Immortality Chapter 1229 First empress
Chapter 1229 The first empress
第一皇后
ฮวงโหวลำดับหนึ่ง.
"เซิ่งหวัง,ข้า,เฉินหวังที่จะ......!"โหยวหลานที่ขมวดคิ้วและเอ่ยออกมาในทันที.
โหยวหลานที่อาสาขอออกไปต่อสู้.
ในอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,มีศาลเทวะอยู่เช่นกัน,ทว่ากลับไม่สามารถเทียบกับต้าเจิ้งได้เลย.
ผ่านมาเพียงไม่นาน,พลังของศาลเทวะต้าเจิ้งทำให้โหยวหลานรู้สึกหวาดกลัว.
เซียนบรรพชนหลายคน,และหลายร้อยเซียนโบราณ,นี่คือคนที่เขานำมาเท่านั้น,แล้วต้าเจิ้งแท้จริงแล้วมียอดฝีมือมากเท่าไหร่กัน?
ไม่สามารถที่จะคำนวณได้,นี่มันไม่ต่างจากอสุรกายชัดๆ.
ภายในอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,ปราชญ์เทพเช่นเขาที่สามารถมองเห็นความผิดปรกติได้,สตรีในชุดสีดำ,เพียงแค่สะบัดมือหนึ่งครั้ง,นี่มันอะไร?
ปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ปิศาจสวรรค์? โหยวหลานสามารถมองเห็นได้,ต้าเจิ้งแท้จริงแล้วน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก.
ศาลเทวะในโลกใบใหญ่นี่คืออสุรากายทรงพลังอย่างงั้นรึ?
จงซานมีพลังเท่าไหร่กัน?
โหยวหลานไม่รู้ชัดนัก,เขาเห็นจงซานลงมือเพียงครั้งเดียว,เมื่อครั้งเข้าโจมตีกับหยวนซือ,กลุ่มคนมากมายที่เข้าล้อมกรอบ,คนสุดท้ายที่หยวนซือตะโกนออกมาคือจงซาน,เขาต้องการตายด้วยน้ำมือของจงซาน,ถึงกับกระแทกกลุ่มคนมากมายลอยเคล้งออกมา,เป็นไปได้ว่าจงซานคือคนที่แข็งแกร่งที่สุด.
จงซาน?
ไม่ว่าอย่างไร,โหยวหลานก็ได้เข้าร่วมต้าเจิ้งแล้ว,ในเวลานี้เป็นโอกาสดี,ที่จะแสดงความภัคดี,แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะตอบแทนจงซานที่ช่วยของตัวเองแต่อย่างใด.
จงซานที่จ้องมองไปยังโหยวหลานเอ่ยออกมาเล็กน้อย,"เวลานี้ยังไม่ต้อง,ยังมีโอกาสหน้า,มีเรื่องสำคัญที่จะต้องให้เจ้าต้องทำ,รักษาตัวให้หายดีก่อน!"
"รับทราบ!"โหยวซานที่จ้องมองจงซานด้วยความลึกล้ำ.
โหยวหลานที่เป็นปราชญ์เทพของอาณาจักรลับมังกรบรรพชนได้,แน่นอนว่าไม่ใช่คนโง่,การที่จงซานช่วยตัวเองและบุตรชาย,ไม่ใช่แค่เพียงต้องการข้าราชบริพารอย่างแน่นอน,บางทีคงมีเป้าหมายบางอย่าง,ที่มีเพียงสวรรค์เท่านั้นที่รู้.
"เซิ่งหวัง,เฉิน,แม้นว่าจะได้รับบาดแผลมาบ้างเล็กน้อย,ทว่าเวลานี้สามารถต่อสู้ได้แล้ว!"จินเผิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
"โปรดวางใจ,เทียนโจวจื่อไม่สามารถสร้างปัญหาอะไรได้!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาในทันที.
"หืม? ทำไม?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจ.
"เพราะว่าเขาไม่กล้าใช้พลังเต็มที่!"เซิ่งกงเป้าที่อยู่ข้างๆ.
"หรือว่า....?"จินเผิงที่ราวกับตระหนักอะไรบางอย่างได้.
„Good, formerly fought with Genesis, can
bring in Tian
"ใช่แล้ว,ก่อนหน้านี้พวกเราต่อสู้กับหยวนซือ,ได้ชักนำเทียนโจวจื่อมา,ตอนนี้เสียงที่ดังกึกก้องขนาดนี้,ผู้ฝึกตนมากมายย่อมมารวมตัวกัน,หลังจากที่หงจวินเอาชนะหยวนซือ,ก็มีคนมากมายต่างก็ค้นหาหยวนซือกันไม่หยุด."เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
จินเผิงที่พยักหน้ารับจากนั้นก็ไม่ถามอะไรอีกซ้ำยังมองไปรอบๆแทน.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
อสูรระเบิดที่ระเบิดร่างกายอีกครั้ง.
ทว่าในเวลานี้อสูรระเบิดมีขนาดเพียงหนึ่งในสิบของขนาดเดิม,มันถูกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกินเล็กกินน้อยจนร่างของมันลดลงเรื่อยๆ.
"สว๊วฟฟฟฟ!"
ส่วนฝั่งของแปดหางที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยเช่นกัน,ยิ่งกันฝั่งตรงข้ามมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น.
และเมื่อการแทะเล็มร่างของอีกฝ่ายจนไม่สามารถต้านอะไรได้แล้วก็ถูกรับประทานไปทั้งหมด,ทุกอย่างก็สิ้นสุดลง.
การต่อสู้ครั้งนี้จบลงแล้ว.
อสูรระเบิดถูกรับประทานหมดแล้ว,เทพอสูรลำดับแปดของโลกหล้า,ในเวลานี้ได้ถึงแปดหางสวรรค์ยึดครองตำแหน่งนั่นแล้ว.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ย่อยทักษะความสามารถระเบิดของอสูรระเบิด,แน่นอนเวลานี้ฟ้าดินที่เริ่มเปลี่ยนแปลง,เทพอสูรได้ถึงเลื่อนขั้นแล้ว.
ที่ไกลออกไป,ต้าเต๋าของเทียนโจวจื่อที่ส่องประกาย,ผลักดันเหล่าเซียนบรรพชนให้ถอยออกไป,ใบหน้าของเขาที่มืดคลึ้มจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน.
"จงซาน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สายตาของเขา,ที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง,เป็นความเกลียดชังเกินจะทน.
พลังฝึกตนของจงซาน,เทียนโจวจื่อสามารถมองเห็นได้,สามารถเข้าใจได้อย่างสมบูรณ์,เซียนโบราณขั้นสมบูรณ์แบบ,เซียนโบราณอย่างงั้นรึ?
ทว่าระดับเซียนโบราณ,กับทำให้เขาขายหน้าแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า.
ทั้งที่เขาเป็นปราชญ์เทพ,อีกฝ่ายคือเซียนโบราณ,ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้.
"ต้าเจิ้ง!"เทียนโจวจื่อที่กัดฟันแน่น.
เป็นความจริง,จงซานที่มีพลังของต้าเจิ้ง,แม้นว่าเขาจะมีระดับเซียนโบราณ,ด้วยอำนาจฟ้าดินของต้าเจิ้ง,ถึงประจัดหน้ากับปราชญ์เทพ,จงซานหาได้หวาดกลัว.
"เทียนโจวจื่อ,นั่นคือสงครามของเทพอสูร,เป็นเรื่องของเทพอสูร,เจ้าไม่มีสิทธิ์จัดการ,ส่วนข้า,เจ้าไม่สามารถสังหารข้าได้,ให้เทียนเต๋าจื่อมาอาจจะมีโอกาสบ้าง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ครืนนนน!"
ห้าเซียนบรรพชนที่บินมาอยู่ใกล้ๆเทียนโจวจื่อ,การต่อสู้ที่รุนแรงที่หยุดลง.
"ฟริบๆ,ฟริบๆ!"
แปดหางสวรรค์ที่บินกลับลงมาด้านล่าง,ใบหน้าของเทียนโจวจื่อที่กระตุก,เหล่าเซียนบรรพชนที่สั่นสะท้าน.
เทพอสูรระเบิดถูกสังหารแล้ว,ตอนนี้พวกเขาจะรับมือได้อย่างงั้นรึ?
"ปราชญ์เทพจู่!"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางเศร้า.
"จงซานแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม!"เซียนบรรพชนอีกคนที่ขมวดคิ้วแน่น.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทันใดนั้น,ที่ด้านหลังจงซาน,ตำหนักขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่บนฟ้า,ปรากฏปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นที่ระเบิดส่องประกายแสงออกมา.
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งที่จ้องมองออกไป,เพราะว่าก่อนหน้านี้จงซานได้สั่งการให้ทุกคนปกป้องตำหนักขนาดใหญ่นี้เอาไว้อย่างดี.
ภายในห้องโถงเกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?
เจี้ยนอ้าวที่บินมาด้วยเช่นกัน.
ใบหน้าของเทียนโจวจื่อเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,"ธวัชหยวนซือ,อยู่ที่นี่จริงๆ."
ใบหน้าของเทียนโจวจื่อที่เผยความเสียใจออกมา,ก่อนหน้านี้เขาพอคาดเดาได้แล้ว,แต่ไม่กล้ายืนยัน,หากเขามั่นใจ,ธวัชหยวนซือคงตกมาอยู่ในมือของเขาไปแล้วไม่ใช่รึ?
เพียงแค่ส่งอสูรระเบิดระเบิดร่างทำลายตำหนักใหญ่นั่น,คนของต้าเจิ้งเองก็ต้องตกตายไปเป็นจำนวนมากแน่,ในเวลานี้,การจะทำเช่นนั้น,ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว.
ใบหน้าของเทียนโจวจื่อที่เปลี่ยนเป็นดำมืด,เพราะว่าเขาประเมินให้ค่าอสูรระเบิดมากจนเกินไป,ทำให้สถานการณ์ที่จะได้เปรียบ,เวลานี้กลายเป็นซับซ้อนไปซะแล้ว.
"ฟิ้ว!"
จากพื้นที่ไกลออกไปปรากฏร่างอีกหลายร่างขึ้น.
"ฟิ้ว!"
"ฟิ้ว!"
..................
............
......
ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นที่แผ่ออกมาจากตำหนัก,เหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ทำให้ผู้ฝึกตนมากมายแทบทนไม่ไหว,หลายคนแทบพุ่งตรงเข้าไปในทันที.
ใบหน้าของเหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งที่มืดคลึ้ม,ส่วนเทียนโจวจื่อเวลานี้รู้สึกดีขึ้นมา,ดูเหมือนว่าโอกาสที่จะคว้าธวัชหยวนซือปรากฏขึ้นแล้ว,ตอนนี้มีผู้ฝึกตนมากมายที่มารวมตัวกัน.
แทบจะในทันที,คนหลายสิบคนที่กระจายอยู่รอบๆ,แม้ว่าจะมีหลากหลายกลุ่มที่ไม่ขึ้นต่อกัน,ทว่าก็มีเซียนบรรพชนไม่น้อยและนอกจากนี้ดูเหมือนว่าจะมีปราชญ์เทพอีกหนึ่งปรากฏขึ้น,ม่อจื่อ.
เหล่าข้าราชบริพารของต้าเจิ้งหลายคนที่ขมวดคิ้วไปมา,หลายๆคนที่ไม่เข้าใจจงซาน,ไม่รู้ทำไมเซิ่งหวังไม่เก็บธวัชหยวนซือก่อนหน้านี้.
"เซิ่งหวังจง,พบกันอีกแล้ว!"ม่อจื่อเผยยิ้มออกมาทันที.
"ใช่,ก่อนหน้านี้,ข้าก็เห็นเจ้า!"จงซานที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"นั่นก็หมายความว่าข้าและเซิ่งหวังจงมีชะตาต้องกัน!"ม่อจื่อเอ่ยออกมาเบาๆ.
แม้ว่าท่าทางจะดูสุภาพ,ทว่าจงซานเข้าใจได้ว่าม่อจื่อในเวลานี้ไม่ได้ยืนข้างตรง,ถึงจะพูดเช่นนั้น,แต่ก็หมายมั่นธวัชหยวนซือ.
"เทียนโจวจื่อ,ตระกูลเทียนมีประวัติยาวนาน,แข็งแกร่งไร้ที่สิ้นสุดจริงๆ!"ม่อจื่อที่จ้องมองเทียนโจวจื่อพลางถอนหายใจ.
ตระกูลเทียนที่สิ่งของที่ทรงพลังมากมาย,นับว่าน่าเกรงขามจริงๆ.
"ยกยอเกินไปแล้ว!"เทียนโจวจื่อไม่ยินดีที่จะพูดคุยด้วยนัก.
เทียนโจวจื่อที่ไม่ได้ญาติดีกับม่อจื่อเท่าใดนัก,หากไม่เพราะว่าม่อจื่อขวางหมี่เทียนเอาไว้ในอดีต,บางทีจงซานคงตายไปแล้ว.
หลังจากนั้น,ม่อจื่อที่กวาดตามองไปยังเซียนบรรพชนรอบๆ.
ม่อจื่อเองก็มีระดับเซียนบรรพชน,บอกได้ว่าที่นี่มีเซียนบรรพชนหลายคน,ต้องการช่วงชิงธวัชหยวนซือไม่ใช่เรื่องง่ายเลย.
"เซิ่งหวังจง,ดูเหมือนว่าธวัชหยวนซืออยูที่นี่ไม่ใช่รึ?
หรือว่าหยวนซือเองก็อยู่ด้านใน?"ม่อจื่อที่ตั้งคำถาม,สายตาของเขาที่จ้องมองไปยังตำหนักด้านหลังจงซาน.
คำพูดของม่อจื่อ,ทำให้ทุกคนจดจ้องมองเข้าไปในตำหนักทันที,เพราะว่าด้านในนั้น,จะต้องมีธวัชหยวนซือแน่นอน,ของวิเศษอุปกรณ์ปราชญ์เทพที่หยวนซือใช้หนีหงจวินมา.
ใบหน้าที่เคร่งขรึมของจงซาน,ขณะที่กำลังจะเอ่ยอะไรบางอย่าง.
"แอ๊ด~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้องโถงที่เปิดออกมาอย่างคาดไม่ถึง.
ประตูห้องโถงเปิดออก?
ทุกคนที่ตื่นตกใจ,ในเวลาเดียวกันหลายคนที่ชักอาวุธออกมาเฝ้าระวัง.
เป็นไปได้ว่าหยวนซือตายแล้วรึ?พวกเขาที่รู้ดีว่าหยวนซือแข็งแกร่งขนาดใหน,ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เร่งรีบ.
"เหล่าเยว่,เหล่าเยว่,ข้าออกมาแล้ว!"ภายในห้องโถงเป็นเสียงของสตรีที่ยังไม่โตดังขึ้นในทันที.
เด็กสาวอย่างงั้นรึ?ทุกๆคนแทบกลายเป็นงงงวย.
เหล่าเซียนบรรพชนหลายคนที่กลืนน้ำลายคำโต,กลุ่มของจงซานที่ไม่ธรรมดา,เพิ่มขึ้นมาอีกคนแล้วรึ?
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เด็กสาว? เป็นไปได้อย่างไร?
เซิ่งหวังสร้างคนขึ้นมาจากธวัชหยวนซืออย่างงั้นรึ?
จงซานที่จ้องมองด้วยสายตาประหลาดใจเช่นกัน.
ประตูที่เปิดออกมา,เด็กสาวในชุดสีเหลืองน่ารักน่าชังสวมชุดรัดรูปเข้าชุดเร่งรีบวิ่งออกมาด้วยความสดชื่นสนุกสนาน.
เด็กสาวดูน่ารัก,ผิวกายที่เหมือนดั่งหยกสลัก,ผิวมันวาวราวส่งประกายระยิบระยับดังดวงดาราบนท้องฟ้า,ลักยิ้มสองข้างบนแก้มทำให้รอยยิ้มของนางดูเฉิดฉาย,แววตาที่เป็นประกายเหมือนดวงตะวันยาวเช้า,ที่ขอบตามีคราบน้ำตาแห่งความดีใจไหลออกมา,กับท่าทางของสตรีที่ผสมผสานระหว่างเด็กสาวกับหญิงสาว,ทำให้ทุกคนตื่นตะลึงตาตั้ง.
รูปร่างของนางเป็นเด็กหญิงที่มีอายุ 11-12
ปี,ทว่าจงซานสามารถจดจำรูปร่างนี้ได้,นางที่ละม้ายคล้ายกุยเอ๋อในอดีต,เหมือนกับกุยเอ๋อตอนเด็กมาก.
ต้องรู้ด้วยว่า,กุยเอ๋อตกตายไปในครั้งนั้นอายุ
20-30 ปีแล้ว,เวลานี้ได้กลายเป็นเด็กหญิงอายุ 11-12
ปี,ทำให้ดูแตกต่างแปลกตาเป็นอย่างมาก.
สร้างร่างกาย,สร้างร่างกายเป็นเด็กอย่างงั้นรึ?
"เจ้า,คือกุยเอ๋ออย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เหล่าเยว่!"กุยเอ๋อที่พุ่งออกมาจากตำหนักในทันที,เข้าสู่อ้อมกอดของจงซานซบหน้าร้องไห้.
"คารวะฮวงโห่ว!"เซียนเซิงซือที่ตอบสนองเป็นคนแรก.
"คารวะฮวงโหว!"เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งที่แสดงความเคารพออกมาพร้อมกันในทันที.
ฮวงโห่ว? เกี่ยวกับเรื่องของจงซาน,เซียนเซิงซือย่อมรับรู้มาบ้าง,แม้นว่าจะงงงวย,ทว่าท่าทางของจงซานก็ยืนยันได้แล้ว,กุยเอ๋อ?
เซียนเซิงซือที่รู้เรื่องราวของต้าเจิ้งไม่น้อย.
ฮวงโห่วลำดับหนึ่งของต้าเจิ้ง,นามเหว่ยกุยเอ๋อ.
บนโองการฟ้า,มีนามของนางเป็นชื่อแรก,เหว่ยกุยเอ๋อ,ฮวงโห่วลำดับหนึ่งของต้าเจิ้ง,ไม่ใช่แค่นามเรียดทั่วไป,ทว่าสถานะของนางเป็นหนึ่งในใจของจงซาน,ไม่มีใครกล้าละเลยแน่นอน.
กุยเอ๋อที่พุ่งเข้าอ้อมกอดของจงซาน,จงซานที่กอดร่างนางเอาไว้,จงซานตระหนักได้แล้ว,นี่คือกุยเอ๋อ,ไม่ผิดแน่,ร่างของจงซานที่สั่นเล็กน้อย,อารมณ์ขึ้นจมูก,ยินดี,รักและอาดูร,ความรู้สึกที่หลากหลายที่ปรากฏขึ้นในหัวใจของเขา.
ส่วนกุยเอ๋อในเวลานี้,ตื่นเต้นดีใจร้องไห้สะอึกสะอื้นกอดร่างของจงซานแน่น.
ม่อจื่อและเซียนบรรพชนคนอื่นๆที่จ้องมองหน้ากันและกันด้วยความงงงวย,จ้องมองจงซาน,ไม่รู้ว่าควรจะเอ่ยปากอะไรออกมา,เพราะว่าพริบตาหลักจากนั้น,สัมผัสเทวะของทุกคนที่สำรวจห้องโถงดังกล่าวอย่างรวดเร็ว,ภายในห้องโถงนั่นไม่มีแม้แต่เงาของธวัชหยวนซือ,แม้นว่าจะมีปราณฮุ่นตุ้นหลงเหลืออยู่เล็กน้อย,แต่ก็แทบจะไม่เรียกว่าคงอยู่ด้วยซ้ำ.
ไม่มีธวัชหยวนซือ?
ทุกคนที่กลายเป็นโง่งม,ทว่าพวกเขาก็สามารถยืนยันได้ว่า,สัมผัสที่พวกเขารับรู้ก่อนหน้านี้,อาจจะไม่ใช่ธวัชหยวนซือ,แต่เป็นเด็กสาวคนนั้นที่เรียนรู้วิชาอะไรบางอย่าง,เพราะว่าทุกคนสัมผัสได้ว่าจากร่างของเด็กสาวผู้นี้มีปราณฮุ่นตุ้นเล็กน้อยแผ่ออกมา.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของทุกคน.
เหล่าผู้ฝึกตนคนอื่นๆที่จ้องมองหน้ากันและกันด้วยท่าทางอักอ่วน.
เหล่าเซียนบรรพชนที่เข้ามาล้อมกรอบก่อนหน้านี้,ท้ายที่สุดก็เอ่ยกับจงซาน,"เซิ่งหวังจง,ได้รบกวนแล้ว!"
จากนั้นทุกคนก็จากไปอย่างรวดเร็ว.
พวกเขาที่จากไป,เพราะรับรู้ว่าไม่สามารถหาผลประโยชน์อะไรได้,ในเวลานี้คงไม่มีใครกล้าต่อสู้กับแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.
ทุกคนที่จากไปคนละทิศละทาง,ม่อจื่อเองก็บินจากไปด้วยเช่นกัน.
ม่อจื่อจากไปแล้ว,เหล่าเซียนบรรพชนคนอื่นๆเองก็จากไปแล้ว?
ใบหน้าของเทียนโจวจื่อที่มืดคลึ้ม,จ้องมองเหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้ง,แววตาที่เผยความดุร้ายและจดจ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.
"ไป!"เทียนโจวจื่อที่โบกมือ,นำเหล่าเซียนบรรพชนจากไปในทันทีเช่นกัน.
เหล่าศัตรูที่จากไปหมดแล้ว,เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งไม่อยู่รบกวนและไม่กล้าประมาท,ได้กระจายออกไปเฝ้าระวังทุกทิศทาง,มีเพียงแค่หวนจีเวลานี้จ้องมองสาวน้อยในอ้อมกอดของจงซานด้วยความอิจฉาเล็กน้อย.
บนห้องโถงลอยฟ้า,ในเวลานี้มีจงซานและเหว่ยกุยเอ๋อเข้าไปอยู่ด้านใน.
จงซานที่ยังคงกอดร่างของกุยเอ๋อ,ไม่เอ่ยอะไร,กุยเอ๋อเองก็เช่นกัน,ทั้งคู่ต่างก็กอดร่างกายกันแน่นไม่ยอมปล่อย.
คำพูดมากมายล้วนแต่ไร้ค่า,เทียมไม่ได้กับความรู้สึกเอ่อล้นอบอุ่นจากการกอดครั้งนี้,หัวใจของทั้งคู่ที่เต็มไปด้วยความปรารถนา,หัวใจของทั้งคู่ที่เต้นแรง.
ตลอดทั้งวัน,จงซานที่กอดกุยเอ๋อไม่ยอมปล่อย,ความรู้สึกมากมายที่ถูกส่งผ่านไปยังแขนทั้งสองข้าง,คิดถึงความรู้สึกของร่างกุยเอ๋อในอดีตระลึกความรู้สึกความทรงจำที่นานแสนนาน.
จงซานที่ค่อยๆคลายกอดกุยเอ๋อ.
กุยเอ๋อที่ยังไม่ยอมปล่อยยังคงถูไถไปบนอกของจงซาน,พร้อมกับสะอื้นเป็นพักๆ.
"กุยเอ๋อ,นี่เจ้าโตขึ้นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เหล่าเยว่,อย่าหัวเราะข้าสิ,ข้าเพิ่งสร้างร้างขึ้นมา,ข้าจึงได้กลายเป็นร่างในวัยสิบสองเท่านั้น."กุยเอ๋อที่ใบหน้าแดงกล่ำ,ท่าทางเง้างอนเล็กน้อย,เด็กสาววัยสิบสองแต่แสดงท่าทางเหมือนสตรีอายุสามสิบได้อย่างคาดไม่ถึง?
จงซานไม่เคยเห็นภาพเช่นนี้มาก่อน,รู้สึกแปลกหูแปลกตาเป็นอย่างมาก.
ในเวลานั้น,จงซานที่รู้สึกชอบใจอย่างคาดไม่ถึง.
"เหล่าเยว่!"กุยเอ๋อที่กล่าวเง้างอนออกมาอีกครั้ง.
"ไม่,ข้าหมายถึงเทียบกับเจ้าก่อนหน้านี้เจ้าโตขึ้นไม่น้อย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน.
"จริงรึ?"
กุยเอ๋อแทบไม่อยากเชื่อ,ก่อนที่จะนำกระจกออกมา,ใบหน้าที่น่ารักของกุยเอ๋อที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"ใช่จริงๆด้วย,ดูจมูกข้าสิใหญ่ขึ้นเล็กน้อย,เหมือนว่าตอนข้ามีอายุ
13 ปีเลย,ข้าโตขึ้นอีกหนึ่งปีแล้ว!"กุยเอ๋อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ดูเหมือนว่าผ่านมาหนึ่งวันเจ้าจะโตขึ้นมาหนึ่งปี?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"หนึ่งวันโตขึ้นหนึ่งปี,ไม่ใช่ว่ากลับจะกลับคืนสู่รูปลักษณ์เดิมในเร็วๆนี้หรอกรึ?"กุยเอ๋อที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจและยินดี.
"ควรจะเป็นเช่นนั้น!"จงซานที่พยักหน้า.
"เหล่าเยว่,ท่านต้องโชคดีมากๆเลย!"กยุเอ๋อที่เผยยิ้มเป็นนัยน์ทันที.
"โชคดีอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ตำใจเล็กน้อย.
"ใช่,หนึ่งวันเติบโตหนึ่งปี,จากวัยกระเตาะไปจนถึงหญิงสาวเต็มวัย,ท่านก็จะได้ล้มรองทุกการเติบโตของข้าไงล่ะ,ไม่ใช่ว่า
"วัยกระเตาะ?
หญิงสาวเต็มวัย?"จงซานที่งงงวย,นี่คือคำพูดที่กุยเอ๋อเอ่ยอย่างงั้นรึ?
"ท่านบอกกับข้าว่า,ได้กินเด็กทำให้สุขภาพดี,เป็นสตรีโตเต็มวัยหาได้มีอะไรพิเศษไม่,ท่านลืมไปแล้วรึ?"กุยเอ๋อที่กล่าวยืนยันอีกครั้ง.
"จงซาน,"
.................!”
เนิ่นนานมาแล้ว,เมื่อวัยรุ่นเขาชอบกล่าวอะไรไร้สาระ,จงซานย่อมลืมเป็นธรรมดา,คาดไม่ถึงเลยว่ากุยเอ๋อจะยังจำได้,เมื่อยังหนุ่มเขาชอบกล่าวเช่นนั้นจริงๆ,ไม่ได้เอามาใส่ใจนัก,ทว่าที่จริงเวลานี้กลับสามารถทำเช่นนั้นได้,ภายในใจของจงซานรู้สึกยินดียิ่งนัก.
"เหล่าเยว่,ข้ายังมีความลับที่จะบอกท่าน!"กุยเอ๋อที่พรบจูบเขาและกัดที่ติ่งหูเบาๆ,กระซิบอย่างอ่อนหวาน.
"อะไรรึ?"
"ตลอดหลายปีที่ผ่านมาข้าได้บำเพ็ญฝึกฝนฝึกตนมาเนิ่นนาน,ข้าสามารถเข้าใจได้ว่า,ข้ามีร่างหยินบริสุทธิ์,ภายในธวัชหยวนซือนั้นมีปราณหยินมากมายไร้ที่สิ้นสุด,หลังจากที่ข้าสร้างร่างขึ้นมาใหม่ได้,เวลานี้ข้ามีร่างสถิตธาตุดินล่ะ!"หุยเอ๋อที่กล่าวล้อจงซานเล็กน้อย.
Chapter 1229 The first empress
第一皇后
ฮวงโหวลำดับหนึ่ง.
"เซิ่งหวัง,ข้า,เฉินหวังที่จะ......!"โหยวหลานที่ขมวดคิ้วและเอ่ยออกมาในทันที.
โหยวหลานที่อาสาขอออกไปต่อสู้.
ในอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,มีศาลเทวะอยู่เช่นกัน,ทว่ากลับไม่สามารถเทียบกับต้าเจิ้งได้เลย.
ผ่านมาเพียงไม่นาน,พลังของศาลเทวะต้าเจิ้งทำให้โหยวหลานรู้สึกหวาดกลัว.
เซียนบรรพชนหลายคน,และหลายร้อยเซียนโบราณ,นี่คือคนที่เขานำมาเท่านั้น,แล้วต้าเจิ้งแท้จริงแล้วมียอดฝีมือมากเท่าไหร่กัน?
ไม่สามารถที่จะคำนวณได้,นี่มันไม่ต่างจากอสุรกายชัดๆ.
ภายในอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,ปราชญ์เทพเช่นเขาที่สามารถมองเห็นความผิดปรกติได้,สตรีในชุดสีดำ,เพียงแค่สะบัดมือหนึ่งครั้ง,นี่มันอะไร?
ปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ปิศาจสวรรค์? โหยวหลานสามารถมองเห็นได้,ต้าเจิ้งแท้จริงแล้วน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก.
ศาลเทวะในโลกใบใหญ่นี่คืออสุรากายทรงพลังอย่างงั้นรึ?
จงซานมีพลังเท่าไหร่กัน?
โหยวหลานไม่รู้ชัดนัก,เขาเห็นจงซานลงมือเพียงครั้งเดียว,เมื่อครั้งเข้าโจมตีกับหยวนซือ,กลุ่มคนมากมายที่เข้าล้อมกรอบ,คนสุดท้ายที่หยวนซือตะโกนออกมาคือจงซาน,เขาต้องการตายด้วยน้ำมือของจงซาน,ถึงกับกระแทกกลุ่มคนมากมายลอยเคล้งออกมา,เป็นไปได้ว่าจงซานคือคนที่แข็งแกร่งที่สุด.
จงซาน?
ไม่ว่าอย่างไร,โหยวหลานก็ได้เข้าร่วมต้าเจิ้งแล้ว,ในเวลานี้เป็นโอกาสดี,ที่จะแสดงความภัคดี,แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะตอบแทนจงซานที่ช่วยของตัวเองแต่อย่างใด.
จงซานที่จ้องมองไปยังโหยวหลานเอ่ยออกมาเล็กน้อย,"เวลานี้ยังไม่ต้อง,ยังมีโอกาสหน้า,มีเรื่องสำคัญที่จะต้องให้เจ้าต้องทำ,รักษาตัวให้หายดีก่อน!"
"รับทราบ!"โหยวซานที่จ้องมองจงซานด้วยความลึกล้ำ.
โหยวหลานที่เป็นปราชญ์เทพของอาณาจักรลับมังกรบรรพชนได้,แน่นอนว่าไม่ใช่คนโง่,การที่จงซานช่วยตัวเองและบุตรชาย,ไม่ใช่แค่เพียงต้องการข้าราชบริพารอย่างแน่นอน,บางทีคงมีเป้าหมายบางอย่าง,ที่มีเพียงสวรรค์เท่านั้นที่รู้.
"เซิ่งหวัง,เฉิน,แม้นว่าจะได้รับบาดแผลมาบ้างเล็กน้อย,ทว่าเวลานี้สามารถต่อสู้ได้แล้ว!"จินเผิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
"โปรดวางใจ,เทียนโจวจื่อไม่สามารถสร้างปัญหาอะไรได้!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาในทันที.
"หืม? ทำไม?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจ.
"เพราะว่าเขาไม่กล้าใช้พลังเต็มที่!"เซิ่งกงเป้าที่อยู่ข้างๆ.
"หรือว่า....?"จินเผิงที่ราวกับตระหนักอะไรบางอย่างได้.
„Good, formerly fought with Genesis, can
bring in Tian
"ใช่แล้ว,ก่อนหน้านี้พวกเราต่อสู้กับหยวนซือ,ได้ชักนำเทียนโจวจื่อมา,ตอนนี้เสียงที่ดังกึกก้องขนาดนี้,ผู้ฝึกตนมากมายย่อมมารวมตัวกัน,หลังจากที่หงจวินเอาชนะหยวนซือ,ก็มีคนมากมายต่างก็ค้นหาหยวนซือกันไม่หยุด."เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
จินเผิงที่พยักหน้ารับจากนั้นก็ไม่ถามอะไรอีกซ้ำยังมองไปรอบๆแทน.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
อสูรระเบิดที่ระเบิดร่างกายอีกครั้ง.
ทว่าในเวลานี้อสูรระเบิดมีขนาดเพียงหนึ่งในสิบของขนาดเดิม,มันถูกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกินเล็กกินน้อยจนร่างของมันลดลงเรื่อยๆ.
"สว๊วฟฟฟฟ!"
ส่วนฝั่งของแปดหางที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยเช่นกัน,ยิ่งกันฝั่งตรงข้ามมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น.
และเมื่อการแทะเล็มร่างของอีกฝ่ายจนไม่สามารถต้านอะไรได้แล้วก็ถูกรับประทานไปทั้งหมด,ทุกอย่างก็สิ้นสุดลง.
การต่อสู้ครั้งนี้จบลงแล้ว.
อสูรระเบิดถูกรับประทานหมดแล้ว,เทพอสูรลำดับแปดของโลกหล้า,ในเวลานี้ได้ถึงแปดหางสวรรค์ยึดครองตำแหน่งนั่นแล้ว.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ย่อยทักษะความสามารถระเบิดของอสูรระเบิด,แน่นอนเวลานี้ฟ้าดินที่เริ่มเปลี่ยนแปลง,เทพอสูรได้ถึงเลื่อนขั้นแล้ว.
ที่ไกลออกไป,ต้าเต๋าของเทียนโจวจื่อที่ส่องประกาย,ผลักดันเหล่าเซียนบรรพชนให้ถอยออกไป,ใบหน้าของเขาที่มืดคลึ้มจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน.
"จงซาน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สายตาของเขา,ที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง,เป็นความเกลียดชังเกินจะทน.
พลังฝึกตนของจงซาน,เทียนโจวจื่อสามารถมองเห็นได้,สามารถเข้าใจได้อย่างสมบูรณ์,เซียนโบราณขั้นสมบูรณ์แบบ,เซียนโบราณอย่างงั้นรึ?
ทว่าระดับเซียนโบราณ,กับทำให้เขาขายหน้าแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า.
ทั้งที่เขาเป็นปราชญ์เทพ,อีกฝ่ายคือเซียนโบราณ,ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้.
"ต้าเจิ้ง!"เทียนโจวจื่อที่กัดฟันแน่น.
เป็นความจริง,จงซานที่มีพลังของต้าเจิ้ง,แม้นว่าเขาจะมีระดับเซียนโบราณ,ด้วยอำนาจฟ้าดินของต้าเจิ้ง,ถึงประจัดหน้ากับปราชญ์เทพ,จงซานหาได้หวาดกลัว.
"เทียนโจวจื่อ,นั่นคือสงครามของเทพอสูร,เป็นเรื่องของเทพอสูร,เจ้าไม่มีสิทธิ์จัดการ,ส่วนข้า,เจ้าไม่สามารถสังหารข้าได้,ให้เทียนเต๋าจื่อมาอาจจะมีโอกาสบ้าง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ครืนนนน!"
ห้าเซียนบรรพชนที่บินมาอยู่ใกล้ๆเทียนโจวจื่อ,การต่อสู้ที่รุนแรงที่หยุดลง.
"ฟริบๆ,ฟริบๆ!"
แปดหางสวรรค์ที่บินกลับลงมาด้านล่าง,ใบหน้าของเทียนโจวจื่อที่กระตุก,เหล่าเซียนบรรพชนที่สั่นสะท้าน.
เทพอสูรระเบิดถูกสังหารแล้ว,ตอนนี้พวกเขาจะรับมือได้อย่างงั้นรึ?
"ปราชญ์เทพจู่!"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางเศร้า.
"จงซานแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม!"เซียนบรรพชนอีกคนที่ขมวดคิ้วแน่น.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทันใดนั้น,ที่ด้านหลังจงซาน,ตำหนักขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่บนฟ้า,ปรากฏปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นที่ระเบิดส่องประกายแสงออกมา.
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งที่จ้องมองออกไป,เพราะว่าก่อนหน้านี้จงซานได้สั่งการให้ทุกคนปกป้องตำหนักขนาดใหญ่นี้เอาไว้อย่างดี.
ภายในห้องโถงเกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?
เจี้ยนอ้าวที่บินมาด้วยเช่นกัน.
ใบหน้าของเทียนโจวจื่อเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,"ธวัชหยวนซือ,อยู่ที่นี่จริงๆ."
ใบหน้าของเทียนโจวจื่อที่เผยความเสียใจออกมา,ก่อนหน้านี้เขาพอคาดเดาได้แล้ว,แต่ไม่กล้ายืนยัน,หากเขามั่นใจ,ธวัชหยวนซือคงตกมาอยู่ในมือของเขาไปแล้วไม่ใช่รึ?
เพียงแค่ส่งอสูรระเบิดระเบิดร่างทำลายตำหนักใหญ่นั่น,คนของต้าเจิ้งเองก็ต้องตกตายไปเป็นจำนวนมากแน่,ในเวลานี้,การจะทำเช่นนั้น,ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว.
ใบหน้าของเทียนโจวจื่อที่เปลี่ยนเป็นดำมืด,เพราะว่าเขาประเมินให้ค่าอสูรระเบิดมากจนเกินไป,ทำให้สถานการณ์ที่จะได้เปรียบ,เวลานี้กลายเป็นซับซ้อนไปซะแล้ว.
"ฟิ้ว!"
จากพื้นที่ไกลออกไปปรากฏร่างอีกหลายร่างขึ้น.
"ฟิ้ว!"
"ฟิ้ว!"
..................
............
......
ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นที่แผ่ออกมาจากตำหนัก,เหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ทำให้ผู้ฝึกตนมากมายแทบทนไม่ไหว,หลายคนแทบพุ่งตรงเข้าไปในทันที.
ใบหน้าของเหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งที่มืดคลึ้ม,ส่วนเทียนโจวจื่อเวลานี้รู้สึกดีขึ้นมา,ดูเหมือนว่าโอกาสที่จะคว้าธวัชหยวนซือปรากฏขึ้นแล้ว,ตอนนี้มีผู้ฝึกตนมากมายที่มารวมตัวกัน.
แทบจะในทันที,คนหลายสิบคนที่กระจายอยู่รอบๆ,แม้ว่าจะมีหลากหลายกลุ่มที่ไม่ขึ้นต่อกัน,ทว่าก็มีเซียนบรรพชนไม่น้อยและนอกจากนี้ดูเหมือนว่าจะมีปราชญ์เทพอีกหนึ่งปรากฏขึ้น,ม่อจื่อ.
เหล่าข้าราชบริพารของต้าเจิ้งหลายคนที่ขมวดคิ้วไปมา,หลายๆคนที่ไม่เข้าใจจงซาน,ไม่รู้ทำไมเซิ่งหวังไม่เก็บธวัชหยวนซือก่อนหน้านี้.
"เซิ่งหวังจง,พบกันอีกแล้ว!"ม่อจื่อเผยยิ้มออกมาทันที.
"ใช่,ก่อนหน้านี้,ข้าก็เห็นเจ้า!"จงซานที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"นั่นก็หมายความว่าข้าและเซิ่งหวังจงมีชะตาต้องกัน!"ม่อจื่อเอ่ยออกมาเบาๆ.
แม้ว่าท่าทางจะดูสุภาพ,ทว่าจงซานเข้าใจได้ว่าม่อจื่อในเวลานี้ไม่ได้ยืนข้างตรง,ถึงจะพูดเช่นนั้น,แต่ก็หมายมั่นธวัชหยวนซือ.
"เทียนโจวจื่อ,ตระกูลเทียนมีประวัติยาวนาน,แข็งแกร่งไร้ที่สิ้นสุดจริงๆ!"ม่อจื่อที่จ้องมองเทียนโจวจื่อพลางถอนหายใจ.
ตระกูลเทียนที่สิ่งของที่ทรงพลังมากมาย,นับว่าน่าเกรงขามจริงๆ.
"ยกยอเกินไปแล้ว!"เทียนโจวจื่อไม่ยินดีที่จะพูดคุยด้วยนัก.
เทียนโจวจื่อที่ไม่ได้ญาติดีกับม่อจื่อเท่าใดนัก,หากไม่เพราะว่าม่อจื่อขวางหมี่เทียนเอาไว้ในอดีต,บางทีจงซานคงตายไปแล้ว.
หลังจากนั้น,ม่อจื่อที่กวาดตามองไปยังเซียนบรรพชนรอบๆ.
ม่อจื่อเองก็มีระดับเซียนบรรพชน,บอกได้ว่าที่นี่มีเซียนบรรพชนหลายคน,ต้องการช่วงชิงธวัชหยวนซือไม่ใช่เรื่องง่ายเลย.
"เซิ่งหวังจง,ดูเหมือนว่าธวัชหยวนซืออยูที่นี่ไม่ใช่รึ?
หรือว่าหยวนซือเองก็อยู่ด้านใน?"ม่อจื่อที่ตั้งคำถาม,สายตาของเขาที่จ้องมองไปยังตำหนักด้านหลังจงซาน.
คำพูดของม่อจื่อ,ทำให้ทุกคนจดจ้องมองเข้าไปในตำหนักทันที,เพราะว่าด้านในนั้น,จะต้องมีธวัชหยวนซือแน่นอน,ของวิเศษอุปกรณ์ปราชญ์เทพที่หยวนซือใช้หนีหงจวินมา.
ใบหน้าที่เคร่งขรึมของจงซาน,ขณะที่กำลังจะเอ่ยอะไรบางอย่าง.
"แอ๊ด~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้องโถงที่เปิดออกมาอย่างคาดไม่ถึง.
ประตูห้องโถงเปิดออก?
ทุกคนที่ตื่นตกใจ,ในเวลาเดียวกันหลายคนที่ชักอาวุธออกมาเฝ้าระวัง.
เป็นไปได้ว่าหยวนซือตายแล้วรึ?พวกเขาที่รู้ดีว่าหยวนซือแข็งแกร่งขนาดใหน,ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เร่งรีบ.
"เหล่าเยว่,เหล่าเยว่,ข้าออกมาแล้ว!"ภายในห้องโถงเป็นเสียงของสตรีที่ยังไม่โตดังขึ้นในทันที.
เด็กสาวอย่างงั้นรึ?ทุกๆคนแทบกลายเป็นงงงวย.
เหล่าเซียนบรรพชนหลายคนที่กลืนน้ำลายคำโต,กลุ่มของจงซานที่ไม่ธรรมดา,เพิ่มขึ้นมาอีกคนแล้วรึ?
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เด็กสาว? เป็นไปได้อย่างไร?
เซิ่งหวังสร้างคนขึ้นมาจากธวัชหยวนซืออย่างงั้นรึ?
จงซานที่จ้องมองด้วยสายตาประหลาดใจเช่นกัน.
ประตูที่เปิดออกมา,เด็กสาวในชุดสีเหลืองน่ารักน่าชังสวมชุดรัดรูปเข้าชุดเร่งรีบวิ่งออกมาด้วยความสดชื่นสนุกสนาน.
เด็กสาวดูน่ารัก,ผิวกายที่เหมือนดั่งหยกสลัก,ผิวมันวาวราวส่งประกายระยิบระยับดังดวงดาราบนท้องฟ้า,ลักยิ้มสองข้างบนแก้มทำให้รอยยิ้มของนางดูเฉิดฉาย,แววตาที่เป็นประกายเหมือนดวงตะวันยาวเช้า,ที่ขอบตามีคราบน้ำตาแห่งความดีใจไหลออกมา,กับท่าทางของสตรีที่ผสมผสานระหว่างเด็กสาวกับหญิงสาว,ทำให้ทุกคนตื่นตะลึงตาตั้ง.
รูปร่างของนางเป็นเด็กหญิงที่มีอายุ 11-12
ปี,ทว่าจงซานสามารถจดจำรูปร่างนี้ได้,นางที่ละม้ายคล้ายกุยเอ๋อในอดีต,เหมือนกับกุยเอ๋อตอนเด็กมาก.
ต้องรู้ด้วยว่า,กุยเอ๋อตกตายไปในครั้งนั้นอายุ
20-30 ปีแล้ว,เวลานี้ได้กลายเป็นเด็กหญิงอายุ 11-12
ปี,ทำให้ดูแตกต่างแปลกตาเป็นอย่างมาก.
สร้างร่างกาย,สร้างร่างกายเป็นเด็กอย่างงั้นรึ?
"เจ้า,คือกุยเอ๋ออย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เหล่าเยว่!"กุยเอ๋อที่พุ่งออกมาจากตำหนักในทันที,เข้าสู่อ้อมกอดของจงซานซบหน้าร้องไห้.
"คารวะฮวงโห่ว!"เซียนเซิงซือที่ตอบสนองเป็นคนแรก.
"คารวะฮวงโหว!"เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งที่แสดงความเคารพออกมาพร้อมกันในทันที.
ฮวงโห่ว? เกี่ยวกับเรื่องของจงซาน,เซียนเซิงซือย่อมรับรู้มาบ้าง,แม้นว่าจะงงงวย,ทว่าท่าทางของจงซานก็ยืนยันได้แล้ว,กุยเอ๋อ?
เซียนเซิงซือที่รู้เรื่องราวของต้าเจิ้งไม่น้อย.
ฮวงโห่วลำดับหนึ่งของต้าเจิ้ง,นามเหว่ยกุยเอ๋อ.
บนโองการฟ้า,มีนามของนางเป็นชื่อแรก,เหว่ยกุยเอ๋อ,ฮวงโห่วลำดับหนึ่งของต้าเจิ้ง,ไม่ใช่แค่นามเรียดทั่วไป,ทว่าสถานะของนางเป็นหนึ่งในใจของจงซาน,ไม่มีใครกล้าละเลยแน่นอน.
กุยเอ๋อที่พุ่งเข้าอ้อมกอดของจงซาน,จงซานที่กอดร่างนางเอาไว้,จงซานตระหนักได้แล้ว,นี่คือกุยเอ๋อ,ไม่ผิดแน่,ร่างของจงซานที่สั่นเล็กน้อย,อารมณ์ขึ้นจมูก,ยินดี,รักและอาดูร,ความรู้สึกที่หลากหลายที่ปรากฏขึ้นในหัวใจของเขา.
ส่วนกุยเอ๋อในเวลานี้,ตื่นเต้นดีใจร้องไห้สะอึกสะอื้นกอดร่างของจงซานแน่น.
ม่อจื่อและเซียนบรรพชนคนอื่นๆที่จ้องมองหน้ากันและกันด้วยความงงงวย,จ้องมองจงซาน,ไม่รู้ว่าควรจะเอ่ยปากอะไรออกมา,เพราะว่าพริบตาหลักจากนั้น,สัมผัสเทวะของทุกคนที่สำรวจห้องโถงดังกล่าวอย่างรวดเร็ว,ภายในห้องโถงนั่นไม่มีแม้แต่เงาของธวัชหยวนซือ,แม้นว่าจะมีปราณฮุ่นตุ้นหลงเหลืออยู่เล็กน้อย,แต่ก็แทบจะไม่เรียกว่าคงอยู่ด้วยซ้ำ.
ไม่มีธวัชหยวนซือ?
ทุกคนที่กลายเป็นโง่งม,ทว่าพวกเขาก็สามารถยืนยันได้ว่า,สัมผัสที่พวกเขารับรู้ก่อนหน้านี้,อาจจะไม่ใช่ธวัชหยวนซือ,แต่เป็นเด็กสาวคนนั้นที่เรียนรู้วิชาอะไรบางอย่าง,เพราะว่าทุกคนสัมผัสได้ว่าจากร่างของเด็กสาวผู้นี้มีปราณฮุ่นตุ้นเล็กน้อยแผ่ออกมา.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของทุกคน.
เหล่าผู้ฝึกตนคนอื่นๆที่จ้องมองหน้ากันและกันด้วยท่าทางอักอ่วน.
เหล่าเซียนบรรพชนที่เข้ามาล้อมกรอบก่อนหน้านี้,ท้ายที่สุดก็เอ่ยกับจงซาน,"เซิ่งหวังจง,ได้รบกวนแล้ว!"
จากนั้นทุกคนก็จากไปอย่างรวดเร็ว.
พวกเขาที่จากไป,เพราะรับรู้ว่าไม่สามารถหาผลประโยชน์อะไรได้,ในเวลานี้คงไม่มีใครกล้าต่อสู้กับแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.
ทุกคนที่จากไปคนละทิศละทาง,ม่อจื่อเองก็บินจากไปด้วยเช่นกัน.
ม่อจื่อจากไปแล้ว,เหล่าเซียนบรรพชนคนอื่นๆเองก็จากไปแล้ว?
ใบหน้าของเทียนโจวจื่อที่มืดคลึ้ม,จ้องมองเหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้ง,แววตาที่เผยความดุร้ายและจดจ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.
"ไป!"เทียนโจวจื่อที่โบกมือ,นำเหล่าเซียนบรรพชนจากไปในทันทีเช่นกัน.
เหล่าศัตรูที่จากไปหมดแล้ว,เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งไม่อยู่รบกวนและไม่กล้าประมาท,ได้กระจายออกไปเฝ้าระวังทุกทิศทาง,มีเพียงแค่หวนจีเวลานี้จ้องมองสาวน้อยในอ้อมกอดของจงซานด้วยความอิจฉาเล็กน้อย.
บนห้องโถงลอยฟ้า,ในเวลานี้มีจงซานและเหว่ยกุยเอ๋อเข้าไปอยู่ด้านใน.
จงซานที่ยังคงกอดร่างของกุยเอ๋อ,ไม่เอ่ยอะไร,กุยเอ๋อเองก็เช่นกัน,ทั้งคู่ต่างก็กอดร่างกายกันแน่นไม่ยอมปล่อย.
คำพูดมากมายล้วนแต่ไร้ค่า,เทียมไม่ได้กับความรู้สึกเอ่อล้นอบอุ่นจากการกอดครั้งนี้,หัวใจของทั้งคู่ที่เต็มไปด้วยความปรารถนา,หัวใจของทั้งคู่ที่เต้นแรง.
ตลอดทั้งวัน,จงซานที่กอดกุยเอ๋อไม่ยอมปล่อย,ความรู้สึกมากมายที่ถูกส่งผ่านไปยังแขนทั้งสองข้าง,คิดถึงความรู้สึกของร่างกุยเอ๋อในอดีตระลึกความรู้สึกความทรงจำที่นานแสนนาน.
จงซานที่ค่อยๆคลายกอดกุยเอ๋อ.
กุยเอ๋อที่ยังไม่ยอมปล่อยยังคงถูไถไปบนอกของจงซาน,พร้อมกับสะอื้นเป็นพักๆ.
"กุยเอ๋อ,นี่เจ้าโตขึ้นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เหล่าเยว่,อย่าหัวเราะข้าสิ,ข้าเพิ่งสร้างร้างขึ้นมา,ข้าจึงได้กลายเป็นร่างในวัยสิบสองเท่านั้น."กุยเอ๋อที่ใบหน้าแดงกล่ำ,ท่าทางเง้างอนเล็กน้อย,เด็กสาววัยสิบสองแต่แสดงท่าทางเหมือนสตรีอายุสามสิบได้อย่างคาดไม่ถึง?
จงซานไม่เคยเห็นภาพเช่นนี้มาก่อน,รู้สึกแปลกหูแปลกตาเป็นอย่างมาก.
ในเวลานั้น,จงซานที่รู้สึกชอบใจอย่างคาดไม่ถึง.
"เหล่าเยว่!"กุยเอ๋อที่กล่าวเง้างอนออกมาอีกครั้ง.
"ไม่,ข้าหมายถึงเทียบกับเจ้าก่อนหน้านี้เจ้าโตขึ้นไม่น้อย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน.
"จริงรึ?"
กุยเอ๋อแทบไม่อยากเชื่อ,ก่อนที่จะนำกระจกออกมา,ใบหน้าที่น่ารักของกุยเอ๋อที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"ใช่จริงๆด้วย,ดูจมูกข้าสิใหญ่ขึ้นเล็กน้อย,เหมือนว่าตอนข้ามีอายุ
13 ปีเลย,ข้าโตขึ้นอีกหนึ่งปีแล้ว!"กุยเอ๋อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ดูเหมือนว่าผ่านมาหนึ่งวันเจ้าจะโตขึ้นมาหนึ่งปี?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"หนึ่งวันโตขึ้นหนึ่งปี,ไม่ใช่ว่ากลับจะกลับคืนสู่รูปลักษณ์เดิมในเร็วๆนี้หรอกรึ?"กุยเอ๋อที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจและยินดี.
"ควรจะเป็นเช่นนั้น!"จงซานที่พยักหน้า.
"เหล่าเยว่,ท่านต้องโชคดีมากๆเลย!"กยุเอ๋อที่เผยยิ้มเป็นนัยน์ทันที.
"โชคดีอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ตำใจเล็กน้อย.
"ใช่,หนึ่งวันเติบโตหนึ่งปี,จากวัยกระเตาะไปจนถึงหญิงสาวเต็มวัย,ท่านก็จะได้ล้มรองทุกการเติบโตของข้าไงล่ะ,ไม่ใช่ว่า
"วัยกระเตาะ?
หญิงสาวเต็มวัย?"จงซานที่งงงวย,นี่คือคำพูดที่กุยเอ๋อเอ่ยอย่างงั้นรึ?
"ท่านบอกกับข้าว่า,ได้กินเด็กทำให้สุขภาพดี,เป็นสตรีโตเต็มวัยหาได้มีอะไรพิเศษไม่,ท่านลืมไปแล้วรึ?"กุยเอ๋อที่กล่าวยืนยันอีกครั้ง.
"จงซาน,"
.................!”
เนิ่นนานมาแล้ว,เมื่อวัยรุ่นเขาชอบกล่าวอะไรไร้สาระ,จงซานย่อมลืมเป็นธรรมดา,คาดไม่ถึงเลยว่ากุยเอ๋อจะยังจำได้,เมื่อยังหนุ่มเขาชอบกล่าวเช่นนั้นจริงๆ,ไม่ได้เอามาใส่ใจนัก,ทว่าที่จริงเวลานี้กลับสามารถทำเช่นนั้นได้,ภายในใจของจงซานรู้สึกยินดียิ่งนัก.
"เหล่าเยว่,ข้ายังมีความลับที่จะบอกท่าน!"กุยเอ๋อที่พรบจูบเขาและกัดที่ติ่งหูเบาๆ,กระซิบอย่างอ่อนหวาน.
"อะไรรึ?"
"ตลอดหลายปีที่ผ่านมาข้าได้บำเพ็ญฝึกฝนฝึกตนมาเนิ่นนาน,ข้าสามารถเข้าใจได้ว่า,ข้ามีร่างหยินบริสุทธิ์,ภายในธวัชหยวนซือนั้นมีปราณหยินมากมายไร้ที่สิ้นสุด,หลังจากที่ข้าสร้างร่างขึ้นมาใหม่ได้,เวลานี้ข้ามีร่างสถิตธาตุดินล่ะ!"หุยเอ๋อที่กล่าวล้อจงซานเล็กน้อย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น