Immortality Chapter 1197 Anxiety of Eight Extremes Heavenly Tail
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1197 แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ตื่นเต้น.
Chapter 1197 Anxiety of Eight Extremes
Heavenly Tail
八极天尾的焦急
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ตื่นเต้น.
"คำพูดสุดท้าย? ลำพังเจ้า? น่าขัน!"
แววตาของจงซานที่เผยท่าทางเหยียดหยัน,คิดว่าตัวเองจริงๆอย่างงั้นรึ?
หากเป็นหงจวินจริง,แน่นอนว่าจงซานต้องรู้สึกระวังหวั่นเกรงอยู่,ต้องไม่ลืมว่าด้วยชื่อเสียงของเขา,ไม่ว่าอย่างไรก็คือบุคคลอันดับหนึ่งของโลกหล้าในอดีต,ที่มีชื่อเสียงมาจนถึงทุกวันนี้.
กับคนเช่นนี้,ไม่ได้ใช่แค่พลังที่มี,การได้รับนามอันดับหนึ่ง,ต้องมีแผนการที่มากมาย,เหนือกว่าความแข็งแกร่งอยู่แล้ว,ไม่เช่นนั้นคงจะไม่มีชื่อเสียงมาจนถึงทุกวันนี้.
ภพหยางมี 9
ปราชญ์เทพ,หงจวินคือผู้นำปราชญ์เทพในอดีต,หมี่เทียนถึงแม้นว่าจะไม่เชื่อฟัง,แต่ก็ไม่กล้าขัดขืน,แม้แต่หนีไปซ่อนตัวอยู่ในโลกใบเล็ก.
ด้วยการตัดสินใจของเขา,ทำให้กลุ่มปราชญ์ยินดีที่จะตกตายไปพร้อมกับเขา,นี่คือหงจวิน.
ต้องมีความกล้าหายเพียงใด? ต้องเป็นคนแบบใด?
กับบุคคลอันดับหนึ่งของโลกหล้า,จะเป็นเซอคงได้อย่างไร?เขาต้องหวาดกลัวเซอคงอย่างงั้นรึ?
ความเป็นจริง,เซอคงนั้นเป็นคนที่เข้าใจวิธีอดทนเป็นอย่างมาก,เข้าใจการเอาเปรียบหาประโยชน์จากคนอื่นๆ,ทว่า,เขายังไม่มีความกล้าพออย่างที่บรรพชนหงจวินมี.
นามนี้สั่นคลอนไปทั่วหล้า,ถึงแม้นว่าจะล่วงหล่นจากสวรรค์ไปหลายแสนปีแล้ว,ผู้คนก็ยังมิรู้ลืม,แล้วจะนำเซอคงไปเทียบได้อย่างไร?
ไม่ว่าอย่างไรเซอคงและหงจวินนั้นมีร่างต้นกำเนิดเหมือนกัน,ถึงแม้นว่าหงจวินนั้นจะเป็นร่างหนอนดินในตำนานที่สามารถฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้,ทว่าจงซานก็ยังไม่เชื่อว่าจะเป็นคนเดียวกัน.
จงซานไม่มีทางเชื่อว่าเซอคงคือหงจวิน.
คำสองคำ,หงจวิน,เพียงแค่ได้ยินก็ทำให้จงซานรู้สึกชื่นชมเช่นกัน,จะเป็นคนที่ดูชั่วร้ายได้อย่างไร,จะเป็นคนที่ยอมให้ตัวเองถูกข่มเหงรังแก,หวาดกลัวความแข็งแกร่งได้อย่างไร?
[1] "หงจวินเหล่าจู่" (鴻鈞老祖) คือ "เง็กเซียนฮ่องเต้"
หรือในสำเนียงจีนกลางก็คือ "อวี้หวงซ่างตี้" (玉皇上帝) ลำดับที่สี่ มีความเชื่อที่ว่า
"เง็กเซียนฮ่องเต้" มีทั้งหมด 18 พระองค์
และผลัดเปลี่ยนกันปกครองสวรรค์ตามวาระ
เซอคงไม่ใช่หงจวินอย่างแน่นอน.
ในเมื่อไม่ใช่หงจวิน,จงซานต้องหวาดกลัวอย่างงั้นรึ?
พลังของหงจวิน?
พลังของคนอื่นโดยพื้นฐาน,ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามถึงจะครอบครองพลังของหงจวิน,ก้ไม่สามารถใช้พลังของหงจวินได้อย่างถ่องแท้.
เซอคงที่ในเวลานี้,ไม่เห็นจงซานที่ร้องขอความเมตตาอย่างที่ตัวเองคิด,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นดำมืด,ก่อนที่จะโกรธเกรี้ยวออกมาในทันที,"ก็ดี,จงซาน,ข้าคิดอยู่แล้วว่าเจ้าจะไม่ยอมจำนน!"
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ฝ่ามือของเขาที่สะบัดออกไป,แสงสีขาวพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน.
แสงสีขาวที่กวาดโยกคลอนมิติ,ห้วงมิติที่สั่นไหวเล็กน้อย.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดังสนั่น,แสงสีขาวแตกกระจาย,กระบี่สีม่วงปรากฏขึ้น,เป็นปราณกระบี่ที่ดุร้ายไร้ที่สุดสิ้น,ที่ใต้เท้าของจงซาน,ปรากฏร่างขนาดใหญ่โตมโหฬาร.
"ฟริบ!"
เสียงแหลมเล็กเหมือนเด็ก,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กำลังกวัดแกว่งหางไปมา,หางขนาดใหญ่แปดหางที่ราวกับเสาที่คำยันสวรรค์,พลังอำนาจที่สั่นคลอนสวรรค์,เต็มไปด้วยกลิ่นอายที่หนักหน่วงน่าเกรงขาม.
แปดหางแปดสี,ส่องประกายแสงสีวับวาว,สายตาของทุกคนที่จับจ้องสั่นคลอนจิตใจของทุกคน.
หางของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบราวกับว่าไม่ได้สนใจอะไรนัก,เสียงของมันที่ส่งออกมานั้นกำลังตื่นเต้นดวงตาเป็นประกาย.
ในเวลานี้,สายตาของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่จดจ้องมองเขม็งไปยังเซอคงที่อยู่ตรงข้าม.
„ฟริบ, ฟริบ, ฟริบ ..............................!”
ความตื่นเต้นอย่างที่สุด,หางของมันที่กวัดแกว่ง,ประกายแสงวับวาว,ที่จับมองเซอคง,ราวกับว่าน้ำลายของมันกำลังไหลออกมาก็มิปาน.
ดางตาของมันที่เป็นประกายจดจ้องมองซ้ายทีขวาที,และยังมองตรงกลางอีก,ดวงตาของมันที่เผยความโลภออกมา,แน่นอนว่าที่ภายในอกเสื้อของเซอคงนั้นมีลูกแก้วลูกหนึ่งซ่อนอยู่,สิ่งสำคัญที่สุดมันยังแผ่พลังที่มากมายออกมาไม่หยุด.
"ฟริบ,ฟริบ............!”
แปดหางสวรรค์ที่ราวกับว่าต้องการขออนุญาตจงซานให้ปล่อยมันมัน,เป็นความคาดหวังตามสัญชาติญาณ,ทว่าต่อหน้าจงซานมันไม่กล้าที่ตัดสินใจเอง,อย่างไรก็ตามสายตาของมันที่จดจ้องมองเซอคงราวกับว่าเป็นสหายที่รู้จัก.
ชื่อเสียงของแปดหางสวรรค์นั้น,เซอคงย่อมรู้ดี.
กับท่าทางที่ราวกับเป็นมิตรของแปดหาง,ทำให้ขนทั่วร่างของเซอคงลุกตั้งชันขึ้นมาทันที,กับสายตาของมันที่จดจ้อง,ทำให้เขาราวกับเข้าใจอะไรบางอย่างได้.
"แส่หาความตาย!"เซอคงที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมา.
ธวัชหยวนซือที่ขยับสะบัดออกไป,ท้องฟ้าเมฆที่มารวมกันบิดเบี้ยวหมุนวน,ฟ้าดินกลายเป็นความโกลาหล,หมอกสีฟ้าที่มากมาย,ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นที่พวยพุ่งไปยังทิศทางของจงซาน,พลังอำนาจแห่งการทำลายล้างที่ระเบิดออกมาทันที.
ฮุ่นตุ้น (混沌 หรือ 浑沌) คือเทพแห่งความชั่วร้ายในสมัยโบราณ ใน “ซานห่ายจิง ” (《山海经》) กล่าวบรรยายถึงฮุ่นตุ้นว่า
มีรูปร่างอ้วนกลม มีสีแดงดุจเปลวเพลิง มีปีกสี่ปีก มีขาหกขา ไม่มีใบหน้า,แต่รู้แจ้งในดนตรีกาล.
"ปัง!"
ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้น,ที่ที่ทรงพลังเต็มไปด้วยปราณแห่งความตายสาดกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ในเวลานี้เกิดเสียงดังสนั่นดังลั่น.
แผนดินเลือนที่ดังกระหึ่มในเวลานั้นพื้นที่ด้านล่างมีผู้ฝึกตนอยู่ไม่น้อยที่ยังสู้กันอยู่,ทันใดนั้นถูกกลบฝังทำลายล้างไปทั้งหมดในทันที.
การเติบโตของแปดหางสวรรค์นั้น,ไม่จำเป็นต้องหวั่นเกรงพลังในระดับนี้,ไม่เช่นนั้นแล้วมันจะกลืนกินของวิเศษระดับนี้ได้อย่างงั้นรึ?
นับตั้งแต่ที่มีกลืนกินตำราปฐพี,พร้อมกับของวิเศษปราชญ์เทพอีกหลายอย่าง,แปดหางสวรรค์ก็เติบโตขึ้นอีกมากมาย,หางทั้งสี่ของมันเวลานี้ค่อยๆกลายเป็นของวิเศษระดับปราชญ์เทพทีละน้อยๆ,แน่นอนว่าอยู่ห่างไม่มากแล้ว,ทว่าก็สัมผัสได้ถึงพลังที่ใกล้เคียงของวิเศษปราชญ์เทพ.
ปราณกระบี่ที่ทรงพลังทั้งสี่สายถูกปลดปล่อยออกมา,พร้อมกับหยุดปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นเอาไว้ในทันที.
"เซอคง!"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
เซอคงเงยหน้าขึ้นมองจงซาน,ทว่าเวลานั้น,จงซานที่หลับตาข้างหนึ่ง.
"เนตรนิมิตร้าย!เปิด!"จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
จงซานที่ไม่รู้สึกหวาดกลัวเซอคงแม้แต่น้อย,จงซานไม่เชื่อว่าเขาคือหงจวิน,ไม่มีทางที่เขาจะจัดการจงซานได้,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,การต่อสู้ทุครั้งเขาให้ความสำคัญมาตลอด,การต่อสู้ที่แขวนบนความเป็นความตาย,กับการต่อสู้ที่เสี่ยงชีวิต,เขาไม่เคยประมาทนั่นเอง.
เนตรนิมิตร้ายเปิด,ลำแสงสีน้ำเงินที่พุ่งเข้าหาเซอคง.
"ชิ!"
เซอคงที่สะบัดมือ,สร้างมั่นแสงสีม่วงป้องกัน,แสงสีน้ำเงินของเนตรนิมิตร้าย.
"วูซซซซซ!"
ทว่าม่านสีม่วงไม่สามารถป้องกันแสงสีน้ำเงินของเนตรนิมิตร้ายได้,พริบตานั้น,แสงสีน้ำเงินที่พุ่งทะลวงผ่านเข้ามาในร่างของเซอคง.
ใบหน้าของเซอคงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ทว่าเขากลับพบว่าร่างกายของเขาไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอย่างงั้นรึ?
จงซานหลอกข้าอย่างงั้นรึ?
แม้ว่าเซอคงไม่พบอะไรผิดปรกติ,ทว่าภายในใจของเขารู้สึกหนักอึ้ง.
เซอคงที่สะบัดส่งธวัชหยวนซือพุ่งออกไป,ก่อนที่จะปรากฏเมฆคลึ้มกว่าหนึ่งแสนลี้ปิดบังท้องฟ้า,ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นที่ล่วงหล่นลงมาราวกับห่าฝน,เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง.
"ฟริบ,ฟริบ!"
แปดหางสวรรค์ที่ดูกังวล,เพราะว่าแปดหางสวรรค์เห็นธวัชหวนซือแยกออกมาจากฝ่ามือของเซอคง,มันที่ต้องการกลืนกินธวัชหยวนซือเป็นอย่างมาก,ทว่าจงซานนั้นไม่อนุญาต.
จงซานบนร่างแปดหางสวรรค์พุ่งเข้าหาเซอคง.
หวนจียังคงอยู่รอบๆ,เป้าหมายของนางก็คือเฝ้าระวังจับจ้องมองคนที่อยู่รอบๆจะลอบโจมตีจงซาน.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กระบี่จูเซียนเข้าปะทะตำราชิงชิว,ห้วงมิติสั่นหวั่น,เกิดหลุมดำขนาดนี้ขึ้นมาในทันที.
เซอคงที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,ตำราชิงชิงที่ทรงพลัง,นี่คือของวิเศษอุปกรณ์ปราชญ์เทพ,ที่ปลดปล่อยอำนาจแห่งความเที่ยงธรรมพัดม้วนไปยังร่างของจงซาน.
ในเวลาเดียวกัน,ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้น,พร้อมกับปราณกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมพวยพุ่งออกมา,มุ่งเป้าไปยังร่างของจงซานพร้อมๆกัน.
เซอคงที่ใช้พลังพิเศษวิชาลับกดไปยังห้วงอากาศ,ก่อนที่จะเกิดเป็นพายุหมุนพุ่งไปยังร่างของจงซานอีกครั้งด้วย.
ของวิเศษอุปกรณ์ปราชญ์เทพสองชิ้น,รวมถึงพลังของหงจวิน,กลายเป็นพลังที่น่าเหลือเชื่อ,แม้นว่าจงซานจะมีพลังของแปดหางสวรรค์คอยคุ้มกลาย,ที่ปกปิดล้อมรอบทั่วร่างเหมือนกับบัวตูมก็ตาม.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ถูกกระแทกโจมตีอย่างหนักหน่วงรุนแรง,ด้วยร่างกายของมันที่ทรงพลังน่าเกรงขาม,แม้นว่าจะไม่ทำให้มันตกตายไปในทันที,ทว่าเริ่มปรากฏช่องสีน้ำเงินขึ้น.
อย่างไรก็ตาม,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบยังคงพุ่งตรงเข้าหาเซอคง.
ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้น,และอำนาจของกระบี่แห่งความเที่ยงธรรม,ที่รวมพลังกัน,ทำให้เซอคงตอนนี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ,กับพลังของบุคคลอันดับหนึ่งของโลกหล้าที่ร้ายกาย,ยังจะมีใครสามารถทานทนได้,อีกทั้งพลังในร่างของเขายังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย.
จงซานมีรึที่จะเทียบเขาได้.
เซอคงที่เวลานี้ภายในใจมีความสุขเหลือล้น,นี่สิความรู้สึกที่เขาต้องการ.
ที่ไกลออกไป,ที่มุมแห่งหนึ่ง,หมี่เทียนที่จดจ้องเขม็งไปยังสนามการต่อสู้.
หมี่เทียนที่เผยท่าทางแปลกประหลาดขณะดูการต่อสู้,ราวกับว่าเผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
"เซอคง? ไม่ใช่หงจวินจริงๆ,อย่างไรก็ตาม,พลังที่หงจวินทิ้งเอาไว้ก็นับว่าไร้เทียมทาน,กับเซียนโบราณอันกระจ้อยร่อย,คาดไม่ถึงเลยว่าหลังจากดูดซับพลังดังกล่าว,จะก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชน,ไม่,แม้แต่ไม่ได้อ่อยด้อยกว่าข้า,ดูเหมือนว่าฝ่ายตรงข้ามจะกลายเป็นหงจวินอีกครั้งไปแล้ว,ช่างน่าเสียดายคนที่ได้ไปครองกับเป็นเซอคง."
"เซอคง,แม้นว่าจะมีสมบัติมากมาย,แต่ก็ยังยากจะได้รับชัยชนะที่สมบูรณ์,การจะจัดการจงซานจำเป็นต้องมีสมบัติมากขนาดนี้เลยรึ?
เพียงแค่ชิ้นเดียวก็พอแล้ว,น่าเสียดายนักที่เขามีประสบการณ์การต่อสู้ที่น้อย,สมบัติมากมายขนาดนี้,ข้ากับไม่มีเลย,คาดไม่ถึงจะไปอยู่ในมือของเซียนโบราณกระจิดริดนั่น."
หมี่เทียนที่เผยความรู้สึกอิจฉาริษยาเป็นอย่างมาก.
คาดไม่ถึงเลยว่าเซอคงผู้นี้จะมีโชควาสนามากมายถึงเพียงนี้.
"จงซาน? เจ้าตายแน่,แปดปางสวรรค์แปลกประหลาดเติบโตอย่างรวดเร็ว,แต่ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซอคง! ยังมีอะไรซ่อนอยู่ก็แสดงออกมา,ไม่เช่นนั้นเจ้าต้องตายในทันที!"หมี่เทียนที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
ส่วนหวงจี,ที่คอยตรวจสอบพื้นที่รอบๆ,ด้วยปราชญ์เทพหมี่เทียนมีวิธีการที่พิเศษ,ทำให้หมีเทียนซ่อนตัวได้อย่างสมบูรณ์แบบ,หวนจีไม่สามารถหาหมี่เทียนเจอได้.
อย่างไรก็ตาม,ภายใต้การตรวจสอบของหวนจี,การต่อสู้นี้,หวนจีไม่ได้เป็นห่วงเกี่ยวกับจงซาน,ทุกคนต่างก็เชื่อมั่นในตัวจงซาน,ในเมื่อจงซานกล้าออกไปสู้,เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะพ่ายแพ้.
พลังมากมายที่โจมตีมายังแปดหางสวรรค์,แต่กระนั้นแปดหางก็ผลักดันฝืนพุ่งเข้าไปหาตำราชิงชิวได้ในที่สุด.
ตำราชิงชิว,แผ่นริ้วไม้ไผ่,ที่มีอักษรรูนมากมายเวลานี้กำลังลอยอยู่,อักษรรูแต่ละตัวเปล่งแสงสีขาวมากมาย,พร้อมกับปล่อยปราณกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมออกมา,ดูทรงพลังเป็นเป็นอย่างมาก.
แปดหางสวรรค์ที่ดวงตาเบิกกว้าง,ก่อนที่จะขยายร่างใหญ่โต,พร้อมกับอ้าปากพุ่งเตรียมงับกลืนกินตำราชิงชิว.
"อ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เซอคงที่เผยเสียงหัวเราะเหยียดหยันดูแคลน.
เพราะว่าแปดหางสวรรค์ขยายร่าง,ตำราชิงชิวก็ขยายขนาดด้วยเช่นกัน,กลายเป็นกำแพงฟ้าดินขนาดใหญ่,สูงใหญ่ทะลวงหมู่มวลเมฆา,เป็นไปไม่ได้ที่แปดหางสวรรค์จะกลืนกินมันได้.
นอกจากนี้,แปดหางสวรรค์ยังขยายร่างได้อย่างจำกัด,นั่นก็เพราะมันจำเป็นต้องป้องกันปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นและปราณกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมด้วยนั่นเอง.
"ฟริบ,ฟริบ
............!”
แปดหางสวรรค์ที่เผยท่าทางร้อนใจ,ไม่กล้าที่จะขยายร่างขึ้นอีก,ทำได้แค่เพียงปล่อยกระบี่จูเซียนเข้าโจมตีตำราชิงชิว.
ทว่าตำราชิงชิวนั้น,เป็นถึงอุปกรณ์ปราชญ์เทพ,สามารถทะลวงได้ง่ายๆอย่างงั้นรึ?
กำแพงฟ้าดิน,ที่แยกเซอคงเอาไว้,ทำให้ไม่สามารถเข้าใกล้เซอคงได้.
"จงซาน,อสุกายของเจ้าต้องการกลืนกินสมบัติของข้าอย่างงั้นรึ?ต้องการกลืนอย่างงั้นรึ?
ก็ลองดูซิ! ฮ่าฮ่าฮ่า!"เซอคงที่ยืนอยู่ด้านหลังตำราชิงชิว,ใบหน้าที่เผยแววตาแห่งความชั่วร้ายออกมา.
หางของแปดหางมีสองหางที่ทรงพลังปกป้องร่างของจงซานเอาไว้,ทำให้ไม่มีพลังอะไรส่งมาถึงร่างจงซาน.
แม้นว่าแปดหางสวรรค์จะไม่สามารถกินตำราชิงชิวได้,ทว่าจงซานก็ยังคงใจเย็นจดจ้องมองไปด้านหน้า,ยืนไพล่หลัง,จดจ้องมองหาจุดอ่อนของเซอคง.
แม้นว่าจงซานจะมีอายุพันกว่าปีเท่านั้น,ทว่าตลอดชีวิตก็ต่อสู้มากมายมายนับไม่ถ้วน,มุมมองและประสบการของเขานั้นยากที่จะมีใครสามารถเทียบได้.
ไม่ต้องบอกด้วยว่าเซอคงนั้นไม่ใช่หงจวิน,เซอคงถึงจะมีพลังก็ไม่สามารถใช้พลังหงจวินได้อย่างสมบูรณ์,อีกทั้งประสบการณ์ต่อสู้ของเซอคงยังนับว่าน้อยมากๆ.
Chapter 1197 Anxiety of Eight Extremes
Heavenly Tail
八极天尾的焦急
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ตื่นเต้น.
"คำพูดสุดท้าย? ลำพังเจ้า? น่าขัน!"
แววตาของจงซานที่เผยท่าทางเหยียดหยัน,คิดว่าตัวเองจริงๆอย่างงั้นรึ?
หากเป็นหงจวินจริง,แน่นอนว่าจงซานต้องรู้สึกระวังหวั่นเกรงอยู่,ต้องไม่ลืมว่าด้วยชื่อเสียงของเขา,ไม่ว่าอย่างไรก็คือบุคคลอันดับหนึ่งของโลกหล้าในอดีต,ที่มีชื่อเสียงมาจนถึงทุกวันนี้.
กับคนเช่นนี้,ไม่ได้ใช่แค่พลังที่มี,การได้รับนามอันดับหนึ่ง,ต้องมีแผนการที่มากมาย,เหนือกว่าความแข็งแกร่งอยู่แล้ว,ไม่เช่นนั้นคงจะไม่มีชื่อเสียงมาจนถึงทุกวันนี้.
ภพหยางมี 9
ปราชญ์เทพ,หงจวินคือผู้นำปราชญ์เทพในอดีต,หมี่เทียนถึงแม้นว่าจะไม่เชื่อฟัง,แต่ก็ไม่กล้าขัดขืน,แม้แต่หนีไปซ่อนตัวอยู่ในโลกใบเล็ก.
ด้วยการตัดสินใจของเขา,ทำให้กลุ่มปราชญ์ยินดีที่จะตกตายไปพร้อมกับเขา,นี่คือหงจวิน.
ต้องมีความกล้าหายเพียงใด? ต้องเป็นคนแบบใด?
กับบุคคลอันดับหนึ่งของโลกหล้า,จะเป็นเซอคงได้อย่างไร?เขาต้องหวาดกลัวเซอคงอย่างงั้นรึ?
ความเป็นจริง,เซอคงนั้นเป็นคนที่เข้าใจวิธีอดทนเป็นอย่างมาก,เข้าใจการเอาเปรียบหาประโยชน์จากคนอื่นๆ,ทว่า,เขายังไม่มีความกล้าพออย่างที่บรรพชนหงจวินมี.
นามนี้สั่นคลอนไปทั่วหล้า,ถึงแม้นว่าจะล่วงหล่นจากสวรรค์ไปหลายแสนปีแล้ว,ผู้คนก็ยังมิรู้ลืม,แล้วจะนำเซอคงไปเทียบได้อย่างไร?
ไม่ว่าอย่างไรเซอคงและหงจวินนั้นมีร่างต้นกำเนิดเหมือนกัน,ถึงแม้นว่าหงจวินนั้นจะเป็นร่างหนอนดินในตำนานที่สามารถฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้,ทว่าจงซานก็ยังไม่เชื่อว่าจะเป็นคนเดียวกัน.
จงซานไม่มีทางเชื่อว่าเซอคงคือหงจวิน.
คำสองคำ,หงจวิน,เพียงแค่ได้ยินก็ทำให้จงซานรู้สึกชื่นชมเช่นกัน,จะเป็นคนที่ดูชั่วร้ายได้อย่างไร,จะเป็นคนที่ยอมให้ตัวเองถูกข่มเหงรังแก,หวาดกลัวความแข็งแกร่งได้อย่างไร?
[1] "หงจวินเหล่าจู่" (鴻鈞老祖) คือ "เง็กเซียนฮ่องเต้"
หรือในสำเนียงจีนกลางก็คือ "อวี้หวงซ่างตี้" (玉皇上帝) ลำดับที่สี่ มีความเชื่อที่ว่า
"เง็กเซียนฮ่องเต้" มีทั้งหมด 18 พระองค์
และผลัดเปลี่ยนกันปกครองสวรรค์ตามวาระ
เซอคงไม่ใช่หงจวินอย่างแน่นอน.
ในเมื่อไม่ใช่หงจวิน,จงซานต้องหวาดกลัวอย่างงั้นรึ?
พลังของหงจวิน?
พลังของคนอื่นโดยพื้นฐาน,ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามถึงจะครอบครองพลังของหงจวิน,ก้ไม่สามารถใช้พลังของหงจวินได้อย่างถ่องแท้.
เซอคงที่ในเวลานี้,ไม่เห็นจงซานที่ร้องขอความเมตตาอย่างที่ตัวเองคิด,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นดำมืด,ก่อนที่จะโกรธเกรี้ยวออกมาในทันที,"ก็ดี,จงซาน,ข้าคิดอยู่แล้วว่าเจ้าจะไม่ยอมจำนน!"
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ฝ่ามือของเขาที่สะบัดออกไป,แสงสีขาวพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน.
แสงสีขาวที่กวาดโยกคลอนมิติ,ห้วงมิติที่สั่นไหวเล็กน้อย.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดดังสนั่น,แสงสีขาวแตกกระจาย,กระบี่สีม่วงปรากฏขึ้น,เป็นปราณกระบี่ที่ดุร้ายไร้ที่สุดสิ้น,ที่ใต้เท้าของจงซาน,ปรากฏร่างขนาดใหญ่โตมโหฬาร.
"ฟริบ!"
เสียงแหลมเล็กเหมือนเด็ก,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กำลังกวัดแกว่งหางไปมา,หางขนาดใหญ่แปดหางที่ราวกับเสาที่คำยันสวรรค์,พลังอำนาจที่สั่นคลอนสวรรค์,เต็มไปด้วยกลิ่นอายที่หนักหน่วงน่าเกรงขาม.
แปดหางแปดสี,ส่องประกายแสงสีวับวาว,สายตาของทุกคนที่จับจ้องสั่นคลอนจิตใจของทุกคน.
หางของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบราวกับว่าไม่ได้สนใจอะไรนัก,เสียงของมันที่ส่งออกมานั้นกำลังตื่นเต้นดวงตาเป็นประกาย.
ในเวลานี้,สายตาของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่จดจ้องมองเขม็งไปยังเซอคงที่อยู่ตรงข้าม.
„ฟริบ, ฟริบ, ฟริบ ..............................!”
ความตื่นเต้นอย่างที่สุด,หางของมันที่กวัดแกว่ง,ประกายแสงวับวาว,ที่จับมองเซอคง,ราวกับว่าน้ำลายของมันกำลังไหลออกมาก็มิปาน.
ดางตาของมันที่เป็นประกายจดจ้องมองซ้ายทีขวาที,และยังมองตรงกลางอีก,ดวงตาของมันที่เผยความโลภออกมา,แน่นอนว่าที่ภายในอกเสื้อของเซอคงนั้นมีลูกแก้วลูกหนึ่งซ่อนอยู่,สิ่งสำคัญที่สุดมันยังแผ่พลังที่มากมายออกมาไม่หยุด.
"ฟริบ,ฟริบ............!”
แปดหางสวรรค์ที่ราวกับว่าต้องการขออนุญาตจงซานให้ปล่อยมันมัน,เป็นความคาดหวังตามสัญชาติญาณ,ทว่าต่อหน้าจงซานมันไม่กล้าที่ตัดสินใจเอง,อย่างไรก็ตามสายตาของมันที่จดจ้องมองเซอคงราวกับว่าเป็นสหายที่รู้จัก.
ชื่อเสียงของแปดหางสวรรค์นั้น,เซอคงย่อมรู้ดี.
กับท่าทางที่ราวกับเป็นมิตรของแปดหาง,ทำให้ขนทั่วร่างของเซอคงลุกตั้งชันขึ้นมาทันที,กับสายตาของมันที่จดจ้อง,ทำให้เขาราวกับเข้าใจอะไรบางอย่างได้.
"แส่หาความตาย!"เซอคงที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมา.
ธวัชหยวนซือที่ขยับสะบัดออกไป,ท้องฟ้าเมฆที่มารวมกันบิดเบี้ยวหมุนวน,ฟ้าดินกลายเป็นความโกลาหล,หมอกสีฟ้าที่มากมาย,ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นที่พวยพุ่งไปยังทิศทางของจงซาน,พลังอำนาจแห่งการทำลายล้างที่ระเบิดออกมาทันที.
ฮุ่นตุ้น (混沌 หรือ 浑沌) คือเทพแห่งความชั่วร้ายในสมัยโบราณ ใน “ซานห่ายจิง ” (《山海经》) กล่าวบรรยายถึงฮุ่นตุ้นว่า
มีรูปร่างอ้วนกลม มีสีแดงดุจเปลวเพลิง มีปีกสี่ปีก มีขาหกขา ไม่มีใบหน้า,แต่รู้แจ้งในดนตรีกาล.
"ปัง!"
ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้น,ที่ที่ทรงพลังเต็มไปด้วยปราณแห่งความตายสาดกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ในเวลานี้เกิดเสียงดังสนั่นดังลั่น.
แผนดินเลือนที่ดังกระหึ่มในเวลานั้นพื้นที่ด้านล่างมีผู้ฝึกตนอยู่ไม่น้อยที่ยังสู้กันอยู่,ทันใดนั้นถูกกลบฝังทำลายล้างไปทั้งหมดในทันที.
การเติบโตของแปดหางสวรรค์นั้น,ไม่จำเป็นต้องหวั่นเกรงพลังในระดับนี้,ไม่เช่นนั้นแล้วมันจะกลืนกินของวิเศษระดับนี้ได้อย่างงั้นรึ?
นับตั้งแต่ที่มีกลืนกินตำราปฐพี,พร้อมกับของวิเศษปราชญ์เทพอีกหลายอย่าง,แปดหางสวรรค์ก็เติบโตขึ้นอีกมากมาย,หางทั้งสี่ของมันเวลานี้ค่อยๆกลายเป็นของวิเศษระดับปราชญ์เทพทีละน้อยๆ,แน่นอนว่าอยู่ห่างไม่มากแล้ว,ทว่าก็สัมผัสได้ถึงพลังที่ใกล้เคียงของวิเศษปราชญ์เทพ.
ปราณกระบี่ที่ทรงพลังทั้งสี่สายถูกปลดปล่อยออกมา,พร้อมกับหยุดปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นเอาไว้ในทันที.
"เซอคง!"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
เซอคงเงยหน้าขึ้นมองจงซาน,ทว่าเวลานั้น,จงซานที่หลับตาข้างหนึ่ง.
"เนตรนิมิตร้าย!เปิด!"จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
จงซานที่ไม่รู้สึกหวาดกลัวเซอคงแม้แต่น้อย,จงซานไม่เชื่อว่าเขาคือหงจวิน,ไม่มีทางที่เขาจะจัดการจงซานได้,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,การต่อสู้ทุครั้งเขาให้ความสำคัญมาตลอด,การต่อสู้ที่แขวนบนความเป็นความตาย,กับการต่อสู้ที่เสี่ยงชีวิต,เขาไม่เคยประมาทนั่นเอง.
เนตรนิมิตร้ายเปิด,ลำแสงสีน้ำเงินที่พุ่งเข้าหาเซอคง.
"ชิ!"
เซอคงที่สะบัดมือ,สร้างมั่นแสงสีม่วงป้องกัน,แสงสีน้ำเงินของเนตรนิมิตร้าย.
"วูซซซซซ!"
ทว่าม่านสีม่วงไม่สามารถป้องกันแสงสีน้ำเงินของเนตรนิมิตร้ายได้,พริบตานั้น,แสงสีน้ำเงินที่พุ่งทะลวงผ่านเข้ามาในร่างของเซอคง.
ใบหน้าของเซอคงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ทว่าเขากลับพบว่าร่างกายของเขาไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอย่างงั้นรึ?
จงซานหลอกข้าอย่างงั้นรึ?
แม้ว่าเซอคงไม่พบอะไรผิดปรกติ,ทว่าภายในใจของเขารู้สึกหนักอึ้ง.
เซอคงที่สะบัดส่งธวัชหยวนซือพุ่งออกไป,ก่อนที่จะปรากฏเมฆคลึ้มกว่าหนึ่งแสนลี้ปิดบังท้องฟ้า,ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นที่ล่วงหล่นลงมาราวกับห่าฝน,เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง.
"ฟริบ,ฟริบ!"
แปดหางสวรรค์ที่ดูกังวล,เพราะว่าแปดหางสวรรค์เห็นธวัชหวนซือแยกออกมาจากฝ่ามือของเซอคง,มันที่ต้องการกลืนกินธวัชหยวนซือเป็นอย่างมาก,ทว่าจงซานนั้นไม่อนุญาต.
จงซานบนร่างแปดหางสวรรค์พุ่งเข้าหาเซอคง.
หวนจียังคงอยู่รอบๆ,เป้าหมายของนางก็คือเฝ้าระวังจับจ้องมองคนที่อยู่รอบๆจะลอบโจมตีจงซาน.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กระบี่จูเซียนเข้าปะทะตำราชิงชิว,ห้วงมิติสั่นหวั่น,เกิดหลุมดำขนาดนี้ขึ้นมาในทันที.
เซอคงที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,ตำราชิงชิงที่ทรงพลัง,นี่คือของวิเศษอุปกรณ์ปราชญ์เทพ,ที่ปลดปล่อยอำนาจแห่งความเที่ยงธรรมพัดม้วนไปยังร่างของจงซาน.
ในเวลาเดียวกัน,ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้น,พร้อมกับปราณกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมพวยพุ่งออกมา,มุ่งเป้าไปยังร่างของจงซานพร้อมๆกัน.
เซอคงที่ใช้พลังพิเศษวิชาลับกดไปยังห้วงอากาศ,ก่อนที่จะเกิดเป็นพายุหมุนพุ่งไปยังร่างของจงซานอีกครั้งด้วย.
ของวิเศษอุปกรณ์ปราชญ์เทพสองชิ้น,รวมถึงพลังของหงจวิน,กลายเป็นพลังที่น่าเหลือเชื่อ,แม้นว่าจงซานจะมีพลังของแปดหางสวรรค์คอยคุ้มกลาย,ที่ปกปิดล้อมรอบทั่วร่างเหมือนกับบัวตูมก็ตาม.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ถูกกระแทกโจมตีอย่างหนักหน่วงรุนแรง,ด้วยร่างกายของมันที่ทรงพลังน่าเกรงขาม,แม้นว่าจะไม่ทำให้มันตกตายไปในทันที,ทว่าเริ่มปรากฏช่องสีน้ำเงินขึ้น.
อย่างไรก็ตาม,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบยังคงพุ่งตรงเข้าหาเซอคง.
ปราณกระบี่ฮุ่นตุ้น,และอำนาจของกระบี่แห่งความเที่ยงธรรม,ที่รวมพลังกัน,ทำให้เซอคงตอนนี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ,กับพลังของบุคคลอันดับหนึ่งของโลกหล้าที่ร้ายกาย,ยังจะมีใครสามารถทานทนได้,อีกทั้งพลังในร่างของเขายังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย.
จงซานมีรึที่จะเทียบเขาได้.
เซอคงที่เวลานี้ภายในใจมีความสุขเหลือล้น,นี่สิความรู้สึกที่เขาต้องการ.
ที่ไกลออกไป,ที่มุมแห่งหนึ่ง,หมี่เทียนที่จดจ้องเขม็งไปยังสนามการต่อสู้.
หมี่เทียนที่เผยท่าทางแปลกประหลาดขณะดูการต่อสู้,ราวกับว่าเผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
"เซอคง? ไม่ใช่หงจวินจริงๆ,อย่างไรก็ตาม,พลังที่หงจวินทิ้งเอาไว้ก็นับว่าไร้เทียมทาน,กับเซียนโบราณอันกระจ้อยร่อย,คาดไม่ถึงเลยว่าหลังจากดูดซับพลังดังกล่าว,จะก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชน,ไม่,แม้แต่ไม่ได้อ่อยด้อยกว่าข้า,ดูเหมือนว่าฝ่ายตรงข้ามจะกลายเป็นหงจวินอีกครั้งไปแล้ว,ช่างน่าเสียดายคนที่ได้ไปครองกับเป็นเซอคง."
"เซอคง,แม้นว่าจะมีสมบัติมากมาย,แต่ก็ยังยากจะได้รับชัยชนะที่สมบูรณ์,การจะจัดการจงซานจำเป็นต้องมีสมบัติมากขนาดนี้เลยรึ?
เพียงแค่ชิ้นเดียวก็พอแล้ว,น่าเสียดายนักที่เขามีประสบการณ์การต่อสู้ที่น้อย,สมบัติมากมายขนาดนี้,ข้ากับไม่มีเลย,คาดไม่ถึงจะไปอยู่ในมือของเซียนโบราณกระจิดริดนั่น."
หมี่เทียนที่เผยความรู้สึกอิจฉาริษยาเป็นอย่างมาก.
คาดไม่ถึงเลยว่าเซอคงผู้นี้จะมีโชควาสนามากมายถึงเพียงนี้.
"จงซาน? เจ้าตายแน่,แปดปางสวรรค์แปลกประหลาดเติบโตอย่างรวดเร็ว,แต่ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซอคง! ยังมีอะไรซ่อนอยู่ก็แสดงออกมา,ไม่เช่นนั้นเจ้าต้องตายในทันที!"หมี่เทียนที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
ส่วนหวงจี,ที่คอยตรวจสอบพื้นที่รอบๆ,ด้วยปราชญ์เทพหมี่เทียนมีวิธีการที่พิเศษ,ทำให้หมีเทียนซ่อนตัวได้อย่างสมบูรณ์แบบ,หวนจีไม่สามารถหาหมี่เทียนเจอได้.
อย่างไรก็ตาม,ภายใต้การตรวจสอบของหวนจี,การต่อสู้นี้,หวนจีไม่ได้เป็นห่วงเกี่ยวกับจงซาน,ทุกคนต่างก็เชื่อมั่นในตัวจงซาน,ในเมื่อจงซานกล้าออกไปสู้,เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะพ่ายแพ้.
พลังมากมายที่โจมตีมายังแปดหางสวรรค์,แต่กระนั้นแปดหางก็ผลักดันฝืนพุ่งเข้าไปหาตำราชิงชิวได้ในที่สุด.
ตำราชิงชิว,แผ่นริ้วไม้ไผ่,ที่มีอักษรรูนมากมายเวลานี้กำลังลอยอยู่,อักษรรูแต่ละตัวเปล่งแสงสีขาวมากมาย,พร้อมกับปล่อยปราณกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมออกมา,ดูทรงพลังเป็นเป็นอย่างมาก.
แปดหางสวรรค์ที่ดวงตาเบิกกว้าง,ก่อนที่จะขยายร่างใหญ่โต,พร้อมกับอ้าปากพุ่งเตรียมงับกลืนกินตำราชิงชิว.
"อ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เซอคงที่เผยเสียงหัวเราะเหยียดหยันดูแคลน.
เพราะว่าแปดหางสวรรค์ขยายร่าง,ตำราชิงชิวก็ขยายขนาดด้วยเช่นกัน,กลายเป็นกำแพงฟ้าดินขนาดใหญ่,สูงใหญ่ทะลวงหมู่มวลเมฆา,เป็นไปไม่ได้ที่แปดหางสวรรค์จะกลืนกินมันได้.
นอกจากนี้,แปดหางสวรรค์ยังขยายร่างได้อย่างจำกัด,นั่นก็เพราะมันจำเป็นต้องป้องกันปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นและปราณกระบี่แห่งความเที่ยงธรรมด้วยนั่นเอง.
"ฟริบ,ฟริบ
............!”
แปดหางสวรรค์ที่เผยท่าทางร้อนใจ,ไม่กล้าที่จะขยายร่างขึ้นอีก,ทำได้แค่เพียงปล่อยกระบี่จูเซียนเข้าโจมตีตำราชิงชิว.
ทว่าตำราชิงชิวนั้น,เป็นถึงอุปกรณ์ปราชญ์เทพ,สามารถทะลวงได้ง่ายๆอย่างงั้นรึ?
กำแพงฟ้าดิน,ที่แยกเซอคงเอาไว้,ทำให้ไม่สามารถเข้าใกล้เซอคงได้.
"จงซาน,อสุกายของเจ้าต้องการกลืนกินสมบัติของข้าอย่างงั้นรึ?ต้องการกลืนอย่างงั้นรึ?
ก็ลองดูซิ! ฮ่าฮ่าฮ่า!"เซอคงที่ยืนอยู่ด้านหลังตำราชิงชิว,ใบหน้าที่เผยแววตาแห่งความชั่วร้ายออกมา.
หางของแปดหางมีสองหางที่ทรงพลังปกป้องร่างของจงซานเอาไว้,ทำให้ไม่มีพลังอะไรส่งมาถึงร่างจงซาน.
แม้นว่าแปดหางสวรรค์จะไม่สามารถกินตำราชิงชิวได้,ทว่าจงซานก็ยังคงใจเย็นจดจ้องมองไปด้านหน้า,ยืนไพล่หลัง,จดจ้องมองหาจุดอ่อนของเซอคง.
แม้นว่าจงซานจะมีอายุพันกว่าปีเท่านั้น,ทว่าตลอดชีวิตก็ต่อสู้มากมายมายนับไม่ถ้วน,มุมมองและประสบการของเขานั้นยากที่จะมีใครสามารถเทียบได้.
ไม่ต้องบอกด้วยว่าเซอคงนั้นไม่ใช่หงจวิน,เซอคงถึงจะมีพลังก็ไม่สามารถใช้พลังหงจวินได้อย่างสมบูรณ์,อีกทั้งประสบการณ์ต่อสู้ของเซอคงยังนับว่าน้อยมากๆ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น