Immortality chapter 783 Kong Xuan
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 783 กงเชียน.
chapter 783 Kong Xuan
ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ห้องอักษรกงเหล่ยเทียน.
"เจ้าพูดอีกครั้งสิ!"กงเหล่ยเทียนที่จ้องมองไปยังเซอคง.
"ฝ่าบาท,หยิงได้กระทำเรื่องที่โหดร้ายเป็นอย่างมาก,ลัทธิของพวกเราที่อยู่รอบๆต้าฉิน,ถูกลบออกไปในคืนเดียว! สาวกของพวกเราทั้งหมด,ถูกจับไปฝังทั้งเป็น,ส่วนสำนักของพวกเราก็ถูกเผาไหม้จนวอดวายไปทั้งหมด!"เซอคงกล่าว.
"สารเลว,ต้าฉินเจ้าพวกบัดซบ,เจ้าชั่วหยิง!"ใบหน้าของกงเหล่ยเทียนที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"การไล่ล่าสังหารนี้,เป็นไปได้ว่าจะมีความนัยน์มากกว่านั้น!"หวังเฉินที่หรี่ตาจ้องมอง.
"หมายความว่าอย่างไร?"
"เกี่ยวกับลัทธิของฝ่าบาท,มีเจ้าหน้าที่และขุนนางชั้นสูงของเมืองต่างๆมากมาย,ซึ่งแน่นอนว่าพวกเขาจะกลายเป็นของฝ่าบาทในวันข้างหน้า,หยิงจึงได้ใช้แผนการยืมมือสังหารทุกคนไปพร้อมกับลัทธิของพวกเรา!"หวังเฉินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ยืมมือฆ่าอย่างงั้นรึ? เขาต้องการสังหารเจ้าหน้าที่และชันชั้นสูง,หยิงทำการสังหารคนเหล่านั้นไปพร้อมกับสาวกของพวกเรา!"ใบหน้าของเซอคงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ถูกแล้ว,พวกเขาได้ใช้ลัทธิของพวกเราเป็นข้ออ้างสังหารคนเหล่านั้น,ซึ่งต่อไปเขตแดนที่เคยเป็นของหยิงนั้นก็จะกลายเป็นเขตแดนที่ไร้เจ้าของ,เมื่อถึงตอนนั้นต้าเจิ้งและต้าสุ่ยก็จะต่อสู้กันได้อย่างไม่เสียเปรียบ,เหล่าขุนนางและชนชั้นสูงที่เคยปกครองพื้นที่แถบนี้ก็จะไม่สามารถไปภัคดีอีกฝ่ายใดได้เลยไม่ใช่รึ?"หวังเฉินที่กล่าวหลังจากที่ครุ่นคิดแล้ว.
เป็นแผนการที่ร้ายกาจฉกฉวยประโยชน์จากสถานการณ์อย่างงั้นรึ?
"หยิงคิดจะขัดแข้งขัดขาพวกเรา,เพื่อช่วยต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"แววตาของกงเหล่ยเทียนที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"เผาตำราและฝังสาวกของพวกเราทั้งที่มีชีวิต,ด้วยพลังอำนาจของหยิงในเวลานี้,จะยิ่งทำให้ต้าเจิ้งสามารถขยายดินแดนได้มากยิ่งขึ้น."หวังเฉินที่พยักหน้ารับ.
"รายงานฝ่าบาท,ต้าฉินได้ส่งสารมา!"ที่ด้านนอกห้องนั้นมีเสียงที่ดังขึ้นมาในทันที.
"ต้าฉินส่งสารมาอย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่ขมวดคิ้วตกใจเล็กน้อย.
"เข้ามา!"กงเหล่ยเทียนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นดำมืด.
จากนั้น,ขันทีผู้หนึ่งที่นำสารเดินเข้ามา.
"เป็นสารเชิญอย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เป็นสารเชิญเข้าร่วมการจากไป."
"จากไป!"กงเหล่ยเทียนที่รับบัตรเชิญดังกล่าวมา.
จากนั้นขันทีก็ออกจากห้องโถงไป,กงเหล่ยเทียนที่เปิดบัตรเชิญออก.
"นี่มัน?"ใบหน้าของกงเหล่ยเทียนที่เปลี่ยนไปเป็นแปลกประหลาดในทันที.
ขณะที่หวังเฉินและเซอคงแสดงท่าทางสงสัย,กงเหล่ยเทียนที่ยื่นบัตรเชิญมาให้พวกเขาดู.
"หกเดือนหลังจากนี้,ต้าฉินก้าวสู่สวรรค์,ขอเชิญเซิ่งซ่างต้าสุ่ยเข้าร่วมพิธีอย่างงั้นรึ?"เซอคงที่แสดงใบหน้าแปลกประหลาดขณะที่มองไปยังบัตรเชิญ.
หวังเฉินเองก็ต้องจดจ้องมองไปยังบัตรเชิญพลางขมวดคิ้วไปมา,หยิงเซิ่งซ่างต้าฉิน,เชิญต้าสุ่ยเข้าร่วมพิธีอย่างงั้นรึ?
"ฝ่าบาท? เรื่องนี้ดูไม่ชอบมาพากล!"หวังเฉินที่ขมวดคิ้วไปมากล่าวออกมาทันที.
กงเหล่ยเทียนสูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า"ข้าจะเดินทางไปยังแดนเทพอมตะในทันที,ครั้งนี้จะต้องพบกับเขาให้จงได้!"
"ครับ!"คนทั้งสองที่พยักหน้ารับ.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ภายในห้องอักษรจงซาน.
จงซานที่นั่งอยู่บนโต๊ะ,ที่ด้านหน้าที่อี้เหยี่ยน,หวังคู,หนี่ปู่ซา,เซียนเซิงซือ,ส่วนแม่ทัพคนอื่นนั้น,ในเวลานี้ถูกส่งไปยังภาคเหนือภพหยินเพื่อบุกเบิกแผ่นดิน.
จงซาที่รับบัตรเชิญของหยิงเช่นกัน,ขณะที่อ่านบัตรเชิญพลางขมวดคิ้วไปมา.
"ครึ่งปี,ต้าฉินจะจากไป! มีข่าวคราวอะไรจากภาคเหนือบ้าง?"จงซานกล่าว.
"ได้ข่าวก่อนหน้านี้ว่ามีการเผาตำราและฝังเหล่าสาวกนิกายหงหรู,เรื่องนี้,เป็นฝีมือของต้าฉิน,ส่วนเรื่องอื่นก็ไม่มี,อย่างไรก็ตามสาวกหงหรูเองก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไร!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยปากออกมา.
"เมื่อหยิงไปแล้ว,พวกเราจะต้องเผชิญหน้ากับแดนเทพอมตะ!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ฝ่าบาท,กับเรื่องที่ได้พูดคุยกับหยิง,เกี่ยวกับตัวตนของอสุรกายชราชราของแดนเทพอมตะ,คนผู้นี้เป็นใครมาจากใหนอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"อสุรกายชราแดนเทพอมตะอย่างงั้นรึ?
เขาเป็นคนที่ไม่ธรรมดา,ในอดีตในโลกใบใหญ่เขาก็คือยอดฝีมือที่มีชื่อเสียง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เขามีนามว่ากงเชียน!"จงซานที่สูดหายใจลึก.
นามนี้นับว่าสร้างแรงกดดันต่อจงซานไม่น้อย,จงซานที่ได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเขาจากหยิง,กงเชียน?
เขาที่สามารถใช้แสงเทวะห้าสีซึ่งเป็นพลังที่ทรงพลังอำนาจเป็นอย่างมากได้.
เพียงแค่ได้ยินชื่อก็ทำให้จงซานรู้สึกกังวลขึ้นมาแล้ว.
เขาคือตัวตนที่เป็นตำนาน,เป็นยอดฝีมือของเผ่านกยูงที่ไม่ธรรมดาอย่างงั้นรึ?
เขาคือศัตรูของจงซาน?
"กงเชียน?"หวังคูและเซียนเซิงซือที่อุทานออกมาด้วยท่าทางหวั่นเกรงพร้อมๆกัน.
อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังหวังคูและเซียนเซิงซือ!
"กงเชียนแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เขาเป็นผู้ติดตามของปราชญ์เทพหลายคน,และได้รับสืบทอดหลายอย่างกับปราชญ์เทพ,ทว่าหลังจากที่ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากท้องฟ้า,เขาก็หายไป,ทิ้งไว้เพียงแค่ตำนาน."เซียนเซิงซือที่เป็นคนเอ่ยปากออกมา.
"เขาได้รับการสืบทอดจากปราชญ์เทพหลายคนอย่างงั้นรึ?
สามารถรับปราชญ์เทพหลายคนเป็นอาจารย์ได้ด้วยอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่เผยแววตาตื่นตกใจ.
กงเชียนนับว่ามีโชควาสนามาก,ช่างเป็นคนที่มีโชคลาภที่ยอดเยี่ยนถึงเพียงนี้เลยรึ?
"ไม่,เขาไม่ได้เป็นศิษย์ของปราชญ์เทพเหล่านั้นไม่ได้นับถือพวกเขาเป็นอาจารย์,เขาที่คอยรับใช้และขโมยวิชาของปราชญ์เทพเหล่านั้นมาต่างหาก,วิชาของกงเชียนนั้น,ล้วนแล้วแต่เป็นวิชาที่ขโมยมาทั้งนั้น!"หวังคูที่เอ่ยปากออกมา.
"แล้วมีปราชญ์เทพกี่คนที่เขาได้วิชามา?
เรื่องนี้.......!"อี้เหยี่ยนที่เปี่ยมด้วยเชาว์ปัญญา,แม้นว่าจะไม่เข้าใจเรื่องราวเท่าหมดได้,ทว่าเข้าใจดีว่า,ปราชญ์เทพในโลกใบใหญ่นั้นถือเป็นตัวตนที่สูงส่ง,คาดไม่ถึงเลยว่าปราชญ์เทพเหล่านั้นจะส่งมอบวิชาเหล่านั้นให้เขา?ทั้งที่ไม่ได้รับเป็นศิษย์อย่างงั้นรึ?
"กงเชียนนั้นแข็งแกร่งมาก,นับว่าร้ายกาจยิ่งนัก,เขาที่เคยกลืนกินอรหันต์องค์หนึ่ง,อรหันต์องค์นั้นที่ร่างกายแตกสลาย,ซึ่งทำให้เขาถูกคนประนาม,ก่อนหน้านี้เขามีฉายาว่า,ราชานกยูงต้าหมิง,ในอดีตข้าและหนีปู่ซาเคยเข้าไปในแดนเทพอมตะ,คนที่พวกเราพบนั้นคงจะเป็นเขา?"หวังคูที่กล่าวออกมา.
"เขานับว่าเป็นยอดฝีมือ,เขาเดินทางมายังโลกใบเล็กนี้ได้อย่างไร?
เขาเข้ามาที่นี่เพื่ออะไรกัน?"เซียนเซิงซือที่จ้องมองจงซานด้วยความสงสัย.
"กงเชียนเขาได้รับบาดเจ็บ,เป็นอาการบาดเจ็บที่หนักหน่วงรุนแรงมาก!
ไม่ใช่บาดแผลธรรมดา,หากแต่เป็นอาการบาดเจ็บที่ชะตาวิถี,แม้นว่าพลังของเขาจะไม่ได้เพิ่มขึ้น,แต่ก็ยังทรงพลังเช่นดังเดิม."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"กงเชียน,พวกเราขอให้ต้าฉินจัดการได้หรือไม่?"เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เป็นไปไม่ได้,ต้าฉินไม่มีทางลงมือ,หยิงที่ช่วยพวกเราที่ภพหยินนั้น,ก็เพื่อที่จะให้พวกเรามีพลังเพียงพอที่จะต่อกรกับต้าสุ่ยและแดนเทพอมตะ,ให้การต่อสู้ของกลุ่มอิทธิพลทั้งสองสูสีกัน,เขาไม่มีทางช่วยพวกเราอีกครั้งแน่."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ขณะที่จงซานกล่าวก็จดจ้องมองไปยังทุกคนด้วยสีหน้าจริงจัง.
"ฝ่าบาทโปรดวางใจข้าและทุกคนเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง,ไม่มีทางละทิ้งต้าเจิ้งไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้น,พวกเราก็จะไม่มีทางทรยศต้าเจิ้ง!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
คนอื่นๆเองก็ยืนยันเช่นกัน.
"อืม,แต่ว่าทุกคนไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับกงเชียนมากจนเกินไป,สิ่งที่ข้าได้ยินมาว่าการที่กงเชียนเดินทางเข้ามาในโลกใบเล็กนี้ยังได้นำสิ่งของชิ้นหนึ่งกับมาด้วย,เป็นของที่ล้ำค่าที่สุด,เขาคอยปกป้องสิ่งนั้น! จนไม่ออกมาจากแดนเทพอมตะเลย."จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ปกป้องอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของอี้เหยี่ยนที่ดวงตาสั่นไหวไปมา.
"ดูเหมือนว่าเขาจะหวงแหนเทียบเท่าชีวิตตัวเองเลย!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"หากเป็นจริง,ก็นับว่านี่เป็นจุดอ่อนของเขาสินะ!"อี้เหยี่ยนที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"การต่อสู้ที่หนักหน่วงกำลังจะเกิดขึ้นเร็วๆนี้,การแยกสวรรค์เองก็เช่นกัน,ส่วนตี้เสวียนชาท้ายที่สุดก็สามารถทะลวงผ่านระดับมาได้แล้ว,พวกเจ้าเองก็เช่นกัน,จงใช้ถ้ำร้อยสวรรค์,พัฒนาความสามารถตัวเองให้แข็งแกร่งที่สุด!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"
ใจกลางแดนเทพอมตะ.
"กงเหล่ยเทียน,เจ้าไปซะ,ผู้ก่อตั้งไม่ต้องการพบเจ้า!"เย่ชิงเฉิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"ครั้งนี้,จะต้องพบเขาให้ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตาม!"กงเหล่ยเทียนที่ส่ายหน้าไปมาจ้องมองไปยังเทือกเขาซึ่งมีม่านพลังป้องกันหลายชั้นปกป้องอยู่.
"ไร้ประโยชน์น่า!"เย่ชิงเฉิงที่ยังคงส่ายหน้าไปมา.
กงเหล่ยเทียนที่สูดหายใจลึก,จากนั้นก็ตะโกนคำรามออกมาเสียงดังในทันที,"กงเชียน,ข้าคือผู้เยาว์ผู้สืบทอดสายโลหิตของปราชเทพกงจื่อ,เจ้าคือญาติพี่น้องสายโลหิตเดียวกันกับข้า,ตระกูลกงเวลานี้ต้องการความช่วยเหลือ,เจ้าจะนิ่งดูดายได้อย่างงั้นรึ?
เจ้าที่อาศัยอยู่ในโลกใบเล็กแห่งนี้,หลังจากที่แยกสวรรค์ได้,เจ้ายังจะมีหน้าพบกับตระกูลกงได้อย่างงั้นรึ?
เจ้าจะมีหน้าพบกับพรรพชนกงจื่อได้อย่างงั้นรึ?"
"กงเหล่ยเทียน,เจ้าต้องการทำอะไร?"แววตาของเย่ชิงเฉิงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ที่ใจกลางแดนเทพอมตะ,มีเหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เฝ้าปกป้องพื้นที่ดังกล่าว,แววตาของทุกคนที่เผยท่าทางโกรธเกรี้ยวออกมาเช่นกัน.
กงเหล่ยเทียนที่ไม่สนใจเย่ชิงเฉิงแม้แต่น้อย,ทว่ายังคงจ้องมองไปยังเทือกเขาที่ไกลออกไป.
"กงชิวอย่างงั้นรึ? ก่อนหน้า เมื่อข้ามีชื่อเสียง,มันยังไม่เกิดด้วยซ้ำ,เจ้าต้องการใช้กงชิวมากดดันข้าอย่างงั้นรึ..............?"
เสียงจากเทือกเขา,เสียงที่หนาวเย็นดำมือถูกส่งออกมา.
"คารวะผู้ก่อตั้ง!"เย่ชิงเฉิงและเหล่าศิษย์แดนเทพอมตะเร่งรีบแสดงความเคารพออกมาในทันที.
ใบหน้าของกงเหล่ยเทียนที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.กงเหล่ยเทียนหากไม่ใช้กงจื่อกดดันกงเชียน,เกรงว่ากงเชียนคงไม่ตอบอย่างแน่นอน,ท้ายที่สุดเขาก็ตอบแล้ว.
"ตระกูลกง,กงเหล่ยเทียนคารวะราชานกยูงต้าหมิง!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกไปพร้อมแสดงความเคารพ.
"ครืนนนนนนนน!"
ในเวลาเดียวกัน,ที่หุบเขาอีกแห่งหนึ่ง,เวลานี้เทือกเขารอบๆปรากฏรอยแยกแตกออกมา,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงปะทุออกมา,ต้นไม้ที่อยู่รอบๆถึงกับล้มระเนระนาด.
"ท่านประมุขทะลวงผ่านระดับแล้ว."ดวงตาของเย่ชิงเฉิงที่เปล่งประกาย.
"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าทะลวงผ่านระดับแล้วอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของกงเหล่ยเทียนที่เผยท่าทางมีความสุข.
"วูซซซซ!"
รอบๆหุบเขาที่เต็มไปด้วยหมอกและควัน,จากนั้นชายในชุดสีเหลืองก็ก้าวออกมา,ที่ด้านหลังของเขานั้นมีน้ำเต้าขนาดใหญ่,บนน้ำเต้านั้นมีลายเส้นสีมากมาย,ดูนุ่มนวลงดงามเป็นอย่างมาก.
เป็นเต๋าจวินเซิ่งหย๋านั่นเอง,ตอนนี้เขาออกมาจากการเก็บตัวแล้ว!
"คารวะท่านประมุข!"เหล่าศิษย์ของแดนเทพอมตะที่กล่าวออกมาด้วยด้วยความเคารพ.
"กงเหล่ยเทียน,เจ้ามาแดนเทพอมตะของข้าทำไม?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังกงเหล่ยเทียน.
"ต้าฉินหยิง,กำลังจะจากไปแล้ว,ข้าต้องการมาพบกับราชานกยูงต้าหมิง,ในเมื่อเต๋าจวินเซิ่งหย๋าออกมาแล้ว,เช่นนั้นก็ยอดเยี่ยมเลย!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"ใบหน้าของเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่เต็มไปด้วยความสงสัยอย่างชัดเจน.
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,จงซานที่กลับไปยังฮาเร็มส่วนตัว.
"จงซาน,เมื่อเร็วนี้ข้าสัมผัสความรู้สึกแปลกประหลาดได้!"เป่ยชิงซือที่จดจ้องมองไปยังจงซานพลางขมวดคิ้วไปมา.
"หืม?"
"ข้ารู้สึกคล้ายว่ามีคนกำลังจ้องมองข้าอยู่,เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดมาก,บางที่มันคงมาจากที่ไกลออกไปมาก,ทว่าภายในใจของข้านั้นกลับสัมผัสได้!"เป่ยชิงซือกล่าว.
"ข้าเองก็รู้สึกเช่นกัน!"เทียนหลิงเอ๋อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าเองก็รู้สึก!"กู่เฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา..
"มีคนจ้องมองอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยสีหน้าประหลาดใจ.
"เหล่าเยว่,ข้ารู้เกี่ยวกับเรื่องนี้!"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
"ความรู้สึกนี้,ข้าเคยรู้สึกมานานแล้ว,เป็นยอดฝีมือจากโลกใบใหญ่ที่กำลังจ้องมองมา,บางทีพวกนาง.....!"เป๋าเอ๋อกล่าว.
ทันใดนั้น,จงซานก็คิดถึงเซียน,เซียนที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับเป่าเอ๋อ.
ส่วนเป่ยชิงซือเป็นไปได้ว่าเป็นบรรพชนของนาง,ซึ่งอดีตเคยเป็นบุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบนี้,บรรพชนของนางที่อยู่นอกโลกใบเล็กกำลังจ้องมองเป่ยชิงซืออยู่.
ส่วนหลิงเอ๋อและกู่เฉียนโหยวล่ะ,ใครกันที่กำลังมองพวกนางอยู่?
chapter 783 Kong Xuan
孔宣
กงเชียน.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ห้องอักษรกงเหล่ยเทียน.
"เจ้าพูดอีกครั้งสิ!"กงเหล่ยเทียนที่จ้องมองไปยังเซอคง.
"ฝ่าบาท,หยิงได้กระทำเรื่องที่โหดร้ายเป็นอย่างมาก,ลัทธิของพวกเราที่อยู่รอบๆต้าฉิน,ถูกลบออกไปในคืนเดียว! สาวกของพวกเราทั้งหมด,ถูกจับไปฝังทั้งเป็น,ส่วนสำนักของพวกเราก็ถูกเผาไหม้จนวอดวายไปทั้งหมด!"เซอคงกล่าว.
"สารเลว,ต้าฉินเจ้าพวกบัดซบ,เจ้าชั่วหยิง!"ใบหน้าของกงเหล่ยเทียนที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"การไล่ล่าสังหารนี้,เป็นไปได้ว่าจะมีความนัยน์มากกว่านั้น!"หวังเฉินที่หรี่ตาจ้องมอง.
"หมายความว่าอย่างไร?"
"เกี่ยวกับลัทธิของฝ่าบาท,มีเจ้าหน้าที่และขุนนางชั้นสูงของเมืองต่างๆมากมาย,ซึ่งแน่นอนว่าพวกเขาจะกลายเป็นของฝ่าบาทในวันข้างหน้า,หยิงจึงได้ใช้แผนการยืมมือสังหารทุกคนไปพร้อมกับลัทธิของพวกเรา!"หวังเฉินที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ยืมมือฆ่าอย่างงั้นรึ? เขาต้องการสังหารเจ้าหน้าที่และชันชั้นสูง,หยิงทำการสังหารคนเหล่านั้นไปพร้อมกับสาวกของพวกเรา!"ใบหน้าของเซอคงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ถูกแล้ว,พวกเขาได้ใช้ลัทธิของพวกเราเป็นข้ออ้างสังหารคนเหล่านั้น,ซึ่งต่อไปเขตแดนที่เคยเป็นของหยิงนั้นก็จะกลายเป็นเขตแดนที่ไร้เจ้าของ,เมื่อถึงตอนนั้นต้าเจิ้งและต้าสุ่ยก็จะต่อสู้กันได้อย่างไม่เสียเปรียบ,เหล่าขุนนางและชนชั้นสูงที่เคยปกครองพื้นที่แถบนี้ก็จะไม่สามารถไปภัคดีอีกฝ่ายใดได้เลยไม่ใช่รึ?"หวังเฉินที่กล่าวหลังจากที่ครุ่นคิดแล้ว.
เป็นแผนการที่ร้ายกาจฉกฉวยประโยชน์จากสถานการณ์อย่างงั้นรึ?
"หยิงคิดจะขัดแข้งขัดขาพวกเรา,เพื่อช่วยต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"แววตาของกงเหล่ยเทียนที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"เผาตำราและฝังสาวกของพวกเราทั้งที่มีชีวิต,ด้วยพลังอำนาจของหยิงในเวลานี้,จะยิ่งทำให้ต้าเจิ้งสามารถขยายดินแดนได้มากยิ่งขึ้น."หวังเฉินที่พยักหน้ารับ.
"รายงานฝ่าบาท,ต้าฉินได้ส่งสารมา!"ที่ด้านนอกห้องนั้นมีเสียงที่ดังขึ้นมาในทันที.
"ต้าฉินส่งสารมาอย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่ขมวดคิ้วตกใจเล็กน้อย.
"เข้ามา!"กงเหล่ยเทียนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นดำมืด.
จากนั้น,ขันทีผู้หนึ่งที่นำสารเดินเข้ามา.
"เป็นสารเชิญอย่างงั้นรึ?"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เป็นสารเชิญเข้าร่วมการจากไป."
"จากไป!"กงเหล่ยเทียนที่รับบัตรเชิญดังกล่าวมา.
จากนั้นขันทีก็ออกจากห้องโถงไป,กงเหล่ยเทียนที่เปิดบัตรเชิญออก.
"นี่มัน?"ใบหน้าของกงเหล่ยเทียนที่เปลี่ยนไปเป็นแปลกประหลาดในทันที.
ขณะที่หวังเฉินและเซอคงแสดงท่าทางสงสัย,กงเหล่ยเทียนที่ยื่นบัตรเชิญมาให้พวกเขาดู.
"หกเดือนหลังจากนี้,ต้าฉินก้าวสู่สวรรค์,ขอเชิญเซิ่งซ่างต้าสุ่ยเข้าร่วมพิธีอย่างงั้นรึ?"เซอคงที่แสดงใบหน้าแปลกประหลาดขณะที่มองไปยังบัตรเชิญ.
หวังเฉินเองก็ต้องจดจ้องมองไปยังบัตรเชิญพลางขมวดคิ้วไปมา,หยิงเซิ่งซ่างต้าฉิน,เชิญต้าสุ่ยเข้าร่วมพิธีอย่างงั้นรึ?
"ฝ่าบาท? เรื่องนี้ดูไม่ชอบมาพากล!"หวังเฉินที่ขมวดคิ้วไปมากล่าวออกมาทันที.
กงเหล่ยเทียนสูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า"ข้าจะเดินทางไปยังแดนเทพอมตะในทันที,ครั้งนี้จะต้องพบกับเขาให้จงได้!"
"ครับ!"คนทั้งสองที่พยักหน้ารับ.
..............
ราชวงศ์สวรรค์ต้าเจิ้ง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ภายในห้องอักษรจงซาน.
จงซานที่นั่งอยู่บนโต๊ะ,ที่ด้านหน้าที่อี้เหยี่ยน,หวังคู,หนี่ปู่ซา,เซียนเซิงซือ,ส่วนแม่ทัพคนอื่นนั้น,ในเวลานี้ถูกส่งไปยังภาคเหนือภพหยินเพื่อบุกเบิกแผ่นดิน.
จงซาที่รับบัตรเชิญของหยิงเช่นกัน,ขณะที่อ่านบัตรเชิญพลางขมวดคิ้วไปมา.
"ครึ่งปี,ต้าฉินจะจากไป! มีข่าวคราวอะไรจากภาคเหนือบ้าง?"จงซานกล่าว.
"ได้ข่าวก่อนหน้านี้ว่ามีการเผาตำราและฝังเหล่าสาวกนิกายหงหรู,เรื่องนี้,เป็นฝีมือของต้าฉิน,ส่วนเรื่องอื่นก็ไม่มี,อย่างไรก็ตามสาวกหงหรูเองก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไร!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยปากออกมา.
"เมื่อหยิงไปแล้ว,พวกเราจะต้องเผชิญหน้ากับแดนเทพอมตะ!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ฝ่าบาท,กับเรื่องที่ได้พูดคุยกับหยิง,เกี่ยวกับตัวตนของอสุรกายชราชราของแดนเทพอมตะ,คนผู้นี้เป็นใครมาจากใหนอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"อสุรกายชราแดนเทพอมตะอย่างงั้นรึ?
เขาเป็นคนที่ไม่ธรรมดา,ในอดีตในโลกใบใหญ่เขาก็คือยอดฝีมือที่มีชื่อเสียง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"หวังคูที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เขามีนามว่ากงเชียน!"จงซานที่สูดหายใจลึก.
นามนี้นับว่าสร้างแรงกดดันต่อจงซานไม่น้อย,จงซานที่ได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเขาจากหยิง,กงเชียน?
เขาที่สามารถใช้แสงเทวะห้าสีซึ่งเป็นพลังที่ทรงพลังอำนาจเป็นอย่างมากได้.
เพียงแค่ได้ยินชื่อก็ทำให้จงซานรู้สึกกังวลขึ้นมาแล้ว.
เขาคือตัวตนที่เป็นตำนาน,เป็นยอดฝีมือของเผ่านกยูงที่ไม่ธรรมดาอย่างงั้นรึ?
เขาคือศัตรูของจงซาน?
"กงเชียน?"หวังคูและเซียนเซิงซือที่อุทานออกมาด้วยท่าทางหวั่นเกรงพร้อมๆกัน.
อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังหวังคูและเซียนเซิงซือ!
"กงเชียนแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เขาเป็นผู้ติดตามของปราชญ์เทพหลายคน,และได้รับสืบทอดหลายอย่างกับปราชญ์เทพ,ทว่าหลังจากที่ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากท้องฟ้า,เขาก็หายไป,ทิ้งไว้เพียงแค่ตำนาน."เซียนเซิงซือที่เป็นคนเอ่ยปากออกมา.
"เขาได้รับการสืบทอดจากปราชญ์เทพหลายคนอย่างงั้นรึ?
สามารถรับปราชญ์เทพหลายคนเป็นอาจารย์ได้ด้วยอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่เผยแววตาตื่นตกใจ.
กงเชียนนับว่ามีโชควาสนามาก,ช่างเป็นคนที่มีโชคลาภที่ยอดเยี่ยนถึงเพียงนี้เลยรึ?
"ไม่,เขาไม่ได้เป็นศิษย์ของปราชญ์เทพเหล่านั้นไม่ได้นับถือพวกเขาเป็นอาจารย์,เขาที่คอยรับใช้และขโมยวิชาของปราชญ์เทพเหล่านั้นมาต่างหาก,วิชาของกงเชียนนั้น,ล้วนแล้วแต่เป็นวิชาที่ขโมยมาทั้งนั้น!"หวังคูที่เอ่ยปากออกมา.
"แล้วมีปราชญ์เทพกี่คนที่เขาได้วิชามา?
เรื่องนี้.......!"อี้เหยี่ยนที่เปี่ยมด้วยเชาว์ปัญญา,แม้นว่าจะไม่เข้าใจเรื่องราวเท่าหมดได้,ทว่าเข้าใจดีว่า,ปราชญ์เทพในโลกใบใหญ่นั้นถือเป็นตัวตนที่สูงส่ง,คาดไม่ถึงเลยว่าปราชญ์เทพเหล่านั้นจะส่งมอบวิชาเหล่านั้นให้เขา?ทั้งที่ไม่ได้รับเป็นศิษย์อย่างงั้นรึ?
"กงเชียนนั้นแข็งแกร่งมาก,นับว่าร้ายกาจยิ่งนัก,เขาที่เคยกลืนกินอรหันต์องค์หนึ่ง,อรหันต์องค์นั้นที่ร่างกายแตกสลาย,ซึ่งทำให้เขาถูกคนประนาม,ก่อนหน้านี้เขามีฉายาว่า,ราชานกยูงต้าหมิง,ในอดีตข้าและหนีปู่ซาเคยเข้าไปในแดนเทพอมตะ,คนที่พวกเราพบนั้นคงจะเป็นเขา?"หวังคูที่กล่าวออกมา.
"เขานับว่าเป็นยอดฝีมือ,เขาเดินทางมายังโลกใบเล็กนี้ได้อย่างไร?
เขาเข้ามาที่นี่เพื่ออะไรกัน?"เซียนเซิงซือที่จ้องมองจงซานด้วยความสงสัย.
"กงเชียนเขาได้รับบาดเจ็บ,เป็นอาการบาดเจ็บที่หนักหน่วงรุนแรงมาก!
ไม่ใช่บาดแผลธรรมดา,หากแต่เป็นอาการบาดเจ็บที่ชะตาวิถี,แม้นว่าพลังของเขาจะไม่ได้เพิ่มขึ้น,แต่ก็ยังทรงพลังเช่นดังเดิม."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"กงเชียน,พวกเราขอให้ต้าฉินจัดการได้หรือไม่?"เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เป็นไปไม่ได้,ต้าฉินไม่มีทางลงมือ,หยิงที่ช่วยพวกเราที่ภพหยินนั้น,ก็เพื่อที่จะให้พวกเรามีพลังเพียงพอที่จะต่อกรกับต้าสุ่ยและแดนเทพอมตะ,ให้การต่อสู้ของกลุ่มอิทธิพลทั้งสองสูสีกัน,เขาไม่มีทางช่วยพวกเราอีกครั้งแน่."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ขณะที่จงซานกล่าวก็จดจ้องมองไปยังทุกคนด้วยสีหน้าจริงจัง.
"ฝ่าบาทโปรดวางใจข้าและทุกคนเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้ง,ไม่มีทางละทิ้งต้าเจิ้งไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้น,พวกเราก็จะไม่มีทางทรยศต้าเจิ้ง!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
คนอื่นๆเองก็ยืนยันเช่นกัน.
"อืม,แต่ว่าทุกคนไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับกงเชียนมากจนเกินไป,สิ่งที่ข้าได้ยินมาว่าการที่กงเชียนเดินทางเข้ามาในโลกใบเล็กนี้ยังได้นำสิ่งของชิ้นหนึ่งกับมาด้วย,เป็นของที่ล้ำค่าที่สุด,เขาคอยปกป้องสิ่งนั้น! จนไม่ออกมาจากแดนเทพอมตะเลย."จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ปกป้องอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของอี้เหยี่ยนที่ดวงตาสั่นไหวไปมา.
"ดูเหมือนว่าเขาจะหวงแหนเทียบเท่าชีวิตตัวเองเลย!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"หากเป็นจริง,ก็นับว่านี่เป็นจุดอ่อนของเขาสินะ!"อี้เหยี่ยนที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"การต่อสู้ที่หนักหน่วงกำลังจะเกิดขึ้นเร็วๆนี้,การแยกสวรรค์เองก็เช่นกัน,ส่วนตี้เสวียนชาท้ายที่สุดก็สามารถทะลวงผ่านระดับมาได้แล้ว,พวกเจ้าเองก็เช่นกัน,จงใช้ถ้ำร้อยสวรรค์,พัฒนาความสามารถตัวเองให้แข็งแกร่งที่สุด!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"
..............
ใจกลางแดนเทพอมตะ.
"กงเหล่ยเทียน,เจ้าไปซะ,ผู้ก่อตั้งไม่ต้องการพบเจ้า!"เย่ชิงเฉิงที่ส่ายหน้าไปมา.
"ครั้งนี้,จะต้องพบเขาให้ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตาม!"กงเหล่ยเทียนที่ส่ายหน้าไปมาจ้องมองไปยังเทือกเขาซึ่งมีม่านพลังป้องกันหลายชั้นปกป้องอยู่.
"ไร้ประโยชน์น่า!"เย่ชิงเฉิงที่ยังคงส่ายหน้าไปมา.
กงเหล่ยเทียนที่สูดหายใจลึก,จากนั้นก็ตะโกนคำรามออกมาเสียงดังในทันที,"กงเชียน,ข้าคือผู้เยาว์ผู้สืบทอดสายโลหิตของปราชเทพกงจื่อ,เจ้าคือญาติพี่น้องสายโลหิตเดียวกันกับข้า,ตระกูลกงเวลานี้ต้องการความช่วยเหลือ,เจ้าจะนิ่งดูดายได้อย่างงั้นรึ?
เจ้าที่อาศัยอยู่ในโลกใบเล็กแห่งนี้,หลังจากที่แยกสวรรค์ได้,เจ้ายังจะมีหน้าพบกับตระกูลกงได้อย่างงั้นรึ?
เจ้าจะมีหน้าพบกับพรรพชนกงจื่อได้อย่างงั้นรึ?"
"กงเหล่ยเทียน,เจ้าต้องการทำอะไร?"แววตาของเย่ชิงเฉิงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ที่ใจกลางแดนเทพอมตะ,มีเหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เฝ้าปกป้องพื้นที่ดังกล่าว,แววตาของทุกคนที่เผยท่าทางโกรธเกรี้ยวออกมาเช่นกัน.
กงเหล่ยเทียนที่ไม่สนใจเย่ชิงเฉิงแม้แต่น้อย,ทว่ายังคงจ้องมองไปยังเทือกเขาที่ไกลออกไป.
"กงชิวอย่างงั้นรึ? ก่อนหน้า เมื่อข้ามีชื่อเสียง,มันยังไม่เกิดด้วยซ้ำ,เจ้าต้องการใช้กงชิวมากดดันข้าอย่างงั้นรึ..............?"
เสียงจากเทือกเขา,เสียงที่หนาวเย็นดำมือถูกส่งออกมา.
"คารวะผู้ก่อตั้ง!"เย่ชิงเฉิงและเหล่าศิษย์แดนเทพอมตะเร่งรีบแสดงความเคารพออกมาในทันที.
ใบหน้าของกงเหล่ยเทียนที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.กงเหล่ยเทียนหากไม่ใช้กงจื่อกดดันกงเชียน,เกรงว่ากงเชียนคงไม่ตอบอย่างแน่นอน,ท้ายที่สุดเขาก็ตอบแล้ว.
"ตระกูลกง,กงเหล่ยเทียนคารวะราชานกยูงต้าหมิง!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกไปพร้อมแสดงความเคารพ.
"ครืนนนนนนนน!"
ในเวลาเดียวกัน,ที่หุบเขาอีกแห่งหนึ่ง,เวลานี้เทือกเขารอบๆปรากฏรอยแยกแตกออกมา,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงปะทุออกมา,ต้นไม้ที่อยู่รอบๆถึงกับล้มระเนระนาด.
"ท่านประมุขทะลวงผ่านระดับแล้ว."ดวงตาของเย่ชิงเฉิงที่เปล่งประกาย.
"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าทะลวงผ่านระดับแล้วอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของกงเหล่ยเทียนที่เผยท่าทางมีความสุข.
"วูซซซซ!"
รอบๆหุบเขาที่เต็มไปด้วยหมอกและควัน,จากนั้นชายในชุดสีเหลืองก็ก้าวออกมา,ที่ด้านหลังของเขานั้นมีน้ำเต้าขนาดใหญ่,บนน้ำเต้านั้นมีลายเส้นสีมากมาย,ดูนุ่มนวลงดงามเป็นอย่างมาก.
เป็นเต๋าจวินเซิ่งหย๋านั่นเอง,ตอนนี้เขาออกมาจากการเก็บตัวแล้ว!
"คารวะท่านประมุข!"เหล่าศิษย์ของแดนเทพอมตะที่กล่าวออกมาด้วยด้วยความเคารพ.
"กงเหล่ยเทียน,เจ้ามาแดนเทพอมตะของข้าทำไม?"เต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่ขมวดคิ้วไปมาจดจ้องมองไปยังกงเหล่ยเทียน.
"ต้าฉินหยิง,กำลังจะจากไปแล้ว,ข้าต้องการมาพบกับราชานกยูงต้าหมิง,ในเมื่อเต๋าจวินเซิ่งหย๋าออกมาแล้ว,เช่นนั้นก็ยอดเยี่ยมเลย!"กงเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"ใบหน้าของเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่เต็มไปด้วยความสงสัยอย่างชัดเจน.
.............
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,จงซานที่กลับไปยังฮาเร็มส่วนตัว.
"จงซาน,เมื่อเร็วนี้ข้าสัมผัสความรู้สึกแปลกประหลาดได้!"เป่ยชิงซือที่จดจ้องมองไปยังจงซานพลางขมวดคิ้วไปมา.
"หืม?"
"ข้ารู้สึกคล้ายว่ามีคนกำลังจ้องมองข้าอยู่,เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดมาก,บางที่มันคงมาจากที่ไกลออกไปมาก,ทว่าภายในใจของข้านั้นกลับสัมผัสได้!"เป่ยชิงซือกล่าว.
"ข้าเองก็รู้สึกเช่นกัน!"เทียนหลิงเอ๋อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าเองก็รู้สึก!"กู่เฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา..
"มีคนจ้องมองอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยสีหน้าประหลาดใจ.
"เหล่าเยว่,ข้ารู้เกี่ยวกับเรื่องนี้!"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
"ความรู้สึกนี้,ข้าเคยรู้สึกมานานแล้ว,เป็นยอดฝีมือจากโลกใบใหญ่ที่กำลังจ้องมองมา,บางทีพวกนาง.....!"เป๋าเอ๋อกล่าว.
ทันใดนั้น,จงซานก็คิดถึงเซียน,เซียนที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับเป่าเอ๋อ.
ส่วนเป่ยชิงซือเป็นไปได้ว่าเป็นบรรพชนของนาง,ซึ่งอดีตเคยเป็นบุคคลอันดับหนึ่งของโลกใบนี้,บรรพชนของนางที่อยู่นอกโลกใบเล็กกำลังจ้องมองเป่ยชิงซืออยู่.
ส่วนหลิงเอ๋อและกู่เฉียนโหยวล่ะ,ใครกันที่กำลังมองพวกนางอยู่?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น