Immortality Chapter 990 Kongzi vs thirty
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 990 กงจื่อ ปะทะ ซา
Chapter 990 Kongzi vs thirty
孔子vs卅
กงจื่อ ปะทะ ซา
35 ปีหลังจากนั้น.
ด้วยการเดินทางตลอด 35
ปีท้ายที่สุดก็มาถึงทวีปซือต้าปู่.
สี่คน,จงซาน,หนานกงเซิ่ง,เซียนเซิงซือและโหลวซิงเฉิน,พวกเขาที่เปลี่ยนเดินทางเป็นสองกลุ่ม,กลุ่มของโหลวซิงเฉินที่เป็นเซียนโบราณดังนั้นจึงเดินทางมาถึงก่อนเพื่อรวบรวมข้อมูลต่างๆ.
ที่นี่คืออาณาเขตซือหนิว,นับเป็นสถานที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก,และตั้งอยู่ใกล้กับเทือกเขาโหวเหยี่ยน.
หลังจากแยกกัน 35 ปี,ทั้งสี่ที่ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง.
บนยอดเขาสูงสุดบนเทือกเขาโหวเหยี่ยน.
"เซิ่งหวัง,เป็นไปตามการคำนวณ!"โหลววิงเฉินที่แสดงความเคารพต่อจงซาน.
"อืม,หลายปีมานี้ต้องรบกวนเจ้าแล้ว!"จงซานกล่าว.
"หาได้รบกวนแต่อย่างใด,ตลอดหลายวันมานี้,ข้าได้ทำการตรวจสอบเกือบครบหมดแล้ว."โหลวซิงเฉินที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข่าวเกี่ยวกับอาณาเขตซือหนิวนั้น,รวบรวมมาเกือบหมดแล้วรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปอีกครั้ง.
"เกือบหมดแล้ว,ทว่าเมื่อเร็วๆนี้มีเรื่องสำคัญอย่างหนึ่งเกิดขึ้น!"โหลวซิงเฉินที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?"
"บนเทือกเขาทางเหนือทวีปจื่อลู่,ภูเขาเซิ่งซือ,เดิมที่มันคือวิหารไป่โหยวของปราชญ์เทพทงเทียน,ตอนนี้กลับมามีชีวิตมีชีวิตในชื่อ,ซา,ได้ยินมาว่าได้ขัดแย้งกังกงจื่อ,แม้แต่ตอนนี้กงจื่อได้ส่งคนออกมาหยั่งเชิงซา,ตอนนี้ไม่รู้ผลลัพธ์เป็นเช่นไร,ได้ยินมาว่ากงจื่อจะลงมือด้วยตัวเองเร็วๆนี้!"โหลวซิงเฉินกล่าว.
"กงจื่อปะทะซาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ปราชญ์เทพ,กับอดีตปราชญ์เทพ,ดูเหมือนว่าจะน่าสนใจ!"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"กับการต่อสู้ในครั้งนี้,ไม่มีใครรู้ว่าทำไมพวกเขาต้องต่อสู้กัน!"หนานกงเซิ่งที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ทว่าในเวลานี้มีผู้ฝึกตนมากมายที่เดินทางไปยังทวีปจื่อลู่."โหลวซิงเฉินที่กล่าว.
"งานวันเกิดหยิงเองก็ยังไม่ถึง,พวกเราควรจะไปดูสักหน่อย!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ครับ!"ทุกคนที่รับคำ.
ขณะที่ทุกคนกำลังจะบินจากไป,ทว่าในเวลานั้น,จากด้านล่างภูเขาก็ปรากฏเสียงๆหนึ่งปรากฏขึ้นในทันที.
"เจ้าเป็นใคร?"เสียงตะโกนที่ดังผ่านออกมา.
จงซานที่สงสัยกวาดตามองไปยังเสียงดังกล่าว,เป็นปิศาจที่มีหัวเหมือนวัวครึ่งหนึ่ง.
"ส่งคนเข้ามา,มีนักฆ่า~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปิศาจหัววัวที่ตะโกนออกมาเสียงดังจากนั้นก็เร่งรีบออกจากเทือกเขาโหวเหยี่ยน.
เหล่าปิศาจมากมายที่ถืออาวุธส่งเสียงดังอื้ออึ้งโกลาหลขึ้นมาทันที.
"ไป!"จงซานที่ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย.
เซียนเซิงซือและคนอื่นๆพยักหน้ากรับ,เกี่ยวกับความขัดแย้งของเหล่าเผ่าปิศาจ,ไม่มีความสำคัญให้พวกเขาจะใส่ใจ.
"ต้องการหนีอย่างงั้นรึ?หนีไปใหน,ไม่แม้แต่มองเลยรึ?"ปิศาจหัววัวที่ตะโกนเสียงดัง.
กลุ่มเผ่าปิศาจที่เร่งรีบบินไล่ตามในทันที.
จงซาน,โหลวซิงเฉิน,หนานกงเซิ่งที่บินนำ,โดยมีเซียนเซิงซือรั้งท้าย.
ปิศาจน้อยที่ร้องตะโกนเสียงดัง,เซียนเซิงซือที่หันหน้ากลับมาองด้วยสายตาที่เย็นชาสาดส่องออกมา.
สายตาของเซียนเซิงซือเต็มไปด้วยความมืดมิดไร้ที่สิ้นสุด,ปิศาจน้อยที่สั่นสะท้านไปถึงจิตวิญญาณ,ราวกับล่วงหล่นลงไปในขุมนรก,เหล่าคนที่บินตามากก็เช่นกัน,ไม่มีใครกล้าบุกเข้าไปอีกเช่นกัน.
ปิศาจน้อยกว่าจะได้สติ,คนทั้งสี่ก็บินจากไปไม่เห็นแม้แต่เงา.
เหล่าคนอื่นๆเช่นกันที่เริ่มหายใจหอบได้สติกลับมา.
"ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น,หมายความว่าอย่างไร?"ปิศาจน้อยที่เผยท่าทางหวาดกลัวออกมา.
"ต้องเร่งรีบกลับไปรายงานท่านอ๋องแล้ว,กลุ่มคนลึกลับได้มาเยือนเทือกเขาโหวเหยี่ยนอย่างลึกลับ!"ปิศาจน้อยหัววัวที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"ทว่าใต้อ๋องบอกว่าต้องการหาความบันเทิงให้กับใต้อ่องซุนเฉินที่กำลังจะมาถึงเร็วๆนี้......?"
"ซุนเฉิน?"
"เป็นซุนเฉิน,ก่อนหน้านี้ได้ยินมาว่าเขาตกตายไปแล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะยังมีชีวิต,นอกจากนี้ดูเหมือนเขาจะมีพลังฝึกตนเพิ่มขึ้นอีก,แม้แต่ใต้อ๋องก็ไม่ใช่คู่มือเขาแล้ว."
"ซุนเฉินนั้นแข็งแกร่งมาก,ข้าเห็นใต้อ๋องเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของเขา,เลยต้องการหาความเพลิดเพลินให้เขา,พวกเราเร่งรีบกลับไปรายงานเถอะ!"ปิศาจหัววัวเร่งรีบกล่าวออกมา.
"อืม!"เหล่าปิศาจที่พยักหน้ารับเห็นด้วย.
----------------------------------------
เทือกเขาจูลู่ภาคเหนือ.เทือกเขาเซิ่งซือ.
เทือกเขาดังกล่าวนั้นเป็นพื้นที่ที่ใหญ่มาก,ท้องฟ้ามืดคลึ้ม,มืดไปหมด,มองไม่เห็นสภาพแวดล้อมรอบๆ,กล่าวได้ว่าสายฟ้ามากมายส่องประกายแสงแป๊บๆ.
แต่ว่า,ปราณทมิฬมากมายที่กระจายไปทั่วอากาศนี้,เต็มไปด้วยปราณศพที่คละคลุ้งลอยไปทั่วพื้นที่,กลางอากาศ,ทำให้พื้นที่รอบๆมืดคลึ้มนั่นเอง.
เป็นปราณศพที่แปลกประหลาดมาก,สัมผัสเทวะไม่สามารถตรวจสอบได้,การจะตรวจสอบด้านในเกิดอะไรขึ้นนั้น,มีแต่ต้องเข้าไปด้วยตัวเอง,ฟังเหมือนง่าย,ทว่าไม่ได้ง่ายเลยแม้แต่น้อย.
สิ่งมีชีวิที่อยู่รอบๆ,น้อยนักที่จะรอย,ทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้าไปล้วนตกตาย,ไม่เว้นแม้แต่ต้าเซียนบางคน.
กงซือต่อสู้กับซา!
ก่อนหน้านี้มีคนกระจายข่าวไปทั่ว,ดังนั้นรอบๆเทือกเขาเซิ่งซือในเวลานี้จึงมีผู้ฝึกตนมากมายเดินทางมาก.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่มานั้นยังไม่เห็นสิ่งใดเลย,หากว่าได้เห็นการต่อสู้ของปราชญ์เทพ,กับนับว่าได้รับผลประโยชน์เป็นอย่างมาก.
สองเดือนหลังจากนั้น,กลุ่มของจงซานก็ได้มาปรากฏขึ้นที่ข้างๆเทือกเขาเซิ่งซือ.
พวกเขาที่ยึดหุบเขาแห่งหนึ่ง,หนานกงเซิ่งที่สร้างค่ายกล,ไม่มีใครสามารถเข้ามาใกล้ได้,ตอนนี้พวกเขาที่รอคอยมาตลอดสองเดือน.
สองเดือนมานี้,จงซานที่จับตัวเหล่าผู้ฝึกตนที่ผ่านมา,เพื่อสอบถามเรื่องราวสถานการณ์ต่างๆของทวีปซือตาปู่.
"ตูมมมม!"
ในวันหนึ่ง,ขณะที่กลุ่มของจงซานรอคอยอยู่นั้น,ทันใดนั้น,บนท้องฟ้าก็เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ลำแสงที่หนักหน่วงรุนแรงล่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า,ลำแสงขนาดมหึมาปรากฏขึ้น,เสียงของสายฟ้าที่ดังกระหึ่มเป็นระยะๆ.
"เริ่มแล้ว,กงจื่อท้ายที่สุดก็ลงมือ!"แววตาของโหลวซิงเฉินที่ส่องประกายแสงวับวาว.
"ฟิ้ว!"
คนทั้งสี่ที่ออกมาจากหุบเขาในทันที,ก่อนที่จะมายืนอยู่บนยอดเขาสูง.
สถานที่แห่งนี้,นับว่าอยู่ไกลออกไปจากเทือกเขาเซิ่งซือ,ในเวลานี้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้,เพราะทุกคนรับรู้ว่าการต่อสู้ของปราชญ์เทพนั้นรุนแรงเท่าใด,การเข้าไปยืนใกล้ๆก็ไม่ต่างจากการแส่หาความตาย.
จงซานที่ก้าวออกมานั้น,สามารถมองเห็นที่ขอบฟ้าไกล.
ลำแสงสีขาวขนาดใหญ่,มองเห็นราวกับเป็นทางช้างเผือกกำลังล่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า,ทว่าที่ด้านล่างก็มีปราณศพที่หนักหน่วงรุนแรงกำลังผลักลำแสงดังกล่าวให้กระเด็นแม้แต่สลายกลายเป็นฝุ่น.
อย่างไรก็ตาม,ดูเหมือนว่าปราณศพที่รุนแรงเองก็พวยพุ่งเข้าปะทะแสงสีขาวด้วยเช่นกัน.
"ปราชญ์เทพหงหรู,นั่นคือปราชญ์เทพหงหรู!"ที่ไกลออกไปไม่รู้ว่าเป็นใครที่ร้องออกมาเสียงดัง.
เป็นความจริง,ภายในแสดงสีขาวที่มากมายบนท้องฟ้านั้น,มีชายในชุดสีขาวกำลังลอยอยู่,รูปร่างเหมือนกับบัณฑิต,ดูเหมือนปุถุชนที่มีอายุ
40-50 ปี,ใบหน้าไม่สามารถมองเห็นได้,อย่างไรก็ตามแรงกดดันที่แผ่ออกมานั้นรุนแรงมาก,หนักหน่างจนทำให้หลายๆคนแทบหมอบคลานลงกับพื้น.
"ปราชญ์เทพ!"โหลวซิงเฉินเอ่ย.
กลิ่นอายนี้เขาเคยสัมผัสมาก่อน,เมื่อครั้งอยู่ที่ภพหยิน,มีเพียงปราชญ์เทพเท่านั้นที่มีกลิ่นอายเช่นนี้.
กงจื่อ?
จงซานที่จ้องมองอย่างจริงจังไปบนอากาศ.
แสงสีขาวที่เข้าปะทะกับปราณศพ,ทุกๆคนที่ไม่สามารถบอกได้ว่าใครเหนือกว่า,ทว่าดูเหมือนปราณศพจะจางลง,ทำให้ทุกคนสามารถมองเห็นอะไรบางอย่างบนภูเขาได้.
บนภูเขานั้นมีตำหนักสีเขียวขนาดใหญ่.
ที่ด้านหน้าตำหนักนั้น,มีชายในชุดสีดำยืนอยู่อย่างอหังการ.
เหมือนกันไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้,อย่างไรก็ตาม,ทุกคนที่จ้องมองไปยังเขานั้น,จิตใจของพวกเขาถึงกับสั่นสะท้าน.
ชายคนดังกล่าวยืนไขว้แขนอยู่ด้านหลัง,เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,สบตากับกงจื่อ.
เผชิญหน้ากับปราชญ์เทพ,ชายคนนี้คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่รู้สึกหวาดกลัวเลยอย่างงั้นรึ?
ซา?
ภายในใจของทุกคนที่ได้แต่คาดเดาไปต่างๆนาๆ,ชายผู้นี้คือซาจริงๆรึ?
ซาที่จ้องมองไปยังกงจื่อ,มือขวาของเขาที่ยื่นออกไป,ฝ่ามือของเขาที่ราวกับคว้าจับ.
"ตูมมมม!"
สายฟ้ามากมายที่แตกกระจาย,เทือกเขาที่พังทลายลงในทันที,แม้แต่ศิลาที่ใหญ่ยักษ์ยังแตกออกมา.
ทีละนิดๆ,ทุกคนสามารถมองเห็นได้,หลังจากที่เทือกเขาดังกล่าวพังทลาย,ก็เผยให้เห็นกระบี่ยาวสีเขียว.
กระบี่ยาวที่มีความยาวร้อยจั้ง,ทั้งด้ามและใบกระบี่เป็นสีเขียวทั้งหมด,กลิ่นอายที่รุนแรงกำลังแผ่ออกมา,ปราณสีเขียวที่มากมายนับไม่ถ้วนพวยพุ่งขึ้นท้องฟ้า.
"กระบี่ชิงปิง,ซาแท้จริงแล้วก็คือปราชญ์เทพทงเทียนนั่นเอง!"คนผู้หนึ่งที่อยู่ไกลออกไปอุทานออกมาเสียงดัง.
จงซานที่ลอบมอง,ซา,จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง,แววตาของเขาไม่แน่ใจว่านี่คือศพของปราชญ์เทพทงเทียน
จริงหรือไม่,ทว่าก็มีบางอย่างที่สงสัย,กระบี่ชิงปิง,กลับเป็นกระบี่เล่มที่ห้า,ทั้งที่ในอดีตปราชญ์เทพทงเทียนใช้ชุดกระบี่สังหารเซียนสี่เล่ม,และไม่เคยใส่ใจกระบี่ชิงปิงเลยแม้แต่น้อย.
เขาคือทงเทียนจริงรึ?
กระบี่ชิงปิงขนาดร้อยจั้งเปลี่ยนเป็นลำแสงสีเขียวลดขนาดพุ่งตรงไปยังอยู่ในมือของซา.
ซาจ้องมองกงจื่อ,กงจื่อจ้องมองซา.
ปราชญ์เทพใหม่และอดีตปราชญ์เทพเข้าประจันหน้ากัน.
หลังจากนั้น,ซาที่จ้องมองไปยังตำหนักไป่โหยวชั่วขณะ,ก่อนที่จะหันกลับไปมองท้องฟ้า.
กระบี่ชิงปิงในมือถูกชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้าในทันที.
"ตูมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ริ้วแสงสีเขียวที่ตัดผ่านท้องฟ้าพุ่งตรงไปหากงจื่อ.
ปราณสีขาวที่พุ่งตัดผ่านอากาศนั้นทรงพลังมาก,ทุกพื้นทีที่มันผ่าน,อากาศจะถูกฉีกเป็นรอย,ปรากฏเป็นหลุมดำขนาดเล็กขึ้น.
เคลื่อนอากาศที่หนักหน่วงรุนแรงนี้,เกิดจากริ้วแสงสีเขียวของกระบี่ชิงปิงอย่างงั้นรึ?
การโจมตีที่รุนแรงของซา.
ที่ทำให้ปฐพีสะท้านสวรรค์สะเทือน,พุ่งตรงไปยังกงจื่อ.
บางทีกงจื่อคงมองเห็นเจตจำนงของซา,ร่างกายของเขาที่หายไปอย่างรวดเร็ว.
เห็นเป็นริ้วแสงหลบไปยังพื้นที่ไกลออกไป.
ซาที่มองไปรอบๆ,สะบัดกระบี่ชิงปิง,พร้อมกับมืออีกข้างทำมุทรา.
พื้นที่รอบๆปรากฏเป็นปราณศพมากมายพวยพุ่งขึ้นมาในทันที,ก่อนที่จะปรากฏเป็นปราณทมิฬรูปร่างดาบขึ้นที่ทิศตะวันออก,ใต้,ตะวันตกและทิศเหนือทั้งสี่ทิศ.
จากนั้นซาและกระบี่ชิงปิงก็หายไป.
"ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.
ดูเหมือนว่าจะเป็นวิชาลับของซา,ที่สามารถใช้ปราณศพสร้างกระบี่ขึ้นมา,พร้อมกับใช้ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนได้อย่างงั้นรึ?
ปราณทมิฬด้วยวิชาลับของปราชญ์เทพ,ที่ทำให้ไม่สามารถมองเห็นภาพด้านในได้อีกครั้งแล้ว.
"เซิ่งหวัง,ก่อนหน้านี้......!"โหลวซิงเฉินที่จ้องมองไปยังรอบๆด้วยท่าทางตื่นตระหนก.
โหลวซิงเฉินที่ชี้ไปยังท้องฟ้าและกล่าวออกมา,"ดวงดาวที่ตำแหน่งนั้น,สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า,มันมีขนาดใหญ่มาก,ทว่าตอนนี้ไม่มีแล้ว.
"ริ้วแสงปราณกระบี่ที่ซาปล่อยไปก่อนหน้านี้อย่างงั้นรึ?"หนานกงเซิ่งที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางตื่นตะหนก.
"เพียงแค่ปราณกระบี่,กับสามารถสะบั้นดวงดาราได้! ร้ายกาจยิ่งนัก!"เซียนเซิงซือกล่าวพลางถอนหายใจ.
"ไม่,พวกเจ้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ที่บนท้องฟ้านั้น,ดูเหมือนว่าจะมีดวงดาวสองดวงที่ขยับไปมา,หนึ่งสีเขียวหนึ่งสีขาว,ที่เคลื่อนที่ปะทะกันและหายผลุบๆโผล่,ก่อนที่ดวงดาวที่อยู่รอบๆจะพังทะลาย,สลายไป!
"แสงบนท้องนั่น,เป็นกงจื่อและซา?
พวกเขาสู้กันบนอวกาศ!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
จงซานที่จ้องมองไปยังรอบๆ,เวลานี้มีผู้ฝึกตนมากมายที่รวมตัวกันอยู่,กำลังเผยใบหน้าหวาดผวาไม่อยากเชื่อ,คาดไม่ถึงเลยว่านี่คือการต่อสู้ของปราชญ์เทพรึ?
พลังทำลายที่สั่นเทือนสวรรค์,พวกเขาก่อนหน้านี้ช่างเดียงสานัก,เพียงแค่สังเกตรึ?
คิดว่าตัวเองอยู่ไกลแล้ว,แท้จริงนั้นหากพวกเขาต่อสู้กันที่นี่,พวกเขาคงตกตายไปในทันทีอย่างไม่ต้องสงสัย.
ส่วนจงซานในเวลานี้จ้องมองไปยังเทือกเขาเซิ่งซือ.
แววตาของจงซานที่เผยท่าทางจริงจังออกมา.
เพราะว่าจงซานจำได้,ก่อนที่ซาจะบินออกไป,เขาที่จ้องมองเข้าไปในตำหนักไป่โหยว,มีสิ่งใดด้านในกัน?
ถึงกับต้องทำให้ซาใช้ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนปกป้องพื้นที่แห่งนี้เอาไว้.
อะไรอยู่ในตำหนักไป่โหยว,ที่ทำให้ซาระมัดระวัง?
เป็นไปได้ว่ากงจื่อเดินทางมาด้วยสิ่งนี้รึไม่?
จงซานที่จ้องมองไปยังรอบ,ทันใดนั้นก็พบกับผู้ฝึกตนบางคนที่ราวกับว่าตระหนักเรื่องดังกล่าวนี้ได้เช่นกัน.
Chapter 990 Kongzi vs thirty
孔子vs卅
กงจื่อ ปะทะ ซา
35 ปีหลังจากนั้น.
ด้วยการเดินทางตลอด 35
ปีท้ายที่สุดก็มาถึงทวีปซือต้าปู่.
สี่คน,จงซาน,หนานกงเซิ่ง,เซียนเซิงซือและโหลวซิงเฉิน,พวกเขาที่เปลี่ยนเดินทางเป็นสองกลุ่ม,กลุ่มของโหลวซิงเฉินที่เป็นเซียนโบราณดังนั้นจึงเดินทางมาถึงก่อนเพื่อรวบรวมข้อมูลต่างๆ.
ที่นี่คืออาณาเขตซือหนิว,นับเป็นสถานที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก,และตั้งอยู่ใกล้กับเทือกเขาโหวเหยี่ยน.
หลังจากแยกกัน 35 ปี,ทั้งสี่ที่ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง.
บนยอดเขาสูงสุดบนเทือกเขาโหวเหยี่ยน.
"เซิ่งหวัง,เป็นไปตามการคำนวณ!"โหลววิงเฉินที่แสดงความเคารพต่อจงซาน.
"อืม,หลายปีมานี้ต้องรบกวนเจ้าแล้ว!"จงซานกล่าว.
"หาได้รบกวนแต่อย่างใด,ตลอดหลายวันมานี้,ข้าได้ทำการตรวจสอบเกือบครบหมดแล้ว."โหลวซิงเฉินที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข่าวเกี่ยวกับอาณาเขตซือหนิวนั้น,รวบรวมมาเกือบหมดแล้วรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปอีกครั้ง.
"เกือบหมดแล้ว,ทว่าเมื่อเร็วๆนี้มีเรื่องสำคัญอย่างหนึ่งเกิดขึ้น!"โหลวซิงเฉินที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?"
"บนเทือกเขาทางเหนือทวีปจื่อลู่,ภูเขาเซิ่งซือ,เดิมที่มันคือวิหารไป่โหยวของปราชญ์เทพทงเทียน,ตอนนี้กลับมามีชีวิตมีชีวิตในชื่อ,ซา,ได้ยินมาว่าได้ขัดแย้งกังกงจื่อ,แม้แต่ตอนนี้กงจื่อได้ส่งคนออกมาหยั่งเชิงซา,ตอนนี้ไม่รู้ผลลัพธ์เป็นเช่นไร,ได้ยินมาว่ากงจื่อจะลงมือด้วยตัวเองเร็วๆนี้!"โหลวซิงเฉินกล่าว.
"กงจื่อปะทะซาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ปราชญ์เทพ,กับอดีตปราชญ์เทพ,ดูเหมือนว่าจะน่าสนใจ!"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"กับการต่อสู้ในครั้งนี้,ไม่มีใครรู้ว่าทำไมพวกเขาต้องต่อสู้กัน!"หนานกงเซิ่งที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ทว่าในเวลานี้มีผู้ฝึกตนมากมายที่เดินทางไปยังทวีปจื่อลู่."โหลวซิงเฉินที่กล่าว.
"งานวันเกิดหยิงเองก็ยังไม่ถึง,พวกเราควรจะไปดูสักหน่อย!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ครับ!"ทุกคนที่รับคำ.
ขณะที่ทุกคนกำลังจะบินจากไป,ทว่าในเวลานั้น,จากด้านล่างภูเขาก็ปรากฏเสียงๆหนึ่งปรากฏขึ้นในทันที.
"เจ้าเป็นใคร?"เสียงตะโกนที่ดังผ่านออกมา.
จงซานที่สงสัยกวาดตามองไปยังเสียงดังกล่าว,เป็นปิศาจที่มีหัวเหมือนวัวครึ่งหนึ่ง.
"ส่งคนเข้ามา,มีนักฆ่า~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปิศาจหัววัวที่ตะโกนออกมาเสียงดังจากนั้นก็เร่งรีบออกจากเทือกเขาโหวเหยี่ยน.
เหล่าปิศาจมากมายที่ถืออาวุธส่งเสียงดังอื้ออึ้งโกลาหลขึ้นมาทันที.
"ไป!"จงซานที่ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย.
เซียนเซิงซือและคนอื่นๆพยักหน้ากรับ,เกี่ยวกับความขัดแย้งของเหล่าเผ่าปิศาจ,ไม่มีความสำคัญให้พวกเขาจะใส่ใจ.
"ต้องการหนีอย่างงั้นรึ?หนีไปใหน,ไม่แม้แต่มองเลยรึ?"ปิศาจหัววัวที่ตะโกนเสียงดัง.
กลุ่มเผ่าปิศาจที่เร่งรีบบินไล่ตามในทันที.
จงซาน,โหลวซิงเฉิน,หนานกงเซิ่งที่บินนำ,โดยมีเซียนเซิงซือรั้งท้าย.
ปิศาจน้อยที่ร้องตะโกนเสียงดัง,เซียนเซิงซือที่หันหน้ากลับมาองด้วยสายตาที่เย็นชาสาดส่องออกมา.
สายตาของเซียนเซิงซือเต็มไปด้วยความมืดมิดไร้ที่สิ้นสุด,ปิศาจน้อยที่สั่นสะท้านไปถึงจิตวิญญาณ,ราวกับล่วงหล่นลงไปในขุมนรก,เหล่าคนที่บินตามากก็เช่นกัน,ไม่มีใครกล้าบุกเข้าไปอีกเช่นกัน.
ปิศาจน้อยกว่าจะได้สติ,คนทั้งสี่ก็บินจากไปไม่เห็นแม้แต่เงา.
เหล่าคนอื่นๆเช่นกันที่เริ่มหายใจหอบได้สติกลับมา.
"ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น,หมายความว่าอย่างไร?"ปิศาจน้อยที่เผยท่าทางหวาดกลัวออกมา.
"ต้องเร่งรีบกลับไปรายงานท่านอ๋องแล้ว,กลุ่มคนลึกลับได้มาเยือนเทือกเขาโหวเหยี่ยนอย่างลึกลับ!"ปิศาจน้อยหัววัวที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"ทว่าใต้อ๋องบอกว่าต้องการหาความบันเทิงให้กับใต้อ่องซุนเฉินที่กำลังจะมาถึงเร็วๆนี้......?"
"ซุนเฉิน?"
"เป็นซุนเฉิน,ก่อนหน้านี้ได้ยินมาว่าเขาตกตายไปแล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะยังมีชีวิต,นอกจากนี้ดูเหมือนเขาจะมีพลังฝึกตนเพิ่มขึ้นอีก,แม้แต่ใต้อ๋องก็ไม่ใช่คู่มือเขาแล้ว."
"ซุนเฉินนั้นแข็งแกร่งมาก,ข้าเห็นใต้อ๋องเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของเขา,เลยต้องการหาความเพลิดเพลินให้เขา,พวกเราเร่งรีบกลับไปรายงานเถอะ!"ปิศาจหัววัวเร่งรีบกล่าวออกมา.
"อืม!"เหล่าปิศาจที่พยักหน้ารับเห็นด้วย.
----------------------------------------
เทือกเขาจูลู่ภาคเหนือ.เทือกเขาเซิ่งซือ.
เทือกเขาดังกล่าวนั้นเป็นพื้นที่ที่ใหญ่มาก,ท้องฟ้ามืดคลึ้ม,มืดไปหมด,มองไม่เห็นสภาพแวดล้อมรอบๆ,กล่าวได้ว่าสายฟ้ามากมายส่องประกายแสงแป๊บๆ.
แต่ว่า,ปราณทมิฬมากมายที่กระจายไปทั่วอากาศนี้,เต็มไปด้วยปราณศพที่คละคลุ้งลอยไปทั่วพื้นที่,กลางอากาศ,ทำให้พื้นที่รอบๆมืดคลึ้มนั่นเอง.
เป็นปราณศพที่แปลกประหลาดมาก,สัมผัสเทวะไม่สามารถตรวจสอบได้,การจะตรวจสอบด้านในเกิดอะไรขึ้นนั้น,มีแต่ต้องเข้าไปด้วยตัวเอง,ฟังเหมือนง่าย,ทว่าไม่ได้ง่ายเลยแม้แต่น้อย.
สิ่งมีชีวิที่อยู่รอบๆ,น้อยนักที่จะรอย,ทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้าไปล้วนตกตาย,ไม่เว้นแม้แต่ต้าเซียนบางคน.
กงซือต่อสู้กับซา!
ก่อนหน้านี้มีคนกระจายข่าวไปทั่ว,ดังนั้นรอบๆเทือกเขาเซิ่งซือในเวลานี้จึงมีผู้ฝึกตนมากมายเดินทางมาก.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่มานั้นยังไม่เห็นสิ่งใดเลย,หากว่าได้เห็นการต่อสู้ของปราชญ์เทพ,กับนับว่าได้รับผลประโยชน์เป็นอย่างมาก.
สองเดือนหลังจากนั้น,กลุ่มของจงซานก็ได้มาปรากฏขึ้นที่ข้างๆเทือกเขาเซิ่งซือ.
พวกเขาที่ยึดหุบเขาแห่งหนึ่ง,หนานกงเซิ่งที่สร้างค่ายกล,ไม่มีใครสามารถเข้ามาใกล้ได้,ตอนนี้พวกเขาที่รอคอยมาตลอดสองเดือน.
สองเดือนมานี้,จงซานที่จับตัวเหล่าผู้ฝึกตนที่ผ่านมา,เพื่อสอบถามเรื่องราวสถานการณ์ต่างๆของทวีปซือตาปู่.
"ตูมมมม!"
ในวันหนึ่ง,ขณะที่กลุ่มของจงซานรอคอยอยู่นั้น,ทันใดนั้น,บนท้องฟ้าก็เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ลำแสงที่หนักหน่วงรุนแรงล่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า,ลำแสงขนาดมหึมาปรากฏขึ้น,เสียงของสายฟ้าที่ดังกระหึ่มเป็นระยะๆ.
"เริ่มแล้ว,กงจื่อท้ายที่สุดก็ลงมือ!"แววตาของโหลวซิงเฉินที่ส่องประกายแสงวับวาว.
"ฟิ้ว!"
คนทั้งสี่ที่ออกมาจากหุบเขาในทันที,ก่อนที่จะมายืนอยู่บนยอดเขาสูง.
สถานที่แห่งนี้,นับว่าอยู่ไกลออกไปจากเทือกเขาเซิ่งซือ,ในเวลานี้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้,เพราะทุกคนรับรู้ว่าการต่อสู้ของปราชญ์เทพนั้นรุนแรงเท่าใด,การเข้าไปยืนใกล้ๆก็ไม่ต่างจากการแส่หาความตาย.
จงซานที่ก้าวออกมานั้น,สามารถมองเห็นที่ขอบฟ้าไกล.
ลำแสงสีขาวขนาดใหญ่,มองเห็นราวกับเป็นทางช้างเผือกกำลังล่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า,ทว่าที่ด้านล่างก็มีปราณศพที่หนักหน่วงรุนแรงกำลังผลักลำแสงดังกล่าวให้กระเด็นแม้แต่สลายกลายเป็นฝุ่น.
อย่างไรก็ตาม,ดูเหมือนว่าปราณศพที่รุนแรงเองก็พวยพุ่งเข้าปะทะแสงสีขาวด้วยเช่นกัน.
"ปราชญ์เทพหงหรู,นั่นคือปราชญ์เทพหงหรู!"ที่ไกลออกไปไม่รู้ว่าเป็นใครที่ร้องออกมาเสียงดัง.
เป็นความจริง,ภายในแสดงสีขาวที่มากมายบนท้องฟ้านั้น,มีชายในชุดสีขาวกำลังลอยอยู่,รูปร่างเหมือนกับบัณฑิต,ดูเหมือนปุถุชนที่มีอายุ
40-50 ปี,ใบหน้าไม่สามารถมองเห็นได้,อย่างไรก็ตามแรงกดดันที่แผ่ออกมานั้นรุนแรงมาก,หนักหน่างจนทำให้หลายๆคนแทบหมอบคลานลงกับพื้น.
"ปราชญ์เทพ!"โหลวซิงเฉินเอ่ย.
กลิ่นอายนี้เขาเคยสัมผัสมาก่อน,เมื่อครั้งอยู่ที่ภพหยิน,มีเพียงปราชญ์เทพเท่านั้นที่มีกลิ่นอายเช่นนี้.
กงจื่อ?
จงซานที่จ้องมองอย่างจริงจังไปบนอากาศ.
แสงสีขาวที่เข้าปะทะกับปราณศพ,ทุกๆคนที่ไม่สามารถบอกได้ว่าใครเหนือกว่า,ทว่าดูเหมือนปราณศพจะจางลง,ทำให้ทุกคนสามารถมองเห็นอะไรบางอย่างบนภูเขาได้.
บนภูเขานั้นมีตำหนักสีเขียวขนาดใหญ่.
ที่ด้านหน้าตำหนักนั้น,มีชายในชุดสีดำยืนอยู่อย่างอหังการ.
เหมือนกันไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้,อย่างไรก็ตาม,ทุกคนที่จ้องมองไปยังเขานั้น,จิตใจของพวกเขาถึงกับสั่นสะท้าน.
ชายคนดังกล่าวยืนไขว้แขนอยู่ด้านหลัง,เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,สบตากับกงจื่อ.
เผชิญหน้ากับปราชญ์เทพ,ชายคนนี้คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่รู้สึกหวาดกลัวเลยอย่างงั้นรึ?
ซา?
ภายในใจของทุกคนที่ได้แต่คาดเดาไปต่างๆนาๆ,ชายผู้นี้คือซาจริงๆรึ?
ซาที่จ้องมองไปยังกงจื่อ,มือขวาของเขาที่ยื่นออกไป,ฝ่ามือของเขาที่ราวกับคว้าจับ.
"ตูมมมม!"
สายฟ้ามากมายที่แตกกระจาย,เทือกเขาที่พังทลายลงในทันที,แม้แต่ศิลาที่ใหญ่ยักษ์ยังแตกออกมา.
ทีละนิดๆ,ทุกคนสามารถมองเห็นได้,หลังจากที่เทือกเขาดังกล่าวพังทลาย,ก็เผยให้เห็นกระบี่ยาวสีเขียว.
กระบี่ยาวที่มีความยาวร้อยจั้ง,ทั้งด้ามและใบกระบี่เป็นสีเขียวทั้งหมด,กลิ่นอายที่รุนแรงกำลังแผ่ออกมา,ปราณสีเขียวที่มากมายนับไม่ถ้วนพวยพุ่งขึ้นท้องฟ้า.
"กระบี่ชิงปิง,ซาแท้จริงแล้วก็คือปราชญ์เทพทงเทียนนั่นเอง!"คนผู้หนึ่งที่อยู่ไกลออกไปอุทานออกมาเสียงดัง.
จงซานที่ลอบมอง,ซา,จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง,แววตาของเขาไม่แน่ใจว่านี่คือศพของปราชญ์เทพทงเทียน
จริงหรือไม่,ทว่าก็มีบางอย่างที่สงสัย,กระบี่ชิงปิง,กลับเป็นกระบี่เล่มที่ห้า,ทั้งที่ในอดีตปราชญ์เทพทงเทียนใช้ชุดกระบี่สังหารเซียนสี่เล่ม,และไม่เคยใส่ใจกระบี่ชิงปิงเลยแม้แต่น้อย.
เขาคือทงเทียนจริงรึ?
กระบี่ชิงปิงขนาดร้อยจั้งเปลี่ยนเป็นลำแสงสีเขียวลดขนาดพุ่งตรงไปยังอยู่ในมือของซา.
ซาจ้องมองกงจื่อ,กงจื่อจ้องมองซา.
ปราชญ์เทพใหม่และอดีตปราชญ์เทพเข้าประจันหน้ากัน.
หลังจากนั้น,ซาที่จ้องมองไปยังตำหนักไป่โหยวชั่วขณะ,ก่อนที่จะหันกลับไปมองท้องฟ้า.
กระบี่ชิงปิงในมือถูกชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้าในทันที.
"ตูมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ริ้วแสงสีเขียวที่ตัดผ่านท้องฟ้าพุ่งตรงไปหากงจื่อ.
ปราณสีขาวที่พุ่งตัดผ่านอากาศนั้นทรงพลังมาก,ทุกพื้นทีที่มันผ่าน,อากาศจะถูกฉีกเป็นรอย,ปรากฏเป็นหลุมดำขนาดเล็กขึ้น.
เคลื่อนอากาศที่หนักหน่วงรุนแรงนี้,เกิดจากริ้วแสงสีเขียวของกระบี่ชิงปิงอย่างงั้นรึ?
การโจมตีที่รุนแรงของซา.
ที่ทำให้ปฐพีสะท้านสวรรค์สะเทือน,พุ่งตรงไปยังกงจื่อ.
บางทีกงจื่อคงมองเห็นเจตจำนงของซา,ร่างกายของเขาที่หายไปอย่างรวดเร็ว.
เห็นเป็นริ้วแสงหลบไปยังพื้นที่ไกลออกไป.
ซาที่มองไปรอบๆ,สะบัดกระบี่ชิงปิง,พร้อมกับมืออีกข้างทำมุทรา.
พื้นที่รอบๆปรากฏเป็นปราณศพมากมายพวยพุ่งขึ้นมาในทันที,ก่อนที่จะปรากฏเป็นปราณทมิฬรูปร่างดาบขึ้นที่ทิศตะวันออก,ใต้,ตะวันตกและทิศเหนือทั้งสี่ทิศ.
จากนั้นซาและกระบี่ชิงปิงก็หายไป.
"ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.
ดูเหมือนว่าจะเป็นวิชาลับของซา,ที่สามารถใช้ปราณศพสร้างกระบี่ขึ้นมา,พร้อมกับใช้ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนได้อย่างงั้นรึ?
ปราณทมิฬด้วยวิชาลับของปราชญ์เทพ,ที่ทำให้ไม่สามารถมองเห็นภาพด้านในได้อีกครั้งแล้ว.
"เซิ่งหวัง,ก่อนหน้านี้......!"โหลวซิงเฉินที่จ้องมองไปยังรอบๆด้วยท่าทางตื่นตระหนก.
โหลวซิงเฉินที่ชี้ไปยังท้องฟ้าและกล่าวออกมา,"ดวงดาวที่ตำแหน่งนั้น,สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า,มันมีขนาดใหญ่มาก,ทว่าตอนนี้ไม่มีแล้ว.
"ริ้วแสงปราณกระบี่ที่ซาปล่อยไปก่อนหน้านี้อย่างงั้นรึ?"หนานกงเซิ่งที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางตื่นตะหนก.
"เพียงแค่ปราณกระบี่,กับสามารถสะบั้นดวงดาราได้! ร้ายกาจยิ่งนัก!"เซียนเซิงซือกล่าวพลางถอนหายใจ.
"ไม่,พวกเจ้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ที่บนท้องฟ้านั้น,ดูเหมือนว่าจะมีดวงดาวสองดวงที่ขยับไปมา,หนึ่งสีเขียวหนึ่งสีขาว,ที่เคลื่อนที่ปะทะกันและหายผลุบๆโผล่,ก่อนที่ดวงดาวที่อยู่รอบๆจะพังทะลาย,สลายไป!
"แสงบนท้องนั่น,เป็นกงจื่อและซา?
พวกเขาสู้กันบนอวกาศ!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
จงซานที่จ้องมองไปยังรอบๆ,เวลานี้มีผู้ฝึกตนมากมายที่รวมตัวกันอยู่,กำลังเผยใบหน้าหวาดผวาไม่อยากเชื่อ,คาดไม่ถึงเลยว่านี่คือการต่อสู้ของปราชญ์เทพรึ?
พลังทำลายที่สั่นเทือนสวรรค์,พวกเขาก่อนหน้านี้ช่างเดียงสานัก,เพียงแค่สังเกตรึ?
คิดว่าตัวเองอยู่ไกลแล้ว,แท้จริงนั้นหากพวกเขาต่อสู้กันที่นี่,พวกเขาคงตกตายไปในทันทีอย่างไม่ต้องสงสัย.
ส่วนจงซานในเวลานี้จ้องมองไปยังเทือกเขาเซิ่งซือ.
แววตาของจงซานที่เผยท่าทางจริงจังออกมา.
เพราะว่าจงซานจำได้,ก่อนที่ซาจะบินออกไป,เขาที่จ้องมองเข้าไปในตำหนักไป่โหยว,มีสิ่งใดด้านในกัน?
ถึงกับต้องทำให้ซาใช้ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนปกป้องพื้นที่แห่งนี้เอาไว้.
อะไรอยู่ในตำหนักไป่โหยว,ที่ทำให้ซาระมัดระวัง?
เป็นไปได้ว่ากงจื่อเดินทางมาด้วยสิ่งนี้รึไม่?
จงซานที่จ้องมองไปยังรอบ,ทันใดนั้นก็พบกับผู้ฝึกตนบางคนที่ราวกับว่าตระหนักเรื่องดังกล่าวนี้ได้เช่นกัน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น