Immortality Chapter 932 All extinguishes
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 932 ถูกสังหารทั้งหมด
Chapter 932 All extinguishes
เห็นปราณกระบี่ที่ยังเหลืออยู่,ใบหน้าของเหยี่ยนฮุยถึงกับเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,"กระบี่จูเซียน?"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบไม่รอให้เหยี่ยนฮุยตอบสนองร่างกายของมันที่พุ่งไปยังเหยี่ยนฮุยด้วยความเร็ว.
"ฟิ้ว!!"
ดวงตาของเหยี่ยนฮุยที่เบิกกว้าง,ร่างกายที่ขยับ,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่หายไป,ส่วนเหยี่ยนฮุยเองก็หายไปในทันทีเช่นกัน.
ผู้คนมากมายที่เผยท่าทางหวาดผวาขึ้นมาในทันที.
"จงซาน,เทพอสูรตนนี้ไปหามาจากใหน?
ผิดปรกติเกินไปแล้ว"
"เทพอสูรที่มีระดับเซียนโบราณ?
ไม่รู้ว่าเติบโตอย่างไร,ดูเหมือนว่าจะต้องอยู่ในหนึ่งในแปดสิบอันดับอย่างแน่นอน!"
"หรืออาจะเป็นหนึ่งใน 75 ลำดับก็ได้!"
"ช่างน่าเสียดายที่มันเข้าไปในโลกเขตแดนของเหยี่ยนฮุยแล้ว,เทพอสูรตนนั้นไม่มีโลกเขตแดนของตัวเองคงจะแย่อย่างแน่นอน."
ขณะที่เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ,กำลังคิดว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกำลังย่ำแย่อยู่นั้น.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนอากาศ,ปรากฏเป็นหลุมขนาดใหญ่ที่แตกออกมาทันที,หางที่มีสีแดงโลหิตยืดยาวออกมา.
"ตูมมมมม!"
เหยี่ยนฮุยและแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าทุกคนอีกครั้ง.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเวลานี้กำลังรู้สึกตื่นเต้น,ส่วนเหยี่ยนฮุยเวลานี้ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,ตำราชิงชิวในมือของเขาถูกกัดขาดหายไปครึ่งหนึ่งอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าแววตาของเหยี่ยนฮุย,จ้องมองไปยังตำราชิงชิวในมือ,จ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบอีกครั้ง.
"ฟริบ ฟริบ ........................!”
ต่อหน้าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ร้องออกมา,ทำไมไม่รู้เหยี่ยนฮุยที่ได้ยินเสียงร้องรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที,เสียงรองของมัน,อสุรร้ายที่แม้แต่โลกเขตแดนของเขายังถูกอสุรกายตนนี้กัดกินไปถึงครึ่งหนึ่ง.
เทพอสูรที่กัดกินโลกเขตแดน?
ใครบอกข้าทีมันคือตัวประหลาดใดกัน? ร่างกายของเขาที่สั่นสะท้าน,แม้แต่ดาบของเขายังสะท้อนกลับมา,หางของมันนั้นทรงพลังเทียบได้กับกระบี่สังหารเซียน.
นี่ไม่ใช่ว่ากลิ่นอายนี้คือชุดกระบี่สังหารเซียนหรอกรึ?,กลิ่นอายนี้,เหยี่ยนฮุยไม่เคยลืมไปชั่วชีวิต,มันเป็นกลิ่นอายของชุดกระบี่สังหารเซียนของปราชญ์เทพทงเทียน,ทำไมเป็นเช่นนี้กัน?
"ศิษย์นิกายหงหรู!ประจำตำแหน่ง!"เหยี่ยนฮุยที่ร้องออกมาในทันที.
"รับทราบ!"เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรูที่รับคำในทันที.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรูขณะที่ต้องการเข้าประจำตำแหน่ง,บนท้องฟ้าเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,อะไรบางอย่างจากบนท้องฟ้าได้ล่วงหล่นลงมา,เหมือนกับกระดูกเก้าชิ้น,แตล่ะชิ้นส่วนนั้นเป็นเหมือนกับมังกรสีทอง.
สิ่งของดังกล่าวนั้นได้ปกคลุมแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเอาไว้.
"ม่านเพลิงเทวะเก้ามังกร?"คนผู้หนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เจิ้นเหรินไท่อี้,นี่ไม่ใช่ม่านเพลิงเทวะเก้ามังกรของเซิ่งหวังไท่อี้หรอกรึ!"
คนทั้งหมดที่จ้องมองไปยังม่านเพลิงเทวะเก้ามังกรในทันที,ดวงตาของทุกคนที่เบิกกว้าง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีเซียนโบราณเข้าร่วมอีก.
ใช้กังขังแปดหางสวรรค์แห่งจบจบอย่างงั้นรึ?
จงซานที่พากงจูจิวเหว่ยและซุยอาโฝวลอยขึ้นมาบนอากาศ.
ด้านล่าง,เพลิงเทวะเก้ามังกรที่ปกคลุม,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ถูกกักขังอยู่ด้านใน,กำลังตะเกียกตะกายอย่างบ้าคลั่ง.
เหยี่ยนฮุยที่เห็นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบอยู่ด้านในม่านเพลิงเทวะเก้ามังกร,ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นมีความสุข,จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซานด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ในเวลาเดียวกันนี้,จงซานจ้องมองไปยังอีกทิศทางหนึ่ง,ชายคนหนึ่งที่ปรากฏตัวออกมาสวมชุดราชวงศ์.
เซิ่งหวังไท่อี้!
จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่อี้ด้วยความเย็นชา.
"เซิ่งหวังไท่อี้,เจ้าต้องการทำอะไร? พวกเราไปทำอะไรให้เจ้ารู้ไง,ทำไมถึงได้เล็งมาที่พวกเรา?"กงจูจิวเหว่ยที่ตะโกนออกไปด้วยความโกรธ.
เหยี่ยนฮุยเองก็แสดงท่าทางสงสัยจดจ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่อี้.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จงซานอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
จงซานที่ราวกับว่าไม่ได้รู้สึกประหลาดใจแต่อย่างใด,จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่อี้,กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม."เซิ่งหวังไท่อี้ตัดสินใจเคลื่อนทัพแล้วอย่างงั้นรึ?
"เพื่อแย่งชิงดินแดนของศาลเทวะต้าเจิ้ง,ศาลเทวะไท่อี้,ศาลเทวะไท่จี,ล้วนแต่เคลื่อนทัพ! แม้แต่ศาลเทวะไท่ชู,บางที่ก็คงกำลังเคลื่อนทัพด้วยเช่นกัน!"เซิ่งหวังไท่อี้กล่าวออกมา.
"เจ้าโกหก,ศาลเทวะไท่ชูของข้าจะเคลื่อนทัพไปยังต้าเจิ้งเพื่ออะไรกัน?"กงจูจิวเหว่ยที่ตะโกนออกมาในทันที.
"เรื่องนี้,ไม่ใช่เรื่องที่สาวน้อยอย่างเจ้าจะเข้าใจ?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่เผยรอยยิ้มเหยียดหยัน.
"ทุกแผ่นดินล้วนต้องบุกรุก,ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้แล้ว,ทว่าผ่านมาร้อยปี,ต้าเจิ้งของข้าสามารถอยู่มาได้เกินร้อยปีแล้ว,ในเวลานี้ต้องการบุกรุก?
ก็สายไปแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สายรึ? ไม่เลย!"เซิ่งหวังไท่อี้กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ไม่สาย,ทำไมถึงเร่งรีบบุกล่ะ?"จงซานแค่นเสียง.
เซิ่งหวังไท่อี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าจากต้าเจิ้งมา,ทว่าการจัดการของต้าเจิ้งนั้นไม่ได้หละหลวมเลย,ตลอดหนึ่งร้อยปีมานี้,ต้าเจิ้งของข้ารับยอดฝีมือทั่วสวรรค์เข้ามา,แม้แต่คนของโลกใบเล็กก็พัฒนาขึ้นมากมาย,เจ้าเลยรู้สึกกลัวสินะ!"จงซานกล่าวหยัน.
"กลัว?
ฮ่าฮ่าอ่า,เพียงแค่เซียนสวรรค์,ทำไมข้าต้องกลัว?"เซิ่งหวังไท่อี้กล่าวหยัน.
"หากไม่กลัว,แล้วเจ้าจะลอบโจมตีรึ?
ชิ,หลังจากโลกนวีหว๋าเปิดขึ้น,ต้าเจิ้งของข้าก็เคลื่อนทัพไปใกล้กับศาลเทวะไท่อี้แล้ว."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ใบหน้าของเซิ่งหวังไท่อี้ที่เผยท่าทางดูแคลนอย่างที่สุด,"ลำพังเจ้านะรึ?
ชิ,วันนี้ข้าจะสังหารเจ้า,และชิงวาสนาต้าเจิ้งมา,ในเมื่อเจ้าแส่หาความตาย,ก็อย่ามาโอดครวญก็แล้วกัน."
แววตาของเหยี่ยนฮุยที่เต็มไปด้วยความสงสัย,จากนั้นก็เผยท่าทางเหยียดหยัน,ดูเหมือนว่าศัตรูของจงซานจะมีอยู่เป็นจำนวนมาก.
"ฮ่าอ่าอ่าฮ่า!"
"ฟริบ ฟริบ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ขณะที่จงซานหัวเราะ,เสียงของแปดหางสวรรค์ก็ปรากฏขึ้นในทันที.
ได้ยินเสียงดังกล่าว,ใบหน้าของเหยี่ยนฮุยถึงกับเปลี่ยนเป็นขาวซีด,ต้องไม่ลืมว่าอสุรกายดังกล่าวนั้นสร้างความหวาดกลัวต่อเขาเป็นอย่างมาก,ไม่ใช่ว่ามันถูกม่านเพลิงเทวะเก้ามังกรกักขังไว้หรอกรึ?
เหล่าผู้คนที่จับจ้องจากพื้นที่ไกลออกไปที่อยู่รอบๆถึงกับดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"มารดาเถอะ,นี่มันอสูรร้ายอันใดกัน?"
"มันออกมาได้อย่างไร?"
ส่วนเซิ่งหวังไท่อี้เองใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นขาวซีดด้วยเช่นกัน,ภายในอกของเขาแทบระเบิดออกมา,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบหนีออกมาได้อย่างไร,นั่นเพราะว่ามันได้กลืนกินม่านเพลิงเทวะเก้ามังกรเข้าไป.
อุปกรณ์เซียนโบราณที่ร้ายกาจ,ถูกกลืนกินไปอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าแม้แต่เทาเที่ยยังทำไม่ได้ไม่ใช่รึ?
"จง,จงซาน,สัตว์เลี้ยงของเจ้า,หาให้ข้าตัวหนึ่งที!"ใบหน้าของซูอาโฝวที่เผยท่าทางอิจฉาขึ้นมาในทันที.
กับพลังที่ร้ายกาจ,กลืนกินทุกอย่าง?
ใต้สวรรค์แห่งนี้คงมีมันตัวแรก?
เหยี่ยนฮุยที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังทีอี้,ที่ใบหน้าบิดเบี้ยวไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,เขาเองก็จ้องมองตำราชิงชิวในมือที่เหลือครึ่งหนึ่ง,เหยี่ยนฮุยย่อมรับรู้ว่าอสุรกายตนนี้น่าหวาดกลัวขนาดใหน.
เซิ่งหวังไท่อี้ที่อ้าปากค้าง,พูดไม่ออก,ให้กล่าวตามจริงแล้ว,เขายังไม่ลงมือด้วยซ้ำ,ทว่าเห็นว่ามันเป็นโอกาสที่ดี,จึงเตรียมทัพพร้อมที่จะยกออกไป,ในเวลานี้เขาได้ออกมาเผชิญหน้ากับราชาของอีกฝ่ายเพื่อแย่งชิงวาสนา,ทว่าเขากลับพบกับสิ่งที่คาดไม่ถึงเข้าให้แล้ว.
ดวงตาของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเต็มไปด้วยจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรง.
"ฟริบๆ!"
เสียงของมันที่กำลังข่มขู่เซิ่งหวังไท่อี้,ที่มีใครกล้าที่จะลอบโจมตีมันอย่างคาดไม่ถึง.
ในเวลานั้นหางขนาดใหญ่ของมันที่กวัดแกว่งปกคลุมท้องฟ้า,หางสี่หางที่ปิดล้อมปกคลุมเซิ่งหวังไท่อี๋,ท้องฟ้าที่สั่นไปมา,เต็มไปด้วยปราณกระบี่ที่ทรงพลังปกคลุม.
"ค่ายกลกระบี่สังหารเซียน?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่อุทานออกมาเสียงดัง.
เซิ่งหวังไท่อี้ที่คาดไม่ถึงเลยว่าอสุรกายตนนี้จะร้ายกาจถึงเพียงนี้.
ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง,เหยี่ยนฮุยที่โบกมือสั่งศิษย์นิกายหงหรูตั้งแถวสร้างค่ายกลล้อมรอบจงซานเอาไว้ในทันที.
เหยี่ยนฮุยเวลานี้,เต็มไปด้วยความระมัดระวังจงซานเป็นอย่างมาก.
"สังหาร!"
เหยี่ยนฮุยที่โบกมือ,เหล่าศิษย์นิกายหงหรูหลายคนต่างก็นำของวิเศษออกมาในทันที,เป็นตำรา,กระบี่,ดาบ,และอื่นๆอีกหลายอย่าง,พร้อมกับปลดปล่อยพลังที่น่าเกรงขามออกมา,ก่อนที่จะปล่อยมันออกไปยังทิศทางของจงซาน,ซ้อนทับกันไปมาบนอากาศ,ก่อนที่จะปรากฏสนามพลังขนาดใหญ่สีม่วง,ห้วงอากาศที่สั่นไปมาเล็กน้อย,เห็นได้ว่ามันมีพลังเทียบเคียงกับระดับเซียนโบราณได้เลย.
ทว่าคลื่นพลังที่น่าเกรงขามนั้นพุ่งมา,ทำให้หัวใจของจงซานรัดแน่,ก่อนที่จะโบกสะบัดนำผังจักรพรรดิออกมาปกป้องจงซานและพวกทั้งสามคน,เส้นแสงสีม่วงที่ทะลวงเข้ามาเสียงดังสนั่น,จากนั้นก็ถูกสะท้อนกลับไปอย่างแปลกประหลาด.
"ตูมมมม!"ศิษย์ของนิกายหงหรูที่ถูกลำแสงดังกล่าวสะท้อนกับไประเบิดตกตายไปในทันที.
"เป็นสมบัติที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!"เหยี่ยนฮุยที่เผยท่าทางโลภขึ้นมาทันที.
จงซานขณะที่นำผังจักรพรรดิออกมา,พร้อมกับจ้องมองไปยังเหยี่ยนฮุยด้วยสายตาเย็นชา.
"ข้าไม่ต้องการเป็นศัตรูกับนิกายหงหรู,ทว่านิกายหงหรูกลับต้องกาชีวิตข้า,เช่นนั้นอย่าได้โทษข้าก็แล้วกัน!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
ในเวลาเดียวกัน,ที่ภพหยิน,ร่างแยกเงาของจงซาน,ที่ตอนนี้ได้มาปรากฏที่ตำหนักสังสารวัฏแล้ว.
"หนี่ปู่ซา,มอบความเสี่อมแห่งกิเลสให้ข้า,ขอเป็นจำนวนมาก!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"รับทราบ!"หนี่ปู่ซาไม่กล้าสอบถามอะไรพร้อมกับสะบัดมือ,พร้อมกับปลดปล่อยความเสื่อมแห่งกิเลสมากมายสีแดงฉานจากตำหนักสังสารวัฏพุ่งตรงมา.
ผังจักรพรรดิสีดำของร่างแยกเงาปรากฏขึ้น,พร้อมกับสูบความเสื่อมแห่งกิเลสเข้ามาในทันที.
"จะตายอยู่แล้ว,ยังแสดงท่าทางอหังการอยู่อีก?ศิษย์นิกายหงหรู,ร่วมมือสังหารมันพร้อมกับข้า!"เหยี่ยนฮุยที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เหยี่ยนฮุยที่ร้อนรนต้องการสังหารในทันที,เพราะว่าจากการที่เห็นความสามารถของจงซาน,นับจากครั้งก่อนที่พบกันที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ไม่คาดคิดเลยว่าฝ่ายตรงข้ามจะคุกขามเขาได้,หากปล่อยไปอีกครั้งเขาจะเติบโตขนาดใหนกัน?
หากยิ่งปล่อยไป,หากจงซานเติบโตยิ่งกว่านี้,จะกลายเป็นน่าหวาดกลัวที่สุดแน่นอน.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เข้าล้อมกรอบจงซาน.
จงซานที่ควบคุมผังจักรพรรดิชี้นิ้วออกไป.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ความเสื่อมแห่งกิเลสที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากบนอากาศทำให้ทั่วท้องฟ้าแดงฉานเกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
พื้นที่รอบๆกลายเป็นธารโลหิตล่องลอยไปรอบๆในทันที,มันได้พวยพุ่งกลืนกิน,ภายในธารโลหิตที่มีผีโหยกำลังตะเกียกตะกายอยู่,มากมายนับไม่ถ้วน.
"อ๊ากกกก~~~~~~~~~~~! ”
"ของวิเศษของข้า"
"อาจารย์,ช่วยด้วย
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ความเสื่อมแห่งกิเลส,รอบๆได้ยินเสียงเจ็บปวดโหยหวนดังออกมาไม่หยุด,เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรู,ที่ถูกธารโลหิตความเสื่อมแห่งกิเลศ,คลุมร่างเอาไว้ในทันที.
ความเสื่อมแห่งกิเลส,หนี่ปู่ซาเคยใช้กดดันเซียนโบราณในอดีต,แม้แต่เซียนโบราณยังยากที่จะต้านทาน,ในเวลานี้ศิษย์ของนิกายหงหรูจะทนได้อย่างงั้นรึ?
ในเวลานี้,คนที่อยู่รอบๆสังเกตการณ์ถึงกับสะดั้งหวาดกลัว,เร่งรีบหนีออกไป,ถอยห่างไปมองธารโลหิตอยู่ไกลๆ,ภายในใจที่สั่นสะท้านเย็นยะเยือบกระจายไปทั่วร่าง.
"นี่คือจงซาน?
เขามีระดับแค่เซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?"
"ธารโลหิตนี้มันอะไรกัน?
น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว? ข้าไม่เคยเห็นธารโลหิตที่แข็งแกร่งขนาดนี้มาก่อนเลย.
"นี่มันโคลนโลหิต,พื้นที่รอบๆแม้แต่อากาศยังถูกกัดกร่อนเลย!"
ผู้คนมากมายต่างสะดุ้งกล่าวออกมาด้วยความตกใจพึมพำไปมา.
ทว่าเหล่าศิษย์นิกายหงหรูในเวลานี้ต่างก็ได้รับความเจ็บปวดแสนสาหัส,พลังกัดกร่อนที่แม้แต่ของวิเศษยังละลายแล้วเหล่าศิษย์นิกายหงหรูมีเหรอจะทนได้.
"สารเลว,จงซาน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กับศิษย์มากมายที่ตกตายไป,เหยี่ยนฮุยที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ,โจมตีออกไปสร้างเป็นรูขนาดใหญ่บนความเสื่อมแห่งกิเลศระเบิดดังสนั่น.
แม้นว่าเหยี่ยนหุยจะสร้างหลุมขนาดใหญ่ขึ้น,ทว่าเขากลับรู้สึกว่า,ทั่วร่างกลับขนลุกชูชันขึ้นในทันที.
ไม่ไกลออกไป,หลังจากนั้น,ปากที่ใหญ่โตอ้ากว้างพร้อมกับงับของวิเศษและเหยี่ยนฮุยพร้อมกันไปในทันที.
แปดหางสวรรค์? กลับมาแล้ว?
ความเสื่อมแห่งกิเลศถูกผังจักรพรรดิเก็บไปอีกครั้ง.
พื้นที่รอบๆลึกลงไปใต้พื้นดินสิบจั้ง,กลายเป็นความว่างเปล่า,เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรูหายไปทั้งหมด,เหยี่ยนฮุยหายไป,เซิ่งหวังไท่อี้หายไป,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบหายไป.
เหลือเพียงแค่จงซาน,ซูอาโฝวและกงจูจิวเหว่ยเท่านั้น.
การต่อสู้ในครั้งนี้ของจงซาน,เป็นเขาที่จัดการฝ่ายตรงข้ามแต่เพียงผู้เดียว!
Chapter 932 All extinguishes
全灭
ถูกสังหารทั้งหมด
เห็นปราณกระบี่ที่ยังเหลืออยู่,ใบหน้าของเหยี่ยนฮุยถึงกับเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,"กระบี่จูเซียน?"
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบไม่รอให้เหยี่ยนฮุยตอบสนองร่างกายของมันที่พุ่งไปยังเหยี่ยนฮุยด้วยความเร็ว.
"ฟิ้ว!!"
ดวงตาของเหยี่ยนฮุยที่เบิกกว้าง,ร่างกายที่ขยับ,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่หายไป,ส่วนเหยี่ยนฮุยเองก็หายไปในทันทีเช่นกัน.
ผู้คนมากมายที่เผยท่าทางหวาดผวาขึ้นมาในทันที.
"จงซาน,เทพอสูรตนนี้ไปหามาจากใหน?
ผิดปรกติเกินไปแล้ว"
"เทพอสูรที่มีระดับเซียนโบราณ?
ไม่รู้ว่าเติบโตอย่างไร,ดูเหมือนว่าจะต้องอยู่ในหนึ่งในแปดสิบอันดับอย่างแน่นอน!"
"หรืออาจะเป็นหนึ่งใน 75 ลำดับก็ได้!"
"ช่างน่าเสียดายที่มันเข้าไปในโลกเขตแดนของเหยี่ยนฮุยแล้ว,เทพอสูรตนนั้นไม่มีโลกเขตแดนของตัวเองคงจะแย่อย่างแน่นอน."
..............................
..................
ขณะที่เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ,กำลังคิดว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกำลังย่ำแย่อยู่นั้น.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนอากาศ,ปรากฏเป็นหลุมขนาดใหญ่ที่แตกออกมาทันที,หางที่มีสีแดงโลหิตยืดยาวออกมา.
"ตูมมมมม!"
เหยี่ยนฮุยและแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าทุกคนอีกครั้ง.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเวลานี้กำลังรู้สึกตื่นเต้น,ส่วนเหยี่ยนฮุยเวลานี้ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,ตำราชิงชิวในมือของเขาถูกกัดขาดหายไปครึ่งหนึ่งอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าแววตาของเหยี่ยนฮุย,จ้องมองไปยังตำราชิงชิวในมือ,จ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบอีกครั้ง.
"ฟริบ ฟริบ ........................!”
ต่อหน้าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ร้องออกมา,ทำไมไม่รู้เหยี่ยนฮุยที่ได้ยินเสียงร้องรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที,เสียงรองของมัน,อสุรร้ายที่แม้แต่โลกเขตแดนของเขายังถูกอสุรกายตนนี้กัดกินไปถึงครึ่งหนึ่ง.
เทพอสูรที่กัดกินโลกเขตแดน?
ใครบอกข้าทีมันคือตัวประหลาดใดกัน? ร่างกายของเขาที่สั่นสะท้าน,แม้แต่ดาบของเขายังสะท้อนกลับมา,หางของมันนั้นทรงพลังเทียบได้กับกระบี่สังหารเซียน.
นี่ไม่ใช่ว่ากลิ่นอายนี้คือชุดกระบี่สังหารเซียนหรอกรึ?,กลิ่นอายนี้,เหยี่ยนฮุยไม่เคยลืมไปชั่วชีวิต,มันเป็นกลิ่นอายของชุดกระบี่สังหารเซียนของปราชญ์เทพทงเทียน,ทำไมเป็นเช่นนี้กัน?
"ศิษย์นิกายหงหรู!ประจำตำแหน่ง!"เหยี่ยนฮุยที่ร้องออกมาในทันที.
"รับทราบ!"เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรูที่รับคำในทันที.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรูขณะที่ต้องการเข้าประจำตำแหน่ง,บนท้องฟ้าเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,อะไรบางอย่างจากบนท้องฟ้าได้ล่วงหล่นลงมา,เหมือนกับกระดูกเก้าชิ้น,แตล่ะชิ้นส่วนนั้นเป็นเหมือนกับมังกรสีทอง.
สิ่งของดังกล่าวนั้นได้ปกคลุมแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเอาไว้.
"ม่านเพลิงเทวะเก้ามังกร?"คนผู้หนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"เจิ้นเหรินไท่อี้,นี่ไม่ใช่ม่านเพลิงเทวะเก้ามังกรของเซิ่งหวังไท่อี้หรอกรึ!"
........................
............
คนทั้งหมดที่จ้องมองไปยังม่านเพลิงเทวะเก้ามังกรในทันที,ดวงตาของทุกคนที่เบิกกว้าง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีเซียนโบราณเข้าร่วมอีก.
ใช้กังขังแปดหางสวรรค์แห่งจบจบอย่างงั้นรึ?
จงซานที่พากงจูจิวเหว่ยและซุยอาโฝวลอยขึ้นมาบนอากาศ.
ด้านล่าง,เพลิงเทวะเก้ามังกรที่ปกคลุม,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ถูกกักขังอยู่ด้านใน,กำลังตะเกียกตะกายอย่างบ้าคลั่ง.
เหยี่ยนฮุยที่เห็นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบอยู่ด้านในม่านเพลิงเทวะเก้ามังกร,ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นมีความสุข,จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซานด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ในเวลาเดียวกันนี้,จงซานจ้องมองไปยังอีกทิศทางหนึ่ง,ชายคนหนึ่งที่ปรากฏตัวออกมาสวมชุดราชวงศ์.
เซิ่งหวังไท่อี้!
จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่อี้ด้วยความเย็นชา.
"เซิ่งหวังไท่อี้,เจ้าต้องการทำอะไร? พวกเราไปทำอะไรให้เจ้ารู้ไง,ทำไมถึงได้เล็งมาที่พวกเรา?"กงจูจิวเหว่ยที่ตะโกนออกไปด้วยความโกรธ.
เหยี่ยนฮุยเองก็แสดงท่าทางสงสัยจดจ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่อี้.
"เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,จงซานอย่างงั้นรึ?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
จงซานที่ราวกับว่าไม่ได้รู้สึกประหลาดใจแต่อย่างใด,จ้องมองไปยังเซิ่งหวังไท่อี้,กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม."เซิ่งหวังไท่อี้ตัดสินใจเคลื่อนทัพแล้วอย่างงั้นรึ?
"เพื่อแย่งชิงดินแดนของศาลเทวะต้าเจิ้ง,ศาลเทวะไท่อี้,ศาลเทวะไท่จี,ล้วนแต่เคลื่อนทัพ! แม้แต่ศาลเทวะไท่ชู,บางที่ก็คงกำลังเคลื่อนทัพด้วยเช่นกัน!"เซิ่งหวังไท่อี้กล่าวออกมา.
"เจ้าโกหก,ศาลเทวะไท่ชูของข้าจะเคลื่อนทัพไปยังต้าเจิ้งเพื่ออะไรกัน?"กงจูจิวเหว่ยที่ตะโกนออกมาในทันที.
"เรื่องนี้,ไม่ใช่เรื่องที่สาวน้อยอย่างเจ้าจะเข้าใจ?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่เผยรอยยิ้มเหยียดหยัน.
"ทุกแผ่นดินล้วนต้องบุกรุก,ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้แล้ว,ทว่าผ่านมาร้อยปี,ต้าเจิ้งของข้าสามารถอยู่มาได้เกินร้อยปีแล้ว,ในเวลานี้ต้องการบุกรุก?
ก็สายไปแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สายรึ? ไม่เลย!"เซิ่งหวังไท่อี้กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ไม่สาย,ทำไมถึงเร่งรีบบุกล่ะ?"จงซานแค่นเสียง.
เซิ่งหวังไท่อี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าจากต้าเจิ้งมา,ทว่าการจัดการของต้าเจิ้งนั้นไม่ได้หละหลวมเลย,ตลอดหนึ่งร้อยปีมานี้,ต้าเจิ้งของข้ารับยอดฝีมือทั่วสวรรค์เข้ามา,แม้แต่คนของโลกใบเล็กก็พัฒนาขึ้นมากมาย,เจ้าเลยรู้สึกกลัวสินะ!"จงซานกล่าวหยัน.
"กลัว?
ฮ่าฮ่าอ่า,เพียงแค่เซียนสวรรค์,ทำไมข้าต้องกลัว?"เซิ่งหวังไท่อี้กล่าวหยัน.
"หากไม่กลัว,แล้วเจ้าจะลอบโจมตีรึ?
ชิ,หลังจากโลกนวีหว๋าเปิดขึ้น,ต้าเจิ้งของข้าก็เคลื่อนทัพไปใกล้กับศาลเทวะไท่อี้แล้ว."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ใบหน้าของเซิ่งหวังไท่อี้ที่เผยท่าทางดูแคลนอย่างที่สุด,"ลำพังเจ้านะรึ?
ชิ,วันนี้ข้าจะสังหารเจ้า,และชิงวาสนาต้าเจิ้งมา,ในเมื่อเจ้าแส่หาความตาย,ก็อย่ามาโอดครวญก็แล้วกัน."
แววตาของเหยี่ยนฮุยที่เต็มไปด้วยความสงสัย,จากนั้นก็เผยท่าทางเหยียดหยัน,ดูเหมือนว่าศัตรูของจงซานจะมีอยู่เป็นจำนวนมาก.
"ฮ่าอ่าอ่าฮ่า!"
"ฟริบ ฟริบ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ขณะที่จงซานหัวเราะ,เสียงของแปดหางสวรรค์ก็ปรากฏขึ้นในทันที.
ได้ยินเสียงดังกล่าว,ใบหน้าของเหยี่ยนฮุยถึงกับเปลี่ยนเป็นขาวซีด,ต้องไม่ลืมว่าอสุรกายดังกล่าวนั้นสร้างความหวาดกลัวต่อเขาเป็นอย่างมาก,ไม่ใช่ว่ามันถูกม่านเพลิงเทวะเก้ามังกรกักขังไว้หรอกรึ?
เหล่าผู้คนที่จับจ้องจากพื้นที่ไกลออกไปที่อยู่รอบๆถึงกับดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"มารดาเถอะ,นี่มันอสูรร้ายอันใดกัน?"
"มันออกมาได้อย่างไร?"
..................
............
ส่วนเซิ่งหวังไท่อี้เองใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นขาวซีดด้วยเช่นกัน,ภายในอกของเขาแทบระเบิดออกมา,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบหนีออกมาได้อย่างไร,นั่นเพราะว่ามันได้กลืนกินม่านเพลิงเทวะเก้ามังกรเข้าไป.
อุปกรณ์เซียนโบราณที่ร้ายกาจ,ถูกกลืนกินไปอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่ว่าแม้แต่เทาเที่ยยังทำไม่ได้ไม่ใช่รึ?
"จง,จงซาน,สัตว์เลี้ยงของเจ้า,หาให้ข้าตัวหนึ่งที!"ใบหน้าของซูอาโฝวที่เผยท่าทางอิจฉาขึ้นมาในทันที.
กับพลังที่ร้ายกาจ,กลืนกินทุกอย่าง?
ใต้สวรรค์แห่งนี้คงมีมันตัวแรก?
เหยี่ยนฮุยที่จ้องมองไปยังเซิ่งหวังทีอี้,ที่ใบหน้าบิดเบี้ยวไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,เขาเองก็จ้องมองตำราชิงชิวในมือที่เหลือครึ่งหนึ่ง,เหยี่ยนฮุยย่อมรับรู้ว่าอสุรกายตนนี้น่าหวาดกลัวขนาดใหน.
เซิ่งหวังไท่อี้ที่อ้าปากค้าง,พูดไม่ออก,ให้กล่าวตามจริงแล้ว,เขายังไม่ลงมือด้วยซ้ำ,ทว่าเห็นว่ามันเป็นโอกาสที่ดี,จึงเตรียมทัพพร้อมที่จะยกออกไป,ในเวลานี้เขาได้ออกมาเผชิญหน้ากับราชาของอีกฝ่ายเพื่อแย่งชิงวาสนา,ทว่าเขากลับพบกับสิ่งที่คาดไม่ถึงเข้าให้แล้ว.
ดวงตาของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเต็มไปด้วยจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรง.
"ฟริบๆ!"
เสียงของมันที่กำลังข่มขู่เซิ่งหวังไท่อี้,ที่มีใครกล้าที่จะลอบโจมตีมันอย่างคาดไม่ถึง.
ในเวลานั้นหางขนาดใหญ่ของมันที่กวัดแกว่งปกคลุมท้องฟ้า,หางสี่หางที่ปิดล้อมปกคลุมเซิ่งหวังไท่อี๋,ท้องฟ้าที่สั่นไปมา,เต็มไปด้วยปราณกระบี่ที่ทรงพลังปกคลุม.
"ค่ายกลกระบี่สังหารเซียน?"เซิ่งหวังไท่อี้ที่อุทานออกมาเสียงดัง.
เซิ่งหวังไท่อี้ที่คาดไม่ถึงเลยว่าอสุรกายตนนี้จะร้ายกาจถึงเพียงนี้.
ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง,เหยี่ยนฮุยที่โบกมือสั่งศิษย์นิกายหงหรูตั้งแถวสร้างค่ายกลล้อมรอบจงซานเอาไว้ในทันที.
เหยี่ยนฮุยเวลานี้,เต็มไปด้วยความระมัดระวังจงซานเป็นอย่างมาก.
"สังหาร!"
เหยี่ยนฮุยที่โบกมือ,เหล่าศิษย์นิกายหงหรูหลายคนต่างก็นำของวิเศษออกมาในทันที,เป็นตำรา,กระบี่,ดาบ,และอื่นๆอีกหลายอย่าง,พร้อมกับปลดปล่อยพลังที่น่าเกรงขามออกมา,ก่อนที่จะปล่อยมันออกไปยังทิศทางของจงซาน,ซ้อนทับกันไปมาบนอากาศ,ก่อนที่จะปรากฏสนามพลังขนาดใหญ่สีม่วง,ห้วงอากาศที่สั่นไปมาเล็กน้อย,เห็นได้ว่ามันมีพลังเทียบเคียงกับระดับเซียนโบราณได้เลย.
ทว่าคลื่นพลังที่น่าเกรงขามนั้นพุ่งมา,ทำให้หัวใจของจงซานรัดแน่,ก่อนที่จะโบกสะบัดนำผังจักรพรรดิออกมาปกป้องจงซานและพวกทั้งสามคน,เส้นแสงสีม่วงที่ทะลวงเข้ามาเสียงดังสนั่น,จากนั้นก็ถูกสะท้อนกลับไปอย่างแปลกประหลาด.
"ตูมมมม!"ศิษย์ของนิกายหงหรูที่ถูกลำแสงดังกล่าวสะท้อนกับไประเบิดตกตายไปในทันที.
"เป็นสมบัติที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!"เหยี่ยนฮุยที่เผยท่าทางโลภขึ้นมาทันที.
จงซานขณะที่นำผังจักรพรรดิออกมา,พร้อมกับจ้องมองไปยังเหยี่ยนฮุยด้วยสายตาเย็นชา.
"ข้าไม่ต้องการเป็นศัตรูกับนิกายหงหรู,ทว่านิกายหงหรูกลับต้องกาชีวิตข้า,เช่นนั้นอย่าได้โทษข้าก็แล้วกัน!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
ในเวลาเดียวกัน,ที่ภพหยิน,ร่างแยกเงาของจงซาน,ที่ตอนนี้ได้มาปรากฏที่ตำหนักสังสารวัฏแล้ว.
"หนี่ปู่ซา,มอบความเสี่อมแห่งกิเลสให้ข้า,ขอเป็นจำนวนมาก!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"รับทราบ!"หนี่ปู่ซาไม่กล้าสอบถามอะไรพร้อมกับสะบัดมือ,พร้อมกับปลดปล่อยความเสื่อมแห่งกิเลสมากมายสีแดงฉานจากตำหนักสังสารวัฏพุ่งตรงมา.
ผังจักรพรรดิสีดำของร่างแยกเงาปรากฏขึ้น,พร้อมกับสูบความเสื่อมแห่งกิเลสเข้ามาในทันที.
"จะตายอยู่แล้ว,ยังแสดงท่าทางอหังการอยู่อีก?ศิษย์นิกายหงหรู,ร่วมมือสังหารมันพร้อมกับข้า!"เหยี่ยนฮุยที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เหยี่ยนฮุยที่ร้อนรนต้องการสังหารในทันที,เพราะว่าจากการที่เห็นความสามารถของจงซาน,นับจากครั้งก่อนที่พบกันที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ไม่คาดคิดเลยว่าฝ่ายตรงข้ามจะคุกขามเขาได้,หากปล่อยไปอีกครั้งเขาจะเติบโตขนาดใหนกัน?
หากยิ่งปล่อยไป,หากจงซานเติบโตยิ่งกว่านี้,จะกลายเป็นน่าหวาดกลัวที่สุดแน่นอน.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เข้าล้อมกรอบจงซาน.
จงซานที่ควบคุมผังจักรพรรดิชี้นิ้วออกไป.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ความเสื่อมแห่งกิเลสที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากบนอากาศทำให้ทั่วท้องฟ้าแดงฉานเกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
พื้นที่รอบๆกลายเป็นธารโลหิตล่องลอยไปรอบๆในทันที,มันได้พวยพุ่งกลืนกิน,ภายในธารโลหิตที่มีผีโหยกำลังตะเกียกตะกายอยู่,มากมายนับไม่ถ้วน.
"อ๊ากกกก~~~~~~~~~~~! ”
"ของวิเศษของข้า"
"อาจารย์,ช่วยด้วย
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
..........................................
........................
ความเสื่อมแห่งกิเลส,รอบๆได้ยินเสียงเจ็บปวดโหยหวนดังออกมาไม่หยุด,เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรู,ที่ถูกธารโลหิตความเสื่อมแห่งกิเลศ,คลุมร่างเอาไว้ในทันที.
ความเสื่อมแห่งกิเลส,หนี่ปู่ซาเคยใช้กดดันเซียนโบราณในอดีต,แม้แต่เซียนโบราณยังยากที่จะต้านทาน,ในเวลานี้ศิษย์ของนิกายหงหรูจะทนได้อย่างงั้นรึ?
ในเวลานี้,คนที่อยู่รอบๆสังเกตการณ์ถึงกับสะดั้งหวาดกลัว,เร่งรีบหนีออกไป,ถอยห่างไปมองธารโลหิตอยู่ไกลๆ,ภายในใจที่สั่นสะท้านเย็นยะเยือบกระจายไปทั่วร่าง.
"นี่คือจงซาน?
เขามีระดับแค่เซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?"
"ธารโลหิตนี้มันอะไรกัน?
น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว? ข้าไม่เคยเห็นธารโลหิตที่แข็งแกร่งขนาดนี้มาก่อนเลย.
"นี่มันโคลนโลหิต,พื้นที่รอบๆแม้แต่อากาศยังถูกกัดกร่อนเลย!"
........................
............
ผู้คนมากมายต่างสะดุ้งกล่าวออกมาด้วยความตกใจพึมพำไปมา.
ทว่าเหล่าศิษย์นิกายหงหรูในเวลานี้ต่างก็ได้รับความเจ็บปวดแสนสาหัส,พลังกัดกร่อนที่แม้แต่ของวิเศษยังละลายแล้วเหล่าศิษย์นิกายหงหรูมีเหรอจะทนได้.
"สารเลว,จงซาน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กับศิษย์มากมายที่ตกตายไป,เหยี่ยนฮุยที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ,โจมตีออกไปสร้างเป็นรูขนาดใหญ่บนความเสื่อมแห่งกิเลศระเบิดดังสนั่น.
แม้นว่าเหยี่ยนหุยจะสร้างหลุมขนาดใหญ่ขึ้น,ทว่าเขากลับรู้สึกว่า,ทั่วร่างกลับขนลุกชูชันขึ้นในทันที.
สว๊วฟ!
ไม่ไกลออกไป,หลังจากนั้น,ปากที่ใหญ่โตอ้ากว้างพร้อมกับงับของวิเศษและเหยี่ยนฮุยพร้อมกันไปในทันที.
แปดหางสวรรค์? กลับมาแล้ว?
ความเสื่อมแห่งกิเลศถูกผังจักรพรรดิเก็บไปอีกครั้ง.
พื้นที่รอบๆลึกลงไปใต้พื้นดินสิบจั้ง,กลายเป็นความว่างเปล่า,เหล่าศิษย์ของนิกายหงหรูหายไปทั้งหมด,เหยี่ยนฮุยหายไป,เซิ่งหวังไท่อี้หายไป,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบหายไป.
เหลือเพียงแค่จงซาน,ซูอาโฝวและกงจูจิวเหว่ยเท่านั้น.
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆต่างก็ตื่นตะลึงอย่างสมบูรณ์,นับจากวันนี้,ภายในอาณาเขตเฟิงจง,จะไม่มีใครที่ไม่รู้จักรจงซาน,เขาที่สังหารศิษย์ของนิกายหงหรูหลายพันคน,สังหารเซียนโบราณเหยี่ยนฮุย,กำจัดเซิ่งหวังไท่อี้ด้วยอย่างงั้นรึ?
การต่อสู้ในครั้งนี้ของจงซาน,เป็นเขาที่จัดการฝ่ายตรงข้ามแต่เพียงผู้เดียว!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น