Immortality Chapter 1195 Absorbs the Purple Firmament Palace strength
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1195 ดูพลังตำหนักจื่อเซียว.
Chapter 1195 Absorbs the Purple Firmament
Palace strength
吸收紫霄宫力量
ดูพลังตำหนักจื่อเซียว.
หลายวันจากการบินด้วยความเร็วสูง.
จงซานที่อยู่ใกล้ตำหนักจื่อเซียวมากขึ้นเรื่อยๆ.
"ค่ายกลนี้,ทำให้สวรรค์มีบาดแผล,อีกนานเท่าไหร่,ที่ทุกสิ่งมีชีวิตจะตกตายไปทั้งหมด?"ใบหน้าของหวนจีที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ลดความเร็วลง!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
"ลดความเร็วลง?
อีกนิดเดียวจะถึงแล้ว,ไม่ใช่ว่าต้องเพิ่มความเร็วหรอกรึ?"หวนจีที่ไม่เข้าใจ.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"สถานที่ปรากฏของตำหนักจื่อเซียว?
แม้แต่ปราชย์เทพยังถูกล่อมา,แล้วทำไมปราชญ์ไม่สามารถนำตำหนักจื่อเซียวไปล่ะ?"
หวนจีที่เข้าใจได้ในทันที.
"เจ้าจะบอกว่าที่ด้านหน้านั้นมีอันตรายรออยู่อย่างงั้นรึ?"หวนจีที่สอบถามออกมา.
"หลายวันที่พวกเราเดินทางมานี้,ไม่ว่าอย่างไรก็ช้ากว่าคนอื่น,ทว่ากลับยังไม่มีใครนำตำหนักจื่อเซียวไปได้ย่อมต้องมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่!"จงซานกล่าวออกมอาย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"หวนจีพยักหน้ารับ.
ไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงการช่วงชิงแข่งขันกันได้,หวนจีรับรู้ว่าด้านหน้าต้องมีอันตรายซ่อนอยู่,หรือแม้จะมีอันตายไม่เท่าใดก็ต้องระมัดระวัง.
--------------------------------------------------------------------
สถานที่ตำแหน่งตำหนักจื่อเซียว.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่ซ่อนตัวอยู่ที่มุม,เฝ้ามองอย่างเงียบๆ,ค่ายกลครั้งนี้ทรงพลังมาก,แต่กระนั้นปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม,กลับยินดีที่จะอยู่เฉยๆ.
กับอสุกายที่ร้ายกาจซ่อนตัวอยู่เบื้องหลัง,ไม่จำเป็นต้องบอกเลยว่ามันผิดปรกติขนาดใหน.
เซียนบรรพชนที่สูญเสียสติ,ปราชญ์เทพไม่สามารถใช้ต้าเต๋า,นี่คือค่ายกลแบบใดกัน?
ต้องเป็นตัวตนที่น่ากลัวขนาดใหนที่สามารถจ่ายไปด้วยราคาที่สูงลิ่วเพื่อสร้างค่ายกลนี้?
เซียนบรรพชนที่นอนกองอยู่บนพื้น,หมี่เทียนที่จ้องมองมอยู่ราวๆ
62 คน,เซียนบรรพชน 62 คนหากต้องต่อสู้กับปราชญ์เทพ,ไม่ต้องบอกเลยว่าจะทรงพลังขนาดใหน,หากพวกเขาร่วมมือกัน,แม้แต่ปราชญ์เทพอาจล่วงหล่นจากสวรรค์.
ภายในค่ายกลนี้,ดูเหมือนว่าจะมีใครที่วางแผนเอาไว้,โดยใช้
62 เซียนบรรพชนเป็นเพียงหมากอย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่าภายในทวีปหนานจานปู่,ยังมีอีกหลายสถานที่,นี่ก็เพียงแค่ส่วนน้อย,ทุกหนแห่งต่างไล่ล่าสังหารกันและกัน,ไม่ต้องบอกเลยว่ายอดฝีมือที่ต้องตายมีจำนวนเท่าใด.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่กำลังจ้องมองด้วยความสนใจ,ในเวลานี้,เขาไม่กล้าที่จะประมาท,ด้วยนิสัยของหมี่เทียนด้วยแล้ว,ชีวิตของเขาสำคัญกว่าใคร.
รอบๆตำหนักจื่อเซียวนั้น,ยังคงมีเซียนโบราณที่ยังคงเหลืออพร้อมกับไล่ล่าสังหารกันอยู่.
เวลานี้ปราชญ์เทพหมี่เทียนจับจ้องมองไปด้านหน้า.
เซอคง!
ลูกหลานของกงจื่อ,เซอคงในสายตาของผู้คนนับว่าเป็นบุคคลอันทรงเกียรติ,ทว่าคนเหล่านี้ย่อมไม่เพียงพอที่จะอยู่ในสายตาของหมี่เทียน.
ตั้งแต่อดีตแล้วลูกหลานของกงจื่อนั้นหาได้มีใครน่าสนใจ,นอกจากนี้เซอคงผู้นี้ดูเหมือนว่าจะเป็นเพียงแค่คนในระดับต่ำเท่านั้น,ในสายตาของหมี่เทียน,นิกายหงหรูนั้นได้กลายเป็นประวัติศาสตร์ไปแล้ว.
ดังนั้น,หมี่เทียนจึงไม่รู้จักเซอคง,เขาที่เห็นเซอคงที่เหมือนกับคนบ้า,พลังฝึกตนทั่วไป,กับการเขามาที่นี่,ตอนนี้เขาต้องการทำอะไร?
เซอคงที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากตำหนักจื่อเซียว,จ้องมองดูภาพเงาของตำหนักจื่อเซียว,แววตาที่เผยท่าทางตื่นเต้น.
"สวรรค์ไม่ทอดทิ้งข้า,ตำหนักจื่อเซียว!"เซอคงที่เผยท่าทางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
"วูซซซ!"มีใครบางคนที่พุ่งตรงไปยังทิศทางของเซอคง.
เป็นเซียนโบราณที่บ้าคลั่ง,แน่นอนว่าเซอคงไม่ต้องการที่จะต่อสู้,และหลบเลี่ยงอย่างรวดเร็ว.
เซียนโบราณที่เห็นเซอคงไม่สนใจตำหนักจื่อเซียว,จึงได้ปล่อยไป,ก่อนที่จะเร่งรีบพุ่งตรงไปยังตำหนักจื่อเซียวแทน.
"ปัง!”
ที่ด้านล่างพื้น,บัวขาวที่ปลดปล่อยอำนาจแห่งความเที่ยงธรรม,โจมตีไปยังเซียนโบราณที่พุ่งเข้าไปด้านหน้าทันที.
"อำนาจแห่งความเที่ยงธรรม?
ตำราชิงชิวอย่างงั้นรึ?!"ใบหน้าของเซอคงที่เผยความตื่นเต้นออกมา.
ตำราชิงชิง,ของบรรพชน,เซอคงที่กลืนกินสัมผัสเทวะกงจื่อไป,แน่นอนว่าย่อมมีความทรงจำของกงจื่อ,ตำราชิงชิวก็คือของวิเศษกงจื่อ,เซอคงจะไม่รู้ได้อย่างไร?
แม้แต่...................
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เซอคงที่หัวเราะออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ในเวลาเดียวกัน,หากได้สนใจสวรรค์หรือมนุษย์,เซอคงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
ไม่รั้งรออีกต่อไป,เซอคงที่ไม่ซ่อนตัวจากเซียนโบราณอีก.
เป็นความจริง,เซอคงที่พุ่งไปด้านหน้า,เซียนโบราณห้าคนที่พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว.
ดวงตาของเซอคงที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา,ยื่นมือออกไปด้านหน้า,ที่ด้านหน้าปรากฏเป็นธวัชสีดำขึ้นในทันที,บนธวัชสีดำนั้น,มีอักขระสีทองมากมาย,และยังมีพลังที่น่าสะพรึงปะทุขึ้นมา,ปราณกระบี่สีดำที่แผ่ออกมา.
เซียนโบราณทั้งห้าคนที่บินเข้ามา,ด้วยธวัชสีดำที่เซอคงถืออยู่สะบัดออกไปยังห้าเซียนโบราณทันที.
"ฟู่ ~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ธวัชสีดำ,ที่ปลดปล่อยปราณกระบี่สีเทาพุ่งออกไปหลายสิบสาย,ปราณกระบี่ทะลวงร่างกายของห้าเซียนโบราณระเบิดออกมาในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้าเซียนโบราณที่ระเบิดออกมาในทันที,เป็นปราณกระบี่ที่ทรงพลังมาก,ไม่มีแม้แต่โอกาสให้เซียนโบราณทั้งห้าตอบโต้ได้เลย.
ที่ไกลออกไปที่มุมแห่งหนึ่ง,ดวงตาของปราชญ์เทพหมี่เทียนที่หรี่เล็ก,"ปราณกระบี่ฮุ่นตุน?
ธวัชหยวนซือ? ธวัชหยวนซือไปอยู่ในมือของเขาได้อย่างไร?"
หมี่เทียนที่ไม่เข้าใจตัวตนของเซือคงเลยแม้แต่น้อย.
"ปัง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปราณกระบี่ฮุ่นตุนนับร้อยสายที่ปล่อยออกไป,สังหารเซียนโบราณที่พุ่งเข้ามา.
ของวิเศษดังกล่าวทรงพลังเป็นอย่างมาก,ธวัชหยวนซือ,นี่คือของวิเศษปราชญ์เทพของอดีตปราชญ์เทพหยวนซือ,ของวิเศษดังระดับปราชญ์เทพการจะจัดการเซียนโบราณ,ย่อมเป็นอะไรที่ง่ายดาย.
ขณะที่หมี่เทียนกำลังตะลึงงันอยู่นั้น,ก็ปรากฏอีกหนึ่งอย่างที่ทำให้ปราชญ์เทพหมี่เทียนตกใจ.
ที่ฝ่ามือของเซอคงอีกข้าง,ปลดปล่อยอำนาจแห่งความเที่ยงธรรมออกมาอย่างเหลื่อเชื่อ.
อำนาจแห่งความเที่ยงธรรม?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีอำนาจแห่งความเที่ยงธรรมได้?
พลังนี้เทียบเท่ากับกงจื่อเลยไม่ใช่รึ? นี่เขาคือผู้สือบทอดขงจื่อจริงๆรึ?
หมี่เทียนที่อ้าปากค้าง,อำนาจแห่งความเที่ยงธรรมที่ถูกส่งไปยังบัวสีขาวในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บัวสีขาวที่ระเบิดเสียงดัง,ที่ด้านในหลังจากการระเบิดแล้ว,ปรากฏบัวสีขาวที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ,และที่ด้านในนั้นตำราชิงชิวที่กำลังลอยกลับมาหากเซอคง.
"เป็นไปได้อย่างไร,นี่ไม่ใช่ตำราชิงชิวของกงจื่อหรอกรึ?
แล้วสามารถจัดการได้ง่ายๆเช่นนี้เลยรึ? ราวกับว่าเป็นเจ้าของของมันก็ไม่ปาน,ทำไมเป็นเช่นนี้?"หมี่เทียนที่ไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย.
แปลกเกินไปแล้ว.
คนผู้นี้เป็นใครจากใหนกัน?
ธวัชหยวนซือ,ของวิเศษปราชญ์เทพ.
ของวิเศษปราชญ์เทพที่ราวกับว่ามันได้มาพบกับเจ้าของของมันก็ไม่ปราณ,สามารถที่จะควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์?
เรื่องนี้,เป็นไปไม่ได้,ของวิเศษปราชญ์เทพที่มีผนึกของเจ้าของอยู่,คนอื่นๆนั้นยากที่จะสามารถหลอมประสานมันได้ง่ายๆ.
เซอคงที่อยู่ตรงหน้าได้ทำลายความนึกคิดของหมี่เทียนไปอย่างสิ้นเชิง.
หมี่เทียนเวลานี้ที่เผยท่าทางลังเลที่จะออกไปชิงตำหนักจื่อเซียว,ด้วยความระแวงแล้ว,มีใครติดตามมาหรือไม่?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถควบคุมตำราชิงชิว?
เซอคงในเวลานี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ.
เขาที่เก็บธวัชหยวนซือกลับไป,ก่อนที่จะคว้าตำราชิงชิวที่ลอยเข้ามาหา.
สมบูรณ์แบบ,ดูเหมือนว่าของวิเศษนี้เขาจะสามารถหลอมผสานได้เลย,แสงสีขาวที่แผ่ออกมาของตำราชิงชิว,สามารถที่จะแหวกม่านของตำหนักจื่อเซียวได้.
เซอคงที่ยื่นมือออกไป,คล้ายจะคว้าตำหนักจื่อเซียวเอามาไว้ในมือ.
ตำหนักจื่อเซียวที่เริ่มขยับ.
หมี่เทียนที่กำหมัดแน่น,ทว่าก็ยังคงรักษาความสงบได้,ทว่ายังคงจ้องมองตาเขม็ง.
เพราะว่าหมี่เทียนที่ไม่กลังวลว่าตำหนักจื่อเซียวจะถูกเซอคงหลอมประสานไป.
เขาสามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่าพลังฝึกตนของเซอคงนั้น,อยู่ในระดับเซียนโบราณ,เซียนโบราณไม่มีทางทำลายผนึกหงจวินได้,ถึงแม้นว่าจะได้รับลูกแก้วผนึก,ก็ไม่มีทางที่จะใช้มันได้.
เซียนโบราณที่กระจิดริดเป็นไปไม่ได้ที่จะทำสำเร็จ.
ทว่า,เซอคงในเวลานี้ได้ทำให้ปราชญ์เทพต้องตื่นตระหนกตกใจ.
เซอคงที่สะบัดหน้าไปมา,ก่อนที่มันจะค่อยๆเปลี่ยนไป,หัวของเซอคงที่เป็นมนุษย์,ก่อนที่จะเป็นเป็นใส้เดือนที่ดูหน้าเกียจช้าๆ.
หัวใส้เดือน?
หมี่เทียนที่ดวงตาเบิกกว้าง,อ้าปากค้างแทบลืมหายใจ.
"หงจวิน? เขาคือหงจวินอย่างงั้นรึ?"ปราชญ์เทพหมีเทียนถึงกับสั่นสะท้าน.
ร่างกายของปราชญ์เทพหมี่เทียนที่ตื่นตระหนกตกใจ,เขาคือหงจวินรึ?
หงจวิน,ในความคิดของหมี่เทียน,เขาไม่ใช่แค่เซียนโบราณ,ทว่าความกลัวนี้ซ่อนลึกไปถึงดวงวิญญาณ,เป็นความกลัวความน่าเกรงขามของหงจวินเมื่อนานมาแล้ว.
ใต้สวรรค์แห่งนี้ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าหงจวินนั้นคือหนอนใส้เดือนฟ้าดิน,เขาที่เกิดขึ้นมาจากเส้นโลหิตมังกรปฐพี,ซึ่งมีนามว่ามังกรดิน,ในเวลานั้น,ก่อนที่เขาจะล่วงหล่นจากสวรรค์เขาได้กลายเป็นหนอนใส้เดือนพร้อมกับล่วงหล่นจากสวรรค์,หงจวินทีต้องจ่ายไปด้วยราคาที่สูงลิ่ว,ร่างกายของเขานั้นเหมือนกับบรรพชนหมิงเหอที่สร้างเผ่าอสุราขึ้นมา,หงจวินเองก็สร้างเผ่าใส้เดือนขึ้นมา.
หงจิวนที่ล่วงหล่นจากสวรรค์,มีผู้ฝึกตนมากมายที่ไล่ล่าสังหารใส้เดือนทั่วหล้า,ทว่าไม่มีทางที่จะกำจัดได้หมด,หลังจากนั้นเขาเคยกล่าวไว้ว่า,หงจวินจะกลับมา,เผ่าใส้เดือนคือพรรคพวกของเขา.
หนึ่งแสนปีที่แล้ว,ผู้คนพบว่าเผ่าใส้เดือนไม่สามารถบำเพ็ญเพียรได้,และกลายเป็นภูติ,ทว่าผู้ฝึกตนทั้งหมดก็ยังคงจับจ้องมองแม้นว่าจะกลายเป็นภูติไปก็ตาม,อาจจะมีหงจวินแฝงอยู่.
หัวของใส้เดือน? อสูรใส้เดือนกลายเป็นภูติ?
หมี่เทียนที่เผยท่าทางหวาดหวั่นขึ้นมาในทันที.
เป็นความจริงหลังจากนั้นอสูรใส้เดือนที่อ้าปากที่น่าเกียจของมันสูบลูกแก้วที่อยู่ไกลออกไปมา.
"วูซซซซ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในลูกแห้ว,พลังสีม่วงที่หลุดออกมา,ตอนนี้มันถูกสูบด้วยปากของอสูรใส้เดือน.
"นี่เขากำลังสูบพลังของหงจวินอย่างงั้นรึ?
เขากำลังฟื้นฟู่พลังกลับไปเหมือนในอดีต?"ภายในใจของหมี่เทียนที่เต้นไปมาไม่เป็นจังหวะ.
ที่ไกลออกไป,ทั่วร่างของเซอคงเต็มไปด้วยพลังสีม่วง,พลังดังกล่าวที่ไหลเข้าไปในร่างของเซอคง,ทำให้พลังฝึกตนของเซอคงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว.
"เป็นพลังของหงจวินจริงๆ,พลังทั้งหมดจงมา!"เซอคงที่สูบ,ขณะกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
อสูรใส้เดือน,ซึ่งมีความสามารถในการสูบพลังงานของตำหนักจื่อเซียวได้.
"ข้าจะเป็นหงจวิน,ข้าจะกลายเป็นหงจวิน,ข้าจะดูดซับพลังทั้งหมดมา,หลังจากนี้ข้าจะมีพลังของหงจวิน!"เซอคงที่อุทานออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ทันใดนั้น,พลังมากมายที่อยู่รอบๆ,แม้แต่เมฆสีเหลืองบนท้องฟ้าทันใดนั้นก็กลายเป็นเมฆสีม่วง,เมฆสีม่วงที่มีสายฟ้าแป๊บๆกระจายไปทั่ว,ปรากฏพลังของตำหนักจื่อเซียวมากมายไร้ที่สิ้นสุดถูกปล่อยออกมา.
ในเวลานี้ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่น่าเกรงขาม,ไม่กล้าที่จะทำอะไรเซอคงแม้แต่น้อย,ภายในจิตใจของหมี่เทียนนั้น,ตอนนี้มีแต่หงจวินเต็มไปหมด,หากคนด้านหน้าคือหงจวิน,หมี่เทียนไม่กล้าที่จะจินตนาการแม้แต่น้อย,จิตใจของเขาสั่นไหว,หงจวินที่ไร้เทียมทาน,ถึงแม้นว่าตอนนี้จะมีระดับเซียนโบราณ,ทว่าเขามีของวิเศษระดับปราชญ์เทพสองชิ้น,ไม่มีทางที่จะมีใครต่อกรเขาได้.
ไม่ไกลออกไป.
"จงซาน,ดูนั่น,บนท้องฟ้า!"หวนจีที่ใกล้จะไปถึงแล้วจ้องมองท้องฟ้าตำแหน่งของตำหนักจื่อเซียวกำลังเปลี่ยนไป.
Chapter 1195 Absorbs the Purple Firmament
Palace strength
吸收紫霄宫力量
ดูพลังตำหนักจื่อเซียว.
หลายวันจากการบินด้วยความเร็วสูง.
จงซานที่อยู่ใกล้ตำหนักจื่อเซียวมากขึ้นเรื่อยๆ.
"ค่ายกลนี้,ทำให้สวรรค์มีบาดแผล,อีกนานเท่าไหร่,ที่ทุกสิ่งมีชีวิตจะตกตายไปทั้งหมด?"ใบหน้าของหวนจีที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ลดความเร็วลง!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
"ลดความเร็วลง?
อีกนิดเดียวจะถึงแล้ว,ไม่ใช่ว่าต้องเพิ่มความเร็วหรอกรึ?"หวนจีที่ไม่เข้าใจ.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"สถานที่ปรากฏของตำหนักจื่อเซียว?
แม้แต่ปราชย์เทพยังถูกล่อมา,แล้วทำไมปราชญ์ไม่สามารถนำตำหนักจื่อเซียวไปล่ะ?"
หวนจีที่เข้าใจได้ในทันที.
"เจ้าจะบอกว่าที่ด้านหน้านั้นมีอันตรายรออยู่อย่างงั้นรึ?"หวนจีที่สอบถามออกมา.
"หลายวันที่พวกเราเดินทางมานี้,ไม่ว่าอย่างไรก็ช้ากว่าคนอื่น,ทว่ากลับยังไม่มีใครนำตำหนักจื่อเซียวไปได้ย่อมต้องมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่!"จงซานกล่าวออกมอาย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"หวนจีพยักหน้ารับ.
ไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงการช่วงชิงแข่งขันกันได้,หวนจีรับรู้ว่าด้านหน้าต้องมีอันตรายซ่อนอยู่,หรือแม้จะมีอันตายไม่เท่าใดก็ต้องระมัดระวัง.
--------------------------------------------------------------------
สถานที่ตำแหน่งตำหนักจื่อเซียว.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่ซ่อนตัวอยู่ที่มุม,เฝ้ามองอย่างเงียบๆ,ค่ายกลครั้งนี้ทรงพลังมาก,แต่กระนั้นปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม,กลับยินดีที่จะอยู่เฉยๆ.
กับอสุกายที่ร้ายกาจซ่อนตัวอยู่เบื้องหลัง,ไม่จำเป็นต้องบอกเลยว่ามันผิดปรกติขนาดใหน.
เซียนบรรพชนที่สูญเสียสติ,ปราชญ์เทพไม่สามารถใช้ต้าเต๋า,นี่คือค่ายกลแบบใดกัน?
ต้องเป็นตัวตนที่น่ากลัวขนาดใหนที่สามารถจ่ายไปด้วยราคาที่สูงลิ่วเพื่อสร้างค่ายกลนี้?
เซียนบรรพชนที่นอนกองอยู่บนพื้น,หมี่เทียนที่จ้องมองมอยู่ราวๆ
62 คน,เซียนบรรพชน 62 คนหากต้องต่อสู้กับปราชญ์เทพ,ไม่ต้องบอกเลยว่าจะทรงพลังขนาดใหน,หากพวกเขาร่วมมือกัน,แม้แต่ปราชญ์เทพอาจล่วงหล่นจากสวรรค์.
ภายในค่ายกลนี้,ดูเหมือนว่าจะมีใครที่วางแผนเอาไว้,โดยใช้
62 เซียนบรรพชนเป็นเพียงหมากอย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่าภายในทวีปหนานจานปู่,ยังมีอีกหลายสถานที่,นี่ก็เพียงแค่ส่วนน้อย,ทุกหนแห่งต่างไล่ล่าสังหารกันและกัน,ไม่ต้องบอกเลยว่ายอดฝีมือที่ต้องตายมีจำนวนเท่าใด.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่กำลังจ้องมองด้วยความสนใจ,ในเวลานี้,เขาไม่กล้าที่จะประมาท,ด้วยนิสัยของหมี่เทียนด้วยแล้ว,ชีวิตของเขาสำคัญกว่าใคร.
รอบๆตำหนักจื่อเซียวนั้น,ยังคงมีเซียนโบราณที่ยังคงเหลืออพร้อมกับไล่ล่าสังหารกันอยู่.
เวลานี้ปราชญ์เทพหมี่เทียนจับจ้องมองไปด้านหน้า.
เซอคง!
ลูกหลานของกงจื่อ,เซอคงในสายตาของผู้คนนับว่าเป็นบุคคลอันทรงเกียรติ,ทว่าคนเหล่านี้ย่อมไม่เพียงพอที่จะอยู่ในสายตาของหมี่เทียน.
ตั้งแต่อดีตแล้วลูกหลานของกงจื่อนั้นหาได้มีใครน่าสนใจ,นอกจากนี้เซอคงผู้นี้ดูเหมือนว่าจะเป็นเพียงแค่คนในระดับต่ำเท่านั้น,ในสายตาของหมี่เทียน,นิกายหงหรูนั้นได้กลายเป็นประวัติศาสตร์ไปแล้ว.
ดังนั้น,หมี่เทียนจึงไม่รู้จักเซอคง,เขาที่เห็นเซอคงที่เหมือนกับคนบ้า,พลังฝึกตนทั่วไป,กับการเขามาที่นี่,ตอนนี้เขาต้องการทำอะไร?
เซอคงที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากตำหนักจื่อเซียว,จ้องมองดูภาพเงาของตำหนักจื่อเซียว,แววตาที่เผยท่าทางตื่นเต้น.
"สวรรค์ไม่ทอดทิ้งข้า,ตำหนักจื่อเซียว!"เซอคงที่เผยท่าทางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
"วูซซซ!"มีใครบางคนที่พุ่งตรงไปยังทิศทางของเซอคง.
เป็นเซียนโบราณที่บ้าคลั่ง,แน่นอนว่าเซอคงไม่ต้องการที่จะต่อสู้,และหลบเลี่ยงอย่างรวดเร็ว.
เซียนโบราณที่เห็นเซอคงไม่สนใจตำหนักจื่อเซียว,จึงได้ปล่อยไป,ก่อนที่จะเร่งรีบพุ่งตรงไปยังตำหนักจื่อเซียวแทน.
"ปัง!”
ที่ด้านล่างพื้น,บัวขาวที่ปลดปล่อยอำนาจแห่งความเที่ยงธรรม,โจมตีไปยังเซียนโบราณที่พุ่งเข้าไปด้านหน้าทันที.
"อำนาจแห่งความเที่ยงธรรม?
ตำราชิงชิวอย่างงั้นรึ?!"ใบหน้าของเซอคงที่เผยความตื่นเต้นออกมา.
ตำราชิงชิง,ของบรรพชน,เซอคงที่กลืนกินสัมผัสเทวะกงจื่อไป,แน่นอนว่าย่อมมีความทรงจำของกงจื่อ,ตำราชิงชิวก็คือของวิเศษกงจื่อ,เซอคงจะไม่รู้ได้อย่างไร?
แม้แต่...................
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เซอคงที่หัวเราะออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ในเวลาเดียวกัน,หากได้สนใจสวรรค์หรือมนุษย์,เซอคงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
ไม่รั้งรออีกต่อไป,เซอคงที่ไม่ซ่อนตัวจากเซียนโบราณอีก.
เป็นความจริง,เซอคงที่พุ่งไปด้านหน้า,เซียนโบราณห้าคนที่พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว.
ดวงตาของเซอคงที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา,ยื่นมือออกไปด้านหน้า,ที่ด้านหน้าปรากฏเป็นธวัชสีดำขึ้นในทันที,บนธวัชสีดำนั้น,มีอักขระสีทองมากมาย,และยังมีพลังที่น่าสะพรึงปะทุขึ้นมา,ปราณกระบี่สีดำที่แผ่ออกมา.
เซียนโบราณทั้งห้าคนที่บินเข้ามา,ด้วยธวัชสีดำที่เซอคงถืออยู่สะบัดออกไปยังห้าเซียนโบราณทันที.
"ฟู่ ~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ธวัชสีดำ,ที่ปลดปล่อยปราณกระบี่สีเทาพุ่งออกไปหลายสิบสาย,ปราณกระบี่ทะลวงร่างกายของห้าเซียนโบราณระเบิดออกมาในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้าเซียนโบราณที่ระเบิดออกมาในทันที,เป็นปราณกระบี่ที่ทรงพลังมาก,ไม่มีแม้แต่โอกาสให้เซียนโบราณทั้งห้าตอบโต้ได้เลย.
ที่ไกลออกไปที่มุมแห่งหนึ่ง,ดวงตาของปราชญ์เทพหมี่เทียนที่หรี่เล็ก,"ปราณกระบี่ฮุ่นตุน?
ธวัชหยวนซือ? ธวัชหยวนซือไปอยู่ในมือของเขาได้อย่างไร?"
หมี่เทียนที่ไม่เข้าใจตัวตนของเซือคงเลยแม้แต่น้อย.
"ปัง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปราณกระบี่ฮุ่นตุนนับร้อยสายที่ปล่อยออกไป,สังหารเซียนโบราณที่พุ่งเข้ามา.
ของวิเศษดังกล่าวทรงพลังเป็นอย่างมาก,ธวัชหยวนซือ,นี่คือของวิเศษปราชญ์เทพของอดีตปราชญ์เทพหยวนซือ,ของวิเศษดังระดับปราชญ์เทพการจะจัดการเซียนโบราณ,ย่อมเป็นอะไรที่ง่ายดาย.
ขณะที่หมี่เทียนกำลังตะลึงงันอยู่นั้น,ก็ปรากฏอีกหนึ่งอย่างที่ทำให้ปราชญ์เทพหมี่เทียนตกใจ.
ที่ฝ่ามือของเซอคงอีกข้าง,ปลดปล่อยอำนาจแห่งความเที่ยงธรรมออกมาอย่างเหลื่อเชื่อ.
อำนาจแห่งความเที่ยงธรรม?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีอำนาจแห่งความเที่ยงธรรมได้?
พลังนี้เทียบเท่ากับกงจื่อเลยไม่ใช่รึ? นี่เขาคือผู้สือบทอดขงจื่อจริงๆรึ?
หมี่เทียนที่อ้าปากค้าง,อำนาจแห่งความเที่ยงธรรมที่ถูกส่งไปยังบัวสีขาวในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บัวสีขาวที่ระเบิดเสียงดัง,ที่ด้านในหลังจากการระเบิดแล้ว,ปรากฏบัวสีขาวที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ,และที่ด้านในนั้นตำราชิงชิวที่กำลังลอยกลับมาหากเซอคง.
"เป็นไปได้อย่างไร,นี่ไม่ใช่ตำราชิงชิวของกงจื่อหรอกรึ?
แล้วสามารถจัดการได้ง่ายๆเช่นนี้เลยรึ? ราวกับว่าเป็นเจ้าของของมันก็ไม่ปาน,ทำไมเป็นเช่นนี้?"หมี่เทียนที่ไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย.
แปลกเกินไปแล้ว.
คนผู้นี้เป็นใครจากใหนกัน?
ธวัชหยวนซือ,ของวิเศษปราชญ์เทพ.
ของวิเศษปราชญ์เทพที่ราวกับว่ามันได้มาพบกับเจ้าของของมันก็ไม่ปราณ,สามารถที่จะควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์?
เรื่องนี้,เป็นไปไม่ได้,ของวิเศษปราชญ์เทพที่มีผนึกของเจ้าของอยู่,คนอื่นๆนั้นยากที่จะสามารถหลอมประสานมันได้ง่ายๆ.
เซอคงที่อยู่ตรงหน้าได้ทำลายความนึกคิดของหมี่เทียนไปอย่างสิ้นเชิง.
หมี่เทียนเวลานี้ที่เผยท่าทางลังเลที่จะออกไปชิงตำหนักจื่อเซียว,ด้วยความระแวงแล้ว,มีใครติดตามมาหรือไม่?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถควบคุมตำราชิงชิว?
เซอคงในเวลานี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ.
เขาที่เก็บธวัชหยวนซือกลับไป,ก่อนที่จะคว้าตำราชิงชิวที่ลอยเข้ามาหา.
สมบูรณ์แบบ,ดูเหมือนว่าของวิเศษนี้เขาจะสามารถหลอมผสานได้เลย,แสงสีขาวที่แผ่ออกมาของตำราชิงชิว,สามารถที่จะแหวกม่านของตำหนักจื่อเซียวได้.
เซอคงที่ยื่นมือออกไป,คล้ายจะคว้าตำหนักจื่อเซียวเอามาไว้ในมือ.
ตำหนักจื่อเซียวที่เริ่มขยับ.
หมี่เทียนที่กำหมัดแน่น,ทว่าก็ยังคงรักษาความสงบได้,ทว่ายังคงจ้องมองตาเขม็ง.
เพราะว่าหมี่เทียนที่ไม่กลังวลว่าตำหนักจื่อเซียวจะถูกเซอคงหลอมประสานไป.
เขาสามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่าพลังฝึกตนของเซอคงนั้น,อยู่ในระดับเซียนโบราณ,เซียนโบราณไม่มีทางทำลายผนึกหงจวินได้,ถึงแม้นว่าจะได้รับลูกแก้วผนึก,ก็ไม่มีทางที่จะใช้มันได้.
เซียนโบราณที่กระจิดริดเป็นไปไม่ได้ที่จะทำสำเร็จ.
ทว่า,เซอคงในเวลานี้ได้ทำให้ปราชญ์เทพต้องตื่นตระหนกตกใจ.
เซอคงที่สะบัดหน้าไปมา,ก่อนที่มันจะค่อยๆเปลี่ยนไป,หัวของเซอคงที่เป็นมนุษย์,ก่อนที่จะเป็นเป็นใส้เดือนที่ดูหน้าเกียจช้าๆ.
หัวใส้เดือน?
หมี่เทียนที่ดวงตาเบิกกว้าง,อ้าปากค้างแทบลืมหายใจ.
"หงจวิน? เขาคือหงจวินอย่างงั้นรึ?"ปราชญ์เทพหมีเทียนถึงกับสั่นสะท้าน.
ร่างกายของปราชญ์เทพหมี่เทียนที่ตื่นตระหนกตกใจ,เขาคือหงจวินรึ?
หงจวิน,ในความคิดของหมี่เทียน,เขาไม่ใช่แค่เซียนโบราณ,ทว่าความกลัวนี้ซ่อนลึกไปถึงดวงวิญญาณ,เป็นความกลัวความน่าเกรงขามของหงจวินเมื่อนานมาแล้ว.
ใต้สวรรค์แห่งนี้ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าหงจวินนั้นคือหนอนใส้เดือนฟ้าดิน,เขาที่เกิดขึ้นมาจากเส้นโลหิตมังกรปฐพี,ซึ่งมีนามว่ามังกรดิน,ในเวลานั้น,ก่อนที่เขาจะล่วงหล่นจากสวรรค์เขาได้กลายเป็นหนอนใส้เดือนพร้อมกับล่วงหล่นจากสวรรค์,หงจวินทีต้องจ่ายไปด้วยราคาที่สูงลิ่ว,ร่างกายของเขานั้นเหมือนกับบรรพชนหมิงเหอที่สร้างเผ่าอสุราขึ้นมา,หงจวินเองก็สร้างเผ่าใส้เดือนขึ้นมา.
หงจิวนที่ล่วงหล่นจากสวรรค์,มีผู้ฝึกตนมากมายที่ไล่ล่าสังหารใส้เดือนทั่วหล้า,ทว่าไม่มีทางที่จะกำจัดได้หมด,หลังจากนั้นเขาเคยกล่าวไว้ว่า,หงจวินจะกลับมา,เผ่าใส้เดือนคือพรรคพวกของเขา.
หนึ่งแสนปีที่แล้ว,ผู้คนพบว่าเผ่าใส้เดือนไม่สามารถบำเพ็ญเพียรได้,และกลายเป็นภูติ,ทว่าผู้ฝึกตนทั้งหมดก็ยังคงจับจ้องมองแม้นว่าจะกลายเป็นภูติไปก็ตาม,อาจจะมีหงจวินแฝงอยู่.
หัวของใส้เดือน? อสูรใส้เดือนกลายเป็นภูติ?
หมี่เทียนที่เผยท่าทางหวาดหวั่นขึ้นมาในทันที.
เป็นความจริงหลังจากนั้นอสูรใส้เดือนที่อ้าปากที่น่าเกียจของมันสูบลูกแก้วที่อยู่ไกลออกไปมา.
"วูซซซซ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในลูกแห้ว,พลังสีม่วงที่หลุดออกมา,ตอนนี้มันถูกสูบด้วยปากของอสูรใส้เดือน.
"นี่เขากำลังสูบพลังของหงจวินอย่างงั้นรึ?
เขากำลังฟื้นฟู่พลังกลับไปเหมือนในอดีต?"ภายในใจของหมี่เทียนที่เต้นไปมาไม่เป็นจังหวะ.
ที่ไกลออกไป,ทั่วร่างของเซอคงเต็มไปด้วยพลังสีม่วง,พลังดังกล่าวที่ไหลเข้าไปในร่างของเซอคง,ทำให้พลังฝึกตนของเซอคงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว.
"เป็นพลังของหงจวินจริงๆ,พลังทั้งหมดจงมา!"เซอคงที่สูบ,ขณะกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
อสูรใส้เดือน,ซึ่งมีความสามารถในการสูบพลังงานของตำหนักจื่อเซียวได้.
"ข้าจะเป็นหงจวิน,ข้าจะกลายเป็นหงจวิน,ข้าจะดูดซับพลังทั้งหมดมา,หลังจากนี้ข้าจะมีพลังของหงจวิน!"เซอคงที่อุทานออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ทันใดนั้น,พลังมากมายที่อยู่รอบๆ,แม้แต่เมฆสีเหลืองบนท้องฟ้าทันใดนั้นก็กลายเป็นเมฆสีม่วง,เมฆสีม่วงที่มีสายฟ้าแป๊บๆกระจายไปทั่ว,ปรากฏพลังของตำหนักจื่อเซียวมากมายไร้ที่สิ้นสุดถูกปล่อยออกมา.
ในเวลานี้ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่น่าเกรงขาม,ไม่กล้าที่จะทำอะไรเซอคงแม้แต่น้อย,ภายในจิตใจของหมี่เทียนนั้น,ตอนนี้มีแต่หงจวินเต็มไปหมด,หากคนด้านหน้าคือหงจวิน,หมี่เทียนไม่กล้าที่จะจินตนาการแม้แต่น้อย,จิตใจของเขาสั่นไหว,หงจวินที่ไร้เทียมทาน,ถึงแม้นว่าตอนนี้จะมีระดับเซียนโบราณ,ทว่าเขามีของวิเศษระดับปราชญ์เทพสองชิ้น,ไม่มีทางที่จะมีใครต่อกรเขาได้.
ไม่ไกลออกไป.
"จงซาน,ดูนั่น,บนท้องฟ้า!"หวนจีที่ใกล้จะไปถึงแล้วจ้องมองท้องฟ้าตำแหน่งของตำหนักจื่อเซียวกำลังเปลี่ยนไป.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ข้างในตำหนักจื่อเซียว คือ ระบบสุริยะจักรวาลหรือครับ
ตอบลบ