Immortality Chapter 830 In history is weakest
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 830 อ่อนแอที่สุดในประวัติศาสตร์
Chapter 830 In history is weakest
ด้วยเขตแดนโลกเซียนจากอนุสาวรีย์อมตะ,ทำให้กองกำลังแปดราชวงศ์สวรรค์ต้องถอนตัวกลับไปอย่างไม่ต้องสงสัย.
หากไม่สามารถรุกเข้าไปด้านในได้ในทันที,พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะรั้งรอตั้งค่ายประชิดไว้,ต้องไม่ลืมว่าหากตั้งค่ายไว้แล้วล่ะก็,ใครจะรับประกันได้ว่าจะไม่มีใครมาแทรกแซงและใช้ประโยชน์จากพวกเขา.
มีกลุ่มอิทธิพลใหญ่อีกมากมายที่เฝ้ามองและยังไม่เคลื่อนไหว,ทว่าในเวลานี้,ได้มีคนแรกที่ได้ฉวยโอกาสแล้ว.
ชายในชุดสีแดงที่ทะลวงผ่านม่านพลัง,แทรกตัวเข้าไปแล้ว.
บนศาลาเทวะไท่ชู,"เซิ่งหวัง,เป็นใครกันที่เข้าไปด้านในนั่น?"
"ต้าเซียนเจิ้งฟ่าน,เขาเป็นเซียนพเนจร,เพิ่งจะก้าวไปถึงระดับต้าเซียนเมื่อไม่นานมานี้,เขาไม่มีอุปกรณ์ต้าเซียน,เป้าหมายของพวกเขาก็คือของวิเศษของเซิ่งหวัง,ที่ฟ้าดินได้ประทานอุปกรณ์ต้าเซียนมาให้!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"เขาคงจะทนไม่ไหวแล้ว,ต้องการผลประโยชน์จนสั่นไปทั้งตัว,หากว่าเขาได้รับอุปกรณ์ต้าเซียน,เขาที่เป็นผู้ฝึกตนไร้สังกัดเท่านั้น,เหล่ากลุ่มอิทธิพลใหญ่คงจะไม่ปล่อยเขาแน่! ต้าเซียน? หรือเป็นเพียงแค่หมากของใครบางคนที่ส่งไปลองเชิงศาลเทวะแห่งนี้!"คนอื่นๆเองที่กล่าวออกมา.
ระหว่างที่ทุกคนกำลังรออยู่นั่น.
ที่ตำหนักถงหมิงราชันย์หยก,เห่าเทียน.
"ราชันย์หยก,มีบางคนเข้าไปแล้ว,พวกเราจะเข้าไปรึยัง?
หากไม่แล้วเขาอาจจะทำร้ายกงจูแปดก็ได้!"ชายชุดดำสามคนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับป้ากงจู(องค์หญิงแปด),นางเองควรจะก้าวไปถึงระดับเซียนสวรรค์แล้ว,ถึงแม้นว่าจะเป็นต้าเซียน,ก็ไม่ยากที่จะป้องกันตัวเอง,นอกจากนี้ต้าเซียนนั่นดูเหมือนว่าจะไม่มีอุปกรณ์ต้าเซียน,รอดูไปก่อน!"เทพแห่งภัยพิบัติที่อยู่ข้างๆกล่าวออกมาในทันที.
"รอไปก่อน!"ราชันย์หยกที่พยักหน้า.
แววตาของราชันย์หยกที่เผยท่าทางเป็นกังวลอยู่เหมือนกัน,เห็นชัดเจนว่าใส่ใจเห่าเม่ยลี่ไม่น้อย.
จากตำแหน่งของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวนั้นอยู่ไกลออกไปมาก,เขตแดนดังกล่าวนั้นอยู่ชายแดน,ทำไมไม่รู้,ราวกับว่า,พวกเขาจะสามารถมองเห็นทุกอย่างบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้น.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,เขาที่สามารถมองเห็นภาพทั้งหมดได้อย่างชัดเจน,จึงได้สอบถามสุ่ยจิงออกไป,"สุ่ยจิง,เจ้าเห็นอะไรบ้าง?"
"ครับ,เห็นเพียงต้าเซียนเข้ามา,ส่วนต้าเซียนคนอื่นๆนั้นยังไม่เข้ามาในอาณาเขตต้าเจิ้ง,เห็นชัดเจนว่าพวกเขากำลังรอคอยมองอยู่,ทว่าสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวนั้นอยู่ไกลออกไปจากชายแดนมาก,ด้วยการมองของข้าจึงไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน,ทว่าดูเหมือนพวกเขาจะเห็นที่นี้ได้อย่างชัดเจนอย่างงั้นรึ?"สุ่ยจิงที่เผยท่าทางสงสัยออกมา.
ใบหน้าของจงซานที่ยังคงจับจ้องมองออกไป.
"เซิ่งหวังรับรู้อย่างงั้นรึ?"สุ่ยจิงที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"อืม,หวังคูเคยเอ่ยก่อนหน้านี้,คนที่เหนือกว่าต้าเซียนนั้น,บางคนมีทักษะเทวะพิเศษ,สามารถมองเห็นได้ไกลไร้ขีดจำกัด!"จงซานกล่าว.
"มินาล่ะ!"
เสนาธิการทุกคนที่ยืนนิ่งรอคอยอย่างใจเย็น.
จากนั้นไม่นาน,แรงลมที่พัดโบกหมุนวนก็ปรากฏขึ้นที่ทิศใต้.
แรงลมที่รุนแรงนี้,ก่อนที่จะสลายหายไปก็ปรากฏชายในชุดสีแดงขึ้นมาในทันที.
รอบๆร่างของชายคนดังกล่าวราวกับว่ามีเปลวเพลิงที่ลุกไหม้,ดวงตาสีแดงเพลิง,เพียงแค่จดจ้องก็ทำให้ร้อนขึ้นมาในทันที.
"ผู้มาเป็นใคร?"หลินเซียวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เสียงที่ตะโกนออกไปยังชายชุดสีแดงที่มาเยือน.
"ใครคือเซิ่งหวังที่กำเนิดใหม่?"ชายในชุดสีแดงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เสียงที่อาบไปด้วยจิตสังหาร,ราวกับสายฟ้าฟาดที่ดังก้องขึ้นในหู.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,จงซาน! เจ้าเป็นใคร?"จงซานที่ตะโกนออกไป.
"ต้าเจิ้ง? จงซาน? ไม่เห็นรู้จัก,บอกไปว่าปู่ของเจ้าต้าเซียนเจิ้งฟ่านมา,ส่งอุปกรณ์ต้าเซียนมาซะ,แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไป!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวว่าเป็นต้าเซียนกล่าวออกมาเสียงดัง.
ต้าเซียนเจิ้งฟ่านรู้ดีว่ารอบๆนี้มียอดฝีมือมากมายนับไม่ถ้วน,ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการรั้งรอเลยแม้แต่น้อย,หากว่าเขาได้อุปกรณ์ต้าเซียนมาก็พอแล้ว,เรื่องอื่นๆนั้น,เขาไม่สนใจแม้แต่น้อย.
ต้าเจิ้ง? จงซาน? ไม่เคยได้ยิน?
กับคำดูแคลนมากมาย,ทำให้เหล่าเสนาธิการเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,เขาที่ดูแคลนทุกคนไม่เว้นแม้แต่เซิ่งหวัง.
กล่าวว่าเป็นปู่,ลำพังเจ้านี้กล้ากล่าว่าเป็นปู่ของเซิ่งหวังอย่างงั้นรึ?
กล้าที่จะข่มขู่เซิ่งหวังรึ?
เหล่าเสนาธิการทั้งหมดที่เต็มไปด้วยขุ่นข้องหมองใจ,จงซานที่เป็นดั่งเทพภายในใจของทุกคน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะดูแคลนจงซาน,ในเวลานี้ทำให้ภายใจใจของทุกคนสลักความโกรธเกรี้ยวเอาไว้มากมาย.
อย่างไรก็ตาม,จงซานไม่ได้เอ่ยปากอะไรออกไป,เพียงแค่ห้ามเหล่าข้าราชบริพารเอาไว้,สายตาของทุกคนเวลานี้เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวยังคงจดจ้องมองไปยังต้าเซียนเจิ้งฟ่าน.
บางทีจากท่าทีของต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่เต็มไปด้วยความอหังการกับคำพูดของเขา,เขาไม่สนใจแม้แต่น้อยว่าจะทำให้ผู้คนมากมายโกรธเกรี้ยว.
จงซานที่ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก,ขณะที่กำลังจะกล่าวอะไรบางอย่างออกไป.
"เป็นหมารึไงถึงได้เห่าระรานไปทั่ว,หรือว่าไม่เคยมีใครสั่งสอนเจ้าบ้าง,สวรรค์ลงโทษมันซะ!"เห่าเม่ยลี่ที่ด่าว่าออกมาด้วยความโกรธ.
"นังเด็กกะโปโล,แส่หาความตาย!"
แม้นว่าต้าเซียนเจิ้งฟ่านจะไม่มีกลุ่มอิทธิพลใดหนุนหลัง,แต่เขาก็เป็นต้าเซียน,ในเวลานี้กลุ่มคนเถื่อนจากโลกใบเล็ก,กล้าดูแคลนข้า?ในเวลานั้น,ต้าเซียนเจิ้งฟ่านก็นำกระบี่ยาวออกมา.
"เปรี้ยง!!!"
เกิดเรื่องที่แปลกประหลาดขึ้นอย่างรวดเร็ว,ท้องฟ้าที่ยังไม่มืดคลึ้มแต่อย่างใด,ยังไม่มีใครใช้อาคมอะไรออกมา,สายฟ้าสีม่วงกลับระเบิดออกมา,พุ่งตรงลงมายังกระบี่ยาวของต้าเซียนเจิ้งฟ่าน,ไหลลามไปทั่วร่างของต้าเซียนเจิ้งฟ่านในทันที.
ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่เป็นต้าเซียน,นับว่าทรงพลังเป็นอย่างน้อย,เพียงแค่ทัณฑ์สวรรค์จะทำร้ายเขาได้อย่างงั้นรึ?
สายฟ้ามากมายที่แล่นไปทั่วร่าวอย่างหนักหน่วง,ทว่าก็ไม่ได้ทำอะไรเขามากนัก.
เกิดเรื่องแปลกประหลาดเกินไปแล้ว!
ไม่มีใครลงมือ,ไม่มีความผันผวนของพลังของการใช้วิชาใดๆออกมา.
เกิดอะไรขึ้น?
ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่มีพลังฝึกตนสูงสุด,เขามั่นใจว่าไม่ได้มองผิดพลาด,ยังไม่มีใครลงมือด้วยซ้ำ,ทว่าสายฟ้ามาจากใหนกัน?
แววตาของต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่ผยท่าทางประหลาดใจ!
"นี่เจ้าถูกลงโทษด้วยสินะ!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เพราะว่าเห่าเม่ยลี่ตระหนักได้ว่าคำสาปของนางคาดไม่ถึงเลยว่าจะใช้ได้ในโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?
เกี่ยวกับข้อมูลที่จงซานรบรวมมา,เป็นเรื่องเล่าในตำนาน,กล่าวว่าคำสาปของร่างหมื่นปิศาจนั้นใช้ได้เพียงแค่ในโลกใบเล็กไม่ใช่รึ?
เมื่อเข้ามาในโลกใบใหญ่,ก็ไม่สามารถใช้ได้แล้ว,ดังนั้นนางจึงต้องเร่งรีบฝึกฝนวิชาคำสาป,ไม่สามารถใช้อำนาจฟ้าดินได้,ทว่าตอนนี้คำสาปของนางกับใช้ได้ในโลกใบใหญ่ด้วยรึ?
จงซานที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่อีกครั้ง,ร่างสถิตหมื่นปิศาจ,เป็นสตรีที่เกิดจากสตรีพยาบาท9
ชาติ,มีโอกาสน้อยมากที่จะเกิดขึ้น,เพราะว่าคนที่ตกตายกลายเป็นภูติมีโอกาสแค่ 1
เปอร์เซ็นต์และจุติเป็นมนุษย์อีกครั้งก็มีโอกาสเพียง 1%เท่านั้น,โดยปรกติทั่วไปคนที่สามารถจุติใหม่ถึงจะโชคดีก็ทำได้เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น.
กับคนที่จุติกลับมาถึงเก้าครั้งนี้?มีโอกาสเพียง1/90000
เท่านั้น,เป็นโอกาสน้อยยิ่งกว่าน้อยซะอีก,หนำซ้ำยังจุติได้ถึงเก้าชาติ,ไม่ต้องบอกเลยว่ายากขนาดใหน,สุดท้ายกลับเกิดขึ้นในที่สุด.
สตรีพยาบาทที่ตกตายและจุติติดต่อกัน 9
ชาติ,นอกจากนี้ยังตกตายด้วยความแค้น,ความเป็นไปได้น้อยมากๆจนถึงที่สุด.
การจะได้บุตรสาวจากคนที่จุติติดต่อกันถึงเก้าชาติ,ร่างหมื่นปิศาจ,จะได้รับการอวยพรจากโลกใบเล็ก,เป็นการอำนวยพรจากอำนาจของสวรรค์ในโลกใบเล็ก.
ทว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับโลกใบใหญ่เลย,ทว่าจงซานกับเห็นว่าเห่าเม่ยลี่กลับสามารถสั่งสวรรค์ของโลกใบใหญ่ได้,เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,ใช่แล้ว,ในเวลานั้นเมื่อครั้งอยู่ในโลกใบเล็ก
เขาเคยเห็นนางสาป ระดับจักรพรรดิแท้,สั่งให้ท้องฟ้าส่งอุกาบาติลงมา,ในโลกใบเล็กไม่มีอุกกาบาตินี่น่า,เป็นไปไม่ได้,บางที่จากสวรรค์ชั้นฟ้าที่อวยพรนางนั้น,เป็นโลกใบใหญ่ตั้งแต่ต้นแล้ว.
แปลกมาก,นั่นก็อธิบายได้ว่าร่างหมื่นปิศาจของนางนั้นไม่ใช่ปรกติธรรมดาอย่างแน่นอน,คำสาปของนางนั้น,สามารถใช้ในโลกใบใหญ่ได้ด้วย?
เห่าเม่ยลี่ที่เผยยิ้มล้อเลียน,ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่จดจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่.
ในเวลานี้,ต้าเซียนเจิ้งฟ่านคาดเดาได้ในทันที.
"นังเด็กเหม็น,เจ้าสาปข้ารึ?"ต้าเซียนเจิ้งฟ่านแค่นเสียงเย็นชา.
ต้าเซียนเจิ้งฟ่านยังคิดว่าเป็นวิชาคำสาป,ไม่คิดว่าเห่าเม่ยลี่มีร่างกายที่แปลกประหลาดแต่อย่างใด.
"ต้าเซียนเจิ้งฟ่าน,ที่นี่มียอดฝีมือมากมาย,กลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่ที่จ้องมองอยู่,ทว่าดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ชั่งน้ำหนักตัวเองเลย,ไม่คิดว่าเป็นการออกมาขวางน้ำเชี่ยวหรอกรึ?
ศาลเทวะของข้าต้องรู้สึกขอบคุณเจ้าจริงๆ!"จงซานที่สายหน้าไปมากล่าวแจ้งเตือน.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,อะไร,ต้องการตักเตือนข้า,เพียงแค่เซียนสวรรค์ชั้นที่สอง,เจ้าที่ได้รับการอวยพรจากฟ้าดิน,แต่กลับทะลวงระดับเป็นเซียนสวรรค์ขั้นที่สอง?
เป็นพรสวรรค์ทางร่างกายที่ต่ำเตี้ยที่สุดในประวัติศาสตร์,ต้องการบอกให้ข้าชั่งน้ำหนักตัวเองอย่างงั้นรึ?"ต้าเซียนเจิ้งฟ่านกล่าวเหยียดหยัน.
จงซานหรี่เล็กลง,เซียนสวรรค์ขั้นที่สองรึ?
สามารถมองเห็นพลังฝึกตนของเขา,เพียงแค่ระดับต้าเซียน,ดูเหมือนว่าด้านหลังเจิ้งฟ่านอาจจะยังมีคนที่ลอบมองเขาอยู่อย่างงั้นรึ?
"ประมุขของราชวงศ์ที่มีพลังฝึกตนสูงสุดเพียงแค่เซียนสวรรค์?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถประสบความสำเร็จก้าวเป็นศาลเทวะได้?
ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้า,ในโลกใบใหญ่,เทียบได้แค่ราชวงศ์สวรรค์เท่านั้น,สำหรับศาลเทวะทั้งหมดที่มี
เจ้าอ่อนแอที่สุด,ในโลกใบใหญ่,เป็นศาลเทวะที่อ่อนแอที่สุดในประวัติศาสตร์อีกด้วย."เต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่หัวเราะออกมาเสียงดัง.
สายตาของต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่แสดงท่าทางเต็มไปด้วยความอหังการดูถูกดูแคลน.
"หากข้าไม่เห็นแก่กลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่ด้านนอก,ด้วยตัวข้าคนด้วยก็เพียงพอบดขยี้พวกเจ้าแตกสลายไปหมดแล้ว!
ข้าจะให้โอกาสอีกครั้ง,ส่งอุปกรณ์ต้าเซียนมาซะ,ไม่เช่นนั้นแล้ว,อย่าตำหนิหากข้าโหดร้าย!"ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ต้าเซียนเจิ้งฟ่าง?ชิ,เจ้ามีอะไร,ข้าขอสาปเจ้า,ขอให้ร่างของเจ้าเน่าเปื่อย,ตั้งแต่หัวจรดเท้า,ร่างระเบิดตกตายซะ!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ตูมมมมมมมมมม!"
ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่เตรียมการเอาไว้ก่อน,หลังจากที่เห่าเม่ยลี่จะสาปเขา,ทั่วร่างของเขาที่ปล่อยแสงสีแดงปกคลุมเอาไว้,แสงสีแดงที่ปกป้องคำสาป,ป้องการการโจมตีจากทุกทิศทุกทาง.
ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่จ้องมองรอบๆ,ใบหน้าที่บิดเบี้ยวหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือยออกมา.
"เป็นคำสาปที่ร้ายกาจมาก,เพียงระดับเซียนสวรรค์,แต่กลับสาปต้าเซียนได้?
ร้ายกาจมาก!"ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่เผยท่าทางกริ่งเกรงออกมา.
"ข้าเปลี่ยนใจแล้ว,ตอนนี้ส่งอุปกรณ์ต้าเซียวนอกจากนี้ส่งนังเด็กเหม็นนั่นมาด้วย,ไม่เช่นนั้นข้าจะสังหารพวกเจ้าทั้งหมด!"ใบหน้าของต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่คุกคามเต็มไปด้วยจิตสังหาร.
"ต้าเซียนรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะนำดาบยักษ์ออกมา,เป็นดาบยักษ์อมตะนั่นเอง.
ดาบยักษ์อมตะที่ส่องประกายแสงวับวาว,แผ่กลิ่นอายที่เย็นยะเยือบออกมา,อยู่ในมือของจงซาน,เป็นกลิ่นอายที่ทุกคนรู้สึกเกรงขาม.
"อุปกรณ์ต้าเซียน?"ดวงตาของต้าเซียนเจิ้งฟ่านเป็นประกาย.
"จงซาน?"เห่าเม่ยลี่ที่แสดงท่าทางสงสัย,เพราะนางคิดว่าจงซานกำลังต้องการประนีประนอม.
เหล่าเสนาธิการทุกต่างก็จ้องมองไปยังจงซานพร้อมๆกัน.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ไม่ใช่ว่าใครจะดูแคลนได้,ต้าเซียนเจิ้งฟ่าน?
สองปีที่แล้วเพิ่งก้าวไปถึงระดับต้าเซียนหลังต้องใช้เวลากว่า16150
ปี,เกี่ยวกับต้าเซียน,เจ้าที่เพิ่งก้าวไปถึงต้าเซียนขั้นต้นเท่านั้น,ข้าที่ไว้หน้าเจ้าแล้ว,แต่ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการ,ก็อย่ามาตำหนิต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้ารู้ได้อย่างไร?"ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เขาจะรู้รายละเอียดเรื่องนี้ได้อย่างไร?
ไม่ใช่ว่าเขาเพิ่งแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีไม่ใช่รึ?
ทำไมจงซานรู้? ในอดีตที่โลกใบเล็ก,เขาที่ได้จับตัวแขกจากโลกใบใหญ่ไม่น้อยมาสอบถาม,แม้ว่าจะไม่รู้รายระเอียดสถานการณ์ทั้งหมด,ทว่าก็รับรู้สถานการณ์ทั่วไปดี!
นอกจากนี้จงซานยังทำการวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้มามากมาย,แน่นอนว่าเขาย่อมรับรู้ว่าใครไม่สามารถล่วงเกิน,หรือว่าใครสามารถล่วงเกินได้.
"ดาบยักษ์ของข้ามีนามว่า อมตะ
เป็นความจริงที่ข้ามีระดับเซียนสวรรค์ขั้นที่สอง!
หากแต่ต้าเซียนเจิ้งฟ่านสามารถครอบครองมันได้งั้นรึ?!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม
Chapter 830 In history is weakest
史上最弱
อ่อนแอที่สุดในประวัติศาสตร์
ด้วยเขตแดนโลกเซียนจากอนุสาวรีย์อมตะ,ทำให้กองกำลังแปดราชวงศ์สวรรค์ต้องถอนตัวกลับไปอย่างไม่ต้องสงสัย.
หากไม่สามารถรุกเข้าไปด้านในได้ในทันที,พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะรั้งรอตั้งค่ายประชิดไว้,ต้องไม่ลืมว่าหากตั้งค่ายไว้แล้วล่ะก็,ใครจะรับประกันได้ว่าจะไม่มีใครมาแทรกแซงและใช้ประโยชน์จากพวกเขา.
มีกลุ่มอิทธิพลใหญ่อีกมากมายที่เฝ้ามองและยังไม่เคลื่อนไหว,ทว่าในเวลานี้,ได้มีคนแรกที่ได้ฉวยโอกาสแล้ว.
ชายในชุดสีแดงที่ทะลวงผ่านม่านพลัง,แทรกตัวเข้าไปแล้ว.
บนศาลาเทวะไท่ชู,"เซิ่งหวัง,เป็นใครกันที่เข้าไปด้านในนั่น?"
"ต้าเซียนเจิ้งฟ่าน,เขาเป็นเซียนพเนจร,เพิ่งจะก้าวไปถึงระดับต้าเซียนเมื่อไม่นานมานี้,เขาไม่มีอุปกรณ์ต้าเซียน,เป้าหมายของพวกเขาก็คือของวิเศษของเซิ่งหวัง,ที่ฟ้าดินได้ประทานอุปกรณ์ต้าเซียนมาให้!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"เขาคงจะทนไม่ไหวแล้ว,ต้องการผลประโยชน์จนสั่นไปทั้งตัว,หากว่าเขาได้รับอุปกรณ์ต้าเซียน,เขาที่เป็นผู้ฝึกตนไร้สังกัดเท่านั้น,เหล่ากลุ่มอิทธิพลใหญ่คงจะไม่ปล่อยเขาแน่! ต้าเซียน? หรือเป็นเพียงแค่หมากของใครบางคนที่ส่งไปลองเชิงศาลเทวะแห่งนี้!"คนอื่นๆเองที่กล่าวออกมา.
ระหว่างที่ทุกคนกำลังรออยู่นั่น.
ที่ตำหนักถงหมิงราชันย์หยก,เห่าเทียน.
"ราชันย์หยก,มีบางคนเข้าไปแล้ว,พวกเราจะเข้าไปรึยัง?
หากไม่แล้วเขาอาจจะทำร้ายกงจูแปดก็ได้!"ชายชุดดำสามคนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับป้ากงจู(องค์หญิงแปด),นางเองควรจะก้าวไปถึงระดับเซียนสวรรค์แล้ว,ถึงแม้นว่าจะเป็นต้าเซียน,ก็ไม่ยากที่จะป้องกันตัวเอง,นอกจากนี้ต้าเซียนนั่นดูเหมือนว่าจะไม่มีอุปกรณ์ต้าเซียน,รอดูไปก่อน!"เทพแห่งภัยพิบัติที่อยู่ข้างๆกล่าวออกมาในทันที.
"รอไปก่อน!"ราชันย์หยกที่พยักหน้า.
แววตาของราชันย์หยกที่เผยท่าทางเป็นกังวลอยู่เหมือนกัน,เห็นชัดเจนว่าใส่ใจเห่าเม่ยลี่ไม่น้อย.
จากตำแหน่งของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวนั้นอยู่ไกลออกไปมาก,เขตแดนดังกล่าวนั้นอยู่ชายแดน,ทำไมไม่รู้,ราวกับว่า,พวกเขาจะสามารถมองเห็นทุกอย่างบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้น.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,เขาที่สามารถมองเห็นภาพทั้งหมดได้อย่างชัดเจน,จึงได้สอบถามสุ่ยจิงออกไป,"สุ่ยจิง,เจ้าเห็นอะไรบ้าง?"
"ครับ,เห็นเพียงต้าเซียนเข้ามา,ส่วนต้าเซียนคนอื่นๆนั้นยังไม่เข้ามาในอาณาเขตต้าเจิ้ง,เห็นชัดเจนว่าพวกเขากำลังรอคอยมองอยู่,ทว่าสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวนั้นอยู่ไกลออกไปจากชายแดนมาก,ด้วยการมองของข้าจึงไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน,ทว่าดูเหมือนพวกเขาจะเห็นที่นี้ได้อย่างชัดเจนอย่างงั้นรึ?"สุ่ยจิงที่เผยท่าทางสงสัยออกมา.
ใบหน้าของจงซานที่ยังคงจับจ้องมองออกไป.
"เซิ่งหวังรับรู้อย่างงั้นรึ?"สุ่ยจิงที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"อืม,หวังคูเคยเอ่ยก่อนหน้านี้,คนที่เหนือกว่าต้าเซียนนั้น,บางคนมีทักษะเทวะพิเศษ,สามารถมองเห็นได้ไกลไร้ขีดจำกัด!"จงซานกล่าว.
"มินาล่ะ!"
เสนาธิการทุกคนที่ยืนนิ่งรอคอยอย่างใจเย็น.
จากนั้นไม่นาน,แรงลมที่พัดโบกหมุนวนก็ปรากฏขึ้นที่ทิศใต้.
แรงลมที่รุนแรงนี้,ก่อนที่จะสลายหายไปก็ปรากฏชายในชุดสีแดงขึ้นมาในทันที.
รอบๆร่างของชายคนดังกล่าวราวกับว่ามีเปลวเพลิงที่ลุกไหม้,ดวงตาสีแดงเพลิง,เพียงแค่จดจ้องก็ทำให้ร้อนขึ้นมาในทันที.
"ผู้มาเป็นใคร?"หลินเซียวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เสียงที่ตะโกนออกไปยังชายชุดสีแดงที่มาเยือน.
"ใครคือเซิ่งหวังที่กำเนิดใหม่?"ชายในชุดสีแดงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เสียงที่อาบไปด้วยจิตสังหาร,ราวกับสายฟ้าฟาดที่ดังก้องขึ้นในหู.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,จงซาน! เจ้าเป็นใคร?"จงซานที่ตะโกนออกไป.
"ต้าเจิ้ง? จงซาน? ไม่เห็นรู้จัก,บอกไปว่าปู่ของเจ้าต้าเซียนเจิ้งฟ่านมา,ส่งอุปกรณ์ต้าเซียนมาซะ,แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไป!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวว่าเป็นต้าเซียนกล่าวออกมาเสียงดัง.
ต้าเซียนเจิ้งฟ่านรู้ดีว่ารอบๆนี้มียอดฝีมือมากมายนับไม่ถ้วน,ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการรั้งรอเลยแม้แต่น้อย,หากว่าเขาได้อุปกรณ์ต้าเซียนมาก็พอแล้ว,เรื่องอื่นๆนั้น,เขาไม่สนใจแม้แต่น้อย.
ต้าเจิ้ง? จงซาน? ไม่เคยได้ยิน?
กับคำดูแคลนมากมาย,ทำให้เหล่าเสนาธิการเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,เขาที่ดูแคลนทุกคนไม่เว้นแม้แต่เซิ่งหวัง.
กล่าวว่าเป็นปู่,ลำพังเจ้านี้กล้ากล่าว่าเป็นปู่ของเซิ่งหวังอย่างงั้นรึ?
กล้าที่จะข่มขู่เซิ่งหวังรึ?
เหล่าเสนาธิการทั้งหมดที่เต็มไปด้วยขุ่นข้องหมองใจ,จงซานที่เป็นดั่งเทพภายในใจของทุกคน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะดูแคลนจงซาน,ในเวลานี้ทำให้ภายใจใจของทุกคนสลักความโกรธเกรี้ยวเอาไว้มากมาย.
อย่างไรก็ตาม,จงซานไม่ได้เอ่ยปากอะไรออกไป,เพียงแค่ห้ามเหล่าข้าราชบริพารเอาไว้,สายตาของทุกคนเวลานี้เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวยังคงจดจ้องมองไปยังต้าเซียนเจิ้งฟ่าน.
บางทีจากท่าทีของต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่เต็มไปด้วยความอหังการกับคำพูดของเขา,เขาไม่สนใจแม้แต่น้อยว่าจะทำให้ผู้คนมากมายโกรธเกรี้ยว.
จงซานที่ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก,ขณะที่กำลังจะกล่าวอะไรบางอย่างออกไป.
"เป็นหมารึไงถึงได้เห่าระรานไปทั่ว,หรือว่าไม่เคยมีใครสั่งสอนเจ้าบ้าง,สวรรค์ลงโทษมันซะ!"เห่าเม่ยลี่ที่ด่าว่าออกมาด้วยความโกรธ.
"นังเด็กกะโปโล,แส่หาความตาย!"
แม้นว่าต้าเซียนเจิ้งฟ่านจะไม่มีกลุ่มอิทธิพลใดหนุนหลัง,แต่เขาก็เป็นต้าเซียน,ในเวลานี้กลุ่มคนเถื่อนจากโลกใบเล็ก,กล้าดูแคลนข้า?ในเวลานั้น,ต้าเซียนเจิ้งฟ่านก็นำกระบี่ยาวออกมา.
"เปรี้ยง!!!"
เกิดเรื่องที่แปลกประหลาดขึ้นอย่างรวดเร็ว,ท้องฟ้าที่ยังไม่มืดคลึ้มแต่อย่างใด,ยังไม่มีใครใช้อาคมอะไรออกมา,สายฟ้าสีม่วงกลับระเบิดออกมา,พุ่งตรงลงมายังกระบี่ยาวของต้าเซียนเจิ้งฟ่าน,ไหลลามไปทั่วร่างของต้าเซียนเจิ้งฟ่านในทันที.
ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่เป็นต้าเซียน,นับว่าทรงพลังเป็นอย่างน้อย,เพียงแค่ทัณฑ์สวรรค์จะทำร้ายเขาได้อย่างงั้นรึ?
สายฟ้ามากมายที่แล่นไปทั่วร่าวอย่างหนักหน่วง,ทว่าก็ไม่ได้ทำอะไรเขามากนัก.
เกิดเรื่องแปลกประหลาดเกินไปแล้ว!
ไม่มีใครลงมือ,ไม่มีความผันผวนของพลังของการใช้วิชาใดๆออกมา.
เกิดอะไรขึ้น?
ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่มีพลังฝึกตนสูงสุด,เขามั่นใจว่าไม่ได้มองผิดพลาด,ยังไม่มีใครลงมือด้วยซ้ำ,ทว่าสายฟ้ามาจากใหนกัน?
แววตาของต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่ผยท่าทางประหลาดใจ!
"นี่เจ้าถูกลงโทษด้วยสินะ!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เพราะว่าเห่าเม่ยลี่ตระหนักได้ว่าคำสาปของนางคาดไม่ถึงเลยว่าจะใช้ได้ในโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?
เกี่ยวกับข้อมูลที่จงซานรบรวมมา,เป็นเรื่องเล่าในตำนาน,กล่าวว่าคำสาปของร่างหมื่นปิศาจนั้นใช้ได้เพียงแค่ในโลกใบเล็กไม่ใช่รึ?
เมื่อเข้ามาในโลกใบใหญ่,ก็ไม่สามารถใช้ได้แล้ว,ดังนั้นนางจึงต้องเร่งรีบฝึกฝนวิชาคำสาป,ไม่สามารถใช้อำนาจฟ้าดินได้,ทว่าตอนนี้คำสาปของนางกับใช้ได้ในโลกใบใหญ่ด้วยรึ?
จงซานที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่อีกครั้ง,ร่างสถิตหมื่นปิศาจ,เป็นสตรีที่เกิดจากสตรีพยาบาท9
ชาติ,มีโอกาสน้อยมากที่จะเกิดขึ้น,เพราะว่าคนที่ตกตายกลายเป็นภูติมีโอกาสแค่ 1
เปอร์เซ็นต์และจุติเป็นมนุษย์อีกครั้งก็มีโอกาสเพียง 1%เท่านั้น,โดยปรกติทั่วไปคนที่สามารถจุติใหม่ถึงจะโชคดีก็ทำได้เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น.
กับคนที่จุติกลับมาถึงเก้าครั้งนี้?มีโอกาสเพียง1/90000
เท่านั้น,เป็นโอกาสน้อยยิ่งกว่าน้อยซะอีก,หนำซ้ำยังจุติได้ถึงเก้าชาติ,ไม่ต้องบอกเลยว่ายากขนาดใหน,สุดท้ายกลับเกิดขึ้นในที่สุด.
สตรีพยาบาทที่ตกตายและจุติติดต่อกัน 9
ชาติ,นอกจากนี้ยังตกตายด้วยความแค้น,ความเป็นไปได้น้อยมากๆจนถึงที่สุด.
การจะได้บุตรสาวจากคนที่จุติติดต่อกันถึงเก้าชาติ,ร่างหมื่นปิศาจ,จะได้รับการอวยพรจากโลกใบเล็ก,เป็นการอำนวยพรจากอำนาจของสวรรค์ในโลกใบเล็ก.
ทว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับโลกใบใหญ่เลย,ทว่าจงซานกับเห็นว่าเห่าเม่ยลี่กลับสามารถสั่งสวรรค์ของโลกใบใหญ่ได้,เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,ใช่แล้ว,ในเวลานั้นเมื่อครั้งอยู่ในโลกใบเล็ก
เขาเคยเห็นนางสาป ระดับจักรพรรดิแท้,สั่งให้ท้องฟ้าส่งอุกาบาติลงมา,ในโลกใบเล็กไม่มีอุกกาบาตินี่น่า,เป็นไปไม่ได้,บางที่จากสวรรค์ชั้นฟ้าที่อวยพรนางนั้น,เป็นโลกใบใหญ่ตั้งแต่ต้นแล้ว.
แปลกมาก,นั่นก็อธิบายได้ว่าร่างหมื่นปิศาจของนางนั้นไม่ใช่ปรกติธรรมดาอย่างแน่นอน,คำสาปของนางนั้น,สามารถใช้ในโลกใบใหญ่ได้ด้วย?
เห่าเม่ยลี่ที่เผยยิ้มล้อเลียน,ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่จดจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี่.
ในเวลานี้,ต้าเซียนเจิ้งฟ่านคาดเดาได้ในทันที.
"นังเด็กเหม็น,เจ้าสาปข้ารึ?"ต้าเซียนเจิ้งฟ่านแค่นเสียงเย็นชา.
ต้าเซียนเจิ้งฟ่านยังคิดว่าเป็นวิชาคำสาป,ไม่คิดว่าเห่าเม่ยลี่มีร่างกายที่แปลกประหลาดแต่อย่างใด.
"ต้าเซียนเจิ้งฟ่าน,ที่นี่มียอดฝีมือมากมาย,กลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่ที่จ้องมองอยู่,ทว่าดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ชั่งน้ำหนักตัวเองเลย,ไม่คิดว่าเป็นการออกมาขวางน้ำเชี่ยวหรอกรึ?
ศาลเทวะของข้าต้องรู้สึกขอบคุณเจ้าจริงๆ!"จงซานที่สายหน้าไปมากล่าวแจ้งเตือน.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,อะไร,ต้องการตักเตือนข้า,เพียงแค่เซียนสวรรค์ชั้นที่สอง,เจ้าที่ได้รับการอวยพรจากฟ้าดิน,แต่กลับทะลวงระดับเป็นเซียนสวรรค์ขั้นที่สอง?
เป็นพรสวรรค์ทางร่างกายที่ต่ำเตี้ยที่สุดในประวัติศาสตร์,ต้องการบอกให้ข้าชั่งน้ำหนักตัวเองอย่างงั้นรึ?"ต้าเซียนเจิ้งฟ่านกล่าวเหยียดหยัน.
จงซานหรี่เล็กลง,เซียนสวรรค์ขั้นที่สองรึ?
สามารถมองเห็นพลังฝึกตนของเขา,เพียงแค่ระดับต้าเซียน,ดูเหมือนว่าด้านหลังเจิ้งฟ่านอาจจะยังมีคนที่ลอบมองเขาอยู่อย่างงั้นรึ?
"ประมุขของราชวงศ์ที่มีพลังฝึกตนสูงสุดเพียงแค่เซียนสวรรค์?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถประสบความสำเร็จก้าวเป็นศาลเทวะได้?
ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้า,ในโลกใบใหญ่,เทียบได้แค่ราชวงศ์สวรรค์เท่านั้น,สำหรับศาลเทวะทั้งหมดที่มี
เจ้าอ่อนแอที่สุด,ในโลกใบใหญ่,เป็นศาลเทวะที่อ่อนแอที่สุดในประวัติศาสตร์อีกด้วย."เต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่หัวเราะออกมาเสียงดัง.
สายตาของต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่แสดงท่าทางเต็มไปด้วยความอหังการดูถูกดูแคลน.
"หากข้าไม่เห็นแก่กลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่ด้านนอก,ด้วยตัวข้าคนด้วยก็เพียงพอบดขยี้พวกเจ้าแตกสลายไปหมดแล้ว!
ข้าจะให้โอกาสอีกครั้ง,ส่งอุปกรณ์ต้าเซียนมาซะ,ไม่เช่นนั้นแล้ว,อย่าตำหนิหากข้าโหดร้าย!"ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ต้าเซียนเจิ้งฟ่าง?ชิ,เจ้ามีอะไร,ข้าขอสาปเจ้า,ขอให้ร่างของเจ้าเน่าเปื่อย,ตั้งแต่หัวจรดเท้า,ร่างระเบิดตกตายซะ!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ตูมมมมมมมมมม!"
ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่เตรียมการเอาไว้ก่อน,หลังจากที่เห่าเม่ยลี่จะสาปเขา,ทั่วร่างของเขาที่ปล่อยแสงสีแดงปกคลุมเอาไว้,แสงสีแดงที่ปกป้องคำสาป,ป้องการการโจมตีจากทุกทิศทุกทาง.
ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่จ้องมองรอบๆ,ใบหน้าที่บิดเบี้ยวหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือยออกมา.
"เป็นคำสาปที่ร้ายกาจมาก,เพียงระดับเซียนสวรรค์,แต่กลับสาปต้าเซียนได้?
ร้ายกาจมาก!"ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่เผยท่าทางกริ่งเกรงออกมา.
"ข้าเปลี่ยนใจแล้ว,ตอนนี้ส่งอุปกรณ์ต้าเซียวนอกจากนี้ส่งนังเด็กเหม็นนั่นมาด้วย,ไม่เช่นนั้นข้าจะสังหารพวกเจ้าทั้งหมด!"ใบหน้าของต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่คุกคามเต็มไปด้วยจิตสังหาร.
"ต้าเซียนรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะนำดาบยักษ์ออกมา,เป็นดาบยักษ์อมตะนั่นเอง.
ดาบยักษ์อมตะที่ส่องประกายแสงวับวาว,แผ่กลิ่นอายที่เย็นยะเยือบออกมา,อยู่ในมือของจงซาน,เป็นกลิ่นอายที่ทุกคนรู้สึกเกรงขาม.
"อุปกรณ์ต้าเซียน?"ดวงตาของต้าเซียนเจิ้งฟ่านเป็นประกาย.
"จงซาน?"เห่าเม่ยลี่ที่แสดงท่าทางสงสัย,เพราะนางคิดว่าจงซานกำลังต้องการประนีประนอม.
เหล่าเสนาธิการทุกต่างก็จ้องมองไปยังจงซานพร้อมๆกัน.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ไม่ใช่ว่าใครจะดูแคลนได้,ต้าเซียนเจิ้งฟ่าน?
สองปีที่แล้วเพิ่งก้าวไปถึงระดับต้าเซียนหลังต้องใช้เวลากว่า16150
ปี,เกี่ยวกับต้าเซียน,เจ้าที่เพิ่งก้าวไปถึงต้าเซียนขั้นต้นเท่านั้น,ข้าที่ไว้หน้าเจ้าแล้ว,แต่ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการ,ก็อย่ามาตำหนิต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้ารู้ได้อย่างไร?"ต้าเซียนเจิ้งฟ่านที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
เขาจะรู้รายละเอียดเรื่องนี้ได้อย่างไร?
ไม่ใช่ว่าเขาเพิ่งแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีไม่ใช่รึ?
ทำไมจงซานรู้? ในอดีตที่โลกใบเล็ก,เขาที่ได้จับตัวแขกจากโลกใบใหญ่ไม่น้อยมาสอบถาม,แม้ว่าจะไม่รู้รายระเอียดสถานการณ์ทั้งหมด,ทว่าก็รับรู้สถานการณ์ทั่วไปดี!
นอกจากนี้จงซานยังทำการวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้มามากมาย,แน่นอนว่าเขาย่อมรับรู้ว่าใครไม่สามารถล่วงเกิน,หรือว่าใครสามารถล่วงเกินได้.
"ดาบยักษ์ของข้ามีนามว่า อมตะ
เป็นความจริงที่ข้ามีระดับเซียนสวรรค์ขั้นที่สอง!
หากแต่ต้าเซียนเจิ้งฟ่านสามารถครอบครองมันได้งั้นรึ?!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น