Immortality Chapter 797 Start of sudden rising
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 797 การปะทุของสวีฉี.
Chapter 797 Start of sudden rising
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
ร่างแยกเงาของจงซานที่หายไปต่อหน้าทุกคนอย่างรวดเร็ว,แม้ว่าเหล่าข้าราชบริพารจะสงสัย,ทว่าก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไร,ไม่นานหลังจากนั้นตี้เสวียนชาก็ร่อนลงที่ลาน.
"กลับมาแล้วอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่กล่าวทักทาย.
"อืม!"ตี้เสวียนชาพยักหน้ารับพยักหน้า.
จากนั้น,ตี้เสวียนชาก็จ้องมองไปยังใจกลางของลาน,โลงศพสีม่วงขนาดใหญ่สิบจั้ง,เวลานี้กระบี่จูเซียนได้ลอยอยู่บนฟ้า.
"เจี่ยเจี๋ย,จงซานไปใหนอย่างงั้นรึ?"หลิงเอ๋อที่กุมแขนของเป่าเอ๋อ.
"ฝ่าบาทจับตัวฮามะไลมา,จัดการเสร็จก็จะตามมาในทันที.
ขณะที่ตี้เสวียนชากล่าวนั้น,ร่างแยกเงาและร่างต้นที่รวมตัวกันแล้วก็กลับมาอีกครั้ง.
"แปลก,แปลกจริงๆ!"หวนจี่อยู่ใกล้ๆจดจ้องมองไปยังรอบๆร่างจงซาน.
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อยให้กับนาง,เป็นเรื่องปรกติ,จงซานนั้นไม่ยินดีที่จะเผยร่างทั้งสองออกมาพร้อมกับให้ทุกคนได้เห็น.
"จงซาน,เจ้าเปลี่ยนชุดมาเหรอ!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาทันที.
เหล่าสตรีของเขาที่เผยแววตาที่อาดูรเผยยิ้มอย่างอบอุ่นให้,จงซานทีพยักหน้าให้.
"อืม,จากการตรวจสอบแล้วภายในโลงศพยักษ์นี่,ใครอยู่ข้างในกัน,พอจะคาดเดาได้หรือไม่?"จงซานที่สอบถามออกมาในทันที.
"ชุดกระบี่สังหารเซียน,เป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดของปราชญ์เทพ,เป็นไปได้ว่าภายในโลงศพนั่นคือศพของเจ้าของกระบี่!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"มั่นใจอย่างงั้นรึ?"
"อาจไม่ใช่ก็ได้!"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"มีความเป็นไปได้ว่าอาจเป็นปราชญ์เทพที่ล่วงลับ,ทว่าก็ไม่สามารถบอกได้เช่นกันว่าเขาคือเจ้าของชุดกระบี่สังหารเซียน,ทว่าหากจะยืนยันล่ะก็,นี่คือศพของปราชญ์เทพอย่างแน่นอน!"เซียนเซิงซือกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"หวังคูที่พยักหน้าสนับสนุนอีกข้าง.
"จงซาน,เจ้ารู้ใหมว่าหลายวันมานี้,โลงศพดังกล่าวดูดซับปราณทมิฬไปมากมายไปเพื่ออะไร?"หวนจีที่อยู่ข้างๆกล่าวออกมาในทันที.
คำพูดของหวนจีนั้น,มีเพียงแค่จงซานคนเดียวเท่านั้นที่ได้ยิน.
"ปราณทมิฬอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ปราณทมิฬที่ใหนกัน?
"ฝ่าบาท,ปราณทมิฬอะไรอย่างงั้นรึ?"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
"ปราณทมิฬ,ข้าไม่สามารถบอกได้,ไม่ว่าอย่างไรปราณทมิฬดังกล่าวนั้น,นับวันมันยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆมันลอยอยูบนโลงศพ,มันถูกโลงศพดังกล่าวดูดมา.
เห็นหวนจีที่กล่าวยืนยันหนักแน่นต่อจงซาน,ถึงกับทำให้จงซานใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"เหล่าเยว่,ปราณทมิฬอะไรอย่างงั้นรึ?"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
"ข้าเองก็ไม่รู้,ทว่าข้าสามารถยืนยันได้ว่า,กลิ่นอายดังกล่าวนั้นพวกเราไม่สามารถมองเห็น,แต่โลงศพยักษ์นั้นกำลังดูดซับอยู่,มันยังดูดซับมาหลายวันมานี้ไม่หยุดเลย!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาขณะกล่าว.
"ไม่ได้การแล้ว!"เซียนเซิงซือทันใดนั้นก็สะดุ้งตื่นตกใจขึ้นมาในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"
"ฝ่าบาท,เร็วเข้า,รีบจัดการกระบี่จูเซียน,พร้อมกับตอกตะปูกลับ,หากเป็นเช่นนี้,หลังจากนี้จะต้องเกิดปัญหาใหญ่แน่!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นตกใจ.
จะเกิดปัญหาใหญ่อย่างงั้นรึ?
จงซานที่ยังไม่สอบถามเรื่องทั้งหมดในเวลานี้,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าจงซานในทันที.
"ตี้เสวียนชา,หวังคู,ลงมือ!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ตี้เสวียนชาและหวังคูที่เร่งรีบพุ่งเขาไปในทันที.
"ตูมมมมมมมม!"
พริบตาเดียวนั้น,ปราณสีม่วงของกระบี่จูเซียนที่แผ่พุ่งออกมา,จิตสังหารที่มากมายปะทุขึ้นมา,ทั่วท้องฟ้าเต็มท้องฟ้าเต็มไปด้วยปราณกระบี่,ด้วยปราณกระบี่ที่ดุร้ายรุนแรง,พุ่งตรงเข้าหาตี้เสวียนชา,หวังคูและแปดหางสวรรค์ทันที.
จงซานที่ปกป้องคนอื่นๆที่อยู่ด้านหลัง.
"ตูมมมมมมมม!"
จักรทองสะบั้นโลกาของตี้เสวียนชาที่พุ่งออกไป,กระแทกกระบี่จูเซียนอย่างรุนแรง,จักรทองสะบั้นโลกาที่ลอยเคล้ง,ส่วนกระบี่จูเซียนที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย.
"เปิด!"
บัลลังก์ทองแดงของหวังคูกระแทกกระบี่จูเซียนเสียงดังสนั่น,ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ.
"กระบี่จูเซียนแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,จักรทองสะบั้นโลหิตที่หมุนกลับคืนมา,กระแทกออกไปเสียงดังสนั่นสนับสนุนบัลลังก์ทองแดง.
"ตูมมมมมมมมมม!"
หลังจากเกิดการกระแทก,กระบี่จูเซียนท้ายที่สุดก็ถูกกระแทกลอยออกไปราวๆสิบจั้ง.
"สว๊วป!"
แปดหางสวรรค์พุ่งสวาปามงับกระบี่จูเซียนไปในทันที.
"ตูมมมมมม!"
ร่างของแปดหางสวรรค์ที่เสียการควบคุมกระแทกพื้นเสียงดังสนั่น.
จากนั้น,แปดหางสวรรค์ที่สั่นไหวไปมาอย่างแรง,ก่อนที่หางทั้งแปดของมันจะพุ่งร่างเอาไว้,กระบี่จูเซียนเวลานี้กำลังดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งในปากของมัน.
จงซานที่ชี้นิ้วออกไป,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า,ผุดออกมาจากค่ายกล,ด้วยกระบี่จูเซียนที่ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งทำให้บนอากาศตอนนี้เกิดเป็นหลุมดำขนาดใหญ่ยักษ์,กระบี่จูเซียนที่ทรงพลังจนทำให้แปดหางสวรรค์ลอยเคล้งไปมา.
กระบี่จูเซียน,ควรค่าแล้วที่เป็นกระบี่ผู้นำของสี่กระบี่,การที่แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบจะย่อมมันนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย.
ทว่าเมื่อกระบี่จูเซียนถูกกลืนเข้าไปแล้ว,ประกายแสงสีม่วงที่ปกคลุมโลงศพขนาดใหญ่ก็ค่อยๆเลือนใสปรากฏให้ทุกคนสามารถมองเห็นหมอกควันสีดำทมิฬจำนวนมากได้.
หมอกสีดำทมิฬมากมายที่หนาแน่น,ปกคลุมพื้นที่รอบๆ.คละคลุ้งทำให้พื้นที่รอบๆหมองมัวไปด้วย.
ยิ่งบริเวณของโลงศพยักษ์สีม่วงตำแหน่งน่าจะเป็นศีรษะของปราชญ์เทพ,หมอกควันดำทมิฬที่รวมตัวกันจะมองเห็นเป็นอักษรปรากฏขึ้น.
สามสิบ.
อักษรสีดำที่ลอยอยู่บนโลงศพปรากฏคำว่าสามสิบ,เป็นอะไรที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,เพียงแค่จ้องมอง,ทำให้จิตใจของทุกคนสั่นสะท้านสัมผัสได้ถึงความตาย.
ใบหน้าของเซียนเซิงซือที่เปลี่ยนเป็นขาวซีดพุ่งตรงไปยังโลงศพในทันที.
"ปัง!"
ร่างของเซียนเซิงซือที่ลอยโด่งออกมาจากควันสีดำที่ผลักอย่างรุนแรง,เขาไม่สามารถเข้าใกล้โลงศพสีม่วงได้เลย,หมอกสีดำที่ปกคลุมรอบๆโลงศพ,ทำให้เซียนซือเข้าใกล้ไม่ได้.
"หวังคู,ปราณทมิฬนั่นขวางทางข้าเอาไว้,มีเพียงเจ้าที่สามารถทนได้,เร็วเข้า,นำตะปูทั้งสิบไปปักเอาไว้!"
เซียนเซิงซือที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,ก่อนที่จะส่งตะปูทั้งสิบดอกลอยไปหาหวังคู.
หวังคูที่ยื่นมือออกไปรับ,ไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยพุ่งเข้าหาโลงศพในทันที,สิบรูตะปูเดิม,ตราบเท่าที่ใส่ลงไปได้ก็ถือว่าสำเร็จแล้ว.
ปราณทมิฬที่หมุนวนผลักดันหวังคูอย่างรวดเร็ว,ทว่าหวังคุนั้นดูเหมือนจะดีกว่าเซียนเซิงซือ,แม้ว่าจะถูกผลัก,แม้ว่าจะยากลำบาก,ทว่าก็สามารถที่จะตรงไปด้านหน้าได้.
"ปัง!"บัลลังก์ทองแดนที่ตอกตะปูดอกแรกลงไปบนโลงศพ.
"ปัง" "ปัง" "ปัง!".........
ด้วยความพยายามอย่างหนัก,สุดท้ายแล้วก็สามารถตอกตะปูกลับที่เดิมทั้งหมดได้.
"ฟู่!!"เซียนเซิงซือที่ถอนหายใจยาว.
"กระบี่จูเซียนก่อนหน้านี้,มันไม่ได้ปกป้องโลงศพ,เพียงแค่สร้างความสับสนให้ทุกคน,ทำให้พวกเราไม่สามารถมองเห็นปราณทมิฬได้อย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมาพลางถอนหายใจยาว.
"เซียนเซิงซือ,ก่อนหน้านี้หมายความว่าอย่างไร?
ปราณทมิฬมันคืออะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปในทันที.
ทุกๆคนที่หันหน้าจับจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือเป็นสายตาเดียวกัน.
"ปราณทมิฬนั่น,ที่ฝ่าบาทกล่าวถึงก่อนหน้านี้,เป็นสิ่งที่ทุกคนไม่สามารถมองเห็นมันควรจะถูกเรียกว่า,สวีฉี!"
"สวีฉี?"(กลิ่นอายแห่งสันโดษ)
"ใช่,ข้าเองก็ไม่รู้อะไรมากนัก,ได้ยินข่าวลือว่ามีเพียงแค่ปราชญ์เทพเท่านั้นที่ใช้ประโยชน์ได้! ซึ่งทำให้ข้าไม่สามารถเข้าใกล้มันได้ก่อนหน้านี้."เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงกริ่งเกรง.
"อันตรายอย่างงั้นรึ?"
"ใช่แล้ว,ตะปูที่ผนึกโลงศพเอาไว้,ไม่เพียงแค่ยึดฝาโลงเท่านั้น,ทว่ามันยังป้องกันการปะทุของปราณดังกล่าวด้วย!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"ปะทุอย่างงั้นรึ?"แววตาของเทียนหลิงเอ๋อที่เผยท่าทางหวาดกลัวออกมา.
"การปะทุนั้น,เป็นปราณสวีที่เกินกว่ามนุษย์จะทนได้ไม่ต่างจากหายนะ,หนำซ้ำนี่ยังเป็นศพของปราชญ์เทพ?
การปะทุของปราณทมิฬนี้จึงน่าหวาดกลัวมาก,อย่างน้อย,สวนสวรรค์ลอยฟ้าแห่งนี้คงถูกทำลายไปในทันที!"เซียนเซิงซือที่ปาดเหงื่อที่หน้าผากขณะพูด.
ปราณสวีปะทุอย่างงั้นรึ? สามสิบล่ะ?
"แล้ว,อักขระสามสิบที่ปรากฏขึ้นล่ะ?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"เรื่องนี้ข้าเองก็ไม่รู้บางทีคงจะเกี่ยวข้องกับศพดังกล่าวนี้ก็ได้!"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
กับเรื่องที่ไม่มีใครเข้าใจนี้,ทำให้ทุกคนหัวใจหนักอึ้งเลยทีเดียว.
"แล้วพวกเราจะจัดการโลงศพอย่างไรดี?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ศพของปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ฝ่าบาท,หากว่าข่าวเรื่องนี้แพร่ออกไป,โลงศพนี้จะต้องสร้างปัญหายิ่งกว่าการแยกสวรรค์อย่างแน่นอน,ภายในโลกใบใหญ่นั้นมีคนมากมายที่จับจ้องพวกเรา,บางทีข่าวดังกล่าวอาจแพร่ออกไปแล้วก็ได้,ศพของปราชญ์เทพ,ก็คือเผือกร้อนดีๆนี่เอง!"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"หรือว่า,พวกเราจะซ่อนมันดีใหม,หลังจากนั้นก็ให้เจ้าตัวเล็กน่ารักกินดีหรือไม่?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาในทันที.
เจ้าตัวเล็กน่ารักอย่างงั้นรึ?
เจ้าตัวเล็กที่ทำให้เกิดหลุมดำขนาดใหญ่บนอากาศนั่นนะรึ? ตัวเล็กน่ารัก?
คิดว่าแปดหางสวรรค์น่ารักตรงใหนกัน?
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,ศพปราชญ์เทพ,กินอย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้,ถึงแม้นว่าจะผ่านไปอีกหลายร้อยปี,ก็ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะกินได้อย่างแน่นอน,เพียงแค่อำนาจวิเศษที่ทำให้ฟ้าดินกำสรวล,กลับศพที่ทรงพลังต่อต้านสวรรค์ถึงเพียงนี้,แม้แต่ฟ้าดินยังไม่กล้า,หากว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกินเข้าไป,เกรงว่าพลังงานก้อนใหญ่ที่ได้นั้นจะไม่สามารถทนได้แน่.
แต่สิ่งสำคัญที่สุดที่ไม่สามารถเก็บไว้นั่น,เพราะว่ากงเชียนต้องรับรู้ได้อย่างแน่นอน,บางที่โลงศพนี้เมื่อออกมาจากแดนเทพอมตะ,คนของโลกใบใหญ่เองก็คงจะรับรู้แล้วก็ได้.
คิดได้เช่นนั้นจงซานก็ออกคำสั่งในทันที,"หลิวอู๋ซ่าง,ไปนำฮามาไลในคุกออกมา.
"ขอรับ!"ผู้บัญชาการจินอี้เหว่ยที่รับคำในทันที.
จากนั้นไม่นาน,ฮามะไลที่หมดสติอยู่ก็ถูกนำมา.
"ปลุกเขาขึ้นมา!"จงซานสั่ง.
"โคลม!"
บอลน้ำลูกใหญ่ที่พุ่งเข้าปะทะฮามะไล,ทำให้ฮามะไลตอนนี้กำลังหายใจพะหืดพะหอบในทันที.
พริบตาเดียวที่เขาได้สติ,สายตาของเขาที่เห็นจงซานถึงกับสะดุ้งโหย่งราวกับเป็นเทพปิศาจ,นอกจากนี้ยังมีตี้เสวียนชา,หวังคูอีก?
กองทัพของต้าเจิ้งที่อยู่โดยมีฮามะไลอยู่ตรงกลาง,ฮามะไลที่หายใจหืดหอบ,พริบตาเดียวนั้นแทบจะลืมหายใจกับสิ่งที่เขาเห็น.
ก่อนที่เขาจะหมดสตินั้นฮามะไลรับรู้ว่าเขาอยู่ในมือของศัตรูแล้ว,นี่เต๋าจวินเซิ่งหย๋าและกงเหล่ยเทียนหายไปใหนกัน,จบแล้ว,มันจบแล้ว,เขาต้องตกตายไปที่นี่อย่างแน่นอน.
"ข้า,ข้ายอมแพ้,ข้อขอยอมแพ้,ข้า,ข้า,...........!"ฮามะไลที่เริ่มขอความเมตตาตัวสั่นงันงก.
ทุกคนถึงกับพูดไม่ออกจ้องมองไปยังท่าทางฮามะไล.
"ข้าไม่ต้องการให้เจ้ายอมแพ้!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้าต้องการยอมแพ้,ฝ่าบาท,ท่านต้องเชื่อข้า,ข้าไม่ต้องการเป็นพันธมิตรกับเจ้าพวกชั่วร้ายนั่นอีกครั้งแล้ว,ขอให้ท่านได้โอกาสข้า,ให้ข้าได้ทำคุณไถ่โทษ,ข้ายอมทำทุกอย่าง,ข้ายินดีรับใช้,ด้วยความจริงใจ.!"ฮามะไลที่โอดครวญโหยหวน.
กับหนทางที่จะรอดชีวิต,ฮามะไลที่พร้อมจะทำทุกอย่างไม่ว่าจะขายหน้าอย่างไรก็ตาม,ทว่าคนอื่นๆที่ได้ยินคำพูดน่าอายของเขาแล้วถึงกับทำให้พวกเขาขนหัวลุกซู่เลยทีเดียว,คนอะไรจะน่ารังเกียจขนาดนี้,ฮามะไลไม่เพียงไม่ต่างจากขยะแล้ว,ยังกลายเป็นคนที่น่าขยะแขยงด้วย.
"หุบปาก!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ฮามะไลที่เงียบปากไปในทันที.
"เจ้าเห็นโลงศพนั่นใหม?"จงซานที่ชี้ไปยังโลงศพขนาดใหญ่.
เตรียมเอาไว้ให้ข้าอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าของฮามะไลที่กลายเป็นขาวซีดในทันที,จากนั้นก็ร้องโหยหวนขึ้นมาอีกแล้ว,"ข้ายอมแล้ว,ข้ายอมแล้วอย่างทำอะไรข้าเลย....!"
"หุบปาก!"
ทุกคนจ้องมองฮามะไลด้วยความรังเกียจ.
"กลับไปแดนเทพอมตะบอกเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,บอกเขา,หากต้องการโลงศพนี้,ให้นำอนุสาวรีย์อมตะมาแลก!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?
เจ้าจะปล่อยข้าไปอย่างงั้นรึ?"อามะไลที่เพ่งพิศ,ไม่อยากเชื่อเลยแต่น้อยกับการที่จงซานจับเขามา,เพียงแค่ให้เขานำคำพูดกับไปเท่านั้นอย่างงันรึ?
โลงศพ?
เจ้าต้องการสร้างความอับอายต่อเต๋าจวินเซิ่งหย๋าอย่างงั้นรึ?
"ได้ยินใหม่?"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ได้ยิน,ได้ยิน!"
"ได้ยินแล้วก็ไสหัวไปให้พ้น!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นี่เจ้าจะปล่อยข้าไปจริงๆรึ?"
"ไปให้พ้น!"
Chapter 797 Start of sudden rising
尸变的开始
การปะทุของสวีฉี.
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว!
ร่างแยกเงาของจงซานที่หายไปต่อหน้าทุกคนอย่างรวดเร็ว,แม้ว่าเหล่าข้าราชบริพารจะสงสัย,ทว่าก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไร,ไม่นานหลังจากนั้นตี้เสวียนชาก็ร่อนลงที่ลาน.
"กลับมาแล้วอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่กล่าวทักทาย.
"อืม!"ตี้เสวียนชาพยักหน้ารับพยักหน้า.
จากนั้น,ตี้เสวียนชาก็จ้องมองไปยังใจกลางของลาน,โลงศพสีม่วงขนาดใหญ่สิบจั้ง,เวลานี้กระบี่จูเซียนได้ลอยอยู่บนฟ้า.
"เจี่ยเจี๋ย,จงซานไปใหนอย่างงั้นรึ?"หลิงเอ๋อที่กุมแขนของเป่าเอ๋อ.
"ฝ่าบาทจับตัวฮามะไลมา,จัดการเสร็จก็จะตามมาในทันที.
ขณะที่ตี้เสวียนชากล่าวนั้น,ร่างแยกเงาและร่างต้นที่รวมตัวกันแล้วก็กลับมาอีกครั้ง.
"แปลก,แปลกจริงๆ!"หวนจี่อยู่ใกล้ๆจดจ้องมองไปยังรอบๆร่างจงซาน.
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อยให้กับนาง,เป็นเรื่องปรกติ,จงซานนั้นไม่ยินดีที่จะเผยร่างทั้งสองออกมาพร้อมกับให้ทุกคนได้เห็น.
"จงซาน,เจ้าเปลี่ยนชุดมาเหรอ!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาทันที.
เหล่าสตรีของเขาที่เผยแววตาที่อาดูรเผยยิ้มอย่างอบอุ่นให้,จงซานทีพยักหน้าให้.
"อืม,จากการตรวจสอบแล้วภายในโลงศพยักษ์นี่,ใครอยู่ข้างในกัน,พอจะคาดเดาได้หรือไม่?"จงซานที่สอบถามออกมาในทันที.
"ชุดกระบี่สังหารเซียน,เป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดของปราชญ์เทพ,เป็นไปได้ว่าภายในโลงศพนั่นคือศพของเจ้าของกระบี่!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"มั่นใจอย่างงั้นรึ?"
"อาจไม่ใช่ก็ได้!"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"
"มีความเป็นไปได้ว่าอาจเป็นปราชญ์เทพที่ล่วงลับ,ทว่าก็ไม่สามารถบอกได้เช่นกันว่าเขาคือเจ้าของชุดกระบี่สังหารเซียน,ทว่าหากจะยืนยันล่ะก็,นี่คือศพของปราชญ์เทพอย่างแน่นอน!"เซียนเซิงซือกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"หวังคูที่พยักหน้าสนับสนุนอีกข้าง.
"จงซาน,เจ้ารู้ใหมว่าหลายวันมานี้,โลงศพดังกล่าวดูดซับปราณทมิฬไปมากมายไปเพื่ออะไร?"หวนจีที่อยู่ข้างๆกล่าวออกมาในทันที.
คำพูดของหวนจีนั้น,มีเพียงแค่จงซานคนเดียวเท่านั้นที่ได้ยิน.
"ปราณทมิฬอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ปราณทมิฬที่ใหนกัน?
"ฝ่าบาท,ปราณทมิฬอะไรอย่างงั้นรึ?"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
"ปราณทมิฬ,ข้าไม่สามารถบอกได้,ไม่ว่าอย่างไรปราณทมิฬดังกล่าวนั้น,นับวันมันยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆมันลอยอยูบนโลงศพ,มันถูกโลงศพดังกล่าวดูดมา.
เห็นหวนจีที่กล่าวยืนยันหนักแน่นต่อจงซาน,ถึงกับทำให้จงซานใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"เหล่าเยว่,ปราณทมิฬอะไรอย่างงั้นรึ?"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
"ข้าเองก็ไม่รู้,ทว่าข้าสามารถยืนยันได้ว่า,กลิ่นอายดังกล่าวนั้นพวกเราไม่สามารถมองเห็น,แต่โลงศพยักษ์นั้นกำลังดูดซับอยู่,มันยังดูดซับมาหลายวันมานี้ไม่หยุดเลย!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาขณะกล่าว.
"ไม่ได้การแล้ว!"เซียนเซิงซือทันใดนั้นก็สะดุ้งตื่นตกใจขึ้นมาในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"
"ฝ่าบาท,เร็วเข้า,รีบจัดการกระบี่จูเซียน,พร้อมกับตอกตะปูกลับ,หากเป็นเช่นนี้,หลังจากนี้จะต้องเกิดปัญหาใหญ่แน่!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นตกใจ.
จะเกิดปัญหาใหญ่อย่างงั้นรึ?
จงซานที่ยังไม่สอบถามเรื่องทั้งหมดในเวลานี้,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าจงซานในทันที.
"ตี้เสวียนชา,หวังคู,ลงมือ!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ตี้เสวียนชาและหวังคูที่เร่งรีบพุ่งเขาไปในทันที.
"ตูมมมมมมมม!"
พริบตาเดียวนั้น,ปราณสีม่วงของกระบี่จูเซียนที่แผ่พุ่งออกมา,จิตสังหารที่มากมายปะทุขึ้นมา,ทั่วท้องฟ้าเต็มท้องฟ้าเต็มไปด้วยปราณกระบี่,ด้วยปราณกระบี่ที่ดุร้ายรุนแรง,พุ่งตรงเข้าหาตี้เสวียนชา,หวังคูและแปดหางสวรรค์ทันที.
จงซานที่ปกป้องคนอื่นๆที่อยู่ด้านหลัง.
"ตูมมมมมมมม!"
จักรทองสะบั้นโลกาของตี้เสวียนชาที่พุ่งออกไป,กระแทกกระบี่จูเซียนอย่างรุนแรง,จักรทองสะบั้นโลกาที่ลอยเคล้ง,ส่วนกระบี่จูเซียนที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย.
"เปิด!"
บัลลังก์ทองแดงของหวังคูกระแทกกระบี่จูเซียนเสียงดังสนั่น,ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ.
"กระบี่จูเซียนแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,จักรทองสะบั้นโลหิตที่หมุนกลับคืนมา,กระแทกออกไปเสียงดังสนั่นสนับสนุนบัลลังก์ทองแดง.
"ตูมมมมมมมมมม!"
หลังจากเกิดการกระแทก,กระบี่จูเซียนท้ายที่สุดก็ถูกกระแทกลอยออกไปราวๆสิบจั้ง.
"สว๊วป!"
แปดหางสวรรค์พุ่งสวาปามงับกระบี่จูเซียนไปในทันที.
"ตูมมมมมม!"
ร่างของแปดหางสวรรค์ที่เสียการควบคุมกระแทกพื้นเสียงดังสนั่น.
จากนั้น,แปดหางสวรรค์ที่สั่นไหวไปมาอย่างแรง,ก่อนที่หางทั้งแปดของมันจะพุ่งร่างเอาไว้,กระบี่จูเซียนเวลานี้กำลังดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งในปากของมัน.
จงซานที่ชี้นิ้วออกไป,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า,ผุดออกมาจากค่ายกล,ด้วยกระบี่จูเซียนที่ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งทำให้บนอากาศตอนนี้เกิดเป็นหลุมดำขนาดใหญ่ยักษ์,กระบี่จูเซียนที่ทรงพลังจนทำให้แปดหางสวรรค์ลอยเคล้งไปมา.
กระบี่จูเซียน,ควรค่าแล้วที่เป็นกระบี่ผู้นำของสี่กระบี่,การที่แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบจะย่อมมันนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย.
ทว่าเมื่อกระบี่จูเซียนถูกกลืนเข้าไปแล้ว,ประกายแสงสีม่วงที่ปกคลุมโลงศพขนาดใหญ่ก็ค่อยๆเลือนใสปรากฏให้ทุกคนสามารถมองเห็นหมอกควันสีดำทมิฬจำนวนมากได้.
หมอกสีดำทมิฬมากมายที่หนาแน่น,ปกคลุมพื้นที่รอบๆ.คละคลุ้งทำให้พื้นที่รอบๆหมองมัวไปด้วย.
ยิ่งบริเวณของโลงศพยักษ์สีม่วงตำแหน่งน่าจะเป็นศีรษะของปราชญ์เทพ,หมอกควันดำทมิฬที่รวมตัวกันจะมองเห็นเป็นอักษรปรากฏขึ้น.
สามสิบ.
อักษรสีดำที่ลอยอยู่บนโลงศพปรากฏคำว่าสามสิบ,เป็นอะไรที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,เพียงแค่จ้องมอง,ทำให้จิตใจของทุกคนสั่นสะท้านสัมผัสได้ถึงความตาย.
ใบหน้าของเซียนเซิงซือที่เปลี่ยนเป็นขาวซีดพุ่งตรงไปยังโลงศพในทันที.
"ปัง!"
ร่างของเซียนเซิงซือที่ลอยโด่งออกมาจากควันสีดำที่ผลักอย่างรุนแรง,เขาไม่สามารถเข้าใกล้โลงศพสีม่วงได้เลย,หมอกสีดำที่ปกคลุมรอบๆโลงศพ,ทำให้เซียนซือเข้าใกล้ไม่ได้.
"หวังคู,ปราณทมิฬนั่นขวางทางข้าเอาไว้,มีเพียงเจ้าที่สามารถทนได้,เร็วเข้า,นำตะปูทั้งสิบไปปักเอาไว้!"
เซียนเซิงซือที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,ก่อนที่จะส่งตะปูทั้งสิบดอกลอยไปหาหวังคู.
หวังคูที่ยื่นมือออกไปรับ,ไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยพุ่งเข้าหาโลงศพในทันที,สิบรูตะปูเดิม,ตราบเท่าที่ใส่ลงไปได้ก็ถือว่าสำเร็จแล้ว.
ปราณทมิฬที่หมุนวนผลักดันหวังคูอย่างรวดเร็ว,ทว่าหวังคุนั้นดูเหมือนจะดีกว่าเซียนเซิงซือ,แม้ว่าจะถูกผลัก,แม้ว่าจะยากลำบาก,ทว่าก็สามารถที่จะตรงไปด้านหน้าได้.
"ปัง!"บัลลังก์ทองแดนที่ตอกตะปูดอกแรกลงไปบนโลงศพ.
"ปัง" "ปัง" "ปัง!".........
ด้วยความพยายามอย่างหนัก,สุดท้ายแล้วก็สามารถตอกตะปูกลับที่เดิมทั้งหมดได้.
"ฟู่!!"เซียนเซิงซือที่ถอนหายใจยาว.
"กระบี่จูเซียนก่อนหน้านี้,มันไม่ได้ปกป้องโลงศพ,เพียงแค่สร้างความสับสนให้ทุกคน,ทำให้พวกเราไม่สามารถมองเห็นปราณทมิฬได้อย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมาพลางถอนหายใจยาว.
"เซียนเซิงซือ,ก่อนหน้านี้หมายความว่าอย่างไร?
ปราณทมิฬมันคืออะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปในทันที.
ทุกๆคนที่หันหน้าจับจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือเป็นสายตาเดียวกัน.
"ปราณทมิฬนั่น,ที่ฝ่าบาทกล่าวถึงก่อนหน้านี้,เป็นสิ่งที่ทุกคนไม่สามารถมองเห็นมันควรจะถูกเรียกว่า,สวีฉี!"
"สวีฉี?"(กลิ่นอายแห่งสันโดษ)
"ใช่,ข้าเองก็ไม่รู้อะไรมากนัก,ได้ยินข่าวลือว่ามีเพียงแค่ปราชญ์เทพเท่านั้นที่ใช้ประโยชน์ได้! ซึ่งทำให้ข้าไม่สามารถเข้าใกล้มันได้ก่อนหน้านี้."เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงกริ่งเกรง.
"อันตรายอย่างงั้นรึ?"
"ใช่แล้ว,ตะปูที่ผนึกโลงศพเอาไว้,ไม่เพียงแค่ยึดฝาโลงเท่านั้น,ทว่ามันยังป้องกันการปะทุของปราณดังกล่าวด้วย!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"ปะทุอย่างงั้นรึ?"แววตาของเทียนหลิงเอ๋อที่เผยท่าทางหวาดกลัวออกมา.
"การปะทุนั้น,เป็นปราณสวีที่เกินกว่ามนุษย์จะทนได้ไม่ต่างจากหายนะ,หนำซ้ำนี่ยังเป็นศพของปราชญ์เทพ?
การปะทุของปราณทมิฬนี้จึงน่าหวาดกลัวมาก,อย่างน้อย,สวนสวรรค์ลอยฟ้าแห่งนี้คงถูกทำลายไปในทันที!"เซียนเซิงซือที่ปาดเหงื่อที่หน้าผากขณะพูด.
ปราณสวีปะทุอย่างงั้นรึ? สามสิบล่ะ?
"แล้ว,อักขระสามสิบที่ปรากฏขึ้นล่ะ?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"เรื่องนี้ข้าเองก็ไม่รู้บางทีคงจะเกี่ยวข้องกับศพดังกล่าวนี้ก็ได้!"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
กับเรื่องที่ไม่มีใครเข้าใจนี้,ทำให้ทุกคนหัวใจหนักอึ้งเลยทีเดียว.
"แล้วพวกเราจะจัดการโลงศพอย่างไรดี?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ศพของปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ฝ่าบาท,หากว่าข่าวเรื่องนี้แพร่ออกไป,โลงศพนี้จะต้องสร้างปัญหายิ่งกว่าการแยกสวรรค์อย่างแน่นอน,ภายในโลกใบใหญ่นั้นมีคนมากมายที่จับจ้องพวกเรา,บางทีข่าวดังกล่าวอาจแพร่ออกไปแล้วก็ได้,ศพของปราชญ์เทพ,ก็คือเผือกร้อนดีๆนี่เอง!"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"หรือว่า,พวกเราจะซ่อนมันดีใหม,หลังจากนั้นก็ให้เจ้าตัวเล็กน่ารักกินดีหรือไม่?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาในทันที.
เจ้าตัวเล็กน่ารักอย่างงั้นรึ?
เจ้าตัวเล็กที่ทำให้เกิดหลุมดำขนาดใหญ่บนอากาศนั่นนะรึ? ตัวเล็กน่ารัก?
คิดว่าแปดหางสวรรค์น่ารักตรงใหนกัน?
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,ศพปราชญ์เทพ,กินอย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้,ถึงแม้นว่าจะผ่านไปอีกหลายร้อยปี,ก็ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะกินได้อย่างแน่นอน,เพียงแค่อำนาจวิเศษที่ทำให้ฟ้าดินกำสรวล,กลับศพที่ทรงพลังต่อต้านสวรรค์ถึงเพียงนี้,แม้แต่ฟ้าดินยังไม่กล้า,หากว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกินเข้าไป,เกรงว่าพลังงานก้อนใหญ่ที่ได้นั้นจะไม่สามารถทนได้แน่.
แต่สิ่งสำคัญที่สุดที่ไม่สามารถเก็บไว้นั่น,เพราะว่ากงเชียนต้องรับรู้ได้อย่างแน่นอน,บางที่โลงศพนี้เมื่อออกมาจากแดนเทพอมตะ,คนของโลกใบใหญ่เองก็คงจะรับรู้แล้วก็ได้.
คิดได้เช่นนั้นจงซานก็ออกคำสั่งในทันที,"หลิวอู๋ซ่าง,ไปนำฮามาไลในคุกออกมา.
"ขอรับ!"ผู้บัญชาการจินอี้เหว่ยที่รับคำในทันที.
จากนั้นไม่นาน,ฮามะไลที่หมดสติอยู่ก็ถูกนำมา.
"ปลุกเขาขึ้นมา!"จงซานสั่ง.
"โคลม!"
บอลน้ำลูกใหญ่ที่พุ่งเข้าปะทะฮามะไล,ทำให้ฮามะไลตอนนี้กำลังหายใจพะหืดพะหอบในทันที.
พริบตาเดียวที่เขาได้สติ,สายตาของเขาที่เห็นจงซานถึงกับสะดุ้งโหย่งราวกับเป็นเทพปิศาจ,นอกจากนี้ยังมีตี้เสวียนชา,หวังคูอีก?
กองทัพของต้าเจิ้งที่อยู่โดยมีฮามะไลอยู่ตรงกลาง,ฮามะไลที่หายใจหืดหอบ,พริบตาเดียวนั้นแทบจะลืมหายใจกับสิ่งที่เขาเห็น.
ก่อนที่เขาจะหมดสตินั้นฮามะไลรับรู้ว่าเขาอยู่ในมือของศัตรูแล้ว,นี่เต๋าจวินเซิ่งหย๋าและกงเหล่ยเทียนหายไปใหนกัน,จบแล้ว,มันจบแล้ว,เขาต้องตกตายไปที่นี่อย่างแน่นอน.
"ข้า,ข้ายอมแพ้,ข้อขอยอมแพ้,ข้า,ข้า,...........!"ฮามะไลที่เริ่มขอความเมตตาตัวสั่นงันงก.
ทุกคนถึงกับพูดไม่ออกจ้องมองไปยังท่าทางฮามะไล.
"ข้าไม่ต้องการให้เจ้ายอมแพ้!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้าต้องการยอมแพ้,ฝ่าบาท,ท่านต้องเชื่อข้า,ข้าไม่ต้องการเป็นพันธมิตรกับเจ้าพวกชั่วร้ายนั่นอีกครั้งแล้ว,ขอให้ท่านได้โอกาสข้า,ให้ข้าได้ทำคุณไถ่โทษ,ข้ายอมทำทุกอย่าง,ข้ายินดีรับใช้,ด้วยความจริงใจ.!"ฮามะไลที่โอดครวญโหยหวน.
กับหนทางที่จะรอดชีวิต,ฮามะไลที่พร้อมจะทำทุกอย่างไม่ว่าจะขายหน้าอย่างไรก็ตาม,ทว่าคนอื่นๆที่ได้ยินคำพูดน่าอายของเขาแล้วถึงกับทำให้พวกเขาขนหัวลุกซู่เลยทีเดียว,คนอะไรจะน่ารังเกียจขนาดนี้,ฮามะไลไม่เพียงไม่ต่างจากขยะแล้ว,ยังกลายเป็นคนที่น่าขยะแขยงด้วย.
"หุบปาก!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ฮามะไลที่เงียบปากไปในทันที.
"เจ้าเห็นโลงศพนั่นใหม?"จงซานที่ชี้ไปยังโลงศพขนาดใหญ่.
เตรียมเอาไว้ให้ข้าอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าของฮามะไลที่กลายเป็นขาวซีดในทันที,จากนั้นก็ร้องโหยหวนขึ้นมาอีกแล้ว,"ข้ายอมแล้ว,ข้ายอมแล้วอย่างทำอะไรข้าเลย....!"
"หุบปาก!"
ทุกคนจ้องมองฮามะไลด้วยความรังเกียจ.
"กลับไปแดนเทพอมตะบอกเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,บอกเขา,หากต้องการโลงศพนี้,ให้นำอนุสาวรีย์อมตะมาแลก!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?
เจ้าจะปล่อยข้าไปอย่างงั้นรึ?"อามะไลที่เพ่งพิศ,ไม่อยากเชื่อเลยแต่น้อยกับการที่จงซานจับเขามา,เพียงแค่ให้เขานำคำพูดกับไปเท่านั้นอย่างงันรึ?
โลงศพ?
เจ้าต้องการสร้างความอับอายต่อเต๋าจวินเซิ่งหย๋าอย่างงั้นรึ?
"ได้ยินใหม่?"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ได้ยิน,ได้ยิน!"
"ได้ยินแล้วก็ไสหัวไปให้พ้น!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นี่เจ้าจะปล่อยข้าไปจริงๆรึ?"
"ไปให้พ้น!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น