Immortality Chapter 806 Wang Chen revolting and Kong Xuan arrive
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 806 หวังเฉินทรยศ,กงเชียนมาถึง.
Chapter 806 Wang Chen
revolting and Kong Xuan arrive
กระแสธารโลหิตที่เชี่ยมกราก,อสุราหลายสิบล้านที่ปรากฏขึ้นด้านใน,พร้อมกับเข้าโจมตีค่ายกลสี่ลักษณ์.
คลื่นสีแดงโลหิตที่รุนแรงกำลังพวยพุ่งโถมทับทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบๆ,ในกลุ่มของเหล่าอสุรามีหนึ่งตนที่ไม่ได้มีดวงตาแดงซ่านยังมีเค้าของมนุษย์อยู่,พร้อมกับถืออาวุธขนาดห้าจั้ง,เป็นง้าวเสี้ยวสวรรค์.
"ฟางเทียนฮว่าจี่ 方天画戟" อาวุธของลิโป้ ,ง้าวเสี้ยวสวรรค์.
ภายในค่ายกล,เป็นเพียงแค่คนเดียวที่ยังคงสติปัญญา,หรือก็คือแกนของค่ายกลทะเลโลหิตอสุรานั่นเอง,เขาคือราชาของเหล่าอสุรา,หวังเฉิน.
หวังเฉินผู้ควบคุมเหล่าอสุรา,ในสงครามครั้งนี้เขามีอาวุธที่น่าหวาดกลัวและน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
จงซานยังคงจ้องมองอย่างใจเย็น,จดจ้องมองหวังเฉินที่ควบคุมเหล่าอสุรา,จงซานที่สังเกตุจับจ้องสิ่งที่เกิดขึ้น,อย่างเงียบๆ.
"ซือจิวต้องการพิสูจน์ความแข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?แล้วจะมีคนต้องตายไปอีกกี่คนกัน?"จงเจิ้งที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่!"จงเทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"มีปัญหาอะไร?"
"พบอะไรเข้าอย่างงั้นรึ?
ค่ายกลอสุราและค่ายกลสี่ลักษณ์ที่เข้าปะทะกันอย่างรุนแรง,หากแต่ค่ายกลอสุรากลับยังคงยืนอยู่เพียงฝั่งตะวันตกอย่างงั้นรึ?"
"กำลังจะบอกว่าซือจิวกำลังทำให้ทหารของต้าสุ่ยตกตายไปอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจงเจิ้งที่เปล่งประกาย.
ที่ไกลออกไปนั้น,แกนอสุร,ที่หน้าผากทันใดนั้นก็ปรากฏอักษรสีแดงโลหิต
อักขระเหยาขึ้น.
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
ทันใดนั้นธารโลหิตที่ใหญ่โตก็พุ่งทะยานขึ้นนับสิบเท่า,จำนวนทะเลโลหิตที่สูงขึ้นอย่างรวดเร็ว,ท่วมพื้นที่ไปทั้งหมด.
"สิบล้านอสุรา!"
ง้าวเสี้ยวสวรรค์ที่ฟาดฟันออกไปโจมตีไปยังค่ายกลสี่ลักษณ์,ในจุดที่ค่ายกลทะเลโลหิตอสุรไปไม่ถึง.
"อ๊ากกกกก!"
เสียงของราชาอสุราคำราม,ทะเลโลหิตที่คลุ้มคลั่ง,พุ่งขึ้นมานับแสนลี้,หนึ่งแสนห้าหมื่นลี้,ราวกับว่าจะปกปิดท้องฟ้าเอาไว้,ทะเลโลหิตที่กำลังพุ่งทะลวงค่ายกลสี่ลักษณ์,ทำให้ค่ายกลสี่ลักษณ์ระเบิดออกมาเป็นระยะๆในทันที.
ราชาอาสุราที่ยืนอยู่บนคลื่นโลหิต,พร้อมกับพุ่งโจมตีไปด้านหน้าอย่างหนักหน่วงรุนแรง,ด้วยการสังเวยอสุราทั่วไป,ทำให้เขามีอำนาจโลหิตมากมายมหาศาล,ซึ่งเพียงพอที่จะทำลายค่ายกลสี่ลักษณ์อย่างแน่นอน.
"โครม!!!"
"ตูมมมมมมมมมมมม!"
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,คลื่นกระแทกถึงกับทำให้อากาศบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง,เป็นคลื่นกระแทกที่รุนแรงมันเป็นมาก,มันกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ทำให้เกิดหลุมดำขนาดใหญ่,ทุกสิ่งทุกอย่างที่ราวกับว่าปรากฏหลุมดำปกคลุมไปทั่ว.
การระเบิดที่หนักหน่วงรุนแรงนี้,ทำให้ผืนปฐพีสั่นสะเทือน,คลื่นกระแทกที่รุนแรงนี้กระจายไปทั่วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ไปจนถึงเมืองสุ่ยโม่ทางตะวันตกที่กงเหล่ยเทียนประจำการอยู่.
"ครืนนนนนนนนนนนนนนน!"
ค่ายกลสี่ลักษณ์ที่ใหญ่โตมโหฬาร,ที่ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น,เหล่าอสูรเทวะที่ได้รับแรงกระแทก,ต่างก็ได้รับบาดเจ็บ,มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่สามารถหลบออกมาได้.
เมื่อธารโลหิตกลายเป็นอสุราโดยสมบูรณ์,เมื่อถึงเวลานั้น,เหล่าอสุรเทวะจะต้องพบกับหายนะอย่างแน่นอน,ทว่าธารโลหิตอสุราเวลานี้ได้ปกคลุมพื้นที่รอบๆและขยายขนาดอย่างรวดเร็ว.
"อ๊าก!!"
กับคลื่นโลหิตที่สูงเทียมฟ้า,ความแข็งแกร่งไม่ต้องพูดถึง,ราวกับว่าเวลานี้มันได้ถูกยืมพลังจากผนึกเทวะที่อยู่หน้าผากของหวังเฉินด้วย,จนเวลานี้พลังที่ใช้ไปเป็นจำนวนมหาศาลจนทำให้มันแตกออกมาเป็นสองส่วน.
ค่ายกลทะเลอสุรา,ได้กำราบค่ายกลสี่ลักษณ์ไปอย่างสมบูรณ์.
เสียงของทหารราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยจากเมืองสุ่ยโม่ที่ดังกระหึ่มเฮดังลั่น,ส่วนราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้งเวลานี้กลายเป็นเงียบขวัญกำลังใจลดลง.
เหล่าทหารมากมายที่จับจ้องมองไปยังธารโลหิตด้วยความหวาดกลัว,ธารโลหิตที่บ้าคลั่ง,แม้แต่ค่ายสี่ลักษณ์ที่ทรงพลังแค่ใหน,เหล่านักรบต้าเจิ้งต่างก็รู้กันดี,คาดไม่ถึงว่าค่ายกลยักษ์ที่ทรงพลังถึงเพียงนี้จะถูกทำลายอย่างคาดไม่ถึง?
จากนี้จะทำอย่างไรดี?
"ยอดเยี่ยม!"กงเหล่ยเทียนที่อยู่เมืองสุ่ยโม่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจออกมา.
ธารโลหิตที่กำลังเคลื่อนต่อไปยังกองทัพของต้าเจิ้ง,มีหรือที่ทัพของต้าเจิ้งจะรับมือได้.
บนคลื่นทะเลโลหิตที่สูงที่สุด,ราชาอสุราที่ได้ทำลายค่ายกลสีลักษณ์ไปแล้ว,จดจ้องมองไปยังเหล่าอสุรเทวะที่อยู่ไกลออกไปกำลังตะเกียกตะกายไปบนธารโลหิตที่ไหลสะบัดกวาดร่างพวกเขา,ราชาอาชูราที่เผยยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย.
ง้าวเสี่ยวสวรรค์ในมือที่ยกขึ้นกวัดแกว่งก่อนที่จะฟันลงไป.
"ตูมมมมมมมมม!"
ธารโลหิตที่ใหญ่โตถูกแยกออกเป็นสองส่วนในทันที.
ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างก็จ้องมองด้วยความประหลาดใจ,เกิดอะไรขึ้น?
ราชาอสุราต้องการทำอะไร?
"สลาย!"
ราชาอสุราตะโกนออกมาเสียงดัง,ธารโลหิตทั้งหมดที่แตกสลายกลายเป็นผุดผง,เหล่าทหารของต้าเจิ้งและอสูรเทวะของต้าเจิ้งที่หลุดรอดออกมาจากค่ายกลได้ในทันที.
ใบหน้าแววตาของทุกคนที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจเป็นอย่างมาก,ราชาอสุราต้องการจะจากไปอย่างงั้นรึ?
"อะไร?"กงเหล่ยเทียนที่ดวงตาหดเกร็ง.
ในเวลานี้ราชาอสุราหันหน้ากลับมา,จดจ้องมองไปยังฝั่งของเมืองสุ่ยโมด้วยรอยยิ้มดูแคลน.
กับรอยยิ้มนี้,ทำให้ใบหน้าของกงเหล่ยเทียนถึงกับเปลี่ยนเป็นขาวซีด,ดวงตาของเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่หดเกร็ง.
"คลื่นโลหิตยักษ์!"
เสียงของราชาอสุราที่ดังก้อง,เคลื่อนยักษ์โลหิตที่หวนกลับคืนไปยังฝั่งตะวันตกในทันที.
หลังจากที่ออกคำสั่งสุดท้าย,ราชาอสุราที่ก้าวออกมาจากค่ายกล,ก่อนที่จะกลายร่างกลับมาเป็นหวังเฉินเช่นเดิม.
หวังเฉินเพียงคนเดียวที่พุ่งตรงไปยังทิศตะวันออก.
"ซือจิวกลับมาแล้ว,ซือจิวกลับมาแล้ว!"จงเจิ้งที่เผยท่าทางดีใจ.
"อืม!"จงเทียนที่เผยท่าทางตื่นเต้นเช่นกัน.
"เหล่าเยว่!"เป่าเอ๋อที่จ้องมองไปยังจงซาน.
หวังเฉินที่บินตรงมา,ทันใดนั้นเหล่าอสูรเทวะที่เข้าไปล้อมกรอบในทันที.
ค่ายกลสีลักษณ์ก่อนหน้านี้ที่ถูกทำลายลงเป็นฝีมือของหวังเฉินนั่นเอง.
หยินโหลวหรี่,กุยเสอและคนอื่นๆเข้าไปขวางหวังเฉินในทันที.
"หยุดตรงนั้น!"หยินโหลวหรี่ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ข้าคือบุตรของเซิ่งซ่างต้าเจิ้ง,จงซือจิว,เจ้ากล้าขวางข้าอย่างงั้นรึ?"หวังเฉินที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
กับคำพูดของหวังเฉินนั้น,ทำให้หยินโหลวหรี่และคนอื่นๆชะงักเล็กน้อย,บุตรของเซิ่งซ่างอย่างงั้นรึ?
นี่ฝ่าบาทส่งใส้ศึกเข้าไปในต้าสุ่ยอย่างงั้นรึ? จงซือจิวรึ?
คิดถึงจงซือจิว,หยินโหลวหรี่ที่คิดถึงเรื่องก่อนหน้านี้,เขาเคยได้ยินมาก่อน,หวังเฉิน,จงซือจิวอย่างงั้นรึ?
กับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้? ธารโลหิตที่ได้สังเวยทหารของต้าสุ่ยไปเป็นจำนวนมาก.
หยินโหลวหรี่ที่แสดงท่าทางลังเล.
"ฝ่าบาทมีรับสั่ง,หยินโหลวหรี่นำหวังเฉินไปยังค่ายใหญ่ทิศใต้!"ในเวลาเดียวกันนั้น,หลิวอู๋ซ่าที่นำคำสั่งของจงซานมา.
"รับทราบ!"หยินโหลวหรี่ที่รับคำสั่งในทันที.
ค่ายทหารทิศใต้นั้น,ไม่ได้อยู่บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแต่อย่างใด,เป็นหนึ่งในค่ายหลักของกองทัพต้าเจิ้ง,ซึ่งเป็นป้อมปราการที่หยินโหลวหรี่ได้ประจำการก่อนหน้านี้.
หวังเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา,ฝ่าบาทมีรับสั่งให้หยินโหลวหรี่นำหวังเฉินไปยังค่ายทหารทิศใต้อย่างงั้นรึ?
นำหวังเฉิน? ทำไมไม่ใช่จงซือจิว?
หวังเฉินที่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังค่ายทหารต้าเจิ้งทิศใต้.
บนป้อมปราการเมืองสุ่ยโม่.
"สารเลว,เจ้าสารเลวหวังเฉิน,เจ้ากล้าทรยศข้าอย่างงั้นรึ?"กงหล่ยเทียนที่ระเบิดความโกรธคำรามลั่นออกมา.
หวังเฉินนับว่าเป็นข้าราชบริพารคนโปรดของเขา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทรยศตัวเขารึ?
เรื่องนี้,จะให้กงเหล่ยเทียนยอมรับได้อย่างไร,ไม่,ไม่,มันสารเลวเกินไปแล้ว!
"เขาทรยศเจ้าอย่างงั้นรึ? ดูเหมือนว่าวิสัยทัศน์ของเจ้าจะสั้นไปนะ!"
ที่ด้านหลังกงเหล่ยเทียน,มีเสียงที่นุ่มนวลดังขึ้นมาในทันที.
กงเหล่ยเทียนที่หันหน้าขวับ,ซึ่งปรากฏชายหนุ่มที่หล่อเหล่า,ในชุดนักพรต,ทว่าบนใบหน้าของเขานั้นราวกับเป็นแผ่นหนังประกบกัน,มีรอยแตกกระจายไปทั่ว.
กงเชียน!
เป็นกงเชียนที่เพิ่งเดินทางมา!
"คารวะผู้ก่อตั้ง!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่กล่าวออกมาในทันที.
"อาวุโสกงเชียน!"กงเหล่ยเทียนที่เก็บความโกรธเอาไว้ในทันที.
"เขาทรยศเจ้า,แล้วเจ้าจะทำอย่างไรต่อไป?"กงเชียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึมพร้อมกับรอยยิ้ม.
"ข้าจะให้มันตาย,ในร่างของมันมีผนึกเทวะ,ข้าจะให้มันตาย!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
กล่าวเสร็จกงเหล่ยเทียนที่ทำมุทราใช้วิชาลับบางอย่าง,ที่หน้าผากปรากฏแสงสามสีปรากฏออกมา.
"ทำไมถึงไม่ตอบสนองกัน?"กงเหล่ยเทียนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด.
"เพราะก่อนหน้านี้,เขาได้ทำลายผนึกเทวะของเจ้าไปแล้วนะซิ!"กงเชียนที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
นับจากที่กงเชียนปรากฏขึ้นที่ป้อมปราการเมืองสุ่ยโมว,สายตาของเขาที่กวาดตามองไปทั่วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
และบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเอง,จงซานก็จดจ้องมองไปยังกงเชียนด้วยเช่นกัน.
กงเชียน? ท้ายที่สุดเจ้าก็มา!
ค่ายใหญ่ทิศใต้ของต้าเจิ้ง.
สถานที่แห่งนี้มีตำหนักขนาดใหญ่ตั้งอยู่,หวังเฉินที่ตามหยินโหลวหรี่เข้ามา,ก่อนที่จะเห็นจงซาน.
แม้ว่าบนป้อมปราการบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิวเซียวจะมีจงซานอยู่,ทว่าแน่นอนว่าจงซานย่อมต้องซ่อนร่างโคลนของเขาที่ทิ้งเอาไว้ด้วย.
"บุตรจงซือจิว,คารวะต้าเหรินอี้ฟู่!"หวังเฉินที่คุกเข่าคำนับลงในทันที.
"เป็นจงซือจิวจริงๆรึ?"หยินโหลวหรี่ที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"จงซือจิว?"จงซานที่จ้องมองไปยังหวังเฉิน.
"เกี่ยวกับเรื่องที่งานชุมนุมประตูมังกร,บุตรรู้สึกผิด,หลังจากนั้นบุตรจึงต้องการกระทำเรื่องอื่นทดแทนฟู่อี้,เกี่ยวกับมู่อี้นั้น,ต้ามู่อี้ที่ถูกกงเหล่ยเทียนทำร้าย,แม้นว่าบุตรจะไม่สามารถมองเห็นมู่อี้ได้ก็ตาม,ทว่าธวัชทมิฬ
บุตรเคยเห็นมันอยู่ในมือของกงเหล่ยเทียน,ภายในนั้นมีภูติมากมายถูกหลอมเข้าไปด้านในนับล้านๆตน,เพื่อที่จะใช้ในการสังเวยทำให้ราชาภูติแข็งแกร่ง,กับภูติมากมายที่อยู่ในนั้น,เป็นไปได้ว่มีาต้ามู่อี้
อาจจะยังอยู่ด้านใน,หากสามารถยึดมันคืนมาอาจจะช่วยต้ามู่อี้กับมาก็เป็นได้!"หวังเฉินกล่าว.
หยินโหลวหี่ที่อยู่ข้างๆถึงกับใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
ต้ามู่อี้,บนสวนสวรรค์ลอยฟ้า,เหล่าฮวงโหวลำดับหนึ่งไม่ใช่เชวียนเป่าเอ๋อหรอกรึ?
ทว่ายังมีอีกหนึ่งคนที่ไม่อยู่,และยังเป็นลำดับหนึ่ง,เห็นชัดเจนว่ามีสถานะในใจของจงซานสูงเป็นอย่างมาก,เป็นไปได้ว่าคือเหว่ยกุยเอ๋อตามข่าวลืออย่างงั้นรึ?
หวังเฉินที่รายงานเรื่องใหญ่,ค่อยๆลอบมองจงซาน.
ภายในความทรงจำของหวังเฉินนั้น,ต้ามู่อี้,เป็นคนที่ฟู่อี้ให้ความสำคัญมากที่สุด,ตราบเท่าที่ได้ยินข่าวนี้มา,ฟู่อี้จะต้องอารมณ์ดีอย่างแน่นอน.
ทว่ากับสิ่งที่หวังเฉินเห็นนั้น,จงซานยังคงสุขุม,อารมณ์ไม่เปลี่ยนแปลง.
"อืม,ข้ารู้แล้ว!"จงซานที่พยักหน้าให้.
"ฟู่อี้!"หวังเฉินที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ก่อนที่สงครามจะจบ,เจ้ารออยู่ที่นี่ก่อน!"จงซานกล่าว.
จงซานกล่าวเสร็จจากนั้นก็หายไปจากคนทั้งสองอย่างรวดเร็ว,หยินโหลวหรี่และหวังเฉินที่แสดงความเคารพเล็กน้อย,จากนั้นหยินโหลวหรี่ก็ถอยออกไป,เหลือเพียงแค่หวังเฉินที่นิ่งงันเพ่งพิศ,ครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น.
จงซานทำไมถึงได้สงบได้ขนาดนี้กัน?
ภายในหัวใจจงซานไม่รู้สึกอะไรเลยรึ?กุยเอ๋อที่เป็นสิ่งกระทบกระเทือนใจเขาที่สุด,ไม่ใช่ว่ากุยเอ๋อถูกทำลายไปทั้งร่างกายและวิญญาณแล้วรึ?
ธวัชทมิฬ! มันคืออะไร? ธวัชทมิฬ?
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ประตูสวรรค์ทิศตะวันตก.
จงซานที่สูดหายใจลึก,จับจ้องมองไปยังทิศทางของกงเชียน,ทันใดนั้นแววตาของเขาที่เผยท่าทางเร่งด่วน.
"เหล่าเยว่,ซือจิวกล่าวอะไรบ้าง?
เขากลับมาแล้วใช่หรือไม่?"เป่าเอ๋อที่สอบถามออกมาในทันที.
จงซานที่ทำลายความตื่นเต้นของเป่าเอ๋อ,พร้อมกับสูดหายใจลึก,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังค่ายทหารที่อยู่ด้านล่าง.
"ซือจิว?
นี่คือการทดสอบสุดท้าย!
หากว่าหลังจาสงครามนี้จบแล้ว,เขายังอยู่ในค่ายทหาร,แสดงว่าเขามีหัวใจที่ยังอาวรณ์ต่อครอบครัวจง,และเขาจะกลายเป็นไท่จื่อคนที่สี่,แต่หากเขาไม่อยู่ล่ะก็,เรื่องนี้......!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาไม่ได้กล่าวต่อ.
"ฟางเทียนฮว่าจี่ 方天画戟"
Chapter 806 Wang Chen
revolting and Kong Xuan arrive
忘尘叛变与孔宣到来
หวังเฉินทรยศ,กงเชียนมาถึง.
กระแสธารโลหิตที่เชี่ยมกราก,อสุราหลายสิบล้านที่ปรากฏขึ้นด้านใน,พร้อมกับเข้าโจมตีค่ายกลสี่ลักษณ์.
คลื่นสีแดงโลหิตที่รุนแรงกำลังพวยพุ่งโถมทับทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบๆ,ในกลุ่มของเหล่าอสุรามีหนึ่งตนที่ไม่ได้มีดวงตาแดงซ่านยังมีเค้าของมนุษย์อยู่,พร้อมกับถืออาวุธขนาดห้าจั้ง,เป็นง้าวเสี้ยวสวรรค์.
"ฟางเทียนฮว่าจี่ 方天画戟" อาวุธของลิโป้ ,ง้าวเสี้ยวสวรรค์.
ภายในค่ายกล,เป็นเพียงแค่คนเดียวที่ยังคงสติปัญญา,หรือก็คือแกนของค่ายกลทะเลโลหิตอสุรานั่นเอง,เขาคือราชาของเหล่าอสุรา,หวังเฉิน.
หวังเฉินผู้ควบคุมเหล่าอสุรา,ในสงครามครั้งนี้เขามีอาวุธที่น่าหวาดกลัวและน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
จงซานยังคงจ้องมองอย่างใจเย็น,จดจ้องมองหวังเฉินที่ควบคุมเหล่าอสุรา,จงซานที่สังเกตุจับจ้องสิ่งที่เกิดขึ้น,อย่างเงียบๆ.
"ซือจิวต้องการพิสูจน์ความแข็งแกร่งอย่างงั้นรึ?แล้วจะมีคนต้องตายไปอีกกี่คนกัน?"จงเจิ้งที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่!"จงเทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"มีปัญหาอะไร?"
"พบอะไรเข้าอย่างงั้นรึ?
ค่ายกลอสุราและค่ายกลสี่ลักษณ์ที่เข้าปะทะกันอย่างรุนแรง,หากแต่ค่ายกลอสุรากลับยังคงยืนอยู่เพียงฝั่งตะวันตกอย่างงั้นรึ?"
"กำลังจะบอกว่าซือจิวกำลังทำให้ทหารของต้าสุ่ยตกตายไปอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจงเจิ้งที่เปล่งประกาย.
ที่ไกลออกไปนั้น,แกนอสุร,ที่หน้าผากทันใดนั้นก็ปรากฏอักษรสีแดงโลหิต
อักขระเหยาขึ้น.
"ตูมมมมมมมมมมมมมม!"
ทันใดนั้นธารโลหิตที่ใหญ่โตก็พุ่งทะยานขึ้นนับสิบเท่า,จำนวนทะเลโลหิตที่สูงขึ้นอย่างรวดเร็ว,ท่วมพื้นที่ไปทั้งหมด.
"สิบล้านอสุรา!"
ง้าวเสี้ยวสวรรค์ที่ฟาดฟันออกไปโจมตีไปยังค่ายกลสี่ลักษณ์,ในจุดที่ค่ายกลทะเลโลหิตอสุรไปไม่ถึง.
"อ๊ากกกกก!"
เสียงของราชาอสุราคำราม,ทะเลโลหิตที่คลุ้มคลั่ง,พุ่งขึ้นมานับแสนลี้,หนึ่งแสนห้าหมื่นลี้,ราวกับว่าจะปกปิดท้องฟ้าเอาไว้,ทะเลโลหิตที่กำลังพุ่งทะลวงค่ายกลสี่ลักษณ์,ทำให้ค่ายกลสี่ลักษณ์ระเบิดออกมาเป็นระยะๆในทันที.
ราชาอาสุราที่ยืนอยู่บนคลื่นโลหิต,พร้อมกับพุ่งโจมตีไปด้านหน้าอย่างหนักหน่วงรุนแรง,ด้วยการสังเวยอสุราทั่วไป,ทำให้เขามีอำนาจโลหิตมากมายมหาศาล,ซึ่งเพียงพอที่จะทำลายค่ายกลสี่ลักษณ์อย่างแน่นอน.
"โครม!!!"
"ตูมมมมมมมมมมมม!"
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,คลื่นกระแทกถึงกับทำให้อากาศบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง,เป็นคลื่นกระแทกที่รุนแรงมันเป็นมาก,มันกระจายไปทั่วทุกสารทิศ,ทำให้เกิดหลุมดำขนาดใหญ่,ทุกสิ่งทุกอย่างที่ราวกับว่าปรากฏหลุมดำปกคลุมไปทั่ว.
การระเบิดที่หนักหน่วงรุนแรงนี้,ทำให้ผืนปฐพีสั่นสะเทือน,คลื่นกระแทกที่รุนแรงนี้กระจายไปทั่วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ไปจนถึงเมืองสุ่ยโม่ทางตะวันตกที่กงเหล่ยเทียนประจำการอยู่.
"ครืนนนนนนนนนนนนนนน!"
ค่ายกลสี่ลักษณ์ที่ใหญ่โตมโหฬาร,ที่ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น,เหล่าอสูรเทวะที่ได้รับแรงกระแทก,ต่างก็ได้รับบาดเจ็บ,มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่สามารถหลบออกมาได้.
เมื่อธารโลหิตกลายเป็นอสุราโดยสมบูรณ์,เมื่อถึงเวลานั้น,เหล่าอสุรเทวะจะต้องพบกับหายนะอย่างแน่นอน,ทว่าธารโลหิตอสุราเวลานี้ได้ปกคลุมพื้นที่รอบๆและขยายขนาดอย่างรวดเร็ว.
"อ๊าก!!"
กับคลื่นโลหิตที่สูงเทียมฟ้า,ความแข็งแกร่งไม่ต้องพูดถึง,ราวกับว่าเวลานี้มันได้ถูกยืมพลังจากผนึกเทวะที่อยู่หน้าผากของหวังเฉินด้วย,จนเวลานี้พลังที่ใช้ไปเป็นจำนวนมหาศาลจนทำให้มันแตกออกมาเป็นสองส่วน.
ค่ายกลทะเลอสุรา,ได้กำราบค่ายกลสี่ลักษณ์ไปอย่างสมบูรณ์.
เสียงของทหารราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยจากเมืองสุ่ยโม่ที่ดังกระหึ่มเฮดังลั่น,ส่วนราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้งเวลานี้กลายเป็นเงียบขวัญกำลังใจลดลง.
เหล่าทหารมากมายที่จับจ้องมองไปยังธารโลหิตด้วยความหวาดกลัว,ธารโลหิตที่บ้าคลั่ง,แม้แต่ค่ายสี่ลักษณ์ที่ทรงพลังแค่ใหน,เหล่านักรบต้าเจิ้งต่างก็รู้กันดี,คาดไม่ถึงว่าค่ายกลยักษ์ที่ทรงพลังถึงเพียงนี้จะถูกทำลายอย่างคาดไม่ถึง?
จากนี้จะทำอย่างไรดี?
"ยอดเยี่ยม!"กงเหล่ยเทียนที่อยู่เมืองสุ่ยโม่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจออกมา.
ธารโลหิตที่กำลังเคลื่อนต่อไปยังกองทัพของต้าเจิ้ง,มีหรือที่ทัพของต้าเจิ้งจะรับมือได้.
บนคลื่นทะเลโลหิตที่สูงที่สุด,ราชาอสุราที่ได้ทำลายค่ายกลสีลักษณ์ไปแล้ว,จดจ้องมองไปยังเหล่าอสุรเทวะที่อยู่ไกลออกไปกำลังตะเกียกตะกายไปบนธารโลหิตที่ไหลสะบัดกวาดร่างพวกเขา,ราชาอาชูราที่เผยยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย.
ง้าวเสี่ยวสวรรค์ในมือที่ยกขึ้นกวัดแกว่งก่อนที่จะฟันลงไป.
"ตูมมมมมมมมม!"
ธารโลหิตที่ใหญ่โตถูกแยกออกเป็นสองส่วนในทันที.
ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างก็จ้องมองด้วยความประหลาดใจ,เกิดอะไรขึ้น?
ราชาอสุราต้องการทำอะไร?
"สลาย!"
ราชาอสุราตะโกนออกมาเสียงดัง,ธารโลหิตทั้งหมดที่แตกสลายกลายเป็นผุดผง,เหล่าทหารของต้าเจิ้งและอสูรเทวะของต้าเจิ้งที่หลุดรอดออกมาจากค่ายกลได้ในทันที.
ใบหน้าแววตาของทุกคนที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจเป็นอย่างมาก,ราชาอสุราต้องการจะจากไปอย่างงั้นรึ?
"อะไร?"กงเหล่ยเทียนที่ดวงตาหดเกร็ง.
ในเวลานี้ราชาอสุราหันหน้ากลับมา,จดจ้องมองไปยังฝั่งของเมืองสุ่ยโมด้วยรอยยิ้มดูแคลน.
กับรอยยิ้มนี้,ทำให้ใบหน้าของกงเหล่ยเทียนถึงกับเปลี่ยนเป็นขาวซีด,ดวงตาของเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่หดเกร็ง.
"คลื่นโลหิตยักษ์!"
เสียงของราชาอสุราที่ดังก้อง,เคลื่อนยักษ์โลหิตที่หวนกลับคืนไปยังฝั่งตะวันตกในทันที.
หลังจากที่ออกคำสั่งสุดท้าย,ราชาอสุราที่ก้าวออกมาจากค่ายกล,ก่อนที่จะกลายร่างกลับมาเป็นหวังเฉินเช่นเดิม.
หวังเฉินเพียงคนเดียวที่พุ่งตรงไปยังทิศตะวันออก.
"ซือจิวกลับมาแล้ว,ซือจิวกลับมาแล้ว!"จงเจิ้งที่เผยท่าทางดีใจ.
"อืม!"จงเทียนที่เผยท่าทางตื่นเต้นเช่นกัน.
"เหล่าเยว่!"เป่าเอ๋อที่จ้องมองไปยังจงซาน.
หวังเฉินที่บินตรงมา,ทันใดนั้นเหล่าอสูรเทวะที่เข้าไปล้อมกรอบในทันที.
ค่ายกลสีลักษณ์ก่อนหน้านี้ที่ถูกทำลายลงเป็นฝีมือของหวังเฉินนั่นเอง.
หยินโหลวหรี่,กุยเสอและคนอื่นๆเข้าไปขวางหวังเฉินในทันที.
"หยุดตรงนั้น!"หยินโหลวหรี่ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ข้าคือบุตรของเซิ่งซ่างต้าเจิ้ง,จงซือจิว,เจ้ากล้าขวางข้าอย่างงั้นรึ?"หวังเฉินที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
กับคำพูดของหวังเฉินนั้น,ทำให้หยินโหลวหรี่และคนอื่นๆชะงักเล็กน้อย,บุตรของเซิ่งซ่างอย่างงั้นรึ?
นี่ฝ่าบาทส่งใส้ศึกเข้าไปในต้าสุ่ยอย่างงั้นรึ? จงซือจิวรึ?
คิดถึงจงซือจิว,หยินโหลวหรี่ที่คิดถึงเรื่องก่อนหน้านี้,เขาเคยได้ยินมาก่อน,หวังเฉิน,จงซือจิวอย่างงั้นรึ?
กับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้? ธารโลหิตที่ได้สังเวยทหารของต้าสุ่ยไปเป็นจำนวนมาก.
หยินโหลวหรี่ที่แสดงท่าทางลังเล.
"ฝ่าบาทมีรับสั่ง,หยินโหลวหรี่นำหวังเฉินไปยังค่ายใหญ่ทิศใต้!"ในเวลาเดียวกันนั้น,หลิวอู๋ซ่าที่นำคำสั่งของจงซานมา.
"รับทราบ!"หยินโหลวหรี่ที่รับคำสั่งในทันที.
ค่ายทหารทิศใต้นั้น,ไม่ได้อยู่บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวแต่อย่างใด,เป็นหนึ่งในค่ายหลักของกองทัพต้าเจิ้ง,ซึ่งเป็นป้อมปราการที่หยินโหลวหรี่ได้ประจำการก่อนหน้านี้.
หวังเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา,ฝ่าบาทมีรับสั่งให้หยินโหลวหรี่นำหวังเฉินไปยังค่ายทหารทิศใต้อย่างงั้นรึ?
นำหวังเฉิน? ทำไมไม่ใช่จงซือจิว?
หวังเฉินที่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังค่ายทหารต้าเจิ้งทิศใต้.
บนป้อมปราการเมืองสุ่ยโม่.
"สารเลว,เจ้าสารเลวหวังเฉิน,เจ้ากล้าทรยศข้าอย่างงั้นรึ?"กงหล่ยเทียนที่ระเบิดความโกรธคำรามลั่นออกมา.
หวังเฉินนับว่าเป็นข้าราชบริพารคนโปรดของเขา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทรยศตัวเขารึ?
เรื่องนี้,จะให้กงเหล่ยเทียนยอมรับได้อย่างไร,ไม่,ไม่,มันสารเลวเกินไปแล้ว!
"เขาทรยศเจ้าอย่างงั้นรึ? ดูเหมือนว่าวิสัยทัศน์ของเจ้าจะสั้นไปนะ!"
ที่ด้านหลังกงเหล่ยเทียน,มีเสียงที่นุ่มนวลดังขึ้นมาในทันที.
กงเหล่ยเทียนที่หันหน้าขวับ,ซึ่งปรากฏชายหนุ่มที่หล่อเหล่า,ในชุดนักพรต,ทว่าบนใบหน้าของเขานั้นราวกับเป็นแผ่นหนังประกบกัน,มีรอยแตกกระจายไปทั่ว.
กงเชียน!
เป็นกงเชียนที่เพิ่งเดินทางมา!
"คารวะผู้ก่อตั้ง!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่กล่าวออกมาในทันที.
"อาวุโสกงเชียน!"กงเหล่ยเทียนที่เก็บความโกรธเอาไว้ในทันที.
"เขาทรยศเจ้า,แล้วเจ้าจะทำอย่างไรต่อไป?"กงเชียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึมพร้อมกับรอยยิ้ม.
"ข้าจะให้มันตาย,ในร่างของมันมีผนึกเทวะ,ข้าจะให้มันตาย!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
กล่าวเสร็จกงเหล่ยเทียนที่ทำมุทราใช้วิชาลับบางอย่าง,ที่หน้าผากปรากฏแสงสามสีปรากฏออกมา.
"ทำไมถึงไม่ตอบสนองกัน?"กงเหล่ยเทียนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด.
"เพราะก่อนหน้านี้,เขาได้ทำลายผนึกเทวะของเจ้าไปแล้วนะซิ!"กงเชียนที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
นับจากที่กงเชียนปรากฏขึ้นที่ป้อมปราการเมืองสุ่ยโมว,สายตาของเขาที่กวาดตามองไปทั่วสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
และบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเอง,จงซานก็จดจ้องมองไปยังกงเชียนด้วยเช่นกัน.
กงเชียน? ท้ายที่สุดเจ้าก็มา!
ค่ายใหญ่ทิศใต้ของต้าเจิ้ง.
สถานที่แห่งนี้มีตำหนักขนาดใหญ่ตั้งอยู่,หวังเฉินที่ตามหยินโหลวหรี่เข้ามา,ก่อนที่จะเห็นจงซาน.
แม้ว่าบนป้อมปราการบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิวเซียวจะมีจงซานอยู่,ทว่าแน่นอนว่าจงซานย่อมต้องซ่อนร่างโคลนของเขาที่ทิ้งเอาไว้ด้วย.
"บุตรจงซือจิว,คารวะต้าเหรินอี้ฟู่!"หวังเฉินที่คุกเข่าคำนับลงในทันที.
"เป็นจงซือจิวจริงๆรึ?"หยินโหลวหรี่ที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"จงซือจิว?"จงซานที่จ้องมองไปยังหวังเฉิน.
"เกี่ยวกับเรื่องที่งานชุมนุมประตูมังกร,บุตรรู้สึกผิด,หลังจากนั้นบุตรจึงต้องการกระทำเรื่องอื่นทดแทนฟู่อี้,เกี่ยวกับมู่อี้นั้น,ต้ามู่อี้ที่ถูกกงเหล่ยเทียนทำร้าย,แม้นว่าบุตรจะไม่สามารถมองเห็นมู่อี้ได้ก็ตาม,ทว่าธวัชทมิฬ
บุตรเคยเห็นมันอยู่ในมือของกงเหล่ยเทียน,ภายในนั้นมีภูติมากมายถูกหลอมเข้าไปด้านในนับล้านๆตน,เพื่อที่จะใช้ในการสังเวยทำให้ราชาภูติแข็งแกร่ง,กับภูติมากมายที่อยู่ในนั้น,เป็นไปได้ว่มีาต้ามู่อี้
อาจจะยังอยู่ด้านใน,หากสามารถยึดมันคืนมาอาจจะช่วยต้ามู่อี้กับมาก็เป็นได้!"หวังเฉินกล่าว.
หยินโหลวหี่ที่อยู่ข้างๆถึงกับใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
ต้ามู่อี้,บนสวนสวรรค์ลอยฟ้า,เหล่าฮวงโหวลำดับหนึ่งไม่ใช่เชวียนเป่าเอ๋อหรอกรึ?
ทว่ายังมีอีกหนึ่งคนที่ไม่อยู่,และยังเป็นลำดับหนึ่ง,เห็นชัดเจนว่ามีสถานะในใจของจงซานสูงเป็นอย่างมาก,เป็นไปได้ว่าคือเหว่ยกุยเอ๋อตามข่าวลืออย่างงั้นรึ?
หวังเฉินที่รายงานเรื่องใหญ่,ค่อยๆลอบมองจงซาน.
ภายในความทรงจำของหวังเฉินนั้น,ต้ามู่อี้,เป็นคนที่ฟู่อี้ให้ความสำคัญมากที่สุด,ตราบเท่าที่ได้ยินข่าวนี้มา,ฟู่อี้จะต้องอารมณ์ดีอย่างแน่นอน.
ทว่ากับสิ่งที่หวังเฉินเห็นนั้น,จงซานยังคงสุขุม,อารมณ์ไม่เปลี่ยนแปลง.
"อืม,ข้ารู้แล้ว!"จงซานที่พยักหน้าให้.
"ฟู่อี้!"หวังเฉินที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ก่อนที่สงครามจะจบ,เจ้ารออยู่ที่นี่ก่อน!"จงซานกล่าว.
จงซานกล่าวเสร็จจากนั้นก็หายไปจากคนทั้งสองอย่างรวดเร็ว,หยินโหลวหรี่และหวังเฉินที่แสดงความเคารพเล็กน้อย,จากนั้นหยินโหลวหรี่ก็ถอยออกไป,เหลือเพียงแค่หวังเฉินที่นิ่งงันเพ่งพิศ,ครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น.
จงซานทำไมถึงได้สงบได้ขนาดนี้กัน?
ภายในหัวใจจงซานไม่รู้สึกอะไรเลยรึ?กุยเอ๋อที่เป็นสิ่งกระทบกระเทือนใจเขาที่สุด,ไม่ใช่ว่ากุยเอ๋อถูกทำลายไปทั้งร่างกายและวิญญาณแล้วรึ?
ธวัชทมิฬ! มันคืออะไร? ธวัชทมิฬ?
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ประตูสวรรค์ทิศตะวันตก.
จงซานที่สูดหายใจลึก,จับจ้องมองไปยังทิศทางของกงเชียน,ทันใดนั้นแววตาของเขาที่เผยท่าทางเร่งด่วน.
"เหล่าเยว่,ซือจิวกล่าวอะไรบ้าง?
เขากลับมาแล้วใช่หรือไม่?"เป่าเอ๋อที่สอบถามออกมาในทันที.
จงซานที่ทำลายความตื่นเต้นของเป่าเอ๋อ,พร้อมกับสูดหายใจลึก,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังค่ายทหารที่อยู่ด้านล่าง.
"ซือจิว?
นี่คือการทดสอบสุดท้าย!
หากว่าหลังจาสงครามนี้จบแล้ว,เขายังอยู่ในค่ายทหาร,แสดงว่าเขามีหัวใจที่ยังอาวรณ์ต่อครอบครัวจง,และเขาจะกลายเป็นไท่จื่อคนที่สี่,แต่หากเขาไม่อยู่ล่ะก็,เรื่องนี้......!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาไม่ได้กล่าวต่อ.
................
"ฟางเทียนฮว่าจี่ 方天画戟"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น