Immortality chapter 900 Forbidden Time
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 900 ผนึกเวลา.
chapter 900 Forbidden
Time
ที่ด้านนอกตำหนักสังสารวัฏตอนนี้,การประลองกำลังเริ่มแล้ว.
อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังสนามการต่อสู้,จากนั้นก็จ้องมองไปยังคนของฝั่งวิหารซือกง,อี้เหยี่ยนโบกมือ,เหล่าคนของต้าเจิ้งราวกับรับรู้หน้าที่,พวกเขาที่เข้าไปประจำตำแหน่ง,และเคลื่อนย้ายซ่อนตัวไปอยู่ฝั่งของเฉินเสี่ยวเชี่ยวอย่างเงียบๆ.
ไม่มีใครสนใจคนของต้าเจิ้งตอนนี้,ทุกคนเวลานี้ต่างก็จับจ้องมองไปยังตรงกลาง,บนอากาศ,คนทั้งสอง,จงซานและโหลวซิ่งเฉิน!
โหลวซิงเฉินที่จ้องมองไปยังจงซาน,พร้อมกับพิจารณาอย่างระมัดระวัง,ภายในใจที่เต็มไปด้วยความสงสัยเป็นอย่างมาก.
"การต่อสู้ตัดสินเป็นตาย,เริ่มได้!"จงซานที่กล่าวอย่างง่ายๆสบายๆ.
จงซานที่ล้วงอะไรบางอย่างออกมา.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สภาพพื้นที่รอบๆ,ทันใดนั้นแสงสีน้ำเงินได้ส่องประกาย,หมุนวนรอบๆจงซานและโหลวซิงเฉิน,แสงสีน้ำเงินที่หมุนวนโคจรอย่างบ้าคลั่ง,ทำให้โหลวซิงเฉินใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
พื้นที่รอบนอก,โดยมีจุดที่จงซานเป็นศูนย์กลาง,พื้นที่รอบๆนั้นเกิดเป็นหลุมดูดที่ทรงพลัง,ผืนปฐพีและอากาศขนาดใหญ่เริ่มหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง.
แสงสีน้ำเงินที่ถูกยิงขึ้นฟ้าและพุ่งตรงลงด้านล่าง,เกิดระเบิดดังสนั่น.
อำนาจการดูดที่หนักหน่วงรุนแรง,กำลังดูดพื้นที่รอบๆอย่างรุนแรง.
เหล่าคนที่มีพลังฝึกตนต่ำหลายคนที่ถอยหนีออกไป,ใบหน้าที่เผยท่าทางประหลาดใจไม่แน่ใจ.
"มันคืออะไรกัน? นั่นคืออะไรกัน?"
"จงซานทำอะไร,นี่จงซานกำลังทำอะไร,เขาได้ทำอะไรก่อนหน้านี้,เป็นฝีมือจงซานอย่างงั้นรึ?"
"ข้ารู้ว่ามันคืออะไร,อึก!"คนผู้หนึ่งที่กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่.
"หลุมสังสารวัฏ,มันคือหลุมสังสารวัฏ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลายๆคนที่เริ่มตระหนักได้,ต่างก็เร่งรีบถอยห่างออกไปด้วยความหวาดกลัว,หลุมสังสารวัฏ,ด้วยสิ่งนี้ล่ะก็,ไม่ว่าจะเป็นใครที่ล่วงหล่นลงไปในหลุมสังสารวัฏ,ยังจะรอดได้อีกรึ?
พวกเขาจะต้องถูกบดเป็นผงไปในทันที.
ทุกคนที่ตื่นตะลึงตาค้าง,เซิ่งหวังต้าเจิ้งเปิดหลุมสังสารวัฏ,นี่เขามีทักษะเทวะด้วยอย่างงั้นรึ?
เป็นทักษะที่ไม่ธรรมดาเลย!
ที่ไกลออกมา,สถานที่ของศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ไท่จื่อสาม.
"หลุมสังารวัฏ,มันคือหลุมสังสารวัฏ,ไท่จื่อสาม,จงซานสามารถเปิดหลุมสังสารวัฏได้จริงๆรึ?
"หรือว่าจะเป็นของวิเศษสังสารวัฏ?"
"ไม่ได้การ,จงซานเปิดมันได้,ในโลกใบนี้,ไม่ใช่ว่าเฉพาะคนที่ได้รับการสืบทอดหรอกรึ?
ที่จะสามารถเปิดหลุมสังสารวัฏได้!"
"ปราชญ์เทพสังสารวัฏ!"
"หรือว่าจงซานจะเป็นศิษย์ของปราชญ์เทพสังสารวัฏ?
หากไม่ใช่,เขาไม่ควรที่จะเปิดมันได้นาน!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ทุกคนที่จ้องมองด้วยความตื่นตะลึงกับหลุมสังสารวัฏขนาดใหญ่.
ใหญ่มากขนาดนี้เลยรึ?
ไม่เพียงเท่านั้น,จงซานยังทำให้มันคงสภาพอยู่ในภาวะสมดุล,นี่เขายังคงสภาพมันได้อย่างไร,เขามีระดับเซียนสวรรค์เท่านั้น.
หลุมสังสารวัฏ,อำนาจของหลุมสังสารวัฏที่หมุนวนจงซานและโหลวซิงเฉินด้วยความเร็วสูง,ก้นหลุมที่ลึกไม่มีก้น,กำลังลากตัวโหลวซิงเฉินลงไปด้านล่าง.
ในเวลาเดียวกันนั้น,โหลวซิงเฉินที่ราวกับรับรู้เป้าหมายของจงซาน,จ้องมองด้วยเสียงเย็นชาไปยังจงซาน,"ตอนนี้ไม่มีใครเห็น,เจ้ามีอะไรจะพูดก็พูดมา?"
"แล้วเจ้ามีสิ่งใดอยากถามล่ะ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"คนเหล่านั้น,เจ้าเป็นคนเตรียมอย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่เงียบและกล่าวสอบถามออกมา.
จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินพร้อมกับพยักหน้ารับ."ถูกต้อง,ข้าเป็นคนเตรียม,เพื่อให้เจ้าได้เห็นแก่นของวิหารซือกงของตัวเอง,ให้เจ้าได้เห็นภรรยาสุดรักของเจ้ามีอะไรซ่อนอยู่,ห้าปี,เจ้าควรจะเห็นชัดเจนไม่ใช่รึ?
โหลวซิงเฉินที่จ้องมองอย่างเย็นชามายังจงซาน.
"ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ต้องการเห็นสิ่งเหล่านี้,ไม่ยินดีที่จะเห็นความจริง,ทว่าแล้วเจ้าคิดอย่างไร,คิดจะยอมแพ้หรือว่าก้าวต่อ,เมื่อเจ้าเห็นทุกอย่าแล้ว,ทุกอย่างเป็นเช่นไร,หากเจ้ายังยอมรับ,ต่อไปก็มีแต่จะทำร้ายความรู้สึกของเจ้ามากขึ้นเท่านั้น,เฉินเสี่ยวเชี่ยนนั่นไม่คู่ควรกับเจ้า!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"พอแล้ว!!"
"เฉินเสี่ยวเชี่ยน,ข้าชอบนางแล้วอย่างไร?
ถึงแม้นว่านางจะหลอกลวงข้า,ทว่าข้าก็ยังชอบนาง,เรื่องข้องข้า,ต้องให้เจ้าเข้ามาจัดการด้วยอย่างงั้นรึ?."โหลวซิงเฉินที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"ในเมื่อรับรู้ความรู้สึกที่แท้จริง,ก็ดี! ความรู้สึกที่ยึดมั่นนับว่าเป็นบุรุษที่แท้จริง!
เพื่อความรู้สึกของตัวเอง,ข้าจงซานก็เคยได้รับความเจ็บปวดจากการที่ภรรยาถูกสังหาร,เวลานั้นข้าเป็นเพียงแค่มดตนหนึ่ง,ไร้ซึ่งพลัง,แต่การที่ข้ามาถึงที่นี่ได้ก็เพราะว่าภรรยาด้วยเช่นกัน,ในเวลานั้นศัตรูของข้าจะยังไม่ตกตายไป,ความแค้นที่ไม่สามารถชำระได้,แต่ข้าก็ยังเชื่อสักวันหนึ่ง,ว่าข้าจะสามารถสังหารศัตรูได้,ข้าค่อยๆกะเสือกระสนเพื่อก้าวไปให้ถึงเป้าหมาย,ส่วนเจ้า,ในเมื่อตัดสินใจที่จะไม่ลืมเฉินเสี่ยวเชี่ยน,แล้วในอนาคตเจ้ามีความคิดเช่นไร?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ข้าบอกแล้วว่ามันเป็นเรื่องของข้า,ไม่ใช่เรื่องที่เจ้าจะเข้ามาสอด,บอกเป้าหมายของเจ้ามา! ฟังจากน้ำเสียงเจ้าแล้ว,ประลองตัดสินเป็นตายอย่างงั้นรึ?
ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจำเป็นต้องรอจนถึงห้าปี."โหลวซิงเฉินที่แค่นเสียงเย็นชา.
"เพื่อตรวจสอบเจ้า!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ตรวจสอบข้า?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ตรวจสอบเจ้าว่ามีคุณสมบัติพอที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้งของข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เข้าร่วมต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
ให้ข้าเป็นข้าราชบริพารของเจ้ารึ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า........................!”โหลวซิงเฉินที่หัวเราะออกมาเสียงดัง,เป็นเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน.
"ชิ,คิดให้ข้าเข้าร่วมต้าเจิ้ง,เจ้าฝันไปแล้ว,ตั้งแต่เกิดมา,ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่าเซียนสวรรค์จะมาพูดอะไรเช่นนี้กับข้า!"ใบหน้าท่าทางของโหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรง.
"นั่นเพราะว่าข้าเหนือกว่าเจ้า! ดังนั้นจึงสามารถกล่าวคำพูดนี้ออกมาได้!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?
เจ้ามีอะไรเหนือกว่าข้ากัน?"แววตาของโหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน.
"ไม่ว่าจะเป็นด้านใหนๆ,ข้าก็เหนือกว่าเจ้า,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,เป็นของข้าคนเดียว,ส่วนวิหารซือกงเป็นของเจ้าคนเดียวอย่างงั้นรึ?
ภรรยาของข้ารักข้าคนเดียว,แล้วภรรยาเจ้าล่ะ?
ข้าจงซานที่เกิดมาเป็นผู้นำ,ส่วนเจ้าล่ะ,เจ้าสามารถควบคุมศิษย์ของเจ้าทุกคนได้อย่างงั้นรึ?
เจ้าในเวลานี้มีอำนาจที่จะทำได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาตรงๆ.
"หากเจ้าเป็นคนธรรมดา,มีคนที่เหนือกว่าเจ้า,เจ้าจะกำราบเขาอย่างไร?"โหลวซิงเฉินที่กล่าวอย่างดูแคลน.
"ไม่มีทางเกิดขึ้น,เพราะว่าข้าแข็งแกร่งที่สุด!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"เจ้านะรึแข็งแกร่งที่สุด? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"โหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยความดูแคลน.
"เพื่อที่จะก้าวไปให้ถึงจิตสูงสุด!
ราชวงศ์วาสนาและนิกายต่างนั้นแตกต่างกัน,ในโลกใบเล็กนั้นมีคนเคยกล่าว่า,การแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีนั้นจะต้องมีจิตใจที่หาญกล้าก่อน,เป็นราชาก็ต้องมีจิตใจที่ไม่หวาดกลัวต่อผู้ใด,แม้แต่ปราชญ์เทพ,ก็ต้องพร้อมที่จะต่อกร,เจ้ากล้าหรือไม่?"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
ดวงตาของโหลวซิงเฉินที่หรี่เล็กลง.
"เจ้าไม่กล้า,แต่ข้ากล้า,ดังนั้นข้าจึงแข็งแกร่งที่สุด!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
"ไร้สาร!
จะอาศัยเพียงแค่ความกล้าอย่างงั้นรึ?
ต่อหน้าความแข็งแกร่ง,ข้าจะดูว่าเจ้ายังจะพูดเรื่องไร้สาระได้อยู่อีกใหม!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาอย่างเย็นชา.
"สิ่งที่ข้าได้กล่าวนั้นคือวิถีของการเป็นราชา,เจ้าอาจไม่เคยเห็น,ทว่าข้านั้นได้พยายามที่จะศึกษานิสัยของเจ้า,พร้อมกับความแข็งแกร่ง,เจ้ามีคุณสมบัติพอที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้งของข้า!"จงซานที่กล่าวอย่างใจเย็น.
โหลวซิงเฉินที่ก่อนหน้าเต็มไปด้วยความดูถูกดูแคลนเวลานี้จ้องมองจงซานตาไม่กระพริบ.
เซียนสวรรค์?
ครอบครองอำนาจหลุมสังสารวัฏ,ใช่พลังที่เซียนสวรรค์จะมีอย่างงั้นรึ? เคยได้ยินมาว่าเหล่าราชาของราชวงศ์วาสนาแต่ละคนนั้นจะซ่อนความแข็งแกร่งเอาไว้อย่างลึกล้ำ,ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้น.
"ชิ,ตรวจสอบข้าอย่างงั้นรึ?
ในเมื่อกล้าตรวจสอบข้าก็จงชดใช้ด้วยชีวิต,ข้าโหลวซิงเฉินจะไม่ยินดีที่จะจำนนต่อใครทั้งนั้น!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ในเวลาเดียวกันนั้นร่างของเขาที่พุ่งตรงเข้าหาจงซาน,ด้วยความเร็วที่มากมาย,ความเร็วระดับเซียนโบราณไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน.
"ฟิ้ว!"
ส่วนจงซานก็ไม่ช้าเช่นกัน,ร่างของเขาที่หายไปจากตำแหน่งเดิมในทันที.
เซียนสวรรค์?
นี่คือความเร็วของเซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ? ไม่ใช่ว่าเทียบได้กับระดับเซียนโบราณเลยรึ?
ร่างแยกเงาจงซานนั้นมีความเร็วที่มากมาย,แม้แต่โหลวซิงเฉินก็ยากที่จะจับตัว,ความเร็วของจงซานไม่ได้ด้อยกว่าโหลวซิงเฉินเลย,โหลวซิงเฉินที่ตื่นตะลึงเช่นกันคาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะมีความเร็วมากมายที่ผิดปรกติเช่นนี้.
เร็วมาก! เป็นความเร็วระดับเดียวกับเซียนโบราณ!
โหลวซิงเฉินที่สะดุ้งและกลับมาครุ่นคิด,จงซานไม่ได้มีระดับเซียนสวรรค์รึ?
ไม่ใช่แน่นอน,แต่ทำไมถึงได้มีความเร็วมากมายขนาดนั้นกัน?
พลังฝึกตนที่เห็นอยู่,แต่กลับไม่ใช่อย่างงั้นรึ?
"เวลาผกผัน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,ไพลินบนห้าผากที่ส่องประกายแสงสีน้ำเงินออกมาทันที,พร้อมกันนี้อำนาจกาลอากาลที่หุมนวนรอบตัว,ทันใดนั้นจงซานที่มีความเร็วเทียบเท่ากับเซียนโบราณ,ความเร็วของเขาที่ลดลงไปในทันที.
นี่ไม่ใช่ว่าความเร็วของจงซานลดลงแต่อย่างใด,จงซานยังเข้าใจว่าความเร็วของเขานั้นยังรวดเร็วเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน,เพียงแค่พื้นที่บรรยากาศรอบๆต่างหากที่ช้าลง,เวลาที่อยู่รอบๆเขานั้นมันได้ลดลงนั่นเอง.
ด้วยความเร็วหนึ่งร้อยเมตรต่อวินาที,มันได้กลายเป็นหนึ่งร้อยเมตรต่อสองวินาที,ความเร็วเชิงพื้นที่ของเขาหายไปครึ่งหนึ่ง.
ทักษะเวลา,เป็นทักษะที่ไม่ธรรมดาจริงๆ.
"ตูมม~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉิงที่คว้าไปยังป่าของจงซาน,ก่อนที่มือของเขาจะส่องสว่างสีน้ำเงินออกมา,มือขวาที่รั้งบ่าอีกข้างทะลวงไปยังหน้าอกของจงซาน.
จงซานที่ตื่นตระหนก,ทักษะเวลาที่ทำให้เขาช้าลง,กระแสเวลาบนห้วงมิติที่ถูกผนึก,ทำให้ไม่สามารถขยับได้,ทำให้โหลวซิงเฉินมีความเร็วเพิ่มขึ้นนั่นเอง.
"ตูมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มือขวาที่ฟาดไปยังหน้าอกอีกรอบ,ระเบิดร่างของจงซาน,กับการผนึกเวลา,ด้วยทักษะเวลาของโหลวซิงเฉิน,น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก.
ไม่แม้แต่ต้านทาน,จงซานที่ถูกมือซ้ายทะลวงหน้าอก,และฝ่ามืออีกข้างของเซียนโบราณฟาดออกมา,ทำให้ร่างกายระเบิดออกไปในทันที.
สังหารแทบจะในทันที,เป็นทักษะที่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!
โหลวซิงเฉินที่คิดว่าจบการต่อสู้แล้ว,ทว่าทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นจริงจังในทันที,โลหิตที่เปื้อนไปทั่วใบหน้า,จิตสังหารของเขาที่แผ่ออกมารุนแรงยิ่งกว่าเดิม.
จงซานตายไปแล้วจริงๆรึ?
ไม่ใช่,หลุมสังสารวัฏยังอยู่,จงซานยังไม่ตาย!
ภายในใจของโหลวซิงเฉินที่สะดุ้ง,จงซานยังไม่ตาย?
ความจริงเขาจ้องมองไปยังโลหิตที่อาบร่างและใบหน้าเขา,เป็นโลหิตของจงซาน,ทว่ามันไม่มีแล้ว,มันหายไปอย่างแปลกประหลาด.
เซิ่งหวังต้าเจิ้ง? จงซาน! โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ฟิ้ว!"
ไม่ไกลออกไป,ร่างๆหนึ่งก็ปรากฏออกมา,เป็นจงซานที่ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง.
"ทักษะเทวะ เวลา,ในโลกใบใหญ่นับว่าเป็นทักษะที่แข็งแกร่งลำดับเก้า,คู่ควรกับชื่อเสียง,ร้ายกาจ,ร้ายกาจมาก!"จงซานที่กล่ายกยอ พลางถอนหายใจจดจ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน.
ทักษะเทวะลำดับเก้า?
ที่จริงนั่นก็คือทักษะต้นแบบ,มันร้ายกาจมาก,เพียงแค่โหลวซิงเฉินเวลานี้เขาใจเพียงระดับต้นเท่านั้น,ทักษะเทวะเวลา,ของเขาจึงมีพื้นที่เล็กๆเท่านั้น,หากว่าขยายเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ได้แล้วล่ะก็,ทักษะเทวะเวลา,ที่ผนึกเวลาเอาไว้,ยังจะมีใครต่อกรกับเขาได้อีกรึ?
chapter 900 Forbidden
Time
时间禁止
ผนึกเวลา.
ที่ด้านนอกตำหนักสังสารวัฏตอนนี้,การประลองกำลังเริ่มแล้ว.
อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังสนามการต่อสู้,จากนั้นก็จ้องมองไปยังคนของฝั่งวิหารซือกง,อี้เหยี่ยนโบกมือ,เหล่าคนของต้าเจิ้งราวกับรับรู้หน้าที่,พวกเขาที่เข้าไปประจำตำแหน่ง,และเคลื่อนย้ายซ่อนตัวไปอยู่ฝั่งของเฉินเสี่ยวเชี่ยวอย่างเงียบๆ.
ไม่มีใครสนใจคนของต้าเจิ้งตอนนี้,ทุกคนเวลานี้ต่างก็จับจ้องมองไปยังตรงกลาง,บนอากาศ,คนทั้งสอง,จงซานและโหลวซิ่งเฉิน!
โหลวซิงเฉินที่จ้องมองไปยังจงซาน,พร้อมกับพิจารณาอย่างระมัดระวัง,ภายในใจที่เต็มไปด้วยความสงสัยเป็นอย่างมาก.
"การต่อสู้ตัดสินเป็นตาย,เริ่มได้!"จงซานที่กล่าวอย่างง่ายๆสบายๆ.
จงซานที่ล้วงอะไรบางอย่างออกมา.
"ตูมมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
สภาพพื้นที่รอบๆ,ทันใดนั้นแสงสีน้ำเงินได้ส่องประกาย,หมุนวนรอบๆจงซานและโหลวซิงเฉิน,แสงสีน้ำเงินที่หมุนวนโคจรอย่างบ้าคลั่ง,ทำให้โหลวซิงเฉินใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
พื้นที่รอบนอก,โดยมีจุดที่จงซานเป็นศูนย์กลาง,พื้นที่รอบๆนั้นเกิดเป็นหลุมดูดที่ทรงพลัง,ผืนปฐพีและอากาศขนาดใหญ่เริ่มหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง.
แสงสีน้ำเงินที่ถูกยิงขึ้นฟ้าและพุ่งตรงลงด้านล่าง,เกิดระเบิดดังสนั่น.
อำนาจการดูดที่หนักหน่วงรุนแรง,กำลังดูดพื้นที่รอบๆอย่างรุนแรง.
เหล่าคนที่มีพลังฝึกตนต่ำหลายคนที่ถอยหนีออกไป,ใบหน้าที่เผยท่าทางประหลาดใจไม่แน่ใจ.
"มันคืออะไรกัน? นั่นคืออะไรกัน?"
"จงซานทำอะไร,นี่จงซานกำลังทำอะไร,เขาได้ทำอะไรก่อนหน้านี้,เป็นฝีมือจงซานอย่างงั้นรึ?"
"ข้ารู้ว่ามันคืออะไร,อึก!"คนผู้หนึ่งที่กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่.
"หลุมสังสารวัฏ,มันคือหลุมสังสารวัฏ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลายๆคนที่เริ่มตระหนักได้,ต่างก็เร่งรีบถอยห่างออกไปด้วยความหวาดกลัว,หลุมสังสารวัฏ,ด้วยสิ่งนี้ล่ะก็,ไม่ว่าจะเป็นใครที่ล่วงหล่นลงไปในหลุมสังสารวัฏ,ยังจะรอดได้อีกรึ?
พวกเขาจะต้องถูกบดเป็นผงไปในทันที.
ทุกคนที่ตื่นตะลึงตาค้าง,เซิ่งหวังต้าเจิ้งเปิดหลุมสังสารวัฏ,นี่เขามีทักษะเทวะด้วยอย่างงั้นรึ?
เป็นทักษะที่ไม่ธรรมดาเลย!
ที่ไกลออกมา,สถานที่ของศาลเทวะอู๋เซี่ยง,ไท่จื่อสาม.
"หลุมสังารวัฏ,มันคือหลุมสังสารวัฏ,ไท่จื่อสาม,จงซานสามารถเปิดหลุมสังสารวัฏได้จริงๆรึ?
"หรือว่าจะเป็นของวิเศษสังสารวัฏ?"
"ไม่ได้การ,จงซานเปิดมันได้,ในโลกใบนี้,ไม่ใช่ว่าเฉพาะคนที่ได้รับการสืบทอดหรอกรึ?
ที่จะสามารถเปิดหลุมสังสารวัฏได้!"
"ปราชญ์เทพสังสารวัฏ!"
"หรือว่าจงซานจะเป็นศิษย์ของปราชญ์เทพสังสารวัฏ?
หากไม่ใช่,เขาไม่ควรที่จะเปิดมันได้นาน!"ไท่จื่อสามที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ทุกคนที่จ้องมองด้วยความตื่นตะลึงกับหลุมสังสารวัฏขนาดใหญ่.
ใหญ่มากขนาดนี้เลยรึ?
ไม่เพียงเท่านั้น,จงซานยังทำให้มันคงสภาพอยู่ในภาวะสมดุล,นี่เขายังคงสภาพมันได้อย่างไร,เขามีระดับเซียนสวรรค์เท่านั้น.
หลุมสังสารวัฏ,อำนาจของหลุมสังสารวัฏที่หมุนวนจงซานและโหลวซิงเฉินด้วยความเร็วสูง,ก้นหลุมที่ลึกไม่มีก้น,กำลังลากตัวโหลวซิงเฉินลงไปด้านล่าง.
ทว่าสำหรับโหลวซิงเฉิน,เขาที่เป็นถึงเซียนโบราณ,และยังมีทักษะเทวะเวลาอีก,กลับหลุมสังสารวัฏระดับนี้ไม่สามารถทำอะไรเขาได้,แม้แต่โหลวซิงเฉินยังมั่นใจว่าจะทำลายหลุมสังสารวัฏได้ด้วย,หากเขาเริ่มลงมือ,ไม่น่าจะเป็นเรื่องยากอะไร.
ในเวลาเดียวกันนั้น,โหลวซิงเฉินที่ราวกับรับรู้เป้าหมายของจงซาน,จ้องมองด้วยเสียงเย็นชาไปยังจงซาน,"ตอนนี้ไม่มีใครเห็น,เจ้ามีอะไรจะพูดก็พูดมา?"
"แล้วเจ้ามีสิ่งใดอยากถามล่ะ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"คนเหล่านั้น,เจ้าเป็นคนเตรียมอย่างงั้นรึ?"โหลวซิงเฉินที่เงียบและกล่าวสอบถามออกมา.
จงซานที่จ้องมองไปยังโหลวซิงเฉินพร้อมกับพยักหน้ารับ."ถูกต้อง,ข้าเป็นคนเตรียม,เพื่อให้เจ้าได้เห็นแก่นของวิหารซือกงของตัวเอง,ให้เจ้าได้เห็นภรรยาสุดรักของเจ้ามีอะไรซ่อนอยู่,ห้าปี,เจ้าควรจะเห็นชัดเจนไม่ใช่รึ?
โหลวซิงเฉินที่จ้องมองอย่างเย็นชามายังจงซาน.
"ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ต้องการเห็นสิ่งเหล่านี้,ไม่ยินดีที่จะเห็นความจริง,ทว่าแล้วเจ้าคิดอย่างไร,คิดจะยอมแพ้หรือว่าก้าวต่อ,เมื่อเจ้าเห็นทุกอย่าแล้ว,ทุกอย่างเป็นเช่นไร,หากเจ้ายังยอมรับ,ต่อไปก็มีแต่จะทำร้ายความรู้สึกของเจ้ามากขึ้นเท่านั้น,เฉินเสี่ยวเชี่ยนนั่นไม่คู่ควรกับเจ้า!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"พอแล้ว!!"
"เฉินเสี่ยวเชี่ยน,ข้าชอบนางแล้วอย่างไร?
ถึงแม้นว่านางจะหลอกลวงข้า,ทว่าข้าก็ยังชอบนาง,เรื่องข้องข้า,ต้องให้เจ้าเข้ามาจัดการด้วยอย่างงั้นรึ?."โหลวซิงเฉินที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"ในเมื่อรับรู้ความรู้สึกที่แท้จริง,ก็ดี! ความรู้สึกที่ยึดมั่นนับว่าเป็นบุรุษที่แท้จริง!
เพื่อความรู้สึกของตัวเอง,ข้าจงซานก็เคยได้รับความเจ็บปวดจากการที่ภรรยาถูกสังหาร,เวลานั้นข้าเป็นเพียงแค่มดตนหนึ่ง,ไร้ซึ่งพลัง,แต่การที่ข้ามาถึงที่นี่ได้ก็เพราะว่าภรรยาด้วยเช่นกัน,ในเวลานั้นศัตรูของข้าจะยังไม่ตกตายไป,ความแค้นที่ไม่สามารถชำระได้,แต่ข้าก็ยังเชื่อสักวันหนึ่ง,ว่าข้าจะสามารถสังหารศัตรูได้,ข้าค่อยๆกะเสือกระสนเพื่อก้าวไปให้ถึงเป้าหมาย,ส่วนเจ้า,ในเมื่อตัดสินใจที่จะไม่ลืมเฉินเสี่ยวเชี่ยน,แล้วในอนาคตเจ้ามีความคิดเช่นไร?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ข้าบอกแล้วว่ามันเป็นเรื่องของข้า,ไม่ใช่เรื่องที่เจ้าจะเข้ามาสอด,บอกเป้าหมายของเจ้ามา! ฟังจากน้ำเสียงเจ้าแล้ว,ประลองตัดสินเป็นตายอย่างงั้นรึ?
ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจำเป็นต้องรอจนถึงห้าปี."โหลวซิงเฉินที่แค่นเสียงเย็นชา.
"เพื่อตรวจสอบเจ้า!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ตรวจสอบข้า?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ตรวจสอบเจ้าว่ามีคุณสมบัติพอที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้งของข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เข้าร่วมต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
ให้ข้าเป็นข้าราชบริพารของเจ้ารึ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า........................!”โหลวซิงเฉินที่หัวเราะออกมาเสียงดัง,เป็นเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน.
"ชิ,คิดให้ข้าเข้าร่วมต้าเจิ้ง,เจ้าฝันไปแล้ว,ตั้งแต่เกิดมา,ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่าเซียนสวรรค์จะมาพูดอะไรเช่นนี้กับข้า!"ใบหน้าท่าทางของโหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยจิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรง.
"นั่นเพราะว่าข้าเหนือกว่าเจ้า! ดังนั้นจึงสามารถกล่าวคำพูดนี้ออกมาได้!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?
เจ้ามีอะไรเหนือกว่าข้ากัน?"แววตาของโหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน.
"ไม่ว่าจะเป็นด้านใหนๆ,ข้าก็เหนือกว่าเจ้า,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,เป็นของข้าคนเดียว,ส่วนวิหารซือกงเป็นของเจ้าคนเดียวอย่างงั้นรึ?
ภรรยาของข้ารักข้าคนเดียว,แล้วภรรยาเจ้าล่ะ?
ข้าจงซานที่เกิดมาเป็นผู้นำ,ส่วนเจ้าล่ะ,เจ้าสามารถควบคุมศิษย์ของเจ้าทุกคนได้อย่างงั้นรึ?
เจ้าในเวลานี้มีอำนาจที่จะทำได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาตรงๆ.
"หากเจ้าเป็นคนธรรมดา,มีคนที่เหนือกว่าเจ้า,เจ้าจะกำราบเขาอย่างไร?"โหลวซิงเฉินที่กล่าวอย่างดูแคลน.
"ไม่มีทางเกิดขึ้น,เพราะว่าข้าแข็งแกร่งที่สุด!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"เจ้านะรึแข็งแกร่งที่สุด? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"โหลวซิงเฉินที่เต็มไปด้วยความดูแคลน.
"เพื่อที่จะก้าวไปให้ถึงจิตสูงสุด!
ราชวงศ์วาสนาและนิกายต่างนั้นแตกต่างกัน,ในโลกใบเล็กนั้นมีคนเคยกล่าว่า,การแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีนั้นจะต้องมีจิตใจที่หาญกล้าก่อน,เป็นราชาก็ต้องมีจิตใจที่ไม่หวาดกลัวต่อผู้ใด,แม้แต่ปราชญ์เทพ,ก็ต้องพร้อมที่จะต่อกร,เจ้ากล้าหรือไม่?"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
ดวงตาของโหลวซิงเฉินที่หรี่เล็กลง.
"เจ้าไม่กล้า,แต่ข้ากล้า,ดังนั้นข้าจึงแข็งแกร่งที่สุด!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
"ไร้สาร!
จะอาศัยเพียงแค่ความกล้าอย่างงั้นรึ?
ต่อหน้าความแข็งแกร่ง,ข้าจะดูว่าเจ้ายังจะพูดเรื่องไร้สาระได้อยู่อีกใหม!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาอย่างเย็นชา.
"สิ่งที่ข้าได้กล่าวนั้นคือวิถีของการเป็นราชา,เจ้าอาจไม่เคยเห็น,ทว่าข้านั้นได้พยายามที่จะศึกษานิสัยของเจ้า,พร้อมกับความแข็งแกร่ง,เจ้ามีคุณสมบัติพอที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้งของข้า!"จงซานที่กล่าวอย่างใจเย็น.
โหลวซิงเฉินที่ก่อนหน้าเต็มไปด้วยความดูถูกดูแคลนเวลานี้จ้องมองจงซานตาไม่กระพริบ.
เซียนสวรรค์?
ครอบครองอำนาจหลุมสังสารวัฏ,ใช่พลังที่เซียนสวรรค์จะมีอย่างงั้นรึ? เคยได้ยินมาว่าเหล่าราชาของราชวงศ์วาสนาแต่ละคนนั้นจะซ่อนความแข็งแกร่งเอาไว้อย่างลึกล้ำ,ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้น.
"ชิ,ตรวจสอบข้าอย่างงั้นรึ?
ในเมื่อกล้าตรวจสอบข้าก็จงชดใช้ด้วยชีวิต,ข้าโหลวซิงเฉินจะไม่ยินดีที่จะจำนนต่อใครทั้งนั้น!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ในเวลาเดียวกันนั้นร่างของเขาที่พุ่งตรงเข้าหาจงซาน,ด้วยความเร็วที่มากมาย,ความเร็วระดับเซียนโบราณไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน.
"ฟิ้ว!"
ส่วนจงซานก็ไม่ช้าเช่นกัน,ร่างของเขาที่หายไปจากตำแหน่งเดิมในทันที.
เซียนสวรรค์?
นี่คือความเร็วของเซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ? ไม่ใช่ว่าเทียบได้กับระดับเซียนโบราณเลยรึ?
ร่างแยกเงาจงซานนั้นมีความเร็วที่มากมาย,แม้แต่โหลวซิงเฉินก็ยากที่จะจับตัว,ความเร็วของจงซานไม่ได้ด้อยกว่าโหลวซิงเฉินเลย,โหลวซิงเฉินที่ตื่นตะลึงเช่นกันคาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะมีความเร็วมากมายที่ผิดปรกติเช่นนี้.
เร็วมาก! เป็นความเร็วระดับเดียวกับเซียนโบราณ!
โหลวซิงเฉินที่สะดุ้งและกลับมาครุ่นคิด,จงซานไม่ได้มีระดับเซียนสวรรค์รึ?
ไม่ใช่แน่นอน,แต่ทำไมถึงได้มีความเร็วมากมายขนาดนั้นกัน?
พลังฝึกตนที่เห็นอยู่,แต่กลับไม่ใช่อย่างงั้นรึ?
"เวลาผกผัน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉินที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,ไพลินบนห้าผากที่ส่องประกายแสงสีน้ำเงินออกมาทันที,พร้อมกันนี้อำนาจกาลอากาลที่หุมนวนรอบตัว,ทันใดนั้นจงซานที่มีความเร็วเทียบเท่ากับเซียนโบราณ,ความเร็วของเขาที่ลดลงไปในทันที.
นี่ไม่ใช่ว่าความเร็วของจงซานลดลงแต่อย่างใด,จงซานยังเข้าใจว่าความเร็วของเขานั้นยังรวดเร็วเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน,เพียงแค่พื้นที่บรรยากาศรอบๆต่างหากที่ช้าลง,เวลาที่อยู่รอบๆเขานั้นมันได้ลดลงนั่นเอง.
ด้วยความเร็วหนึ่งร้อยเมตรต่อวินาที,มันได้กลายเป็นหนึ่งร้อยเมตรต่อสองวินาที,ความเร็วเชิงพื้นที่ของเขาหายไปครึ่งหนึ่ง.
ทักษะเวลา,เป็นทักษะที่ไม่ธรรมดาจริงๆ.
"ตูมม~~~~~~~~~~~!”
โหลวซิงเฉิงที่คว้าไปยังป่าของจงซาน,ก่อนที่มือของเขาจะส่องสว่างสีน้ำเงินออกมา,มือขวาที่รั้งบ่าอีกข้างทะลวงไปยังหน้าอกของจงซาน.
จงซานที่ตื่นตระหนก,ทักษะเวลาที่ทำให้เขาช้าลง,กระแสเวลาบนห้วงมิติที่ถูกผนึก,ทำให้ไม่สามารถขยับได้,ทำให้โหลวซิงเฉินมีความเร็วเพิ่มขึ้นนั่นเอง.
"ตูมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มือขวาที่ฟาดไปยังหน้าอกอีกรอบ,ระเบิดร่างของจงซาน,กับการผนึกเวลา,ด้วยทักษะเวลาของโหลวซิงเฉิน,น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก.
ไม่แม้แต่ต้านทาน,จงซานที่ถูกมือซ้ายทะลวงหน้าอก,และฝ่ามืออีกข้างของเซียนโบราณฟาดออกมา,ทำให้ร่างกายระเบิดออกไปในทันที.
สังหารแทบจะในทันที,เป็นทักษะที่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!
โหลวซิงเฉินที่คิดว่าจบการต่อสู้แล้ว,ทว่าทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นจริงจังในทันที,โลหิตที่เปื้อนไปทั่วใบหน้า,จิตสังหารของเขาที่แผ่ออกมารุนแรงยิ่งกว่าเดิม.
จงซานตายไปแล้วจริงๆรึ?
ไม่ใช่,หลุมสังสารวัฏยังอยู่,จงซานยังไม่ตาย!
ภายในใจของโหลวซิงเฉินที่สะดุ้ง,จงซานยังไม่ตาย?
ความจริงเขาจ้องมองไปยังโลหิตที่อาบร่างและใบหน้าเขา,เป็นโลหิตของจงซาน,ทว่ามันไม่มีแล้ว,มันหายไปอย่างแปลกประหลาด.
เซิ่งหวังต้าเจิ้ง? จงซาน! โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ฟิ้ว!"
ไม่ไกลออกไป,ร่างๆหนึ่งก็ปรากฏออกมา,เป็นจงซานที่ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง.
"ทักษะเทวะ เวลา,ในโลกใบใหญ่นับว่าเป็นทักษะที่แข็งแกร่งลำดับเก้า,คู่ควรกับชื่อเสียง,ร้ายกาจ,ร้ายกาจมาก!"จงซานที่กล่ายกยอ พลางถอนหายใจจดจ้องมองไปยังโหลวซิงเฉิน.
ทักษะเทวะลำดับเก้า?
ที่จริงนั่นก็คือทักษะต้นแบบ,มันร้ายกาจมาก,เพียงแค่โหลวซิงเฉินเวลานี้เขาใจเพียงระดับต้นเท่านั้น,ทักษะเทวะเวลา,ของเขาจึงมีพื้นที่เล็กๆเท่านั้น,หากว่าขยายเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ได้แล้วล่ะก็,ทักษะเทวะเวลา,ที่ผนึกเวลาเอาไว้,ยังจะมีใครต่อกรกับเขาได้อีกรึ?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น