Immortality Chapter 828 Great Zheng Saint Courtyard
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 828 ศาลเทวะต้าเจิ้ง.
Chapter 828 Great Zheng Saint Courtyard
แยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,ทะลวงผ่านม่านก่อเกิดบรรพกาล!
โลกใบเล็กแห่งนี้ได้มาตั้งอยู่ในภูมิภาคของโลกใบใหญ่,โดยผู้เปิดราชวงศ์แห่งนี้ก็คือจงซาน,ทวีปศักดิสิทธิ์ของราชวงศ์ต้าเจิ้งที่ได้ตั้งถิ่นฐาน,เป็นแผ่นดินที่แทรกขึ้นมาในโลกใบใหญ่อย่างเป็นทางการ.
คนของโลกใบเล็กที่ไม่เหมือนกับโลกใบใหญ่,คนของโลกใบใหญ่ที่ต่างก็กล่าวว่าคนจากโลกใบเล็กไม่ต่างจากคนเถื่อน,ทว่าเมื่อแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีแล้ว,ใครเล่าจะกล้ากล่าวอะไรเช่นนั้น?.
โลกใบใหญ่ภพหยาง,อาณาจักรเฟิงจง,หลังจากที่เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,แสงหลากสีที่สาดส่องไปทั่วท้องฟ้า,สายรุ้งนับล้านสายส่องสว่างไปทั่วสวรรค์.
เสียงระเบิดที่ดังก้องน่าตื่นตะลึง,พื้นที่รอบๆนั้นหยุดไปในทั้งหมด,ทุกคนต่างก็หันหน้ามายังทิศทางเดียวกัน.
แยกสวรรค์?
มีโลกใบเล็ก,แยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีอย่างงั้นรึ?
กลุ่มอิทธิพลใหญ่ต่างก็ส่งข้อมูลกันจ้าละหวั่น,ทุกคนที่จับจ้องมองมาด้วยความจริงจัง,แสงจากสวรรค์ที่สาดส่อง,แสงที่อาบไล้ชำระล้างดินแดนที่ถือกำเนิดใหม่,อาณาเขตพื้นทีที่ขยายออกมาอย่างรวดเร็ว,วาสนาที่สวรรค์มอบให้,กรรมวาสนาที่มารวมตัวกัน,พร้อมกับยกระดับราชวงศ์สวรรค์ที่แยกผุดขึ้นมาบนผืนแผ่นดินสวรรค์สำเร็จ.
กลุ่มอิทธิพลต่างๆ,เร่งรีบเดินทางมาจากรวดเร็ว,กลายเป็นลำแสงที่พุ่งผ่านเป็นเส้นแสงเต็มท้องฟ้า,พุ่งตรงไปยังเขตแดน,ของโลกใบเล็กที่ผุดขึ้นมา.
หนึ่งในนั้นคือศาลเทวะไท่ชู.
เซิ่งหวังของศาลเทวะไท่ชูสวมหน้ากากเงินยืนอยู่บนเกาะลอยฟ้า,จดจ้องมองไปยังอาณาเขตแห่งหนึ่ง,ผืนดินที่เปิดออกมา,อากาศที่บิดเบี้ยวม้วนตัวผลักดันออกมา.
"เซิ่งหวัง,พวกเขาแยกสวรรค์เสร็จแล้ว!"ผู้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าวรายงาน.
"อืม!"เซิ่งหวังที่พยักหน้าเล็กน้อย.
"ศาลเทวะนั่นโชคไม่ดีนัก,คงไม่ถึงร้อยปีคงจะจมลงไป,อย่างน้อยกลุ่มอิทธิพลของอาณาจักรเฟิงจงย่อมรับรู้ว่าต้องเป็นที่นี่,ในเวลานี้โลกใบเล็กดังกล่าวได้มาถึง,หายนะเองก็เคลื่อนเข้าใกล้แล้ว,ต่อหน้าราชวงศ์สวรรค์ที่ต้องการวาสนาอยู่รอบๆ,แม้ว่าศาลเทวะที่เกิดใหม่นั้นจะสามารถขวางได้บ้าง,ทว่ากับกองกำลังที่มากมายที่รุมทึ้ง,หวังแบ่งศาลเทวะแห่งนี้,และยังมีวิหารอรหันต์และกลุ่มอิทธิพลที่แข็งแกร่งอื่นอีกที่ยังไม่แสดงตัวออกมา,การเกิดของศาลเทวะนี้มีแต่จะถูกทำลายอย่างรวดเร็ว,มีกลุ่มอิทธิพลมากมายเท่าไหร่ที่สนใจในตัวพวกเขา!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวแค่นเสียง.
"ใต้เท้าหม่า,ท่านต้องการแก้แค้นแทนเจ้าโง่ซือหม่าเข่อหรือไม่?"ขุนนางคนหนึ่งที่ก้าวล้อเลียน.
ไม่ใช่แค่พวกเขา,ยังมีกลุ่มอิทธิพลอื่นๆมากมาย,ทุกคนต่างก็จับจ้องมองด้วยความจริงจัง,ทำให้หลายๆคนยังคงลังเลมองพิจารณาอยู่ห่างๆ.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ร่างกายของเหล่าข้าราชบริพาร,ทุกคนที่มีแสงสว่างจ้าปกคลุมร่างเอาไว้,วาสนามากมายที่มารวมกัน,เป็นอำนาจของสวรรค์โลกใบใหญ่ที่ประทานโชควาสนาให้นั่นเอง.
พร้อมกับเซิ่งซ่างของพวกเขา,ทำให้พวกเขาได้รับโชควาสนานี้ด้วย.
และในเวลาเดียวกันนี้,ภายในตำหนักซ่างเฉิง.
จงซานที่รับการชำระล้างการอวยพรโชควาสนาของโลกใบใหญ่ด้วยเช่นกัน.
สมบัติจิตวิญญาณบรรพกาลก่อเกิด,ผังจักรพรรดิ,เป็นของวิเศษที่สามารถใช้พลังอำนาจของต้าเจิ้งได้,เป็นโชควาสนาที่สามารถเชื่อมต่อกับผืนฟ้า,ทันทีที่จงซานสร้างมันขึ้นมา,ก็เก็บมันเอาไว้ที่เรือนหยางแล้ว.
จงซานนี้ถูกจับตามองเป็นพิเศษ.
สิ่งที่ถูกเรียกความสนใจไม่ใช่พลังฝึกตนของเขา,แต่เป็นฝ่ามือทั้งสองข้างของเขา.
ฝ่ามือสะบั้นสวรรค์!
ขวานสะบั้นสวรรค์,เป็นวิถีสวรรค์ของโลกใบใหญ่ที่ถูกส่งมอบให้กับโลกใบเล็ก,เพื่อที่จะให้ยอดฝีมือของโลกใบเล็กแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,ทว่าหลังจากที่แยกสวรรค์แล้ว,โลกใบใหญ่จะทำการยึดมันคืนกลับมา.
ทว่าจงซานกับต้องการริบวิถีสวรรค์ดังกล่าวเอาไว้,เขาที่ลอบผนึกหลอมมันอย่างยากลำบากผสานมันเอาไว้ที่ฝ่ามือของเขาโดยตรง.
ต้องรู้ด้วยว่าหากเปลี่ยนเป็นมนุษย์คนอื่นนั้น,ไม่มีทางที่จะหลอมรวมกับเจตจำนงขวานสะบั้นสวรรค์ได้,ด้วยพลังที่เกินกว่าจะพรรณนา,อำนาจจิตวิญญาณ"ทะลวง"ถึงแม้นว่าจะเป็นเซียนสวรรค์ก็ไม่สามารถทนได้,ถึงแม้ว่าจะเป็นเผ่ามังกรที่เป็นเซียนสวรรค์ก็ทนไม่ได้เช่นกัน.
การหลอมรวมในระยะแรกนั้น,จงซานต้องทนความเจ็บปวดแทบทุกวัน,ทว่าสุดท้ายแล้วเขาก็สามารถทนมันได้ในที่สุด,จงซานทำสำเร็จแล้ว,แม้นว่าตอนนี้โลกใบใหญ่จะต้องการนำวิถีสวรรค์กลับไปก็ตาม.
หากแต่จงซานต้องหาวิถีในการยึดมันมา
จงซานที่เต็มไปด้วยความโลภทีเดียว,ความต้องการของเขานั้นเป็นสิ่งที่โง่งม,ขวานสะบั้นสวรรค์,เขาจะยึดมันเอาไว้ได้อย่างไร?
เมื่อโลกใบใหญ่ประทานวาสนามอบให้กับจงซาน,อำนาจสวรรค์ที่ปกคลุมร่างกายของจงซาน,พร้อมกับส่งพลังส่วนหนึ่งเพื่อดึงขวานสะบั้นสวรรค์ออกจากฝ่ามือของจงซานเช่นกัน.
จงซานที่กุมเอาไว้แน่น,ใช้พลังของตัวเองทั้งหมดเพื่อดึงมันเอาไว้.
ระหว่างนี้,พรที่โลกใบใหญ่ประทานให้,ปราณหยวนก่อเกิดฟ้าดินที่มากมายกำลังชำระล้างร่างมนุษย์ของจงซาน,ร่างของจงซานที่เกิดการเปลี่ยนแปลง,พร้อมทะลวงไปอีกระดับ,ไม่เพียงแต่กายเนื้อมนุษย์เท่านั้น,แม้แต่วิญญาณ,ชะตาวิถี,ทุกอย่างเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว.
ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่
12,มนุษย์ขั้นสมบูรณ์,เขาที่กลายเป็นเซียน,เลื่อนระดับเป็นเซียนสวรรค์ไปในทันที.
หลังจากผ่านไปราวๆหนึ่งก้านธูป,จงซานที่รู้สึกว่าระดับของตัวเองเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก,ดวงวิญญาณของเขาที่ส่องประกายแสงสีเงิน,ชะตาวิถีที่ถูกยกระดับ,ท้ายที่สุดเขาก็มีชะตาเซียน,กลายเป็นเซียนสวรรค์,พลังยังคงเหลืออีกมากมายมันเพิ่มขึ้นแม้นว่าเขาอยู่ในอาณาจักรของเซียนสวรรค์แล้วก็ตาม.
เซียนสวรรค์,นี่คือจุดสูงสุดของมนุษย์ขั้นสูงสุดที่มนุษย์จะกลายเป็นเซียน,ทว่าจงซานที่ทำการแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีทำให้ได้รับวาสนาก้อนใหญ่,สวรรค์ของโลกใบใหญ่มอบวาสนให้.
โชควาสนาที่โอบอุ้มร่างของจนซาน,ทันใดนั้นพลังของจงซานที่เพิ่มขึ้นอีกครั้ง,ด้วยการอำนวยพรของสวรรค์จากการแยกสวรรค์,พลังที่มากมายนั้นสามารถทำให้จงซานก้าวขึ้นไปอีกหนึ่งอาณาจักรกลายเป็นต้าเซียนได้.
อำนาจของวาสนาที่มากมายมหาศาล,ที่กลั่นร่างกายของเขา,ขณะที่มันกำลังจะทำให้เขาทะลวงไปยังระดับต้าเซียนอยู่นั้น.
แต่ทว่าจงซานต้องการประสบความสำเร็จเช่นนั้นรึ?
จงซานนั้นไม่ต้องการทะลวงไปยังระดับต้าเซียนเวลานี้,ถึงเขาจะรู้ดีว่ามันเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมแต่ด้วยพรสวรรค์ร่างกายของเขานั้น,เขารู้ดีที่สุด,หากยกระดับทั่วไปจงซานแทบไม่มีโอกาสกลายเป็นต้าเซียน,อาณาจักรดังกล่าวอาจเป็นได้แค่ฝัน,หรือแม้แต่คนอื่นการจะทะลวงไปยังระดับเซียนสวรรค์ขั้นปลายก็ยังเป็นความลำบากอย่างที่สุด,แต่จงซานไม่ใช่.
จงซานที่เคลื่อนพลังเหล่านั้นไปยังฝ่ามือทั้งสองในทันที.
จงซานต้องการนำโชควาสนาของฟ้าดินไปหล่อเลี้ยงอย่างอื่น.
จงซานที่ต้องการวิถีสวรรค์,ทำให้มันคงอยู่,นี่คือสิ่งล้ำค่าที่คู่ควร
ในเวลาเดียวกัน,จงซานที่นำดาบยักษ์ฝันร้ายออกมา,ขณะที่มันลอยขึ้นไปบนอากาศ.
ขวานสะบั้นสวรรค์ที่ใช้สะบั้นสวรรค์,บางที่พลังของมันคงอยู่ในระดับต้าเซียน,ในเวลานี้เขาจะใช้มันเพื่อสร้างเป็นของวิเศษ,นำมันยกระดับสร้างอุปกรณ์ต้าเซียนขึ้น.
อุปกรณ์ต้าเซียน,แม้แต่ต้าเซียนยังไม่มี,ในโลกใบใหญ่นี้ถึงพวกเขาจะเป็นต้าเซียน,แต่ก็ยัง
ใช้ได้แค่อุปกรณ์เซียนสวรรค์.
ผ่านไปกว่าสองชั่วยาม,จงซานถึงกับหลั่งเหงื่อมากมายออกมา,หากแต่ใบหน้าของเขาก็เผยยิ้มได้ในที่สุด.
ฝ่ามือสะบั้นสวรรค์,ยังคงเหลืออยู่,และโชควาสนาที่เหลืออยู่ยังทำให้จงซานยกระดับเป็นเซียนสวรรค์ขั้นที่
2 ได้!
อาณาจักรเซียน,แต่ละอาณาจักรนั้นมีอยู่ด้ายกัน
10 ชั้น,นอกเหนือจากความแข็งแกร่งแระพลังที่เพิ่มขึ้นนั้นยังต้องใช้โชควาสนาด้วย,จงซานที่อยู่ในระดับเซียนสวรรค์ขั้นที่
2! เมื่อก้าวถึงขั้นที่ 10 ก็จะทะลวงผ่านไปยังอาณาจักรต้าเซียน.
ตอนนี้จงซานยกระดับได้เพียงแค่เซียนสวรรค์ชั้นที่สอง!
แต่ถึงกระนั้น,ดาบยักษ์ฝันร้ายของเขาในเวลานี้กลับกลายเป็นอุปกรณ์ต้าเซียนไปแล้ว,คมดาบที่ส่องประกายวับวาว,ราวกับเป็นดาบหยกขนาดใหญ่.
จงซานที่จ้องมองดาบยักษ์,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมาครุ่นคิดอย่างลึกล้ำ.
"ฝันร้าย? ในอดีตข้าได้ตั้งชื่อเจ้าว่าฝันร้ายเพื่อเป็นการระลึกเตือนให้สังหารกงเหล่ยเทียน,ตอนนี้กงเหล่ยเทียนได้ตายแล้ว,ข้าจะเปลี่ยนชื่อของเจ้าเป็น,"อมตะ"
"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
สิ้นเสียงของจงซาน,"ดาบยักษ์อมตะ"สั่นไปมาเล็กน้อย,ราวกับว่ามันพึงพอใจกับนามใหม่ของมัน.
ของวิเศษที่จงซานร่างหลักครอบครองเวลานี้,จึงประกอบด้วย,ฝ่ามือสะบั้นสวรรค์,ผังจักรพรรดิ,ดาบอมตะ,เทียนฟา,ตราหยกครรลองสวรรค์,โองการฟ้า!
นอกเหนือจากตราหยกครรลองสวรรค์และโองการฟ้าแล้ว,สิ่งอื่นๆที่เขามี,หากมีใครรับรู้,คงจะทำให้คนมากมายเต็มไปด้วยความอิจฉา.
มีสมบัติมากมายที่รอเขารวบรวมช้าๆ,ไม่เพียงแค่รับโชคเท่านั้น,เขาจะต้องก้าวไปอย่างระมัดระวัง.
เป็นความจริงที่ว่าโลกใบใหญ่มีสมบัติมากมาย,กับสมบัติที่จงซานมีนี้,ในอนาคตจะเป็นเช่นไร?
เพียงแต่ว่านี่เป็นเพียงก้าวแรกเท่านั้น.
จงซานพบว่า,ร่างกายของเขานั้นไม่ใช่แค่เพียงวาสนาที่มีมากมาย,หากแต่กรรมวาสนาของต้าเจิ้งเองก็ถูกยกระดับเป็นจำนวนมากเช่นกัน.
ตำแหน่งมรรคาฟ้าดิน,ตำแหน่งชีวิต! โดยปรกติแล้ว,ตำแหน่งมรรคาชีวิต,จะได้รับประทานพรพลังฝึกตนเร็วกว่าปรกติพันเท่า,หากแต่จงซานสัมผัสได้,ทำไมไม่รู้,ตัวเขาเองกับมีความเร็วกว่าปรกติถึงสองพันเท่า,ด้วยกรรมวาสนาและวาสนามันควรจะมีความเร็ว
1500 เท่า,หากแต่อีกห้าร้อยเท่านี้เขาได้มาจากใดกัน?
ตราครรลองสวรรค์,จงซานที่คิดถึงมุกสีแดงบนตราครรลองสวรรค์,ผลของมุกสีแดงนั้นทำให้มันประสบผล,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะช่วยเพิ่มตำแหน่งมรรคาด้วย?
ตำแหน่งมรรคา,ตำแหน่งชีวิต,และเหล่าเสนาธิการข้าราชบริพารของเขาเองก็ด้วย,อย่างต่ำลำดับกง,เหล่าราชวงศ์,และฮวงโหว,ต่างก็ก้าวไปถึงระดับมรรคาขั้นสูง.
ทุกคนล้วนแล้วแต่ได้รับการยกระดับ!
และสิ่งสำคัญที่สุด,จงซานรับรู้ได้บนทะเลวาสนา,ร่างจำลองของเขาที่ด้านหลังภาพธรรม,ในเวลานี้มีแสงเจ็ดสีปรากฏขึ้นอย่างคาดไม่ถึง,ลิขิต,ปรากฏลิขิตขึ้นอีกครั้งแล้ว.
แม้นว่าลิขิตจะยังไม่เพิ่มขึ้นเทียบเท่ากับเมื่อก่อน,ทว่ามันก็ปรากฏขึ้นอีกแล้ว,หลังจากนี้มันจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆมากขึ้นและก็มากขึ้น.
จงซานที่ซ่อนฝ่าบามืออักษรสวรรค์เอาไว้,เขาที่เก็บดาบยักษ์อมตะ,พร้อมกับก้าวออกมาด้านนอกตำหนักซ่างเฉิง.
ตำหนักซ่างเฉิงที่เปิดออกมาเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ประกายแสงสว่างจาที่ส่องออกมาจากห้องโถง,จงซานที่กล่าวออกมา,ปราณราชันย์ที่พวยพุ่งออกไปทุกทิศทุกทาง.
"โฮกกกกกกกกกก!"
บนทะเลวาสนา,เสียงมังกรที่คำรามดังไปทั่วทุกสารทิศ,เป็นการแจ้งเตือนว่าต้าเจิ้งได้ปรากฏขึ้นใต้สวรรค์แห่งนี้แล้ว,เสียงของมันกงที่กู่ก้องเผยความภาคภูมิออกมา.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ต้าเจิ้งได้กลายเป็นตำหนักเทวะซ่างเฉิงโดยสมบูรณ์.
"ศาลสวรรค์ต้าเจิ้ง,ขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นดั่งสวรรค์ที่คงอยู่กาลนาน!"
"เซิ่งหวัง,ขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นดั่งสวรรค์ที่คงอยู่กาลนาน!"
การแสดงความเคารพต่อต้าเจิ้ง,คำนับต่อศาลเทวะต้าเจิ้ง,คาวะต่อเซิ่งหวังจงซาน!
เมฆวาสนาที่ส่งเสียงดังสนั่นไปทั่วแผ่นดินของต้าเจิ้ง.
"ศาลสวรรค์ต้าเจิ้ง,ขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นดั่งสวรรค์ที่คงอยู่กาลนาน!"
"เซิ่งหวัง,ขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นดั่งสวรรค์ที่คงอยู่กาลนาน!"
ทั่วทั้งแผ่นดินต้าเจิ้ง,ต่างก็เต็มไปด้วยเสียงแซ่ซ้องสรรเสริญ.
การเฉลิมฉลองทีได้เริ่มขึ้น,ต้าเจิ้งแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,โลกใบเล็กได้ก้าวสู่โลกใบใหญ่.
ที่ทางเขาตำหนักซ่างเฉิงในเวลานี้,เหล่าผู้คนมากมายที่แสดงความเคารพออกมาภายในใจของจงซานที่สัมผัสได้ถึงความสำเร็จ,หัวใจของเขาที่เต้นไปมา,จงซานที่คิดถึงเรื่องที่หยิงได้กล่าวบอกต่อกับเขาก่อนหน้านี้.
"โลกใบเล็กนั้นเป็นดินแดนฝันที่ฟองฟอด,เหมือนดั่งน้ำค้างเหมือนดั่งแสงเงา,โลกใบใหญ่,คือดินแดนแห่งความเป็นจริง,จงเร่งรีบโบยบินออกมาจากภาพลวงนั่นซะ,มีเพียงแค่แยกสวรรค์เท่านั้นถึงจะพบกับความจริงหลุดออกมาจากแดนฝัน!"
แดนฝันกลายมาเป็นความจริง,ตอนนี้จงซานได้นำผืนแผ่นดินของโลกใบเล็กผุดขึ้นมาบนแผ่นดินของโลกใบใหญ่แล้ว,ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของเขา,ตอนนี้ไม่ใช่ความฝันแล้ว,ทุกอย่างมันคือความจริง!
Chapter 828 Great Zheng Saint Courtyard
大崝圣庭
ศาลเทวะต้าเจิ้ง.
แยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,ทะลวงผ่านม่านก่อเกิดบรรพกาล!
โลกใบเล็กแห่งนี้ได้มาตั้งอยู่ในภูมิภาคของโลกใบใหญ่,โดยผู้เปิดราชวงศ์แห่งนี้ก็คือจงซาน,ทวีปศักดิสิทธิ์ของราชวงศ์ต้าเจิ้งที่ได้ตั้งถิ่นฐาน,เป็นแผ่นดินที่แทรกขึ้นมาในโลกใบใหญ่อย่างเป็นทางการ.
คนของโลกใบเล็กที่ไม่เหมือนกับโลกใบใหญ่,คนของโลกใบใหญ่ที่ต่างก็กล่าวว่าคนจากโลกใบเล็กไม่ต่างจากคนเถื่อน,ทว่าเมื่อแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีแล้ว,ใครเล่าจะกล้ากล่าวอะไรเช่นนั้น?.
โลกใบใหญ่ภพหยาง,อาณาจักรเฟิงจง,หลังจากที่เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,แสงหลากสีที่สาดส่องไปทั่วท้องฟ้า,สายรุ้งนับล้านสายส่องสว่างไปทั่วสวรรค์.
เสียงระเบิดที่ดังก้องน่าตื่นตะลึง,พื้นที่รอบๆนั้นหยุดไปในทั้งหมด,ทุกคนต่างก็หันหน้ามายังทิศทางเดียวกัน.
แยกสวรรค์?
มีโลกใบเล็ก,แยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีอย่างงั้นรึ?
กลุ่มอิทธิพลใหญ่ต่างก็ส่งข้อมูลกันจ้าละหวั่น,ทุกคนที่จับจ้องมองมาด้วยความจริงจัง,แสงจากสวรรค์ที่สาดส่อง,แสงที่อาบไล้ชำระล้างดินแดนที่ถือกำเนิดใหม่,อาณาเขตพื้นทีที่ขยายออกมาอย่างรวดเร็ว,วาสนาที่สวรรค์มอบให้,กรรมวาสนาที่มารวมตัวกัน,พร้อมกับยกระดับราชวงศ์สวรรค์ที่แยกผุดขึ้นมาบนผืนแผ่นดินสวรรค์สำเร็จ.
กลุ่มอิทธิพลต่างๆ,เร่งรีบเดินทางมาจากรวดเร็ว,กลายเป็นลำแสงที่พุ่งผ่านเป็นเส้นแสงเต็มท้องฟ้า,พุ่งตรงไปยังเขตแดน,ของโลกใบเล็กที่ผุดขึ้นมา.
หนึ่งในนั้นคือศาลเทวะไท่ชู.
เซิ่งหวังของศาลเทวะไท่ชูสวมหน้ากากเงินยืนอยู่บนเกาะลอยฟ้า,จดจ้องมองไปยังอาณาเขตแห่งหนึ่ง,ผืนดินที่เปิดออกมา,อากาศที่บิดเบี้ยวม้วนตัวผลักดันออกมา.
"เซิ่งหวัง,พวกเขาแยกสวรรค์เสร็จแล้ว!"ผู้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าวรายงาน.
"อืม!"เซิ่งหวังที่พยักหน้าเล็กน้อย.
"ศาลเทวะนั่นโชคไม่ดีนัก,คงไม่ถึงร้อยปีคงจะจมลงไป,อย่างน้อยกลุ่มอิทธิพลของอาณาจักรเฟิงจงย่อมรับรู้ว่าต้องเป็นที่นี่,ในเวลานี้โลกใบเล็กดังกล่าวได้มาถึง,หายนะเองก็เคลื่อนเข้าใกล้แล้ว,ต่อหน้าราชวงศ์สวรรค์ที่ต้องการวาสนาอยู่รอบๆ,แม้ว่าศาลเทวะที่เกิดใหม่นั้นจะสามารถขวางได้บ้าง,ทว่ากับกองกำลังที่มากมายที่รุมทึ้ง,หวังแบ่งศาลเทวะแห่งนี้,และยังมีวิหารอรหันต์และกลุ่มอิทธิพลที่แข็งแกร่งอื่นอีกที่ยังไม่แสดงตัวออกมา,การเกิดของศาลเทวะนี้มีแต่จะถูกทำลายอย่างรวดเร็ว,มีกลุ่มอิทธิพลมากมายเท่าไหร่ที่สนใจในตัวพวกเขา!"ซือหม่าจงเหิงที่กล่าวแค่นเสียง.
"ใต้เท้าหม่า,ท่านต้องการแก้แค้นแทนเจ้าโง่ซือหม่าเข่อหรือไม่?"ขุนนางคนหนึ่งที่ก้าวล้อเลียน.
ไม่ใช่แค่พวกเขา,ยังมีกลุ่มอิทธิพลอื่นๆมากมาย,ทุกคนต่างก็จับจ้องมองด้วยความจริงจัง,ทำให้หลายๆคนยังคงลังเลมองพิจารณาอยู่ห่างๆ.
.............
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ร่างกายของเหล่าข้าราชบริพาร,ทุกคนที่มีแสงสว่างจ้าปกคลุมร่างเอาไว้,วาสนามากมายที่มารวมกัน,เป็นอำนาจของสวรรค์โลกใบใหญ่ที่ประทานโชควาสนาให้นั่นเอง.
พร้อมกับเซิ่งซ่างของพวกเขา,ทำให้พวกเขาได้รับโชควาสนานี้ด้วย.
และในเวลาเดียวกันนี้,ภายในตำหนักซ่างเฉิง.
จงซานที่รับการชำระล้างการอวยพรโชควาสนาของโลกใบใหญ่ด้วยเช่นกัน.
สมบัติจิตวิญญาณบรรพกาลก่อเกิด,ผังจักรพรรดิ,เป็นของวิเศษที่สามารถใช้พลังอำนาจของต้าเจิ้งได้,เป็นโชควาสนาที่สามารถเชื่อมต่อกับผืนฟ้า,ทันทีที่จงซานสร้างมันขึ้นมา,ก็เก็บมันเอาไว้ที่เรือนหยางแล้ว.
จงซานนี้ถูกจับตามองเป็นพิเศษ.
สิ่งที่ถูกเรียกความสนใจไม่ใช่พลังฝึกตนของเขา,แต่เป็นฝ่ามือทั้งสองข้างของเขา.
ฝ่ามือสะบั้นสวรรค์!
ขวานสะบั้นสวรรค์,เป็นวิถีสวรรค์ของโลกใบใหญ่ที่ถูกส่งมอบให้กับโลกใบเล็ก,เพื่อที่จะให้ยอดฝีมือของโลกใบเล็กแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,ทว่าหลังจากที่แยกสวรรค์แล้ว,โลกใบใหญ่จะทำการยึดมันคืนกลับมา.
ทว่าจงซานกับต้องการริบวิถีสวรรค์ดังกล่าวเอาไว้,เขาที่ลอบผนึกหลอมมันอย่างยากลำบากผสานมันเอาไว้ที่ฝ่ามือของเขาโดยตรง.
ต้องรู้ด้วยว่าหากเปลี่ยนเป็นมนุษย์คนอื่นนั้น,ไม่มีทางที่จะหลอมรวมกับเจตจำนงขวานสะบั้นสวรรค์ได้,ด้วยพลังที่เกินกว่าจะพรรณนา,อำนาจจิตวิญญาณ"ทะลวง"ถึงแม้นว่าจะเป็นเซียนสวรรค์ก็ไม่สามารถทนได้,ถึงแม้ว่าจะเป็นเผ่ามังกรที่เป็นเซียนสวรรค์ก็ทนไม่ได้เช่นกัน.
การหลอมรวมในระยะแรกนั้น,จงซานต้องทนความเจ็บปวดแทบทุกวัน,ทว่าสุดท้ายแล้วเขาก็สามารถทนมันได้ในที่สุด,จงซานทำสำเร็จแล้ว,แม้นว่าตอนนี้โลกใบใหญ่จะต้องการนำวิถีสวรรค์กลับไปก็ตาม.
หากแต่จงซานต้องหาวิถีในการยึดมันมา
จงซานที่เต็มไปด้วยความโลภทีเดียว,ความต้องการของเขานั้นเป็นสิ่งที่โง่งม,ขวานสะบั้นสวรรค์,เขาจะยึดมันเอาไว้ได้อย่างไร?
เมื่อโลกใบใหญ่ประทานวาสนามอบให้กับจงซาน,อำนาจสวรรค์ที่ปกคลุมร่างกายของจงซาน,พร้อมกับส่งพลังส่วนหนึ่งเพื่อดึงขวานสะบั้นสวรรค์ออกจากฝ่ามือของจงซานเช่นกัน.
จงซานที่กุมเอาไว้แน่น,ใช้พลังของตัวเองทั้งหมดเพื่อดึงมันเอาไว้.
ระหว่างนี้,พรที่โลกใบใหญ่ประทานให้,ปราณหยวนก่อเกิดฟ้าดินที่มากมายกำลังชำระล้างร่างมนุษย์ของจงซาน,ร่างของจงซานที่เกิดการเปลี่ยนแปลง,พร้อมทะลวงไปอีกระดับ,ไม่เพียงแต่กายเนื้อมนุษย์เท่านั้น,แม้แต่วิญญาณ,ชะตาวิถี,ทุกอย่างเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว.
ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่
12,มนุษย์ขั้นสมบูรณ์,เขาที่กลายเป็นเซียน,เลื่อนระดับเป็นเซียนสวรรค์ไปในทันที.
หลังจากผ่านไปราวๆหนึ่งก้านธูป,จงซานที่รู้สึกว่าระดับของตัวเองเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก,ดวงวิญญาณของเขาที่ส่องประกายแสงสีเงิน,ชะตาวิถีที่ถูกยกระดับ,ท้ายที่สุดเขาก็มีชะตาเซียน,กลายเป็นเซียนสวรรค์,พลังยังคงเหลืออีกมากมายมันเพิ่มขึ้นแม้นว่าเขาอยู่ในอาณาจักรของเซียนสวรรค์แล้วก็ตาม.
เซียนสวรรค์,นี่คือจุดสูงสุดของมนุษย์ขั้นสูงสุดที่มนุษย์จะกลายเป็นเซียน,ทว่าจงซานที่ทำการแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีทำให้ได้รับวาสนาก้อนใหญ่,สวรรค์ของโลกใบใหญ่มอบวาสนให้.
โชควาสนาที่โอบอุ้มร่างของจนซาน,ทันใดนั้นพลังของจงซานที่เพิ่มขึ้นอีกครั้ง,ด้วยการอำนวยพรของสวรรค์จากการแยกสวรรค์,พลังที่มากมายนั้นสามารถทำให้จงซานก้าวขึ้นไปอีกหนึ่งอาณาจักรกลายเป็นต้าเซียนได้.
อำนาจของวาสนาที่มากมายมหาศาล,ที่กลั่นร่างกายของเขา,ขณะที่มันกำลังจะทำให้เขาทะลวงไปยังระดับต้าเซียนอยู่นั้น.
แต่ทว่าจงซานต้องการประสบความสำเร็จเช่นนั้นรึ?
จงซานนั้นไม่ต้องการทะลวงไปยังระดับต้าเซียนเวลานี้,ถึงเขาจะรู้ดีว่ามันเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมแต่ด้วยพรสวรรค์ร่างกายของเขานั้น,เขารู้ดีที่สุด,หากยกระดับทั่วไปจงซานแทบไม่มีโอกาสกลายเป็นต้าเซียน,อาณาจักรดังกล่าวอาจเป็นได้แค่ฝัน,หรือแม้แต่คนอื่นการจะทะลวงไปยังระดับเซียนสวรรค์ขั้นปลายก็ยังเป็นความลำบากอย่างที่สุด,แต่จงซานไม่ใช่.
จงซานที่เคลื่อนพลังเหล่านั้นไปยังฝ่ามือทั้งสองในทันที.
จงซานต้องการนำโชควาสนาของฟ้าดินไปหล่อเลี้ยงอย่างอื่น.
จงซานที่ต้องการวิถีสวรรค์,ทำให้มันคงอยู่,นี่คือสิ่งล้ำค่าที่คู่ควร
ในเวลาเดียวกัน,จงซานที่นำดาบยักษ์ฝันร้ายออกมา,ขณะที่มันลอยขึ้นไปบนอากาศ.
ขวานสะบั้นสวรรค์ที่ใช้สะบั้นสวรรค์,บางที่พลังของมันคงอยู่ในระดับต้าเซียน,ในเวลานี้เขาจะใช้มันเพื่อสร้างเป็นของวิเศษ,นำมันยกระดับสร้างอุปกรณ์ต้าเซียนขึ้น.
อุปกรณ์ต้าเซียน,แม้แต่ต้าเซียนยังไม่มี,ในโลกใบใหญ่นี้ถึงพวกเขาจะเป็นต้าเซียน,แต่ก็ยัง
ใช้ได้แค่อุปกรณ์เซียนสวรรค์.
ผ่านไปกว่าสองชั่วยาม,จงซานถึงกับหลั่งเหงื่อมากมายออกมา,หากแต่ใบหน้าของเขาก็เผยยิ้มได้ในที่สุด.
ฝ่ามือสะบั้นสวรรค์,ยังคงเหลืออยู่,และโชควาสนาที่เหลืออยู่ยังทำให้จงซานยกระดับเป็นเซียนสวรรค์ขั้นที่
2 ได้!
อาณาจักรเซียน,แต่ละอาณาจักรนั้นมีอยู่ด้ายกัน
10 ชั้น,นอกเหนือจากความแข็งแกร่งแระพลังที่เพิ่มขึ้นนั้นยังต้องใช้โชควาสนาด้วย,จงซานที่อยู่ในระดับเซียนสวรรค์ขั้นที่
2! เมื่อก้าวถึงขั้นที่ 10 ก็จะทะลวงผ่านไปยังอาณาจักรต้าเซียน.
ตอนนี้จงซานยกระดับได้เพียงแค่เซียนสวรรค์ชั้นที่สอง!
แต่ถึงกระนั้น,ดาบยักษ์ฝันร้ายของเขาในเวลานี้กลับกลายเป็นอุปกรณ์ต้าเซียนไปแล้ว,คมดาบที่ส่องประกายวับวาว,ราวกับเป็นดาบหยกขนาดใหญ่.
จงซานที่จ้องมองดาบยักษ์,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมาครุ่นคิดอย่างลึกล้ำ.
"ฝันร้าย? ในอดีตข้าได้ตั้งชื่อเจ้าว่าฝันร้ายเพื่อเป็นการระลึกเตือนให้สังหารกงเหล่ยเทียน,ตอนนี้กงเหล่ยเทียนได้ตายแล้ว,ข้าจะเปลี่ยนชื่อของเจ้าเป็น,"อมตะ"
"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
สิ้นเสียงของจงซาน,"ดาบยักษ์อมตะ"สั่นไปมาเล็กน้อย,ราวกับว่ามันพึงพอใจกับนามใหม่ของมัน.
ของวิเศษที่จงซานร่างหลักครอบครองเวลานี้,จึงประกอบด้วย,ฝ่ามือสะบั้นสวรรค์,ผังจักรพรรดิ,ดาบอมตะ,เทียนฟา,ตราหยกครรลองสวรรค์,โองการฟ้า!
นอกเหนือจากตราหยกครรลองสวรรค์และโองการฟ้าแล้ว,สิ่งอื่นๆที่เขามี,หากมีใครรับรู้,คงจะทำให้คนมากมายเต็มไปด้วยความอิจฉา.
มีสมบัติมากมายที่รอเขารวบรวมช้าๆ,ไม่เพียงแค่รับโชคเท่านั้น,เขาจะต้องก้าวไปอย่างระมัดระวัง.
เป็นความจริงที่ว่าโลกใบใหญ่มีสมบัติมากมาย,กับสมบัติที่จงซานมีนี้,ในอนาคตจะเป็นเช่นไร?
เพียงแต่ว่านี่เป็นเพียงก้าวแรกเท่านั้น.
จงซานพบว่า,ร่างกายของเขานั้นไม่ใช่แค่เพียงวาสนาที่มีมากมาย,หากแต่กรรมวาสนาของต้าเจิ้งเองก็ถูกยกระดับเป็นจำนวนมากเช่นกัน.
ตำแหน่งมรรคาฟ้าดิน,ตำแหน่งชีวิต! โดยปรกติแล้ว,ตำแหน่งมรรคาชีวิต,จะได้รับประทานพรพลังฝึกตนเร็วกว่าปรกติพันเท่า,หากแต่จงซานสัมผัสได้,ทำไมไม่รู้,ตัวเขาเองกับมีความเร็วกว่าปรกติถึงสองพันเท่า,ด้วยกรรมวาสนาและวาสนามันควรจะมีความเร็ว
1500 เท่า,หากแต่อีกห้าร้อยเท่านี้เขาได้มาจากใดกัน?
ตราครรลองสวรรค์,จงซานที่คิดถึงมุกสีแดงบนตราครรลองสวรรค์,ผลของมุกสีแดงนั้นทำให้มันประสบผล,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะช่วยเพิ่มตำแหน่งมรรคาด้วย?
ตำแหน่งมรรคา,ตำแหน่งชีวิต,และเหล่าเสนาธิการข้าราชบริพารของเขาเองก็ด้วย,อย่างต่ำลำดับกง,เหล่าราชวงศ์,และฮวงโหว,ต่างก็ก้าวไปถึงระดับมรรคาขั้นสูง.
ทุกคนล้วนแล้วแต่ได้รับการยกระดับ!
และสิ่งสำคัญที่สุด,จงซานรับรู้ได้บนทะเลวาสนา,ร่างจำลองของเขาที่ด้านหลังภาพธรรม,ในเวลานี้มีแสงเจ็ดสีปรากฏขึ้นอย่างคาดไม่ถึง,ลิขิต,ปรากฏลิขิตขึ้นอีกครั้งแล้ว.
แม้นว่าลิขิตจะยังไม่เพิ่มขึ้นเทียบเท่ากับเมื่อก่อน,ทว่ามันก็ปรากฏขึ้นอีกแล้ว,หลังจากนี้มันจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆมากขึ้นและก็มากขึ้น.
จงซานที่ซ่อนฝ่าบามืออักษรสวรรค์เอาไว้,เขาที่เก็บดาบยักษ์อมตะ,พร้อมกับก้าวออกมาด้านนอกตำหนักซ่างเฉิง.
ตำหนักซ่างเฉิงที่เปิดออกมาเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ประกายแสงสว่างจาที่ส่องออกมาจากห้องโถง,จงซานที่กล่าวออกมา,ปราณราชันย์ที่พวยพุ่งออกไปทุกทิศทุกทาง.
"โฮกกกกกกกกกก!"
บนทะเลวาสนา,เสียงมังกรที่คำรามดังไปทั่วทุกสารทิศ,เป็นการแจ้งเตือนว่าต้าเจิ้งได้ปรากฏขึ้นใต้สวรรค์แห่งนี้แล้ว,เสียงของมันกงที่กู่ก้องเผยความภาคภูมิออกมา.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ต้าเจิ้งได้กลายเป็นตำหนักเทวะซ่างเฉิงโดยสมบูรณ์.
"ศาลสวรรค์ต้าเจิ้ง,ขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นดั่งสวรรค์ที่คงอยู่กาลนาน!"
"เซิ่งหวัง,ขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นดั่งสวรรค์ที่คงอยู่กาลนาน!"
การแสดงความเคารพต่อต้าเจิ้ง,คำนับต่อศาลเทวะต้าเจิ้ง,คาวะต่อเซิ่งหวังจงซาน!
เมฆวาสนาที่ส่งเสียงดังสนั่นไปทั่วแผ่นดินของต้าเจิ้ง.
"ศาลสวรรค์ต้าเจิ้ง,ขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นดั่งสวรรค์ที่คงอยู่กาลนาน!"
"เซิ่งหวัง,ขอให้ก้าวสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นดั่งสวรรค์ที่คงอยู่กาลนาน!"
ทั่วทั้งแผ่นดินต้าเจิ้ง,ต่างก็เต็มไปด้วยเสียงแซ่ซ้องสรรเสริญ.
การเฉลิมฉลองทีได้เริ่มขึ้น,ต้าเจิ้งแยกสวรรค์สะบั้นปฐพี,โลกใบเล็กได้ก้าวสู่โลกใบใหญ่.
ที่ทางเขาตำหนักซ่างเฉิงในเวลานี้,เหล่าผู้คนมากมายที่แสดงความเคารพออกมาภายในใจของจงซานที่สัมผัสได้ถึงความสำเร็จ,หัวใจของเขาที่เต้นไปมา,จงซานที่คิดถึงเรื่องที่หยิงได้กล่าวบอกต่อกับเขาก่อนหน้านี้.
"โลกใบเล็กนั้นเป็นดินแดนฝันที่ฟองฟอด,เหมือนดั่งน้ำค้างเหมือนดั่งแสงเงา,โลกใบใหญ่,คือดินแดนแห่งความเป็นจริง,จงเร่งรีบโบยบินออกมาจากภาพลวงนั่นซะ,มีเพียงแค่แยกสวรรค์เท่านั้นถึงจะพบกับความจริงหลุดออกมาจากแดนฝัน!"
แดนฝันกลายมาเป็นความจริง,ตอนนี้จงซานได้นำผืนแผ่นดินของโลกใบเล็กผุดขึ้นมาบนแผ่นดินของโลกใบใหญ่แล้ว,ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของเขา,ตอนนี้ไม่ใช่ความฝันแล้ว,ทุกอย่างมันคือความจริง!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น