Immortality Chapter 1108 Admitting defeat
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1108 ยอมแพ้.
Chapter 1108 Admitting defeat
认输
ยอมแพ้.
ดาบของเต้าเหรินถูรึ?
หลังจากที่จงซานเริ่มเหวี่ยงดาบเบาๆ,ทุกๆคนก็สามารถยืนยันความจริงได้.
มันคือดาบปิงเสวี๋ยของเต้าเหรินถูจริงๆ,มาปรากฏที่ตรงนี้ได้อย่างไร?
สามเดือนที่แล้วมีหยกบันทึกกระจายไปทั่วเขตแดนน้ำพุเหลือง,ในเวลานี้มันผุดขึ้นในความทรงจำของทุกคน.
ก่อนหน้านี้ลู่ยวีที่ได้รับปากเดิมพันก่อนการประลอง,ลอบน้ำดาบปิงเสวี๋ยเป็นของเดิมพัน?
เป็นไปไม่ได้ที่เต้าเหรินถูจะรับปาก,ต้องเป็นลู่ยวีแน่นอน!
นี่เป็นเพียงการคาดเดากันเท่านั้น,ทว่าในเวลานั้นมีเซียนบรรพชนสี่คนที่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,ในวันนั้นลู่ยวีมาขอดาบปิงเสวี๋ย,พวกเขาเห็นมันกลับตา,ในวันนั้นเขายังถูกเต้าเหรินถูไล่ออกมาจากตำหนักด้วย,แม้แต่ที่หน้าประตูเขายังเห็นชายในชุดสีดำพุ่นเสลดไปที่หน้าประตูตำหนักด้วย,เห็นชัดเจนว่าในครั้งนั้นการต่อรองไม่ประสบผล.
ห้าวันหลังจากนั้น,เต้าเหรินถูก็หายไป,สี่เซียนบรรพชนที่ค่อนข้างเป็นกังวล,ได้สอบถามพ่อบ้านเต้าเหรินถู,ซึ่งยืนยันได้ว่าเต้าเหรินถูนั้นหายไปในวันนั้นเลย.
เห็นการที่เกิดขึ้นเร็วเกินไป!
สี่เซียนบรรพชนรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในทันที,นี่คือวิธีการที่กงซูจื่อปฏิบัติต่อผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างงั้นรึ?
เมื่อชนะ,ก็ได้สมบัติจากผ่านตรงข้าม,หากพ่ายแพ้ก็เป็นพวกเขาที่ต้องสังเวยอย่างงั้นรึ?
ทว่าเต้าเหรินถูที่เป็นแขกคนแรกที่ได้รับการรับเชิญ,กับถูกกงซูจื่อไปสังเวย,แม้แต่ศพก็ไม่เห็น,นี่คือการต่อสู้เดิมพันของวิเศษอย่างงั้นรึ?
หรือว่าคนของตระกูลกงซูจื่อคิดจะสังหารคนเพื่อเก็บสมบัติกัน?
สี่เซียนบรรพชนที่จ้องมองหน้ากันและกันสูดหายใจลึก,หัวใจที่สั่นสะท้านรู้สึกเย็นยะเยือบ,พร้อมกับซ่อนของวิเศษตัวเอง,ไม่ใช่ว่าของวิเศษของเขาถูกนำไปเดิมพันอีกแล้วหรือไม่?
ที่ไกลออกไป,จงซานไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเซียนบรรพชนคนอื่นๆที่เข้าร่วมประลองจะรู้สึกอย่างไร,เพราะว่าจงซานไม่จำเป็นต้องคิดหรือคาดเดาแผนการของหวังจิงเหวินว่ามันประสบผลหรือไม่.
จงซานในเวลานี้จ้องมองไปยังเทียนชิงที่กำลังใช้เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภา!
เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภา,วิชานี้,เขาเคยเห็นมาก่อน,กระบี่ที่ถูกชักออกจากฝักในพริบตานั้น,สามารถทำให้ฟ้าดินเปลี่ยนแปลงในฉับพลัน.
ไม่ไกลออกไป,เทียนชิงที่ตั้งท่า,มือขวากุมด้ามกระบี่,มือซ้ายกุมฝักกระบี่,พร้อมที่จะปลดปล่อย,ดวงตาที่คมกริบ,จดจ้องมองจงซานไม่วางตา.
เขาที่อยู่ในระดับเซียนโบราณ,เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภานี้,ความรุนแรงเทียบได้กับระดับเซียนบรรพชน!
จงซานที่กุมดาบโลหิต,อำนาจโลหิตที่แผ่ออกไปรอบๆ,ด้วยเป็นอุปกรณ์เซียนบรรพชนอยู่แล้ว!
เพียงขยับเบาๆ,ฟ้าดินก็อบอวนไปด้วยปราณโลหิตมากมายมหาศาล,ราวกับว่าโลกเขตแดนโลหิตปกคลุมร่างจงซานเอาไว้,แม้แต่เคลื่อนโถมไปด้านหน้าปกคลุมเทียนชิงด้วย.
ในเวลานั้น,เทียนชิงที่ขยับก่อน,ดวงตาที่เย็นชาเป็นประกายพุ่งออกไป,กระบี่ของเขาถูกชักตวัดออกมาด้วยความเร็วสูง.
"ซี่ ฟิ้ว~~ ~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคมกระบี่ที่กรีดอากาศ,ปรากฏเป็นริ้วแสงสีขาวระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น,ราวกับแสงดวงตะวันที่พุ่งออกไป,ฟ้าดินส่องประกายสว่างจ้า,ทุกหนแห่งกลายเป็นสีขาวโพลน,แสงสว่างจ้าแสบตาจนเจ็บปวด.
เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภา,โจมตีออกไปแล้ว!
เร็ว,เร็วจนน่าเหลือเชื่อ.
ด้วยความเร็วเช่นนี้จงซานจะสามารถจับตามองออกถึงวิถีกระบี่ได้หรือไม่?
นี่เร็วกว่าความเร็วของเซียนบรรพชนทั่วไปมากมายนัก,ริ้วกระบี่ที่พุ่งออกไปนั้น,ราวกับเป็นง้าวฟางเทียนฮวาจีที่จินเผิงตวัดออกไป,ความเร็วไม่ได้ด้อยกว่ากันเลยทั้งที่เขาอยู่ในระดับเซียนโบราณ,ไม่สงสัยเลยว่าเขาสามารถที่จะต่อกรกับเซียนบรรพชนได้,เขาเหนือกว่าเซียนบรรพชนทั่วไปด้วยซ้ำ.
เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภา!เป็นดังวิชาลับที่ทรงพลัง,สำหรับระดับเดียวกันกับเขาไม่มีทางที่จะต้านเขาได้อย่างแน่นอน.
ส่วนจงซานที่เฝ้ามองภาพที่เกิดขึ้น,เห็นเพียงเงากระบี่เท่านั้น!
นี่ไม่ใช่โลกกระบี่,ทว่าเป็นปราณกระบี่ที่เร็วมากๆ,ซ้ำยังทรงพลัง,สามารถที่จะเฉือนมิติเป็นรอย,สร้างเป็นหลุมดำในห้องอากาศบางๆ,ส้นทางที่มันผ่านนั้น,พุ่งตรงมายังร่างของจงซานในทันที.
ความเร็วของปราณกระบี่,บางที่จวบจนถึงตอนนี้จงซานเพิ่งเคยเห็นว่ามันคือปราณกระบี่ที่เร็วที่สุดก็ว่าได้!
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
แสงสีม่วงที่ตอบสนองตามสัณชาติญาณพวยพุ่งออกมาจากร่างจงซาน,กระบี่สีม่วงที่ออกมาขวางกระบี่ของเทียนชิง,ฟ้าดินรอบๆ,ส่องประกายแสงสีม่วงเจิดจ้า,ปราณกระบี่สีม่วงที่ตลบอบอวลปิดท้องฟ้าในทันทีเช่นกัน.
หนึ่งหางสีม่วงของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,กระบี่จูเซียน!
กระบี่จูเซียนที่ปรากฏขึ้นด้านหน้าจงซานมีขนาดใหญ่ถึงสิบเมตร.
เทียนชิงที่อยู่ห่างจากจงซานราวๆพันเมตร,พริบตาเดียวริ้วแสงกระบี่ก็พุ่งเข้าหาจงซาน,และถูกกันเอาไว้ในระยะเพียงสิบเมตรเท่านั้น.
อันตรายมาก! สิบเมตรที่ดูเหมือนว่าไกล,ทว่ากลิ่นอายกระบี่ที่แผ่ออกมานั้น,เพียงเสี้ยวของวินาที,นับว่าสั้นมากๆ!
เร็วมาก,จนทำให้คนที่จดจ้องมองตื่นตระหนกตกใจ.
เทียนหลิงเอ๋อและเนี่ยชิงชิงที่ยกมือขึ้นกุมปากตัวเองเอาไว้,เห่าเม่ยลี่ที่ตกใจขึ้นมาเช่นกัน.
ที่ไกลออกไปนั้น,เทียนซูที่ดวงตาหรี่เล็กจดจ้องมองปราณกระบี่ที่ปรากฏขึ้นมาในทันทีทันใดนั้น.
"เป็นกระบี่จูเซียนจริงๆ?"เทียนซูที่ขมวดคิ้วไปมา.
การโจมตีของเทียนชิงนั้นต้องเก็บกระบี่เข้าฝักทุกครั้ง,และโจมตีออกมาในพริบตาเดียว,ทว่าเกิดเรื่องที่แปลกประหลาดขึ้นในช่วงระยะเวลานั้น.
พริบตาที่กระบี่จูเซียนที่น่าเกรงขามปรากฏตัว,ก็กลายเป็นหางจิ้งจอกขนาดใหญ่,สร้างกลิ่นอายกระบี่ขึ้นมา,พร้อมกับโถมทับมายังร่างของเทียนชิง,ทำให้เขาไม่สามารถชักกระบี่ออกมาได้ชั่วครู่.
ใบหน้าของเทียนชิงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,กลิ่นอายกระบี่ของเขาจึงหยุดชงักไปในอึดใจหนึ่งในการปล่อยกลิ่นอายกระบี่เช่นกัน.
ทว่าในเวลานั้นจงซานก็เคลื่อนไหวด้วยความเร็วเช่นกัน.
กระบี่จูเซียนที่ลอยอยู่,ปรากฏอีกอีกสองกระบี่ในอากาศ,หนึ่งสีแดง,หนึ่งสีดำ,ที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง,ทำลายกลิ่นอายกระบี่ของเทียนชิงไปในทันทีเช่นกัน.
"ตูมมมม!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,ห้วงมิติกลายเป็นระลอกคลื่น,กระบี่สีแดงและสีดำทรงพลังเทียบเท่ากับอุปกรณ์เซียนบรรพชน?หัวใจทุกคนที่ตื่นตระหนกตกใจ,จงซานมีอุปกรณ์เซียนบรรพชนเท่าไหร่กัน?
"ตูมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กลิ่นอายกระบี่ที่แตกออกเป็นเสียง,เกิดคลื่นระเบิกกวาดม้วนทุกอย่างออกไปยืนยาวไปถึงตำแหน่งของเทียนชิงด้วย,เสียงระเบิดนี้,ทำให้แขนทั้งสองข้าสะบัดออกมา,ฝ่ามือที่ปรากฏโลหิตสาดกระเซ็น,มือของเขาที่หลุดออกมาจากด้ามกระบี่,กระบี่ที่แตกหัก,ก่อนที่จะสลายกลายเป็นเศษไปทั่วทุกสารทิศ.
"กระบี่ลู่เซียน?กระบี่จิวเซียน?
เป็นของจริงอย่างงั้นรึ?"เทียนชูที่ดวงตาหรี่เล็กลงแสดงท่าทางจริงจังขึ้นมาในทันที.
กระบี่ของเทียนชิงที่แตกเป็นเศษซาก,ร่างกายที่ได้รับแรงกระแทกเสียงดังสนั่น,พ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่งเผยความหวาดกลัวออกมา,หัวใจที่สั่นไหวไม่หยุด,โลหิตที่หลั่งออกมาไม่หยุด,คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้รับบาดเจ็บขนาดนี้.
ทว่าไม่รอให้เขาได้ตอบสนองใดๆ,กระบี่จูเซียน,กระบี่ลู่เซียนและกระบี่จิวเซียน,ก็ล่วงหล่นมาจากบนฟากฟ้า,ตัดผ่านทุกสิ่งทุกอย่าง,แผ่กลิ่นอายที่น่าหวาดผวาออกมา,อำนาจกระบี่ที่ฉีกห้วงมิติเป็นลอย,ก่อร้างเป็นหลุมดำรูปร่างกระบี่ขนาดเล็ก.
เทียนชิงที่ทำได้แค่นำกระบี่สำรองออกมาอย่างเร่งรีบเพื่อป้องกันอีกครั้ง.
"กงซูจื่อ,การต่อสู้นี้พวกเราควรจะยอมแพ้ซะ!"เทียนซูที่หันหน้าพร้อมกับเอ่ยกับกงซูจื่อ.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ที่ไกลออกไปนั้น,กระบี่สำรองของเทียนชิงแตกสลายอีกครั้ง,กระบี่จูเซียน,กระบี่ลู่เซียน,กระบี่จิวเซียนทรงพลังเป็นอย่างมาก,บดขยี้ตัดผ่านทุกสิ่งทุกอย่าง,เทียนชิงเวลานี้ได้แต่หนีตายอย่างบ้าคลั่ง.
ทว่ายากที่จะหลบได้พ้น.
"ซี่!"
จงซานที่ลงมือได้อย่างรวดเร็ว,โผล่ออกมาขวา,พร้อมกับดาบโลหิตที่ฟันลงมา,ม่านโลหิตที่ปกปิดทุกอย่าง,เทียนชิงที่ขาดเป็นสองท่อน! ก่อนจะถูกกลืนไปด้วยปราณโลหิต,การต่อสู้ที่สี่จบลงด้วยชัยชนะที่เด็ดขาด!
ทว่าจงซานที่สังหารเทียนชิงในพริบตาเดียวเท่านั้น,ไม่ทันให้กงซูจื่อกล่าวยอมแพ้,ช่างน่าเศร้าที่การต่อสู้เกิดขึ้นเร็วเกินไป,เทียนชิงถูกจงซานสังหารไปซะแล้ว!
"ยอดเยี่ยม!"ที่ไกลออกไปนั้นเทียนหลิงเอ๋อเอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
แม้นว่าเทียนหลิงเอ๋อจะไม่ชื่นชอบการสังหารก็ตาม,ทว่าการประลองของจงซาน,นางที่ปรารถนาให้ฝ่ายตรงข้ามตาย,ดีกว่าจงซานได้รับบาดเจ็บ,เทียนชิงตายไป,เทียนหลิงเอ๋อย่อมดีใจ.
เหล่าผู้คนมากมายบนเมฆขนาดใหญด้านหลังเนี่ยฟ่านเฉิน,ต่างส่งเสียงอันฮึกเหิมออกมาเช่นกัน.
กัวซือฝู,เส้าเฟยโห่วที่เผยท่าทางพึงพอใจ,ทว่าเจียงซ่างเวลานี้,ขมวดคิ้วไปมา,กระบี่จูเซียน?กระบี่ลู่เซียน?กระบี่จิวเซียน?
แม้ว่าจะสามารถรวมพลังผสานเป็นรูปเป็นร่าง,ทว่ายังขาดกระบี่เซียนเซียน?
หากมันปรากฏขึ้น,ไม่ใช่ว่าจงซานสามารถใช้ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนที่น่าสะพรึงกลัวได้หรอกรึ?
จงซานชนะ!
ฝั่งของเนี่ยฟ่านเฉินย่อมส่งเสียงเชียร์ดังลั่น,ทว่าอีกฝ่ายเวลานี้ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้มเย็นชา.
ใบหน้าของเทียนซู,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะลงมือรวดเร็วขนาดนี้,อมหิตยิ่งนัก,สังหารในทันที,ไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย.
เหล่าผู้เยาว์ของตระกูลเทียนที่อยู่ด้านหลังเทียนชูเวลานี้ต่างก็อาบไล้ไปด้วยคามขุ่นเคืองโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก.
ส่วนศิษย์ของกงซูจื่อเอง,เวลานี้อารมณ์ไม่ดีนักเช่นกัน.
สามคู่ประลอง,พ่ายแพ้ทั้งหมด! สถานการณ์เวลานี้ไม่ใคร่ดีนัก!
ทว่าในเวลานี้คนที่ตื่นตระหนกอย่างที่สุดก็คือผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนที่กงซูจื่อเชิญมา!
คนทั้งสี่ที่ขมวดคิ้วไปมา,ใบหน้ากลายเป็นมืดคลึ้มไม่แน่ใจ! ไม่มี,ตกตายไปไม่มีแม้แต่โอกาสยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
ใช้อย่างงั้นรึ?การประลองนี้,ไม่ได้บอกว่าต้องจบด้วยความตายซะหน่อย!
การต่อสู้สามรอบ,ตายสองบาดเจ็บหนักหนึ่ง,และเต่าเหรินถูที่ได้รับบาดเจ็บคงตกตายอย่างทรมาน,ไม่เห็นแม้แต่ศพ,ตกตายไปด้วยเหตุใดไม่มีใครรู้,ทว่าของวิเศษของเขานั้นถูกนำมาเป็นของเดิมพันของลูกหลานกงซูจื่ออย่างงั้นรึ?
จงซานสังหารเทียนเทียนชิง,ก่อนที่จะกล่าวออกไปยังฝ่ายตรงข้าม,"คุ้มค่ารึ?"
เทียนซูที่ครุ่นคิดดวงตาหรี่เล็กลง,ทว่าสี่เซียนบรรพชนเวลานี้จิตใจแทบล่มสลาย,ใช่,คุ้มค่ารึ?
พวกเขาจะชนะได้อย่างไร?แล้วกงซูจื่อจะขอบคุณอย่างงั้นรึ?
เต้าเหรินถูก็กลายเป็นแค่ของเดิมพันของลูกหลานกงซูจื่อ,หลังจากตายแล้ว,ขอบเดิมพันก็ถูกส่งมายังฝ่ายตรงข้าม,พวกเขาก็คงมีสภาพไม่ต่างจากเต้าเหรินถูหรือไม่?
หลังจากที่กงซูจื่อที่ไม่สนใจความเป็นความตายของพวกเรา,แม้ว่าตายไปแล้ว,ยังเหยียบซ้ำอีกครั้ง,คนเช่นนี้ควรค่าที่จะมอบชีวิตให้อย่างงั้นรึ?
เมื่อพ่ายแพ้,ก็จะตกอยู่ในสภาพอเนจอนาถ
เซียนบรรพชนที่ถูกเชิญมาในเวลานี้,พวกเขาที่ไร้ซึ่งความหวาดกลัว,นับเป็นตัวตนที่อหังการบนโลกใบนี้,ทว่าจิตใจของเขาที่แปรเปลี่ยนไปแล้ว,พวกเขาที่รู้สึกหวาดกลัวต่อความตายขึ้นมาซะแล้ว.
สี่เซียนบรรพชนที่จ้องมองไปยังจงซาน,หลับตาลง,ฝืนยิ้มขมๆออกมา.
กงซูจื่อที่สามารถมองเห็นทุกอย่างใด,ทันใดนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจ! กงซูจื่อราวกับเห็นผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นได้,เพราะว่าการต่อสู้ที่ห้าที่หกนั้น,คู่ต่อสู้ด้อยกว่าอีกฝ่ายอย่างแน่นอน,สองในสี่เซียนบรรพชนที่เปลี่ยนไป,จิตใจที่หวั่นไหวไร้จิตวิญญาณการต่อสู้,ก็ไม่ต่างจากพ่ายแพ้ไปแล้ว.
ที่ไกลออกไปนั้น,เนี่ยฟ่านเฉินเผยิย้มออกมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังหวังจิงเหวินที่อยู่ไม่ไกลออกไป,แววตาที่เผยความชื่นชมออกมาในทันที.
จงซานที่ถอยออกมา,เหล่าผู้เยาว์ตระกูลเทียนที่เร่งรีบเข้ามาเก็บศพของเทียนชิง.
จงซานที่ส่งดาบปิงเสวี๋ยคืนจินเผิง,จินเผิงที่พยักหน้ารับ.
"การต่อสู้ที่ห้า,เจ้าหมิง!"เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยออกออกมาในทันที.
ชายในชุดสีดำที่อยู่ไม่ไกลจากเนี่ยฟ่านเฉิน,บินออกมารอฝ่ายตรงข้ามในทันที.
จากที่ไกลออกไป,หนึ่งในสี่เซียนบรรพชนที่ถูกเชิญมา,ชายที่สวมชุดสีแดงชาติบินออกมาช้าๆ.
"เจ้าหมิง!"ชายในชุดสีดำที่โค้งคำนับเล็กน้อย.
เซียนบรรพชนในชุดสีดำที่ส่ายหน้าไปมา,ถอยหายใจเล็กน้อย,"ผู้น้อยหงซาน,การต่อสู้ครั้งนี้ขอยอมแพ้!"
ไม่ต่อสู้,กลับขอยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
ชนะโดยที่ไม่ต้องสู้รึ?
ทันทีที่เซียนบรรพชนในชุดสีแดงเอ่ยออกมา,คนทั้งสองฝังถึงกับส่งเสียงอื้ออึงออกมาในทันทีเช่นกัน!
Chapter 1108 Admitting defeat
认输
ยอมแพ้.
ดาบของเต้าเหรินถูรึ?
หลังจากที่จงซานเริ่มเหวี่ยงดาบเบาๆ,ทุกๆคนก็สามารถยืนยันความจริงได้.
มันคือดาบปิงเสวี๋ยของเต้าเหรินถูจริงๆ,มาปรากฏที่ตรงนี้ได้อย่างไร?
สามเดือนที่แล้วมีหยกบันทึกกระจายไปทั่วเขตแดนน้ำพุเหลือง,ในเวลานี้มันผุดขึ้นในความทรงจำของทุกคน.
ก่อนหน้านี้ลู่ยวีที่ได้รับปากเดิมพันก่อนการประลอง,ลอบน้ำดาบปิงเสวี๋ยเป็นของเดิมพัน?
เป็นไปไม่ได้ที่เต้าเหรินถูจะรับปาก,ต้องเป็นลู่ยวีแน่นอน!
นี่เป็นเพียงการคาดเดากันเท่านั้น,ทว่าในเวลานั้นมีเซียนบรรพชนสี่คนที่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,ในวันนั้นลู่ยวีมาขอดาบปิงเสวี๋ย,พวกเขาเห็นมันกลับตา,ในวันนั้นเขายังถูกเต้าเหรินถูไล่ออกมาจากตำหนักด้วย,แม้แต่ที่หน้าประตูเขายังเห็นชายในชุดสีดำพุ่นเสลดไปที่หน้าประตูตำหนักด้วย,เห็นชัดเจนว่าในครั้งนั้นการต่อรองไม่ประสบผล.
ห้าวันหลังจากนั้น,เต้าเหรินถูก็หายไป,สี่เซียนบรรพชนที่ค่อนข้างเป็นกังวล,ได้สอบถามพ่อบ้านเต้าเหรินถู,ซึ่งยืนยันได้ว่าเต้าเหรินถูนั้นหายไปในวันนั้นเลย.
เห็นการที่เกิดขึ้นเร็วเกินไป!
สี่เซียนบรรพชนรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในทันที,นี่คือวิธีการที่กงซูจื่อปฏิบัติต่อผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างงั้นรึ?
เมื่อชนะ,ก็ได้สมบัติจากผ่านตรงข้าม,หากพ่ายแพ้ก็เป็นพวกเขาที่ต้องสังเวยอย่างงั้นรึ?
ทว่าเต้าเหรินถูที่เป็นแขกคนแรกที่ได้รับการรับเชิญ,กับถูกกงซูจื่อไปสังเวย,แม้แต่ศพก็ไม่เห็น,นี่คือการต่อสู้เดิมพันของวิเศษอย่างงั้นรึ?
หรือว่าคนของตระกูลกงซูจื่อคิดจะสังหารคนเพื่อเก็บสมบัติกัน?
สี่เซียนบรรพชนที่จ้องมองหน้ากันและกันสูดหายใจลึก,หัวใจที่สั่นสะท้านรู้สึกเย็นยะเยือบ,พร้อมกับซ่อนของวิเศษตัวเอง,ไม่ใช่ว่าของวิเศษของเขาถูกนำไปเดิมพันอีกแล้วหรือไม่?
ที่ไกลออกไป,จงซานไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเซียนบรรพชนคนอื่นๆที่เข้าร่วมประลองจะรู้สึกอย่างไร,เพราะว่าจงซานไม่จำเป็นต้องคิดหรือคาดเดาแผนการของหวังจิงเหวินว่ามันประสบผลหรือไม่.
จงซานในเวลานี้จ้องมองไปยังเทียนชิงที่กำลังใช้เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภา!
เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภา,วิชานี้,เขาเคยเห็นมาก่อน,กระบี่ที่ถูกชักออกจากฝักในพริบตานั้น,สามารถทำให้ฟ้าดินเปลี่ยนแปลงในฉับพลัน.
ไม่ไกลออกไป,เทียนชิงที่ตั้งท่า,มือขวากุมด้ามกระบี่,มือซ้ายกุมฝักกระบี่,พร้อมที่จะปลดปล่อย,ดวงตาที่คมกริบ,จดจ้องมองจงซานไม่วางตา.
เขาที่อยู่ในระดับเซียนโบราณ,เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภานี้,ความรุนแรงเทียบได้กับระดับเซียนบรรพชน!
จงซานที่กุมดาบโลหิต,อำนาจโลหิตที่แผ่ออกไปรอบๆ,ด้วยเป็นอุปกรณ์เซียนบรรพชนอยู่แล้ว!
เพียงขยับเบาๆ,ฟ้าดินก็อบอวนไปด้วยปราณโลหิตมากมายมหาศาล,ราวกับว่าโลกเขตแดนโลหิตปกคลุมร่างจงซานเอาไว้,แม้แต่เคลื่อนโถมไปด้านหน้าปกคลุมเทียนชิงด้วย.
ในเวลานั้น,เทียนชิงที่ขยับก่อน,ดวงตาที่เย็นชาเป็นประกายพุ่งออกไป,กระบี่ของเขาถูกชักตวัดออกมาด้วยความเร็วสูง.
"ซี่ ฟิ้ว~~ ~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคมกระบี่ที่กรีดอากาศ,ปรากฏเป็นริ้วแสงสีขาวระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น,ราวกับแสงดวงตะวันที่พุ่งออกไป,ฟ้าดินส่องประกายสว่างจ้า,ทุกหนแห่งกลายเป็นสีขาวโพลน,แสงสว่างจ้าแสบตาจนเจ็บปวด.
เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภา,โจมตีออกไปแล้ว!
เร็ว,เร็วจนน่าเหลือเชื่อ.
ด้วยความเร็วเช่นนี้จงซานจะสามารถจับตามองออกถึงวิถีกระบี่ได้หรือไม่?
นี่เร็วกว่าความเร็วของเซียนบรรพชนทั่วไปมากมายนัก,ริ้วกระบี่ที่พุ่งออกไปนั้น,ราวกับเป็นง้าวฟางเทียนฮวาจีที่จินเผิงตวัดออกไป,ความเร็วไม่ได้ด้อยกว่ากันเลยทั้งที่เขาอยู่ในระดับเซียนโบราณ,ไม่สงสัยเลยว่าเขาสามารถที่จะต่อกรกับเซียนบรรพชนได้,เขาเหนือกว่าเซียนบรรพชนทั่วไปด้วยซ้ำ.
เพลงกระบี่ปิดสวรรค์เฉือนนภา!เป็นดังวิชาลับที่ทรงพลัง,สำหรับระดับเดียวกันกับเขาไม่มีทางที่จะต้านเขาได้อย่างแน่นอน.
ส่วนจงซานที่เฝ้ามองภาพที่เกิดขึ้น,เห็นเพียงเงากระบี่เท่านั้น!
นี่ไม่ใช่โลกกระบี่,ทว่าเป็นปราณกระบี่ที่เร็วมากๆ,ซ้ำยังทรงพลัง,สามารถที่จะเฉือนมิติเป็นรอย,สร้างเป็นหลุมดำในห้องอากาศบางๆ,ส้นทางที่มันผ่านนั้น,พุ่งตรงมายังร่างของจงซานในทันที.
ความเร็วของปราณกระบี่,บางที่จวบจนถึงตอนนี้จงซานเพิ่งเคยเห็นว่ามันคือปราณกระบี่ที่เร็วที่สุดก็ว่าได้!
"เปรี้ยง~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
แสงสีม่วงที่ตอบสนองตามสัณชาติญาณพวยพุ่งออกมาจากร่างจงซาน,กระบี่สีม่วงที่ออกมาขวางกระบี่ของเทียนชิง,ฟ้าดินรอบๆ,ส่องประกายแสงสีม่วงเจิดจ้า,ปราณกระบี่สีม่วงที่ตลบอบอวลปิดท้องฟ้าในทันทีเช่นกัน.
หนึ่งหางสีม่วงของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,กระบี่จูเซียน!
กระบี่จูเซียนที่ปรากฏขึ้นด้านหน้าจงซานมีขนาดใหญ่ถึงสิบเมตร.
เทียนชิงที่อยู่ห่างจากจงซานราวๆพันเมตร,พริบตาเดียวริ้วแสงกระบี่ก็พุ่งเข้าหาจงซาน,และถูกกันเอาไว้ในระยะเพียงสิบเมตรเท่านั้น.
อันตรายมาก! สิบเมตรที่ดูเหมือนว่าไกล,ทว่ากลิ่นอายกระบี่ที่แผ่ออกมานั้น,เพียงเสี้ยวของวินาที,นับว่าสั้นมากๆ!
เร็วมาก,จนทำให้คนที่จดจ้องมองตื่นตระหนกตกใจ.
เทียนหลิงเอ๋อและเนี่ยชิงชิงที่ยกมือขึ้นกุมปากตัวเองเอาไว้,เห่าเม่ยลี่ที่ตกใจขึ้นมาเช่นกัน.
ที่ไกลออกไปนั้น,เทียนซูที่ดวงตาหรี่เล็กจดจ้องมองปราณกระบี่ที่ปรากฏขึ้นมาในทันทีทันใดนั้น.
"เป็นกระบี่จูเซียนจริงๆ?"เทียนซูที่ขมวดคิ้วไปมา.
การโจมตีของเทียนชิงนั้นต้องเก็บกระบี่เข้าฝักทุกครั้ง,และโจมตีออกมาในพริบตาเดียว,ทว่าเกิดเรื่องที่แปลกประหลาดขึ้นในช่วงระยะเวลานั้น.
พริบตาที่กระบี่จูเซียนที่น่าเกรงขามปรากฏตัว,ก็กลายเป็นหางจิ้งจอกขนาดใหญ่,สร้างกลิ่นอายกระบี่ขึ้นมา,พร้อมกับโถมทับมายังร่างของเทียนชิง,ทำให้เขาไม่สามารถชักกระบี่ออกมาได้ชั่วครู่.
ใบหน้าของเทียนชิงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,กลิ่นอายกระบี่ของเขาจึงหยุดชงักไปในอึดใจหนึ่งในการปล่อยกลิ่นอายกระบี่เช่นกัน.
ทว่าในเวลานั้นจงซานก็เคลื่อนไหวด้วยความเร็วเช่นกัน.
กระบี่จูเซียนที่ลอยอยู่,ปรากฏอีกอีกสองกระบี่ในอากาศ,หนึ่งสีแดง,หนึ่งสีดำ,ที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง,ทำลายกลิ่นอายกระบี่ของเทียนชิงไปในทันทีเช่นกัน.
"ตูมมมม!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,ห้วงมิติกลายเป็นระลอกคลื่น,กระบี่สีแดงและสีดำทรงพลังเทียบเท่ากับอุปกรณ์เซียนบรรพชน?หัวใจทุกคนที่ตื่นตระหนกตกใจ,จงซานมีอุปกรณ์เซียนบรรพชนเท่าไหร่กัน?
"ตูมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กลิ่นอายกระบี่ที่แตกออกเป็นเสียง,เกิดคลื่นระเบิกกวาดม้วนทุกอย่างออกไปยืนยาวไปถึงตำแหน่งของเทียนชิงด้วย,เสียงระเบิดนี้,ทำให้แขนทั้งสองข้าสะบัดออกมา,ฝ่ามือที่ปรากฏโลหิตสาดกระเซ็น,มือของเขาที่หลุดออกมาจากด้ามกระบี่,กระบี่ที่แตกหัก,ก่อนที่จะสลายกลายเป็นเศษไปทั่วทุกสารทิศ.
"กระบี่ลู่เซียน?กระบี่จิวเซียน?
เป็นของจริงอย่างงั้นรึ?"เทียนชูที่ดวงตาหรี่เล็กลงแสดงท่าทางจริงจังขึ้นมาในทันที.
กระบี่ของเทียนชิงที่แตกเป็นเศษซาก,ร่างกายที่ได้รับแรงกระแทกเสียงดังสนั่น,พ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่งเผยความหวาดกลัวออกมา,หัวใจที่สั่นไหวไม่หยุด,โลหิตที่หลั่งออกมาไม่หยุด,คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้รับบาดเจ็บขนาดนี้.
ทว่าไม่รอให้เขาได้ตอบสนองใดๆ,กระบี่จูเซียน,กระบี่ลู่เซียนและกระบี่จิวเซียน,ก็ล่วงหล่นมาจากบนฟากฟ้า,ตัดผ่านทุกสิ่งทุกอย่าง,แผ่กลิ่นอายที่น่าหวาดผวาออกมา,อำนาจกระบี่ที่ฉีกห้วงมิติเป็นลอย,ก่อร้างเป็นหลุมดำรูปร่างกระบี่ขนาดเล็ก.
เทียนชิงที่ทำได้แค่นำกระบี่สำรองออกมาอย่างเร่งรีบเพื่อป้องกันอีกครั้ง.
"กงซูจื่อ,การต่อสู้นี้พวกเราควรจะยอมแพ้ซะ!"เทียนซูที่หันหน้าพร้อมกับเอ่ยกับกงซูจื่อ.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ที่ไกลออกไปนั้น,กระบี่สำรองของเทียนชิงแตกสลายอีกครั้ง,กระบี่จูเซียน,กระบี่ลู่เซียน,กระบี่จิวเซียนทรงพลังเป็นอย่างมาก,บดขยี้ตัดผ่านทุกสิ่งทุกอย่าง,เทียนชิงเวลานี้ได้แต่หนีตายอย่างบ้าคลั่ง.
ทว่ายากที่จะหลบได้พ้น.
"ซี่!"
จงซานที่ลงมือได้อย่างรวดเร็ว,โผล่ออกมาขวา,พร้อมกับดาบโลหิตที่ฟันลงมา,ม่านโลหิตที่ปกปิดทุกอย่าง,เทียนชิงที่ขาดเป็นสองท่อน! ก่อนจะถูกกลืนไปด้วยปราณโลหิต,การต่อสู้ที่สี่จบลงด้วยชัยชนะที่เด็ดขาด!
ทว่าจงซานที่สังหารเทียนชิงในพริบตาเดียวเท่านั้น,ไม่ทันให้กงซูจื่อกล่าวยอมแพ้,ช่างน่าเศร้าที่การต่อสู้เกิดขึ้นเร็วเกินไป,เทียนชิงถูกจงซานสังหารไปซะแล้ว!
"ยอดเยี่ยม!"ที่ไกลออกไปนั้นเทียนหลิงเอ๋อเอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
แม้นว่าเทียนหลิงเอ๋อจะไม่ชื่นชอบการสังหารก็ตาม,ทว่าการประลองของจงซาน,นางที่ปรารถนาให้ฝ่ายตรงข้ามตาย,ดีกว่าจงซานได้รับบาดเจ็บ,เทียนชิงตายไป,เทียนหลิงเอ๋อย่อมดีใจ.
เหล่าผู้คนมากมายบนเมฆขนาดใหญด้านหลังเนี่ยฟ่านเฉิน,ต่างส่งเสียงอันฮึกเหิมออกมาเช่นกัน.
กัวซือฝู,เส้าเฟยโห่วที่เผยท่าทางพึงพอใจ,ทว่าเจียงซ่างเวลานี้,ขมวดคิ้วไปมา,กระบี่จูเซียน?กระบี่ลู่เซียน?กระบี่จิวเซียน?
แม้ว่าจะสามารถรวมพลังผสานเป็นรูปเป็นร่าง,ทว่ายังขาดกระบี่เซียนเซียน?
หากมันปรากฏขึ้น,ไม่ใช่ว่าจงซานสามารถใช้ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนที่น่าสะพรึงกลัวได้หรอกรึ?
จงซานชนะ!
ฝั่งของเนี่ยฟ่านเฉินย่อมส่งเสียงเชียร์ดังลั่น,ทว่าอีกฝ่ายเวลานี้ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้มเย็นชา.
ใบหน้าของเทียนซู,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะลงมือรวดเร็วขนาดนี้,อมหิตยิ่งนัก,สังหารในทันที,ไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย.
เหล่าผู้เยาว์ของตระกูลเทียนที่อยู่ด้านหลังเทียนชูเวลานี้ต่างก็อาบไล้ไปด้วยคามขุ่นเคืองโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก.
ส่วนศิษย์ของกงซูจื่อเอง,เวลานี้อารมณ์ไม่ดีนักเช่นกัน.
สามคู่ประลอง,พ่ายแพ้ทั้งหมด! สถานการณ์เวลานี้ไม่ใคร่ดีนัก!
ทว่าในเวลานี้คนที่ตื่นตระหนกอย่างที่สุดก็คือผู้ฝึกตนเซียนบรรพชนที่กงซูจื่อเชิญมา!
คนทั้งสี่ที่ขมวดคิ้วไปมา,ใบหน้ากลายเป็นมืดคลึ้มไม่แน่ใจ! ไม่มี,ตกตายไปไม่มีแม้แต่โอกาสยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
ใช้อย่างงั้นรึ?การประลองนี้,ไม่ได้บอกว่าต้องจบด้วยความตายซะหน่อย!
การต่อสู้สามรอบ,ตายสองบาดเจ็บหนักหนึ่ง,และเต่าเหรินถูที่ได้รับบาดเจ็บคงตกตายอย่างทรมาน,ไม่เห็นแม้แต่ศพ,ตกตายไปด้วยเหตุใดไม่มีใครรู้,ทว่าของวิเศษของเขานั้นถูกนำมาเป็นของเดิมพันของลูกหลานกงซูจื่ออย่างงั้นรึ?
จงซานสังหารเทียนเทียนชิง,ก่อนที่จะกล่าวออกไปยังฝ่ายตรงข้าม,"คุ้มค่ารึ?"
เทียนซูที่ครุ่นคิดดวงตาหรี่เล็กลง,ทว่าสี่เซียนบรรพชนเวลานี้จิตใจแทบล่มสลาย,ใช่,คุ้มค่ารึ?
พวกเขาจะชนะได้อย่างไร?แล้วกงซูจื่อจะขอบคุณอย่างงั้นรึ?
เต้าเหรินถูก็กลายเป็นแค่ของเดิมพันของลูกหลานกงซูจื่อ,หลังจากตายแล้ว,ขอบเดิมพันก็ถูกส่งมายังฝ่ายตรงข้าม,พวกเขาก็คงมีสภาพไม่ต่างจากเต้าเหรินถูหรือไม่?
หลังจากที่กงซูจื่อที่ไม่สนใจความเป็นความตายของพวกเรา,แม้ว่าตายไปแล้ว,ยังเหยียบซ้ำอีกครั้ง,คนเช่นนี้ควรค่าที่จะมอบชีวิตให้อย่างงั้นรึ?
เมื่อพ่ายแพ้,ก็จะตกอยู่ในสภาพอเนจอนาถ
เซียนบรรพชนที่ถูกเชิญมาในเวลานี้,พวกเขาที่ไร้ซึ่งความหวาดกลัว,นับเป็นตัวตนที่อหังการบนโลกใบนี้,ทว่าจิตใจของเขาที่แปรเปลี่ยนไปแล้ว,พวกเขาที่รู้สึกหวาดกลัวต่อความตายขึ้นมาซะแล้ว.
สี่เซียนบรรพชนที่จ้องมองไปยังจงซาน,หลับตาลง,ฝืนยิ้มขมๆออกมา.
กงซูจื่อที่สามารถมองเห็นทุกอย่างใด,ทันใดนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจ! กงซูจื่อราวกับเห็นผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นได้,เพราะว่าการต่อสู้ที่ห้าที่หกนั้น,คู่ต่อสู้ด้อยกว่าอีกฝ่ายอย่างแน่นอน,สองในสี่เซียนบรรพชนที่เปลี่ยนไป,จิตใจที่หวั่นไหวไร้จิตวิญญาณการต่อสู้,ก็ไม่ต่างจากพ่ายแพ้ไปแล้ว.
ที่ไกลออกไปนั้น,เนี่ยฟ่านเฉินเผยิย้มออกมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังหวังจิงเหวินที่อยู่ไม่ไกลออกไป,แววตาที่เผยความชื่นชมออกมาในทันที.
จงซานที่ถอยออกมา,เหล่าผู้เยาว์ตระกูลเทียนที่เร่งรีบเข้ามาเก็บศพของเทียนชิง.
จงซานที่ส่งดาบปิงเสวี๋ยคืนจินเผิง,จินเผิงที่พยักหน้ารับ.
"การต่อสู้ที่ห้า,เจ้าหมิง!"เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยออกออกมาในทันที.
ชายในชุดสีดำที่อยู่ไม่ไกลจากเนี่ยฟ่านเฉิน,บินออกมารอฝ่ายตรงข้ามในทันที.
จากที่ไกลออกไป,หนึ่งในสี่เซียนบรรพชนที่ถูกเชิญมา,ชายที่สวมชุดสีแดงชาติบินออกมาช้าๆ.
"เจ้าหมิง!"ชายในชุดสีดำที่โค้งคำนับเล็กน้อย.
เซียนบรรพชนในชุดสีดำที่ส่ายหน้าไปมา,ถอยหายใจเล็กน้อย,"ผู้น้อยหงซาน,การต่อสู้ครั้งนี้ขอยอมแพ้!"
ไม่ต่อสู้,กลับขอยอมแพ้อย่างงั้นรึ?
ชนะโดยที่ไม่ต้องสู้รึ?
ทันทีที่เซียนบรรพชนในชุดสีแดงเอ่ยออกมา,คนทั้งสองฝังถึงกับส่งเสียงอื้ออึงออกมาในทันทีเช่นกัน!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น