Immortality Chapter 1124 White and red showdown
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1124 การต่อสู้ของสีขาวและแดง.
Chapter 1124 White and red showdown
白与红的对决
การต่อสู้ของสีขาวและแดง.
จางหยงหัวที่เผยใบหน้าซับซ้อน,"ใช่,ข้าเพิ่งได้ข่าวมา,มีคนกลุ่มหนึ่งเดินทางมา,หนึ่งมีนามว่าเหรินชุน,อีกหนึ่งมีนามกุยเช่อ,พวกเขาเป็นคนที่ยโสโอหังน่าไม่อาย,ต้องการกำราบเผ่าหมาป่าของข้า,คิดว่าเผ่าหมาป่าจะยอมอย่างงั้นรึ?
ไร้สาระ!"
"เหรินชุน? กุยเช่อ?"หวังจิงเหวินที่เผยท่าทางประหลาดใจ,จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซาน.
เหรินชุด,และกุยเช่อ,ที่จงซานเคยเจอก่อนหน้านี้,และทำตามราชันย์ตะวันออกไท่อี้.
จากข้อมูลที่พวกเขารู้มานั้น,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้นั้น,คือเผ่าอสูรที่มีความแข็งแกร่งในอดีต,ด้วยการใช้วิชาลับสุดยอดแยกดวงวิญญาณ,ซึ่งร่างหนึ่งก็คือราชันย์จวิน,ซึ่งทำให้เผ่าอสูรสามารถเปิดราชวงศ์สวรรค์ได้,เป็นนามที่สั่นสะเทือนโลกหล้า,แม้นว่าจะด้อยกว่ายุคหงจวินในภายหลัง.
เป็นพวกเขา?
"พวกเขาที่กระทำการอย่างโจ่งแจ้ง,แตกต่างจากในอดีตที่ลอบทำลับๆ!"จงซานเอ่ย.
"เขา?
ใคร?"จินเผิงที่แสดงท่าทางสงสัย.
"เจ้าควรจะได้ยินนาม,กุยเช่อ,เขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของใครล่ะ?"หวังจิงเหวินที่เอ่ยปากออกมา.
"เขา?
เขายังมีชีวิตอีกรึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เร่งความเร็วหน่อย!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
ทุกคนทีเพิ่มความเร็ว,พุ่งตรงไปยังแดนเทวะซือเทียน.
ไม่นาน,ทุกคนก็เดินทางมาถึงแดนเทวะซือเทียน.
หมาป่า!
รังหมาป่า,สามารถมองเห็นเผ่ามหาป่ามากมาย,ทุกตนที่กำลังยืนล้อมวงกัน,ดวงตาที่กำลังโกรธเกรี้ยวจดจ้องมองไปยังทิศใต้.
พื้นที่รอบๆเวลานี้,มีเกาะลอยฟ้าจำนวนมาก,แต่ละแห่งนั้นมีค่ายกลปกป้องอยู่,พร้อมกับกำลังเคลื่อนไหวไปรอบๆช้าๆ.
จงซานที่กะประมานด้วยสายตา,รวมทั้งสิ้น,สามพันเกาะ,ทว่าที่ใจกลางนั้นเป็นเกาะขนาดใหญ่ที่เป็นดอกบัวผลึกที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางหลายหมื่นลี่.
บัวผลึกนั้นกำลังลอยฟ้าอยู่,ซึ่งมีเกาะทั้งสามพันกำลังโคจรรอบ,เป็นภาพฉากที่งดงามไม่น้อย.
"แดนเทวะซือเทียน,ทางเข้าบัวหยก?"จงซานจำได้ว่าบัวผลึกนี้,ได้ยินว่ามีทางเข้าอยู่.
ทางเข้าที่กำลังลอยอยู่,สูงขึ้นไปหนึ่งล้านลี้อย่างงั้นรึ?
เกาะทั้งสามพันนั้นเป็นเหมือนกลีบบัว,ที่สามารถหุบเข้ามาเพื่อปกป้องตัวเองได้.
บนเกาะหลังในเวลานี้,มียอดฝีมือเผ่าหมาป่าจำนวนมาก,ในเวลานี้พวกมันที่กำลังเผยความดุร้ายโกรธเกรี้ยวออกมา.
ที่ทางทิศใต้นั้น,มีธารโลหิตที่น่าสะพรึงกลัวอยู่.
คลื่นโลหิตที่พวยพุ่ง,สูงกว่าหนึ่งแสนลี้อย่างคาดไม่ถึง,แต่ละคลื่นนั้นแผ่กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา,ราวกับว่าจะยอมท้องฟ้าเป็นสีแดง,แผ่กลิ่นอายที่น่าหวาดกลัวออกมา.
แสงสีแดงที่โผทะยานไปพร้อมๆกับกลิ่นอายที่น่าหวาดกลัว,เห็นเป็นภาพเงาอสุรกายปิศาจ,ดูน่าเกรงขาม,ปกคลุมท้องฟ้าดูผิดปรกติเป็นอย่างมาก.
คลื่นโลหิตที่รุนแรง,กลิ่นคาวโลหิตที่โชยไปทั่ว.
เหล่ายอดฝีมือหมาป่ามากมายที่ล่วงหล่นลงไปด้านใน,ก่อนที่จะกลายเป็นศพที่แห้งเหี่ยว,แก่นโลหิตถูกสูบออกมาจนหมด.
ธารโลหิต,ในเวลานี้ได้รวมตัวกันเป็นอสุรกายยักษ์,คล้ายยักษาขนาดสามจั้ง,หัวของมันที่มีกระดูกสีแดงยื่นออกมา,ผิวของมันสีแดงเข้ม,แขนของมันแต่ละส่วนมีกงเล็บสี่ซี่,ดวงตาทั้งสองข้างที่แดงฉาน.
"อสุรา?"จินเผิงที่จำได้.
"เซิ่งหวัง,นี่คือค่ายกลธารโลหิตอสุรา,ในอดีตในโลกใบเล็ก,สงครามสุดท้ายเหรินชุนเคยใช้,เป็นค่ายกลที่ทรงพลังมาก!"อาวุโสเทียนที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"นี่ไม่ใช่ค่ายกลธารโลหิตอสุรา!"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ใช่?"
"แม้ว่าข้าจะไม่รู้เกี่ยวกับค่ายกลธารโลหิตอสุรา,ทว่าก็พอจะรับรู้เกี่ยวกับมัน,เจ้าควรจะเห็นอสุรา,เหล่าอสูราที่ถือฟางเทียนฮวาจีนั้นได้แผ่กลิ่นอายจากโบราณกาลออกมา,นี่คือค่ายกลธารอเวจีโลหิตอสุรา,มันเคยบันทึกอยู่ในตำราโบราณ,ทรงพลังกว่าธารโลหิตอสุรามาก!"เซียนเซิงซือเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ค่ายกลธารอเวจีโลหิตอสุราอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
ที่ไกลออกไปนั้น,ภายในธารโลหิตนั้น,มีร่างขนาดใหญ่ในชุดดำอยู่,ที่ด้านหลังนั้นมีอสุราจำนวนมากที่แสดงความเคารพต่อเขา,ชุดดำนั่นไม่ใช่ราชาอสุราหรอกรึ?
ทว่ากลับมีร่างมนุษย์.
"เป็นบรรพชนชราหมิงเหอ,ถึงกับสร้างตัวตนอสุราในตำนานออกมาได้เลยรึ?!"อาวุโสเทียนที่ลอบกลืนน้ำลาย.
"เพียงแค่เปิดใช้งานอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงเคร่งขรึม.
เพราะว่าจงซานสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่แข็งแกร่งจากชายในชุดสีดำ,กลิ่นอายที่น่าเกรงขาม,คนผู้นี้เป็นคนเปิดใช้งานค่ายกลอย่างงั้นรึ?
แปลงร่างเป็นบรรพชนหมิงเหอในอดีตจริงๆอย่างงั้นรึ?
"ใครต้องการสู้อีก? ตี้ซือเทียน?
เผ่าหมาป่าไม่มีแล้วรึ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เสียงของบรรพชนหมิงเหอที่อยู่ด้านในธารโลหิตหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
"เหรินชุนยิ่งนับวันยิ่งน่าเกรงขามขึ้นเรื่อยๆ!"อาวุโสเทียนที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
เห็นชัดเจนว่า,การต่อสู้ก่อนหน้านี้,ฝ่ายเผ่าหมาป่าที่เสียเปรียบ,ฝั่งของเหรินซุนนั้นโอหังเป็นอย่างมาก,ร่างแปลงบรรพชนหมิงเหอ,ที่เอ่ยออกมาแน่นอนว่าจะต้องเป็นเหรินชุนนั่นเอง.
ทว่าหลังจากนั้น,เผ่าหมาป่าทั้งหมดก็คำรามออกมาดังลั่น.
จงซานสามารถมองเห็นได้เช่นกัน,บนท้องฟ้าที่อยู่ไม่ไกลนั้น,มีวิหกยักษ์ที่ดูทรงพลังและร้ายกาจมากๆอยู่,กลิ่นอายของปิศาจที่รุนแรงถูกกดโถมกระหน่ำลงมาจากบนท้องฟ้า.
อสูรเทวะกุยเช่อ!
จงซานที่เคยเห็นเขาถูกผนึกเอาไว้ที่ในทะเลสาบอ้าวไล,กุยเช่อนั้นแข็งแกร่งมาก,ไม่มีใครที่เข้าใกล้เขาได้,อีกทั้งการที่เขาบินอยู่บนอากาศ,ชัดเจนว่าเขากำลังรอคอยสนับสนุน,และเฝ้ามองเหรินชุนอยู่.
เหรินชุดที่จัดการหมาป่าเป็นจำนวนมาก,ในเวลานี้เขาได้กลายเป็นบรรพชนหมิงเหอที่ไร้เทียมทานอีก.
ห่างออกมา,บนเกาะแห่งหนึ่งมีคนกลุ่มหนึ่งที่ดูกระวนกระวายใจ.
"อาวุโส,ข้าไปเอง!"
"เหล่าซาน,เจ้าไม่ใช่คู่มือ,ข้าจะไปเอง!"
"ไม่,ต้าเกอ,ข้าไปเอง!"
..................
............
......
บนเกาะลอยฟ้านั้นมีเสียงที่เคร่งขรึมเสียงหนึ่งดังขึ้น.
"อาวุโสอวิ๋น,ข้าเห็นแล้วว่าเผ่าหมาป่านั้นไม่ใช่คู่มือของพวกเขาเลย! อาวุโสอวิ๋นหลังจากนี้ค่อยเป็นท่าน,ข้าจะช่วยเอง !"เสียงๆหนึ่งที่ดังขึ้น
"ทุกคนบนเกาะที่กลายเป็นหยุดนิ่งไปในทันที.
"ไป,เข้าไปกัน!"จงซานเอ่ยกับทุกคน.
"นั่นอาวุโสอวิ๋น,พวกเรา....!"หมาป่าขาวจางหยงหัวที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางลังเล.
"ไป,บางที่พวกเราอาจจะช่วยเผ่าหมาป่าได้!"หวังจิงเหวินที่กล่าวชักชวน.
"ดีเลย!"จางหยงหัวที่ได้ยินว่าช่วยเผ่าหมาป่า,เร่งรีบยอมรับความเห็นของจงซานในทันที.
หมาป่าขาวจางหยงหัวที่นำทุกคนเข้ามา,หมาป่าตนอื่นๆย่อมไม่มีใครขวาง.
จากนั้น,ทุกคนก็พุ่งตรงไปยังเกาะลอยฟ้าแห่งหนึ่ง.
บนเกาะลอยฟ้านั้น,มีหมาป่ายืนอยู่เป็นจำนวนมาก,ทว่าที่ใจกลางมีตำหนักหนึ่งอยู่,ที่ด้านหน้ามีคนสามคนที่เป็นผู้นำ,พวกเขาที่กำลังตัดสินใจที่จะเข้าต่อกรกับค่ายกลธารอเวจีโลหิตอสุราด้วยกัน.
"เอ๊ะ,นั่นไม่ใช่....!"เทียนหลิงเอ๋อที่อุทานออกมาในทันที.
ขณะที่ทุกคนบินขึ้นมายังเกาะนั้น,ก็ปรากฏร่างในชุดสีขาวปรากฏออกมา,คนในชุดขาวที่ดูบริสุทธิ์ผุดผ่อง,คิ้ว,ดวงตาที่เป็นสีขาวทั้งหมด,ถือแส้สีเงิน,แววตาสีเงินที่ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
คนผู้นี้มาจากโลกใบเล็ก,ประมุขศาลาเทวะ,เสวียนหยวน?
คาดไม่ถึงเลยว่านี่คือเสวียนหยวนอย่างงั้นรึ?
เสียงก่อนหน้านี้เป็นเสวียนยวนอย่างงั้นรึ?
ไม่แปลกใจเลยว่าดูคุ้นเคยนัก.
เสวียนหยวนนั้นยังไม่เห็นกลุ่มของจงซาน,ทว่าเขาได้บินออกไปยังค่ายกลธารอเวจีโลหิตอสุรา.
เพราะว่าเสวียนหยวนบินออกไปก่อนแล้ว.
กลุ่มของจงซานเพิ่งมาถึง,แน่นอนว่าเหล่าผู้ฝึกตนหมาป่าที่จ้องมองมาด้วยความสนใจ,แม้แต่อาวุโสทั้งสามยังเผยความระมัดระวัง.
"จางหยงหัว,คนเหล่านี้?"ผู้เชี่ยวชาญในชุดสีม่วงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อาวุโสอวิ๋น,อาวุโสเหล่านี้และเผ่าหมาป่าเราเป็นสหายเก่ากัน,แม้แต่มีพันธะกับเผ่าหมาป่าเราด้วย,ดังนั้นข้าจึงนำพวกเขามา!"จางหยงหัวเอ่ย.
"ฟุตฟิต!"
ขณะที่พวกเขาพิสูจน์กลิ่น,ท้ายที่สุดก็จ้องมองไปยังจงซานพร้อมๆกัน.
"ผู้น้อยอวิ๋นเทียนซี,อาวุโสแดนเทวะซือเทียน,ไม่รุ้ว่า.....!"อาวุโสอวิ๋นที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"จงซาน!
เสวียนหยวนที่บินไปก่อนหน้านี้คือสหายของข้า!"จงซานเอ่ย.
"สหายเสวียนหยวน?"อาวุโสอวิ๋นที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าและพวกไม่มีเจตนาร้าย,ไว้เสวียนหยวนกลับมา,พวกเราค่อยพูดกันอีกครั้ง!"จงซานเอ่ย.
อาวุโสอวิ๋นที่พยักหน้า,ภายในใจที่ลดความระมัดระวังลง.
ส่วนจางหยงหัวที่เผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังจงซาน,เขาไม่ได้บอกว่ามาหาตี้เสวียนชา?
แล้วเขารู้จักคนก่อนหน้านี้?
จงซานที่ไม่กล่าวสิ่งใด,ทว่าจ้องมองไปยังทิศใต้.
ทิศใต้นั้นนั้นมีค่ายกลธารอเวจีโลหิตอสุราอยู่!
เสวียนหยวนที่ถือแส้อยู่,ก่อนที่จะบินออกไปใกล้ๆ,ก่อนที่จะหยุดอยู่กลางอากาศ.
"เรื่องนี้เป็นเรื่องของข้าและเผ่าหมาป่า,เจ้าเป็นใคร!"บรรพชนหมิงเห่อที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เหรินชุน,เจ้าจำข้าไม่ได้อย่างงั้นรึ?"เสวียนหยวนเอ่ยออกมาเบาๆ.
ภายในธารโลหิตที่เงียบไปชั่วครู่,เหรินชุนที่ครุ่นคิด.
"เจ้าตำหนักศาลาเทวะ,เจ้าคือเสวียนหยวน?"บรรพชนหมิงเหอที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ในเมื่อรู้จักข้า,ยังไม่รีบถอยออกไปอีก!"เสวียนหยวนที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,เจ้าคิดว่าที่นี่คือโลกใบเล็ก,เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นหนึ่งในสี่เสาหลักรึอย่างไร?ชิ,ที่นี่โลกใบใหญ่ไม่รู้ความอีก!"บรรพชนหมิงเหอที่แค่นเสียงเย็นชา.
สิ้นเสียง,ธารโลหิตที่พวยพุ่งตรงไปยังทิศทางของเสวียนหยวน.
เสวียนหยวนที่จ้องมองอย่างไม่แยแส,พร้อมกับสะบัดแส้ออกไป.
"ตูมมม!”
ปรากฏเส้นแสงสีเงินที่ถูกปล่อยออกมาจากแส้,รวมตัวเป็นน้ำตกสีเงิน,เข้าปะทะธารโลหิต.
"ล้านล้านอสุรา!"บรรพชนหมิงเหอที่คำรามออกมาเสียงดัง.
ทันใดนั้นเหล่าอสุรามากมายนับไม่ถ้วนที่ถือฟางเทียนฮวาจีพุ่งเข้าหาเสวียนหยวน.
เสวียนหยวนที่ลอยบนอากาศ,จ้องมองอสุรามากมายที่กำลังต้องการสังหารเขา,จิตสังหารมากมาย,ปราณแห่งความตายที่พวยพุ่งโถมเป็นกระแสเข้าหาเสวียนหยวน.
ทันใดนั้นดวงตาของเสวียนหยวนที่เป็นสีเงิน.
"ฟิ้ว!"
ด้านหลังของเสวียนหยวน,ปรากฏปีกขนาด 20
เมตรผุดออกมา,ฟ้าดินส่องแสงสีขาวปกคลุมไปทั่ว.
แสงสีขาวที่สว่างจ้าแสบตา,จนทำให้คนอื่นๆแทบมองไม่เห็น.
ทว่าหลังจากนั้นทันทีที่มองเห็น,สายตาของทุกคนที่เบิกกว้างกลมโต.
รอบเสวียนหยวนจุดแสงที่ลอยอยู่บนอากาศนั้น,ส่องประกายแสงสว่างจ้ากลายเป็นเทวทูตมากมาย,เทวทูตในชุดสีขาวเป็นจำนวนมหาศาลไม่รู้ว่าปรากฏมาจากใหน,ที่ด้านหลังเองก็มีปีกเช่นเดียวกัน.
จากนั้นเสวียนหยวนที่โบกมือส่งคลื่นเทวะทูตเข้าปะทะเหล่าอสุราที่พุ่งเข้ามาทันที.
"ตูมมม!”
อสุราและเทวทูตเข้าปะทะกันเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,เทวทูตและอสุรานั้นไม่ใช่ร่างจริง,ทั้งสองฝั่งนั้นเป็นร่างลวงตา,ไม่ใช่ของจริง,ยากที่จะกำจัดให้สิ้นซาก.
บนท้องฟ้าที่ปรากฏเทวทูตมากมาย,ราวกับฝูงตั๊กแตน,พุ่งเข้าปะทะธารโลหิต.
ราวกับเป็นการต่อสู้ของแสงสีขาวและสีแดง,อำนาจของเทพและปิศาจที่กำลังสะบั้นกันและกัน.
เหรินชุนดูเหมือนว่าจะพบเข้ากบศัตรูที่สูสีแล้ว.
Chapter 1124 White and red showdown
白与红的对决
การต่อสู้ของสีขาวและแดง.
จางหยงหัวที่เผยใบหน้าซับซ้อน,"ใช่,ข้าเพิ่งได้ข่าวมา,มีคนกลุ่มหนึ่งเดินทางมา,หนึ่งมีนามว่าเหรินชุน,อีกหนึ่งมีนามกุยเช่อ,พวกเขาเป็นคนที่ยโสโอหังน่าไม่อาย,ต้องการกำราบเผ่าหมาป่าของข้า,คิดว่าเผ่าหมาป่าจะยอมอย่างงั้นรึ?
ไร้สาระ!"
"เหรินชุน? กุยเช่อ?"หวังจิงเหวินที่เผยท่าทางประหลาดใจ,จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซาน.
เหรินชุด,และกุยเช่อ,ที่จงซานเคยเจอก่อนหน้านี้,และทำตามราชันย์ตะวันออกไท่อี้.
จากข้อมูลที่พวกเขารู้มานั้น,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้นั้น,คือเผ่าอสูรที่มีความแข็งแกร่งในอดีต,ด้วยการใช้วิชาลับสุดยอดแยกดวงวิญญาณ,ซึ่งร่างหนึ่งก็คือราชันย์จวิน,ซึ่งทำให้เผ่าอสูรสามารถเปิดราชวงศ์สวรรค์ได้,เป็นนามที่สั่นสะเทือนโลกหล้า,แม้นว่าจะด้อยกว่ายุคหงจวินในภายหลัง.
เป็นพวกเขา?
"พวกเขาที่กระทำการอย่างโจ่งแจ้ง,แตกต่างจากในอดีตที่ลอบทำลับๆ!"จงซานเอ่ย.
"เขา?
ใคร?"จินเผิงที่แสดงท่าทางสงสัย.
"เจ้าควรจะได้ยินนาม,กุยเช่อ,เขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของใครล่ะ?"หวังจิงเหวินที่เอ่ยปากออกมา.
"เขา?
เขายังมีชีวิตอีกรึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เร่งความเร็วหน่อย!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
ทุกคนทีเพิ่มความเร็ว,พุ่งตรงไปยังแดนเทวะซือเทียน.
ไม่นาน,ทุกคนก็เดินทางมาถึงแดนเทวะซือเทียน.
หมาป่า!
รังหมาป่า,สามารถมองเห็นเผ่ามหาป่ามากมาย,ทุกตนที่กำลังยืนล้อมวงกัน,ดวงตาที่กำลังโกรธเกรี้ยวจดจ้องมองไปยังทิศใต้.
พื้นที่รอบๆเวลานี้,มีเกาะลอยฟ้าจำนวนมาก,แต่ละแห่งนั้นมีค่ายกลปกป้องอยู่,พร้อมกับกำลังเคลื่อนไหวไปรอบๆช้าๆ.
จงซานที่กะประมานด้วยสายตา,รวมทั้งสิ้น,สามพันเกาะ,ทว่าที่ใจกลางนั้นเป็นเกาะขนาดใหญ่ที่เป็นดอกบัวผลึกที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางหลายหมื่นลี่.
บัวผลึกนั้นกำลังลอยฟ้าอยู่,ซึ่งมีเกาะทั้งสามพันกำลังโคจรรอบ,เป็นภาพฉากที่งดงามไม่น้อย.
"แดนเทวะซือเทียน,ทางเข้าบัวหยก?"จงซานจำได้ว่าบัวผลึกนี้,ได้ยินว่ามีทางเข้าอยู่.
ทางเข้าที่กำลังลอยอยู่,สูงขึ้นไปหนึ่งล้านลี้อย่างงั้นรึ?
เกาะทั้งสามพันนั้นเป็นเหมือนกลีบบัว,ที่สามารถหุบเข้ามาเพื่อปกป้องตัวเองได้.
บนเกาะหลังในเวลานี้,มียอดฝีมือเผ่าหมาป่าจำนวนมาก,ในเวลานี้พวกมันที่กำลังเผยความดุร้ายโกรธเกรี้ยวออกมา.
ที่ทางทิศใต้นั้น,มีธารโลหิตที่น่าสะพรึงกลัวอยู่.
คลื่นโลหิตที่พวยพุ่ง,สูงกว่าหนึ่งแสนลี้อย่างคาดไม่ถึง,แต่ละคลื่นนั้นแผ่กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา,ราวกับว่าจะยอมท้องฟ้าเป็นสีแดง,แผ่กลิ่นอายที่น่าหวาดกลัวออกมา.
แสงสีแดงที่โผทะยานไปพร้อมๆกับกลิ่นอายที่น่าหวาดกลัว,เห็นเป็นภาพเงาอสุรกายปิศาจ,ดูน่าเกรงขาม,ปกคลุมท้องฟ้าดูผิดปรกติเป็นอย่างมาก.
คลื่นโลหิตที่รุนแรง,กลิ่นคาวโลหิตที่โชยไปทั่ว.
เหล่ายอดฝีมือหมาป่ามากมายที่ล่วงหล่นลงไปด้านใน,ก่อนที่จะกลายเป็นศพที่แห้งเหี่ยว,แก่นโลหิตถูกสูบออกมาจนหมด.
ธารโลหิต,ในเวลานี้ได้รวมตัวกันเป็นอสุรกายยักษ์,คล้ายยักษาขนาดสามจั้ง,หัวของมันที่มีกระดูกสีแดงยื่นออกมา,ผิวของมันสีแดงเข้ม,แขนของมันแต่ละส่วนมีกงเล็บสี่ซี่,ดวงตาทั้งสองข้างที่แดงฉาน.
"อสุรา?"จินเผิงที่จำได้.
"เซิ่งหวัง,นี่คือค่ายกลธารโลหิตอสุรา,ในอดีตในโลกใบเล็ก,สงครามสุดท้ายเหรินชุนเคยใช้,เป็นค่ายกลที่ทรงพลังมาก!"อาวุโสเทียนที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"นี่ไม่ใช่ค่ายกลธารโลหิตอสุรา!"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ใช่?"
"แม้ว่าข้าจะไม่รู้เกี่ยวกับค่ายกลธารโลหิตอสุรา,ทว่าก็พอจะรับรู้เกี่ยวกับมัน,เจ้าควรจะเห็นอสุรา,เหล่าอสูราที่ถือฟางเทียนฮวาจีนั้นได้แผ่กลิ่นอายจากโบราณกาลออกมา,นี่คือค่ายกลธารอเวจีโลหิตอสุรา,มันเคยบันทึกอยู่ในตำราโบราณ,ทรงพลังกว่าธารโลหิตอสุรามาก!"เซียนเซิงซือเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ค่ายกลธารอเวจีโลหิตอสุราอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
ที่ไกลออกไปนั้น,ภายในธารโลหิตนั้น,มีร่างขนาดใหญ่ในชุดดำอยู่,ที่ด้านหลังนั้นมีอสุราจำนวนมากที่แสดงความเคารพต่อเขา,ชุดดำนั่นไม่ใช่ราชาอสุราหรอกรึ?
ทว่ากลับมีร่างมนุษย์.
"เป็นบรรพชนชราหมิงเหอ,ถึงกับสร้างตัวตนอสุราในตำนานออกมาได้เลยรึ?!"อาวุโสเทียนที่ลอบกลืนน้ำลาย.
"เพียงแค่เปิดใช้งานอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงเคร่งขรึม.
เพราะว่าจงซานสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่แข็งแกร่งจากชายในชุดสีดำ,กลิ่นอายที่น่าเกรงขาม,คนผู้นี้เป็นคนเปิดใช้งานค่ายกลอย่างงั้นรึ?
แปลงร่างเป็นบรรพชนหมิงเหอในอดีตจริงๆอย่างงั้นรึ?
"ใครต้องการสู้อีก? ตี้ซือเทียน?
เผ่าหมาป่าไม่มีแล้วรึ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เสียงของบรรพชนหมิงเหอที่อยู่ด้านในธารโลหิตหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
"เหรินชุนยิ่งนับวันยิ่งน่าเกรงขามขึ้นเรื่อยๆ!"อาวุโสเทียนที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
เห็นชัดเจนว่า,การต่อสู้ก่อนหน้านี้,ฝ่ายเผ่าหมาป่าที่เสียเปรียบ,ฝั่งของเหรินซุนนั้นโอหังเป็นอย่างมาก,ร่างแปลงบรรพชนหมิงเหอ,ที่เอ่ยออกมาแน่นอนว่าจะต้องเป็นเหรินชุนนั่นเอง.
ทว่าหลังจากนั้น,เผ่าหมาป่าทั้งหมดก็คำรามออกมาดังลั่น.
จงซานสามารถมองเห็นได้เช่นกัน,บนท้องฟ้าที่อยู่ไม่ไกลนั้น,มีวิหกยักษ์ที่ดูทรงพลังและร้ายกาจมากๆอยู่,กลิ่นอายของปิศาจที่รุนแรงถูกกดโถมกระหน่ำลงมาจากบนท้องฟ้า.
อสูรเทวะกุยเช่อ!
จงซานที่เคยเห็นเขาถูกผนึกเอาไว้ที่ในทะเลสาบอ้าวไล,กุยเช่อนั้นแข็งแกร่งมาก,ไม่มีใครที่เข้าใกล้เขาได้,อีกทั้งการที่เขาบินอยู่บนอากาศ,ชัดเจนว่าเขากำลังรอคอยสนับสนุน,และเฝ้ามองเหรินชุนอยู่.
เหรินชุดที่จัดการหมาป่าเป็นจำนวนมาก,ในเวลานี้เขาได้กลายเป็นบรรพชนหมิงเหอที่ไร้เทียมทานอีก.
ห่างออกมา,บนเกาะแห่งหนึ่งมีคนกลุ่มหนึ่งที่ดูกระวนกระวายใจ.
"อาวุโส,ข้าไปเอง!"
"เหล่าซาน,เจ้าไม่ใช่คู่มือ,ข้าจะไปเอง!"
"ไม่,ต้าเกอ,ข้าไปเอง!"
..................
............
......
บนเกาะลอยฟ้านั้นมีเสียงที่เคร่งขรึมเสียงหนึ่งดังขึ้น.
"อาวุโสอวิ๋น,ข้าเห็นแล้วว่าเผ่าหมาป่านั้นไม่ใช่คู่มือของพวกเขาเลย! อาวุโสอวิ๋นหลังจากนี้ค่อยเป็นท่าน,ข้าจะช่วยเอง !"เสียงๆหนึ่งที่ดังขึ้น
"ทุกคนบนเกาะที่กลายเป็นหยุดนิ่งไปในทันที.
"ไป,เข้าไปกัน!"จงซานเอ่ยกับทุกคน.
"นั่นอาวุโสอวิ๋น,พวกเรา....!"หมาป่าขาวจางหยงหัวที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางลังเล.
"ไป,บางที่พวกเราอาจจะช่วยเผ่าหมาป่าได้!"หวังจิงเหวินที่กล่าวชักชวน.
"ดีเลย!"จางหยงหัวที่ได้ยินว่าช่วยเผ่าหมาป่า,เร่งรีบยอมรับความเห็นของจงซานในทันที.
หมาป่าขาวจางหยงหัวที่นำทุกคนเข้ามา,หมาป่าตนอื่นๆย่อมไม่มีใครขวาง.
จากนั้น,ทุกคนก็พุ่งตรงไปยังเกาะลอยฟ้าแห่งหนึ่ง.
บนเกาะลอยฟ้านั้น,มีหมาป่ายืนอยู่เป็นจำนวนมาก,ทว่าที่ใจกลางมีตำหนักหนึ่งอยู่,ที่ด้านหน้ามีคนสามคนที่เป็นผู้นำ,พวกเขาที่กำลังตัดสินใจที่จะเข้าต่อกรกับค่ายกลธารอเวจีโลหิตอสุราด้วยกัน.
"เอ๊ะ,นั่นไม่ใช่....!"เทียนหลิงเอ๋อที่อุทานออกมาในทันที.
ขณะที่ทุกคนบินขึ้นมายังเกาะนั้น,ก็ปรากฏร่างในชุดสีขาวปรากฏออกมา,คนในชุดขาวที่ดูบริสุทธิ์ผุดผ่อง,คิ้ว,ดวงตาที่เป็นสีขาวทั้งหมด,ถือแส้สีเงิน,แววตาสีเงินที่ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
คนผู้นี้มาจากโลกใบเล็ก,ประมุขศาลาเทวะ,เสวียนหยวน?
คาดไม่ถึงเลยว่านี่คือเสวียนหยวนอย่างงั้นรึ?
เสียงก่อนหน้านี้เป็นเสวียนยวนอย่างงั้นรึ?
ไม่แปลกใจเลยว่าดูคุ้นเคยนัก.
เสวียนหยวนนั้นยังไม่เห็นกลุ่มของจงซาน,ทว่าเขาได้บินออกไปยังค่ายกลธารอเวจีโลหิตอสุรา.
เพราะว่าเสวียนหยวนบินออกไปก่อนแล้ว.
กลุ่มของจงซานเพิ่งมาถึง,แน่นอนว่าเหล่าผู้ฝึกตนหมาป่าที่จ้องมองมาด้วยความสนใจ,แม้แต่อาวุโสทั้งสามยังเผยความระมัดระวัง.
"จางหยงหัว,คนเหล่านี้?"ผู้เชี่ยวชาญในชุดสีม่วงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อาวุโสอวิ๋น,อาวุโสเหล่านี้และเผ่าหมาป่าเราเป็นสหายเก่ากัน,แม้แต่มีพันธะกับเผ่าหมาป่าเราด้วย,ดังนั้นข้าจึงนำพวกเขามา!"จางหยงหัวเอ่ย.
"ฟุตฟิต!"
ขณะที่พวกเขาพิสูจน์กลิ่น,ท้ายที่สุดก็จ้องมองไปยังจงซานพร้อมๆกัน.
"ผู้น้อยอวิ๋นเทียนซี,อาวุโสแดนเทวะซือเทียน,ไม่รุ้ว่า.....!"อาวุโสอวิ๋นที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"จงซาน!
เสวียนหยวนที่บินไปก่อนหน้านี้คือสหายของข้า!"จงซานเอ่ย.
"สหายเสวียนหยวน?"อาวุโสอวิ๋นที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าและพวกไม่มีเจตนาร้าย,ไว้เสวียนหยวนกลับมา,พวกเราค่อยพูดกันอีกครั้ง!"จงซานเอ่ย.
อาวุโสอวิ๋นที่พยักหน้า,ภายในใจที่ลดความระมัดระวังลง.
ส่วนจางหยงหัวที่เผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังจงซาน,เขาไม่ได้บอกว่ามาหาตี้เสวียนชา?
แล้วเขารู้จักคนก่อนหน้านี้?
จงซานที่ไม่กล่าวสิ่งใด,ทว่าจ้องมองไปยังทิศใต้.
ทิศใต้นั้นนั้นมีค่ายกลธารอเวจีโลหิตอสุราอยู่!
เสวียนหยวนที่ถือแส้อยู่,ก่อนที่จะบินออกไปใกล้ๆ,ก่อนที่จะหยุดอยู่กลางอากาศ.
"เรื่องนี้เป็นเรื่องของข้าและเผ่าหมาป่า,เจ้าเป็นใคร!"บรรพชนหมิงเห่อที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เหรินชุน,เจ้าจำข้าไม่ได้อย่างงั้นรึ?"เสวียนหยวนเอ่ยออกมาเบาๆ.
ภายในธารโลหิตที่เงียบไปชั่วครู่,เหรินชุนที่ครุ่นคิด.
"เจ้าตำหนักศาลาเทวะ,เจ้าคือเสวียนหยวน?"บรรพชนหมิงเหอที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ในเมื่อรู้จักข้า,ยังไม่รีบถอยออกไปอีก!"เสวียนหยวนที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,เจ้าคิดว่าที่นี่คือโลกใบเล็ก,เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นหนึ่งในสี่เสาหลักรึอย่างไร?ชิ,ที่นี่โลกใบใหญ่ไม่รู้ความอีก!"บรรพชนหมิงเหอที่แค่นเสียงเย็นชา.
สิ้นเสียง,ธารโลหิตที่พวยพุ่งตรงไปยังทิศทางของเสวียนหยวน.
เสวียนหยวนที่จ้องมองอย่างไม่แยแส,พร้อมกับสะบัดแส้ออกไป.
"ตูมมม!”
ปรากฏเส้นแสงสีเงินที่ถูกปล่อยออกมาจากแส้,รวมตัวเป็นน้ำตกสีเงิน,เข้าปะทะธารโลหิต.
"ล้านล้านอสุรา!"บรรพชนหมิงเหอที่คำรามออกมาเสียงดัง.
ทันใดนั้นเหล่าอสุรามากมายนับไม่ถ้วนที่ถือฟางเทียนฮวาจีพุ่งเข้าหาเสวียนหยวน.
เสวียนหยวนที่ลอยบนอากาศ,จ้องมองอสุรามากมายที่กำลังต้องการสังหารเขา,จิตสังหารมากมาย,ปราณแห่งความตายที่พวยพุ่งโถมเป็นกระแสเข้าหาเสวียนหยวน.
ทันใดนั้นดวงตาของเสวียนหยวนที่เป็นสีเงิน.
"ฟิ้ว!"
ด้านหลังของเสวียนหยวน,ปรากฏปีกขนาด 20
เมตรผุดออกมา,ฟ้าดินส่องแสงสีขาวปกคลุมไปทั่ว.
แสงสีขาวที่สว่างจ้าแสบตา,จนทำให้คนอื่นๆแทบมองไม่เห็น.
ทว่าหลังจากนั้นทันทีที่มองเห็น,สายตาของทุกคนที่เบิกกว้างกลมโต.
รอบเสวียนหยวนจุดแสงที่ลอยอยู่บนอากาศนั้น,ส่องประกายแสงสว่างจ้ากลายเป็นเทวทูตมากมาย,เทวทูตในชุดสีขาวเป็นจำนวนมหาศาลไม่รู้ว่าปรากฏมาจากใหน,ที่ด้านหลังเองก็มีปีกเช่นเดียวกัน.
จากนั้นเสวียนหยวนที่โบกมือส่งคลื่นเทวะทูตเข้าปะทะเหล่าอสุราที่พุ่งเข้ามาทันที.
"ตูมมม!”
อสุราและเทวทูตเข้าปะทะกันเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,เทวทูตและอสุรานั้นไม่ใช่ร่างจริง,ทั้งสองฝั่งนั้นเป็นร่างลวงตา,ไม่ใช่ของจริง,ยากที่จะกำจัดให้สิ้นซาก.
บนท้องฟ้าที่ปรากฏเทวทูตมากมาย,ราวกับฝูงตั๊กแตน,พุ่งเข้าปะทะธารโลหิต.
ราวกับเป็นการต่อสู้ของแสงสีขาวและสีแดง,อำนาจของเทพและปิศาจที่กำลังสะบั้นกันและกัน.
เหรินชุนดูเหมือนว่าจะพบเข้ากบศัตรูที่สูสีแล้ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น