Immortality Chapter 1085 Zhong Shan magical powers
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1085 ทักษะเทวะของจงซาน.
Chapter 1085 Zhong Shan magical powers
钟山的神通
ทักษะเทวะของจงซาน.
จินเผิงที่บำเพ็ญลมหายใจอยู่ในตำหนักอันดับหนึ่งแห่งโลกหล้า,ภายในห้องโถงนั้น,มีเม็ดยาเซียนถูกเตรียมเอาไว้มากมาย!
หลังจากจัดการโลหิตที่เปื้อนไปทั่วร่าง,พร้อมเปลี่ยนชุดใหม่,จินเผิงที่กินเม็ดยาเซียน,ขณะที่ทอดถอนใจเกี่ยวกับเรื่องไร้สาระที่เกิดขึ้นทั้งหมด,ตำหนักอันดับหนึ่งแห่งโลกหล้า,มรดกเทียนตี้,ทั้งหมดเป็นแผนการของจงซานอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้มันแปลกเกินไปแล้ว.
แม้นครั้งแรกที่เขาจำนนกับจงซานไม่ได้รู้สึกอะไรนัก,หลายปีมานี้,กับเรื่องแปลกประหลาดมากมาย,ทำให้จินเผิงรู้สึกอับอายในความสามารถของตัวเองเป็นอย่างมาก.
"การใช้ชีวิตในต้าเจิ้ง,นับว่ามีสีสันจริงๆ,บางทีการอยู่ต้าเจิ้งก็ไม่ทำให้เดียวดาย!"ภายในใจของจินเผิงที่กระซิบบอกหัวใจตัวเอง.
จินเผิงที่สูดหายใจลึกขึ้นมาในทันที,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน"เป็นไปได้อย่างไร,โลกหล้าที่กว้างใหญ่,ข้าจินเผิงพอใจในศาลเทวะเล็กๆอย่างงั้นรึ?
เมื่อครบพันปี,ข้าจะต้องจากไปทันที!"
จินเผิงรีบสลัดความคิดของตัวเอง,ก่อนที่จะแสดงท่าทางจริงจัง,นี่เขายอมจำนนต่อต้าเจิ้งแล้วรึอย่างไร?
หากจงซานมาได้ยิน,แน่นอนคงเผยยิ้มอย่างพอใจแน่.
"เป็นไปได้อย่างไร? เป็นไปได้ด้วยรึ?"
ในเวลานี้จากด้านนอกห้องโถงก็ได้ยินเสียงของหนานกงเซิ่งที่อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เกิดอะไรขึ้น?"
จินเผิงแม้ว่าจะยังบาดเจ็บอยู่ได้เดินออกมา.
เขาที่ดีขึ้นบ้างแล้ว,เวลานี้เขาจะมีอารมณ์รักษาได้อย่างไร?
ด้วยยาเซียนที่กินเข้าไปทำให้อากาศเขาดีขึ้น,จินเผิงจึงเดินออกมา.
"เจ้าดูนั่น!"หนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.
จินเผิงที่มองตามหนานกงเซิ่ง,ถึงกับอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ.
ที่ไกลออกไป,ส่วนหนึ่งของอวกาศ,ค่ายกลด่านที่หก,ในเวลานี้ปรากฏรอยแตกแยกของห้วงมิติเกิดขึ้นทันที.
ลอยแตกที่กระจายออกไปรอบๆ,ปกคลุมทั่วทั้งจักรวาล.
"เกิดอะไรขึ้น,มีปัญหาอะไรกัน?"จินเผิงที่เผยท่าทางตื่นตระหนก.
ต้องแข็งแกร่งขนาดใหนกัน?
ไม่ใช่ว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงบาดเจ็บอยู่รึ? ใครทำเช่นนี้? จงซานรึ? ไม่มีทาง!
"ค่ายกลถูกกำราบ,แช่แข็งเอาไว้!"หนานกงเซิ่งที่สูดหายใจลึก.
"อะไร? กำราบ?
แช่แข็งอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"ใช่,ภายในค่ายกลนั้น,ถูกสะกดเอาไว้,ด้านในเวลานี้กลายเป็นห้วงมิติปิดตาย,ทุกอย่างหยุดเคลื่อนที่,ไม่อนุญาตให้ขยับ!"หนานกงเซิ่งขมวดคิ้วไปมา.
"นี่มัน,ทั้งอวกาศ,ถูกสะกดทั้งหมดเลยรึ?"จินเผิงที่แสดงท่าทางตกใจ.
หนานกงเซิ่งจ้องมองไปยังจินเผิง,แม้นว่าจะไม่อยากเชื่อเช่นกัน,ทว่าก็พยักหน้ารับ,"ใช่!"
ทั้งสองคนที่จ้องมองอวกาศ,จดจ้องมองไปยังค่ายกลด่านที่หก,ใบหน้ากระตุกไปมา.
---------------------------------------------------------------
ภายในค่ายกลที่หก.
โลกศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา,ที่สะกดทั้งอวกาศ,ทุกอย่างหยุดลง,ในเวลานี้อยู่ภายในใต้อำนาจของโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา,ความเร็วของจงซานลดลงในทันทีสามเท่า.
เป็นของวิเศษที่ทรงพลังนัก,แม้แต่ในโลกใบใหญ่ยังสามารถแสดงพลังได้ถึงขนาดนี้.
"โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาของหยิง,เจ้าเคยเห็นอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แตกต่างจากของเจ้าเล็กน้อย!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"แตกต่างอย่างไร?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"โลงศพของเขามีรอตะเข็บเดียว,ส่วนของเจ้ามีอยู่เต็มไปหมด,การที่มีรอยตะเข็บทั่วโลงศพ,มันแตกต่างจากหยิงอย่างไร?"จงซานที่กล่าวสอบถามด้วยท่าทางสงสัย.
"โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาของเขาจะต้องมีรูขนาดใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถหลอมออกมาได้!"เซิ่งหวังอู่เซี่ยงที่กัดฟัน.
"รูขนาดใหน? ปากของโลงศพอย่างงั้นรึ?
หลังจากที่ปิดโรงศพแล้ว,จะทำให้ร้ายกาจกว่ารึ? หรือว่ามีผลอย่างไร?"จงซานที่กล่าวสอบถามต่อ.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ดวงตาขวาง,จากนั้นที่มุมปาก็เผยท่าทางเหยียดหยัน,"เจ้าต้องการจะล้วงความลับของข้ารึ?ข้าไม่จำเป็นต้องบอก,เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องรู้,เพราะว่าอีกไม่นานเจ้าก็จะไม่อยู่ในโลกนี้แล้ว!"
ระหว่างที่กล่าวนั้น,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ขยับเล็กน้อย,โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน,กลิ่นอายที่ไร้เทียมทานโถมทับไปยังร่างของจงซาน,โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาที่ขยายใหญ่ขึ้นในทันที,ทุกๆที่มันเคลื่อนผ่าน,ดวงดารารอบๆระเบิดแตกสลายออกเป็นผุยผง,เป็นพลังที่ไร้เทียมทาน,เกินจะต้าน!
ห้วงมิติที่ไม่แกว่งแม้แต่น้อย,แต่กับฉีกอากาศระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวเคลื่อนที่เข้ามาไกล.
จงซานสามารถมองเห็นกลิ่นอ่านทำลายล้างที่น่าเกรงข้ามนั่นได้.
จงซานที่หลบหนีทันที,ทว่า,ความเร็วของเขาที่เหลือเพียงหนึ่งในสาม,กลับกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาที่พุ่งเข้ามาหาเขาในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ด้วยมีดวงดาราห้าสิบสองดวงกั้นขวาง,ก่อนที่จะพุ่งเข้าหาจงซาน,ทำให้จงซานสามารถหลบการโจมตีของโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกได้ในคราแรก.
ทว่าร่างกายของเขาที่ถูกกลิ่นอายที่หนักหน่วงกระแทกลอยออกไปเช่นกัน,กระแทกไปยังดาวเคราะห์ดวงหนึ่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ร่างกายของเขาที่จมอยู่ในดวงดารา,โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาเคลื่อนที่พุ่งเข้าหาเขาอีกครั้ง.
จงซานที่อยู่ในสภาพยับเยินยากที่จะหลบได้อีกครั้ง.
การโจมตีในครานี้แรงกว่าเดิมสิบเท่า,เนื่องจากสถานที่รอบๆนี้,ไม่มีดวงดาราคอยลดทอนพลังของโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา,ในเวลานี้,จงซานยากที่จะหนีได้อย่างแน่นอน.
ดูเหมือนว่าหากถูกโจมตีในครานี้,จงซานจะต้องตกตายแตกสลายหายไปในทันที.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เผยรอยยิ้มตื่นเต้นดีใจ,มือของเขาที่ควบคุมโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา,พุ่งตรงไปยังร่างของจงซานในทันที,อำนาจสะกดพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่,กำลังโถมทับมายังจงซาน,ทำให้จงซานไม่มีทางหนี.
ทว่าในเวลานี้จงซานกลับไม่คิดที่จะหนี,ทว่าจ้องมองอย่างเย็นชาไปยังเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง!
เสื้อผ้าของจงซานที่หยุดนิ่ง,ขณะที่เส้นผมชี้ตั้งชันขึ้นมา,ดวงตาที่จดจ้องมองอย่างแหลมคมไปยังโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา,แขนขวาของเขาที่ยกขึ้น,ก่อนที่จะชี้นิ้วกลางและชี้ออกไป,นิ้วของเขาที่สั่นไหวเบาๆ.
ที่ระหว่างนิ้วกลางและชี้นั้น,ปรากฏจุดขึ้น,ดูคล้ายกับหลุมดำ,ทว่ามีขนาดเล็กกว่าปรกติ,และเป็นหลุมดังที่ส่องประกายแสงวับวาว,ราวกับดวงดาราบนท้องฟ้า.
กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงแผ่ออกมาจากหลุมดำขนาดเล็ก,กลิ่นอายที่ทำให้เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงสั่นระรั่ว,ทำให้มือของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงชะงักงัน.
โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาที่หยุดอยู่กลางอากาศ,ดวงตาทั้งสองข้างของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เบิกกว้าง,จดจ้องมองไปยังแขนขวาของจงซาน.
มันคืออะไรกัน?
ทำไมข้าถึงรู้สึกกลิ่นอายแห่งความตายกัน?
"นี่มันวิชาอะไรกัน?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้าจะได้เห็นทักษะเทวะของข้าเป็นคนแรก!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
จากนั้น,พลังของจงซานที่เข้าปะทะกับกับกลิ่นอายของโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา.
ทักษะเทวะรึ?
นี่คือทักษะเทวะของจงซานอย่างงั้นรึ?
สัมผัสกลิ่นอายแห่งอันตรายที่แผ่ออกมานั้น,กำลังสะกดอำนาจของโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง.
หลุมสีดำขนาดเล็กที่ปล่อยออกมานั้น,กลืนกินกลิ่นอายของฝ่ายตรงข้ามไปทั้งหมด,จงซานที่ปล่อยมันเข้าชนกับโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา.
"แส่หาความตาย!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดุร้าย.
คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าเข้าปะทะกับโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา,นี่ไม่เท่ากับแส่หาความตายรึ?
"ซี่!"
พลังของจงซานที่ปล่อยออกมานั้นสามารถป้องกันอำนาจของโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา,พริบตานั้น,ปรากฏเสียงดังกัดกร่อนเกิดขึ้น,โลงศพสัมฤทธิ์ที่หยุดนิ่งไปในทันที.
หลุมดำขนาดเล็กนั้น,ขยายออกมา,ราวกับว่ากำลังดูดพลังของโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาเข้าไป,พร้อมกับเริ่มหมุนดูดซับเร็วขึ้นเรื่อยๆ.,
โลงศพสัมฤทธิ์ที่ถูกดูดพลังทั้งหมดเข้าไปในหลุมดำ.
โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เล็กลงเรื่อยๆ,เหมือนว่าถูกสูบพลังของจงซานออกไป.
ใบหน้าของจงซานที่ซีดขาวเล็กน้อย,เห็นชัดเจนว่าทักษะเทวะนี้กลืนกินพลังเป็นอย่างมาก.
"เป็นไปไม่ได้,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่จ้องมองอย่างไม่อยากเชื่อจับจ้องมองไปยังโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาของเขา.
พลังอำนาจของโลงศพสัมฤทธิ์,ปรากฏแสงสีฟ้าปกคลุมในเวลานี้มันเล็กลงเรื่อยๆ,เล็กลงเรื่อยๆไม่หยุด,ตอนนี้มันถูกกำราบจนมันกลายเป็นอุปกรณ์เซียนบรรพชนไปซะแล้ว.
ไม่นานหลังจากนั้น,จงซานก็ไปปรากฏที่ด้านหน้าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง.
ทันทีที่โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกานั้นได้หลุดจากการควบคุมของเซิ่งหวังอู๋เซียงไปแล้วนั่นเอง.
"หลุมสังสารวัฏยักษ์! เปิด!"
จงซานคำรามลั่น,หลุมสังสารวัฏถูกเปิดออกมาในทันที.
เทียนเต๋าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงและหลุมสังสารวัฏของจงซานกระแทกกันเสียงดังสนั่น,ทว่าในเวลานั้นมือขวาของจงซาน?นิ้วทั้งสองชี้ประทับไปยังร่างของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง.
ใบหน้าของจงซานที่ซีดขาว,และมีเหงื่ออกมาเต็มไปหมด.
ทว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงถูกนิ้วชี้และกลางของจงซานสะกดเอาไว้,ไม่สามารถขยับได้,ไม่สามารถหนีได้,ไม่แม้แต่สามารถรวมเทียนเต๋าได้,นี่จงซานกำลังทำอะไรกัน.
"เป็นไปไม่ได้,เป็นไปไม่ได้,จะมีทักษะเทวะเช่นนี้ได้อย่างไร,มันไม่มีในโลกนี้!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
ขณะที่เขาตะโกนออกมานั้น,เส้นผมของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกลายเป็นสีขาวในทันที,ใบหน้าผิวทั่วร่างที่ซีดลงจนน่าสะพรึงกลัว.
"ความจริงก็คือความจริง,และเจ้าก็ประมาทข้าเกินไป!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่อ่อนแอ.
ทักษะเทวะที่ไม่ธรรมดานี้,กลืนกินพลังอย่างน่าเกรงขาม,จงซานที่ใช้พลังของมันเกินขีดจำกัดแล้ว.
"เจ้าที่มีอายุเพียงหนึ่งพันกว่าปี,ถึงจะมีเชาว์ปัญญาต่อต้านสวรรค์น่าเกรงขาม,เป็นไปไม่ได้ที่จะแข็งแกร่ง."เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ไม่อยากเชื่อ.
"เชาว์ปัญญาที่ต่อต้านสวรรค์,นี่เป็นเพียงส่วนประกอบเท่านั้น,นอกจากนี้,มันคืออาคมของต้นโพธิที่ช่วยให้ข้าสัมผัสได้ถึงการรู้แจ้งนี้,เหมือนกับเจ้า,สัมผัสเทวะนี้เข้าไม่เคยแสดงมันออกมาให้ใครเห็น,ทว่าวันนี้เจ้าได้ผลักดันข้า,เจ้าจึงเป็นคนแรกที่เห็นทักษะเทวะของข้า,ได้ตายด้วยพลังนี้เจ้าไม่ควรจะเสียใจ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่อ่อนแอลง.
ในเวลานั้นใบหน้าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เผยท่าทางจริงจังออกมา,ก่อนที่จะเผยยิ้ม,"ตายด้วยมือของเจ้า,ไม่ต้องเสียดายอย่างงั้นรึ?,ทักษะเทวะที่เจ้าสร้างขึ้นมา,นับว่ายอดเยี่ยมติดหนึ่งในสิบของโลกใบใหญ่แห่งนี้,ทว่าสิ่งที่เจ้าไม่รู้,ยังมีทักษะเทวะที่ร้ายกาจและแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้อีก!"
ร่างกายของจงซานที่อ่อนลง,มือของเขาที่หยุดปล่อยพลัง,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อจ้องมองไปยังเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่หนีออกไปได้,ทว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงไม่ได้หนีไปใหน,ทว่าทรงผมที่กระเซอะกระเซิงนั้นจ้องมองจงซาน,ด้วยความลึกล้ำ,จากนั้นดวงตาทั้งสองข้างก็หลับลง,ก่อนที่จะล้มลงไปในทันที.
เซิ่งหวังที่น่าเกรงขาม,ตกตายทันทีเช่นนี้รึ?
เขาไม่ได้บาดเจ็บ,ร่างกายของเขายังสมบูรณ์,ทว่าตกตายไปอย่างแปลกประหลาด! ทั้งที่ทักษะเทวะของจงซานชัดเจนว่ายังไม่พอสังหารเขา,ร่างกายของจงซานที่โชคไปด้วยเหงื่อกลับพลังที่ใช้เกินขีดจำกัด!
จงซานในเวลานี้ร่างกายที่สั่นไหว,แทบจะหมดสติไปในทันที.
---------------------------------
ที่ด้านหน้าตำหนักอันดับหนึ่งแห่งโลกหล้า.
"ค่ายกลสลายไปแล้ว,พลังสะกดหายไปแล้ว!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวออกมาในทันที.
"จบแล้วรึ?"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่แน่ใจ.
หนานกงเซิ่งที่บินออกไป,จินเผิงในสภาพทุลักทะเลอดไม่ได้บินตามไปเช่นกัน.
ทั้งสองที่บินไปยังอวกาศอย่างรวดเร็ว,จ้องมองห้วงอวกาศที่เต็มไปด้วยเศษซากของดวงดารามากมาย,และยังมีอุปกรณ์เซียนโบราณหลายชิ้นลอยอยู่,สองคนที่ไม่หยุดยังคงบินต่อไป.
Chapter 1085 Zhong Shan magical powers
钟山的神通
ทักษะเทวะของจงซาน.
จินเผิงที่บำเพ็ญลมหายใจอยู่ในตำหนักอันดับหนึ่งแห่งโลกหล้า,ภายในห้องโถงนั้น,มีเม็ดยาเซียนถูกเตรียมเอาไว้มากมาย!
หลังจากจัดการโลหิตที่เปื้อนไปทั่วร่าง,พร้อมเปลี่ยนชุดใหม่,จินเผิงที่กินเม็ดยาเซียน,ขณะที่ทอดถอนใจเกี่ยวกับเรื่องไร้สาระที่เกิดขึ้นทั้งหมด,ตำหนักอันดับหนึ่งแห่งโลกหล้า,มรดกเทียนตี้,ทั้งหมดเป็นแผนการของจงซานอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้มันแปลกเกินไปแล้ว.
แม้นครั้งแรกที่เขาจำนนกับจงซานไม่ได้รู้สึกอะไรนัก,หลายปีมานี้,กับเรื่องแปลกประหลาดมากมาย,ทำให้จินเผิงรู้สึกอับอายในความสามารถของตัวเองเป็นอย่างมาก.
"การใช้ชีวิตในต้าเจิ้ง,นับว่ามีสีสันจริงๆ,บางทีการอยู่ต้าเจิ้งก็ไม่ทำให้เดียวดาย!"ภายในใจของจินเผิงที่กระซิบบอกหัวใจตัวเอง.
จินเผิงที่สูดหายใจลึกขึ้นมาในทันที,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน"เป็นไปได้อย่างไร,โลกหล้าที่กว้างใหญ่,ข้าจินเผิงพอใจในศาลเทวะเล็กๆอย่างงั้นรึ?
เมื่อครบพันปี,ข้าจะต้องจากไปทันที!"
จินเผิงรีบสลัดความคิดของตัวเอง,ก่อนที่จะแสดงท่าทางจริงจัง,นี่เขายอมจำนนต่อต้าเจิ้งแล้วรึอย่างไร?
หากจงซานมาได้ยิน,แน่นอนคงเผยยิ้มอย่างพอใจแน่.
"เป็นไปได้อย่างไร? เป็นไปได้ด้วยรึ?"
ในเวลานี้จากด้านนอกห้องโถงก็ได้ยินเสียงของหนานกงเซิ่งที่อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เกิดอะไรขึ้น?"
จินเผิงแม้ว่าจะยังบาดเจ็บอยู่ได้เดินออกมา.
เขาที่ดีขึ้นบ้างแล้ว,เวลานี้เขาจะมีอารมณ์รักษาได้อย่างไร?
ด้วยยาเซียนที่กินเข้าไปทำให้อากาศเขาดีขึ้น,จินเผิงจึงเดินออกมา.
"เจ้าดูนั่น!"หนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.
จินเผิงที่มองตามหนานกงเซิ่ง,ถึงกับอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ.
ที่ไกลออกไป,ส่วนหนึ่งของอวกาศ,ค่ายกลด่านที่หก,ในเวลานี้ปรากฏรอยแตกแยกของห้วงมิติเกิดขึ้นทันที.
ลอยแตกที่กระจายออกไปรอบๆ,ปกคลุมทั่วทั้งจักรวาล.
"เกิดอะไรขึ้น,มีปัญหาอะไรกัน?"จินเผิงที่เผยท่าทางตื่นตระหนก.
ต้องแข็งแกร่งขนาดใหนกัน?
ไม่ใช่ว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงบาดเจ็บอยู่รึ? ใครทำเช่นนี้? จงซานรึ? ไม่มีทาง!
"ค่ายกลถูกกำราบ,แช่แข็งเอาไว้!"หนานกงเซิ่งที่สูดหายใจลึก.
"อะไร? กำราบ?
แช่แข็งอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"ใช่,ภายในค่ายกลนั้น,ถูกสะกดเอาไว้,ด้านในเวลานี้กลายเป็นห้วงมิติปิดตาย,ทุกอย่างหยุดเคลื่อนที่,ไม่อนุญาตให้ขยับ!"หนานกงเซิ่งขมวดคิ้วไปมา.
"นี่มัน,ทั้งอวกาศ,ถูกสะกดทั้งหมดเลยรึ?"จินเผิงที่แสดงท่าทางตกใจ.
หนานกงเซิ่งจ้องมองไปยังจินเผิง,แม้นว่าจะไม่อยากเชื่อเช่นกัน,ทว่าก็พยักหน้ารับ,"ใช่!"
ทั้งสองคนที่จ้องมองอวกาศ,จดจ้องมองไปยังค่ายกลด่านที่หก,ใบหน้ากระตุกไปมา.
---------------------------------------------------------------
ภายในค่ายกลที่หก.
โลกศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา,ที่สะกดทั้งอวกาศ,ทุกอย่างหยุดลง,ในเวลานี้อยู่ภายในใต้อำนาจของโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา,ความเร็วของจงซานลดลงในทันทีสามเท่า.
เป็นของวิเศษที่ทรงพลังนัก,แม้แต่ในโลกใบใหญ่ยังสามารถแสดงพลังได้ถึงขนาดนี้.
"โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาของหยิง,เจ้าเคยเห็นอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แตกต่างจากของเจ้าเล็กน้อย!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"แตกต่างอย่างไร?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"โลงศพของเขามีรอตะเข็บเดียว,ส่วนของเจ้ามีอยู่เต็มไปหมด,การที่มีรอยตะเข็บทั่วโลงศพ,มันแตกต่างจากหยิงอย่างไร?"จงซานที่กล่าวสอบถามด้วยท่าทางสงสัย.
"โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาของเขาจะต้องมีรูขนาดใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถหลอมออกมาได้!"เซิ่งหวังอู่เซี่ยงที่กัดฟัน.
"รูขนาดใหน? ปากของโลงศพอย่างงั้นรึ?
หลังจากที่ปิดโรงศพแล้ว,จะทำให้ร้ายกาจกว่ารึ? หรือว่ามีผลอย่างไร?"จงซานที่กล่าวสอบถามต่อ.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ดวงตาขวาง,จากนั้นที่มุมปาก็เผยท่าทางเหยียดหยัน,"เจ้าต้องการจะล้วงความลับของข้ารึ?ข้าไม่จำเป็นต้องบอก,เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องรู้,เพราะว่าอีกไม่นานเจ้าก็จะไม่อยู่ในโลกนี้แล้ว!"
ระหว่างที่กล่าวนั้น,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ขยับเล็กน้อย,โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาพุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน,กลิ่นอายที่ไร้เทียมทานโถมทับไปยังร่างของจงซาน,โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาที่ขยายใหญ่ขึ้นในทันที,ทุกๆที่มันเคลื่อนผ่าน,ดวงดารารอบๆระเบิดแตกสลายออกเป็นผุยผง,เป็นพลังที่ไร้เทียมทาน,เกินจะต้าน!
ห้วงมิติที่ไม่แกว่งแม้แต่น้อย,แต่กับฉีกอากาศระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวเคลื่อนที่เข้ามาไกล.
จงซานสามารถมองเห็นกลิ่นอ่านทำลายล้างที่น่าเกรงข้ามนั่นได้.
จงซานที่หลบหนีทันที,ทว่า,ความเร็วของเขาที่เหลือเพียงหนึ่งในสาม,กลับกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาที่พุ่งเข้ามาหาเขาในทันที.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ด้วยมีดวงดาราห้าสิบสองดวงกั้นขวาง,ก่อนที่จะพุ่งเข้าหาจงซาน,ทำให้จงซานสามารถหลบการโจมตีของโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกได้ในคราแรก.
ทว่าร่างกายของเขาที่ถูกกลิ่นอายที่หนักหน่วงกระแทกลอยออกไปเช่นกัน,กระแทกไปยังดาวเคราะห์ดวงหนึ่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ร่างกายของเขาที่จมอยู่ในดวงดารา,โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาเคลื่อนที่พุ่งเข้าหาเขาอีกครั้ง.
จงซานที่อยู่ในสภาพยับเยินยากที่จะหลบได้อีกครั้ง.
การโจมตีในครานี้แรงกว่าเดิมสิบเท่า,เนื่องจากสถานที่รอบๆนี้,ไม่มีดวงดาราคอยลดทอนพลังของโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา,ในเวลานี้,จงซานยากที่จะหนีได้อย่างแน่นอน.
ดูเหมือนว่าหากถูกโจมตีในครานี้,จงซานจะต้องตกตายแตกสลายหายไปในทันที.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เผยรอยยิ้มตื่นเต้นดีใจ,มือของเขาที่ควบคุมโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา,พุ่งตรงไปยังร่างของจงซานในทันที,อำนาจสะกดพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่,กำลังโถมทับมายังจงซาน,ทำให้จงซานไม่มีทางหนี.
ทว่าในเวลานี้จงซานกลับไม่คิดที่จะหนี,ทว่าจ้องมองอย่างเย็นชาไปยังเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง!
เสื้อผ้าของจงซานที่หยุดนิ่ง,ขณะที่เส้นผมชี้ตั้งชันขึ้นมา,ดวงตาที่จดจ้องมองอย่างแหลมคมไปยังโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา,แขนขวาของเขาที่ยกขึ้น,ก่อนที่จะชี้นิ้วกลางและชี้ออกไป,นิ้วของเขาที่สั่นไหวเบาๆ.
ที่ระหว่างนิ้วกลางและชี้นั้น,ปรากฏจุดขึ้น,ดูคล้ายกับหลุมดำ,ทว่ามีขนาดเล็กกว่าปรกติ,และเป็นหลุมดังที่ส่องประกายแสงวับวาว,ราวกับดวงดาราบนท้องฟ้า.
กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงแผ่ออกมาจากหลุมดำขนาดเล็ก,กลิ่นอายที่ทำให้เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงสั่นระรั่ว,ทำให้มือของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงชะงักงัน.
โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาที่หยุดอยู่กลางอากาศ,ดวงตาทั้งสองข้างของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เบิกกว้าง,จดจ้องมองไปยังแขนขวาของจงซาน.
มันคืออะไรกัน?
ทำไมข้าถึงรู้สึกกลิ่นอายแห่งความตายกัน?
"นี่มันวิชาอะไรกัน?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้าจะได้เห็นทักษะเทวะของข้าเป็นคนแรก!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
จากนั้น,พลังของจงซานที่เข้าปะทะกับกับกลิ่นอายของโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา.
ทักษะเทวะรึ?
นี่คือทักษะเทวะของจงซานอย่างงั้นรึ?
สัมผัสกลิ่นอายแห่งอันตรายที่แผ่ออกมานั้น,กำลังสะกดอำนาจของโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง.
หลุมสีดำขนาดเล็กที่ปล่อยออกมานั้น,กลืนกินกลิ่นอายของฝ่ายตรงข้ามไปทั้งหมด,จงซานที่ปล่อยมันเข้าชนกับโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา.
"แส่หาความตาย!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดุร้าย.
คาดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าเข้าปะทะกับโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา,นี่ไม่เท่ากับแส่หาความตายรึ?
"ซี่!"
พลังของจงซานที่ปล่อยออกมานั้นสามารถป้องกันอำนาจของโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกา,พริบตานั้น,ปรากฏเสียงดังกัดกร่อนเกิดขึ้น,โลงศพสัมฤทธิ์ที่หยุดนิ่งไปในทันที.
หลุมดำขนาดเล็กนั้น,ขยายออกมา,ราวกับว่ากำลังดูดพลังของโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาเข้าไป,พร้อมกับเริ่มหมุนดูดซับเร็วขึ้นเรื่อยๆ.,
โลงศพสัมฤทธิ์ที่ถูกดูดพลังทั้งหมดเข้าไปในหลุมดำ.
โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เล็กลงเรื่อยๆ,เหมือนว่าถูกสูบพลังของจงซานออกไป.
ใบหน้าของจงซานที่ซีดขาวเล็กน้อย,เห็นชัดเจนว่าทักษะเทวะนี้กลืนกินพลังเป็นอย่างมาก.
"เป็นไปไม่ได้,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่จ้องมองอย่างไม่อยากเชื่อจับจ้องมองไปยังโลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกาของเขา.
พลังอำนาจของโลงศพสัมฤทธิ์,ปรากฏแสงสีฟ้าปกคลุมในเวลานี้มันเล็กลงเรื่อยๆ,เล็กลงเรื่อยๆไม่หยุด,ตอนนี้มันถูกกำราบจนมันกลายเป็นอุปกรณ์เซียนบรรพชนไปซะแล้ว.
ไม่นานหลังจากนั้น,จงซานก็ไปปรากฏที่ด้านหน้าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง.
ทันทีที่โลงศพสัมฤทธิ์กำราบโลกานั้นได้หลุดจากการควบคุมของเซิ่งหวังอู๋เซียงไปแล้วนั่นเอง.
"หลุมสังสารวัฏยักษ์! เปิด!"
จงซานคำรามลั่น,หลุมสังสารวัฏถูกเปิดออกมาในทันที.
เทียนเต๋าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงและหลุมสังสารวัฏของจงซานกระแทกกันเสียงดังสนั่น,ทว่าในเวลานั้นมือขวาของจงซาน?นิ้วทั้งสองชี้ประทับไปยังร่างของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง.
ใบหน้าของจงซานที่ซีดขาว,และมีเหงื่ออกมาเต็มไปหมด.
ทว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงถูกนิ้วชี้และกลางของจงซานสะกดเอาไว้,ไม่สามารถขยับได้,ไม่สามารถหนีได้,ไม่แม้แต่สามารถรวมเทียนเต๋าได้,นี่จงซานกำลังทำอะไรกัน.
"เป็นไปไม่ได้,เป็นไปไม่ได้,จะมีทักษะเทวะเช่นนี้ได้อย่างไร,มันไม่มีในโลกนี้!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
ขณะที่เขาตะโกนออกมานั้น,เส้นผมของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกลายเป็นสีขาวในทันที,ใบหน้าผิวทั่วร่างที่ซีดลงจนน่าสะพรึงกลัว.
"ความจริงก็คือความจริง,และเจ้าก็ประมาทข้าเกินไป!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่อ่อนแอ.
ทักษะเทวะที่ไม่ธรรมดานี้,กลืนกินพลังอย่างน่าเกรงขาม,จงซานที่ใช้พลังของมันเกินขีดจำกัดแล้ว.
"เจ้าที่มีอายุเพียงหนึ่งพันกว่าปี,ถึงจะมีเชาว์ปัญญาต่อต้านสวรรค์น่าเกรงขาม,เป็นไปไม่ได้ที่จะแข็งแกร่ง."เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่ไม่อยากเชื่อ.
"เชาว์ปัญญาที่ต่อต้านสวรรค์,นี่เป็นเพียงส่วนประกอบเท่านั้น,นอกจากนี้,มันคืออาคมของต้นโพธิที่ช่วยให้ข้าสัมผัสได้ถึงการรู้แจ้งนี้,เหมือนกับเจ้า,สัมผัสเทวะนี้เข้าไม่เคยแสดงมันออกมาให้ใครเห็น,ทว่าวันนี้เจ้าได้ผลักดันข้า,เจ้าจึงเป็นคนแรกที่เห็นทักษะเทวะของข้า,ได้ตายด้วยพลังนี้เจ้าไม่ควรจะเสียใจ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่อ่อนแอลง.
ในเวลานั้นใบหน้าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เผยท่าทางจริงจังออกมา,ก่อนที่จะเผยยิ้ม,"ตายด้วยมือของเจ้า,ไม่ต้องเสียดายอย่างงั้นรึ?,ทักษะเทวะที่เจ้าสร้างขึ้นมา,นับว่ายอดเยี่ยมติดหนึ่งในสิบของโลกใบใหญ่แห่งนี้,ทว่าสิ่งที่เจ้าไม่รู้,ยังมีทักษะเทวะที่ร้ายกาจและแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้อีก!"
ร่างกายของจงซานที่อ่อนลง,มือของเขาที่หยุดปล่อยพลัง,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อจ้องมองไปยังเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่หนีออกไปได้,ทว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงไม่ได้หนีไปใหน,ทว่าทรงผมที่กระเซอะกระเซิงนั้นจ้องมองจงซาน,ด้วยความลึกล้ำ,จากนั้นดวงตาทั้งสองข้างก็หลับลง,ก่อนที่จะล้มลงไปในทันที.
เซิ่งหวังที่น่าเกรงขาม,ตกตายทันทีเช่นนี้รึ?
เขาไม่ได้บาดเจ็บ,ร่างกายของเขายังสมบูรณ์,ทว่าตกตายไปอย่างแปลกประหลาด! ทั้งที่ทักษะเทวะของจงซานชัดเจนว่ายังไม่พอสังหารเขา,ร่างกายของจงซานที่โชคไปด้วยเหงื่อกลับพลังที่ใช้เกินขีดจำกัด!
จงซานในเวลานี้ร่างกายที่สั่นไหว,แทบจะหมดสติไปในทันที.
---------------------------------
ที่ด้านหน้าตำหนักอันดับหนึ่งแห่งโลกหล้า.
"ค่ายกลสลายไปแล้ว,พลังสะกดหายไปแล้ว!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวออกมาในทันที.
"จบแล้วรึ?"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่แน่ใจ.
หนานกงเซิ่งที่บินออกไป,จินเผิงในสภาพทุลักทะเลอดไม่ได้บินตามไปเช่นกัน.
ทั้งสองที่บินไปยังอวกาศอย่างรวดเร็ว,จ้องมองห้วงอวกาศที่เต็มไปด้วยเศษซากของดวงดารามากมาย,และยังมีอุปกรณ์เซียนโบราณหลายชิ้นลอยอยู่,สองคนที่ไม่หยุดยังคงบินต่อไป.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น