Immortality Chapter 804 Belongs to Zhong Shan ‚Fate’
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 804 ลิขิต ของจงซาน.
Chapter 804 Belongs to Zhong Shan ‚Fate’
หลังจากที่ออกมาจากห้องอักษรของกงเหล่ยเทียนแล้ว,ทว่าทางของเหรินชุนนั้น,จะดูตื่นเต้นกว่าปรกติ,ทำให้หวังเฉินจดจ้องมองด้วยท่าทางสนใจ.
ตื่นเต้นดีใจอะไรกัน,กับท่าทางที่ผิดปรกตินี้,ทำให้หวังเฉินคาดเดาความเป็นไปได้ต่างๆนาๆ.
จากท่าทางของเขาแล้ว,เหรินชุดต้องมีเป้าหมายใหญ่บางอย่างแน่นอน.
กับการที่อาสาที่จะเป็นแนวหน้าเพื่อทำลายค่ายกลสี่ลักษณ์ของเหรินชุด,จะต้องมีความลับอะไรบางอย่างแน่นอน.
หลังจากนั้นหนึ่งเดือนถัดมา,เหรินชุนที่นำคนกลุ่มหนึ่งตรงไปยังเส้นทางของหลุมสองภพ,วันหนึ่งขณะเตรียมการล่วงหน้าอยู่นั้น,หวังเฉินที่ยังคับเฝ้ามองเขาอยู่.
ภายในป่าเขาที่ไกลออกไป,หวังเฉินที่ซ่อนตัวอยู่มุมหนึ่ง.
สถานที่ดังกล่าวนั้น,เหรินชุนที่ยืนอยู่บนยอดเขาสูงแห่งหนึ่ง.
"เปรี้ยง!"
สายฟ้าคำราม,ท้องฟ้าที่กลายเป็นมืดคลึ้ม.
หวังเฉินที่จับจ้องดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"ข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์?
ชำระล้างเพื่อเป็นเซียนปฐพีอย่างงั้นรึ? นี่เหรินชุดจะผ่านทัณฑ์สวรรค์ในเวลานี้นะรึ?
ทำไมเขาถึงตัดสินใจเลือกช่วงเวลานี้กัน?
โอกาสมาถึง,เขาเตรียมจะลงมือแล้วอย่างงั้นรึ?"หวังเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ตลอดห้าพันปี,เหรินชุดที่ลอบเข้ามาในราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,เพื่ออะไร?แผนการของเขา,ตอนนี้สำเร็จแล้วอย่างงั้นรึ?"
"หรือว่า?"แววตาของหวังเฉินที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
สวนสวรรค์ลอยฟ้าเวลานี้ที่พุ่งตรงไปยังดินแดนภาคเหนือ.
เมืองหลวงที่เป็นสวนลอยฟ้านับว่าเป็นเรื่องที่สะดวกสบายเป็นอย่างมาก,ที่สามารถเคลื่อนที่ไปใหนก็ได้,ไม่ว่าจะเป็นพื้นที่ใหนๆใต้สวรรค์แห่งนี้,จงซานก็สามารถดึงอำนาจของต้าเจิ้งมาช่วยสนับสนุนตัวเองได้.
ในเวลานี้,ดูเหมือนว่าปลาจะกินเหยื่อแล้ว,กงเชียนและเต๋าจวินเซิ่งหย๋าจะต้องลงมืออย่างแน่นอน.
ภายในห้องอักษร,จงซานที่อ่านข้อมูลต่างๆ,เป่าเอ๋อที่นั่งอยู่เคียงข้าง.
"เหล่าเย่ว,จดหมายเหล่านี้เป็นของซือจิวอย่างงั้นรึ?"เป่าเอ๋อที่สอบถามออกไป.
"อืม,เขามองเห็นเป้ามหายของข้า,จึงต้องการสนับสนุนเป้าหมายของเขา,เขาจะกระตุ้นให้กงเหล่ยเทียนออกมาต่อสู้ตัดสินใยครั้งนี้,ทว่ากงเหล่ยเทียนนั้นจะเชิญกงเชียนและเต๋าจวินเซิ่งหย๋ามาอย่างแน่นอน!
ดังนั้นจึงได้แจ้งมาให้พวกเราได้ทำการเตรียมตัว."จงซานที่อ่านเสร็จก่อนที่จะวางจดหมายลง.
เป๋าเอ๋อที่ลุกขึ้นยืนอยู่ด้านหลังจงซานในทันที,พร้อมกับนวดเฟ้นให้กับจงซานเพื่อผ่อนคลาย.
"ทำไมซือจิวถึงได้ทำเช่นนั้น? หรือว่าเขาจะเป็นเหมือนกับเสวียนเอ๋อ,อยู่ในสภาวะที่ยากลำบากอย่างงั้นรึ?
ใช่แล้ว,กงเหล่ยเทียนนั้นได้ผนึกเทวะให้กับเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชา,สิ่งนี้จึงเป็นสิ่งที่ผนึกเขาเอาไว้หรือไม่?"เป่าเอ๋อที่กล่าวคาดเดาออกมาในทันที.
"ไม่สามารถบอกได้!"จงซานกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ทำไม?"เป่าเอ๋อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าไม่เข้าใจถึงเชาว์ปัญญาของจงซือจิว,เกี่ยวกับความสามารถของเขานั้น,ในต้าเจิ้งของเรา,คงมีเพียงแค่เสี่ยวหวังและอี้เหยี่ยนที่เทียบได้,ดังนั้นด้วยสถานการณ์เช่นนี้จึงยากจะคาดเดา,ข้าไม่สามารถที่จะคาดเดาจิตใจของเขาได้,ทุกสิ่งที่เขานั้น,สมบูรณ์แบบไม่มีใครสามารถมองเห็นได้ชัด."จงซานที่วางมือบนมือของเป่าเอ๋อ.
"อืม,หวังว่าเขาจะเป็นเหมือนดั่งเช่นเสวียนเอ๋อ!"เป่าเอ๋อที่พยักหน้ารับ.
"หวังจะเป็นเช่นนั้น,ก่อนที่สงครามตัดสินจะเริ่มขึ้น,ข้าต้องการที่จะทะลวงระดับอีกครั้ง! เรื่องอื่นๆคงต้องรบกวนเจ้าแล้ว!"จงซานกล่าว.
"อืม!"
ห้องลับ,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
จงซานที่นั่งสมาธิอยู่,ก่อนที่สงครามจะเริ่มขึ้น,นี่คือการทะลวงผ่านระดับครั้งสุดท้าย.
วิธีการเลือนระดับของเขานั้น,มีเพียงเส้นทางเดียวคือ,กินแล้วก็กินของวิเศษทั้งหมดทั้งมวล,ถึงแม้ว่าตอนนี้ของวิเศษระดับเก้าจะไม่สามารถช่วยยกระดับแปดหางสวรรค์ได้เลยแม้แต่น้อย,ก่อนหน้านี้กระบี่เทียนไมที่ช่วยเพิ่มระดับได้แค่ชั้นด้วย,อุปกรณ์เซียนสวรรค์ก็ขั้นเดียว,ตอนนี้จะซานจะยังสามารถหาของวิเศษที่เหนือล้ำกว่าอุปกรณ์เซียนสวรรค์ได้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่สะบัดมือ,นำตราหยกครรลองสวรรค์ออกมาวางด้านหน้า.
จากนั้นก็นำกล่องหยกออกมาวางข้างๆ,ขณะที่ค่อยๆเปิดมันออก,แสงสีทองมากมายที่ส่องสว่างไปทั่วห้องโถง.
ที่ด้านในนั้น,มีกลุ่มก้อนสีทองก้อนหนึ่ง.
นี่คือกลุ่มก้อนของ"ลิขิต"
เป็นสิ่งที่เขานำมาจากการทำลายโลกอมตะ,และทำการแยกมันออกมาจากสมบัติล้ำค่า,ซึ่งนี่น่าจะเป็นของล้ำค่าที่สุดที่จงซานมีแล้ว.
หรืออาจกล่าวได้ว่ามันคือ,ลิขิตก่อเกิด.
สายตาของจงซานาที่จดจ้อง,ตราหยกครรลองสวรรค์ที่กำลังบดขยี้กลุ่มก้อนสีทอง.
ภายใต้การควบคุมของจงซาน,ทันใดนั้นแสงสีทองก็ถูกบีบอัด,พร้อมกับระเบิดออกมาเสียงดัง,จากนั้นก็ฟุ้งเต็มห้อง,ภายในห้องโถงแห่งนี้,ปรากฏหมอกสีทองมากมายเต็มไปทั่วอากาศ,จนมองไม่เห็นส่วนอื่นๆเลย.
จากนั้นราวกับว่ามุกสีแดงบนยอดของตราครรลองสวรรค์ที่ส่องประกายแสงเจ็ดสีออกมา,มังกรเก้าตนที่เป็นฐานทันใดนั้นราวกับว่ามีชีวิตขึ้นมา,มันเริ่มอ้าปาก,ดูดซับหมอกสีทองที่ฟุ้งไปทั่วห้องเข้ามา.
มังกรทั้งเก้าตนที่กำลังดูดกลืนลิขิตอยู่อย่างงั้นรึ?
จงซานที่กำลังควบคุมสิ่งดังกล่าวอย่างระมัดระวัง.
ในเวลาเดียวกันนี้,บนท้องฟ้าสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เมฆวาสนามากมายที่กลายเป็นแปลกประหลาด,ตอนนี้กำลังพลุ้งพล่าน,แม้แต่เมฆกรรมวาสนาเองก็ด้วยเช่นกัน,ราวกับว่าตอนนี้มันกำลังรับพลังใหม่เข้ามา.
กรรมวาสนาและวาสนาที่เป็นศูนย์กลางตอนนี้กำลังส่องประกายแสงวับวาวเป็นจุดๆส่องประกายระยิบระยับ.
แสงสีทองที่เป็นจุดที่สว่างจ้ามากขึ้นและก็มากขึ้น,จนเวลานี้ปกคลุมทั้งเมฆกรรมวาสนาและวาสนาไปแล้ว.
กับเหตุการณ์ที่ปรากฏขึ้นในทันทีทันใด.
แทบจะทุกคนในเวลานี้ต่างก็จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,จดจ้องมองท้องฟ้าที่เปลี่ยนไป,เวลานี้ปรากฏภาพฉากที่งดงามเกิดขึ้น.
ปรากฏแสงสีทองที่เป็นจุดๆส่องประกายแสงสว่างจ้า,วาสนาและกรรมวาสนาที่กำลังเคลื่อนที่เข้าหากัน,ทำให้แสงที่ส่องออกมานั้นกำลังสว่างเจ้ามากขึ้นเรื่องๆ.
ที่ด้านล่าง:
"สิ่งที่ส่องประกายแสงสว่างจ้านี้,คือลิขิตอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่อยู่ใกล้ๆที่สอบถามออกไป.
"ใช่,มันคือลิขิต,นี่คือลิขิตของต้าเจิ้ง,มันคือลิขิตของฝาบาท."หวังคูที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ลิขิตมีประโยชน์อะไร?"อี้เหยี่ยนสอบถาม.
หวังคูที่จ้องมองอี้เหยี่ยนและกล่าวออกมาว่า,"อีกเดียวเจ้าก็จะรู้."
"หืม?"
ตี้เสวียนชา,หนี่ปู่ซา,ทุกคนต่างก็ออกมาจากที่พักตัวเอง,แหงนหน้ามองท้องฟ้า,จดจ้องมองวาสนาและกรรมวาสนาบนท้องฟ้า.
วาสนาเวลานี้ราวกับว่ามันกำลังเพิ่มขึ้นมาช้าๆ,ส่วนกรรมวาสนาเองก็ลดลงเรื่อยๆ,ทำให้วาสนามากขึ้นมากมาย,พร้อมกับทอแสงสว่างจ้า,ส่งประกายเจิดจรัสปกคลุมผืนฟ้า.
ทันใดนั้น,แสงสว่างสีทองของวาสนา,ก็ส่องประกายแสงจ้านับล้านๆสาย,เป็นความจ้าที่เกินกว่าจะเคยเห็น,แม้แต่ภาพเงาของจงซาน,ยังไม่ส่องประกายแสงขนาดนี้,หากแต่บนศีรษะของเขานั้นได้ปรากฏแสงเจ็ดสี,ที่ดูยิ่งใหญ่อลังการขึ้นมา.
ในเวลานั้นเหล่าข้าราชบริพารที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ก่อนที่จะเปลี่ยนสีหน้าประหลาดใจและยินดีขึ้น.
ลิขิต,จงซานมีลิขิตเป็นของตัวเอง,แม้ว่าลิขิตนั้นจะยังน้อยอยู่,ทว่าก็สามารถสัมผัสได้ถึงความน่าเกรงขามของจงซาน.
กรรมวาสนาเวลานี้ไม่มีเหลืออยู่แล้ว,มันถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นลิขิตและวาสนา.
ส่วนจงซานเวลานี้รับรู้ได้ว่า,ก่อนหน้านี้พลังฝึกตนของเขาอยู่ในระดับ
250 เท่า,ตอนนี้ได้ก้าวมาถึงระดับ 400 เท่านั้นทันที!
400 เท่า,เป็นความเร็ววาสนาที่มีความเร็ว 400
เท่าแน่นอนว่าเหล่าข้าราชบริพารย่อมเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจประหลาดใจไปด้วย,จงซานที่มีมรรคาระดับสูงมีระดับ
400
เท่า,ส่วนอี้เหยี่ยน,ตี้เสวียนชาที่มีมรรคราระดับกลาง,ในเวลานี้ก็เพิ่มขึ้นมาในทันทีเช่นกัน,ความเร็วอยู่ที่
40 เท่า,มีคนจำนวนมากที่ได้ลำดับมรรคาเพิ่มขึ้น,ทำให้พวกเขาดีใจกันเป็นอย่างมาก.
กรรมวาสนา,ตอนนี้ได้ถูกทำให้สมดุลกับวาสนาจึงหายไป,และปรากฏสิ่งอื่นขึ้นมาแทน,นั่นก็คือลิขิต,แม้แต่จงซานนั้นยังรู้สึกยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก,ความรู้สึกบางอย่างที่แปลกประหลาด,ไม่สามารถบ่งบอกได้อย่างชัดเจนนัก,ทว่าเขาที่กำลังพยายามศึกษามันอยู่.
ตราหยกครรลองสวรรค์ของจงซานที่กลืนกินลิขิตก่อนเกิดของคนอื่น,และสามารถนำมันมาหลอมรวมเป็นของตัวเองได้,บนท้องฟ้าเวลานี้มีวาสนามากมาย,และผสมปนเปกับลิขิต,จงซานที่สามารถสัมผัสได้ถึงลิขิตของตัวเอง,และตราครรลองสวรรค์ของเขาเวลานี้กำลังปล่อยแสงเจ็ดสีออกมาเรื่อๆ.
ตราหยกครรลองสวรรค์,นับเป็นสมบัติล้ำค่าอย่างแท้จริง.
จงซานที่จดจ้องมองตราครรลองสวรรค์ด้านหน้า,เวลานี้มันได้ตกผลึกผลไม้สีขาวออกมา.
ผลไม้?
ขนาดเท่าหัวแม่โป้ง,เหมือนกับผลึกตาแมว,ที่ดูงดงามเป็นอย่างมาก,มีแข็งแรงทนทานเหมือนกับอัญมณีด้วยเช่นกัน,หากแต่ทำไมต้องเรียกว่าเป็นผลไม้,เพราะว่ามันสิ่งกลิ่นหอมยั่วยวนออกมา,เป็นกลิ่นหอมที่ทำให้ต้องการลิ้มลองรสด้วยเช่นกัน.
กับผลไม้สีขาวนี้,จงซานต้องขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,มันคืออะไร?
ผลไม้เซียนโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?
บางที่นี่อาจจะเป็นผลไม้วิเศษก็เป็นได้,ทว่าจงซานย่อมไม่สามารถควบคุมมันได้แน่,ดังนั้นจึงได้เรียกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบออกมากิน.
เป็นสมบัติล้ำค่าจริงๆ,จงซานรู้สึกถึงพลังมากมายมหาศาลกำลังแผ่ออกมาจากร่างของแปดหางสวรรค์อย่างรวดเร็ว.
"ครืนนนนนนนนนนน!"
เสียงที่ดังก้องอยู่ภายในร่างของจงซาน,สองวันหลังจากนั้น,จงซานก็ก้าวออกมาจากห้องโถง.
ผลไม้สีขาวน่าจะเทียนได้กับอุปกรณ์เซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ด้วยผลไม้หนึ่งลูก,ได้ทำให้จงซานก้าวไปถึงระดับ 9 สวรรค์แท้ทันที! แม้นว่าจะยกระดับขึ้นมาได้แค่ขั้นเดียวก็ตาม,ในอนาคตข้างหน้าเขาย่อมจำเป็นต้องการอำนาจวิเศษที่มากมายยิ่งกว่านี้! ความแข็งแกร่งของจงซานในเวลานี้,นับว่ายกระดับขึ้นมาอีกหลายขั้นทีเดียว.
ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่เก้า!
สองปีหลังจากนั้น,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่อยู่ไม่ไกลจากหลุมสองภพแล้ว,และได้หยุดนิ่งลง.
กองกำลังของต้าเจิ้งที่มาจากทุกทิศทุกทางมารวมตัวกัน,พร้อมกับตั้งค่ายประจำทิศตะวันออก,ตะวันตก,ซึ่งทัพของต้าสุ่ยเองก็ได้สร้างม่ายพลังป้องกันเอาไว้,พร้อมที่จะเข้าปะทะ,ดูเหมือนว่าวันแห่งการตัดสินจะใกล้เข้ามาแล้ว.
หุบเขาแห่งหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
เทียนเฉินจื่อในเวลานี้ดูไม่เหมือนมนุษย์อีกต่อไปแล้ว,ผิวหนังของเขาที่หลอมละลายไปทั้งหมด,ตอนนี้เต็มไปด้วยโลหิตที่ซึมออกมาทั่วร่างกาย,ทว่าเขาที่สวมชุดคลุมปิดรัดสีดำไปทั่วร่าง,จนไม่สามารถมองเห็นส่วนต่างๆด้านในได้,เขาที่กำลังจ้องมองเขม็งไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"สงครามตัดสินอย่างงั้นรึ?
ข้ารอมานานหลายปีแล้ว,ท้ายที่สุดก็เริ่มสักที!............."เทียนเฉินจื่อที่ไอออกมาสองสามครั้ง.
ห่างออกมาที่ทิศตะวันออก,สถานที่แห่งนี้เป็นทัพหน้าซึ่งมีเหริ่นชุดและหวังเฉินประจำการอยู่.
"อาวุโสเหรินชุด,ค่ายกลของท่านเตรียมการเป็นอย่างไรบ้าง?"หวังเฉินที่กล่าวสอบถามออกมา.
"ค่ายกลของข้านั้น,จำเป็นต้องใช้ผู้ฝึกตนหนึ่งล้านคน,เพื่อสังเวยโลหิต,เมื่อถึงเวลาขอให้ท่านจัดการให้ด้วย,เมื่อผู้ฝึกตนหนึ่งล้านคนตกตายไปทั้งหมด,ค่ายกลก็จะทำงานทันที,เมื่อถึงตอนนั้นจำเป็นต้องให้แม่ทัพหวังเฉินรอสนับสนุน,เป็นคนสั่งการที่เหลือต่อไป!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"เป็นหน้าที่อยู่แล้ว!"หวังเฉินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม!"
เมืองแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ.
กงเหล่ยเทียนที่ยืนอยู่บนป้อมปราการกำแพงเมือง,จดจ้องมองออกไป,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ,ซึ่งด้านข้างของเขาเวลานี้มีเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่จ้องมองไปยังด้านหน้าพร้อมกับกงเหล่ยเทียน.
"อาวุโสกงเชียนจะมาเมื่อไหร่?"กงเหล่ยเทียนที่สอบถามออกไป.
"ผู้ก่อตั้งจะต้องมาแน่,เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าไม่ได้กังวลเรื่องนั้น,ข้ากลัวว่ามันจะเป็นเช่นเมื่อก่อนหน้านี้,ในเวลานั้นแดนเทพอมตะถึงรุกล้ำ,จนเสียสิ่งของบางอย่างไม่ใช่รึ?
หวังว่าคงจะไม่เกิดซ้ำอีกครั้ง?"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ในอดีตนั้นผู้ก่อตั้งได้อยู่ปกป้อง,ในเวลานี้ได้วางค่ายกลชั้นยอดเอาไว้แล้ว,ไม่มีใครสามารถชิงไปได้!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋ากล่าว.
"เช่นนั้นก็ดี,ท้ายที่สุดการต่อสู้ตัดสินจงซานก็มาถึงแล้ว,ขอเพียงแค่จงซานตายไป,ใต้สวรรค์แห่งนี้จะไม่มีใครหยุดข้าได้อีกแล้ว,อีกนานเท่าไหร่กับสิ่งที่ข้าปรารถนาจะมาถึง,ข้าจะต้องรวมผืนแผ่นดินกลายเป็นหนึ่งให้ได้!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"อืม,ครั้งนี้,จงซานต้องตาย!"แววตาของเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร.
ภาพของจงซานในเวลานี้ยังไม่สลายหายไปใหน,เป็นเหมือนดังกำแพงกั้นพลังฝึกตนของเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,จนกลายเป็นจิตมารขึ้นอีกด้วย.
Chapter 804 Belongs to Zhong Shan ‚Fate’
属于钟山的‘气数’
ลิขิต ของจงซาน.
หลังจากที่ออกมาจากห้องอักษรของกงเหล่ยเทียนแล้ว,ทว่าทางของเหรินชุนนั้น,จะดูตื่นเต้นกว่าปรกติ,ทำให้หวังเฉินจดจ้องมองด้วยท่าทางสนใจ.
ตื่นเต้นดีใจอะไรกัน,กับท่าทางที่ผิดปรกตินี้,ทำให้หวังเฉินคาดเดาความเป็นไปได้ต่างๆนาๆ.
จากท่าทางของเขาแล้ว,เหรินชุดต้องมีเป้าหมายใหญ่บางอย่างแน่นอน.
กับการที่อาสาที่จะเป็นแนวหน้าเพื่อทำลายค่ายกลสี่ลักษณ์ของเหรินชุด,จะต้องมีความลับอะไรบางอย่างแน่นอน.
.............
หลังจากนั้นหนึ่งเดือนถัดมา,เหรินชุนที่นำคนกลุ่มหนึ่งตรงไปยังเส้นทางของหลุมสองภพ,วันหนึ่งขณะเตรียมการล่วงหน้าอยู่นั้น,หวังเฉินที่ยังคับเฝ้ามองเขาอยู่.
ภายในป่าเขาที่ไกลออกไป,หวังเฉินที่ซ่อนตัวอยู่มุมหนึ่ง.
สถานที่ดังกล่าวนั้น,เหรินชุนที่ยืนอยู่บนยอดเขาสูงแห่งหนึ่ง.
"เปรี้ยง!"
สายฟ้าคำราม,ท้องฟ้าที่กลายเป็นมืดคลึ้ม.
หวังเฉินที่จับจ้องดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"ข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์?
ชำระล้างเพื่อเป็นเซียนปฐพีอย่างงั้นรึ? นี่เหรินชุดจะผ่านทัณฑ์สวรรค์ในเวลานี้นะรึ?
ทำไมเขาถึงตัดสินใจเลือกช่วงเวลานี้กัน?
โอกาสมาถึง,เขาเตรียมจะลงมือแล้วอย่างงั้นรึ?"หวังเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ตลอดห้าพันปี,เหรินชุดที่ลอบเข้ามาในราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,เพื่ออะไร?แผนการของเขา,ตอนนี้สำเร็จแล้วอย่างงั้นรึ?"
"หรือว่า?"แววตาของหวังเฉินที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
..................
สวนสวรรค์ลอยฟ้าเวลานี้ที่พุ่งตรงไปยังดินแดนภาคเหนือ.
เมืองหลวงที่เป็นสวนลอยฟ้านับว่าเป็นเรื่องที่สะดวกสบายเป็นอย่างมาก,ที่สามารถเคลื่อนที่ไปใหนก็ได้,ไม่ว่าจะเป็นพื้นที่ใหนๆใต้สวรรค์แห่งนี้,จงซานก็สามารถดึงอำนาจของต้าเจิ้งมาช่วยสนับสนุนตัวเองได้.
ในเวลานี้,ดูเหมือนว่าปลาจะกินเหยื่อแล้ว,กงเชียนและเต๋าจวินเซิ่งหย๋าจะต้องลงมืออย่างแน่นอน.
ภายในห้องอักษร,จงซานที่อ่านข้อมูลต่างๆ,เป่าเอ๋อที่นั่งอยู่เคียงข้าง.
"เหล่าเย่ว,จดหมายเหล่านี้เป็นของซือจิวอย่างงั้นรึ?"เป่าเอ๋อที่สอบถามออกไป.
"อืม,เขามองเห็นเป้ามหายของข้า,จึงต้องการสนับสนุนเป้าหมายของเขา,เขาจะกระตุ้นให้กงเหล่ยเทียนออกมาต่อสู้ตัดสินใยครั้งนี้,ทว่ากงเหล่ยเทียนนั้นจะเชิญกงเชียนและเต๋าจวินเซิ่งหย๋ามาอย่างแน่นอน!
ดังนั้นจึงได้แจ้งมาให้พวกเราได้ทำการเตรียมตัว."จงซานที่อ่านเสร็จก่อนที่จะวางจดหมายลง.
เป๋าเอ๋อที่ลุกขึ้นยืนอยู่ด้านหลังจงซานในทันที,พร้อมกับนวดเฟ้นให้กับจงซานเพื่อผ่อนคลาย.
"ทำไมซือจิวถึงได้ทำเช่นนั้น? หรือว่าเขาจะเป็นเหมือนกับเสวียนเอ๋อ,อยู่ในสภาวะที่ยากลำบากอย่างงั้นรึ?
ใช่แล้ว,กงเหล่ยเทียนนั้นได้ผนึกเทวะให้กับเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชา,สิ่งนี้จึงเป็นสิ่งที่ผนึกเขาเอาไว้หรือไม่?"เป่าเอ๋อที่กล่าวคาดเดาออกมาในทันที.
"ไม่สามารถบอกได้!"จงซานกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ทำไม?"เป่าเอ๋อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าไม่เข้าใจถึงเชาว์ปัญญาของจงซือจิว,เกี่ยวกับความสามารถของเขานั้น,ในต้าเจิ้งของเรา,คงมีเพียงแค่เสี่ยวหวังและอี้เหยี่ยนที่เทียบได้,ดังนั้นด้วยสถานการณ์เช่นนี้จึงยากจะคาดเดา,ข้าไม่สามารถที่จะคาดเดาจิตใจของเขาได้,ทุกสิ่งที่เขานั้น,สมบูรณ์แบบไม่มีใครสามารถมองเห็นได้ชัด."จงซานที่วางมือบนมือของเป่าเอ๋อ.
"อืม,หวังว่าเขาจะเป็นเหมือนดั่งเช่นเสวียนเอ๋อ!"เป่าเอ๋อที่พยักหน้ารับ.
"หวังจะเป็นเช่นนั้น,ก่อนที่สงครามตัดสินจะเริ่มขึ้น,ข้าต้องการที่จะทะลวงระดับอีกครั้ง! เรื่องอื่นๆคงต้องรบกวนเจ้าแล้ว!"จงซานกล่าว.
"อืม!"
.............
ห้องลับ,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
จงซานที่นั่งสมาธิอยู่,ก่อนที่สงครามจะเริ่มขึ้น,นี่คือการทะลวงผ่านระดับครั้งสุดท้าย.
วิธีการเลือนระดับของเขานั้น,มีเพียงเส้นทางเดียวคือ,กินแล้วก็กินของวิเศษทั้งหมดทั้งมวล,ถึงแม้ว่าตอนนี้ของวิเศษระดับเก้าจะไม่สามารถช่วยยกระดับแปดหางสวรรค์ได้เลยแม้แต่น้อย,ก่อนหน้านี้กระบี่เทียนไมที่ช่วยเพิ่มระดับได้แค่ชั้นด้วย,อุปกรณ์เซียนสวรรค์ก็ขั้นเดียว,ตอนนี้จะซานจะยังสามารถหาของวิเศษที่เหนือล้ำกว่าอุปกรณ์เซียนสวรรค์ได้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่สะบัดมือ,นำตราหยกครรลองสวรรค์ออกมาวางด้านหน้า.
จากนั้นก็นำกล่องหยกออกมาวางข้างๆ,ขณะที่ค่อยๆเปิดมันออก,แสงสีทองมากมายที่ส่องสว่างไปทั่วห้องโถง.
ที่ด้านในนั้น,มีกลุ่มก้อนสีทองก้อนหนึ่ง.
นี่คือกลุ่มก้อนของ"ลิขิต"
เป็นสิ่งที่เขานำมาจากการทำลายโลกอมตะ,และทำการแยกมันออกมาจากสมบัติล้ำค่า,ซึ่งนี่น่าจะเป็นของล้ำค่าที่สุดที่จงซานมีแล้ว.
หรืออาจกล่าวได้ว่ามันคือ,ลิขิตก่อเกิด.
สายตาของจงซานาที่จดจ้อง,ตราหยกครรลองสวรรค์ที่กำลังบดขยี้กลุ่มก้อนสีทอง.
ภายใต้การควบคุมของจงซาน,ทันใดนั้นแสงสีทองก็ถูกบีบอัด,พร้อมกับระเบิดออกมาเสียงดัง,จากนั้นก็ฟุ้งเต็มห้อง,ภายในห้องโถงแห่งนี้,ปรากฏหมอกสีทองมากมายเต็มไปทั่วอากาศ,จนมองไม่เห็นส่วนอื่นๆเลย.
จากนั้นราวกับว่ามุกสีแดงบนยอดของตราครรลองสวรรค์ที่ส่องประกายแสงเจ็ดสีออกมา,มังกรเก้าตนที่เป็นฐานทันใดนั้นราวกับว่ามีชีวิตขึ้นมา,มันเริ่มอ้าปาก,ดูดซับหมอกสีทองที่ฟุ้งไปทั่วห้องเข้ามา.
มังกรทั้งเก้าตนที่กำลังดูดกลืนลิขิตอยู่อย่างงั้นรึ?
จงซานที่กำลังควบคุมสิ่งดังกล่าวอย่างระมัดระวัง.
ในเวลาเดียวกันนี้,บนท้องฟ้าสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เมฆวาสนามากมายที่กลายเป็นแปลกประหลาด,ตอนนี้กำลังพลุ้งพล่าน,แม้แต่เมฆกรรมวาสนาเองก็ด้วยเช่นกัน,ราวกับว่าตอนนี้มันกำลังรับพลังใหม่เข้ามา.
กรรมวาสนาและวาสนาที่เป็นศูนย์กลางตอนนี้กำลังส่องประกายแสงวับวาวเป็นจุดๆส่องประกายระยิบระยับ.
แสงสีทองที่เป็นจุดที่สว่างจ้ามากขึ้นและก็มากขึ้น,จนเวลานี้ปกคลุมทั้งเมฆกรรมวาสนาและวาสนาไปแล้ว.
กับเหตุการณ์ที่ปรากฏขึ้นในทันทีทันใด.
แทบจะทุกคนในเวลานี้ต่างก็จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,จดจ้องมองท้องฟ้าที่เปลี่ยนไป,เวลานี้ปรากฏภาพฉากที่งดงามเกิดขึ้น.
ปรากฏแสงสีทองที่เป็นจุดๆส่องประกายแสงสว่างจ้า,วาสนาและกรรมวาสนาที่กำลังเคลื่อนที่เข้าหากัน,ทำให้แสงที่ส่องออกมานั้นกำลังสว่างเจ้ามากขึ้นเรื่องๆ.
ที่ด้านล่าง:
"ลิขิต?
คาดไม่ถึงเลยว่าฝ่าบาทกำลังจะสร้างลิขิตของตัวเองอย่างงั้นรึ?"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"สิ่งที่ส่องประกายแสงสว่างจ้านี้,คือลิขิตอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่อยู่ใกล้ๆที่สอบถามออกไป.
"ใช่,มันคือลิขิต,นี่คือลิขิตของต้าเจิ้ง,มันคือลิขิตของฝาบาท."หวังคูที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ลิขิตมีประโยชน์อะไร?"อี้เหยี่ยนสอบถาม.
หวังคูที่จ้องมองอี้เหยี่ยนและกล่าวออกมาว่า,"อีกเดียวเจ้าก็จะรู้."
"หืม?"
ตี้เสวียนชา,หนี่ปู่ซา,ทุกคนต่างก็ออกมาจากที่พักตัวเอง,แหงนหน้ามองท้องฟ้า,จดจ้องมองวาสนาและกรรมวาสนาบนท้องฟ้า.
วาสนาเวลานี้ราวกับว่ามันกำลังเพิ่มขึ้นมาช้าๆ,ส่วนกรรมวาสนาเองก็ลดลงเรื่อยๆ,ทำให้วาสนามากขึ้นมากมาย,พร้อมกับทอแสงสว่างจ้า,ส่งประกายเจิดจรัสปกคลุมผืนฟ้า.
ทันใดนั้น,แสงสว่างสีทองของวาสนา,ก็ส่องประกายแสงจ้านับล้านๆสาย,เป็นความจ้าที่เกินกว่าจะเคยเห็น,แม้แต่ภาพเงาของจงซาน,ยังไม่ส่องประกายแสงขนาดนี้,หากแต่บนศีรษะของเขานั้นได้ปรากฏแสงเจ็ดสี,ที่ดูยิ่งใหญ่อลังการขึ้นมา.
ในเวลานั้นเหล่าข้าราชบริพารที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ก่อนที่จะเปลี่ยนสีหน้าประหลาดใจและยินดีขึ้น.
ลิขิต,จงซานมีลิขิตเป็นของตัวเอง,แม้ว่าลิขิตนั้นจะยังน้อยอยู่,ทว่าก็สามารถสัมผัสได้ถึงความน่าเกรงขามของจงซาน.
กรรมวาสนาเวลานี้ไม่มีเหลืออยู่แล้ว,มันถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นลิขิตและวาสนา.
ส่วนจงซานเวลานี้รับรู้ได้ว่า,ก่อนหน้านี้พลังฝึกตนของเขาอยู่ในระดับ
250 เท่า,ตอนนี้ได้ก้าวมาถึงระดับ 400 เท่านั้นทันที!
400 เท่า,เป็นความเร็ววาสนาที่มีความเร็ว 400
เท่าแน่นอนว่าเหล่าข้าราชบริพารย่อมเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจประหลาดใจไปด้วย,จงซานที่มีมรรคาระดับสูงมีระดับ
400
เท่า,ส่วนอี้เหยี่ยน,ตี้เสวียนชาที่มีมรรคราระดับกลาง,ในเวลานี้ก็เพิ่มขึ้นมาในทันทีเช่นกัน,ความเร็วอยู่ที่
40 เท่า,มีคนจำนวนมากที่ได้ลำดับมรรคาเพิ่มขึ้น,ทำให้พวกเขาดีใจกันเป็นอย่างมาก.
กรรมวาสนา,ตอนนี้ได้ถูกทำให้สมดุลกับวาสนาจึงหายไป,และปรากฏสิ่งอื่นขึ้นมาแทน,นั่นก็คือลิขิต,แม้แต่จงซานนั้นยังรู้สึกยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก,ความรู้สึกบางอย่างที่แปลกประหลาด,ไม่สามารถบ่งบอกได้อย่างชัดเจนนัก,ทว่าเขาที่กำลังพยายามศึกษามันอยู่.
ตราหยกครรลองสวรรค์ของจงซานที่กลืนกินลิขิตก่อนเกิดของคนอื่น,และสามารถนำมันมาหลอมรวมเป็นของตัวเองได้,บนท้องฟ้าเวลานี้มีวาสนามากมาย,และผสมปนเปกับลิขิต,จงซานที่สามารถสัมผัสได้ถึงลิขิตของตัวเอง,และตราครรลองสวรรค์ของเขาเวลานี้กำลังปล่อยแสงเจ็ดสีออกมาเรื่อๆ.
ตราหยกครรลองสวรรค์,นับเป็นสมบัติล้ำค่าอย่างแท้จริง.
จงซานที่จดจ้องมองตราครรลองสวรรค์ด้านหน้า,เวลานี้มันได้ตกผลึกผลไม้สีขาวออกมา.
ผลไม้?
ขนาดเท่าหัวแม่โป้ง,เหมือนกับผลึกตาแมว,ที่ดูงดงามเป็นอย่างมาก,มีแข็งแรงทนทานเหมือนกับอัญมณีด้วยเช่นกัน,หากแต่ทำไมต้องเรียกว่าเป็นผลไม้,เพราะว่ามันสิ่งกลิ่นหอมยั่วยวนออกมา,เป็นกลิ่นหอมที่ทำให้ต้องการลิ้มลองรสด้วยเช่นกัน.
กับผลไม้สีขาวนี้,จงซานต้องขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,มันคืออะไร?
ผลไม้เซียนโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?
บางที่นี่อาจจะเป็นผลไม้วิเศษก็เป็นได้,ทว่าจงซานย่อมไม่สามารถควบคุมมันได้แน่,ดังนั้นจึงได้เรียกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบออกมากิน.
เป็นสมบัติล้ำค่าจริงๆ,จงซานรู้สึกถึงพลังมากมายมหาศาลกำลังแผ่ออกมาจากร่างของแปดหางสวรรค์อย่างรวดเร็ว.
"ครืนนนนนนนนนนน!"
เสียงที่ดังก้องอยู่ภายในร่างของจงซาน,สองวันหลังจากนั้น,จงซานก็ก้าวออกมาจากห้องโถง.
ผลไม้สีขาวน่าจะเทียนได้กับอุปกรณ์เซียนสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ด้วยผลไม้หนึ่งลูก,ได้ทำให้จงซานก้าวไปถึงระดับ 9 สวรรค์แท้ทันที! แม้นว่าจะยกระดับขึ้นมาได้แค่ขั้นเดียวก็ตาม,ในอนาคตข้างหน้าเขาย่อมจำเป็นต้องการอำนาจวิเศษที่มากมายยิ่งกว่านี้! ความแข็งแกร่งของจงซานในเวลานี้,นับว่ายกระดับขึ้นมาอีกหลายขั้นทีเดียว.
ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่เก้า!
สองปีหลังจากนั้น,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวที่อยู่ไม่ไกลจากหลุมสองภพแล้ว,และได้หยุดนิ่งลง.
กองกำลังของต้าเจิ้งที่มาจากทุกทิศทุกทางมารวมตัวกัน,พร้อมกับตั้งค่ายประจำทิศตะวันออก,ตะวันตก,ซึ่งทัพของต้าสุ่ยเองก็ได้สร้างม่ายพลังป้องกันเอาไว้,พร้อมที่จะเข้าปะทะ,ดูเหมือนว่าวันแห่งการตัดสินจะใกล้เข้ามาแล้ว.
หุบเขาแห่งหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
เทียนเฉินจื่อในเวลานี้ดูไม่เหมือนมนุษย์อีกต่อไปแล้ว,ผิวหนังของเขาที่หลอมละลายไปทั้งหมด,ตอนนี้เต็มไปด้วยโลหิตที่ซึมออกมาทั่วร่างกาย,ทว่าเขาที่สวมชุดคลุมปิดรัดสีดำไปทั่วร่าง,จนไม่สามารถมองเห็นส่วนต่างๆด้านในได้,เขาที่กำลังจ้องมองเขม็งไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"สงครามตัดสินอย่างงั้นรึ?
ข้ารอมานานหลายปีแล้ว,ท้ายที่สุดก็เริ่มสักที!............."เทียนเฉินจื่อที่ไอออกมาสองสามครั้ง.
ห่างออกมาที่ทิศตะวันออก,สถานที่แห่งนี้เป็นทัพหน้าซึ่งมีเหริ่นชุดและหวังเฉินประจำการอยู่.
"อาวุโสเหรินชุด,ค่ายกลของท่านเตรียมการเป็นอย่างไรบ้าง?"หวังเฉินที่กล่าวสอบถามออกมา.
"ค่ายกลของข้านั้น,จำเป็นต้องใช้ผู้ฝึกตนหนึ่งล้านคน,เพื่อสังเวยโลหิต,เมื่อถึงเวลาขอให้ท่านจัดการให้ด้วย,เมื่อผู้ฝึกตนหนึ่งล้านคนตกตายไปทั้งหมด,ค่ายกลก็จะทำงานทันที,เมื่อถึงตอนนั้นจำเป็นต้องให้แม่ทัพหวังเฉินรอสนับสนุน,เป็นคนสั่งการที่เหลือต่อไป!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"เป็นหน้าที่อยู่แล้ว!"หวังเฉินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม!"
.........
เมืองแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ.
กงเหล่ยเทียนที่ยืนอยู่บนป้อมปราการกำแพงเมือง,จดจ้องมองออกไป,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ,ซึ่งด้านข้างของเขาเวลานี้มีเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่จ้องมองไปยังด้านหน้าพร้อมกับกงเหล่ยเทียน.
"อาวุโสกงเชียนจะมาเมื่อไหร่?"กงเหล่ยเทียนที่สอบถามออกไป.
"ผู้ก่อตั้งจะต้องมาแน่,เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าไม่ได้กังวลเรื่องนั้น,ข้ากลัวว่ามันจะเป็นเช่นเมื่อก่อนหน้านี้,ในเวลานั้นแดนเทพอมตะถึงรุกล้ำ,จนเสียสิ่งของบางอย่างไม่ใช่รึ?
หวังว่าคงจะไม่เกิดซ้ำอีกครั้ง?"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ในอดีตนั้นผู้ก่อตั้งได้อยู่ปกป้อง,ในเวลานี้ได้วางค่ายกลชั้นยอดเอาไว้แล้ว,ไม่มีใครสามารถชิงไปได้!"เต๋าจวินเซิ่งหย๋ากล่าว.
"เช่นนั้นก็ดี,ท้ายที่สุดการต่อสู้ตัดสินจงซานก็มาถึงแล้ว,ขอเพียงแค่จงซานตายไป,ใต้สวรรค์แห่งนี้จะไม่มีใครหยุดข้าได้อีกแล้ว,อีกนานเท่าไหร่กับสิ่งที่ข้าปรารถนาจะมาถึง,ข้าจะต้องรวมผืนแผ่นดินกลายเป็นหนึ่งให้ได้!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"อืม,ครั้งนี้,จงซานต้องตาย!"แววตาของเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร.
ภาพของจงซานในเวลานี้ยังไม่สลายหายไปใหน,เป็นเหมือนดังกำแพงกั้นพลังฝึกตนของเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,จนกลายเป็นจิตมารขึ้นอีกด้วย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น