Strongest Sect of All Times Chapter 164 Whom annoying is not good, annoys my Ironbone School 【Second】
นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล
Chapter 164 Whom annoying is not good,
annoys my Ironbone School 【Second】
惹谁不好，偏惹我铁骨派【第二更】
“พรึด โครม!”
เสียงปืนที่ดังสนั่น,โลหิตสาดกระจาย,ใบหน้าของหัวหน้ามือสังหารที่อยู่ข้าง
ๆ เปื้อนใบหน้าเซียวซานเฟิง,ร่างกายที่ไร้วิญญาณฟรุบลงไปกับพื้นทันที.
หัวหน้ามือสังหารของพวกเขา,เพียงแค่เสียง”ปัง”
ก็ถูกสังหาร?
“หัวหน้า!”
เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น,เหล่ามือสังหารที่ต้องการเข้าไปช่วย,แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้.....
“ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!”
งูพิษและคนอื่น ๆที่ขยับเร็วกับพวกเขามาก,หลากหลายอาวุธลับที่ถูกปล่อยออกมา.
“พรึด โครม! พรึด โครม!
”
เพียงไม่นาน,มือสังหารกว่า 20
ของตระกูลเซียวก็ถูกสังหารไป.
ก่อนที่จะตาย,พวกเขาที่ได้แต่ถอนหายใจเอ่ย,”ผู้....ผู้เชี่ยวชาญจริง
ๆ.....”
เซียวซ่านไห่ที่เวลานี้กำลังยืนขาสั่น,แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว,เพราะว่าเวลานี้อินทรีย์ทะเลทรายได้มาเล็งที่หน้าผากของเขาแล้ว.
“พ่อบ้านเซียว.”
หลี่ลั่วฉิวที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม,”หาเรื่องใครก็ได้,แต่อย่างหาเรื่องสำนักไท่กู่เจิ้งของข้า.”
“....อย่าสังหารข้า....”เซียวซานไห่ที่กล่าวเสียงสั่น,กลิ่นอายความตายได้มาเยือนเขาแล้ว.
ไม่มีใครต้องการตาย,ทุกคนต่างก็ต้องการมีชีวิต!
หลี่ลั่วฉิวที่ลั่นไกปืนอย่างไร้อารมณ์ความรู้สึก,”เจ้าสำนักสั่งไว้ว่าซุ้มมือสังหารนี้อย่าให้เหลือสิ่งมีชีวิต,ดังนั้น,ข้าจึงต้อง.....”
“ปัง!”
กระสุนทะลวงอก,โลหิตสาดกระจายอาบผนังทันที.
“พรึด โครม.”
พ่อบ้านธุรกิจภายนอกของตระกูลเซียวล้มคล่ำตกตายไปในที่สุด.
ก่อนที่จะตาย,เขาที่ได้แต่คิด,ตึกฝนพรำที่เป็นองค์กรนักฆ่า,เป็นคนของสำนักไท่กู่เจิ้งได้อย่างไร,ตึกฝนพำคือหอฝนพรำของสำนักไปแล้วรึ?
ไม่มีทางที่จะคิดออก,คงได้แต่ไปคิดต่อในนรกแล้ว.
......
ซุ้มชิงหย๋าที่เป็นฐานที่มั่นมือสังหารตระกูลเซียว,ถูกทำลายโดยหลี่ลั่วฉิวและมือสังหารระดับพระกาฬโดยสมบูรณ์.
เพราะว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในห้องใต้ดิน,ทำให้เก็บเสียงต่าง
ๆได้ดีมาก.
ทุกคนในเมืองคงจะไม่มีใครคาดฝันว่า,ซุ้มชิงหย๋าเวลานี้ถูกทำลายไปจนสิ้นแล้ว.
จะให้กล่าวตามจริงล่ะก็,มือสังหารตระกูลเซียวยังถือว่าเป็นมือสมัครเล่นมาก
ๆ.
หากไม่เพราะคำสั่งของประมุข,ไม่จำเป็นต้องถึงมือหลี่ลั่วฉิว,เพียงแค่สมาชิกฝนพรำก็สามารถทำลายสถานที่ดังกล่าวได้อย่างง่ายดายแล้ว.
“ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
หลี่ลั่วฉิวที่นำเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาออกมาจากสวนด้านหลัง,ก่อนที่จะมาหยุดที่ใต้ต้นไม้,”ที่ด้านในมีพ่อบ้านธุระภายนอกตระกูลเซียวด้วย.”
“เซียวซานไห่?”เซียวจุ้ยจื่อที่ดวงตากลายเป็นเย็นชา.
จุนซ่างเซียวเอ่ย,”เจ้ารู้จักอย่างงั้นรึ?”
เซียวจุ้ยจื่อที่กำหมัดแน่น,”เมื่อครั้งที่ศิษย์พรสวรรค์ถดถอย
เป็นเขาที่คอยกลั่นแกล้งและสร้างความอับอายแก่ครอบครัวข้าไม่หยุด.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย,”ไปนำมันมา.”
กล้ารังแกศิษย์เปิ่นจั้ว,จะต้องถูกทรมานให้ตายไปซะยังดีกว่ามีชีวิต!
หลี่ลั่วฉิวเอ่ย,”ถูกสังหารด้วยปืนข้าไปแล้ว.”
“ตาย?”
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา,”ตายสบายไปหน่อย.”
หลี่ลั่วฉิวเอ่ย,”แล้วจากนี้ทำอย่างไรดี?”
จุนซ่างเซียวที่สีคางไปมา,กล่าวออกไปว่า,”เก็บศพไปทำลายด้วยและเผาซุ้มชิงหย๋าซะ.”
มือสังหารถูกจัดการทั้งหมด,ซุ้มชิงหยางถูกเผาทำลาย,คงทำให้ตระกูลเซียวอยู่ไม่สุขเป็นแน่.
“รับทราบ.”หลี่ลั่วฉิวที่สั่งการในทันที.
จุนซ่างเซียวเอ่ย,”จุ้ยจื่อ,เจ้าเป็นคนจุดไฟเผาก็เท่ากับตัดขาดกับตระกูลเซียว!”
“ครับ.”
เซียวจุ้ยจื่อพยักหน้ารับ,จากนั้นก็กระโดดออกไป.
หลี่ลั่วฉิวที่นำศพเซียวซานไห่และเหล่ามือสังหารหลายสิบศพเก็บไปจัดการด้านนอก,จากนั้นก็หายไปในความมืด.
กล่าวได้ว่า,ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว,เสร็จสิ้นในเวลาเพียงไม่นาน.
“ฟู่ ฟู่!”
เซียวจุ้ยจื่อที่ยืนอยู่ด้านหน้าซุ้มชิงหย๋า,ในมือถือคบไฟที่ลุกโชติชวง,ใบหน้าดูไร้ความรู้สึกใด
ๆ.
ตระกูลเซียว.
.
วันนนี้ข้าเซียวจุ้ยจื่อ,จะขอตัดสัมพันธ์สิ้นกับพวกเจ้า.
“ฟิ้ว!”
เปลวเพลิงที่ถูกโยนเข้าไปในซุ้มชิงหยา,ด้วยทุกอย่างสร้างขึ้นมาจากไม้เป็นหลัก,ทำให้ลุกไหม้ลามออกไปด้วยความเร็ว.
จุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่บนกำแพงเมือง,จ้องมองเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ไกล
ๆ,และจ้องมองหน้าศิษย์ของเขาที่เพิ่งจากมา,กล่าวออกไปว่า,”จุ้ยจื่อ,ตอนนี้เจ้ามีเพียงสถานะเดียว,คือศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งของข้า.”
......
“ไฟไหม้แล้ว!”
“ไฟไหม้ซุ้มชิงหย๋า!”
ไฟที่ลุกโชนขึ้นอย่างรุนแรงย้อมท้องฟ้าที่กลายเป็นสีแดงฉาน,และเสียงร้องตะโกนทำให้เหล่าชาวยุทธ์ที่ได้ยินเสียง,ตื่นขึ้นมาก้าวออกมาด้านนอกห้องทันที.
หลังจากที่ตระกูลเซียวได้รับการแจ้งข่าว,พวกเขาได้ส่งลูกหลานและสมาชิกกลุ่มใหญ่,มาดับไฟทันที,ทว่าด้วยเปลวเพลิงที่ไหม้ลุกโชนใหญ่แล้วยากจะดับได้.
หลังจากตะวันขึ้นสูง.
ซุ้มชิงหย๋าก็กลายเป็นตอตะโก.
“น่ารังเกียจนัก!”
อาวุโสใหญ่ที่ยืนอยู่บนซากปรักหักพัง,ดวงตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย,”ใครมันเป็นคนทำกัน!”
ฐานที่มั่นมือสังหาร,เป็นไปไม่ได้ที่จะถูกไฟไหม้อย่างไม่มีเหตุผล,แน่นอนว่าจะต้องมีคนอยู่เบื้องหลัง!
“อาวุโสใหญ่.”
อาวุโสสองที่ก้าวเข้ามาหา,กล่าวเสียงเบา,”ภายในห้องลับมีคาบโลหิตเต็มเลย,หากคนของพวกเราหายไปหมด.”
อาวุโสตระกูลเซียวที่กำหมัดแน่น.
เป็นไปตามที่เขาคาดการณ์,ซุ้มน้ำชาที่ถูกเผา,หัวหน้ามือสังหารและเซียวซานไห่,ตลอดจนมือสังหารที่ฝึกฝนมาทั้งหมดหายไป,เกรงว่าคงพบกับโชคร้ายมากกว่าดี!
เป็นใคร!
เป็นฝีมือใครกัน!
อาวุโสใหญ่ตระกูลเซียวที่ได้แต่คำรามร้องลั่นอยู่ในใจ,หากแต่ไม่กล้าแสดงออกมาทางใบหน้า,เพราะว่าธุรกิจซุ้มน้ำชาในสายตาทุกคนไม่ใช่ธุรกิจที่ยอดเยี่ยมอะไรนักในสายตาของชาวเมือง.
......
ซุ้มชิงหย๋ากลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว,ข่าวนี้ได้กระจายไปทั่วเมืองหลี่หยาง,กลายเป็นหัวข้อให้ทุกคนพูดถึง.
ไม่มีใครเชื่อว่าเปลวเพลิงจะเกิดขึ้นเอง,ต้องเป็นฝีมือใครสักคน,ดังนั้นจึงมีการคาดเดาไปต่าง
ๆนา ๆ,ซึ่งผลสรุปของทุกคนต่างก็บอกว่า เป็นการโจมตีของศัตรูที่ตระกูลเซียวได้ล่วงเกิน.
ล่วงเกินใครล่ะ?
ไม่สามารถคาดเดาได้เลย,ต้องไม่ลืมว่าไม่มีพยานคนใหนที่เห็นคนวางเพลิง.
ตระกูลเซียว,ห้องโถงใหญ่.
เหล่าอาวุโสหลายคนที่กำลังเข้าร่วมการประชุม,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ,แม้แต่สงสัยกระวนกระวาย,เป็นเหมือนกับจลาจลย่อม
ๆขึ้นทีเดียว.
พวกเขาที่ใช้เงินมหาศาลซื้อวิธีการฝึกฝนมือสังหารมาจากตึกฝนพรำ,หลังจากฝึกฝนมาไม่กี่ปี,ก็สามารถก่อตั้งมือสังหารกลุ่มหนึ่งขึ้นมาได้,แต่อยู่
ๆก็หายไปอย่างไม่มีร่องรอย,ถูกโจมตีจากใครก็ไม่รู้!
สิ่งที่เป็นปัญหาที่สุด ตอนนี้ก็คือ,พวกเขาไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใคร!
“โครม!”
อาวุโสสองที่โกรธเกรี้ยวทุบฝ่ามือลงบนโต๊ะ,”อาวุโสใหญ่,เรื่องนี้ต้องสืบสวนอย่างจริงจัง!”
อาวุโสสามเอ่ย,”ไม่มีหลักฐานสักนิดว่าเป็นฝีมือใครแล้วจะสืบอย่างไร?”
อาวุโสสี่ที่กล่าวอย่างระมัดระวัง,”ฝ่ายตรงข้ามที่กล้าเผาซุ้มชิงหย๋าของพวกเรา,ไม่ได้หวาดกลัวตระกูลเซียวเลยแม้แต่นิดเดียว.”
แม้นว่าคำพูดจะดูสุขุมแต่ก็เห็นร่องรอยความโกรธแฝงอยู่.
อาวุโสห้าที่กล่าวอย่างจริงจัง,”คนที่กล้าเคลื่อนไหวเผาซุ้มชิงหย๋า,ไม่เหลือแม้แต่ศพ,ไม่ว่าจะเป็นใครดูเหมือนว่าจะไม่ธรรมดาเลย!”
อาวุโสใหญ่ที่เงียบไปครู่หนึ่ง,ครุ่นคิดและกล่าวออกมาว่า,”คิดว่าเป็นฝีมือของสำนักไท่กู่เจิ้งหรือไม่?”
เขาที่ครุ่นคิดอยู่นานเหมือนกัน,เขามั่นใจว่าเร็ว
ๆนี้ไม่ได้ล่วงเกินใครไป,ที่มีก็เพียงแค่ส่งมือสังหารไปสังหารเซียวจุ้ยจื่อเท่านั้น,หรือว่าสำนักไท่กู่เจิ้งพบเข้าแล้ว?
อาวุโสสองเอ่ย,”เจ้าสำนักไท่กู่เจิ้งเพิ่งนำศิษย์ไปประลองกับสำนักเห่าฉี,มีเวลาที่จะเดินทางมาถึงนี้เลยรึ?”
ความคิดของเขาที่ตกไปทันที.
กล่าวตามจริง,เขาคาดไม่ถึงเลยว่าสำนักไท่กู่เจิ้งจะเอาชนะสำนักเห่าฉีได้,สำนักระดับแปดไม่ธรรมดาเลยจริง
ๆ จึงต้องทำให้แสดงความคิดดังกล่าวออกไป!
อาวุโสใหญ่เอ่ย,”ไว้ให้ประมุขออกจากการปิดด่านก่อน,ค่อยพูดคุยกันอีกครั้ง.”
“อืม.”
อาวุโสทุกคนที่พยักหน้ารับ.
อย่างไรก็ตาม,พวกเขาคงไม่รู้,ว่าจุนซ่างเซียวที่กลับถึงสำนัก,ได้วางแผนเอาไว้ก่อนแล้ว.
ทำลายซุ้มชิงหย๋า,นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น.
จุนซ่างเซียวยังวางแผนอีกหลายอย่างที่จะทำลายตระกูลเซียว.
หลังจากคิดใครครวญเล็กน้อย,ก็กล่าวออกไปว่า,”ลั่วฉิว,ตอนนี้ให้สืบเกี่ยวกับธุรกิจของตระกูลเซียวในมนทลชิงหยางให้เร็วที่สุด.”
หลี่ลั่วฉิวเอ่ย,”เจ้าสำนักต้องการทำอะไรต่อรึ?”
จุนซ่างเซียวแค่นเสียง,”ตระกูลใหญ่ย่อมมีธุรกิจใหญ่,ข้าต้องการทำลายการเงินพวกเขา,ให้พวกเขายากจนลง.”
“รับทราบ!”หลี่ลั่วฉิวเอ่ย.
“และอาวุโสใหญ่ตระกูลเซียว.”จุนซ่างเซียวที่เอ่ยกล่าวต่อ,”จับตาดูอย่าให้คาดสายตา!”
เซียวซานไห่ที่เป็นพ่อบ้านภายนอกถึงจะตายไปแล้วก็ไร้ความหมาย,อาวุโสใหญ่ต่างหากถึงจะถูกเรียกว่าตัวการใหญ่.
เขาจะทำให้ทั้งตระกูล,ได้แต่ใช้ชีวิตเอาตัวรอดไปวัน
ๆ.
ที่มา https://lnmtl.com/novel/strongest-sect-of-all-times
#นิยายแปล #Strongest Sect of All Times #นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น