Immortality Chapter 1216 The Ancestral Dragon Secret Realm mouth
Chapter 1216 The Ancestral Dragon Secret
Realm mouth, the outstanding heroes gather
祖龙密境口,群雄汇聚
ปากทางเข้าอาณาจักรลับมังกรบรรรพชน,เหล่ายอดฝีมือรวมตัว.
"ตระกูลหวงกู่,คือตระกูลลำดับหนึ่งของโลกใบใหญ่!"
คำพูดของเซียนเซิงซือเพียงไม่กี่คำ,ทำให้ภายในห้องโถงหยุดนิ่ง,ตระกูลอันดับหนึ่งอย่างงั้นรึ?
"ตระกูลลำดับหนึ่ง?
ไม่ใช่ตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
แววตาของจินเผิง,ที่ยังจดจำพลังอำนาจของตระกูลเทียนก่อนหน้านี้ได้,ร่างเงาแสงของเทียนเต๋าจื่อ,มีพลังเทียบเท่ากับปราชญ์เทพ,นอกจากนี้พวกเขายังมีปราชญ์เทพเทียนโจวจื่อ,มีเซียนบรรพชนเป็นจำนวนมาก,ในครั้งนั้นก็ส่งออกมาหลายสิบคน.
ตระกูลที่ไม่ธรรมดานนั่น,ที่ยังไม่กล่าวถึง,ภายในต้าเจิ้งยังมีอีกกลุ่มหนึ่งที่เรียกตัวเองว่าตระกูลเทียนสายตรง,ไม่ต้องเอ่ยว่าพวกเขามีความแค้นอะไรกัน,ทว่าก็นับได้ว่าตระกูลเทียนทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ภพหยางมีเก้าทวีป,ตระกูลเทียนที่ครอบครองทวีปเทียนเพียงผู้เดียว,กลายเป็นยักษ์ใหญ่!
แม้นว่าจะไม่ค่อยเผยตัวตนเท่าใดนัก,ทว่าก็ไม่มีตระกูลใหนกล้าท้าทายพวกเขา.
ตระกูลกง,แม้นว่าจะมีชื่อเสียงเป็นอย่างมากในทวีปตะวันออก,แต่ก็ไม่สามารถเทียบกับตระกูลเทียนได้.
ภายในสายตาของจินเผิงและคนอื่นๆ,ตระกูลเทียนต่างหากที่เป็นตระกูลที่แข็งแกร่ง.
ทว่า,เซียนเซิงซือกลับบอกว่าตระกูลหวงกู่คือตระกูลอันดับหนึ่งของโลกใบใหญ่,ทำไม?
จินเผิงไม่เข้าใจ,เต้าเหรินถูไม่เข้าใจ,เหล่าเซียนบรรพชนทุกคนต่างก็ไม่เข้าใจ.
เซียนเซิงซือที่ฝืนยิ้มออกมา,ก่อนที่จะส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย,แต่ก็ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
จงซานรู้ว่าเซียนเซิงซือไม่ต้องการเอ่ยต่อ,ในเมื่อไม่ต้องการเอ่ยจงซานก็ไม่บังคับซักไซ้ไล่เรียง,เรื่องนี้ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างที่อาจจะไม่สะดวกพูดก็เป็นได้.
อย่างไรก็ตาม,ภายในใจของจงซานรู้ดี,เซียนเซิงซือไม่ใช่คนที่ชอบกล่าวอะไรไร้สาระอย่างแน่นอน.
ตระกูลหวงกู่?
คาดไม่ถึงเลยว่าเซียนเซิงซือจะตีค่าสูงขนาดนี้!
ทว่าแล้วทำไมไม่มีชื่อเสียงอะไรเผยให้เห็นบนโลกใบใหญ่เลยล่ะ?
ท้ายที่สุด,จงซานที่ครุ่นคิดถึงเรื่องที่จื่อซวินตัดสินใจจากไป.
หากเป็นจริงตามที่เซียนเซิงซือเอ่ยล่ะก็,การที่จื่อซวินไม่ต้องการให้ตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับวิหารเหล่ยติง,เป็นไปได้ว่าไม่ต้องการให้เขาไปแตะต้องผลประโยชน์ของวิหารเหล่ยติง,ไม่ต้องการให้ตระกูลกู่ทำอะไรเขาอย่างงั้นรึ?
Thinks of this, in Zhong Shan heart suddenly
one stuffy, the fist pinches tightly slightly. In the eye malevolent aura
flashes through.
คิดถึงเรื่องนี้รู้,ภายในใจของเขาที่รัดแน่นไปในทันที,หมัดของเขาที่กำแน่น,แววตาที่เผยจิตสังหารออกมาเล็กน้อย.
"เซิ่งหวัง?"เซิ่งกงเป้าที่เผยท่าทางสงสัย.
"ไม่มีสิ่งใด,พูดคุยเกี่ยวกับอาณาจักลับมังกรบรรพชนต่อ!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"รับทราบ!"
----------------------------------------------------------------------
ภายในค่ายของจงซาน.
กลุ่มเซียนโบราณที่ถูกจับมาพร้อมกับเฉิงไป่อี้เอ่ย,ขณะกำลังถูกลำเลียง.
"เส้าจู่,อย่าได้กังวล,จงซานไม่กล้าทำอะไรพวกเราแน่นอน!"ชายในชุดดำคนหนึ่งที่เอ่ยต่อเฉิงไปอี้.
"ใช่,เส้าจู่,ท่านประมุขคือปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,เกี่ยวกับเรื่องนี้,เส้าจู่ต้องสามารถพยากรได้อย่างแน่นอน,ท่านประมุขที่รักเส้าจู่มากเพียงใด,จะต้องมาสังหารจงซานแน่."อีกคนที่เอ่ยออกมา.
เซียนโบราณกลุ่มหนึ่งไม่ได้กล่าวสิ่งใด,นำคนเหล่านี้ไปเงียบๆ,รับรู้ว่าคนกลุ่มนี้เป็นใคร,ทว่าในเมื่อเลือกเข้าร่วมต้าเจิ้ง,เวลานี้พวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องสนใจคนเหล่านี้.
"ข้ารู้,ข้าเข้าใจดี,เป็นไปไม่ได้ที่จงซานจะสังหารข้า!"เฉิงไปอี้ที่เอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ.
แววตาของเฉิงไป่อี้ที่เผยความมืดมน,จ้องมองไปยังผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา,ในเวลานี้เขาที่ครุ่นคิดว่าเมื่อตัวเองเป็นอิสระจะจัดการอย่างไรกับจงซาน,มีเพียงแค่เซียนบรรพชนชุดเขียวเท่านั้นที่ใบหน้าไม่สู้ดีนัก.
พวกเขาที่ถูกนำมายังคุกแห่งหนึ่ง.
"ไปให้พ้น!"หลังจากที่เฉิงไป่อี้ถูกนำตัวมายังคุกพร้อมกับเอ่ยต่อเซียนโบราณที่คุมตัวมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"อยากพูดอะไร?
มองหน้าอย่างงั้นรึ?"เฉิงไป่อี้ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"โครม!"เซียนโบราณคนดังกล่าวที่ถีบเฉิงไปอี้ลอยลิ่วเข้าไปในคุก.
ผู้ใต้บังคับบัญชาของเฉิงไปอี้ที่โกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที,ทว่าก่อนที่พวกเขาจะได้ทำอะไร,ก็ถูกถีบส่งเข้าไปในคุกพร้อมๆกัน,มีเพียงแค่เซียนบรรพชนที่ไม่ได้ต่อต้าน,ก้าวเข้าไปเอง.
เฉิงไปอี้และพรรคพวกที่ถูกผนึกพลังฝึกตน,ทำให้ถูกเซียนโบราณถีบเอาง่าย,พริบตาเดียวทุกคนก็กองอยู่ที่มุมแล้ว.
"ฝากเอาไว้ก่อน,อีกไม่นาน,อีกไม่นาน,ข้าจะ.....!"เฉินไป่อี้ที่ใบหน้าบิดเบี้ยวสบถออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"พอแล้ว!"เซียนบรรพชนชุดเขียวที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ศิษย์พี่ลวี่!"เฉิงไป่อี้ที่หันหน้ากลับไปมา.
"ดูที่ด้านข้าง!"ศิษย์พี่ลวีที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
ทุกคนที่ใบหน้าบิดเบี้ยวหันหน้าไปมอง.
ที่มุมหนึ่งในคุก,ในเวลานี้มีคนผู้หนึ่งที่เผ้าผมกระเซอกระเซิง,เสื้อผ้าที่ขาดวิ่นไปทั่วร่าง,ขณะที่เขากำลังนั่นสมาธิอยู่,นั่งนิ่งราวกับไม่สนใจใครด้านนอก.
"เจิ้นหยวนจื่อ!"ศิษย์พี่ลวีที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม.
เจิ้นหวนจื่อที่ลืมตาขึ้นช้าๆ,สายตาของเขาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารราวกับอสูรล่าเนื้อ.
"ศิษย์ของเฉิงโห่วรึ?"เจิ้นหยวนจื่อเอ่ย.
"บิดาของข้าคือเฉิงโห่ว!"เฉิงไป่อี้ที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"เจ้าคือบุตรไม่เอาถ่านของเฉิงโห่วอย่างงั้นรึ?"เจิ้นหยวนจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"เจ้าพูดอะไร?"เฉิงไป่อี้ที่เผยความโกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที.
เจิ้นหยวนจื่อที่เผยยิ้มอย่างเย็นชาออกมา,ไม่สนใจอะไรเลยแม้แต่น้อย.
ก่อนที่จะหันหน้าจ้องมองไปนอกคุก,สูดหายใจลึก,"จงซาน,ช่างโอหังนัก,รู้ดีว่าต้องล่วงเกินหงจวิน,แต่ก็ยังบกล้าทำ,ยุแหย่หงจวิน,ยุแหย่เฉิงโห่วรึ?!"
เจิ้นหยวนจื่อที่ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย,เสียงถอนหายใจ,ไม่ได้เผยท่าทางเศร้าแต่อย่างใด,รับรู้ดีว่าจงซานนั้นน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
จากนั้น,เจิ้นหยวนจื่อที่กวาดตาอมองคนอื่นๆ.
"เจิ้นหยวนจื่อ,เจ้าหาว่าใครเป็นบุตรไม่เอาถ่านกัน?"เฉิงไปอี้ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
To here, Cheng Baiyi has his pride as
before.
ถึงจะอยู่ที่นี่,เฉิงไปอี้ที่เผยความโอหังออกมาเหมือนเดิม.
เจิ้นหยวนจื่อที่เผยยิ้มเหยียดหยัน,"ข้าบอกว่าเจ้าไม่เอาถ่าน!"
"สามหาว,เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร?"เฉิงไป่อี้ที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"จงซาน,ในเมื่อเขาหาเรื่องเฉิงโห่วแล้ว,มีรึที่เขาจะเอาใจเฉิงโห่ว,ดังนั้น,เจ้าต้องตาย!"เจิ้นหยวนจื่อที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
เซียนบรรพชนในชุดสีเขียวที่เผยใบหน้าซับซ้อน,ทว่าเฉิงไปอี้กับหัวเราะออกมา,"เจ้าบอกว่าข้าจะตายอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าเจ้าเองก็เหมือนกันหรอกรึ?"
เจิ้นหยวนจื่อที่สูดหายใจลึก,แววตาที่ขดเกร็งเล็กน้อย,ครุ่นคิดและกล่าวออกมาว่า,"ข้ารึ?
ไม่ใช่ตอนนี้!
ความเป็นความตายของข้าอยู่ในแผนการของเขา,ทว่าเจ้า,จงซานหาได้สนใจเฉิงโห่วแม้แต่น้อย."
"เขา? ใคร?
จงซาน?"เฉิงไปอี้ที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
เจิ้นหยวนจื่อที่หลับตาลง,ไม่สนใจที่จะเอ่ยอะไรออกไปอีก.
----------------------------------------------------------------
สามเดือนหลังจากนั้น,ที่ตรงกลางทวีปตงเซิ่งเฉิน.
เหล่ายอดฝีมือใต้หล้าต่างก็มารวมตัวกัน.
ในเวลานี้,ที่ใจกลางของแดนทวีปตงเซิ่งเฉิน,ที่กลางอากาศหนึ่งร้อยเมตร,ปรากฏแสงขนาดใหญ่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ,ดูราวกับกระจกบานใหญ่ก็ไม่ปาน,มันได้สะท้อนภาพทะเลตะวันออกที่อยู่ไกลออกไป.
ภายในกระจกที่ปรากฏหลุมวงกลม,รัศมีหนึ่งหมื่นจั้งขึ้น.
มีผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่ด้านนอกรอคอยเข้าไปในกระจกใบใหญ่,หากแต่พื้นที่รอบๆพบอะไรแปลกๆ,ราวกับว่ามันไม่ได้อยู่ตรงนั้น,คล้ายว่ามันซ่อนอยู่อีกมิติ,ที่นี่เป็นเพียงแค่ภาพเงาเท่านั้น.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่บินเข้าใกล้,แต่ไม่สามารถสัมผัสได้,ทำให้พวกเขาเผยท่าทางร้อนรน.
ฝั่งตะวันออก,บนยอดเขาแห่งแหน่ง,รอบๆยอดเขาดังกล่าวนั้นมีนักรบในชุดเกาะโลหิตมากมายยืนอยู่,เป็นทหารของต้าฉินที่เข้าแถวรอคอยเวลาอยู่,พวกเขาที่จ้องมองไปยังกระจกขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่บนอากาศ.
บนยอดเขาดังกล่าวนั้น,หยิงและจงซานที่ยืนอยู่ด้วยกัน,ทั้งคู่ที่สวมชุดราชวงศ์,สวมมงกุฏหยก,เผยกลิ่นอายที่ไม่ธรรมดาออกมา.
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาเองต่างก็รอคอยด้วยเช่นกัน.
ราชาทั้งสองที่ยืนจ้องมองไปด้านหน้า,จับจ้องมองกวาดตามองพื้นที่รอบๆ.
พื้นที่รอบๆ,มีผู้ฝึกตนมากมายที่กำลังรอคอยจับจ้องมองอยู่เช่นกัน,ทว่าไม่มีใครกล้าเข้าไปด้านหน้า,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่ามีทัพใหญ่ของต้าฉิน,กลิ่นอายของทั้งสองคนที่แผนออกมานั้นสะกดข่มผู้คนมากมาย.
"กระจก?"จงซานที่จ้องมองไปบนท้องฟ้าเผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"นี่คือทางเข้าเขตแดนลับเผ่ามังกรเมื่อหนึ่งล้านปีที่แล้ว,จำเป็นต้องใช้ตราประทับเผ่ามังกรเพื่อเข้าไปด้านใน."หยิงที่กล่าวออกมาอย่างไม่แยแสนัก.
"ตราประทับมังกร?
อยู่กับเจ้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"ใช่แล้ว,เมื่อเก้าหมื่นปีที่แล้ว,ในโลกใบเล็ก,ก่อนที่ข้าจะเข้าจำศีลนั้น,ได้รับมันมาเรียบร้อยแล้ว,จากนั้นก็ได้ใช้โลหิตวิญญาณของเผ่ามังกรสร้างมันขึ้นมาอีกอัน,เป็นชิ้นที่เจ้าได้ไป!"หยิงพยักหน้ารับ.
การคาดเดาของจงซานถูกต้องจริงๆ,ว่าทำไมหยิงที่รู้อยู่แล้วว่าเขาได้รับตราประทับไปในครั้งนั้น,แต่ก็ไม่คิดที่จะยึดคืนกลับมา,แท้จริงแล้วตราประทับนั่น,เป็นของปลอมนี่เอง.
"ไปเถอะ!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างไร้ซึ่งความรู้สึก.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
สองราชาที่ก้าวออกไป,เซิ่งกงเป้าที่สั่งคนของต้าเจิ้ง,ส่วนหวังเจียนที่สั่นทหารของต้าฉิน.
คนกลุ่มหนึ่ง,ที่ตามจงซานและหยิงไป,กลายเป็นกลุ่มใหญ่ที่บินตรงไปยังกระจกที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า.
พื้นที่รอบๆ,ยอดฝีมือมากมายที่มารวมตัวกันพวกเขาที่จับจ้องมองไปยังทิศทางของต้าฉิน,พวกเขาที่จ้องมองจงซานและหยิงด้วยความสนใจ,คนทั้งสองที่นำหน้าไป,แทบทุกคนที่กลายเป็นเงียบงัน.
ก่อนหน้านี้มีผู้ฝึกตนจำนวนหนึ่งที่ได้ไปตรวจสอบแล้ว,และยังมีอหนึ่งราชาที่ได้เข้าไปทดสอบ,เวลานี้มีต้าฉินและต้าเจิ้ง,อีกสองกองกำลังที่กำลังเข้าไปทดสอบอย่างงั้นรึ?
จงซานและหยิงนำทักขนาดใหญ่พุ่งตรงไปยังกระจก,ผู้ฝึกตนมากมายบนท้องฟ้าที่หลีกทางให้อย่างรวดเร็ว.
ต้าฉินและต้าเจิ้งนับเป็นสองกำลังขนาดใหญ่,ทำให้กองกำลังอื่นๆไม่กล้าขวาง.
แน่นอนว่ายังมีกองกำลังอื่นอีกที่อยู่รอบๆ,พวกเขายังไม่ก้าวเข้าไป,ทำได้แค่จ้องมองและมองหาพันธะมิตรอยู่เท่านั้น.
จงซาน,ไม่จำเป็นต้องบอกเลยว่าข่าวของเขาที่กระจายไปทั่วทวีปตะวันออก,เรื่องที่เขาทำได้ทำให้สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน,ส่วนหยิงไม่ต้องเอ่ยเลยว่าเขาคือเทียนตี้ทวีปตะวันออก.
ทั้งคู่ที่บินไปยังตำแหน่งของกระจก,ผู้ฝึกตนมากมายที่หลบเลี่ยงออกไป,หากแต่ก็ยังมีบางคนที่มามุงที่กระจกไม่รู้สึกหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย.
หยิงและจงซานที่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา.
ไป่ฉีและเต้าเหรินถู,ที่ลงมือในทันที,จิตสังหารของทั้งคู่ทรงพลังและรุนแรงเป็นอย่างมาก.
"ตูมมมมม!"
มีหลายคนที่เร่งรีบหนีตายออกไป,ทว่าหลายคนที่หนีไม่ทัน,ร่างกายที่แตกสลายกลายเป็นชิ้นส่วนไปในทันที.
ทหารของต้าฉินที่คอยคุ้มกันรอบๆ,จงซานและหยิงที่ก้าวไปอยู่ด้านล่างของกระจก.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เวลานี้กลายเป็นเงียบงัน.
บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้พร้อมกับผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาที่จดจ้องมองเขม็ง.
บนหุบเขาแห่งหนึ่ง,หยวนซือที่ถือธวัชหยวนซือ,จ้องมองด้วยสายตาเย็นชา.
ภายในศาลาแห่งหนึ่ง,ม่อจื่อที่กำลังยกสุราขึ้นจิบ.
บนเทือกเขาแห่งแหน่ง,หมี่เทียนที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
..........................................
..............................
..................
สายตาของผู้ฝึกตนมากมายที่จ้องเขม็งไม่วางตา,อาณาจักรลับมังกรบรรพชน,สามารถเปิดได้อย่างงั้นรึ?
หยิงและจงซานที่มาปรากฏที่ด้านหน้ากระจกขนาดใหญ่.
หยิงที่ยื่นมือออกไป,ก่อนที่จะปรากฏตราประทับขนาดใหญ่ขึ้นที่ฝ่ามือของหยิง,ตราประทับนี้ไม่ได้มีชีพจรพลังที่สูงล้ำ,ต้องไม่ลืมว่ามันคือกุยแจ.
พริบตาที่ตราประทับโผล่ออกมา,บนผิวของกระจกนั้นที่ปรากฏขึ้นนั้นราวกับว่ามันรับรู้ได้ถึงตราประทับ,ในเวลานี้คลื่นได้ปรากฏเป็นระลอกแผ่ออกไปในทันที.
Chapter 1216 The Ancestral Dragon Secret
Realm mouth, the outstanding heroes gather
祖龙密境口,群雄汇聚
ปากทางเข้าอาณาจักรลับมังกรบรรรพชน,เหล่ายอดฝีมือรวมตัว.
"ตระกูลหวงกู่,คือตระกูลลำดับหนึ่งของโลกใบใหญ่!"
คำพูดของเซียนเซิงซือเพียงไม่กี่คำ,ทำให้ภายในห้องโถงหยุดนิ่ง,ตระกูลอันดับหนึ่งอย่างงั้นรึ?
"ตระกูลลำดับหนึ่ง?
ไม่ใช่ตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
แววตาของจินเผิง,ที่ยังจดจำพลังอำนาจของตระกูลเทียนก่อนหน้านี้ได้,ร่างเงาแสงของเทียนเต๋าจื่อ,มีพลังเทียบเท่ากับปราชญ์เทพ,นอกจากนี้พวกเขายังมีปราชญ์เทพเทียนโจวจื่อ,มีเซียนบรรพชนเป็นจำนวนมาก,ในครั้งนั้นก็ส่งออกมาหลายสิบคน.
ตระกูลที่ไม่ธรรมดานนั่น,ที่ยังไม่กล่าวถึง,ภายในต้าเจิ้งยังมีอีกกลุ่มหนึ่งที่เรียกตัวเองว่าตระกูลเทียนสายตรง,ไม่ต้องเอ่ยว่าพวกเขามีความแค้นอะไรกัน,ทว่าก็นับได้ว่าตระกูลเทียนทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ภพหยางมีเก้าทวีป,ตระกูลเทียนที่ครอบครองทวีปเทียนเพียงผู้เดียว,กลายเป็นยักษ์ใหญ่!
แม้นว่าจะไม่ค่อยเผยตัวตนเท่าใดนัก,ทว่าก็ไม่มีตระกูลใหนกล้าท้าทายพวกเขา.
ตระกูลกง,แม้นว่าจะมีชื่อเสียงเป็นอย่างมากในทวีปตะวันออก,แต่ก็ไม่สามารถเทียบกับตระกูลเทียนได้.
ภายในสายตาของจินเผิงและคนอื่นๆ,ตระกูลเทียนต่างหากที่เป็นตระกูลที่แข็งแกร่ง.
ทว่า,เซียนเซิงซือกลับบอกว่าตระกูลหวงกู่คือตระกูลอันดับหนึ่งของโลกใบใหญ่,ทำไม?
จินเผิงไม่เข้าใจ,เต้าเหรินถูไม่เข้าใจ,เหล่าเซียนบรรพชนทุกคนต่างก็ไม่เข้าใจ.
เซียนเซิงซือที่ฝืนยิ้มออกมา,ก่อนที่จะส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย,แต่ก็ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
จงซานรู้ว่าเซียนเซิงซือไม่ต้องการเอ่ยต่อ,ในเมื่อไม่ต้องการเอ่ยจงซานก็ไม่บังคับซักไซ้ไล่เรียง,เรื่องนี้ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างที่อาจจะไม่สะดวกพูดก็เป็นได้.
อย่างไรก็ตาม,ภายในใจของจงซานรู้ดี,เซียนเซิงซือไม่ใช่คนที่ชอบกล่าวอะไรไร้สาระอย่างแน่นอน.
ตระกูลหวงกู่?
คาดไม่ถึงเลยว่าเซียนเซิงซือจะตีค่าสูงขนาดนี้!
ทว่าแล้วทำไมไม่มีชื่อเสียงอะไรเผยให้เห็นบนโลกใบใหญ่เลยล่ะ?
ท้ายที่สุด,จงซานที่ครุ่นคิดถึงเรื่องที่จื่อซวินตัดสินใจจากไป.
หากเป็นจริงตามที่เซียนเซิงซือเอ่ยล่ะก็,การที่จื่อซวินไม่ต้องการให้ตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับวิหารเหล่ยติง,เป็นไปได้ว่าไม่ต้องการให้เขาไปแตะต้องผลประโยชน์ของวิหารเหล่ยติง,ไม่ต้องการให้ตระกูลกู่ทำอะไรเขาอย่างงั้นรึ?
Thinks of this, in Zhong Shan heart suddenly
one stuffy, the fist pinches tightly slightly. In the eye malevolent aura
flashes through.
คิดถึงเรื่องนี้รู้,ภายในใจของเขาที่รัดแน่นไปในทันที,หมัดของเขาที่กำแน่น,แววตาที่เผยจิตสังหารออกมาเล็กน้อย.
"เซิ่งหวัง?"เซิ่งกงเป้าที่เผยท่าทางสงสัย.
"ไม่มีสิ่งใด,พูดคุยเกี่ยวกับอาณาจักลับมังกรบรรพชนต่อ!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"รับทราบ!"
----------------------------------------------------------------------
ภายในค่ายของจงซาน.
กลุ่มเซียนโบราณที่ถูกจับมาพร้อมกับเฉิงไป่อี้เอ่ย,ขณะกำลังถูกลำเลียง.
"เส้าจู่,อย่าได้กังวล,จงซานไม่กล้าทำอะไรพวกเราแน่นอน!"ชายในชุดดำคนหนึ่งที่เอ่ยต่อเฉิงไปอี้.
"ใช่,เส้าจู่,ท่านประมุขคือปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,เกี่ยวกับเรื่องนี้,เส้าจู่ต้องสามารถพยากรได้อย่างแน่นอน,ท่านประมุขที่รักเส้าจู่มากเพียงใด,จะต้องมาสังหารจงซานแน่."อีกคนที่เอ่ยออกมา.
เซียนโบราณกลุ่มหนึ่งไม่ได้กล่าวสิ่งใด,นำคนเหล่านี้ไปเงียบๆ,รับรู้ว่าคนกลุ่มนี้เป็นใคร,ทว่าในเมื่อเลือกเข้าร่วมต้าเจิ้ง,เวลานี้พวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องสนใจคนเหล่านี้.
"ข้ารู้,ข้าเข้าใจดี,เป็นไปไม่ได้ที่จงซานจะสังหารข้า!"เฉิงไปอี้ที่เอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ.
แววตาของเฉิงไป่อี้ที่เผยความมืดมน,จ้องมองไปยังผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา,ในเวลานี้เขาที่ครุ่นคิดว่าเมื่อตัวเองเป็นอิสระจะจัดการอย่างไรกับจงซาน,มีเพียงแค่เซียนบรรพชนชุดเขียวเท่านั้นที่ใบหน้าไม่สู้ดีนัก.
พวกเขาที่ถูกนำมายังคุกแห่งหนึ่ง.
"ไปให้พ้น!"หลังจากที่เฉิงไป่อี้ถูกนำตัวมายังคุกพร้อมกับเอ่ยต่อเซียนโบราณที่คุมตัวมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"อยากพูดอะไร?
มองหน้าอย่างงั้นรึ?"เฉิงไป่อี้ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"โครม!"เซียนโบราณคนดังกล่าวที่ถีบเฉิงไปอี้ลอยลิ่วเข้าไปในคุก.
ผู้ใต้บังคับบัญชาของเฉิงไปอี้ที่โกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที,ทว่าก่อนที่พวกเขาจะได้ทำอะไร,ก็ถูกถีบส่งเข้าไปในคุกพร้อมๆกัน,มีเพียงแค่เซียนบรรพชนที่ไม่ได้ต่อต้าน,ก้าวเข้าไปเอง.
เฉิงไปอี้และพรรคพวกที่ถูกผนึกพลังฝึกตน,ทำให้ถูกเซียนโบราณถีบเอาง่าย,พริบตาเดียวทุกคนก็กองอยู่ที่มุมแล้ว.
"ฝากเอาไว้ก่อน,อีกไม่นาน,อีกไม่นาน,ข้าจะ.....!"เฉินไป่อี้ที่ใบหน้าบิดเบี้ยวสบถออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"พอแล้ว!"เซียนบรรพชนชุดเขียวที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ศิษย์พี่ลวี่!"เฉิงไป่อี้ที่หันหน้ากลับไปมา.
"ดูที่ด้านข้าง!"ศิษย์พี่ลวีที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
ทุกคนที่ใบหน้าบิดเบี้ยวหันหน้าไปมอง.
ที่มุมหนึ่งในคุก,ในเวลานี้มีคนผู้หนึ่งที่เผ้าผมกระเซอกระเซิง,เสื้อผ้าที่ขาดวิ่นไปทั่วร่าง,ขณะที่เขากำลังนั่นสมาธิอยู่,นั่งนิ่งราวกับไม่สนใจใครด้านนอก.
"เจิ้นหยวนจื่อ!"ศิษย์พี่ลวีที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม.
เจิ้นหวนจื่อที่ลืมตาขึ้นช้าๆ,สายตาของเขาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารราวกับอสูรล่าเนื้อ.
"ศิษย์ของเฉิงโห่วรึ?"เจิ้นหยวนจื่อเอ่ย.
"บิดาของข้าคือเฉิงโห่ว!"เฉิงไป่อี้ที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"เจ้าคือบุตรไม่เอาถ่านของเฉิงโห่วอย่างงั้นรึ?"เจิ้นหยวนจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"เจ้าพูดอะไร?"เฉิงไป่อี้ที่เผยความโกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที.
เจิ้นหยวนจื่อที่เผยยิ้มอย่างเย็นชาออกมา,ไม่สนใจอะไรเลยแม้แต่น้อย.
ก่อนที่จะหันหน้าจ้องมองไปนอกคุก,สูดหายใจลึก,"จงซาน,ช่างโอหังนัก,รู้ดีว่าต้องล่วงเกินหงจวิน,แต่ก็ยังบกล้าทำ,ยุแหย่หงจวิน,ยุแหย่เฉิงโห่วรึ?!"
เจิ้นหยวนจื่อที่ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย,เสียงถอนหายใจ,ไม่ได้เผยท่าทางเศร้าแต่อย่างใด,รับรู้ดีว่าจงซานนั้นน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
จากนั้น,เจิ้นหยวนจื่อที่กวาดตาอมองคนอื่นๆ.
"เจิ้นหยวนจื่อ,เจ้าหาว่าใครเป็นบุตรไม่เอาถ่านกัน?"เฉิงไปอี้ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
To here, Cheng Baiyi has his pride as
before.
ถึงจะอยู่ที่นี่,เฉิงไปอี้ที่เผยความโอหังออกมาเหมือนเดิม.
เจิ้นหยวนจื่อที่เผยยิ้มเหยียดหยัน,"ข้าบอกว่าเจ้าไม่เอาถ่าน!"
"สามหาว,เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร?"เฉิงไป่อี้ที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"จงซาน,ในเมื่อเขาหาเรื่องเฉิงโห่วแล้ว,มีรึที่เขาจะเอาใจเฉิงโห่ว,ดังนั้น,เจ้าต้องตาย!"เจิ้นหยวนจื่อที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
เซียนบรรพชนในชุดสีเขียวที่เผยใบหน้าซับซ้อน,ทว่าเฉิงไปอี้กับหัวเราะออกมา,"เจ้าบอกว่าข้าจะตายอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าเจ้าเองก็เหมือนกันหรอกรึ?"
เจิ้นหยวนจื่อที่สูดหายใจลึก,แววตาที่ขดเกร็งเล็กน้อย,ครุ่นคิดและกล่าวออกมาว่า,"ข้ารึ?
ไม่ใช่ตอนนี้!
ความเป็นความตายของข้าอยู่ในแผนการของเขา,ทว่าเจ้า,จงซานหาได้สนใจเฉิงโห่วแม้แต่น้อย."
"เขา? ใคร?
จงซาน?"เฉิงไปอี้ที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
เจิ้นหยวนจื่อที่หลับตาลง,ไม่สนใจที่จะเอ่ยอะไรออกไปอีก.
----------------------------------------------------------------
สามเดือนหลังจากนั้น,ที่ตรงกลางทวีปตงเซิ่งเฉิน.
เหล่ายอดฝีมือใต้หล้าต่างก็มารวมตัวกัน.
ในเวลานี้,ที่ใจกลางของแดนทวีปตงเซิ่งเฉิน,ที่กลางอากาศหนึ่งร้อยเมตร,ปรากฏแสงขนาดใหญ่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ,ดูราวกับกระจกบานใหญ่ก็ไม่ปาน,มันได้สะท้อนภาพทะเลตะวันออกที่อยู่ไกลออกไป.
ภายในกระจกที่ปรากฏหลุมวงกลม,รัศมีหนึ่งหมื่นจั้งขึ้น.
มีผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่ด้านนอกรอคอยเข้าไปในกระจกใบใหญ่,หากแต่พื้นที่รอบๆพบอะไรแปลกๆ,ราวกับว่ามันไม่ได้อยู่ตรงนั้น,คล้ายว่ามันซ่อนอยู่อีกมิติ,ที่นี่เป็นเพียงแค่ภาพเงาเท่านั้น.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่บินเข้าใกล้,แต่ไม่สามารถสัมผัสได้,ทำให้พวกเขาเผยท่าทางร้อนรน.
ฝั่งตะวันออก,บนยอดเขาแห่งแหน่ง,รอบๆยอดเขาดังกล่าวนั้นมีนักรบในชุดเกาะโลหิตมากมายยืนอยู่,เป็นทหารของต้าฉินที่เข้าแถวรอคอยเวลาอยู่,พวกเขาที่จ้องมองไปยังกระจกขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่บนอากาศ.
บนยอดเขาดังกล่าวนั้น,หยิงและจงซานที่ยืนอยู่ด้วยกัน,ทั้งคู่ที่สวมชุดราชวงศ์,สวมมงกุฏหยก,เผยกลิ่นอายที่ไม่ธรรมดาออกมา.
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาเองต่างก็รอคอยด้วยเช่นกัน.
ราชาทั้งสองที่ยืนจ้องมองไปด้านหน้า,จับจ้องมองกวาดตามองพื้นที่รอบๆ.
พื้นที่รอบๆ,มีผู้ฝึกตนมากมายที่กำลังรอคอยจับจ้องมองอยู่เช่นกัน,ทว่าไม่มีใครกล้าเข้าไปด้านหน้า,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่ามีทัพใหญ่ของต้าฉิน,กลิ่นอายของทั้งสองคนที่แผนออกมานั้นสะกดข่มผู้คนมากมาย.
"กระจก?"จงซานที่จ้องมองไปบนท้องฟ้าเผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"นี่คือทางเข้าเขตแดนลับเผ่ามังกรเมื่อหนึ่งล้านปีที่แล้ว,จำเป็นต้องใช้ตราประทับเผ่ามังกรเพื่อเข้าไปด้านใน."หยิงที่กล่าวออกมาอย่างไม่แยแสนัก.
"ตราประทับมังกร?
อยู่กับเจ้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"ใช่แล้ว,เมื่อเก้าหมื่นปีที่แล้ว,ในโลกใบเล็ก,ก่อนที่ข้าจะเข้าจำศีลนั้น,ได้รับมันมาเรียบร้อยแล้ว,จากนั้นก็ได้ใช้โลหิตวิญญาณของเผ่ามังกรสร้างมันขึ้นมาอีกอัน,เป็นชิ้นที่เจ้าได้ไป!"หยิงพยักหน้ารับ.
การคาดเดาของจงซานถูกต้องจริงๆ,ว่าทำไมหยิงที่รู้อยู่แล้วว่าเขาได้รับตราประทับไปในครั้งนั้น,แต่ก็ไม่คิดที่จะยึดคืนกลับมา,แท้จริงแล้วตราประทับนั่น,เป็นของปลอมนี่เอง.
"ไปเถอะ!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างไร้ซึ่งความรู้สึก.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
สองราชาที่ก้าวออกไป,เซิ่งกงเป้าที่สั่งคนของต้าเจิ้ง,ส่วนหวังเจียนที่สั่นทหารของต้าฉิน.
คนกลุ่มหนึ่ง,ที่ตามจงซานและหยิงไป,กลายเป็นกลุ่มใหญ่ที่บินตรงไปยังกระจกที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า.
พื้นที่รอบๆ,ยอดฝีมือมากมายที่มารวมตัวกันพวกเขาที่จับจ้องมองไปยังทิศทางของต้าฉิน,พวกเขาที่จ้องมองจงซานและหยิงด้วยความสนใจ,คนทั้งสองที่นำหน้าไป,แทบทุกคนที่กลายเป็นเงียบงัน.
ก่อนหน้านี้มีผู้ฝึกตนจำนวนหนึ่งที่ได้ไปตรวจสอบแล้ว,และยังมีอหนึ่งราชาที่ได้เข้าไปทดสอบ,เวลานี้มีต้าฉินและต้าเจิ้ง,อีกสองกองกำลังที่กำลังเข้าไปทดสอบอย่างงั้นรึ?
จงซานและหยิงนำทักขนาดใหญ่พุ่งตรงไปยังกระจก,ผู้ฝึกตนมากมายบนท้องฟ้าที่หลีกทางให้อย่างรวดเร็ว.
ต้าฉินและต้าเจิ้งนับเป็นสองกำลังขนาดใหญ่,ทำให้กองกำลังอื่นๆไม่กล้าขวาง.
แน่นอนว่ายังมีกองกำลังอื่นอีกที่อยู่รอบๆ,พวกเขายังไม่ก้าวเข้าไป,ทำได้แค่จ้องมองและมองหาพันธะมิตรอยู่เท่านั้น.
จงซาน,ไม่จำเป็นต้องบอกเลยว่าข่าวของเขาที่กระจายไปทั่วทวีปตะวันออก,เรื่องที่เขาทำได้ทำให้สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน,ส่วนหยิงไม่ต้องเอ่ยเลยว่าเขาคือเทียนตี้ทวีปตะวันออก.
ทั้งคู่ที่บินไปยังตำแหน่งของกระจก,ผู้ฝึกตนมากมายที่หลบเลี่ยงออกไป,หากแต่ก็ยังมีบางคนที่มามุงที่กระจกไม่รู้สึกหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย.
หยิงและจงซานที่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา.
ไป่ฉีและเต้าเหรินถู,ที่ลงมือในทันที,จิตสังหารของทั้งคู่ทรงพลังและรุนแรงเป็นอย่างมาก.
"ตูมมมมม!"
มีหลายคนที่เร่งรีบหนีตายออกไป,ทว่าหลายคนที่หนีไม่ทัน,ร่างกายที่แตกสลายกลายเป็นชิ้นส่วนไปในทันที.
ทหารของต้าฉินที่คอยคุ้มกันรอบๆ,จงซานและหยิงที่ก้าวไปอยู่ด้านล่างของกระจก.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เวลานี้กลายเป็นเงียบงัน.
บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้พร้อมกับผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาที่จดจ้องมองเขม็ง.
บนหุบเขาแห่งหนึ่ง,หยวนซือที่ถือธวัชหยวนซือ,จ้องมองด้วยสายตาเย็นชา.
ภายในศาลาแห่งหนึ่ง,ม่อจื่อที่กำลังยกสุราขึ้นจิบ.
บนเทือกเขาแห่งแหน่ง,หมี่เทียนที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
..........................................
..............................
..................
สายตาของผู้ฝึกตนมากมายที่จ้องเขม็งไม่วางตา,อาณาจักรลับมังกรบรรพชน,สามารถเปิดได้อย่างงั้นรึ?
หยิงและจงซานที่มาปรากฏที่ด้านหน้ากระจกขนาดใหญ่.
หยิงที่ยื่นมือออกไป,ก่อนที่จะปรากฏตราประทับขนาดใหญ่ขึ้นที่ฝ่ามือของหยิง,ตราประทับนี้ไม่ได้มีชีพจรพลังที่สูงล้ำ,ต้องไม่ลืมว่ามันคือกุยแจ.
พริบตาที่ตราประทับโผล่ออกมา,บนผิวของกระจกนั้นที่ปรากฏขึ้นนั้นราวกับว่ามันรับรู้ได้ถึงตราประทับ,ในเวลานี้คลื่นได้ปรากฏเป็นระลอกแผ่ออกไปในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น