Immortality Chapter 1087: Great Zheng expansion
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1087 การขยายดินแดนของต้าเจิ้ง.
Chapter 1087: Great Zheng expansion
大崝扩张
การขยายดินแดนของต้าเจิ้ง.
ภายในตำหนักสังหสารวัฏ!
เซิ่งหวังจินมู่และเซิ่งหวังสุ่ยโหวที่ถูกกักขังเอาไว้ด้านในก่อนหน้านี้! ร่างกายของพวกเขาที่ถูกตรึงรัดด้วยโซ่เอาไว้อย่างสมบูรณ์.
ที่ด้านล่างนั้นมีชายในชุดสีขาว,ถือถัดสีขาว,เป็นเซียนเซิงสุ่ยจิงที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังทั้งสองที่ถูกคุมขัง!
"ทั้งสอง,คิดว่าอย่างไร?"สุ่ยจิงที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
สุ่ยจิงที่มีทักษะที่ยอดเยี่ยมในการต่อรอง,เขาที่ไม่จำเป็นที่ต้องใช้กำลังในการรบชิงเมือง,ในเวลานี้กำลังต่อรองกับนักโทษทั้งสอง,ทว่าทั้งสองนั้นไม่ใช่นักโทษธรรมดา,พวกเขาที่ถูกจับคุมขังอยู่ที่นี่ด้วยการบุกที่แห่งนี้,หากอยู่ในเมืองหลวงของพวกเขา,มีเหรอที่จะจับกุมตัวพวกเขาได้?นี่ถือว่าเป็นการขยายดินแดนวิธีการหนึ่ง,เป็นการรุกเพื่อยึดพื้นที่ดินแดนทั้งสองเช่นเดียวกัน!
หลายปีมานี้,เซิ่งหวังทั้งสองที่ยังคงหนักแน่นมันคง,ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ,แม้นว่าจะผ่อนปรนลงบ้าง,ทว่าก็ยังปฏิเสธเหมือนก่อนหน้า,ทว่าก็ยังคงเริ่มเจรจากับสุ่ยจิง.
"พวกเราได้สาบาน,ชั่วชีวิตจะขอเคารพต่อนายท่าน,ผ่านมาหลายปีมานี้,เจ้ายังคิดว่าพวกเราจะกลับคำพูดอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังจินมู่ที่กล่าวออกมาด้วยท่างเหนื่อยอ่อน.
"นกดีต้องรู้จักเลือกกิ่งไม่พำนัก,ขุนนางดีย่อมรู้จักเลือกนาย,นอกจากนี้ข้าต้องการบอกพวกเจ้าว่าพวกเจ้าไม่ได้ทรยศ,พวกเจ้าไม่ต้องการมีชีวิตอย่างงั้นรึ?
ขอให้ตรองดู!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"นายท่านได้มอบดินแดนให้กับพวกเรา,แต่กลับต้องการให้ข้าทรยศอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังสุ่ยโหวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"หากเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงตายไปแล้วล่ะ?"สุ่ยจิงที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"เป็นไปไม่ได้,นายท่านไร้เทียมทาน,ในทวีปภาคเหนือไม่มีใครเป็นคู่มือได้!"เซิ่งหวังจินมู่ที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"หากว่าเขาตายไปจริงๆ,พวกเจ้ายินดีเข้าร่วมต้าเจิ้งของข้ารึไม่?
หรือว่าไม่ต้องการมีชีวิตด้วยเช่นกัน!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ดวงตาของสองเซิ่งหวังที่หรี่เล็ก,ท้ายที่สุดเซิ่งหวังสุ่ยโหวกล่าวออกมาว่า,"เช่นนั้นพวกเราขอดูศพของนายท่าน!"
"กึกๆ!"เสียงเคาะประตูจากด้านนอก.
สุ่ยจิงที่แสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย,ก่อนที่จะเปิดประตูออกมาเบาๆ.
"สุ่ยจิง,ศพของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงถูกนำมาแล้ว!"อ้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
สุ่ยจิง".......................”
เซิ่งหวังจินมู่".......................”
เซิ่งหวังสุ่ยโหว".......................”
"นำเข้ามา!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ขณะที่กล่าวถึงศพของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,กลับนำมาจริงๆรึ?
เซิ่งหวังจินมู่และเซิ่งหวังสุ่ยโห่ว,แน่นอนว่าไม่เชื่อ! แม้แต่เผยท่าทางเหยียดหยันออกมาด้วย.
จวบจนจินเผิงนำศพของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงมา,ทั้งสองที่เผยท่าทางแปลกประหลาด.
"ข้าจะให้จะเจ้าดูใกล้ๆ,จะดูอย่างชัดเจน!"จินเผิงโบกมือก่อนที่จะส่งศพของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงบินไปใกล้ๆ.
กับศพที่เห็นได้อย่างชัดเจน,ทั้งสองที่ไม่เชื่อตั้งแต่แรก,ทว่าเวลานี้ทำให้ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์ในทันที!
"เป็นไปไม่ได้!"เซิ่งหวังจินมู่ที่เผยสีหน้าแววตาไม่อยากเชื่อ.
"โกหก,โกหกอย่างแน่นอน,ไม่มีใครสังหารนายท่านได้!"เซิ่งหวังสุ่ยโห่วที่ร้องออกมาเสียงดัง.
"ชิ,ศพอยู่ต่อหน้าแล้ว,ยังจำไม่ได้อีกรึ?"
"เจ้าเปิดผมด้านหลังออก,ข้าต้องการเห็นด้านหลังศีรษะ!"เซิ่งหวังจินมูที่เผยท่าทางหวาดผวา.
จินเผิงที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน,อี้เหยี่ยนที่พยักหน้า.
จินเผิงที่ปล่อยสายลมออกไป,ก่อนที่จะพัดผมของศพเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง.
มองเห็นเส้นผมด้านหลัง,เซิ่งหวังจินมู่และเซิ่งหวังสุ่ยโห่วที่ได้แต่เงียบ.
"เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้,ไม่สามารถมีใครสังหารนายท่านได้,ไม่มีทาง!"เซิ่งหวังสุ่ยโหวที่อุทานออกมาเสียงดัง.
ถึงเซิ่งหวังจินมูที่ไม่กล่าวสิ่งใด,ทว่าท่าทางของพวกเขาก็สามารถอธิบายทั้งหมดแล้ว,ในเวลานี้,อารมณ์ของพวกเขาที่ปั่นป่วน,นี่เป็นศพของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,จริงๆ,ทำไมเป็นเช่นนี้?
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ทั้งคู่ที่หลุดการควบคุม.
"แม่ทัพจินเผิง,จากนี้ก็ให้เป็นไปตามที่เซิ่งหวังกล่าว,จัดงานศพให้กับเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"อืม!"จินเผิงพยักหน้า,จากนั้นก็นำศพของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงจากไป.
"ทั้งสอง,ข้าคิดว่าพวกเจ้าคงต้องการขบคิด,ข้าจะให้เวลาห้าวันในการตัดสินใจ,ว่าจะเป็นหรือว่าตาย,พวกเจ้าตัดสินเอง!"สุ่ยจิงที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
จากนั้นคนกลุ่มหนึ่งก็ออกมาจากตำหนังสังสารวัฏช้าๆ.
ประตูตำหนักสังสารวัฏที่ปิดช้าๆ,ภายในที่มีแต่เสียงคร่ำครวญโศกเศร้าและขุ่นเคืองดังออกมา.
สิบวันหลังจากนั้น,สุ่ยจิงที่กลับมายังตำหนักสังสารวัฏอีกครั้ง,ในเวลานี้มีสตรีคนหนึ่งตามสุ่ยจิงมาด้วย,เป็นเห่าเม่ยลี่,บนไหล่ของนางมีมังกรทองเสี่ยวจิน,ขณะที่ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น.
"เป็นสองจิ้งจอกชรานี้นะรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่ส่งสัยจ้องมองไปยังคนทั้งสอง.
"ใช่แล้ว,รบกวนด้วย!"สุ่ยจิงเอ่ย.
"โปรดวางใจ,เริ่มได้เลย!"เห่าเม่ยลี่กล่าวออกมาด้วยรอยิย้ม.
เซิ่งหวังจินมู่และเซิ่งหวังสุ่ยโหวที่จ้องมองสุ่ยจิงด้วยความซับซ้อน.
"ทั้งสองคิดว่าอย่างไร?"สุ่ยจิงเอ่ย.
เซิ่งหวังสุ่ยโหวที่ดวงตาเบิกกว้างใบหน้าที่เผยท่าทางเกลียดชัง,เซิ่งหวังจินมูเองก็เช่นกัน,ทว่าสามารถที่จะข่มกลั้นเอาไว้ช้าๆ,พยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ข้ายอมรับเปลี่ยนดินแดนของพวกเราเป็นต้าเจิ้ง,ทว่าเจ้าจะปล่อยพวกเราเป็นอสูรล่ะ,พวกเขาไม่ต้องการที่จะถูกต้าเจิ้งคุมขังเอาไว้ในดินแดนพวกเจ้า!"
"แน่นอนว่า,หลังจากนี้จะปล่อยพวกเจ้าเป็นอิสระ,ไม่จำเป็นต้องเป็นตัวประกันใดๆ!"เซียนเซิงสุ่ยจิงเอ่ย.
แววตาของเซิ่งหวังสุ่ยโหวที่เผยท่าทางเจ้าเล่ห์ออกมา,พยักหน้ารับและกล่าวออกมา,"ตกลง!"
"ตกลง,เจ้าต้องสาบานในตอนนี้,สิบปีหลังจากนี้จะต้องสนับสนุนต้าเจิ้งเต็มกำลัง,ดินแดนจินมู่และดินแดนสุ่ยโห่วจะกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนเต้าจิ้ง,และชั่วชีวิตนี้จะไม่เป็นศัตรูของต้าเจิ้ง,ไม่สามารถวางแผนทำร้ายต้าเจิ้ง,หรือทำลายผลประโยชน์ใดๆของต้าเจิ้ง,ทุกๆที่ที่ต้าเจิ้งก้าวผ่าน,พวกเจ้าจะต้องถอน,หากละเมิดขอให้ตกตายได้รับภัยพิบัติ!"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่กล่าว.
ทั้งสองที่จ้องมองเขม็งไปยังสุ่ยจิง,แววตาเผยท่าทางเหยียดหยัน,สาบานรึ?
นี่ข้าราชบริพารของต้าเจิ้งสมองเต้าหู้อย่างงั้นรึ? สาบานแล้วเกิดประโยชน์อะไร.
"ตกลง,ข้าสาบาน!"เซิ่งหวังจินมู่เอ่ย.
"ข้าก็จะสาบานเช่นกัน!"เซิ่งหวังสุ่ยโหวเอ่ย.
"เห่าเม่ยลี่ตาเจ้าแล้ว!"เซียนเซิงสุ่ยจิงเผยยิ้ม.
"ตกลง!"เห่าเม่ยลี่ที่บินออกไป.
นางที่เผยตำราชีวิตและความตายออกมา,ต่อหน้าทั้งสองคน.
"ข้าของสาบานว่าสิบปีหลังจากนี้จะต้องสนับสนุนต้าเจิ้งเต็มกำลัง,ดินแดนจินมู่และดินแดนสุ่ยโห่วจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนเต้าจิ้ง,และชั่วชีวิตนี้จะไม่เป็นศัตรูของต้าเจิ้ง,ไม่วางแผนทำร้ายต้าเจิ้ง,หรือทำลายผลประโยชน์ใดๆของต้าเจิ้ง,ทุกๆที่ที่ต้าเจิ้งก้าวผ่าน,พวกเราจะถอยห่าง,หากละเมิดขอให้ตกตายได้รับภัยพิบัติ!
ทั้งสองที่กล่าวสาบานออกมาพร้อมๆกัน.
"เกิดผลแล้ว!"เห่าเม่ยลี่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ยอดเยี่ยม,รบกวนแล้ว!"สุ่ยจิงพยักหน้ารับ.
"หาได้ลำบากแต่อย่างใด!"เห่าเม่ยลี่ส่ายหน้าไปมา.
ทั้งสองที่ออกจากห้องโถง,ที่ด้านนอกห้องโถงนั้นหนี่ปู่ซายืนรออยู่.
"หนี่ปู่ซา,ปล่อยพวกเขาได้แล้ว!"สุ่ยจิงที่กล่าวต่อหนี่ปู่ซา.
หนี่ปู่ซาที่พยักหน้า,ก่อนที่จะทำมุทราชี้ไปยังตำหนักสังสารวัฏ.
"ครืนนนน!”
ภายในตำหนัก,โซ่สีดำทมิฬกำลังหดกลับช้าๆ,สองเซิ่งหวังที่ถูกปลดปล่อย.
ทั้งสองเผยท่าทางอัศจรรย์ใจ,นี่พวกเขาปล่อยพวกเราอย่างงั้นรึ?
ไม่แม้แต่ผนึกพลังใดๆ? ปล่อยพวกเขาอย่างงั้นรึ?
ทั้งสองเซิ่งหวังที่ถูกปล่อยตัว,ใบน้าไม่อยากเชื่อ,แปลกเกินไปแล้ว,นี่คนของต้าเจิ้งโง่เง่าขนาดนี้เลยรึ?
ปล่อยพวกเขา?ไม่กลัวว่าพวกเขาจะหนีอย่างงั้นรึ?
ทั้งคู่ที่ออกมาจากห้องโถงช้าๆ,บนลานหน้าตำหนัก,มีคนสามคน,เป็นต้าเซียนสามคน?
ไม่มีแม้แต่เซียนโบราณ,พวกเขาแส่หาความตายอย่างงั้นรึ?
"เป็นคนย่อมตั้งรักษาคำพูด,ข้าเชื่อทั้งสอง,จะยึดมั่นในคำพูด!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ยึดมั่นในคำพูด!"เซิ่งหวังสุ่ยโหวที่คำรามออกมาด้วยความโกรธในทันที.
"เปรี้ยง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สายฟ้าขนาดใหญ่ที่ฟาดลงมาที่กางกบาลของเซิ่งหวังสุ่ยโหวในทันที.
แม้นว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บ,ทว่าก็ต้องทำให้เซิ่งหวังสุ่ยโหวต้องรักษาการหายใจ,หมายความว่าอย่างไร?
"ทุกสรรพสิ่ง,สวรรค์กำลังดูอยู่,ในเมื่อเจ้าสาบานแล้ว,ก็ไม่สามารถผิดคำสาบานได้,ไม่เช่นนั้นต้องได้รับภัยพิบัติจนตกตาย!"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่เผยยิ้มออกมา.
"ข้า ............!”
เซิ่งหวังสุ่ยโหวที่ต้องการลองเป็นครั้งที่สอง,ทว่าเวลานี้ท้องฟ้าที่คลุ้มครั่งสายฟ้ามากมายกำลังรวมตัวกันอยู่,ในเวลานี้เซิ่งหวังสุ่ยโหวไม่สามารถต้านเอาไว้ได้แน่,ในเวลานี้เหงื่อที่เย็นยะเยือบกำลังไหลออกมา.
เซิ่งหวังจินมู่ที่หลั่งเหงื่ออกมาเช่นกัน,ทั้งคู่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่.
"ผู้ฝึกตนคำสาป?"เซิ่งหวังจินมู่ที่ไม่อยากเชื่อจนต้องถามออกมา.
"นับว่ามีความรู้!"เห่าเม่ยลี่เผยยิ้มอกมา.
เซิ่งหวังจินมู่และเซิ่งหวังสุ่ยโหวที่สั่นไปทั่วร่างทันที! ต้าเจิ้งมีคนเช่นนี้ด้วยรึ?
-----------------------------------------------------------------------------
ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
ร่างหลักของจงซานที่นั่งอยู่ภายในห้องบำเพ็ญ.
ที่ด้านหน้านั้นมีสิ่งของหกสิ่ง,เป็นของวิเศษที่หนานกงเซิ่งส่งมาจากภพหยินด้วยผังจักรพรรดิ.
หกของวิเศษเซียนบรรพชน.
จงซานที่จ้องมองด้วยท่าทางอึดอัดใจ,แปดหางสวรรค์ในเวลานี้จ้องมองตาเป็นมัน,ทว่าจงซานที่รับรู้ว่าคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่อุปกรณ์เซียนบรรพชนที่จะส่งผลต่อการยกระดับ!
จงซานที่จ้องมองอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่จะมองไปยังแปดหางสวรรค์.
แปดหางสวรรค์ที่เห็นของวิเศษดวงตาเป็นประกาย,ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหาในทันที.
มันอ้าปากงับ,พริบตาเดียวอย่างรวดเร็ว,เพียงหนึ่งก้านธูป,พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้น,ทว่าไม่ยกระดับใดๆ.
สองชิ้นแรก,ไม่ส่งผลอะไรแม้แต่น้อย,ยังคงมีระดับเซียนโบราณขั้นที่สาม!
ชิ้นที่สาม,เพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย,ทว่าก็ยังมีระดับเซียนโบราณขั้นที่สาม.
ชิ้นที่สี่,ก้าวมาถึงชั้นที่สามขั้นปลาย!
ชิ้นที่ห้า,ก็ยังมีระดับสามขั้นปลาย!
ชิ้นที่หก,ก็ยังอยู่ในระดับสามขั้นปลาย!
ของวิเศษหกชิ้น,แปดหางสวรรค์ที่ทรงพลังขึ้น,ทว่าจงซานที่มีระดับเซียนโบราณขั้นที่สาม,ตอนนี้มาถึงคอขวดเหลือเพียงนิดเดียวก็จะทะลวงผ่าน.
จงซานที่ไม่ลังเลเก็บตัวบำเพ็ญทันที.
ต้าเจิ้งในเวลานี้มีวาสนามากมาย,จงซานเวลานี้มีความเร็วในการบำเพ็ญ
4000 เท่า,เขาใช้เวลาทั้งหมดห้าปี.
"เปี้ยง!”
ท้ายที่สุดก็ยกระดับ!
เซียนโบราณขั้นที่ 4!
ความเร็วบำเพ็ญ 4000
เท่า,ห้าปี,ก็เทียบกับคนปรกติที่ใช้เวลาบำเพ็ญ 20,000
ปี,เขากลับทะลวงระดับจากเซียนโบราณขั้นปลายไปยังระดับเซียนโบราณขั้นที่สี่เท่านั้น?
จงซานที่นั่งอยู่อีกครึ่งวัน.
นับจากวันนี้เป็นต้นไป,อุปกรณ์เซียนบรรพชนที่ถูกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกิน,จะไม่ส่งผลใดๆต่อเขาอีกแล้ว.
ต่อไปจะทำเช่นไร? จงซานรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที!
อย่างไรก็ตามแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,ชุดกระบี่สังหารเซียน,ที่มีพลังเท่ากับเซียนบรรพชนธรรมดา,จำเป็นต้องหาวิธีในการยกระดับอีกครั้ง.
เซียนโบราณขั้นที่สี่,ต้องการทะลวงไปยังระดับเซียนบรรพชน,ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องที่ยากแสนยาก!
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,ก่อนที่จะก้าวออกมา,เปิดประตูก้าวออกมาด้านนอกห้องโถง.
ภพหยิน,ร่างแยกเงาที่ได้รับบาดเจ็บก็ฟื้นฟูกลับมา,เมื่อร่างหลักตัดผ่านระดับ,ร่างแยกเงาก็ก้าวไปถึงเซียนโบราณขั้นที่สี่ในเวลาเดียวเช่นกัน!
ตอนนี้แผนการของต้าเจิ้งในการกำราบพื้นที่รอบๆเป็นไปด้วยดี.
รายงานชัยชนะที่ถูกสงมาครั้งแล้วครั้งเล่า,อาณาเขตอู๋เซี่ย,อาณาเขตเสี่ยวเป่ย,เขตแดนโพ้นทะเล,เขตแดนจินมู่,เขตแดนสุ่ยโห่ว,ห้าดินแดนตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นต้าเจิ้งทั้งหมด,ต้าเจ้งที่ขยายเขตแดนออกไปอย่างบ้าคลั่ง!
Chapter 1087: Great Zheng expansion
大崝扩张
การขยายดินแดนของต้าเจิ้ง.
ภายในตำหนักสังหสารวัฏ!
เซิ่งหวังจินมู่และเซิ่งหวังสุ่ยโหวที่ถูกกักขังเอาไว้ด้านในก่อนหน้านี้! ร่างกายของพวกเขาที่ถูกตรึงรัดด้วยโซ่เอาไว้อย่างสมบูรณ์.
ที่ด้านล่างนั้นมีชายในชุดสีขาว,ถือถัดสีขาว,เป็นเซียนเซิงสุ่ยจิงที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังทั้งสองที่ถูกคุมขัง!
"ทั้งสอง,คิดว่าอย่างไร?"สุ่ยจิงที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
สุ่ยจิงที่มีทักษะที่ยอดเยี่ยมในการต่อรอง,เขาที่ไม่จำเป็นที่ต้องใช้กำลังในการรบชิงเมือง,ในเวลานี้กำลังต่อรองกับนักโทษทั้งสอง,ทว่าทั้งสองนั้นไม่ใช่นักโทษธรรมดา,พวกเขาที่ถูกจับคุมขังอยู่ที่นี่ด้วยการบุกที่แห่งนี้,หากอยู่ในเมืองหลวงของพวกเขา,มีเหรอที่จะจับกุมตัวพวกเขาได้?นี่ถือว่าเป็นการขยายดินแดนวิธีการหนึ่ง,เป็นการรุกเพื่อยึดพื้นที่ดินแดนทั้งสองเช่นเดียวกัน!
หลายปีมานี้,เซิ่งหวังทั้งสองที่ยังคงหนักแน่นมันคง,ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ,แม้นว่าจะผ่อนปรนลงบ้าง,ทว่าก็ยังปฏิเสธเหมือนก่อนหน้า,ทว่าก็ยังคงเริ่มเจรจากับสุ่ยจิง.
"พวกเราได้สาบาน,ชั่วชีวิตจะขอเคารพต่อนายท่าน,ผ่านมาหลายปีมานี้,เจ้ายังคิดว่าพวกเราจะกลับคำพูดอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังจินมู่ที่กล่าวออกมาด้วยท่างเหนื่อยอ่อน.
"นกดีต้องรู้จักเลือกกิ่งไม่พำนัก,ขุนนางดีย่อมรู้จักเลือกนาย,นอกจากนี้ข้าต้องการบอกพวกเจ้าว่าพวกเจ้าไม่ได้ทรยศ,พวกเจ้าไม่ต้องการมีชีวิตอย่างงั้นรึ?
ขอให้ตรองดู!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"นายท่านได้มอบดินแดนให้กับพวกเรา,แต่กลับต้องการให้ข้าทรยศอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังสุ่ยโหวที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"หากเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงตายไปแล้วล่ะ?"สุ่ยจิงที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"เป็นไปไม่ได้,นายท่านไร้เทียมทาน,ในทวีปภาคเหนือไม่มีใครเป็นคู่มือได้!"เซิ่งหวังจินมู่ที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"หากว่าเขาตายไปจริงๆ,พวกเจ้ายินดีเข้าร่วมต้าเจิ้งของข้ารึไม่?
หรือว่าไม่ต้องการมีชีวิตด้วยเช่นกัน!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ดวงตาของสองเซิ่งหวังที่หรี่เล็ก,ท้ายที่สุดเซิ่งหวังสุ่ยโหวกล่าวออกมาว่า,"เช่นนั้นพวกเราขอดูศพของนายท่าน!"
"กึกๆ!"เสียงเคาะประตูจากด้านนอก.
สุ่ยจิงที่แสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย,ก่อนที่จะเปิดประตูออกมาเบาๆ.
"สุ่ยจิง,ศพของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงถูกนำมาแล้ว!"อ้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
สุ่ยจิง".......................”
เซิ่งหวังจินมู่".......................”
เซิ่งหวังสุ่ยโหว".......................”
"นำเข้ามา!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ขณะที่กล่าวถึงศพของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,กลับนำมาจริงๆรึ?
เซิ่งหวังจินมู่และเซิ่งหวังสุ่ยโห่ว,แน่นอนว่าไม่เชื่อ! แม้แต่เผยท่าทางเหยียดหยันออกมาด้วย.
จวบจนจินเผิงนำศพของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงมา,ทั้งสองที่เผยท่าทางแปลกประหลาด.
"ข้าจะให้จะเจ้าดูใกล้ๆ,จะดูอย่างชัดเจน!"จินเผิงโบกมือก่อนที่จะส่งศพของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงบินไปใกล้ๆ.
กับศพที่เห็นได้อย่างชัดเจน,ทั้งสองที่ไม่เชื่อตั้งแต่แรก,ทว่าเวลานี้ทำให้ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์ในทันที!
"เป็นไปไม่ได้!"เซิ่งหวังจินมู่ที่เผยสีหน้าแววตาไม่อยากเชื่อ.
"โกหก,โกหกอย่างแน่นอน,ไม่มีใครสังหารนายท่านได้!"เซิ่งหวังสุ่ยโห่วที่ร้องออกมาเสียงดัง.
"ชิ,ศพอยู่ต่อหน้าแล้ว,ยังจำไม่ได้อีกรึ?"
"เจ้าเปิดผมด้านหลังออก,ข้าต้องการเห็นด้านหลังศีรษะ!"เซิ่งหวังจินมูที่เผยท่าทางหวาดผวา.
จินเผิงที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน,อี้เหยี่ยนที่พยักหน้า.
จินเผิงที่ปล่อยสายลมออกไป,ก่อนที่จะพัดผมของศพเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง.
มองเห็นเส้นผมด้านหลัง,เซิ่งหวังจินมู่และเซิ่งหวังสุ่ยโห่วที่ได้แต่เงียบ.
"เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไม่ได้,ไม่สามารถมีใครสังหารนายท่านได้,ไม่มีทาง!"เซิ่งหวังสุ่ยโหวที่อุทานออกมาเสียงดัง.
ถึงเซิ่งหวังจินมูที่ไม่กล่าวสิ่งใด,ทว่าท่าทางของพวกเขาก็สามารถอธิบายทั้งหมดแล้ว,ในเวลานี้,อารมณ์ของพวกเขาที่ปั่นป่วน,นี่เป็นศพของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง,จริงๆ,ทำไมเป็นเช่นนี้?
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ทั้งคู่ที่หลุดการควบคุม.
"แม่ทัพจินเผิง,จากนี้ก็ให้เป็นไปตามที่เซิ่งหวังกล่าว,จัดงานศพให้กับเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"อืม!"จินเผิงพยักหน้า,จากนั้นก็นำศพของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงจากไป.
"ทั้งสอง,ข้าคิดว่าพวกเจ้าคงต้องการขบคิด,ข้าจะให้เวลาห้าวันในการตัดสินใจ,ว่าจะเป็นหรือว่าตาย,พวกเจ้าตัดสินเอง!"สุ่ยจิงที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
จากนั้นคนกลุ่มหนึ่งก็ออกมาจากตำหนังสังสารวัฏช้าๆ.
ประตูตำหนักสังสารวัฏที่ปิดช้าๆ,ภายในที่มีแต่เสียงคร่ำครวญโศกเศร้าและขุ่นเคืองดังออกมา.
สิบวันหลังจากนั้น,สุ่ยจิงที่กลับมายังตำหนักสังสารวัฏอีกครั้ง,ในเวลานี้มีสตรีคนหนึ่งตามสุ่ยจิงมาด้วย,เป็นเห่าเม่ยลี่,บนไหล่ของนางมีมังกรทองเสี่ยวจิน,ขณะที่ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น.
"เป็นสองจิ้งจอกชรานี้นะรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่ส่งสัยจ้องมองไปยังคนทั้งสอง.
"ใช่แล้ว,รบกวนด้วย!"สุ่ยจิงเอ่ย.
"โปรดวางใจ,เริ่มได้เลย!"เห่าเม่ยลี่กล่าวออกมาด้วยรอยิย้ม.
เซิ่งหวังจินมู่และเซิ่งหวังสุ่ยโหวที่จ้องมองสุ่ยจิงด้วยความซับซ้อน.
"ทั้งสองคิดว่าอย่างไร?"สุ่ยจิงเอ่ย.
เซิ่งหวังสุ่ยโหวที่ดวงตาเบิกกว้างใบหน้าที่เผยท่าทางเกลียดชัง,เซิ่งหวังจินมูเองก็เช่นกัน,ทว่าสามารถที่จะข่มกลั้นเอาไว้ช้าๆ,พยักหน้าและกล่าวออกมาว่า,"ข้ายอมรับเปลี่ยนดินแดนของพวกเราเป็นต้าเจิ้ง,ทว่าเจ้าจะปล่อยพวกเราเป็นอสูรล่ะ,พวกเขาไม่ต้องการที่จะถูกต้าเจิ้งคุมขังเอาไว้ในดินแดนพวกเจ้า!"
"แน่นอนว่า,หลังจากนี้จะปล่อยพวกเจ้าเป็นอิสระ,ไม่จำเป็นต้องเป็นตัวประกันใดๆ!"เซียนเซิงสุ่ยจิงเอ่ย.
แววตาของเซิ่งหวังสุ่ยโหวที่เผยท่าทางเจ้าเล่ห์ออกมา,พยักหน้ารับและกล่าวออกมา,"ตกลง!"
"ตกลง,เจ้าต้องสาบานในตอนนี้,สิบปีหลังจากนี้จะต้องสนับสนุนต้าเจิ้งเต็มกำลัง,ดินแดนจินมู่และดินแดนสุ่ยโห่วจะกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนเต้าจิ้ง,และชั่วชีวิตนี้จะไม่เป็นศัตรูของต้าเจิ้ง,ไม่สามารถวางแผนทำร้ายต้าเจิ้ง,หรือทำลายผลประโยชน์ใดๆของต้าเจิ้ง,ทุกๆที่ที่ต้าเจิ้งก้าวผ่าน,พวกเจ้าจะต้องถอน,หากละเมิดขอให้ตกตายได้รับภัยพิบัติ!"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่กล่าว.
ทั้งสองที่จ้องมองเขม็งไปยังสุ่ยจิง,แววตาเผยท่าทางเหยียดหยัน,สาบานรึ?
นี่ข้าราชบริพารของต้าเจิ้งสมองเต้าหู้อย่างงั้นรึ? สาบานแล้วเกิดประโยชน์อะไร.
"ตกลง,ข้าสาบาน!"เซิ่งหวังจินมู่เอ่ย.
"ข้าก็จะสาบานเช่นกัน!"เซิ่งหวังสุ่ยโหวเอ่ย.
"เห่าเม่ยลี่ตาเจ้าแล้ว!"เซียนเซิงสุ่ยจิงเผยยิ้ม.
"ตกลง!"เห่าเม่ยลี่ที่บินออกไป.
นางที่เผยตำราชีวิตและความตายออกมา,ต่อหน้าทั้งสองคน.
"ข้าของสาบานว่าสิบปีหลังจากนี้จะต้องสนับสนุนต้าเจิ้งเต็มกำลัง,ดินแดนจินมู่และดินแดนสุ่ยโห่วจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนเต้าจิ้ง,และชั่วชีวิตนี้จะไม่เป็นศัตรูของต้าเจิ้ง,ไม่วางแผนทำร้ายต้าเจิ้ง,หรือทำลายผลประโยชน์ใดๆของต้าเจิ้ง,ทุกๆที่ที่ต้าเจิ้งก้าวผ่าน,พวกเราจะถอยห่าง,หากละเมิดขอให้ตกตายได้รับภัยพิบัติ!
ทั้งสองที่กล่าวสาบานออกมาพร้อมๆกัน.
"เกิดผลแล้ว!"เห่าเม่ยลี่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ยอดเยี่ยม,รบกวนแล้ว!"สุ่ยจิงพยักหน้ารับ.
"หาได้ลำบากแต่อย่างใด!"เห่าเม่ยลี่ส่ายหน้าไปมา.
ทั้งสองที่ออกจากห้องโถง,ที่ด้านนอกห้องโถงนั้นหนี่ปู่ซายืนรออยู่.
"หนี่ปู่ซา,ปล่อยพวกเขาได้แล้ว!"สุ่ยจิงที่กล่าวต่อหนี่ปู่ซา.
หนี่ปู่ซาที่พยักหน้า,ก่อนที่จะทำมุทราชี้ไปยังตำหนักสังสารวัฏ.
"ครืนนนน!”
ภายในตำหนัก,โซ่สีดำทมิฬกำลังหดกลับช้าๆ,สองเซิ่งหวังที่ถูกปลดปล่อย.
ทั้งสองเผยท่าทางอัศจรรย์ใจ,นี่พวกเขาปล่อยพวกเราอย่างงั้นรึ?
ไม่แม้แต่ผนึกพลังใดๆ? ปล่อยพวกเขาอย่างงั้นรึ?
ทั้งสองเซิ่งหวังที่ถูกปล่อยตัว,ใบน้าไม่อยากเชื่อ,แปลกเกินไปแล้ว,นี่คนของต้าเจิ้งโง่เง่าขนาดนี้เลยรึ?
ปล่อยพวกเขา?ไม่กลัวว่าพวกเขาจะหนีอย่างงั้นรึ?
ทั้งคู่ที่ออกมาจากห้องโถงช้าๆ,บนลานหน้าตำหนัก,มีคนสามคน,เป็นต้าเซียนสามคน?
ไม่มีแม้แต่เซียนโบราณ,พวกเขาแส่หาความตายอย่างงั้นรึ?
"เป็นคนย่อมตั้งรักษาคำพูด,ข้าเชื่อทั้งสอง,จะยึดมั่นในคำพูด!"สุ่ยจิงที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ยึดมั่นในคำพูด!"เซิ่งหวังสุ่ยโหวที่คำรามออกมาด้วยความโกรธในทันที.
"เปรี้ยง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สายฟ้าขนาดใหญ่ที่ฟาดลงมาที่กางกบาลของเซิ่งหวังสุ่ยโหวในทันที.
แม้นว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บ,ทว่าก็ต้องทำให้เซิ่งหวังสุ่ยโหวต้องรักษาการหายใจ,หมายความว่าอย่างไร?
"ทุกสรรพสิ่ง,สวรรค์กำลังดูอยู่,ในเมื่อเจ้าสาบานแล้ว,ก็ไม่สามารถผิดคำสาบานได้,ไม่เช่นนั้นต้องได้รับภัยพิบัติจนตกตาย!"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่เผยยิ้มออกมา.
"ข้า ............!”
เซิ่งหวังสุ่ยโหวที่ต้องการลองเป็นครั้งที่สอง,ทว่าเวลานี้ท้องฟ้าที่คลุ้มครั่งสายฟ้ามากมายกำลังรวมตัวกันอยู่,ในเวลานี้เซิ่งหวังสุ่ยโหวไม่สามารถต้านเอาไว้ได้แน่,ในเวลานี้เหงื่อที่เย็นยะเยือบกำลังไหลออกมา.
เซิ่งหวังจินมู่ที่หลั่งเหงื่ออกมาเช่นกัน,ทั้งคู่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่.
"ผู้ฝึกตนคำสาป?"เซิ่งหวังจินมู่ที่ไม่อยากเชื่อจนต้องถามออกมา.
"นับว่ามีความรู้!"เห่าเม่ยลี่เผยยิ้มอกมา.
เซิ่งหวังจินมู่และเซิ่งหวังสุ่ยโหวที่สั่นไปทั่วร่างทันที! ต้าเจิ้งมีคนเช่นนี้ด้วยรึ?
-----------------------------------------------------------------------------
ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
ร่างหลักของจงซานที่นั่งอยู่ภายในห้องบำเพ็ญ.
ที่ด้านหน้านั้นมีสิ่งของหกสิ่ง,เป็นของวิเศษที่หนานกงเซิ่งส่งมาจากภพหยินด้วยผังจักรพรรดิ.
หกของวิเศษเซียนบรรพชน.
จงซานที่จ้องมองด้วยท่าทางอึดอัดใจ,แปดหางสวรรค์ในเวลานี้จ้องมองตาเป็นมัน,ทว่าจงซานที่รับรู้ว่าคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่อุปกรณ์เซียนบรรพชนที่จะส่งผลต่อการยกระดับ!
จงซานที่จ้องมองอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่จะมองไปยังแปดหางสวรรค์.
แปดหางสวรรค์ที่เห็นของวิเศษดวงตาเป็นประกาย,ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหาในทันที.
มันอ้าปากงับ,พริบตาเดียวอย่างรวดเร็ว,เพียงหนึ่งก้านธูป,พลังฝึกตนของจงซานที่เพิ่มขึ้น,ทว่าไม่ยกระดับใดๆ.
สองชิ้นแรก,ไม่ส่งผลอะไรแม้แต่น้อย,ยังคงมีระดับเซียนโบราณขั้นที่สาม!
ชิ้นที่สาม,เพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย,ทว่าก็ยังมีระดับเซียนโบราณขั้นที่สาม.
ชิ้นที่สี่,ก้าวมาถึงชั้นที่สามขั้นปลาย!
ชิ้นที่ห้า,ก็ยังมีระดับสามขั้นปลาย!
ชิ้นที่หก,ก็ยังอยู่ในระดับสามขั้นปลาย!
ของวิเศษหกชิ้น,แปดหางสวรรค์ที่ทรงพลังขึ้น,ทว่าจงซานที่มีระดับเซียนโบราณขั้นที่สาม,ตอนนี้มาถึงคอขวดเหลือเพียงนิดเดียวก็จะทะลวงผ่าน.
จงซานที่ไม่ลังเลเก็บตัวบำเพ็ญทันที.
ต้าเจิ้งในเวลานี้มีวาสนามากมาย,จงซานเวลานี้มีความเร็วในการบำเพ็ญ
4000 เท่า,เขาใช้เวลาทั้งหมดห้าปี.
"เปี้ยง!”
ท้ายที่สุดก็ยกระดับ!
เซียนโบราณขั้นที่ 4!
ความเร็วบำเพ็ญ 4000
เท่า,ห้าปี,ก็เทียบกับคนปรกติที่ใช้เวลาบำเพ็ญ 20,000
ปี,เขากลับทะลวงระดับจากเซียนโบราณขั้นปลายไปยังระดับเซียนโบราณขั้นที่สี่เท่านั้น?
จงซานที่นั่งอยู่อีกครึ่งวัน.
นับจากวันนี้เป็นต้นไป,อุปกรณ์เซียนบรรพชนที่ถูกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกิน,จะไม่ส่งผลใดๆต่อเขาอีกแล้ว.
ต่อไปจะทำเช่นไร? จงซานรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที!
อย่างไรก็ตามแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,ชุดกระบี่สังหารเซียน,ที่มีพลังเท่ากับเซียนบรรพชนธรรมดา,จำเป็นต้องหาวิธีในการยกระดับอีกครั้ง.
เซียนโบราณขั้นที่สี่,ต้องการทะลวงไปยังระดับเซียนบรรพชน,ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องที่ยากแสนยาก!
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,ก่อนที่จะก้าวออกมา,เปิดประตูก้าวออกมาด้านนอกห้องโถง.
ภพหยิน,ร่างแยกเงาที่ได้รับบาดเจ็บก็ฟื้นฟูกลับมา,เมื่อร่างหลักตัดผ่านระดับ,ร่างแยกเงาก็ก้าวไปถึงเซียนโบราณขั้นที่สี่ในเวลาเดียวเช่นกัน!
ตอนนี้แผนการของต้าเจิ้งในการกำราบพื้นที่รอบๆเป็นไปด้วยดี.
รายงานชัยชนะที่ถูกสงมาครั้งแล้วครั้งเล่า,อาณาเขตอู๋เซี่ย,อาณาเขตเสี่ยวเป่ย,เขตแดนโพ้นทะเล,เขตแดนจินมู่,เขตแดนสุ่ยโห่ว,ห้าดินแดนตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นต้าเจิ้งทั้งหมด,ต้าเจ้งที่ขยายเขตแดนออกไปอย่างบ้าคลั่ง!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น