Immortality Chapter 1109 Heaven Veins
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1109 เทียนไม.
Chapter 1109 Heaven Veins
者之天脉
เทียนไม.
"ผู้น้อยหงซาน,การต่อสู้ครั้งนี้ขอยอมแพ้!"
ชายในชุดสีแดงที่กล่าวยอมแพ้,ทำให้ผู้คนรอบๆตื่นตะใจเล็กน้อย,ก่อนที่จะส่งเสียงอื้ออึงขึ้นในทันที.
"ยอมแพ้?
ยอมแพ้ได้อย่างไร?"เหล่าศิษย์ของกงซูจื่อที่เผยความโกรธออกมาในทันที.
"ไม่ใช่ว่าหงซานเป็นเซียนบรรพชนรึ?
ไม่ต่อสู้กับยอมแพ้? ขี้ขลาดตาขาว?"
"ทำเช่นนี้ได้อย่างไร? ยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
อาจารย์ไปหาขยะเช่นนี้มาได้อย่างไร!"
..............................
..................
......
บนสนามต่อสู้เวลานี้เสียงดังกึกก้องด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ,ทั้งโกรธ,ดูแคลน,กล่าวเย้ยหยันดังออกมา,แต่ละคนต่างก็ด่าว่าหงซานอย่างไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อย.
จะไม่ให้ส่งเสียงเซ็งแซ่ได้อย่างไร,เมื่อนี้คือการเดิมพันของกงซูจื่อและเนี่ยฟ่านเฉิน,ยอมรับความพ่ายแพ้เองอย่างงั้นรึ?
ทำเช่นนั้นได้อย่างไร?
เหล่าผู้เยาว์ตระกูลเทียนเองก็เช่นกันจ้องมองตาขวาง! เหล่าศิษย์ของกงซูจื่เองเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวเช่นกัน.
กงซูจื่อที่ราวกับไม่แยแสเท่าใดนัก,เหมือนจะรับรู้ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นอยู่แล้ว.
เซียนบรรพชนอีกสามคนที่ได้รับเชิญเข้าร่วมครั้งนี้,แม้จะยังไม่ปรากฏตัวออกไป,ทว่าเมื่อเห็นคำพูดเหยียดหยันของคนกงซูจื่อ,แม้นจะไม่ได้ไปยืนเหมือนกับหงซาน,ก็รู้สึกสั่นสะท้านเช่นกัน.
เจ้าหมิง,ผู้เข้าร่วมการต่อสู้รอบที่ห้า,จ้องมองหงซานที่ยอมรับความพ่ายแพ้,ไม่ได้ใสใจนัก,การต่อสู้นี้ไม่ว่าจะสู้หรือยอมแพ้,ผลสุดท้ายก็เหมือนๆกัน.
ฝ่ายตรงข้ามเองก็เป็นเซียนบรรพชนที่มีเชื่อมานานแล้ว,เจ้าหมิงรู้จักฝ่ายตรงข้าเช่นกัน,แม้นว่าจะเทียบตนไม่ได้,ทว่าก็ไม่คิดว่าหงซานจะยอมแพ้เช่นนี้?
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเนี่ยฟ่านเฉิน,ที่ส่งเสียงเฮดังลั่น,การต่อสู้รอบที่ห้า,ชนะโดยที่ไม่ต้องสู้ด้วยซ้ำ!
จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ตัวเอง,เคาะนิ้วไปที่พนักพิงเบาๆ,ริมฝีปากที่ยกยิ้มขึ้นมาบางๆ.
"จงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าคนผู้นั้นจะยอมแพ้!"เทียนหลิงเอ๋อที่เอ่ยออกมาด้วยตื่นเต้น.
"จงซาน,คงเห็นคู่ของเจ้าเลยไม่กล้า!"เห่าเม่ยลี่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ข้าคิดว่าเพราะว่าพวกเราชนะมาสามรอบแล้ว,อีกฝั่งเลยหวาดกลัว!"เนี่ยชิงชิงที่ดวงตาเป็นประกาย.
"กล่าวได้ถูกต้อง,การต่อสู้ก่อนหน้านี้,ได้โจมตีไปยังจิตใจของพวกเขา,ทำให้จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของพวกเราลดลง,และพวกเขาไม่คิดที่จะทุ่มไปด้วยชีวิต,ทำให้เป็นไปตามแผนการ,เรื่องนี้ต้องชื่นชมหวังจิงเหวิน!"จงซานที่กล่าวยกย่องหวังจิงเหวิน.
"เซิ่งหวังยกย่องเกินไป,เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อย,ยังด้อยกว่าหลุมพลางของเซิ่งหวังวางไว้!"หวังจิงเหวินที่กล่าวถ่อมตัว.
ที่ไกลออกไป,หงซานที่ยอมรับความพ่ายแพ้,ก่อนที่จะหันหน้ามาทิศทางของกงซูจื่อและเอ่ยออกมาเล็กน้อย,"กงซูจื่อ,ข้าได้ทำลายความไว้ใจ,หงซานรู้สึกละอายนัก,ไว้วันหลังค่อยชดใช้คืนก็แล้วกัน!"
คำพูดของหงเซียวทันทีที่เปล่งออกมา,สายตาของทุกคนที่จดจ้องมองด้วยความดูแคลน,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองกงซูจื่อพร้อมๆกัน.
กงซูจื่อที่รับรู้ว่างานสำคัญของเขาถูกหงเซียวทำลาย,ควรจะโกรธถึงจะถูก,ทว่าในเวลานี้กงซูจื่อกับไม่มีอารมณ์เช่นนั้น,เขาเพียงส่ายหน้าไปมา,"เป็นข้าเองที่ไม่รอบคอบ,ทำให้ทุกคนเสียหาย! เจ้าไม่จำเป็นต้องตำหนิตัวเอง!"
"หงซานขอถอนตัว!"หงซานที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"อืม!"กงซูจื่อพยักหน้ารับ.
จากนั้นเซียนบรรพชนหงเซียวก็จ้องมองคนอื่นๆที่ไม่เข้าใจในตัวเขา,ก่อนที่จะหายไปจากสายตาของทุกคนในทันที.
ส่วนเจ้าหมิงที่แสดงท่าทางงงวยเช่นกัน,ก่อนที่จะบินกลับไปบนเมฆใหญ่,ไม่ได้กล่าวอะไรอีก.
เนี่ยฟ่านเฉินที่โบกมือ,การต่อสู้ที่หกบินออกไป,เป็นชายในชุดสีดำเช่นกัน.
หากแต่ฝ่ายตรงข้าไม่มีใครออกมา.
เหลือเซียนบรรพชนที่ถูกเชิญมาสามคน,หนึ่งคนในชุดสีเขียว,ขณะที่ก้าวออกมาและกล่าวออกมาว่า,"ลู่โหยวทำให้กงซูจื่อขายหน้า,ลู่โหยวทำให้วุ่นวายแล้ว,ไม่สามารถที่จะต่อสู้ได้,ภายในใจรู้สึกละอาย,ไว้วันข้างหน้าจะชดเชยให้!"
เซียนบรรพชนลู่โหยวที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง,เหล่าศิษย์ของกงซูจื่อต่างส่งเสียงอื้ออึงขึ้นอีกครั้ง.
นี่มันอะไร?สู้ไม่ได้?กล่าวยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
นี่ไม่เท่ากับตบหน้ากงซูจื่อหรอกรึ? สายตาของทุกคนที่แสดงท่าทางดูแคลนออกมา.
"อืม,ข้าเข้าใจทั้งหมด,เจ้าไม่จำเป็นต้องตำหนิตัวเอง."กงซูจื่อเอ่ยออกมาเบาๆ.
"ลู่โหยวขอถอนตัว!"
"อืม!"
ส่วนเซียนบรรพชนอีกสอบคนก็เริ่มเอ่ยปากออกมาเช่นกัน,"ข้าและอีกคนก็ขอถอนตัวเช่นกัน!"
„Um!”
"อืม!"
เมื่องกงซูจื่อพยักหน้า,สามเซียนบรรพชนก็หายไปจากพื้นที่ดังกล่าวในทันที.
ทุกคนในเวลานี้กลายเป็นเงียบงันหยุดนิ่งในทันที.
แม้นว่าผลการต่อสู้ของผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยยังไม่ออกมา,ทว่าในเวลานี้การแข่งขันของกงซูจื่อและเนี่ยฟ่านเฉินจบลงแล้วอย่างคาดไม่ถึง,เจ็ดการต่อสู้,แพ้สาม,ยอมแพ้อีกสอง,ผลลัพธ์มันชัดเจนแล้ว.
กงซูจื่อที่สูดหายใจลึก,กงซูจื่อที่ลุกขึ้นช้าๆ,จ้องมองไปยังเนี่ยฟ่านเฉินที่อยู่ไกลออกไป.
"ชะตาของข้าด้อยกว่าเจ้า,และการมองคนเองก็ยังด้อยกว่าเจ้ามาก,เจ้านับว่าแข็งแกร่งจริงๆ,ครั้งนี้ข้าพ่ายแพ้แล้ว,ทว่าข้าก็ยังต้องการที่จะทดสอบความแข็งแกร่งเช่นเดียวกัน!"กงซูจื่อเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ได้ยินคำพูดของกงซูจื่อ,ศิษย์แดนเทวะของกงซูจื่อได้แต่ก้มหน้า,ภายในใจที่รู้สึกโศกเศร้า,กงซูจื่อที่เป็นเหมือนเศร้าลัก,พวกเขายากที่จะเทียบได้,ในเวลานี้เสาหลักของพวกเขายอมรับความพ่ายแพ้เองรึ?!
ฝ่ายตรงข้ามเนี่ยฟ่านเฉินลุกขึ้นเบาๆ,ไขว้แขนเอาไว้ด้านหลังจ้องมองไปยังกงซูจื่อ.
"แข็งแกร่งหรืออ่อนแอ? ข้าเองก็ต้องการเห็นต้าเต๋ากงซูของเจ้าเช่นกัน,หลายแสนปีที่ข้าไม่อยู่นี้,ตระกูลจี่ได้ก้าวมาถึงขั้นใดแล้ว!"เนี่ยฟ่านเฉินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,แววตาทีส่องประกายแสงวับวาว,เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้.
กงซูจื่อพยักหน้า,ก่อนที่จะสะบัดแขนเสื้อ! บนลานต่อสู้,ทุกคนที่ถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็ว.
กงซูจื่อที่ลอยออกไป,เมฆกรรมวาสนามากมายส่องเสียงคำรามดังลั่นในทันที,ก่อนที่มันจะกระจายสลายเข้ามาในร่างของกงซูจื่อ,ทำให้ร่างกายของกงซูจื่อขยายออกมาสามเท่าในทันที.
ในหน้าตำหนักกงซู,แสงสีเขียวที่ส่องประกายทะลวงไปบนชั้นฟ้า.
พื้นที่รอบๆที่ถูกปิดกั้น,เทียนเต๋าขนาดใหญ่ทะลวงค้ำยันสวรรค์.
ไม่,นี่ไม่ใช่เทียนเต๋า,นี่คือต้าเต๋าของกงซูจื่อ,มันมีขนาดรัศมีหมื่นจั้ง,ยืดยาวออกไป,อำนาจต้าเต๋าที่ทำให้ผืนปฐพีสั่นไหว,ห้วงมิติสั่นไปมา.
เสียงดังกึกก้องของต้าเต๋ากงซู,ต้าเต๋านี้ดูเหมือนว่ามันจะมีหัวเป็นเทพอสูรตนหนึ่ง.
"นี่มันอะไร?"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ต้าเต๋า?
ต้าเต๋าของกงซูจี่อ,เป็นรูปของเทพอสูรอย่างงั้นรึ?
เนี่ยชิงชิงที่อยู่ใกล้ๆกล่าวอธิบาย,"ได้ยินมาว่าต้าเต๋าของกงซูจื่อนั้น,มีต้าเต๋าเป็นหุ่นเชิด,ภายในนั้นซ่อนหุ่นเชิดเทพอสูรที่มีความแข็งแกร่งของเซียนบรรพชนร้อยตน,การต่อสู้นี้ก็เหมือนกับเขามีหุ่นเชิดบรรพชนร้อยตัวคอยสนับสนุน,เป็นพลังที่เกิดกว่าจะคาดเดาได้!"
"หนึ่งร้อยเซียนบรรพชน?"เห่าเม่ยลี่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"หุ่นเชิดสุดท้ายก็คือหุ่นเชิด,เป็นไปไม่ได้ที่จะเทียบกับเซียนบรรพชน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
ที่ไกลออกไปนั้น,ร่างกายของกงซูจื่อที่รวมต้าเต๋า,ลอยอยู่บนฟ้า,เต็มไปด้วยความอหังการ,พลังอำนาจที่เหลือล้ำไม่ยอมใคร.
กงซูจื่อและเนี่ยฟ่านเฉิน.
เนี่ยฟ่านเฉินที่ลอยออกไป,จากเมฆขนาดใหญ่,จ้องมองต้าเต๋าที่ใหญ่โต,ก่อนที่จะเอ่ยปากออกมาว่า,"ทรงพลัง,ยอดเยี่ยม!"
ในเวลานี้,คาดไม่ถึงเลยว่าเนี่ยฟ่านเฉินกลับเอ่ยชมต้าเต๋าของกงซูจื่อ?
เนี่ยฟ่านเฉินกล่าวชมเสร็จ,มือของเขาที่ยื่นออกไปในอากาศ.
"พรึดดดด
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สวรรค์และปฐพีที่ถูกดึงกระชาก.
เมื่อฟ้าดินถูกกระชาก,ต้าเต๋าของกงซูจื่อที่สั่นไหว,ห้วงมิติที่สั่นไหวเป็นระลอกคลื่น.
ต้าเต๋าของกงซูจื่อที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย,ทว่าคลื่นที่เกิดขึ้นนั้น,ทำให้ทั่วทั้งอาณาเขตน้ำพุเลือง,สั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง.
พื้นที่น้ำพุเหลืองนั้นเดิมที่เป็นพื้นที่ท้องทะเลที่กว้างใหญ่,ในเวลานี้คลื่นจากมหาสมุทรที่กำลังสูงใหญ่,ปรากฏนามิที่ใหญ่โตพวยพุ่งคลื่นที่เข้ามา.
เกิดการสั่นไหวที่รุนแรงมาก,ถึงกับกวาดผ่านแรงกดดันของกงซูจื่อออกไป.
รอบๆเนี่ยฟ่านเฉินนั้น,ปรากฏเทียนเต๋า,เทียนเต๋าที่มีขนาดหมื่นจั้ง,ดูทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
เทียนเต๋า,ที่ทะลวงลงไปใต้พื้นดิน,พร้อมกับค้ำยันท้องฟ้ามีขนาดใหญ่กว่าปรกติ,มีสีเขียวอีกด้วย,และที่สำคัญที่สุด,เทียนเต๋านี้ยังกลายเป็นของแข็ง!
เทียนเต๋าของแข็ง!
สามพันเทียนเต๋าในโลกใบนี้,ในภาพหยางนั้นมีเพียงเทียนเต๋าเก้าเส้นเท่านั้นที่เป็นของแข็ง,หรือที่เรียกอีกอย่างหนึ่งว่าเก้าเทียนไม!
หลิน ปิง โต้ว เจ๋อ เจี่ย เจิ้น เลี่ย เฉียน
เก้าเทียนไม!
คาดไม่ถึงเลยว่าเนี่ยฟ่านเฉินจะครอบครองหนึ่งในนั้น?
จงซานที่เผยจ้องมองด้วยความประหลาดใจ,รับรู้ว่าเนี่ยนฟ่านเฉินมีไพ่ในมือ,แต่ไม่คิดเลยว่าที่อยู่ในมือนั้นจะเป็นหนึ่งในเทียนไม?
ข่าวลือกล่าวว่า,เทียนไมหนึ่งล้านปีถึงจะมีสักคน!
หงจวินที่ครอบครองเทียนไมหลิน! ส่วนจงซานเองก็พอสามารถใช้งานเทียนไมปิงได้บ้างเล็กน้อย,แล้วนี่คือ?
เหล่าเสนาธิการหลายคนที่เผยความตื่นเต้นออกมา,ชัดเจนว่าพวกเขาเคยเห็นเป็นครั้งแรก,ไม่มีใครคิดว่าเซิ่งหวังครอบครองเทียนไม.
กัวซือฝูและเจียงซ่าง,ไม่ได้เผยท่าทางอะไรออกมาเช่นกัน,ชัดเจนว่ารับรู้เรื่องดังกล่าวอย่างแน่นอน.
"เทียนไม?กงเชียนเคยกล่าวเวลานั้นเป็นเรื่องจริงอย่างงั้นรึ?!"ดวงตาของจินเผิงที่สั่นไหวไปมา.
"เป็นเทียนไมอย่างงั้นรึ?"จงซานเอ่ย.
"เวลานั้นกงเชียนเคยบอกข้า,ข้ากลับไม่เชื่อ,หลายล้านปีถึงจะเห็นผู้ครอบครองเทียนไม,เขากล่าวว่าหงจวินครองครองเทียนไมหลิน,ทว่าจีกงหนี่เองก็ครอบอครองเทียนไม่เช่นกัน!"จินเองเอ่ย.
จงซานพยักหน้า,เป็นความจริง,ตั้งแต่แรกแล้วจีกงหนี่ครองครองมันเอาไว้อยู่แล้ว,ทำให้เขาสามารถยกระดับตัวเองเทียบเท่าหงจวินได้อย่างงั้นรึ?
"เจียงซ่าง!"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เจียงซ่างที่เอ่ยรับในทันที.
"เตรียมจุดไฟสงคราม!"เนี่ยฟ่านเฉินที่กล่าว.
เจียงซ่างที่เงยหน้า,เผยแววตาตื่นเต้น,"รับทราบ!"
เจียงซ่างที่โค้งคารวะเนี่ยฟ่านเฉิน,พร้อมกับนำคนหลุ่มหนึ่งบินออกไปจากเมฆยักษ์,ตรงไปยังทิศทางเขตแดนหงส์เพลิง.
"กัวซือฝู,ปกป้องคนอื่นๆเอาไว้!"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.
"รับทราบ!"กัวซือฝูเอ่ยตอบรับในทันที.
ในเวลาเดียวกันนี้,เนี่ยฟ่านเฉินที่จ้องมองไปยังกงซูจื่อ.
"สถานที่แห่งนี้ไม่เหมาะที่จะสู้,ตามข้ามา!"เนี่ยฟ่านเฉินเอ่ย.
กงซูจื่อพยักหน้า,จากนั้นทั้งสองก็กลายเป็นริ้วแสงพุ่งออกไป,พริบตาเดียวก็หายขึ้นไปบนอวกาศ.
เต้าเต๋าขนาดใหญ่ยักษ์บนเขตแดนน้ำพุเหลืองและเทียนไมก็หายไปในทันที.
บนอวกาศที่ไกลออกไป,ทุกคนสามารถมองเห็นริ้วแสงที่ทรงพลังสองเส้นเข้าปะทะกัน.
เนื่องจากอยู่ไกลมาก,ทำให้มองเห็นได้เพียงแค่จุด,และยังรวดเร็วยิ่งนัก,ความเร็วของทั้งสองนั้นน่าอัศจรรย์ใจจริงๆ.
แม้นว่าจะไม่ได้ยินเสียงดังผ่านจาอวกาศ,ทว่าการเข้าปะทะกันเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง,ประกายแสงสว่างเจิดจ้าเป็นระยะ,ไม่ยากที่จะบอกว่ามันรุนแรงขนาดใหน?
อดีตเทียนตี้,ปราชญ์เทพ,ยอดฝีมือทั้งสอง,ต้องออกไปต่อสู้บนอวกาศ,ไม่เช่นนั้นแล้วจะต้องทำลายอาณาเขตแม่น้ำเหลืองแห่งนี้,สร้างความวุ่นวายขึ้นอย่างแนนอน.
จงซานที่จ้องมองขึ้นไปบนอวกาศ,พร้อมกลับลอบมองไปยังเทียนซูที่อยู่ตรงข้ามเป็นระยะเช่นกัน.
เทียนซูผู้นี่ซ่อนแววตาที่น่าเกรงขามเอาไวั,เขาที่จ้องมองจงซานและเทียนหลิงเอ๋อเป็นระยะขณะที่นั่งบนบัลลังก์,นิ้วของเขาที่เคาะไปบนพนักพิงเบาๆ,ราวกับว่ามีแผนการร้ายกาจได้เตรียมเอาไว้.
........
ปรัชญาเก้าคำของลัทธิเต๋า
· หลิน(เผชิญ) - คือ
การมุ่งใจที่ไม่หวั่นไหว เรียกว่า ปางพื้นฐานไม่เคลื่อน
เพื่อไม่ย่อท้อต่อความยากลำบากทั้งปวงและมีพลังกายที่เข้มแข็ง
· ปิง(ทัพ) - คือ
การทำให้มีอายุยืน ปลอดจากโรคภัยไข้เจ็บ และเปี่ยมไปด้วยพลังชีวิต เรียกว่า
ปางวัชระ
· โต่ว(สู้) - คือ ความกล้าหาญที่จะยืนหยัดต่อสู้
เรียกว่า ปางราชสีห์นอก
· เจ๋อ(ผู้) - คือ
การช่วยเยียวยา รักษา หรือบำบัดผู้อื่น เรียกว่า ปางราชสีห์ใน
· เจีย(ล้วน) - คือ
การเข้าใจจิตใจของผู้อื่น เรียกว่า ปางร้อยรัดนอก
· เจิ้น(เรียง) - คือ
การรู้จักชะตากรรมของตนเองและเปลี่ยนแปลงมันได้ เรียกว่า ปางร้อยรัดใน
· เลี่ย(แถว) - คือ
การมุ่งช่วยเหลือผู้อื่นเป็นหลักเพราะสำเร็จกิจของตนแล้ว เรียกว่า ปางหมัดปัญญา
· เฉียน(อยู่) - คือ
การดิ่งลึกลงในการช่วยเหลือผู้อื่น เรียกว่า ปางดวงสูรย์
Chapter 1109 Heaven Veins
者之天脉
เทียนไม.
"ผู้น้อยหงซาน,การต่อสู้ครั้งนี้ขอยอมแพ้!"
ชายในชุดสีแดงที่กล่าวยอมแพ้,ทำให้ผู้คนรอบๆตื่นตะใจเล็กน้อย,ก่อนที่จะส่งเสียงอื้ออึงขึ้นในทันที.
"ยอมแพ้?
ยอมแพ้ได้อย่างไร?"เหล่าศิษย์ของกงซูจื่อที่เผยความโกรธออกมาในทันที.
"ไม่ใช่ว่าหงซานเป็นเซียนบรรพชนรึ?
ไม่ต่อสู้กับยอมแพ้? ขี้ขลาดตาขาว?"
"ทำเช่นนี้ได้อย่างไร? ยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
อาจารย์ไปหาขยะเช่นนี้มาได้อย่างไร!"
..............................
..................
......
บนสนามต่อสู้เวลานี้เสียงดังกึกก้องด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ,ทั้งโกรธ,ดูแคลน,กล่าวเย้ยหยันดังออกมา,แต่ละคนต่างก็ด่าว่าหงซานอย่างไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อย.
จะไม่ให้ส่งเสียงเซ็งแซ่ได้อย่างไร,เมื่อนี้คือการเดิมพันของกงซูจื่อและเนี่ยฟ่านเฉิน,ยอมรับความพ่ายแพ้เองอย่างงั้นรึ?
ทำเช่นนั้นได้อย่างไร?
เหล่าผู้เยาว์ตระกูลเทียนเองก็เช่นกันจ้องมองตาขวาง! เหล่าศิษย์ของกงซูจื่เองเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวเช่นกัน.
กงซูจื่อที่ราวกับไม่แยแสเท่าใดนัก,เหมือนจะรับรู้ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นอยู่แล้ว.
เซียนบรรพชนอีกสามคนที่ได้รับเชิญเข้าร่วมครั้งนี้,แม้จะยังไม่ปรากฏตัวออกไป,ทว่าเมื่อเห็นคำพูดเหยียดหยันของคนกงซูจื่อ,แม้นจะไม่ได้ไปยืนเหมือนกับหงซาน,ก็รู้สึกสั่นสะท้านเช่นกัน.
เจ้าหมิง,ผู้เข้าร่วมการต่อสู้รอบที่ห้า,จ้องมองหงซานที่ยอมรับความพ่ายแพ้,ไม่ได้ใสใจนัก,การต่อสู้นี้ไม่ว่าจะสู้หรือยอมแพ้,ผลสุดท้ายก็เหมือนๆกัน.
ฝ่ายตรงข้ามเองก็เป็นเซียนบรรพชนที่มีเชื่อมานานแล้ว,เจ้าหมิงรู้จักฝ่ายตรงข้าเช่นกัน,แม้นว่าจะเทียบตนไม่ได้,ทว่าก็ไม่คิดว่าหงซานจะยอมแพ้เช่นนี้?
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเนี่ยฟ่านเฉิน,ที่ส่งเสียงเฮดังลั่น,การต่อสู้รอบที่ห้า,ชนะโดยที่ไม่ต้องสู้ด้วยซ้ำ!
จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ตัวเอง,เคาะนิ้วไปที่พนักพิงเบาๆ,ริมฝีปากที่ยกยิ้มขึ้นมาบางๆ.
"จงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าคนผู้นั้นจะยอมแพ้!"เทียนหลิงเอ๋อที่เอ่ยออกมาด้วยตื่นเต้น.
"จงซาน,คงเห็นคู่ของเจ้าเลยไม่กล้า!"เห่าเม่ยลี่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ข้าคิดว่าเพราะว่าพวกเราชนะมาสามรอบแล้ว,อีกฝั่งเลยหวาดกลัว!"เนี่ยชิงชิงที่ดวงตาเป็นประกาย.
"กล่าวได้ถูกต้อง,การต่อสู้ก่อนหน้านี้,ได้โจมตีไปยังจิตใจของพวกเขา,ทำให้จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของพวกเราลดลง,และพวกเขาไม่คิดที่จะทุ่มไปด้วยชีวิต,ทำให้เป็นไปตามแผนการ,เรื่องนี้ต้องชื่นชมหวังจิงเหวิน!"จงซานที่กล่าวยกย่องหวังจิงเหวิน.
"เซิ่งหวังยกย่องเกินไป,เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อย,ยังด้อยกว่าหลุมพลางของเซิ่งหวังวางไว้!"หวังจิงเหวินที่กล่าวถ่อมตัว.
ที่ไกลออกไป,หงซานที่ยอมรับความพ่ายแพ้,ก่อนที่จะหันหน้ามาทิศทางของกงซูจื่อและเอ่ยออกมาเล็กน้อย,"กงซูจื่อ,ข้าได้ทำลายความไว้ใจ,หงซานรู้สึกละอายนัก,ไว้วันหลังค่อยชดใช้คืนก็แล้วกัน!"
คำพูดของหงเซียวทันทีที่เปล่งออกมา,สายตาของทุกคนที่จดจ้องมองด้วยความดูแคลน,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองกงซูจื่อพร้อมๆกัน.
กงซูจื่อที่รับรู้ว่างานสำคัญของเขาถูกหงเซียวทำลาย,ควรจะโกรธถึงจะถูก,ทว่าในเวลานี้กงซูจื่อกับไม่มีอารมณ์เช่นนั้น,เขาเพียงส่ายหน้าไปมา,"เป็นข้าเองที่ไม่รอบคอบ,ทำให้ทุกคนเสียหาย! เจ้าไม่จำเป็นต้องตำหนิตัวเอง!"
"หงซานขอถอนตัว!"หงซานที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"อืม!"กงซูจื่อพยักหน้ารับ.
จากนั้นเซียนบรรพชนหงเซียวก็จ้องมองคนอื่นๆที่ไม่เข้าใจในตัวเขา,ก่อนที่จะหายไปจากสายตาของทุกคนในทันที.
ส่วนเจ้าหมิงที่แสดงท่าทางงงวยเช่นกัน,ก่อนที่จะบินกลับไปบนเมฆใหญ่,ไม่ได้กล่าวอะไรอีก.
เนี่ยฟ่านเฉินที่โบกมือ,การต่อสู้ที่หกบินออกไป,เป็นชายในชุดสีดำเช่นกัน.
หากแต่ฝ่ายตรงข้าไม่มีใครออกมา.
เหลือเซียนบรรพชนที่ถูกเชิญมาสามคน,หนึ่งคนในชุดสีเขียว,ขณะที่ก้าวออกมาและกล่าวออกมาว่า,"ลู่โหยวทำให้กงซูจื่อขายหน้า,ลู่โหยวทำให้วุ่นวายแล้ว,ไม่สามารถที่จะต่อสู้ได้,ภายในใจรู้สึกละอาย,ไว้วันข้างหน้าจะชดเชยให้!"
เซียนบรรพชนลู่โหยวที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง,เหล่าศิษย์ของกงซูจื่อต่างส่งเสียงอื้ออึงขึ้นอีกครั้ง.
นี่มันอะไร?สู้ไม่ได้?กล่าวยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
นี่ไม่เท่ากับตบหน้ากงซูจื่อหรอกรึ? สายตาของทุกคนที่แสดงท่าทางดูแคลนออกมา.
"อืม,ข้าเข้าใจทั้งหมด,เจ้าไม่จำเป็นต้องตำหนิตัวเอง."กงซูจื่อเอ่ยออกมาเบาๆ.
"ลู่โหยวขอถอนตัว!"
"อืม!"
ส่วนเซียนบรรพชนอีกสอบคนก็เริ่มเอ่ยปากออกมาเช่นกัน,"ข้าและอีกคนก็ขอถอนตัวเช่นกัน!"
„Um!”
"อืม!"
เมื่องกงซูจื่อพยักหน้า,สามเซียนบรรพชนก็หายไปจากพื้นที่ดังกล่าวในทันที.
ทุกคนในเวลานี้กลายเป็นเงียบงันหยุดนิ่งในทันที.
แม้นว่าผลการต่อสู้ของผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยยังไม่ออกมา,ทว่าในเวลานี้การแข่งขันของกงซูจื่อและเนี่ยฟ่านเฉินจบลงแล้วอย่างคาดไม่ถึง,เจ็ดการต่อสู้,แพ้สาม,ยอมแพ้อีกสอง,ผลลัพธ์มันชัดเจนแล้ว.
กงซูจื่อที่สูดหายใจลึก,กงซูจื่อที่ลุกขึ้นช้าๆ,จ้องมองไปยังเนี่ยฟ่านเฉินที่อยู่ไกลออกไป.
"ชะตาของข้าด้อยกว่าเจ้า,และการมองคนเองก็ยังด้อยกว่าเจ้ามาก,เจ้านับว่าแข็งแกร่งจริงๆ,ครั้งนี้ข้าพ่ายแพ้แล้ว,ทว่าข้าก็ยังต้องการที่จะทดสอบความแข็งแกร่งเช่นเดียวกัน!"กงซูจื่อเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ได้ยินคำพูดของกงซูจื่อ,ศิษย์แดนเทวะของกงซูจื่อได้แต่ก้มหน้า,ภายในใจที่รู้สึกโศกเศร้า,กงซูจื่อที่เป็นเหมือนเศร้าลัก,พวกเขายากที่จะเทียบได้,ในเวลานี้เสาหลักของพวกเขายอมรับความพ่ายแพ้เองรึ?!
ฝ่ายตรงข้ามเนี่ยฟ่านเฉินลุกขึ้นเบาๆ,ไขว้แขนเอาไว้ด้านหลังจ้องมองไปยังกงซูจื่อ.
"แข็งแกร่งหรืออ่อนแอ? ข้าเองก็ต้องการเห็นต้าเต๋ากงซูของเจ้าเช่นกัน,หลายแสนปีที่ข้าไม่อยู่นี้,ตระกูลจี่ได้ก้าวมาถึงขั้นใดแล้ว!"เนี่ยฟ่านเฉินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,แววตาทีส่องประกายแสงวับวาว,เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้.
กงซูจื่อพยักหน้า,ก่อนที่จะสะบัดแขนเสื้อ! บนลานต่อสู้,ทุกคนที่ถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็ว.
กงซูจื่อที่ลอยออกไป,เมฆกรรมวาสนามากมายส่องเสียงคำรามดังลั่นในทันที,ก่อนที่มันจะกระจายสลายเข้ามาในร่างของกงซูจื่อ,ทำให้ร่างกายของกงซูจื่อขยายออกมาสามเท่าในทันที.
ในหน้าตำหนักกงซู,แสงสีเขียวที่ส่องประกายทะลวงไปบนชั้นฟ้า.
พื้นที่รอบๆที่ถูกปิดกั้น,เทียนเต๋าขนาดใหญ่ทะลวงค้ำยันสวรรค์.
ไม่,นี่ไม่ใช่เทียนเต๋า,นี่คือต้าเต๋าของกงซูจื่อ,มันมีขนาดรัศมีหมื่นจั้ง,ยืดยาวออกไป,อำนาจต้าเต๋าที่ทำให้ผืนปฐพีสั่นไหว,ห้วงมิติสั่นไปมา.
เสียงดังกึกก้องของต้าเต๋ากงซู,ต้าเต๋านี้ดูเหมือนว่ามันจะมีหัวเป็นเทพอสูรตนหนึ่ง.
"นี่มันอะไร?"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ต้าเต๋า?
ต้าเต๋าของกงซูจี่อ,เป็นรูปของเทพอสูรอย่างงั้นรึ?
เนี่ยชิงชิงที่อยู่ใกล้ๆกล่าวอธิบาย,"ได้ยินมาว่าต้าเต๋าของกงซูจื่อนั้น,มีต้าเต๋าเป็นหุ่นเชิด,ภายในนั้นซ่อนหุ่นเชิดเทพอสูรที่มีความแข็งแกร่งของเซียนบรรพชนร้อยตน,การต่อสู้นี้ก็เหมือนกับเขามีหุ่นเชิดบรรพชนร้อยตัวคอยสนับสนุน,เป็นพลังที่เกิดกว่าจะคาดเดาได้!"
"หนึ่งร้อยเซียนบรรพชน?"เห่าเม่ยลี่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"หุ่นเชิดสุดท้ายก็คือหุ่นเชิด,เป็นไปไม่ได้ที่จะเทียบกับเซียนบรรพชน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
ที่ไกลออกไปนั้น,ร่างกายของกงซูจื่อที่รวมต้าเต๋า,ลอยอยู่บนฟ้า,เต็มไปด้วยความอหังการ,พลังอำนาจที่เหลือล้ำไม่ยอมใคร.
กงซูจื่อและเนี่ยฟ่านเฉิน.
เนี่ยฟ่านเฉินที่ลอยออกไป,จากเมฆขนาดใหญ่,จ้องมองต้าเต๋าที่ใหญ่โต,ก่อนที่จะเอ่ยปากออกมาว่า,"ทรงพลัง,ยอดเยี่ยม!"
ในเวลานี้,คาดไม่ถึงเลยว่าเนี่ยฟ่านเฉินกลับเอ่ยชมต้าเต๋าของกงซูจื่อ?
เนี่ยฟ่านเฉินกล่าวชมเสร็จ,มือของเขาที่ยื่นออกไปในอากาศ.
"พรึดดดด
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สวรรค์และปฐพีที่ถูกดึงกระชาก.
เมื่อฟ้าดินถูกกระชาก,ต้าเต๋าของกงซูจื่อที่สั่นไหว,ห้วงมิติที่สั่นไหวเป็นระลอกคลื่น.
ต้าเต๋าของกงซูจื่อที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย,ทว่าคลื่นที่เกิดขึ้นนั้น,ทำให้ทั่วทั้งอาณาเขตน้ำพุเลือง,สั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง.
พื้นที่น้ำพุเหลืองนั้นเดิมที่เป็นพื้นที่ท้องทะเลที่กว้างใหญ่,ในเวลานี้คลื่นจากมหาสมุทรที่กำลังสูงใหญ่,ปรากฏนามิที่ใหญ่โตพวยพุ่งคลื่นที่เข้ามา.
เกิดการสั่นไหวที่รุนแรงมาก,ถึงกับกวาดผ่านแรงกดดันของกงซูจื่อออกไป.
รอบๆเนี่ยฟ่านเฉินนั้น,ปรากฏเทียนเต๋า,เทียนเต๋าที่มีขนาดหมื่นจั้ง,ดูทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
เทียนเต๋า,ที่ทะลวงลงไปใต้พื้นดิน,พร้อมกับค้ำยันท้องฟ้ามีขนาดใหญ่กว่าปรกติ,มีสีเขียวอีกด้วย,และที่สำคัญที่สุด,เทียนเต๋านี้ยังกลายเป็นของแข็ง!
เทียนเต๋าของแข็ง!
สามพันเทียนเต๋าในโลกใบนี้,ในภาพหยางนั้นมีเพียงเทียนเต๋าเก้าเส้นเท่านั้นที่เป็นของแข็ง,หรือที่เรียกอีกอย่างหนึ่งว่าเก้าเทียนไม!
หลิน ปิง โต้ว เจ๋อ เจี่ย เจิ้น เลี่ย เฉียน
เก้าเทียนไม!
คาดไม่ถึงเลยว่าเนี่ยฟ่านเฉินจะครอบครองหนึ่งในนั้น?
จงซานที่เผยจ้องมองด้วยความประหลาดใจ,รับรู้ว่าเนี่ยนฟ่านเฉินมีไพ่ในมือ,แต่ไม่คิดเลยว่าที่อยู่ในมือนั้นจะเป็นหนึ่งในเทียนไม?
ข่าวลือกล่าวว่า,เทียนไมหนึ่งล้านปีถึงจะมีสักคน!
หงจวินที่ครอบครองเทียนไมหลิน! ส่วนจงซานเองก็พอสามารถใช้งานเทียนไมปิงได้บ้างเล็กน้อย,แล้วนี่คือ?
เหล่าเสนาธิการหลายคนที่เผยความตื่นเต้นออกมา,ชัดเจนว่าพวกเขาเคยเห็นเป็นครั้งแรก,ไม่มีใครคิดว่าเซิ่งหวังครอบครองเทียนไม.
กัวซือฝูและเจียงซ่าง,ไม่ได้เผยท่าทางอะไรออกมาเช่นกัน,ชัดเจนว่ารับรู้เรื่องดังกล่าวอย่างแน่นอน.
"เทียนไม?กงเชียนเคยกล่าวเวลานั้นเป็นเรื่องจริงอย่างงั้นรึ?!"ดวงตาของจินเผิงที่สั่นไหวไปมา.
"เป็นเทียนไมอย่างงั้นรึ?"จงซานเอ่ย.
"เวลานั้นกงเชียนเคยบอกข้า,ข้ากลับไม่เชื่อ,หลายล้านปีถึงจะเห็นผู้ครอบครองเทียนไม,เขากล่าวว่าหงจวินครองครองเทียนไมหลิน,ทว่าจีกงหนี่เองก็ครอบอครองเทียนไม่เช่นกัน!"จินเองเอ่ย.
จงซานพยักหน้า,เป็นความจริง,ตั้งแต่แรกแล้วจีกงหนี่ครองครองมันเอาไว้อยู่แล้ว,ทำให้เขาสามารถยกระดับตัวเองเทียบเท่าหงจวินได้อย่างงั้นรึ?
"เจียงซ่าง!"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เจียงซ่างที่เอ่ยรับในทันที.
"เตรียมจุดไฟสงคราม!"เนี่ยฟ่านเฉินที่กล่าว.
เจียงซ่างที่เงยหน้า,เผยแววตาตื่นเต้น,"รับทราบ!"
เจียงซ่างที่โค้งคารวะเนี่ยฟ่านเฉิน,พร้อมกับนำคนหลุ่มหนึ่งบินออกไปจากเมฆยักษ์,ตรงไปยังทิศทางเขตแดนหงส์เพลิง.
"กัวซือฝู,ปกป้องคนอื่นๆเอาไว้!"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.
"รับทราบ!"กัวซือฝูเอ่ยตอบรับในทันที.
ในเวลาเดียวกันนี้,เนี่ยฟ่านเฉินที่จ้องมองไปยังกงซูจื่อ.
"สถานที่แห่งนี้ไม่เหมาะที่จะสู้,ตามข้ามา!"เนี่ยฟ่านเฉินเอ่ย.
กงซูจื่อพยักหน้า,จากนั้นทั้งสองก็กลายเป็นริ้วแสงพุ่งออกไป,พริบตาเดียวก็หายขึ้นไปบนอวกาศ.
เต้าเต๋าขนาดใหญ่ยักษ์บนเขตแดนน้ำพุเหลืองและเทียนไมก็หายไปในทันที.
บนอวกาศที่ไกลออกไป,ทุกคนสามารถมองเห็นริ้วแสงที่ทรงพลังสองเส้นเข้าปะทะกัน.
เนื่องจากอยู่ไกลมาก,ทำให้มองเห็นได้เพียงแค่จุด,และยังรวดเร็วยิ่งนัก,ความเร็วของทั้งสองนั้นน่าอัศจรรย์ใจจริงๆ.
แม้นว่าจะไม่ได้ยินเสียงดังผ่านจาอวกาศ,ทว่าการเข้าปะทะกันเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง,ประกายแสงสว่างเจิดจ้าเป็นระยะ,ไม่ยากที่จะบอกว่ามันรุนแรงขนาดใหน?
อดีตเทียนตี้,ปราชญ์เทพ,ยอดฝีมือทั้งสอง,ต้องออกไปต่อสู้บนอวกาศ,ไม่เช่นนั้นแล้วจะต้องทำลายอาณาเขตแม่น้ำเหลืองแห่งนี้,สร้างความวุ่นวายขึ้นอย่างแนนอน.
จงซานที่จ้องมองขึ้นไปบนอวกาศ,พร้อมกลับลอบมองไปยังเทียนซูที่อยู่ตรงข้ามเป็นระยะเช่นกัน.
เทียนซูผู้นี่ซ่อนแววตาที่น่าเกรงขามเอาไวั,เขาที่จ้องมองจงซานและเทียนหลิงเอ๋อเป็นระยะขณะที่นั่งบนบัลลังก์,นิ้วของเขาที่เคาะไปบนพนักพิงเบาๆ,ราวกับว่ามีแผนการร้ายกาจได้เตรียมเอาไว้.
........
ปรัชญาเก้าคำของลัทธิเต๋า
· หลิน(เผชิญ) - คือ
การมุ่งใจที่ไม่หวั่นไหว เรียกว่า ปางพื้นฐานไม่เคลื่อน
เพื่อไม่ย่อท้อต่อความยากลำบากทั้งปวงและมีพลังกายที่เข้มแข็ง
· ปิง(ทัพ) - คือ
การทำให้มีอายุยืน ปลอดจากโรคภัยไข้เจ็บ และเปี่ยมไปด้วยพลังชีวิต เรียกว่า
ปางวัชระ
· โต่ว(สู้) - คือ ความกล้าหาญที่จะยืนหยัดต่อสู้
เรียกว่า ปางราชสีห์นอก
· เจ๋อ(ผู้) - คือ
การช่วยเยียวยา รักษา หรือบำบัดผู้อื่น เรียกว่า ปางราชสีห์ใน
· เจีย(ล้วน) - คือ
การเข้าใจจิตใจของผู้อื่น เรียกว่า ปางร้อยรัดนอก
· เจิ้น(เรียง) - คือ
การรู้จักชะตากรรมของตนเองและเปลี่ยนแปลงมันได้ เรียกว่า ปางร้อยรัดใน
· เลี่ย(แถว) - คือ
การมุ่งช่วยเหลือผู้อื่นเป็นหลักเพราะสำเร็จกิจของตนแล้ว เรียกว่า ปางหมัดปัญญา
· เฉียน(อยู่) - คือ
การดิ่งลึกลงในการช่วยเหลือผู้อื่น เรียกว่า ปางดวงสูรย์
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น