Immortality Chapter 1155 Most is in charge
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1155 ฝ่ามือที่ทรงพลังที่สุด.
Chapter 1155 Most is in charge
最强掌印
ฝ่ามือที่ทรงพลังที่สุด.
บนอวกาศ,หยิงเห่าที่ใช้อำนาจชะตาวิถีปราชญ์เทพ,เคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดิน,สร้างเขตแดนขนาดใหญ่พร้อมกับดึงเทียนเต๋าออกไปทั้งหมด,เขตแดนขนาดใหญ่ที่ไร้เทียนเต๋า,ทำให้พื้นที่แห่งนั้นไม่สามารถใช้เทียนเต๋าได้,แม้นว่ามังกรแท้จงซานจะทรงพลัง,ทว่าต่อหน้าอำนาจควบคุมดวงดาราของเขา,ทำให้ร่างมังกรแท้ไม่สามารถขยับได้,และยังไม่สามารถใช้พลังวิเศษได้อีกด้วย.
มังกรขีดชาติเองก็ไม่สามารถขยับได้.
ทุกอย่างที่เปลี่ยนไป,เมื่อหยิงเห่าใช้พลังฟ้าดินมากมายมหาศาล,ทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไป.
นอกจากนี้เขายังปล่อยฝ่ามือกาลอากาศที่ขับเคลื่อนด้วยพลังฟ้าดิน.
พลังของปราชญ์เทพ,ยกเว้นเนตรเทียนชู,การใช้พลังฟ้าดินคือพลังที่แข็งแกร่งที่สุด.
ทุกคนที่จ้องมองขึ้นไปบนอากาศเวลานี้ต่างก็มั่นใจว่าจงซานจะต้องตายอย่างแน่นอน,ไม่มีอะไรที่เขาจะทำอะไรแล้ว,และคนอื่นๆแม้แต่กลุ่มของเทียนโจวจื่อ,ที่อยู่ไกลออกไปบนอวกาศเช่นกัน,กับฝ่ามือของหยิงเห่าเวลานี้ยังต้องหยุดเฝ้าดูการต่อสู้ข้างๆ.
พลังอำนาจของสวรรค์และปฐพีที่ถูกดึกออกมา,ทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นมืดมน,จนทำให้ทุกคนมองเห็นฝ่ามือดังกล่าวนั้นน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก.
กับฝ่ามือดังกล่าวนี้,ถึงจะเป็นหยิงเห่าการจะปล่อยออกมาได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างแน่นอน.
เพียงแค่คงพลังก็ยากลำบากแล้ว,ทำให้ฝ่ามือยักษ์หลากสีนั้นเคลื่อนที่ออกไปช้าๆ,ตรงไปยังตำแหน่งของจงซานทีละนิดๆ.
กลิ่นอายทำลายล้าง,แม้แต่เซียนบรรพชนที่มองดูอยู่,ยังรู้สึกหวาดกลัว,ใครจะสามารถต้านได้กัน?
บนซุ้มลอยฟ้า.
ภายในใจของม่อจื่อที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,จงซานในเวลานี้คงไม่รอดแล้ว,ทว่ากลับต้องเปลี่ยนสายตาในทันที.
"เอ๊ะ?"
เป็นเพราะเสียงประหลาดใจของหมี่เทียนที่อยู่ด้านข้างดังขึ้น.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ม่อจื่อที่เผยท่าทางสงสัย.
ไม่ใช่ว่าหมี่เทียนต้องการมองวาราสุดท้ายของจงซานหรอกรึ?
ตอนนี้จงซานกำลังจะตายแล้ว,หมี่เทียนกำลังมองที่ใหน?
เขาไม่ได้สนใจมองการต่อสู้ด้านบน,หากแต่มองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวอย่างงั้นรึ?
"ไม่ใช่,ไม่ไช่!"หมี่เทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ใช่อะไรกัน?"ม่อจื่อที่เผยท่าทางสงสัยออกมา.
"ที่นั่น,ตรงนั้นมีซุ้มไม้ขนาดเล็กสีม่วงอยู่,มันอยู่ตรงนั้น!"หมี่เทียนยิ่งเผยท่าทางแปลกประหลาดออกมา.
ม่อจื่อที่จ้องมองออกไป,สถานที่ดังกล่าวไม่ได้อยู่ไกลจากตำหนักซ่างเฉิงนัก,บนลานบนภูเขาลูกหนึ่ง,ซึ่งมีซุ้มไม้สีม่วงอยู่บนนั้น,ทว่าก็เป็นเพียงแค่ซุ้มไม้เท่านั้น,ไม่มีผู้ได้,มีเพียงแค่สายลมที่พัดผ่านผ้าม่านไม้ไผ่มีเสียงเล็กน้อย.
"ก็แค่ซุ้มไม้?
มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ม่อจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"ไม่ใช่ซุ้มไม้,ก่อนหน้านี้มีคนอยู่,เจ้ามองไม่เห็นรึก่อนหน้านี้?
เป็นสตรีในชุดสีขาว!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ข้าไม่ได้สนใจคนทุกคนบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวหรอกนะ,อีกอย่างก็ไม่ใช่เรื่องแปลก,บางที่นางอาจจะไปแล้ว!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่มีทาง,ไม่มีทางที่จะเร็วขนาดนั้น,ข้าไม่ได้เลอะเลือนขนาดนั้น,ทว่าขณะที่ข้ากำลังตรวจสอบสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ข้าก็พบสตรีในชุดสีขาว,ข้าไม่ได้สนใจนัก,ทว่าขณะจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนหน้านี้,นางกับหายไปในทันที,แม้แต่สัมผัสของปราชญ์เทพก็ยังไม่สามารถบอกได้ว่านางไปใหน,หายไปไร้ร่องรอย!"หมี่เทียนกล่าวยืนยัน.
"ซ่อนตัวตนจากปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งมีคนเช่นนั้นด้วยรึ? เจ้ามอง.....!"ม่อจื่อที่กล่าวยังไม่จบด้วยซ้ำก็ถูกหยุดไว้.
"คิดว่าข้าจำผิดอย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้สนใจ,เพียงแต่หลังจากที่นางจากไป,ข้าก็รับรู้ว่านางหายไป,ก่อนหน้านั้นมีแน่,แต่ข้าไม่คิดว่าจะไม่สามารถตรวจสอบว่านางไปที่ใด,ทว่าซุ่มไม้นั่นมันยังสะท้อนสัมผัสเทวะได้,ไม่เชื่อเจ้าลองตรวจสอบที่ซุ้มไม้นั่น,ว่าข้ากล่าวถูกต้องใหม,แปลก,มันมีอะไรแปลกมาก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนซ่อนความจริงจากข้าได้?"หมี่เทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจมาก.
ม่อจื่อที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง,ทว่าก็พยักหน้ารับ.
ก่อนที่ม่อจื่อจะชี้นิ้วออกไป,ยังทิศทางของซุ้มไม้สีม่วง,ลำแสงสีดำที่พุ่งออกไปด้วยความเร็ว.
ม่อจื่อที่เคลื่อนไหวเร็วมาก,อีกทั้งที่ทุกคนกำลังเงยหน้ามองท้องฟ้ากันหมด,จึงไม่พบว่าม่อจื่อกำลังทำสิ่งใด.
ม่อจื่อที่ลงมือ,ภาพของซุ้มไมเที่สั่นไหว,เป็นเหมือนกับภาพบนผิวน้ำที่สั่นไหวกระเพื่อมเป็นระลอก.
"วูซซซ!"
เป็นเหมือนดังภาพในน้ำ,สะท้อนสัมผัสเทวะ!
ในอดีตนั้น,บนตำหนักดวงดาราที่หนี่หว๋าเคยได้เตรียมไว้,จงซานที่สามารถมองเห็นคำพูดสุดท้ายของนวีหว๋าทิ้งเอาไว้,ม่อจื่อเองก็เช่นกัน,เป็นจิตสำนึกทีเหลืออยู่ก่อนตายของไท่ซ่างที่สร้างภาพฉายเอาไว้ที่นั่น.
ตอนนี้ดูเหมือนจริงเป็นอย่างมาก,กับสะท้อนแสงคลายกับภาพฉากในน้ำ.
อย่างไรก็ตาม,แม้นว่ามันจะสะท้อนสัมผัสเทวะ,แต่ก็ไม่มีใครก้าวออกมา.
"ภาพนี้ผ่านมาสามวันแล้ว,และยังสะท้อนแสงด้วย,สตรีที่เจ้ากล่าวถึงคงไม่มี!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่,ไม่ใช่,มีแน่,ข้าเห็น,เป็นสตรีในชุดขาว,ใบหน้าดูบริสุทธิ์มาก,นางยังเงยหน้าขึ้นมองจงซาน,ต้องเป็นสตรีของจงซาน,มีอย่างแน่นอน!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาในทันที.
"ทว่าหากไม่ใช่ว่าเป็นเพียงเงาสะท้อน?!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่เปลี่ยนเป็นเงียบไปในทันที,แน่นอนว่าม่อจื่อย่อมเชื่อในคำพูดของหมี่เทียนเช่นกัน,เพราะว่าปราชญ์เทพที่จริงจัง,เป็นไปไม่ได้ที่จะทำเรื่องผิดพลาดเช่นนี้,และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะกล่าวอะไรไร้สาระ,เพราะว่าเขาเป็นปราชญ์เทพ.
หากเป็นเช่นนั้น,ก่อนหน้านี้จะต้องเป็นสตรีจริงๆ,ทว่ากับไม่สามารถตรวจสอบได้.
"หากมีสตรีดั่งที่เจ้ากล่าวจริงก็คงไม่ธรรมดาแล้ว,อย่างน้อยก็คงไม่ใช่มนุษย์!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
"เป็นสตรีที่ลึกลับมาก,เต้าเจิ้งได้ซ่อนของแปลกประหลาดเอาไว้มากจริงๆ."หมี่เทียนพยักหน้า.
---------------------------------------------------------
บนอวกาศ.
พื้นที่รอบๆที่ลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิงอย่างรุนแรง,ปกคลุมยังพื้นๆที่เดียวกัน.
กลุ่มของเทียนโจวจื่อบนอวกาศที่ไกลออกไป,กลุ่มของเทียนเสิ่นจื่อเองก็เช่นกัน,เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้ง,แม้แต่เซียนบรรพชนที่มาสังเกตการ,ปราชญ์เทพสองคนบนซุ้มลอยฟ้า,สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังสายตาเดียวกัน.
จงซานที่ล่วงเกินหยิงเห่าอย่างรุนแรง,ตบหน้าสองครั้ง,หยิงเห่าในเวลานี้ไม่ลังเลแม้แต่น้อยที่จะทุ่มทุกอย่างเพื่อสังหารจงซาน,ด้วยพลังอำนาจของปราชญ์เทพ,เคลื่อนย้ายพลังฟ้าดินทั้งหมด,เพื่อที่จะสังหารจงซานให้จงได้.
เปลวเพลิงที่ลุกไหม้,สามพันเทียนเต๋าในอากาศรอบๆถึงดึงออกไปทั้งหมด,เวลานี้พื้นที่แห่งนี้กลายเป็นเหมือนดังสุญญากาศที่ไร้พลังอื่น,นอกจากอำนาจต้าเต๋าของหยิงเห่าที่กำลังบดขยี้กายเนื้อของจงซาน.
ในเวลานี้หยิงเห่าที่ฟาดฝ่ามือที่ทรงพลังที่สุดด้วยการใช้พลังฟ้าดินสนับสนุน,พลังมากมายมหาศาลที่ใช้ดูดมา,จนทำให้อวกาศมืดลง,ฟ้าดินเหี่ยวแห้ง,เวลานี้มารวมกันสร้างเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่บนอวกาศแล้ว.
พลังทำลายล้างไม่สามารถที่จะพรรณนาถึงได้เลย,ฝ่ามือนี้,เพียงแค่เซียนบรรพชนทั่วไปไม่สามารถรับได้,ทว่าการเหวี่ยงฝ่ามือนี้ออกมา,หยิงเห่าก็สร้างขึ้นมาอย่างยากลำบากเช่นกัน.
ฝ่ามือที่สร้างขึ้นมาอย่างยากลำบากไม่ต้องบอกเลยว่า,มันต้องใช้พลังมากมายขนาดใหน.
ฝ่ามือที่กำลังเคลื่อนเข้าหาจงซาน,บอกได้เลยว่าไร้ซึ่งพลังต้านทาน.
ฝ่ามือที่ยังไปไม่ถึง,ทว่ากลิ่นอายแรงกดดันแห่งการทำลายล้าง,ก็ทำให้ยากจะหายใจได้แล้ว.
พลังทำลายของฝ่ามือ,เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งการทำลายล้าง,แม้แต่คิดก็ไม่สามารถต้านได้เลย.
หนึ่งฝ่ามือจากการ,หลอมรวมจากพลังฝ่าดินกำลังเคลื่อนที่ช้าๆ.
ยิ่งเข้าใกล้เท่าไหร่,ก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงอันตรายมากขึ้นเท่านั้น.
ในเวลานี้กายมังกรแท้ไม่สามารถขยับได้,อำนาจพลังต้าเต๋าควบคุมดวงดาราทรงพลังมาก,หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นเวลานี้,ร่างกายคงแหลกสลายกลายเป็นผุยผงแล้ว,ด้วยอำนาจของกายจำแลงมังกรแท้,ทำให้ยังสามารถต้านทนได้อยู่.
ทว่ามันยังไม่พอ,ไม่สามารถขยับได้,ก็มีแต่ถูกฝ่ามือกระแทกร่างเท่านั้น?
จงซานเข้าใจดี,ตราบเท่าที่ฝ่ามือนั้นกระแทกร่างเขา,ถึงจะมีร่างกายมังกรแท้ที่แข็งแกร่ง,ทว่าก็ต้องแตกสลายไปในทันที,แม้แต่อุปกรณ์เซียนบรรพชนก็ไม่สามารถต้านทานพลังฟ้าดินมากมายนี้ได้.
แข็งแกร่งมาก!
ตายที่นี่รึ?
ดวงตาของมังกรแท้ที่เป็นประกาย,ปฏิเสธที่จะยอมรับ,ความอังหารการที่ทำให้มังกรแท้ขยับได้เล็กน้อย.
"โฮกกก!”
เสียงคำรามที่ไม่ได้ดังมากมายนัก.
"โฮ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนหัวของมังกรแท้,ทันใดนั้นก็ปรากฏเมฆสีดำมากมาย,ที่ตรงกลางเมฆสีดำที่เริ่มปรากฏรอยแยกออกมา,รอยแยกที่เปิดออกมาทันที,ประกายแสงดวงตาสีม่วงที่ลืมขึ้น!
เนตรเทียนฟ้า,เปิด!
เนตรเทียนฟ้าเปิด,ประกายแสงสีม่วงมากมายที่ส่องประกาย,แม้นว่าจะด้อยกว่าต้าเต๋าควบคุมดวงดาวก็ตาม,ถึงแม้นว่าจงซานจะขยับได้เล็กน้อย,แม้นว่าจะขยับได้อย่างยากลำบาก,และยังมีฝ่ามือที่ทรงพลังใกล้เข้ามา,อยู่ไม่ห่างจากจงซานเท่าใดแล้ว!
เนตรเทียนชู,ทำให้เหล่าเสนาธิการคนสำคัญผ่อนคลายเล็กน้อย,ทว่าก็ยังนับว่ายังมีอันตายอยู่,ไม่สามารถวางใจได้.
เซียนบรรพชนสังเกตการณ์,ที่ดวงตาหดเกร็ง,คาดไม่ถึงว่าจงซานจะมีสมบัติเช่นนี้?
ดวงตางั้นรึ? ดูคล้ายกับเนตรเทียนชูมาก!
บนซุ้มลอยฟ้า.
"มีกำลังเสริมจริงๆ,จงซาน,ยังมีอะไรซ่อนเอาไว้อีกหรือไม่?"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"น่าเสียดายไม่มีเวลาพอ,ฝ่ามือนั่นได้ปล่อยออกมาแล้ว,เนตรแสงสวรรค์,ไม่สามารถเทียบกับฝ่ามือของหยิงเห่าได้!"ม่อจื่อที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองเนตรเทียนฟ้าของจงซานด้วยความประหลาดใจ,หยิงเห่าไม่ได้ประหลาดใจอะไร,เพราะว่าหยิงเห่าเคยเห็นที่แดนเทวะซือเทียนมาก่อนแล้ว.
หยิงเห่าที่สามารถมองเห็นได้ว่า,สิ่งดังกล่าวนั้นจำเป็นต้องใช้เวลาในการกระตุ้น,เวลานี้เขาได้โจมตีออกไปแล้ว,ฝ่ายตรงข้ามไม่มีเวลาอย่างแน่นอน,ใบหน้าของหยิงเห่าที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,ฝ่ามือที่ทรงพลังที่สุด,เต็มไปด้วยพลังสวรรค์และปฐพี,เป็นพลังที่ไร้เทียมทาน!
เนตรแสงสวรรค์รึ?
ต่อให้มีสิบเนตรแสงสวรรค์ก็ไม่สามารถทำอะไรได้.
"ตูมม, ตูมม, ตูมม ..............................!”
เนตรเทียนฟ้าในเวลานั้น,ได้ปล่อยเทียนเต๋าออกมา,รวมทั้งสิ้น
100 เทียนเต๋า,ปล่อยออกมาราวกับง่ายดาย,ทว่าหนึ่งร้อยเทียนเต๋า,เรื่องนี้สร้างความตื่นตะลึงให้กับคนที่อยู่รอบๆเป็นอย่างมาก.
หนึ่งร้อยเทียนเต๋า,จงซานเรียกมันมาด้วยตัวเขาคนเดียว,เพียงแค่คนๆเดียวสามารถเรียกเทียนเต๋าได้มากมายขนาดนี้เลยรึ?
บนซุ้มลอยฟ้า.
"ไม่มีเทียนเต๋าในอากาศ,สามารถเรียกเทียนเต๋าได้อย่างไร?"หมี่เทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจสุดๆ.
"ไม่,เหล่านั้นไม่ใช่เทียนเต๋า!"ม่อจื่อที่จ้องมองด้วยความสนใจ,ก่อนที่จะบอกได้ว่ามันไม่ใช่เทียนเต๋าของโลกใบใหญ่.
"เป็นเนตรแสงสวรรค์รึ?,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสร้างเทียนเต๋าเลียนแบบได้?
นับเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดจริงๆ."หมี่เทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ใช่,ถึงเป็นของเลียนแบบก็ไม่ควรสร้างขึ้นมาได้ง่ายขนาดนั้น,หนึ่งร้อยเทียนเต๋า,คาดไม่ถึงเลยว่าจะปกคลุมทั่วร่างของจงซาน,และยังขับไล่อำนาจต้าเต๋าควบคุมดวงดาราได้อีกด้วย?
ในโลกใบใหญ่มีคนที่สามารถสร้างเทียนเต๋าเช่นนี้ได้ด้วยรึ?
จงซานเขาต้องการทำอะไร?"ม่อจื่อที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
"หนึ่งร้อยเทียนเต๋าหมุนวนเป็นทรงกระบอก,ปกคลุมทั่วร่างของร่างมังกรแท้,เพื่อที่จะให้ร่างมังกรแท้เคลื่อนไหวได้,ทว่าก็เหมือนกับว่าเขาอยู่ในกรง,ไม่มีพื้นที่อื่นให้ไปเช่นกัน,เขาไม่สามารถก้าวออกไปหนีไปได้เกินกว่าเขตแดนของเขา,นอกจากนี้ฝ่ามือที่ทรงพลังใกล้จะมาถึงแล้ว,ต้องการขวางพลังฝ่ามือนั่นอย่างงั้นรึ?ฝ่ามือนั่นแทบจะไร้เทียนทาน,จงซานมีแต่ต้องตายเท่านั้น!"หมี่เทียนที่ส่ายห้าไปมา.
"ข้ารู้,จงซานคงต้องการสร้างเขตแดนของตัวเองขึ้นมา,พร้อมกับรวบรวมอำนาจเทียนไมปิงของตัวเอง!"ม่อจื่อที่กล่าวออกมาในทันที.
"ยังไม่พอ,เกินกว่าคำว่าพอด้วยซ้ำ,เทียนไมของเขาที่ถือครองนั้นมีน้อยมากๆ,แม้นว่าสามารถสร้างขึ้นมาได้,ก็ยังไม่สามารถเทียบกับฝ่ามือที่ทรงพลังนั่นได้,สุท้ายก็รอคอยให้ถูกทำลายอยู่ดี! เขาไม่มีทางแก้แล้ว!"หมี่เทียนเอ่ย.
Chapter 1155 Most is in charge
最强掌印
ฝ่ามือที่ทรงพลังที่สุด.
บนอวกาศ,หยิงเห่าที่ใช้อำนาจชะตาวิถีปราชญ์เทพ,เคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดิน,สร้างเขตแดนขนาดใหญ่พร้อมกับดึงเทียนเต๋าออกไปทั้งหมด,เขตแดนขนาดใหญ่ที่ไร้เทียนเต๋า,ทำให้พื้นที่แห่งนั้นไม่สามารถใช้เทียนเต๋าได้,แม้นว่ามังกรแท้จงซานจะทรงพลัง,ทว่าต่อหน้าอำนาจควบคุมดวงดาราของเขา,ทำให้ร่างมังกรแท้ไม่สามารถขยับได้,และยังไม่สามารถใช้พลังวิเศษได้อีกด้วย.
มังกรขีดชาติเองก็ไม่สามารถขยับได้.
ทุกอย่างที่เปลี่ยนไป,เมื่อหยิงเห่าใช้พลังฟ้าดินมากมายมหาศาล,ทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไป.
นอกจากนี้เขายังปล่อยฝ่ามือกาลอากาศที่ขับเคลื่อนด้วยพลังฟ้าดิน.
พลังของปราชญ์เทพ,ยกเว้นเนตรเทียนชู,การใช้พลังฟ้าดินคือพลังที่แข็งแกร่งที่สุด.
ทุกคนที่จ้องมองขึ้นไปบนอากาศเวลานี้ต่างก็มั่นใจว่าจงซานจะต้องตายอย่างแน่นอน,ไม่มีอะไรที่เขาจะทำอะไรแล้ว,และคนอื่นๆแม้แต่กลุ่มของเทียนโจวจื่อ,ที่อยู่ไกลออกไปบนอวกาศเช่นกัน,กับฝ่ามือของหยิงเห่าเวลานี้ยังต้องหยุดเฝ้าดูการต่อสู้ข้างๆ.
พลังอำนาจของสวรรค์และปฐพีที่ถูกดึกออกมา,ทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นมืดมน,จนทำให้ทุกคนมองเห็นฝ่ามือดังกล่าวนั้นน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก.
กับฝ่ามือดังกล่าวนี้,ถึงจะเป็นหยิงเห่าการจะปล่อยออกมาได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างแน่นอน.
เพียงแค่คงพลังก็ยากลำบากแล้ว,ทำให้ฝ่ามือยักษ์หลากสีนั้นเคลื่อนที่ออกไปช้าๆ,ตรงไปยังตำแหน่งของจงซานทีละนิดๆ.
กลิ่นอายทำลายล้าง,แม้แต่เซียนบรรพชนที่มองดูอยู่,ยังรู้สึกหวาดกลัว,ใครจะสามารถต้านได้กัน?
บนซุ้มลอยฟ้า.
ภายในใจของม่อจื่อที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,จงซานในเวลานี้คงไม่รอดแล้ว,ทว่ากลับต้องเปลี่ยนสายตาในทันที.
"เอ๊ะ?"
เป็นเพราะเสียงประหลาดใจของหมี่เทียนที่อยู่ด้านข้างดังขึ้น.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ม่อจื่อที่เผยท่าทางสงสัย.
ไม่ใช่ว่าหมี่เทียนต้องการมองวาราสุดท้ายของจงซานหรอกรึ?
ตอนนี้จงซานกำลังจะตายแล้ว,หมี่เทียนกำลังมองที่ใหน?
เขาไม่ได้สนใจมองการต่อสู้ด้านบน,หากแต่มองไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวอย่างงั้นรึ?
"ไม่ใช่,ไม่ไช่!"หมี่เทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ใช่อะไรกัน?"ม่อจื่อที่เผยท่าทางสงสัยออกมา.
"ที่นั่น,ตรงนั้นมีซุ้มไม้ขนาดเล็กสีม่วงอยู่,มันอยู่ตรงนั้น!"หมี่เทียนยิ่งเผยท่าทางแปลกประหลาดออกมา.
ม่อจื่อที่จ้องมองออกไป,สถานที่ดังกล่าวไม่ได้อยู่ไกลจากตำหนักซ่างเฉิงนัก,บนลานบนภูเขาลูกหนึ่ง,ซึ่งมีซุ้มไม้สีม่วงอยู่บนนั้น,ทว่าก็เป็นเพียงแค่ซุ้มไม้เท่านั้น,ไม่มีผู้ได้,มีเพียงแค่สายลมที่พัดผ่านผ้าม่านไม้ไผ่มีเสียงเล็กน้อย.
"ก็แค่ซุ้มไม้?
มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ม่อจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"ไม่ใช่ซุ้มไม้,ก่อนหน้านี้มีคนอยู่,เจ้ามองไม่เห็นรึก่อนหน้านี้?
เป็นสตรีในชุดสีขาว!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ข้าไม่ได้สนใจคนทุกคนบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวหรอกนะ,อีกอย่างก็ไม่ใช่เรื่องแปลก,บางที่นางอาจจะไปแล้ว!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่มีทาง,ไม่มีทางที่จะเร็วขนาดนั้น,ข้าไม่ได้เลอะเลือนขนาดนั้น,ทว่าขณะที่ข้ากำลังตรวจสอบสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ข้าก็พบสตรีในชุดสีขาว,ข้าไม่ได้สนใจนัก,ทว่าขณะจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนหน้านี้,นางกับหายไปในทันที,แม้แต่สัมผัสของปราชญ์เทพก็ยังไม่สามารถบอกได้ว่านางไปใหน,หายไปไร้ร่องรอย!"หมี่เทียนกล่าวยืนยัน.
"ซ่อนตัวตนจากปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งมีคนเช่นนั้นด้วยรึ? เจ้ามอง.....!"ม่อจื่อที่กล่าวยังไม่จบด้วยซ้ำก็ถูกหยุดไว้.
"คิดว่าข้าจำผิดอย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้สนใจ,เพียงแต่หลังจากที่นางจากไป,ข้าก็รับรู้ว่านางหายไป,ก่อนหน้านั้นมีแน่,แต่ข้าไม่คิดว่าจะไม่สามารถตรวจสอบว่านางไปที่ใด,ทว่าซุ่มไม้นั่นมันยังสะท้อนสัมผัสเทวะได้,ไม่เชื่อเจ้าลองตรวจสอบที่ซุ้มไม้นั่น,ว่าข้ากล่าวถูกต้องใหม,แปลก,มันมีอะไรแปลกมาก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนซ่อนความจริงจากข้าได้?"หมี่เทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจมาก.
ม่อจื่อที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง,ทว่าก็พยักหน้ารับ.
ก่อนที่ม่อจื่อจะชี้นิ้วออกไป,ยังทิศทางของซุ้มไม้สีม่วง,ลำแสงสีดำที่พุ่งออกไปด้วยความเร็ว.
ม่อจื่อที่เคลื่อนไหวเร็วมาก,อีกทั้งที่ทุกคนกำลังเงยหน้ามองท้องฟ้ากันหมด,จึงไม่พบว่าม่อจื่อกำลังทำสิ่งใด.
ม่อจื่อที่ลงมือ,ภาพของซุ้มไมเที่สั่นไหว,เป็นเหมือนกับภาพบนผิวน้ำที่สั่นไหวกระเพื่อมเป็นระลอก.
"วูซซซ!"
เป็นเหมือนดังภาพในน้ำ,สะท้อนสัมผัสเทวะ!
ในอดีตนั้น,บนตำหนักดวงดาราที่หนี่หว๋าเคยได้เตรียมไว้,จงซานที่สามารถมองเห็นคำพูดสุดท้ายของนวีหว๋าทิ้งเอาไว้,ม่อจื่อเองก็เช่นกัน,เป็นจิตสำนึกทีเหลืออยู่ก่อนตายของไท่ซ่างที่สร้างภาพฉายเอาไว้ที่นั่น.
ตอนนี้ดูเหมือนจริงเป็นอย่างมาก,กับสะท้อนแสงคลายกับภาพฉากในน้ำ.
อย่างไรก็ตาม,แม้นว่ามันจะสะท้อนสัมผัสเทวะ,แต่ก็ไม่มีใครก้าวออกมา.
"ภาพนี้ผ่านมาสามวันแล้ว,และยังสะท้อนแสงด้วย,สตรีที่เจ้ากล่าวถึงคงไม่มี!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่,ไม่ใช่,มีแน่,ข้าเห็น,เป็นสตรีในชุดขาว,ใบหน้าดูบริสุทธิ์มาก,นางยังเงยหน้าขึ้นมองจงซาน,ต้องเป็นสตรีของจงซาน,มีอย่างแน่นอน!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาในทันที.
"ทว่าหากไม่ใช่ว่าเป็นเพียงเงาสะท้อน?!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่เปลี่ยนเป็นเงียบไปในทันที,แน่นอนว่าม่อจื่อย่อมเชื่อในคำพูดของหมี่เทียนเช่นกัน,เพราะว่าปราชญ์เทพที่จริงจัง,เป็นไปไม่ได้ที่จะทำเรื่องผิดพลาดเช่นนี้,และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะกล่าวอะไรไร้สาระ,เพราะว่าเขาเป็นปราชญ์เทพ.
หากเป็นเช่นนั้น,ก่อนหน้านี้จะต้องเป็นสตรีจริงๆ,ทว่ากับไม่สามารถตรวจสอบได้.
"หากมีสตรีดั่งที่เจ้ากล่าวจริงก็คงไม่ธรรมดาแล้ว,อย่างน้อยก็คงไม่ใช่มนุษย์!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
"เป็นสตรีที่ลึกลับมาก,เต้าเจิ้งได้ซ่อนของแปลกประหลาดเอาไว้มากจริงๆ."หมี่เทียนพยักหน้า.
---------------------------------------------------------
บนอวกาศ.
พื้นที่รอบๆที่ลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิงอย่างรุนแรง,ปกคลุมยังพื้นๆที่เดียวกัน.
กลุ่มของเทียนโจวจื่อบนอวกาศที่ไกลออกไป,กลุ่มของเทียนเสิ่นจื่อเองก็เช่นกัน,เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้ง,แม้แต่เซียนบรรพชนที่มาสังเกตการ,ปราชญ์เทพสองคนบนซุ้มลอยฟ้า,สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังสายตาเดียวกัน.
จงซานที่ล่วงเกินหยิงเห่าอย่างรุนแรง,ตบหน้าสองครั้ง,หยิงเห่าในเวลานี้ไม่ลังเลแม้แต่น้อยที่จะทุ่มทุกอย่างเพื่อสังหารจงซาน,ด้วยพลังอำนาจของปราชญ์เทพ,เคลื่อนย้ายพลังฟ้าดินทั้งหมด,เพื่อที่จะสังหารจงซานให้จงได้.
เปลวเพลิงที่ลุกไหม้,สามพันเทียนเต๋าในอากาศรอบๆถึงดึงออกไปทั้งหมด,เวลานี้พื้นที่แห่งนี้กลายเป็นเหมือนดังสุญญากาศที่ไร้พลังอื่น,นอกจากอำนาจต้าเต๋าของหยิงเห่าที่กำลังบดขยี้กายเนื้อของจงซาน.
ในเวลานี้หยิงเห่าที่ฟาดฝ่ามือที่ทรงพลังที่สุดด้วยการใช้พลังฟ้าดินสนับสนุน,พลังมากมายมหาศาลที่ใช้ดูดมา,จนทำให้อวกาศมืดลง,ฟ้าดินเหี่ยวแห้ง,เวลานี้มารวมกันสร้างเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่บนอวกาศแล้ว.
พลังทำลายล้างไม่สามารถที่จะพรรณนาถึงได้เลย,ฝ่ามือนี้,เพียงแค่เซียนบรรพชนทั่วไปไม่สามารถรับได้,ทว่าการเหวี่ยงฝ่ามือนี้ออกมา,หยิงเห่าก็สร้างขึ้นมาอย่างยากลำบากเช่นกัน.
ฝ่ามือที่สร้างขึ้นมาอย่างยากลำบากไม่ต้องบอกเลยว่า,มันต้องใช้พลังมากมายขนาดใหน.
ฝ่ามือที่กำลังเคลื่อนเข้าหาจงซาน,บอกได้เลยว่าไร้ซึ่งพลังต้านทาน.
ฝ่ามือที่ยังไปไม่ถึง,ทว่ากลิ่นอายแรงกดดันแห่งการทำลายล้าง,ก็ทำให้ยากจะหายใจได้แล้ว.
พลังทำลายของฝ่ามือ,เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งการทำลายล้าง,แม้แต่คิดก็ไม่สามารถต้านได้เลย.
หนึ่งฝ่ามือจากการ,หลอมรวมจากพลังฝ่าดินกำลังเคลื่อนที่ช้าๆ.
ยิ่งเข้าใกล้เท่าไหร่,ก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงอันตรายมากขึ้นเท่านั้น.
ในเวลานี้กายมังกรแท้ไม่สามารถขยับได้,อำนาจพลังต้าเต๋าควบคุมดวงดาราทรงพลังมาก,หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นเวลานี้,ร่างกายคงแหลกสลายกลายเป็นผุยผงแล้ว,ด้วยอำนาจของกายจำแลงมังกรแท้,ทำให้ยังสามารถต้านทนได้อยู่.
ทว่ามันยังไม่พอ,ไม่สามารถขยับได้,ก็มีแต่ถูกฝ่ามือกระแทกร่างเท่านั้น?
จงซานเข้าใจดี,ตราบเท่าที่ฝ่ามือนั้นกระแทกร่างเขา,ถึงจะมีร่างกายมังกรแท้ที่แข็งแกร่ง,ทว่าก็ต้องแตกสลายไปในทันที,แม้แต่อุปกรณ์เซียนบรรพชนก็ไม่สามารถต้านทานพลังฟ้าดินมากมายนี้ได้.
แข็งแกร่งมาก!
ตายที่นี่รึ?
ดวงตาของมังกรแท้ที่เป็นประกาย,ปฏิเสธที่จะยอมรับ,ความอังหารการที่ทำให้มังกรแท้ขยับได้เล็กน้อย.
"โฮกกก!”
เสียงคำรามที่ไม่ได้ดังมากมายนัก.
"โฮ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนหัวของมังกรแท้,ทันใดนั้นก็ปรากฏเมฆสีดำมากมาย,ที่ตรงกลางเมฆสีดำที่เริ่มปรากฏรอยแยกออกมา,รอยแยกที่เปิดออกมาทันที,ประกายแสงดวงตาสีม่วงที่ลืมขึ้น!
เนตรเทียนฟ้า,เปิด!
เนตรเทียนฟ้าเปิด,ประกายแสงสีม่วงมากมายที่ส่องประกาย,แม้นว่าจะด้อยกว่าต้าเต๋าควบคุมดวงดาวก็ตาม,ถึงแม้นว่าจงซานจะขยับได้เล็กน้อย,แม้นว่าจะขยับได้อย่างยากลำบาก,และยังมีฝ่ามือที่ทรงพลังใกล้เข้ามา,อยู่ไม่ห่างจากจงซานเท่าใดแล้ว!
เนตรเทียนชู,ทำให้เหล่าเสนาธิการคนสำคัญผ่อนคลายเล็กน้อย,ทว่าก็ยังนับว่ายังมีอันตายอยู่,ไม่สามารถวางใจได้.
เซียนบรรพชนสังเกตการณ์,ที่ดวงตาหดเกร็ง,คาดไม่ถึงว่าจงซานจะมีสมบัติเช่นนี้?
ดวงตางั้นรึ? ดูคล้ายกับเนตรเทียนชูมาก!
บนซุ้มลอยฟ้า.
"มีกำลังเสริมจริงๆ,จงซาน,ยังมีอะไรซ่อนเอาไว้อีกหรือไม่?"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"น่าเสียดายไม่มีเวลาพอ,ฝ่ามือนั่นได้ปล่อยออกมาแล้ว,เนตรแสงสวรรค์,ไม่สามารถเทียบกับฝ่ามือของหยิงเห่าได้!"ม่อจื่อที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองเนตรเทียนฟ้าของจงซานด้วยความประหลาดใจ,หยิงเห่าไม่ได้ประหลาดใจอะไร,เพราะว่าหยิงเห่าเคยเห็นที่แดนเทวะซือเทียนมาก่อนแล้ว.
หยิงเห่าที่สามารถมองเห็นได้ว่า,สิ่งดังกล่าวนั้นจำเป็นต้องใช้เวลาในการกระตุ้น,เวลานี้เขาได้โจมตีออกไปแล้ว,ฝ่ายตรงข้ามไม่มีเวลาอย่างแน่นอน,ใบหน้าของหยิงเห่าที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,ฝ่ามือที่ทรงพลังที่สุด,เต็มไปด้วยพลังสวรรค์และปฐพี,เป็นพลังที่ไร้เทียมทาน!
เนตรแสงสวรรค์รึ?
ต่อให้มีสิบเนตรแสงสวรรค์ก็ไม่สามารถทำอะไรได้.
"ตูมม, ตูมม, ตูมม ..............................!”
เนตรเทียนฟ้าในเวลานั้น,ได้ปล่อยเทียนเต๋าออกมา,รวมทั้งสิ้น
100 เทียนเต๋า,ปล่อยออกมาราวกับง่ายดาย,ทว่าหนึ่งร้อยเทียนเต๋า,เรื่องนี้สร้างความตื่นตะลึงให้กับคนที่อยู่รอบๆเป็นอย่างมาก.
หนึ่งร้อยเทียนเต๋า,จงซานเรียกมันมาด้วยตัวเขาคนเดียว,เพียงแค่คนๆเดียวสามารถเรียกเทียนเต๋าได้มากมายขนาดนี้เลยรึ?
บนซุ้มลอยฟ้า.
"ไม่มีเทียนเต๋าในอากาศ,สามารถเรียกเทียนเต๋าได้อย่างไร?"หมี่เทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจสุดๆ.
"ไม่,เหล่านั้นไม่ใช่เทียนเต๋า!"ม่อจื่อที่จ้องมองด้วยความสนใจ,ก่อนที่จะบอกได้ว่ามันไม่ใช่เทียนเต๋าของโลกใบใหญ่.
"เป็นเนตรแสงสวรรค์รึ?,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสร้างเทียนเต๋าเลียนแบบได้?
นับเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดจริงๆ."หมี่เทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ใช่,ถึงเป็นของเลียนแบบก็ไม่ควรสร้างขึ้นมาได้ง่ายขนาดนั้น,หนึ่งร้อยเทียนเต๋า,คาดไม่ถึงเลยว่าจะปกคลุมทั่วร่างของจงซาน,และยังขับไล่อำนาจต้าเต๋าควบคุมดวงดาราได้อีกด้วย?
ในโลกใบใหญ่มีคนที่สามารถสร้างเทียนเต๋าเช่นนี้ได้ด้วยรึ?
จงซานเขาต้องการทำอะไร?"ม่อจื่อที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
"หนึ่งร้อยเทียนเต๋าหมุนวนเป็นทรงกระบอก,ปกคลุมทั่วร่างของร่างมังกรแท้,เพื่อที่จะให้ร่างมังกรแท้เคลื่อนไหวได้,ทว่าก็เหมือนกับว่าเขาอยู่ในกรง,ไม่มีพื้นที่อื่นให้ไปเช่นกัน,เขาไม่สามารถก้าวออกไปหนีไปได้เกินกว่าเขตแดนของเขา,นอกจากนี้ฝ่ามือที่ทรงพลังใกล้จะมาถึงแล้ว,ต้องการขวางพลังฝ่ามือนั่นอย่างงั้นรึ?ฝ่ามือนั่นแทบจะไร้เทียนทาน,จงซานมีแต่ต้องตายเท่านั้น!"หมี่เทียนที่ส่ายห้าไปมา.
"ข้ารู้,จงซานคงต้องการสร้างเขตแดนของตัวเองขึ้นมา,พร้อมกับรวบรวมอำนาจเทียนไมปิงของตัวเอง!"ม่อจื่อที่กล่าวออกมาในทันที.
"ยังไม่พอ,เกินกว่าคำว่าพอด้วยซ้ำ,เทียนไมของเขาที่ถือครองนั้นมีน้อยมากๆ,แม้นว่าสามารถสร้างขึ้นมาได้,ก็ยังไม่สามารถเทียบกับฝ่ามือที่ทรงพลังนั่นได้,สุท้ายก็รอคอยให้ถูกทำลายอยู่ดี! เขาไม่มีทางแก้แล้ว!"หมี่เทียนเอ่ย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น