Immortality Chapter 1103 Denouement
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1103 จุดจบของยอดฝีมือ.
Chapter 1103 Denouement
英雄末路
จุดจบของยอดฝีมือ.
สองเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว.
การประลองของเนี่ยฟ่านเฉินและกงซือจื่อได้เริ่มขึ้นแล้ว!
ที่ด้านนอกตำหนัก,บัลลังก์เก้ามังกรที่ตั้งอยู่ด้านหน้าประตูตำหนัก,ซึ่งมีเนี่ยฟ่านเฉินที่นั่งอย่างไม่แยแสรออยู่,ที่ด้านข้างมีเจียงซ่างและกัวซือฝู,พร้อมกับข้าราชบริพารนับร้อยคน.
บนลานด้านข้างเองก็มีบัลลังก์ขนาดใหญ่ด้วย,แม้ว่าจะไม่เท่ากับบัลลังก์เก้ามังกร,ทว่าก็ยังดูอลังการ
หนึ่งในบัลลังก์ดังกล่าวนั้น,แน่นอนก็คือที่นั่งของจงซาน.
เป็นคำขอของจงซน,โดยมีเทียนหลิงเอ๋อที่นั่งอยู่ข้างๆจงซานด้วยท่าทางเขินอาย,ขณะจ้องมองไปยังผู้คนมากมาย,ได้แต่ก้มหน้า.
ทั่วทั้งเมืองหลี่โห่วเซิ่งในเวลานี้ที่เปลี่ยนเป็นเงียบงำ,บนท้องฟ้าที่มีเมฆวาสนาลอยอยู่,ส่องประกายแสงสว่างจ้ากระจายไปทั่ว.
ระหว่างนี้ทุกคนที่รอคอยอย่างเงียบงันพร้อมกับเนี่ยฟ่านเฉิน,"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ในเวลานั้นท้องฟ้าที่มีเสี่ยงเป่าเขาสัตว์ที่ดังก้องขึ้นมาในทันที,จากนั้นก็มีเสียงดนตรีดังไปทั่วท้องฟ้า,จากที่ไกลออกไป,ส่องประกายแสงวับวาว!
เป็นงานที่ค่อนข้างใหญ่โต,ทุกคนไม่สามารถวางตาได้เลย,หลังจากนั้นหนึ่งก้านธูป,แสงที่สว่างจ้าก็หายไป,เผยให้เห็นพื้นที่รอบๆ.
อีกฝั่งนั้นมีมังกรทองขนาดแสนจั้ง,มังกรที่อยู่สูงขึ้นไป,ส่วนหนึ่งขดตัวลอยอยู่,มีบัลลังก์บนหัว,และบนบัลลังก์นั้นมีหนึ่งร่างในชุดสีเทา,ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้,พร้อมกับแผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมา.
กลิ่นอายที่น่าเกรงขาม?ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้?
กงซูจื่อ?
ที่ด้านล่างบนส่วนตัวและหางนั้น,ใต้มังกรหมื่นจั้งบนแท่นแห่งหนึ่ง,มีผู้คนมากมายที่อยู่บนเกร็ดของมังกร.
นอกจากตำหนักหลี่โห่วซ่างแล้ว,แน่นอนว่าตำแหน่งดังกล่าวสามารถมองเห็นผู้ฝึกตนได้มากมาย.
กับสถานการณ์ที่ค่อนข้างผิดปรกติ,กงซือจื่อที่ปรากฏตัวออกมาด้วยตัวเอง,ดูเหมือนว่าจะให้ค่าเนี่ยฟ่านเฉินเป็นอย่างมาก.
ทั้งสองกลุ่มที่จ้องมองหน้ากันและกันพร้อมเข้าปะทะ!
"นั่นคือปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"หลิงเอ๋อที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ไอ้ตัวที่กงซูจื่อนั่งมานั่น,มันตัวอะไร?"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"นั่นคือหุ่นเชิดอสูร,เป็นของวิเศษของเขา!"จินเผิงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ไม่ใช่,นี่มัน,ดูเหมือนมังกรมาก,ไม่ใช่ว่าดูเหมือนเสี่ยวจินหรอกรึ?!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ทุกคนที่จ้องมองอย่างระมัดระวัง,เป็นความจริง,หุ่นเชิดของหุ่นเชิดนั้น,ดูเหมือนกับมังกรน้อยเป็นอย่างมาก,มังกรตัวใหญ่ที่ราวกับแยกร่างกันออกมา.
"เป็นมัน!"หลิงเอ๋อที่อุทานออกมาในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.
ใบหน้าของเทียนหลิงเอ๋อที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ,ขี้ไปยังชายคนหนึ่งในชุดสีฟ้าที่อยู่บนร่างมังกรทอง.ชายที่มีผมสีเขียว,สายตาที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย,เทียนหลิงเอ๋อที่ชี้ไปยังเขาด้วยความโกรธ,เขาที่จ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อ,แววตาที่ครุ่นคิด,จดจ้องมองจงซานที่อยู่ข้างๆ.
"เจ้าสารเลวนั่น,เจี่ยเจียเลยถูกคำสาป!"เทียนหลิงเอ๋อที่ขบฟันด้วยความโกรธ.
จงซานที่ยกมือกุมมือนางเอาไว้เบาๆ,"ไม่ต้องกังวล!"
"เจี่ยเจียหลิงเอ๋อ,เจ้าโปรดวางใจได้,ข้าจะจัดการเขาเอง!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!”
มีคนที่คอยปลอบ,ทำให้เทียนหลิงเอ๋อเบาใจลง,จดจ้องมองไปยังฝั่งตรงข้าม,ด้วยสายตาที่เกลียดชัง,จงซานที่จ้องมองไปยังหลิงเอ๋อด้วยรักและอาดูร,หลิงเอ๋อนับตั้งแต่เด็กจนโต,ไม่เคยเกลียดชังขนาดนี้,ตอนนี้คาดไม่ถึงเลยว่านางจะเกลียดชังฝั่งตรงข้ามมากมายนัก.
จงซานที่จ้องมองเทียนเหยี่ยน,แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา!
ส่วนเทียนเหยี่ยนนั้น,แน่นอนว่ามั่นใจในตัวของเต้าเหรินถู,ตระกูลเทียนนั้นก่อนหน้านี้เองก็ไม่ได้เป็นพันธมิตรกับกงซูจื่อแต่อย่างใด,เต้าเหรินถูเองก็เป็นยอดฝีมือที่กงซูจื่อเชิญมาเท่านั้น!
ที่ไกลออกไป,กงซือจื่อและเนี่ยฟ่านเฉินที่จ้องมองกันและกัน,จากนั้นอีกฝั่งที่เริ่มเอ่ยปากออกมาในทันที,"จะให้ข้าเรียกว่าจี่กงหนี่,หรือเนี่ยฟ่านเฉินดี?"
เนี่ยฟ่านเฉินที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ไม่ได้กล่าวตอบกงซือจื่อแต่อย่างใด.
"เริ่มได้!"เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
ไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไรกับกงซูจื่อ,ต้องไม่ลืมว่าทั้งคู่นั้นมีความสัมพันธ์ที่ลึกล้ำต่อกัน,ไม่ต้องเอ่ยอะไรมากมาย,การตัดสินชัยชนะและพ่ายแพ้นั้น,เป็นการตัดสินใจนายและผู้ใต้บังคับบัญชา,เรื่องนี้ไม่ต้องพูดคุยอะไร,เพราะคนที่พ่ายแพ้ก็จะสูญเสียสถานะ!
"เต้าเหรินถู!"กงซูจื่อที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
เต้าเหรินถูกที่ก้าวออกมาในทันที.
"การต่อสู้ครั้งแรก,ทำให้เต็มที่!"กงซูจื่อ.
"โปรดวางใจ!"เต้าเหรินถูที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
ร่างของเขาที่บินออกไป,ในมือนั้นมีดาบโลหิตที่กวัดแกว่งไปมา,พื้นที่รอบๆปรากฏแสงสีขาวที่ส่องสว่างเจิดจรัสกวาดไปรอบๆ,แม้แต่ความหนาวเย็นที่ทำให้อากาศลดลงทันทีซ้ำยังมีหิมะตกลงมาด้วย,กลิ่นอายที่รุนแรงจิตสังหารที่หนักหน่วง,จนทำให้อากาศรอบๆเย็นลง.
"กลิ่นอายที่หนักรุนแรงจริงๆ!"แววตาของจงซานที่เป็นประกาย.
"เซิ่งหวังคนผู้นี้ได้ไล่ล่าสังหารสิ่งมีชีวิตไปมากมาย,จนจิตสังหารระอุระเบิดออกมา!"หวังจิงเหวินที่เอ่ยปากออกมาเบาๆ.
"สังหารสะสมจิตสังหาร,จนเข้าถึงแก่นของอำนาจสังหาร,คนที่ข้าเคยเห็นมาก่อนหน้านี้ก็คงมีเพียงไป๋ฉีเท่านั้น!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"เซิ่งหวัง!"จินเผิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ระวังความปลอดภัย,กระทำการดังที่พวกเราเคยพูดคุยกันเอาไว้!"
"รับทราบ!"จินเผิงพยักหน้ารับ.
จินเผิงที่ก้าวออกไป,พร้อมกับถือง้าวฟางเทียนฮวาจี,กลิ่นอายแห่งความอหังการ,แรงกดดันที่แผ่เข้าปะกลิ่นอายของเต้าเหรินถู.
"ตูมมม!”
จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของจินเผิงที่เข้าปะทะจิตสังหารของเต้าเหรินถูก,กลางอากาศ,สร้างความประหลาดใจต่อผู้คนเป็นอย่างมาก.
"ก่อนหน้านี้ที่ทดสอบเจ้า,ก็ไม่เท่าไหร่?
ใครนี้เข้าไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!"เต้าเหรินที่เอ่ยออกมา,แววตาที่เต็มไปด้วยจิตสังการและความตื่นเต้น.
"จะยอมแพ้รึ?!"จินเผิงที่กล่าวหยัน.
"ชิ,เป็นใครที่ต้องการยอมแพ้!"เต้าเหรินถูที่กล่าวดูแคลนออกมาเช่นกัน.
จินเผิงที่ลอยออกไป,ก่อนที่ง้าวฟางเทียนฮวาจีจะฟาดออกไป,เต้าเหรินถูกที่ตะวัดดาบโลหิตออกมาเช่นกัน.
ห้วงมิติที่สั่นไหว,คลื่นพลังที่เข้าปะทะม้วนกวาดออกมารอบๆ!
"ตูมมมม!”
พลังที่แข็งแกร่งสองสายเข้าปะทะกัน,ห้วงมิติสั่นไหว,แม้แต่ปรากฏหลุมดำขึ้นจากการปะทะกันของทั้งคู่.
จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่พวยพุ่ง,เข้าปะทะกับจิตสังหารที่รุนแรง,พลังอำนาจของทั้งสองที่หนักหน่วง,กลิ่นอายที่น่าเกรงกลัวผลักดันกันไปมา,เป็นการต่อสู้ที่ดูน่าอึดอัดเป็นอย่างมาก.
การปะทะกันของทั้งคู่ที่ผ่านไปสามชั่วยาม,คาดไม่ถึงเลยว่าจะยังไม่สามารถตัดสินชัยชนะได้.
เทียนเต๋าสีแดงเข้ม,และเทียนเต๋าสีทองเข้าปะทะกันในทันที.
การปะทะกันของสุดยอดเซียนบรรพชนทั้งคู่,ทำให้ฟ้าดินบรรยากาศรอบๆกลายเป็นวุ่นวายคลุ้มคลั่ง.
ฆ่า,ฆ่า,ฆ่า!
สู้,สู้,สู้!
การต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรงของทั้งสอง,จากที่ไกลออกไป,เสี่ยวเหยาโห่วที่จ้องมองอย่างอึดอัดใจ,ใบหน้าที่กลุ้มอกกลุ้มใจ.
วันนั้นที่แขนของเขาขาดออกจากร่าง,มันเป็นความอับอายอย่างที่สุด,ขณะที่เข้าต้องการสังหารจงซานให้ตกตายไป,เมื่อจงซานมาถึงเมืองหลี่โห่วเซิ่ง,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานกลับกลายเป็นแขกผู้ทรงเกียรติไป,มิใช่ว่าเขากลายเป็นตัวตลกหรอกรึ?
ซ้ำข้าราชบริพารของเขา,เป็นไปได้อย่างไร? แข็งแกร่งเพียงนี้เลยรึ?
สิบวันหลังจากนั้น!
การต่อสู้ของจินเผิงและเต้าเหรินถูยังไม่จบ,ร่างกายของเต้าเหรินถูที่มีโลหิตไหลออกมา,ส่วนจินเผิงก็มีผาแผลมากมาย,ทว่าเต้าเหรินถูก็ยังนับว่าดีกว่าเล็กน้อย.
หวังจิงเหวิน,ท้ายที่สุดก็จ้องมองไปยังจงซาน,"เซิ่งหวัง,เต้าเหรินถู,ดูเหมือนว่าร้ายกาจกว่าที่พวกเราคิด,คราแรกจินเผิงได้ทดสอบเขา,ไม่ได้รายระเอียดอะไรนัก,เต้าเหรินถูนั้นไม่ได้ด้อยกว่าจินเผิงเลย,หรือต่างกันไม่มาก!"
จงซานที่นั่ง,ขณะเคาะนิ้วไปมาอยู่บนเก้าอี้เบาๆ,จ้องมองไปยังสนามต่อสู้,ดวงตาหรี่เล็ก,ผ่านมาสิบวันแล้ว,เกี่ยวกับแผนของเขา,วันที่สามจินเผิงควรที่จะชนะเต้าเหรินถูก,คาดไม่ถึงเลยจะลากยาวขนาดนี้,จินเผิงไม่ได้ลืมแผนการอย่างแน่นอน,ทว่าเต้าเหรินถูนั้นแข็งแกร่งจริงๆ.
สิ่งสำคัญที่สุด,จิตสังหารนั่น! มีเพียงแค่ไป๋ฉีเท่านั้นที่เขาเคยเห็น.
"หวังจิงเหวิน,ส่งข้อมูลของเต้าเหรินถูมาให้กับข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
หวังจิงเหวินที่มอบแผ่นริ้วหยกให้กับจงซานในทันที,แน่นอนว่าส่วนหนึ่งนั้นได้รับมาจากเนี่ยฟ่านเฉินด้วย.
จงซานที่อ่านข้อมูลทั้งหมด,หลังจากนั้นก็หลับตาลงครุ่นคิด.
"เซิ่งหวัง,ต้องการเก็บเต้าเหรินถูอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของหวังจิงเหวินที่เป็นประกายด้วยเชาว์ปัญญาจดจ้องมองจงซาน.
"เก็บ?"เทียนหลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางสงสัย.
"เซิ่งหวังชื่นชอบคนที่มีพรสวรรค์!"หวังจิงเหวินเอ่ย.
"เซิ่งหวังเต้าเหรินถูผู้นี้,เป็นคนร่อนเร่ไร้ซึ่งหลักแหล่ง,เดินทางไปทั่วหล้า,ต่อสู้เพื่อให้มีชีวิต,มีคนตายมากมายด้วยน้ำมือของเขา,สิ่งสำคัญที่สุด,คนผู้นี้เปี่ยมไปด้วยประสบการ,ไม่เคยปล่อยให้ศัตรูเหลือรอด,มีหัวใจที่น่าเกรงขาม,ไม่เคยปล่อยพยานหลักฐานเอาไว้,เขาเคยสังหารเมืองทั้งเมืองแม้แต่ตระกูลทั้งตระกูล,เพียงแค่เรื่องเล็กน้อย."หวังจิงเหวินที่เอ่ยตอบ.
"สังหารคนทั้งเมืองและทั้งตระกูลอย่างงั้นรึ?
ไม่หล่อยให้พยานเหลือรอด? ไม่ต่างกับไป๋ฉีเลย?
นี่เหมะกับฉายาทูตสังหาร,มีความสามารถที่น่าพึงพอใจ!"จงซานกล่าว.
ได้ยินจงซานกล่าวชมเต้าเหรินถู,หวังจิงเหวินที่พอเข้าใจความหมายของจงซานในทันที.
"เซิ่งหวังโปรดวางใจ,พวกเราสามารถเปลี่ยนแผนการเล็กน้อยได้!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานพยักหน้ารับ,ไม่ต้องเอ่ยรายระเอียดมากมายนัก,ทว่าความหมายของเขาชัดเจนแล้ว,ต้าเจิ้งที่เป็นแม่น้ำสายใหญ่,ต้องการคนที่มีสามารถหลากหลายใช้งาน,นี่คือสิ่งที่จงซานต้องการ!
จินเผิงนั้นคาดไม่ถึงแม้แต่น้อยว่าเต้าเหรินถูจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้,ก่อนหน้านี้ชัดเจนว่าการทดสอบของเขานั้นไม่ได้ระเอียดนัก,ส่วนเต้าเหรินถูเองก็คิดเหมือนๆกัน,คนทั้งสองที่ดวงตาแดงซ่านเต็มไปด้วยจิตสังหาร,ดูเหมือนว่าแผนการของจินเผิง,การต่อสู้แลกชีวิตนี้,เกิดขึ้นไม่รู้กี่ครั้ง,นับตั้งแต่พบเจอกับจงซาน,ทำให้พลังฝึกตนของเขาเพิ่มสูงขึ้นไม่น้อย.
สิบวัน,ยี่สิบวัน,สามสิบวัน!
ทั้งสองที่มีโลหิตอาบทั่วร่าง,ดูน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก!
"อำนาจทองคำ,ง้าวฟางเทียนฮวาจีทะลวงชีวิต!"
"โลหิตทะลวงสวรรค์!"
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ทั้งสองได้ใช้ทักษะที่น่าเกรงขามสุดท้ายออกมาเข้าปะทะกัน.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลุมดำขนาดหมื่นจั้งก็ปรากฏขึ้นมาในทันที,ห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,การต่อสู้นี้ดูเหมือนว่ามาถึงฉากสุดท้ายแล้ว.
หลุมดำที่หายไป,ห้างอากาศที่ค่อยๆกลับคืนสูปรกติ,จากนั้นก็ปรากฏร่างสองร่างที่อาบโลหิตหล่นลงสู่พื้น.
เต้าเหรินถูนอนอยู่บนพื้น,ใบหน้าที่ปรากฏรอยแตกร้ายไปทั่ว,และทั่วร่างยังมีรอยแตกใยแมงมุม,เหลือลมหายใจสุดท้าย,ไม่สามารถขยับได้.
ส่วนจินเผิง,อยู่ในสภาพอ่อนแอเช่นกัน,ทว่ายังคงกุมฟางเทียนฮวาจียันพื้นเอาไว้,หายใจหอบอย่างหนักหน่วง.
"กงซูจื่อ,การต่อสู้แรกเป็นอย่างไร?"เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยปากออกมา.
"เต้าเหรินถูถูกทำลายชะตาวิถีแตกเป็นเสี่ยงๆ,ไม่สามารถต่อสู้ได้อีก,การต่อสู้แรก,ข้าพ่ายแพ้!"กงซูจื่อที่กล่าวง่ายๆสบายๆ.
ในเวลานั้น,เซียนเซิงซือบินออกไป,ก่อนที่จะยื่นมือออกไป,สร้างเมฆสีขาว,นำจินเผิงที่ได้รับชัยชนะกลับมา!
"เซิ่งหวัง,เฉินไม่ล้มเหลวในภารกิจ!"จินเผิงที่เผยยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มบางๆ.
"รักษาตัวก่อน,เซียนเซิงซือจะคอยคุ้มกันเจ้า!"จงซานที่เอ่ยปากออกมา.
"รับทราบ!"เซียนเซิงซือที่พยักหน้ารับในทันที.
จากนั้นจินเผิงก็ถูกนำกลับเข้าไปในเมืองหลี่โห่วเซิ่งเพื่อฟื้นฟูร่างกายในที่พักรับรองของพวกเขา.
"ชะตาวิถีแตกสลาย,ร่างกายปรากฏรอยร้าวไปทั่วร่าง,ก่อนหน้านี้มีเพียงกงเชียนที่เป็นเช่นนี้,ทว่าเขาก็สามารถใช้,ต้าเต๋า,ของตัวเองในการรักษาตัวเอง,ช่างน่าเสียดาย,ที่เต้าเหรินถูยังไม่สามารถก้าวไปถึงระดับนั้น,ไม่มีต้าเต๋าของตัวเอง,คงได้แต่รอคอยหมดอายุไขไป,เว้นแต่พบกับผู้ที่ถือครองทักษะเทวะที่พิเศษเฉพาะก็ยากจะรักษา,แม้แต่ปราชญ์เทพก็ไม่สามารถรักษา,กงซูจื่อเองก็ไม่มีทางรักษาได้!"หวังจิงเหวินที่เอ่ยกล่าวออกมา.
ที่ไกลออกไป,เต้าเหรินถูที่พ่ายแพ้,พ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์,ร่างของเขาที่ถูกกงซูจื่อนำกลับไป.
เต้าเหรินถูที่หลับตาแน่,ภายในใจที่หดหู่ถึงที่สุด,ชะตาวาสนาที่ฉีกขาด,ทำไมเป็นเช่นนี้?
ชะตาวิถีที่แตกหักนี้,เท่ากับชีวิตนี้จบสิ้นแล้ว,เว้นแต่พบกับคนที่มีทักษะเทวะพิเศษเท่านั้น,ไม่เช่นนั้นก็ไม่ต่างจากตาย,โดยเฉพาะเซียนบรรพชนแล้ว,ชีวิตต่อไปไม่ต่างจากตายไปเรียบร้อยแล้ว.
"เต้าเหรินถู,ด้วยการสนับสนุนของเจ้าอย่างเต็มที่,การที่ผลออกมาเช่นนี้,ที่ข้าทำได้คือส่งเจ้าไปจุติใหม่,พร้อมกับเก็บความทรงจำของเจ้าเอาไว้เท่านั้น!"กงซูจื่อเอ่ยเบาๆ.
ส่งไปจุติใหม่อย่างงั้นรึ?
เต้าเหรินถูกหลับตาแน่น,ภายในใจเต็มไปด้วยความข่มขื่น,หลังจากจุติใหม่,ทว่าเขาก็ไม่มีทางที่จะอยู่ในระดับเซียนบรรพชน,แล้วศัตรูมากมายของเขาหลังจากที่เขาจุติใหม่ล่ะ,เขาจะจัดการอย่างไร?
"อืม!"เต้าเหรินถูที่พยักหน้ารับอย่างช่วยไม่ได้.
Chapter 1103 Denouement
英雄末路
จุดจบของยอดฝีมือ.
สองเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว.
การประลองของเนี่ยฟ่านเฉินและกงซือจื่อได้เริ่มขึ้นแล้ว!
ที่ด้านนอกตำหนัก,บัลลังก์เก้ามังกรที่ตั้งอยู่ด้านหน้าประตูตำหนัก,ซึ่งมีเนี่ยฟ่านเฉินที่นั่งอย่างไม่แยแสรออยู่,ที่ด้านข้างมีเจียงซ่างและกัวซือฝู,พร้อมกับข้าราชบริพารนับร้อยคน.
บนลานด้านข้างเองก็มีบัลลังก์ขนาดใหญ่ด้วย,แม้ว่าจะไม่เท่ากับบัลลังก์เก้ามังกร,ทว่าก็ยังดูอลังการ
หนึ่งในบัลลังก์ดังกล่าวนั้น,แน่นอนก็คือที่นั่งของจงซาน.
เป็นคำขอของจงซน,โดยมีเทียนหลิงเอ๋อที่นั่งอยู่ข้างๆจงซานด้วยท่าทางเขินอาย,ขณะจ้องมองไปยังผู้คนมากมาย,ได้แต่ก้มหน้า.
ทั่วทั้งเมืองหลี่โห่วเซิ่งในเวลานี้ที่เปลี่ยนเป็นเงียบงำ,บนท้องฟ้าที่มีเมฆวาสนาลอยอยู่,ส่องประกายแสงสว่างจ้ากระจายไปทั่ว.
ระหว่างนี้ทุกคนที่รอคอยอย่างเงียบงันพร้อมกับเนี่ยฟ่านเฉิน,"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ในเวลานั้นท้องฟ้าที่มีเสี่ยงเป่าเขาสัตว์ที่ดังก้องขึ้นมาในทันที,จากนั้นก็มีเสียงดนตรีดังไปทั่วท้องฟ้า,จากที่ไกลออกไป,ส่องประกายแสงวับวาว!
เป็นงานที่ค่อนข้างใหญ่โต,ทุกคนไม่สามารถวางตาได้เลย,หลังจากนั้นหนึ่งก้านธูป,แสงที่สว่างจ้าก็หายไป,เผยให้เห็นพื้นที่รอบๆ.
อีกฝั่งนั้นมีมังกรทองขนาดแสนจั้ง,มังกรที่อยู่สูงขึ้นไป,ส่วนหนึ่งขดตัวลอยอยู่,มีบัลลังก์บนหัว,และบนบัลลังก์นั้นมีหนึ่งร่างในชุดสีเทา,ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้,พร้อมกับแผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมา.
กลิ่นอายที่น่าเกรงขาม?ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้?
กงซูจื่อ?
ที่ด้านล่างบนส่วนตัวและหางนั้น,ใต้มังกรหมื่นจั้งบนแท่นแห่งหนึ่ง,มีผู้คนมากมายที่อยู่บนเกร็ดของมังกร.
นอกจากตำหนักหลี่โห่วซ่างแล้ว,แน่นอนว่าตำแหน่งดังกล่าวสามารถมองเห็นผู้ฝึกตนได้มากมาย.
กับสถานการณ์ที่ค่อนข้างผิดปรกติ,กงซือจื่อที่ปรากฏตัวออกมาด้วยตัวเอง,ดูเหมือนว่าจะให้ค่าเนี่ยฟ่านเฉินเป็นอย่างมาก.
ทั้งสองกลุ่มที่จ้องมองหน้ากันและกันพร้อมเข้าปะทะ!
"นั่นคือปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"หลิงเอ๋อที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ไอ้ตัวที่กงซูจื่อนั่งมานั่น,มันตัวอะไร?"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"นั่นคือหุ่นเชิดอสูร,เป็นของวิเศษของเขา!"จินเผิงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ไม่ใช่,นี่มัน,ดูเหมือนมังกรมาก,ไม่ใช่ว่าดูเหมือนเสี่ยวจินหรอกรึ?!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ทุกคนที่จ้องมองอย่างระมัดระวัง,เป็นความจริง,หุ่นเชิดของหุ่นเชิดนั้น,ดูเหมือนกับมังกรน้อยเป็นอย่างมาก,มังกรตัวใหญ่ที่ราวกับแยกร่างกันออกมา.
"เป็นมัน!"หลิงเอ๋อที่อุทานออกมาในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.
ใบหน้าของเทียนหลิงเอ๋อที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ,ขี้ไปยังชายคนหนึ่งในชุดสีฟ้าที่อยู่บนร่างมังกรทอง.ชายที่มีผมสีเขียว,สายตาที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย,เทียนหลิงเอ๋อที่ชี้ไปยังเขาด้วยความโกรธ,เขาที่จ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อ,แววตาที่ครุ่นคิด,จดจ้องมองจงซานที่อยู่ข้างๆ.
"เจ้าสารเลวนั่น,เจี่ยเจียเลยถูกคำสาป!"เทียนหลิงเอ๋อที่ขบฟันด้วยความโกรธ.
จงซานที่ยกมือกุมมือนางเอาไว้เบาๆ,"ไม่ต้องกังวล!"
"เจี่ยเจียหลิงเอ๋อ,เจ้าโปรดวางใจได้,ข้าจะจัดการเขาเอง!"เห่าเม่ยลี่ที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!”
มีคนที่คอยปลอบ,ทำให้เทียนหลิงเอ๋อเบาใจลง,จดจ้องมองไปยังฝั่งตรงข้าม,ด้วยสายตาที่เกลียดชัง,จงซานที่จ้องมองไปยังหลิงเอ๋อด้วยรักและอาดูร,หลิงเอ๋อนับตั้งแต่เด็กจนโต,ไม่เคยเกลียดชังขนาดนี้,ตอนนี้คาดไม่ถึงเลยว่านางจะเกลียดชังฝั่งตรงข้ามมากมายนัก.
จงซานที่จ้องมองเทียนเหยี่ยน,แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา!
ส่วนเทียนเหยี่ยนนั้น,แน่นอนว่ามั่นใจในตัวของเต้าเหรินถู,ตระกูลเทียนนั้นก่อนหน้านี้เองก็ไม่ได้เป็นพันธมิตรกับกงซูจื่อแต่อย่างใด,เต้าเหรินถูเองก็เป็นยอดฝีมือที่กงซูจื่อเชิญมาเท่านั้น!
ที่ไกลออกไป,กงซือจื่อและเนี่ยฟ่านเฉินที่จ้องมองกันและกัน,จากนั้นอีกฝั่งที่เริ่มเอ่ยปากออกมาในทันที,"จะให้ข้าเรียกว่าจี่กงหนี่,หรือเนี่ยฟ่านเฉินดี?"
เนี่ยฟ่านเฉินที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ไม่ได้กล่าวตอบกงซือจื่อแต่อย่างใด.
"เริ่มได้!"เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
ไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไรกับกงซูจื่อ,ต้องไม่ลืมว่าทั้งคู่นั้นมีความสัมพันธ์ที่ลึกล้ำต่อกัน,ไม่ต้องเอ่ยอะไรมากมาย,การตัดสินชัยชนะและพ่ายแพ้นั้น,เป็นการตัดสินใจนายและผู้ใต้บังคับบัญชา,เรื่องนี้ไม่ต้องพูดคุยอะไร,เพราะคนที่พ่ายแพ้ก็จะสูญเสียสถานะ!
"เต้าเหรินถู!"กงซูจื่อที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
เต้าเหรินถูกที่ก้าวออกมาในทันที.
"การต่อสู้ครั้งแรก,ทำให้เต็มที่!"กงซูจื่อ.
"โปรดวางใจ!"เต้าเหรินถูที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
ร่างของเขาที่บินออกไป,ในมือนั้นมีดาบโลหิตที่กวัดแกว่งไปมา,พื้นที่รอบๆปรากฏแสงสีขาวที่ส่องสว่างเจิดจรัสกวาดไปรอบๆ,แม้แต่ความหนาวเย็นที่ทำให้อากาศลดลงทันทีซ้ำยังมีหิมะตกลงมาด้วย,กลิ่นอายที่รุนแรงจิตสังหารที่หนักหน่วง,จนทำให้อากาศรอบๆเย็นลง.
"กลิ่นอายที่หนักรุนแรงจริงๆ!"แววตาของจงซานที่เป็นประกาย.
"เซิ่งหวังคนผู้นี้ได้ไล่ล่าสังหารสิ่งมีชีวิตไปมากมาย,จนจิตสังหารระอุระเบิดออกมา!"หวังจิงเหวินที่เอ่ยปากออกมาเบาๆ.
"สังหารสะสมจิตสังหาร,จนเข้าถึงแก่นของอำนาจสังหาร,คนที่ข้าเคยเห็นมาก่อนหน้านี้ก็คงมีเพียงไป๋ฉีเท่านั้น!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"เซิ่งหวัง!"จินเผิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ระวังความปลอดภัย,กระทำการดังที่พวกเราเคยพูดคุยกันเอาไว้!"
"รับทราบ!"จินเผิงพยักหน้ารับ.
จินเผิงที่ก้าวออกไป,พร้อมกับถือง้าวฟางเทียนฮวาจี,กลิ่นอายแห่งความอหังการ,แรงกดดันที่แผ่เข้าปะกลิ่นอายของเต้าเหรินถู.
"ตูมมม!”
จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของจินเผิงที่เข้าปะทะจิตสังหารของเต้าเหรินถูก,กลางอากาศ,สร้างความประหลาดใจต่อผู้คนเป็นอย่างมาก.
"ก่อนหน้านี้ที่ทดสอบเจ้า,ก็ไม่เท่าไหร่?
ใครนี้เข้าไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!"เต้าเหรินที่เอ่ยออกมา,แววตาที่เต็มไปด้วยจิตสังการและความตื่นเต้น.
"จะยอมแพ้รึ?!"จินเผิงที่กล่าวหยัน.
"ชิ,เป็นใครที่ต้องการยอมแพ้!"เต้าเหรินถูที่กล่าวดูแคลนออกมาเช่นกัน.
จินเผิงที่ลอยออกไป,ก่อนที่ง้าวฟางเทียนฮวาจีจะฟาดออกไป,เต้าเหรินถูกที่ตะวัดดาบโลหิตออกมาเช่นกัน.
ห้วงมิติที่สั่นไหว,คลื่นพลังที่เข้าปะทะม้วนกวาดออกมารอบๆ!
"ตูมมมม!”
พลังที่แข็งแกร่งสองสายเข้าปะทะกัน,ห้วงมิติสั่นไหว,แม้แต่ปรากฏหลุมดำขึ้นจากการปะทะกันของทั้งคู่.
จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่พวยพุ่ง,เข้าปะทะกับจิตสังหารที่รุนแรง,พลังอำนาจของทั้งสองที่หนักหน่วง,กลิ่นอายที่น่าเกรงกลัวผลักดันกันไปมา,เป็นการต่อสู้ที่ดูน่าอึดอัดเป็นอย่างมาก.
การปะทะกันของทั้งคู่ที่ผ่านไปสามชั่วยาม,คาดไม่ถึงเลยว่าจะยังไม่สามารถตัดสินชัยชนะได้.
เทียนเต๋าสีแดงเข้ม,และเทียนเต๋าสีทองเข้าปะทะกันในทันที.
การปะทะกันของสุดยอดเซียนบรรพชนทั้งคู่,ทำให้ฟ้าดินบรรยากาศรอบๆกลายเป็นวุ่นวายคลุ้มคลั่ง.
ฆ่า,ฆ่า,ฆ่า!
สู้,สู้,สู้!
การต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรงของทั้งสอง,จากที่ไกลออกไป,เสี่ยวเหยาโห่วที่จ้องมองอย่างอึดอัดใจ,ใบหน้าที่กลุ้มอกกลุ้มใจ.
วันนั้นที่แขนของเขาขาดออกจากร่าง,มันเป็นความอับอายอย่างที่สุด,ขณะที่เข้าต้องการสังหารจงซานให้ตกตายไป,เมื่อจงซานมาถึงเมืองหลี่โห่วเซิ่ง,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานกลับกลายเป็นแขกผู้ทรงเกียรติไป,มิใช่ว่าเขากลายเป็นตัวตลกหรอกรึ?
ซ้ำข้าราชบริพารของเขา,เป็นไปได้อย่างไร? แข็งแกร่งเพียงนี้เลยรึ?
สิบวันหลังจากนั้น!
การต่อสู้ของจินเผิงและเต้าเหรินถูยังไม่จบ,ร่างกายของเต้าเหรินถูที่มีโลหิตไหลออกมา,ส่วนจินเผิงก็มีผาแผลมากมาย,ทว่าเต้าเหรินถูก็ยังนับว่าดีกว่าเล็กน้อย.
หวังจิงเหวิน,ท้ายที่สุดก็จ้องมองไปยังจงซาน,"เซิ่งหวัง,เต้าเหรินถู,ดูเหมือนว่าร้ายกาจกว่าที่พวกเราคิด,คราแรกจินเผิงได้ทดสอบเขา,ไม่ได้รายระเอียดอะไรนัก,เต้าเหรินถูนั้นไม่ได้ด้อยกว่าจินเผิงเลย,หรือต่างกันไม่มาก!"
จงซานที่นั่ง,ขณะเคาะนิ้วไปมาอยู่บนเก้าอี้เบาๆ,จ้องมองไปยังสนามต่อสู้,ดวงตาหรี่เล็ก,ผ่านมาสิบวันแล้ว,เกี่ยวกับแผนของเขา,วันที่สามจินเผิงควรที่จะชนะเต้าเหรินถูก,คาดไม่ถึงเลยจะลากยาวขนาดนี้,จินเผิงไม่ได้ลืมแผนการอย่างแน่นอน,ทว่าเต้าเหรินถูนั้นแข็งแกร่งจริงๆ.
สิ่งสำคัญที่สุด,จิตสังหารนั่น! มีเพียงแค่ไป๋ฉีเท่านั้นที่เขาเคยเห็น.
"หวังจิงเหวิน,ส่งข้อมูลของเต้าเหรินถูมาให้กับข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
หวังจิงเหวินที่มอบแผ่นริ้วหยกให้กับจงซานในทันที,แน่นอนว่าส่วนหนึ่งนั้นได้รับมาจากเนี่ยฟ่านเฉินด้วย.
จงซานที่อ่านข้อมูลทั้งหมด,หลังจากนั้นก็หลับตาลงครุ่นคิด.
"เซิ่งหวัง,ต้องการเก็บเต้าเหรินถูอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของหวังจิงเหวินที่เป็นประกายด้วยเชาว์ปัญญาจดจ้องมองจงซาน.
"เก็บ?"เทียนหลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางสงสัย.
"เซิ่งหวังชื่นชอบคนที่มีพรสวรรค์!"หวังจิงเหวินเอ่ย.
"เซิ่งหวังเต้าเหรินถูผู้นี้,เป็นคนร่อนเร่ไร้ซึ่งหลักแหล่ง,เดินทางไปทั่วหล้า,ต่อสู้เพื่อให้มีชีวิต,มีคนตายมากมายด้วยน้ำมือของเขา,สิ่งสำคัญที่สุด,คนผู้นี้เปี่ยมไปด้วยประสบการ,ไม่เคยปล่อยให้ศัตรูเหลือรอด,มีหัวใจที่น่าเกรงขาม,ไม่เคยปล่อยพยานหลักฐานเอาไว้,เขาเคยสังหารเมืองทั้งเมืองแม้แต่ตระกูลทั้งตระกูล,เพียงแค่เรื่องเล็กน้อย."หวังจิงเหวินที่เอ่ยตอบ.
"สังหารคนทั้งเมืองและทั้งตระกูลอย่างงั้นรึ?
ไม่หล่อยให้พยานเหลือรอด? ไม่ต่างกับไป๋ฉีเลย?
นี่เหมะกับฉายาทูตสังหาร,มีความสามารถที่น่าพึงพอใจ!"จงซานกล่าว.
ได้ยินจงซานกล่าวชมเต้าเหรินถู,หวังจิงเหวินที่พอเข้าใจความหมายของจงซานในทันที.
"เซิ่งหวังโปรดวางใจ,พวกเราสามารถเปลี่ยนแผนการเล็กน้อยได้!"หวังจิงเหวินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานพยักหน้ารับ,ไม่ต้องเอ่ยรายระเอียดมากมายนัก,ทว่าความหมายของเขาชัดเจนแล้ว,ต้าเจิ้งที่เป็นแม่น้ำสายใหญ่,ต้องการคนที่มีสามารถหลากหลายใช้งาน,นี่คือสิ่งที่จงซานต้องการ!
จินเผิงนั้นคาดไม่ถึงแม้แต่น้อยว่าเต้าเหรินถูจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้,ก่อนหน้านี้ชัดเจนว่าการทดสอบของเขานั้นไม่ได้ระเอียดนัก,ส่วนเต้าเหรินถูเองก็คิดเหมือนๆกัน,คนทั้งสองที่ดวงตาแดงซ่านเต็มไปด้วยจิตสังหาร,ดูเหมือนว่าแผนการของจินเผิง,การต่อสู้แลกชีวิตนี้,เกิดขึ้นไม่รู้กี่ครั้ง,นับตั้งแต่พบเจอกับจงซาน,ทำให้พลังฝึกตนของเขาเพิ่มสูงขึ้นไม่น้อย.
สิบวัน,ยี่สิบวัน,สามสิบวัน!
ทั้งสองที่มีโลหิตอาบทั่วร่าง,ดูน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก!
"อำนาจทองคำ,ง้าวฟางเทียนฮวาจีทะลวงชีวิต!"
"โลหิตทะลวงสวรรค์!"
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ทั้งสองได้ใช้ทักษะที่น่าเกรงขามสุดท้ายออกมาเข้าปะทะกัน.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลุมดำขนาดหมื่นจั้งก็ปรากฏขึ้นมาในทันที,ห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,การต่อสู้นี้ดูเหมือนว่ามาถึงฉากสุดท้ายแล้ว.
หลุมดำที่หายไป,ห้างอากาศที่ค่อยๆกลับคืนสูปรกติ,จากนั้นก็ปรากฏร่างสองร่างที่อาบโลหิตหล่นลงสู่พื้น.
เต้าเหรินถูนอนอยู่บนพื้น,ใบหน้าที่ปรากฏรอยแตกร้ายไปทั่ว,และทั่วร่างยังมีรอยแตกใยแมงมุม,เหลือลมหายใจสุดท้าย,ไม่สามารถขยับได้.
ส่วนจินเผิง,อยู่ในสภาพอ่อนแอเช่นกัน,ทว่ายังคงกุมฟางเทียนฮวาจียันพื้นเอาไว้,หายใจหอบอย่างหนักหน่วง.
"กงซูจื่อ,การต่อสู้แรกเป็นอย่างไร?"เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยปากออกมา.
"เต้าเหรินถูถูกทำลายชะตาวิถีแตกเป็นเสี่ยงๆ,ไม่สามารถต่อสู้ได้อีก,การต่อสู้แรก,ข้าพ่ายแพ้!"กงซูจื่อที่กล่าวง่ายๆสบายๆ.
ในเวลานั้น,เซียนเซิงซือบินออกไป,ก่อนที่จะยื่นมือออกไป,สร้างเมฆสีขาว,นำจินเผิงที่ได้รับชัยชนะกลับมา!
"เซิ่งหวัง,เฉินไม่ล้มเหลวในภารกิจ!"จินเผิงที่เผยยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มบางๆ.
"รักษาตัวก่อน,เซียนเซิงซือจะคอยคุ้มกันเจ้า!"จงซานที่เอ่ยปากออกมา.
"รับทราบ!"เซียนเซิงซือที่พยักหน้ารับในทันที.
จากนั้นจินเผิงก็ถูกนำกลับเข้าไปในเมืองหลี่โห่วเซิ่งเพื่อฟื้นฟูร่างกายในที่พักรับรองของพวกเขา.
"ชะตาวิถีแตกสลาย,ร่างกายปรากฏรอยร้าวไปทั่วร่าง,ก่อนหน้านี้มีเพียงกงเชียนที่เป็นเช่นนี้,ทว่าเขาก็สามารถใช้,ต้าเต๋า,ของตัวเองในการรักษาตัวเอง,ช่างน่าเสียดาย,ที่เต้าเหรินถูยังไม่สามารถก้าวไปถึงระดับนั้น,ไม่มีต้าเต๋าของตัวเอง,คงได้แต่รอคอยหมดอายุไขไป,เว้นแต่พบกับผู้ที่ถือครองทักษะเทวะที่พิเศษเฉพาะก็ยากจะรักษา,แม้แต่ปราชญ์เทพก็ไม่สามารถรักษา,กงซูจื่อเองก็ไม่มีทางรักษาได้!"หวังจิงเหวินที่เอ่ยกล่าวออกมา.
ที่ไกลออกไป,เต้าเหรินถูที่พ่ายแพ้,พ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์,ร่างของเขาที่ถูกกงซูจื่อนำกลับไป.
เต้าเหรินถูที่หลับตาแน่,ภายในใจที่หดหู่ถึงที่สุด,ชะตาวาสนาที่ฉีกขาด,ทำไมเป็นเช่นนี้?
ชะตาวิถีที่แตกหักนี้,เท่ากับชีวิตนี้จบสิ้นแล้ว,เว้นแต่พบกับคนที่มีทักษะเทวะพิเศษเท่านั้น,ไม่เช่นนั้นก็ไม่ต่างจากตาย,โดยเฉพาะเซียนบรรพชนแล้ว,ชีวิตต่อไปไม่ต่างจากตายไปเรียบร้อยแล้ว.
"เต้าเหรินถู,ด้วยการสนับสนุนของเจ้าอย่างเต็มที่,การที่ผลออกมาเช่นนี้,ที่ข้าทำได้คือส่งเจ้าไปจุติใหม่,พร้อมกับเก็บความทรงจำของเจ้าเอาไว้เท่านั้น!"กงซูจื่อเอ่ยเบาๆ.
ส่งไปจุติใหม่อย่างงั้นรึ?
เต้าเหรินถูกหลับตาแน่น,ภายในใจเต็มไปด้วยความข่มขื่น,หลังจากจุติใหม่,ทว่าเขาก็ไม่มีทางที่จะอยู่ในระดับเซียนบรรพชน,แล้วศัตรูมากมายของเขาหลังจากที่เขาจุติใหม่ล่ะ,เขาจะจัดการอย่างไร?
"อืม!"เต้าเหรินถูที่พยักหน้ารับอย่างช่วยไม่ได้.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น