Immortality Chapter 1077 The dove occupies the magpie nest
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1077 เข้าครอบครองบ้านหรือที่ดินของผู้อื่นโดยพลการ
Chapter 1077 The dove occupies the magpie
nest
鸠占鹊巢
เข้าครอบครองบ้านหรือที่ดินของผู้อื่นโดยพลการ
ใบหน้าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน!
ศาลเทวะอู๋เซี่ยงเกิดเรื่องสำคัญเกิดขึ้นรึ? เขาที่เป็นราชา,แน่นอนว่าต้องรับรู้ว่าวาสนาหายไปในทันที,นอกจากนี้วาสนามากมายนั้น,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงมั่นใจว่ามีเรื่องที่สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือนเกิดขึ้นที่เมืองจินเซิ่งอย่างไม่ต้องสงสัย.
ใบหน้าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,จ้องมองอวกาศที่กว้างใหญ่,กวาดตามองรอบๆอีกครั้ง,เขาที่คิดออกมาว่าต้องการกลับไปเมืองจินเซิ่งตอนนี้,เขาต้องกลับไป,กลับไปในทันที.
ทว่า,สมบัติลับเทียนตี้เขาไม่ต้องการแล้วรึ?
ชัดเจนว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงพอจะเข้าใจได้ในเรื่องหนึ่ง,หากออกจากสถานที่แห่งนี้แล้ว,ก็ไม่สามารถเข้ามาได้,ตอนนี้หากเขาออกไป,การจะกลับมาอีกครั้งไม่มีทางเป็นไปได้,เวลานี้พวกเขามาถึงด่านที่สองแล้ว,ด่านที่ผ่านได้แล้ว,ไม่มีทางที่เขาจะพบทางเข้า.
กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,ตราบเท่าที่เขาจากไป,เขาก็จะสิ้นสิทธิ์ในสมบัติในทันที.
ตัวเขาที่เป็นผู้สามารถผ่านด่านแรกได้,ตอนนี้จะกลายเป็นเพียงสะพานให้กับคนอื่นอย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงไม่ยินดีนัก,ทว่าเมืองศักดิ์สิทธิ์จินเซิ่งเกิดเรื่องสำคัญอันใดกัน.
ในเวลานี้,ใบหน้าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่สั่นไหวไปมา,ดูซับซ้อนมืดมนเป็นอย่างมาก.
"เซิ่งหวังเนี่ยน,เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?
ข้าจำได้ว่า,ขณะที่ทะลายด่านแรกนั้น,เซิ่งหวังจงก็แสดงท่าทางเช่นนี้,แปลกมาก."ประมุขนิกายฟูโม่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
จงซานก็แสดงท่าทางเช่นนี้อย่างงั้นรึ?
ถ้าให้กล่าวละก็,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงนึกได้ในทันที,ทว่าที่จงซานดูลังเลใจนั้น,บางที่อาจเป็นเพราะคนในครอบคราวตกตายไป,ดวงตาของเขาที่เผยเส้นโลหิตออกมา,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่แสดงท่าทางมีความสุขเป็นอย่างมาก,เพราะว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น,นอกจากนี้เป็นการที่เขาเตรียมการเอาไว้,ด้วยการส่งสองผู้ใต้บังคับบัญชา,เดินทางไปทำลายเขตแดนจวงหลุนนั่นเอง.
ในเวลานี้ใบหน้าของจงซานที่ไม่สู้ดี,นั่นก็แสดงว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวเองทำงานสำเร็จ.
จงซานที่สามารถอดทนผ่านมาได้,แม้ว่าใบหน้าจะดูค่อนข้างอัปลักษณ์,ก็ยังคงรอคอยเพื่อมรดกของเทียนตี้.
เมื่อได้รับมรดกของเทียนตี้,การจะยึดครองดินแดนคืนมาก็ไม่ใช่บัญหา,จงซานจึงสามารถทนได้.
จงซานยังสามารถทนได้,แล้วข้าจะไม่สามารถทนได้อย่างไร?
นอกจากนี้วาสนาของศาลเทวะอู๋เซี่ยงหายไปแค่ครึ่งหนึ่ง,ไม่ได้ถึงกับเรียกว่าวิกฤต,นอกจากนี้นอกจากอาณาเขตอู๋เซี่ยง,ข้ามีดินแดนอื่นๆอีกห้าแห่ง,แม้นจะเสียไปเพียงหนึ่ง,ข้ายังมีอยู่ห้าแห่ง.
สิ่งสำคัญที่สุด,หากเขตแดนอู๋เซี่ยงถูกทำลาย,เขาจะทำอะไรได้เวลานี้,ถึงกลับไปตอนนี้,ทุกอย่างมันก็สายไปแล้ว,หนำซ้ำยังพลาดสมบัติเทียนตี้อีก,มีแต่เสียกับเสีย.
รอ,ก้าวไปด้านหน้าต่อไป! เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงเชื่อมั่นในการเตรียมการของตัวเองได้,เชื่อว่าข้าราชบริพารของเขาจะจัดการทำหน้าที่แทนเขาได้เป็นอย่างดี.
เมื่อคิดถึงเหตุผลมากมาย,เซิ่งหวังอู๋เซียงก็ลับมาสงบ.
ตอนนี้,สิ่งที่สำคัญสำหรับเหล่าคือมรดกของเทียนตี้,รับรองได้ว่านับตั้งแต่ค่ายกลแล้ว,เป็นค่ายกลโบราณ,นี่คือสิ่งตกทอดจากโบราณไม่เคยมีที่ใหนมาก่อน! ดูเหมือนว่าจะเป็นมรดกตกทอดของเทียนตี้อย่างไม่ต้องสงสัย.
เทียนตี้ส่งมอบมรดกต่อคนทั่วหล้า,สามปราชญ์เทพโค้งคำนับด้วยความยินดี!
ต้องนำมาให้ได้!
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงหาได้สนใจคนอื่น,ท่าทางของเขาในเวลานี้,ดูไม่แตกต่างจากจงซานเลยไม่ใช่รึ?
เซิ่งหวังทั้งสองไม่ยินดีที่จะกล่าว,แม้นว่าพวกเขาจะอยากรู้อยากเห็น,ทว่าก็เก็บมันเอาไว้ในใจ.
การผ่านด่านยังคงดำเนินต่อไป.
จงซานที่กำลังแก้ด่านที่สอง,ค่ายกลจักรวาลแห่งหมาก!ดวงดาราที่เข้าปะทะกันอย่างหนักหน่วงรุนแรง,ดวงดาราที่ระเบิดออกมานั้น,ทรงพลังไม่ได้ด้อยกว่าด่านที่เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงก่อนหน้านี้เลย.
ด่านทั้งห้าของเทียนตี้,นับเป็นด่านโหดหินที่น่าสะพรึงกลัวจริงๆ!
-------------------------------------------------------------------------
ศาลเทวะอู๋เซี่ยง,เมืองหลวงจินเซิ่ง!
ฟ้าดินที่ส่งเสียงดังกระหึ่ม,ผู้คนมากมายที่กลายเป็นงงงวย,มีเพียงบางคนที่เข้าใจสถานะการณ์,เทพอสูรบรรพชนชนะ! กลืนกินอสูรฉวนเฉิง?
เทพอสูรบรรพชนที่ยกระดับเป็นเทพอสูรลำดับที่ 18
แล้ว?
ไม่เพียงแค่เสี่ยวชิงได้รับตำแหน่งจ้าว,เสี่ยวชิงยังได้รับทักษะเทวะของอสูรฉวนเฉิงด้วย,ทักษะเทวะของอสูรฉวนเฉินสามารถใช้ได้ทันทีเมื่อย่อยอีกฝ่ายสำเร็จ,หลังจากนี้เสี่ยวชิงที่เหมือนตกตายไปและเกิดใหม่ขึ้นมา,มันที่ทรงพลังยิ่งกว่าเดิมและมีทักษะเทวะที่ร้ายกาจเพิ่มขึ้นมาด้วย.
นี่คือการยกระดับของเทพอสูร,ที่ช่วยเพิ่มพลังความแข็งแกร่งขึ้นมาอีกขั้น!
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจ,บนบัลลังก์มังกร,เหล่าข้าราชบริพารที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เซิ่ง,เซิ่งหวัง,วาสนา?"เนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"วาสนาหายไปเพียงครึ่ง,หลังจากนี้ค่อยยึดพื้นที่ต่างๆเพิ่ม,เพิ่มความแข็งของพวกเราเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งเท่า!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"ทุคนที่รับคำในทันที.
ในเมื่อเซิ่งหวังไม่ถือความ,คนอื่นแน่นอนว่าไม่สามารถทำอะไรได้.
"หลิวเช่อทรยศ,ศาเลทวะอู๋เซี่ยงก็ไร้ซึ่งเสนาบดี,เหล่าขุนนางที่มีระดับกง,ใครที่มีคุณสมบัติเพียงพอ?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ผู้ที่เหมาะจะเป็นเสนาบดีอย่างงั้นรึ?
เหล่าขุนนางต่างๆก็ปรารถนาอยู่เช่นกัน,ทว่านี่ก็เป็นเรื่องสำคัญที่มีผลต่อศาลเทวะอู๋เซี่ยง.
"เฉินคิดว่าคนผู้นั้นจะต้องมีทั้งความสามารถและความซื่อสัตย์,เป็นแบบอย่างให้กับทุกคน,ถึงจะสามารถรับหน้าที่ที่ใหญ่โตนี้ได้!"ขุนนางผู้หนึ่งเอ่ย.
"เฉินคิดว่าคนผู้นั้นจะต้องมีศิลธรรมและเป็นที่รู้จักกันไปทั่ว,ไม่ว่าอย่างไรตำแหน่งเสนาบดีก็เป็นตำแหน่งสำคัญ!"
........................
............
......
"เฉินเชื่อมันว่าใต้เท้าหวังจิงเหวิน,เปี่ยมด้วยความซื่อสัตย์และภัคดี,และยังเป็นที่รู้จักของประชาชนทั่วไป,เขามีคุณสมบัติที่จะเป็นเสนาบดี!"
ขุนนางระดับกงที่มีอยู่ด้วยกันสี่คน,ทันใดนั้นต่างก็ถูกเสนอชื่อ,โดยมีหวังจิงเหวินเป็นหนึ่งในนั้น,แน่นอนสำหรับหวังจิงเหวินแล้วถือว่าเป็นที่รู้จักของคนไม่น้อย.
ในสี่กง,หวังจิงเหวินนั้นอาจนับได้ว่ามีคุณสมบัติน้อยที่สุด,ทว่ากลับเป็นคนที่กว้างขวางที่สุด.
"ไท่จื่อ,พวกเจ้าคิดว่าอย่างไร?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เอ่ยปากออกมา.
ไท่จื่อสามเนี่ยนเปิดจ้องมองไปยังคนทั้งสี่,ก่อนหน้านี้คนสามคน,เป็นที่รู้จักมักคุ้นกับเสนาบดีหลิวเป็นอย่างมาก,มีเพียงแค่หวังจิงเหวนที่เสนาบดีหลิวไม่ค่อยชอบพอนัก,นอกจากนี้หวังจิงเหวินยังเคยติดตามตัวเอง,และยังให้ความเคารพตัวเองเป็นอย่างมาก.
"บุตรคิดว่าหวังจิงเหวินที่เคยเป็นผู้ช่วยเหลิวเช่อ,แม้แต่ถูกกีดกันแต่ก็ยังเคารพแลภัคดี,เขาเป็นคนที่มีความเหมาะสมที่สุด!"ไท่จื่อสามที่เอ่ยออกมาในทันที.
ไท่จื่อสองและไท่จื่อจ้องมองไปยังเนี่ยนเปิ่น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเลือกหวังจิงเหวิน.
ส่วนขุนนางต่างยังคงสุขุม,จ้องมองไปยังเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่พยักหน้ารับ,"ศาลเทวะอู๋เซี่ยง,สิ่งที่ต้องการมากที่สุดคือความภัคดี,ตราบเท่าที่ซือสัตย์จงรักภัคดีก็พร้อมสนับสนุน,นับจากวันนี้ข้าขอแต่งตั้งหวังจิงเหวินเป็นเสนาบดีของศาลเทวะอู๋เซี่ยง!"
"ครืนนนน!"วาสนาที่ดังกระหึ่มขึ้นมาในทันที.
หวังจิงเหวินที่หลับตา,สัมผัสถึงวาสนาที่มากมายพุ่งเข้ามาในร่างกาย.
แน่นอน,ยังมีสิ่งที่ทุกคนไม่รู้,วาสนาที่ปั่นป่วนขึ้นมานั้น,เกิดจากทักษะเทวะของเทพอสูรบรรพชนที่ได้รับทักษะเทวะของอสูรฉวนเฉิง,วาสนาที่คนทั่วไปไม่สามารถสัมผัสได้,ทว่าเทพอสูรบรรพชน,ในเมื่อกลืนกินวาสนาได้แล้ว,การจะปั่นป่วนวาสนานั้นเป็นเรื่องที่ง่ายดาย.
ส่วนหวังจิงเหวินเป็นคนที่ฉลาดเฉลียว,การแสร้งหลอกว่ามีวาสนาซึมซับเข้ามาในร่างกายนั้น,เป็นเรื่องง่ายดายมาก.
หวังจิงเหวินที่แสร้งเพลิดเพลินกับวาสนาลืมตาขึ้นช้าๆ,ก่อนที่จะกล่าวต่อเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงด้วยความเคารพ,"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง,เฉินจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด,จนกระทั่งหยุดลมหายใจ!"
"ดี!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่พยักหน้ารับ.
"ยินดีกับเซิ่งหวัง,ยินดีกับเสนาบดี!"เหล่าขุนนางที่เอ่ยออกมาในทันที.
หวังจิงเหวินที่พยักหน้ารับ,ก่อนที่จะก้าวไปยืนอยู่ในตำแหน่งของเสนาบดี.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงจ้องมองไปยังเหล่าขุนนาง,ก่อนที่จะเอ่ยปากออกมาว่า,"ตอนนี้พวกเขากำลังถูกรุกรานจำอาณาเขตสังสารวัฏ,พยายามยึดครองดินแดนของพวกเรา,และมีเขตแดนบางแห่งที่สูญเสียไป,ในเวลานี้ถึงเวลาที่พวกเราจะโต้กลับแล้ว."
เหล่าขุนนางที่เผยท่าทางตื่นเต้นออกมาในทันที.
"เนี่ยนเสี่ยว! เนี่ยนเปิน! เนี่ยนอ้าว!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกล่าว.
สามไท่จื่อที่ก้าวออกมาทันที,,แสดงท่าทางตื่นเต้นดีใจ,"เอ้อเฉินอยู่นี่แล้ว!"
"เนี่ยนเสี่ยวรับตำแหน่งแม่ทัพปีกซ้าย,นำกองกำลังเมิ่งหู่,และกองกำลังจันทรา,เข้ากวาดล้างดินแดนโพ้นทะเล,อย่าได้ทำให้ผิดพลาด!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงเอ่ย.
ไท่จื่อสองที่แสดงความตื่นเต้นเล็กน้อย,"รับบัญชา!"
ทัพเมิ่งหู่,ทัพจันทรา,นับเป็นกองกำลังระดับสูงของศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ไม่ใช่ว่าคือกองกำลังไร้เทียมทานหรอกรึ?
"เนี่ยนเปิน,รับตำแหน่งแม่ทัพตอนกลาง,นำกองลู่หวูและทัพเหยี่ยนเมี่ยว,นำกองกำลังเข้ายึดครองเขตแดนสังสารวัฏ,อย่าได้ให้ผิดพลาด!"
"รับบัญชา!"
"เนี่ยนอ้าวรับจอมพลฝั่งขวา,นำกองกำลังอู๋เปียน,และกองกำลังเสวียน,เขายึดครองนิกายฟู่โม่,อย่าทำให้ล้มเหลว!"
"รับบัญชา!"สี่ไท่จื่อที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ในเวลานี้,เหล่าไท่จื่อเต็มไปด้วยความตื่นเต้น,สามแม่ทัพ,พร้อมกับนำทัพที่แข็งแกร่งของศาลเทวะอู๋เซี่ยงออกรอบ,เขายึดพื้นที่สามแห่งพร้อมกันเลยรึ?
คิดถึงผลงานที่จะได้รับแล้ว,ทำให้ไท่จื่อทั้งสามตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก.
"แน่นอน,แผนการในครั้งนี้,แม้นว่าจะมีหลายพื้นที่,แม้นจะไม่มีผู้นำ,ก็ไม่ใช่เรื่องงาน,ข้าได้ตัดสินใจที่จะมอบขุนนางเพื่อช่วยจอมพลทั้งสาม,สร้างความดีความชอบเพื่อสนับสนุนทัพให้ประสบความสำเร็จ!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกล่าว.
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าขุนนางหลายคนที่ตื่นเต้นขึ้นมาในทันที.
จากนั้น,เหล่าขุนนางท้ายที่สุดก็เข้าใจเจตจำนงของเซิ่งหวัง,ไม่เพียงแต่ส่งทัพที่ร้ายกาจออกไปแล้ว,ยังส่งเหล่าขุนนางที่ร้ายกาจออกไปด้วย,นี่ก็เพื่อยึดครองพื้นที่ทั้งสามให้ได้.
การยึดครองพื้นที่ต่างๆ,เหล่าขุนนางย่อมไม่มีใครสงสัยเรื่องนี้แน่นอน,ต่างก็คิดว่าเซิ่งหวังต้องการครอบครองพื้นที่เพิ่มโดยสมบูรณ์,โดยไม่ให้มีความผิดพลาดเกิดขึ้น.
"รับตราลัญจกรบัญชากรทหาร,ของพวกเจ้าไป,อีกสามวันเคลื่อนทัพ,ข้าจะส่งยอดฝีมือของโถงเหยี่ยนอู๋ออกไปคุ้มกันเจ้าอีกรอบ,พวกเจ้าคือไท่จื่อของข้า,อย่าทำให้ข้าผิดหวัง!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่มอบตราลัญกรให้กับไท่จื่อทั้งสาม.
"รับทราบ!"เหล่าไท่จื่อเต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
เพราะว่าเซิ่งหวังได้ดำเนินการด้วยตัวเองพร้อมกับมอบตราลัญกรออกไปดังนั้นราชโองการจึงไม่จำเป็นต้องใช้!
เหตุผลหลักๆนั้น,เพราะเนี่ยนโหยวโหยวไม่มีตราราชวงศ์นั่นเอง,ดังนั้นการใช้วิธีนี้จึงเป็นเรื่องที่เหมาะที่สุด.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่จ้องมองไปยังเหล่าขุนนาง,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"เหล่าขุนนางคนอื่นๆ,ที่ออกไปยังทัพหน้า,ข้ารู้สึกซาบซึ้ง,หากแต่ไม่จำเป็นต้องกังวลชั่วคราว,หากมีเสนาบดีหวังอยู่,ข้ารู้สึกใกล้จะตัดผ่านระดับได้แล้ว,จำเป็นต้องเก็บตัวบำเพ็ญสักพัก,ทุกอย่างให้เป็นเสนาบดีหวังเป็นคนจัดการ!"
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าขุนนางทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
เป็นไปตามแผนการ,เหล่าขุนนางที่แข็งแกร่งนั้น,ได้ถูกส่งออกไปโดยเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงทั้งหมด,ที่เหลือมีเพียงขุนนางทั่วไป,ซึ่งหวังจิงเหวินนั้นสามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย.
หลังจากทัพใหญ่ถูกส่งออกไป,หวังจิงเหวินก็เริ่มลงมือทันที,เขาได้นำเหล่ายอดฝีมือของต้าเจิ้งเข้ามาในเมืองหลวง,และเมืองหลังต่างๆ,เจ้าเมืองถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นคนของเขา,เหล่าเจ้าเมืองเก่าแก่ต่างก็ได้รับการเลื่อนขั้นกลับเมืองหลวง,ในเวลานี้เหล่าคนของต้าเจิ้งต่างก็รับหน้าที่ระดับสูงอย่างรวดเร็ว.
ทุกอย่างไม่เป็นที่สงสัย,แผนการยึดครองศาลเทวะอู๋เซี่ยงเป็นไปอย่างเงียบๆและรวดเร็ว,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงถูกเข้าครอบครองโดยพลการ,เวลานี้มีแค่นามเท่านั้น,ที่จริงได้เป็นศาลเทวะต้าเจิ้งไปแล้ว.
ส่วนหลิวเช่อ,อดีตเสนาบดีหลิว,หลายวันมานี้,ถูกยอดฝีมือของโถงเหยี่ยนอู๋ไล่ล่า,ด้วยต้องการคำชื่นชมจากเซิ่งหวัง,ยอดฝีมือโถงเหยี่ยนอู๋ที่กระจายไปทั่ว.
ต้าเจิ้งเวลานี้ได้ลอบเขามายึดครองศาลเทวะอู๋เซี่ยงอยู่ในเงามืดเรียบร้อยแล้ว.
Chapter 1077 The dove occupies the magpie
nest
鸠占鹊巢
เข้าครอบครองบ้านหรือที่ดินของผู้อื่นโดยพลการ
ใบหน้าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน!
ศาลเทวะอู๋เซี่ยงเกิดเรื่องสำคัญเกิดขึ้นรึ? เขาที่เป็นราชา,แน่นอนว่าต้องรับรู้ว่าวาสนาหายไปในทันที,นอกจากนี้วาสนามากมายนั้น,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงมั่นใจว่ามีเรื่องที่สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือนเกิดขึ้นที่เมืองจินเซิ่งอย่างไม่ต้องสงสัย.
ใบหน้าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,จ้องมองอวกาศที่กว้างใหญ่,กวาดตามองรอบๆอีกครั้ง,เขาที่คิดออกมาว่าต้องการกลับไปเมืองจินเซิ่งตอนนี้,เขาต้องกลับไป,กลับไปในทันที.
ทว่า,สมบัติลับเทียนตี้เขาไม่ต้องการแล้วรึ?
ชัดเจนว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงพอจะเข้าใจได้ในเรื่องหนึ่ง,หากออกจากสถานที่แห่งนี้แล้ว,ก็ไม่สามารถเข้ามาได้,ตอนนี้หากเขาออกไป,การจะกลับมาอีกครั้งไม่มีทางเป็นไปได้,เวลานี้พวกเขามาถึงด่านที่สองแล้ว,ด่านที่ผ่านได้แล้ว,ไม่มีทางที่เขาจะพบทางเข้า.
กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,ตราบเท่าที่เขาจากไป,เขาก็จะสิ้นสิทธิ์ในสมบัติในทันที.
ตัวเขาที่เป็นผู้สามารถผ่านด่านแรกได้,ตอนนี้จะกลายเป็นเพียงสะพานให้กับคนอื่นอย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงไม่ยินดีนัก,ทว่าเมืองศักดิ์สิทธิ์จินเซิ่งเกิดเรื่องสำคัญอันใดกัน.
ในเวลานี้,ใบหน้าของเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่สั่นไหวไปมา,ดูซับซ้อนมืดมนเป็นอย่างมาก.
"เซิ่งหวังเนี่ยน,เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?
ข้าจำได้ว่า,ขณะที่ทะลายด่านแรกนั้น,เซิ่งหวังจงก็แสดงท่าทางเช่นนี้,แปลกมาก."ประมุขนิกายฟูโม่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
จงซานก็แสดงท่าทางเช่นนี้อย่างงั้นรึ?
ถ้าให้กล่าวละก็,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงนึกได้ในทันที,ทว่าที่จงซานดูลังเลใจนั้น,บางที่อาจเป็นเพราะคนในครอบคราวตกตายไป,ดวงตาของเขาที่เผยเส้นโลหิตออกมา,เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่แสดงท่าทางมีความสุขเป็นอย่างมาก,เพราะว่าเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น,นอกจากนี้เป็นการที่เขาเตรียมการเอาไว้,ด้วยการส่งสองผู้ใต้บังคับบัญชา,เดินทางไปทำลายเขตแดนจวงหลุนนั่นเอง.
ในเวลานี้ใบหน้าของจงซานที่ไม่สู้ดี,นั่นก็แสดงว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวเองทำงานสำเร็จ.
จงซานที่สามารถอดทนผ่านมาได้,แม้ว่าใบหน้าจะดูค่อนข้างอัปลักษณ์,ก็ยังคงรอคอยเพื่อมรดกของเทียนตี้.
เมื่อได้รับมรดกของเทียนตี้,การจะยึดครองดินแดนคืนมาก็ไม่ใช่บัญหา,จงซานจึงสามารถทนได้.
จงซานยังสามารถทนได้,แล้วข้าจะไม่สามารถทนได้อย่างไร?
นอกจากนี้วาสนาของศาลเทวะอู๋เซี่ยงหายไปแค่ครึ่งหนึ่ง,ไม่ได้ถึงกับเรียกว่าวิกฤต,นอกจากนี้นอกจากอาณาเขตอู๋เซี่ยง,ข้ามีดินแดนอื่นๆอีกห้าแห่ง,แม้นจะเสียไปเพียงหนึ่ง,ข้ายังมีอยู่ห้าแห่ง.
สิ่งสำคัญที่สุด,หากเขตแดนอู๋เซี่ยงถูกทำลาย,เขาจะทำอะไรได้เวลานี้,ถึงกลับไปตอนนี้,ทุกอย่างมันก็สายไปแล้ว,หนำซ้ำยังพลาดสมบัติเทียนตี้อีก,มีแต่เสียกับเสีย.
รอ,ก้าวไปด้านหน้าต่อไป! เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงเชื่อมั่นในการเตรียมการของตัวเองได้,เชื่อว่าข้าราชบริพารของเขาจะจัดการทำหน้าที่แทนเขาได้เป็นอย่างดี.
เมื่อคิดถึงเหตุผลมากมาย,เซิ่งหวังอู๋เซียงก็ลับมาสงบ.
ตอนนี้,สิ่งที่สำคัญสำหรับเหล่าคือมรดกของเทียนตี้,รับรองได้ว่านับตั้งแต่ค่ายกลแล้ว,เป็นค่ายกลโบราณ,นี่คือสิ่งตกทอดจากโบราณไม่เคยมีที่ใหนมาก่อน! ดูเหมือนว่าจะเป็นมรดกตกทอดของเทียนตี้อย่างไม่ต้องสงสัย.
เทียนตี้ส่งมอบมรดกต่อคนทั่วหล้า,สามปราชญ์เทพโค้งคำนับด้วยความยินดี!
ต้องนำมาให้ได้!
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงหาได้สนใจคนอื่น,ท่าทางของเขาในเวลานี้,ดูไม่แตกต่างจากจงซานเลยไม่ใช่รึ?
เซิ่งหวังทั้งสองไม่ยินดีที่จะกล่าว,แม้นว่าพวกเขาจะอยากรู้อยากเห็น,ทว่าก็เก็บมันเอาไว้ในใจ.
การผ่านด่านยังคงดำเนินต่อไป.
จงซานที่กำลังแก้ด่านที่สอง,ค่ายกลจักรวาลแห่งหมาก!ดวงดาราที่เข้าปะทะกันอย่างหนักหน่วงรุนแรง,ดวงดาราที่ระเบิดออกมานั้น,ทรงพลังไม่ได้ด้อยกว่าด่านที่เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงก่อนหน้านี้เลย.
ด่านทั้งห้าของเทียนตี้,นับเป็นด่านโหดหินที่น่าสะพรึงกลัวจริงๆ!
-------------------------------------------------------------------------
ศาลเทวะอู๋เซี่ยง,เมืองหลวงจินเซิ่ง!
ฟ้าดินที่ส่งเสียงดังกระหึ่ม,ผู้คนมากมายที่กลายเป็นงงงวย,มีเพียงบางคนที่เข้าใจสถานะการณ์,เทพอสูรบรรพชนชนะ! กลืนกินอสูรฉวนเฉิง?
เทพอสูรบรรพชนที่ยกระดับเป็นเทพอสูรลำดับที่ 18
แล้ว?
ไม่เพียงแค่เสี่ยวชิงได้รับตำแหน่งจ้าว,เสี่ยวชิงยังได้รับทักษะเทวะของอสูรฉวนเฉิงด้วย,ทักษะเทวะของอสูรฉวนเฉินสามารถใช้ได้ทันทีเมื่อย่อยอีกฝ่ายสำเร็จ,หลังจากนี้เสี่ยวชิงที่เหมือนตกตายไปและเกิดใหม่ขึ้นมา,มันที่ทรงพลังยิ่งกว่าเดิมและมีทักษะเทวะที่ร้ายกาจเพิ่มขึ้นมาด้วย.
นี่คือการยกระดับของเทพอสูร,ที่ช่วยเพิ่มพลังความแข็งแกร่งขึ้นมาอีกขั้น!
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจ,บนบัลลังก์มังกร,เหล่าข้าราชบริพารที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เซิ่ง,เซิ่งหวัง,วาสนา?"เนี่ยนเปินที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"วาสนาหายไปเพียงครึ่ง,หลังจากนี้ค่อยยึดพื้นที่ต่างๆเพิ่ม,เพิ่มความแข็งของพวกเราเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งเท่า!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"ทุคนที่รับคำในทันที.
ในเมื่อเซิ่งหวังไม่ถือความ,คนอื่นแน่นอนว่าไม่สามารถทำอะไรได้.
"หลิวเช่อทรยศ,ศาเลทวะอู๋เซี่ยงก็ไร้ซึ่งเสนาบดี,เหล่าขุนนางที่มีระดับกง,ใครที่มีคุณสมบัติเพียงพอ?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ผู้ที่เหมาะจะเป็นเสนาบดีอย่างงั้นรึ?
เหล่าขุนนางต่างๆก็ปรารถนาอยู่เช่นกัน,ทว่านี่ก็เป็นเรื่องสำคัญที่มีผลต่อศาลเทวะอู๋เซี่ยง.
"เฉินคิดว่าคนผู้นั้นจะต้องมีทั้งความสามารถและความซื่อสัตย์,เป็นแบบอย่างให้กับทุกคน,ถึงจะสามารถรับหน้าที่ที่ใหญ่โตนี้ได้!"ขุนนางผู้หนึ่งเอ่ย.
"เฉินคิดว่าคนผู้นั้นจะต้องมีศิลธรรมและเป็นที่รู้จักกันไปทั่ว,ไม่ว่าอย่างไรตำแหน่งเสนาบดีก็เป็นตำแหน่งสำคัญ!"
........................
............
......
"เฉินเชื่อมันว่าใต้เท้าหวังจิงเหวิน,เปี่ยมด้วยความซื่อสัตย์และภัคดี,และยังเป็นที่รู้จักของประชาชนทั่วไป,เขามีคุณสมบัติที่จะเป็นเสนาบดี!"
ขุนนางระดับกงที่มีอยู่ด้วยกันสี่คน,ทันใดนั้นต่างก็ถูกเสนอชื่อ,โดยมีหวังจิงเหวินเป็นหนึ่งในนั้น,แน่นอนสำหรับหวังจิงเหวินแล้วถือว่าเป็นที่รู้จักของคนไม่น้อย.
ในสี่กง,หวังจิงเหวินนั้นอาจนับได้ว่ามีคุณสมบัติน้อยที่สุด,ทว่ากลับเป็นคนที่กว้างขวางที่สุด.
"ไท่จื่อ,พวกเจ้าคิดว่าอย่างไร?"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่เอ่ยปากออกมา.
ไท่จื่อสามเนี่ยนเปิดจ้องมองไปยังคนทั้งสี่,ก่อนหน้านี้คนสามคน,เป็นที่รู้จักมักคุ้นกับเสนาบดีหลิวเป็นอย่างมาก,มีเพียงแค่หวังจิงเหวนที่เสนาบดีหลิวไม่ค่อยชอบพอนัก,นอกจากนี้หวังจิงเหวินยังเคยติดตามตัวเอง,และยังให้ความเคารพตัวเองเป็นอย่างมาก.
"บุตรคิดว่าหวังจิงเหวินที่เคยเป็นผู้ช่วยเหลิวเช่อ,แม้แต่ถูกกีดกันแต่ก็ยังเคารพแลภัคดี,เขาเป็นคนที่มีความเหมาะสมที่สุด!"ไท่จื่อสามที่เอ่ยออกมาในทันที.
ไท่จื่อสองและไท่จื่อจ้องมองไปยังเนี่ยนเปิ่น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเลือกหวังจิงเหวิน.
ส่วนขุนนางต่างยังคงสุขุม,จ้องมองไปยังเซิ่งหวังอู๋เซี่ยง.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่พยักหน้ารับ,"ศาลเทวะอู๋เซี่ยง,สิ่งที่ต้องการมากที่สุดคือความภัคดี,ตราบเท่าที่ซือสัตย์จงรักภัคดีก็พร้อมสนับสนุน,นับจากวันนี้ข้าขอแต่งตั้งหวังจิงเหวินเป็นเสนาบดีของศาลเทวะอู๋เซี่ยง!"
"ครืนนนน!"วาสนาที่ดังกระหึ่มขึ้นมาในทันที.
หวังจิงเหวินที่หลับตา,สัมผัสถึงวาสนาที่มากมายพุ่งเข้ามาในร่างกาย.
แน่นอน,ยังมีสิ่งที่ทุกคนไม่รู้,วาสนาที่ปั่นป่วนขึ้นมานั้น,เกิดจากทักษะเทวะของเทพอสูรบรรพชนที่ได้รับทักษะเทวะของอสูรฉวนเฉิง,วาสนาที่คนทั่วไปไม่สามารถสัมผัสได้,ทว่าเทพอสูรบรรพชน,ในเมื่อกลืนกินวาสนาได้แล้ว,การจะปั่นป่วนวาสนานั้นเป็นเรื่องที่ง่ายดาย.
ส่วนหวังจิงเหวินเป็นคนที่ฉลาดเฉลียว,การแสร้งหลอกว่ามีวาสนาซึมซับเข้ามาในร่างกายนั้น,เป็นเรื่องง่ายดายมาก.
หวังจิงเหวินที่แสร้งเพลิดเพลินกับวาสนาลืมตาขึ้นช้าๆ,ก่อนที่จะกล่าวต่อเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงด้วยความเคารพ,"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง,เฉินจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด,จนกระทั่งหยุดลมหายใจ!"
"ดี!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่พยักหน้ารับ.
"ยินดีกับเซิ่งหวัง,ยินดีกับเสนาบดี!"เหล่าขุนนางที่เอ่ยออกมาในทันที.
หวังจิงเหวินที่พยักหน้ารับ,ก่อนที่จะก้าวไปยืนอยู่ในตำแหน่งของเสนาบดี.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงจ้องมองไปยังเหล่าขุนนาง,ก่อนที่จะเอ่ยปากออกมาว่า,"ตอนนี้พวกเขากำลังถูกรุกรานจำอาณาเขตสังสารวัฏ,พยายามยึดครองดินแดนของพวกเรา,และมีเขตแดนบางแห่งที่สูญเสียไป,ในเวลานี้ถึงเวลาที่พวกเราจะโต้กลับแล้ว."
เหล่าขุนนางที่เผยท่าทางตื่นเต้นออกมาในทันที.
"เนี่ยนเสี่ยว! เนี่ยนเปิน! เนี่ยนอ้าว!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกล่าว.
สามไท่จื่อที่ก้าวออกมาทันที,,แสดงท่าทางตื่นเต้นดีใจ,"เอ้อเฉินอยู่นี่แล้ว!"
"เนี่ยนเสี่ยวรับตำแหน่งแม่ทัพปีกซ้าย,นำกองกำลังเมิ่งหู่,และกองกำลังจันทรา,เข้ากวาดล้างดินแดนโพ้นทะเล,อย่าได้ทำให้ผิดพลาด!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงเอ่ย.
ไท่จื่อสองที่แสดงความตื่นเต้นเล็กน้อย,"รับบัญชา!"
ทัพเมิ่งหู่,ทัพจันทรา,นับเป็นกองกำลังระดับสูงของศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ไม่ใช่ว่าคือกองกำลังไร้เทียมทานหรอกรึ?
"เนี่ยนเปิน,รับตำแหน่งแม่ทัพตอนกลาง,นำกองลู่หวูและทัพเหยี่ยนเมี่ยว,นำกองกำลังเข้ายึดครองเขตแดนสังสารวัฏ,อย่าได้ให้ผิดพลาด!"
"รับบัญชา!"
"เนี่ยนอ้าวรับจอมพลฝั่งขวา,นำกองกำลังอู๋เปียน,และกองกำลังเสวียน,เขายึดครองนิกายฟู่โม่,อย่าทำให้ล้มเหลว!"
"รับบัญชา!"สี่ไท่จื่อที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ในเวลานี้,เหล่าไท่จื่อเต็มไปด้วยความตื่นเต้น,สามแม่ทัพ,พร้อมกับนำทัพที่แข็งแกร่งของศาลเทวะอู๋เซี่ยงออกรอบ,เขายึดพื้นที่สามแห่งพร้อมกันเลยรึ?
คิดถึงผลงานที่จะได้รับแล้ว,ทำให้ไท่จื่อทั้งสามตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก.
"แน่นอน,แผนการในครั้งนี้,แม้นว่าจะมีหลายพื้นที่,แม้นจะไม่มีผู้นำ,ก็ไม่ใช่เรื่องงาน,ข้าได้ตัดสินใจที่จะมอบขุนนางเพื่อช่วยจอมพลทั้งสาม,สร้างความดีความชอบเพื่อสนับสนุนทัพให้ประสบความสำเร็จ!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงกล่าว.
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าขุนนางหลายคนที่ตื่นเต้นขึ้นมาในทันที.
จากนั้น,เหล่าขุนนางท้ายที่สุดก็เข้าใจเจตจำนงของเซิ่งหวัง,ไม่เพียงแต่ส่งทัพที่ร้ายกาจออกไปแล้ว,ยังส่งเหล่าขุนนางที่ร้ายกาจออกไปด้วย,นี่ก็เพื่อยึดครองพื้นที่ทั้งสามให้ได้.
การยึดครองพื้นที่ต่างๆ,เหล่าขุนนางย่อมไม่มีใครสงสัยเรื่องนี้แน่นอน,ต่างก็คิดว่าเซิ่งหวังต้องการครอบครองพื้นที่เพิ่มโดยสมบูรณ์,โดยไม่ให้มีความผิดพลาดเกิดขึ้น.
"รับตราลัญจกรบัญชากรทหาร,ของพวกเจ้าไป,อีกสามวันเคลื่อนทัพ,ข้าจะส่งยอดฝีมือของโถงเหยี่ยนอู๋ออกไปคุ้มกันเจ้าอีกรอบ,พวกเจ้าคือไท่จื่อของข้า,อย่าทำให้ข้าผิดหวัง!"เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่มอบตราลัญกรให้กับไท่จื่อทั้งสาม.
"รับทราบ!"เหล่าไท่จื่อเต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
เพราะว่าเซิ่งหวังได้ดำเนินการด้วยตัวเองพร้อมกับมอบตราลัญกรออกไปดังนั้นราชโองการจึงไม่จำเป็นต้องใช้!
เหตุผลหลักๆนั้น,เพราะเนี่ยนโหยวโหยวไม่มีตราราชวงศ์นั่นเอง,ดังนั้นการใช้วิธีนี้จึงเป็นเรื่องที่เหมาะที่สุด.
เซิ่งหวังอู๋เซี่ยงที่จ้องมองไปยังเหล่าขุนนาง,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"เหล่าขุนนางคนอื่นๆ,ที่ออกไปยังทัพหน้า,ข้ารู้สึกซาบซึ้ง,หากแต่ไม่จำเป็นต้องกังวลชั่วคราว,หากมีเสนาบดีหวังอยู่,ข้ารู้สึกใกล้จะตัดผ่านระดับได้แล้ว,จำเป็นต้องเก็บตัวบำเพ็ญสักพัก,ทุกอย่างให้เป็นเสนาบดีหวังเป็นคนจัดการ!"
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าขุนนางทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
เป็นไปตามแผนการ,เหล่าขุนนางที่แข็งแกร่งนั้น,ได้ถูกส่งออกไปโดยเซิ่งหวังอู๋เซี่ยงทั้งหมด,ที่เหลือมีเพียงขุนนางทั่วไป,ซึ่งหวังจิงเหวินนั้นสามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย.
หลังจากทัพใหญ่ถูกส่งออกไป,หวังจิงเหวินก็เริ่มลงมือทันที,เขาได้นำเหล่ายอดฝีมือของต้าเจิ้งเข้ามาในเมืองหลวง,และเมืองหลังต่างๆ,เจ้าเมืองถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นคนของเขา,เหล่าเจ้าเมืองเก่าแก่ต่างก็ได้รับการเลื่อนขั้นกลับเมืองหลวง,ในเวลานี้เหล่าคนของต้าเจิ้งต่างก็รับหน้าที่ระดับสูงอย่างรวดเร็ว.
ทุกอย่างไม่เป็นที่สงสัย,แผนการยึดครองศาลเทวะอู๋เซี่ยงเป็นไปอย่างเงียบๆและรวดเร็ว,ศาลเทวะอู๋เซี่ยงถูกเข้าครอบครองโดยพลการ,เวลานี้มีแค่นามเท่านั้น,ที่จริงได้เป็นศาลเทวะต้าเจิ้งไปแล้ว.
ส่วนหลิวเช่อ,อดีตเสนาบดีหลิว,หลายวันมานี้,ถูกยอดฝีมือของโถงเหยี่ยนอู๋ไล่ล่า,ด้วยต้องการคำชื่นชมจากเซิ่งหวัง,ยอดฝีมือโถงเหยี่ยนอู๋ที่กระจายไปทั่ว.
ต้าเจิ้งเวลานี้ได้ลอบเขามายึดครองศาลเทวะอู๋เซี่ยงอยู่ในเงามืดเรียบร้อยแล้ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น