Immortality Chapter 813 God Beast cricket earthworm
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 813 เทพอสูรใส้เดือน.
Chapter 813 God Beast
cricket earthworm
"เซอคง,เจ้าต้องการทำอะไร?"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นตกใจ.
กับการทรยศของหวังเฉินก่อนหน้านี้,การถูกจงซานทรมาน,และยังมีการเล่นตลกของกงเชียน,แม้แต่เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่พยายามจะชิงสมบัติของเขา,หากไม่เพราะความสามารถของธวัชทมิฬเขาคงไม่สามารถหนีออกมาได้.
กงเหล่ยเทียนที่พบว่าทุกอย่างเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทั้งหมด,ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้?
ทุกๆคนต่างก็ทรยศเขา,ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?
คนที่เชื่อใจได้,ทำไมพวกเขาทั้งหมดถึงทรยศกัน? ข้าทำผิดพลาดตรงใหนกัน?
ทำไมถึงได้กลายเป็นเช่นนี้?
ความเชื่อใจ,มีเพียงแค่กงเหล่ยเทียนที่คิดอยู่คนเดียว,ในความเป็นจริง,หวังเฉินที่ใช้กงเหล่ยเทียนเป็นหมากในการใต่เต้าความยิ่งใหญ่,ส่วนเต๋าจวินเงหย๋าและกงเหล่ยเทียนเป็นเพียงพันธะมิตร,ส่วนกงเชียนเป็นอาวุโสของกงเหล่ยเทียน,พวกเขาทั้งหมดทุกคนไม่ได้มีมิตรภาพใดๆอยู่แล้ว,ไม่มีความซื่อสัตย์และความรู้สึกอยู่ในนั้น.
บางทีไม่มีทางที่พวกเขาจะร่วมมือกันโดยที่ไม่มีเงื่อนไข?
กงเหล่ยเทียนที่ไม่คาดคิดเลยว่า,จะมีคนทรยศ,หรือว่าในโลกใบนี้มีแต่คำว่าทรยศมาตั้งแต่แรกแล้ว!
และสิ่งที่กงเหล่ยเทียนคาดไม่ถึงที่สุด,คือเซอคงที่เป็นคนขี้ขลาดตาขาว,หวาดกลัวความตายที่สุด,กับแสดงท่าทางเช่นนี้ออกมา,กงเหล่ยเทียนที่เป็นร่างวิญญาณจดจ้องมองพื้นที่รอบๆ,คาดไม่ถึงเลยว่าสถานที่แห่งนี้จะถูกติดตั้งค่ายกลเอาไว้ก่อนแล้ว.
"เจ้า,เจ้าต้องการจะทรยศข้าอย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนที่เอ่ยออกมาด้วยความตกอกตกใจ.
เซอคงจ้องมองกงเหล่ยเทียนที่มีรูปลักษณ์เป็นนกยูง,ก็เผยยิ้มออกมาทันที,"ข้าไม่เคยทรยศท่านเลย,นั่นก็เพราะว่าข้านั้นไม่เคยซื่อสัตย์เลยต่างหาก."
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,คาดไม่ถึงเลยว่าข้ากงเหล่ยเทียนที่เสียสติอยู่ในโลกใบเล็กหลายพันปี,หากแต่ไม่มีใครสักคนที่ภัคดีต่อข้า!"กงเหล่ยเทียนที่เผยยิ้มออกมาด้วยความเจ็บปวด.
"เป็นเจ้าเองที่ได้ทำความผิดพลาดนี้,มีบางคนที่ภัคดีต่อเจ้าจริงๆ,ทว่าเจ้ากลับไม่เหลียวและและทำลายพวกเขา! ที่ข้ารู้นั้นมีมากกว่าหนึ่งคน!"เซอคงที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้าต้องการพูดอะไร?"แววตาของกงเหล่ยเทียนที่แสดงท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"จักรพรรดิต้าเจิ้น,เขาที่เป็นคนควบคุมดูแลกองกำลังอาชาทมิฬที่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือของทวีปศักดิ์สิทธิ์,เขาที่สกัดกลั่นหลอมเม็ดยาวิญญาณทมิฬให้กับเจ้า,อาจารย์อาเองก็ใช่,เม็ดยาวิญญาณทมิฬที่ถูกจงซานนำมาโฆษราเป็นยาเซียนอมตะที่ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่,จนสั่นสะเทือนไปทั่วแผนดิน,ทว่าอาจารย์อานั้นซื่อสัตย์ต่อเจ้า,นำกองกำลังอาชาทมิฬไล่ล่าสังหารไปทั่วทุกสารทิศ,ผ่านอันตรายมากมาย,เพื่อที่จะขยายสร้างกรรมวาสนาให้มากขึ้น,เขายินดีที่จะรับบาปทั้งหมดให้กับเจ้า,ความซื่อสัตย์ของเขา,สุดท้าย,ได้ผลเช่นไรเล่า?
เขามีพลังเพียงแค่ระดับจักรพรรดิแท้,เขาไม่มีพลัง,เขาไม่มีเชาว์ปัญญา,เขาไม่ได้มีความสามารถพิเศษอะไรเลย,ที่เขามีก็เพียงแค่ความซื่อสัตย์,แต่เจ้ากลับไม่ชอบเขา,ไม่แม้แต่ส่งยอดฝีมือไปช่วยสนับสนุนเขา,เจ้าไม่เคยปกป้องเขา,หนำซ้ำยังกำจัดเขาทิ้งไป
ไม่ต่างเช่นตัวหมาก."เซอคงที่ส่ายหน้าไปมา.
"เขา? จักรพรรดิต้าจิน?"
"ข้าคิดว่าเจ้าคงลืมชื่อนี้ไปแล้ว! คนเช่นพวกเขา,เจ้าควรที่จะเก็บรักษาเอาไว้,พวกเขาที่เป็นตัวรับกระสุนที่โง่เง่า
ถูกเจ้าส่งไปรับคมหอกคมดาบเพียงเพื่อสิ่งที่เรียกว่าผลประโยชน์,ที่จริงเจ้าคิดหวังแต่ผลประโยชน์เพียงอย่างเดียว,พวกเขาจึงต้องตกตายไปเพื่อเจ้า,คนโง่เหล่านี้มีอยู่มากมายไม่ใช่รึ?
คนโง่ที่เป็นตัวรับกระสุนแทนเจ้า,เพราะว่าพวกเขานั้นภัคดีต่อเจ้ายังไงล่ะ,พวกเขายอมตกตายเพื่อเจ้า,ทว่าเจ้ากับมองข้ามพวกเขาไป,หนำซ้ำเวลานี้กลับเอ่ยอ้างไม่มีใครภัคดีต่อเจ้าอย่างงั้นรึ?"เซอคงที่กล่าวหยัน.
炮灰 ( เพ่าฮุย ) แปลว่า "ตัวรับกระสุน" หรือก็คือทหารไร้ค่าในสงครามจะอยู่จะตายก็ไม่มีค่าอะไรนั่นแหละ
เอาไว้ใช้งานแล้วทิ้ง
"ทำไม,ทำไมเจ้าเพิ่งมาบอกข้าในตอนนี้!"กงเหล่ยเทียนที่โอดครวญออกมา.
"เข้าไม่ใช่ข้าราชบริพารที่ซื่อสัตย์,ทำไมข้าต้องบอกเจ้า?
ตั้งแต่วันนั้นหรือก่อนหน้านี้นานแล้ว,ก่อนที่เจ้าจะออกไปรบข้าก็สามารถคาดการณ์ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้,ข้าจึงได้จัดเตรียมการเพื่อเจ้าโดยเฉพาะ!"เซอคงที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมา.
"เจ้าต้องการทำอะไร?
เจ้าต้องการเป็นศัตรูกับตระกูลกงอย่างงั้นรึ? เจ้าควรจะรู้ว่าเจ้าจัดการกับข้าแล้วจะเกิดผลอะไรเกิดขึ้น?เจ้าสังหารข้าไม่กลัวตระกูลกงจะตามล่าอย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนที่อุทานออกมาด้วยความตื่นตกใจ.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องสนใจเรื่องของข้า,ข้าจะเร่งรีบเดินทางไปยังตระกูลกงในทันที,รอให้ข้าเดินทางไปถึงตระกูลกงแล้ว,ข้าจะนำข่าวที่เจ้าเพ่งตกตายไปขณะต่อสู้,ใครกันที่จะกลายเป็นฆาตการ,มันจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับข้าเลย!"เซอคงที่ก้าวเดินเข้าไปช้าๆ.
"ตระกูลกง?
เจ้าสังหารข้าแล้ว,ทว่ายังคิดที่จะไปยังตระกูลกงอีกรึ?"กงเลห่ยเทียนที่เริ่มถอยออกมา,ขณะที่ถอยออกมาเพียงเล็กน้อย,ค่ายกลที่ทำงาน,พุ่งตรงไปยังกงเหล่ยเทียนทันที.
"หากว่าข้ากลืนกินวิญญาณของเจ้า,ผสานวิญญาณของเผ่านกยูงเข้ามาล่ะ?
ข้าที่จะรับทุกอย่างมาจากเจ้า,ทั้งความรู้และสายโลหิตตกทอดของเจ้า,มาดูว่าตระกูลกงจะยอมรับข้าหรือไม่?"เซอคงที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
"คิดจะเป็นผู้สืบทอดของข้า?
เป็นบุตรชายของข้านะรึ? เจ้าฝันไปเถอะ!"
"ทั่วทั้งสวรรค์ต้าก็รับรู้ว่าข้าคือคนที่เจ้ามอบหน้าที่และความไว้วางใจให้มากที่สุด,มีหรือที่ทุกคนจะไม่ยอมรับ?
เจ้าตายไป,ไม่มีใครรู้อะไรนอกจากข้า."เซอคงที่ก้าวเข้าไปช้าๆ.
"ไม่,เป็นไปไม่ได้,แผนการรึ?
เจ้าไม่ใช่คนของเผ่านกยูง,เจ้าจะทำเช่นนี้ได้อย่างไร?"กงเหล่ยเทียนที่อุทานออกมาเสียงดัง.
จากนั้นอากาศที่บิดเบี้ยว,ดวงวิญญาณของกงเหล่ยเทียนราวกับว่าถูกสูบพลังออกไปจนหมด,พลังวิเศษของเขาราวกับว่ามันหดหายจนไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย,ธวัชธมิฬที่ลอยเด่นขึ้นที่ด้านหน้า.
"!"เซอคงที่คว้าจับไปยังธวัชทมิฬ,มือทั้งสองข้างปรากฏแสงสีม่วงเอ่อล้นออกมา.
"แผนการ,ข้าสามารถที่จะหลอมทุกสิ่งทุกอย่างเข้ามาในร่าง,โดยที่ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้,แม้แต่ปราชญ์เทพก็ไม่รู้."เซอคงที่กล่าวออกมาในทันที.
ขณะที่เขากล่าวนั้น,ศีรษะของเซอคงที่เปลี่ยนไป,มันกลายเป็
นอะไรที่น่าสะอิดสะเอียนน่าหวาดกลัว,ดวงตาที่ถลนนออกมาไม่ว่าใครเห็นต้องเบือนหน้าหนี้ด้วยความอัปลักษณ์นี้,มันดูเหนียวหนืด,เป็นใส้เดือนยักษ์,เห็นชัดเจนว่าร่างหลักของเขานั้น,อัปลักษณ์อย่างที่สุด.
"ใส้เดือน?
เจ้าคือใส้เดือน,เทพอสูรใส้เดือน,เป็นไปไมได้,มันไม่ได้ปรากฏออกมาหลายล้านปีแล้ว,คาดไม่ถึงเป็นเจ้า...........!"
เซอคงที่อ้าปากยักษ์พร้อมกับสูงร่างของกงเหล่ยเยน,ส่วนมือของเขากำธวัชทมิฬเอาไว้.
การสูบกลืนกินทำให้กงเหล่ยเทียนหวาดผวาหวาดกลัวอย่างที่สุด.
ด้วยปากที่ใหญ่ยักษ์ของเซอคง,กงเหล่ยเทียนที่ไม่แม้แต่สามารถขัดขืนได้.
"ไม่,ข้าไม่ยอม,ข้าไม่ยินยอม!"
กงเหล่ยเทียนที่คำรามออกมาด้วยความเศร้าใจ,กงเหล่ยเทียนในเวลานี้ไม่สามารถทำอะไรได้,เขาจะต่อต้านได้อย่างไร?เขาไม่สามารถขยับได้เลย,ประตูแห่งความตายที่มาเยือนเขาทำให้เขาหวาดกลัวขวาดเขาอย่างที่สุด.
ผิดปรกติเกินไปแล้ว!
ท้ายที่สุดเซอคงก็กลืนกินดวงวิญญาณของกงเหล่ยเทียน,ร่างของเขาที่ปรากฏแสงสีม่วงมากมายกระจายออกมา,ศีรษะของเขาที่เป็นใส้เดือนบิดไปมา,พริบตาเดียวก็มีศีรษะเป็นนกยูง,จากนั้นดูเหมือนว่ามันจะดูคล้ายกับใบหน้าของกงเหล่ยเทียนก่อนหน้านี้เป็นอย่างมาก.
เซอคงที่สะบัดหน้าอีกครั้ง,ก่อนที่จะกลับมาเป็นรูปร่างนักบวชหัวล้านเหมือนก่อนหน้านี้อีกครั้ง.
เซอคงที่รู้สึกยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก,จ้องมองธวัชทมิฬที่อยู่ในมือของเขา.
"เป็นสมบัติสวรรค์จริงๆ,เป็นยอดของวิเศษที่ไม่สามารถหลอมรวมได้ง่ายๆ!
สถานที่แห่งนี้ดูเหมือนจะอยู่นานไม่ได้,จะต้องหลอมผสานขั้นตนให้เร็วที่สุด,แล้วรีบจากไปให้เร็ว!"เซอคงที่กล่าวออกมาช้าๆ.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ที่ด้านนอกห้องโถงเกิดเสียงระเบิดดังลั่นขึ้นมาในทันที.
เซอคงที่หรี่ตาจ้องมอง"ตั๊กแตนไล่ตามจักจั่น,ไม่ได้ระวังนกขมิ้นด้านหลังอย่างงั้นรึ?
มีบางคนรู้แผนการของข้าแล้วอย่างงั้นรึ?"
เซอคงที่ไม่มีเวลาหลอมผสานธวัชทมิฬเขาที่กลืนธวัชทมิฬเข้าไปในท้องในทันที,จากนั้นก็เร่งรีบนำหยกอักขระสีม่วงออกมา,เป็นหยกอักขระตระกูลกงที่กงเหล่ยเทียนเคยกล่าวถึง,สามารถที่จะนำพาเซอคงไปยังสาขาหลักของตระกูลกงในโลกใบใหญ่นั่นเอง.
สถานที่หลุมสองภพ.
"สารเลว!"
จงซานที่ดวงตาแดงซ่านคำรามเสียงดัง,เขาที่ต้องการกำจัดกงเหล่ยเทียนให้ได้,ก่อนที่จะยึดธวัชทมิฬกลับมา,ท้ายที่สุดคาดไม่ถึงกับหลุมมือไป,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
"อ๊ากกกกกกก!"
จงซานที่คำรามออกมาเสียงดังด้วยความเศร้า.
กงเชียนที่ออกมาขวางจงซาน,เต๋าจวินเซิ่งหย๋าเองก็ด้วย,จากนั้นยอดฝีมืออีกแปดคนที่มาสมทบ,ทุกคนล้วนแล้วแต่มีระดับสวรรค์แท้ทั้งนั้น.
นี่คือคนของแดนเทพอมตะเตรียมเอาไว้,เพื่อที่จะสังหารจงซานในครั้งนี้ให้จงได้.
นอกจากนี้ยังเป็นส่งที่ทำให้จงซานต้องจริงจัง,ประกายแสงสีทองที่พุ่งออกมาขวางจงซานนั้น,เป็นกลุ่มก้อนสีทองขนาดใหญ่.
ร่างแยกสีทองขนาดใหญ่ที่ปรากฏขึ้นมา,ส่องประกายแสงสีทองสว่างจ้าปกคลุมพื้นที่รอบๆ.
ร่างแยกสีทองนี้มีรูปร่างหน้าตาที่เหมือนกับกงเชียนเป็นอย่างมาก,ที่หน้าผากมีดวงตาแทรกออกมาด้วย,มีสามตา,ที่สำคัญนอกจากนั้น,ร่างทองนั้นยังมี
18
แขน,แต่ละแขนนั้นถือของวิเศษด้วย,ของวิเศษที่มีพลังของนำ,ไฟ,สายฟ้า,แสง,ดูเหมือนว่าจะมีของวิเศษที่มีคุณสมบัติมากมายแตกต่างกันออกไป.
จงซานที่สะกัดกลั้นความโกรธเกรี้ยวที่จะสังหารกงเหล่ยเทียนเอาวั้,เขาที่จ้องมองร่างแยกกงเชียนที่มีสิบแปดแขนสามตาที่อยู่ด้านหน้านี้.
"ร่างแยกจุ่นถีอย่างงั้นรึ?
ร่างแยกจุ่นถีนี้ปราชญ์เทพส่งมอบให้เจ้าอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง,พร้อมกับครุ่นคิดความทรงจำที่มีในทันที.
ปราชญ์เทพจุนถี,นี่คือหนึ่งในตำนานที่เขาเคยได้ยิน,เมื่อครั้งยังเด็กเขาเคยเห็นรูปปั้นของพระจุณถีมหาโพธิสัตว์อยู่ในวิหารต่างๆ,ซึ่งมี
18 แขนสามตานั่นเอง.
ดูเหมือนว่าร่างแยกจุณถี่นี้จะเป็นหนึ่งในวิชาที่กงเชียนได้รับมา?
จงซานที่รอคอยอย่างใจเย็น,ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,เหล่ายอดฝีมือจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวก็บินมาสมทบแล้ว.
ตี้เสวียนชา,หวังคู,จงเทียน,หนี่ปู่ซา,เจ้าโส่วเซี่ยง,หยินโหลวหรี่,และคนอื่นๆ,ทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นยอดฝีมือระดับสวรรค์แท้กันทั้งนั้น,แม้แต่เห่าเม่ยลี่ที่บินตรงมาด้วยความตื่นเต้นและสนุกสนาน.
กงเหล่ยเทียนหนีไปแล้ว,ทว่ากงเชียนกลับเป็นคนที่เป็นปัญหายิ่งกว่า.
"เจ้ารู้จักเจ้าจิ้งจอกชราจุนถีด้วยอย่างงั้นรึ?"กงเชียนที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ไม่ใช่ว่าร่างแยกกายทอง 18
แขน,เป็นความลับของโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?"
จงซานที่สูดหายใจลึกจับจ้องมองไปยังกงเชียน.
"อาวุโสกงเชียน,ข้าไม่ได้มีความสนใจที่จะมีความขัดแย้งกับท่าน,ทำไมถึงได้ตามราวีหมายเอาชีวิตข้ากัน?"
"ทำไมถึงต้องตามราวีเอาชีวิตเจ้าอย่างงั้นรึ?เจ้าคิดว่า,การที่เจ้าทำลายโลกอมตะ,และยึดครองกระบี่เซียนสามเล่มของข้าไป,บั่นทอนชะตาวิถีของข้า,ยังไม่สมควรที่ข้าจะเอาชีวิตเจ้าอย่างงั้นรึ?
ภายในใจของเจ้าเองก็คิดที่จะเอาชีวิตของข้าด้วยไม่ใช่รึ?
คนทั่วไปบอกว่าจงซานนั้นเป็นคนที่ร้ายกาจ,มีความแข็งแกร่งไม่ธรรมดา,ทว่าข้าคิดว่าปากของเจ้านั้นน่าจะไร้เทียมทานที่สุด,สามามารถบิดเบือนความจริง,ว่ากล่าวด้วยสำบัดสำนวนที่ยากจะมีใครเทียม!"กงเชียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"พูดถึงความโหดร้ายของการพูดสำบัดสำนวน,ข้ายังด้อยกว่านัก,ท่านที่เป็นคนตระกูลกง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีแผนการหลายชั้นหลอกล่อผู้เยาว์ตระกูลกง!"จงซานแค่นเสียง.
แน่นอนจงซานรับรู้ได้ว่าไม่สามารถรอมชอมได้แน่,ภายในใจของเขาที่พยายามที่จะเก็บความเศร้าใจเอาไว้.
"เจ้าต้องการกล่าวอะไร?"กงเชียนที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"คิดว่าไม่มีใครรู้แผนการของท่านอย่างงั้นรึ?
ทำไมก่อนหน้านี้ท่านไม่ช่วยกงเหล่ยเทียน,ขณะที่ข้ากำลังจะสังหารเขากลับยื่นมือออกมา?
นั่นก็เพราะว่าท่านไม่ต้องการให้กงเหล่ยเทียนต้องตายต่อหน้าท่าน,เพราะว่าท่านเกรงว่าจะไม่มีคำแก้ตัวหากว่าเขาต้องตายต่อหน้าท่าน,เพราะว่าแผนการของท่านก็คือธวัชทมิฬนั่นต่างหาก,กงเหล่ยเทียนนั้นอ่อนแอ,เขาต้องตายอย่างแน่นอน,ทว่าดูเหมือนว่าท่านจะเตรียมคนเอาไว้แล้ว,ตั๊กแตนไล่จับจักจั่น,นกขมิ้นตามลัง,มีใครบางคนที่รอคอยอยู่ที่เมืองหลวงของต้าสุ่ยแล้ว,เป็นแผนการที่ร้ายกาจมาก! โหดเหี้ยมนัก!"จงซานทึ่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,โหดเหี้ยมอย่างงั้นรึ? ถึงข้าสังหารกงเหล่ยเทียนแล้วอย่างไร?
นกยูงสังหารนำยูงคือโหดเหี้ยมไร้หัวใจอย่างงั้นรึ?
เช่นนั้นมนุษย์สังหารมนุษย์ไม่เรียกว่าโหดเหี้ยมรึอย่างไร?
มีคนมากมายเท่าไหร่แล้วที่เจ้าสังหารไป? ชิ!"กงเชียนที่แค่นเสียงเย็นชา.
Chapter 813 God Beast
cricket earthworm
神兽蛐蟮
เทพอสูรใส้เดือน.
"เซอคง,เจ้าต้องการทำอะไร?"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นตกใจ.
กับการทรยศของหวังเฉินก่อนหน้านี้,การถูกจงซานทรมาน,และยังมีการเล่นตลกของกงเชียน,แม้แต่เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่พยายามจะชิงสมบัติของเขา,หากไม่เพราะความสามารถของธวัชทมิฬเขาคงไม่สามารถหนีออกมาได้.
กงเหล่ยเทียนที่พบว่าทุกอย่างเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทั้งหมด,ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้?
ทุกๆคนต่างก็ทรยศเขา,ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?
คนที่เชื่อใจได้,ทำไมพวกเขาทั้งหมดถึงทรยศกัน? ข้าทำผิดพลาดตรงใหนกัน?
ทำไมถึงได้กลายเป็นเช่นนี้?
ความเชื่อใจ,มีเพียงแค่กงเหล่ยเทียนที่คิดอยู่คนเดียว,ในความเป็นจริง,หวังเฉินที่ใช้กงเหล่ยเทียนเป็นหมากในการใต่เต้าความยิ่งใหญ่,ส่วนเต๋าจวินเงหย๋าและกงเหล่ยเทียนเป็นเพียงพันธะมิตร,ส่วนกงเชียนเป็นอาวุโสของกงเหล่ยเทียน,พวกเขาทั้งหมดทุกคนไม่ได้มีมิตรภาพใดๆอยู่แล้ว,ไม่มีความซื่อสัตย์และความรู้สึกอยู่ในนั้น.
บางทีไม่มีทางที่พวกเขาจะร่วมมือกันโดยที่ไม่มีเงื่อนไข?
กงเหล่ยเทียนที่ไม่คาดคิดเลยว่า,จะมีคนทรยศ,หรือว่าในโลกใบนี้มีแต่คำว่าทรยศมาตั้งแต่แรกแล้ว!
และสิ่งที่กงเหล่ยเทียนคาดไม่ถึงที่สุด,คือเซอคงที่เป็นคนขี้ขลาดตาขาว,หวาดกลัวความตายที่สุด,กับแสดงท่าทางเช่นนี้ออกมา,กงเหล่ยเทียนที่เป็นร่างวิญญาณจดจ้องมองพื้นที่รอบๆ,คาดไม่ถึงเลยว่าสถานที่แห่งนี้จะถูกติดตั้งค่ายกลเอาไว้ก่อนแล้ว.
"เจ้า,เจ้าต้องการจะทรยศข้าอย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนที่เอ่ยออกมาด้วยความตกอกตกใจ.
เซอคงจ้องมองกงเหล่ยเทียนที่มีรูปลักษณ์เป็นนกยูง,ก็เผยยิ้มออกมาทันที,"ข้าไม่เคยทรยศท่านเลย,นั่นก็เพราะว่าข้านั้นไม่เคยซื่อสัตย์เลยต่างหาก."
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,คาดไม่ถึงเลยว่าข้ากงเหล่ยเทียนที่เสียสติอยู่ในโลกใบเล็กหลายพันปี,หากแต่ไม่มีใครสักคนที่ภัคดีต่อข้า!"กงเหล่ยเทียนที่เผยยิ้มออกมาด้วยความเจ็บปวด.
"เป็นเจ้าเองที่ได้ทำความผิดพลาดนี้,มีบางคนที่ภัคดีต่อเจ้าจริงๆ,ทว่าเจ้ากลับไม่เหลียวและและทำลายพวกเขา! ที่ข้ารู้นั้นมีมากกว่าหนึ่งคน!"เซอคงที่ส่ายหน้าไปมา.
"เจ้าต้องการพูดอะไร?"แววตาของกงเหล่ยเทียนที่แสดงท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"จักรพรรดิต้าเจิ้น,เขาที่เป็นคนควบคุมดูแลกองกำลังอาชาทมิฬที่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือของทวีปศักดิ์สิทธิ์,เขาที่สกัดกลั่นหลอมเม็ดยาวิญญาณทมิฬให้กับเจ้า,อาจารย์อาเองก็ใช่,เม็ดยาวิญญาณทมิฬที่ถูกจงซานนำมาโฆษราเป็นยาเซียนอมตะที่ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่,จนสั่นสะเทือนไปทั่วแผนดิน,ทว่าอาจารย์อานั้นซื่อสัตย์ต่อเจ้า,นำกองกำลังอาชาทมิฬไล่ล่าสังหารไปทั่วทุกสารทิศ,ผ่านอันตรายมากมาย,เพื่อที่จะขยายสร้างกรรมวาสนาให้มากขึ้น,เขายินดีที่จะรับบาปทั้งหมดให้กับเจ้า,ความซื่อสัตย์ของเขา,สุดท้าย,ได้ผลเช่นไรเล่า?
เขามีพลังเพียงแค่ระดับจักรพรรดิแท้,เขาไม่มีพลัง,เขาไม่มีเชาว์ปัญญา,เขาไม่ได้มีความสามารถพิเศษอะไรเลย,ที่เขามีก็เพียงแค่ความซื่อสัตย์,แต่เจ้ากลับไม่ชอบเขา,ไม่แม้แต่ส่งยอดฝีมือไปช่วยสนับสนุนเขา,เจ้าไม่เคยปกป้องเขา,หนำซ้ำยังกำจัดเขาทิ้งไป
ไม่ต่างเช่นตัวหมาก."เซอคงที่ส่ายหน้าไปมา.
"เขา? จักรพรรดิต้าจิน?"
"ข้าคิดว่าเจ้าคงลืมชื่อนี้ไปแล้ว! คนเช่นพวกเขา,เจ้าควรที่จะเก็บรักษาเอาไว้,พวกเขาที่เป็นตัวรับกระสุนที่โง่เง่า
ถูกเจ้าส่งไปรับคมหอกคมดาบเพียงเพื่อสิ่งที่เรียกว่าผลประโยชน์,ที่จริงเจ้าคิดหวังแต่ผลประโยชน์เพียงอย่างเดียว,พวกเขาจึงต้องตกตายไปเพื่อเจ้า,คนโง่เหล่านี้มีอยู่มากมายไม่ใช่รึ?
คนโง่ที่เป็นตัวรับกระสุนแทนเจ้า,เพราะว่าพวกเขานั้นภัคดีต่อเจ้ายังไงล่ะ,พวกเขายอมตกตายเพื่อเจ้า,ทว่าเจ้ากับมองข้ามพวกเขาไป,หนำซ้ำเวลานี้กลับเอ่ยอ้างไม่มีใครภัคดีต่อเจ้าอย่างงั้นรึ?"เซอคงที่กล่าวหยัน.
炮灰 ( เพ่าฮุย ) แปลว่า "ตัวรับกระสุน" หรือก็คือทหารไร้ค่าในสงครามจะอยู่จะตายก็ไม่มีค่าอะไรนั่นแหละ
เอาไว้ใช้งานแล้วทิ้ง
"ทำไม,ทำไมเจ้าเพิ่งมาบอกข้าในตอนนี้!"กงเหล่ยเทียนที่โอดครวญออกมา.
"เข้าไม่ใช่ข้าราชบริพารที่ซื่อสัตย์,ทำไมข้าต้องบอกเจ้า?
ตั้งแต่วันนั้นหรือก่อนหน้านี้นานแล้ว,ก่อนที่เจ้าจะออกไปรบข้าก็สามารถคาดการณ์ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้,ข้าจึงได้จัดเตรียมการเพื่อเจ้าโดยเฉพาะ!"เซอคงที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมา.
"เจ้าต้องการทำอะไร?
เจ้าต้องการเป็นศัตรูกับตระกูลกงอย่างงั้นรึ? เจ้าควรจะรู้ว่าเจ้าจัดการกับข้าแล้วจะเกิดผลอะไรเกิดขึ้น?เจ้าสังหารข้าไม่กลัวตระกูลกงจะตามล่าอย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนที่อุทานออกมาด้วยความตื่นตกใจ.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องสนใจเรื่องของข้า,ข้าจะเร่งรีบเดินทางไปยังตระกูลกงในทันที,รอให้ข้าเดินทางไปถึงตระกูลกงแล้ว,ข้าจะนำข่าวที่เจ้าเพ่งตกตายไปขณะต่อสู้,ใครกันที่จะกลายเป็นฆาตการ,มันจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับข้าเลย!"เซอคงที่ก้าวเดินเข้าไปช้าๆ.
"ตระกูลกง?
เจ้าสังหารข้าแล้ว,ทว่ายังคิดที่จะไปยังตระกูลกงอีกรึ?"กงเลห่ยเทียนที่เริ่มถอยออกมา,ขณะที่ถอยออกมาเพียงเล็กน้อย,ค่ายกลที่ทำงาน,พุ่งตรงไปยังกงเหล่ยเทียนทันที.
"หากว่าข้ากลืนกินวิญญาณของเจ้า,ผสานวิญญาณของเผ่านกยูงเข้ามาล่ะ?
ข้าที่จะรับทุกอย่างมาจากเจ้า,ทั้งความรู้และสายโลหิตตกทอดของเจ้า,มาดูว่าตระกูลกงจะยอมรับข้าหรือไม่?"เซอคงที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
"คิดจะเป็นผู้สืบทอดของข้า?
เป็นบุตรชายของข้านะรึ? เจ้าฝันไปเถอะ!"
"ทั่วทั้งสวรรค์ต้าก็รับรู้ว่าข้าคือคนที่เจ้ามอบหน้าที่และความไว้วางใจให้มากที่สุด,มีหรือที่ทุกคนจะไม่ยอมรับ?
เจ้าตายไป,ไม่มีใครรู้อะไรนอกจากข้า."เซอคงที่ก้าวเข้าไปช้าๆ.
"ไม่,เป็นไปไม่ได้,แผนการรึ?
เจ้าไม่ใช่คนของเผ่านกยูง,เจ้าจะทำเช่นนี้ได้อย่างไร?"กงเหล่ยเทียนที่อุทานออกมาเสียงดัง.
จากนั้นอากาศที่บิดเบี้ยว,ดวงวิญญาณของกงเหล่ยเทียนราวกับว่าถูกสูบพลังออกไปจนหมด,พลังวิเศษของเขาราวกับว่ามันหดหายจนไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย,ธวัชธมิฬที่ลอยเด่นขึ้นที่ด้านหน้า.
"!"เซอคงที่คว้าจับไปยังธวัชทมิฬ,มือทั้งสองข้างปรากฏแสงสีม่วงเอ่อล้นออกมา.
"แผนการ,ข้าสามารถที่จะหลอมทุกสิ่งทุกอย่างเข้ามาในร่าง,โดยที่ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้,แม้แต่ปราชญ์เทพก็ไม่รู้."เซอคงที่กล่าวออกมาในทันที.
ขณะที่เขากล่าวนั้น,ศีรษะของเซอคงที่เปลี่ยนไป,มันกลายเป็
นอะไรที่น่าสะอิดสะเอียนน่าหวาดกลัว,ดวงตาที่ถลนนออกมาไม่ว่าใครเห็นต้องเบือนหน้าหนี้ด้วยความอัปลักษณ์นี้,มันดูเหนียวหนืด,เป็นใส้เดือนยักษ์,เห็นชัดเจนว่าร่างหลักของเขานั้น,อัปลักษณ์อย่างที่สุด.
"ใส้เดือน?
เจ้าคือใส้เดือน,เทพอสูรใส้เดือน,เป็นไปไมได้,มันไม่ได้ปรากฏออกมาหลายล้านปีแล้ว,คาดไม่ถึงเป็นเจ้า...........!"
เซอคงที่อ้าปากยักษ์พร้อมกับสูงร่างของกงเหล่ยเยน,ส่วนมือของเขากำธวัชทมิฬเอาไว้.
การสูบกลืนกินทำให้กงเหล่ยเทียนหวาดผวาหวาดกลัวอย่างที่สุด.
ด้วยปากที่ใหญ่ยักษ์ของเซอคง,กงเหล่ยเทียนที่ไม่แม้แต่สามารถขัดขืนได้.
"ไม่,ข้าไม่ยอม,ข้าไม่ยินยอม!"
กงเหล่ยเทียนที่คำรามออกมาด้วยความเศร้าใจ,กงเหล่ยเทียนในเวลานี้ไม่สามารถทำอะไรได้,เขาจะต่อต้านได้อย่างไร?เขาไม่สามารถขยับได้เลย,ประตูแห่งความตายที่มาเยือนเขาทำให้เขาหวาดกลัวขวาดเขาอย่างที่สุด.
ผิดปรกติเกินไปแล้ว!
ท้ายที่สุดเซอคงก็กลืนกินดวงวิญญาณของกงเหล่ยเทียน,ร่างของเขาที่ปรากฏแสงสีม่วงมากมายกระจายออกมา,ศีรษะของเขาที่เป็นใส้เดือนบิดไปมา,พริบตาเดียวก็มีศีรษะเป็นนกยูง,จากนั้นดูเหมือนว่ามันจะดูคล้ายกับใบหน้าของกงเหล่ยเทียนก่อนหน้านี้เป็นอย่างมาก.
เซอคงที่สะบัดหน้าอีกครั้ง,ก่อนที่จะกลับมาเป็นรูปร่างนักบวชหัวล้านเหมือนก่อนหน้านี้อีกครั้ง.
เซอคงที่รู้สึกยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก,จ้องมองธวัชทมิฬที่อยู่ในมือของเขา.
"เป็นสมบัติสวรรค์จริงๆ,เป็นยอดของวิเศษที่ไม่สามารถหลอมรวมได้ง่ายๆ!
สถานที่แห่งนี้ดูเหมือนจะอยู่นานไม่ได้,จะต้องหลอมผสานขั้นตนให้เร็วที่สุด,แล้วรีบจากไปให้เร็ว!"เซอคงที่กล่าวออกมาช้าๆ.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ที่ด้านนอกห้องโถงเกิดเสียงระเบิดดังลั่นขึ้นมาในทันที.
เซอคงที่หรี่ตาจ้องมอง"ตั๊กแตนไล่ตามจักจั่น,ไม่ได้ระวังนกขมิ้นด้านหลังอย่างงั้นรึ?
มีบางคนรู้แผนการของข้าแล้วอย่างงั้นรึ?"
เซอคงที่ไม่มีเวลาหลอมผสานธวัชทมิฬเขาที่กลืนธวัชทมิฬเข้าไปในท้องในทันที,จากนั้นก็เร่งรีบนำหยกอักขระสีม่วงออกมา,เป็นหยกอักขระตระกูลกงที่กงเหล่ยเทียนเคยกล่าวถึง,สามารถที่จะนำพาเซอคงไปยังสาขาหลักของตระกูลกงในโลกใบใหญ่นั่นเอง.
................
สถานที่หลุมสองภพ.
"สารเลว!"
จงซานที่ดวงตาแดงซ่านคำรามเสียงดัง,เขาที่ต้องการกำจัดกงเหล่ยเทียนให้ได้,ก่อนที่จะยึดธวัชทมิฬกลับมา,ท้ายที่สุดคาดไม่ถึงกับหลุมมือไป,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
"อ๊ากกกกกกก!"
จงซานที่คำรามออกมาเสียงดังด้วยความเศร้า.
กงเชียนที่ออกมาขวางจงซาน,เต๋าจวินเซิ่งหย๋าเองก็ด้วย,จากนั้นยอดฝีมืออีกแปดคนที่มาสมทบ,ทุกคนล้วนแล้วแต่มีระดับสวรรค์แท้ทั้งนั้น.
นี่คือคนของแดนเทพอมตะเตรียมเอาไว้,เพื่อที่จะสังหารจงซานในครั้งนี้ให้จงได้.
นอกจากนี้ยังเป็นส่งที่ทำให้จงซานต้องจริงจัง,ประกายแสงสีทองที่พุ่งออกมาขวางจงซานนั้น,เป็นกลุ่มก้อนสีทองขนาดใหญ่.
ร่างแยกสีทองขนาดใหญ่ที่ปรากฏขึ้นมา,ส่องประกายแสงสีทองสว่างจ้าปกคลุมพื้นที่รอบๆ.
ร่างแยกสีทองนี้มีรูปร่างหน้าตาที่เหมือนกับกงเชียนเป็นอย่างมาก,ที่หน้าผากมีดวงตาแทรกออกมาด้วย,มีสามตา,ที่สำคัญนอกจากนั้น,ร่างทองนั้นยังมี
18
แขน,แต่ละแขนนั้นถือของวิเศษด้วย,ของวิเศษที่มีพลังของนำ,ไฟ,สายฟ้า,แสง,ดูเหมือนว่าจะมีของวิเศษที่มีคุณสมบัติมากมายแตกต่างกันออกไป.
จงซานที่สะกัดกลั้นความโกรธเกรี้ยวที่จะสังหารกงเหล่ยเทียนเอาวั้,เขาที่จ้องมองร่างแยกกงเชียนที่มีสิบแปดแขนสามตาที่อยู่ด้านหน้านี้.
"ร่างแยกจุ่นถีอย่างงั้นรึ?
ร่างแยกจุ่นถีนี้ปราชญ์เทพส่งมอบให้เจ้าอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง,พร้อมกับครุ่นคิดความทรงจำที่มีในทันที.
ปราชญ์เทพจุนถี,นี่คือหนึ่งในตำนานที่เขาเคยได้ยิน,เมื่อครั้งยังเด็กเขาเคยเห็นรูปปั้นของพระจุณถีมหาโพธิสัตว์อยู่ในวิหารต่างๆ,ซึ่งมี
18 แขนสามตานั่นเอง.
ดูเหมือนว่าร่างแยกจุณถี่นี้จะเป็นหนึ่งในวิชาที่กงเชียนได้รับมา?
จงซานที่รอคอยอย่างใจเย็น,ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,เหล่ายอดฝีมือจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวก็บินมาสมทบแล้ว.
ตี้เสวียนชา,หวังคู,จงเทียน,หนี่ปู่ซา,เจ้าโส่วเซี่ยง,หยินโหลวหรี่,และคนอื่นๆ,ทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นยอดฝีมือระดับสวรรค์แท้กันทั้งนั้น,แม้แต่เห่าเม่ยลี่ที่บินตรงมาด้วยความตื่นเต้นและสนุกสนาน.
กงเหล่ยเทียนหนีไปแล้ว,ทว่ากงเชียนกลับเป็นคนที่เป็นปัญหายิ่งกว่า.
"เจ้ารู้จักเจ้าจิ้งจอกชราจุนถีด้วยอย่างงั้นรึ?"กงเชียนที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ไม่ใช่ว่าร่างแยกกายทอง 18
แขน,เป็นความลับของโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?"
จงซานที่สูดหายใจลึกจับจ้องมองไปยังกงเชียน.
"อาวุโสกงเชียน,ข้าไม่ได้มีความสนใจที่จะมีความขัดแย้งกับท่าน,ทำไมถึงได้ตามราวีหมายเอาชีวิตข้ากัน?"
"ทำไมถึงต้องตามราวีเอาชีวิตเจ้าอย่างงั้นรึ?เจ้าคิดว่า,การที่เจ้าทำลายโลกอมตะ,และยึดครองกระบี่เซียนสามเล่มของข้าไป,บั่นทอนชะตาวิถีของข้า,ยังไม่สมควรที่ข้าจะเอาชีวิตเจ้าอย่างงั้นรึ?
ภายในใจของเจ้าเองก็คิดที่จะเอาชีวิตของข้าด้วยไม่ใช่รึ?
คนทั่วไปบอกว่าจงซานนั้นเป็นคนที่ร้ายกาจ,มีความแข็งแกร่งไม่ธรรมดา,ทว่าข้าคิดว่าปากของเจ้านั้นน่าจะไร้เทียมทานที่สุด,สามามารถบิดเบือนความจริง,ว่ากล่าวด้วยสำบัดสำนวนที่ยากจะมีใครเทียม!"กงเชียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"พูดถึงความโหดร้ายของการพูดสำบัดสำนวน,ข้ายังด้อยกว่านัก,ท่านที่เป็นคนตระกูลกง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีแผนการหลายชั้นหลอกล่อผู้เยาว์ตระกูลกง!"จงซานแค่นเสียง.
แน่นอนจงซานรับรู้ได้ว่าไม่สามารถรอมชอมได้แน่,ภายในใจของเขาที่พยายามที่จะเก็บความเศร้าใจเอาไว้.
"เจ้าต้องการกล่าวอะไร?"กงเชียนที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"คิดว่าไม่มีใครรู้แผนการของท่านอย่างงั้นรึ?
ทำไมก่อนหน้านี้ท่านไม่ช่วยกงเหล่ยเทียน,ขณะที่ข้ากำลังจะสังหารเขากลับยื่นมือออกมา?
นั่นก็เพราะว่าท่านไม่ต้องการให้กงเหล่ยเทียนต้องตายต่อหน้าท่าน,เพราะว่าท่านเกรงว่าจะไม่มีคำแก้ตัวหากว่าเขาต้องตายต่อหน้าท่าน,เพราะว่าแผนการของท่านก็คือธวัชทมิฬนั่นต่างหาก,กงเหล่ยเทียนนั้นอ่อนแอ,เขาต้องตายอย่างแน่นอน,ทว่าดูเหมือนว่าท่านจะเตรียมคนเอาไว้แล้ว,ตั๊กแตนไล่จับจักจั่น,นกขมิ้นตามลัง,มีใครบางคนที่รอคอยอยู่ที่เมืองหลวงของต้าสุ่ยแล้ว,เป็นแผนการที่ร้ายกาจมาก! โหดเหี้ยมนัก!"จงซานทึ่กล่าวด้วยเสียงเย็นชา.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,โหดเหี้ยมอย่างงั้นรึ? ถึงข้าสังหารกงเหล่ยเทียนแล้วอย่างไร?
นกยูงสังหารนำยูงคือโหดเหี้ยมไร้หัวใจอย่างงั้นรึ?
เช่นนั้นมนุษย์สังหารมนุษย์ไม่เรียกว่าโหดเหี้ยมรึอย่างไร?
มีคนมากมายเท่าไหร่แล้วที่เจ้าสังหารไป? ชิ!"กงเชียนที่แค่นเสียงเย็นชา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น