Immortality Chapter 1152 Sorrowful Ying Huo
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1152 หยิงเห่าผู้ชอกช้ำ.
Chapter 1152 Sorrowful Ying Huo
悲哀的荧惑
หยิงเห่าผู้ชอกช้ำ.
"ยังไงก็ต้องตาย,ยังจะบอกว่ามีหัวใจที่ห้าวหาญอีกรึ?
หืม,ไม่ใช่สิ,เจ้าบอกว่าจงซานจงใจยั่วยุหยิงเห่าด้วยความตั้งใจ,ให้หยิงเห่าโจมตีอย่างตั้งใจรึ? เฮ้เฮ้,จงซานชั่วร้ายเกินไปแล้ว!"หมี่เทียนที่กล่าวตอบออกมาในทันที.
"ใช่,จงซาน,แม้นว่าฝ่ายตรงข้ามจะน่าเกรงข้าม,ทว่าอายุเขายังคงเยาว์,ใช้วิธีการที่น่าเกรงขาม,คนเช่นนี้ไม่ได้มีมากมายนัก,ไม่มีในรอบหลายแสนปีที่จะทำเช่นนี้กับหยิงเห่า,หยิงเห่าที่ค่อยๆหยั่งเชิงจงซานตั้งแต่แรกช้าๆอย่างใจเย็น,ทว่าหลังจากนั้นก็ถูกจงซานลากเข้าไปสู่แผนการ,วิธีการของหยิงเห่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเผยออกมาหนึ่งในสิบ,หากเป็นไปตามที่หยิงเห่าต้องการ,จงซานต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน,เมื่อจงซานเห็นเรื่องนี้เข้า,เขาจึงจงใจยั่วยุหยิงเห่าในทันที,ทำให้หยิงเห่าหยุดที่จะหยั่งเชิง,และใช้การโจมตีที่หนักหน่วงรุนแรงของเขาออกไป."ม่อจื่อพยักหน้า.
"จงซานชั่วร้ายจริงๆ,ดูเหมือนว่าเขายังซ่อนกองกำลังที่สามเอาไว้อีกแน่,จึงได้ทำให้หยิงเห่าไม่สามารถที่จะมองเห็นแผนการของเขาได้,แม้ว่าการโจมตีจะอันตราย,ทว่าที่จริงก็เป็นการที่เขาจงใจทำให้ตัวเองด้วยกว่า,เป็นแผนการที่ดี,เป็นแผนการที่ชั่วร้ายจริงๆ!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เขากล้าต่อสู้กับหยิงเห่า,จะต้องเตรียมวิธีอะไรไว้แน่,คอยดูไปก่อน!"ม่อจื่อที่ยกน้ำชาขึ้นดื่มด้วยรอยยิ้ม.
"ชิ,วิธีอย่างงั้นรึ? ไม่รู้แล้วอย่างไร,แผนการกระจอกงอกง่อยของพวกไร้พลัง,มีแผนการแล้วทำไม,ต่อหน้าหยิงเห่าที่มีพลังเหนือกว่ามากมาย,ไม่ว่าอย่างไรจงซานก็ต้องตายไปอย่างไม่ต้องสงสัย."หมี่เทียนที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ.
"เฮ้เฮ้,ไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป!"ม่อจื่อส่ายหน้าไปมา.
"ไม่เสมอไปอะไร?"
"ถูกของเจ้าที่แผนการเล็กน้อยไม่สามารถเผชิญหน้ากับพลังที่ไร้เทียมทานได้,ความจริงแผนการนี้อาจจะดูอ่อนแรง,ทว่าแผนการนี้ก็ยังไม่จบ,นอกจากนี้,ความแข็งแกร่งของหยิงเห่าคือไร้เทียมทานจริงๆรึ?
ทุกๆอย่างนั้นล้วนสมดุล,ทว่าหากแผนการปกปิดและตลบตะแลง,เหนือกว่ากว่าพลังที่แท้จริง,นี่อาจจะเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า,ตลบหลัง,เพื่อฟื้นคืนชีพ,เจ้าคงจะไม่ลืม!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.
หมี่เทียนที่ได้แต่เงียบ,ความจริงเป็นเช่นไร,เข้าเองย่อมเข้าใจดี,ทว่าภายในใจหมี่เทียนต้องการให้จงซานตาย,ดังนั้น,จึงคาดหวังมากมายให้หยิงเห่าชนะ.
"ม่อจื่อ,ทำไมเจ้าถึงเข้าข้างจงซานอย่างงั้นรึ?"หมี่เทียนแค่นเสียงเย็นชา.
"เข้าข้างรึ?
เจ้าเข้าใจผิดแล้ว,ข้าไม่ได้ถือหางจงซาน,ข้ามาเพื่อตอบแทนบุญคุณคนอื่น,ไม่ใช่บุญคุณของจงซาน,ซึ่งเป็นบุคคลผู้ทรงเกียรติ,ข้าบอกเจ้าไปแล้ว,เกี่ยวกับชีวิตของจงซาน,แน่นอนว่าข้าไม่ได้สนใจ,ทว่าตามข้อตกลง,ข้าย่อมต้องทำให้สำเร็จ,ดังนั้น,ตราบเท่าที่เจ้าไม่ลงมือ,ข้าก็จะไม่ลงมือเช่นกัน,จงซานจะเป็นหรือตาย,ไม่มีสิ่งใดเกี่ยวกับข้า! นอกจากนี้,เจ้าเองก็ไม่เห็นอย่างนั้นรึ? ทำไมจงซานถึงต้องการให้ข้าขวางเจ้า,ทว่าไม่ให้ข้าขวางหยิงเห่า?"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
ใบหน้าของหมี่เทียนมืดมน,หากแต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
----------------------------------------------------------------------
หลุมดำขนาดใหญ่,จงซานที่อยู่ในสภาพอนาถถูกดวงดารามากมายเข้าปะทะครั้งแล้วครั้งเล่า.
ดวงตาของหยิงเห่าที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร,อำนาจเทียนไมที่ยากจะรวมตัวกันขึ้นอีกได้แล้ว.
พลังโจมตีส่วนมากไม่ได้ร้ายแรงนัก,ที่ร้ายแรงมีเพียงอำนาจของเทียนกงเท่านั้น,ที่เกินกำลัง,จงซานที่ไม่กล้าสัมผัสมัน.
แม้นว่าจะถูกสะกดอย่างสมบูรณ์ไม่สามารถออกมาได้,ทว่ามังกรแท้
19 เล็บนั้นก็ยังมีแสงสีเงินมากมายปกคลุมอยู่.
แม้นว่าจะไม่สามารถควบรวมสร้างเป็นอำนาจเทียนไมขึ้นมาได้,ทว่าก็ยังมีพลังบางๆของเทียนไมอยู่เล็กน้อย.
19 เล็บ,สี่เล็บที่แปลงเป็นกระบี่เทวะสี่เล็บคอยป้องกันความเสี่ยงที่เป็นอันตรายถึงตาย,ส่วนอีก
15
เล็บเวลานี้,พริบตาเดียวมันได้กลายเป็นขวานยักษ์ไปทั้งหมด,เป็นขวานสะบั้นสวรรค์.
ภาพเงาของขวานสะบั้นสวรรค์แม้นว่าจะด้อยกว่าก่อนหน้า,แม้นจะต้องกว่าชุดกระบี่สังหารเซียนมา,ทว่าก็ยังมีพลังพอที่จะขวางเหล่าดวงดาราที่โจมตีเข้ามาได้บ้างเช่นกัน.
มังกรแท้ 19
เล็บนับว่าทรงพลังอย่างชัดเจน,เล็บแต่ละเล็บของมัน,สามารถที่จะกุมอาวุธต่างๆได้เป็นจำนวนมาก.
พริบตาเดียว,ที่จงซานเสียเปรียบอย่างรุนแรง,ก็กลับคืนกลับมาได้ในทันที,แม้นว่าจะได้รับสภาพบอบช้ำจากการถูกดวงดารามากมายโจมตี,ทว่าอย่างน้อย,ด้วยการอาศัยร่างมังกร,ก็สามารถรับมือได้ในที่สุด.
จงซานที่เหมือนเหลือลมหายใจสุดท้าย.
ภายใต้กับจ้องมองของเซียนเซิงซือ,จินเผิง,เต้าเหรินถูและคนอื่นๆที่พ่นลมหายใจยาว,ส่วนเซียนบรรพชนสังเกตการณ์ที่อยู่รอบๆถึงกับต้องขมวดคิ้วแน่น,จงซานแข็งแกร่งมาก,พวกเขาไม่สามารถเทียบได้เลย.
ด้วยคิดว่าการโจมตีอันบ้าคลั่งของหยิงเห่า,จงซานคงถึงขีดจำกัดแล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะยังไม่ถึงขีดจำกัดดั่งที่พวกเขาคิด,จงซานแข็งแกร่งเกินกว่าที่พวกเขาคาดการณ์เอาไว้มาก,อสุรกายพรสวรรค์.
บนซุ้มลอยฟ้า.
"เหลือลมหายใจสุดท้ายจริงๆ,ขวานสะบั้นสวรรค์?
เทียนไมที่ไม่สามารถสร้างได้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถเคลื่อนย้ายกลิ่นอายจากเศษเล็กน้อยที่แตกไปขึ้นมาได้,จงซานมีศักยภาพขนาดใหนกัน?"ม่อจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางสนใจ.
"ฟื้นคืนสติได้อย่างงั้นรึ?ทั้งที่สูญเสียเทียนไมไป,หากว่าไม่มีกำลังเสริม,กับการที่เหยิงเห่าใช้พลังไปมากมายเช่นนี้,การฟื้นคืนมาก็เหล่าประโยชน์!"หมี่เทียนที่ไม่พอใจจงซานเป็นทุนอยู่แล้ว.
ภายในหลุมดำขนาดใหญ่.
เป็นดังที่หมี่เทียนได้เอ่ย,การดิ้นร้นสุดท้าย,ด้วยอำนาจต้าเต๋าควบคุมดวงดารา,หยิงเห่าที่ดวงตาเย็นชา,ไม่คิดว่าจงซานจะตายง่ายๆเช่นกัน,ภายในใจหยิงเห่าต้องการให้จงซานตายไปช้าๆ,ค่อยๆเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อยๆ!
ทว่าในเวลานี้,หลายๆคนที่ไม่สามารถมองเห็นด้านในหลุมดำได้,ทว่ากับพบเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดขึ้นที่อีกฝั่ง.
บนเมฆวาสนาของต้าเจิ้ง,มังกรทองวาสนา 19
เล็บอีกหนึ่งตน,เป็นมังกรทองที่มีขีดแดงชาติบนหัว.
ในเวลานั้น,มังกรทองวาสนาตนนั้น,ทันใดก็เงยหัวขึ้น,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของหลุมยักษ์ทันที.
มังกรทองวาสนาที่มีชาติบนหัวไม่ได้ปล่อยกลิ่นอายมังกรแท้ออกมา,แม้แต่ร่างกายยังอยู่ในร่างจริงและร่างลวงตา,ดูไม่ทรงพลังแม้แต่น้อย,ไม่รู้ว่าบินเข้าไปในหลุมดำทำอะไร?
"เซียนเซิงเซิงอี้เหยี่ยน,มังกรวาสนาตนนั้น,ทำหน้าที่เก็บวาสนาเท่านั้น,ไม่ได้มีร่างเนื้อที่ทรงพลัง,นี่,หมายความว่าอย่างไร?"สุ่ยอู๋เหินที่เผยท่าทางสงสัย.
"ข้าไม่รู้!"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางสงสัยเช่นกัน.
ไม่เพียงเซียนเซิงซือ,เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งทั้งหมดเผยท่าทางสงสัย,และเหล่าผู้สังเกตุการณ์เองก็ยิ่งสงสัยอย่างที่สุดเช่นกัน.
ต้าเจิ้งมีมังกรวาสนาสองตน,ก็นับเป็นเรื่องแปลกแล้ว,ราชันย์จงซานหลอมรวมมังกรแท้,และนั่นคือจงซาน,ไม่ใช่มังกรวาสนา,เป็นเอกลักษณ์ของคนที่เปลี่ยนไป,ส่วนมังกรวานานั้นไม่สามารถเทียบกับมังกรแท้ได้,การที่มันบินขึ้นไปมีประโยชน์อันใด?
ทุกๆคนที่เต็มไปด้วยความสนใจ,แม้แต่,ม่อจื่อและหมี่เทียน,สองปราชญ์เทพยังเผยท่าทางประหลาดใจ,หมายความว่าอย่างไร?
มังกรทองวาสนาขีดแดงชาติที่บินเข้าไปในหลุมดำ,เป็นเรื่องที่แปลกประหลาด,ด้วยพลังฉีกกระชากมิติ,มังกรวาสนากลับไม่แตกสลายอย่างคาดไม่ถึง,ไม่มีผลกระทบใดๆ,แม้แต่เคลื่อนย้ายตรงเข้าไปถึงใจกลางการต่อสู้ใกล้เข้าไปเรื่อยๆ.
อยู่ใกล้กับใจกลางแล้ว,ดวงดารามากมายที่เคลื่อนที่เข้าปะทะจงซาน.
ต้าเต๋าควบคุมดวงดารา,หยิงเห่าที่พบว่ามังกรขีดชาติ,ที่จ้องมองมาอย่างเย็นชา,หากแต่นั่นไม่ได้สำคัญ,สิ่งสำคัญเวลานี้เป้าหมายหลัก,คือทำลายล้างจงซานต่างหาก.
มังกรวาสนาขีดชาติที่ราวกับร่างกายไร้ข้อต่อเคลื่อนตัวเข้ามาหลบหลีกดวงดารามากมายได้อย่างแปลกประหลาด,เคลื่อนที่เข้ามาใกล้ใจกลางอย่างรวดเร็ว.
ยิ่งเข้ามาใกล้เท่าใด,หยิงเห่าที่อยู่ไกลออกมา,ต้องขมวดคิ้วไปมา,ภายในใจที่สั่นไหวไปมา,ดวงดารานับร้อยที่พุ่งโจมตีหลายร้อยที่พุ่งเข้าโจมตีมังกรวาสนาขีดชาติ,ภายใต้แรงกดดันมหาศาล,ที่แม้แต่มังกรแท้จงซานยังได้รับความเสียหาย,นี่แค่เพียงมังกรวาสนาทั่วไปเท่านั้น.
ทว่าทันทีที่พุ่งเข้าใกล้,เพียงแค่มังกรทองวาสนาขีดชาติก็ทำให้เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ในเวลานั้น,มังกรทองขีดชาติที่ดวงตาตาส่องประกายแสงสีแดง,ที่ด้านหน้ากงเล็บมังกรที่ยื่นออกมา,ปรากฏของวิเศษชิ้นหนึ่ง,ตราประทับต้าเจิ้ง,ตราหยกราชวงศ์,ตราครรลองสวรรค์!
ตราครรลองสวรรค์ที่ทำลายดวงดาราที่พุ่งเข้ามาก่อนหน้านี้นั่นเอง.
ตราครรลองสวรรค์ที่ประทับลงไปบนหลุมดำ,"รับโองการสวรรค์
ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน" (受命于天，即寿永昌) อักขระขนาดใหญ่แปดตัว.ที่เหมือนไม่มีอะไรกับกลายเป็นเส้นแสงสีแดงก่อตัวขึ้นบนห้วงความว่างเปล่า.
แสงสีแดง,ที่ส่องประกายที่ราวกับเชื่อมต่ออำนาจสวรรค์และปฐพี,เชื่อมต่อกับพื้นที่ขนาดใหญ่.
"เจ็ดเขตแดน?
อาณาจักรเฟิงจง,อาณาจักรจวงหลุน,อาณาจักรอู๋เซี่ยง, ...............!”
จินเผิงที่อยู่ด้านล่างถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง,แสงเจ็ดสีที่ปกคลุมอักขระ,มาจากอาณาเขตเจ็ดแห่งของต้าเจิ้งอย่างคาดไม่ถึง.
ตราประทับ,ที่มีอำนาจเบ็ดเสร็จของราชวงศ์วาสนา,การควบคุมดินแดนที่กว้างใหญ่,จำเป็นต้องมีตราประทับที่ใช้กำราบวาสนา,ตราประทับที่ควบคุมวาสนาของพื้นที่ทั้งหมดทั่วแผ่นดิน,ยิ่งแผ่นดินใหญ่ขนาดใหน,อำนาจของตราประทับยิ่งทรงพลัง,นี่คือของวิเศษอันดับหนึ่งของราชวงศ์วาสนาเลยก็ว่าได้.
ในเวลานี้พลังอำนาจเจ็ดเขตแดนที่ใช้ประทับออกมา,อำนาจที่ยิ่งใหญ่กำราบพลังที่แข็งแกร่งที่โถมทับมา.
"ตูมมมม!”
อำนาจเจ็ดเขตแดน,ที่สะกดพลัง,ดวงดาราหลายร้อยดวงที่ระเบิดออกมาเสียงดัง,ของวิเศษต้าเจิ้ง,เห็นชัดเจนว่าทรงพลังสามารถกำราบพลังของโลกนี้ได้.
ตราหยกครรลองสวรรค์ที่สามารถสะกดพลังของหยิงเห่าเอาไว้,ท้ายที่สุดหยิงเห่าก็รู้ว่ามังกรขีดชาติตนนี้ไม่ธรรมดา,ถึงกับทำให้เขาถึงกับหันหน้าไปมองในทันที.
ทว่าในเวลานั้นราวกับว่ามันสายไปแล้ว,เหมือนดั่งแผนร้ายที่จงซานได้วางเอาไว้.
หางของมังกรทองขีดชาติ,ที่สะบัดตบไปยังใบหน้าของหยิงเห่า.
"ปัง!”
ไม่ได้รุนแรงเท่ากับมังกรแท้จงซาน,ทว่าก็ได้ยินเสียงเช่นกัน,แม้นว่าจะเบากว่ามาก,แต่กำให้ทุกคนได้ยิน,จนทำให้หัวใจของทุกคนสั่นสะท้าน.
ด้านล่าง,จินเผิง,เต้าเหรินถูที่อ้าปากค้าง,แววตาที่เบิกกว้างกลมโตแทบไม่อยากเชื่อ,ที่หน้าผากที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา.
เซียนบรรพชนที่มาสังเกตการณ์,ทุกคนที่กลืนน้ำลายคำโตอย่างยากลำบาก.
ครั้งที่สองแล้ว,ครั้งแรกเพราะหยิงเห่าไม่ระวัง,อาจนับได้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญ,หากแต่ครั้งที่สองนี้,เป็นการบรรจงตบอย่างชัดแจ้ง,เป็นการสร้างความอับอายเหยียดหยามอย่างรุนแรง.
ถูกหางตบอีกอย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้ฝึกตนแม้จะไม่ได้ถูกตบเอง,ยังสูดหายใจลึก,ดวงตาเบิกโพลน,ไม่กล้าเอื้อนเอ่ย.
โดยตบสองรอบ?
ปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม,ถูกเซียนโบราณตอบสองรอบ,แม้นว่าจะไม่ได้รุนแรง,แต่ได้หลบลู่เกียรติของปราชญ์เทพเป็นอย่างมาก.
ม่อจื่อและหมี่เทียนที่จ้องมองกันและกัน,ทั้งสองไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาอีก,ส่วนหยิงเห่าเวลานี้เต็มไปด้วยความชอกช้ำ,จะโชคร้ายเกินไปแล้ว.
หากเป็นคนที่มีพลังเทียบเท่ากัน,การถูกตบหน้าถึงสอบครั้ง,ก็เพียงพอที่ทำให้รู้สึกอับอายอย่างแรงแล้ว.
หากแต่เวลานี้กลับเป็นเพียงเซียนโบราณที่ตบหน้าเขาถึงสองครั้ง,ปราชญ์เทพที่น่าเหรงขาม,จะทนได้อย่างไร?หยิงเห่าที่รู้สึกละเหี่ยใจอย่างที่สุด.
Chapter 1152 Sorrowful Ying Huo
悲哀的荧惑
หยิงเห่าผู้ชอกช้ำ.
"ยังไงก็ต้องตาย,ยังจะบอกว่ามีหัวใจที่ห้าวหาญอีกรึ?
หืม,ไม่ใช่สิ,เจ้าบอกว่าจงซานจงใจยั่วยุหยิงเห่าด้วยความตั้งใจ,ให้หยิงเห่าโจมตีอย่างตั้งใจรึ? เฮ้เฮ้,จงซานชั่วร้ายเกินไปแล้ว!"หมี่เทียนที่กล่าวตอบออกมาในทันที.
"ใช่,จงซาน,แม้นว่าฝ่ายตรงข้ามจะน่าเกรงข้าม,ทว่าอายุเขายังคงเยาว์,ใช้วิธีการที่น่าเกรงขาม,คนเช่นนี้ไม่ได้มีมากมายนัก,ไม่มีในรอบหลายแสนปีที่จะทำเช่นนี้กับหยิงเห่า,หยิงเห่าที่ค่อยๆหยั่งเชิงจงซานตั้งแต่แรกช้าๆอย่างใจเย็น,ทว่าหลังจากนั้นก็ถูกจงซานลากเข้าไปสู่แผนการ,วิธีการของหยิงเห่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเผยออกมาหนึ่งในสิบ,หากเป็นไปตามที่หยิงเห่าต้องการ,จงซานต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน,เมื่อจงซานเห็นเรื่องนี้เข้า,เขาจึงจงใจยั่วยุหยิงเห่าในทันที,ทำให้หยิงเห่าหยุดที่จะหยั่งเชิง,และใช้การโจมตีที่หนักหน่วงรุนแรงของเขาออกไป."ม่อจื่อพยักหน้า.
"จงซานชั่วร้ายจริงๆ,ดูเหมือนว่าเขายังซ่อนกองกำลังที่สามเอาไว้อีกแน่,จึงได้ทำให้หยิงเห่าไม่สามารถที่จะมองเห็นแผนการของเขาได้,แม้ว่าการโจมตีจะอันตราย,ทว่าที่จริงก็เป็นการที่เขาจงใจทำให้ตัวเองด้วยกว่า,เป็นแผนการที่ดี,เป็นแผนการที่ชั่วร้ายจริงๆ!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เขากล้าต่อสู้กับหยิงเห่า,จะต้องเตรียมวิธีอะไรไว้แน่,คอยดูไปก่อน!"ม่อจื่อที่ยกน้ำชาขึ้นดื่มด้วยรอยยิ้ม.
"ชิ,วิธีอย่างงั้นรึ? ไม่รู้แล้วอย่างไร,แผนการกระจอกงอกง่อยของพวกไร้พลัง,มีแผนการแล้วทำไม,ต่อหน้าหยิงเห่าที่มีพลังเหนือกว่ามากมาย,ไม่ว่าอย่างไรจงซานก็ต้องตายไปอย่างไม่ต้องสงสัย."หมี่เทียนที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ.
"เฮ้เฮ้,ไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป!"ม่อจื่อส่ายหน้าไปมา.
"ไม่เสมอไปอะไร?"
"ถูกของเจ้าที่แผนการเล็กน้อยไม่สามารถเผชิญหน้ากับพลังที่ไร้เทียมทานได้,ความจริงแผนการนี้อาจจะดูอ่อนแรง,ทว่าแผนการนี้ก็ยังไม่จบ,นอกจากนี้,ความแข็งแกร่งของหยิงเห่าคือไร้เทียมทานจริงๆรึ?
ทุกๆอย่างนั้นล้วนสมดุล,ทว่าหากแผนการปกปิดและตลบตะแลง,เหนือกว่ากว่าพลังที่แท้จริง,นี่อาจจะเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า,ตลบหลัง,เพื่อฟื้นคืนชีพ,เจ้าคงจะไม่ลืม!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.
หมี่เทียนที่ได้แต่เงียบ,ความจริงเป็นเช่นไร,เข้าเองย่อมเข้าใจดี,ทว่าภายในใจหมี่เทียนต้องการให้จงซานตาย,ดังนั้น,จึงคาดหวังมากมายให้หยิงเห่าชนะ.
"ม่อจื่อ,ทำไมเจ้าถึงเข้าข้างจงซานอย่างงั้นรึ?"หมี่เทียนแค่นเสียงเย็นชา.
"เข้าข้างรึ?
เจ้าเข้าใจผิดแล้ว,ข้าไม่ได้ถือหางจงซาน,ข้ามาเพื่อตอบแทนบุญคุณคนอื่น,ไม่ใช่บุญคุณของจงซาน,ซึ่งเป็นบุคคลผู้ทรงเกียรติ,ข้าบอกเจ้าไปแล้ว,เกี่ยวกับชีวิตของจงซาน,แน่นอนว่าข้าไม่ได้สนใจ,ทว่าตามข้อตกลง,ข้าย่อมต้องทำให้สำเร็จ,ดังนั้น,ตราบเท่าที่เจ้าไม่ลงมือ,ข้าก็จะไม่ลงมือเช่นกัน,จงซานจะเป็นหรือตาย,ไม่มีสิ่งใดเกี่ยวกับข้า! นอกจากนี้,เจ้าเองก็ไม่เห็นอย่างนั้นรึ? ทำไมจงซานถึงต้องการให้ข้าขวางเจ้า,ทว่าไม่ให้ข้าขวางหยิงเห่า?"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
ใบหน้าของหมี่เทียนมืดมน,หากแต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
----------------------------------------------------------------------
หลุมดำขนาดใหญ่,จงซานที่อยู่ในสภาพอนาถถูกดวงดารามากมายเข้าปะทะครั้งแล้วครั้งเล่า.
ดวงตาของหยิงเห่าที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร,อำนาจเทียนไมที่ยากจะรวมตัวกันขึ้นอีกได้แล้ว.
พลังโจมตีส่วนมากไม่ได้ร้ายแรงนัก,ที่ร้ายแรงมีเพียงอำนาจของเทียนกงเท่านั้น,ที่เกินกำลัง,จงซานที่ไม่กล้าสัมผัสมัน.
แม้นว่าจะถูกสะกดอย่างสมบูรณ์ไม่สามารถออกมาได้,ทว่ามังกรแท้
19 เล็บนั้นก็ยังมีแสงสีเงินมากมายปกคลุมอยู่.
แม้นว่าจะไม่สามารถควบรวมสร้างเป็นอำนาจเทียนไมขึ้นมาได้,ทว่าก็ยังมีพลังบางๆของเทียนไมอยู่เล็กน้อย.
19 เล็บ,สี่เล็บที่แปลงเป็นกระบี่เทวะสี่เล็บคอยป้องกันความเสี่ยงที่เป็นอันตรายถึงตาย,ส่วนอีก
15
เล็บเวลานี้,พริบตาเดียวมันได้กลายเป็นขวานยักษ์ไปทั้งหมด,เป็นขวานสะบั้นสวรรค์.
ภาพเงาของขวานสะบั้นสวรรค์แม้นว่าจะด้อยกว่าก่อนหน้า,แม้นจะต้องกว่าชุดกระบี่สังหารเซียนมา,ทว่าก็ยังมีพลังพอที่จะขวางเหล่าดวงดาราที่โจมตีเข้ามาได้บ้างเช่นกัน.
มังกรแท้ 19
เล็บนับว่าทรงพลังอย่างชัดเจน,เล็บแต่ละเล็บของมัน,สามารถที่จะกุมอาวุธต่างๆได้เป็นจำนวนมาก.
พริบตาเดียว,ที่จงซานเสียเปรียบอย่างรุนแรง,ก็กลับคืนกลับมาได้ในทันที,แม้นว่าจะได้รับสภาพบอบช้ำจากการถูกดวงดารามากมายโจมตี,ทว่าอย่างน้อย,ด้วยการอาศัยร่างมังกร,ก็สามารถรับมือได้ในที่สุด.
จงซานที่เหมือนเหลือลมหายใจสุดท้าย.
ภายใต้กับจ้องมองของเซียนเซิงซือ,จินเผิง,เต้าเหรินถูและคนอื่นๆที่พ่นลมหายใจยาว,ส่วนเซียนบรรพชนสังเกตการณ์ที่อยู่รอบๆถึงกับต้องขมวดคิ้วแน่น,จงซานแข็งแกร่งมาก,พวกเขาไม่สามารถเทียบได้เลย.
ด้วยคิดว่าการโจมตีอันบ้าคลั่งของหยิงเห่า,จงซานคงถึงขีดจำกัดแล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะยังไม่ถึงขีดจำกัดดั่งที่พวกเขาคิด,จงซานแข็งแกร่งเกินกว่าที่พวกเขาคาดการณ์เอาไว้มาก,อสุรกายพรสวรรค์.
บนซุ้มลอยฟ้า.
"เหลือลมหายใจสุดท้ายจริงๆ,ขวานสะบั้นสวรรค์?
เทียนไมที่ไม่สามารถสร้างได้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถเคลื่อนย้ายกลิ่นอายจากเศษเล็กน้อยที่แตกไปขึ้นมาได้,จงซานมีศักยภาพขนาดใหนกัน?"ม่อจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางสนใจ.
"ฟื้นคืนสติได้อย่างงั้นรึ?ทั้งที่สูญเสียเทียนไมไป,หากว่าไม่มีกำลังเสริม,กับการที่เหยิงเห่าใช้พลังไปมากมายเช่นนี้,การฟื้นคืนมาก็เหล่าประโยชน์!"หมี่เทียนที่ไม่พอใจจงซานเป็นทุนอยู่แล้ว.
ภายในหลุมดำขนาดใหญ่.
เป็นดังที่หมี่เทียนได้เอ่ย,การดิ้นร้นสุดท้าย,ด้วยอำนาจต้าเต๋าควบคุมดวงดารา,หยิงเห่าที่ดวงตาเย็นชา,ไม่คิดว่าจงซานจะตายง่ายๆเช่นกัน,ภายในใจหยิงเห่าต้องการให้จงซานตายไปช้าๆ,ค่อยๆเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อยๆ!
ทว่าในเวลานี้,หลายๆคนที่ไม่สามารถมองเห็นด้านในหลุมดำได้,ทว่ากับพบเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดขึ้นที่อีกฝั่ง.
บนเมฆวาสนาของต้าเจิ้ง,มังกรทองวาสนา 19
เล็บอีกหนึ่งตน,เป็นมังกรทองที่มีขีดแดงชาติบนหัว.
ในเวลานั้น,มังกรทองวาสนาตนนั้น,ทันใดก็เงยหัวขึ้น,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของหลุมยักษ์ทันที.
มังกรทองวาสนาที่มีชาติบนหัวไม่ได้ปล่อยกลิ่นอายมังกรแท้ออกมา,แม้แต่ร่างกายยังอยู่ในร่างจริงและร่างลวงตา,ดูไม่ทรงพลังแม้แต่น้อย,ไม่รู้ว่าบินเข้าไปในหลุมดำทำอะไร?
"เซียนเซิงเซิงอี้เหยี่ยน,มังกรวาสนาตนนั้น,ทำหน้าที่เก็บวาสนาเท่านั้น,ไม่ได้มีร่างเนื้อที่ทรงพลัง,นี่,หมายความว่าอย่างไร?"สุ่ยอู๋เหินที่เผยท่าทางสงสัย.
"ข้าไม่รู้!"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางสงสัยเช่นกัน.
ไม่เพียงเซียนเซิงซือ,เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งทั้งหมดเผยท่าทางสงสัย,และเหล่าผู้สังเกตุการณ์เองก็ยิ่งสงสัยอย่างที่สุดเช่นกัน.
ต้าเจิ้งมีมังกรวาสนาสองตน,ก็นับเป็นเรื่องแปลกแล้ว,ราชันย์จงซานหลอมรวมมังกรแท้,และนั่นคือจงซาน,ไม่ใช่มังกรวาสนา,เป็นเอกลักษณ์ของคนที่เปลี่ยนไป,ส่วนมังกรวานานั้นไม่สามารถเทียบกับมังกรแท้ได้,การที่มันบินขึ้นไปมีประโยชน์อันใด?
ทุกๆคนที่เต็มไปด้วยความสนใจ,แม้แต่,ม่อจื่อและหมี่เทียน,สองปราชญ์เทพยังเผยท่าทางประหลาดใจ,หมายความว่าอย่างไร?
มังกรทองวาสนาขีดแดงชาติที่บินเข้าไปในหลุมดำ,เป็นเรื่องที่แปลกประหลาด,ด้วยพลังฉีกกระชากมิติ,มังกรวาสนากลับไม่แตกสลายอย่างคาดไม่ถึง,ไม่มีผลกระทบใดๆ,แม้แต่เคลื่อนย้ายตรงเข้าไปถึงใจกลางการต่อสู้ใกล้เข้าไปเรื่อยๆ.
อยู่ใกล้กับใจกลางแล้ว,ดวงดารามากมายที่เคลื่อนที่เข้าปะทะจงซาน.
ต้าเต๋าควบคุมดวงดารา,หยิงเห่าที่พบว่ามังกรขีดชาติ,ที่จ้องมองมาอย่างเย็นชา,หากแต่นั่นไม่ได้สำคัญ,สิ่งสำคัญเวลานี้เป้าหมายหลัก,คือทำลายล้างจงซานต่างหาก.
มังกรวาสนาขีดชาติที่ราวกับร่างกายไร้ข้อต่อเคลื่อนตัวเข้ามาหลบหลีกดวงดารามากมายได้อย่างแปลกประหลาด,เคลื่อนที่เข้ามาใกล้ใจกลางอย่างรวดเร็ว.
ยิ่งเข้ามาใกล้เท่าใด,หยิงเห่าที่อยู่ไกลออกมา,ต้องขมวดคิ้วไปมา,ภายในใจที่สั่นไหวไปมา,ดวงดารานับร้อยที่พุ่งโจมตีหลายร้อยที่พุ่งเข้าโจมตีมังกรวาสนาขีดชาติ,ภายใต้แรงกดดันมหาศาล,ที่แม้แต่มังกรแท้จงซานยังได้รับความเสียหาย,นี่แค่เพียงมังกรวาสนาทั่วไปเท่านั้น.
ทว่าทันทีที่พุ่งเข้าใกล้,เพียงแค่มังกรทองวาสนาขีดชาติก็ทำให้เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ในเวลานั้น,มังกรทองขีดชาติที่ดวงตาตาส่องประกายแสงสีแดง,ที่ด้านหน้ากงเล็บมังกรที่ยื่นออกมา,ปรากฏของวิเศษชิ้นหนึ่ง,ตราประทับต้าเจิ้ง,ตราหยกราชวงศ์,ตราครรลองสวรรค์!
ตราครรลองสวรรค์ที่ทำลายดวงดาราที่พุ่งเข้ามาก่อนหน้านี้นั่นเอง.
ตราครรลองสวรรค์ที่ประทับลงไปบนหลุมดำ,"รับโองการสวรรค์
ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน" (受命于天，即寿永昌) อักขระขนาดใหญ่แปดตัว.ที่เหมือนไม่มีอะไรกับกลายเป็นเส้นแสงสีแดงก่อตัวขึ้นบนห้วงความว่างเปล่า.
แสงสีแดง,ที่ส่องประกายที่ราวกับเชื่อมต่ออำนาจสวรรค์และปฐพี,เชื่อมต่อกับพื้นที่ขนาดใหญ่.
"เจ็ดเขตแดน?
อาณาจักรเฟิงจง,อาณาจักรจวงหลุน,อาณาจักรอู๋เซี่ยง, ...............!”
จินเผิงที่อยู่ด้านล่างถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง,แสงเจ็ดสีที่ปกคลุมอักขระ,มาจากอาณาเขตเจ็ดแห่งของต้าเจิ้งอย่างคาดไม่ถึง.
ตราประทับ,ที่มีอำนาจเบ็ดเสร็จของราชวงศ์วาสนา,การควบคุมดินแดนที่กว้างใหญ่,จำเป็นต้องมีตราประทับที่ใช้กำราบวาสนา,ตราประทับที่ควบคุมวาสนาของพื้นที่ทั้งหมดทั่วแผ่นดิน,ยิ่งแผ่นดินใหญ่ขนาดใหน,อำนาจของตราประทับยิ่งทรงพลัง,นี่คือของวิเศษอันดับหนึ่งของราชวงศ์วาสนาเลยก็ว่าได้.
ในเวลานี้พลังอำนาจเจ็ดเขตแดนที่ใช้ประทับออกมา,อำนาจที่ยิ่งใหญ่กำราบพลังที่แข็งแกร่งที่โถมทับมา.
"ตูมมมม!”
อำนาจเจ็ดเขตแดน,ที่สะกดพลัง,ดวงดาราหลายร้อยดวงที่ระเบิดออกมาเสียงดัง,ของวิเศษต้าเจิ้ง,เห็นชัดเจนว่าทรงพลังสามารถกำราบพลังของโลกนี้ได้.
ตราหยกครรลองสวรรค์ที่สามารถสะกดพลังของหยิงเห่าเอาไว้,ท้ายที่สุดหยิงเห่าก็รู้ว่ามังกรขีดชาติตนนี้ไม่ธรรมดา,ถึงกับทำให้เขาถึงกับหันหน้าไปมองในทันที.
ทว่าในเวลานั้นราวกับว่ามันสายไปแล้ว,เหมือนดั่งแผนร้ายที่จงซานได้วางเอาไว้.
หางของมังกรทองขีดชาติ,ที่สะบัดตบไปยังใบหน้าของหยิงเห่า.
"ปัง!”
ไม่ได้รุนแรงเท่ากับมังกรแท้จงซาน,ทว่าก็ได้ยินเสียงเช่นกัน,แม้นว่าจะเบากว่ามาก,แต่กำให้ทุกคนได้ยิน,จนทำให้หัวใจของทุกคนสั่นสะท้าน.
ด้านล่าง,จินเผิง,เต้าเหรินถูที่อ้าปากค้าง,แววตาที่เบิกกว้างกลมโตแทบไม่อยากเชื่อ,ที่หน้าผากที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา.
เซียนบรรพชนที่มาสังเกตการณ์,ทุกคนที่กลืนน้ำลายคำโตอย่างยากลำบาก.
ครั้งที่สองแล้ว,ครั้งแรกเพราะหยิงเห่าไม่ระวัง,อาจนับได้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญ,หากแต่ครั้งที่สองนี้,เป็นการบรรจงตบอย่างชัดแจ้ง,เป็นการสร้างความอับอายเหยียดหยามอย่างรุนแรง.
ถูกหางตบอีกอย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้ฝึกตนแม้จะไม่ได้ถูกตบเอง,ยังสูดหายใจลึก,ดวงตาเบิกโพลน,ไม่กล้าเอื้อนเอ่ย.
โดยตบสองรอบ?
ปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม,ถูกเซียนโบราณตอบสองรอบ,แม้นว่าจะไม่ได้รุนแรง,แต่ได้หลบลู่เกียรติของปราชญ์เทพเป็นอย่างมาก.
ม่อจื่อและหมี่เทียนที่จ้องมองกันและกัน,ทั้งสองไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาอีก,ส่วนหยิงเห่าเวลานี้เต็มไปด้วยความชอกช้ำ,จะโชคร้ายเกินไปแล้ว.
หากเป็นคนที่มีพลังเทียบเท่ากัน,การถูกตบหน้าถึงสอบครั้ง,ก็เพียงพอที่ทำให้รู้สึกอับอายอย่างแรงแล้ว.
หากแต่เวลานี้กลับเป็นเพียงเซียนโบราณที่ตบหน้าเขาถึงสองครั้ง,ปราชญ์เทพที่น่าเหรงขาม,จะทนได้อย่างไร?หยิงเห่าที่รู้สึกละเหี่ยใจอย่างที่สุด.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น