Immortality Chapter 1090 The roll-call heads west
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1090 เป้าหมายทวีปตะวันตก.
Chapter 1090 The roll-call heads west
点将西行
เป้าหมายทวีปตะวันตก.
"อะไร?
ทวีปเทียนเป็นของตระกูลเทียนทั้งหมด?
ตระกูลเทียนที่ยึดครองพื้นที่หนึ่งในเก้าของโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่สอบถามออกมาอีกครั้ง,กล่าวออกมาด้วยความตกใจ.
"หลายแสนปีหลังจากนั้น,หากทวีปเทียนไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่,ทวีปเทียนก็น่าจะเป็นกลุ่มอิทธิพลใหญ่เช่นเดิม!"อาวุโสเทียนพยักหน้ารับ.
จินเผิงที่อ้าปากหว๋อ,แววตาที่ไม่อยากเชื่อจะเป็นไปได้อย่างไร?
ภพหยางเก้าทวีป,หลายแสนปีก่อนมีต้าโจ้วที่ยึดครองได้หนึ่งในแปด,และยังมีปราชญ์เทพเจ็ดคนคอยสนับสนุน,ตระกูลเทียนนับไม่ธรรมดาจริงๆ.
"เล่าต่อ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ครับ!"
"ตอนนี้ตระกูลเทียนไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนเช่นโบราณอีกแล้ว,ดังนั้นจึงไม่ได้ครอบครองทั่วทั้งทวีปเหมือนเช่นเคย!"อาวุโสเทียนกล่าว.
ใบหน้าของจินเผิงที่กระตุก,ไม่ได้แข็งแกร่งเท่ากับยุคโบราณ?
และไม่ได้ยึดครองทั้งทวีปอีกต่อไปรึ?
"ตระกูลเทียนยุครุ่งโรจน์,เกิดสิ่งใดขึ้น?"จงซานสอบถาม.
"ในยุคโบราณ,ตระกูลมีประมุขเป็นเทียนตี้และสี่ปราชญ์เทพ,และปราชญ์เทพอีกสองคนยังเป็นศิษย์ของปราชญ์เทพตระกูลเทียน!
ในยุคสมัยที่ตระกูลเทียนรุ่งโรจน์นั้น,ไม่ว่าจะไปที่ใด,คำสั่งของตระกูลเทียน,เทียบได้กับอำนาจสวรรค์,ทั่วทุกหนแห่งไม่กล้าขัดขืน!"อาวุโสเทียนกล่าว.
"ทั่วโลก,ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่ง?ยิ่งใหญ่นัก!"จงซานที่พยักหน้าพลางสูดหายใจ.
"หนึ่งเทียนตี้,สี่ปราชญ์เทพเป็นคนตระกูลเทียน?
และปราชญ์เทพอีกสองคนเป็นศิษย์อีก?ไม่ใช่ว่าโลกใบใหญ่เป็นคนของตระกูลเทียนแล้วรึ?
เป็นไปได้อย่างไร?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นตกใจ.
เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งที่หัวใจสั่นรัวเช่นกัน,ตระกูลเทียนทรงพลังน่าเกรงขามมาก.
โลกใบใหญ่ที่กว้างใหญ่,ตระกุลเทียนไม่ใช่ว่าทรงพลัง,เก้าปราชญ์เทพ,ไม่ใช่ว่าพวกเขามีกลุ่มปราชญ์เทพหกคนแล้วรึ?
และยังมีอีกหนึ่งเทียนตี้?
ยึดครองแผ่นดินกว้างใหญ่ไพศาล,ผืนดินภพหยางเป็นของพวกเขาหนึ่งในสามส่วนแล้ว?
"บางที่สายตาของแม่ทัพจินเผิงคงหยุดอยู่ที่ยุคหงจวิน,ที่จริงก่อนยุคหงจินนั้น,ก็ยังมีเทียนตี้อีกหลายคนที่ยิ่งใหญ่,จวบจนล่วงหล่นจากสวรรค์,ศาลสวรรค์มากมายล่มสลายไปเกือบหมด,ในเวลานั้นยังมีอีกหลากหลายตระกูลที่แข็งแกร่งทรงพลังเช่นตระกูลเทียน,ตระกูลกงเองก็เช่นนั้น,ท่านน่าจะรู้!"อาวุโสเทียนกล่าว.
จินเผิงที่ได้แต่เงียบ,เพราะว่าจินเผิง,ไม่ได้รู้เรื่องตระกูลกงลึกนัก,ทว่าก็พอได้ยินกงเชียนเอ่ยถึง,ตระกูลกงก่อนหน้านี้ก่อนกงจื่อ
ปราชญ์เทพนั้นไม่ได้เป็นประมุขแต่อย่างใด!
"ตราสวรรค์,บัญชาสวรรค์,หมายความว่าอย่างไร?"จงซานสอบถาม.
"ตราสวรรค์,คือบัญชาประมุข,เมื่อครั้งในอดีตช่วงเวลาแห่งความรุ่งโรจน์,เมื่อครั้งประมุขเทียนตี้ยังอยู่,ไม่เพียงแต่มันเป็นสัญลักษณ์ประมุข,ด้านในนั้นมีความลับบางอย่างที่ตกทอดมา,ไม่มีใครเข้าใจ,มีเพียงประมุขที่ล่วงหล่นจากสวรรค์เท่านั้นที่รู้,มีเพียงสี่คนที่รับรู้เกี่ยวกับ,ตราสวรรค์นั้นถูกสร้างขึ้นมาจากอดีตปราชญ์เทพทั้งสี่ของตระกูลเทียนในอดีต,มีอำนาจเทียมสวรรค์,ราวกับว่าเป็นหนึ่งในคำสั่งของสวรรค์!"อาวุโสเทียนตอบ.
"เนตรแสงสวรรค์ล่ะ?"
"เนตรแสงสวรรค์,เป็นของวิเศษของประมุขเทียนตี้ในอดีตที่หลอมขึ้นมา,ถูกส่งต่อสืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น,ใครเป็นคนครอบครองเวลานี้ไม่รู้."อาวุโสเทียนตอบ.
"ตระกูลเทียนมียอดฝีมือกี่คน?"จินเผิงกล่าวสอบถามออกไป.
"ข้าไม่รู้,ทว่าต้องมีเป็นจำนวนมาก!"อาวุโสเทียนส่ายหน้าไปมา.
ทว่าจงซานพอจะคาดเดาได้อย่างถูกต้อง,แม้ว่าตระกูลเทียนไม่ต้องกล่าว,การที่ควบคุมทวีปเทียน,36
ดินแดน,แต่ละดินแดนย่อมต้องมีเซียนบรรพชนควบคุม,คนเหล่านี้ต้องไม่ได้ด้อยไปกว่าเทียนเสิ่นจื่อ.
เทียนเสิ่นจื่อที่ต่อสู้กับหยิงในโลกใบเล็ก,แม้นว่าจะเพียงแค่ลองเชิงเท่านั้น,ทว่าก็สามารถยืนยันได้ว่าเทียนเสิ่นจื่อนั้นแข็งแกร่งขนาดใหน.
ทว่าใต้เทือกเขาเทียนเซี่ย,นอกจากเทียนเสิ่นจื่อแล้วยังมีอสุรกายชราอีกหลายตน,นอกจากนี้ยังมีอีกหนึ่งหนึ่งที่อยู่ในห้องลับที่สุด,ไม่มีว่ามีอะไรซ่อนอยู่ในนั้น.
กลุ่มคนที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกบังคับให้ไปซ่อนตัวในโลกใบเล็ก,แม้นว่าจะลดระดับเพื่อซ่อนตัวในโลกใบเล็กได้,ทว่าพลังของพวกเขาในเวลานี้ก็ไม่ธรรมดา,ยากที่จะมีใครต่อกรได้.
กลับกลุ่มคนที่น่าเกรงขามนี้ยังถูกกดดันขับไล่ออกมา,ตระกูลเทียนสาขาที่ยึดครองทวีปเทียนจะทรงพลังขนาดใหนกัน!
"โลกใบใหญ่ลึกล้ำเกินจะหยั่ง!"จงซานกล่าวพลางถอนหายใจ.
"ในอดีตเป็นคนของตระกูลหลังที่เสื่อมถอย,ทว่าตระกูลสาขานั้นกลับเติบโต,เป็นเหตุให้พวกเขาวางแผนร้าย,ทวีปเทียนนั้น,แม้นว่าจะถูกตระกูลสาขายึดครองไป,ทว่าตามสายโลหิตตระกูลเทียนก็ยังเป็นตระกูลเทียน,แม้ว่าตระกูลสาขาจะขึ้นมาปกครอง,ทว่าประมุขเทียนหลิงจื่อนั้นเป็นลูกหลานของเทียนตี้ในอดีต,ดังนั้นจึงมีสิทธิ์อันชอบธรรมในการครองตระกูลเทียน."อาวุโสเทียนกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
"คนของตระกูลสาขานั้น,ต้องการตราเทียนมากที่สุด,บรรพชนนั้นได้ซ่อนมันเอาไว้ในโลกใบเล็ก,พร้อมกับเตรียมค่ายกลปกป้องเอาไว้,แม้แต่เนตรแสงสวรรค์ก็ไม่สามารถรับรู้,ทว่าตระกูลเทียนสาขานั้นไม่เคยยอมแพ้,พวกเขายังคงสืบเสาะไปเรื่อย,พลังของพวกเขานั้นยากที่จะต้านทานได้,ดังนั้นขอให้เซิ่งหวังเร่งรีบเดินทางไปยังทวีปตะวันตกเถอะ!"อาวุโสเทียนที่คุกเข่าลงในทันที.
ภายในตำหนักเทียนหยวน,เหล่าเสนาธิการทั้งหมดที่ได้แต่เงียบ,ตื่นตะลึงกับข่าวที่ได้รับมา.
มหาอำนาจ,หนึ่งมหาอำนาจที่กำลังคุกคาม!
"ลุกขึ้น,พรุ่งนี้เย็นออกเดินทาง,ตอนนี้พวกเจ้ากลับไปก่อน,ข้าจะพิจารณาเลือกคนที่จะเดินทางไปพร้อมกับข้า!"จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
จงซานที่เตรียมการเหมือนกับเมื่อครั้งเดินทางไปทวีปตะวัดออก,ครานั้นเขาได้เลือกหนานกงเซิ่ง,เซียนเซิงซือ,โหลวซิงเฉิน!
ครั้งนี้เดินทางไปยังทวีปตะวันตก,ดูเหมือนว่าจะมีอันตรายซ่อนอยู่มากกว่าทวีปตะวันออกด้วยซ้ำ,ด้วยจงซานได้วางแผนการเอาไว้ก่อนแล้ว,การเดินทางในครั้งนี้จึงไม่จำเป็นต้องเตรียมอะไรมากนัก!
จงซานที่หลับตาแน่น,นิ้วเคาะไปที่พยักพิงเบาๆ,เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งเวลานี้ที่ออกไปแล้ว.
"จงซาน,เจ้าต้องเดินทางไปยังทวีปตะวันตกอย่างงั้นรึ?"ภายในตำหนักเทียนหยวนปรากฏเสียงของสตรีดังขึ้น.
ภายนำตำหนักเทียนหยวนนั้นมีเสตรีสองคนที่เข้ามาได้ที่ยังอยู่ในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เนียนโหยวโหยวและหวนจีนั่นเอง.
ทว่าในเวลานี้,เป็นเสียงของหวนจีที่เอ่ยออกมานั่นเอง.
จงซานที่ลืมตาขึ้น,จงซานที่พยักหน้ารับ,"ใช่,ข้ากำลังจะเดินทาง!"
"โอย,หากรออีกสามสิบปีล่ะก็!"หวนจีที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางกังวล.
"หืม?ทำไม?"
"อีกสามสิบปี,ข้าจะสามารถแยกออกมาจากรูปปั้นที่เป็นร่างหลักข้าได้,ข้าจะได้เดินทางไปกับเจ้าด้วย!"หวนจีที่กล่าวออกมาด้วยความเสียดาย.
"30ปี?
"จงซานที่ดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย.
"ใช่! ดังนั้นข้าเลยไปกับเจ้าไม่ได้ในครั้งนี้,ไว้ข้าจะรอฟังเรื่องการเดินทางของเจ้าก็แล้วกัน,เจ้าไปตอนนี้ข้าคงต้องเหงา!"หวนจีเอ่ยออกมาด้วยท่าทางเศร้าสร้อย.
"ไว้โอกาสหน้าก็แล้วกัน!"จงซานกล่าวปลอบ.
"จงซาน,จงซาน!"ที่ด้านหน้าตำหนักมีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นในทันที.
"เป็นสาวน้อยเซียนเซียน!"หวนจีที่เผยยิ้มออกมา.
"จื่อจิ้น,ท่านเข้าไปไม่ได้,เซิ่งหวังเขา...!"องค์รักษ์ที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ให้นางเข้ามา!"จงซานเอ่ย.
"ปัง!"เซียนเซียนผลักประตูเข้ามาในทันที.
เซียนเซียนที่ปรากฏตัวขึ้นมา,ด้วยท่าทางร้อนใจ.
"จงซาน,ข้าได้ยินมาว่าเจ้าจะเดินทางไปยังทวีปตะวันตก?"เซียนเซียนที่กล่าวด้วยท่าทางกระวนกระวาย.
"ใช่!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ให้ข้าไปด้วย!"เซียนเซียนที่เข้ามากอดแกว่งแขนจงซานไปมาในทันที.
"เจ้าต้องการจะไปอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"อืม!"
เซียนเซียนที่ขึ้นไปนั่งบนต้นขาจงซาน,จากนั้นก็จ้องมองจงซานด้วยแววตาอ้อนวอน.
ก่อนหน้านี้เมื่อเป็นหมาป่าน้อย,นางที่อยู่ในอ้อมกอดจงซานบ่อยๆ,หลังจากที่นางเปลี่ยนร่างสมบูรณ์แล้ว,จึงไม่มีโอกาสเช่นนั้นอีก,ในเวลานี้นางกลับกล้าขึ้นไปนั่งบนตักของจงซาน.
จงซานเผยยิ้ม,ไม่ได้กล่าวปฏิเสธ.
เซียนเซียนที่ไม่เห็นจงซานปฏิเสธ,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นแดงเล็กน้อย,กล่าวออกมาด้วยท่าทางเอาแต่ใจ,"ข้าไปได้,ใช่ใหม!"
"ทำไม?"จงซานสอบถาม.
เห็นจงซานสอบถามเซียนเซียนที่จ้องมองเขม็ง,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,"ข้าดูในแผนที่แล้ว,ดินแดนซือเทียนนั้นอยู่ไม่ไกลจากเส้นทางทวีปตะวันตก,เจ้าคงจะไม่อ้อม
เดินทางผ่านเขตแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนหรอกใช่ใหม,ข้า,ข้าต้องการไปหาท่านปู่!"
"ตี้เสวียนชารึ?"จงซานที่กล่าวออกมาราวกับระลึกความหลัง.
"อืม!"เซียนเซียนพยักหน้า,แววตาที่ส่องประกายด้วยความหวัง.
จงซานที่จ้องมองเซียนเซียน,ก่อนที่จะยกมือเสยชายผมของเซียนเซียน,"ข้ารู้ว่าเจ้าคิดถึงปู่เจ้า,ทว่าในเวลานี้,เจ้าไม่สามารถเดินทางไปได้.
"ทำไมล่ะ?
เดินทางไปยังอาณาเขตซือเทียน,จะเดินทางไปช่วยเจี่ยเจี๋ยหลิงเอ๋อก่อนก็ได้,ขากลับ,ค่อยแวะเขตแดนซือเทียน,ไม่เห็นเป็นไรเลย!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ไม่เชื่อฟังกันแล้วรึ?!"
"ทำไม?"เซียนเซียนที่รุ่มร้อนใจ.
"ข้ารับปากตี้เสวียนชาแล้ว,จะต้องคิดถึงความปลอดภัยของเจ้าเป็นลำดับแรก,เขตแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนนั้นไม่ใช่สถานที่ปลอดภัยนัก,เจ้าคือเผ่าหมาป่า,แน่นอนหากเดินทางไปย่อมเกิดปัญหา,ตี้เสวียนชาไม่คิดที่จะให้เกิดปัญหาใดๆทั้งสิ้น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"แดนเทวะซือเทียนเป็นอาณาเขตหมาป่า,ข้าเองก็เป็นหมาป่า,จะมีอันตรายใดกัน?"เซียนเซียนที่กล่าวแย้ง.
"เผ่าหมาป่าไม่มีอันตรายอย่างงั้นรึ?
ที่นั่นมีการต่อสู้ตลอดเวลา,ไม่ได้ต่างจากเผ่ามนุษย์,คิดว่าที่นั่นไม่มีสงครามรึ? มนุษย์ต่างก็ต่อสู้เพื่อผลประโยชน์,เผ่าหมาป่าเองก็เช่นกัน!"จงซานกล่าว.
เซียนเซียนจ้องมองจงซาน,รู้สึกเจ็บปวดน้อยใจ,นานมาแล้วไม่พบกับท่านปู่,ภายในใจของนางคิดถึงยิ่งนัก,ปากของนางที่จีบเข้าหากัน,น้ำตาที่ไหลออกมาด้วยความเศร้า!
เห็นเซียนเซียนเศร้า,จงซานที่ยกมือเช็ดน้ำตาให้นาง,ก่อนที่จะกล่าวออกมาเบาๆ,"ข้ารู้ว่าเจ้าคิดถึงท่านปู่,ทว่าโปรดวางใจ,การเดินทางครั้งนี้,ข้าจะต้องผ่านแดนเทวะซือเทียนแน่นอน,ข้าจะไปหาตี้เสวียนชา,หากทำได้,ข้าจะต้องนำตี้เสวียนชากลับมาหาเจ้าให้ได้,แบบนี้ดีใหม?"
"จริงรึ?"เซียนเซียนออกมาทันควัน.
"แน่นอน,ทว่าเจ้าไม่ควรไปเสี่ยงอันตราย,อย่าร้องไห้,บำเพ็ญเพียรให้ดี,รอให้ตี้เสวียนชากลับมา,อย่าได้ร้อนใจ!"จงซานที่กล่าวปลอบด้วยเสียงอ่อนโยน.
"อืม!"เซียนเซียนที่เผยยิ้มทั้งน้ำตา.
---------------------------------------------------
เช้าวันถัดมาเวลาเย็น.
ภายในตำหนักเทียนหยวน,เหล่าเสนาธิการคนสำคัญที่เข้ามาประชุม.
"ข้าได้จัดการทุกอย่างเอาไว้หมดแล้ว,ระหว่างที่ข้าไม่อยู่,อย่าได้สร้างปัญหาใดๆ!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"เสนาธิการทุกคนตอบรับคำสั่งในทันที.
"โหยวโหยว,ข้าจะต้องเดินทางไปยังทวีปตะวันตก!"จงซานที่กล่าวกับเนี่ยนโหยวโหยว,แววตาที่เผยท่าทางสำนึกผิดด้วยเช่นกัน.
"เจ้าโปรดวางใจ,ที่นี่,ข้าจะช่วยเจ้าดูแลเอง,นอกจากนี้ข้ายังสามารถเดินทางไปยังภพหยินเพื่อพูดคุยกับเจ้าได้!"เนี่ยนโหยวโหยวเผยยิ้มอย่างอ่อนโยน.
จงซานที่เชยผมของเนียนโหยวโหยว,แววตาที่จ้องมองด้วยความขอบคุณ.
"หวังจิงเหวิน,จินเผิง,เซียนเซิงซือ,อาวุโสเทียน,เห่าเม่ยลี่,เสี่ยวจิน,เดินทางไปยังทวีปตะวันตกกลับข้า!"จงซานออกคำสั่ง.
จินเผิงที่เผยท่าทางดีใจเป็นอย่างมาก,การเดินทางไปกับจงซานสร้างความตื่นเต้นมากมาย,นอกจากนี้จินเผิงยังชื่นชอบการต่อสู้,แน่นอนว่าเขายินดีมากมายนัก.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
ห้าคนหนึ่งมังกร,พร้อมกับมุ่งหน้าไปยังทวีปตะวันตก,พร้อมกับจงซาน! ที่หมายเขตแดนหงส์เพลิง!
Chapter 1090 The roll-call heads west
点将西行
เป้าหมายทวีปตะวันตก.
"อะไร?
ทวีปเทียนเป็นของตระกูลเทียนทั้งหมด?
ตระกูลเทียนที่ยึดครองพื้นที่หนึ่งในเก้าของโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่สอบถามออกมาอีกครั้ง,กล่าวออกมาด้วยความตกใจ.
"หลายแสนปีหลังจากนั้น,หากทวีปเทียนไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่,ทวีปเทียนก็น่าจะเป็นกลุ่มอิทธิพลใหญ่เช่นเดิม!"อาวุโสเทียนพยักหน้ารับ.
จินเผิงที่อ้าปากหว๋อ,แววตาที่ไม่อยากเชื่อจะเป็นไปได้อย่างไร?
ภพหยางเก้าทวีป,หลายแสนปีก่อนมีต้าโจ้วที่ยึดครองได้หนึ่งในแปด,และยังมีปราชญ์เทพเจ็ดคนคอยสนับสนุน,ตระกูลเทียนนับไม่ธรรมดาจริงๆ.
"เล่าต่อ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ครับ!"
"ตอนนี้ตระกูลเทียนไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนเช่นโบราณอีกแล้ว,ดังนั้นจึงไม่ได้ครอบครองทั่วทั้งทวีปเหมือนเช่นเคย!"อาวุโสเทียนกล่าว.
ใบหน้าของจินเผิงที่กระตุก,ไม่ได้แข็งแกร่งเท่ากับยุคโบราณ?
และไม่ได้ยึดครองทั้งทวีปอีกต่อไปรึ?
"ตระกูลเทียนยุครุ่งโรจน์,เกิดสิ่งใดขึ้น?"จงซานสอบถาม.
"ในยุคโบราณ,ตระกูลมีประมุขเป็นเทียนตี้และสี่ปราชญ์เทพ,และปราชญ์เทพอีกสองคนยังเป็นศิษย์ของปราชญ์เทพตระกูลเทียน!
ในยุคสมัยที่ตระกูลเทียนรุ่งโรจน์นั้น,ไม่ว่าจะไปที่ใด,คำสั่งของตระกูลเทียน,เทียบได้กับอำนาจสวรรค์,ทั่วทุกหนแห่งไม่กล้าขัดขืน!"อาวุโสเทียนกล่าว.
"ทั่วโลก,ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่ง?ยิ่งใหญ่นัก!"จงซานที่พยักหน้าพลางสูดหายใจ.
"หนึ่งเทียนตี้,สี่ปราชญ์เทพเป็นคนตระกูลเทียน?
และปราชญ์เทพอีกสองคนเป็นศิษย์อีก?ไม่ใช่ว่าโลกใบใหญ่เป็นคนของตระกูลเทียนแล้วรึ?
เป็นไปได้อย่างไร?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นตกใจ.
เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งที่หัวใจสั่นรัวเช่นกัน,ตระกูลเทียนทรงพลังน่าเกรงขามมาก.
โลกใบใหญ่ที่กว้างใหญ่,ตระกุลเทียนไม่ใช่ว่าทรงพลัง,เก้าปราชญ์เทพ,ไม่ใช่ว่าพวกเขามีกลุ่มปราชญ์เทพหกคนแล้วรึ?
และยังมีอีกหนึ่งเทียนตี้?
ยึดครองแผ่นดินกว้างใหญ่ไพศาล,ผืนดินภพหยางเป็นของพวกเขาหนึ่งในสามส่วนแล้ว?
"บางที่สายตาของแม่ทัพจินเผิงคงหยุดอยู่ที่ยุคหงจวิน,ที่จริงก่อนยุคหงจินนั้น,ก็ยังมีเทียนตี้อีกหลายคนที่ยิ่งใหญ่,จวบจนล่วงหล่นจากสวรรค์,ศาลสวรรค์มากมายล่มสลายไปเกือบหมด,ในเวลานั้นยังมีอีกหลากหลายตระกูลที่แข็งแกร่งทรงพลังเช่นตระกูลเทียน,ตระกูลกงเองก็เช่นนั้น,ท่านน่าจะรู้!"อาวุโสเทียนกล่าว.
จินเผิงที่ได้แต่เงียบ,เพราะว่าจินเผิง,ไม่ได้รู้เรื่องตระกูลกงลึกนัก,ทว่าก็พอได้ยินกงเชียนเอ่ยถึง,ตระกูลกงก่อนหน้านี้ก่อนกงจื่อ
ปราชญ์เทพนั้นไม่ได้เป็นประมุขแต่อย่างใด!
"ตราสวรรค์,บัญชาสวรรค์,หมายความว่าอย่างไร?"จงซานสอบถาม.
"ตราสวรรค์,คือบัญชาประมุข,เมื่อครั้งในอดีตช่วงเวลาแห่งความรุ่งโรจน์,เมื่อครั้งประมุขเทียนตี้ยังอยู่,ไม่เพียงแต่มันเป็นสัญลักษณ์ประมุข,ด้านในนั้นมีความลับบางอย่างที่ตกทอดมา,ไม่มีใครเข้าใจ,มีเพียงประมุขที่ล่วงหล่นจากสวรรค์เท่านั้นที่รู้,มีเพียงสี่คนที่รับรู้เกี่ยวกับ,ตราสวรรค์นั้นถูกสร้างขึ้นมาจากอดีตปราชญ์เทพทั้งสี่ของตระกูลเทียนในอดีต,มีอำนาจเทียมสวรรค์,ราวกับว่าเป็นหนึ่งในคำสั่งของสวรรค์!"อาวุโสเทียนตอบ.
"เนตรแสงสวรรค์ล่ะ?"
"เนตรแสงสวรรค์,เป็นของวิเศษของประมุขเทียนตี้ในอดีตที่หลอมขึ้นมา,ถูกส่งต่อสืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น,ใครเป็นคนครอบครองเวลานี้ไม่รู้."อาวุโสเทียนตอบ.
"ตระกูลเทียนมียอดฝีมือกี่คน?"จินเผิงกล่าวสอบถามออกไป.
"ข้าไม่รู้,ทว่าต้องมีเป็นจำนวนมาก!"อาวุโสเทียนส่ายหน้าไปมา.
ทว่าจงซานพอจะคาดเดาได้อย่างถูกต้อง,แม้ว่าตระกูลเทียนไม่ต้องกล่าว,การที่ควบคุมทวีปเทียน,36
ดินแดน,แต่ละดินแดนย่อมต้องมีเซียนบรรพชนควบคุม,คนเหล่านี้ต้องไม่ได้ด้อยไปกว่าเทียนเสิ่นจื่อ.
เทียนเสิ่นจื่อที่ต่อสู้กับหยิงในโลกใบเล็ก,แม้นว่าจะเพียงแค่ลองเชิงเท่านั้น,ทว่าก็สามารถยืนยันได้ว่าเทียนเสิ่นจื่อนั้นแข็งแกร่งขนาดใหน.
ทว่าใต้เทือกเขาเทียนเซี่ย,นอกจากเทียนเสิ่นจื่อแล้วยังมีอสุรกายชราอีกหลายตน,นอกจากนี้ยังมีอีกหนึ่งหนึ่งที่อยู่ในห้องลับที่สุด,ไม่มีว่ามีอะไรซ่อนอยู่ในนั้น.
กลุ่มคนที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกบังคับให้ไปซ่อนตัวในโลกใบเล็ก,แม้นว่าจะลดระดับเพื่อซ่อนตัวในโลกใบเล็กได้,ทว่าพลังของพวกเขาในเวลานี้ก็ไม่ธรรมดา,ยากที่จะมีใครต่อกรได้.
กลับกลุ่มคนที่น่าเกรงขามนี้ยังถูกกดดันขับไล่ออกมา,ตระกูลเทียนสาขาที่ยึดครองทวีปเทียนจะทรงพลังขนาดใหนกัน!
"โลกใบใหญ่ลึกล้ำเกินจะหยั่ง!"จงซานกล่าวพลางถอนหายใจ.
"ในอดีตเป็นคนของตระกูลหลังที่เสื่อมถอย,ทว่าตระกูลสาขานั้นกลับเติบโต,เป็นเหตุให้พวกเขาวางแผนร้าย,ทวีปเทียนนั้น,แม้นว่าจะถูกตระกูลสาขายึดครองไป,ทว่าตามสายโลหิตตระกูลเทียนก็ยังเป็นตระกูลเทียน,แม้ว่าตระกูลสาขาจะขึ้นมาปกครอง,ทว่าประมุขเทียนหลิงจื่อนั้นเป็นลูกหลานของเทียนตี้ในอดีต,ดังนั้นจึงมีสิทธิ์อันชอบธรรมในการครองตระกูลเทียน."อาวุโสเทียนกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
"คนของตระกูลสาขานั้น,ต้องการตราเทียนมากที่สุด,บรรพชนนั้นได้ซ่อนมันเอาไว้ในโลกใบเล็ก,พร้อมกับเตรียมค่ายกลปกป้องเอาไว้,แม้แต่เนตรแสงสวรรค์ก็ไม่สามารถรับรู้,ทว่าตระกูลเทียนสาขานั้นไม่เคยยอมแพ้,พวกเขายังคงสืบเสาะไปเรื่อย,พลังของพวกเขานั้นยากที่จะต้านทานได้,ดังนั้นขอให้เซิ่งหวังเร่งรีบเดินทางไปยังทวีปตะวันตกเถอะ!"อาวุโสเทียนที่คุกเข่าลงในทันที.
ภายในตำหนักเทียนหยวน,เหล่าเสนาธิการทั้งหมดที่ได้แต่เงียบ,ตื่นตะลึงกับข่าวที่ได้รับมา.
มหาอำนาจ,หนึ่งมหาอำนาจที่กำลังคุกคาม!
"ลุกขึ้น,พรุ่งนี้เย็นออกเดินทาง,ตอนนี้พวกเจ้ากลับไปก่อน,ข้าจะพิจารณาเลือกคนที่จะเดินทางไปพร้อมกับข้า!"จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
จงซานที่เตรียมการเหมือนกับเมื่อครั้งเดินทางไปทวีปตะวัดออก,ครานั้นเขาได้เลือกหนานกงเซิ่ง,เซียนเซิงซือ,โหลวซิงเฉิน!
ครั้งนี้เดินทางไปยังทวีปตะวันตก,ดูเหมือนว่าจะมีอันตรายซ่อนอยู่มากกว่าทวีปตะวันออกด้วยซ้ำ,ด้วยจงซานได้วางแผนการเอาไว้ก่อนแล้ว,การเดินทางในครั้งนี้จึงไม่จำเป็นต้องเตรียมอะไรมากนัก!
จงซานที่หลับตาแน่น,นิ้วเคาะไปที่พยักพิงเบาๆ,เหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งเวลานี้ที่ออกไปแล้ว.
"จงซาน,เจ้าต้องเดินทางไปยังทวีปตะวันตกอย่างงั้นรึ?"ภายในตำหนักเทียนหยวนปรากฏเสียงของสตรีดังขึ้น.
ภายนำตำหนักเทียนหยวนนั้นมีเสตรีสองคนที่เข้ามาได้ที่ยังอยู่ในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เนียนโหยวโหยวและหวนจีนั่นเอง.
ทว่าในเวลานี้,เป็นเสียงของหวนจีที่เอ่ยออกมานั่นเอง.
จงซานที่ลืมตาขึ้น,จงซานที่พยักหน้ารับ,"ใช่,ข้ากำลังจะเดินทาง!"
"โอย,หากรออีกสามสิบปีล่ะก็!"หวนจีที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางกังวล.
"หืม?ทำไม?"
"อีกสามสิบปี,ข้าจะสามารถแยกออกมาจากรูปปั้นที่เป็นร่างหลักข้าได้,ข้าจะได้เดินทางไปกับเจ้าด้วย!"หวนจีที่กล่าวออกมาด้วยความเสียดาย.
"30ปี?
"จงซานที่ดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย.
"ใช่! ดังนั้นข้าเลยไปกับเจ้าไม่ได้ในครั้งนี้,ไว้ข้าจะรอฟังเรื่องการเดินทางของเจ้าก็แล้วกัน,เจ้าไปตอนนี้ข้าคงต้องเหงา!"หวนจีเอ่ยออกมาด้วยท่าทางเศร้าสร้อย.
"ไว้โอกาสหน้าก็แล้วกัน!"จงซานกล่าวปลอบ.
"จงซาน,จงซาน!"ที่ด้านหน้าตำหนักมีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นในทันที.
"เป็นสาวน้อยเซียนเซียน!"หวนจีที่เผยยิ้มออกมา.
"จื่อจิ้น,ท่านเข้าไปไม่ได้,เซิ่งหวังเขา...!"องค์รักษ์ที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ให้นางเข้ามา!"จงซานเอ่ย.
"ปัง!"เซียนเซียนผลักประตูเข้ามาในทันที.
เซียนเซียนที่ปรากฏตัวขึ้นมา,ด้วยท่าทางร้อนใจ.
"จงซาน,ข้าได้ยินมาว่าเจ้าจะเดินทางไปยังทวีปตะวันตก?"เซียนเซียนที่กล่าวด้วยท่าทางกระวนกระวาย.
"ใช่!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ให้ข้าไปด้วย!"เซียนเซียนที่เข้ามากอดแกว่งแขนจงซานไปมาในทันที.
"เจ้าต้องการจะไปอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"อืม!"
เซียนเซียนที่ขึ้นไปนั่งบนต้นขาจงซาน,จากนั้นก็จ้องมองจงซานด้วยแววตาอ้อนวอน.
ก่อนหน้านี้เมื่อเป็นหมาป่าน้อย,นางที่อยู่ในอ้อมกอดจงซานบ่อยๆ,หลังจากที่นางเปลี่ยนร่างสมบูรณ์แล้ว,จึงไม่มีโอกาสเช่นนั้นอีก,ในเวลานี้นางกลับกล้าขึ้นไปนั่งบนตักของจงซาน.
จงซานเผยยิ้ม,ไม่ได้กล่าวปฏิเสธ.
เซียนเซียนที่ไม่เห็นจงซานปฏิเสธ,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นแดงเล็กน้อย,กล่าวออกมาด้วยท่าทางเอาแต่ใจ,"ข้าไปได้,ใช่ใหม!"
"ทำไม?"จงซานสอบถาม.
เห็นจงซานสอบถามเซียนเซียนที่จ้องมองเขม็ง,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,"ข้าดูในแผนที่แล้ว,ดินแดนซือเทียนนั้นอยู่ไม่ไกลจากเส้นทางทวีปตะวันตก,เจ้าคงจะไม่อ้อม
เดินทางผ่านเขตแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนหรอกใช่ใหม,ข้า,ข้าต้องการไปหาท่านปู่!"
"ตี้เสวียนชารึ?"จงซานที่กล่าวออกมาราวกับระลึกความหลัง.
"อืม!"เซียนเซียนพยักหน้า,แววตาที่ส่องประกายด้วยความหวัง.
จงซานที่จ้องมองเซียนเซียน,ก่อนที่จะยกมือเสยชายผมของเซียนเซียน,"ข้ารู้ว่าเจ้าคิดถึงปู่เจ้า,ทว่าในเวลานี้,เจ้าไม่สามารถเดินทางไปได้.
"ทำไมล่ะ?
เดินทางไปยังอาณาเขตซือเทียน,จะเดินทางไปช่วยเจี่ยเจี๋ยหลิงเอ๋อก่อนก็ได้,ขากลับ,ค่อยแวะเขตแดนซือเทียน,ไม่เห็นเป็นไรเลย!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ไม่เชื่อฟังกันแล้วรึ?!"
"ทำไม?"เซียนเซียนที่รุ่มร้อนใจ.
"ข้ารับปากตี้เสวียนชาแล้ว,จะต้องคิดถึงความปลอดภัยของเจ้าเป็นลำดับแรก,เขตแดนศักดิ์สิทธิ์ซือเทียนนั้นไม่ใช่สถานที่ปลอดภัยนัก,เจ้าคือเผ่าหมาป่า,แน่นอนหากเดินทางไปย่อมเกิดปัญหา,ตี้เสวียนชาไม่คิดที่จะให้เกิดปัญหาใดๆทั้งสิ้น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"แดนเทวะซือเทียนเป็นอาณาเขตหมาป่า,ข้าเองก็เป็นหมาป่า,จะมีอันตรายใดกัน?"เซียนเซียนที่กล่าวแย้ง.
"เผ่าหมาป่าไม่มีอันตรายอย่างงั้นรึ?
ที่นั่นมีการต่อสู้ตลอดเวลา,ไม่ได้ต่างจากเผ่ามนุษย์,คิดว่าที่นั่นไม่มีสงครามรึ? มนุษย์ต่างก็ต่อสู้เพื่อผลประโยชน์,เผ่าหมาป่าเองก็เช่นกัน!"จงซานกล่าว.
เซียนเซียนจ้องมองจงซาน,รู้สึกเจ็บปวดน้อยใจ,นานมาแล้วไม่พบกับท่านปู่,ภายในใจของนางคิดถึงยิ่งนัก,ปากของนางที่จีบเข้าหากัน,น้ำตาที่ไหลออกมาด้วยความเศร้า!
เห็นเซียนเซียนเศร้า,จงซานที่ยกมือเช็ดน้ำตาให้นาง,ก่อนที่จะกล่าวออกมาเบาๆ,"ข้ารู้ว่าเจ้าคิดถึงท่านปู่,ทว่าโปรดวางใจ,การเดินทางครั้งนี้,ข้าจะต้องผ่านแดนเทวะซือเทียนแน่นอน,ข้าจะไปหาตี้เสวียนชา,หากทำได้,ข้าจะต้องนำตี้เสวียนชากลับมาหาเจ้าให้ได้,แบบนี้ดีใหม?"
"จริงรึ?"เซียนเซียนออกมาทันควัน.
"แน่นอน,ทว่าเจ้าไม่ควรไปเสี่ยงอันตราย,อย่าร้องไห้,บำเพ็ญเพียรให้ดี,รอให้ตี้เสวียนชากลับมา,อย่าได้ร้อนใจ!"จงซานที่กล่าวปลอบด้วยเสียงอ่อนโยน.
"อืม!"เซียนเซียนที่เผยยิ้มทั้งน้ำตา.
---------------------------------------------------
เช้าวันถัดมาเวลาเย็น.
ภายในตำหนักเทียนหยวน,เหล่าเสนาธิการคนสำคัญที่เข้ามาประชุม.
"ข้าได้จัดการทุกอย่างเอาไว้หมดแล้ว,ระหว่างที่ข้าไม่อยู่,อย่าได้สร้างปัญหาใดๆ!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"เสนาธิการทุกคนตอบรับคำสั่งในทันที.
"โหยวโหยว,ข้าจะต้องเดินทางไปยังทวีปตะวันตก!"จงซานที่กล่าวกับเนี่ยนโหยวโหยว,แววตาที่เผยท่าทางสำนึกผิดด้วยเช่นกัน.
"เจ้าโปรดวางใจ,ที่นี่,ข้าจะช่วยเจ้าดูแลเอง,นอกจากนี้ข้ายังสามารถเดินทางไปยังภพหยินเพื่อพูดคุยกับเจ้าได้!"เนี่ยนโหยวโหยวเผยยิ้มอย่างอ่อนโยน.
จงซานที่เชยผมของเนียนโหยวโหยว,แววตาที่จ้องมองด้วยความขอบคุณ.
"หวังจิงเหวิน,จินเผิง,เซียนเซิงซือ,อาวุโสเทียน,เห่าเม่ยลี่,เสี่ยวจิน,เดินทางไปยังทวีปตะวันตกกลับข้า!"จงซานออกคำสั่ง.
จินเผิงที่เผยท่าทางดีใจเป็นอย่างมาก,การเดินทางไปกับจงซานสร้างความตื่นเต้นมากมาย,นอกจากนี้จินเผิงยังชื่นชอบการต่อสู้,แน่นอนว่าเขายินดีมากมายนัก.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
ห้าคนหนึ่งมังกร,พร้อมกับมุ่งหน้าไปยังทวีปตะวันตก,พร้อมกับจงซาน! ที่หมายเขตแดนหงส์เพลิง!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
อาทิตนี้ไม่ลงหรอครับ
ตอบลบ14 กุมภาพันธ์ ก็เจ็บแล้ว @ก็ทำลายความหวังนิยายที่จะลงตรงวันอีก 55555
ตอบลบ