือที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"อืม!"หยิงพยักหน้ารับ.
"ไม่สงสัยเลยว่าจงซานไม่สนใจมังกรบรรพชน,แท้จริงแล้วมีความต้องการที่ไม่ธรรมดาตั้งแต่แรกแล้ว!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"บรรพชนมังกรใกล้ที่จะถือกำเนิดแล้ว,เวลานี้สนใจบรรพชนมังกรก็พอ!"หยิงกล่าวเสียงเย็น.
"รับทราบ!"
ที่ไกลออกไป,ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง.
ไท่อี้ที่จ้องมองดวงตะวันที่มืดลง,ดวงตาที่หรี่เล็กลงในทันที.
"รายงานราชันย์เทวะ,หงจวินได้เดินทางไปยังภาคตะวันตกเรียบร้อยแล้ว!"ชายในชุดดำที่อยู่ด้านหลังกล่าวรายงาน.
"ข้าได้ประเมินเหล่ายอดฝีมือเอาไว้ต่ำจริงๆ."ไท่อี้ที่สูดหายใจลึก,อย่างไรก็ตามระหว่างที่เอ่ยนั้น,แววตาของเขาที่เผยความเย็นชาดุร้ายออกมาเหมือนเดิม.
"ราชันย์เทวะ,การเดินทางไปยังตะวันตกคงไม่มีเวลาพอแล้ว,ตอนนี้คงได้แค่มุ่งเน้นไปที่มังกรบรรพชน,ช่างน่าเสียดายที่เหรินชุดไม่ได้มา,ไม่เช่นนั้นคงจะมีวิธีการขัดขวางต้าฉิน."ชายในชุดดำที่ส่ายหน้าไปมา.
"เหรินชุนรึ?
ชิ,เซียนเซิงโหยวหมิงไม่ต้องพูดแทนเหรินชุน,ก่อนหน้านี้หากไม่เพราะว่าข้าไม่ลงโทษพวกเขา,เขากับกุยเช่อคงไม่ทำเรื่องเลอะเทะ,........!"ไทอี้ที่ไม่ต้องการจะพูด.
พวกเขาที่ทำเรื่องขายหน้า,แม้ตายไปยังดีกว่าอยู่,เหรินชุนและกุยเช่อที่ไม่สวมเสื้อผ้า,นอนกอดกันและยังถูกเขียนอักษรเย้ยหยันบนร่าง,ขณะที่ทุกคนไปเห็นแทบไม่มีใครอยากรู้จักพวกเขา,และหลังจากที่ทั้งคู่ฟื้นขึ้นมา,ก็รู้สึกอับอายเต็มไปด้วยความอัปยศ,ถึงกับพ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง,พลังฝึกตนลด,ได้รับบาดแผลทางใจที่หนักหน่วง,จนต้องซ่อนตัวอยู่ในทวีปภาคใต้.
"เหรินชุนน่าจะได้รับการลงโทษที่พอเพียงแล้ว!"เซียนเซิงโหยวหมิงเอ่ย.
"เอาล่ะ,อย่าได้เอ่ยเรื่องนี้,มังกรบรรพชนกำลังจะเกิดแล้ว,สนใจเรื่องตรงหน้าดีกว่า!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
เทียนโจวจื่อ,ม่อจื่อและยอดฝีมืออีกมากมายที่รอคอยต่างก็จดจ้องด้วยความสนใจ,มังกรบรรพชนกำลังจะออกมาแล้ว,ถึงโลกนี้จะล่มสลายพวกเขาก็หาได้สนใจ.
ทิศตะวันตก,อาณาจักรลับมังกรบรรพชน.
เนตรเทียนฟาที่กำลังกลืนกินเทียนเต๋าเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง.
ในเวลาเดียวกันนั้น,สิบเทียนเต๋าที่หายไป,อาณาจักรลับมังกรบรรพชนเพราะว่าสิบเทียนเต๋าหายไปทำให้โลกใบนี้เริ่มไม่เสถียร,ฟ้าดินเปลี่ยนแปลง,ทุกอย่างที่มืดลง,ดวงดารามือลง,ความสมดุลที่เริ่มพังทลายไป.
ส่วนในโลกใบใหญ่,บนทวีปตงเซิ่งเฉิน,มีคนมากมายที่ไม่กล้าเข้าไปในอาณาจักรลับมังกรบรรพชนก่อนหน้านี้,ทว่าพวกเขาก็ยังคงเฝ้ามือ,ซึ่งมีหมี่เทียนรวมอยู่ด้วย.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนในหุบเขาแห่งหนึ่ง,จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
ทันใดนั้น,กระจกยักษ์บนทวีปตงเซิ่งเฉิน,กำลังสั่นไหวไปมา,แรงสั่นสะเทือนส่งมาจนถึงพื้น,ราวกับว่าท้องฟ้ากำลังล่มสลาย.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่ดวงตาหรี่เล็กลง,แววตาที่เผยทั้งความเสียใจและดีใจไปพร้อมๆกัน.
เสียใจคือไม่สามารถมองเห็นสภาพด้านในที่แท้จริงได้,ดีใจที่การต่อสู้ด้านในนั้นรุนแรงจนโลกกำลังล่มสลาย,โชคดีที่เขาไม่ได้เข้าไป.
แน่นอนจงซานคงไม่รู้เช่นกันว่าปราชญ์เทพหมี่เทียนกำลังคิดอะไร.
"ต่อไป!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ครับ!"ปราชญ์โหยวหลานที่เคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินอย่างรวดเร็ว.
ภาคตะวันออก,มังกรบรรพชนที่ค่อยฟื้นคืนสติ,หากแต่เนตรแสงสวรรค์ที่อยู่ที่นี่กำลังตื่นตระหนกและหายไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน.
เพราะว่า,เนตรแสงสวรรค์รับรู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่ที่ภาคตะวันตก,มีใครบางคนขโมยเทียนเต๋า,เกิดเรื่องสำคัญขึ้นแล้ว,แน่นอนว่าเวลานี้มันจะต้องเร่งรีบไปจัดการก่อน.
ที่ทางตะวันตกเพราะว่าเนตรแสงสวรรค์ไม่สามารถโกรธได้,อันเนื่องมาจากตัวตนของศพปราชญ์เทพได้ตัดการเชื่อมต่อกับฟ้าดินอยู่.
"ครืนนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟ้าดินคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว,อย่างไม่มีทางเลือก,จงซานที่เวลานี้สวรรค์ไม่สามารถทำอะไรได้.
สิบ,ยี่สิบ,ห้าสิบ,หนึ่งร้อยเทียนเต๋า.
จงซานที่กำลังดูดซับเทียนเต๋ามากขึ้นเรื่อยๆ,อาณาจักรกลับมังกรบรรพชน,ที่มืดคลึ้มมากขึ้นเรื่อยๆ,แผ่นดินที่สั่นไหวบนท้องฟ้าที่กำลังมืดมิด,จากนั้นเหล่าต้นไม้ใบหญ้าเองก็แห่งเหี่ยวลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน.
ผ่านมาครึ่งวัน,ฟ้าดินที่เวลานี้เริ่มปรากฏรอยแตกขึ้นบนอากาศ,โลกใบนี้วุ่นวายสับสนในคราแรก,ในเวลานี้กลายเป็นเงียบสนิท.
เนตรแสงสวรรค์ที่ส่งเสียง หากแต่มันก็อ่อนแอลง,ดูเหมือนว่าพลังอำนาจของมันจะลดลงเรื่อยๆเช่นกัน.
400 เทียนเต๋า.
เพียงไม่นานก็หายไป 400 เทียนเต๋าแล้ว.
แม้นว่าตำแหน่งปราชญ์เทพของโหยวหลานจะอ่อนแอลง,แม้แต่แท่นบูชาฟ้าดินกำลังเลือนใสอ่อนแอลงเรื่อยๆ,ทว่าโหยวหลานยังคงเคลื่อนย้ายอำนาจเทียนเต๋าอย่างเต็มกำลัง,ในเวลาเดียวกันเองก็จ้องมองจงซานด้วยความชื่นชม.
พื้นที่รอบๆเกิดพายุหมุนซัดกระหน่ำ,เพราะว่ารอบๆนี้ไม่มีคนที่มีพลังฝึกตนต่ำ,จึงสามารถทนสายลมที่บ้าคลั่งนี้ได้.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทันใดนั้น,สายลมที่ทรงพลังแข็งแกร่งที่พัดพาพุ่งมาจากทิศตะวันออก.
สายลมที่แข็งแกร่งเหนือล้ำนี้,ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวไปมา.
เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งที่ตกใจ,ปรากฏความระมัดระวังขึ้นมาในทันที.
ในเวลานั้นบนอากาศ,ปรากฏชายในชุดสีฟ้าคนหนึ่งปรากฏขึ้น.
ชุดสีฟ้าที่ดูอลังการ,แม้แต่ริมเสื้อผ้าที่ขลิบทองเอาไว้,มือของเขาถือกระบี่ยาวสีเขียว,ใบหน้าที่เห็นไม่ชัด,แต่ที่หน้าผากกับมีประกายแสงอักขระผนึก,ซา,ประทับอยู่.
"หงจวิน!"เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งที่หน้าเปลี่ยนสี.
หงจวินที่ปรากฏขึ้น,ไม่ใช่แค่แรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงที่แผ่ลงมา,ผู้คนรอบๆถึงกับหายใจลำบาก.
"โหยวหลาน,ทำอะไร? ยังไม่ทำต่ออีก!"จงซานที่กล่าวเสียงเคร่งขรึม.
"ได้,ได้!"ปราชญ์เทพโหยวหลานที่เพ่งพิศครู่หนึ่ง,ก่อนที่จะเร่งรีบเคลื่อนย้ายอำนาจเทียนเต๋าต่อ.
โลกเขตแดนเทวะของจงซานที่กำลังดูดซับพลังฟ้าดินที่ปราชญ์เทพโหยวหลานส่งมา.
จงซานเวลานี้จ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้ามที่มองไม่เห็นใบหน้า,หงจวิน,หงจวินเองก็จ้องมองมายังจงซาน.
"วูซซซซซ!"
กลุ่มของเซียนบรรพชนที่บินเข้ามา,พวกเขาที่คอยพิทักษ์จงซาน,ก่อนที่จะนำอาวุธออกมา,พร้อมกับชี้ไปยังหงจวินด้วยท่าทางกระวนกระวาย.
ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าหงจวินนั้นมีชื่อเสียงขนาดใหน,กับการต่อสู้กับหยวนซือก่อนหน้านี้ยังทำให้ทุกคนตื่นตะลึงไม่หาย.
หงจวินที่มาถึง,กับไม่หันหน้าไปมาจานหยกเจาหัว.
ทว่าเขาที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,จ้องมองเนตรแสงสวรรค์ที่จากลงไปเรื่อยๆ,โดยเฉพาะจดจ้องมองศพปราชญ์เทพที่สะกดเนตรแสงสวรรค์เอาไว้.
สามารถตัดการเชื่อมต่อเนตรแสงสวรรค์ได้.
ศพ? เป็นศพของผู้ใดกัน?
หงจวินที่เงียบลงเล็กน้อย,เพราะว่ารากฐานร่างของตัวเขาเองก็เป็นศพเช่นกัน,ทว่าศพที่ลอยอยู่บนอากาศกับบริสุทธิ์ยิ่งกว่า.
หงจวินที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
เซียนเซิงซือที่ถือระฆัง,นิ่งงันไม่เคลื่อนไหว.
"ตระกูลจาง?ช่างน่าเสียดายที่ปรากฏสายจนเกินไป!"หงจวินเอ่ยออกมาเสียงดัง.
เซียนเซิงซือที่เหมือนจะไม่พออะไรตั้งแต่ต้นจนจบ,ทำเพียงแค่จ้องมองหงจวินด้วยความเย็นชา.
จากนั้น,หงจวินที่จ้องมองหยกเจาหัว.
เขาที่จ้องมองจินเผิง,หวนจีและเหว่ยกุยเอ๋อที่กำลังปกป้องจานหยกเจาเหยาอยู่.
หงจวินที่คล้ายจะไม่สนใจหยกเจาหัวมากมายนัก,เขาที่จ้องมองหวนจีและกุยเอ๋อ.
"ต้นกำเนิดปิศาจ?
พลังธวัชผ่านกู๋?"หงจวินที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่แน่นใจนัก.
ท้ายที่สุด,หงจวินก็จ้องมองไปยังจงซาน.
แน่นอนว่าหงจวินย่อมรับรู้ว่าผู้นำของคนกลุ่มนี้ก็คือจงซาน.
อย่างไรก็ตาม,นิสัยของหงจวินนั้นแปลกประหลาด,เป้าหมายของเขานั้นราวกับว่าจะไม่ใช่จานหยกเจาหู,หากแต่ไม่รู้ว่าเขากำลังสนใจอะไรอยู่.
จากที่ไกลออกไป,จงซานที่จ้องมองมาด้วยความลกล้ำ.
จงซานที่เข้าใจพร้อมกับระวังหงจวิน,พวกเขาไม่ได้มีการติดต่อกัน,มีเพียงแค่การพยากรต่อกันเท่านั้น,แต่ดูเหมือนว่าเพราะมุกสีแดง,ซึ่งมันไม่ได้ด้อยกว่าของวิเศษของหงจวิน,ซึ่งคราแรกนั้นมันได้เป็นคนนำพาจงซานมายังโลกนี้,และดูเหมือนว่ามันจะสามารถหลบเลี่ยงหงจวินได้,ทั้งที่เขาก็เป็นคนจากโลกภายใน.
ในเวลานี้กับตัวตนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของฟ้าดิน,การจะชักจูงเขาด้วยปากคงไม่ใช่เรื่องง่าย,ยิ่งสถานของเขา,ไม่มีทางที่จะสนใจ,แต่จงซานในเวลานี้เองก็ต้องการปกป้องคนของเขาเอาไว้,เพราะว่ามันคือรากฐานของพลัง.
หากมีพลังเพียงพอ,ก็จำเป็นต้องใช้สิ่งของที่สำคัญ,หากแต่หงจวินไม่สนใจล่ะก็,ก็ไม่มีอะไรที่จะทำให้เขาสนใจแล้ว.
เป็นความจริง,จงซานในเวลานี้,จำต้องระวังหงจวินที่จะลงมือ.
จงซานที่จ้องมองไปยังแสงสีฟ้าที่ปกคลุมร่างกาย,ในเวลาเดียวกันที่ด้านหลังของหงจวินก็มีริ้วแสงสาวรอยปรากฏขึ้น.
ที่ด้านหลังของเขาปรากฏร่างสามร่างที่รวมตัวกันหน้าขึ้นเรื่อยๆ.
ไม่ได้การ,ไม่ใช่ว่าเขามีสี่ร่างแล้วรึ?
"ร่างก็าซอย่างงั้นรึ?"หวังคูที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ไม่ได้การแน่,ร่างก๊าซดูเหมือนว่าจะโจมตีไม่ได้ผล!"เซิ่งหงเป้าที่เอ่ยออกมาในทันที.
เห็นแค่เพียงร่างทั้งสามมายืนอยู่ด้านหลัง,ร่างกายทั้งสามที่ขยับมาเข้าแถวด้านหลังหงจวิน.
ร่างทั้งสาม,ที่เหมือนกันเป็นอย่างมาก,ราวกับว่าเป็นร่างเดียวกัน,แตกต่างกันก็เพียงที่หน้าผากนั้นมีเส้นแนวตั้งประทับอยู่.
ส่วนร่างหลักของหงจวินนั้นมีอักขระซา.
"หยวนซือคาดเดาผิด,ตั้งแต่เริ่มมีสามคนนั้น,เขาไม่ได้หาผู้ใดมาเพิ่ม,แต่ทั้งหมดคือเขาร่างเดียว,หนึ่งคน,เติบโตเป็นสามร่างได้สำเร็จอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
หงจวินที่ยื่นมือออกไป,กระบี่ชิงปิงในมือของเขาที่ส่งไปยังร่างแยกด้านขวาร่างหนึ่ง.
ร่างแยกด้านขวาของหงจวินที่รับกระบี่ชิงปิง,ในเวลานี้ดูเหมือนว่ากำลังจะเริ่มสังหารผู้คนแล้ว.
หงจวินกำลังจะลงมืออย่างงั้นรึ?
เหล่าเซียนโบราณที่อยู่รอบๆถึงกับหนังหัวชาหนึบ,พวกเขาเข้าร่วมต้าเจิ้งนานเท่าไหร่กัน?
หากแต่เพียงเข้าร่วมต้าเจิ้งก็ต้องต่อสู้มากมายนับไม่ถ้วน,พบกับยอดฝีมือมากมาย,ใครจะคิดล่ะว่าเพียงไม่กี่ปี,ก็ต้องเผชิญหน้ากับหงจวินแล้ว?
นี่คือหงจวิน! มีอะไรผิดพลาดหรือไม่?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น