Immortality Chapter 793 Bad luck pryer
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 793 เหยื่อที่โชคร้าย.
Chapter 793 Bad luck pryer
แสงสีม่วงที่น่าเกรงขามทะลวงค่ายกลของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เพื่อที่จะพุ่งตรงมายังตำแหน่งของจงซานที่อยู่ลานกว้าง.
พริบตาเดียวที่เส้นแสงสีม่วงพุ่งตรงปรากฏออกมา,จงซานสามารถคาดเดาได้ในทันที,กระบี่จูเซียน!
เป็นกระบี่จูเซียนอย่างแน่นอน,ที่เดินทางมาจากตำแหน่งอดีตเมืองเซียนหยาง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะรวดเร็วถึงเพียงนี้เลยรึ?
กระบี่ยังมาไมถึง,แต่จิตสังหารแรงกดดันวิญญาณมหาศาลที่แผ่ซานออกมา,กำลังบดขยี้โถมกระหน่ำลงมา,ภายในใจของทุกคนที่รัดแน่น,จิตสังหารของกระบี่ที่รุนแรงเป็นอย่างมาก,ราวกับว่ามันได้ทะลวงร่างของพวกเขาเข้าไปแล้ว.
"ถอยออกมา!"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
แม้นว่าหลายคนจะเข้าสมาธิไปแล้ว,แต่ก็ต้องเร่งรีบถอยออกมาในทันที.
"ตูมมมมมมมมมมมม!"
บนลานเวลานี้เต็มไปด้วยปราณกระบี่มากมายนับไม่ถ้วน,รูปปั้นรอบๆสิ่งก่อสร้างมากมายบนลานถึงกับพังทลายลง,จากนั้นปราณกระบี่ก็พุ่งตรงหลุดเข้ามาในลาน.
เซียนเซิงซือที่ถอยหางออกมา,พร้อมกับผลักฝาโลกปิดไปได้ในที่สุด,แต่น่าเศร้าที่ตะปูทั้งสิบไม่สามารถปักลงไปได้.
ขณะที่ทุกคนถอยห่างออกมานั้น,แสงสีม่วงที่บินไปอยู่เหนือของโลงศพสีม่วง.
ประกายแสงสีม่วงที่แผ่นซ่านออกมากระจายไปทั่วโลงศพสีม่วง,จิตสังหารมากมายที่แผ่ออกไปรอบๆทั้งแนวตั้งและแนวนอน!
"กระบี่จูเซียน?"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ทุกคนที่ถอยห่างออกมา,ตอนนี้ได้มารวมตัวกันที่ด้านหลังจงซาน.
"ฝ่าบาท,นี่คือกระบี่จูเซียนจริงๆ!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
โลงศพสีม่วงที่ปิดฝาไปแล้ว,ฟ้าดินกำสรวลตอนนี้ค่อยๆหยุดลง,ฝนที่ตกเพราะสวรรค์ร่ำไห้ก็ค่อยๆซาลงเรื่อยๆ,เหล่าประชาชนภายในเมืองหลวงสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียนที่ร้องไห้ระงมก็หยุดร้องแล้ว.
อย่างไรก็ตามแม้นว่าทุกคนจะได้สติ,แต่ก็ดูหมดเรี่ยวหมดแล้วทั้งกายและใจ.
ทุกๆคนที่ได้สติตอนนี้เริ่มนั่งสมาธิอย่างรวดเร็ว,เพื่อที่จะรักษาจิตใจของตัวเองที่หลุดควบคุมเมื่อสักครู่นี้,ทว่าความเศร้าที่มากมายนั้นก็ยังไม่หมดไป,เหล่าผู้ฝึกตนทั่วไปหลายปีมานี้ไม่เคยรับรู้ได้ถึงความโศกเศร้ามากมายขนาดนี้มาก่อน,ในวันนี้ที่ได้รับความโศกเศร้าเสียใจ,หลายๆคนสามารถที่จะทะลวงระดับขั้นของอารมณ์ขึ้นไป,แม้แต่หลายคนยังทำให้พลังฝึกตนเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง,แน่นอนว่าหลังจากสามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้คงที่ได้แล้ว.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็จ้องมองไปยังทิศทางของเมืองหลวง.แสงสีม่วงที่ปกคลุมวังหลวงเอาไว้,จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงที่ทำให้ภายในใจของประชาชนทุกคนที่รู้สึกสั่นไหวด้วยความหวาดกลัว.
วังหลวงเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ฝ่าบาทกำลังทำอะไรอย่างงั้นรึ?
บนลานเวลานี้,กระบี่จูเซียนที่ลอยอยู่บนโลงศพสีม่วง,คอยปกป้องโลงศพเอาไว้,ปลายของมันที่ชี้มายังจงซาน,ราวกับว่ามันเต็มไปด้วยความโกรธเกลียดกลุ่มคนด้านหน้าเป็นอย่างมาก,ทว่ามันที่ปกป้องโลงศพยักษ์ราวกับเป็นสิ่งสำคัญ,ใครก้าวเข้ามาจะต้องถูกสังหารไปในทันที.
จิตสังหารของกระบี่จูเซียนที่มากมาย,กดทับไปยังคนที่อยู่รอบๆ,จงซานรับรู้ได้ว่ากระบี่จูเซียนเวลานี้กำลังโกรธ,หากว่าใครกล้าเข้าใกล้โลงศพสีม่วงล่ะก็,มันไม่ลังเลเลยที่จะสังหารคนข้างหน้าเลย,แม้นว่าจะเป็นใครมันก็พร้อมพินาศไปกับคนผู้นั้นทันที,กระบี่จูเซียน,นับว่าเป็นกระบี่ที่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
"จงซาน,ข้ากลัว!"เทียนหลิงเอ๋อที่คว้าไปยังแขนของจงซาน.
"ฝ่าบาท,จะให้จับตัวกระบี่จูเซียนหรือไม่?"หวังคูสอบถามออกไป.
"จับกระบี่จูเซียนอย่างงั้นรึ?
เจ้ามีความมั่นใจอย่างงั้นรึ?"
"ไม่จำเป็น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ทำไมรึ?"
"กระบี่จูเซียนที่มาปรากฏตัวขึ้นที่นี่,แน่นอนมันจะต้องรับรู้อยู่แล้ว,ว่าตัวเองเสียเปรียบ,กระบี่จูเซียนที่พร้อมจะฉีกกระชากตัวเองพร้อมกับฝ่ายตรงข้าม,บางทีหากอยู่ในสถานการสิ้นหวังอาจจะระเบิดตัวเองก็ได้,ก่อนที่เราจะมั่นใจได้เต็มที่,อย่าเพ่งเคลื่อนไหวจะดีกว่า!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
จงซานนั้นกำลังรออยู่นั้นเอง,ในเมื่อกระบี่จูเซียนมาหาถึงที่,เขาจะต้องกลืนมันเข้าไปอย่างแน่นอน,ตอนนี้ต้องรอคอยให้ร่างหลักของเขากลับมาถึง,รอคอยแปดหางสวรรค์เดินทางมาถึง,เขาจะไม่ปล่อยให้มันหนีไปได้แน่นอน.
จากทิศเหนือของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
จงซานและตี้เสวียนชาที่นำร่างฮามะไลที่หมดสติพุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าด้วยความเร็ว.
"ตี้เสวียนชา,เร็วเข้า,พวกเราจะต้องเร่งรีบเดินทางกลับไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าด้วยความเร็วเต็มที่!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"
คนทั้งสองที่เพิ่มความเร็วยิ่งกว่าเดิม,ทว่าในเวลาเดียวกัน,ฮามะไลที่อยู่ในมือตี้เสวียนชา,ลมตีหน้าด้วยความแรง,ทำให้งัวเงียฟื้นขึ้นมา.
เขาที่เห็นตัวเองกำลังถูกจับบินอยู่ยังไม่ได้ตอบสนองทำอะไรด้วยซ้ำ.
"นี่มัน...?"ฮามะไลที่งัวเงีย.
หันหน้ามาและกล่าวออกมา,"จงซาน,เจ้า!"ใบหน้าของฮามะไลที่ขาวซีด! ต้องการจะดิ้น.
"ทำให้เขาหมดสติ!"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
"ปัง!"
ฮามะไลที่เพิ่งฟื้นขึ้นมา,ถูกตี้เสวียนชาทุบหมดสติไปในทันที.
ตำหนักมังกรทะเลตะวันออก,ที่ไกลออกมา.
เห่าเม่ยหลี่ที่นำเสี่ยวจินบินมา,เสี่ยวจินที่อยู่บนไหล่ของเห่าเม่ยลี่.
"เสี่ยวจิน,ครั้งนี้ข้าได้รับปากจงซาน,อ้าวจื่อไห่ได้ออกจากต้าฉินแล้ว,เจ้าควรจะกำราบเผ่ามังกรทั้งหมดได้."เห่าเม่ยหลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"กำราบเผ่ามังกรเป็นเรื่องสำคัญจริงๆรึ?"
"แน่นอน,จงซานเป็นสหายเพียงคนเดียวของข้า,น้อยครั้งที่เขาจะขอร้องข้า,ข้าจะไม่ออกหน้าได้อย่างไร."เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวยืนยัน.
"จงซานเป็นสหายเพียงคนเดียวของเจ้า?
แล้วข้าล่ะ?"เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยความอิจฉา.
"เจ้า?
เจ้าและตาเฒ่านั้นเป็นครอบครัวของข้า,ความแค้นของตาเฒ่า,จงซานได้ช่วยข้าจัดการ,ตอนนี้ครอบครัวของข้าจึงมีเจ้าเพียงคนเดียว,หากใครกล้าทำอะไรเจ้า,ข้าจะเป็นคนจัดการพวกมันเอง!"เห่าเม่ยหลี่ที่กล่าวออกมาด้วยแววตาดุร้าย.
"อืม!"เสี่ยวจินที่รู้สึกพึงพอใจ.
"แต่ว่า,เผ่ามังกรไม่ได้หนีไปใหนรึ?
ทำไมจงซานถึงได้ให้พวกเรารีบมา?พวกเขาไม่ได้เดินทางไปพร้อมกับหยิงหรอกรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"บางทีจงซานอาจจะกังวลอยู่ก็เป็นได้!"เสี่ยวจินกล่าว.
"ทว่า,ทำไมจงซานถึงได้สั่งให้พวกเราเร่งรีบยึดครองตำราพันธะสัญญาของเผ่ามังกรล่ะ?
ด้วยพลังสองคนหางร่วมมือกันก็แทบจะไร้เทียมทานแล้ว,มีเหรอที่จะมีใครสามารถแย่งชิงไปได้,เจ้าเขียนชื่อของข้าลงไป,ทุกอย่างก็จบ,ให้ข้าเป็นคนซ่อนเอาไว้,ไม่ใช่ว่าต่อไปเจ้าก็คือจื่อจุ้นหรอกรึ?
หรือว่าไม่ใช่เจ้า?
และไม่มีข้าอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยหลี่ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง.
"ไม่,จำเป็นต้องให้ข้ามา,จงซานกล่าวถูกแล้ว,ภายในเผ่านั้นมีเรื่องสำคัญ,การจะจัดการเรื่องราวทั้งหมด,ต้องเป็นข้าต้องจัดการเอง,ถึงเจ้าจะถูกเสนอชื่อ,แต่ถึงจะถูกรับรองหรือไม่ก็ต้องขึ้นอยู่กับเผ่ามังกรส่วนมากยอมรับหรือปฏิเสธ!"เสี่ยวจินที่กล่าวออกมา.
"พวกเขากล้า!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ.
"ข้าและเจ้าแน่นอนว่าย่อมไม่พอใจ,หากแต่ความคิดของทุกคนทั้งเผ่านั้นแตกต่างออกไป,จงซานที่ยากจะขอร้องให้เจ้าช่วย,ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้ต้องทำมันให้สำเร็จให้ได้หรอกรึ?"เสี่ยวจินสอบถาม.
"อืม,ใช่แล้ว,ข้ายังไม่ได้บอกกลับเจ้าเลย,เมื่อเร็วนี้จงซานได้มอบวิชาลับสวรรค์ลี้ลับให้ข้า,ข้าได้ศึกษามาหลายวันแล้ว!"เห่าเม่ยลี่ที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อืม,สอนให้ข้าด้วย,แม้นว่าอ้าวซือไห่จะส่งคนมาเป็นไส้ศึก,ทว่าด้วยเหตุผลทางสายโลหิต,ข้าย่อมสามารถที่จะกำราบเหล่ามังกรตนอื่นๆได้,นอกจากนี้อ้าวซือไห่ยังจากไปแล้ว,ตราบเท่าที่ข้าได้ชุมนุมมังกร,ย่อมสามารถที่จะกำราบเผ่ามังกรทั้งหมดได้,ในเวลานั้น,ทุกอย่างย่อมประสบความสำเร็จ!"เสี่ยวจินกล่าว.
"อืม!"เห่าเม่ยลี่ที่พยักหน้า.
ทันใดนั้น,เห่าเม่ยลีที่ขมวดคิ้วไปมา.เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวจินที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ไม่รู้ว่าใครกำลังสะกดรอยข้าอยู่! บนท้องฟ้า,ไม่,ไม่ใช่อยู่ในโลกนี้,แปลก!"เห่าเม่ยลีที่กำลังขมวดคิ้วไปมา.
"สะกดรอยเจ้าอย่างงั้นรึ?
ใครถึงได้มีความสามารถขนาดนั้นกัน? คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถสะกดรอยเจ้า?"เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
ใบหน้าของเห่าเม่ยลีเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,จดจ้องมองขึ้นท้องฟ้า,"ใครก็ตามหากกล้าสะกดรอยข้าอีกครั้ง,ข้าของสาปมันให้ตกตายด้วยฝนดาวตก,ขอให้ปรากฏห้าสัญญาณสวรรค์,สวรรค์ลงโทษ,มือเท้าเปื่อยยุ่ย,ใบหน้าเต็มไปด้วยสิว,บุตรชายของมันเป็นหมัน.....!"
เห่าเม่ยลี่ที่ร่ายยาวขึ้นไปบนท้องฟ้า,เสี่ยวจินถึงกับตื่นตะลึงไปเลยทีเดียว.
"เอาล่ะ,ไม่มีใครสะกดรอยข้าแล้ว!"เห่าเม่ยลี่ที่เผยสีหน้าแววตาพึงพอใจ.
"ไม่มี?
หรือว่าถูกเจ้าสาปไปแล้วหรือไม่?"เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"แน่นอน,ใครกล้าสะกดรอยข้า,ข้าจะให้มันเป็นทุกข์ตลอดไป!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวด้วยท่าทางพึงพอใจ.
เห่าเม่ยลี่ที่หยุดสถานที่แห่งหนึ่งพร้อมกับศึกษาวิชาลับสวรรค์ลี้ลับ,พร้อมกับส่งมอบมันให้กับเสี่ยวจิน,ด้วยเสี่ยวจินนั้นก็คือเส้าเหยี่ยของเผ่ามังกร,มีมังกรจำนวนมากที่ต้องเชื่อฟังคำสั่งของเขาตามสายโลหิต,เหมือนดั่งเช่นเซียนเซียนของเผ่าหมาป่า,มีใครกันที่จะปฏิเสธคำสั่ง.
วิชาลับสวรรค์ลี้ลับนั้น,จงซานไม่ได้ปกปิดไว้แต่เพียงคนเดียว,นี่เป็นวิชาที่รับมาจากต้าฉิน,ไม่ใช่วิชาเฉพาะแต่อย่างใด,แน่นอนว่าผู้คนมากมายของต้าฉินก็รู้วิชานี้,การที่ได้รับมาจากหยิง,จงซานจึงไม่ได้คิดที่จะเก็บมันไว้เพียงแค่เดียวแต่อย่างใด.
เหล่าคนสำคัญของต้าเจิ้งเอง,ต่างก็ได้รับการส่งต่อวิชาลับสวรรค์ลี้ลับด้วยกันทั้งสิ้น,วิชาดังกล่าวนี้ไม่ได้เพิ่มความแข็งแกร่งแต่อย่างใด,แต่ก็มีฟังก์ชันที่ใช้ปกป้องตัวเองมากมาย,ถึงเห่าเม่ยลี่จะใช่คนของตาเจิ้ง,แต่ก็ได้รับการยกเว้นพิเศษจึงได้รับการส่งมอบวิชาดังกล่าวจากจงซานนั่นเอง.
ตำหนักมังกรแห่งหนึ่ง.
เสี่ยวจินที่เปลี่ยนขนาดเป็นขนาดหนึ่งร้อยจั้ง,ยืนอยู่บนทิศเหนือของห้องโถง,ที่ด้านหน้าของเสี่ยวจินนั้นมีมังกรอยู่สามตน.
"เส้าเหยี่ย,จื่อจุ้นคนเก่านั้นได้กล่าวหาว่าท่านเป็นคนทรยศเผ่ามังกร,ทำให้มีมังกรจำนวนไม่น้อยที่ต่อต้านท่าน,ตอนนี้มีมังกรสี่ตนถูกเสนอชื่อชิงบัลลังก์,พวกเราทั้งสามเองก็ได้รับสิทธิ์เช่นกัน,ทว่าหากว่าพวกเราทั้งสามได้รับตำราพันธะสัญญาณล่ะก็พวกเราจะส่งต่อให้กับท่านอย่างแน่นอน,และเมื่อนั้นท่านก็จะเป็นจื่อจุ้นของเผ่ามังกร!"มังกรตนหนึ่งที่กล่าวออกมา.
"มีมังกรสี่ตนที่ต้องการตำแหน่งจื่อจุ้นอย่างงั้นรึ?ยกเว้นพวกเจ้าทั้งสาม,อ้าวเมี่ยนคือคนที่มีโอกาสเป็นจื่อจุ้นมากที่สุดอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวจินที่สอบถามออกไป.
"อ้าวเมี่ยน,เขาคือบุตรของจื่อจุ้นคนเก่า,มีเผ่ามังกร
30 %
ที่ติดตามเขา,ทว่าก็ไม่ได้มากมายเท่ากับพวกเรา,ตราบเท่าที่พวกเรารวมกลุ่มกันได้,จื่อจุ้นต้องเป็นฝั่งของพวกเรา."มังกรตนหนึ่งที่กล่าวออกมา.
"อืม!"
"ทว่า,อ้าวเมี่ยนเมื่อเร็วๆนี้ดูเหมือนว่าจะทำอะไรลึกลับ,และข้างกายเขามีแขกที่สำคัญมาเยือนด้วย."มังกรตนหนึ่งกล่าวออกมา.
"แขกอย่างงั้นรึ? เป็นใครกัน?"
"บางที่คนผู้นั้นอาจเป็นคนของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,มีไท่จื่อเฟิ่นเทียน,เมื่อในอดีตขณะที่ลู่กุยเทียนเป็นเซิ่งซ่าง,เขาคือไท่จื่อคนโต,ทว่าตอนนี้ลู่เฟิ่ยเทียนเป็นเพียงอ๋องของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย!"
"ราชวงศ์ต้าสุ่ยจริงๆรึ?"เสี่ยวจินที่ดวงตาหรี่เล็ก.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"
"จำเอาไว้ให้ดี,ตำราพันธะเผ่ามังกรจะต้องเป็นของพวกเรา,ข้าจะเป็นจื่อจุ้นคนใหม่ของเผ่ามังกร."เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่มั่นใจ.
"ครับ!"คนทั้งสามที่ตอบรับในทันที.
ที่ตำหนักใต้ทะเลตะวันออก,ตำหนักที่มีชื่อว่า ตำหนักเมี่ยน.
ตำหนักเมี่ยนนั้น,ก็คือที่อยู่ของอ้าวเมี่ยน,บุตรชายของอ้าวซือไห่,ในเวลานี้! อ้าวเมี่ยนเปลี่ยนร่างเป็นชายที่หล่อเหลายืนอยู่ท่ามกลางคน 7-8
คนในตำหนัก.
ใน 7-8 คนนี้,หากจงซานอยู่ที่นี่,ย่อมจำได้อย่างแน่นอน,คนหนึ่งในกลุ่ม,เขาคือคนของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,เซอคง!
Chapter 793 Bad luck pryer
倒霉的窥探者
เหยื่อที่โชคร้าย.
แสงสีม่วงที่น่าเกรงขามทะลวงค่ายกลของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เพื่อที่จะพุ่งตรงมายังตำแหน่งของจงซานที่อยู่ลานกว้าง.
พริบตาเดียวที่เส้นแสงสีม่วงพุ่งตรงปรากฏออกมา,จงซานสามารถคาดเดาได้ในทันที,กระบี่จูเซียน!
เป็นกระบี่จูเซียนอย่างแน่นอน,ที่เดินทางมาจากตำแหน่งอดีตเมืองเซียนหยาง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะรวดเร็วถึงเพียงนี้เลยรึ?
กระบี่ยังมาไมถึง,แต่จิตสังหารแรงกดดันวิญญาณมหาศาลที่แผ่ซานออกมา,กำลังบดขยี้โถมกระหน่ำลงมา,ภายในใจของทุกคนที่รัดแน่น,จิตสังหารของกระบี่ที่รุนแรงเป็นอย่างมาก,ราวกับว่ามันได้ทะลวงร่างของพวกเขาเข้าไปแล้ว.
"ถอยออกมา!"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
แม้นว่าหลายคนจะเข้าสมาธิไปแล้ว,แต่ก็ต้องเร่งรีบถอยออกมาในทันที.
"ตูมมมมมมมมมมมม!"
บนลานเวลานี้เต็มไปด้วยปราณกระบี่มากมายนับไม่ถ้วน,รูปปั้นรอบๆสิ่งก่อสร้างมากมายบนลานถึงกับพังทลายลง,จากนั้นปราณกระบี่ก็พุ่งตรงหลุดเข้ามาในลาน.
เซียนเซิงซือที่ถอยหางออกมา,พร้อมกับผลักฝาโลกปิดไปได้ในที่สุด,แต่น่าเศร้าที่ตะปูทั้งสิบไม่สามารถปักลงไปได้.
ขณะที่ทุกคนถอยห่างออกมานั้น,แสงสีม่วงที่บินไปอยู่เหนือของโลงศพสีม่วง.
ประกายแสงสีม่วงที่แผ่นซ่านออกมากระจายไปทั่วโลงศพสีม่วง,จิตสังหารมากมายที่แผ่ออกไปรอบๆทั้งแนวตั้งและแนวนอน!
"กระบี่จูเซียน?"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ทุกคนที่ถอยห่างออกมา,ตอนนี้ได้มารวมตัวกันที่ด้านหลังจงซาน.
"ฝ่าบาท,นี่คือกระบี่จูเซียนจริงๆ!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
โลงศพสีม่วงที่ปิดฝาไปแล้ว,ฟ้าดินกำสรวลตอนนี้ค่อยๆหยุดลง,ฝนที่ตกเพราะสวรรค์ร่ำไห้ก็ค่อยๆซาลงเรื่อยๆ,เหล่าประชาชนภายในเมืองหลวงสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียนที่ร้องไห้ระงมก็หยุดร้องแล้ว.
อย่างไรก็ตามแม้นว่าทุกคนจะได้สติ,แต่ก็ดูหมดเรี่ยวหมดแล้วทั้งกายและใจ.
ทุกๆคนที่ได้สติตอนนี้เริ่มนั่งสมาธิอย่างรวดเร็ว,เพื่อที่จะรักษาจิตใจของตัวเองที่หลุดควบคุมเมื่อสักครู่นี้,ทว่าความเศร้าที่มากมายนั้นก็ยังไม่หมดไป,เหล่าผู้ฝึกตนทั่วไปหลายปีมานี้ไม่เคยรับรู้ได้ถึงความโศกเศร้ามากมายขนาดนี้มาก่อน,ในวันนี้ที่ได้รับความโศกเศร้าเสียใจ,หลายๆคนสามารถที่จะทะลวงระดับขั้นของอารมณ์ขึ้นไป,แม้แต่หลายคนยังทำให้พลังฝึกตนเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง,แน่นอนว่าหลังจากสามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้คงที่ได้แล้ว.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างก็จ้องมองไปยังทิศทางของเมืองหลวง.แสงสีม่วงที่ปกคลุมวังหลวงเอาไว้,จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงที่ทำให้ภายในใจของประชาชนทุกคนที่รู้สึกสั่นไหวด้วยความหวาดกลัว.
วังหลวงเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ฝ่าบาทกำลังทำอะไรอย่างงั้นรึ?
บนลานเวลานี้,กระบี่จูเซียนที่ลอยอยู่บนโลงศพสีม่วง,คอยปกป้องโลงศพเอาไว้,ปลายของมันที่ชี้มายังจงซาน,ราวกับว่ามันเต็มไปด้วยความโกรธเกลียดกลุ่มคนด้านหน้าเป็นอย่างมาก,ทว่ามันที่ปกป้องโลงศพยักษ์ราวกับเป็นสิ่งสำคัญ,ใครก้าวเข้ามาจะต้องถูกสังหารไปในทันที.
จิตสังหารของกระบี่จูเซียนที่มากมาย,กดทับไปยังคนที่อยู่รอบๆ,จงซานรับรู้ได้ว่ากระบี่จูเซียนเวลานี้กำลังโกรธ,หากว่าใครกล้าเข้าใกล้โลงศพสีม่วงล่ะก็,มันไม่ลังเลเลยที่จะสังหารคนข้างหน้าเลย,แม้นว่าจะเป็นใครมันก็พร้อมพินาศไปกับคนผู้นั้นทันที,กระบี่จูเซียน,นับว่าเป็นกระบี่ที่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
"จงซาน,ข้ากลัว!"เทียนหลิงเอ๋อที่คว้าไปยังแขนของจงซาน.
"ฝ่าบาท,จะให้จับตัวกระบี่จูเซียนหรือไม่?"หวังคูสอบถามออกไป.
"จับกระบี่จูเซียนอย่างงั้นรึ?
เจ้ามีความมั่นใจอย่างงั้นรึ?"
”70%!”
"ไม่จำเป็น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ทำไมรึ?"
"กระบี่จูเซียนที่มาปรากฏตัวขึ้นที่นี่,แน่นอนมันจะต้องรับรู้อยู่แล้ว,ว่าตัวเองเสียเปรียบ,กระบี่จูเซียนที่พร้อมจะฉีกกระชากตัวเองพร้อมกับฝ่ายตรงข้าม,บางทีหากอยู่ในสถานการสิ้นหวังอาจจะระเบิดตัวเองก็ได้,ก่อนที่เราจะมั่นใจได้เต็มที่,อย่าเพ่งเคลื่อนไหวจะดีกว่า!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
จงซานนั้นกำลังรออยู่นั้นเอง,ในเมื่อกระบี่จูเซียนมาหาถึงที่,เขาจะต้องกลืนมันเข้าไปอย่างแน่นอน,ตอนนี้ต้องรอคอยให้ร่างหลักของเขากลับมาถึง,รอคอยแปดหางสวรรค์เดินทางมาถึง,เขาจะไม่ปล่อยให้มันหนีไปได้แน่นอน.
จากทิศเหนือของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
จงซานและตี้เสวียนชาที่นำร่างฮามะไลที่หมดสติพุ่งตรงไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าด้วยความเร็ว.
"ตี้เสวียนชา,เร็วเข้า,พวกเราจะต้องเร่งรีบเดินทางกลับไปยังสวนสวรรค์ลอยฟ้าด้วยความเร็วเต็มที่!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อืม!"
คนทั้งสองที่เพิ่มความเร็วยิ่งกว่าเดิม,ทว่าในเวลาเดียวกัน,ฮามะไลที่อยู่ในมือตี้เสวียนชา,ลมตีหน้าด้วยความแรง,ทำให้งัวเงียฟื้นขึ้นมา.
เขาที่เห็นตัวเองกำลังถูกจับบินอยู่ยังไม่ได้ตอบสนองทำอะไรด้วยซ้ำ.
"นี่มัน...?"ฮามะไลที่งัวเงีย.
หันหน้ามาและกล่าวออกมา,"จงซาน,เจ้า!"ใบหน้าของฮามะไลที่ขาวซีด! ต้องการจะดิ้น.
"ทำให้เขาหมดสติ!"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
"ปัง!"
ฮามะไลที่เพิ่งฟื้นขึ้นมา,ถูกตี้เสวียนชาทุบหมดสติไปในทันที.
....................
Ten days ago, East Sea.
สิบวันก่อนหน้านั้น,ที่ทะเลตะวันออก.
ตำหนักมังกรทะเลตะวันออก,ที่ไกลออกมา.
เห่าเม่ยหลี่ที่นำเสี่ยวจินบินมา,เสี่ยวจินที่อยู่บนไหล่ของเห่าเม่ยลี่.
"เสี่ยวจิน,ครั้งนี้ข้าได้รับปากจงซาน,อ้าวจื่อไห่ได้ออกจากต้าฉินแล้ว,เจ้าควรจะกำราบเผ่ามังกรทั้งหมดได้."เห่าเม่ยหลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"กำราบเผ่ามังกรเป็นเรื่องสำคัญจริงๆรึ?"
"แน่นอน,จงซานเป็นสหายเพียงคนเดียวของข้า,น้อยครั้งที่เขาจะขอร้องข้า,ข้าจะไม่ออกหน้าได้อย่างไร."เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวยืนยัน.
"จงซานเป็นสหายเพียงคนเดียวของเจ้า?
แล้วข้าล่ะ?"เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยความอิจฉา.
"เจ้า?
เจ้าและตาเฒ่านั้นเป็นครอบครัวของข้า,ความแค้นของตาเฒ่า,จงซานได้ช่วยข้าจัดการ,ตอนนี้ครอบครัวของข้าจึงมีเจ้าเพียงคนเดียว,หากใครกล้าทำอะไรเจ้า,ข้าจะเป็นคนจัดการพวกมันเอง!"เห่าเม่ยหลี่ที่กล่าวออกมาด้วยแววตาดุร้าย.
"อืม!"เสี่ยวจินที่รู้สึกพึงพอใจ.
"แต่ว่า,เผ่ามังกรไม่ได้หนีไปใหนรึ?
ทำไมจงซานถึงได้ให้พวกเรารีบมา?พวกเขาไม่ได้เดินทางไปพร้อมกับหยิงหรอกรึ?"เห่าเม่ยลี่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"บางทีจงซานอาจจะกังวลอยู่ก็เป็นได้!"เสี่ยวจินกล่าว.
"ทว่า,ทำไมจงซานถึงได้สั่งให้พวกเราเร่งรีบยึดครองตำราพันธะสัญญาของเผ่ามังกรล่ะ?
ด้วยพลังสองคนหางร่วมมือกันก็แทบจะไร้เทียมทานแล้ว,มีเหรอที่จะมีใครสามารถแย่งชิงไปได้,เจ้าเขียนชื่อของข้าลงไป,ทุกอย่างก็จบ,ให้ข้าเป็นคนซ่อนเอาไว้,ไม่ใช่ว่าต่อไปเจ้าก็คือจื่อจุ้นหรอกรึ?
หรือว่าไม่ใช่เจ้า?
และไม่มีข้าอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยหลี่ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง.
"ไม่,จำเป็นต้องให้ข้ามา,จงซานกล่าวถูกแล้ว,ภายในเผ่านั้นมีเรื่องสำคัญ,การจะจัดการเรื่องราวทั้งหมด,ต้องเป็นข้าต้องจัดการเอง,ถึงเจ้าจะถูกเสนอชื่อ,แต่ถึงจะถูกรับรองหรือไม่ก็ต้องขึ้นอยู่กับเผ่ามังกรส่วนมากยอมรับหรือปฏิเสธ!"เสี่ยวจินที่กล่าวออกมา.
"พวกเขากล้า!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ.
"ข้าและเจ้าแน่นอนว่าย่อมไม่พอใจ,หากแต่ความคิดของทุกคนทั้งเผ่านั้นแตกต่างออกไป,จงซานที่ยากจะขอร้องให้เจ้าช่วย,ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้ต้องทำมันให้สำเร็จให้ได้หรอกรึ?"เสี่ยวจินสอบถาม.
"อืม,ใช่แล้ว,ข้ายังไม่ได้บอกกลับเจ้าเลย,เมื่อเร็วนี้จงซานได้มอบวิชาลับสวรรค์ลี้ลับให้ข้า,ข้าได้ศึกษามาหลายวันแล้ว!"เห่าเม่ยลี่ที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อืม,สอนให้ข้าด้วย,แม้นว่าอ้าวซือไห่จะส่งคนมาเป็นไส้ศึก,ทว่าด้วยเหตุผลทางสายโลหิต,ข้าย่อมสามารถที่จะกำราบเหล่ามังกรตนอื่นๆได้,นอกจากนี้อ้าวซือไห่ยังจากไปแล้ว,ตราบเท่าที่ข้าได้ชุมนุมมังกร,ย่อมสามารถที่จะกำราบเผ่ามังกรทั้งหมดได้,ในเวลานั้น,ทุกอย่างย่อมประสบความสำเร็จ!"เสี่ยวจินกล่าว.
"อืม!"เห่าเม่ยลี่ที่พยักหน้า.
ทันใดนั้น,เห่าเม่ยลีที่ขมวดคิ้วไปมา.เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวจินที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ไม่รู้ว่าใครกำลังสะกดรอยข้าอยู่! บนท้องฟ้า,ไม่,ไม่ใช่อยู่ในโลกนี้,แปลก!"เห่าเม่ยลีที่กำลังขมวดคิ้วไปมา.
"สะกดรอยเจ้าอย่างงั้นรึ?
ใครถึงได้มีความสามารถขนาดนั้นกัน? คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถสะกดรอยเจ้า?"เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
ใบหน้าของเห่าเม่ยลีเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,จดจ้องมองขึ้นท้องฟ้า,"ใครก็ตามหากกล้าสะกดรอยข้าอีกครั้ง,ข้าของสาปมันให้ตกตายด้วยฝนดาวตก,ขอให้ปรากฏห้าสัญญาณสวรรค์,สวรรค์ลงโทษ,มือเท้าเปื่อยยุ่ย,ใบหน้าเต็มไปด้วยสิว,บุตรชายของมันเป็นหมัน.....!"
เห่าเม่ยลี่ที่ร่ายยาวขึ้นไปบนท้องฟ้า,เสี่ยวจินถึงกับตื่นตะลึงไปเลยทีเดียว.
"เอาล่ะ,ไม่มีใครสะกดรอยข้าแล้ว!"เห่าเม่ยลี่ที่เผยสีหน้าแววตาพึงพอใจ.
"ไม่มี?
หรือว่าถูกเจ้าสาปไปแล้วหรือไม่?"เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"แน่นอน,ใครกล้าสะกดรอยข้า,ข้าจะให้มันเป็นทุกข์ตลอดไป!"เห่าเม่ยลี่ที่กล่าวด้วยท่าทางพึงพอใจ.
เห่าเม่ยลี่ที่หยุดสถานที่แห่งหนึ่งพร้อมกับศึกษาวิชาลับสวรรค์ลี้ลับ,พร้อมกับส่งมอบมันให้กับเสี่ยวจิน,ด้วยเสี่ยวจินนั้นก็คือเส้าเหยี่ยของเผ่ามังกร,มีมังกรจำนวนมากที่ต้องเชื่อฟังคำสั่งของเขาตามสายโลหิต,เหมือนดั่งเช่นเซียนเซียนของเผ่าหมาป่า,มีใครกันที่จะปฏิเสธคำสั่ง.
วิชาลับสวรรค์ลี้ลับนั้น,จงซานไม่ได้ปกปิดไว้แต่เพียงคนเดียว,นี่เป็นวิชาที่รับมาจากต้าฉิน,ไม่ใช่วิชาเฉพาะแต่อย่างใด,แน่นอนว่าผู้คนมากมายของต้าฉินก็รู้วิชานี้,การที่ได้รับมาจากหยิง,จงซานจึงไม่ได้คิดที่จะเก็บมันไว้เพียงแค่เดียวแต่อย่างใด.
เหล่าคนสำคัญของต้าเจิ้งเอง,ต่างก็ได้รับการส่งต่อวิชาลับสวรรค์ลี้ลับด้วยกันทั้งสิ้น,วิชาดังกล่าวนี้ไม่ได้เพิ่มความแข็งแกร่งแต่อย่างใด,แต่ก็มีฟังก์ชันที่ใช้ปกป้องตัวเองมากมาย,ถึงเห่าเม่ยลี่จะใช่คนของตาเจิ้ง,แต่ก็ได้รับการยกเว้นพิเศษจึงได้รับการส่งมอบวิชาดังกล่าวจากจงซานนั่นเอง.
ตำหนักมังกรแห่งหนึ่ง.
เสี่ยวจินที่เปลี่ยนขนาดเป็นขนาดหนึ่งร้อยจั้ง,ยืนอยู่บนทิศเหนือของห้องโถง,ที่ด้านหน้าของเสี่ยวจินนั้นมีมังกรอยู่สามตน.
"เส้าเหยี่ย,จื่อจุ้นคนเก่านั้นได้กล่าวหาว่าท่านเป็นคนทรยศเผ่ามังกร,ทำให้มีมังกรจำนวนไม่น้อยที่ต่อต้านท่าน,ตอนนี้มีมังกรสี่ตนถูกเสนอชื่อชิงบัลลังก์,พวกเราทั้งสามเองก็ได้รับสิทธิ์เช่นกัน,ทว่าหากว่าพวกเราทั้งสามได้รับตำราพันธะสัญญาณล่ะก็พวกเราจะส่งต่อให้กับท่านอย่างแน่นอน,และเมื่อนั้นท่านก็จะเป็นจื่อจุ้นของเผ่ามังกร!"มังกรตนหนึ่งที่กล่าวออกมา.
"มีมังกรสี่ตนที่ต้องการตำแหน่งจื่อจุ้นอย่างงั้นรึ?ยกเว้นพวกเจ้าทั้งสาม,อ้าวเมี่ยนคือคนที่มีโอกาสเป็นจื่อจุ้นมากที่สุดอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวจินที่สอบถามออกไป.
"อ้าวเมี่ยน,เขาคือบุตรของจื่อจุ้นคนเก่า,มีเผ่ามังกร
30 %
ที่ติดตามเขา,ทว่าก็ไม่ได้มากมายเท่ากับพวกเรา,ตราบเท่าที่พวกเรารวมกลุ่มกันได้,จื่อจุ้นต้องเป็นฝั่งของพวกเรา."มังกรตนหนึ่งที่กล่าวออกมา.
"อืม!"
"ทว่า,อ้าวเมี่ยนเมื่อเร็วๆนี้ดูเหมือนว่าจะทำอะไรลึกลับ,และข้างกายเขามีแขกที่สำคัญมาเยือนด้วย."มังกรตนหนึ่งกล่าวออกมา.
"แขกอย่างงั้นรึ? เป็นใครกัน?"
"บางที่คนผู้นั้นอาจเป็นคนของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,มีไท่จื่อเฟิ่นเทียน,เมื่อในอดีตขณะที่ลู่กุยเทียนเป็นเซิ่งซ่าง,เขาคือไท่จื่อคนโต,ทว่าตอนนี้ลู่เฟิ่ยเทียนเป็นเพียงอ๋องของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย!"
"ราชวงศ์ต้าสุ่ยจริงๆรึ?"เสี่ยวจินที่ดวงตาหรี่เล็ก.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"
"จำเอาไว้ให้ดี,ตำราพันธะเผ่ามังกรจะต้องเป็นของพวกเรา,ข้าจะเป็นจื่อจุ้นคนใหม่ของเผ่ามังกร."เสี่ยวจินที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่มั่นใจ.
"ครับ!"คนทั้งสามที่ตอบรับในทันที.
ที่ตำหนักใต้ทะเลตะวันออก,ตำหนักที่มีชื่อว่า ตำหนักเมี่ยน.
ตำหนักเมี่ยนนั้น,ก็คือที่อยู่ของอ้าวเมี่ยน,บุตรชายของอ้าวซือไห่,ในเวลานี้! อ้าวเมี่ยนเปลี่ยนร่างเป็นชายที่หล่อเหลายืนอยู่ท่ามกลางคน 7-8
คนในตำหนัก.
ใน 7-8 คนนี้,หากจงซานอยู่ที่นี่,ย่อมจำได้อย่างแน่นอน,คนหนึ่งในกลุ่ม,เขาคือคนของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,เซอคง!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น