Immortality Chapter 1065 A Zhong Shan sword lives the world
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1065 โลกชีวิตกระบี่ฉบับจงซาน.
Chapter 1065 A Zhong Shan sword lives the
world
钟山一剑生世界
โลกชีวิตกระบี่ฉบับจงซาน.
"โอหังยิ่งนัก,เจ้าหนู,เจ้ารู้หรือไม่ว่าเข้าเป็นใคร?"
นายน้อยปิศาจสวรรค์ไม่สามารถทนได้กับการดูแคลนของเซียนโบราณ,ไม่ว่าอย่างไรกับเซียนบรรพชนเช่นเขาจะทนได้อย่างงั้นรึ?
แม้แต่เซียนบรรพชนทั่วไปยังไม่กล้าดูแคลนเขาแม้แต่น้อย.
แววตาของหวังคูที่มืดคลึ้มเย็นชา! ดูแคลนราชาก็เหมือนกับด่าว่าข้าราชบริพารด้วย,นายน้อยปิศาจสวรรค์กล้าด่าว่าจงซาน,เป็นเด็กน้อย,เรื่องนี้เขาไม่พอใจอย่างแน่นอน.
”!”
จงซานที่ตบไหล่ของเหวังคู.
"คู่ต่อสู้ของเจ้าอยู่ตรงโน้น!"จงซานที่ชี้ไปยังหมิงโม่.
หมิงโม่ที่เห็นนายน้อยปิศาจสวรรค์โกรธ,ก็รู้สึกยินดีในความโชคร้ายของคนอื่น,ทว่าทันทีที่จงซานให้หวังคูชี้มายังเขา,ภายในใจของเขาที่จริงจังขึ้นมาในทันที.
จงซานที่จ้องมองไปยังนายน้อยปิศาจสวรรค์,แววตาที่ไม่แยแสเย็นชา,ส่ายหน้าไปมา,"ตัวเองโง่,คงไม่คิดว่าคนอื่นจะโง่เหมือนตัวเองนะ!"
"เจ้าพูดอะไร? เจ้าบอกว่าข้าโง่อย่างงั้นรึ?"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่เผยแววตาที่เย็นชาออกมา.
ระหว่างนี้นายน้อยปิศาจสวรรค์,ที่ถูกคำพูดดูแคลนซ้ำมาซ้ำไป,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนหาว่าเขาโง่?
บ้าไปแล้ว?
"หรือว่าไม่ใช่! เพื่อปกปิดตัวเองควรจะใช้ชื่อที่มันไม่กระจ่างแจ้งเช่นนี้,ใช้ชื่อนายน้อยปิศาจสวรรค์,กลัวคนไม่รู้ว่าตัวเองเป็นปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?เจ้าคิดว่าทุกคนจะโง่เหมือนเจ้ารึอย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
คำพูดของจงซานที่กล่าวออกมา,ทำให้นายน้อยปิศาจสวรรค์อกแทบระเบิด,ด้วยความโกรธเกรี้ยว.
นายน้อยปิศาจสวรรค์,ความจริงเขาคือปิศาจสวรรค์,ในโลกใบใหญ่นั้นไม่มีใครรู้เรื่องนี้,ทว่าเขาเรื่องนี้ใต้สวรรค์แห่งนี้จะมีคนรู้อย่างงั้นรึ?
นามนายน้อยปิศาจสวรรค์ที่แสดงตัวออกมาอย่างโจ่งแจ้ง,ไม่ใช่ว่าทุกคนที่จะรู้,หนำซ้ำก็ยังมีวิชาบางวิชาที่ใช้ชื่อว่าวิชาปิศาจสวรรค์เช่นกัน.,
อย่างไรก็ตาม นาม,นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่มีจุดด่างและจุดอ่อนเต็มไปหมด,เป็นนามที่ไม่มีใครใช้กัน,และไม่มีใครคิดจะใช้ด้วย.
จงซานที่จงใจกล่าวทดสอบสถานะของเขา,แม้แต่เผยตัวตนเขาออกมา.
หากนายน้อยปิศาจสวรรค์มีโลหิต,คงจะพ่นโลหิตออกมาแล้ว,คำพูดของจงซานที่เจาะจงเปิดโปงเข้าอย่างงั้นรึ?
นี่ไม่เท่ากับว่าชื่อของเขาเป็นการเปิดโปงตัวเอง,ไม่ต่างจากคนโง่เลยรึไง?
โง่?
ความยินดีของนายน้อยปิศาจสวรรค์ได้หายไปหมด.
เหล่าโครงกระดูกรอบๆที่จ้องมองด้วยความประหลาดใจ,นายน้อยปิศาจสวรรค์,เป็นปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่วิชาบางวิชาก็มีคำว่าปิศาจสวรรค์? นายน้อยปิศาจสวรรค์ไม่ใช่แค่นาม,แต่เขาเป็นปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?
แต่เป็นสิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดคือจงซานสามารถใช้คำว่าโง่ในการพิสูจน์เรื่องนี้ได้.
"ข้าไม่เคยต้องการสังหารใครมากมายขนาดนี้มาก่อน,แส่หาความตายให้ตัวเอง!"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
ระหว่างที่กล่าวนี้,นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว,พุ่งตรงไปหาจงซาน,ความเร็วที่เหนือล้ำราวกับฉีกอากาศ,พริบตาเดียวก็อยู่ข้างๆจงซานแล้ว.
"ตูมมมมม!"
รอบๆร่างจงซานนั้นปรากฏแสงสีดำที่แผ่พุ่งออกไปรอบๆ,นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่เร่งรีบถอยกลับคืนด้วยความเร็วที่มากกว่าก่อนหน้านี้,แววตาที่เผยท่าทางหวาดผวาออกมา.
ส่วนจงซานที่ผลักดันให้นายน้อยปิศาจสวรรค์บินออกไป,ก่อนที่จะชักกระบี่ออกมาช้าๆ! ทว่ากระบี่ของเขานั้น,ดูเหมือนว่าจะเห็นเพียงด้าม,ทว่าใบกระบี่นั้นกลมกลืนเป็นเหมือนกับลำแสงสีดำทมิฬพวยพุ่งออกไปอยู่บนอากาศ.
หวังคูที่อยู่ข้างๆก็รู้สึกตกใจเช่นกัน,เพราะว่าหวังคูติดตามจงซานมานาน,ทว่าไม่เคยเห็นจงซานใช้กระบี่เล่มนี้มาก่อน,ไม่เคยเลยสักครั้ง,ทว่าหวังคูรู้ว่านี้เป็นกระบี่ของจงซาน,จงซานเองก็มีกระบี่เป็นของตัวเอง,เป็นกระบี่เทวะที่เป็นเหมือนกับสัญลักษณ์ของศาลเทวะ,และเป็นอาวุธเล่มนี้เป็นแน่.
หวังคูรับรู้ว่าต้าเจิ้งย่อมมีกระบี่เทวะ,ที่เป็นเหมือนกับสัญลักษณ์ของศาลเทวะ,ทว่าต้องรู้ด้วยเซิ่งหวังซ่อนมันเอาไว้ได้ลึกมาก,กระบี่เทวะของต้าเจิ้งไม่เพียงแต่เป็นสัญลักษณ์,ทว่ากลับทรงพลังมาก,ดูเหมือนว่ากระบี่เล่มนี้นั้นสามารถป้องกันการโจมตีของนายน้อยปิศาจสวรรค์ได้.
ใครคือนายน้อยปิศาจสวรรค์,หวังคูเองก็ไม่รู้,ทว่าในเมื่อหมิงโม่เชิญมา,เทียบกับเซียนบรรพชนอีกสามคนที่ไม่ได้ออกมาตอนนี้,คงจะมีพลังแตกต่างกันไม่มาก,กับยอดฝีมือเช่นนี้,จะพ่ายแพ้ในทันทีอย่างงั้นรึ?
กระบี่นิรันดร์,เป็นกระบี่เทวะของต้าเจิ้ง!
เหมือนกับดาบอมตะก่อนหน้านี้,เป็นอาวุธคู่กายของจงซาน,จงซานได้ส่งมอบมันให้กับหวนจี,เพื่อสลักอักษรรูนด้วยอำนาจของบัลลังก์ปิศาจสวรรค์,มีอักษรรูนมากมายที่สลักเอาไว้บนกระบี่และมีพลังอำนาจของบัลลังก์ปิศาจสวรรค์แฝงเอาไว้ด้วย.
กระบี่นิรันดร์ที่เป็นเพียงอุปกรณ์เซียนโบราณ,ทว่าเมื่อมันถูกสลักด้วยอักษรรูนของบัลลังก์ปิศาจสวรรค์,?ทำให้มันมีพลังปิศาจ,พลังอำนาจที่ไม่ธรรมดา! สามารถที่จะสังหารเหล่าปิศาจสวรรค์ในกระบี่เดียว!
นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่บินหนีออกมา,ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,แววตาที่หวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด.
"นี่มัน,กลิ่นอายพลังสะกดปิศาจ?"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่หัวใจสั่นไหวไปมา.
"นี่เขาสามารถสะกดปิศาจได้อย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่,เขาไม่สามารถสะกดปิศาจได้,แต่เป็นกระบี่ของเขาต่างหาก!"
เห็นนายน้อยปิศาจสวรรค์เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,จงซานที่กล่าวเป็นนัยน์อีกครั้ง,"ใต้สวรรค์แห่งนี้สิ่งที่น่ารังเกียจที่สุดคือเจ้าที่เป็นปิศาจสวรรค์เล็กๆ,กับชอนไชฝั่งร่างไปในร่างของคนอื่นๆ,ไม่ต่างจากกาฝาก,น่ารังเกียจนัก!"
กับคำพูดของจงซานทำให้นายน้อยปิศาจสวรรค์โกรธเกรี้ยวแทบพ่นโลหิตออกมาคำโต.
"สารเลว!"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่คำรามออกมาเสียงดัง.
ทว่าทุกคนที่นิ่งงันจดจ้องมองอย่างใจเย็น,พวกเขาสามารถมองเห็นได้ว่าจงซานจงใจกล่าวยั่วยุนายน้อยปิศาจสวรรค์,ด้วยคำพูดของเขาทำให้นายน้อยปิศาจสวรรค์เผยจุดอ่อนออกมา.
จงซานที่จงใจยั่วนายน้อยปิศาจสวรรค์,เพราะเขารับรู้เรื่องราวหลายอย่างเกี่ยวกับปิศาจสวรรค์,เผ่านี้นับว่าเป็นเผ่าที่แปลก,พวกเขาที่ชอบลวงผู้คน,ยิ่งมีสถานที่สูงเท่าไหร่,ยิ่งมีความระแวงมากขึ้นเท่านั้น,ปิศาจสวรรค์จำนวนมากยากที่จะเปิดเชาว์ปัญญาได้,และด้วยสัญชาติญาณที่ระแวงติดตัวมาแต่กำเนิด,เมื่อพวกมันมีเชาว์ปัญญา,แม้นว่าจะทรงพลังหรือฉลาดเท่าใด,ทว่าการควบคุมอารมณ์ก็มีน้อยมากๆ.
ปิศาจสวรรค์นั้นไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้,หากเขาเป็นปิศาจสวรรค์จริงๆ,ดังนั้นก็จะถูกจงซานยั่วง่ายๆ,หากเป็นเซียนบรรพชนคนอื่นๆ,ในเวลานี้นายน้อยปิศาจสวรรค์ไม่มีทางที่จะถูกหลอกได้.
จงซานที่จงใจยั่วยุ,ทำให้เขาโกรธเกรี้ยว,ยิ่งเขาโกรธก็ยิ่งอ่อนแอ,แน่นอนว่าเขาคือปิศาจสวรรค์อย่างไม่ต้องสงสัย.
"อาวุธสะกดปิศาจอย่างงั้นรึ? ข้าต้องการมัน! "นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่ดวงตาเป็นประกายพุ่งเข้าไปในทันที.
นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่ไม่ได้ร่วมมือกับจุนหมอจื้อแต่อย่างใด,ส่วนจุนหมอจื้อเองก็เฝ้ามองจงซานไม่เร่งรีบปล่อยให้นายน้อยปิศาจสวรรค์ฉายเดี่ยว.
ครั้งนี้,นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่ได้บทเรียนจากครั้งก่อน.
เขาที่พุ่งเข้าหาจงซานอีกครั้ง,ในเวลานี้เขาได้สร้างหมอกหน้าขึ้นมาในทันที,ปกปิดผืนฟ้า,พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยปิศาจสวรรค์,ราวกับว่าสถานที่แห่งนี้กลายเป็นโลกปิศาจสวรรค์ไปแล้ว.
เหล่าผู้ฝึกตนเผ่าโครงกระดูก,ถอยหงุดๆด้วยความหวาดผวาตื่นตกใจ,ต้องไม่ลืมว่าปิศาจสวรรค์นั้นเป็นศัตรูโดยธรรมชาติของพวกเขา.
ปิศาจสวรรค์มากมายที่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ,พร้อมกับพวยพุ่งตรงมายังจงซาน,กลิ่นอายที่พวกมันปลดปล่อยออกมานั้นแม้แต่เซียนบรรพชนทั่วไปยังยังหวาดผวา,พริบตาเดียวร่างกายของนายน้อยปิศาจสวรรค์ห่อหุ้มด้วยเทียนเต๋า,ทว่าจงซานจะจัดการอย่างไรเมื่อเขาไม่มีเทียนเต๋า.
หวังคูที่เผยท่าทางเป็นกังวล,หมิงโม่ที่แสดงความตื่นเต้นเล็กน้อย,นายน้อยปิศาจสวรรค์เอาจริงแล้ว,ส่วนจุนหมอจื้อและเซียนบรรพชนสองคนที่จ้องมองอย่างสงบ.
ในเวลาเดียวกันนี้,จงซานหาได้ร้อนรนแต่อย่างใด,ร่างแยกเงา,ไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวปิศาจสวรรค์,จงซานที่เคยปรึกษาพูดคุยกับหวนจีมากนานหลายปีเกี่ยวกับวิธีรับมือปิศาจสวรรค์,เพียงพอที่จะจัดการนายน้อยปิศาจสวรรค์!
กระบี่ในมือของเขาที่ร่ายรำไปมา,จ้องมองนายน้อยปิศาจสวรรค์อย่างไม่แยแส.
จากนั้น,กระบี่นิรันดรของจงซานที่ผลักออกไปช้าๆ,ความเร็วที่ดูช้ามาก,ทุกคนที่รู้สึกช้าราวกับมดคลาน.
ทว่าเป็นมดคลานจริงรึ?
กระบี่ของจงซานนั้นไม่ได้ช้าเลย,แม้แต่เร็วมาก,อักษรรูนรอบๆที่ทำงานต่างหาก,ทำให้ดูเหมือนว่ามันช้า.
กระบี่ของเขาที่ปลดปล่อยออกมานั้น,บนอากาศที่กลายเป็นริ้วแสงกระบี่ขนาดใหญ่.
ริ้วแสงกระบี่!
ไม่ใช่ปราณกระบี่,ไม่ใช่กลิ่นอายกระบี่,ไม่ใช่จิตจำนงกระบี่,เป็นเพียงริ้วแสงกระบี่,เป็นริ้วแสงที่ผิดปรกติ,ริ้วแสงที่เคลื่อนที่ขยายด้วยความเร็วน่าสะพรึงกว่า,ร้อยเท่า,หมื่นเท่า,ล้านเท่า,มันกำลังขนายออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆต่างเผยท่าทางตื่นตระหนก,ริ้วแสงกระบี่ยักษ์,แปลกมาก,มันขยายใหญ่เท่ากับภูเขา,ราวกับสายน้ำ,แตกกิ่งก้านสาขาเหมือนกับต้นไม้,ปรากฏเป็นเหมือนกับภาพลวงตาขนาดมโหฬาร.
แม้แต่เซียนบรรพชนยังดวงตาเบิกกว้างกลมโต,ไม่อยากเชื่อภาพที่เห็น.
"เขตแดนสูงสุดของเพลงกระบี่,โลกชีวิตกระบี่!"อาวุโสเผ่าโครงกระดูกอุทานออกมาด้วยความตกใจ.
โลกเขตแดน?
ริ้วแสงกระบี่ยักษ์ที่มีความเร็วน่าสะพรึงปกคลุมร่างของนายน้อยปิศาจสวรรค์ในทันที,นายน้อยปิศาจสวรรค์ต้องการจะหลบหนี,ทว่ากลับถูกสูบเข้าไปด้านใน,แม้นว่าจะขัดขืนแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้,ทำได้แค่ร้องตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง!
"ไม่~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ริ้วแสงกระบี่ยักษ์ที่คลุมร่างนายน้อยปิศาจสวรรค์,พริบตานั้นก็ย่อขยายเล็กลง,เล็งลงเรื่อยๆ,จนเหลือเพียงแค่จุด,จากนั้นก็สลายหายไปในทันที.
ฟ้าดินนิ่งงัน,เหล่าโครงกระดูกนิ่งกัน,เซียนบรรพชนที่จ้องมองจงซานที่จ้องมองจงซานด้วยความอัศจรรย์ใจ,นี่คือสุดยอดเขตแดนกระบี่รึ?
"โลกชีวิตกระบี่?"
จวบจนจงซานเก็บกระบี่นิรันดร์,เหล่าอาวุโสเผ่าโครงกระดูกค่อยๆได้สติ,ทว่ายังคงเผยท่าทางหวาดกลัว.
โลกชีวิตกระบี่? เขตแดนสูงสุดของวิถีกระบี่?
วิถีกระบี่นั้นลึกล้ำยากจะหยั่งถึง,โลกเขตแดนกระบี่ในหนึ่งล้านปีนั้นยากจะมีใครก้าวไปถึง?
นี่เป็นความจริงอย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้ฝึกตนที่คิดถึงคำพูดของหมิงโม่ก่อนหน้านี้,ที่บอกจงซานแปลก,แปลกเกินไปแล้ว!
หมิงโม่ในเวลานี้ที่เผยท่าทางหวาดหวั่น,หวังคูมีผู้ช่วยที่ทรงพลังมาก,ผิดปรกติเกินไปแล้ว! นี่มันเขตแดนสูงสุดของวิถีกระบี่อย่างงั้นรึ? โลกชีวิตกระบี่?
สองเซียนบรรพชนในชุดสีแดงที่เผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก,เซิ่งหวังของพวกเขาที่สั่งว่าห้ามเป็นศัตรูกับจงซาน,เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องจริงๆ.
จุนหมอจื้อที่เฝ้ามองภาพที่เกิดขึ้น ก่อนที่จะอุทานออกมา,"ไม่ใช่,นี่ไม่ใช่โลกชีวิตกระบี่,ไม่ใช่แน่นอน,อาจารย์เคยกล่าวว่าโลกชีวิตกระบี่นั้น,เป็นเขตแดนสูงสุดของวิถีกระบี่,ทันทีที่มันถูกใช้งาน,ห้วงมิติจะถูกฉีกเป็นรอย,พื้นที่รอบๆปรากฏปราณกระบี่ที่บ้าคลั่งตัดกระชากทุกอย่างแม้แต่มิติ,แต่นี่ไม่ใช่แน่!"
กับคำพูดของจุนหมอจื้อที่กล่าวแย้งขณะจ้องมองไปยังจงซาน,ทว่าเหล่าผู้ฝึกตนคนอื่นๆต่างก็ยังคงมองจงซานด้วยความแปลกประหลาดเช่นเดิม.
แน่นอนจงซานรู้สี้,ว่ากระบี่ของเขานั้น,ไม่ใช่โลกชีวิตกระบี่,ไม่ใช่เขตแดนสูงสุดของวิถีกระบี่แต่อย่างใด,แม้ว่าจงซานจะเปี่ยมพรสวรรค์อย่างไร,ทว่าเขตแดนดังกล่าวก็ยังอยู่ไกล,มันเป็นคุณสมบัติอย่างหนึ่งของกระบี่นิรันดร์เท่านั้น,เป็นการบันทึกพลังอำนาจของบัลลังก์ปิศาจสวรรค์จากอักษรรูน,กระบี่เปิดช่องว่าง,ที่เป็นเหมือนกับช่องของโลกปิศาจสวรรค์ขึ้น.
นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่ถูกส่งไปยังโลกปิศาจสวรรค์โดยจงซานเท่านั้น,หาได้ใช่โลกชีวิตกระบี่,แน่นอน,ในเวลานี้จงซานไม่ยินดีที่จะอธิบายต่อคนที่สงสัยแต่อย่างใด,ไม่มีเหตุผลที่ต้องอธิบายด้วย.
"หวังคู,ยังไม่เริ่มอีกรึ?
เหลือจุนหมอจื่อแล้ว,ที่ข้าจะจัดการให้เจ้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมกล่าวต่อหวังคู.
Chapter 1065 A Zhong Shan sword lives the
world
钟山一剑生世界
โลกชีวิตกระบี่ฉบับจงซาน.
"โอหังยิ่งนัก,เจ้าหนู,เจ้ารู้หรือไม่ว่าเข้าเป็นใคร?"
นายน้อยปิศาจสวรรค์ไม่สามารถทนได้กับการดูแคลนของเซียนโบราณ,ไม่ว่าอย่างไรกับเซียนบรรพชนเช่นเขาจะทนได้อย่างงั้นรึ?
แม้แต่เซียนบรรพชนทั่วไปยังไม่กล้าดูแคลนเขาแม้แต่น้อย.
แววตาของหวังคูที่มืดคลึ้มเย็นชา! ดูแคลนราชาก็เหมือนกับด่าว่าข้าราชบริพารด้วย,นายน้อยปิศาจสวรรค์กล้าด่าว่าจงซาน,เป็นเด็กน้อย,เรื่องนี้เขาไม่พอใจอย่างแน่นอน.
”!”
จงซานที่ตบไหล่ของเหวังคู.
"คู่ต่อสู้ของเจ้าอยู่ตรงโน้น!"จงซานที่ชี้ไปยังหมิงโม่.
หมิงโม่ที่เห็นนายน้อยปิศาจสวรรค์โกรธ,ก็รู้สึกยินดีในความโชคร้ายของคนอื่น,ทว่าทันทีที่จงซานให้หวังคูชี้มายังเขา,ภายในใจของเขาที่จริงจังขึ้นมาในทันที.
จงซานที่จ้องมองไปยังนายน้อยปิศาจสวรรค์,แววตาที่ไม่แยแสเย็นชา,ส่ายหน้าไปมา,"ตัวเองโง่,คงไม่คิดว่าคนอื่นจะโง่เหมือนตัวเองนะ!"
"เจ้าพูดอะไร? เจ้าบอกว่าข้าโง่อย่างงั้นรึ?"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่เผยแววตาที่เย็นชาออกมา.
ระหว่างนี้นายน้อยปิศาจสวรรค์,ที่ถูกคำพูดดูแคลนซ้ำมาซ้ำไป,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนหาว่าเขาโง่?
บ้าไปแล้ว?
"หรือว่าไม่ใช่! เพื่อปกปิดตัวเองควรจะใช้ชื่อที่มันไม่กระจ่างแจ้งเช่นนี้,ใช้ชื่อนายน้อยปิศาจสวรรค์,กลัวคนไม่รู้ว่าตัวเองเป็นปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?เจ้าคิดว่าทุกคนจะโง่เหมือนเจ้ารึอย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
คำพูดของจงซานที่กล่าวออกมา,ทำให้นายน้อยปิศาจสวรรค์อกแทบระเบิด,ด้วยความโกรธเกรี้ยว.
นายน้อยปิศาจสวรรค์,ความจริงเขาคือปิศาจสวรรค์,ในโลกใบใหญ่นั้นไม่มีใครรู้เรื่องนี้,ทว่าเขาเรื่องนี้ใต้สวรรค์แห่งนี้จะมีคนรู้อย่างงั้นรึ?
นามนายน้อยปิศาจสวรรค์ที่แสดงตัวออกมาอย่างโจ่งแจ้ง,ไม่ใช่ว่าทุกคนที่จะรู้,หนำซ้ำก็ยังมีวิชาบางวิชาที่ใช้ชื่อว่าวิชาปิศาจสวรรค์เช่นกัน.,
อย่างไรก็ตาม นาม,นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่มีจุดด่างและจุดอ่อนเต็มไปหมด,เป็นนามที่ไม่มีใครใช้กัน,และไม่มีใครคิดจะใช้ด้วย.
จงซานที่จงใจกล่าวทดสอบสถานะของเขา,แม้แต่เผยตัวตนเขาออกมา.
หากนายน้อยปิศาจสวรรค์มีโลหิต,คงจะพ่นโลหิตออกมาแล้ว,คำพูดของจงซานที่เจาะจงเปิดโปงเข้าอย่างงั้นรึ?
นี่ไม่เท่ากับว่าชื่อของเขาเป็นการเปิดโปงตัวเอง,ไม่ต่างจากคนโง่เลยรึไง?
โง่?
ความยินดีของนายน้อยปิศาจสวรรค์ได้หายไปหมด.
เหล่าโครงกระดูกรอบๆที่จ้องมองด้วยความประหลาดใจ,นายน้อยปิศาจสวรรค์,เป็นปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่วิชาบางวิชาก็มีคำว่าปิศาจสวรรค์? นายน้อยปิศาจสวรรค์ไม่ใช่แค่นาม,แต่เขาเป็นปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?
แต่เป็นสิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดคือจงซานสามารถใช้คำว่าโง่ในการพิสูจน์เรื่องนี้ได้.
"ข้าไม่เคยต้องการสังหารใครมากมายขนาดนี้มาก่อน,แส่หาความตายให้ตัวเอง!"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
ระหว่างที่กล่าวนี้,นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว,พุ่งตรงไปหาจงซาน,ความเร็วที่เหนือล้ำราวกับฉีกอากาศ,พริบตาเดียวก็อยู่ข้างๆจงซานแล้ว.
"ตูมมมมม!"
รอบๆร่างจงซานนั้นปรากฏแสงสีดำที่แผ่พุ่งออกไปรอบๆ,นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่เร่งรีบถอยกลับคืนด้วยความเร็วที่มากกว่าก่อนหน้านี้,แววตาที่เผยท่าทางหวาดผวาออกมา.
ส่วนจงซานที่ผลักดันให้นายน้อยปิศาจสวรรค์บินออกไป,ก่อนที่จะชักกระบี่ออกมาช้าๆ! ทว่ากระบี่ของเขานั้น,ดูเหมือนว่าจะเห็นเพียงด้าม,ทว่าใบกระบี่นั้นกลมกลืนเป็นเหมือนกับลำแสงสีดำทมิฬพวยพุ่งออกไปอยู่บนอากาศ.
หวังคูที่อยู่ข้างๆก็รู้สึกตกใจเช่นกัน,เพราะว่าหวังคูติดตามจงซานมานาน,ทว่าไม่เคยเห็นจงซานใช้กระบี่เล่มนี้มาก่อน,ไม่เคยเลยสักครั้ง,ทว่าหวังคูรู้ว่านี้เป็นกระบี่ของจงซาน,จงซานเองก็มีกระบี่เป็นของตัวเอง,เป็นกระบี่เทวะที่เป็นเหมือนกับสัญลักษณ์ของศาลเทวะ,และเป็นอาวุธเล่มนี้เป็นแน่.
หวังคูรับรู้ว่าต้าเจิ้งย่อมมีกระบี่เทวะ,ที่เป็นเหมือนกับสัญลักษณ์ของศาลเทวะ,ทว่าต้องรู้ด้วยเซิ่งหวังซ่อนมันเอาไว้ได้ลึกมาก,กระบี่เทวะของต้าเจิ้งไม่เพียงแต่เป็นสัญลักษณ์,ทว่ากลับทรงพลังมาก,ดูเหมือนว่ากระบี่เล่มนี้นั้นสามารถป้องกันการโจมตีของนายน้อยปิศาจสวรรค์ได้.
ใครคือนายน้อยปิศาจสวรรค์,หวังคูเองก็ไม่รู้,ทว่าในเมื่อหมิงโม่เชิญมา,เทียบกับเซียนบรรพชนอีกสามคนที่ไม่ได้ออกมาตอนนี้,คงจะมีพลังแตกต่างกันไม่มาก,กับยอดฝีมือเช่นนี้,จะพ่ายแพ้ในทันทีอย่างงั้นรึ?
กระบี่นิรันดร์,เป็นกระบี่เทวะของต้าเจิ้ง!
เหมือนกับดาบอมตะก่อนหน้านี้,เป็นอาวุธคู่กายของจงซาน,จงซานได้ส่งมอบมันให้กับหวนจี,เพื่อสลักอักษรรูนด้วยอำนาจของบัลลังก์ปิศาจสวรรค์,มีอักษรรูนมากมายที่สลักเอาไว้บนกระบี่และมีพลังอำนาจของบัลลังก์ปิศาจสวรรค์แฝงเอาไว้ด้วย.
กระบี่นิรันดร์ที่เป็นเพียงอุปกรณ์เซียนโบราณ,ทว่าเมื่อมันถูกสลักด้วยอักษรรูนของบัลลังก์ปิศาจสวรรค์,?ทำให้มันมีพลังปิศาจ,พลังอำนาจที่ไม่ธรรมดา! สามารถที่จะสังหารเหล่าปิศาจสวรรค์ในกระบี่เดียว!
นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่บินหนีออกมา,ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,แววตาที่หวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด.
"นี่มัน,กลิ่นอายพลังสะกดปิศาจ?"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่หัวใจสั่นไหวไปมา.
"นี่เขาสามารถสะกดปิศาจได้อย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่,เขาไม่สามารถสะกดปิศาจได้,แต่เป็นกระบี่ของเขาต่างหาก!"
เห็นนายน้อยปิศาจสวรรค์เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,จงซานที่กล่าวเป็นนัยน์อีกครั้ง,"ใต้สวรรค์แห่งนี้สิ่งที่น่ารังเกียจที่สุดคือเจ้าที่เป็นปิศาจสวรรค์เล็กๆ,กับชอนไชฝั่งร่างไปในร่างของคนอื่นๆ,ไม่ต่างจากกาฝาก,น่ารังเกียจนัก!"
กับคำพูดของจงซานทำให้นายน้อยปิศาจสวรรค์โกรธเกรี้ยวแทบพ่นโลหิตออกมาคำโต.
"สารเลว!"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่คำรามออกมาเสียงดัง.
ทว่าทุกคนที่นิ่งงันจดจ้องมองอย่างใจเย็น,พวกเขาสามารถมองเห็นได้ว่าจงซานจงใจกล่าวยั่วยุนายน้อยปิศาจสวรรค์,ด้วยคำพูดของเขาทำให้นายน้อยปิศาจสวรรค์เผยจุดอ่อนออกมา.
จงซานที่จงใจยั่วนายน้อยปิศาจสวรรค์,เพราะเขารับรู้เรื่องราวหลายอย่างเกี่ยวกับปิศาจสวรรค์,เผ่านี้นับว่าเป็นเผ่าที่แปลก,พวกเขาที่ชอบลวงผู้คน,ยิ่งมีสถานที่สูงเท่าไหร่,ยิ่งมีความระแวงมากขึ้นเท่านั้น,ปิศาจสวรรค์จำนวนมากยากที่จะเปิดเชาว์ปัญญาได้,และด้วยสัญชาติญาณที่ระแวงติดตัวมาแต่กำเนิด,เมื่อพวกมันมีเชาว์ปัญญา,แม้นว่าจะทรงพลังหรือฉลาดเท่าใด,ทว่าการควบคุมอารมณ์ก็มีน้อยมากๆ.
ปิศาจสวรรค์นั้นไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้,หากเขาเป็นปิศาจสวรรค์จริงๆ,ดังนั้นก็จะถูกจงซานยั่วง่ายๆ,หากเป็นเซียนบรรพชนคนอื่นๆ,ในเวลานี้นายน้อยปิศาจสวรรค์ไม่มีทางที่จะถูกหลอกได้.
จงซานที่จงใจยั่วยุ,ทำให้เขาโกรธเกรี้ยว,ยิ่งเขาโกรธก็ยิ่งอ่อนแอ,แน่นอนว่าเขาคือปิศาจสวรรค์อย่างไม่ต้องสงสัย.
"อาวุธสะกดปิศาจอย่างงั้นรึ? ข้าต้องการมัน! "นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่ดวงตาเป็นประกายพุ่งเข้าไปในทันที.
นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่ไม่ได้ร่วมมือกับจุนหมอจื้อแต่อย่างใด,ส่วนจุนหมอจื้อเองก็เฝ้ามองจงซานไม่เร่งรีบปล่อยให้นายน้อยปิศาจสวรรค์ฉายเดี่ยว.
ครั้งนี้,นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่ได้บทเรียนจากครั้งก่อน.
เขาที่พุ่งเข้าหาจงซานอีกครั้ง,ในเวลานี้เขาได้สร้างหมอกหน้าขึ้นมาในทันที,ปกปิดผืนฟ้า,พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยปิศาจสวรรค์,ราวกับว่าสถานที่แห่งนี้กลายเป็นโลกปิศาจสวรรค์ไปแล้ว.
เหล่าผู้ฝึกตนเผ่าโครงกระดูก,ถอยหงุดๆด้วยความหวาดผวาตื่นตกใจ,ต้องไม่ลืมว่าปิศาจสวรรค์นั้นเป็นศัตรูโดยธรรมชาติของพวกเขา.
ปิศาจสวรรค์มากมายที่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ,พร้อมกับพวยพุ่งตรงมายังจงซาน,กลิ่นอายที่พวกมันปลดปล่อยออกมานั้นแม้แต่เซียนบรรพชนทั่วไปยังยังหวาดผวา,พริบตาเดียวร่างกายของนายน้อยปิศาจสวรรค์ห่อหุ้มด้วยเทียนเต๋า,ทว่าจงซานจะจัดการอย่างไรเมื่อเขาไม่มีเทียนเต๋า.
หวังคูที่เผยท่าทางเป็นกังวล,หมิงโม่ที่แสดงความตื่นเต้นเล็กน้อย,นายน้อยปิศาจสวรรค์เอาจริงแล้ว,ส่วนจุนหมอจื้อและเซียนบรรพชนสองคนที่จ้องมองอย่างสงบ.
ในเวลาเดียวกันนี้,จงซานหาได้ร้อนรนแต่อย่างใด,ร่างแยกเงา,ไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวปิศาจสวรรค์,จงซานที่เคยปรึกษาพูดคุยกับหวนจีมากนานหลายปีเกี่ยวกับวิธีรับมือปิศาจสวรรค์,เพียงพอที่จะจัดการนายน้อยปิศาจสวรรค์!
กระบี่ในมือของเขาที่ร่ายรำไปมา,จ้องมองนายน้อยปิศาจสวรรค์อย่างไม่แยแส.
จากนั้น,กระบี่นิรันดรของจงซานที่ผลักออกไปช้าๆ,ความเร็วที่ดูช้ามาก,ทุกคนที่รู้สึกช้าราวกับมดคลาน.
ทว่าเป็นมดคลานจริงรึ?
กระบี่ของจงซานนั้นไม่ได้ช้าเลย,แม้แต่เร็วมาก,อักษรรูนรอบๆที่ทำงานต่างหาก,ทำให้ดูเหมือนว่ามันช้า.
กระบี่ของเขาที่ปลดปล่อยออกมานั้น,บนอากาศที่กลายเป็นริ้วแสงกระบี่ขนาดใหญ่.
ริ้วแสงกระบี่!
ไม่ใช่ปราณกระบี่,ไม่ใช่กลิ่นอายกระบี่,ไม่ใช่จิตจำนงกระบี่,เป็นเพียงริ้วแสงกระบี่,เป็นริ้วแสงที่ผิดปรกติ,ริ้วแสงที่เคลื่อนที่ขยายด้วยความเร็วน่าสะพรึงกว่า,ร้อยเท่า,หมื่นเท่า,ล้านเท่า,มันกำลังขนายออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆต่างเผยท่าทางตื่นตระหนก,ริ้วแสงกระบี่ยักษ์,แปลกมาก,มันขยายใหญ่เท่ากับภูเขา,ราวกับสายน้ำ,แตกกิ่งก้านสาขาเหมือนกับต้นไม้,ปรากฏเป็นเหมือนกับภาพลวงตาขนาดมโหฬาร.
แม้แต่เซียนบรรพชนยังดวงตาเบิกกว้างกลมโต,ไม่อยากเชื่อภาพที่เห็น.
"เขตแดนสูงสุดของเพลงกระบี่,โลกชีวิตกระบี่!"อาวุโสเผ่าโครงกระดูกอุทานออกมาด้วยความตกใจ.
โลกเขตแดน?
ริ้วแสงกระบี่ยักษ์ที่มีความเร็วน่าสะพรึงปกคลุมร่างของนายน้อยปิศาจสวรรค์ในทันที,นายน้อยปิศาจสวรรค์ต้องการจะหลบหนี,ทว่ากลับถูกสูบเข้าไปด้านใน,แม้นว่าจะขัดขืนแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้,ทำได้แค่ร้องตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง!
"ไม่~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ริ้วแสงกระบี่ยักษ์ที่คลุมร่างนายน้อยปิศาจสวรรค์,พริบตานั้นก็ย่อขยายเล็กลง,เล็งลงเรื่อยๆ,จนเหลือเพียงแค่จุด,จากนั้นก็สลายหายไปในทันที.
ฟ้าดินนิ่งงัน,เหล่าโครงกระดูกนิ่งกัน,เซียนบรรพชนที่จ้องมองจงซานที่จ้องมองจงซานด้วยความอัศจรรย์ใจ,นี่คือสุดยอดเขตแดนกระบี่รึ?
"โลกชีวิตกระบี่?"
จวบจนจงซานเก็บกระบี่นิรันดร์,เหล่าอาวุโสเผ่าโครงกระดูกค่อยๆได้สติ,ทว่ายังคงเผยท่าทางหวาดกลัว.
โลกชีวิตกระบี่? เขตแดนสูงสุดของวิถีกระบี่?
วิถีกระบี่นั้นลึกล้ำยากจะหยั่งถึง,โลกเขตแดนกระบี่ในหนึ่งล้านปีนั้นยากจะมีใครก้าวไปถึง?
นี่เป็นความจริงอย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้ฝึกตนที่คิดถึงคำพูดของหมิงโม่ก่อนหน้านี้,ที่บอกจงซานแปลก,แปลกเกินไปแล้ว!
หมิงโม่ในเวลานี้ที่เผยท่าทางหวาดหวั่น,หวังคูมีผู้ช่วยที่ทรงพลังมาก,ผิดปรกติเกินไปแล้ว! นี่มันเขตแดนสูงสุดของวิถีกระบี่อย่างงั้นรึ? โลกชีวิตกระบี่?
สองเซียนบรรพชนในชุดสีแดงที่เผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก,เซิ่งหวังของพวกเขาที่สั่งว่าห้ามเป็นศัตรูกับจงซาน,เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องจริงๆ.
จุนหมอจื้อที่เฝ้ามองภาพที่เกิดขึ้น ก่อนที่จะอุทานออกมา,"ไม่ใช่,นี่ไม่ใช่โลกชีวิตกระบี่,ไม่ใช่แน่นอน,อาจารย์เคยกล่าวว่าโลกชีวิตกระบี่นั้น,เป็นเขตแดนสูงสุดของวิถีกระบี่,ทันทีที่มันถูกใช้งาน,ห้วงมิติจะถูกฉีกเป็นรอย,พื้นที่รอบๆปรากฏปราณกระบี่ที่บ้าคลั่งตัดกระชากทุกอย่างแม้แต่มิติ,แต่นี่ไม่ใช่แน่!"
กับคำพูดของจุนหมอจื้อที่กล่าวแย้งขณะจ้องมองไปยังจงซาน,ทว่าเหล่าผู้ฝึกตนคนอื่นๆต่างก็ยังคงมองจงซานด้วยความแปลกประหลาดเช่นเดิม.
แน่นอนจงซานรู้สี้,ว่ากระบี่ของเขานั้น,ไม่ใช่โลกชีวิตกระบี่,ไม่ใช่เขตแดนสูงสุดของวิถีกระบี่แต่อย่างใด,แม้ว่าจงซานจะเปี่ยมพรสวรรค์อย่างไร,ทว่าเขตแดนดังกล่าวก็ยังอยู่ไกล,มันเป็นคุณสมบัติอย่างหนึ่งของกระบี่นิรันดร์เท่านั้น,เป็นการบันทึกพลังอำนาจของบัลลังก์ปิศาจสวรรค์จากอักษรรูน,กระบี่เปิดช่องว่าง,ที่เป็นเหมือนกับช่องของโลกปิศาจสวรรค์ขึ้น.
นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่ถูกส่งไปยังโลกปิศาจสวรรค์โดยจงซานเท่านั้น,หาได้ใช่โลกชีวิตกระบี่,แน่นอน,ในเวลานี้จงซานไม่ยินดีที่จะอธิบายต่อคนที่สงสัยแต่อย่างใด,ไม่มีเหตุผลที่ต้องอธิบายด้วย.
"หวังคู,ยังไม่เริ่มอีกรึ?
เหลือจุนหมอจื่อแล้ว,ที่ข้าจะจัดการให้เจ้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมกล่าวต่อหวังคู.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น